Διεθνής Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός Arxellence 3: Όταν η Ιστορική Μνήμη καταπατιέται βάναυσα

Κυβέρνηση – Επιχειρηματικοί Όμιλοι: Προσβάλλουν την ιστορική μνήμη οι “πράσινες” μπίζνες στη Γυάρο

«Κάτω τα χέρια από τη Γυάρο» διαμηνύουν οι εκατοντάδες εξόριστοι που βρίσκονται στη ζωή, οι απόγονοί τους, μαζικοί φορείς, το ΚΚΕ. Η Γυάρος των άνω των 21.000 κρατουμένων κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών, το θανατονήσι, που οι χαράδρες του ακόμα είναι γεμάτες από τη φρίκη και το αίμα των συστηματικών βασανιστηρίων, μα και την ελπίδα και την αντοχή των αλύγιστων της ταξικής πάλης, δεν χωρά αυτούς που σχεδιάζουν μπίζνες πάνω σε τούτα τα χώματα.

Ενώ έχουν περάσει 23 χρόνια από τότε που κηρύχθηκε ιστορικός τόπος και τα κτίριά της διατηρητέα, καθώς «αποτελεί σημαντικό χώρο ιστορικής μνήμης που έχει αναπόσπαστα συνδεθεί με την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας», δεν έχει υπάρξει καμιά μέριμνα και φροντίδα για το πώς θα προστατευθεί και θα αναδειχθεί η Ιστορία του τόπου.

Με ευθύνη όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων, τα κτίρια των φυλακών και άλλες εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου, έχοντας υποστεί πολλαπλές καταστροφές, ενώ ούτε προβλήτα δεν έχει στηθεί για να μπορεί κανείς να προσεγγίζει πιο εύκολα το νησί που «δέρνεται» από τους ανέμους.

Το ΚΚΕ και αντιστασιακοί φορείς, δεκαετίες τώρα, μέσα από παρεμβάσεις, προτάσεις, δράσεις διεκδικούν και απαιτούν από τα αρμόδια υπουργεία να πραγματοποιηθούν σωστικές παρεμβάσεις, αναστήλωση κτιρίων και να δημιουργηθεί προβλήτα, για να καταστεί το νησί επισκέψιμο. Αυτά τα δίκαια αιτήματα αναδεικνύει και το Μνημείο που έστησε το ΚΚΕ πάνω στο νησί, και στέκει φύλακας απέναντι σε όσους απειλούν τον μαρτυρικό τόπο.

Προσπάθεια αλλοίωσης
του χαρακτήρα του νησιού

Πάνω σε αυτήν την εγκατάλειψη από το κράτος και τις κυβερνήσεις, επιχειρηματικοί όμιλοι βρίσκουν το έδαφος και σχεδιάζουν την «αξιοποίηση» του νησιού με κερδοφόρες επενδύσεις, προσβάλλοντας την ιστορικότητα του χώρου.

Σε μια τέτοια μεθόδευση, πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής η τελετή έναρξης του διεθνούς διεπιστημονικού διαγωνισμού για το μέλλον της Γυάρου με πρωτοβουλία της βιομηχανίας αλουμινίου ALUMIL και συνδιοργανωτή την ΑΜΚΕ Αιγέας, που εκπροσωπήθηκε από τον εφοπλιστή Αθανάσιο Μαρτίνο.

Εκεί επιβεβαιώθηκε πως πρόκειται για το πρώτο βήμα στην υλοποίηση ενός σχεδίου αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού ως «τόπου ιστορικής μνήμης με διατηρητέα κτίρια», όπως φάνηκε και από την ίδια τη φιέστα που ξεκίνησε με ένα… χολιγουντιανό αγγλόφωνο βίντεο που εμπλέκει την ιστορία με την ομορφιά του τόπου, καθώς και με χαιρετισμούς από εκπροσώπους της εταιρείας ALUMIL, της ΑΜΚΕ Αιγαίας, της κυβέρνησης, του ΤΕΕ και του ΕΜΠ.

Καθόλου τυχαία άλλωστε, παρά τα πολλά μεγάλα, παχιά και γενικόλογα λόγια που ακούστηκαν, από κανέναν δεν αναδείχθηκε η ευθύνη του κράτους για την προστασία και την ανάδειξη της Γυάρου. Αντίθετα, όπως ειπώθηκε από τον Ν. Ταχιάο, ο συγκεκριμένος διαγωνισμός είναι απόδειξη ότι οι επιχειρήσεις… μπορούν να παράγουν έργο για την κοινωνία, ενώ ο πρύτανης του ΕΜΠ δήλωσε «εθελοντής» σε αυτή την προσπάθεια, που εμπλέκει θέματα διατήρησης του περιβάλλοντος αλλά και «ιστορικής μνήμης και λήθης», αφού, όπως είπε, δείχνοντας ότι στόχος είναι και το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, «όλοι την εθνική συμφιλίωση επιδιώκουμε».

Έκδηλη στο μεταξύ ήταν και η αγωνία νέων επιστημόνων που έδωσαν το «παρών», αρκετοί εκ των οποίων είχαν ασχοληθεί και στην έρευνά τους με τη Γυάρο. Όπως έλεγαν σε πηγαδάκια, δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη περιγραφή τού τι θα γίνει, αφού ούτε καν οι όροι του διαγωνισμού δεν είναι δημόσια αναρτημένοι…

Η Γυάρος δεν θα παραδοθεί
στις ορέξεις του κεφαλαίου!

Έξω από το Μέγαρο Μουσικής, όπου έγινε η εκδήλωση, βρέθηκαν μέλη του Συνδέσμου Φυλακισθέντων – Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974 (ΣΦΕΑ), καταγγέλλοντας την επιδίωξη να μετατραπεί σε «αυτάρκη κόμβο νερού και Ενέργειας» το ιστορικό κτίριο των φυλακών της Γυάρου που έχτισαν το 1947 οι τότε πολιτικοί κρατούμενοι και όπου υπεράσπισαν τις ιδέες και τους αγώνες τους οι εξόριστοι δεσμώτες της χούντας.

Όπως σημειώνει ο ΣΦΕΑ, «η Γυάρος και τα άλλα ξερονήσια – τόποι εξορίας δεν πρέπει να παραδοθούν στις “πράσινες” ορέξεις του κεφαλαίου. Πρέπει να αναδειχθεί σε επισκέψιμο τόπο ιστορικής μνήμης, όπως θεσπίστηκε».

Τα μέλη του ΣΦΕΑ μοίρασαν την ανακοίνωση του Συνδέσμου και άνοιξαν πανό. Κάτω από την αποφασιστικότητά τους έγινε κατορθωτό να μπουν και στον χώρο όπου διεξαγόταν η ημερίδα, παρά τις αρχικές αρνήσεις από το προσωπικό φύλαξης και τις κλειστές πόρτες σε παλαίμαχους αγωνιστές, που ήρθαν αντιμέτωποι τουλάχιστον με ασέβεια, ενώ κατά τ’ άλλα οι εμπλεκόμενοι στην ημερίδα διακηρύσσουν υποκριτικά τον «σεβασμό» τους στην Ιστορία της Γυάρου.

Η είδηση πέρασε στα ψιλά, δεν ήθελαν προς το παρόν να γίνει ντόρος:

·     Το Archisearch ανακοινώνει ότι είναι Χορηγός Επικοινωνίας στο

§      Arxellence 3, τον νέο, διεθνή, διεπιστημονικό διαγωνισμό αρχιτεκτονικών ιδεών, που διοργανώνεται …από την ALUMIL (σσ. εταιρεία κουφωμάτων αλουμινίου )

§       και την Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία Πολιτιστικού και Κοινωφελούς Έργου ΑΙΓΕΑΣ 
§ (σσ. πραγματοποιεί _λέει έργα υποδομών στο χώρο της Υγείας, εκσυγχρονίζοντας και ανακαινίζοντας Κέντρα Υγείας και Νοσοκομειακές Εγκαταστάσεις _με γνώμονα την ενίσχυση της «δια βίου» μάθησης, υποστηρίζει με δωρεές τη λειτουργία Μουσείων, Βιβλιοθηκών και άλλων Πολιτιστικών Φορέων ή συμβάλλει ενεργά στη δημιουργία νέων, ενισχύει την Εκδοτική Δραστηριότητα με σκοπό τη διάχυση της γνώσης, επικουρεί οικονομικά την Επιστημονική Έρευνα, υλοποιεί Έργα Κοινωνικού και Φιλανθρωπικού χαρακτήρα, στηρίζοντας οικονομικά δράσεις βελτίωσης της ποιότητας ζωής, _ πραγματοποιεί δωρεές σε δημόσιους φορείς και Ν.Π.Δ.Δ. με στόχο την ενίσχυση της Ασφάλειας, Προστασίας των πολιτών και της Εθνικής Άμυνας. και τελεί υπό την εποπτεία και συνδιοργάνωση του αμαρτωλού Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας.

Δείτε λεπτομέρειες στο τέλος της ανάρτησης

Τόπος ιστορικής μνήμης

(Ριζοσπάστης _μια πρώτη απάντηση)
Πάνω από 20 χρόνια έχουν περάσει από τότε που η Γυάρος - τόπος φυλάκισης και εξορίας για 21 χρόνια χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών - κηρύχθηκε ιστορικός τόπος και τα κτίριά της διατηρητέα, καθώς «αποτελεί σημαντικό χώρο ιστορικής μνήμης που έχει αναπόσπαστα συνδεθεί με την Ιστορία της νεότερης Ελλάδας».

Και όμως, όλα αυτά τα χρόνια με ευθύνη όλων διαδοχικά των κυβερνήσεων δεν έχει υπάρξει καμιά μέριμνα και φροντίδα για το πώς θα προστατευθεί και θα αναδειχθεί η Ιστορία του τόπου. Τα κτίρια των φυλακών και άλλες εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στη φθορά του χρόνου έχοντας υποστεί πολλαπλές καταστροφές, ενώ ούτε προβλήτα δεν έχει στηθεί για να μπορεί κανείς να προσεγγίζει πιο εύκολα το νησί που «δέρνεται» από τους ανέμους.

Παρ' όλα αυτά η εγκατάλειψη της Γυάρου από όλους τους αρμόδιους φορείς δεν νομιμοποιεί κανέναν που σχεδιάζει ή ονειρεύεται μπίζνες πάνω στο μαρτυρικό νησί. Δεν χωράνε «κερδοφόρες επενδύσεις» ή ό,τι άλλο σχεδιάζεται από επιχειρηματικούς ομίλους για την αξιοποίηση (;) του νησιού. Δεν θα τους το επιτρέψουν οι εκατοντάδες εξόριστοι που βρίσκονται στη ζωή, οι απόγονοί τους, αλλά και ο λαός και η νεολαία που τιμούν την ιστορία της Γυάρου, την ιστορία του λαού μας.

Το ΚΚΕ και αντιστασιακοί φορείς, δεκαετίες τώρα, μέσα από παρεμβάσεις, προτάσεις, δράσεις διεκδικούν και απαιτούν από τα αρμόδια υπουργεία να πραγματοποιηθούν σωστικές παρεμβάσεις, αναστήλωση κτιρίων και να δημιουργηθεί προβλήτα, για να καταστεί το νησί επισκέψιμο. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα συνεχίσουν.

“Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος”
Μια συγκλονιστική έκδοση
από τη “Σύγχρονη Εποχή”

«Μέσα στην "ιστορία" τούτη, όσο σύντομα κι αν είναι γραμμένη, αναβλύζει η διαφορά των δύο κόσμων που συγκρούονται στη Γιούρα: Του κόσμου των δημίων και του κόσμου των ηρώων» Στη σύγχρονη Ιστορία, η Γυάρος λειτούργησε σε τρεις περιόδους: Ως φυλακή στα χρόνια 1947 - 1952 και 1955 - 1961, ως τόπος εξορίας στην περίοδο 1967 - 1974. Η έκδοση «Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος» αναφέρεται στην πρώτη περίοδο, που διακρίνεται για τη σκληρότητα, τη βιαιότητα, το δολοφονικό όργιο.

Δυο λόγια για την ιστορία συγγραφής και έκδοσης του βιβλίου: Πρόκειται κυριολεκτικά για ένα αυθεντικό ντοκουμέντο, η συγγραφή του οποίου αποτελεί έναν άθλο, καθώς γράφτηκε παράνομα επάνω στο θανατονήσι από τους ίδιους τους κρατούμενους.

Συντάχθηκε σε χιλιάδες μικρά σημειώματα, τα οποία μεθοδικά συγκεντρώθηκαν κάτω από τη μύτη των χωροφυλάκων, τα σημειώματα καθαρογράφτηκαν πάλι σε πολύ μικρό μέγεθος, για να αποτελέσουν το βιβλίο. Υπεύθυνοι της συγγραφής ήταν οι Πάνος Μιχαηλίδης, Παρασκευάς Φουνταραδάκης και Κώστας Μαραγκουδάκης, ο τελευταίος έβγαλε το υλικό από τη Γυάρο κρυμμένο στον διπλό πάτο μιας βαλίτσας. Το υλικό στάλθηκε παράνομα στην καθοδήγηση του Κόμματος στο εξωτερικό και τον Ιούνη 1952 τυπώθηκε σε βιβλίο από το εκδοτικό του Κόμματος, «Νέα Ελλάδα». Η έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής» αποτελεί επανέκδοση αυτού του εξαιρετικά σπάνιου ντοκουμέντου.

Το βιβλίο γράφτηκε από χιλιάδες, όχι μόνο με ένα μολυβάκι αλλά πάνω απ' όλα με το αίμα τους. Όπως γράφουν οι δεσμώτες της Γιούρας, «πώς γράφτηκε το βιβλίο τούτο είναι ολόκληρη ιστορία που δεν μπορεί σήμερα να γίνει γνωστή. Συνεργάστηκαν χιλιάδες άνθρωποι - όλοι πέρασαν από τη Γιούρα. Ο απλός αναλφάβητος αγρότης με τον διανοούμενο. Ανθρωποι που δεν πιάσανε παρά σπάνια μολύβι στη ζωή τους, έδωσαν ολόκληρα κεφάλαια του βιβλίου. Ισως να 'ναι τα γραφτά τους απλά, αφελή. Ισως να στερούνται ύφους. Είναι όμως ίσαμε την τελευταία λεξούλα αληθινά».

Ντοκουμέντο αποτελούν και οι ζωγραφιές που περιέχονται στο βιβλίο. Αποτελούν και αυτές καταγγελία των βασανιστηρίων και των δολοφονιών που έγιναν στο θανατονήσι. Εγιναν από κρατούμενους ζωγράφους, γνωστά μας είναι τα ονόματα των Ασαντούρ Μπαχαριάν και Μιχάλη Κρύσαλη.

Η έκδοση αποτελεί μοναδικό ντοκουμέντο, καθώς αποτυπώνει τη συλλογική κομματική δουλειά σε σκληρές συνθήκες, το επίπεδο της οργάνωσης, επαγρύπνησης και κομματικής πειθαρχίας. Η οργάνωση των κομμουνιστών αποτέλεσε στήριγμα για την αλύγιστη στάση στη φυλακή, για τη διεξαγωγή της πάλης για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την κατάργηση της Γιούρας. Το τελευταίο έγινε πράξη το 1952, ως αποτέλεσμα της διεθνούς κινητοποίησης και κατακραυγής. Οσα είδαν το φως της δημοσιότητας με αυτό το βιβλίο, είχαν μεγάλη συμβολή.

Ανακοίνωση Πανεπιστημονικής Μηχανικών: ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΥΑΡΟ!

«Κάτω τα χέρια από τη Γυάρο» τονίζει η «Πανεπιστημονική» Μηχανικών σημειώνοντας ότι «ο διεθνής διεπιστημονκός διαγωνισμός για το μέλλον της Γυάρου, που συνδιοργανώνει ο όμιλος ALUMIL και το ΤΕΕ, αποτελεί το πρώτο βήμα για την υλοποίηση ενός σχεδίου αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού ως “τόπου ιστορικής μνήμης με διατηρητέα κτίρια”, που κατοχυρώθηκε και νομοθετικά το 2001».

Σε ανακοίνωσή της σημειώνει:

Ο Διεθνής Διεπιστημονικός Διαγωνισμός για το μέλλον της Γυάρου, που συνδιοργανώνει ο όμιλος ALUMIL και το ΤΕΕ, αποτελεί το πρώτο βήμα για την υλοποίηση ενός σχεδίου αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού ως «τόπου ιστορικής μνήμης με διατηρητέα κτίρια», που κατοχυρώθηκε και νομοθετικά το 2001.

Η «υπηρεσιακή ηγεσία» του ΤΕΕ που λειτουργεί σήμερα μέχρι την εκλογή των νέων οργάνων οφείλει άμεσα να αποσυρθεί από τη διοργάνωση.

Κανένας ιδιωτικός όμιλος δεν δικαιούται να διοργανώνει διεθνείς επιστημονικούς διαγωνισμούς, όχι μόνο για τόπους ιστορικής μνήμης, αλλά και γενικότερα για δημόσια γη και υποδομές που δεν του ανήκουν.

Υπάρχει ήδη η αρνητική πείρα απ’ τον προηγούμενο διεθνή αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που συνδιοργανώθηκε απ’ την ALUMIL, με τη στήριξη του ΤΕΕ Κ. Μακεδονίας, για την ανάπλαση του Δυτικού Παράλιου Μετώπου της Θεσσαλονίκης. Αποτέλεσε στην ουσία το «όχημα» για την υλοποίηση κερδοφόρων επενδύσεων συγκεκριμένων ομίλων στην περιοχή.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ιστορικός χαρακτήρας της Γυάρου βρίσκεται στο στόχαστρο επενδυτικών σχεδίων. Απ’ το 2012 έχουν αδειοδοτηθεί αιολικά πάρκα μεγάλης ισχύος. Έντονη είναι και η παρουσία ΜΚΟ για την αξιοποίηση κοινοτικών προγραμμάτων μετά το 2011 που χαρακτηρίστηκε ως περιοχή NATURA 2000 και περιλαμβάνει Ζώνες Απόλυτης Προστασίας της Φύσης.

Στην ουσία πίσω απ’ τις διακηρύξεις για μετατροπή της Γυάρου σε «πράσινο, ενεργειακό αυτόνομο νησί» και σε περιοχή «τουρισμού χαμηλού αντίκτυπου», κρύβονται διάφορα ανταγωνιστικά σχέδια που οδηγούν στην ακύρωση της δυνατότητας αποκατάστασης του νησιού ως χώρου ιστορικής μνήμης.

Αυτό θα είναι και το αποτέλεσμα της λειτουργίας ερευνητικών κέντρων και χώρων ολιγοήμερης παραμονής τουριστών, εκεί που κάποτε υπήρχαν φυλακές.
Ασφαλώς δεν περιμένουμε να διαφυλάξει την ιστορική μνήμη ένα κράτος που «εξισώνει» το φασισμό με τον κομμουνισμό, το κράτος της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Με ευθύνη όλων διαδοχικών των κυβερνήσεων ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε καμία μέριμνα για την προστασία και ανάδειξη της ιστορίας της Γυάρου. Τα κτίρια των φυλακών και άλλες εγκαταστάσεις έχουν υποστεί πολλαπλές καταστροφές αφημένα στη φθορά του χρόνου. Ωστόσο η εγκατάλειψη της Γυάρου από το αστικό κράτος δε νομιμοποιεί οποιαδήποτε επιχειρηματική εκμετάλλευσης του μαρτυρικού νησιού στο όνομα της προστασίας του.

Η Πανεπιστημονική Μηχανικών απαιτεί από την υπηρεσιακή Διοίκηση του ΤΕΕ να αποσύρει την «υπογραφή» της απ’ το κερδοφόρο Project για τη Γυάρο που προσβάλλει τους εκατοντάδες εξόριστους που βρίσκονται στη ζωή, τους απογόνους τους, αλλά και το λαό και τη νεολαία που τιμούν την ιστορία της Γυάρου, την ιστορία του λαού μας. Όλες οι συστημικές παρατάξεις του ΤΕΕ είναι συνένοχες γι’ αυτή την απόφαση.

Να δοθεί άμεσα γενναία κρατική χρηματοδότηση
για να προχωρήσει η αποκατάσταση των ιστορικών κτιρίων
και η δημιουργία υποδομών
για να καταστεί το νησί επισκέψιμο.

Καλούμε τους συναδέλφους να μη νομιμοποιήσουν και να απέχουν απ’ τη διαγωνιστική διαδικασία. Να συμμετέχουν στις σχετικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες. Καλούμε τους Επιστημονικούς Συλλόγους των Μηχανικών και τα Σωματεία των Μισθωτών Μηχανικών να καταδικάσουν τη συμμετοχή του ΤΕΕ σε αυτό το ανοσιούργημα σε βάρος της ιστορικής συλλογικής μνήμης των Λαϊκών Αγώνων και Θυσιών.

Οι εκπρόσωποι της Πανεπιστημονικής μπαίνουν μπροστά για το συντονισμό των αγωνιστικών πρωτοβουλιών το επόμενο διάστημα.

Κάτω τα χέρια απ’ τη Γυάρο!

Ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ: Για τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της 9ης Ιούνη 2024

Το κρίσιμο είναι η επόμενη μέρα. Το ΚΚΕ θα καταθέσει τη δύναμη που του έδωσε ο λαός για να δυναμώσει η φωνή του και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, όπως στο Ευρωκοινοβούλιο, και πάνω από όλα για να οργανωθεί η εργατική - λαϊκή πάλη

·       Σταθεροποιείται και ενισχύεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, που υλοποιεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, τα αστικά κόμματα που κινούνται στην ίδια γενική πολιτική γραμμή σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.

·       Ο πολιτικός συσχετισμός παραμένει αρνητικός για τον λαό, όμως σήμερα υπάρχει μια υπολογίσιμη δύναμη, το ΚΚΕ, που μπορεί την επόμενη μέρα - και απέναντι στα δύσκολα που έρχονται - να συμβάλει στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, της αντεπίθεσης, της ανατροπής.

·       Η μεγάλη αποχή περικλείει σημαντικό ποσοστό διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβέρνηση, απαξίωσης απέναντι στο αστικό πολιτικό σύστημα και στα κόμματά του, όσο και απέναντι στην ΕΕ και τους θεσμούς της, όπως το Ευρωκοινοβούλιο.

·       Ζητούμενο είναι αυτή η διαμαρτυρία, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, να εκφραστεί με την ενεργό συμμετοχή στο κίνημα, να αποκτήσει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να συναντηθεί με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ.

·       Η ΕΕ δεν είναι τόσο παντοδύναμη όσο φαίνεται. Οι λαοί οφείλουν και πρέπει να επαγρυπνούν, να πιστέψουν στη δύναμή τους. Το ΚΚΕ θα σηκώσει το βάρος της ευθύνης στη δική μας χώρα, συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στην ανασύνταξη του ευρωπαϊκού και διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

·       Ο ελληνικός λαός, όλοι οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη ακόμα.

1.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ χαιρετίζει τους χιλιάδες εργαζόμενους, ανθρώπους των λαϊκών δυνάμεων, νέους, γυναίκες που στήριξαν με την ψήφο τους το ΚΚΕ, όλους όσοι συμπορεύτηκαν μαζί του σε αυτήν τη σημαντική εκλογική μάχη. Ιδιαίτερα απευθύνει συντροφικό χαιρετισμό στα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τους οπαδούς και φίλους του, όσους συμπορευόμενους πλαισίωσαν το ψηφοδέλτιό του που έδωσαν έναν σκληρό αγώνα όλο αυτό το διάστημα.

Το ΚΚΕ με ποσοστό 9,25% καταγράφει νέα σημαντική εκλογική άνοδο σε ποσοστό μετά τις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου (7,2%) και του Ιουνίου (7,69%) του 2023 καθώς βέβαια και σε σχέση με τις ευρωεκλογές του 2019 (5,35%). Επιβεβαιώνονται θετικές διεργασίες που συντελούνται εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα και που εκφράστηκαν και στις βουλευτικές εκλογές.

Σταθεροποιείται και ενισχύεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής, που υλοποιεί σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ, της ΕΕ, που ένα τμήμα του εκφράζεται με άνοδο του κύρους και συμπόρευση με το ΚΚΕ, με απεγκλωβισμό εργατικών - λαϊκών δυνάμεων από τα αστικά κόμματα, που παρά τις επιμέρους διαφωνίες και τον ανταγωνισμό τους για τη διακυβέρνηση, κινούνται στην ίδια γενική πολιτική γραμμή σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, την ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας στη γραμμή ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Το ΚΚΕ εμφανίζεται ιδιαίτερα ενισχυμένο στην Αττική, όπου καταγράφεται ξανά ως τρίτη δύναμη, και σε μια σειρά δήμους με εργατική - λαϊκή σύνθεση καταγράφεται ως δεύτερη δύναμη, ενώ σημαντική αύξηση καταγράφει και σε μια σειρά μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Κυρίως αυτό εκφράστηκε σε βιομηχανικές ζώνες και εκεί που δόθηκαν μεγάλοι εργατικοί αγώνες, όπως στην περιοχή της ΛΑΡΚΟ, αλλά και σε περιοχές με μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις, σε περιοχές που έγινε πράξη το σύνθημα «μόνο ο λαός σώζει τον λαό» απέναντι σε καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής κυβερνήσεων και ΕΕ, όπως στη Β. Εύβοια, στη Θεσσαλία και αλλού, τροφοδοτήθηκε από αγώνες για να αποκαλυφθούν οι αιτίες και να μην ξεχαστεί το έγκλημα των Τεμπών.

Αυτό επιβεβαιώνει τους δεσμούς του ΚΚΕ με λαϊκές δυνάμεις που το ψήφισαν πριν έναν χρόνο - πολλοί για πρώτη φορά, ιδιαίτερα εργαζόμενοι και νέοι, νέες - και αποδεικνύει ότι η ψήφος στο ΚΚΕ εκφράζει πιο σταθερούς δεσμούς, που έχουν διαμορφωθεί και δοκιμαστεί σε σημαντικούς αγώνες που έχουν προηγηθεί, στη συνεχή, ασταμάτητη προσπάθειά μας για άμεση επικοινωνία, διάλογο και συζήτηση με τον λαό, με διάφορες μορφές στους τόπους δουλειάς και κατοικίας. Φυσικά ο πολιτικός συσχετισμός παραμένει αρνητικός για τον λαό, όμως σήμερα υπάρχει μια υπολογίσιμη δύναμη, το ΚΚΕ, που μπορεί την επόμενη μέρα και απέναντι στα δύσκολα που έρχονται να συμβάλει στην οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης, της αντεπίθεσης, της ανατροπής.

2.

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ψήφος στο ΚΚΕ είναι μια επιλογή που δεν έχει καμία σχέση με την ψήφο σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, αφού είναι επιλογή σε αντιπαράθεση με το σύστημα, την ΕΕ, και πρέπει να ξεπεράσει αρκετά εμπόδια και συμπληγάδες. Εχει να ξεπεράσει τη λογική των «μονόδρομων» και την αναζήτηση εναλλακτικής μέσα στα όρια του συστήματος, που υπερασπίζονται όλοι οι άλλοι. Εχει να ξεπεράσει πιέσεις και εκβιασμούς της εργοδοσίας (π.χ. απροκάλυπτες παρεμβάσεις σε εργαζόμενους που τους καλούσε να ψηφίσουν κόμματα της ΕΕ). Εχει να ξεπεράσει τον αποπροσανατολισμό για τη σχέση ανάμεσα στην κυβερνητική πολιτική της ΝΔ και την ευρωενωσιακή και, επομένως, το τι κρινόταν σε αυτή τη μάχη. Οπως επίσης και τη λογική της ανάθεσης ή της αναζήτησης σωτήρων, ενώ εμείς πιστεύουμε ότι το ΚΚΕ μαζί με τον λαό και το κίνημα μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους για ριζική αλλαγή της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού. Σε αυτή την κατεύθυνση δώσαμε και αυτήν τη σημαντική μάχη των ευρωεκλογών.

Αυτό το θετικό εκλογικό αποτέλεσμα που κατέγραψε το ΚΚΕ επιτεύχθηκε σε συνθήκες ενός πρωτοφανούς αποπροσανατολισμού, που τροφοδοτούσε η αντιπαράθεση των άλλων κομμάτων. Αντί να συζητάμε για τα κρίσιμα ζητήματα της επίθεσης στο εισόδημα, σε σχέση και με την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς, το νέο κύμα της εμπορευματοποίησης της Υγείας και της Παιδείας, την εγκληματική εμπλοκή της χώρας μας σε δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με την πολιτική της ΕΕ, την οποία αποδέχονται όλα τα άλλα κόμματα, η προεκλογική αντιπαράθεση - όχι τυχαία - πήρε χαρακτηριστικά εκφυλισμού και επικεντρώθηκε στα «πόθεν έσχες» του ενός και τα ακίνητα του άλλου. Τα άλλα κόμματα και φυσικά διάφορα κέντρα του κατεστημένου (βλ. παρεμβάσεις ΣΕΒ) επεδίωκαν να μη γίνει κριτήριο ψήφου η αιτία των προβλημάτων, δηλαδή η πολιτική της ΕΕ και του κεφαλαίου, και να διαμορφώσουν κάλπικες διαχωριστικές γραμμές σε δευτερεύοντα ζητήματα και να κάνουν κύριο κριτήριο ψήφου τις υποκειμενικές δυνατότητες παρέμβασης π.χ. των ευρωβουλευτών τους. Επιτεύχθηκε επίσης σε συνθήκες μιας συστηματικής προσπάθειας από ΜΜΕ και άλλους μηχανισμούς να αποκρύψουν τη δυναμική και τις δυνατότητες ανόδου του Κόμματος και να απαξιώσουν την ψήφο σε αυτό, με το επίμονο ερώτημα «γιατί να ψηφίσει κάποιος ΚΚΕ, το οποίο είναι εναντίον της ΕΕ». Είναι τα ίδια κέντρα που μετεκλογικά και αφού απέτυχε ο στόχος τους, προσπαθούν να απαξιώσουν και να υποβαθμίσουν το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ.

Το αστικό σύστημα, παρά τις δυσκολίες του, διαθέτει ακόμα ισχυρούς μηχανισμούς και μέσα για την παγίδευση και τη χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Τόσο η ΝΔ προβάλλοντας το σύνθημα της «σταθερότητας», όσο και ο μεταξύ τους κατασκευασμένος, ανούσιος καβγάς αφορούσε στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Η ΝΔ ζητώντας ανοχή για την επομένη μέρα των εκλογών και τρίτη θητεία το 2027, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ ποιος θα είναι ο διεκδικητής του πρώτου ρόλου το 2027. Και αυτή η αντιπαράθεση αποδεικνύει ότι τα αστικά κόμματα βλέπουν τον λαό ως έναν απλό ψηφοφόρο, για τη διατήρηση ή την εναλλαγή κυβερνήσεων, περιορίζοντας τη δυσαρέσκειά του πότε στον έναν και πότε στον άλλον, για να στηρίζει «σταθερά» κυβερνήσεις που υλοποιούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική με επιμέρους διαφορές, κυβερνήσεις εναλλαγής και όχι πορεία ανατροπής. Σε αντίθεση με τη μοναδική, στο σύνολο των άλλων κομμάτων, θέση του ΚΚΕ, που βλέπει τον λαό ως τον αποφασιστικό εκείνο παράγοντα απόκρουσης της επίθεσης που δέχεται, απόσπασης κάποιων κατακτήσεων, που αποτελούν εφαλτήριο για τη νέα φάση αντεπίθεσης για τη συνολική ανατροπή. Γι' αυτό το ΚΚΕ διακήρυξε την ανάγκη ενίσχυσής του εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις, για να δυναμώσει η πάλη εκεί που υπάρχουν δυνατότητες να επιβληθεί η ανατροπή αντιλαϊκών επιλογών.

3.

Η μεγάλη αποχή που σημειώθηκε περικλείει σημαντικό ποσοστό διαμαρτυρίας απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και απαξίωσης απέναντι τόσο στο αστικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματά του, όσο και απέναντι στην ΕΕ και τους θεσμούς της, όπως το Ευρωκοινοβούλιο. Η δυσαρέσκεια αφορά και νέα πείρα που κατακτήθηκε από μεγάλες μάζες του λαού και έχει σχέση και με τον ρόλο του ΚΚΕ και άλλων πρωτοπόρων δυνάμεων στην Ευρώπη, που καταλήγουν σε θετικές διεργασίες, όπως οι μεγάλοι αγώνες των λαών σε πολλές χώρες της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια. Χρειάζονται παραπέρα συντονισμό σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, κοινή δράση και αλληλεγγύη ώστε να διαμορφώνεται ένα μαχητικό εργατικό - λαϊκό ρεύμα κατά του κοινού ταξικού, πολιτικού αντιπάλου, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.

Θεωρούμε ότι η προεκλογική αντιπαράθεση με όρους εκφυλισμού και μακριά από τα κρίσιμα προβλήματα και κυρίως τις αιτίες τους και την προοπτική λύσης τους ενίσχυσε την αποστροφή του λαού από τη συμμετοχή του στην εκλογική διαδικασία. Από αυτήν την άποψη, η στάση αυτή, την οποία εμείς προφανώς δεν επικροτούμε, έχει πολιτικά χαρακτηριστικά, ανεξάρτητα αν εκφράζεται με έναν τρόπο που μπορεί να παρερμηνευτεί, να εγκλωβιστεί ή να αφομοιωθεί. Ζητούμενο, συνεπώς, είναι αυτή η διαμαρτυρία, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, να εκφραστεί με την ενεργό συμμετοχή στο κίνημα, στην οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση, να αποκτήσει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να συναντηθεί με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ.

Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον αστικών δυνάμεων για το μέγεθος της αποχής, τη στιγμή που όλοι τους κάνουν ό,τι μπορούν να συκοφαντήσουν την εργατική - λαϊκή συμμετοχή στους αγώνες και στις μαζικές διαδικασίες του κινήματος, νομοθετούν τον περιορισμό της συνδικαλιστικής δράσης.

Σε κάθε περίπτωση το ΚΚΕ δεν υποτιμά αυτό το φαινόμενο της αποχής και θα μελετήσει αναλυτικά και κατά περιοχή και το πώς επέδρασε το κλίμα αυτό στη συμπεριφορά και ψηφοφόρων του ΚΚΕ.

Ήδη στους κόλπους της άρχουσας αστικής τάξης έχει ανοίξει η συζήτηση και έχει προβληθεί η «πολιτική ασυμμετρία» του πολιτικού συστήματος, όπως την ονόμασαν. Οι κομματικές ηγεσίες των αστικών κομμάτων μπορεί να τσακώνονται μεταξύ τους, όμως η αστική τάξη, το κεφάλαιο, οι επιχειρηματικοί όμιλοι ενδιαφέρονται πρωτίστως για να εξασφαλίσουν τη δικομματική - διπολική εναλλαγή, που είναι τραγικά δοκιμασμένη σε βάρος του λαού, των λαών της Ευρώπης. Στην Ελλάδα δοκιμάστηκε με την εναλλαγή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αλλά και ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Η ΝΔ, που υπέστη σημαντική μείωση σε ποσοστό και ψήφους, πέφτοντας στο 28,31%, διαστρεβλώνει και παραποιεί την ψήφο του λαού και εμφανίζει την αποδοκιμασία στην πολιτική της ως μήνυμα δήθεν να συνεχίσει πιο γρήγορα τις «αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις». Προσπαθεί να κάνει το μαύρο άσπρο και να αξιοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμά της, ώστε να στηρίξει την «ανάγκη επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας». Στην πραγματικότητα συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο. Ο λαός εξέφρασε τη δυσαρέσκεια και την καταδίκη του συνολικά στην κυβερνητική πολιτική και σε αυτές ακριβώς τις «μεταρρυθμίσεις». Π.χ. στο Φορολογικό που τσακίζει τα λαϊκά στρώματα, στην ενεργειακή πολιτική της πανάκριβης «πράσινης μετάβασης», στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, στην εφαρμογή της ΚΑΠ, στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους κ.λπ. Και αυτό πρέπει να το εκφράσει ακόμη πιο μαζικά και οργανωμένα, την επόμενη μέρα, με την ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης και αντεπίθεσης.

Η πραγματική καταδίκη της κυβέρνησης της ΝΔ δεν πρέπει να τροφοδοτήσει την αναδιάταξη αστικών δυνάμεων δοκιμασμένων, που προσπαθούν να ξαναζεστάνουν τη σούπα των αυταπατών και της «φιλολαϊκής» διαχείρισης της ΕΕ και του συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που βρίσκεται στη δεύτερη θέση με ποσοστό 14,92%, σημείωσε και αυτός σημαντική μείωση σε ποσοστό και ψήφους σε σχέση με τις βουλευτικές του 2023 αλλά και τις ευρωεκλογές του 2019, αποδεικνύοντας ότι ένα σημαντικό τμήμα εργαζομένων και του λαού της χώρας δεν εμπιστεύονται αυτήν τη δύναμη ως απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, αφού αποκαλύφθηκαν ακόμα περισσότερο οι στρατηγικές συγκλίσεις με τη ΝΔ. Ενώ το άλλο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, δεν κατάφερε να πλασαριστεί στη δεύτερη θέση όπως στόχευε, παραμένοντας στην τρίτη με 12,79%. Ωστόσο θα επιχειρηθεί η αναζήτηση νέων «σωτήρων» και η προσπάθεια αναστήλωσης και μεταμφίεσης της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, αξιοποιώντας δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ που την έχουμε ζήσει στο παρελθόν. Αλλωστε, η κυβέρνηση της ΝΔ κυβερνάει και με τη στήριξη που της προσφέρει μια συναινετική αντιπολίτευση στα κρίσιμα ζητήματα και σε ψηφοφορίες στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οπως, άλλωστε, έχει συμβεί και το αντίθετο, όταν η ΝΔ έδωσε στήριξη στην πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. κυβέρνηση Παπαδήμου, τρίτο μνημόνιο κ.λπ.).

Η συζήτηση περί «ήττας της αριστεράς» ή της «κεντροαριστεράς» σε Ελλάδα και Ευρώπη ουσιαστικά κρύβει το πιο ουσιαστικό ζήτημα, ότι στην πραγματικότητα, αυτό που έχει δεχθεί πλήγμα είναι η δυνατότητα αυτών των δυνάμεων να ενσωματώνουν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις με «αριστερά συνθήματα» στη γραμμή της ΕΕ, της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών πολέμων.

5.

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών σε διάφορες χώρες αποτυπώνει σε έναν βαθμό τη δυσαρέσκεια ευρύτερων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στις πολιτικές της ΕΕ -ως συνέχεια και αντίστοιχων μαζικών κινητοποιήσεων- και αποτυπώθηκε με την καταψήφιση κυβερνήσεων και κομμάτων π.χ. Γερμανία, Γαλλία κ.λπ., που πρωτοστατούν στην υλοποίηση αντιλαϊκών στρατηγικών επιλογών της ΕΕ. Τέτοιες επιλογές είναι για παράδειγμα η στήριξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία ή η πολιτική της λεγόμενης «πράσινης μετάβασης», τις συνέπειες των οποίων πληρώνουν ακριβά οι ευρωπαϊκοί λαοί.

Βεβαίως, είναι ζητούμενο αυτή η διαμαρτυρία να αποκτήσει ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά και να μην εγκλωβίζεται στους ανταγωνισμούς μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου και αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Σε μια περίοδο, μάλιστα, που η ΕΕ δείχνει ακόμη περισσότερο τον αντιδραστικό της χαρακτήρα, ειδικά η στάση των λεγόμενων «αριστερών» κομμάτων ως υμνητών της ΕΕ σε διάφορες χώρες αφήνει εργατικές - λαϊκές μάζες εκτεθειμένες στην ψευδεπίγραφη «αντισυστημική» και «αντι-ΕΕ» ρητορεία ακροδεξιών και εθνικιστικών μορφωμάτων.
Αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά η επιτακτική ανάγκη της ανασύνταξης του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος στην Ευρώπη και παγκόσμια, η ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης.

6.

Με αφορμή τα ποσοστά που κατέγραψε η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου (9,3%) και τα αυξημένα ποσοστά που αποτυπώνουν οι λεγόμενες δυνάμεις της ακροδεξιάς σε επίπεδο ΕΕ, ενισχύεται η συζήτηση για την ανάγκη κοινής απάντησης στο όνομα της «δημοκρατίας, του φιλελευθερισμού, των αξιών της ΕΕ και της προόδου». Οι λεγόμενες ακροδεξιές δυνάμεις είναι κόμματα του κεφαλαίου και του συστήματος. Λειτουργούν ως κανάλι απορρόφησης της λαϊκής δυσαρέσκειας, φορώντας σε πολλές περιπτώσεις «αντισυστημικό» μανδύα, αξιοποιώντας την αντιδραστική πολιτική των κυβερνώντων «φιλελεύθερων» και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων που εμφανίζονται ως «προοδευτικά». Εμφανίζονται επίσης με κάλπικα «αντι-ΕΕ» και «φιλειρηνικά» συνθήματα, κάνοντας κριτική σε ορισμένες πλευρές της ΕΕ, όπως π.χ. στην τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ ή σε πλευρές του Συμφώνου Σταθερότητας, συγκαλύπτοντας ότι είναι Ενωση των μονοπωλίων, υποστηρίζοντας τα συμφέροντα ορισμένων από τα μονοπώλια απέναντι σε άλλα στον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα, αποτελούν έναν βολικό «μπαμπούλα» που αξιοποιείται από δυνάμεις της λεγόμενης κεντροδεξιάς ή της σοσιαλδημοκρατίας για να εμφανίζουν ως «δημοκρατική», «προοδευτική» τη δική τους αντιδραστική πολιτική. Τα παζάρια, που βρίσκονται σε εξέλιξη και θα ενταθούν τις επόμενες μέρες για το πώς θα σχηματιστεί πλειοψηφία στα νέα όργανα της ΕΕ, συμπεριλαμβάνουν και τέτοιες δυνάμεις, που κατά τ' άλλα «ξορκίζονται».

Εχει αποδειχθεί ότι, όταν βρεθούν σε κυβερνητικές θέσεις αυτές οι δυνάμεις, τα μεγάλα «αντισυστημικά» λόγια πάνε πάντα περίπατο. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Μελόνι, που ξεκίνησε σαν «ο μεγάλος κίνδυνος για την ΕΕ» και τώρα η Φον ντερ Λάιεν της πλέκει το εγκώμιο και προσβλέπει στη στήριξή της, αφού υλοποίησε αποφασιστικά όλες τις αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Οι δυνάμεις αυτές τροφοδοτούνται από την επίσημη πολιτική και ιδεολογία της ΕΕ, τον αντικομμουνισμό και τη θεωρία των «δύο άκρων», από τη στήριξη φασιστικών δυνάμεων π.χ. Αζόφ στην Ουκρανία, από τη συνολικότερη αντιδραστικοποίηση του πολιτικού συστήματος.

Το πιο σημαντικό είναι ότι ειδικά σήμερα που ενισχύονται τα αδιέξοδα του συστήματος, που οξύνονται οι ανταγωνισμοί - και στο εσωτερικό της ΕΕ - και η ΕΕ περνά σε συνθήκες «πολεμικής οικονομίας», για την αντιμετώπιση της διαφαινόμενης νέας οικονομικής κρίσης, διαδικασία στην οποία πρωτοστατούν οι σοσιαλδημοκρατικές και «φιλελεύθερες» αστικές δυνάμεις, είναι επόμενο να ενισχύονται και ως εφεδρεία φασιστικές και εθνικιστικές δυνάμεις, που η Ιστορία έχει δείξει ότι είναι πολύτιμο στήριγμα της καπιταλιστικής εξουσίας στις πιο δύσκολες στιγμές της. Σε αυτές τις συνθήκες, οι όποιοι συμβιβασμοί θα είναι προσωρινοί και οι συγκρούσεις θα επανέρχονται οξυμένες, δημιουργώντας τριγμούς στη σταθερότητα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, ανοίγοντας νέες δυνατότητες για την πάλη εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Οπως έχει επιβεβαιωθεί και ιστορικά, «φραγμό» στην άνοδο της ακροδεξιάς μπορεί να βάλει μόνο ένα ανερχόμενο εργατικό - λαϊκό κίνημα, η ταξική πάλη που θα βάλει στο στόχαστρο τις ίδιες τις αιτίες που γεννούν αυτό το αντιδραστικό πολιτικό ρεύμα, την ΕΕ, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, το καπιταλιστικό σύστημα. Και τέτοιο μήνυμα στέλνει η δράση και η άνοδος του ΚΚΕ.

7.

Το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένα κριτήρια με τα οποία κρίνει την πορεία της πολιτικής επιρροής του και στη συγκεκριμένη στιγμή το εκλογικό αποτέλεσμα και το δικό του ποσοστό. Σε όλη την πορεία του ΚΚΕ, πάντα, αυτά κρίνονται με συνδυασμένα κριτήρια και όχι αποκλειστικά με τη συγκεκριμένη αποτύπωση στην κάλπη, δηλαδή με αποκλειστικά κοινοβουλευτικά κριτήρια. Αλλωστε, η πολιτικοποίηση σε ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική κατεύθυνση δεν θα είναι αποτέλεσμα διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων, αλλά της συνολικής πορείας ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της συγκρότησης της κοινωνικής συμμαχίας.

Οι εκλογές είναι μια σημαντική πολιτική μάχη, το αποτέλεσμά της όμως δεν καθορίζεται κυρίως από το τι λένε και υπόσχονται τα κόμματα, αλλά από ένα πολύ μεγαλύτερο πλέγμα παραγόντων, όπως είναι τα συμφέροντα της κυρίαρχης αστικής τάξης, των κομμάτων της που, ανεξάρτητα από ανταγωνισμούς, κινούνται στην ίδια ρότα, όπως και από τους ιδεολογικούς, πολιτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, της ίδιας της ΕΕ.

Ιδιαίτερα επιβεβαιώνονται οι ανησυχίες του ΚΚΕ για την επιστολική ψήφο, που αξιοποιείται ακόμα και για αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος, όπως αποδείχθηκε, με σοβαρά προβλήματα που ανέκυψαν σε αυτές τις ευρωεκλογές.

Δυο κόσμοι είναι αντίθετοι μεταξύ τους. Το ΚΚΕ βρίσκεται στην άλλη πλευρά από όλους τους άλλους, δεν είναι μόνο του, αλλά είναι η πλειοψηφία του λαού εκεί, που υποφέρει, και μάλιστα ανεξάρτητα από το τι ψηφίζει. Ο ρόλος και η απήχηση του ΚΚΕ πάντα είναι πολύ μεγαλύτερα από τα εκάστοτε ποσοστά του, συνεπώς η ισχυροποίησή του οδηγεί σε πολλαπλάσια ισχυρούς αγώνες, με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στις συγκεκριμένες συνθήκες.

8.

Το κρίσιμο πλέον είναι η επόμενη μέρα.
Το ΚΚΕ θα καταθέσει τη δύναμη που του έδωσε ο λαός για να δυναμώσει η φωνή του και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, όπως στο Ευρωκοινοβούλιο, και πάνω απ' όλα για να οργανωθεί η εργατική - λαϊκή πάλη. Από αύριο θα είναι εδώ οι δεσμεύσεις της ΕΕ, τα ματωμένα πλεονάσματα, τα προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης, οι δύο ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, στους οποίους η χώρα μας βρίσκεται πολύ βαθιά μπλεγμένη. Θα έρθουν να προστεθούν επίσης τα βάρη από την αύξηση των πολεμικών δαπανών, που θα φορτωθούν στους λαούς της Ευρώπης, γιατί ο σχεδιασμός τους για την αντιμετώπιση της επερχόμενης νέας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης είναι η μετατροπή της ευρωπαϊκής οικονομίας σε μια «πολεμική οικονομία», με ενίσχυση της πολεμικής βιομηχανίας και των στρατιωτικών εξοπλισμών και για την κλιμάκωση του πολέμου.

Το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με τη λογική των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης, όπως αυτό που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ότι τώρα είναι «η τελευταία ευκαιρία να περιορίσουμε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί οι επόμενες εκλογές είναι μετά από τρία χρόνια». Ο λαός από αύριο κιόλας μπορεί και πρέπει να περιορίζει τις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης της ΝΔ και της ΕΕ, με τον αγώνα του, αποκαλύπτοντας και τη στάση μιας βολικής αντιπολίτευσης, που στα στρατηγικά ζητήματα της δίνει άλλοθι και χείρα βοηθείας και βλέπει μόνο την κυβερνητική καρέκλα μετά από τρία χρόνια.

Το ΚΚΕ θα είναι εδώ:

·       Για τη συνέχιση της ανασύνταξης του εργατικού - λαϊκού κινήματος που έχει ξεκινήσει, για την αλλαγή συσχετισμών στα πρωτοβάθμια - δευτεροβάθμια σωματεία και συλλόγους.

·       Για να δίνει μάχες αποκάλυψης και παρεμπόδισης αντιλαϊκών κατευθύνσεων και Οδηγιών μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο και στην ελληνική Βουλή, εκεί που συνδιαμορφώνονται και παίρνονται οι αποφάσεις που πλήττουν τις ζωές μας. Κυρίως θα είναι μπροστά στους αγώνες, εκεί που αυτές ανατρέπονται.

·       Για να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην κλιμάκωση του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας απ' αυτόν.

·       Για να δυναμώσει ο συντονισμός των αγώνων με την εργατική τάξη, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, τη διανόηση, τη νεολαία, τις γυναίκες σε όλες τις χώρες της ΕΕ, που οι λαοί θα συνεχίσουν να βρίσκονται στους δρόμους ενάντια στην ΕΕ των πολέμων, των μονοπωλίων, των λόμπι της διαφθοράς, της εκμετάλλευσης, για να ανοίξει η προοπτική σε κάθε χώρα και σε όλη την Ευρώπη για μια άλλη Ευρώπη των λαών, του σοσιαλισμού.

Η ΕΕ δεν είναι τόσο παντοδύναμη όσο φαίνεται.
Οι λαοί οφείλουν και πρέπει να επαγρυπνούν, να πιστέψουν στη δύναμή τους.

Το ΚΚΕ θα σηκώσει το βάρος της ευθύνης στη δική μας χώρα, συμβάλλοντας ταυτόχρονα και στην ανασύνταξη του ευρωπαϊκού και διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Η πρότασή του είναι ρεαλιστική. Γιατί άλλο θεωρούν ρεαλιστικό το μεγάλο κεφάλαιο, το «ιερατείο» της Κομισιόν και τα κόμματά τους και άλλο είναι το ρεαλιστικό για τον ελληνικό λαό, για όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Γιατί πάντα ρεαλιστικό είναι αυτό που συμφέρει τον λαό,
αυτό που έχει δείξει η ίδια η Ιστορία και οι εξελίξεις.
Είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ
με την εργατική τάξη, τον λαό στην εξουσία.
Ο ελληνικός λαός, όλοι οι λαοί της Ευρώπης δεν έχουν πει
την τελευταία τους λέξη ακόμα.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ
Τρίτη 11 Ιούνη 2024