23 Φεβρουαρίου 2025

Πράξεις Πολέμου 💥 ενάντια στο 🇨🇺 νησί της επανάστασης

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή και προτείνεται από το Ριζοσπάστη η νουβέλα του Κουβανού συγγραφέα Ενρίκε Βονγκ Γκουτιέρες _Enrique J. Wong Gutiérrez, Master Διεθνών σχέσεων Πράξεις Πολέμου

Δελτίο Τύπου

«Θα σου πω κάτι, Ρικ. Ας αναποδογυρίσουμε όλο το αναθεματισμένο μέρος, για να το ξαναφτιάξουμε μετά όπως μας βολεύει καλύτερα. Και όλ’ αυτά, με τις πιο νεωτεριστικές και φτηνές μεθόδους που έχουν εφευρεθεί μέχρι τώρα … Δε θα δεις στρατούς να χτυπιούνται μεταξύ τους, ούτε πεζοναύτες να ισοπεδώνουν στο πέρασμά τους την περιοχή. Όλα κρύβονται στην καρδιά της ίδιας της κοινωνίας και κυριεύουν σιγά-σιγά κάθε χώρο, ενώ ο κόσμος κοιτάζει αλλού, προσηλωμένος στο τελευταίο μοντέλο κινητού ή σε κανένα από αυτά τα τόσο ελκυστικά “apps”

Η CIA οργανώνει πραξικόπημα αξιοποιώντας σύγχρονα τεχνολογικά μέσα. Οι Μυστικές Υπηρεσίες της Κούβας προσπαθούν να το αποτρέψουν. Διαρροή σκανδάλων και ευαίσθητων πληροφοριών, καλέσματα σε κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας μέσω των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης, αχυράνθρωποι και πολιτικά ανδρείκελα, προσπάθεια ιδεολογικής επίθεσης στη νεολαία, κυβερνήσεις «που ανατρέπονται» με το πάτημα ενός κουμπιού. Ένας αθέατος υβριδικός πόλεμος, οργανωμένος με όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα που αξιοποιούνται στους ενδο-ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και απέναντι στο Νησί της Επανάστασης.

Τελικά, στις θεατές και αθέατες πράξεις πολέμου του καιρού μας, τι «μετράει» περισσότερο· η τεχνολογία ή ο άνθρωπος; Στο ερώτημα αυτό προσπαθεί να απαντήσει το συναρπαστικό, επίκαιρο και σύγχρονο κουβανικό κατασκοπικό μυθιστόρημα του Ενρίκε Βόνγκ Γκουτιέρες. Το μυθιστόρημα απέσπασε το Βραβείο μυθιστορήματος στο διαγωνισμό «Επέτειος της Νίκης της Επανάστασης» του υπΕσ της Κούβας το 2023. Τίθεται σε πρώτη παγκόσμια κυκλοφορία και μεταφρασμένο στα ελληνικά από τη Δέσποινα Μάρκου.

Βιογραφικό του συγγραφέα

Ο Ενρίκε Βονγκ Γκουτιέρες (Αβάνα, 1962) έχει Μάστερ στις Διεθνείς Σχέσεις και είναι γλωσσολόγος και μεταφραστής. Το 1992, κέρδισε έπαινο στο Διαγωνισμό Αστυνομικής Λογοτεχνίας Επέτειος της Νίκης της Επανάστασης στην κατηγορία του Διηγήματος. Συμμετείχε στην έκδοση αυτού του διαγωνισμού το 2018 στην κατηγορία του Μυθιστορήματος. Για το βιβλίο του Πράξεις Πολέμου πήρε το 2022, αλλά και το2023 το βραβείο μυθιστορήματος στο διαγωνισμό «Επέτειος της Νίκης της Επανάστασης».

Από τον Allen Dulles,
στο
εμπάργκο

«Θα διαλύσουμε στα εξ ων συνετέθη ολόκληρο το καταραμένο αυτό μέρος, Ρικ», άρχισε ο αξιωματικός της CIA, «με τις καινοτόμες και φθηνότερες μεθόδους που έχουν εφευρεθεί, ακόμα και με κείνες που θα βρούμε στην πορεία!! Χωρίς σταματημό!. Και φυσικά θα βοηθήσουμε προκαλώντας όλα αυτά. Θα δημιουργήσουμε νέους τύπους ανταρτικών ομάδων. Θα τους εκπαιδεύσουμε και θα τους εξοπλίσουμε με όλα τα απαραίτητα για να λειτουργούν με ασφάλεια και στα κρυφά. Με λίγα λόγια, κύριοι, θα σπείρουμε το χάος. Θα αντικαταστήσουμε τις αξίες τους με ψεύτικες και θα τους αναγκάσουμε να πιστέψουν σε αυτές. Επεισόδιο με επεισόδιο, θα αναπαραστήσουμε μια μεγαλειώδη τραγωδία: τον θάνατο ενός από τους πιο σταθερούς στην πορεία τους λαούς των τελευταίων χρόνων. την οριστική και μη αναστρέψιμη εξαφάνιση της αυτοσυνείδησης και των πιστεύω τους. Αυτό θα κάνουμε από εδώ και πέρα». Αυτά τα τελευταία λόγια ανήκαν στον Allen Dulles, έναν από τους πατέρες της CIA. Και το έκαναν ήδη. Αυτή είναι η ιστορία που μας αφηγείται ο συγγραφέας σε αυτό το κλασικό κατασκοπευτικό και θρίλερ μυθιστόρημα στο οποίο ξεδιπλώνει την αφήγησή του με ατρόμητο σθένος και έναν ιλιγγιώδη, γρήγορο ρυθμό. Νικητής του μυθιστορήματος του Διαγωνισμού Αστυνομικής Λογοτεχνίας _2023 ο συγγραφέας Enrique J. Wong Gutiérrez.

Ένα γνήσιο λογοτεχνικό εργαστήρι για πολιτικά και ιστορικά γεγονότα αντιπαράθεσης των υπηρεσιών πληροφοριών και αντικατασκοπείας της Κούβας και των ΗΠΑ, με αυτό που ο Alberto Marrero Fernandez, πρόεδρος της Ένωσης Κουβανών Συγγραφέων και Καλλιτεχνών (UNEAC) του περιγράφει ως ασταμάτητο λαθραίο πόλεμο της κυβέρνησης των ΗΠΑ εναντίον της χώρας μας μέσω των υπηρεσιών πληροφοριών της με ένα παράνομο απάνθρωπο οικονομικό αποκλεισμό _εμπάργκο που για περισσότερα από 60 χρόνια έχει προκαλέσει ανυπολόγιστη ζημιά και δεινά».

Ο βραβευμένος Enrique J. Wong Gutiérrez, Master Διεθνών σχέσεων, είναι ο συγγραφέας αυτού του πονήματος που παρέχει μια ενημερωμένη ματιά στους αδίστακτους τρόπους της Αυτοκρατορίας ως μέρος του πολέμου τέταρτης γενιάς του τρέχοντος στρατιωτικού δόγματος των ΗΠΑ, που χαρακτηρίζεται από τον πόλεμο των μέσων ενημέρωσης στα κοινωνικά δίκτυα σε μια απέλπιδα προσπάθεια υπονόμευσης την υποστήριξη του λαού στους ηγέτες του και στην Επανάσταση.

Το Actos de Guerra αγγίζει το δίκτυο της CIA και του FBI, μισθοφόρους των «πρακτόρων εργολάβων», αδελφότητες και κάθε λογής  υπέρμαχους της αμερικάνικης κυριαρχίας, τους μαφιόζους, τους δολοφόνους αλλά και Κουβανούς στο νησί που οδηγούνται από φιλοδοξίες και μισαλλοδοξία.

Το βιβλίο μάλιστα αναφέρει τον στόχο να ανατραπούν τα πάντα μέσω ενός από τους χαρακτήρες που παραφράζει τον Allen Dulles, τον πρώτο πολιτικό διευθυντή της CIA και εγκέφαλο πολλών σχεδίων κατά της Κούβας, ακόμη και τη δολοφονία του προέδρου John F. Kennedy στο Ντάλας του Τέξας, στις 22 Νοεμβρίου 1963.

Ομοίως, ο συγγραφέας ανακοίνωσε ένα άλλο έργο στα σκαριά, συγκεκριμένα μια ενημέρωση του μυθιστορήματος Los ecos de Nwoodsorth, σχετικά με μια επιχείρηση του στρατού των ΗΠΑ το 1962 που είχε σκοπό να λάβει την υποστήριξη του αμερικανικού λαού για μια στρατιωτική δράση κατά της Κούβας.
                                         ________________________

Δείτε εδώ όλες τις σχετικές μας αναρτήσεις
για το νησί της επανάστασης
                                 ________________________

Η γοητεία της νουβέλας

Το έργο υπηρεσιών πληροφοριών και αντικατασκοπείας της Κρατικής Ασφάλειας του νησιού της επανάστασης είναι παρόν από την αρχή μέχρι τέλους στο Actos de guerra, κρατώντας τον αναγνώστη συνεχώς στα κάρβουνα.

Ο Alberto Marrero Fernández, πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων της Ένωσης Συγγραφέων και Καλλιτεχνών της Κούβας (UNEAC) εκτίμησε είναι στα μέτρα του ανθρώπου, με τις ίδιες ανάγκες και ελλείψεις με την πλειοψηφία των Κουβανών.

Αν και δεν διαθέτουμε _ούτε κατά διάνοια τους τεράστιους οικονομικούς και τεχνολογικούς πόρους των αντιπάλων μας, «σηκώνουμε το γάντι ματαιώνοντας τα σχέδιά τους με τα όπλα των ιδεών», είπε ο Marrero Fernández στην πρόσφατη παρουσίαση _Σεπ 2024, σε ένα ασφυκτικά γεμάτο αμφιθέατρο της Casa de la Alianza Bolivariana para los Pueblos de Nuestra Améstra (ALBA Culture). Ο Κουβανός διανοούμενος κατέθεσε τις σκέψεις του για το βιβλίο, του Enrique J. Wong Gutiérrez, που εκδόθηκε από την Editorial Capitán San Luis,

Ωστόσο, διευκρίνισε ότι δεν πρόκειται μόνο για σκέψεις, «αλλά και για την τεράστια εμπειρία μας αφού δεν κατάφεραν να μας νικήσουν ακόμη και μετά τις περισσότερες από 600 απόπειρες κατά της ζωής του comandante en jefe Φιντέλ Κάστρο».
Πιστεύω ότι το Πράξεις Πολέμου αποκαλύπτει ανάγλυφα έναν ολόκληρο κόσμο συνωμοσιών και εγκληματικών διασυνδέσεων εναντίον της χώρας μας, κάτι που συμβαίνει συνεχώς από την πρώτη μέρα του θριάμβου της επανάστασης και μάλιστα αυξάνεται εκθετικά σήμερα.

“Αφήστε την Κούβα να ξαναχτιστεί”! ζητήστε από τον Μπάιντεν να άρει τον αποκλεισμό –έστω για έξι μήνες

ΚΚΕ:
Η Κουβανική Επανάσταση αποτελεί
διαχρονική πηγή έμπνευσης για την πάλη της εργατικής τάξης
και των λαών σε όλο τον κόσμο

Σε μήνυμά του το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας για τα 66 χρόνια από τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης την 1η Γενάρη 1959 σημειώνει:

«Αγαπητοί σύντροφοι,

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 66 χρόνων από την νίκη της Κουβανικής Επανάστασης, την 1η Γενάρη 1959, το ΚΚΕ απευθύνει αγωνιστικό χαιρετισμό στο Κομμουνιστικό Κόμμα και στο λαό της Κούβας.

Η Κουβανική Επανάσταση αποτελεί διαχρονική πηγή έμπνευσης για την πάλη της εργατικής τάξης και των λαών σε όλο τον κόσμο, απέδειξε πως οι λαοί με την πάλη τους έχουν τη δύναμη να ανατρέψουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Έχει την συμπάθεια και τη στήριξη εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, όπως και του ελληνικού λαού.
Η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση στην αμερικανική ήπειρο αποτέλεσε ένα από τα κορυφαία γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα, επιβεβαίωσε τη ζωτικότητα του μαρξισμού – λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού και ανέδειξε κορυφαίες προσωπικότητες του επαναστατικού κινήματος όπως ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα, ο Ραούλ Κάστρο και πολλοί άλλοι. Η επαναστατική εξουσία κατάφερε να αποκρούσει νικηφόρα τις απόπειρες της αντεπανάστασης και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και έθεσε τα θεμέλια για την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών, για κοινωνικά δικαιώματα που στερούνται οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι στην ήπειρό σας. Στήριξε διεθνιστικά, με ανιδιοτέλεια και θυσίες τα απελευθερωτικά κινήματα άλλων λαών.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Είναι δεδομένο πως η νέα κυβέρνηση Τραμπ, όπως και του Μπάιντεν, θα διατηρήσει και θα δυναμώνει τα μέτρα του βάρβαρου αποκλεισμού ενάντια στην Κούβα, καθώς και τις επιθετικές ενέργειες με στόχο να ανατρέψει την εξουσία και τις κατακτήσεις του Κουβανικού λαού και σήμερα είναι επιτακτική η ανάγκη να ενισχυθεί η διεθνιστική αλληλεγγύη προς την Κουβανική Επανάσταση και το λαό της Κούβας.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα συνεχίσουν με όλες τους τις δυνάμεις να καταδικάζουν τον εγκληματικό ιμπεριαλιστικό αποκλεισμό της Κούβας από τις ΗΠΑ και κάθε επιθετική υπονομευτική ενέργεια, θα δυναμώσουν παραπέρα την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη τους στην Κούβα. Ιδιαίτερα, αγωνιζόμαστε για την διαγραφή της Κούβας από την κατάπτυστη λίστα των “κρατών χορηγών της τρομοκρατίας” που δημιουργεί μεγάλα εμπόδια στις οικονομικές και εμπορικές της σχέσεις.

Σε μια περίοδο που σημαδεύεται από τις βαριές συνέπειες της αντεπανάστασης και το κομμουνιστικό κίνημα συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, η Κουβανική Επανάσταση είναι ένα από τα ορόσημα για την υπεράσπιση της Ιστορίας και της προσφοράς του κομμουνιστικού κινήματος, την αποφασιστική αντιμετώπιση του αντικομμουνισμού και την ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού, δυναμώνοντας την πάλη για το σοσιαλισμό σε κάθε χώρα».

Επίσκεψη του ΚΚΕ στην Κούβα:
Πολύτιμα εφόδια για την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση
της αλληλεγγύης
στον λαό του νησιού της επανάστασης

Συμμετέχοντας σε ένα πλούσιο πρόγραμμα σημαντικών συναντήσεων, επαφών και επισκέψεων, ιδιαίτερα διαφωτιστικών για την πάλη του κουβανικού λαού, του ΚΚ Κούβας και της ηγεσίας της χώρας για λαϊκή ευημερία και κυριαρχία, κόντρα στην εντεινόμενη επίθεση του ιμπεριαλισμού με αιχμή τις ΗΠΑ, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, πραγματοποίησε επίσκεψη στην Κούβα από τις 10 έως τις 15 Ιούλη, μετά από πρόσκληση του ΚΚ Κούβας. Στην αντιπροσωπεία του ΚΚΕ συμμετείχαν ακόμα ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτής, ο Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος, ευρωβουλευτής, ο Αρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, και ο Γιώργος Ελταχήρ, μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του «Ριζοσπάστη».

Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της, η αντιπροσωπεία του Κόμματος είχε συναντήσεις με τον Ρομπέρτο Μοράλες Οχέδα, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, Οργανωτικό Γραμματέα της ΚΕ και υπεύθυνο Διεθνών Σχέσεων, με τον Εμίλιο Λοσάδα Γκαρσία, μέλος της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, με τον Ουλίσες Γκιλάρτε ντε Νασιμιέντο, γγ της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων της Κούβας (CTC) και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚ Κούβας, με την Ανα Μαρία Μαρί Ματσάδο, αντιπρόεδρο της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας (το Κοινοβούλιο της Κούβας) και μέλος της ΚΕ του ΚΚ Κούβας, με την Αναγιάνσι Ροντρίγκες, υφυπουργό Εξωτερικών της Κούβας, με την Μίρτια Χούλια Μπροσάρντ Ορις, υπεύθυνη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Ενωσης Νέων Κομμουνιστών Κούβας (UJC), με τον Φερνάντο Γκονσάλες Γιορτ, πρόεδρο του Κουβανικού Ινστιτούτου για τη Φιλία των Λαών (ICAP).

Επίσης πραγματοποίησε ενδιαφέρουσες επισκέψεις στο Κέντρο Γενετικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας (CGIB), στο Κέντρο Φιντέλ Κάστρο Ρους και στην κρατική σοσιαλιστική βιομηχανία ηλεκτρονικής «Καμίλο Σιενφουέγος».

Η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με την επίσκεψή της εξέφρασε την αλληλεγγύη της στην Κούβα και τον λαό της, ενάντια στον εγκληματικό αποκλεισμό της χώρας από τις ΗΠΑ, ο οποίος διαρκεί από το 1960 και έχει ενισχυθεί τα τελευταία χρόνια με εκατοντάδες νέα μέτρα που λήφθηκαν επί προεδρίας Τραμπ, που διατηρήθηκαν από την κυβέρνηση Μπάιντεν, καθώς και ενάντια στην ένταξη της Κούβας στην απαράδεκτη λίστα της Ουάσιγκτον με τα κράτη που είναι δήθεν «χορηγοί της τρομοκρατίας» (και σε αυτήν την περίπτωση, η ένταξη της Κούβας στην περιβόητη λίστα έγινε από την κυβέρνηση Τραμπ το 2021 και διατηρείται από την κυβέρνηση Μπάιντεν).

Μέσα από τις συναντήσεις της η αντιπροσωπεία ενημερώθηκε αναλυτικά και ζωντανά για την πραγματικότητα στη χώρα, για τις μεγάλες δυσκολίες που προκαλεί αυτή η εντεινόμενη ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εναντίον της Κούβας από τα μέτρα των ΗΠΑ, αλλά και από την ουσιαστική στήριξη αυτής της επίθεσης από την ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο, που κάθε λίγο και λιγάκι με διάφορες αφορμές προβαίνουν σε αντικομμουνιστικές καταγγελίες και παρεμβάσεις εναντίον της ηγεσίας της Κούβας και του ΚΚ Κούβας.

Με αυτό το πλούσιο υλικό από τις συναντήσεις και τις επαφές στην Κούβα, το ΚΚΕ θα εντείνει ακόμα περισσότερο τις πολύμορφες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης με την Κούβα, στη Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο και πάνω από όλα μέσα στον ελληνικό λαό και τη νεολαία.

Ήδη, στα τέλη Μάη σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, καθώς και οι ευρωβουλευτές του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης και Λευτέρης Νικολάου – Αλαβάνος έστειλαν επιστολή στον υπΕξ Γιώργο Γεραπετρίτη, απαιτώντας από την ελληνική κυβέρνηση να στηρίξει το δίκαιο αίτημα της άμεσης διαγραφής της Κούβας από τη λίστα του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ με τα «κράτη – χορηγούς της τρομοκρατίας», και συνολικά την άρση όλων των απαράδεκτων μέτρων του αποκλεισμού κατά της Κούβας. Αντίστοιχη παρέμβαση έκανε τον Ιούνη και η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ.

Οι παρεμβάσεις αυτές θα συνεχιστούν, μέσα στη Βουλή, στο νέο Ευρωκοινοβούλιο, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα Φιλίας με την Κούβα, καθώς και προς την ελληνική κυβέρνηση, η οποία σε διάφορες φάσεις συντάσσεται ανοιχτά με την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα ενάντια στην Κούβα, όπως έκανε τον Ιούλη του 2021, όταν ήταν μία από τις μόλις 9 χώρες της ΕΕ (σε σύνολο 27) που συνυπέγραψε κοινή ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών κατά της κυβέρνησης της Κούβας, για την αντιμετώπιση του αμερικανοκίνητου προβοκατόρικου σχεδίου που είχε εκδηλωθεί στη χώρα λίγες μέρες νωρίτερα.

Ταυτόχρονα, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ με ακόμα μεγαλύτερη ένταση θα αναπτύξουν πρωτοβουλίες διεθνιστικής αλληλεγγύης με την Κούβα μέσα στον ελληνικό λαό και τη νεολαία, με εκδηλώσεις του Κόμματος, με συμβολή των κομμουνιστών για την ανάπτυξη πολύμορφων δράσεων μέσα στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, στους φορείς της νεολαίας, μεγιστοποιώντας την πίεση στις κυβερνήσεις και εκφράζοντας στην πράξη ότι η Κούβα δεν είναι μόνη της, κανένας λαός που παλεύει ενάντια στον ιμπεριαλισμό δεν είναι μόνος του.

Κόντρα στις πολύμορφες επιπτώσεις
της εντεινόμενης ιμπεριαλιστικής επίθεσης

Μέσα από τις συναντήσεις της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ με στελέχη της ηγεσίας του ΚΚ Κούβας, στο επίκεντρο των οποίων βρέθηκαν η παραπέρα εμβάθυνση των ιστορικών αδελφικών σχέσεων των δύο Κομμάτων και η ενίσχυση της αλληλεγγύης, δόθηκαν μια σειρά χαρακτηριστικά στοιχεία για τις πολύμορφες συνέπειες και επιπτώσεις από τη χωρίς προηγούμενο ενίσχυση του αποκλεισμού που έχουν επιβάλει εδώ και δεκαετίες οι ΗΠΑ στην Κούβα.

Όπως υπογράμμισαν τα στελέχη του ΚΚ Κούβας, η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση του αποκλεισμού από τις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έχει επηρεάσει τομείς – κλειδιά για την κουβανική οικονομία και τα έσοδα του κράτους.

Σε αυτό το πλαίσιο ξεχωρίζει το πλήγμα στον Τουρισμό, μεταξύ άλλων με τις αμερικανικές κυρώσεις σε κρουαζιερόπλοια που επισκέπτονται την Κούβα, αλλά και τις κυρώσεις σε Ευρωπαίους πολίτες που επισκέπτονται την Κούβα, καθώς η επίσκεψή τους αυτή τους αποκλείει από το πρόγραμμα απαλλαγής βίζας για ταξίδια στις ΗΠΑ. Οπως επισημάνθηκε, από τις επισκέψεις σχεδόν 2 εκατομμυρίων Ευρωπαίων τον χρόνο στην Κούβα, ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί πλέον κατά τα 2/3, ενώ και γενικότερα οι αφίξεις τουριστών στην Κούβα έχουν μειωθεί στο μισό.

Άλλος τομέας που αντιμετωπίζει πολύ σημαντικό πλήγμα είναι η Ενέργεια, λόγω των κυρώσεων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες που σχετίζονται με τη μεταφορά πετρελαίου, ενώ και μια σειρά χώρες σταμάτησαν να εξάγουν πετρέλαιο στην Κούβα λόγω των κυρώσεων.

Αντίστοιχα, μετά το 2019 και την ενεργοποίηση για πρώτη φορά του άρθρου 3 του νόμου Χελμς Μπάρτον, το οποίο επιτρέπει διεκδικήσεις αποζημιώσεων στα αμερικανικά δικαστήρια σε βάρος εταιρειών που δραστηριοποιούναι στην Κούβα, στο όνομα καπιταλιστικών ιδιοκτησιών που απαλλοτριώθηκαν ή κατασχέθηκαν μετά την Κουβανική Επανάσταση, υπάρχει μείωση των ξένων επενδύσεων στην Κούβα.

Παράλληλα, με την ένταξη της Κούβας από τις ΗΠΑ στη λίστα των κρατών – «χορηγών της τρομοκρατίας», πάνω από 250 τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί – κυρίως ευρωπαϊκοί – έχουν διακόψει τις σχέσεις τους με την Κούβα. Είναι χαρακτηριστικό ότι για σχεδόν οποιαδήποτε συναλλαγή σήμερα χρειάζονται μεταφορές σε 6-7 τράπεζες, κάτι που σημαίνει μεγάλη επιβάρυνση του κουβανικού κράτους σε τραπεζικές προμήθειες.

Συνολικά η κυβέρνηση Τραμπ επέβαλε εκατοντάδες νέα μέτρα κατά της Κούβας, τα οποία διατηρεί και συνεχίζει η κυβέρνηση Μπάιντεν, ενώ η ένταξη της Κούβας στην περιβόητη λίστα των ΗΠΑ απειλεί με κυρώσεις οποιονδήποτε συνεργάζεται μαζί της. Όλα τα παραπάνω επιδρούν σημαντικά σε κρίσιμους τομείς για τον λαό της Κούβας, όπως στην ηλεκτροδότηση της χώρας, λόγω της έλλειψης των αναγκαίων καυσίμων αλλά και του αναγκαίου εξοπλισμού για τη συντήρηση και αναβάθμιση των υποδομών του δικτύου ηλεκτρικής ενέργειας, των θερμοηλεκτρικών εργοστασίων κ.ο.κ. Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει σε εκτεταμένες διακοπές ηλεκτροδότησης. Αντίστοιχα, οι ελλείψεις σε εισαγόμενες πρώτες ύλες οδηγούν σε μείωση της παραγωγής σε μια σειρά κλάδους.

Οι οικονομικές επιπτώσεις από την επίθεση των ΗΠΑ έχουν οδηγήσει επίσης σε ελλείψεις τροφίμων και δυσκολίες σε ό,τι αφορά την επάρκεια του καλαθιού τροφίμων του νοικοκυριού, στα προϊόντα δηλαδή που εξασφαλίζει και διανέμει το κουβανικό κράτος σε όλο τον πληθυσμό της χώρας κάθε μήνα.

Τα στελέχη του ΚΚ Κούβας τονίζουν ότι η ηγεσία και οι λαϊκές οργανώσεις της χώρας δεν μένουν με σταυρωμένα τα χέρια σε αυτήν την επίθεση, επεξεργάζονται τρόπους για την αντιμετώπισή της, εστιάζοντας μεταξύ άλλων στην κινητοποίηση των εργαζομένων για την αύξηση της παραγωγής, στην εξοικονόμηση και τον εξορθολογισμό της αξιοποίησης πόρων, στον εντοπισμό και τη γενίκευση της πείρας από μια σειρά θετικά παραδείγματα που υπάρχουν σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Σε αυτό το φόντο, στη συνάντηση με τον γγ της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Κούβας (CTC) επισημάνθηκε επίσης πως δεν παραγνωρίζεται το γεγονός ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός επιδιώκει να αξιοποιήσει τον ιδιωτικό τομέα, επιχειρώντας να δημιουργήσει μια οικονομική δύναμη που θα έχει φιλοδοξίες πολιτικής έκφρασης.

Ηδη από τον Ιούλη του 2021, μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης των ΗΠΑ ότι θα επιτρέψει σε επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα της Κούβας να έχουν λογαριασμούς σε αμερικανικές τράπεζες και να χρησιμοποιούν πλατφόρμες στο διαδίκτυο, το κουβανικό υπουργείο Εξωτερικών σημείωνε ότι «η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έχει εκφράσει ρητά την πρόθεσή της να χρησιμοποιήσει αυτόν τον τομέα για πολιτικούς σκοπούς, ενάντια στην Επανάσταση, με βάση τους στόχους της για αλλαγή καθεστώτος».

Αναφορικά με τη διάρθρωση της οικονομίας και του εργατικού δυναμικού στην Κούβα, στη συνάντηση με την ηγεσία της CTC επισημάνθηκε ότι βασικός παράγοντας είναι η κρατική σοσιαλιστική επιχείρηση, η κοινωνική ιδιοκτησία που κυριαρχεί στα βασικά μέσα παραγωγής, η οποία συμπληρώνεται – όπως αναφέρθηκε – από τις ιδιωτικές, μη κρατικές μορφές διαχείρισης. Σημειώθηκε ότι υπάρχουν περίπου 11 χιλιάδες μικρές και μεσαίες μη κρατικές επιχειρήσεις, ενώ σε αυτόν τον ιδιωτικό τομέα απασχολείται το 14% του συνόλου των απασχολούμενων στην οικονομία της χώρας.

Σε αυτό το πλαίσιο, η CTC θέτει ως προτεραιότητα τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και τη συνεχή παρέμβαση σε αυτούς τους χώρους, ανταλλάσσοντας πείρα και με άλλες χώρες, καπιταλιστικές, για τη δουλειά σε αυτόν τον τομέα.

Η νεολαία στο στόχαστρο
μιας άλλης επίθεσης

Επιπλέον, στις συναντήσεις με την ηγεσία του ΚΚ Κούβας, της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών Κούβας και τη CTC επισημάνθηκε η συστηματική επικοινωνιακή καμπάνια παραπληροφόρησης από τις ΗΠΑ η οποία βάζει στο στόχαστρο ιδιαίτερα τη νεολαία.

Οι νέοι της Κούβας, οι οποίοι έχουν γνωρίσει μια χώρα που πάντα παλεύει να ξεπερνά οικονομικά προβλήματα από την εντεινόμενη ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ, την ίδια ώρα βρίσκονται στο στόχαστρο μιας άλλου είδους επίθεσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες προσπαθούν μέσα από το διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλα εργαλεία να τους προσεταιριστούν, να προβάλουν μια επίπλαστη πραγματικότητα για τον καπιταλισμό και να ρίξουν σπόρους αμφισβήτησης για την ηγεσία και το σύστημα της χώρας, να ενθαρρύνουν τη φυγή από τη χώρα.

Απέναντι σε αυτήν την επίθεση, το ΚΚ Κούβας, η Ένωση Νέων Κομμουνιστών, οι μαζικοί φορείς με τους οποίους συναντήθηκε η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, τονίζουν ότι δίνουν τη μάχη των ιδεών, ιεραρχούν την ενίσχυση της παρέμβασής τους στη νεολαία, για το ξεσκέπασμα της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας και την καλλιέργεια ταξικής συνείδησης.

Επιτεύγματα σε αντίξοες συνθήκες

Ταυτόχρονα, μέσα από τις συναντήσεις που πραγματοποίησε η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αναδείχθηκαν ο αγώνας που δίνουν μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες ο λαός και η ηγεσία της Κούβας, μια σειρά επιτεύγματα που καταγράφουν, ενάντια στην πολύμορφη ιμπεριαλιστική επίθεση.

Πολλά τέτοια χαρακτηριστικά θετικά παραδείγματα έδωσε η επίσκεψη στις εγκαταστάσεις που στεγάζουν το Κέντρο Γενετικής Μηχανικής και Βιοτεχνολογίας (CGIB) και την έδρα της BioCubafarma, επιστημονικό κέντρο με πρωτοπόρο έργο στην υπηρεσία του κουβανικού λαού, στην έρευνα, στην ανάπτυξη και παραγωγή φαρμάκων και εμβολίων. Μέσα από την παρουσίαση του έργου και των επιτευγμάτων του κέντρου και της BioCubafarma, σε έναν τομέα αιχμής, με τεράστια σημασία για την Υγεία, αναδείχθηκαν οι τεράστιες δυνατότητες που απελευθερώνονται για την επιστήμη και την έρευνα όταν αυτές τίθενται στην υπηρεσία του λαού, όταν υπηρετούν την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος, κόντρα μάλιστα στις μεγάλες δυσκολίες που προκαλεί ο εγκληματικός αποκλεισμός της Κούβας από τις ΗΠΑ.

Όπως υπογραμμίστηκε, σε αντίθεση με τα αντίστοιχα κέντρα στον καπιταλιστικό κόσμο που ανταγωνίζονται μεταξύ τους για χρηματοδότηση, συμβόλαια κ.τ.λ., τα επιστημονικά κέντρα της Κούβας συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους για τον εξορθολογισμό των πόρων και την πρόοδο του έργου τους. Τα δε έσοδα που προκύπτουν από τη διάθεση κουβανικών φαρμακευτικών προϊόντων σε πάνω από 57 χώρες εξασφαλίζουν σημαντικούς πόρους όχι για το προσωπικό κέρδος κάποιων καπιταλιστών, αλλά για την υπηρέτηση των συμφερόντων του κουβανικού λαού και την παραπέρα ανάπτυξη της έρευνας, η οποία τελικά ωφελεί όλους τους λαούς.

Μεταξύ άλλων στη συνάντηση αναφέρθηκαν η πείρα από την οργανωμένη αντιμετώπιση της ηπατίτιδας Β στην Κούβα, με τον κρατικά σχεδιασμένο δωρεάν μαζικό εμβολιασμό όλου του πληθυσμού την περίοδο 1992 – 2019, όταν το εμβόλιο σε άλλες χώρες κοστίζει 40 δολάρια, αλλά εντυπωσιακά ήταν και τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν για την αντιμετώπιση της Covid-19 στην Κούβα, σε πλήρη αντίθεση με τα τραγικά στοιχεία ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.Καθοριστικό ρόλο έπαιξαν η προηγούμενη επιστημονική έρευνα και η ανάπτυξη πολλών φαρμάκων και εμβολίων για άλλες ασθένειες, τόσο αρχικά για την καταπολέμηση της Covid-19 με αντιικά φάρμακα (με το 85% των ασθενών σε ΜΕΘ με κορονοϊό να επιζεί, ενώ στον καπιταλιστικό κόσμο το 80% των ασθενών που έμπαιναν σε ΜΕΘ πέθαιναν), όσο και στη συνέχεια για την ανάπτυξη εμβολίων κατά της Covid-19 μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα και τον καθολικό δωρεάν εμβολιασμό του πληθυσμού. Παρουσιάστηκαν επίσης άλλα σημαντικά αποτελέσματα που έχει δώσει η πρωτοποριακή ανάπτυξη φαρμάκων στην Κούβα για τον καρκίνο του πνεύμονα, για τον καρκίνο του δέρματος, για τον διαβήτη και την αντιμετώπισή του, όπως το «διαβητικό πόδι» κ.ά., αλλά και το πώς τα παραπάνω συνδυάζονται με τη βαρύτητα που δίνεται στον τομέα της πρόληψης, ώστε οι γιατροί στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας να μπορούν να κάνουν έγκαιρη διάγνωση και οι σχετικές θεραπείες να έχουν τη μέγιστη αποτελεσματικότητα, όπως και στο να υπάρχει συνεχής ενημέρωση και επιμόρφωση των γιατρών για τα νέα φάρμακα, τις θεραπείες που αναπτύσσονται από την έρευνα της βιοτεχνολογίας και για τα αποτελέσματά τους.

Με τους εργαζόμενους
και τις γυναίκες μπροστά

Πλευρές των επιτευγμάτων του λαού της Κούβας και των σημαντικών δυνατοτήτων που απελευθερώνει η μαχητικότητα του κουβανικού λαού, κόντρα στις τεράστιες δυσκολίες, ανέδειξε και η επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στην κρατική σοσιαλιστική βιομηχανία ηλεκτρονικής «Καμίλο Σιενφουέγος», η οποία συμμετέχει στη μάχη για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών σε έναν κομβικό τομέα.

Παρά τις μεγάλες δυσκολίες που προκαλεί ο αποκλεισμός από τις ΗΠΑ, όπως η έλλειψη πρώτων υλών που περιορίζει τομείς της παραγωγής, η παρεμπόδιση της πρόσβασης σε τεχνολογίες αιχμής, το γεγονός ότι χρειάζεται να αναζητούνται πρώτες ύλες και συνεργασίες πολύ μακριά ανεβάζοντας το κόστος, η βιομηχανία «Καμίλο Σιενφουέγος» παράγει ένα σημαντικό έργο, κατασκευάζοντας μεταξύ άλλων μια σειρά ηλεκτρικές συσκευές (πλυντήρια, τηλεοράσεις, οθόνες υπολογιστών, επαγωγικές εστίες κουζίνας, ραδιόφωνα, αποκωδικοποιητές κ.ά.), οικιακούς λαμπτήρες και λαμπτήρες φωτισμού δρόμων, καθώς και πλαστικά προϊόντα από ανακύκλωση πλαστικού.

Αντιπαλεύοντας το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας που προκαλεί ο αποκλεισμός από τις ΗΠΑ, η επιχείρηση λειτουργεί φωτοβολταϊκά πάρκα, με τα οποία έχει πετύχει να παράγει όλη την Ενέργεια που χρειάζεται η ίδια, αλλά και να παρέχει ρεύμα σε εκατοντάδες κατοικίες της περιοχής. Παράλληλα, στηρίζει συνολικότερα την περιοχή στην οποία βρίσκεται, μεταξύ άλλων με την επισκευή ιατρείων και φαρμακείων, τη συντήρηση των σπιτιών των εργαζομένων της επιχείρησης, τη βελτίωση του δημόσιου φωτισμού κ.ά.

Σε πλήρη αντίθεση με τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, οι αποφάσεις που αφορούν την επιχείρηση, λαμβάνονται συλλογικά από τη διεύθυνσή της, από την Οργάνωση του ΚΚ Κούβας και το Συνδικάτο, με ενότητα, επιδιώκοντας από κοινού την επίτευξη των στόχων παραγωγής, με ξεχωριστό τον ρόλο των ίδιων των εργαζομένων και των συνελεύσεών τους, όπου συζητιούνται η πρόοδος της δουλειάς και των πλάνων, μαζί με ιδέες, παρατηρήσεις και επισημάνσεις των εργαζομένων.

Ο ίδιος ο διευθυντής, ως μέλος του Συνδικάτου και του Κόμματος, στις αντίστοιχες συνελεύσεις λογοδοτεί προς τους εργαζόμενους και τα μέλη του Κόμματος.

Μέσα από όλες τις συναντήσεις, εξάλλου, παντού ήταν εμφανής ο ισότιμος ρόλος των γυναικών, χωρίς καμία ανάγκη για επίπλαστα στατιστικά με ποσοστώσεις όπως στον καπιταλιστικό κόσμο, αλλά ως αποτέλεσμα και καρπός της ίδιας της Κουβανικής Επανάστασης.

Καθόλου τυχαία, το 55% των μελών της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας είναι γυναίκες (το 2ο μεγαλύτερο ποσοστό στα κοινοβούλια όλου του κόσμου), όπως και το 65% των στελεχών της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Κούβας. Αντίστοιχα εμφανές είναι αυτό το στοιχείο και στην παραγωγή, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επίσκεψη στη βιομηχανία «Καμίλο Σιενφουέγος», όπου όλα τα κομματικά, συνδικαλιστικά και οικονομικά στελέχη της επιχείρησης που συμμετείχαν στη συνάντηση, εκτός του διευθυντή, ήταν γυναίκες.

Η Ιστορία οδηγός για το μέλλον

Οι κατακτήσεις και τα επιτεύγματα του λαού της Κούβας, μέσα από την πορεία της Κουβανικής Επανάστασης, τη ζωή και τη δράση του ηγέτη της, Φιντέλ Κάστρο, αποτυπώνονται και στο πολύ ενδιαφέρον Κέντρο Φιντέλ Κάστρο Ρους στην Αβάνα, στο οποίο ξεναγήθηκε η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ.

Χαρακτηριστική είναι και η αίθουσα του Κέντρου – το οποίο λειτουργεί ως ένα σύγχρονο και οργανωμένο μουσείο, με πολλά εκθέματα, πολυμέσα κ.τ.λ., στεγάζοντας παράλληλα πολλές ακόμα δραστηριότητες – στην οποία από τη μία πλευρά παρουσιάζονται τα τεράστια προβλήματα του κουβανικού λαού από την καπιταλιστική εκμετάλλευση πριν την Επανάσταση, ενώ στην άλλη πλευρά αναδεικνύονται οι ριζικές αλλαγές που έφερε υπέρ του λαού σε όλα τα παραπάνω η Κουβανική Επανάσταση ήδη από τα πρώτα χρόνια μετά την επικράτησή της.

Μεταξύ άλλων παρουσιάζονται το πρόβλημα της γης για τους αγρότες, η πολύ υψηλή ανεργία, ο μεγάλος αναλφαβητισμός, το πρόβλημα της κατοικίας, η τεράστια παιδική θνησιμότητα από ιάσιμες ασθένειες – ζητήματα δηλαδή τα οποία εξακολουθούν να μαστίζουν ακόμα και σήμερα τεράστια τμήματα του πληθυσμού στη Λατινική Αμερική – τα οποία αντιμετωπίστηκαν αποφασιστικά από την Κουβανική Επανάσταση.

Σημειώνεται ότι το Κέντρο Φιντέλ Κάστρο Ρους είναι αφιερωμένο στη μελέτη, στη διάσωση και την προβολή του έργου του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, ενώ μπορεί να το επισκεφτεί οποιοσδήποτε ταξιδεύει στην Κούβα, καθώς και να ζητήσει ξενάγηση σε αυτό (περισσότερες πληροφορίες, καθώς και επιλογή εικονικής ξενάγησης, υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Κέντρου, www.centrofidel.cu).



 

 

 

22 Φεβρουαρίου 2025

Δημήτρης _Μήτσος Παπαρήγας: Αφοσιωμένος ολοκληρωτικά στην υπόθεση της εργατικής τάξης και στο ΚΚΕ

Γέννημα και θρέμμα του Κόμματος της εργατικής τάξης και της μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής επανάστασης ο Μήτσος Παπαρήγας _ συνδικαλιστής, γραμματέας της ΓΣΕΕ, ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ και του ΚΚΕ, γεννήθηκε το 1896 και δολοφονήθηκε στην Ασφάλεια 22-Φλεβάρη του 1949. Ο πατέρας του _φτωχός επαγγελματίας, δύσκολα κατόρθωνε να τα φέρνει βόλτα ζώντας  την οικογένεια με τα πέντε παιδιά του.
Στα 14 χρονών έγινε σιδεράς και το 1919 μπαίνει μαχητικά στο οργανωμένο μαζικό κίνημα, ως  μέλος του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. Πήρε μέρος στα «επιστρατικά» του Βόλου, ένα κίνημα που εξέφραζε τις αντιπολεμικές διαθέσεις των στρατιωτών _βλ. και Ριζοσπάστης “Νοεμβριανά” _1916 αργότερα, όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο ναυτικό, μοίραζε αντιπολεμικές - σοσιαλιστικές προκηρύξεις που προμηθευόταν από το τμήμα του ΣΕΚΕ στο Βόλο _τότε ήταν που εντάχτηκε και στο Κόμμα.

·       Το 1921 στέλνεται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όπου οργανώνεται σε αντιπολεμικούς πυρήνες και

·       το 1922, όταν επιστρέφει στο Βόλο μετά τη Μικρασιατική Ιμπεριαλιστική εκστρατεία και καταστροφή, οργανώνει το κίνημα στη Μαγνησία και γίνεται γραμματέας του Συλλόγου "Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού" στο Βόλο.

·       Τον Οκτώβρη του 1922 όντας μέλος του ΣΕΚΕ συντάχθηκε με την αριστερή πτέρυγα που ήταν υπέρ της μπολσεβικοποίησης του κόμματος, δηλαδή της μετατροπής του σε ένα επαναστατικό-λενινιστικό κόμμα, τμήμα της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ).

Τα πρώτα συνδικαλιστικά βήματα _
Στην ηγεσία του ΚΚΕ

Το 1924 εκλέγεται γραμματέας του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στην οργάνωση της μεγάλης απεργίας του Βόλου και αναδεικνύεται για τις οργανωτικές και ηγετικές του ικανότητες, για τη συνέπεια και αφοσίωση του στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Ο Παπαρήγας κέρδισε την αγάπη, το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των εργατών του Βόλου, που τον αναδεικνύει, το 1927, Γραμματέα του Πανεργατικού Κέντρου της θεσσαλικής εργατούπολης.

·       Το 1925 στη διάρκεια της δικτατορίας του Πάγκαλου, ο Παπαρήγας εκτοπίστηκε στην Αμοργό μαζί με άλλους κομμουνιστές και ελευθερώθηκε στα τέλη Αυγούστου 1926 με την πτώση της δικτατορίας.

·       Το 1928 εκλέγεται στο πενταμελές γραφείο των εργατικών οργανώσεων που αποκλείστηκαν από τη ΓΣΕΕ και

·       το 1929, στο ιδρυτικό συνέδριο της Ενωτικής ΓΣΕΕ, εκλέγεται στην Εκτελεστική Επιτροπή και στη Γραμματεία της, μαζί με τον Κώστα Θέο και τον Στέλιο Σκλάβαινα.

Στην ΕΓΣΕΕ συμπαρατάσσονταν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΚΚΕ και του "Σπάρτακου". Παράλληλα ο Μήτσος Παπαρήγας ανεβαίνει γρήγορα και τις βαθμίδες της κομματικής ιεραρχίας. Το 1924 στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ τάσσεται υπέρ της μετατροπής του σε κομμουνιστικό κόμμα και της στενής του σύνδεσης με την Κομμουνιστική Διεθνή (ΚΔ).
Τον Μάρτιο του 1927 στο 3ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέγεται μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και μετά, στο 4ο το 1928, εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ. Η ομάδα του μαζί με τον Ανδρόνικου Χαϊτά, αποκαλούμενη και "Σταλινική", θα αναλάβει την ηγεσία του ΚΚΕ το 1927 και θα συνταχθεί πλήρως με την πολιτική γραμμή της ΚΔ. Το 1930 η κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου συλλαμβάνει πολλά στελέχη της ΓΣΕΕ μαζί με τον Παπαρήγα και τον φυλακίζει για δυόμισι μήνες στις φυλακές Ιτζεδίν, στα Χανιά. Τον Γενάρη του 31 συνελήφθη εκ νέου με άλλα στελέχη του ΚΚΕ από την κυβέρνηση του Ελ. Βενιζέλου, καταδικάστηκαν σε τριάμισυ χρόνια φυλάκιση και δύο εκτόπιση με τον βενιζελικό Ιδιώνυμο νόμο του 1929 και κλείστηκαν στις φυλακές Συγγρού.

Απόδραση από τις φυλακές Συγγρού
και φυγή στη
Σοβιετική Ένωση

Στις 15 Απριλίου 1931 ο Παπαρήγας μαζί με άλλα 8 στελέχη του ΚΚΕ θα δραπετεύσουν από τις φυλακές Συγγρού, μαζί με τον δεκανέα της φρουράς Γρηγόρη Γρηγοριάδη που ήταν μέλος της ΟΚΝΕ, και όλοι μαζί θα καταφύγουν στη Σοβιετική Ένωση, όπου _στη Μόσχα, θα φοιτήσει στην κομματική σχολή ΚUTV και θα επιστρέψει αργότερα στην Ελλάδα, εντασσόμενος πάλι στις τάξεις του ΚΚΕ και συμμετέχοντας ενεργά στους εργατικούς αγώνες.

Δικτατορία Μεταξά-Κατοχή-Αντίσταση

Το 1936, την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας, ο Παπαρήγας ήταν από τα πρώτα στελέχη του Κόμματος που συνελήφθηκαν. Πιάστηκε στην Πάτρα και φυλακίστηκε στην Κέρκυρα στην απομόνωση της Ακτίνας Θ', στη συνέχεια στην Κίμωλο και στην Ακροναυπλία, όπου τον βρήκε η κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς. Στην Ακροναυπλία ήταν υπεύθυνος καθοδητής των κρατουμένων κομμουνιστών. Αργότερα με τη βοήθεια του Κόμματος, δραπετεύει από το Χαϊδάρι το 1944, εντάσσεται στο ΕΑΜ, δουλεύει παράνομα στην Αθήνα και προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια της Κατοχής. Μετά την Απελευθέρωση από τους Γερμανούς, το 1945, ο Παπαρήγας μαζί με τον Κώστα Θέο ήταν επικεφαλής του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνασπισμού (ΕΡΓΑΣ). Ο ΕΡΓΑΣ θα κερδίσει τις εκλογές σε πολλά εργατικά κέντρα και ο Θέος θα γίνει γραμματέας της ΓΣΕΕ.
Στο 8ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ, τον Μάρτη του 1946, ο Παπαρήγας εκλέχθηκε Γραμματέας της, ενώ, στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ τον Σεπτέμβρη του 1945 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου.
Το 1947 η Ασφάλεια συνέλαβε την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ, μαζί και τον Παπαρήγα, ο οποίος στάλθηκε εξορία στην Ικαρία, κατορθώνει, όμως, και πάλι να δραπετεύσει, γυρίζει στην Αθήνα και αρχίζει να δουλεύει στην ΚΟΑ μέσα στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας της εποχής του εμφυλίου. Στην Αθήνα, στις 28 Ιουνίου του 1948, τον συνέλαβε η Ασφάλεια για τελευταία φορά. Τον έκλεισαν σε διάφορα μέρη, τον βασάνισαν σκληρά και τελικά τον δολοφόνησαν στις 22 Φλεβάρη 1949 στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών, σκηνοθετώντας δήθεν «αυτοκτονία» του, μέσα στο κελί της απομόνωσής του. Την επόμενη μέρα, 23 Φεβρουαρίου, θα γινόταν η δίκη του Παπαρήγα και άλλων κρατούμενων κομμουνιστών στο στρατοδικείο Αθηνών. Η Ασφάλεια ισχυρίστηκε ότι ο Παπαρήγας αυτοκτόνησε (κρεμάστηκε με τη ζώνη της πυτζάμας του) υπό το βάρος των κατηγοριών που θα αντιμετώπιζε στο δικαστήριο. Μια δικαιολογία που δεν έπεισε κανέναν. Γιος του Δημήτρη Παπαρήγα ήταν ο δημοσιογράφος Θανάσης Παπαρήγας, σύζυγος της Αλέκας _

Αφοσιωμένος ολοκληρωτικά
στην υπόθεση της εργατικής τάξης

Ήταν Φλεβάρης του 1949, όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του Μήτσου Παπαρήγα, από τις αρχές του αντιδραστικού καθεστώτος της Ελλάδας. Ο εμφύλιος έμπαινε στον τρίτο χρόνο. Το καθεστώς της άρχουσας τάξης (μοναρχοφασιστικό χαρακτηριζόταν τότε από το ΚΚΕ και τις δυνάμεις που πάλευαν για μια Ελλάδα του λαού της) πάσχιζε να επιβληθεί, εντείνοντας το όργιο τρομοκρατίας στις πόλεις και στα χωριά, κρατικής και παρακρατικής, σε συνδυασμό με τα όπλα του στρατού, που είχε συγκροτήσει, στηριγμένο στους Αμερικανούς συμμάχους του. Σ' αυτούς είχε απευθυνθεί για βοήθεια, χωρίς την οποία δεν μπορούσε να εδραιωθεί εξουσία του κεφαλαίου στην Ελλάδα, αφού δεν είχε λαϊκό έρεισμα. Οι Αμερικάνοι έπαιρναν άμεσα μέρος, τόσο στις στρατιωτικές επιχειρήσεις (ο στρατηγός Βαν Φλιτ καθοδηγούσε το μοναρχοφασιστικό στρατό), όσο και στη συγκρότηση κράτους ικανού να επιβληθεί σ' ένα λαό που δεν ανεχόταν αστική εξουσία. Άλλωστε, και μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ένα συμβιβασμό απαράδεκτο για το κίνημα με βάση το συσχετισμό δύναμης μέσα στο λαό, και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, το καθεστώς της άρχουσας τάξης πάσχιζε να βάλει θεμέλια, αποκτώντας όχι λαϊκά ερείσματα, αλλά με την τακτική του τσακίσματος της ηγεσίας του και κυρίως των κομμουνιστών, που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για μια λαϊκοδημοκρατική τότε Ελλάδα. Και μ' αυτήν την τακτική να υποτάξει το λαό και τη νεολαία, αφ' ενός με την τρομοκρατία, το φόβο (οι δολοφονίες ήταν μια προσφιλής μέθοδος του καθεστώτος που ήθελαν να εγκαθιδρύσουν), αφ' ετέρου με το να μείνει το κίνημα χωρίς ηγεσία. Ετσι έσπρωξαν και στον εμφύλιο πόλεμο. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα δεν είχε άλλο δρόμο. Ακόμη και μετά τη Βάρκιζα, και παρά το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση, σταθερότητα αστικού καθεστώτος δεν μπορούσε να υπάρξει. Ο λαός, στη μεγάλη του πλειοψηφία, ήταν συσπειρωμένος στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ.

Ο αστικός Τύπος της εποχής,
ακολουθεί την άποψη του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος
για τη δολοφονία του Μ. Παπαρήγα

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η ΓΣΕΕ. Σ' όλο το διάστημα του 1945 και με δεδομένο ότι οι δυνάμεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ είχαν τη συντριπτική πλειοψηφία στα εργατικά συνδικάτα και τη Γενική Συνομοσπονδία, το μεταβαρκιζιανό καθεστώς - προκειμένου να ποδηγετήσει την ηγεσία του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, από κοινού με τους Άγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του, που είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τη γερμανική ιμπεριαλιστική κατοχή - διόρισε δυο φορές προσωρινή Διοίκηση στη ΓΣΕΕ. Οι διορισμοί αποσκοπούσαν, τάχα, στη διενέργεια αντιπροσωπευτικού συνεδρίου της Συνομοσπονδίας. Αυτές οι επεμβάσεις στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα ήταν αναγκαίες στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, προκειμένου να ελεγχθεί το ίδιο το κίνημα από το αντιδραστικό καθεστώς, με δεδομένο οτι η Διοίκηση της ΓΣΕΕ, μετά την απελευθέρωση, αποτελούνταν από την Κεντρική Επιτροπή του Εργατικού ΕΑΜ, στο οποίο ήταν συσπειρωμένα όλα τα εργατικά συνδικάτα, βρισκόταν επικεφαλής των εργατικών συνδικαλιστικών αγώνων στη διάρκεια της Κατοχής, συσπείρωνε τη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης. Αυτή η εξέλιξη, δηλαδή να αποτελέσει η ΚΕ του ΕΕΑΜ τη Διοίκηση της ΓΣΕΕ μετά την απελευθερωση, επιβλήθηκε από τα ίδια τα συνδικάτα, αφού η διοίκηση της ΓΣΕΕ την περίοδο της Κατοχής ήταν διορισμένη από τους Γερμανούς κατακτητές και τις κυβερνήσεις των ντόπιων συνεργατών τους, τους κουίσλιγκς. Επομένως, δεν είχε το παραμικρό έρεισμα μέσα στην εργατική τάξη. Ετσι, οι εργάτες και τα συνδικάτα τους, μετά την απελευθέρωση, αναγνώρισαν ως μοναδικό τους εκπρόσωπο στην ηγεσία της Συνομοσπονδίας την ΚΕ του ΕΕΑΜ. Αλλά αυτή η πραγματικότητα ήταν ένα από τα πλέον σοβαρά εμπόδια για την εγκαθίδρυση και εδραίωση αστικού καθεστώτος στην Ελλάδα.

Ο Μήτσος Παπαρήγας στη ΓΣΕΕ

Μετά τη Βάρκιζα λοιπόν, μπήκε μπρος το σχέδιο, από το μεταβαρκιζιανό καθεστώς και τους Αγγλους για την «άλωση της ΓΣΕΕ», προκειμένου να ποδηγετήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα και να υποτάξουν την εργατική τάξη, με την τακτική των διορισμών Διοικήσεων στη Συνομοσπονδία. Τότε, με απόφαση του ΚΚΕ, ιδρύθηκε ο ΕΡΓΑΣ (Εργατικός Αντιφασιστικός Σύνδεσμος, Απρίλης 1945), προκειμένου να συσπειρωθούν συνδικάτα και συνδικαλιστές σε ταξική βάση, αποκρούοντας τις επιθέσεις και επεμβάσεις του κεφαλαίου και των Αγγλων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και με στόχο την ενότητά του σε μια ΓΣΕΕ ταξική. Ο ΕΡΓΑΣ δεν ήταν μια συνδικαλιστική παράταξη. Συσπείρωνε συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα, οργάνωνε απεργίες, διαδηλώσεις, άλλες κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, με βάση τους ταξικούς στόχους του κινήματός της εκείνη την εποχή: Εθνικοποιήσεις, γνήσιο συνέδριο της ΓΣΕΕ, εξασφάλιση της νομιμότητας στο συνδικαλιστικό κίνημα κόντρα στους εγκάθετους του καθεστώτος, ελεύθερες αρχαιρεσίες κλπ.

Έτσι, ένα χρόνο αργότερα (Μάρτης 1946), παρά το όργιο της τρομοκρατίας, τις επιθέσεις κράτους και παρακράτους, συνήλθε το 8 Συνέδριο της ΓΣΕΕ, και στις αρχαιρεσίες του για Διοίκηση της Συνομοσπονδίας, ο ΕΡΓΑΣ πήρε το 71% των εκλεγμένων αντιπροσώπων. Πρώτος σε ψήφους αναδείχτηκε ο κομμουνιστής Μήτσος Παπαρήγας, συγκεντρώνοντας 1.418 ψήφους από τους 1.531 που πήρε ο ΕΡΓΑΣ.

Το αποτέλεσμα του 8ου Συνεδρίου της ΓΣΕΕ απέδειξε ότι το αντιδραστικό καθεστώς της Ελλάδας και οι Άγγλοι σύμμαχοί του δεν κατάφεραν να απαλλαγούν από το εμπόδιο που ήθελαν να ξεπεράσουν. Να απαλλαγούν, δηλαδή, από μια ταξική συνδικαλιστική ηγεσία της εργατικής τάξης. Πρώτος σύμβουλος, ο κομμουνιστής Μήτσος Παπαρήγας και απόλυτη πλειοψηφία ο ΕΡΓΑΣ. Και, μάλιστα, με τέτοιο ποσοστό, 71%, που αποδείκνυε ότι η πλειοψηφία της εργατικής τάξης ήταν ακόμη συσπειρωμένη στο κόμμα της. Το καταλάβαιναν καλά. Και επίσης καταλάβαιναν πως με δεδομένο ότι το κόμμα της εργατικής τάξης, όντας ηγέτης στον απελευθερωτικό αγώνα, δεν μπορούσε να ξεριζωθεί από το λαό. Ετσι εντάθηκε η επίθεση με κάθε μέσο. Και για τη ΓΣΕΕ, ξανάρχισαν τα σχέδια επέμβασης. Πρώτο μέτρο ήταν η ακύρωση του συνεδρίου της και επόμενο ο διορισμός ξανά νέας προσωρινής διοίκησης από το καθεστώς. Την ακύρωση την πέτυχαν (η Δικαιοσύνη ήταν στα χέρια της αντίδρασης). Η πρώτη προσπάθεια διορισμού Διοίκησης, με συμμετοχή και από τους εκλεγμένους από το 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ, αποτυγχάνει, αλλά το καθεστώς καταφέρνει και διορίζει εγκάθετους. Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, όμως, δεν είναι εύκολο να αποδεχτεί την αντίδραση στους κόλπους του. Για ένα χρόνο, συνεχίζεται η διαπάλη, ώσπου, τον Ιούλη του 1947, το αντιδραστικό αστικό καθεστώς συλλαμβάνει και φυλακίζει όλους τους εκλεγμένους συνδικαλιστές σε συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα, ΓΣΕΕ. Από τους πρώτους που συλλαμβάνονται είναι ο Μήτσος Παπαρήγας και κλείνεται στα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας.

Ήταν, λοιπόν, Φλεβάρης του 1949, στις 22, όταν το αντιδραστικό αστικό καθεστώς έδωσε την ανακοίνωση για το θάνατο του Μήτσου Παπαρήγα. Ο κομμουνιστής εκλεγμένος Γενικός Γραμματέας της ΓΣΕΕ, πριν από τη δίκη του από τους εχθρούς του λαού, εμφανίζεται από τις επίσημες αρχές ότι «αυτοκτόνησε» στο κελί του. Μάλιστα, οι αρχές, για να γίνουν, φαίνεται, πειστικές ως προς την εκδοχή τους, ανέφεραν ότι χρησιμοποίησε τη ζώνη της πιτζάμας του για να βάλει τέρμα στη ζωή του. Μόνο, που ήταν ακατόρθωτο να γίνει πιστευτή αυτή η εκδοχή. Οσοι γνώριζαν τον Παπαρήγα και ήξεραν την ακατάβλητη αγωνιστική του στάση (άλλωστε ήταν δοκιμασμένος στο κίνημα από το 1922, στις πιο αντίξοες συνθήκες), είχαν καθαρό πως επρόκειτο για σκηνοθετημένη αυτοκτονία, προκειμένου, αφ' ενός να συγκαλυφθεί η δολοφονία του, αφ' ετέρου να περάσει στις συνειδήσεις των εργατών ότι δεν άντεξε. Αλλωστε, οι σκηνοθετημένες αυτοκτονίες ήταν κλασική μέθοδος της Ασφάλειας για την εξόντωση των λαϊκών αγωνιστών, ιδιαίτερα σε κείνες τις βάρβαρες συνθήκες του εμφυλίου πολέμου.

Το ΚΚΕ μιλά για δολοφονία

Την εκδοχή της αυτοκτονίας το Κόμμα την αντέκρουσε και την ανέτρεψε, μιλώντας ανοιχτά για δολοφονία του Παπαρήγα από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς. Αλλωστε, ήταν, όπως είπαμε, δοκιμασμένος στο καμίνι της ταξικής πάλης στις πιο αντίξοες συνθήκες και είχε αποδείξει ότι οι κομμουνιστές δεν το «βάζουν κάτω», ακόμη και στις πιο απίθανες δυσκολίες.

Έτσι, με ένα άρθρο του Γιάννη Ιωαννίδη, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος, που δημοσιεύτηκε στο τεύχος του Μάρτη 1949 του περιοδικού «Δημοκρατικός Στρατός», το ΚΚΕ δεν άφησε τίποτα όρθιο από αυτήν τη βρώμικη και συκοφαντική φιλολογία περί αυτοκτονίας.

Άφησαν να φανεί - έγραφε μεταξύ άλλων ο Γ. Ιωαννίδης- πως ο Παπαρήγας αυτοκτόνησε την παραμονή της δίκης του, για να γίνει πιστευτό ότι δεν είχε την τόλμη να αντιμετωπίσει το δικαστήριο. Φυσικά, πιο βλακώδης δικαιολογία δε θα μπορούσε να βρεθεί. Οι οργανωτές και εκτελεστές της δολοφονίας του Παπαρήγα δεν πήραν υπόψη τους, κάτι που αυτοί δεν είναι σε θέση να το καταλάβουν και να το νιώσουν. Κι αυτό το κάτι είναι ότι οι πραγματικοί κομμουνιστές δεν αυτοκτονούν ποτέ, μα παλεύουν ενάντια σε οποιαδήποτε δυσκολία, αντιξοότητα, κίνδυνο, μέχρι το τέλος και προτιμούν να πέσουν μαχόμενοι, παρά να παραδοθούν στον ταξικό εχθρό είτε ν' αυτοκτονήσουν. Και ο Παπαρήγας ήτανε πραγματικός κομμουνιστής, μπολσεβίκος, άφοβος και αλύγιστος μαχητής, πιστός και αφοσιωμένος αγωνιστής στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού. Και δεν ήταν δυνατό ποτέ ούτε να σκεφθεί ν' αυτοκτονήσει.

Τι είχε να φοβηθεί ο Παπαρήγας απ' τη δίκη αυτή; Μήπως την καταδίκη του σε θάνατο; Μα, ο Παπαρήγας ήξερε πολύ καλά πως ο θάνατός του με μια καταδίκη απ' τα στρατοδικεία των εχθρών του λαού είναι ο πιο έντιμος και παλικαρίσιος θάνατος, παρά μια αυτοκτονία. Και ποτέ δε θα δείλιαζε μπροστά στον τέτοιο θάνατο. Δεν μπορούν, λοιπόν, οι εγκληματίες της Αθήνας και τ' αφεντικά τους, οι Αμερικάνοι, να ξεγελάσουν κανένα. Και το έγκλημά τους δεν μπορούν να το κρύψουν και αν ακόμα τη σκηνοθεσία της "αυτοκτονίας" την έκαμναν πιο μαστορικά. Εκείνος, λοιπόν, που είχε κάθε συμφέρο να μην παρουσιαστεί ο Παπαρήγας στο δικαστήριο, δεν ήταν ο Παπαρήγας, μα οι Αμερικάνοι καταχτητές και η ψευτοκυβέρνηση της Αθήνας...

Οι Αμερικάνοι και η ψευτοκυβέρνηση της Αθήνας δεν ήθελαν οπωσδήποτε να εμφανιστεί ο Παπαρήγας στο δικαστήριο, γιατί ήξεραν πως στο όνομα της εργατικής τάξης και σ' ολόκληρου του ελληνικού λαού, θα βροντοφώναζε στα πέρατα του κόσμου το αμείλικτο "κατηγορώ" του, για το αιματηρό όργιο που γίνεται στην Ελλάδα από τότε που οι Αμερικάνοι πάτησαν το καταραμένο πόδι τους στην Ελλάδα και έγιναν αφέντες της, για το άφθονο λαϊκό αίμα που χύνεται, για τα τόσα δεινά, τα βάσανα και την κατάντια του λαού μας, που είναι αποτέλεσμα της εφαρμογής στη ζωή του δόγματος Τρούμαν.

Οι Αμερικάνοι και η ψευτοκυβέρνηση του Σοφούλη δεν ήθελαν, ακόμα, να παρουσιαστεί ο Παπαρήγας στο δικαστήριο, γιατί δεν ήταν τόσο εύκολο και τόσο απλό πράγμα να βγάλουν μια θανατική καταδίκη του. Ο Παπαρήγας ήταν ο νόμιμος και εκλεχτός ηγέτης της εργατικής τάξης της χώρας. Μια καταδίκη του σε θάνατο, χωρίς στοιχεία, όπως γίνεται με όλους τους άλλους αγωνιστές του λαού, θα ξεσήκωνε όλο τον κόσμο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Και σήμερα το διεθνές κλίμα δεν είναι τόσο ευνοϊκό για ένα τέτοιο ξεσκέπασμα και ξεσήκωμα ενάντια στους Αμερικάνους και τον προστατευόμενό τους μοναρχοφασισμό.

Ο Βαν Φλιτ με Αμερικανούς και ντόπιους υποτελείς του
φουντώνουν τη φωτιά του Εμφυλίου,
ποζάροντας μπροστά σε σκοτωμένους αντάρτες στο Γράμμο

Και γι' αυτό προτίμησαν να τον δολοφονήσουν, προτού γίνει η δίκη του και ν' απαλλαγούν κατά τον ανωδυνότερο τρόπο από έναν τόσο επικίνδυνα άξιο υπερασπιστή των λαϊκών συμφερόντων». Όπως αποκαλύφθηκε μερικά χρόνια αργότερα, στη μετεμφυλιοπολεμική περίοδο, ο Μήτσος Παπαρήγας εξοντώθηκε με αργό και συστηματικό τρόπο, αφού οι δήμιοί του φρόντιζαν να του βάζουν στο φαγητό δόσεις από κάποιο είδος δηλητηρίου (Παντελής Σ. Καραγκίτσης, «Ρ» 16/12/1979).

Όλη του η ζωή δοσμένη στο Κόμμα

Ας δούμε, όμως, με περισσότερες λεπτομέρειες τη ζωή και τη δράση του Μ. Παπαρήγα, όπως καταγράφεται σε αφιέρωμα του περιοδικού «Νέος Κόσμος» για τα 20 χρόνια από τη δολοφονία του.

«Ο Μήτσος Παπαρήγας είδε το φως της ζωής σε μια φτωχή οικογένεια του Βόλου το 1896. Μικροεπαγγελματίας ο πατέρας του, με πολλή δυσκολία, τα κατάφερνε να ζει μετρημένα μια ολόκληρη φαμελιά με πέντε παιδιά. Ετσι, από πολύ νωρίς άνοιξε ο δρόμος της βιοπάλης για τον Μήτσο Παπαρήγα. Ως τη δεύτερη τάξη του σχολαρχείου τα γράμματά του. Κι από τα δεκατέσσερα χρόνια του στη δουλιά - σιδεράς. Αυτή στάθηκε η πρώτη σκληρή αφετηρία της ζωής του, αλλά και το πρώτο παρθένο έδαφος για να ριζοβολήσει μέσα του, να δέσει και να μεστώσει η ταξική, η εργατική του συνείδηση.

Η εφηβεία του κύλησε μέσα στην πολυτάραχη δίνη της πολεμικής δεκαετίας 1912 - 1922. Δέκα χρόνια μακελειού, με κατακλείδα την καταισχύνη της μικρασιατικής συμφοράς, υπήρξεν η δεύτερη οδυνηρή εμπειρία της ζωής για τον Μήτσο Παπαρήγα. Και στάθηκε αρκετή για να μισήσει ο νέος τον πόλεμο και τις σκοτεινές δυνάμεις που τον προκάλεσαν και τον συνδαύλισαν: Το διεθνή ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους υποτελείς του - την αστική τάξη με τη "Μεγάλη Ιδέα" της. Ο Μήτσος Παπαρήγας πήρε ενεργό μέρος στα "επιστρατικά" του Βόλου, ένα κίνημα που εξέφραζε το αντιπολεμικό φρόνημα των φαντάρων. Στο ναυτικό, όπου υπηρετούσε, σκόρπαγε κρυφά αντιπολεμικές προκηρύξεις. Αυτό ήταν το βάφτισμά του στη μαζική πάλη.

Ο Μήτσος Παπαρήγας _στο κέντρο, σε συγκέντρωση
Δίπλα του, διακρίνονται οι Ζαχαριάδης και Στρατής

Ο αγώνας για μια καλύτερη μοίρα κάτω από τον ήλιο της πατρίδας όλων των ανθρώπων του μόχθου, η πάλη για ν' ανατείλουν και για τον ελληνικό λαό καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο, έγινε από τότε για τον Μήτσο Παπαρήγα ο υπέρτατος σκοπός της ζωής του. Ενας σκοπός, στον οποίο αφιέρωσε τα πάντα, επισφραγίζοντας την προσφορά του και με τον ίδιο το θάνατό του.

Ο Μήτσος Παπαρήγας εντάχθηκε στις γραμμές του ΚΚΕ τον Οχτώβρη του 1922. Μπήκε στο Κόμμα με πλήρη συνείδηση ότι εντάσσεται στην πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Και ρίχτηκε με φλόγα, με πίστη, με αφοσίωση στον αγώνα.

Το 1924 πρωτοστατεί κιόλας στην οργάνωση της μεγάλης απεργίας του Βόλου κι αναδείχνεται καλός οργανωτής και ατρόμητος μαχητής. Συνεπής, θετικός, μετρημένος, με εξαιρετικές προσωπικές αρετές την παλικαριά, την αφοσίωση στην υπόθεση της εργατικής τάξης και την αδιαλλαξία του απέναντι στον ταξικό εχθρό, ο Μήτσος Παπαρήγας κέρδισε την αγάπη, το σεβασμό και την εμπιστοσύνη της εργατιάς του Βόλου, που τον αναδείχνει, το 1927, Γραμματέα του Πανεργατικού Κέντρου της μεγάλης θεσσαλικής εργατούπολης.

Το ίδιο επάξια ανεβαίνει ο Μήτσος Παπαρήγας γρήγορα και τις βαθμίδες της κομματικής ιεραρχίας. Το 3ο Συνέδριο του Κόμματος, στα 1926, τον εκλέγει μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Και μετά το 4ο Συνέδριο, εκλέγεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η θητεία του στα ανώτατα καθοδηγητικά όργανα του Κόμματος δεν του δημιούργησε ποτέ ίχνος έπαρσης. Αντίθετα. Ο Μήτσος Παπαρήγας έδειχνε "έργω και λόγω" πως η εμπιστοσύνη των μελών του Κόμματος, η εμπιστοσύνη της εργατικής τάξης που σε ανεβάζει στα καθοδηγητικά αξιώματα απαιτεί από σένα πολλαπλό φόρτο δουλιάς και δράσης και ένα πρότυπο ήθους, παλικαριάς, σύνεσης και πίστης. Κι ο Παπαρήγας δεν πρόδωσε ούτε στη ζωή του, ούτε και στις στιγμές του άγριου θανάτου του αυτή την εμπιστοσύνη των απλών συντρόφων του Κόμματος και της ελληνικής εργατιάς.

Η ζωή του υπήρξε πυκνή σε δοκιμασίες και πολυτάραχη. Οι διώξεις εναντίον του αρχίζουν από το 1923, όταν ήταν Γραμματέας του Συνδέσμου Παλαιών Πολεμιστών του Βόλου. Δυο χρόνια φυλακή για προκήρυξη κατά του Πάγκαλου. Το 1927, η δικτατορία του Πάγκαλου τον στέλνει έξι μήνες εξορία στην Αμοργό. Το 1930 δυόμισι μήνες φυλακή στο Ιτζεδίν. Μόλις αποφυλακίζεται, ξαναπιάνεται και καταδικάζεται σε τριάμισι χρόνια φυλακή και δυο χρόνια εξορία. Κατορθώνει, όμως, το 1931 να δραπετεύσει από τις φυλακές Συγγρού, κρύβεται για ένα διάστημα στην Αθήνα κι ύστερα, με τη βοήθεια του Κόμματος, φεύγει στο εξωτερικό, όπου του δίνεται η ευκαιρία να εξοπλιστεί θεωρητικά.

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ρίχνεται με φλόγα στην παράνομη δουλιά, ως το 1936, όπου τον πιάνουν στην Πάτρα. Οχτώ χρόνια δέσμιος της μεταξικής δικτατορίας και των χιτλερικών καταχτητών, ο Μήτσος Παπαρήγας πέρασε σκληρές δοκιμασίες. Και βγήκε και πάλι παλικάρι. Απομόνωση της Κέρκυρας, Κίμωλος, Ακροναυπλία, Χαϊδάρι. Με τη βοήθεια του Κόμματος δραπετεύει από το Χαϊδάρι το 1944, δουλεύει παράνομα στην Αθήνα και προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.

Μετά την Κατοχή δουλεύει στα συνδικάτα και στην κομματική οργάνωση του Βόλου ως το 1946, που οι εργάτες του Βόλου τον εξέλεξαν αντιπρόσωπό τους στο 8ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ και το Συνέδριο τον εξέλεξε Γενικό Γραμματέα της ΓΣΕΕ.

Το 1947 η Ασφάλεια, με υπόδειξη των Αμερικανών, συνέλαβε την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ, μαζί και τον Παπαρήγα, ο οποίος στάλθηκε εξορία στην Ικαρία. Κατορθώνει όμως και πάλι να δραπετεύσει από την εξορία, γυρίζει στην Αθήνα και αρχίζει να δουλεύει μέσα στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας της εποχής του εμφυλίου πολέμου. Εκεί τον πιάσανε για τελευταία φορά. Τον έσυραν στ' άντρα της βίας, τον βασάνισαν σκληρά και τελικά τον δολοφόνησαν, σκηνοθετώντας δήθεν "αυτοκτονία" του μέσα στο κελί της απομόνωσής του».

Χαρακτικό του Γ. Βαρλάμου

Χαρακτηριστικό του η ανιδιοτέλεια,
πίστη του η κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση

Για όσους γνώρισαν τον Μήτσο Παπαρήγα, η ζωή και η δράση του, αξεχώριστα και τα δυο στην υπόθεση της εργατικής τάξης, αποτελούσαν παράδειγμα που διδάσκει τις αρετές του κομμουνιστή και τις αξίες, για τις οποίες ο άνθρωπος αφοσιώνεται ανιδιοτελώς, δίνοντας και την ίδια τη ζωή του, αφού αυτή δεν μπορεί να σταθεί πάνω από τη συνείδηση που πάει να ξεριζώσει ο ταξικός αντίπαλος της εργατικής τάξης. Αυτός που παίρνει ακόμη και ζωές αγωνιστών, γιατί δεν μπορεί να πάρει τις συνειδήσεις τους. Την αξία του την παραδέχτηκαν όλοι όσοι τον γνώρισαν. Κι όσοι απ' αυτούς έγραψαν κάτι γι' αυτόν, ήτανε πάντα επαινετικό, αλλά και σεμνό ταυτόχρονα, όπως ταίριαζε στη μεγάλη προλεταριακή φυσιογνωμία.

«Φωτεινά πρόσωπα αγωνιστών, σαν το Μήτσο Παπαρήγα, έγραφε το αφιέρωμα στα 20 χρόνια από τη δολοφονία του, έχουν πολλά να διδάξουν, ακόμα και μέσα από τον τάφο τους. Ο "μπάρμπα-Μήτσος" - όπως τόσο οικεία και με τόση αγάπη τον αποκαλούσαν όσοι τον γνώρισαν από κοντά - άφησε στη μνήμη των συναγωνιστών του, στη μνήμη των συντρόφων του στο Κόμμα και των συναδέλφων του της δουλιάς, ένα φωτεινό πρότυπο αγωνιστή, ηγέτη, ανθρώπου. Ηξερε να διοχετεύει την πίστη του και την αφοσίωσή του στη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία, γιατί η πίστη του αυτή ήταν ακέρια, αλύγιστη, χωρίς ταλαντεύσεις, χωρίς νοθείες. Ηξερε να ζητά την αυστηρή προσήλωση στις αρχές του μαρξιστικού - λενινιστικού κόμματος, γιατί πρώτα απ' όλα η δική του προσήλωση σ' αυτές τις αρχές ήταν απαρέγκλιτη. Ηξερε να οδηγεί τους κομμουνιστές και τους εργάτες σε ηρωισμούς, γιατί ο ίδιος ήταν πρώτα απ' όλα παλικάρι. Ηξερε, τέλος, να διδάσκει την κομμουνιστική ανθρωπιά, γιατί η ίδια η ζωή του, η συμπεριφορά του, ο λόγος του ο κοφτός και σταράτος, ο πόνος του για τον άνθρωπο, ακτινοβολούσαν ανθρωπιά».

Αλλά είναι ενδιαφέροντα, επίσης, όσα αναφέρονται για την προσωπικότητα του Μήτσου Παπαρήγα, σε άρθρο δημοσιευμένο στο περιοδικό του ΚΚΕ «Νέος Κόσμος», το 1966. «Ηταν, αναφέρεται στο άρθρο, ένας σύντροφος με πολύπλευρες ικανότητες και υψηλές αρετές. Από τους θαλασσόλυκους του κόμματός μας. Ηταν σοβαρός, μετρημένος, σχολαστικός και λιγομίλητος. Ακέραιος και με ήθος. Σαν κομμουνιστή, τον χαρακτήριζε η προσωπική παλικαριά, η αφοσίωση στην υπόθεση της εργατικής τάξης, η αδιαλλαξία απέναντι στον ταξικό εχθρό. Σαν ηγετικό στέλεχος, τον διέκρινε το πρακτικό πνεύμα, συγκροτημένη σκέψη, οργανωτικότητα, ικανότητα να ξεχωρίζει κάθε φορά το βασικό στην κάθε κατάσταση. Σαν συνδικαλιστή ηγέτη - η προσπάθεια να πραγματοποιηθεί μια όσο το δυνατόν πολύπλευρη ενότητα της εργατικής τάξης, την οποία έβλεπε σαν το αποφασιστικό όπλο για την επιτυχία της πάλης των εργαζομένων.

Από μαρτυρίες που υπάρχουν στο διάστημα του Εμφυλίου που ήταν παράνομος, ο Μ. Παπαρήγας έγραφε μια μπροσούρα για τα οργανωτικά προβλήματα των συνδικάτων στο καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Επίσης είχε γράψει ένα σχέδιο Καταστατικού της ΓΣΕΕ και ένα "Σχέδιο για την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος" της χώρας μας».

Πηγές:

1. Γιώργου Εμμ. Μαυρίκου, «Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα 1918-1948 - Δυο γραμμές σε διαρκή αντιπαράθεση», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

2 Περιοδικό «Δημοκρατικός Στρατός», επανέκδοση «Ριζοσπάστης» 1996, τεύχος Μάρτη 1949, τόμος β`.

3. Περιοδικό «Νέος Κόσμος» τεύχος 5/1969.

4. Περιοδικό «Νέος Κόσμος», 5/1966.

Με πληροφορίες από το Ριζοσπάστη
και τον “Νέο Κόσμο”
_περιοδικό που αντικαταστάθηκε από την ΚΟΜΕΠ

_______________
Δείτε και Ριζοσπάστης
ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ _ Άξιος ηγέτης της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ