Το κέρδος σκοτώνει! Κράτος και κεφάλαιο είναι δολοφόνοι!

Χιλιάδες μαθητές και φοιτητές που εδώ και μέρες βρίσκονται στους δρόμους, για ακόμα μια φορά πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας κάνοντας πράξη την υπόσχεση να γίνονται η φωνή των νεκρών, να μην επιτρέψουν να ξεχαστεί το έγκλημα, να συγκρουστούν με την πολιτική του κέρδους που τους διαλύει τη ζωή.

Έκτακτη live μετάδοση των συγκεντρώσεων
στο 902.gr

 

Το νεανικό ποτάμι διεκδίκησης, αγώνα και οργής που διαδήλωσε μαζικά και μαχητικά έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα: Το κέρδος σκοτώνει! Κράτος και κεφάλαιο είναι δολοφόνοι!

«Το κράτος μάς στερεί ζωή και οξυγόνο, γι’ αυτό η ιστορία γράφεται στον δρόμο» βροντοφώναξαν χιλιάδες μαθητές και φοιτητές στους δρόμους της Αθήνας, δίνουν μια πρώτη γεύση για το τι θα ακολουθήσει στο νέο συλλαλητήριο στις 7 μμ. στο Σύνταγμα!

Με συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία στη Βουλή, Φοιτητικοί Σύλλογοι και μαθητές από σχολεία της Αττικής διατράνωσαν ότι «στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή, η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί» και απαίτησαν να αποδοθούν όλες οι ποινικές και πολιτικές ευθύνες για το έγκλημα στα Τέμπη, να μην υπάρξουν άλλα Τέμπη, άλλα εγκλήματα επειδή υπολογίζεται η ζωή και η ασφάλεια του λαού ως κόστος.

Στη Βουλή οι φοιτητές κράτησαν πλακάτ με τα ονόματα των νεκρών του εγκλήματος στα Τέμπη, με άλλα πλακάτ σχημάτισαν το σύνθημα: Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας, ενώ συμβολικά κάθισαν στο οδόστρωμα φωνάζοντας συνεχώς συνθήματα. Ο θυμός που δε φεύγει και η οργή που δε σβήνει γίνονται δύναμη για τη συνέχεια των αγώνων των μαθητών και των φοιτητών.

Το ραντεβού ανανεώθηκε για την μεγάλη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 13 Μάρτη.

 

Ανακοίνωση του ΠΓ για τις μεγαλειώδεις απεργιακές συγκεντρώσεις της 28ης Φλεβάρη 2025

 

     1.

Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χαιρετίζει τους πάνω από ενάμισι εκατομμύριο διαδηλωτές, εργατοϋπαλλήλους, επαγγελματίες, αγρότες, νέους ανθρώπους, γονείς με τα παιδιά τους, ανθρώπους της τέχνης, των γραμμάτων, του πολιτισμού και πολλούς άλλους, που στις 28 Φλεβάρη, δύο χρόνια από το έγκλημα των Τεμπών, πλημμύρισαν τις πλατείες σε όλη τη χώρα και το εξωτερικό. Μίλησε ο λαός και επιτέλους έβγαλαν τον σκασμό οι ρήτορες της κυβέρνησης και του αστικού κράτους. Χαιρετίζουμε ιδιαίτερα όσους και όσες έκαναν για πρώτη φορά το βήμα και συμμετείχαν στην απεργία και τις απεργιακές συγκεντρώσεις. Το ποιοτικό και ταυτόχρονα ελπιδοφόρο στοιχείο αυτών των μεγάλων κινητοποιήσεων είναι ότι πήραν τη μορφή μεγάλης πανελλαδικής, πανεργατικής απεργίας, όπου νέκρωσαν οι χώροι δουλειάς, έκλεισαν τα μαγαζιά, σχολεία και σχολές, συμμετείχαν μαζικά οι μαθητές και οι φοιτητές από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, με αποφάσεις των σωματείων και άλλων μαζικών φορέων του λαϊκού κινήματος, της νεολαίας, με το κάλεσμα των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών.

2.

Το έγκλημα των Τεμπών, μαζί με την εξόφθαλμη απόπειρα συγκάλυψης από την κυβέρνηση της ΝΔ, συγκινεί, ευαισθητοποιεί, γεμίζει με οργή ευρύτερες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας. Η επιτυχία, όμως, της απεργίας των συνδικάτων, που στήριξαν με αποφασιστικότητα οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, δεν ήταν δεδομένη ούτε αυτονόητη. Η μάχη της απεργίας, αλλά και των απεργιακών συλλαλητηρίων, δόθηκε απέναντι σε μια πολύμορφη προσπάθεια υπονόμευσης, που επιχειρήθηκε από την πρώτη στιγμή από την κυβέρνηση, από την προπαγάνδα Μέσων Ενημέρωσης, από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που, αφού δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν την πραγματοποίηση της απεργίας, έβαλαν εμπόδια στη συμμετοχή και επιχείρησαν να διαστρεβλώσουν το περιεχόμενό της. Ακόμη και πολιτικές δυνάμεις που καλούσαν στα συλλαλητήρια, όχι μόνο είχαν διαγράψει από το κάλεσμά τους τη λέξη «απεργία», αλλά συκοφαντούσαν αυτή την απεργιακή μάχη ως «άσχετη», «κομματικοποιημένη» και αντίθετη με την πάλη για δικαίωση των νεκρών των Τεμπών.

Οι κυβερνητικές απειλές, η κινδυνολογία περί «ανωμαλίας» και «αποσταθεροποίησης», η εργοδοτική τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, ακόμα και οι απολύσεις, συνοδεύτηκαν από την παράλληλη προσπάθεια να «νοθευτεί» το μήνυμα αυτού του αγώνα, ότι δήθεν αφορά μια ουτοπική εξυγίανση των σάπιων θεσμών του σημερινού εγκληματικού αστικού κράτους. Επιστρατεύθηκε η προπαγάνδα τρομοκράτησης όλες τις ημέρες που προηγήθηκαν της απεργίας και τελικά η κρατική βία και καταστολή με την αξιοποίηση των γνωστών μηχανισμών, που παίζουν πάντα το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού και της συκοφάντησης του κινήματος.

Οι προσπάθειες αυτές, όμως, δεν είχαν αποτέλεσμα και η μαζική συμμετοχή στην απεργία έγινε τελικά και όρος και η προϋπόθεση για τη μαζική συμμετοχή και στα συλλαλητήρια.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα, ο αποφασισμένος και οργανωμένος λαός που παλεύει για το δίκιο του, μπορεί να ακυρώνει τα αντιλαϊκά σχέδια, να αχρηστεύει παγίδες και εμπόδια. Ο αντίπαλος, όσο ισχυρός κι αν φαντάζει, δεν είναι παντοδύναμος.

3.

Για την επιτυχία αυτής της σημαντικής μάχης για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις. Το επόμενο διάστημα συνεχίζουμε και θα εντείνουμε τις προσπάθειές μας, για να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια για το έγκλημα των Τεμπών, για να μη συγκαλυφθεί, για να πληρώσουν οι ένοχοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, πάνω απ' όλα για να μην ξαναζήσει ο λαός μας μια τέτοια τραγωδία. Ηδη πολλά από τα στοιχεία και πορίσματα της έρευνας για το έγκλημα των Τεμπών επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτό και κυρίως για την πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ από το 2009 στον τομέα του σιδηροδρόμου, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Από την κατάτμηση του σιδηροδρόμου για την πώληση των πιο κερδοφόρων κομματιών του, τις «αμαρτωλές» συμβάσεις, την υποστελέχωση και την εντατικοποίηση της εργασίας του προσωπικού του, μέχρι την αξιοποίησή του για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες με τη μεταφορά επικίνδυνων φορτίων.

Θα συνεχίσουμε τις προσπάθειες, τις δραστηριότητες και πρωτοβουλίες μέσα στο κίνημα, στον λαό και τη νεολαία ενάντια σε όλα όσα υπονομεύουν το μέλλον τους. Αλλά και στο πλαίσιο του Κοινοβουλίου, αξιοποιώντας κάθε χαραμάδα που δίνει το σημερινό θεσμικό πλαίσιο, γνωρίζοντας όμως ότι οι θεσμοί του αστικού κράτους, το νομικό πλαίσιο που διαμορφώνουν και ενισχύουν οι αστικές κυβερνήσεις, με κραυγαλέα έκφρασή του τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, είναι φτιαγμένο για να προωθεί τη συγκάλυψη των εγκλημάτων του συστήματος.

4.

Η κινητοποίηση του λαού και της νεολαίας λειτουργεί ως καταλύτης των εξελίξεων, που έχει στριμώξει και ταρακουνήσει την κυβέρνηση της ΝΔ, όχι μόνο στο έγκλημα των Τεμπών, αλλά και στα άλλα μέτωπα, στα πολλά φανερά και αθέατα «Τέμπη» που ζει ο λαός σε κάθε πτυχή της ζωής του. Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι το εργατικό - λαϊκό και νεολαιίστικο ξέσπασμα για το ζήτημα των Τεμπών βρίσκεται στην «κορυφή» μιας ευρύτερης εργατικής - λαϊκής αγανάκτησης και δυσαρέσκειας, ανησυχίας και προβληματισμού για το μέλλον, που τροφοδοτείται συνολικά από τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος σε όλη τη ζωή των εργαζομένων και του λαού. Αφορά στην ένταση της εκμετάλλευσης, την επίθεση στο εργατικό - λαϊκό εισόδημα, με την ακρίβεια, τους χαμηλούς μισθούς και τους φόρους, την άθλια κατάσταση που βρίσκονται κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες και υποδομές, όπως η Παιδεία, η Υγεία, η προστασία από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές, τις διεθνείς εξελίξεις και την εμπλοκή της χώρας μας στα πολεμικά μέτωπα. Παντού και πάντα συγκρούονται δυο αγεφύρωτα συμφέροντα, από τη μια ο στόχος των επιχειρηματικών ομίλων για μεγαλύτερη κερδοφορία και από την άλλη οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» αποτυπώνει αυτό το πραγματικό πολιτικό και κοινωνικό δίλημμα της εποχής μας.

5.

Οι πολιτικές εξελίξεις μπορούν να είναι προς όφελος του λαού μόνο αν το ίδιο το εργατικό - λαϊκό κίνημα βάλει τη σφραγίδα του σε αυτές, πολλαπλασιάζοντας τις εστίες αντίστασης, οργάνωσης, συσπείρωσης παντού, αν αναπτυχθεί ένα πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο κίνημα, το οποίο θα διαμορφώνει κοινές θέσεις και στόχους διεκδίκησης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, αμφισβητώντας την εξουσία του κεφαλαίου.

Λύση σήμερα δεν είναι να λειτουργήσουν οι πολιτικές εξελίξεις ως μια «βαλβίδα εκτόνωσης» της λαϊκής οργής, βάζοντας τον πήχη σε μια κυβερνητική εναλλαγή ή σε μια αλλαγή του προσώπου του πρωθυπουργού, για να συνεχίζεται απρόσκοπτα η ίδια εγκληματική πολιτική με άλλη κυβέρνηση ή άλλα πρόσωπα. Αυτές είναι πολυδοκιμασμένες συνταγές με γνωστά αποτελέσματα. Λύση δεν είναι η προσπάθεια αναπαλαίωσης του σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, για να επιτευχθεί η περιβόητη «σταθερότητα», η «ομαλότητα» και η «κοινωνική ειρήνη», για τα οποία κόπτονται τα άλλα κόμματα εννοώντας πάντα το σιωπητήριο στις λαϊκές διεκδικήσεις.

Η πορεία των διεθνών και εσωτερικών εξελίξεων αποδεικνύει ότι σταθερότητα για το σύστημα, ειδικά στις σημερινές συνθήκες των οξύτατων ανταγωνισμών, του ξαναμοιράσματος του κόσμου και της πολεμικής εμπλοκής, σημαίνει νέες, πολύ πιο μεγάλες θυσίες για τους λαούς. Για να παιχτεί τελικά το παιχνίδι της πολιτικής σταθερότητας, χρειάζονται πολλά «δεκανίκια». Χρειάζονται και η φιλελεύθερη εκδοχή της ΝΔ και η δήθεν «προοδευτική» - σοσιαλδημοκρατική εκδοχή των ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., που σήμερα χωλαίνει, γιατί είναι ταυτισμένη με τις αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσαν αυτές οι δυνάμεις ως κυβέρνηση αλλά και με την εξαπάτηση του λαού. Χρειάζεται και η δήθεν «αντισυστημική» εκδοχή του λαϊκισμού και της παραπλάνησης με τη γνωστή - δοκιμασμένη σε Ελλάδα και εξωτερικό - συνταγή προσωποπαγών κομμάτων «μιας χρήσης», που επικαλούνται «παθογένειες» για να μείνει εκτός κάδρου τελικά το ίδιο το σύστημα.

6.

Λύση είναι να εδραιωθεί η δυσπιστία του λαού απέναντι στην κυβέρνηση, το αστικό κράτος, την πολιτική που υλοποιούν, τις στρατηγικές επιλογές που κάνει για λογαριασμό της άρχουσας τάξης. Να δυναμώσει η αμφισβήτηση απέναντι σε όλα αυτά που είναι και συγκροτούν ουσιαστικά το σύστημα. Γιατί σύστημα είναι η οικονομία που βασίζεται σε εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής, που τις κρίσεις του, αλλά και την ανάπτυξη για το κεφάλαιο πληρώνει πάντα η εργατική, η λαϊκή πλειοψηφία. Σύστημα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που κυνηγάνε με κάθε τρόπο το μέγιστο κέρδος. Σύστημα είναι το σημερινό αστικό κράτος με τους σάπιους θεσμούς και μηχανισμούς του, που δεν μπορούν ποτέ να «εξυγιανθούν», δεν μπορούν να υπηρετήσουν το «δίκαιο» του λαού. Σύστημα είναι τα κόμματα του κεφαλαίου και της ΕΕ που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτή τη χώρα.

Αυτή η δυσπιστία μπορεί να γίνει απόφαση οργανωμένου, ανυποχώρητου αγώνα και συμπόρευσης με το ΚΚΕ, με τις ανατρεπτικές ιδέες και το Πρόγραμμά του, για μια άλλη οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, που οι ζωές μας δεν θα «κοστίζουν», για τον σοσιαλισμό.

Όλοι και όλες, που δεν συμβιβάζονται με τη βαρβαρότητα, την «ασφυξία» και τα εγκλήματα αυτού του συστήματος, μπορούν να βαδίσουν στον δρόμο της αξιοπρέπειας, του αγώνα, της ανατροπής. Εκεί βρίσκεται η πραγματική δικαίωση και η πραγματική ελπίδα!

ΑΘΗΝΑ 1/3/2025
ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

    

Σερβία: Οι λαοί σμπαραλιάζονται στις “ράγες” της οικονομίας της αγοράς

Τη βδομάδα που μας πέρασε στη γειτονική μας Σερβία είχαμε την παραίτηση του πρωθυπουργού, Μίλος Βούτσεβιτς, μετά από πολύμηνες λαϊκές κινητοποιήσεις, στις οποίες συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, για τα «σερβικά Τέμπη».

Η δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση
στη Σερβία εγκλωβίζεται στα αστικά παιχνίδια

Όπως η κυβέρνηση της ΝΔ στην Ελλάδα, έτσι και η κυβέρνηση του Προέδρου Αλ. Βούτσιτς στη Σερβία, προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να συγκαλύψει τις ευθύνες της και να αποπροσανατολίσει από τις αιτίες και την πολιτική που οδηγούν σε τέτοια τραγικά γεγονότα.

Από την άλλη, η είδηση της παραίτησης του Μ. Βούτσεβιτς οδήγησε σε διάφορους πολιτικούς συνειρμούς με τη χώρα μας, που συγκλονίστηκε την περασμένη Κυριακή από τις μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών. Αυτούς τους συνειρμούς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί η «αμαρτωλή» και νεόκοπη σοσιαλδημοκρατία. Ετσι, ο επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατίας, Στέφανος Κασσελάκης, πόσταρε πως «η Σερβία μάς πέρασε σε δημοκρατία», ενώ ο βουλευτής της Νέας Αριστεράς Νάσος Ηλιόπουλος, μας ενημερώνει ότι «η Σερβία δείχνει τον δρόμο», και από κοντά ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Αρβανίτης αναρωτήθηκε: «Στη Σερβία είχαμε παραίτηση πρωθυπουργού, εδώ;».

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που διεθνή γεγονότα γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθούν μέσα από τους παραμορφωτικούς «φακούς» των αστικών δυνάμεων, που θέλουν σε τελική φάση να «σερβίρουν» στον λαό τις ξαναζεσταμένες «σούπες» των «προοδευτικών», κεντροαριστερών κυβερνήσεων ή έναν δήθεν «ανθρώπινο», «αδιάφθορο» και «δίκαιο» καπιταλισμό.

Τι ισχύει, ωστόσο, στην πραγματικότητα στην προκειμένη περίπτωση;

Τι είναι τα “σερβικά Τέμπη”;

               Ας δούμε καταρχάς τα γεγονότα:

·       Την 1^η Νοέμβρη 2024 στον σιδηροδρομικό σταθμό της 2^ης μεγαλύτερης πόλης της Σερβίας, στο Νόβι Σαντ, κατέρρευσε ένα τσιμεντένιο στέγαστρο με συνέπεια 14 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους και 3 να τραυματιστούν σοβαρά.

·       Από το 2021 είχαν ξεκινήσει οι εργασίες ανακαίνισης του σιδηροδρομικού δικτύου και του συγκεκριμένου σταθμού, από την κοινοπραξία «JV Azvi» – «Taddei» – «Horta Coslada International», όπου κύριο ρόλο είχαν 2 κινεζικές εταιρείες. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν το 2022 και τα τρένα στη γραμμή Βελιγράδι – Νόβι Σαντ μπορούν να αναπτύσσουν ταχύτητες 200 χιλιομέτρων την ώρα. Την ίδια ώρα, ωστόσο, το τσιμεντένιο στέγαστρο του σταθμού (βλέπε ασφάλεια επιβατών και ζύγι κόστους – οφέλους), που ήταν κατασκευασμένο από το 1964, όχι μόνο δεν αντικαταστάθηκε κατά την ανακαίνιση του σταθμού, που κόστισε 16 εκατομμύρια ευρώ, αλλά σε αυτό προστέθηκε επιπλέον βάρος μεταλλικών κατασκευών με υαλοπίνακες.

 

·       Αμέσως μετά το έγκλημα στη Σερβία ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις, στις οποίες πρωτοστάτησαν οι φοιτητές και οι οποίες στηρίχθηκαν από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που πρόβαλαν το ζήτημα της διαφθοράς στο σερβικό κράτος, του νεποτισμού των κυβερνητικών στελεχών, ότι μέρος από τα χρήματα του σερβικού λαού δεν πηγαίνουν στα έργα, αλλά σε πολιτικούς, στην «κλεπτοκρατία». Ο Βούτσεβιτς, που τώρα παραιτήθηκε από πρωθυπουργός, ήταν δήμαρχος του Νόβι Σαντ όταν ξεκινούσαν τα έργα ανακαίνισης του σιδηροδρομικού σταθμού. Νωρίτερα είχε παραιτηθεί ο υπουργός Συγκοινωνιών και έχουν διωχθεί από τις δικαστικές αρχές 15 άτομα.

Πολιτικά παιχνίδια
στην πλάτη του λαού της Σερβίας

Το έγκλημα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Νόβι Σαντ φέρνει πολιτικές διεργασίες στη Σερβία, όπου κυβερνάει ένας συνασπισμός κομμάτων, που αποτελείται τόσο από το δεξιό κόμμα του Προέδρου, Αλ. Βούτσιτς, το Σερβικό Προοδευτικό Κόμμα, αλλά και άλλα, μεταξύ αυτών τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως το Σοσιαλιστικό Κόμμα Σερβίας και το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Η Σερβία, που από το 2012 έχει το καθεστώς του «υποψήφιου μέλους της ΕΕ», έχει καταφέρει να διατηρεί στενές πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Οκτώβρη 2024, σε έκθεσή της, αφού διαπιστώνει την «πρόοδο» της Σερβίας στον «δρόμο» προς την ένταξη στην ΕΕ, προειδοποιεί πως η ενίσχυση των σχέσεων με τη Ρωσία δεν συνάδει με αυτήν την επιλογή.

Ανάλογη δυσαρέσκεια έχουν δείξει και οι ΗΠΑ, που έχουν καλέσει τη σερβική κυβέρνηση να «απαλλάξει» τη μεγάλη πετρελαϊκή εταιρεία NIS από τα ρωσικά κεφάλαια της «Γκαζπρόμ», που ελέγχουν πάνω από το μισό των μετοχών της εταιρείας, ώστε «να αποφευχθούν οι κίνδυνοι» για τη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ Βελιγραδίου και Ουάσιγκτον. Ο Πρόεδρος Βούτσιτς στην κατεύθυνση αυτή προωθούσε τη διαδικασία απόσυρσης του ρωσικού κεφαλαίου από τη NIS έως τις 25 Φλεβάρη. Γεγονός, βέβαια, καθόλου ευχάριστο για τα ρωσικά καπιταλιστικά συμφέροντα. Ωστόσο, στις 25 Γενάρη ο αντιπρόεδρος της σερβικής κυβέρνησης, Α. Βούλιν, δήλωσε: «Δεν είμαστε καταχραστές, δεν είμαστε ληστές, δεν θα αφαιρέσουμε την περιουσία κανενός». Υπογράμμισε δε πως η εξαγορά του ρωσικού μεριδίου της NIS μπορεί να γίνει μόνο σε συνεννόηση με τη Μόσχα. Στο φόντο αυτών των εξελίξεων, της σύγκρουσης μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τις αγορές, για την Ενέργεια, για γεωστρατηγικά στηρίγματα, που έχουν δώσει και τον μεγάλο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί η αγανάκτηση της νεολαίας και των λαϊκών στρωμάτων για το έγκλημα στον σιδηροδρομικό σταθμό στο Νόβι Σαντ.

Η παραίτηση του πρωθυπουργού της Σερβίας, που δεν πρέπει να συγκρίνεται με την Ελλάδα, μιας και εκεί το αστικό σύστημα είναι προεδρικό και ο Πρόεδρος μπορεί να «ανακυκλώνει» το υπόλοιπο πολιτικό αστικό «προσωπικό», μεταξύ άλλων και τον εκάστοτε πρωθυπουργό, είναι μια απόπειρα «αποσυμπίεσης» της λαϊκής αγανάκτησης. Ο Πρόεδρος Βούτσιτς έχει ακόμη στη «φαρέτρα» του και άλλα αστικά «κόλπα», όπως δημοψήφισμα εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του, ακόμη και πρόωρες προεδρικές εκλογές εάν το κρίνει σκόπιμο, για να διασφαλίσει τις θέσεις της παράταξής του και καπιταλιστικών κοινωνικο-οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπεί. Ήδη προχωρά στη συγκρότηση νέου πολιτικού συνασπισμού με την επωνυμία «Κίνημα για τον λαό και το κράτος».

Από τη μεριά της, η δεξιά και κεντροδεξιά φιλο-ΕΕ αντιπολίτευση, που έχει στις γραμμές της και φιλο-ΝΑΤΟικές δυνάμεις, και η οποία στις τελευταίες εκλογές του 2023 είχε συγκεντρώσει με τον συνασπισμό «Σερβία ενάντια στη βία» το 24%, πρόλαβε να διαλυθεί την επόμενη χρονιά. Ετσι, τώρα, στηρίζοντας τις λαϊκές κινητοποιήσεις προωθεί το αίτημα της συγκρότησης μεταβατικής κυβέρνησης τεχνοκρατών, η οποία θα αναλάβει τη διοργάνωση νέων «ελεύθερων» εκλογών, όποτε αυτές γίνουν. Ελπίζει έτσι να κερδίσει πολύτιμο πολιτικό χρόνο για να ανασυγκροτηθεί.

                Η λαϊκή αγανάκτηση
                και ο “λάκκος” του αποπροσανατολισμού

Από τις παραπάνω εξελίξεις στη Σερβία βλέπουμε πως η δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση για το έγκλημα στον σιδηροδρομικό σταθμό του Νόβι Σαντ γίνεται «μπαλάκι» στο αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας, ακόμη και σε πιθανούς σχεδιασμούς «πορτοκαλί επαναστάσεων», όπως έχει ήδη καταγγείλει ο αντιπρόεδρος της σερβικής κυβέρνησης, Α. Βούλιν, σε δηλώσεις στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων ΙΤΑΡ-ΤΑΣΣ, σημειώνοντας: «Οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών ξεκίνησαν, οργάνωσαν και χρηματοδότησαν όσα συμβαίνουν στη Σερβία με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης της χώρας».

Πέρα, όμως, και άσχετα από το αν υπάρχουν ή όχι οι συγκεκριμένοι σχεδιασμοί, ή αν πρόκειται για κυβερνητικό εφεύρημα, εκείνο που βλέπουμε στη Σερβία είναι να μένουν στο απυρόβλητο οι αιτίες του εγκλήματος, που όπως και στην Ελλάδα, στην περίπτωση του εγκλήματος των Τεμπών, βρίσκονται στο γεγονός ότι μιλάμε για καπιταλιστικές κοινωνίες, που κινούνται πάνω στις «ράγες» του καπιταλιστικού κέρδους. Πάνω σε αυτές σχεδιάζουν και εκπονούν τα έργα – ανεξάρτητα μάλιστα αν ο ανάδοχος όμιλος προέρχεται από το ένα ή το άλλο ιμπεριαλιστικό κέντρο – στη βάση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, κι όχι για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Δυστυχώς στη Σερβία, σε αντίθεση με την Ελλάδα, δεν υπάρχει ισχυρό εργατικό ταξικό κίνημα, δεν υπάρχει ισχυρό ΚΚ, ώστε να αναδείξει το σύνθημα που γεννήθηκε στις λαϊκές κινητοποιήσεις στη χώρα μας: «Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!». Έτσι, στην πράξη η δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση εγκλωβίζεται στα αστικά παιχνίδια και στην αναζήτηση της «εξυγίανσης» του συστήματος και οι κινητοποιήσεις διεξάγονται με κεντρικό σύνθημα «Η διαφθορά σκοτώνει»! Λες και μπορεί να υπάρξει καπιταλισμός που δεν θα αναδίνει σαπίλα…

Αλήθεια…
πού βρίσκεται αυτός ο ιδανικός καπιταλισμός;

 

·       Μήπως στις ΗΠΑ, όπου μέσα στη βδομάδα είδαμε τις εταιρείες της τεχνολογίας, που έχουν καταπιεί τον αγλέουρα από κρατικές ενισχύσεις και προνόμια, να κατακρημνίζονται; Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό το γεγονός πως τον περασμένο Οκτώβρη η μεγάλη πολεμική βιομηχανία «Raytheon», από την οποία παραγγέλνει όπλα το αμερικανικό Πεντάγωνο, συμφώνησε να πληρώσει πρόστιμο 950 εκατομμύρια δολάρια, ερχόμενη εξωδικαστικά σε συμβιβασμό, για να αρθούν οι κατηγορίες της διαφθοράς. `Η τι να πούμε για τον θρυλικό Μπομπ Μενέντεζ;

·       Μήπως στη Ρωσία, όπου μέσα σε έναν χρόνο και ενώ εκτυλίσσεται ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, πάνω από 10 υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου Αμυνας, μεταξύ άλλων και υφυπουργοί, είναι στο σκαμνί του κατηγορούμενου για διαφθορά;

·       Μήπως στην Κίνα, όπου μόνο μια εταιρεία ακινήτων, η «China Evergrande», άφησε «φέσι» 333 δισεκατομμύρια δολάρια και ο ιδρυτής, Χέι Καγιάν, κατηγορείται για διαφθορά και είναι υπόδικος;

·       Ή μήπως στις χώρες της ΕΕ, όπου τα επιχειρηματικά λόμπι της διαφθοράς έχουν ανακηρυχθεί από το Ευρωκοινοβούλιο «ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας»; Με μόνη αντίθεση αυτή των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ.

 

Δεν υπάρχει αδιάφθορος καπιταλισμός!

Αυτοί που προσπαθούν να «παντρέψουν» τις εξελίξεις στη Σερβία και στην Ελλάδα, για να σερβίρουν στον λαό το ξαναζεσταμένο πιάτο της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας, ας προσέξουν.

Καταρχάς στη Σερβία δύο πολιτικά «αδελφάκια» τους, σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, βρίσκονται στην κυβέρνηση, οπότε οι συγκρίσεις με την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι και τόσο δόκιμες. Πολύ περισσότερο που η καραμπινάτη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών από την κυβέρνηση της ΝΔ αφορά πολιτικές και ποινικές ευθύνες, που συνδέονται με την «απελευθέρωση» των σιδηροδρόμων, τον τεμαχισμό, την έλλειψη μέτρων ασφάλειας κ.ά., με αφετηρία την πολιτική της ΕΕ, την οποία υπερασπίζονται και οι κάθε λογής σοσιαλδημοκράτες στη χώρα μας.

Το κύριο, όμως, είναι ότι εδώ είναι Ελλάδα! Κι ο λαός μας έχει συσσωρεύσει αρκετή πολιτική εμπειρία, αρκετή για …«να φυσάει και το γιαούρτι»!

Το έγκλημα των Τεμπών το ΚΚΕ και οι συνήθεις λαθροχειρίες

Υπάρχει ΚΚΕ που ξέρει να αποκαλύπτει τη δυσωδία που αναδίνεται από τις διάφορες «προοδευτικές σούπες» και να χαλάει τα σχετικά «τραπεζώματα».

Υπάρχει εργατικό – λαϊκό κίνημα, που μπορεί να στοχεύσει τον πραγματικό φταίχτη: Τον καπιταλισμό και τα μονοπώλια, που για να αυξήσουν την κερδοφορία τους σπέρνουν τις αιτίες των εγκλημάτων στους χώρους δουλειάς, στις μαζικές μεταφορές, παντού, όπου αυτοί «μετράνε κέρδη και ζημιές» ενώ τα λαϊκά στρώματα «μετράνε ανθρώπινες ζωές»

Το ΚΚΕ, καταθέτοντας αίτημα για διεξαγωγή προ ημερήσιας διάταξης συζήτησης στη Βουλή, θέτει την ουσία του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος, εκφράζει τη θέληση εκατοντάδων χιλιάδων, που διαδηλώνουν σε όλη την Ελλάδα εδώ και δυο χρόνια τώρα, απαιτώντας να πληρώσουν όλοι όσοι ευθύνονται για το τραγικό έγκλημα στα Τέμπη, να μην συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες που οδήγησαν σε αυτό, που παραμένουν και προετοιμάζουν νέα Τέμπη.

Δεν θα αρκεστούμε με τίποτα λιγότερο, συνεχίζοντας την πάλη για την ανατροπή αυτής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

🤔  Η πολιτική ανάλυση είναι του Ελισαίου ΒΑΓΕΝΑ
μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ,
υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ