10 χρόνια από την ανάληψη της αστικής διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ

Όταν οι μύθοι των «προοδευτικών» κυβερνήσεων
καταρρέουν με πάταγο...
«Η κυβερνητική εναλλαγή και η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν συνιστά πολιτική αλλαγή υπέρ του λαού (...) Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα συνεχίσει τις αντιλαϊκές δεσμεύσεις της χώρας στην ΕΕ και τους δανειστές, και φυσικά αυτό θα είναι ανάσα στο αστικό πολιτικό σύστημα, που επιδιώκει την πιο βαθιά ενσωμάτωση του λαού μέσα από την ανασύνθεση του αστικού κομματικού συστήματος, σε μια κρίσιμη στιγμή για τον λαό και το κίνημά του».
Αυτά εκτιμούσε η ανακοίνωση του ΚΚΕ για το εκλογικό αποτέλεσμα, μία μόλις μέρα μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην αστική διακυβέρνηση. Από μια άποψη δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει κανείς για να φανεί ποιος δικαιώθηκε από τη ζωή και ποιος διαψεύστηκε. Τα ίδια τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, που θα «έσκιζε τα μνημόνια» και θα τα καταργούσε με «έναν νόμο και ένα άρθρο», ήταν εκείνος που ψήφισε τελικά το τρίτο μνημόνιο των σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Ηταν εκείνος που έκανε την περίφημη «κωλοτούμπα» στην περιβόητη διαπραγμάτευση. Ηταν εκείνος που κατάφερε να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά» για το κεφάλαιο, κάνοντας τη δύσκολη δουλειά που δεν είχαν καταφέρει πριν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, λόγω της λαϊκής κατακραυγής.

Το ΚΚΕ ασφαλώς δεν χρειαζόταν μαντικές ικανότητες για να προβλέψει την κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη από τον ίδιο τον χαρακτήρα του και την πολιτική του, από τις δεσμεύσεις που εξάλλου είχε αναλάβει απέναντι στην εγχώρια άρχουσα τάξη και στις διεθνείς ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, από τις «εξετάσεις» που είχε δώσει και είχε περάσει ο Αλ. Τσίπρας σε ΕΕ και ΗΠΑ, όπως με τη δέσμευση για την προώθηση των σχεδίων επέκτασης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια με τη «Συμφωνία των Πρεσπών».

Αυτή η κριτική του ΚΚΕ που αποκάλυπτε την αλήθεια, που δέχτηκε τότε σφοδρή επίθεση από τον ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά από το αστικό πολιτικό σύστημα, όχι μόνο δικαιώθηκε αλλά αποτέλεσε και ασπίδα ώστε ένα κρίσιμο τμήμα λαϊκών δυνάμεων να μην εγκλωβιστεί, να απαγκιστρωθεί από αυταπάτες, να οργανώσει την αντεπίθεση απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές που ακολούθησαν, να μη βρεθεί πλήρως αφοπλισμένο το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να ανασυνταχθεί και να δώσει τις μάχες υπεράσπισης των λαϊκών δικαιωμάτων, απέναντι στις κυβερνήσεις τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ που ακολούθησε.

Σε ότι μας αφορά, παρακολουθούμε _από τη σωστή πλευρά της ιστορίας ΚΚΕδικα το Τσιπρέικο _στο blog μας μπορείτε να βρείτε πάνω από 100 αναρτήσεις ___ενδεικτικά

·        Καλοκαίρι 2018: Μέρες Συριζα …επανάσταση στην επανάσταση!

·        Παλιά + νέα υλικά του προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ

·        Σύριζα: Στρογγυλέματα με ψηφιακό άλμα και η μπάλα στο κέντρο με τον Τσίπρα αριστερό εξτρέμ

§  Τσιπρέικο: Ρέκβιεμ Missa pro defunctis _Dies Irae _Tuba mirum

·        «Brussels Group» ...

·        ΕΞΩ από την ΚΙΝΟΥΜΕΝΗ ΑΜΜΟ ! ...ΨΗΦΙΖΩ ΚΚΕ !!

·        Συριζα: Διεργασίες, χαμαιλεοντισμοί και ...τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!

§  “Severna Makedonija”  Μοναδικοί κερδισμένοι οι ευρωνατοϊκοί ιμπεριαλιστές

§  Περάστε, ψηφίστε, τελειώσατε... __«Στις 25 ψηφίζουμε - στις 26 φεύγουν».

§  "Σάπια" & μπανανόφλουδες

_______________________________

Ρεσιτάλ εξαπάτησης
και κοροϊδίας του λαού

Όταν ο Αλέξης έγινε διεθνής ως κωλοτούμπας

Ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε πραγματικά να δώσει «ανάσα» στο αστικό πολιτικό σύστημα, που δοκιμάστηκε εκείνη την περίοδο και υποχρεώθηκε σε ευρεία αναμόρφωση, για να μπορέσει να διαχειριστεί την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Η εκδήλωση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που ακολούθησαν γέννησαν μεγάλη λαϊκή οργή. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ως κόμματα που είχαν κυβερνήσει τις προηγούμενες δεκαετίες, δυσκολεύτηκαν να απορροφήσουν τους κραδασμούς της λαϊκής δυσαρέσκειας, εν μέσω μάλιστα και ενδοαστικών ανταγωνισμών για την αναζήτηση του κατάλληλου μείγματος διαχείρισης που θα φόρτωνε τα βάρη στον λαό προς όφελος του κεφαλαίου.

Υπενθυμίζουμε ότι διαδοχικά δοκιμάστηκαν, μετά την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου του ΠΑΣΟΚ, διάφορα σχήματα κυβερνητικών συνεργασιών (συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. με τον Λ. Παπαδήμο, συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με τον Αντ. Σαμαρά). Το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα υπέστη εκλογική κατακρήμνιση, φτάνοντας από το σχεδόν 40%, με το οποίο είχε αναδειχθεί στην κυβέρνηση το 2009, να καταγράφει 4,5% το 2015, βρισκόμενο στα όρια της επιβίωσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε εκείνη τη φάση στηρίχθηκε πολύπλευρα από το κεφάλαιο για να παίξει τον ρόλο αναστύλωσης της σοσιαλδημοκρατίας, αναπληρώνοντας το κενό. Μεγάλο μέρος στελεχών και μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ, εξάλλου, «μετακόμισε» σε εκείνη τη φάση στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως κόμμα άφθαρτο, που δεν είχε δοκιμαστεί στην αστική διακυβέρνηση, είχε πλεονεκτήματα για την ενσωμάτωση και τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Εξάλλου αυτό δεν συνέβη μόνο στη χώρα μας. Στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης που χτυπούσε όλες τις ευρωπαϊκές οικονομίες, ανισόμετρα και με διαφορετική ένταση ασφαλώς σε κάθε χώρα, πολλά κραταιά μέχρι τότε σοσιαλδημοκρατικά κόμματα υπέστησαν σημαντικές απώλειες (σε Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ισπανία κ.α.), ενώ συγκροτήθηκαν νεοπαγή πολιτικά κόμματα που γνώρισαν ιλιγγιώδη εκλογική άνοδο, όπως τα «Πέντε Αστέρια» στην Ιταλία και οι «Ποδέμος» στην Ισπανία (τα οποία ακολούθησαν μια πορεία εξίσου γρήγορης εκλογικής συρρίκνωσης, παρόμοια με του ΣΥΡΙΖΑ, τα τελευταία χρόνια).

Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποίησε όλα τα τεχνάσματα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας: Επιδόθηκε σε ένα ρεσιτάλ ψεύτικων υποσχέσεων για να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο. Καλλιέργησε αυταπάτες, τάζοντας στον λαό εύκολες λύσεις, χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο, χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ. Ανέσυρε τους κάλπικους διαχωρισμούς των συστημικών πολιτικών δυνάμεων σε «προοδευτικές» και «συντηρητικές», μιλώντας για «μέτωπο των αριστερών δυνάμεων», την ώρα που με την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησή του ξεφτίλιζε οτιδήποτε μπορεί να είχε κανείς στον νου του ως «αριστερό» ή «ριζοσπαστικό»...

Έργα και ημέρες

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από το πλούσιο ρεπερτόριο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

·         Προχώρησε στην εξαπάτηση του λαού μέσω του περιβόητου δημοψηφίσματος τον Ιούλη του 2015, προχωρώντας στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου.

·         Συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

·         Ισχυροποίησε τη συνεργασία με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ακολούθησε πολιτική εμβάθυνσης της στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ, οι οποίες ενίσχυσαν τη στρατιωτική παρουσία τους στη χώρα μας (Σούδα, Αλεξανδρούπολη κ.λπ.).

·         Αποτέλεσε εξάλλου την κυβέρνηση με την οποία οι ΗΠΑ, κατά δήλωση του τότε πρέσβη τους, Τζ. Πάιατ, «είχαν την καλύτερη συνεργασία». Με τον Αλ. Τσίπρα άλλωστε να αποκαλεί τον Ντ. Τραμπ «διαβολικά καλό».

·         Προώθησε τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών, παίζοντας παράλληλα ρόλο στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ενίσχυσης και επέκτασης της παρουσίας των ΝΑΤΟ και ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια.

·         Προώθησε αντεργατική νομοθεσία, με χαρακτηριστικό τον νόμο Αχτσιόγλου, που χτυπούσε το απεργιακό δικαίωμα, ενώ έθεσε σε εφαρμογή τις διατάξεις του νόμου Βρούτση της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για τον κατώτατο μισθό (δίκαια έτσι κέρδισε ο νέος νόμος της το προσωνύμιο «νόμος Αχτσιόγλου - Βρούτση») που χτυπούσαν τις Συλλογικές Συμβάσεις.

·         Με τον νόμο - λαιμητόμο, του Κατρούγκαλου, προχώρησε σε παραπέρα μείωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, συρρίκνωσε το εισόδημα των αυτοαπασχολούμενων.

·         Πανηγύριζε για το «δημοσιονομικό μαξιλαράκι» που εξασφάλισε, εφαρμόζοντας τις μνημονιακές διατάξεις και τα ματωμένα πλεονάσματα.

Και αυτά είναι μόνο μερικά από τα highlights της διακυβέρνησής του..

Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στο αστικό πολιτικό σύστημα και, παρά τις κατά καιρούς αντεγκλήσεις ανάμεσα στα αστικά πολιτικά κόμματα, αυτό συχνά του αναγνωρίζεται. Οπως δήλωσε σε μια στιγμή ειλικρίνειας η Ντ. Μπακογιάννη, «και εδώ πρέπει να πω ότι μπορεί να λένε ό,τι λένε στον ΣΥΡΙΖΑ (...) επί της ουσίας όμως, όταν κάνεις κουβέντα μαζί τους, επί των στρατηγικών επιλογών της χώρας δεν υπάρχουν διαφορές».

Η στάση του ΚΚΕ
αποτέλεσε πολύτιμη παρακαταθήκη

Το ΚΚΕ δέχτηκε μια ενορχηστρωμένη επίθεση τότε, γιατί έμπαινε καρφί στο μάτι στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Και η επίθεση αυτή ξεδιπλώθηκε από ένα ευρύ φάσμα δυνάμεων, από τη φασιστική Χρυσή Αυγή μέχρι τις δυνάμεις του οπορτουνιστικού χώρου, που στην ουσία κατηγορούσαν το ΚΚΕ γιατί δεν γινόταν «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως έκαναν οι ίδιες.

Απέναντι στις αυταπάτες που έσπερνε ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ εξηγούσε ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και την πολιτική του. Στα καλέσματα να συμμετέχει σε «αριστερή» κυβέρνηση μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε ότι καμία κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού, με την αστική τάξη να κρατά τα κλειδιά της οικονομίας, δεν μπορεί να φέρει φιλολαϊκές αλλαγές, και καλούσε τον λαό να οργανώσει άμεσα την αντεπίθεσή του. Οπως έγραφε ο «Ριζοσπάστης» τη μέρα που συγκροτούνταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, «το ΚΚΕ καλεί τον λαό να μη χάσει άλλο χρόνο. Συνεπές με όσα έλεγε προεκλογικά, δεν θα στηρίξει ούτε θα δώσει ανοχή στη νέα κυβέρνηση. Θα αξιοποιήσει και την εκλογική του δύναμη για την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, για την ανάπτυξη της λαϊκής αλληλεγγύης, για την οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια και στο καπιταλιστικό σύστημα».

Η στάση αυτή, που δέχτηκε τα λυσσαλέα πυρά των αστικών κομμάτων και του οπορτουνισμού, δικαιώθηκε. Αποτέλεσε σημαντική παρακαταθήκη, γιατί σάλπισε την αφετηρία νέων αγώνων ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που άρχιζε να εφαρμόζει η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Υπενθυμίζουμε ότι την ίδια ώρα που το ΚΚΕ καλούσε σε οργάνωση της λαϊκής αντίστασης, διάφορες ομάδες του οπορτουνισμού χαριεντίζονταν με τον ΣΥΡΙΖΑ στις λεγόμενες διερευνητικές εντολές σχηματισμού κυβέρνησης, συμμετείχαν στα συλλαλητήρια υποστήριξης της κυβέρνησης, έγιναν μέρος της κοροϊδίας του δημοψηφίσματος.

Το ΚΚΕ από τη μεριά του δεν άφησε ούτε μια μέρα να πάει χαμένη σε αυταπάτες και ανοχή. Από την πρώτη στιγμή οργάνωσε τον αγώνα και τις διεκδικήσεις, συνέβαλε με την αποφασιστική πολιτική του παρέμβαση ώστε να σπάσουν οι χρεοκοπημένες ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και αυτή η αταλάντευτη στάση ήταν που έδωσε τη δυνατότητα όλη τη δεκαετία που μεσολάβησε να αναπτυχθούν και να δυναμώσουν εστίες αντίστασης, να διευρυνθεί το τμήμα εκείνο των εργαζομένων που έχει βγάλει συμπεράσματα, να δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης και ανυπακοής απέναντι στην πολιτική του κεφαλαίου και των κάθε λογής διαχειριστών της, του ΣΥΡΙΖΑ σε εκείνη τη φάση, της ΝΔ στη συνέχεια, που πήρε τη σκυτάλη στην αστική διακυβέρνηση.

Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει τα γεγονότα του 2015 κοιτώντας στα μάτια και τον λαό. Ποτέ δεν του είπε ψέματα, ποτέ δεν τον κορόιδεψε. Πάντα στάθηκε δίπλα του, μπροστάρης στον αγώνα και στην αποκάλυψη της αλήθειας. Σ' αυτόν τον δρόμο συνεχίζουμε αποφασιστικά, με εμπιστοσύνη στη δύναμη της εργατικής τάξης και του λαού.

_______________________________________________

Σε «ειδική αποστολή»
για όλες τις ΝΑΤΟικές βρωμοδουλειές...

Αν το ένα «ποδάρι» της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν η εφαρμογή του βάρβαρου τρίτου μνημονίου και των προηγούμενων δύο των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, το άλλο χωρίς αμφιβολία ήταν η «πέρα από κάθε φαντασία» εμπλοκή στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Εκεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «έδωσε τα ρέστα της», διεκδικώντας την αναβάθμιση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για λογαριασμό της αστικής τάξης και των συμφερόντων της, αποσπώντας - και όχι άδικα - τα ειλικρινή συγχαρητήρια των ιμπεριαλιστών συμμάχων της. Σήμερα, με την απόσταση του χρόνου, είναι ακόμα πιο φανερό ότι αυτή η «ειδική αποστολή» ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πήρε τότε το χρίσμα τη αστικής τάξης.

Από τον «διαβολικά καλό» Τραμπ...

Η εμβληματικότερη σχετική εικόνα, άλλωστε, δεν είναι άλλη από αυτή του Αλ. Τσίπρα στο πλευρό του Ντ. Τραμπ μπροστά από τον Λευκό Οίκο, εκεί όπου ο τότε πρωθυπουργός έλεγε ότι «από την επαφή μου με τον Ντ. Τραμπ διαπίστωσα ότι η προσέγγισή του στα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει την πολιτική μπορεί να μοιάζει διαβολική, αλλά γίνεται για καλό».

Για το «καλό» των ευρωατλαντικών σχεδιασμών που στο αμέσως επόμενο βήμα έβαλαν φωτιά σε όλη την περιοχή από την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή, ο ΣΥΡΙΖΑ:

·         Εγκαινίασε τον «Στρατηγικό Διάλογο» με τις ΗΠΑ, που αποτέλεσε «άλμα εμπλοκής», διαμορφώνοντας «σχέσεις στρατηγικού εταίρου» με τους Αμερικανούς, με ό,τι αυτό σηματοδοτεί μέχρι και σήμερα, όχι μόνο για τη συμμετοχή στα στρατιωτικά σχέδια αλλά και σε άλλα πεδία, από τον κρατικό μηχανισμό έως το «προβάδισμα» των αμερικανικών επιχειρηματικών ομίλων σε μια σειρά τομείς, την προώθηση των αμερικάνικων σχεδιασμών για την Ενέργεια, που φουντώνει τους ανταγωνισμούς, κ.ο.κ.

·         Προετοίμασε τη συμφωνία για τη χρονική και χωρική επέκταση των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, την οποία υπέγραψε αμέσως μετά η κυβέρνηση της ΝΔ. Επί ημερών του άρχισε η αμερικανοΝΑΤΟική «αναβάθμιση» όλων των σχετικών τοποθεσιών, π.χ. με την εγκατάσταση των Αμερικανών «ελικοπτεράδων» στον Βόλο και τις συνεχείς συνεκπαιδεύσεις με τις ΗΠΑ, ενώ στο τραπέζι έπεσαν προτάσεις για αμερικανικές βάσεις στα νησιά του Αιγαίου.

·         Απογείωσε τις ΝΑΤΟικές δαπάνες, με την Ελλάδα να αναδεικνύεται «δευτεραθλήτρια» σε αυτές (ως ποσοστό του ΑΕΠ) και τον λαό να κουβαλάει στις πλάτες του και συμφωνίες όπως αυτή για την αναβάθμιση των F-16. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο συνυπέγραψε τη νέα Στρατηγική του ΝΑΤΟ, που ακόνιζε μαχαίρια για πόλεμο, αλλά πρωτοστάτησε σε μια σειρά ΝΑΤΟικές βρωμοδουλιές, π.χ. στις ΝΑΤΟικές ναυτικές αποστολές στη Μέση Θάλασσα με τις κάνες στραμμένες στη Ρωσία.

...στη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών

Ακόμα πιο βαθιά στον βούρκο της εμπλοκής και των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών έβαλαν τον λαό και οι συμφωνίες που συνυπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παίζοντας τον ρόλο του «ζευγολάτη» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών. Αυτές τις συμφωνίες που μέχρι και σήμερα βαφτίζουν με θράσος ...«πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική»:

·         Με την ομπρέλα των ΗΠΑ έστησε τον άξονα Ισραήλ - Κύπρου, αναβάθμισε σε «στρατηγικές» τις σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο, «τρέχοντας» μια σειρά στρατιωτικές, ενεργειακές και άλλες συνεργασίες, ενώ έθαψε στα συρτάρια της την απόφαση της Βουλής για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους.

·         Εστησε μια σειρά διμερή και τριμερή σχήματα, π.χ. με τις πετρελαιομοναρχίες του Κόλπου, την Ιορδανία, την Αίγυπτο, με στόχο την προώθηση των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στη Μέση Ανατολή, που κυλιόταν στο αίμα από το σάρωμα της «Αραβικής Ανοιξης». Και από πάνω «υποδέχτηκε» τους πρόσφυγες από τη διαλυμένη Συρία - και όχι μόνο - φυλακίζοντάς τους στα απάνθρωπα κέντρα κράτησης στα νησιά, που έστησε η ΕΕ.

·         Πέρασε τη Συμφωνία των Πρεσπών για να μπει η Βόρεια Μακεδονία στο ΝΑΤΟ και για να «τρέξουν» οι ενεργειακοί και άλλοι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΕΕ στα Βαλκάνια, ρίχνοντας κι άλλο «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών με την Κίνα και τη Ρωσία. Συμφωνία που όπως επιβεβαιώνεται σήμερα αφήνει άθικτο το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, με τα απαράδεκτα και ανιστόρητα περί «μακεδονικής γλώσσας» και «μακεδονικού λαού».

·         Εβαλε ακόμα παραμέσα στο «κάδρο» των ευρωατλαντικών σχεδιασμών και της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, την προσπάθεια διευθετήσεων και τα σχέδια συνεκμετάλλευσης με την Τουρκία, το Κυπριακό, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για παραπέρα αναβάθμιση των τουρκικών διεκδικήσεων.

Ολα αυτά μάλιστα ντυμένα με μανδύα ...φιλειρηνικής πολιτικής, ακόμα και «αντιιμπεριαλισμού», με τον ΣΥΡΙΖΑ να προσφέρει έτσι άλλη μια πολύτιμη υπηρεσία στην αστική τάξη: Την προσπάθεια να περάσει στον λαό ο ΝΑΤΟικός «ρεαλισμός», να χτυπηθούν αντιιμπεριαλιστικά «αντανακλαστικά». Διόλου τυχαία, ο Κυρ. Μητσοτάκης, μιλώντας στο CNN όταν αναλάμβανε πρωθυπουργός και ερωτηθείς για τον «αντιαμερικανισμό» στην Ελλάδα, είχε πει: «Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό πλέον. Ενα από τα θετικά που έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι δεν άλλαξε την πολιτική για τη στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ». Ο δε Πάιατ υπερθεμάτιζε ότι καμία άλλη κυβέρνηση δεν έκανε όσα ο ΣΥΡΙΖΑ για το «χτύπημα του αντιαμερικανισμού»...

«Προβλέψιμος» ΝΑΤΟικός και ως αντιπολίτευση

Την «εθνική» αυτή γραμμή της εμπλοκής υπηρετεί εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ απαρέγκλιτα και από τις θέσεις της αντιπολίτευσης μέχρι και σήμερα, ξεσκεπάζοντας έτσι και τα παραμύθια που διακινούσε ένα τμήμα του, ότι τάχα ως κυβέρνηση «ήταν αναγκασμένος» ...για τον λαό να κάνει τέτοιες «υποχωρήσεις», αλλά και αποκαλύπτοντας το «στρατηγικό βάθος» της συμφωνίας όλων των αστικών κομμάτων.

Και σε τι δεν έβαλε την υπογραφή του από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, από εκεί δηλαδή όπου έφτασε να χειροκροτεί μαζί με ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ελ. Λύση - Βαρουφάκηδες και λοιπούς μέχρι και τους ναζί Αζοφίτες: Από διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες έως δεκάδες δισ. ΝΑΤΟικών εξοπλισμών, από τις φρεγάτες «Μπελαρά» έως τα 7 δισ. του φετινού προϋπολογισμού για πολεμικούς εξοπλισμούς. Και την ίδια ώρα δεν έμεινε ούτε ένα μέτωπο όπου να μην έσπευσε να βάλει «μπουγάδα» για να ξεπλύνει τα σχέδια της «ιερής συμμαχίας του ΝΑΤΟ»: Από το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» μέχρι τη «σωστή πλευρά» των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην Ουκρανία, και από τις «παπάτζες» για εμπλοκή στον πόλεμο «με μέτρο» και με «σφραγίδα ΕΕ» μέχρι την «κριτική» στην κυβέρνηση ότι αργεί να κλείσει τις ΝΑΤΟικές διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά και να «τρέξει» τα ευρωατλαντικά σχέδια στα Βαλκάνια, παντού ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει «ετοιμοπόλεμος» για τα σχέδια αυτά.

 

 

ΣΥΡΙΖΑ: κινεζοποίηση οικονομικής ανάπτυξης & εργασιακών σχέσεων - Ο αγώνας στην COSCO συνεχίζεται

Απρίλης 2016: Με τυμπανοκρουσίες και φιέστες πραγματοποιήθηκε από την κυβέρνηση της «πρώτης φοράς “αριστερά”» η πώληση του ΟΛΠ στην COSCO, διαδικασία που αποτέλεσε σταθμό και αιχμή δόρατος του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων που έχουν συμφωνηθεί με τους ευρωενωσιακούς και ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Των ίδιων που το 2009 δια στόματος Τσίπρα χαρακτήριζαν «αποικιοκρατική» την σύμβαση που είχε υπογράψει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επισημαίνοντας πως «η μόνη λύση είναι να ανακτήσει το Δημόσιο αυτό που του ανήκει» και το 2014 –αναβαθμισμένοι σε αξιωματική αντιπολίτευση μέσω ΜΚΔ εξέπεμπαν SOS στο πουθενά …«ιδιωτικοποιούν το λιμάνι, καταλαμβάνουν τον δήμο, ελέγχουν την πόλη» (sic!!)

Η αποφασιστικότητα του τσιπρέικου –είτε σαν αντιπολίτευση από το 2000 και μετά, είτε ως κυβέρνηση Συριζα-ΑνΕλ (2015-2019) και στη συνέχεια «στο κλαρί» επί ΝΔ-Μητσοτάκη έχει να κάνει με το συγκεκριμένο (σοσιαλδημοκρατικό) μείγμα αστικής διαχείρισης να προωθήσει τους στρατηγικούς σχεδιασμούς του κεφαλαίου, ανάμεσα στους οποίους είναι η ανάδειξη της Ελλάδας σε διαμετακομιστικό κόμβο που θα συμβάλλει και στην αναβάθμιση της εγχώριας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.
Δεν είναι τυχαίο πως κατά τη διάρκεια των γεγονότων αυτών των ημερών –μετά το νέο εργοδοτικό έγκλημα, τηρεί σιγή ιχθύος –αβαντάροντας κιόλας μέσω «Αυγής» τα προβοκατόρικα, που ξεκίνησε το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι δήθεν το «ατύχημα» δεν συνέβη την ώρα της δουλειάς, άρα … «όλα καλά»

Η Ελλάδα είναι ανοικτή σε αναπτυξιακές επενδύσεις

Θυμίζουμε πως ο Τσίπρας –πρωθυπουργός τότε, στις δηλώσεις του αμέσως μετά τις υπογραφές, καταθέτοντας τα διαπιστευτήριά του στο κεφάλαιο, χαρακτήρισε το ξεπούλημα ως σηματοδότη «τέλους μιας πολύ δύσκολης εποχής και την έναρξη μιας νέας πιο αισιόδοξης, όπου το βάρος θα πέσει στην αναπτυξιακή επανεκκίνηση της οικονομίας»... «γι' αυτό οι επενδυτικές δραστηριότητες και μάλιστα αυτές που μπορούν να προσελκύσουν κι άλλες σημαντικές επενδύσεις, έχουν για μας ιδιαίτερη σημασία και αξία».
Ανέφερε, μάλιστα, καλώντας και άλλα μονοπώλια να διεκδικήσουν υποδομές της χώρας, ότι η εξέλιξη αυτή είναι «ένα σημαντικό μήνυμα στην παγκόσμια οικονομική κοινότητα για την προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας».
«Είναι ένα μήνυμα προσέλκυσης νέων επενδύσεων, ότι η Ελλάδα είναι ανοικτή σε αναπτυξιακές επενδύσεις», ενώ έθεσε ως ...όρο ότι τάχα «οι επενδύσεις αυτές θα σέβονται τις εργασιακές σχέσεις, όπως αυτή που υπογράφουμε», όταν ήδη έτρεχε στη Βουλή νομοσχέδιο για την ανατροπή τους.
Στο μεταξύ, το δρόμο του ΟΛΠ ακολουθούν ο ΟΛΘ και τα 10 μεγάλα λιμάνια Pαφήνας, Βόλου, Ηγουμενίτσας, Πάτρας, Αλεξανδρούπολης, Ηρακλείου, Ελευσίνας, Λαυρίου, Κέρκυρας και Καβάλας (τα οποία -σσ. «καλού-κακού» μετατράπηκαν σε Ανώνυμες Εταιρείες)

Στις 30-Ιούν-2016 ψηφίστηκε η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ (με τη διαδικασία μάλιστα του κατεπείγοντος): υπέρ ψήφισαν 223 βουλευτές, αποκαλύπτοντας για άλλη μια φορά τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών κομμάτων.
Μόνο το ΚΚΕ στάθηκε απέναντι στη στρατηγική ενίσχυσης του κεφαλαίου και καταψήφισε το νομοσχέδιο, σφυροκοπώντας και καταρρίπτοντας τα αφηγήματα με τους βουλευτές, αλλά και με κινητοποιήσεις.

29/09/2021 Δ. Μανωλάκου: Μετέφερε την φωνή των εργαζομένων του Πειραιά
που διαδήλωσαν ενάντια στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς στο λιμάνι

Χρήστος Κατσώτης: Δεν υπάρχει όφελος για τους εργαζόμενους
και τα λαϊκά στρώματα από την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού

Το νομοσχέδιο περιέχει τη σύμβαση παραχώρησης των περιουσιακών στοιχείων (υποδομές, ανωδομές, κινητά και ακίνητα του Δημοσίου) που μεταβιβάζονται στον ΟΛΠ προκειμένου να τα παραδώσει στη συνέχεια στον επιχειρηματικό όμιλο –γίγαντα, Cosco με την πώληση του 67% (51% τώρα και 16% σε 5 χρόνια) των μετοχών του Οργανισμού.
Η συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια ήταν άκρως αποκαλυπτική για την κοινή στρατηγική κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων επικρότησαν ως γνήσιοι υπέρμαχοι των ιδιωτικοποιήσεων το νομοσχέδιο, χαρακτηρίζοντας τη συμφωνία με την Cosco «εθνικής σημασίας» (ο «λαγός» Β. Λεβέντης, αναμάσησε κιόλας …ότι το ΚΚΕ υποστηρίζει τους πλούσιους !!), ενώ για να συγκαλύψουν τη σύμπλευση τους με την κυβέρνηση, έστησαν τη συνήθη κοκορομαχία εντός και εκτός Βουλής.

https://www.coscoshipping.gr/

Δείτε επίσης

• Για τις εξελίξεις στον Πειραιά και την πείρα από τον κλάδο του Μετάλλου
• 2020 ΟΛΠ – COSCO Γενίκευση της εργασιακής ζούγκλας σε όλο το λιμάνι Καταγγελία της «Δημοκρατικής Ενότητας Λιμενεργατών»
• Νομοσχέδιο υπουργείου Ναυτιλίας για λιμάνι Πειραιά - Ψηφίστηκαν οι νέες διευκολύνσεις στα μονοπώλια Καταψήφισε το ΚΚΕ
• Τα δικαιώματα και οι ανάγκες του πειραιώτικου λαού σε συμπληγάδες
• Για τις εξελίξεις στον Πειραιά και την πείρα από τον κλάδο του Μετάλλου

400 νεκροί μέσα σε 5 χρόνια

Ο Δημήτρης δεν γύρισε στο σπίτι του μια Δευτέρα το βράδυ. Είναι και αυτός ένας από τους εκατοντάδες εργάτες που έχασαν τη ζωή τους, με φρικτό τρόπο, την ώρα της δουλειάς.

400+ νεκροί μέσα σε 5 χρόνια είναι ο τραγικός απολογισμός. Μαζί με τους οικοδόμους, τους ντελιβεράδες, τους εργάτες που τρέχουν και τσακίζονται, ακόμα και χωρίς ρεπό για να προλάβουν διορίες και παραγγελίες.
Τους χιλιάδες που κάνουν δυο και τρεις δουλειές για να τα φέρουν βόλτα οικονομικά, νέοι και μεγαλύτεροι εργαζόμενοι χάνονται στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα», τα οποία στην ουσία αποτελούν προδιαγεγραμμένα εγκλήματα.

Ο θάνατος, όμως, του Δημήτρη τη Δευτέρα και ο 4ήμερος απεργιακός αγώνας των λιμενεργατών και του σωματείου της ΕΝΕΔΕΠ, έφεραν στην επιφάνεια για ακόμα μια φορά το τι σημαίνει έλλειψη συνθηκών ασφάλειας στον χώρο δουλειάς και μάλιστα σε ένα χώρο που παρουσιάζεται από όλες τις κυβερνήσεις ως υπόδειγμα επένδυσης και ανάπτυξης των κερδών σε έναν κλάδο, της COSCO.

Παρά την εξόφθαλμη αποσιώπησή του από τα ΜΜΕ και τις λαθροχειρίες ο τετραήμερος απεργιακός αγώνας των λιμενεργατών του Πειραιά έφερε στο προσκήνιο κι έγινε πρώτο θέμα συζήτησης σε όλους τους χώρους δουλειάς και στην ελληνική κοινωνία, ότι για τα εργατικά ατυχήματα και τους νεκρούς εργάτες δε φταίει η «κακιά η ώρα» ούτε μια απρόσεκτη στιγμή.
Φταίει η ελλιπής τήρηση ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας, αφού είναι μια από τις προϋποθέσεις για να αυξηθεί το καπιταλιστικό κέρδος, καθώς η τήρησή τους θεωρείται ως περιττό κόστος και ότι μειώνει το ρυθμό παραγωγής.
Παρά τη συντονισμένη προσπάθεια κυβέρνησης, μέσων μαζικής ενημέρωσης, COSCO και άλλων επιχειρηματικών ομίλων, ο αγώνας των λιμενεργατών κατάφερε να σπάσει την «ομερτά», να αναδείξει ότι οι μεγαλοεργοδότες δεν διστάζουν πουθενά για να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα κέρδη.

Τα παραδείγματα πολλά: Κόντρα βάρδιες με ανάπαυση έξι - επτά ωρών στο λιμάνι, 13ωρα στις φορτοεκφορτώσεις και στους οδηγούς φορτηγών, 9 ήμερες σερί στους μηχανοδηγούς χωρίς ρεπό, ελλιπής συντήρηση μηχανημάτων και υποδομών και ο κατάλογος είναι μακρύς. Μάλιστα όσο αυξάνεται η κερδοφορία, τόσο γίνονται πιο επιθετικές οι εταιρείες απέναντι στο σταθερό ημερήσιο χρόνο και σε συγκροτημένα δικαιώματα. Και τη θέση τους παίρνουν δυνατές ιαχές περί «αυτοπροστασίας», παίζοντας με την ίδια τη νοημοσύνη των εργαζομένων που δουλεύουν με ωράρια λάστιχο και κάτω από την πίεση των εργοδοτών για συνεχή αύξηση της παραγωγής.

Τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν οι προσλήψεις με ολιγόμηνες συμβάσεις, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, ακόμα και σε ειδικότητες και πόστα που απαιτούν εκπαίδευση και εξειδίκευση, με ξεκάθαρο σκοπό των εργοδοτών να μειώσουν κι άλλο το «εργατικό κόστος». Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι πολλά από τα «εργατικά ατυχήματα» αφορούν εργολαβικούς εργαζόμενους.

Διαδοχικά οι κυβερνήσεις, με τους νόμους που έχουν ψηφίσει, έχουν διαμορφώσει αυτή την εργασιακή ζούγκλα και μάλιστα καμαρώνουν γιατί λέει «έτσι προσελκύονται επενδύσεις» και θα έρθει η περιβόητη ανάπτυξη που δήθεν θα είναι για όλους. Αλήθεια σε ποια ανάπτυξη αναφέρονται;
Η κατάσταση στο λιμάνι είναι ενδεικτική. Από τη μια μεριά είναι το μεγαθήριο της COSCO με τις συνεχείς επενδύσεις δισεκατομμυρίων και τα master plan και από την άλλη είναι εργάτες που σκοτώνονται και σακατεύονται για το μεροκάματο, που σήμερα το έχουν και αύριο τους το κόβουν.

Αποκορύφωμα αποτελεί ο πρόσφατος νόμος - έκτρωμα για τα εργασιακά. Με μια σειρά διατάξεις απογειώνει την εκμετάλλευση, όπως για παράδειγμα με τη διευθέτηση του ωραρίου, όπου θα μπορεί να απασχολεί υπερωριακά 12ωρα τον εργαζόμενο, ξεζουμίζοντάς τον χωρίς αμοιβή και να του επιστρέφει ώρες ή μέρες αδείας σε μια νεκρή περίοδο της παραγωγής, με βάση τις επιχειρησιακές ανάγκες. Από την άλλη μεριά, με τον ίδιο πρόσφατο νόμο, ανοίγεται ο δρόμος για να μπορεί η εργοδοσία να ξεφορτώνεται συνδικαλιστές και άλλους εργαζόμενους που εναντιώνονται σε αυτή την κατάσταση και που διεκδικούν μέτρα προστασίας, όπως ο πρόεδρος του Συνδικάτου στα μεταλλεία της Χαλκιδικής που απολύθηκε.

Ο κυνισμός και η αναλγησία κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοτών επιβεβαιώθηκε από το γεγονός ότι έφτασαν και στο σημείο να προσπαθούν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, διαδίδοντας ψευδώς ότι ο εργαζόμενος ήταν εκτός βάρδιας κατά τη διάρκεια του «ατυχήματος», ενώ η πραγματικότητα είναι ότι σχολούσε στις 23.00 και το δυστύχημα έγινε στις 17.15.

Οι συνάδελφοι του Δημήτρη πήραν απόφαση να μην αφήσουν άλλον συνάδελφό τους να ποτίσει με το αίμα του τα κέρδη της COSCO και του κάθε εργολάβου. Από την επόμενη ώρα του δυστυχήματος έκαναν το πένθος δύναμη και σταματήσαν την παραγωγή. Μέσα από τις γενικές συνελεύσεις τους απεργούν κι οργανώνουν τον αγώνα, μέχρι να δεσμευθούν οι εταιρείες και να γίνουν πράξη τα αιτήματά τους για τα μέτρα προστασίας μέσα στο λιμάνι. Και δεν είναι μόνοι τους, είναι χιλιάδες αυτοί που τους συμπαραστέκονται στις συγκεντρώσεις από άλλους κλάδους, που έχουν και αυτοί χάσει συναδέλφους τους, αλλά και συνδικάτα από όλο τον κόσμο που στέλνουν συνεχώς μηνύματα αλληλεγγύης.

Οι εργαζόμενοι σήμερα έχουν κάθε δικαίωμα να φεύγουν για δουλειά και να ξέρουν ότι θα επιστρέψουν σπίτι τους σώοι και αβλαβείς. Εχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν σύγχρονα μέτρα προστασίας και συνολικά σύγχρονα δικαιώματα, με βάση τις δυνατότητες της εποχής, την επιστήμη, την εξέλιξη της τεχνολογίας. Οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος, των λιμενεργατών της COSCO, των διανομέων της E-FOOD, των εκπαιδευτικών, των υγειονομικών, των οικοδόμων, των μεταλλεργατών της Ναυπηγοεπισκευής, των ναυτεργατών, των ξενοδοχοϋπαλλήλων, δείχνουν ότι κάτι ελπιδοφόρο γεννιέται, με τους εργάτες οργανωμένους στην πρώτη γραμμή του αγώνα, χωρίς να περιμένουν από «σωτήρες» και «εργολάβους λύσεων» που επιδιώκουν κάθε φορά να κλέψουν τις αγωνίες και τις ελπίδες τους.

Απανωτά ασφαλιστικά μέτρα της COSCO

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές ο αγώνας συνεχίζεται διαμηνύουν οι απεργοί παρά την νέα αντιαπεργιακή δικαστική απόφαση.
Οι θύτες (εργοδοσία, κυβέρνηση), έστειλαν για μία ακόμα φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου τα θύματα, δηλαδή τους εργαζόμενους και στην προκειμένη περίπτωση τους εργάτες της COSCO, ζητώντας τους τα ρέστα επειδή αγωνίζονται, απεργούν και διεκδικούν για τη λήψη στοιχειωδών μέτρων προστασίας της ζωής τους στο χώρο δουλειάς, να γυρίζουν στα σπίτια τους, στις οικογένειές τους μετά το μεροκάματο, σώοι και αβλαβείς και όχι σακατεμένοι ή σε φέρετρο.

Με τις καθιερωμένες και συνοπτικές διαδικασίες και τους γνωστούς πια σε όλους ψευδομάρτυρες, έγινε η εκδίκαση στα δικαστήρια του Πειραιά και της νέας αίτησης ασφαλιστικών μέτρων που κατέθεσε η COSCO κατά και αυτής της 24ωρης απεργίας που είναι σε εξέλιξη και την ώρα που οι εργάτες θρηνούσαν στην κηδεία του Δημήτρη Δαγκλή, τον νεκρό τους, που βρήκε τραγικό θάνατο όταν γερανογέφυρα τον διαμέλισε.
Το βράδυ του Σαββάτου γνωστοποιήθηκε η απόφαση του δικαστηρίου, το οποίο έκρινε την απεργία παράνομη, επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά το ρόλο της αστικής δικαιοσύνης στην υπεράσπιση των συμφερόντων της μεγαλοεργοδοσίας.
Την απεργία που έχει κηρυχθεί ως τα μεσάνυχτα του Σαββάτου καλύπτει με απόφασή του το Εργατικό Κέντρο Πειραιά. Το βράδυ οι απεργοί της COSCO πραγματοποίησαν νέα γενική συνέλευση για την εξέλιξη του αγώνα τους.

Κατά την εκδίκαση των δικαστικών μέτρων, όπως κάθε φορά έτσι και τώρα, καταρρίφθηκαν πλήρως τα φαιδρά επιχειρήματα και τα ψέματα της εργοδοσίας τα οποία είχε αναλάβει να σερβίρει το στέλεχός της Γιάννης Σοφιανόπουλος, αυτός δηλαδή που κάθε φορά καταθέτει στα Δικαστήρια για λογαριασμό της COSCO, ενώ αναδείχθηκε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το δίκαιο των εργαζομένων οι οποίοι διεκδικούν τα αυτονόητα, όπως οι ομάδες σε κάθε πόστο να αποτελούνται από 6 εργαζόμενους και όχι από 4, να σταματήσουν οι κόντρα βάρδιες που εξουθενώνουν τους εργάτες, να μετατραπούν όλες οι συμβάσεις σε πλήρους απασχόλησης, να συσταθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας από τους εργαζόμενους και μέλη του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ αλλά και να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους.

Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στην COSCO με νέα μηχανοκίνητη πορεία όπου εργαζόμενοι από διάφορα σωματεία εκφράζουν την αλληλεγγύη τους όπως το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού που θα προσφέρει, με μια συμβολική κίνηση, φαγητό.

Στις 12 το μεσημέρι, μηχανοκίνητη πορεία θα ξεκινήσει από την πλατεία Καραϊσκάκη στο Μεταξουργείο και θα καταλήξει στον Πειραιά, σε ένδειξη αλληλεγγύης εργαζομένων στους απεργούς λιμενεργάτες της COSCO.

Η κινητοποίηση εντάσσεται στις δράσεις και πρωτοβουλίες που παίρνουν Ομοσπονδίες και συνδικάτα  εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους στους απεργούς λιμενεργάτες που για 7η μέρα δίνουν την μάχη της απεργίας διεκδικώντας μέτρα για την ασφάλεια της ζωής τους, μετά και τον θάνατο του 45χρονου συναδέλφου τους Δημήτρη Δαγκλή που σκοτώθηκε την ώρα της δουλειάς εξαιτίας της έλλειψης των απαραίτητων μέτρων για την προστασία της υγείας, της ζωής και της ασφάλειας στην εργασία.

Στην κινητοποίηση καλούν τους εργαζόμενους σε μαζική συμμετοχή  η Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων, η Ομοσπονδία Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων, το Συνδικάτο Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγικής Βιομηχανίας Ελλάδας, το Συνδικάτο Γάλακτος - Τροφίμων και Ποτών Ν. Αττικής και Νήσων, το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής, το Συνδικάτο Τύπου και Χάρτου.

Επίσης, καλούν αύριο Δευτέρα 1η Νοέμβρη στις 9 το πρωί, στη μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας, για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων της Cosco.

Τα αιτήματα

1. Οι ομάδες σε κάθε πόστο να αποτελούνται από 6 εργαζόμενους και όχι από 4.
2. Να σταματήσουν οι κόντρα βάρδιες που εξουθενώνουν τους εργάτες.
3. Μετατροπή όλων των συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης.
4. Να συσταθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας από τους εργαζόμενους και μέλη του Σωματείου ΕΝΕΔΕΠ.
5. Να υπογραφεί Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους εργαζόμενους.