Ζωή a la russe: Λαθροχειρίες αστών δημοσιογράφων

Καπιταλιστική Ρωσία = ΕΣΣΔ (γνωστή καραμέλα) γκουλάγκ, "αδιαφορία του σοβιετικού κράτους για την ανθρώπινη ζωή", "θύματα του Β΄ Παγκόσμιου που βαφτίστηκαν #ηρωισμός# ενώ οφείλονταν στην αμέλεια και αδιαφορία των διοικητών" … κλπ. η αστική "σωστή" πλευρά της ιστορίας (όπως λέμε ρώσικη σαλάτα).

Περί του μεγάλου Σοβιετικού σκηνοθέτη σεναριογράφου δάσκαλου δραματικής και ηθοποιού Σεργκέι Μπονταρτσούκ (1920-1994) ο λόγος. Γνωστού γιατί ασχολήθηκε μεταξύ άλλων με κινηματογραφικές διασκευές λογοτεχνικών έργων των Μιχαήλ Σόλοχοφ, Λέων Τολστόι Αντόν Τσέχωφ κά. Σκηνοθέτησε ταινίες σταθμούς του σοβιετικού σινεμά όπως το Πόλεμος και ειρήνη: Μέρος 1^ο – 2^ο 3^ο 4^ο (1965-1970 Voyna i mir, το αριστούργημα του Τολστόι) _τιμήθηκε με Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Ξενόγλωσσης Ταινίας “η Μοίρα Ενός Ανθρώπου” (Sudba cheloveka 1959), , Βατερλώ (1970 με Ροντ Στάιγκερ στον ρόλο του Ναπολέοντα, Κρίστοφερ Πάλμερ, Όρσον Γουέλς, Τζακ Χόκινς κ.ά), οι Κόκκινες Καμπάνες (1982) Sudba cheloveka (1959) Boris Godunov (1986) Tikhiy Don (ο ήρεμος Δον _2006) Boris Godunov (1986) Krasnye kolokola, film pervyy - Meksika v ogne (συμπαραγωγή Σοβιετικής Ένωσης, Ιταλίας και  Μεξικού 1982, ενδοσκοπώντας στην επανάσταση του Μεξικού και την μεγάλη Οκτωβριανή), η τιτανομαχία τού ποταμού Ντον (1975) κλπ. (κάπου 70 ταινίες), Επίσης έπαιξε σε 10άδες ως πρωταγωνιστής  
Στο Πόλεμος και ειρήνη, μέσα από την ιστορία πέντε οικογενειών της αριστοκρατίας αναδύεται το μωσαϊκό της τσαρικής Ρωσίας και με την παραστατική περιγραφή των μαχών και των συρράξεων, ο Τολστόι αφήνει να διαφανούν οι βαθύτερες σκέψεις του για έννοιες όπως ο πατριωτισμός, ο ανθρωπισμός και η ηθική και ο Μπονταρτσούκ το μεταφέρει πιστά στη μεγάλη οθόνη. Οι αποφάσεις των ηγετικών μορφών των στρατιωτικών εξελίξεων, όπως του Ναπολέοντα και του Κουτούζοφ, περνούν σε δεύτερη μοίρα για να αναδειχτεί η αξία της λαϊκής δύναμης και των ικανοτήτων των απλών ανθρώπων. Η ταινία γυρίζεται σε 4 μέρη. Το 1^ο διαρκεί 147λ, το 2^ο 100, το 3^ο 84 και το 4^ο 100’ _πραγματικό έπος. Ο κεντρικός πρωταγωνιστικός ρόλος, η πριγκίπισσα Νατάσα Ροστόβα, ερμηνεύτηκε από την Λουντμίλα Σαβέλιεβα, η οποία είχε πρόσφατα αποφοιτήσει από την φημισμένη Ακαδημία Ρωσικού Μπαλέτου Βαγκάνοβα _ Λουντμίλα Γκουρτσένκο, Αναστάζια Βερτινόσκαγια καθώς και άλλες ηθοποιοί επιθυμούσαν σφόδρα να ερμηνεύσουν τον ρόλο της Νατάσα Ροστόβα, όμως ο Μπονταρτσουκ επέλεξε τη νεαρή μπαλαρίνα, η οποία ερμηνεύει τον ρόλο της καριέρας της.

Γέννημα θρέμμα
της τέχνης του κινηματογράφου στην υπηρεσία
των λαών της ΕΣΣΔ

"Ο νέος κινηματογράφος δε συνέχισε μια παράδοση, αλλά έφερε μια καινούργια καλλιτεχνική προσέγγιση, μια έντονη εμπάθεια σε ό,τι ήταν μπαγιάτικο και απορριπτέο, μια ασυμφιλίωτη εχθρότητα σε σκύβαλα και εντυπωσιασμούς, μια σταθερή αποφασιστικότητα να κρατηθούν έξω από το σινεμά οι παλιές και τετριμμένες πρακτικές, καθ’ ολοκληρία ασύμβατες με την έκφραση της καινούργιας σκέψης, των καινούργιων ιδεών, των καινούργιων συναισθημάτων και καινούργιων λέξεων της νέας εποχής" __Σεργκέι Αϊζενστάιν "Από σήμερα, μαζί με την κατάλυση του τσαρικού καθεστώτος, καταργείται η ύπαρξη της Τέχνης στις αποθήκες και τα ντοκ του ανθρώπινου πνεύματος … Οι πίνακες να απλωθούν από σπίτι σε σπίτι, πάνω από τους δρόμους και τις πλατείες, σαν ουράνια τόξα από πολύτιμους λίθους, για να χαροποιούν και να εξευγενίζουν το βλέμμα του διαβάτη … Όλη η Τέχνη στο λαό!" _ Μαγιακόφσκι 1917

Η τέχνη του κινηματογράφου στην υπηρεσία των λαών της ΕΣΣΔ

Στις 27-Αυγ-1919 η κυβέρνηση της Σοβιετικής Ρωσίας κρατικοποίησε - "επαναστικώ δικαίω", με ειδικό Διάταγμα τον τσαρικό κινηματόγραφο στη χώρα, μια τέχνη μέχρι τότε για τους λίγους "enfant gâté" ακριβή και αριστοκρατική. Με αυτό το μέτρο, με την κοινωνικοποίηση των δομών παραγωγής και διανομής, ο κινηματογράφος απελευθερώνεται από τις εμπορικές και κερδοσκοπικές εξαρτήσεις και διαμορφώνονται όλες οι απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξή του. Στη Μόσχα ιδρύεται η πρώτη σχολή κινηματογράφου στον κόσμο.

Η νεαρή σοβιετική εξουσία αποδίδει στον κινηματογράφο τον χαρακτηρισμό "η πιο σημαντική απ’ όλες τις τέχνες". Στον κινηματογράφο συνενώνονται διαφορετικά είδη τέχνης και αντιμετωπίστηκε από τη σοβιετική εξουσία ως ένα ζωτικό εργαλείο της Επανάστασης στον αγώνα για τη διαπαιδαγώγηση του νέου ανθρώπου.Οι ιδιοκτήτες των κινηματογραφικών εταιρειών και της διανομής (οι περισσότεροι από αυτούς) εγκατέλειψαν τη χώρα, παίρνοντας μαζί πολύτιμο υλικό και εξοπλισμό.
Αλλά με ό,τι απέμεινε, η νεαρή ΕΣΣΔ έφτιαξε μια νέα κινηματογραφική τέχνη, αριστουργήματα της οποίας είναι ακόμη σήμερα το καμάρι του παγκοσμίου κινηματογράφου.

Sergey ΕΣΣΔ και Sissy’s
Δημοσιογραφία και ζωή a la russe

Ο όρος Conspiracy theory (θεωρία συνωμοσίας) δεν είναι καινούργιος αλλά τελευταία "τέχει με χίλια" ως συγκάλυψη και παραπληροφόρηση του αναπόδεικτου, με μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης _που δυστυχώς βοηθούντων των ΜΚΔ βαίνει αυξανόμενο, υιοθετώντας φούμαρα αντί και τεκμηριωμένα φαινόμενα και γεγονότα στην πολιτική, στον πολιτισμό και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Από κοντά τα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης σιγοντάρουν κανονικά.
Γνωστές οι ρήσεις "_Όµοιος οµοίω αεί πελάζει", "τα ομώνυμα έλκονται" κλπ. που πάνε γάντι στην κα. s_alonistiotou _αυτοπαρουσιαζόμενη ως πολιτικός επιστήμων και ερευνητική δημοσιογράφος, σχολιογράφος επικαιρότητας, columnist με μακρά εμπειρία στη δημιουργία και τη διεύθυνση περιοδικών εβδομαδιαίων και μηνιαίων σε ελληνικούς δημοσιογραφικούς οργανισμούς, με περιεχόμενο ευρύτερα πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό… Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη περιοδικό ΕΨΙΛΟΝ, εκδόσεις Χ.Κ Τεγόπουλος, παραγωγός σε ΩΧ FM, SKY, ANTENNA, Founder, Director στην εταιρεία JAJ Journalists about Journalism Editor in chief με αρθογραφία στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής (σσ. συνδρομητικής) …Find me on ___

Τον Οκτώβριο του 1970, στην παρακμή των επικών ταινιών, κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το "Waterloo" του Σοβιετικού σκηνοθέτη Σεργκέι Μπονταρτσούκ – μια παραγωγή Ντίνο ντε Λαουρέντις Ο στρατιώτης κοιτάζει τον Βλαντιμίρ Πούτιν με ένα βλέμμα που ίσως να υποκρύπτει και κάποια απορία ή δυσπιστία… πιθανότατα αντιλαμβάνεται ότι και ο ίδιος αποτελεί μέρος του ντεκόρ της προπαγάνδας, το οποίο συμπληρώνουν η φωτογραφία με τον Κόκκινο Στρατό στο Ράιχσταγκ, η Θεοτόκος και η εικόνα του (αγιοποιημένου) Αλέξανδρου Νιέφσκι. Γράφει στην (συνδρομητική) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ η Σίσσυ Αλωνιστιώτου.
Ένα κάστ μεγάλων ηθοποιών, μεταξύ των οποίων Κρίστοφερ Πλάμερ, ο Ροντ Στάιγκερ (στο ρόλο του Ναπολέοντα) και Ορσον Ουέλς δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν την επιτυχία της ταινίας στα box office ανά τον κόσμο. Η σοβιετική συμμετοχή, ωστόσο, υπήρξε καθοριστική: εκτός από τον πιστό στις επιταγές του Κρεμλίνου σκηνοθέτη —ο οποίος αργότερα περιθωριοποιήθηκε επί Γκλασνόστ— η Μόσχα παρείχε αδιανόητους πόρους και ανθρώπινο δυναμικό για τη δημιουργία σκηνών που μόνο η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να αναπαραστήσει.

(…)
Εγκληματική αδιαφορία: Η θλιβερή αυτή επίδειξη κινηματογραφικού ρεαλισμού απλώς αντανάκλασε μια βαθύτερη αλήθεια: την ιστορική αδιαφορία του σοβιετικού (και μετασοβιετικού) κράτους για την ανθρώπινη ζωή. Δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί μια νοοτροπία που μέτρησε 20 εκατομμύρια νεκρούς στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο —θύματα που βαφτίστηκαν "ηρωισμός", ενώ οφείλονταν πρωτίστως στην αμέλεια και αδιαφορία των διοικητών—, εκατομμύρια φυλακισμένους στα γκουλάγκ και, εν προκειμένω, βασανισμένους ανθρώπους και ζώα στο όνομα μιας ταινίας.

Το έπος "Πόλεμος και Ειρήνη" του Σεργκέι Μπονταρτσούκ, που απευθύνεται σε μαζικό ακροατήριο, προβλήθηκε στην Ελλάδα στα τέλη του '60, σε εκδοχή 263 λεπτών. Είναι αναμφισβήτητα μια από τις κορυφαίες ταινίες στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, με πρώτη κινηματογραφική μεταφορά το 1915, σε βωβή ταινία με πρωταγωνιστή τον Βλαντιμίρ Γκάρντιν, ιδρυτή και πρόεδρο της πρώτης κινηματογραφικής σχολής στον κόσμο, της φημισμένης VGIK της Μόσχας. Το 1956, ωστόσο, εμφανίζεται ένας, ιταλοαμερικάνικης παραγωγής, "Πόλεμος και Ειρήνη", 3,5 ωρών, σε σκηνοθεσία Κινγκ Βιντόρ, που το 1959 προβάλλεται στην ΕΣΣΔ με τεράστια επιτυχία. 31,5 εκατομμύρια Σοβιετικοί πολίτες είδαν το φιλμ, που αναφέρεται στην εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία το 1812, αρχίζει δε με τη μάχη του Αούστερλιτς και ολοκληρώνεται με την ήττα του Ναπολέοντα. Αυτό συνέβη 3 χρόνια πριν την 150ή επέτειο της εισβολής.

Η υπερπαραγωγή-ποταμός του Μπονταρτσούκ κατόρθωσε να μεταφέρει τον τεράστιο όγκο του μυθιστορήματος του Λ. Τολστόι στον κινηματογράφο, χωρίς στην πορεία να χάσει τον έλεγχο, επιστρέφοντας πάντα στην ουσία του θέματος, των ανθρώπων στη δίνη της ιστορίας, εξισορροπώντας το θεαματικό, το ανθρώπινο και το διανοητικό στοιχείο. Οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, μέσα από την ιστορία 5 οικογενειών της αριστοκρατίας, δεν είναι ούτε ο Ναπολέων, ούτε ο αντίπαλος στρατηγός Κουτούζοφ, αλλά οι απλοί άνθρωποι, οι στρατιώτες και ο λαός, το μωσαϊκό της Ρωσίας και οι βαθύτερες σκέψεις του συγγραφέα πάνω στις έννοιες πατριωτισμός, ανθρωπισμός και ηθική. Η ταινία, που χωρίζεται σε 4 μέρη, γυριζόταν επί 5 χρόνια, με τεράστιο καστ (120.000 οι κομπάρσοι), με αυθεντικές στολές, ενώ κινητοποιήθηκε και ο Κόκκινος Στρατός για την ακριβή αναπαράσταση των μαχών. Με τους: Λουντμίλα Σαβελέβα, Βιατσεσλάβ Τικόνοβ, Σεργκέι Μπονταρτσούκ κ.ά. Παραγωγή: “Война и мир”, Σοβιετική Ένωση (1966)

ΥΓ. Sergey ΕΣΣΔ και Sissy’s \ Δημοσιογραφία και ζωή a la russe
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι: Παραδέχεται πάντως η Sissy μας ότι (σσ. copy-paste) “η ΕΣΣΔ, παρά τον ολοκληρωτισμό της, είχε τουλάχιστον ένα συνεκτικό αφήγημα: διεθνισμό, αποαποικιοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη. Η σημερινή Ρωσία δεν έχει τίποτα αντίστοιχο. Οι #παραδοσιακές αξίες# που επικαλείται είναι δάνεια από την αμερικανική Δεξιά, νοτισμένα με θεοκρατικό συντηρητισμό και πολιτισμική ανασφάλεια. Η #καταπολέμηση του ναζισμού# και των τρανς είναι ό,τι προσφέρεται για εσωτερική συνοχή. Δεν προτείνει έναν νέο κόσμο, αλλά έναν πόλεμο πληροφοριών” …
Βέβαια και εδώ να παρθεί υπόψη, πως η χώρα μας παρέα με τα συστημικά ΜΜΕ, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Ουκρανίας είναι με ΝΑΤΟ-ΕΕ, δλδ με την Ουκρανία