Μέχρι και παρέμβαση του εισαγγελέα είχαμε (με καθυστέρηση μιας βδομάδας) για τη θανάτωση της φώκιας που διέταξε «προκαταρκτική έρευνα από τον Λιμενικό Σταθμό» και «να διερευνηθεί το κατά πόσο επιτρέπεται η αλιεία με ψαροντούφεκο σε προστατευόμενο χώρο»...
Ο λόγος για την δολοφονία του «Κωστή», της φώκιας - σύμβολο για το νησί της Αλοννήσου.
🆘 Dietro le quinte
Ήταν Μάρτης του 2000, όταν 12 περιβαλλοντικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα (Αρκτούρος, Αρχέλων, Δίκτυο «Μεσόγειος SOS», Δίκτυο προστασίας φυσικού περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς, Ελληνική Εταιρεία για την προστασία του περιβάλλοντος, Ελληνική Εταιρεία προστασίας της φύσης, Ορνιθολογική Εταιρεία, Εταιρεία μελέτης και προστασίας της μεσογειακής φώκιας, Μεσογειακός σύνδεσμος για τη σωτηρία των θαλάσσιων χελωνών, Οικοτοπία, Φίλοι του ελληνικού κέντρου περίθαλψης άγριων πουλιών και ζώων και WWF – Ελλάς), συνέταξαν το ερωτηματολόγιο και ζήτησαν από τα τότε κόμματα ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΚΚΙ, ΣΥΝ και Φιλελεύθεροι να πάρουν θέση.
Η ατζέντα ήταν
🔹 Θεσμικά θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς,
🔹 Ανθρωπογενές περιβάλλον και ανθρώπινες δραστηριότητες,
🔹 Φυσικό περιβάλλον και Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στην Αθήνα
Από πλευράς ΚΚΕ ο
Σπ. Χαλβατζής επισήμανε ότι «οι
οικονομικά ισχυροί του πλανήτη, οι
κυβερνήσεις που τους εκφράζουν και όλο το σύστημα που τους υπηρετεί
αντιμετωπίζουν το περιβάλλον ως…
1. «Πηγή άντλησης φυσικών πόρων,
2. Φυσικό χώρο, όπου
εγκαθίστανται οι τεράστιες μονάδες επεξεργασίας των πόρων αυτών και όπου
πραγματοποιείται η διακίνησή τους,
3.φυσικό μέσο, όπου απορρίπτονται τα κάθε είδους απόβλητα
από τις δραστηριότητες αυτές», τονίζοντας και τις νωπές επιπτώσεις από το
βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, σημειώνοντας
πως «θεωρούμε ως σοβαρή παράλειψη
αναφοράς στο κείμενο» (και στο ερωτηματολόγιο) το θέμα του πολέμου.
Τον χαρακτήρισε παράγοντα ραγδαίας και
ευρείας υποβάθμισης του περιβάλλοντος και καταστροφής της παγκόσμιας
πολιτισμικής κληρονομιάς.
«Στην περιοχή των Βαλκανίων, τόνισε, η οικολογική κρίση δεν επιδεινώνεται μόνο
από την επίδραση των όλο και περισσότερο οξυνόμενων παγκόσμιων περιβαλλοντικών
προβλημάτων (φαινόμενο θερμοκηπίου, μείωση της στιβάδας του όζοντος,
διασυνοριακή ρύπανση, διατροφική εξάρτηση, συνεχιζόμενες δοκιμές πυρηνικών
όπλων), αποτέλεσμα συνειδητών επιλογών του μεγάλου πολυεθνικού κεφαλαίου.
Ούτε μόνο από την πλήρη αδυναμία των νέων εκμεταλλευτικών καθεστώτων, που
προέκυψαν μετά την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος, να καλύψουν ακόμη και
τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες των πολιτών τους, πόσο μάλλον να διαχειριστούν
σύνθετα περιβαλλοντικά ζητήματα.
«Πέρα απ' αυτά - συμπλήρωσε - η οικολογική κρίση επιδεινώνεται και από τις εκτεταμένες καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον, που προκάλεσαν οι πρόσφατοι μαζικοί βομβαρδισμοί των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ στη γειτονική μας Γιουγκοσλαβία. Επιδεινώνεται ακόμη από την τεράστια ποσότητα των στερεών, υγρών και αέριων τοξικών ρύπων, που δημιουργήθηκαν από την εγκληματική αυτή δράση. Ρύποι, που "μετανάστευσαν" και στη χώρα μας μέσω επεισοδίων διασυνοριακής αέριας μεταφοράς και συνεχίζουν ακόμη να μεταναστεύουν μέσω της επιφανειακής, κύρια, απορροής των νερών της βροχής».
Αφού στάθηκε συνοπτικά,
στις οι θέσεις του Κόμματος για θεσμικά σχετικά ζητήματα (πχ. διαχωρισμός
των Δημοσίων Εργων, από το Περιβάλλον και τη Χωροταξία), τα πολιτιστικής
κληρονομιάς (με το τεράστιο ειδικό βάρος που έχουν στη χώρα μας) της προστασίας
των δασών κλπ., μίλησε ωμά για τις «περιβαλλοντικές»
Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις - ΜηΚυΟ, αναφέροντας ότι υπάρχουν αρκετά
ιδρύματα, χαρακτηριζόμενα ως «ΜηΚυΟ», τα οποία συνδέονται άμεσα με ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες της χώρας, τους
μακροπρόθεσμους στόχους των οποίων είναι προφανές ότι υπηρετούν.
Επίσης –είπε «διατηρούμε τις πιο ισχυρές
επιφυλάξεις» για τις προθέσεις και
τα κίνητρα των δωρητών και χορηγών, που, στα πλαίσια των δικών τους
σχεδιασμών και επιλογών, διαθέτουν σημαντικά ποσά σε ΜΗΚΥΟ, επιβραβεύοντας ή μη
κατά το δοκούν και πάντα επιλεκτικά τη δράση ή μη δράση τους.
Το 2008 ο Ριζοσπάστης βλ ΜΗΚΥΟ
και ... εξέχουσες προσωπικότητες, αποκάλυπτε πως από μέλη
βασιλικών οικογενειών, επιχειρηματίες και προέδρους πετρελαϊκών πολυεθνικών έως
τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και τον Αλ Γκορ, έχουν περιβαλλοντικές «ευαισθησίες»,
έχουν αναμειχθεί με τις γνωστότερες διεθνούς εμβέλειας οικολογικές ΜηΚυΟ,
ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται για τα
πρόσωπα, μα για τα συμφέροντα τα
οποία έχουν ταχθεί να υπηρετούν, δηλαδή τα καπιταλιστικά κέρδη.
Και αυτό αποκαλύπτεται όχι μόνο από τη δράση τους, που κάθε άλλο παρά πίεση
ασκεί στις αστικές κυβερνήσεις, μα και από τα πρόσωπα, τα οποία έχουν
«διοριστεί» να υπηρετήσουν τον καπιταλισμό και από αυτό το πόστο...
Να θυμίσουμε πως τότε το «φαινόμενο» Greta Thunberg, δεν είχε ακόμη ανατείλει και στο χώρο του Ελληνικού (παραλία, πρώην αεροδρόμιο, πρώην αμερικανική βάση) η «οικολογική» ανάπλαση ήταν στα σπάργανα, ενώ σήμερα…
Ας δούμε ενδεικτικά τι φανερώνει το παρελθόν της πασίγνωστης
περιβαλλοντικής ΜΗΚΥΟ, WWF:
Πρώτος πρόεδρος (1962 - 1976) του διεθνούς τμήματος του WWF υπήρξε ο πρίγκιπας
Βερνάρδος της Ολλανδίας, σύζυγος της βασίλισσας Βεατρίκης της Ολλανδίας. Ο
Βερνάρδος, που χαρακτηρίζεται στον επίσημο ιστοτόπο του WWF ως «Ιδρυτής
Πρόεδρος» της οργάνωσης.
Επόμενος πρόεδρος του WWF, την περίοδο 1976 - 1981 υπήρξε, σύμφωνα με τον
ιστοτόπο της WWF, ο «Μεγάλος Γέροντας της Shell» Ολλανδός Τζον Χ. Λούντον
(John H. Loudon). Ο Λούντον ήταν πρόεδρος της Royal Dutch/Shell (της γνωστής
πετρελαϊκής εταιρείας) από το 1951 έως το 1965, και μέλος της Συμβουλευτικής
Επιτροπής της Chase Manhattan Bank, της τράπεζας των Ροκφέλερ.
Από το 1981 έως το 1996 πρόεδρος του WWF υπήρξε ο Δούκας του Εδιμβούργου,
ο οποίος γεννήθηκε ως Πρίγκιπας Φίλιππος της Ελλάδος, και υπήρξε ο
σύζυγος της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο Φίλιππος ήταν
εγγονός του Βασιλιά Γεωργίου Α΄ των Ελλήνων. Σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος του
WWF.
Επίσης, ο σημερινός πρόεδρος του ελληνικού τμήματος του WWF, είναι στέλεχος της
Eurobank.
«Πράσινοι» επιχειρηματίες
Μπορεί οι δράσεις της Γκρίνπις να «πλασάρονται» σαν
ιδιαίτερα ριζοσπαστικές, κόντρα στα ...μεγάλα συμφέροντα, σύμφωνα όμως με το
Αρχείο Ειδήσεων του BBC, το τμήμα της Γκρίνπις (Greenpeace) στη Βρετανία
βρέθηκε στο στόχαστρο μετά την απόφαση του προέδρου της, Λόρδου Μέλτσετ,
να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εταιρεία δημοσίων σχέσεων Burson -
Marsteller, τη μεγαλύτερη εταιρεία δημοσίων σχέσεων στον κόσμο, έναντι αδρής
αμοιβής.
Οπως τόνιζε το BBC, «στο πελατολόγιο της Burson -
Marsteller περιλαμβάνονται κυβερνήσεις με πολύ "κακό μητρώο" στον
τομέα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και πολυεθνικές διαβόητες
για την αντι - οικολογική τους δράση. Πιο συγκεκριμένα, η Burson-Marsteller
ανέλαβε, μεταξύ άλλων, να ωραιοποιήσει την εικόνα της κυβέρνησης της Νιγηρίας,
όταν κατηγορούνταν για γενοκτονία στην Μπιάφρα, τον εξωραϊσμό της δικτατορίας
του στρατηγού Βιδέλα στην Αργεντινή που ευθύνεται για τη δολοφονία 35.000
πολιτών καθώς και την κάλυψη των εγκλημάτων της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ.
Πελάτες της εταιρείας - εργοδότη του προέδρου της Greenpeace
είναι, επίσης, το πυρηνικό εργοστάσιο στο Three Mile Island γνωστό από τη
διαρροή του 1979, η Union Carbide που ευθύνεται για 15.000 θανάτους Ινδών που
ζούσαν κοντά στο εργοστάσιό της στο Μποπάλ, καθώς και η βρετανική κυβέρνηση
μετά το σκάνδαλο των τρελών αγελάδων»...
Πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Γκρίνπις είναι ο Γιώργος Βερνίκος,
γνωστός επιχειρηματίας, που το 1975 ίδρυσε και είναι πρόεδρος του ομίλου
εταιρειών Vernicos Yachts. Το 1990 συνίδρυσε το ελληνικό γραφείο της
Greenpeace, του οποίου εξελέγη πρόεδρος το 2001.
...και ο Γκορμπατσόφ «πράσινος»!
«Ψωμί» μυρίστηκε στην υπόθεση ΜηΚυΟ και ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Ο Μ. Γκορμπατσόφ είναι ο ιδρυτής και πρόεδρος της οικολογικής οργάνωσης «Διεθνής Πράσινος Σταυρός» (Green Cross International), που δημιουργήθηκε το 1993, που εδρεύει στη Γενεύη της Ελβετίας και έχει παραρτήματα σε πολλές χώρες του κόσμου (περίπου 20), ενώ για το τμήμα της Οργάνωσης στις ΗΠΑ έχει γραφτεί κατά καιρούς ότι πολλά από τα στελέχη του είναι ιδιαίτερα ...«ευκατάστατοι» επιχειρηματίες των ΗΠΑ.
Μη Κυβερνητικές που ...τα παίρνουν από τη CIA
Σαν υπηρέτες του καπιταλιστικού συστήματος, οι ΜηΚυΟ προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε αυτό με όποιον τρόπο κριθεί αναγκαίος. Είναι αναπόσπαστο τμήμα των καπιταλιστικών μηχανισμών. Χρησιμοποιούνται από ιμπεριαλιστικά κέντρα, παίζουν ενεργό ρόλο στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις.
Για παράδειγμα, η Ρωσική Δούμα ψήφισε νομοσχέδιο, το οποίο απαγορεύει την απευθείας δραστηριοποίηση ξένων ΜηΚυΟ και περιορίζει τη δυνατότητα των ρωσικών ΜΗΚΥΟ να δέχονται ξένη χρηματοδότηση και να απασχολούν μη ρωσικό προσωπικό, μετά από αποκαλύψεις ότι τοπικά τμήματα των ξένων ΜηΚυΟ χρηματοδοτήθηκαν από τη CIA. Απ' ό,τι φαίνεται, οι ΜΗΚΥΟ αξιοποιούνται από τις αστικές κυβερνήσεις και τις μυστικές τους υπηρεσίες ως κινητήριος δύναμη για κοινωνικές αλλαγές αναγκαίες για την εδραίωση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής...
Τον Οκτώβρη του 2009, το δικό τους διαχειριστικό ρόλο στο πλαίσιο της «πράσινης ανάπτυξης» που έκανε τα πρώτα δειλά βήματα με στόχο τη δημιουργία νέων πεδίων κερδοσκοπίας στο μεγάλο κεφάλαιο, άρχισαν να διεκδικούν περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας, έχοντας ως βασική αρχή το ότι και τα μονοπώλια μπορούν να κερδίζουν και το περιβάλλον ταυτόχρονα μπορεί να προστατεύεται, δηλαδή «και η πίτα σωστή και ο σκύλος χορτάτος»!
10 απ αυτές («WWF Ελλάς», «Greenpeace», «Αρκτούρος», «Αρχέλων», Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, «MOm», «Καλλιστώ» και Δίκτυο Μεσόγειος SOS), παρακάμπτοντας εκατοντάδες μάχιμα τοπικά κινήματα, κατέθεσαν στην τότε υπουργό ΠεΧωΔΕ σειρά προτάσεων για αλλαγές στη νομοθεσία περί προστασίας της βιοποικιλότητας, χωρίς όμως να θίγουν ούτε στο ελάχιστο τις βαθύτερες αιτίες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι
οργανώσεις αυτές δεν αρνούνταν την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των
προστατευόμενων περιοχών (σσ. που τότε διοικούνται από τέτοιους φορείς Νομικά
Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου), ούτε ζητούσαν κάποια αλλαγή στο ζήτημα αυτό.
Ανάμεσα στις ρυθμίσεις για την προστασία και διαχείριση των περιοχών ΝΑΤΟΥΡΑ
2000, εξέχουσα θέση έχει αυτή που επιτρέπει μέσα στις περιοχές αυτές την
εγκατάσταση μονάδων ηλεκτροπαραγωγής από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (π.χ.
Αιολικά Πάρκα –σήμερα έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου …πήξαμε από τέτοια),
όπως ζητά και το μεγάλο κεφάλαιο.
Εντελώς υποκριτικά προέβαλαν πρόταση για κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης,
ενώ την ίδια στιγμή είναι υπέρ της εμπορευματοποίησης της γης, προτείνοντας τη
δημιουργία «πράσινου ταμείου» για τη χρηματοδότηση έργων αναπλάσεων και «σωστή»
λειτουργία προστατευόμενων περιοχών, πεδίο στο οποίο πολλές από τις οργανώσεις
αυτές δραστηριοποιούνται, φυσικά με το αζημίωτο...
Δείτε και
Ειδικές Εκδόσεις – Ντοκουμέντα ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Η
οικολογία λίφτινγκ του νεοφιλελευθερισμού ή πεδίο δράσης;
Οταν οι τρόφιμοι των μονοπωλίων και της ΕΕ απονέμουν
«φιλοπεριβαλλοντικά» βραβεία
Εσύ φταις … στο κάτω (πιο κάτω δεν έχει) της γραφής, ο θύτης σου θα μπορούσε να σε τεμαχίσει σε φέτες -δεν το έκανε όμως.
«Αξιέπαινα» τα παιδιά της Mom (https://el.mom.gr/) για την προσφορά τους
γενικά.
Μια πρώτη παρατήρηση: στην ανακοίνωση για τον «Κωστή», παρότι αναφέρεται πως «χτυπήθηκε
επί τούτου με ψαροντούφεκο που έφερε καμάκι μεγάλου διαμετρήματος» γράφει
«δυστυχώς για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι η ανθρώπινη κακία και βλακεία
δεν έχει όρια!, μιλάει για «ευθύνη της ανοησίας του δράστη», καλώντας τις «αρμόδιες
αρχές» (sic!!) «να
αναλάβουν άμεσα δράση …» κλπ.
Αφέλεια;
Εθελοντισμός είναι προσφορά για δράση με τη θέληση του
ατόμου. Εξετάζοντας γενικά το περιεχόμενο του εθελοντισμού, έξω από το «για
ποιο σκοπό», δεν μπορούμε να αποφανθούμε αν πρέπει να είμαστε υπέρ ή κατά του
εθελοντισμού. Η συμμετοχή στη μαζική δράση, στην πολιτική δράση για τη
διεκδίκηση των δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας είναι εθελοντική.
Στον καπιταλισμό χρησιμοποιείται από την
άρχουσα τάξη, προκειμένου να ενσωματώνει συνειδήσεις, αναπτύσσοντας διάφορα
κινήματα εθελοντισμού, μέσα από μια εκστρατεία με όλο και πιο συντονισμένη
μορφή που πλαισιώνεται από κορυφαία ονόματα της αστικής τάξης.
Ο εθελοντισμός, έτσι όπως εφαρμόζεται στον καπιταλισμό από
δυνάμεις που συμφωνούν με τη διατήρησή του, έχει δύο πλευρές.
Πρώτον, αποτελεί μέσον όχι μόνο για την πολυπόθητη συναίνεση, αλλά και την ενεργό
συμμετοχή των λαών στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης
και
Δεύτερον, έχει μια άμεση οικονομική λειτουργία αφού δίνει τη δυνατότητα για γενικευμένης
εμβέλειας ουσιαστικά απλήρωτη εργασία
αφού οι παροχές προς τους εθελοντές είναι ελάχιστες.
Ο στόχος είναι φανερός: Η μείωση των
κρατικών δαπανών για τομείς κοινωνικής πολιτικής, άρα και αύξηση του
κόστους για τους εργαζόμενους με την πληρωμή για κοινωνικές υπηρεσίες
αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης και πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων
υπηρεσιών.
Μ’ ένα σμπάρο δυο τριγόνια: Το τερπνόν και ωφέλιμο –ειδικά για πιτσιρικάδες, δίπλα στους πολιτικο-ιδεολογικούς μηχανισμούς ενσωμάτωσης και ευνουχισμού τμημάτων εργαζόμενων και ανέργων, βάζοντας εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση και συγκαλύπτοντας τις πραγματικές αιτίες της γύμνιας του κρατικού μηχανισμού
Τροχοπέδη στην ανάπτυξη της γνήσιας ταξικής αλληλεγγύης, που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια με τους μπριγαδίστες Henry Reeve.
Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν οι πάνω από 100 εκατομμύρια Ευρωπαίοι εθελοντές το έπαιζαν ξαφνικά Κουβανοί.
