ΚΚΕ δαγκωτό

...

Γι αυτό  ψηφίζω ΚΚΕ δαγκωτό, κύριε Σταθάκη μου

Σε ποσοστό 40% έως 90% των πιο σημαντικών αποφάσεων (π.χ. ανάπτυξη, απασχόληση, ισότητα φύλων, δικαιώματα και ελευθερίες, περιβάλλον) που έχει λάβει το Ευρωκοινοβούλιο η Αριστερά έχει συμβάλει στη διαμόρφωσή τους κι έχει ψηφίσει θετικά ...  Γ. Σταθάκης, Αυγή

Ο κύριος Σταθάκης λέει την αλήθεια. 

Η Αριστερά, δηλαδή στα καθ' ημάς ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο τι είναι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτό καθορίζεται από τις νομοθετικές αποφάσεις του ευρωκοινοβουλίου). 

Και έχει συμβάλλει σ' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ στο ποσοστό που στηρίζει ασμένως τη γραμμή της πλειοψηφίας της GUE/NGL, η οποία, όπως μας λέει ο ίδιος, έχει ψηφίσει θετικά στο 40%-90% των σημαντικότερων αποφάσεων της ΕΕ.

Από τις 14 Ιούλη του 2012 ως σήμερα, για παράδειγμα,  οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν σύμφωνα με τη γραμμή της GUE/NGL (Συνομοσπονδία της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς/της Νορβηγικής Πράσινης Αριστεράς) στο 100% των περιπτώσεων σε ό,τι αφορά νομοθεσία για την "ανάπτυξη" στην ΕΕ, στο 100% σε ό,τι αφορά την απασχόληση, στο 93.02% σε ό,τι αφορά τη γεωργία, στο 95.45% σε ό,τι αφορά τη βιομηχανία και την ενέργεια, στο 98.06% σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό, στο 95.83% σε ό,τι αφορά τον έλεγχο δαπανών (στοιχεία εδώ >).

Για το ΚΚΕ τα αντίστοιχα ποσοστά σύμπλευσης με τη γραμμή της πλειοψηφίας GUE/NGL, στην ίδια περίοδο ήταν: 53.85% για την "ανάπτυξη", 66.91% σε ό,τι αφορά την απασχόληση, 65.09% σε ό,τι αφορά τη γεωργία, 42.05% σε ό,τι αφορά τη βιομηχανία και την ενέργεια, 55.85% σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό και 59.74% σε ό,τι αφορά τον έλεγχο δαπανών (στοιχεία εδώ >).

Ή αλλιώς, το ΚΚΕ ψήφισε μαζί με την ευρωπαϊκή αριστερά ως ευρωκοινοβουλευτική πτέρυγα 46% λιγότερο για την "ανάπτυξη", 33% λιγότερο για την απασχόληση, 28% λιγότερο για τη γεωργία, 54% για τη βιομηχανία και ενέργεια, 42% λιγότερο για τον προϋπολογισμό, και 36% λιγότερο για τον έλεγχο δαπανών κλπ. καταψηφίζοντας 100άδες προτάσεων όπου η (πλειοψηφία της) GUE/NGL - κώλος/βρακί με το "σκληρό πυρήνα" της ΕΕ - έδωσε το λευκό χαρτί για να σφίξει παραπέρα η θηλειά στο λαιμό των λαών της Ευρώπης

Όπως καταλαβαίνετε, δεν συνέβαλλε, μέσω της GUE/NGL, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη "διαμόρφωση" και υπερψήφιση των "πιο σημαντικών αποφάσεων" του Ευρωκοινοβουλίου. Βαράει δε top ten αποχών σε ψηφοφορίες του ευρωκοινοβουλίου, όντας το μοναδικό κόμμα της GUE/NGL στη σχετική λίστα (στοιχεία εδώ >, σελ. 4).

                                   

Και μετά λένε εμάς "γραμμιτζήδες" κύριε Σταθάκη μου...

----------------------------------------
Πηγη: Lenin Reloaded

----------------------------------------

σημ. του blog

Η GUE/NGL αποτελεί πρακτικά ένα συνονθύλευμα "αριστερών" απόψεων και τάσεων, όπου αναγκαστικά - θα σταθούμε και σ΄αυτό κάποια στιγμή - παίρνει μέρος και το ΚΚΕ.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα (πχ) το κοινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών, των Φιλελευθέρων και των Πρασίνων όπου γίνεται λόγος για «κρατούμενους σε φυλακές της Κούβας σε απάνθρωπες συνθήκες», που χαρακτηρίζονται «ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, ειρηνικοί αντιφρονούντες και προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανήκουν στη δημοκρατική αντιπολίτευση, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους συνδέονται με το σχέδιο Varela, ότι ορισμένοι εξ αυτών είναι σοβαρά άρρωστοι και πολλοί εξ αυτών είναι στενοί συγγενείς των "Κυριών στα Λευκά"».

Το απαράδεκτο αυτό ψήφισμα που εγκαλεί την Κούβα για «ανελευθερία» είναι λυπηρό ότι στηρίχτηκε με ψήφο υπέρ και από κάποια κόμματα υποτίθεται αριστερά, που συμμετέχουν στην Ευρωομάδα της "Αριστεράς" (GUE/NGL) με βουλευτές ΚΟΔΗΣΟ Γερμανίας (PDS) επίσης από Ολλανδία, Φινλανδία, Σουηδία (υποτίθεται αριστεροί) το υπερψήφισαν, το Γαλλικό ΚΚ διχοτομήθηκε (ένας ψήφισε κατά, δύο αποχή) ενώ ο ΣΥΝ(ριζα) διαμέσου προτίμησε την αποχή για να είναι συνεπής με την "πολυσυλλεκτικότητά" του το ΚΚΕ (φυσικά) καταψήφισε και έβγαλε ανακοίνωση καταγγελία αναγέροντας μεταξύ άλλων "...Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, αντιδρώντας τόσο στο κοινό ψήφισμα που υιοθέτησε το Ευρωκοινοβούλιο, όσο και στην απαράδεκτη θέση της GUE, σημείωσε χαρακτηριστικά στην αιτιολόγηση ψήφου της, στηρίζοντας όπως πάντα χωρίς όρους τη σοσιαλιστική Κούβα:

«Οι Ευρωβουλευτές του ΚΚΕ εκφράζουν την ολόπλευρη αλληλεγγύη και συμπαράσταση στον ηρωικό λαό της Κούβας και στην κυβέρνησή του.

Πάνω από 40 χρόνια, παρά την τρομοκρατία, τις επεμβάσεις, τον οικονομικό αποκλεισμό από τους ιμπεριαλιστές, η κουβανική επανάσταση είναι ζωντανή και ο σοσιαλισμός οικοδομείται παρά τις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες.

Αποτελεί παράδειγμα και ασκεί μεγάλη επίδραση πρώτα απ' όλα στους λαούς της Λατινικής Αμερικής. Γι' αυτό και συναντά τη λυσσαλέα αντίδραση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ και όλων των ειδών τους υπηρέτες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Αυτό ακριβώς εκφράζει και το κοινό ψήφισμα των πολιτικών ομάδων στο Ευρωκοινοβούλιο, που ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία στην Ολομέλεια του ΕΚ, στις 2/2/2006.

Προβάλλει υποκριτικά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ονομάζοντας πολιτικούς κρατούμενους έμμισθους πράκτορες της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Αβάνα.

Υποστηρίζει αδρά χρηματοδοτούμενους ανθρώπους και οργανώσεις, οι οποίοι προσπαθούν να ανατρέψουν το σοσιαλισμό και να μετατρέψουν την Κούβα σε επαρχία των ΗΠΑ, παραδίδοντας στις πολυεθνικές τον φυσικό της πλούτο.

Αγνοεί προκλητικά το αμερικανικό εμπάργκο και τις επανειλημμένες αποφάσεις του ΟΗΕ για την άρση του, σιωπά για τους πέντε Κουβανούς πατριώτες που είναι άδικα φυλακισμένοι σε απάνθρωπες συνθήκες, προστατεύει έμμεσα το δολοφόνο Καρίλες, υπεύθυνο για τη δολοφονία 75 ανθρώπων, ο οποίος φιλοξενείται στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ψήφισμα made in USA, που αποδεικνύει πως η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική. Αποδεικνύει πως οι ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στα συντηρητικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι ανύπαρκτες μπροστά στην υπεράσπιση του καπιταλισμού.

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταψήφισε αυτό το κοινό ψήφισμα των πολιτικών ομάδων (Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι, Φιλελεύθεροι και Ενωση για την Ευρώπη των Εθνών), καθώς και το ψήφισμα της GUE/NGL, το οποίο υιοθετεί την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα για την Κούβα, δίνοντας "αριστερό άλλοθι" στη συκοφαντική επίθεση»....)

------------------------------

Επίσης πολύ πρόσφατα η σύμπλευση αστών και οπορτουνιστών στην άθλια φιέστα απονομής από τον Μάρτιν Σουλτς, πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, του «βραβείου Ζαχάρωφ» στον Γκιγιέρμο Φαρίνας, που αποδεδειγμένα συνδέεται με πολυπλόκαμους δεσμούς με τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών - μελών της και επιχειρηματικούς ομίλους, αποτελεί μέρος της κλιμάκωσης της αντικομμουνιστικής εκστρατείας της ΕΕ ενάντια στη σοσιαλιστική Κούβα

Το αντικομμουνιστικό παραλήρημα του Μάρτιν Σουλτς, κατά του κουβανικού λαού, επικροτήθηκε με την παρουσία των προέδρων και ευρωβουλευτών των πολιτικών κοινοβουλευτικών ομάδων του ευρωκοινοβουλίου - Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι , Πράσινοι, Συντηρητικοί Μεταρρυθμιστές και της Gabi Zimmer προέδρου της GUE/NGL, - στελέχους του γερμανικού κόμματος «DIE LINKE» - σύμμαχο του ΣΥΡΙΖΑ - και βασική συνιστώσα του οπορτουνιστικού Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστερός (ΚΕΑ) που συμμετείχε σε αυτή την άθλια φιέστα.

H ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ κατήγγειλε την άθλια φιέστα που οργάνωσε το πολιτικό προσωπικό των μονοπωλίων στο Ευρωκοινοβούλιο, την απονομή του «βραβείου Ζαχάρωφ» στον Γκιγιέρμο Φαρίνας - φορέα της χυδαίας αντικομμουνιστικής εκστρατείας της ΕΕ - κατά της σοσιαλιστικής Κούβας και των κατακτήσεων του λαού της.

βλ εδώ >>

 

Η "επαλήθευση" του Μαρξισμού - Λενινισμού

Τα χρόνια που πέρασαν (κοντεύουμε πια τα 100...) από την ημέρα που η επίθεση στα Χειμερινά Ανάκτορα σφράγισε την πορεία της ανθρωπότητας, αν μη τι άλλο, απέδειξαν ένα πράγμα:

Ότι η ιστορία του εξανθρωπισμού του ανθρώπου, που κάποιοι "προφήτεψαν" το τέλος της, δεν έχει γραφτεί ακόμα. Ακόμα περισσότερο, αυτή η επέτειος, η επέτειος όλων των λαών, όλων όσοι δε σκύβουν το κεφάλι υπομένοντας την απόλυτη ή σχετική εξαθλίωσή τους, όλων όσοι δε βολεύονται στην ομοιομορφία της μιζέριας, αλλά συνεχίζουν τον αγώνα για την "εξίσωση προς τα πάνω", αποτελεί επέτειο επαλήθευσης της βασικής αλήθειας για το παρόν και το μέλλον: Ότι ο άνθρωπος, οι λαοί μπορούν να πάρουν την υπόθεση της ζωής τους στα χέρια τους.

Αν οι αστικές επαναστάσεις του 1648 στην Αγγλία και του 1789 στη Γαλλία - οι επαναστάσεις πανευρωπαϊκής κλίμακας, όπως έλεγε ο Μαρξ -απέδειξαν ότι τα κοινωνικά καθεστώτα δεν μπορούν παρά να ακολουθούν και να προσαρμόζονται στους υλικούς όρους παραγωγής, πάνω στους οποίους στηρίζονται, η Οχτωβριανή Επανάσταση απέδειξε ότι οι παραγωγοί και πρωτομάστορες της προόδου, η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης, οι άνθρωποι της δουλιάς και του μόχθου δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ιστορική αποστολή τους:

Να μετατραπούν από τη σιωπηλή πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων, στην πλειοψηφία των εξουσιαστών, που θα κρατήσει την εξουσία όσο χρόνο χρειάζεται για την κατάργηση κάθε εξουσίας και κάθε εκμετάλλευσης.

Η νίκη του Οχτώβρη, η νίκη που έδειξε ότι η "έφοδος στον ουρανό", που προετοίμασε η Παρισινή Κομμούνα, δεν ήταν μια ουτοπία, αλλά μια αδήριτη, νομοτελειακή κοινωνική αναγκαιότητα, είναι η επαλήθευση της κοσμοθεωρίας του Μαρξισμού - Λενινισμού.

Αυτή την πραγματικότητα θέλουν να την ξεχνούν, να την αποσιωπούν και να τη διαστρεβλώνουν όσοι δεν έχουν πάψει να τρέμουν το "φάντασμα του κομμουνισμού". Προσπαθούν να ξορκίσουν το φόβο τους και να παρατείνουν την κυριαρχία τους, να προφυλάξουν τα θησαυροφυλάκιά τους, με όπλο, εκτός από τα κανόνια τους, τους μηχανισμούς μαζικής πλύσης εγκεφάλου, λέγοντας ότι ο σοσιαλισμός είτε ήταν μια παρένθεση, είτε ήταν μια αποτυχία, είτε ήταν ένα λάθος, ακόμα ακόμα ότι ήταν ένα έγκλημα. Αυτά λένε οι εγκληματίες και τα φερέφωνά τους.

Ο Μαρξισμός - Λενινισμός όμως επαληθεύτηκε, σε πείσμα εκείνων που εφευρίσκουν την επαλήθευση για τη δήθεν ελευθερία, τη δήθεν δημοκρατία, τη δήθεν ανθρωπιά της αστικής κοινωνίας τους στο ψέμα και την καταπίεση. Ο Μαρξισμός - Λενινισμός επαληθεύτηκε όχι μόνο γιατί η προωθητική δύναμη της θεωρίας του έγινε υλική δύναμη μέσα από τη δράση των εργατών, των αγροτών, της νεολαίας και νίκησε, αλλά - όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο - επαληθεύτηκε μέσα και από τα ζιγκ ζαγκ της ιστορίας, που σήμερα αποτυπώνονται στον όρο "πρώην" σοσιαλιστικές χώρες.

Τι επαλήθευσε η Οχτωβριανή Επανάσταση; Επαλήθευσε ότι όσο θα προχωρά η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων χωρίς την ποιοτική αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων, τόσο θα διευρύνεται η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Επαλήθευσε ότι όσο η κατοχή των μέσων παραγωγής θα ανήκει στα χέρια μιας μικρής μειοψηφίας, τότε όλο και περισσότερο θα απομακρύνεται η τεράστια κοινωνική πλειοψηφία από την απόλαυση των προϊόντων και του πλούτου που η ίδια παράγει. Επαλήθευσε πως είναι αυταπάτη να περιμένει κανείς ότι μέσα από τις ανούσιες μεταρρυθμίσεις και από τα ψίχουλα που πετούν οι σφετεριστές του κοινωνικού πλούτου στους σύγχρονους δούλους των εργοστασίων τους θα αμβλυνθεί το χάσμα ανάμεσα στο τι έχουν ανάγκη οι λαοί, ανάμεσα στο τι δημιουργούν με τα χέρια και το μυαλό τους και στο τι καρπώνονται. Επαλήθευσε ότι το ποιοτικό άλμα από τον κόσμο του χτες, στον κόσμο του αύριο, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς καθημερινό αγώνα, χωρίς την κατοχύρωση των προηγούμενων μικρών ή μεγαλύτερων κατακτήσεων. Επαλήθευσε ότι η κοινωνική απογοήτευση, η δυσφορία, ακόμα και η αγωνιστική διεκδίκηση δεν μπορούν να φέρουν την οριστική λύση των κοινωνικών προβλημάτων παρά μόνο μέσα από τη μετατροπή των κοινωνικών αγώνων σε πολιτικούς αγώνες. Μέσα από την ανύψωση της κοινωνικής συστράτευσης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της σε πολιτική συστράτευση, με πρωτοπορία το κόμμα της εργατικής τάξης, που θα διεξάγει ταξική πάλη στηριγμένο στα λαϊκά στρώματα, θα διδάσκει και θα διδάσκεται από αυτά, θα σπρώχνει και θα σπρώχνεται, στο δρόμο της Επανάστασης. Επαλήθευσε η Οχτωβριανή Επανάσταση πως όχι μόνο τίποτα δεν πάει χαμένο, αλλά και πως η αλληλεγγύη, η συναδέλφωση, η συλλογικότητα, όταν έρχονται αντιμέτωπες με τον ατομικισμό, την αδιαφορία, την καταπίεση και τον αυταρχισμό, κερδίζουν. Επαλήθευσε ότι τα ανθρώπινα χέρια δεν έχουν προορισμό να σμίγουν όταν ανταλλάσσουν χρήμα, ομόλογα, γραμμάτια και ρέπος, αλλά όταν οι άνθρωποι αλληλοστηρίζονται, αλληλοσέβονται, αγκαλιάζονται.

Όμως η αξία του Μαρξισμού - Λενινισμού, η αξία της Οχτωβριανής Επανάστασης, η ανωτερότητα του σοσιαλισμού, δεν επαληθεύεται μόνο μέσα από την ύπαρξη και την 96χρονη πορεία του, αλλά δυστυχώς και μέσα από τη σημερινή υποχώρησή του.

Η αναγκαιότητα και το μεγαλείο του επαληθεύεται και μέσα από την ήττα του.

 

https://www.youtube.com/watch?v=pk-xW8_lWUA

Πρωτομαγιά 1938 Κόκκινη Πλατεία Военный парад 1 Мая 1938 года

Η νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης οδήγησε στο τέλος ενός μακάβριου πολέμου, του Α Παγκοσμίου, και στη συντριβή του χιτλεροφασισμού στον Β Παγκόσμιο, ανοίγοντας το δρόμο στην ειρήνη. Η ήττα του σοσιαλισμού συμβαδίζει με τη μετατροπή του πολέμου σε "όπλο" μαζικής πλέον χρήσης και πρωτόγονης αγριότητας από τον ιμπεριαλισμό για την κατοχύρωση των κεφαλαιοκρατών στον Περσικό Κόλπο, στα Βαλκάνια, στη Σομαλία, στο Κουρδιστάν, στην Τσετσενία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στη Συρία...

Η νίκη του σοσιαλισμού συνέβαλε για την αποτίναξη του αποικιοκρατικού ζυγού σε πάνω από 100 χώρες από το 1917 και μετά. Η ήττα του μετέτρεψε τον ΟΗΕ σε πειθήνιο όργανο του ΝΑΤΟ, έφερε τις χώρες της Μέσης Ανατολής, του Τρίτου Κόσμου, της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, στο προαύλιο του Λευκού Οίκου να εκλιπαρούν τη συμπόνια της "Νέας Τάξης Πραγμάτων" των "success story" των μημονίων. Έφερε στην Ελλάδα σε νέες εποχές Πιουριφόι, με εθελόδουλα "ευχαριστώ" προς τις ΗΠΑ και την ΕΕ, με σφαγιασμό κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων

Η νίκη του σοσιαλισμού οδήγησε στο οχτάωρο, στην κοινωνική ασφάλιση, στο κράτος - πρόνοιας, στο σπάσιμο των στεγανών της μόρφωσης, στην αποφυλάκιση των δημιουργημάτων του πολιτισμού από τους τέσσερις τοίχους της "υψηλής κοινωνίας".

Η ήττα του σοσιαλισμού έφερε με ξέφρενους ρυθμούς την επίθεση ενάντια στα εργατικά δικαιώματα, έριξε στο περιθώριο, στην ανεργία, στην ανασφάλεια όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα, με πρώτο θύμα τη νεολαία, έλυσε τα χέρια στους αρχιτέκτονες ενός νέου Μεσαίωνα όπως τον επιβάλλουν τα Μάαστριχτ και οι Λισσαβόνες, μετέτρεψε τις πολυεθνικές σε αδυσώπητους στραγγαλιστές της παιδείας, της υγείας, της ανεξάρτητης πορείας και παραγωγικής ανάπτυξης των κρατών. Και όλα αυτά στο όνομα του κέρδους και της ευημερίας των ιδιωτών.

Καταβαράθρωσε, τη Ρωσία στην πτώση της παραγωγής και του επιπέδου ζωής, στην ανεργία, στην εγκληματικότητα (αυτή την τελευταία τη δεκαπλασίασε)... έσπειρε εμφύλιες διαμάχες, οδήγησε για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο τον αριθμό των γεννήσεων κάτω από τον αριθμό των θανάτων, έβγαλε (μόνο στη Μόσχα...) 50.000 και πλέον παιδιά ηλικίας 6-12 χρόνων στη ζητιανιά και την πορνεία, έκανε τους επιστήμονες ζήτουλες ενός ξεροκόμματου στην Ευρώπη της "ευημερίας", έβγαλε από τον τάφο του το φασιστικό τέρας.

Ομως η νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης δεν ήταν μόνο η επαλήθευση του Μαρξισμού - Λενινισμού, μέσα από την απόδειξη της ανωτερότητας του σχεδιασμένου τρόπου παραγωγής, μέσα από την προωθητική συμβολή της στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την κατακόρυφη ανύψωση του επιπέδου διαβίωσης, την κατάργηση του αναλφαβητισμού και την παροχή στους πάντες του δικαιώματος να γνωρίζουν την επιστήμη, την Τέχνη και τον πολιτισμό.

Δεν επαλήθευσε το Μαρξισμό - Λενινισμό μόνο σε ό,τι αφορά την προετοιμασία και επικράτηση της Επανάστασης, αλλά τον επαλήθευσε και όσον αφορά την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Ναι, η νίκη και η ήττα του σοσιαλισμού επαλήθευσαν ότι όταν ο Μαρξισμός δεν αποτελεί εργαλείο σκέψης και δράσης, όταν η παρέκκλιση από τις σταθερές του κρύβεται πίσω από τσιτάτα αυτοϊκανοποίησης, τότε δε μένουν με σταυρωμένα χέρια όσοι τον πολεμούν, μέσα και έξω.

Όταν παραβιάζεται η αρχή στον καθένα ανάλογα με την προσφορά του, όταν η εργατική τάξη δε βλέπει στο κόμμα το φύλακα και εντολοδόχο της εξουσίας της, αλλά τον αποσπασμένο από τα συμφέροντά της κρατικό ιθύνοντα, όταν η εγρήγορση διαφύλαξης των κατακτήσεων από όσους τις επιβουλεύονται και συνέχισης της προόδου δίνει τη θέση της στην παθητικοποίηση, ως συνέπεια της ρουτίνας και της αδιαφορίας, τότε ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να προχωρήσει.

Δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στη διαρκή και αδυσώπητη πάλη που τον υποχρεώνει ο ιμπεριαλισμός.

Σήμερα, 96 χρόνια μετά, η επικαιρότητα και η αναγκαιότητα των όσων απέδειξε η Οχτωβριανή Επανάσταση προβάλλουν κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Ακόμα κι αν εμείς κουραστούμε, ακόμα κι αν με ελαφρότητα επαναπαυθούμε, ακόμα κι αν κάποιοι λυγίσουν, θα είναι η ίδια η ζωή που θα τροφοδοτεί και θα γεννά τις αιτίες και τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης.

Το ΚΚΕ είναι πρώτο ανάμεσα σε αυτούς τους πρωταγωνιστές.

Αλλωστε "δεν οδηγούμαστε από την πλειοψηφία στην επαναστατική τακτική - όπως έλεγε η Λούξεμπουργκ - αλλά  η επαναστατική τακτική οδηγεί στην πλειοψηφία".

Γι' αυτό και η Οχτωβριανή Επανάσταση θα συνεχίσει να αποτελεί φωτεινό ορόσημο του μέλλοντος, απόδειξη ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος όπως θέλουν να τον εμφανίζουν.

Ο Οχτώβρης θα είναι ο οδηγός και σύμβουλος όχι μόνο της νίκης, αλλά και της οριστικής επικράτησης του σοσιαλισμού ως την κομμουνιστική κοινωνία. Γι' αυτό, όπως ο Μαρξ διακήρυξε μετά την ήττα των ταξικών αγώνων στη Γαλλία το 1848, έτσι και μεις, απαντάμε:

"Πέθανε η Επανάσταση. Ζήτω η Επανάσταση".