το νέο βιβλίο "Ντα ζβιντάνιγια - Дo свидания"
του Φώντα Λάδη
Τα 100 χρόνια από το θάνατο του Λένιν, που συμπληρώθηκαν φέτος, στάθηκαν μια καλή αφορμή για να συγκεντρωθούν τα κείμενα που είχε γράψει ο Φώντας Λάδης τη δεκαετία του 1980 για τη Σοβιετική Ένωση και να κυκλοφορήσουν από τη Σύγχρονη Εποχή στη σειρά «Σελίδες μέσα στο χρόνο», σειρά στην οποία εντάσσονται και Τα Κυριακάτικα, που εκδόθηκαν πριν έναν χρόνο.
Τα κείμενα αυτά έχουν γραφτεί σαν απόηχος τριών ταξιδιών του συγγραφέα στην ΕΣΣΔ το 1980, το 1982 και το 1983 και, πέρα από τις γενικές διαπιστώσεις, προσκομίζουν κάποια στοιχεία άγνωστα στον Έλληνα αναγνώστη για ορισμένους τομείς της σοβιετικής κοινωνικής ζωής, όπως είναι η εκπαίδευση και η γενικότερη παιδεία, ο κόσμος των εκδόσεων, το σοβιετικό σύστημα βιβλιοθηκών, η εξέλιξη κάποιων νέων τη δεκαετία του 1980 επιστημών (όπως η ψυχογλωσσολογία και η παιδαγωγική).
Κείμενα στα οποία ξεχωρίζει ο μοναδικός τρόπος γραφής του συγγραφέα, που επιτρέπουν στον αναγνώστη να «πάει πίσω στο χρόνο» και να «περπατήσει» στους δρόμους της Μόσχας, του Λένινγκραντ, στους διαδρόμους του Ινστιτούτου Πούσκιν με τους εκατοντάδες σπουδαστές από τις χώρες όλου του κόσμου, που «ζωντανεύουν» εικόνες από τη Σοβιετική Ένωση και δημιουργούν την αίσθηση του μεγάλου, του συγκλονιστικού που ερχόταν από το μέλλον. Κείμενα που δημιουργούν «δέος» για την κοινωνία που έλειπε το κυνήγι του κέρδους και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και ενισχύουν τη βαθιά και αταλάντευτη πεποίθηση ότι ο Σοσιαλισμός είναι η απάντηση για τον 21ο αιώνα.
Αναρωτιέται ο συγγραφέας στον πρόλογό του:
«Τι μπορεί, λοιπόν, τώρα να προσφέρουν
κείμενα που, έτσι όπως παρουσιάζονται εδώ συγκεντρωμένα, κάποια από αυτά μπορεί
ίσως να “προκαλούν” το σημερινό αναγνώστη με την εξιδανίκευση και την
ωραιοποίηση που χαρακτηρίζει ορισμένα σημεία τους;»
"Εστειλα στο Κόμμα..."
Ο Φώντας Λάδης θεωρεί ότι οι αναμνήσεις, οι βαθύτερες επιθυμίες, η έφεση στο όνειρο και στους μεγάλους, ιδανικούς στόχους δεν εμποδίζουν τον άνθρωπο να σταθεί στην πραγματική εικόνα, με το σύνολο των θετικών και αρνητικών στοιχείων της, και δεν τον οδηγούν σε μια προβολή του επιθυμητού πάνω στο υπαρκτό, αν και βέβαια αυτό συμβαίνει πολλές φορές.
Αρκεί αυτός να μπορεί να ελέγχει «αυτήν τη διπλή φύση των πραγμάτων, να εντοπίζει με ειλικρίνεια τις αδυναμίες και να τις διορθώνει, για να πλησιάζει κάθε φορά και περισσότερο, μέσω αυτής της διαδικασίας, στον απόλυτο, εξιδανικευμένο στόχο».
Έτσι, λοιπόν, στο παραπάνω ερώτημα «μπορεί κανείς να απαντήσει ότι και από αυτήν ακόμα την άποψη μπορούν να προσφέρουν, να είναι χρήσιμα. Ώστε κάθε άνθρωπος που είναι στρατευμένος στο όραμα της κοινωνικής αλλαγής να εντοπίζει ακριβέστερα -για τους άλλους και για τον εαυτό του- την αλήθεια, όπου και αν την εξετάζει, και να την παρουσιάζει έτσι ακριβώς όπως είναι. Έτσι, θα είναι τελικά ασφαλώς πολύ πιο πειστικός τόσο στις πολιτικές του αντιπαραθέσεις όσο -ακόμα περισσότερο- και στον καλόπιστο διάλογο με τους πολιτικούς του συμμάχους και τους απλούς εργαζόμενους.»
Και αυτό γιατί ο συγγραφέας ξέρει κάτι με σιγουριά: «Ότι εκεί, στο μέλλον, μαζί με τα πρωτοφανέρωτα, στη μορφή, χαρακτηριστικά της νέας, επαναστατικής κοινωνίας, θα βρίσκεται -και θα μας χαμογελάει καλοπροαίρετα- ολόκληρη η Σοβιετική Ένωση. Με την ορμή, τα επιτεύγματα και το παράδειγμά της. Αυτής, της ρωσικής επανάστασης, θα είναι παιδί η κοινωνία που θα έρθει. Ραντεβού, επομένως, στο μέλλον. Εκεί, που μας περιμένει η Σοβιετική Ένωση.»
- Ενώνουμε και τη δική μας φωνή με τη φωνή του Φώντα
Λάδη:
Ντα ζβιντάνιγια, λοιπόν, στο επανιδείν. -
σσ. Дo свидания (Ντα ζβιντάνιγια) σημαίνει αντίο
...γεια χαρά σας!!
κυριολεκτικά στο επανιδείν
ℹ️
_ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
· Γνωριμία με το αύριο…
· Ένα σύστημα χωρίς θεμελιακές αδυναμίες
· Τι σημαίνει φοιτητής στη Σοβιετική Ένωση
· Ένα «μπλε πουλί» πάνω από τη Μόσχα
· Στον άπειρο κόσμο του σοβιετικού βιβλίου
· Πιονέροι: Η εξέλιξη μιας οργάνωσης
· Ένα όνειρο του Λένιν που έγινε πραγματικότητα
· Μπούμερανγκ
· Φόβος ιδεών
· Ο κόσμος του παιδιού
_ ΔΥΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ
· Αλεξέι Α. Λεόντιεβ, Με την ομιλία γνωρίζουμε και αλλάζουμε τον κόσμο
· Γιούρι Β. Ροζντεστβένσκι, Η γλωσσολογία στην εποχή των κομπιούτερ
_ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
· Αντίο, Μάνο
· Έξι ρωσικά τραγούδια
· Από τη Μόσχα με χιούμορ
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ (Φωτογραφικό παράρτημα)
Τα βιβλία του Φώντα Λάδη εδώ
Περισσότερα στο https://www.fondasladis.com/
Οικονομική εξόρμηση του ΚΚΕ Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2024:
η οικονομική μας αυτοτέλεια ήταν πάντα υπόθεση του λαού!
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα στα μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, στους οπαδούς και φίλους για την επιτυχία της φετινής οικονομικής εξόρμησης. Όπως αναφέρει στην ανακοίνωση της: «Η οικονομική στήριξη στο ΚΚΕ σημαίνει ενίσχυση της μοναδικής πολιτικής δύναμης που αποδεδειγμένα οργανώνει τον αγώνα για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή κόντρα στο μεγάλο κεφάλαιο, στις κυβερνήσεις του, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και όσους υπηρετούν τον καπιταλιστικό "μονόδρομο"».
Το Κόμμα μας σε όλη του την Ιστορία στηρίχθηκε στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Τα παραδείγματα από τις πιο δύσκολες, τις πιο μαύρες περιόδους, στα χρόνια της παρανομίας και των διώξεων, αποτελούν για εμάς πηγή έμπνευσης, μας διδάσκουν και μας καθοδηγούν. Παραθέτουμε ορισμένα χαρακτηριστικά τέτοια παραδείγματα.
1943:
Στα χρόνια της Κατοχής, το ΚΚΕ
αποτέλεσε τον νου, την καρδιά και τον καθοδηγητή του αγώνα ενάντια στους
ναζιστές - φασίστες κατακτητές και στα ντόπια στηρίγματα τους. Προκειμένου να
εξασφαλίσει τα απαραίτητα μέσα για τις ανάγκες αυτού του τεράστιου αγώνα
απευθύνθηκε στον λαό, ανακοινώνοντας τον Αύγουστο του 1943 την έναρξη του «Πανελλαδικού Εράνου Εθνικής
Απελευθέρωσης».
Ριζοσπάστης, 10 Αυγούστου 1943: «Το
ΚΚΕ καλεί τον ελληνικό λαό να δώσει τα μέσα για να δυναμώσει τον εθνικό -
απελευθερωτικό αγώνα. Και από την 1η Σεπτέμβρη ανοίγει Πανελλαδικό
Έρανο για ένα δισεκατομμύριο δραχμές. Σε χρήμα ή σε είδος. Έχει απόλυτη
σιγουριά ότι οι εργάτες - υπάλληλοι, οι αγρότες, οι βιοτέχνες και
επαγγελματίες, όλος ο ελληνικός λαός, θα ξεπεράσουν το ένα δισεκατομμύριο. Κάθε
συνεισφορά είναι συμβολή στη λευτεριά της Ελλάδας».
Η Οικονομική Εξόρμηση του Κόμματος είχε συγκλονιστική
επιτυχία, καθώς το πλάνο καλύφθηκε
κατά δέκα φορές.
1946: Η
Χρυσούλα Γκόγκογλου, στέλεχος του ΚΚΕ, διηγείται στον «Οδηγητή» τον Νοέμβριο
του 1976: «Θεσσαλονίκη, χειμώνας
‘46... Η τρομοκρατία και το παρακράτος οργιάζει στην ύπαιθρο. Σκορπάει τον τρόμο
και το θάνατο (...). Μέσα σ' αυτήν την
κατάσταση άρχισε η οικονομική εισφορά, ο έρανος του Κόμματος. Ο
λαός μας, όμως, έδειξε γι' άλλη μια φορά την αγάπη, την πίστη και την αφοσίωσή
του στο ηρωικό του Κόμμα, στο ΚΚΕ.
Μ' όλη τη φτώχεια και τον κατατρεγμό έδωσε με κάθε τρόπο το συγκινητικό και
αγωνιστικό του «παρών»! Δε θα ξεχάσω ποτέ το λεπτό κορίτσι από το Μεταλλικό του
Κιλκίς, που, μεταμφιεσμένη σε ηλικιωμένη γυναίκα, πέρασε από τα μπλόκο των
συμμοριών των Παπαδόπουλων, με κίνδυνο της ζωής της έφτασε στη Θεσσαλονίκη.
Λάμποντας από χαρά, γεμάτη ικανοποίηση και υπερηφάνεια μας παράδωσε το μικρό
της «θησαυρό»... Και δεν ήταν μόνο η χρηματική του αξία. Ήταν αυτή η αυταπάρνηση και η
αυτοθυσία που δεν μετριέται παρά μόνο με το μέτρο της αγάπης και της πίστης
προς το Κόμμα. Το μικρό σακουλάκι είχε μέσα ό,τι πολυτιμότερο είχε η
κάθε οικογένεια: ένα δαχτυλίδι, μια καρφίτσα, οικογενειακά ενθύμια, ακόμα και
τους βαφτιστικούς σταυρούς των παιδιών τους και τις βέρες που ‘χουν κιόλας
τριφτεί με τα χρόνια στα τιμημένα δουλευτάρικα χέρια...»
1967-1974: Στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας, το Κόμμα, που τότε είχε την έδρα του στο εξωτερικό, αλλά και Κλιμάκιο της ΚΕ του ΚΚΕ και οι Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα σταθερά ενίσχυαν κρατούμενους και εξόριστους αγωνιστές και τις οικογένειές τους. Παρά τις δυσκολίες, οι εργαζόμενοι έβρισκαν τρόπους να ενισχύουν το Κόμμα κάτω από τη “μύτη" της χούντας, όπως φαίνεται από το παρακάτω περιστατικό: «12.500 δρχ. έβαλαν στο ντουλάπι γνωστού κομμουνιστή με πρωτοβουλία τους οι συνάδελφοί του στο ερ¬γοστάσιο για ενίσχυση της αντιδικτατορικής πάλης» (Ριζοσπάστης, Απρίλης 1969).
1994 Στις 21-Οκτ η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ πλημμυρίζει _οι εγκαταστάσεις του «Ριζοσπάστη», του «902», της «Τυποεκδοτικής», τα γραφεία του Κόμματος και - το σημαντικότερο - το Αρχείο του Κόμματος βρέθηκαν στις λάσπες. Το μέγεθος της καταστροφής ανυπολόγιστο. Η ανάγκη οικονομικής και υλικής ενίσχυσης προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ζημιές επίσης τεράστια.
9.33 | 21η
Οκτώβρη1994 _στα γραφεία
του «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» επικρατεί «οργασμός» δουλειάς. Όλοι έχουν ριχτεί, μαζί με το
υπόλοιπο κομματικό δυναμικό, στη μάχη του δεύτερου γύρου των δημοτικών εκλογών.
Πέραμα, Καισαριανή, Κοκκινιά, Ταύρος, Ελληνικό, Πετρούπολη, Βύρωνας,
αγωνίζονται να βγάλουν κομμουνιστή δήμαρχο. Οι ανταποκρίσεις των συντρόφων, από
τις τελευταίες προεκλογικές συγκεντρώσεις των υποψηφίων που στηρίζει το ΚΚΕ,
αρχίζουν να φτάνουν σιγά σιγά στην εφημερίδα... Η δυνατή βροχή που έχει αρχίζει
να πέφτει από νωρίς δημιουργεί έναν τεράστιο χείμαρρο που έρχεται από το ρέμα
του Ποδονίφτη. Ένα από τα ρέματα που καταλήγουν στο πουθενά, με μελέτες που δεν
έγιναν ποτέ... οδηγεί μαθηματικά στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα.
Λίγα λεπτά αργότερα, οι κάτω όροφοι του κτιρίου στον Περισσό αρχίζουν να
πλημμυρίζουν. Οι μηχανές της «Τυποεκδοτικής» σιγούν και μετά από λίγο
«θάβονται» κάτω από τα ορμητικά νερά. Το σήμα του «902» βουβό, καθώς ο σταθμός
χτυπήθηκε από ολοκληρωτική καταστροφή. Τελευταίο δελτίο ειδήσεων στις 7.00. Το
αρχείο του Κόμματος γίνεται ένα με τη λάσπη. Το κτίριο βυθίζεται στο σκοτάδι.
Δείτε__
Στη μάχη για τη συντήρηση του "σπιτιού " μας,
του κτιρίου της ΚΕ του ΚΚΕ
Ριζοσπάστης 1η Γενάρη 1995: Υπόθεση όλου του λαού __Το 62,5% του γενικού της πλάνου έχει καλύψει η έκτακτη πανελλαδική Οικονομική Εξόρμηση για την αποκατάσταση των καταστροφών που προκάλεσαν οι πλημμύρες στο κτίριο της ΚΕ του ΚΚΕ, τον "902" και την "Τυποεκδοτική". Ένα μήνα αργότερα το πλάνο υπερκαλύφθηκε –όπως όλα τα πλάνα του ΚΚΕ. Η τεράστια οικονομική ενίσχυση για το Αρχείο έπιασε τόπο… Η στήριξη των απλών ανθρώπων του μόχθου, των νέων, είναι πολλές φορές ιδιαίτερα συγκινητική. Μαθητές "έσπασαν" τους κουμπαράδες τους για να στηρίξουν το ΚΚΕ. Ένας απολυμένος εργάτης προσέφερε 50.000 δραχμές απ’ το επίδομα του ΟΑΕΔ. Οι προσφορές ξεπερνάνε τα σύνορα της χώρας.
σσ. Και μια (από τις πολλές) προσωπική εμπειρία: μια φίλη του Κόμματος, από την Καλλιθέα η Πέρσα Κ. με πήρε τηλέφωνο: Γιάννη, χρήματα δεν έχω, πάρε αυτά!! __και μου έδωσε 4-5 δαχτυλίδια της (που φυσικά δεν “εκποιήθηκαν”, αλλά κοσμούν σήμερα το _αποκατεστημένο, πολιτικό και ιστορικό αρχείο του Κόμματος
