Μην πεις κακό για φαμπρικού γιατί ΄ναι αμαρτία - γιατί την τρώει ο πάγκος της και η ορθοστασία

 

• 1864 ||> Αφοί Ρετσίνα: «Η ομόρρυθμος εταιρεία “Αφοί Ρετσίνα” ασχολείται με εμπορικές επιχειρήσεις, ναυτασφάλειες και αγοραπωλησία γης».
• 1869 ||> Πειραιάς: μια πόλη που αναπτύσσεται οικονομικά… Ο Θεόδωρος Ρετσίνας ιδρύει την πρώτη ναυτασφαλιστική εταιρεία “Αρχάγγελος”
• 1872 ||> «Μέγα Εργοστάσιον Αφων Ρετσίνα»: Επί της οδού Κήπων, στην περιοχή Λεύκα του Πειραιά οι Αφοι Ρετσίνα, Θεόδωρος, Αλέξανδρος και Δημήτριος ίδρυσαν αρχικά το εργοστάσιο-νηματοποιείο και σταδιακά το υφαντήριο με 150 εργάτες και το βαφείο-λευκαντήριο με 50 εργάτες.
• 1880 ||> Η επιχείρηση επεκτείνεται… Μεταξύ των ετών 1880-1888 έχουμε καθετοποίηση της παραγωγής με χρήση ατμομηχανής ισχύος 150 ίππων και βοηθούμενη από ατμομηχανή ισχύος 80 ίππων.
• 1880-1891 ||> Με την εξαγορά κλωστοϋφαντουργείων-βαφείων-υφαντήριων, οι Αφοι Ρετσίνα έχουν συνολικά στην κατοχή τους 5 εργοστασιακές μονάδες οι οποίες αριθμούν 2.000 εργάτες και εργάτριες, 25.000 ατράκτους 440 αργαλειούς και 5 ατμομηχανές ισχύος 370 ίππων.
  Παράγουν βαμβακερά υφάσματα, ντρίλια, αλατζάδες, κάμποτ και γίνονται προμηθευτές του ελληνικού στρατού.
  Η οικονομική τους δραστηριότητα αρχίζει να περιλαμβάνει και εξαγωγές

• 1888 ||> Αγορά υφαντουργικών μονάδων
• 1888 ||> Αγορά διάφορων επιχειρήσεων όπως το εργοστάσιο Σταματόπουλου και το νηματουργείο Βαρουξάκη
• 1890 ||> αγοράζουν τη νηματουργία του Δημόκα.
• 1891 ||> Δημιουργία κάθετης επιχειρηματικής μονάδας κλωστοϋφαντουργίας.
• 1891 ||> Εξαγοράζουν υφαντουργικές μονάδες: το κλωστήριο του Γ. Νικολέση και το νηματουργείο του Δ. Κουμάνταρου.

• 13 Απρίλη 1892 ||> η εργοδοσία αποφασίζει πως τα 80 λεπτά που πληρώνει στις υφάντρες για κάθε «τόπι» υφάσματος είναι πολλά…

Έτσι ξεκίνησε, η πρώτη στην Ελλάδα απεργία εργατριών, από τις υφάντριες του εργοστασίου των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά.

Γράφει η Ιρις Αυδή–Καλκάνη με το βιβλίο της «Εκείνο το πρωί»:

«Τα λίγα στοιχεία που γνωρίζουμε για την απεργία, έφτασαν σ’ εμάς μόνο μέσα από τον Τύπο της εποχής. (“Εφημερίς” του Κορομηλά). Και εκεί όμως η σημαντική αυτή γυναικεία εργατική κινητοποίηση αναφέρεται αδιάφορα και υποτονικά, στα πλαίσια της προσπάθειας αγνόησης κάθε θέματος που αφορά την εργατική τάξη και μείωσης της σημασίας του, αλλά και τις γυναίκες της τάξης αυτής ειδικότερα… με δυο τρεις λέξεις, χωρίς κανένα σχόλιο, περισσότερο σαν παράξενο γεγονός που θα κινήσει το ενδιαφέρον του κοινού παρά σαν σημαντική εργατική εκδήλωση με ιδιαίτερη σημασία.
Αντίθετα, η απεργία όχι μόνον αναφέρεται από την “Εφημερίδα των Κυριών”, το φεμινιστικό περιοδικό που εκδίδει από το 1887 η Καλλιρρόη Παρρέν, αλλά η συντάκτρια της είδησης, προφανώς η ίδια η εκδότρια που έχει και την ευθύνη για κάθε άρθρο που δεν υπογράφεται, υπερασπίζεται τις απεργούς».

«Τύλιξε γρήγορα τα μαλλιά της πλεξίδα γύρω από το κεφάλι, έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό της από το πήλινο κανάτι κι έπιασε μάνι-μάνι να κάνει τις δουλειές. Ό,τι προλάβει, όπως πάντα και πιο βιαστικά ακόμα.
Από τότε που δούλευε στο εργοστάσιο, ούτε στην αυλή δεν προλάβαινε να καθίσει, ούτε μια κουβέντα ν’ αλλάξει με τις γειτόνισσές της. Έφευγε νύχτα ακόμα. Να ΄ναι μπροστά στην πόρτα του Ρετσίνα πριν χαράξει. Να πιάσει έγκαιρα δουλειά. Τα λεφτά που έπαιρνε ήταν λίγα, 80 λεπτά για κάθε τόπι πανί που ύφαινε κι αυτά τις πιο πολλές φορές λειψά, αφού όλο και κάποια δικαιολογία εύρισκε ο επιστάτης να της κρατήσει για πρόστιμο τα Σαββατόβραδα που πληρωνότανε το βδομαδιάτικο». 

«… .. Με την απεργία αποδεικνύεται πως οι εργαζόμενες γυναίκες στη χώρα μας, αντίθετα απ’ ό,τι πιστεύεται, πάλευαν από πολύ νωρίς ενάντια στους εργοδότες, όχι απλά συμπληρωματικά στο πλευρό των εργατών, αλλά και αυτόνομα, σε μια εποχή που κάθε γυναίκα είναι ακόμα μια ετερόφωτη προσωπικότητα, εξαρτημένη πάντα από έναν άντρα, χωρίς δική της άποψη και θέληση, με συνέπεια η υποταγή της στον άντρα και στον εργοδότη να θεωρείται αυτονόητη».

(Ίρις Αυδή-Καλκάνη: Εκείνο το πρωί-Πειραιάς 1892. Η πρώτη απεργία εργατριών στην Ελλάδα / Πηγή: Ριζοσπάστης)

βλ και Αλίκη Ξένου – Βενάρδου ||> Της Γης οι κολασμένες! (19 Αυγούστου 2001) Αφιερωμένο στις ανώνυμες εργαζόμενες Ελληνίδες, τις αφανείς πρωταγωνίστριες της καθημερινής ζωής, αυτές που σήκωσαν στις πλάτες τους το μέλλον του τόπου

Τα εργοστάσια Ρετσίνα

Μην πεις κακό για φαμπρικού γιατί ΄ναι αμαρτία
γιατί την τρώει ο πάγκος της _ και η ορθοστασία

Ό,τι απέμεινε σήμερα είναι τα ερείπια του εργοστασίου Ρετσίνα, που μένουν περιφρονημένα και καταδικασμένα στη λήθη. Πεζοί, φορτηγά, ΙΧ, προσπερνούν καθημερινά και ούτε ως υποψία περνάει από το μυαλό των περαστικών πως αυτά τα ερείπια, λίγα μέτρα από τη λεωφόρο Θηβών, πριν από 150 χρόνια ξύπνησαν τις ελπίδες δεκάδων απεγνωσμένων, εργατικών οικογενειών του Πειραιά που πάλευαν πενόμενες για να συντηρηθούν.

Το 1871 οι αδελφοί Θεόδωρος, Αλέξανδρος και Δημήτριος Ρετσίνας, που έχουν τις ρίζες τους στην Πελοπόννησο, ιδρύουν το πρώτο τους εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας στον Πειραιά με την επωνυμία «Αδελφοί Ρετσίνα». Στην περιοχή της Λεύκας λειτουργεί νηματουργείο με 5.000 ατράκτους και ατμομηχανή 60 ίππων.
Τα χρόνια που ακολούθησαν δημιουργείται υφαντήριο και βαφείο και στις αρχές της δεκαετίας του 1890, η επιχείρηση Ρετσίνα διαθέτει πέντε εργοστάσια στον Πειραιά, με 2.000 εργάτες και εργάτριες.
Με την ανατολή του 20ού αιώνα η επιχείρηση Ρετσίνα είναι η μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας και χιλιάδες εργατών και εργατριών από όλες τις συνοικίες του Πειραιά εργάζονται στα εργοστάσια της.
Η οικογενειακή επιχείρηση που έχει αναπτυχθεί σε υφαντουργία βαμβακερών υφασμάτων, γνωστών με το όνομα «ρετσίνες» γίνεται η σημαντικότερη των Βαλκανίων.

Πριν την ίδρυση της κλωστοϋφαντουργίας των Αδελφών Ρετσίνα, τα υφάσματα ήταν πανάκριβα, καθώς εισάγονταν από την Ευρώπη. Οι ρετσίνες λοιπόν, τα υφάσματα του Ρετσίνα, γίνονται περιζήτητα. Είναι χαρακτηριστικό της υψηλής ζήτησης των υφασμάτων του Ρετσίνα, σκίτσο του Θέμη Άννινου που απεικονίζει τον Χαρίλαο Τρικούπη να φοράει ελληνικά τσαρούχια και να είναι ντυμένος με τις «ρετσίνες».

Η οικογένεια Ρετσίνα την εποχή αυτή κυριαρχεί στην οικονομική και πολιτική ζωή του Πειραιά.
Ο Θεόδωρος Ρετσίνας εκλέγεται δήμαρχος της πόλης και στη συνέχεια βουλευτής με το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη.

Οι εργάτριες της εποχής ξεκινούν να δουλεύουν στα 10 με 12 τους χρόνια, εργάζονται 12 με 14 ώρες την ημέρα και πληρώνονται με το μισό ή και ακόμα πιο κάτω, από το μεροκάματο που λαμβάνουν οι άνδρες. Στον Πειραιά, έχουν ήδη φθάσει μαζικά Κρητικοί που δημιουργούν κάτω από τον λόφο της Καστέλας, τη συνοικία «Κρητικά».
Οι κρητικοπούλες, με παράδοση στην υφαντική τέχνη, δεν δυσκολεύονται να βρουν εργασία στα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας του Πειραιά. Το ίδιο και οι γυναίκες που καταφθάνουν στον Πειραιά από την Ανατολή, μέσω των νησιών, ψάχνοντας μεροκάματα. Πενόμενοι εργάτες και εργάτριες ελληνικής εθνικότητας από την Κωνσταντινούπολη και από άλλα μέρη της Ανατολής έχουν μεταναστεύσει στον Πειραιά για εργασία. Οι εργάτριες, προφανώς λόγω της παράδοσης της Ανατολής στην υφαντική τέχνη, τοποθετούνται στα κλωστήρια και υφαντήρια.

Το εργοστάσιο Ρετσίνα έμελλε και πρώτος υποδοχέας γυναικών εργαζομένων και πεδίο της πρώτης απεργίας εργατριών στην Ελλάδα.

Η θέση της εργάτριας στην Ελλάδα του 1890

Τον Μάιο του 1894, η εφημερίδα «Ακρόπολις» δημοσιεύει στην πρώτη σελίδα άρθρο με τον τίτλο «Ο εργατικός κόσμος εν Ελλάδι-Οι φαμπρικούδες».
Το δημοσίευμα αυτό δίνει την εικόνα και τις συνθήκες για την εργάτρια της εποχής. Μαθαίνουμε ότι στα υφαντουργεία ξεκινούν εργασία ακόμη και κορίτσια οκτώ, εννιά και δέκα ετών, γυναίκες χλωμές, ρακένδυτες, εξαθλιωμένες που βγήκαν στην παραγωγή για να επιβιώσουν και με μεροκάματα στο μισό ή στο ένα τρίτο από αυτά που έπαιρναν οι άνδρες.

Εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» – Αθήνα Σάββατο 14 Μαΐου 1894 αριθμός 4405

«Εις τας υπωρείας του Σταυρού, όπου εκτείνονται τα Υδραιϊκά, κάτω από την Καστέλλα, όπου είναι τα Κρητικά, εις το χωριό του Μελετόπουλου και εις τα Καμίνια, ένθα ανεγείρονται τα εργοστάσια, εκεί κατοικεί η φαμπρικού. Το κορίτσι, που πάει στη φάμπρικα, η μεσόκοπη δουλεύτρα, που έμεινε χήρα και εργάζεται να θρέψη τα ορφανά ή δια να συμπληρώσει την προίκα της θυγατρός της, οι περισσότεραις από την Ύδρα και τας Σπέτσαις, από τον Πόρον και την Σαντορίνην, καμμιά φορά από τα χωριά της Αττικής και από την Κούλουρην. Έχει όλων των ηλικιών. Έχει κορίτσια οκτώ ετών και εννιά ετών και δέκα ετών. Έχει κοπέλας εις την τελειοτέραν ακμή της νεανικής ηλικίας και του σφρίγους της ζωής, δέκα οκτώ έως είκοσι τεσσάρων ετών, έχει και γεροντοκόραις και μεσόκοπαις και γρηαίς. Αλλά ο κυριαρχών τύπος είναι της νεανικής ηλικίας από τα δέκα εξ έως τα είκοσι δύο»

Η εφημερίδα «Ακρόπολις» έδινε στους αναγνώστες με μεγάλη γλαφυρότητα την εικόνα της εργάτριας:
«…Αληθής εικών εργατρίας είναι της δυστυχούς εκείνης νεανίδος που διαβαίνει εκεί πτωχικά ενδεδυμένη, πολλάκις δε ρακένδυτος και με μπαλώματα, που αν έχει υποδήματα θα είναι καταφαγωμένα από τους δρόμους τους μακρυνούς, αλλά συνήθως δεν έχει και σούρνεται με τας εμβάδας της αναιμικής»,
«Και όταν βγαίνουν από το εργοστάσιον του Φαλήρου και αναρριχώνται επί των εκεί βραχώδων λόφων δια να γλυτώσουν δρόμον, και όταν διέρχωνται τας μαυρισμένας στενωπούς των Καμινίων και τας κονιορτοβρεθείς λεωφόρους και όταν εδώ στην Αθήνα σχολούν από το εργοστάσιον του Πυρρή ή την πρωίαν όταν πηγαίνουν εις τα εργοστάσια και εκεί υπό τους επικλινείς υψηλούς από ψευδάργυρον θόλους ίστανται προ των ατμηλάτων ιστών εν τω εκκωφαντικών και εκνευριστικών βόμβων των περιφερόμενων τελαμόνων, υπό τον οξύν κρότον της σιδηράς σαϊτας, μέσα εις το πανδαιμόνιον αυτό, που και το συνδιαλέγεσθαι είναι αδύνατον, όπου η άμιλλα περί του ποία θα υφάνη, περισσότερον διπλασιάζει τους κόπους παντού και πάντοτε θα τα ιδήτε να καμπουριάζουν επωδύνως, με το κιτρινόλευκον χρώμα της αναιμίας, με το βαθυκίτρινον της χρόνιας χλωρώσεων, νευρασθενικάς, υστερικάς, φυματιώσας. Νευρασθένειαι δε, φυματιώσεις και υστερισμοί κατά τας παρατηρήσεις των εν Πειραιεί ιατρών υπερπλεονάζουν δυσαλόγως προς τον αριθμόν των εργατίδων. Και όλα αυτά κατά την ομόφωνον γνώμην γων ιδίων εκ της ελεεινής διαίτης, την οποίαν κάμνουν οι εργάτιδές μας».

Είναι εντυπωσιακό ότι η «Ακρόπολις» δεν παραλείπει να παραθέσει στο πρωτοσέλιδο αυτό άρθρο της για τις «φαρμπρικούδες» και τη μαρτυρία του ίδιου του Θεόδωρου Ρετσίνα, που τότε ήταν και δήμαρχος Πειραιά αλλά και να τον επικρίνει διότι «δεν ηθέλησε να πρωτοστατήσει εις το εργατικό ζήτημα» αν και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα είχε καταφέρει να κάνει «αγνώριστη» την πόλη.
«Είνε χαρακτηριστικώτατον κάτι που μας αφηγήθησαν, ότι ο Δήμαρχος Πειραιώς κ. Θ. Ρετσίνας και μεγαλοεργοστασιάρχης περιέλθων τα Χριστούγεννα τας οικογενείας των εργατών έφριξε, λέγει, δια την ένδειαν και τας κρατούσας συνθήκας της διαίτης! Ποιαί είναι αι συνθήκαι αυταί νομίζομεν ότι δεν υφίσταται ανάγκη μακρών και εμπεριστατωμένων περιγραφών δια να το αντεληφθήτε και το εννοήσετε. Θα ήτο κοινοτοπία του τελευταίου είδους να σας είπωμεν ότι κατοικούν εις τρώγλας ανηλίους, τρία και τέσσαρα άτομα εις το αυτό δωμάτιον, πατέρας, μητέρα, τεκνία, αδελφοί και αδελφαί κοιμώνται επί του αυτού επιπέδου και κατά την αυτήν γραμμήν, να οφραίνωνται τον βούρκον, που ρέει εν τω μέσω της αυλής, να μην καθαρίζωνται, να μη πλένωνται. Και ενώ τοιαύται υπήρξαν αι εντυπώσεις του κ. Ρετσίνα και συγκινηθείς διένειμε 4,000 δρ. εις τα ενδεή ταύτα πλήθη, χριστιανικώτατα φερόμενος, η φιλανθρωπία του δεν προέβη περαιτέρω ατυχώς και αυτός που εποιήσιν εντός ολιγίστου χρονικού διαστήματος την πόλιν, ης προϊσταται, αγνώριστον δι έργων καλλωπιστικών και δι έργων της απολύτου ανάγκης, δεν ηθέλησε να πρωτοστατήση εις το εργατικόν ζήτημα, να βελτιώση την θέσιν των εργατών του, να τακτοποιήση αυτούς εις ανθρωπινωτέραν τάξιν, ρυθμίζων τα της διαίτης αυτών εντός και εκτός των εργοστασίων, μεριμνών περί ιδρύσεως εργατικών θεραπευτηρίων, αφού μάλιστα ως προς το τελευταίον τούτο γνωρίζει κάλλιον παντός άλλου, ότι το Ζάνειον νοσοκομείον είνε εκάστοτε υπερπληρωμένον από ξένους. Διότι η καλή θέλησις δεν λείπει από τον κ Ρετσίναν και απόδειξις τα μεγάλα αυτού και του αδελφού του εργοστάσια, τα αχανή ταύτα ιδρύματα, πρότυπα ευρωπαϊκών εργοστασίων με τα τελειότερα μηχανήματα, την μεθοδικότέραν κατάταξιν και τας χιλιάδας των εργατών και εργατίδων, που απορεί κανείς και εξίσταται ομολογουμένως, πότε έφθασαν εις τοιαύτην πρόοδον και ακμήν».

«Περί τας 60 εκ των εργαζομένων γυναικών εις το εν Πειραιεί Νηματουργείον των αδελφών Ρετσίνα, ενήργησαν απεργίαν ως εγένετο αυταίς γνωστόν, ότι ηλαττώθη το ημερομίσθιόν των»

 

Σημαντικά είναι τα στοιχεία που αντλούμε και για τις αμοιβές στα εργοστάσια της εποχής, από το άρθρο της εφημερίδας:
«Το ημερομίσθιον κατά γενικό κανόνα το είπομεν εις τα προηγούμενα και κατά μέσον όρον δεν φθάνει πέραν των 2 δραχμών. Είναι τώρα και ημερομίσθια των 3 δρχ. και άλλα που υπερβαίνουν το ποσόν τούτο. Αι υφάντριαι λόγου χάριν, ή εργαλειούδες, όπως αποκαλούνται, φθάνει να κερδίζουν και τρεις και τρεις ήμισυ και τέσσαραις εργαζόμεναι κατ αποκοπήν με το τόκι. Αλλ αυταί δεν είναι αι περισσότεραι απέναντι του ολικού αριθμού των εργατίδων. Έπειτα η άμιλλα περί του ποια να κάμη μεγαλύτερον αριθμόν πήχεων τας εξαντλεί προώρως. Έχουν δε οι δυστυχισμέναις αυταίς εξαιρετικώς το μαρτύριον των υστερισμών, της αναιμίας και της χλωρώσεως ένεκεν της διαρκούς ορθοστασίας και του παραγομένου εκ της κινήσεως των μηχανημάτων θορύβου, ο οποίος εξάπτει το νευρικόν των σύστημα. Κα οι πνεύμονές των ευκολώτερον προσβάλλονται εκ φυματιώσεων δια το αναπνέειν μολυσμένον και δηλητηριώδη αέρα. Αλλά και μεταξύ αυτών ακόμη των τοιαύταις υφισταμένων ο μέσος όρος του ημερομισθίου ουδέποτε υπερβαίνει τας 3 δρχ».

«Αι καλαμούδες, που δουλεύουν εις το κλωστήριον, αι δυάστραις και ανεμούδες, αυταί που αποτελούν τον μέγαν αριθμόν, την πλειονότητα δυστυχούν, φθίνουν, μικραίνονται. Τα ημερομίσθια αρχίζουν από τα 80 λεπτά και μόλις προσεγγίζουν το δίδραχμον. Και όμως δια το φόρεμα της δουλειάς, το οποίον αγοράζει εκ του εργοστασίου και όπερ φθείρεται ταχέως και λαδώνεται και μουντζουρώνεται θέλει 8 δρχ αντίτιμον μόνον του υφάσματος προς 1 δρχ τον πήχυν, υπό τον όρον πάλιν να το κάνει στενόν ως σάβανον, διότι για να φοράη ένα φόρεμα της προκοπής και να κινήται ελευθέρως 10 πήχεις δεν της φθάνουν, οπότε η δαπάνη ανέρχεται εις 10 δρχ. Για να φάει το μεσιμέρι θέλει το ολιγώτερον 50 λεπτά, για να φάη το βράδυ βεβαίως θα θέλη περισσότερα. Αλλ αι άλλαι ανάγκαι; Να παπουτσωθεί, να πληρώση ενοίκιον, να έχη ένα φόρεμα εορτάσιμον, να ανταποκριθή εις άλλα έκτακτα περιστατικά της ζωής; Ελάτε να βρήτε λογαριασμόν».

Η Καλλιρόη Παρρέν

Στην Ελλάδα οι πρώτες φωνές διαμαρτυρίας, προκειμένου να θεσπισθούν προστατευτικοί νόμοι για την εργάτρια, προέρχονται από γυναίκες διανοούμενες που ανήκουν στην αστική τάξη. Η διευθύντρια του περιοδικού «Εφημερίς των Κυριών» Καλλιρρόη Παρρέν ζητεί το 1890 να καθορισθούν με νόμο οι ώρες εργασίας των γυναικών.

Την εικόνα της εργάτριας εκείνης της εποχής πέτυχε να διατηρήσει ζωντανή η Καλλιρόη Παρρέν μέσα από την Εφημερίδα των Κυριών. Το εβδομαδιαίο περιοδικό της, που το 1892 έρχεται δεύτερο σε κυκλοφορία από τα εβδομαδιαία έντυπα, με πρώτο τον «Ρωμηό» του Σουρή, είναι η σημαντικότερη πηγή γνώσης για την πραγματική κατάσταση των γυναικών και είναι το έντυπο που παίρνει σαφή θέση για το δίκαιο της απεργίας των εργατριών του Ρετσίνα τον Απρίλιο του 1892.

Περί τας 60 εκ των εργαζομένων γυναικών
εις το εν Πειραιεί Νηματουργείον των αδελφών Ρετσίνα,
ενήργησαν απεργίαν ως εγένετο αυταίς γνωστόν,
ότι ηλαττώθη το ημερομίσθιόν των

“ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΚΥΡΙΩΝ” –
Απεργία εργατριών εν Πειραιεί

«Περί τας 60 εκ των εργαζομένων γυναικών εις το εν Πειραιεί Νηματουργείον των αδελφών Ρετσίνα, ενήργησαν απεργία άμα ως εγένετο αυταίς γνωστόν, ότι ηλαττώθη το ημερομίσθιόν των. Αι απεργήσασαι ανηνέχθησαν εις την διεύθυνσιν του καταστήματος, ζητούσαι τη διόρθωσιν του αδίκου τούτου μέτρου.
Εν εποχή καθ΄ην πάντα τα τρόφιμα και λοιπά είδη της απολύτου ανάγκης έχουσιν υπερτιμηθεί, φρονούμεν, ότι έδει να αυξηθεί το ημερομίσθιον των πτωχών εργατίδων, αίτινες δι΄όλης της ημέρας εργαζόμεναι, μόλις πορίζονται τον επιούσιον άρτον, πλουτίζοντες ολονέν δια του ιδρώτος αυτών τα βαλάντια των εργοστασιαρχών».

«Εφημερίς» 14 Απριλίου 1892 – Απεργία εργατριών

“Χθες την πρωίαν περί τα 50 κοράσια ανήκοντα εις το δεύτερον εργοστάσιον των αδελφών Ρετσίνα συνελθόντα κατά την Λάκκαν Βάβουλα εν Πειραιεί συνεφώνησαν ν΄απόσχουν της εργασίας των. Αίτιον της απεργίας των αυτής ην ότι δι΄έκαστον τόπι πανίου, ενώ μέχρι τούδε επληρώνοντο προς 80 λεπτά τους ανηγγέλθη ότι εις το εξής θα πληρώνονται μόνον 65. Αι εργάτριαι εκείθεν μετέβησαν εν σώματι εις την διεύθυνσιν του εργοστασίου, όπως υποβάλωσι τα παράπονά των”.

Το κεφάλαιο περιφρουρείται…

Αφοι Ρετσίνα εν Πειραιεί |> 1864-2020

• 1925 ||> Κλωστοϋφαντουργία Αφων Ρετσίνα ΑΕ
• 1933 ||> 23-Ιούνη
  Τριακόσιες εργάτριες του 5^ου εργοστασίου υφαντουργίας του Ρετσίνα στο Φάληρο κατεβαίνουν σε απεργία με αιτήματα την αύξηση των μισθών, το σταμάτημα των προστίμων και την εφαρμογή του 8ώρου. Τις επόμενες 5 μέρες η απεργία επεκτάθηκε και στα υπόλοιπα υφαντουργία, ενώ έληξε μετά από 27 μέρες, με τις απεργούς να πετυχαίνουν αυξήσεις 10% στα μεροκάματα.
• 1944  ||> Βομβαρδισμός του Πειραιά… «Το 1944 κατά τον βομβαρδισμό του Πειραιά καταστροφές καταγράφηκαν στις εγκαταστάσεις, τα μηχανήματα και τα εμπορεύματα».
  Μετά τον πόλεμο, το 1945 ξεκινάει κανονικά η βιομηχανική δραστηριότητα στο εργοστάσιο της Λεύκας.
• 1950 ||> Η καπιταλιστική ελπίδα της ανασυγκρότησης…
• 1953 (20 Απρίλη) Νέα αίτηση της εταιρείας στην ΕΤΕ…
  Τρία χρόνια μετά η εταιρεία καταθέτει νέα αίτηση στην ΕΤΕ για δάνειο ανασυγκρότησης ύψους 298.000 $.
  Σύμφωνα με τους όρους η εταιρεία καταβάλλει το 50%.
  Στην αίτηση αναφέρεται ότι αυτό θα καλυφθεί (α) από την υπάρχουσα παραγωγή και (β) από την εκποίηση ετοίμων προϊόντων της.
• 1953 (30 Μάη) ||> Η εταιρεία καταθέτει αίτηση υπαγωγής στο «Σχέδιον Οικονομικής Ανασυγκρότησης- Μάρσαλ»  βλ. σχέδιο Μάρσαλ: Η αστική τάξη ανάβει ακόμα λαμπάδες στο όνομά του
  Η Εθνική Τράπεζα «δεν παρέχει την εγγύησή της» στην Κλωστοϋφαντουργία
• 1953 (18 Ιούνη) ||> Η εταιρεία «δεν είναι μεταξύ των χρηματοδουμένων από την ΚΕΔ»
• Η ΚΕΔ απορρίπτει το αίτημα της επιχείρησης και η δυσμενής οικονομική της κατάσταση προοιωνίζει ένα εξίσου δυσμενές μέλλον.

• 1955 ||> Υπαγωγή σε αναγκαστική διαχείριση: «Η οικονομική δυσπραγία και η αδυναμία να εκπληρώσει τις οικονομικές υποχρεώσεις προς την Τράπεζα, οδηγεί την εταιρεία σε αναγκαστική διαχείριση από την ΕΤΕ»… και ξαφνικά 17 χρόνια μετά

• 1972 ||> (13 Δεκέμβρη) … Ίδρυση της Αχαϊκής Κλωστοϋφαντουργίας Αφων Ρετσίνα: Η ΑΧΑΪΚΗ ΚΛΩΣΤΟΫΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ ΑΦΩΝ ΡΕΤΣΙΝΑ Α.Ε. συνεστήθη το 1972 με το υπ’ αρ. 13859/13-12-1972 έγγραφο του υπ. Οικονομίας και το υπ’ αρ.1929/13-12-1972 ΦΕΚ.
  Ιδρυτές και μέτοχοι της καινούργιας κλωστοϋφαντουργικής μονάδας υπήρξαν οι μέτοχοι της Α.Κ.Ε. ΑΦΟΙ ΡΕΤΣΙΝΑ και η Ε.Τ.Β.Α. ΑΕ.
  Έδρα της εταιρείας είναι ο Πειραιάς και το εργοστάσιο βρίσκεται στις Καμάρες του νομού Αχαΐας. Γενικός Διευθυντής είναι ο Α. Δρούλιας.
• 1973 ||> Μια νέα επιχείρηση γεννιέται… οι προοπτικές φαίνονται μεγάλες, αλλά «οι καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση των έργων» και «την παράδοση των μηχανημάτων» θα δημιουργήσουν προβλήματα… η εταιρεία θα αιτηθεί συμπληρωματικής δανειοδότησης.
• 1980 (18 Αυγούστου) ||> «Ιδρύεται εταιρεία περιορισμένης ευθύνης με σκοπό την παραγωγή ετοίμων ενδυμάτων, και κυρίως τη στροφή στην εργατική ένδυση».
  Οι παραγγελίες από το εσωτερικό και το εξωτερικό, οι προοπτικές κατά την οικονομοτεχνική μελέτη Werner (1981) είναι πολύ θετικές.
• 1982  (22 Απρίλη) ||> Ο Δρούλιας δίνει νέα ώθηση στην εταιρεία υιοθετώντας τις προτάσεις της έκθεσης Werner και ταυτόχρονα ζητάει …
  Νέο θαλασσοδάνειο |>νέο αίτημα οικονομικής ενισχύσεως από ΕΤΕ & ΕΤΒΑ<| (ένα από τα 100άδες της χουντικής περιόδου που πλήρωσε αδρά ο ελληνικός λαός) λόγω «μείωσης των εξαγωγών, αναστολής παραγγελιών από το εξωτερικό και …οικονομικής στενότητος»
• 1983 (24 Απρίλη) ||> Ο Α. Δρούλιας, «προκειμένου να διατηρηθεί η λειτουργία της εταιρείας και να μην βρεθούν στον δρόμο 260 εργαζόμενοι» (sic!!), προτείνει (α) εξαγορά του ακινήτου της Α.Κ.Ε. ρετσίνα από την ΕΤΒΑ «για την εξόφληση των οφειλουμένων» (β) μετοχοποίηση των μη παραγωγικών δανείων και αγορά τους από την ΕΤΕ και ΕΤΒΑ με δικαίωμα των ιδιωτών για επαναγορά της πλειοψηφίας των μετοχών της ΑΧΑΙΚΗΣ  (γ) συγχώνευση της ΑΚΕ Ρετσινα ΑΕ και της ΑΧΑΙΚΗΣ
• 1984 ||> Ο Δρούλιας επιμένει -σε περίοδο που η ελληνική κλωστοϋφαντουργία διαλύεται λόγω διείσδησης των ΕΟΚικών μονοπωλίων στην αγορά να υπαχθεί η ΑΧΑΙΚΗ στον Οργανισμό Οικονομικής Ανασυγκρότησης (βάσει του ν.1386/1983), το αίτημά του δεν γίνεται αποδεκτό και το 2000 η εταιρεία θα βρεθεί σε κατάσταση πτώχευσης και ο ελληνικός λαός θα πληρώσει για μια ακόμη φορά το μάρμαρο…

Υφαντουργία-Έσπερος

Δείτε…
τη δημόσια σελίδα ΑΠΕ / Κατερίνα Βλαχοδήμου <| Οι Ελληνίδες «φαμπρικούδες», που άνοιξαν τον δρόμο στις… σουφραζέτες |>
Timeline Μαρία Κεκροπούλου (maria.kekropoulou)

 

Για τα σκυλόψαρα της ολιγαρχίας

Η ΠΡΩΤΗ γνωριμιά με τα γκέτο των Λαναράδων ήταν κατοχική. Και τη χρωστάμε σε μια σπαθάτη κοπέλα, μια υφαντουργίνα, που για πολύ καιρό ήταν σύνδεσμος στην ΕΠΟΝ Αθήνας. Το όνομά της, πιο σωστά το ψευδώνυμό της, που την ξέραμε, ήταν Ελευθερία και δούλευε στου Λαναρά.
ΗΤΑΝ αυτή, που τακτικά μας έφερνε ανταποκρίσεις από το εργοστάσιο για τις κινητοποιήσεις, που είχαν συχνά οι εργαζόμενοι για το ψωμί τους αλλά και τα κυνηγητά τα αδιάκοπα των χαφιέδων, που είχε εγκαταστήσει ολούθε ο Λαναράς. Η Ελευθερία με τα προσωπικά της βιώματα, συμπλήρωνε πολλές φορές τα χαρτάκια με τις ανταποκρίσεις.
Η ΦΑΡΑ της κλωστοϋφαντουργίας, όπως την ονομάτισε ο Κ. Βιδάλης στη μεγάλη του έρευνα στην «Ελεύθερη Ελλάδα», βγήκε από τον πόλεμο φορτωμένη χρυσάφι. Από τους πρώτους κι ο Λαναράς καθαρός πεντακάθαρος. Εκείνοι, που τα πλήρωσαν είναι οι εργαζόμενοι, με απολύσεις αλλά και με δίκες, εξορίες και διωγμούς.

ΤΟ ΓΚΕΤΟ, των Λαναράδων με την απελευθέρωση πέρασε από τους Γερμανούς στη δούλεψη των Σκόμπηδων, χρυσές οι δουλιές με κέρδη τεράστια. Φυσικά δεν ήταν ο μοναδικός που βγήκε αλώβητος από τη λεηλασία του εθνικού πλούτου. Ολοι βγήκαν λευκοί και άμωμοι...
Ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ» κι ιδιαίτερα ο «ΡΙΖΟΣ της Δευτέρας» αποκαλύπτουν συνεχώς παρά τις διώξεις, τη ρεμούλα, που έχει εξαπολύσει η ελληνική πλουτοκρατία με τη στήριξη των ξένων.

ΟΙ ΛΑΝΑΡΑΔΕΣ στη μεγάλη αυτή έρευνα «Τα σκυλόψαρα της ολιγαρχίας» χρεώθηκαν στη Διδώ Σωτηρίου (τη Σ. Δέλτα αυτό ήταν το ψευδώνυμο με το οποίο υπέγραφε) άλλοι συντάκτες στην κατανομή ανέλαβαν άλλους όπως το Λιάμπεη της ΕΤΜΑ, το Νομικό κλπ.
Η ΕΡΕΥΝΑ που δούλεψε η Διδώ και μπήκε στο «Ρίζο της Δευτέρας» ήταν ένα λεπτομερές ρεπορτάζ που αποκάλυπτε όλες τις πτυχές ενός γκέτο που για τους δημοσιογράφους και μάλιστα του «Ρ» ήταν φρούριο. Που δεν μπορούσε να το πλησιάσει και να μπει σ' αυτό.
ΓΡΑΦΕΙ η Διδώ για τα «σκυλόψαρα», τους Λαναράδες: «... καθώς κατεβαίνω από τις θλιβερές παράγκες του Περιστεριού και τα χαμόσπιτα του Μπαρουτάδικου σε σταματά θέλεις δε θες το βαρύ πέτρινο μεγαθήριο των εργοστασίων Λαναρά σαν έτσι να σου λέει: Εγώ διατηρώ τούτη τη μιζέρια. Αυτή κι εγώ είμαστε αλληλένδετα. Υπάρχει γιατί υπάρχω. Κοιτάζω την υψηλή πέτρινη μάντρα που την περιζώνει. Μπροστά ο Κηφισός και γύρω χωράφια και χαμόσπιτα, όπως οι παλιοί πύργοι του φεουδάρχη στη μέση του μεσαιωνικού χωριού.

...Η ΕΙΣΟΔΟΣ δύσκολη για τους αστούς γίνεται αδύνατη για το δημοσιογράφο αριστερής εφημερίδας. Τα κανόνια του και οι πολεμίστρες του είναι αόρατες μα υπάρχουν. Υπάρχουν παντού αρχίζοντας από τη μελετημένη τοποθέτηση της πόρτας, που βρίσκεται σε δρόμο όχι περαστικό ως τους θυρωρούς και τους πληρωμένους μέσα κι έξω χαφιέδες... Ομως οι σκλάβοι που φθείρουν μέσα κει τα πνεμόνια τους για να μπορούν να ζουν και να ξαναπηγαίνουν κάθε πρωί και ν' αυξάνουν με τη δουλιά τους τα πλούτη των Λαναράδων βγαίνουν κάποτε στον έξω κόσμο. Είναι 4 το απόγιομα, που οι εργάτες ξεχύνονται στους γύρω δρόμους. Πάνω από 1.500 εργάτες δουλεύουν στου Λαναρά. Οι περισσότερες γυναίκες. Τι λέω; Κορίτσια και μικρά κορίτσια, που όσο θα υφαίνουν περισσότερα τόσο θα ξεϋφαίνει η φυματίωση τη ζωή τους.
ΑΛΛΑ οι μεγάλοι αυτοί "εθνικόφρονες" - γράφει η δημοσιογράφος - που πρόσφεραν τελευταία (το 1946) 30 εκατ. δραχμές για τους ακρίτες μας, που κόπτονται για τη "Μεγάλη Ελλάδα" και λυσσούν για τους "προδότες" ΕΑΜοβουλγάρους έχουν κι άλλες λαμπρές πράξεις "πατριωτισμού" να επιδείξουν. Εχουν γραφεί και χιλιοειπωθεί χωρίς να κινηθεί ποτέ η δραστηριότητα κανενός εισαγγελέα ότι: 1) Τα εργοστάσιά τους στην Κατοχή δούλευαν χακί και γκρι πράσινο. Για να ντύσουν ποιόν; Τα τάγματα και τους Ούννους. 2) Λαναράδες και Οτο Χέρτσφελδ έκαναν χρυσές δουλιές με τη γερμανική επιτροπή λείας πολέμου. Και έπεται συνέχεια χωρίς τέλος. Ετσι αγοράστηκε η πασίγνωστη μπλε πολυκατοικία των Εξαρχείων!! και τα άλλα ακίνητα».

Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ έρευνα για τα φέουδα των Λαναράδων έφερε στο φως κι ένα πρακτικό της υποεπιτροπής Βιομηχανοποιήσεως Βάμβακος Αθηνών (7/7/1944). Σ' αυτό ο Ι. Πεσμαζόγλου ευυπόληπτος όχι κουκουές, αναγκάζεται να αποκαλύψει μια λεπτομέρεια που ξεχειλίζει από το βόρβορο των «μπίζνες» της Κατοχής... «Μεταξύ των διαφόρων ειδών (υφασμάτων) άτινα επρομηθεύθη η υπηρεσία ημών επ' ανταλλαγή εκκοκκισμένου βάμβακος διά την περίθαλψιν πυροπαθών πληθυσμών της υπαίθρου ήτο και ποσότης 5.000 μαλλίνων κουβερτών παραληφθείσα παρά της βιομηχανίας "Λαναρά-Κυρίτση". Ανεξαρτήτως των δυσχερειών ας προέβαλεν ο εκπρόσωπος αυτής κ. Λαναράς και της αρχικής του αρνήσεώς του να χορηγήσει με τας καθορισμένας ανταλλακτικάς σχέσεις κλινοσκεπάσματα άτινα μόνος διέθετε έτοιμα και εις μεγάλας ποσότητας επιδείξας εγκληματικήν αδιαφορίαν διά την εξυπηρέτησιν του σκοπού δι' ον τω υπεδείχθη ότι εχρειάζοντο ημίν...».

ΚΑΙ το πρακτικό προσθέτει: «... Χαρακτηριστικόν τούτου διά την ιστορίαν αναφέρω το γεγονός ότι ούτος εδήλωσεν εις την υπηρεσίαν ότι "προτιμά να τα δώσει εις τους Βουλγάρους, οίτινες του χορηγούν ζάχαριν εις σχέσιν συμφεροτέραν..."». Με άλλα λόγια οι άνθρωποι έντυναν και ζέσταιναν τους φασίστες Βουλγάρους, που σκότωναν το μακεδονικό και θρακικό πληθυσμό και... αφιλοκερδώς έπαιρναν ζάχαρη, η οποία διοχετεύετο στη μαύρη αγορά για «τας ανάγκας του... ελληνικού λαού».

ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ στην έρευνα για τους Λαναράδες είναι απλά, τεκμηριωμένα και αποκαλυπτικά. Οι οικονομικοί αυτοί δοσίλογοι, φυσικά θα έπρεπε να δικαστούνε για τα οικονομικά τους εγκλήματα που διέπραξαν... Επρεπε, δεν έγινε όμως έτσι. Οι περισσότεροι απηλλάγησαν μετ' επαίνου! Κι οι επίγονοι της φάρας κορδακίζονται σήμερα με τις περγαμηνές της εθνικοφροσύνης τους. Κι αρπάζουν ξανά δισεκατομμύρια αμέτρητα που τους δίνει η κυβέρνηση και αφήνουν ψίχουλα για τους εργάτες.

Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ

Δείτε και (Ριζοσπάστης)

• «ΤΡΙΚΟΛΑΝ» - ΝΑΟΥΣΑ | «Συνάδελφοι το νου σας! Δυναμώστε την αλληλεγγύη!»
• Εργαζόμενοι ΝΑΟΥΣΑΣ _ Λεφτά για τους εργάτες και όχι για τον Λαναρά!
  Διαδήλωση στην Αθήνα, με παράλληλη έμπρακτη έκφραση ταξικής αλληλεγγύης από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ

 

 

 

 

 

Τόλμησε στον αγώνα μαζί με το ΚΚΕ! - Ασπίδα για το τώρα και ελπίδα για το αύριο

 

Κυκλοφόρησε τετρασέλιδο φυλλάδιο του ΚΚΕ με τίτλο «Τόλμησε στον αγώνα μαζί με το ΚΚΕ! - Ασπίδα για το τώρα και ελπίδα για το αύριο», με αφορμή τις εξελίξεις που αφορούν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια και τις θέσεις του ΚΚΕ

Τόλμησε στον αγώνα μαζί με το ΚΚΕ! -
Ασπίδα για το τώρα και ελπίδα για το αύριο

Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με νέες δυσκολίες, με νέους φόβους, με την ανασφάλεια για το μέλλον. Μπροστά σε όλους μπαίνει το δίλημμα: Ή θα συνεχίσουμε την ίδια πορεία, που είναι προδιαγεγραμμένη και φέρνει μόνο χειρότερα για τον λαό...

Ή θα γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων...

Γιατί σήµερα «όλα» το φωνάζουν...

30 χρόνια µετά την ανατροπή του σοσιαλισµού, την αντεπανάσταση, τα µεγάλα λόγια για τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ασφάλεια κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος...

Γιατί πίσω από τον ιµπεριαλιστικό πόλεµο στην Ουκρανία...

Είναι µεγάλοι επιχειρηµατικοί όµιλοι, ισχυρά κράτη και ιµπεριαλιστικές συµµαχίες που παλεύουν για το µοίρασµα αγορών, σφαιρών επιρροής, για νέα κερδοφόρα πεδία. Από τη µία οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και από την άλλη η Ρωσία και η Κίνα. Ο κίνδυνος γενικευµένου ιµπεριαλιστικού πολέµου είναι πιο ορατός από ποτέ.

Οι διακηρύξεις και τα επιχειρήµατα των µεν και των δε για τον πόλεµο είναι µόνο προσχήµατα, προκειµένου να κρύψουν ότι εδώ συγκρούονται δύο στρατόπεδα ληστών, που βάζουν στη µέση τους λαούς για τα συµφέροντά τους. Είναι µύθος ότι το ένα στρατόπεδο αντιπροσωπεύει την ελευθερία και τη δηµοκρατία και το άλλο τον αυταρχισµό. Είναι µύθος οτι οι µεν αµφισβητούν αρχές του Διεθνούς Δικαίου και οι άλλοι το υπερασπίζονται, όπως είναι µύθος ότι οι δε πολεµάνε ενάντια στην εθνική καταπίεση και τον φασισµό.

Γιατί πίσω από την εµπλοκή της Ελλάδας στον ιµπεριαλιστικό πόλεµο...

Βρίσκονται τα σχέδια των ελληνικών επιχειρηµατικών οµίλων, που ποντάρουν σε «χρυσές δουλειές» µε τη µετατροπή της χώρας σε «ενεργειακό και µεταφορικό κόµβο». Με τους εφοπλιστές που έχουν κλείσει συµβόλαια για να µεταφέρουν το πανάκριβο αµερικανικό υγροποιηµένο αέριο (LNG), τα µονοπώλια στην Ενέργεια και µεγάλους κατασκευαστικούς οµίλους να παζαρεύουν επενδυτικές συνεργασίες.

Για λογαριασµό αυτών των συµφερόντων η κυβέρνηση της ΝΔ απογειώνει την πολεµική εµπλοκή µε την παραχώρηση κρίσιµων υποδοµών, αλλά και µε την αποστολή όπλων και στρατιωτικού υλικού. Υλοποιεί τις κυρώσεις στη Ρωσία που αποφασίζει η ΕΕ. Ψήφισε στη Βουλή τη νέα Ελληνοαµερικανική Συµφωνία.

Για λογαριασµό αυτών των συµφερόντων, µε ξεχωριστή συµβολή και της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα από τη Σούδα µέχρι την Αλεξανδρούπολη έχει γεµίσει ΝΑΤΟικές βάσεις στρατηγικής σηµασίας, που αποτελούν ορµητήρια πολέµου µετατρέποντας τη χώρα σε «θύτη» και τον λαό σε στόχο αντιποίνων.

Για λογαριασµό αυτών των συµφερόντων στήνονται παζάρια που ενισχύουν τις αµφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωµάτων και συνόρων από την Τουρκία, µε αποτέλεσµα την ένταση στα Ελληνοτουρκικά και το «θερµό» καλοκαίρι που όλοι προβλέπουν.

Γιατί πίσω από την ενεργειακή φτώχεια...

Είναι ο λογαριασµός της πανάκριβης Ενέργειας, ο κίνδυνος για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας, ακριβώς λόγω των συµφερόντων των εγχώριων, µεγάλων οµίλων.

Είναι η πολιτική της απελευθέρωσης της Ενέργειας της ΕΕ.

Είναι η πολιτική της λεγόµενης πράσινης µετάβασης που οδηγεί στην απαξίωση ενεργειακών πηγών της χώρας. Είναι το εµπόριο ρύπων και το χρηµατιστήριο ενέργειας. Είναι η «µονοκαλλιέργεια» των ΑΠΕ µε κριτήριο όχι την αρµονική αξιοποίηση όλων των µορφών Ενέργειας, αλλά την προώθηση των επενδυτικών σχεδιασµών ενεργειακών οµίλων. Αυτήν την πολιτική επιταχύνει η κυβέρνηση της ΝΔ, έχοντας την ουσιαστική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, του ΜέΡΑ25 που αποδέχονται τη λεγόµενη πράσινη µετάβαση της ΕΕ. Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον των κρατών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για το περιβάλλον. Οι ίδιοι είναι που ρίχνουν λάδι στη φωτιά του πολέµου, που εξαγγέλλουν νέα εξοπλιστικά προγράµµατα, που αντικαθιστούν το ρωσικό φυσικό αέριο µε το ρυπογόνο και πανάκριβο αµερικανικό LNG.

Γιατί πίσω από το τσακισµένο
λαϊκό εισόδηµα
και την ακρίβεια που µαστίζει τον λαό...

Είναι τα απίστευτα κέρδη που συσσωρεύουν τα µονοπώλια. Είναι το κυνήγι και ο ανταγωνισµός για τα µεγαλύτερα µερίδια στις αγορές, είναι το άγριο φοροκυνηγητό για τα λαϊκά στρώµατα και οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο.

Είναι ο καθηλωµένος κατώτατος µισθός, η άρνηση κυβέρνησης και εργοδοσίας για την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συµβάσεων Εργασίας.

Είναι το κρατικό χρήµα που δίνεται για τη στήριξη των «επενδύσεων» των επιχειρηµατικών οµίλων, τα πακέτα του Ταµείου Ανάκαµψης της ΕΕ...

Είναι η νέα οικονοµική κρίση που απειλεί εργατικά - λαϊκά δικαιώµατα και φέρνει νέα αστάθεια στηνζωή των εργαζοµένων.

Πίσω από τον κίνδυνο µιας διεθνούς επισιτιστικής κρίσης
µε επιπτώσεις και στην χώρα µας...

Είναι ο ιµπεριαλιστικός πόλεµος στην Ουκρανία, οι επιπτώσεις από την πολιτική των κυρώσεων, αλλά και η διαχρονική υπονόµευση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας για επάρκεια σε µία σειρά από απαραίτητα προϊόντα (π.χ. µαλακό σιτάρι, ζωοτροφές, κρέας κ.ά.) και πρώτες ύλες.

Είναι ο µύθος ότι δήθεν από την ανταγωνιστικότητα και την παγκόσµια αγορά θα βγαίνουν κερδισµένοι και οι «µικροί» και οι «µεγάλοι».

Η «σταθερότητά» τους σηµαίνει αστάθεια διαρκείας για τη ζωή του λαού...

Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει αποφασιστικά στον αντιλαϊκό δρόµο, εµφανίζοντάς τον ως τον µονόδροµο της «σταθερότητας», της «ασφάλειας» από τον οποίο έχει δήθεν ο λαός να κερδίσει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ έχουν βαριές ευθύνες όχι µόνο γιατί αυτόν τον δρόµο υπηρέτησαν και όταν κυβέρνησαν και ως αντιπολίτευση, αλλά και γιατί σήµερα δηλώνουν πίστη:

• Στις ΝΑΤΟικές και ευρωενωσιακές «δεσµεύσεις» της χώρας.
• Στην «πράσινη µετάβαση» και την απελευθέρωση της Ενέργειας.
• Στο στόχο µετατροπής της χώρας σε ενεργειακό και µεταφορικό κόµβο.
• Στα σχέδια του Ταµείου Ανάκαµψης της ΕΕ και τους αντιλαϊκούς του στόχους, το νέο αυτό υπερµνηµόνιο για τους λαούς.

Αυτά θα αποτελούν και το πρόγραµµα όποιας κυβέρνησης κι αν προκύψει από τις επερχόµενες εκλογές.

Γι’ αυτό:

• Οι θέσεις και οι προτάσεις τους για µια σειρά ζητήµατα µοιάζουν πολύ µε τις θέσεις της ΝΔ.
• Έχουν ψηφίσει από κοινού έναν µεγάλο όγκο αντιλαϊκών νοµοσχεδίων που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ
• Μαζί βρέθηκαν να χειροκροτούν, άλλοι µε καµάρι και άλλοι στα µουλωχτά, τον Ζελένσκι και τους ναζί του Αζόφ στη Βουλή.
• Οι καβγάδες τους στην πραγµατικότητα γίνονται για το ποιος µπορεί να υλοποιήσει πιο εύκολα την αντιλα κή πολιτική...

Γι’ αυτό επιστρατεύονται στα λόγια «αντιδεξιά συνθήµατα» που δεν έχουν κανένα ουσιαστικό νόηµα, αφού υπερασπίζονται την ίδια στρατηγική.

Τα σενάρια δήθεν προοδευτικών κυβερνήσεων ή άλλων σχηµάτων κυβερνήσεων συνεργασίας, παρά τις ελάχιστες διαφοροποιήσεις, έχουν δεδοµένο αντιλαϊκό πρόγραµµα.

Τέτοιες κυβερνήσεις έχει ξαναζήσει ο λαός και έχει βιώσει την απογοήτευση και τις ψεύτικες ελπίδες. Τα συµφέροντα των επιχειρηµατικών οµίλων προϋποθέτουν το χτύπηµα των εργατικών - λαϊκών συµφερόντων. Δεν υπάρχει κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισµού που να µπορεί να δώσει απαντήσεις από τη σκοπιά των αναγκών του λαού.

ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ!

Μπροστά οι ανάγκες του λαού!

►       Υπάρχει απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων!

►       Απαιτεί σύγκρουση με τη στρατηγική των μονοπωλίων, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ με τις «προτεραιότητες» του αντιλαϊκού κράτους, με τις «αντοχές της οικονομίας»...

Απαιτεί απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο!
Δεν διαλέγουμε στρατόπεδο καπιτα-ληστών!

Οι θέσεις και η δράση του ΚΚΕ ράγισαν το γυαλί της ευρωατλαντικούς συναίνεσης. Οι μπογιατισμένες ΝΑΤΟικές φρεγάτες, τα μπλόκα σε ΝΑΤΟικές αμαξοστοιχίες και κομβόι στην Αλεξανδρούπολη κ.α. εξέφρασαν:

• Το ηχηρό ΟΧΙ του λαού μας στην εμπλοκή της Ελλάδας στο μακελειό.
• Την απόρριψη του ΝΑΤΟικού κουτόχορτου από πλατιά λαϊκά στρώματα.
• Το συμφέρον του ελληνικού λαού είναι στον αγώνα για:
• Να κλείσουν οι βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
• Να μην τολμήσει η κυβέρνηση να στείλει προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων στην Ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού εκτός συνόρων.
• Να ακυρωθεί η ελεεινή Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Βάσεις.

Ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, είναι η μόνη εγγύηση για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, για την εναντίωση στην αμφισβήτηση των συνόρων της χώρας.

Ο λαός μπορεί να χαράξει τη δική του πορεία, ειρήνης, συνεργασίας και κοινής πάλης με όλους τους λαούς, με αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ, με τον λαό αφέντη στον τόπο του, με την εξουσία στα δικά του χέρια.

Απάντηση στην ενεργειακή φτώχεια  σημαίνουν μόνο οι προτάσεις πάλης που έχει καταθέσει το ΚΚΕ:

• Σχέδιο άμεσης αξιοποίησης εγχώριων πηγών ορυκτών καυσίμων -όπως ο λιγνίτης- κόντρα στις δεσμεύσεις της ΕΕ για την «πράσινη ανάπτυξη» και το εμπόριο ρύπων.
• Κατάργηση του Χρηματιστηρίου ενέργειας και όλων των συμβάσεων που καθορίζουν τις ρήτρες αναπροσαρμογής.
• Απόσυρση της χώρας από τις κυρώσεις της ΕΕ προς τη Ρωσία, που τελικά τις πληρώνει ο λαός, ενώ τμήματα του κεφαλαίου θησαυρίζουν από τη μεταφορά του πανάκριβου αμερικανικού ΕΝΟ.
• Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.
• Γενναία μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και του φυσικού αερίου.
• Κατάργηση της χρέωσης του χαρατσιού των ΑΠΕ στους λογαριασμούς ρεύματος.
• Καμία διακοπή ρεύματος σε όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους υπέρογκους λογαριασμούς. Διαγραφή χρεών για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά και τους επαγγελματίες.
• Απάντηση συνολικά απέναντι στην ακρίβεια μπορούν να δώσουν μόνο οι προτάσεις του ΚΚΕ και οι διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος
• Στηρίζουμε την πρόταση εργατικών σωματείων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με αύξηση του κατώτατου μισθού.
• Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού για το Δημόσιο, της 13ης και 14ης σύνταξης.
• Αυξήσεις στις συντάξεις.
• Επίδομα ανεργίας στα 600 ευρώ για όλους τους ανέργους.
• Γενναία μείωση και πλαφόν στις τιμές στα βασικά είδη πλατιάς κατανάλωσης, όπως διατροφής (π.χ. ψωμί, γάλα, άλευρα, έλαια), ένδυσης κ.ο.κ.
• Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
• Επιδότηση ενοικίου για λαϊκά νοικοκυριά, τους φοιτητές και τις μικρές επιχειρήσεις, διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης.
• Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα λαϊκά νοικοκυριά.
• Κατάργηση του Τέλους Επιτηδεύματος για τους επαγγελματίες.
• Απάντηση στον κίνδυνο επισιτιστικής κρίσης:
• Επίταξη των αποθεμάτων και των εισαγωγών σε είδη διατροφής και ζωοτροφές όπου καταγράφεται έλλειμμα και διάθεσή τους στην κατανάλωση και στην κτηνοτροφία χωρίς χονδρεμπορικό και βιομηχανικό κέρδος.
• Να κρατικοποιηθεί και να στηριχθεί η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων για παραγωγή και διάθεση φθηνών λιπασμάτων στους αγρότες.
• Να σταματήσει η παραγωγή βιοντίζελ από φυτικά έλαια.
• Να παταχθεί η μαύρη αγορά.
• Να απαγορευτούν οι εξαγωγές στα προϊόντα στα οποία η παραγωγή είναι ελλειμματική.
• Να στηριχθούν οι καλλιέργειες εαρινών σιτηρών και ηλίανθου και η κτηνοτροφική παραγωγή.
• Μέτρα για τη μείωση του κόστους παραγωγής των αγροτών (π.χ. αφορολόγητο πετρέλαιο, κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα) και κατοχύρωση κατώτερων εγγυημένων τιμών

Δεν θα πληρώσουμε τον πόλεμο!
Δεν θα πληρώσουμε τη νέα κρίση!

Με πιο ισχυρό ΚΚΕ

Για να «κάψουμε» όλα τα αντιλαϊκά σενάρια της επόμενης ημέρας

Συμπορευόμενοι με το ΚΚΕ

Τη μοναδική πολιτική δύναμη που στέκεται με συνέπεια και σταθερότητα στο πλευρό των εργατικών - λαϊκών συμφερόντων σε όλα τα πεδία.

Όπου οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν κανένα σωτήρα αλλά με την δική τους οργάνωση, με δυνατά σωματεία και αλληλεγγύη, γίνονται μια γροθιά, συγκρούονται με την εργοδοσία και το κράτος της, με τους αντεργατικούς νόμους της τελευταίας δεκαετίας και βάζουν μπροστά τα δικά τους αιτήματα, μόνο έτσι μπορούν να αποτρέψουν αρνητικές εξελίξεις, να έχουν μικρές επιτυχίες.

Αυτό απέδειξαν και αποδεικνύουν ο αγώνας στην COSCO, των Οικοδόμων, στη efood κ.ά.
Εκεί οι κομμουνιστές ήταν και είναι στην πρώτη γραμμή.

Μέσα στους αγώνες μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να δει ότι μία επιλογή έχει: Αντίσταση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, καμία αναμονή από τους δήθεν προοδευτικούς σωτήρες, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, που διεκδικούν την σκυτάλη για να συνεχίσουν από εκεί που το έχει πάει η ΝΔ.

Εμπιστοσύνη στη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, για να δυναμώσει η ελπίδα, η προοπτική για τον λαό.

Η προοπτική των μικρών και μεγαλύτερων αντιστάσεων του σήμερα βρίσκεται στον συνολικό αγώνα αντιπαράθεσης με το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, με την εξουσία των μονοπωλίων, με τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

ΚΚΕ - Η μοναδική δύναμη που δίνει διέξοδο στη λαϊκή πάλη!

Το ΚΚΕ τεκμηριώνει στο πρόγραμμά του ότι ο λαός μπορεί να ζήσει πολύ καλύτερα με βάση τις δυνατότητες του σήμερα.

Μόνο η εργατική - λαϊκή εξουσία μπορεί να εξασφαλίσει τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, μόνο η νέα σοσιαλιστική οικονομική και κοινωνική οργάνωση, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας μπορεί να εξασφαλίσει ότι οι τεράστιες δυνατότητες της εποχής μας θα υπηρετήσουν τον εργαζόμενο άνθρωπο, τις σύγχρονες ανάγκες του λαού για δουλειά, ζωή, υγεία, ειρήνη και συνεργασία με όλους τους λαούς.

Η συμπόρευση και η ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, στους τόπους δουλειάς, στους αγώνες και τις εκλογές είναι συμβολή στον αγώνα για αυτήν την προοπτική, για τη μόνη διέξοδο υπέρ του λαού, που είναι το σύγχρονο και το αναγκαίο για τον 21ο αιώνα.