ΟΙ ΛΑΟΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

 

ΣΧΕΔΙΑ «ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΟΥ "ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ"»

Το «Global Research (Centre for Research on Globalization / Centre de recherche sur la mondialisation) για όποιον δεν το γνωρίζει αποτελεί ένα ακόμα δημιούργημα κάποιων κύκλων του διεθνούς κεφαλαίου μια ακόμα «μη κερδοσκοπική οργάνωση» με ό,τι αυτό σημαίνει ...

Σε πρόσφατο άρθρο του βλ  >

http://www.globalresearch.ca/Washingtons-Diabolical-Agenda-in-Iraq

με τίτλο “Washington’s Diabolical Agenda in Iraq: US Pledges “Humanitarian Airstrikes” against US Sponsored IS Terrorists” - «Η διαβολική ατζέντα της Ουάσιγκτον στο Ιράκ, οι ΗΠΑ δεσμεύονται για ανθρωπιστικούς βομβαρδισμούς εναντίον των χρηματοδοτούμενων από τις ΗΠΑ τρομοκρατών», λέει ανοιχτά ότι το Ισλαμικό Κράτος είναι δημιούργημα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών για να αποδυναμώσουν και να αναχαιτίσουν την επιρροή του Ιράν στη Μέση Ανατολή και στη Μεσοποταμία. 

“…

Οι ορδές των τρομοκρατών που έχουν κατακλύσει τη Συρία, το Ιράκ και για λίγο μπήκαν και στο Λίβανο, πρόκειται για μια καλά χρηματοδοτούμενη, βαριά οπλισμένη και επαγγελματικά οργανωμένη στρατιά μισθοφόρων που στοχεύει στο να εκμηδενίσει το ιρανικό τόξο επιρροής από τη Βαγδάτη μέχρι τη Δαμασκό, στο Λίβανο (Χεζμπολάχ) και κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου.

Τα εγκλήματα που γίνονταν από το 2011 στη Συρία, βιασμοί, ομαδικές εκτελέσεις, βασανιστήρια και θρησκευτικές γενοκτονίες, είναι πλέον δύσκολο να καλυφθούν από τη στιγμή που το Ισλαμικό Κράτος με οικονομική στήριξη και καθοδήγηση από τις ΗΠΑ εισέβαλε στο Ιράκ. 

Το άρθρο «απορεί» πώς ...

εμφανίστηκε ξαφνικά και από το πουθενά το Ισλαμικό Κράτος, με τη δυνατότητα να εκτελεί τόσο εκτεταμένες πολεμικές επιχειρήσεις, να έχει στρατιωτικά οχήματα, πυροβολικό μέχρι και τανκς... 

 

και «δεν δέχεται» το επιχείρημα ότι (το Ισλαμικό Κράτος)

έκλεψε δισεκατομμύρια σε μετρητά από τράπεζες, ή ότι πήρε λάφυρα τον οπλισμό του, ή ότι η… έρημος γέννησε από μόνη της αυτόν το στρατό!! 

Ξεκινώντας το 2011 -στην πραγματικότητα ήδη από το 2007- οι Ηνωμένες Πολιτείες εξόπλισαν, χρηματοδότησαν, και υποστήριξαν τη Μουσουλμανική Αδελφότητα και μια μυριάδα άλλων ένοπλων τρομοκρατικών οργανώσεων για την ανατροπή της κυβέρνησης της Συρίας, την καταπολέμηση της Χεζμπολάχ στο Λίβανο, και να υπονομεύσουν την εξουσία και την επιρροή του Ιράν σε Μέση Ανατολή και Μεσοποταμία. 

Δισεκατομμύρια σε μετρητά έχουν διοχετευθεί στα χέρια τρομοκρατικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένων την Al Nusra, την Αλ Κάιντα στο Ιράκ, και ό,τι είναι τώρα και ονομάζεται «Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία» ή ISIS. Μπορεί κανείς να δει καθαρά σε κάθε χάρτη ότι το Ισλαμικό Κράτος κατέχει έδαφος που εφάπτεται με τα σύνορα της Τουρκίας με καθορισμένες διαδρόμους που χρησιμοποιεί το Ισλαμικό Κράτος για να εισβάλουν από την Τουρκία στο νότο. 

Η ISIS χρηματοδοτείται από Αμερικανούς πράκτορες της CIA με μετρητά και όπλα που εισάγονται από τους Σαουδάραβες, Καταριανούς και τα ίδια τα μέλη του ΝΑΤΟ. 

Σύμφωνα με την έκθεση Hersh σελίδα 9 του 2007, με τίτλο «Η ανακατεύθυνση», αναφέρει ρητά: 

Για να υπονομεύσει το Ιράν, το οποίο είναι κυρίως σιίτες, η κυβέρνηση Μπους αποφάσισε, στην πραγματικότητα, να αναμορφώσει τις προτεραιότητές της στη Μέση Ανατολή. 

Στο Λίβανο, η κυβέρνηση Μπους έχει συνεργαστεί με την κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας, που είναι σουνίτες, σε μυστικές επιχειρήσεις που είχαν ως στόχο να αποδυναμωθεί η Χεζμπολάχ, η σιιτική οργάνωση, που υποστηρίζεται από το Ιράν.

Οι ΗΠΑ έχουν επίσης λάβει μέρος σε μυστικές επιχειρήσεις με στόχο το Ιράν και τη Συρία. Ένα, θα λέγαμε υποπροϊόν των δραστηριοτήτων αυτών ήταν και η ενίσχυση των σουνιτών εξτρεμιστικών ομάδων που ενστερνίζονται ένα μαχητικό όραμα του Ισλάμ και είναι εχθρικές προς την Αμερική και φιλικές με την Αλ Κάιντα. 

Και τώρα, έχουμε την υποκριτική ανησυχία των ΗΠΑ για τις θρησκευτικές μειονότητες που σφαγιάζονται μπροστά στα μάτια του κόσμου, όταν αυτή η σύγκρουση έχει σχεδιαστεί, υποκινήθηκε και διαιωνίζεται εσκεμμένα από «τη Δύση» δηλ τα διεθνή καπιταλιστικά κέντρα  τουλάχιστον τα τελευταία 7 χρόνια.

Η δήθεν «αναποφασιστικότητα» της «Δύσης» είχε να κάνει κάποια στιγμή και με την ανατροπή  της κυβέρνησης της Συρίας, δημιουργώντας χάος, εκατόμβες θυμάτων και εκατομμύρια προσφύγων στο εσωτερικό της και στο Λίβανο (χαρτί που προς το παρόν ξαναμπήκε στην τράπουλα για αργότερα). 

Όπως γράφει το «Global Research «Το Ισλαμικό Κράτος είναι στην πραγματικότητα ένας τακτικός στρατός που απαιτεί κρατική χορηγία – δισεκατομμύρια σε μετρητά, εργαλεία, όπλα, υλικοτεχνική υποδομή, μυστικές υπηρεσίες, και πολιτική στήριξη. Ενώ η Δύση υποστηρίζει ότι έχει παραδώσει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε «μετριοπαθείς» στη Συρία, δεν έχει προσφέρει καμία πειστική εξήγηση ως προς το ποιος χρηματοδοτεί το Ισλαμικό Κράτος και άλλες θυγατρικές της Αλ Κάιντα με ακόμη περισσότερους πόρους επιτρέποντας τους εξτρεμιστές να εκτοπίσουν τελικά τους «μετριοπαθείς».

και καταλήγει

Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, εκτός από το γεγονός ότι δεν υπήρξαν ποτέ μετριοπαθείς για να αρχίσει με και ότι από την αρχή, σκόπιμα δημιούργησαν ένα μισθοφορικό στρατό που αποτελείται από εξτρεμιστές της Αλ Κάιντα με άνευ προηγουμένου διαστάσεις και δυνατότητες. 

Θα προσποιούνται άγνοια για τη γένεση του Ισλαμικού Κράτους, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει άλλη εξήγηση πέρα από κρατική χρηματοδότηση ώστε να εξασφαλίζονται οι επιτυχίες του στα πεδία των μαχών. Και οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, θα είναι συγκεκριμένες και σε καμία περίπτωση δεν θα πλήξουν τις δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους» 

ΟΙ ΛΑΟΙ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

• Η επέκταση των αεροπορικών επιδρομών σε συριακά εδάφη και η στήριξη Σύρων ανταρτών ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών
• Η ελληνική κυβέρνηση έτρεξε να «χαιρετίσει» τον «παγκόσμιο συνασπισμό κατά του "Ισλαμικού Κράτους"»

Η προχτεσινή ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών (ΥΠΕΞ), με την οποία η Αθήνα δήλωσε «παρών» στα ενδοϊμπεριαλιστικά «παζάρια» και τα πολεμοχαρή σχέδια που απειλούν τους λαούς της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, ήταν χαρακτηριστική:

«Χαιρετίζουμε και εκφράζουμε την πολιτική μας υποστήριξη στη δημιουργία μιας παγκόσμιας συμμαχίας κρατών, η οποία θα συντονίσει τις διεθνείς προσπάθειες εναντίον του "Ισλαμικού Κράτους", μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που η δράση της έχει προκαλέσει τον αποτροπιασμό και την ομόθυμη καταδίκη όλου του πολιτισμένου κόσμου», έσπευσαν να σημειώσουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ντόπιας πλουτοκρατίας.

Αναδεικνύοντας τα επικίνδυνα σχέδια εμπλοκής της Ελλάδας στις άγριες «κόντρες» που «φουντώνουν» με πρόσχημα την αντιμετώπιση του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ), η κυβέρνηση επιβεβαίωσε και με αυτόν τον τρόπο ότι δεν υπάρχει περιθώριο για καμιά αναμονή: Ο λαός πρέπει να ενημερωθεί πλατιά για τις εξελίξεις και για ό,τι αυτές κρύβουν. Η ενίσχυση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης με τους μηχανισμούς της αστικής τάξης, η ολόπλευρη ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης σήμερα συνδέεται άρρηκτα με την απόκρουση σχεδιασμών που απειλούν ευθέως και το δικό μας λαό. Η εργατική τάξη, συνολικά τα λαϊκά στρώματα, όχι μόνο δεν μπορούν να συναινέσουν αλλά πρέπει και να αντιταχθούν στα σχέδια που αιματοκυλούν τους λαούς, ανεξάρτητα από τα προσχήματα που κάθε φορά χρησιμοποιούνται. Η πείρα που έχει συσσωρευτεί, ειδικά μετά την 11η Σεπτέμβρη του 2001, που εγκαινίασε νέο γύρο ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.

«Τύμπανα πολέμου»

Το διάγγελμα με το οποίο την Τετάρτη ο Μπαρακ Ομπάμα ανακοίνωσε ότι θα επεκταθούν οι αεροπορικές επιδρομές εναντίον θέσεων του ΙΚ και σε συριακά εδάφη, όπως και η περαιτέρω ενίσχυση «μετριοπαθών» ομάδων της συριακής αντιπολίτευσης (με το επιχείρημα ότι έτσι θα δυναμώσει η πάλη εναντίον του ΙΚ), έδωσε στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς νέα «τροφή».

Ο συνασπισμός της συριακής αντιπολίτευσης άρπαξε την ευκαιρία για να επισημάνει ότι η πάλη «μόνο» εναντίον του ΙΚ «δεν μπορεί να φέρει τη σταθερότητα στην περιοχή, ούτε να την απελευθερώσει από τους εξτρεμιστές. Θα πρέπει να αποδυναμωθεί και, τελικά, να ανατραπεί το καταπιεστικό καθεστώς του Ασαντ, που είναι έτοιμο να αποσταθεροποιήσει όλη την περιοχή με μοναδικό σκοπό να διατηρηθεί στην εξουσία».

Στο όνομα της αντιμετώπισης της αναχαίτισης των «τζιχαντιστών», Βρετανία και Γαλλία δεν απέκλεισαν τη συμμετοχή τους στις αεροπορικές επιδρομές, ενώ οι συζητήσεις για τη στάση που κάθε πλευρά θα κρατήσει δυνάμωναν στο εσωτερικό πολλών χωρών, με δεδομένες και τις διαφωνίες σχετικά με την τακτική που συμφέρει κάθε αστική τάξη να ακολουθήσει. Σ' αυτό το πλαίσιο, στις ΗΠΑ ακούστηκαν μέχρι και «γκρίνιες» για «καθυστερημένη» ή ανεπαρκή επέμβαση. Ο Ρεπουμπλικάνος πρόεδρος του Κογκρέσου, Τζον Μπένερ, δήλωσε ότι το Σώμα δεν πρέπει να βιαστεί να εγκρίνει το σχέδιο του Ομπάμα για τον εξοπλισμό και τη στρατιωτική εκπαίδευση αντάρτικων ομάδων της Συρίας, εξηγώντας ότι «πολλά μέλη μας εκτιμούν ότι η στρατηγική που περιέγραψε (σ.σ. ο Πρόεδρος Ομπάμα) δε θα εκπληρώσει την αποστολή της, δηλαδή την καταστροφή του "Ισλαμικού Κράτους"». Τέτοιες διαφωνίες δεν αποκλείεται να εκφραστούν σε διάφορες χώρες, να αξιοποιηθούν και για τον αποπροσανατολισμό του λαού αλλά είναι σίγουρο ότι δεν έχουν καμία σχέση με την υπεράσπιση των δικών του αναγκών.

Συναντήσεις και επισκέψεις

Η προχτεσινή επίσκεψη του Φρανσουά Ολάντ στη Βαγδάτη, όπως και η «διεθνής διάσκεψη» που έχει προγραμματιστεί να φιλοξενήσει αύριο το Παρίσι, με θέμα την αντιμετώπιση του ΙΚ, ανέδειξαν ότι ενισχύονται και οι «αυτοτελείς» πρωτοβουλίες όσων περιμένουν να επωφεληθούν από το νέο «ανακάτεμα της τράπουλας» στη Μέση Ανατολή.

Μια μέρα αφού ανακοινώθηκε ότι ο Γάλλος Πρόεδρος θα πάει στο Ιράκ, ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρι, έκανε αιφνιδιαστική στάση στη Βαγδάτη, ενώ ήδη είχε ξεκινήσει νέα πολυήμερη περιοδεία σε όλη την περιοχή, στο πλαίσιο της συγκρότησης του «διεθνούς συνασπισμού», για τη δραστηριοποίηση του οποίου η Ουάσινγκτον ισχυρίζεται ότι ήδη ενδιαφέρονται 40 χώρες.

Οι ΗΠΑ πρωταγωνίστησαν για να γίνει την Πέμπτη και η συνάντηση στην Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, στην οποία συμμετείχαν τα κράτη του Αραβικού Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Μπαχρέιν, Ομάν) αλλά και Ιράκ, Αίγυπτος, Τουρκία, Λίβανος.

Η κοινή ανακοίνωση έδειξε, πάντως, ότι δε μοιράζονται όλοι τις ίδιες προθέσεις για το βαθμό εμπλοκής τους στον πόλεμο κατά του ΙΚ. Συμφώνησαν ότι «θα αναλάβουν τις ευθύνες τους» εναντίον του ΙΚ και υποσχέθηκαν βήματα «όπως ενδείκνυται, συμβάλλοντας σε πολλές πτυχές μιας συντονισμένης στρατιωτικής επιχείρησης», κάτι στο οποίο κάθε πλευρά μπορεί να δώσει διαφορετικό περιεχόμενο.

Η Σαουδική Αραβία, λέγεται, ότι έχει ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον να φιλοξενήσει βάση εκπαίδευσης Σύρων ανταρτών.

Η Τουρκία, από την άλλη, φέρεται εμφανώς πιο «εγκρατής»(;), επικαλούμενη τους 45 Τούρκους ομήρους που το ΙΚ κρατά ομήρους. Μετά τη συνάντηση που είχε με τον Κέρι στην Αγκυρα την Παρασκευή, ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αναφέρθηκε στην «ετοιμότητα» της Τουρκίας να βοηθήσει σε «ανθρωπιστικά θέματα», ενώ μετά τη συνάντηση του Κέρι με τον Ρ. Τ. Ερντογάν, πηγές από το περιβάλλον του Τούρκου Προέδρου έλεγαν στην εφημερίδα «Χουριέτ» ότι συμφωνήθηκε (μόνο;) να συνεχιστεί η διμερής ανταλλαγή πληροφοριών. Ωστόσο, αρκετή συζήτηση γινόταν στο διεθνή και τον τουρκικό Τύπο σχετικά με το αν η Αγκυρα θα προσφέρει τις στρατιωτικές της βάσης στο νότο, όπως αυτή στο Ιντσιρλίκ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ρεπορτάζ σχετικά με τη συνάντηση στην Τζέντα ανέφεραν πληροφορίες που -χωρίς να έχουν επίσημα επιβεβαιωθεί- φανερώνουν ότι κυοφορούνται αλλαγές στις συμμαχίες της περιοχές. Για παράδειγμα, γράφτηκε ότι στη Σαουδική Αραβία υπάρχει η σκέψη να ανοίξει ξανά η πρεσβεία της χώρας στο Ιράκ, που είχε κλείσει από την εποχή του πρώτου πολέμου στον Κόλπο, στις αρχές της δεκαετίες του 1990.

Αλλο ένα τέτοιο παράδειγμα αφορά τα νέα δεδομένα που σαφώς θα προκύψουν σχετικά με το ρόλο των Κούρδων, που ήδη εμφανίζονται πρωταγωνιστές στον πόλεμο κατά του ΙΚ (με οπλισμό από ΗΠΑ, Γαλλία, Αυστραλία, Γερμανία), ενώ κανείς δεν ξεχνά τα διακηρυγμένα σχέδιά τους να διεκδικήσουν πλήρη ανεξαρτησία από την ιρακινή κυβέρνηση. Τις επιδιώξεις αυτές είναι σίγουρο ότι παρακολουθούν στενά πολλοί, όπως η Αγκυρα (την οποία ανησυχεί η προοπτική δημιουργίας ανεξάρτητου Κουρδιστάν) αλλά και όλοι όσοι ολοφάνερα «τρέχουν» το τελευταίο διάστημα να αναπτύξουν καλές σχέσεις με την κουρδική κοινότητα. Ισως τελικά δεν είναι τυχαίο ότι ο Ολάντ απηύθυνε ειδική πρόσκληση στους Ιρακινούς μαχητές «Πεσμεργκά» για συμμετοχή στην αυριανή συνάντηση στο Παρίσι, αφού πρώτα παίνεψε τις ... πολεμικές αρετές που έχουν επιδείξει κατά του ΙΚ.

Αντιδράσεις σε Συρία, Ρωσία, Κίνα, Ιράν

Ασφαλώς, το διάγγελμα Ομπάμα, όπως και η συγκρότηση του «διεθνούς συνασπισμού», έχουν προκαλέσει μια σειρά αντιδράσεις.

Στη Δαμασκό, η σύμβουλος του Προέδρου Ασαντ, Μπουτάινα Σααμπάν, δήλωσε -σύμφωνα με το ρεπορτάζ του συριακού πρακτορείου ειδήσεων «Σανά»- ότι το σχέδιο του Ομπάμα είναι γεμάτο «τρύπες», αφού οι ΗΠΑ όταν μιλούν για «τρομοκράτες» μιλούν μόνο για το ΙΚ και όχι για οργανώσεις, όπως, π.χ., η «Αλ Νοσρα», ότι εκείνοι που συναντήθηκαν στην Τζέντα συμφώνησαν να εκπαιδεύσουν δυνάμεις που δε διαφέρουν από το ΙΚ, ενώ αναφέρθηκε στη συνάντηση της Τζέντα ως -σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ του «Σανά»- «προσπάθεια να στηριχτεί η τρομοκρατία, όχι να καταπολεμηθεί».

Η Ρωσία ήταν από τους πρώτους που έσπευσε να αντιδράσει στις εξαγγελίες Ομπάμα. Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Αλεξάντρ Λουκάσεβιτς, δήλωσε ότι «μια τέτοια πρωτοβουλία (σ.σ. πλήγματα εναντίον θέσεων του ΙΚ στη Συρία χωρίς τη συμφωνία της νόμιμης συριακής κυβέρνησης), απουσία απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, θα συνιστούσε μια πράξη επίθεσης, μια χονδροειδή παραβίαση του διεθνούς δικαίου».

Στην Κίνα, η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Χούα Τσουνγίνγκ, τόνισε πως «το διεθνές δίκαιο πρέπει να γίνεται σεβαστό και η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα των χωρών πρέπει να γίνονται, επίσης, σεβαστές».

Στην Τεχεράνη, η εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν, Μαρζίεχ Αφχάμ, σημείωσε πως «ο αυτοαποκαλούμενος διεθνής συνασπισμός ενάντια στο "Ισλαμικό Κράτος" βαρύνεται από σημαντικές ασάφειες, εγείροντας σοβαρές επιφυλάξεις για τη θέλησή του να πολεμήσει τα αίτια γέννησης της τρομοκρατίας ως τη ρίζα τους», ενώ κατηγόρησε κράτη τα οποία συμμετέχουν στο «συνασπισμό» ως «οικονομικούς και στρατιωτικούς υποστηρικτές της τρομοκρατίας, τόσο στο Ιράκ, όσο και στη Συρία».

Ματωμένοι δρόμοι...

Με αφορμή την απόφαση των ΗΠΑ να βομβαρδίσουν Συρία και Ιράκ λόγω «τζιχαντιστών», η «Καθημερινή» έγραψε: «Για τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, η στρατηγική στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία βασιζόταν κυρίως σε επιλεκτικά χτυπήματα εναντίον τρομοκρατικών οργανώσεων». Στο όνομα της τρομοκρατίας, οι ΗΠΑ χτυπούν από τη Μέση Ανατολή έως το Πακιστάν. Το έργο το έχουμε ξαναδεί: Πρώτα φτιάχνεις και ενισχύεις οργανώσεις όπως οι «τζιχαντιστές» και μετά επεμβαίνεις για να σώσεις το λαό απ' αυτούς. Το ίδιο δεν έγινε και με την «Αλ Κάιντα»; Πίσω από τα προσχήματα για τις επεμβάσεις υπάρχουν πάντα οι αιτίες (βλέπε ανταγωνισμοί) για έλεγχο πηγών και δρόμων της Ενέργειας, αγορών, μεταφοράς εμπορευμάτων κ.λπ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε: Οι δρόμοι του πετρελαίου, του φυσικού αερίου, των αγορών είναι ματωμένοι...

Προκλητικός διαγκωνισμός

ΕΠΙΣΗΜΗ ανεργία:  

Καρφωμένη στο 27% δηλ 1.303.884 άτομα ΧΩΡΙΣ ΔΟΥΛΕΙΑ με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ πάνω από ενάμισι εκατομμύριο. 

Αυτή είναι η ΟΥΣΙΑ σε συνδυασμό με το ότι, ΠΑΡΑ τα ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ επιδότησης του ΟΑΕΔ, «κατάρτισης» και τη συνεχή -προκειμένου να προσλάβουν ΕΝΙΣΧΥΣΗ των ιδιωτικών επιχειρήσεων (δηλ του ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ), με το ΚΟΣΤΟΣ να το ΠΛΗΡΩΝΕΙ Ο ΛΑΟΣ, Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΔΕΝ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ, ούτε πρόκειται με τα προτεινόμενα μείγματα (αστικής) διαχείρισης.

Παράλληλα συνεχίζεται η μείωση του αριθμού των απασχολουμένων που έχουν περιοριστεί στα 3,5 εκατομ. δηλ μέσα σε πέντε χρόνια (από το 2009) δουλεύουν 1.050.000 λιγότεροι και μάλιστα φέτος

μέσα στο κατακαλόκαιρο με τον τουρισμό να κινείται στα ύψη, αντί να μειωθεί ο αριθμός των (εγγεγραμμένων) ανέργων αυξήθηκε (κατά 15126). Όσο για επίδομα ανεργίας, από αυτούς, το πήραν μόνο οι μισοί με την αναλογία αυτών που το παίρνουν ως προς το συνολικό αριθμό των ανέργων του ΟΑΕΔ, παραμένει στα επίπεδα του 8-9%

Η υψηλότερη ανεργία (51,5%) συνεχίζει να καταγράφεται -παρά τα ειδικά προγράμματα προσωρινής απασχόλησης και τις μειωμένες αμοιβές- bonus στο κεφάλαιο, στους νέους 15-24 ετών.

Ένας στους δύο νέους έως 24 ετών παραμένει άνεργος, ενώ αυξήθηκε η ανεργία στην πλέον παραγωγική ηλικία των 25-34 ετών.

Το ποσοστό εργαζόμενων επί του συνόλου του εργατικού δυναμικού είναι 43%, με άλλα λόγια για κάθε τέσσερις που εργάζονται αντιστοιχούν άλλοι έξι που δεν δουλεύουν.

Σε έναν ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΚΩΝΙΣΜΟ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΩΝ επιδίδονται τις τελευταίες μέρες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Διδάγματα από την Αργεντινή

"Basta Buitres" «Φτάνει πια !!, αρπακτικά...» 
"Argentina Unida" ... «Αργεντινή Ενωμένη»

αρπακτικά ΝΑΙ ...αλλά ποια είναι τα "αρπακτικά";;
Αργεντινή Ενωμένη (?? "ενωμένοι"ποιοι με ποιούς ;;)

H υπόθεση του χρέους της Αργεντινής, μετά τη χρεοκοπία του 2001, έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο και στη χώρα μας αποκτά και πτυχές κοκορομαχίας μεταξύ της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων.

Το χρέος των 100 δισ. δολαρίων, που προκάλεσε η πλουτοκρατία της χώρας, που πλουσιοπάροχα στηρίχτηκε από διάφορες αστικές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένων και δικτατοριών, είναι και πάλι θηλιά στο λαιμό του λαού.

Αυτό δε συμβαίνει γιατί η σημερινή κυβέρνηση, συνέχεια της κυβέρνησης του Νέστορ Κίρσνερ που ανέλαβε τη διαχείριση μετά τη χρεοκοπία, έκανε καλούς ή κακούς χειρισμούς. Αλλά, πρωτίστως, γιατί η Αργεντινή κινείται στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης. 

Η κυβέρνηση της Κριστίνα Φερνάντες Κίρσνερ διαπραγματεύεται σε αυτό το πλαίσιο για λογαριασμό του αργεντίνικου κεφαλαίου, όπως γίνεται αυτά τα 13 χρόνια, παρότι προσπαθεί να παραπλανήσει το λαό ότι παλεύει για λογαριασμό του με τα «κοράκια». Ο δανεισμός, η συμμετοχή στις χρηματαγορές είναι υποχρεωτικά σε κάθε καπιταλιστικό κράτος.

Το «κούρεμα» του χρέους, με διαγραφή μέρους του, που πραγματοποίησε η Αργεντινή και τόσο προβλήθηκε από σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, αυτόν το σκοπό εξυπηρετούσε, την εξασφάλιση της δυνατότητας επαναδανεισμού για λογαριασμό του κεφαλαίου, που πλήρωσε, πληρώνει και θα πληρώσει ο λαός και είναι γνωστές οι ήδη μεγάλες κοινωνικές συνέπειες της (καπιταλιστικής) «ανάκαμψης».

Οι διάφοροι αστοί αναλυτές –εκφράζοντας συγκεκριμένα ο καθένας οικονομικά συμφέροντα, εδώ και δυο χρόνια θριαμβολογούσαν –βλ πχ capital.gr 17 Απρ 12

«...μολονότι η οικονομία πέρασε από σύντομη επιβράδυνση κατά την διάρκεια τής παγκόσμιας ύφεσης τού 2009, η απασχόληση στην Αργεντινή βρίσκεται σε επίπεδο ρεκόρ... η φτώχεια και ακραία φτώχεια έχουν μειωθεί κατά δύο τρίτα, και οι κοινωνικές δαπάνες έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί σε πραγματικούς αριθμούς, μετά την αθέτηση πληρωμών» και «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αργεντινή έκανε τη σωστή επιλογή όταν προχώρησε σε αθέτηση πληρωμών του εξωτερικού της χρέους και αποδέσμευση από την συναλλαγματική ισοτιμία ...» κλπ

«Εφαρμόστηκαν διάφορες πολιτικές που συνέβαλαν σημαντικά στην ανάκαμψη της Αργεντινής, αλλά το βασικότερο ήταν [α] ότι η Αργεντινή λυτρώθηκε από το βάρος τού μη βιώσιμου χρέους, και [β] ίσως κάτι ακόμη πιο σημαντικό ήταν ότι απελευθερώθηκε από την προκυκλική πολιτική που καθιστούσε την ανάκαμψη αδύνατη, και ως εκ τούτου μπόρεσε να υιοθετήσει μια αναπτυξιακή μακροοικονομική πολιτική. ...» !!  έκαναν μάλιστα και προβλέψεις όπως στο παρακάτω διάγραμμα:

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης υποστηρίζουν υποκριτικά ότι οι εξελίξεις στην Αργεντινή επιβεβαιώνουν τη δική τους επιλογή, το δικό τους μοντέλο, το οποίο όμως έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα και τα βιώνουν καθημερινά ευρύτερα λαϊκά στρώματα, δηλαδή τις συνθήκες φτώχειας, εξαθλίωσης, την επιδείνωση της θέσης της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, συνθήκες οι οποίες βεβαίως δεν είναι προσωρινές.

Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και όλοι όσοι υπερασπίζονται το μοντέλο της Αργεντινής δε μας εξηγούν γιατί μια τόσο πλούσια χώρα έχει τόσο φτωχούς ανθρώπους, έναν τόσο φτωχό λαό. Αυτοί καλούν για αλληλεγγύη στην κυβέρνηση της Αργεντινής, σε μία κυβέρνηση η οποία κάνει αυτές τις επιλογές για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας που έχει ευθύνες για τις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης που βιώνει ο λαός της.

Το παράδειγμα της Αργεντινής όντως είναι χρήσιμο για τα λαϊκά στρώματα της χώρας, για να βγάλουν χρήσιμα συμπεράσματα. Τι αποδεικνύεται; Οτι με όποιο μείγμα διαχείρισης, από το αν έγινε ή όχι «κούρεμα» χρέους, από το αν η Αργεντινή είναι σε «επιλεκτική χρεοκοπία» ή κανονική, αυτός που χρεοκοπεί καθημερινά είναι ο λαός.

Και αυτό δεν θα αλλάζει όσο οι ανάγκες του μπαίνουν στο «στενό κορσέ» του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής που εξασφαλίζει τα συμφέροντα των λίγων, των μονοπωλιακών ομίλων.

Επίσης, καμία διαπραγμάτευση, όσο σκληρή και αν είναι, εφόσον αναγνωρίζει το χρέος (όλο ή μέρος του), εφόσον κινείται στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού συστήματος και των μηχανισμών του, ούτε βεβαίως μπορεί να αποτρέψει τις καπιταλιστικές κρίσεις ούτε να απαλλάξει το λαό από τις επιπτώσεις τους.

Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση υπάρχει, αλλά μόνο σε ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, ώστε να περάσουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια των παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Ώστε με κεντρικό πανεθνικό σχεδιασμό της οικονομίας, η εργατική λαϊκή εξουσία να μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες πολύπλευρες λαϊκές ανάγκες.

(βασική) πηγή Ριζοσπάστης 1/8/14