Χρόνια πολλά στις 127+1 εορτάζουσες 💯 _εορτάζοντες

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου σήμερα και
σύμφωνα με το χριστιανικό εορτολόγιο γιορτάζουν οι:
• Άγγελος, Αγγελής, Αγγελική, Άντζελα, Άτζελα, Άντζυ, Αγγέλα, Αγγέλλω, Αγγελίνα,
• Μιχαήλ, Μισέλ, Μιχάλης, Μιχαλός, Μιχελής, Μιχαέλα, Μιχαέλλα, Μιχαήλα, Μιχαηλίτσα, Μιχαλίτσα
• Σταμάτης, Σταμάτιος, Στάμος, Σταμούλης, Σταμέλος, Σταμέλης, Σταμελάς
• Σταματία, Μάτα, Ματούλα, Ματίνα, Σταματίνα, Σταμάτα, Σταμέλα, Σταμούλα, Σταματή, Μάτω...
• Σταματέλλα • Γαβριήλ, Γαβρίλος, Γαβρίλης, Γαβριέλα, Γαβρίλα, Γαβριηλίτσα, Γαβριλίτσα, Αραβέλα,
• Σεραφείμ, Σεραφειμία, Σεραφείμα, Σεραφίνα, Σεραφειμή, Σεραφειμούλα, Σεραφειμίτσα,
• Ευστρατία, Μεταξία, Μεταξένια, Μεταξούλα, Ταξούλα,
• Ραφαήλ, Ραφαήλος, Ραφαέλος, Ραφαέλα, Ραφαέλλα, Ραφαήλα, Ραφαηλία
• Στρατηγός, Στρατής, Στρατηγούλα, Ταξιάρχης, Ταξιαρχούλα
• Angie • Angélique • Angela • Анжелика • Ángela • Angelika • Angela • Anzhela • Anxhela +37 ακόμη
• η παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια Αναπλιώτισσα Μιχαλού των χρόνων του Όθωνα, η συνονόματή της πριν από το 1812!, αλλά και η εκ Βουλγαρίας имам да давам на Михаля

Michelle, ma belle
Michelle, ma belle
Αυτές είναι λέξεις που πάνε μαζί
Μισέλ μου \ My Michelle

Sont les mots qui vont tres bien
Sont les mots qui vont tres bien ensemble
Tres bien \ Tres bien ensemble

Σ΄ αγαπώ, σ΄ αγαπώ, σ΄ αγαπώ
Μόνο αυτό θέλω να πω και
Μέχρι να βρω τρόπο
Θα πω τις μόνες λέξεις που ξέρω ότι θα καταλάβετε
Michelle, ma belle \ Michelle, ma belle

Πρέπει, πρέπει, πρέπει
I need to, I need to, I need to
Πρέπει να σε κάνω να δεις
Ω, τι σημαίνεις για μένα
Μέχρι να το κάνω, ελπίζω να καταλάβετε τι εννοώ
σ΄ αγαπώ _Σε θέλω, σε θέλω, σε θέλω
(…)
Μισέλ μου \ My Michelle

• Το "Michelle" είναι ένα θρυλικό τραγούδι των Beatles από το άλμπουμ του 1965 RubberSoul (κατά 90% του PaulMcCartney, με ένα μικρό middleeightαπό κοινού με τον JohnLennon).
• Το τραγούδι είναι ερωτική μπαλάντα με μέρος των στίχων του να τραγουδιέται στα γαλλικά.
• Ηχογραφήθηκε τέτοιες μέρες (3-Νοε-1965) και κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά (3-Δεκ-1965) αρχικά σε 45άρι) σε ευρωπαϊκές χώρες στη Νέα Ζηλανδία, και σε ένα EP στη Γαλλία, αρχές του 1966. Ήταν Νο  1 επιτυχία για τους Beatles σε πολλές χώρες της Ευρώπης και πέρα του Ατλαντικού, ενώ οι ταυτόχρονες ηχογραφήσεις του από τους David& Jonathanτων Overlanders(σσ. βρετανικό μουσικό συγκρότημα που δραστηριοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, παίζοντας αρχικά λαϊκά τραγούδια και στη συνέχεια έναν πιο mainstream ήχο) είχαν παρόμοια επιτυχία στις ΗΠΑ και τη Βρετανία, αντίστοιχα. Το "Michelle" κέρδισε το βραβείο Grammy για το τραγούδι της χρονιάς το 1967 και έκτοτε έχει γίνει ένα από τα πιο ευρέως ηχογραφημένα τραγούδια των Beatles.

Η ενόργανη μουσική του προήλθε ξεχωριστά από λυρική έννοια. Σύμφωνα με τον McCartney: το "Michelle" ήταν μια μελωδία που είχα γράψει με το ύφος του Chet Atkins (σσ. Το βασικό στυλ του Chet ήταν η country, ωστόσο, γνώριζε άπταιστα πολλά άλλα στυλ κιθάρας, όπως τζαζ, κλασική και φλαμένκο). Υπάρχει ένα τραγούδι που έλεγε "Trambone" με επαναλαμβανόμενη κορυφαία γραμμή και έπαιζε μπάσο παράλληλα με μελωδία. Αυτό ήταν μια καινοτομία για εμάς _παρόλο που το είχαν παίξει κλασικοί κιθαρίστες, κανένας rock 'n' roll δεν το είχε  και ο πρώτος που ξέραμε ότι χρησιμοποιεί το στυλ ήταν ο Τσετ Άτκινς ... Δεν το έμαθα ποτέ. Αλλά με βάση το "Trambone", ήθελα να γράψω κάτι με μελωδία και μπάσο, και το έκανα ως instrumental σε C. Τα λόγια και το στυλ της "Michelle" έχουν την προέλευσή τους στη δημοτικότητα της κουλτούρας της Παρισινής Αριστεράς κατά τη διάρκεια των ημερών του ΜακΚάρτνεϊ στο Λίβερπουλ. Στην περιγραφή του, "ήταν την εποχή ανθρώπων όπως η Ζιλιέτ Γκρέκο, το γαλλικό μποέμ". Σύντομα έγραψε μια φαρσική μίμηση για να διασκεδάσει τους φίλους του που περιελάμβανε groaning με γαλλικό ήχο αντί για αληθινές λέξεις. Το τραγούδι παρέμεινε έτσι μέχρι το 1965, όταν ο John Lennon του πρότεινε να το ξαναδουλέψει "σε ένα σωστό τραγούδι" για να συμπεριληφθεί στο Rubber Soul.

Ο McCartney ζήτησε από τη καθηγήτρια γαλλικών Jan Vaughan, να βρει ένα γαλλικό όνομα και μια φράση που να ταιριάζει με αυτό. Ο ΜακΚάρτνεϊ είπε: "Κόλλησα με αυτό επειδή πάντα πίστευα ότι το τραγούδι ακουγόταν γαλλικό. Δεν μπορώ να μιλήσω σωστά γαλλικά, γι' αυτό χρειαζόμουν βοήθεια για να ξεχωρίσω τις πραγματικές λέξεις."
Η Βον σκέφτηκε το "Michelle, ma belle" και λίγες μέρες αργότερα ο ΜακΚάρτνεϊ ζήτησε μια μετάφραση του "αυτές είναι λέξεις που πάνε καλά μαζί", που αποδόθηκε, sont des mots qui vont très bien ensemble ("είναι λέξεις που πάνε πολύ καλά μαζί»). Όταν ο McCartney έπαιξε το τραγούδι για τον Lennon, ο Lennon πρότεινε τη γέφυρα "I love you", εμπνεόμενος από ένα τραγούδι που άκουσε το προηγούμενο βράδυ, την εκδοχή της Nina Simone του "I Put a Spell on You", που χρησιμοποιούσε την ίδια φράση αλλά με έμφαση στην τελευταία λέξη, "I Love you"

Μακρά η αναφορά μας στο το "Michelle, ma belle", αλλά αποτελεί ένα τηλεγραφικό σημείο γραφής των "σκαθαριών" του μεγάλου συγκροτήματος έξω από τα καθιερωμένα, που έκανε τη μουσική επιστήμη, επιμένοντας στη λεπτομέρεια

                      Και λίγα στατιστικά

·       Μιχάλης _Μιχαήλ 93.941

·       Αγγελική 84.624

·       Σταματία 16.263

·       Σταμάτης 14629

·       Σταματούλα 1.811

·       Ραφαέλα 443

·       Ραφαήλ 776 και συνοπτικά οι εισαγωγικά αναφερόμενες\οι

·       εορτάζουσες\οντες σήμερα +197.358

ΠΟΛΥΧΡΟΝΕΣ_ΟΙ !!

San Michele … aveva un gallo

Πρόκειται για την βραβευμένη ταινία των αδερφών Ταβιάνι (“ο Σαν Μίκελε _άγιος Μιχαήλ είχε ένα κόκορα” ελληνικός τίτλος Η εξέγερση του Τζούλιο Μανιέρι που κυκλοφόρησε το 1972) και αποτελεί μεταφορά διηγήματος Il divino e l'umano (το θεϊκό και το ανθρώπινο) του Λέοντα Τολστόι: που περιέγραψε τα γεγονότα δύο λαϊκιστών επαναστατών, ο πρώτος από τους οποίους (Svetlogùb) διαβάζει το Ευαγγέλιο κατά τύχη, αποκηρύσσει τη βία και ζει τις τελευταίες ημέρες πριν από την εκτέλεση υπό την επιρροή των  Μακαρισμών, ο άλλος (Meženetskij) παραμένει πιστός στις ιδέες του ως επαναστάτης, αλλά αυτοκτονεί γιατί δεν μπορεί να αντέξει τη γελοιοποίηση από της νέα γενιά των Μαρξιστών επαναστατών που τον θεωρούν αξιολύπητο ανατρεπτικό και καταδικασμένο στην ήττα. Στην ταινία Ταβιάνι, μόνο η ιστορία του Μεζενέτσκι αναπαρίσταται σχεδόν πιστά.

Η ταινία είναι “ένας συναρπαστικός απόλογος για την πολιτικο-υπαρξιακή σύγκρουση μεταξύ του ουτοπικού και του επιστημονικού _μαρξιστικού  σοσιαλισμού, μεταξύ δύο τρόπων οπτικής της επανάστασης και της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ”.

Παρουσιάστηκε και βραβεύτηκε στο Φόρουμ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στο 15ήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ των Καννών και στο Giornate di Cinema του Φεστιβάλ Βενετίας.
Το 1870 ο διεθνιστής αναρχικός Giulio Manieri οδήγησε μια ομάδα συντρόφων σε μια μη ρεαλιστική ανατρεπτική απόπειρα σε μια μικρή πόλη της Ούμπρια, την Città della Pieve, η οποία κατέληξε σε μια αναπόφευκτη αποτυχία που του κόστισε τη θανατική ποινή.
Ωστόσο, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη και ο Μανιέρι πέρασε τις ατελείωτες μέρες απομόνωσης οργανώνοντας πολιτικές συζητήσεις με τον εαυτό του, καταφέρνοντας έτσι να επιβιώσει της απομόνωσης, αλλά προοδευτικά διολίσθησε προς την ψυχική παραφροσύνη.

Μετά από δέκα χρόνια φυλάκισης, αποφασίστηκε η μεταφορά του σε άλλη φυλακή. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού με πλοίο, στη βενετική λιμνοθάλασσα, συναντά ένα άλλο σκάφος που μεταφέρει μια ομάδα νεαρών ανατρεπτών προς τον ίδιο προορισμό. Πεπεισμένος ότι θα βρει ένα κοινό συναίσθημα σε αυτούς και ότι μπορούν να ξαναρχίσουν μαζί τη συζήτηση που συνεχίζεται κατά μόνας για χρόνια, ανακαλύπτει ότι ο ουτοπικός ιδεαλισμός του και οι μέθοδοι πάλης του δεν μοιράζονται καθόλου, αλλά μάλλον αποκηρύσσονται αν δεν χλευάζονται από αυτή τη νέα γενιά, που εμψυχώνεται από μια ριζικά διαφορετική πολιτική στρατηγική, λιγότερο ονειρική και πιο συγκεκριμένη, βασισμένη στην επιστημονική ανάλυση της πραγματικότητας, και πεπεισμένοι ότι δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις μεγάλες αλλαγές από πρώτο χέρι, αλλά ότι μπορούν να εργαστούν για το μέλλον.

Βαθιά απογοητευμένος από αυτή τη σύγκριση, νιώθοντας πλέον άχρηστος και κυριευμένος από την ιστορία, αφήνεται να γλιστρήσει στο νερό για να πνιγεί.
ℹ️  Η ταινία είχε μια προβληματική ιστορία παραγωγής και διανομής. Παρήχθη το 1972 με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό και κυκλοφόρησε στους ιταλικούς κινηματογράφους μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα.
ℹ️ Είναι η τρίτη από τις τέσσερις ταινίες Taviani με πρωταγωνιστή τον Giulio Brogi, μετά το I sovversivi (1967) και το Sotto il segno dello scorpione (1969) και πριν το Il prato (1979).

Για το κινηματογραφικό λεξικό Morandini είναι “μια από τις πιο ισορροπημένες και αρμονικές ταινίες” και για το Mereghetti “μια από τις πιο εγκάρδιες και επιτυχημένες ταινίες” των αδελφών Ταβιάνι, που μπόρεσαν να ξεπεράσουν τα όρια παραγωγής συγκεντρώνοντας ολόκληρη την ταινία στον πρωταγωνιστή, έναν πολύ καλό Brogi.

Η ταινία αυτή έγινε η αφορμή για το τραγούδι “San Michele” του Θανάση Παπακωνσταντίνου που κυκλοφόρησε το 2011 στο δίσκο του “Ο ελάχιστος εαυτός”.