“Δικαιώματα” του Παιδιού _ Έχε το νου σου στο παιδί

Στον απόηχο μιας ακόμη σημαντικής παρακαταθήκης για το μέλλον με 10άδες χιλιάδες λαού να συμμετέχει, θα μιλήσουμε επιγραμματικά για το τι έγινε “σαν σήμερα 20 Νοεμβρίου” – ρίχνοντας μια ματιά στην ιστορία του τόπου και του κόσμου _βλ τα βασικά προς το τέλος της ανάρτησης

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού _το 1989, 40 χρόνια μετά την ίδρυση του ο ΟΗΕ υπογράφει _την κενή περιεχόμενου Διακήρυξη του για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Κάποια ονόματα, των 100άδων παιδιών που δολοφονήθηκαν στην Παλαιστίνη από τον ιμπεριαλισμό και τους λακέδες του,
αυτές τις μέρες έρχονται να προστεθούν στις χιλιάδες της σφαγής στα προσφυγικά στρατόπεδα της Σάμπρα και Σατίλα στον Νότιο Λίβανο
(16–18 Σεπ 1982), με τη ματοβαμμένη «υπογραφή» του τότε υπουργού Άμυνας και Προέδρου του Ισραήλ,
Αριέλ Σαρόν, από τον ισραηλινό στρατό και παραστρατιωτικές οργανώσεις, «εμπνευσμένη» από την pax americasna.

                          Παιδιά χωρίς παιδική ηλικία

·       Έχε το νου σου στο παιδί!

·       ΝΑΤΟ-Γιουγκοσλαβία 1999 _
_  Έχε το νου σου στο παιδί…

Η Παγκόσμια Μέρα για το Παιδί υπενθυμίζει με τον πιο δραματικό τρόπο το διαρκές έγκλημα του καπιταλισμού σε βάρος του μέλλοντος της ανθρωπότητας: Τον εξανδραποδισμό εκατομμυρίων παιδιών (το νούμερο δεν μπορεί να μετρηθεί, αλλά σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ κυμαίνεται από εξακόσια εκατομμύρια και φτάνει το ένα  δις) στη σύγχρονη ζούγκλα της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας, που μετά τις ανατροπές πρόσθεσε κάποια εκατομμύρια και από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες…

Παιδιά στην πιο τρυφερή ηλικία τους, από 5 - 14 χρονών, εξαναγκάζονται να δουλεύουν, να ωθούνται στην αγορά του σεξ, να εμπλέκονται σε πολεμικές συρράξεις, να ζητιανεύουν στους δρόμους και να μη διαφέρουν σε τίποτα απ' τα αδέσποτα ζώα.

Είναι τα παιδιά που αντιπροσωπεύουν πάνω από το ένα δέκατο _κατά τις πλέον αισιόδοξες εκτιμήσεις του σημερινού πληθυσμού της Γης. Είναι τα παιδιά που δεν έχουν μέλλον και δεν κάνουν όνειρα. Είναι, εν τέλει, τα παιδιά χωρίς παιδική ηλικία. Παράλληλα πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι - το 1/6 της ανθρωπότητας - θεωρούνται λειτουργικά αναλφάβητοι. Δεν μπορούν, δηλαδή, να διαβάσουν ή να υπογράψουν με το όνομά τους, δεν μπορούν να συμπληρώσουν καν μια απλή αίτηση.

Δακρύβρεχτες οι διαπιστώσεις από πολλούς με ταυτόχρονη επίδειξη κινητικότητας για απάμβλυνση της φρικτής κατάστασης. Ομως επί της ουσίας δε μιλά κανείς ή αν μιλά επισημαίνει δευτερεύουσες πλευρές.

Ουδείς απ' τους κυρίαρχους - αν και το γνωρίζουν - δεν τολμά να κατονομάσει ευθαρσώς ότι η γενεσιουργός αιτία αυτής της κατάστασης βρίσκεται στο ίδιο το σύστημα. Ότι αυτή η κατάσταση επιδεινώθηκε την τελευταία 35ετία με την επιδρομή των πολυεθνικών σε βάρος των λαών. Ότι η εισβολή της ελεύθερης αγοράς στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες "απελευθέρωσε" - και έστειλε στους δρόμους - μαζικά τα παιδιά. Στα ρώσικα, τα παιδιά αυτά αποκαλούνται "μπεσπριζορνίκι" (εγκαταλειμμένα брошенный) και η λέξη αυτή είχε ν' ακουστεί στην πρώην ΕΣΣΔ απ' τη δεκαετία του 1920.

Και, τώρα, στο "παγκόσμιο χωριό", η "χαμένη γενιά" των παιδιών αγκαλιάζει όλες τις χώρες. Μεγαλώνει και στη χώρα μας … Επιπλέον οι _διαχρονικά εκσυγχρονιστές κυβερνήτες μας  δείχνουν ικανοποιημένοι για τα μέτρα διάλυσης της Κοινωνικής Πρόνοιας, του Δημόσιου Συστήματος Υγείας και Παιδείας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και των δημόσιων οργανισμών. Ξεκινώντας από το βαθύ και μη ΠΑΣΟΚ, τις 3-4 συγκυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ & CIA, τον πάλαι ποτέ Συριζα_Ανελ. Ολοι αυτοί οι τομείς, αν και αναπτύχθηκαν στρεβλά και έγιναν υποχείρια των κομμάτων της εξουσίας, εντούτοις αποτελούσαν μια στοιχειώδη προστατευτική ομπρέλα για την ελληνική οικογένεια και τους νέους.

Όλες αυτές τις πλευρές τις έχει επισημάνει επανειλημμένα και με σαφήνεια το ΚΚΕ και τις επαναλαμβάνει τονίζοντας: "Τα δικαιώματα των παιδιών θα υπάρξουν, θα κατοχυρωθούν και θα διευρυνθούν, μόνο ως αποτέλεσμα βαθιών κοινωνικοπολιτικών αλλαγών, με το ξεπέταγμα των λαϊκών δυνάμεων στο προσκήνιο και το πέρασμα των κλειδιών της οικονομίας στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της".

Απ' την άλλη μεριά ο πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια όλο και λιγότερων με επικίνδυνες για την ίδια την ανθρωπότητα επιπτώσεις. Κατά τ' άλλα, η ανθρωπότητα γιορτάζει κάθε χρόνο και την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Το άγος

Παγκόσμια Μέρα του Παιδιού, αλλά, για μια ακόμα χρονιά, εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο δε γιόρτασαν. Το ξημέρωμα τα βρήκε και πάλι στους δρόμους να καθαρίζουν τζάμια ή να πουλούν χαρτομάντιλα, τα βρήκε στις φάμπρικες να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, τα βρήκε στα χωράφια, σε σπίτια πλουσίων ως υπηρέτες, αλλά και σε πορνεία. Η παιδική εργασία και εκμετάλλευση δεν προσβάλλει, ούτε σοκάρει μόνο. Κυρίως υπονομεύει το μέλλον αυτού του κόσμου, αφού θρυμματίζει αθώες ψυχές και άγουρα κορμιά, δημιουργεί ανολοκλήρωτες προσωπικότητες.

Η παιδική εργασία, η απάνθρωπη αυτή μορφή εκμετάλλευσης - ίσως η μεγαλύτερη ντροπή της σύγχρονης κοινωνίας - θα εξακολουθεί να υπάρχει, όσο θα υπάρχει το απάνθρωπο σύστημα του καπιταλισμού, που μετατρέπει ακόμη και τα παιδιά σε κάθε λογής εμπόρευμα. Θα υπάρχει, όσο οι κυβερνήσεις συνεχίζουν να εθελοτυφλούν προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Όσο η πολιτική τους θα δημιουργεί κάθε λογής απέλπιδες καταστάσεις. Και θα ...ευημερεί, όσο οι κοινωνικές αξίες και οι πολιτισμικές συμπεριφορές φθίνουν ή διαμορφώνονται απ' τα ίδια κέντρα, που τυφλά υπακούουν και προκλητικά κωφεύουν.

Κανείς εκ των υπολόγων δεν μπορεί να αποποιηθεί ευθυνών. Γιατί εδώ μιλάμε πλέον για μια συνωμοσία σιωπής. Πολύ περισσότερο, γιατί ορισμένες πλευρές της παιδικής εκμετάλλευσης έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια χαρακτήρα εν ψυχρώ εγκλήματος. Χαρακτηριστικό το "φρούτο": Εκατομμύρια παιδιά σ' όλο τον κόσμο, που χρησιμοποιούνται σεξουαλικά, για να αποκομίζουν κάποιοι κέρδη δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Εκατοντάδες παιδιά περπατούν σε νυχτερινά σκυλάδικα για να πουλήσουν ένα λουλούδι, στήνονται σε μια γωνιά με το χέρι απλωμένο. Κανένα τους δεν ήξερε πως γιορτάζει, γιατί αυτά τα παιδιά δε γιορτάζουν ποτέ. Δουλεύουν και μεγαλώνουν, χωρίς ποτέ να έχουν ζήσει "χρόνια παιδικά". Κανείς δεν τους δίνει, ούτε καν το δικαίωμα να είναι απλώς ...δέκα χρόνων.

Και αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός πως σχεδόν όλες οι χώρες του κόσμου - εδώ και χρόνια - έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και δήθεν τα προστατεύουν από την οικονομική εκμετάλλευση και από κάθε εργασία, που είναι επικίνδυνη ή μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη και εκπαίδευσή τους. Η προώθηση και διεύρυνση της εκπαίδευσης, η δημιουργία εθνικής και διεθνούς νομοθεσίας και η ισχυροποίησή της, η κοινωνική κινητοποίηση είναι ορισμένοι ελάχιστοι αναγκαίοι όροι και στόχοι του μαζικού κινήματος, για να αρχίσει να αντιμετωπίζεται και να αποκαλύπτεται το αίσχος της παιδικής εργασίας και εκμετάλλευσης. Οι ειδικοί λένε πως τα παιδιά που σήμερα είναι θύματα είναι βέβαιο πως μετά από κάποια χρόνια θα λειτουργήσουν, δικαιολογημένα, και ως θύτες _ήδη το κάνουν. Και τα τραύματα, οι "εμπειρίες", τα απωθημένα δεν μπορούν να εγγυηθούν ό,τι καλύτερο. Αν αυτό είναι ο στόχος ορισμένων, η λέξη "ντροπή" είναι λίγη και αναποτελεσματική. Πρέπει τώρα - πριν είναι πλέον αργά - να βγούμε όλοι απ' το λήθαργο. Το αύριο, τα παιδιά, δεν μπορεί να περιμένουν. Και, φυσικά, το ζήτημα δεν είναι απλά να περιγράφουμε και να εξηγούμε τα φαινόμενα του άδικου αυτού κόσμου, αλλά και να παλέψουμε όλο και πιο αποφασιστικά για την ανατροπή του.

Για να έχουν τα παιδιά πλήρη δικαιώματα

Εκατομμύρια παιδιά και ανήλικοι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο ζουν με δραματικό τρόπο τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος και γίνονται θυσία στο βωμό της αύξησης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Τα άστεγα, πεινασμένα, εξαθλιωμένα παιδιά που ο αριθμός τους στις καπιταλιστικές χώρες συνεχώς αυξάνεται, είναι απόρροια της φύσης του ίδιου του εκμεταλλευτικού, απάνθρωπου, κοινωνικοοικονομικού συστήματος που ζούμε.

Αυτό αποδεικνύεται και από τα χιλιάδες παιδιά στους δρόμους, τους επαίτες, την παιδική πορνεία και εγκληματικότητα, τους θανάτους από εξαρτησιογόνες ουσίες, από το κρύο, την ασιτία, που βιώνουν στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση. Ενώ το σοσιαλιστικό σύστημα που γνωρίσαμε έδειξε, δείχνει και σήμερα στις χώρες που οικοδομούν το σοσιαλισμό, την ποιοτική διαφορά του στην εγγύηση των δικαιωμάτων του παιδιού και της μητρότητας.

Στον αντίποδα βρίσκεται ο ιμπεριαλισμός που με τους πολέμους, τις επεμβάσεις και την εκμετάλλευση χωρών και λαών, δολοφονεί χιλιάδες αθώους, απ όπου περνά (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, στις χώρες της Αφρικής) στην Παλαιστίνη σήμερα παιδιά σε όλο τον κόσμο.

Τα παιδιά σακατεύονται και υπονομεύεται η υγεία τους στα εργασιακά κάτεργα των μονοπωλίων στην Ασία και τη Λατινική Αμερική. Στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη της ΕΕ ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών, πάνω από 20%, ζει σε οικογένειες που διαβιούν κάτω και απ' αυτά τα "επίσημα" όρια της φτώχειας.

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που υλοποιούνται συνεχώς από τις αστικές κυβερνήσεις και εμπορευματοποιούν - ιδιωτικοποιούν την Παιδεία, την Ειδική Αγωγή, την Υγεία - Πρόνοια, τον Αθλητισμό και Πολιτισμό ή ανατρέπουν τις εργασιακές σχέσεις και τον κοινωνικό χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης πλήττουν με ιδιαίτερη δριμύτητα τα παιδιά, τους νέους των λαϊκών οικογενειών.

Οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις ενισχύουν το σύστημα και συσσωρεύουν περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο. Αυτή η πολιτική δεν μπορεί να φέρει άνοδο του βιοτικού επιπέδου των λαϊκών οικογενειών, να εξασφαλίσει τα δικαιώματα των παιδιών, τη λαϊκή ευημερία.

Ο καπιταλισμός δεν αλλάζει περπατησιά.
Δεν εξανθρωπίζεται, όπως παραπλανητικά ισχυρίστηκε ο ΣΥΝ και μετέπειτα ΣυριζαΑνελ.

Γι' αυτό είναι υποκριτικά τα όσα λέγονται για τη δήθεν υπεράσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού, για την "κοινωνική αλληλεγγύη" και την ανάπτυξη του κοινωνικού "εθελοντισμού".

Η προστασία του παιδιού και της μητέρας πρέπει να είναι αποκλειστική και μόνο ευθύνη του κράτους. Δε χωράει καμιά επιχειρηματική ή "φιλανθρωπική" δράση σ' αυτό.

Το ΚΚΕ παλεύει διαχρονικά για:

·        Ένα αποκλειστικά δημόσιο πραγματικά δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με προσανατολισμό στην πρόληψη, στην προαγωγή της Δημόσιας Υγείας, στην πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας, με υπηρεσίες σχολικής ιατρικής, υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εκπαίδευσης, άθλησης, ψυχαγωγίας κλ.π., στην παιδιατρική νοσοκομειακή περίθαλψη και τη φυσική, ιατρική αποκατάσταση με επάρκεια κλινών σε όλη τη χώρα.

·        Δημιουργία δημόσιου δωρεάν δικτύου παιδικών κέντρων με βρεφονηπιακούς σταθμούς και κέντρα δημιουργικής απασχόλησης νηπίων και παιδιών. Διαμόρφωση παιδικών χαρών και παιδότοπων. Κρατικές παιδικές κατασκηνώσεις για όλα τα παιδιά. Κρατική υποδομή και υπηρεσίες για τα κακοποιημένα ή εγκαταλειμμένα παιδιά. Δημόσια δωρεάν κέντρα κλειστής ή ανοιχτής περίθαλψης προσωρινής ή μόνιμης διαβίωσης για παιδιά με ειδικές ανάγκες.

·        Ενιαία Λαϊκή Παιδεία μέσα από δωρεάν δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς την επιχειρηματική δραστηριότητα, με προσανατολισμό να διαπαιδαγωγεί και να δημιουργεί ολοκληρωμένες προσωπικότητες, συνειδητούς συντελεστές της κοινωνικής προόδου. Με βασική - γενική εκπαίδευση έως τα 18 χρόνια μέσα από ενιαίο δωδεκάχρονο υποχρεωτικό σχολείο, συνέχεια της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής. Δημόσια - δωρεάν υποχρεωτική ειδική αγωγή για όλα τα παιδιά με αναπηρίες. Καθιέρωση συστήματος δημόσιων και δωρεάν "μεταλυκειακών" επαγγελματικών σχολών. Ενιαία ανώτατη εκπαίδευση που θα εξασφαλίζει υψηλού επιπέδου επιστημονική μόρφωση των πτυχιούχων με ενιαίες προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές.

·        Χορήγηση δωρεάν από το κράτος όλων των προϋποθέσεων για τη φυσική αγωγή και τον αθλητισμό των παιδιών, της νεολαίας.

·        Ανάπτυξη ενός πλατιού πολύμορφου κινήματος ερασιτεχνικής δημιουργίας και πολιτιστικής δραστηριότητας.

Το ΚΚΕ θεωρεί:
Η λαϊκή συσπείρωση και πάλη, η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης σε βάρος των κομμάτων της πλουτοκρατίας, μπορεί να βάλει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική. Να ανοίξει δρόμο για νέες κατακτήσεις. Να ανατρέψει τελικά το απάνθρωπο σύστημα που ζούμε. Να φέρει τη λαϊκή εξουσία και να δημιουργήσει την οικονομία του σοσιαλισμού κομμουνισμού που θα εξασφαλίζει όλες τις ανάγκες αυτών που παράγουν τον πλούτο, δηλαδή των εργαζομένων και των μελών των οικογενειών τους.
Τότε μόνο τα παιδιά θα είναι με πλήρη δικαιώματα και θα ζουν ευτυχισμένα και ειρηνικά.

Η σκληρή πραγματικότητα
δεν αλλάζει με “Παγκόσμιες Μέρες”

Παγκόσμια Μέρα για το Κορίτσι ο ΟΗΕ έχει καθιερώσει την 11^η Οκτώβρη (μέρα αφιερωμένη στα δικαιώματα των κοριτσιών σε όλο τον κόσμο). Ωστόσο, το περιεχόμενο που δίνεται στη συγκεκριμένη μέρα και τα επιχειρήματα που το συνοδεύουν, δε σηματοδοτούν προσπάθεια για αντιμετώπιση των προβλημάτων που διαπιστώνονται και περιγράφονται.

Η “επένδυση” στη βελτίωση της ζωής των κοριτσιών είναι “σωστή” και “έξυπνη”: Αυτό ισχυρίζονται οι διεθνείς οργανισμοί και οι διακρατικές ενώσεις και επιχειρηματολογούν πως η βελτίωση αυτή είναι συμφέρουσα με οικονομικούς όρους. “Κάθε 1 δολάριο που επενδύεται στη μείωση του χρόνιου υποσιτισμού μπορεί να καταλήξει σε μια επιστροφή έως και 30 δολαρίων”. “Μειώνοντας την ανισότητα στην υγεία κατά 1% κάθε χρόνο, η ετήσια αύξηση του ΑΕΠ μιας χώρας θα μπορούσε να αυξηθεί κατά 0,15%”. “Οταν τα κορίτσια και οι γυναίκες έχουν εισόδημα, επανεπενδύουν το 90% αυτού στις οικογένειές τους”. Τα παραπάνω είναι χαρακτηριστικά για τη λογική του υπολογισμού της σχέσης κόστους - οφέλους που προβάλλουν ΟΗΕ και UNICEF. Πρόκειται για λογική που συμβαδίζει με τα κριτήρια της αγοράς. Όλα δηλαδή αποτιμώνται σε “προστιθέμενη αξία”, σε χρήμα, σε κέρδος. Κάθε πολιτική που ασκείται, κάθε υπηρεσία που παρέχεται κρίνεται σε σχέση με τα έσοδα που αποφέρει, τα έξοδα που περιορίζει, από το βαθμό τελικά που εξυπηρετεί το κεφάλαιο.

Στην σημερινή έκθεσή της “Η Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2024», η UNICEF διαπιστώνει μεταξύ πολλών άλλων, τα παρακάτω, για τα 11.390.433  παιδιά κάτω των 5 ετών πέθαναν, κυρίως από αιτίες που προλαμβάνονται. Τα φτωχότερα παιδιά στον κόσμο έχουν σχεδόν 3 φορές λιγότερες πιθανότητες να έχουν ειδικευμένο προσωπικό κατά τη γέννηση τους, διατρέχοντας αυτά και οι μητέρες τους αυξημένο κίνδυνο επιπλοκών κατά τον τοκετό. 11% των κοριτσιών παντρεύονται πριν από τα 15 τους, θέτοντας σε κίνδυνο τα δικαιώματά τους στην υγεία, στην εκπαίδευση και την προστασία. 15% των παιδιών του κόσμου αναγκάζονται να δουλεύουν, υφίστανται οικονομική εκμετάλλευση και στερούνται το δικαίωμα στη μάθηση και το παιχνίδι.

Σε αντίστοιχη έκθεση για την κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα (Απρίλης 2014) διαπίστωνε τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης σε αυτά: Ο αριθμός των παιδιών, που βρίσκονταν σε κίνδυνο φτώχειας το 2012, ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο και άγγιξε το 26,9% του συνόλου των παιδιών (έναντι 23,7% το 2011). Το 86,5% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά το 2012, δήλωναν αδυναμία πληρωμής μιας βδομάδας διακοπών. Το 45,9% των φτωχών νοικοκυριών με παιδιά δήλωναν οικονομική αδυναμία για ικανοποιητική θέρμανση. Εκτιμούσε ακόμα ότι σημαντικός αριθμός παιδιών δεν έχει ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη λόγω απώλειας ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γονέων τους. Σχολίαζε το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής των παιδιών σε υπηρεσίες βρεφονηπιακής φροντίδας, επισημαίνοντας ότι οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί δεν επαρκούν και οι ιδιωτικοί κοστίζουν. Αλλά έχει αποδειχτεί και στην πράξη ο υποσιτισμός παιδιών από την πείρα των σχολείων. Τα επικαιροποιημένα (2023) στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά, μετά τα σύγχρονα προβλήματα, που συσσώρευσαν στη λαϊκή οικογένεια οι απανωτές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις

Ομως, η σημερινή πραγματικότητα, τόσο στις λεγόμενες “αναπτυσσόμενες” όσο και στις “ανεπτυγμένες” καπιταλιστικά χώρες, δεν αλλάζει με “Παγκόσμιες Μέρες” ούτε με επιχειρήματα όπως τα παραπάνω. Η αλλαγή της σημερινής κατάστασης προϋποθέτει ριζικές αλλαγές που θα φέρουν τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων στο προσκήνιο και που θα τις ικανοποιούν, και μέσα σε αυτά και των παιδιών, στο επίκεντρο της οργάνωσης της παραγωγής. Αλλά αυτό προϋποθέτει τη σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας.

Πρωτόγνωρες κατακτήσεις για τους εργαζόμενους,
στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες

Απόδειξη για τις δυνατότητες που υπάρχουν να ικανοποιηθούν τα σύγχρονα δικαιώματα της λαϊκής οικογένειας, και πρώτα απ' όλα των παιδιών της, είναι η πείρα από τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Σοβιετική Ένωση. Στη σοσιαλιστική κοινωνία, τα παιδιά θεωρούνταν “προνομιούχα τάξη” και οι εργαζόμενοι γονείς τους είχαν στη διάθεσή τους μια σειρά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες και υποδομές που τους παρείχαν ουσιαστική βοήθεια και στήριξη για να τα αναθρέψουν.
Η υγεία των παιδιών βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής του κρατικού σοβιετικού συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, που δημιουργήθηκε μετά το 1917. Στο πλαίσιό του καθιερώθηκε δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλον τον πληθυσμό. Για πρώτη φορά στον κόσμο καθιερώθηκε η γενική ιατρική παρακολούθηση των παιδιών από παιδίατρους και νοσηλεύτριες. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα μέσα της δεκαετίας του 1980, 160 εκατομμύρια άνθρωποι περνούσαν κάθε χρόνο από προληπτικό έλεγχο, ενώ πάνω από 35 εκατομμύρια, μεταξύ των οποίων τα παιδιά, βρίσκονταν σε διαρκή ιατρική παρακολούθηση. Λειτουργούσαν πάνω από 28 χιλιάδες γυναικεία ιατρεία και παιδικές πολυκλινικές.

Χαρακτηριστικό είναι ακόμα το παράδειγμα του συστήματος Πρόνοιας σε ό,τι αφορά τον τομέα της Προσχολική Αγωγής. Στη Σοβιετική Ένωση η ικανοποίηση των αναγκών της σωματικής, ψυχικής και πνευματικής ανάπτυξης των παιδιών, αποτελούσε αντικείμενο υψηλής φροντίδας. Το 1987 πάνω από 16 εκατομμύρια παιδιά πήγαιναν σε 140 χιλιάδες δημόσιους παιδικούς σταθμούς. Ως πρώτος κρίκος στο σοβιετικό σύστημα Προσχολικής Αγωγής, ο παιδικός σταθμός απευθυνόταν σε παιδιά που συμπλήρωναν το πρώτο τους έτος. Το προσωπικό τους αποτελούνταν από ανθρώπους ειδικά εκπαιδευμένους υγειονομικούς, δασκάλους και εκπαιδευτικούς βοηθούς, ενώ το καθημερινό πρόγραμμα, από τις δραστηριότητες μέχρι τα γεύματα, ήταν προσαρμοσμένα στις ανάγκες των παιδιών με βάση την ηλικία τους. Ιδιαίτερη βαρύτητα δινόταν στο ζήτημα της εκπαίδευσης στο σπίτι, της ανατροφής στο πλαίσιο της οικογένειας. Στους γονείς προσφέρονταν παιδαγωγικές συμβουλές, ενώ οι ίδιοι συμμετείχαν ενεργά στη δουλειά των κέντρων παιδικής πρόνοιας.

Ειδική μέριμνα υπήρχε και για το δικαίωμα των παιδιών στις διακοπές και την αναψυχή. Στην ΕΣΣΔ λειτουργούσαν έως και 40 χιλιάδες παιδικές κατασκηνώσεις διαφόρων τύπων: Κατασκηνώσεις αθλητικές, τουριστικές, για παιδιά με προβλήματα υγείας. Σε αυτές, κάθε χρόνο ξεκουράζονταν δωρεάν ή με πολύ χαμηλό κόστος περίπου 10 εκατομμύρια παιδιά.

Μάχη για την εξάλειψη
αναχρονιστικών αντιλήψεων και πρακτικών

“Τα ζώα δε δοκιμάζουν τόσες ταλαιπωρίες όσες υποφέρουν οι γυναίκες μας”. Με τη φράση αυτή περιγράφει τη βαθιά ανισοτιμία των γυναικών και των κοριτσιών που επικρατούσε σε συγκεκριμένες περιοχές μια σοβιετική γυναίκα σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις σελίδες του Ριζοσπάστη, στις 8/3/1928. Η ανισόμετρη ανάπτυξη του καπιταλισμού και η βαθιά καθυστέρηση που κυριαρχούσε σε αυτές τις περιοχές, κληροδότησε στο σοσιαλισμό ακραίες αναχρονιστικές αντιλήψεις και προκαταλήψεις για τη θέση της γυναίκας. Το σοβιετικό κράτος δε συμβιβάστηκε με τη βαριά αυτή κληρονομιά, αλλά ρίχτηκε στη μάχη για την εξάλειψή της, με θαυμαστά αποτελέσματα. Η εξαφάνιση του αναλφαβητισμού, η εκπαίδευση των κοριτσιών, οι επαγγελματικές και επιστημονικές σπουδές για τις νέες γυναίκες, η λειτουργία συμβουλευτικών γραφείων και ιδρυμάτων προστασίας της μητρότητας και των παιδιών, αντιμετώπισαν προλήψεις και δεισιδαιμονίες, δημιούργησαν νέα ήθη και αξίες, αντίστοιχα με τη νέα κοινωνία.

Στη βάση της νέας, σοσιαλιστικής κοινωνίας, βρισκόταν η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της παραγωγής, με στόχο να εξασφαλίζεται η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών σε ανώτερο συνεχώς επίπεδο. Αυτές οι σχέσεις παραγωγής έθεσαν στο επίκεντρο της προσοχής του σοσιαλιστικού συστήματος τον άνθρωπο, και πρώτα από όλα τα παιδιά, τις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες τους. Τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, τα δικαιώματα που απολάμβαναν οι εργαζόμενοι και τα παιδιά τους, δεν ήταν μόνο πρωτόγνωρα για την εποχή που σημειώθηκαν. Αποτελούν και σήμερα φάρο για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν. Ειδικά σήμερα που οι στερήσεις για τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της μεγαλώνουν, δείχνουν πως ο δρόμος που πρέπει να βαδίσουν δεν είναι αυτός της μείωσης των απαιτήσεων σε όλο και χαμηλότερο επίπεδο. Δείχνουν τι μπορεί να προσφέρει στους εργαζόμενους η απελευθέρωσή τους από την εκμετάλλευση του κεφαλαίου. Αποδεικνύουν πως ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, όπου οι εργαζόμενοι θα καρπώνονται τον πλούτο που παράγουν, είναι προϋπόθεση για να ικανοποιηθούν στο σύνολό τους οι σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της.

·       Παγκόσμια Ημέρα της ταλαιπωρημένης Φιλοσοφίας _μέρα της UNESCO σαν “κριτική διερεύνηση που δίνει νόημα στη ζωή και δράση” και που εξαφανίζει τους μεγαλύτερους των τελευταίων αιώνων Μαρξ και Ένκελς

·       Παγκόσμια Ημέρα για την Εκβιομηχάνιση της Αφρικής (sic!! _βλ. ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός)

·       Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Υπερφυλικών (Trans)

1792 Γεννήθηκε ο Ρώσος μαθηματικός, Νικολάι Λομπατσέφσκι, που έβαλε τις βάσεις της μη ευκλείδειας γεωμετρίας

1820 Μία λευκή φάλαινα 80 τόνων επιτίθεται κατά του φαλαινοθηρικού πλοίου Έσεξ, 2.000 ναυτικά μίλια δυτικά των ακτών της Νοτίου Αμερικής. Από τα είκοσι άτομα που μπαίνουν στις τρεις βάρκες του πλοίου μόνο οκτώ θα επιζήσουν τελικά. Το επεισόδιο θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης για το αριστούργημα του Χέρμαν Μέλβιλ, Μόμπι Ντικ.

1894 Πεθαίνει ο Αντον Γκριγκόριεβιτς Ρουμπινστάιν. Ρώσος πιανίστας, συνθέτης, διευθυντής ορχήστρας, παιδαγωγός και μουσικο-κοινωνικός παράγοντας

1910 Πέθανε ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, Λέων Τολστόι

1910 Ξεσπά η Μεξικανική Επανάσταση, ενάντια στον πρόεδρο Πορφύριο Ντιάζ, υπό την ηγεσία του Φρανσίσκο Μαδέρο

1919 Πραγματοποιείται το πρώτο διεθνές συνέδριο των κομμουνιστικών οργανώσεων νεολαίας στο Βερολίνο (20–26/11/1919). Ιδρύεται η Κομμουνιστική Διεθνής Νεολαίας.

1920 Ο Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός (IRA), υπό την καθοδήγηση του Μάικλ Κόλινς, εκτελεί στο Δουβλίνο 24 πράκτορες των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Την επομένη, σε αντίποινα, ο βρετανικός στρατός εισβάλλει σ’ ένα στάδιο και πυροβολεί εναντίον των θεατών σκοτώνοντας 72 άτομα. Η ημέρα μένει στην ιστορία ως η “Αιματοβαμμένη Κυριακή”.

1925 Γεννήθηκε η παγκόσμιας φήμης σοβιετική μπαλαρίνα η μυθική Μάγια Πλισέτσκαγια.

1945 Αρχίζει η Δίκη της Νυρεμβέργης, με 24 Ναζί να κάθονται στο εδώλιο για εγκλήματα πολέμου.

1962 Η “κρίση των πυραύλων” στην Κούβα: Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι βεβαιώνεται ότι η ΕΣΣΔ έχει απομακρύνει όλους τους πυραύλους της από την Κούβα και διατάζει τη διακοπή του αποκλεισμού του νησιού από τις ΗΠΑ, που διήρκεσε ένα μήνα.

1970 Η πλειοψηφία των μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών τάσσεται υπέρ της εισδοχής της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στον Οργανισμό. Ωστόσο, δεν συγκεντρώνεται η απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 ώστε να εγκριθεί.

1975 Πέθανε ο Ισπανός δικτάτορας, Φρανσίσκο Φράνκο _κακό ψόφο να χει

1978 Πέθανε ο Ιταλός _ναι δεν είναι έλληνας όπως πιστεύουν κάποιοι,  ζωγράφος, συγγραφέας και γλύπτης, Τζόρτζιο Ντε Κίρικο

                                    2024

 

 

 

Οκτώβρης_Νοέμβρης 1962: Η κρίση των Πυραύλων στην Κούβα

1962 _σαν σήμερα 20 Νοεμβρίου: ο Αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι δηλώνει “βέβαιος” ότι η ΕΣΣΔ έχει απομακρύνει όλους τους πυραύλους της από την Κούβα και διατάζει τη διακοπή του αποκλεισμού του νησιού από τις ΗΠΑ, που διήρκεσε ένα μήνα.
Βέβαια, ένας άλλος αποκλεισμός _το εμπάργκο των ΗΠΑ κατά του νησιού της επανάστασης εμπορικό, οικονομικό και χρηματοπιστωτικό που ξεκίνησε επί Κένεντι στις 19-Οκτ-1960 (σχεδόν δύο χρόνια μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα από την Κουβανική Επανάσταση) όταν επέβαλλαν με κάθε εκβιαστικό μέσο σε φίλους και εχθρούς, που ισχύει μέχρι σήμερα (συμπεριλαμβάνονται τροφίμων φαρμάκων και οι λεγόμενες “ανθρωπιστικές παροχές”) _ δείτε _ ¡ Año 60+1 de la revolución !  _ Όχι στο εμπάργκο του ιμπεριαλισμού κατά της Κούβας! Όχι στην πολιτική γενοκτονίας!

Κρίση των Πυραύλων
Crisis de los misiles

Τον Οκτώβρη του 1962 ξεσπά στην Κούβα η αποκληθείσα «Κρίση των Πυραύλων», οδηγώντας την ανθρωπότητα κοντά στο πυρηνικό ολοκαύτωμα, όταν αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος τύπου U-2 φωτογραφίζει σοβιετικά πυρηνικά όπλα στο νησί της επανάστασης.

Οι ΗΠΑ, όπως είναι γνωστό άρχισαν από την πρώτη στιγμή επιχειρήσεις για την ανατροπή της επαναστατικής κυβέρνησης με πιο γνωστή την απόβαση στον Κόλπο των Χοίρων, τον Απρίλη του 1961, που κατέληξε σε οδυνηρό φιάσκο για τους Αμερικανούς. Το Πεντάγωνο διοργάνωνε παράλληλα αλλεπάλληλες στρατιωτικές ασκήσεις στην Καραϊβική με αντικείμενο ακριβώς την εισβολή σε νησιά.
Οι Αμερικανοί νόμιζαν ίσως ότι με τον τρόπο αυτό θα εκφόβιζαν το κουβανικό καθεστώς και θα το υποχρέωναν σε υποχωρήσεις.

Αντίθετα η κουβανική επανάσταση
οργανώνει την άμυνά της
και ζητάει τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης

“Η σταθερή πεποίθησή μας ότι ο ιμπεριαλισμός των Γιάγκηδων κάποτε και με μια οποιαδήποτε πρόφαση θα έριχνε τις στρατιωτικές δυνάμεις του σε άμεση επίθεση κατά της Κούβας… μας οδήγησε στην απόφαση να υπογράψουμε την κουβανοσοβιετική συμφωνία για εγκατάσταση στο έδαφός μας πυρηνικών όπλων“, δήλωσε αργότερα ο Φιντέλ, στην εισήγησή του στο 1^ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας.

Στις 22-Οκτ-1962, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζον Κένεντι, κάνει λόγο για το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου, αν απειληθεί η ασφάλεια των ΗΠΑ και ανακοινώνει το ναυτικό αποκλεισμό της Κούβας, το Σάββατο 27-Οκτ στην κορύφωση της κρίσης ο Χρουστσόφ, με επιστολή του στον Κένεντι, προτείνει την ταυτόχρονη απομάκρυνση των σοβιετικών πυραύλων από την Κούβα και των αμερικανικών από την Τουρκία ακριβώς την  ώρα, που ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό U-2 εισβάλλει στο σοβιετικό εναέριο χώρο, πάνω από τη χερσόνησο Τσουκότκα, όπου είναι εγκαταστημένοι οι διηπειρωτικοί πύραυλοι της ΕΣΣΔ, δίνεται συναγερμός και τα σοβιετικά «Μιγκ» απογειώνονται για να το καταρρίψουν. Οι Αμερικανοί υποχωρούν και λίγο αργότερα ο Κένεντι διατυπώνει πρόταση συμβιβασμού, που μπαίνει σε εφαρμογή στις 28-Οκτ.

   Φιντέλ:
“Ένας λαός που δεν φοβήθηκε, τότε
στην κρίση του Οκτώβρη”

Η εγκατάσταση σοβιετικών πυρηνικών πυραύλων στην Κούβα προκάλεσε τη χειρότερη κρίση ολόκληρου του Ψυχρού Πολέμου, όταν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, John F. Kennedy, ανακοίνωσε δημοσίως την επιβολή του ναυτικού αποκλεισμού στην Κούβα και έβαλε τις αμερικανικές δυνάμεις σε υψηλό επίπεδο, ξεκινώντας την κρίση του Οκτωβρίου (κρίση των πυραύλων).

Το Cubadebate και ο ιστότοπος Fidel Soldado de las Ideas  προβάλουν αποσπάσματα της συνέντευξης (24-Φεβ-1988)  του Comandante en Jefe (σσ. προσωνύμιο του Φιντέλ _αρχιστράτηγος)  στην δημοσιογράφο του αμερικανικού δικτύου NBC, María Shriver, στο Palacio de la Revolución (σσ. έδρα της κυβέρνησης της Κούβας και σήμερα του ΚΚ Κούβας, στου Υπουργικού Συμβουλίου κλπ).

Χθες είδαμε το Μουσείο της Επανάστασης και υπήρχε μέρος ενός αεροσκάφους U-2. Υπάρχει μια θεωρία ότι ένα δεύτερο U-2 καταρρίφθηκε στην κρίση του Οκτωβρίου και ότι ήταν οι Κουβανοί που το κατέρριψαν.

Ήταν ένα μόνο αεροπλάνο που καταρρίφθηκε στις τελευταίες ημέρες της κρίσης του Οκτώβρη. Είχαμε ήδη διακηρύξει σε όλους τους τόνους πως δεν θα επιτρέψουμε χαμηλές πτήσεις και ενημερώσαμε τους Σοβιετικούς και όλους ότι θα χτυπούσαμε. Κινητοποιήσαμε όλη την αντιαεροπορική μας άμυνα και εκείνη την ημέρα, πρωί-πρωί, όταν εμφανίστηκαν αεροσκάφη σε χαμηλή πτήση, οι αντιαεροπορικές μας συστοιχίες δούλεψαν αρκετά εναντίον τους -το πρωί αυτό.

Αλλά εμείς δεν είχαμε ρουκέτες και, μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, μια συστοιχία «κατιούσες» άνοιξε πυρ στο συγκεκριμένο αεροπλάνο. Τι θα μπορούσε να είναι εκείνο που το προκάλεσε;

Το γεγονός ότι είχε -επί τούτου, εμπλακεί σε αερομαχία, επειδή εμείς ανοίξαμε πυρ το πρωί. Αν θέλουν να μας κατηγορήσουν για την ευθύνη, την παίρνουμε πάνω μας, επειδή δώσαμε την εντολή στις αντιαεροπορικές μας συστοιχίες να ανοίγουν πυρ εναντίον όλων των χαμηλών πτήσεων. Αλλά οι ρουκέτες (σσ. πύραυλοι)  εδάφους – αέρος, αυτές ήταν στα χέρια των Σοβιετικών και ήταν σοβιετικός ο αξιωματικός που διέταξε την πυροδότηση.

Δεν είχε καταρριφθεί και δεύτερο αεροπλάνο;

Δεν υπήρξαν “δεύτερα αεροπλάνα”. Αλλά αν είχαν πετάξει, θα μπορούσαν να υπήρχαν, επειδή δώσαμε την εντολή στις αντιαεροπορικές μας συστοιχίες να βάλλουν. Εκτοξεύτηκαν βλήματα και τα αεροπλάνα υποχώρησαν γρήγορα, αλλά δεν ήταν η Κούβα που έδωσε την εντολή για  πύραυλο εδάφους-αέρα επειδή τέτοιοι δεν ήταν υπό τον έλεγχό μας.
Εάν ήταν υπό τον έλεγχό μας ίσως κάναμε το ίδιο, οπότε δεν αποποιούμαστε από την ευθύνη. Αυτό που δεν μας ανήκει είναι η ιστορική καταγραφή  της κατάρριψης, δεν μπορούμε επομένως να σφετεριστούμε την ιστορική αξία του συμβάντος.

Νιώσατε προδομένος από τον Χρουστσόφ στην κρίση του Οκτωβρίου;

·        Δεν αισθανθήκαμε προδομένοι, αλλά ήμασταν πολύ ενοχλημένοι και πολύ αναστατωμένοι, επειδή πιστεύαμε ότι ήταν εντελώς λάθος. Υπήρχαν δύο σφάλματα. Ένα λάθος ήταν το ότι διαπραγματεύτηκαν για τους πυραύλους στην Τουρκία -αυτό ήταν ανήθικο και επομένως απαράδεκτο. Δεύτερον, ήταν λάθος να αποφασίσουν την απομάκρυνση των πυραύλων χωρίς να συζητήσουν προηγουμένως μαζί μας.

·        Καταλαβαίνω ότι υπήρξε μια μεγάλη κατάσταση, με στιγμές έντασης και κινδύνου, αλλά η ιδέα ότι αποφασίστηκε η απομάκρυνση των βλημάτων χωρίς διαβούλευση με την Κούβα ήταν απαράδεκτη.

·        Δεν θα είχαμε αντιρρήσεις, αλλά θα απαιτούσαμε προϋποθέσεις και νομίζω ότι θα είχαμε πει, ναι να φύγουν τα βλήματα (ΣΣ |> οι πύραυλοι) αν υπήρχαν αποδεκτές εγγυήσεις για την Κούβα, θα το συζητάγαμε. Αλλά αυτό δεν έγινε.

Η βάση του Γκουαντάναμο παρέμεινε εκεί, οι πειρατικές επιθέσεις, ο βρώμικος πόλεμος, τα ανατρεπτικά σχέδια, όλα παρέμειναν. Έτσι, σωστά, ήμασταν εξοργισμένοι, διαφωνούσαμε και δεν επιτρέψαμε την επιθεώρηση των πυραυλικών βάσεων, είπαμε ότι κανείς δεν μπορεί να επιθεωρήσει. Οι Σοβιετικοί συμφώνησαν με τους Αμερικανούς, επιθεώρησαν τα πλωτά μέσα, αλλά δεν αποδεχθήκαμε την επιθεώρηση στην επικράτειά μας σαν ζήτημα αρχής.

Ο Νικήτα Χρουστσόφ ταπεινώθηκε;

Όχι. Πρέπει να πούμε την αλήθεια ότι ο Χρουστσόφ ήταν ένας πολύ καλός φίλος μας. Ο Χρουστσόφ ήταν αυτός που ξεκίνησε πολιτικές σχέσεις και οικονομικές σχέσεις με την Κούβα. Ήταν εξαιρετικά γενναιόδωρος και φιλικός με τη χώρα μας. Θα έλεγα ότι όλα όσα έκανε ήταν καλό για τη χώρα μας.

Το μόνο σημείο με το οποίο διαφωνήσαμε ήταν ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την κρίση στο τέλος, αγνοώντας την Κούβα με περίεργο τρόπο, με αναφορά στους πυραύλους της Τουρκίας και μιλώντας για την απομάκρυνση χωρίς διαβούλευση με την Κούβα. Θα έπρεπε να μας συμβουλευτεί, επειδή υπήρχαν συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών. Και είχε υποχρέωση όχι μόνο πολιτική, αλλά και νομική να μιλήσει μαζί μας και δεν το έκανε.

Στις 26 Οκτωβρίου, οι Σοβιετικοί πρότειναν να αποσύρουν τους πυραύλους με αντάλλαγμα τις εγγυήσεις της Ουάσιγκτον ότι δεν θα εισέβαλλε στην Κούβα. Σε αντάλλαγμα, ζήτησαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν τους πυραύλους από την Τουρκία.

Η Επανάσταση
με επικεφαλής τον Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο
δεν ενέδωσε, δεν υπέκυψε τελικά
ούτε μπροστά στην πυρηνική απειλή

Μπορείτε να δείτε περισσότερα με προβληματισμούς κλπ. λεπτομέρειες στο site cubadebate.cu

Με αφορμή την επέτειο της Κρίσης των Πυραύλων στην Κούβα, παρουσιάζουμε πτυχές της περιόδου εκείνης, κυρίως μέσα από το πρίσμα της δραστηριότητας και του ρόλου του Τσε, ως ηγετικού μέλους της κουβανικής κυβέρνησης, στην εν λόγω ιστορία. Προς τούτο χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από τα δύο πληρέστερα βιογραφικά πονήματα που έχουν γραφτεί για το Γκεβάρα, αυτά του Jon Lee Anderson και του Πάκο Ιγνάσιο Τάϊμπο. 

[…]
Σε μια συνέντευξη με τον Τσε λίγες εβδομάδες μετά την κρίση, ο βρετανός ανταποκριτής της αριστερής εφημερίδας Daily Worker Σαμ Ράσελ τον βρήκε να παραμένει θυμωμένος αναφορικά με την στάση της Μόσχας. Καπνίζοντας το πούρο του και παίρνοντας, εναλλάξ, ανάσες απ’ τον εισπνευστήρα για το άσθμα, δήλωσε στο Ράσελ πως εάν οι πύραυλοι τίθενταν υπό κουβανικό έλεγχο θα εκτοξεύονταν. Ο Ράσελ έφυγε με ανάμεικτα συναισθήματα για τον Τσε, χαρακτηρίζοντας τον ως “ξεκάθαρα έναν άνθρωπο μεγάλης ευφυίας, παρόλο που πίστευα ότι ήταν τρελός κρίνοντας απ’ τον τρόπο που αναφέρθηκε στους πυραύλους”. […]

Η Ίλδα Γκαδέα (σσ. η πρώτη σύζυγος του Τσε με την όποια είχε πάρει διαζύγιο), επιστρέφoντας από τη δουλειά της, θα ανακαλύψει έκπληκτη ότι ο Τσε βρίσκεται στο σπίτι της: “Βρήκα τον Ερνέστο πενταβρώμικο, με τις αρβύλες του καταλασπωμένες, να παίζει στο διαμέρισμα με τη μικρή (…) να παίζει και με το σκυλί”. Μετά την εγγύτητα του θανάτου, η επιστροφή στη ζωή…
Σε ένα άρθρο γραμμένο εκείνες τις μέρες – και που δεν έμελλε να δημοσιευτεί παρά μόνο μετά το θάνατο του – με τίτλο “Τακτική και στρατηγική της λατινοαμερικάνικης επανάστασης”, έκανε έναν σκληρό απολογισμό της κρίσης:

“Είναι το ανατριχιαστικό παράδειγμα ενός λαού που είναι διατεθειμένος να αιματοκυλιστεί σε μια πυρηνική επίθεση προκειμένου οι στάχτες του να γίνουν το τσιμέντο για νέες κοινωνίες και, όταν γίνεται χωρίς κανείς να ζητήσει τη γνώμη του μια συμφωνία βάσει της οποίας αποσύρονται οι ατομικοί πύραυλοι, δεν αναστενάζει ανακουφισμένος, δε νιώθει ευγνωμοσύνη για την ανακωχή – ρίχνεται στην παλαίστρα για να δώσει τη δική του, μοναδική φωνή, διατρανώνοντας τη μαχόμενη θέση του, δική του και μοναδική, και, πιο πέρα ακόμα, την απόφαση του να παλέψει ακόμα κι’ αν είναι μόνος”.

Είναι φανερό ότι ο Γκεβάρα αισθάνεται οργή για την συμφωνία απόσυρσης των πυραύλων, πίσω απ’ την πλάτη της κουβανικής κυβέρνησης.

Όπως κάθε φορά που αισθάνεται οργή, ο Τσε θα βυθιστεί σε μία εύγλωττη επίμονη σιωπή [..] και θα αφιοσιωθεί πλήρως στα καθήκοντα του στον τομέα της βιομηχανίας, κρυμμένος απ’ τον κόσμο. Ο Σαβέριο Τουτίνο, ανταποκριτής τότε της ιταλικής εφημερίδας L’ Unita (όργανο του PCI), προσπαθεί να του πάρει συνέντευξη και βρίσκεται αντιμέτωπος με την άρνηση του Τσε. [..]

Ο Τουτίνο θα κατέθετε αργότερα: «Είχε μια μυστηριώδη αύρα που απέρρεε από την σιωπή και τις αριστερές του θέσεις, την άρνηση των προνομίων, τη νυχτερινή δουλειά… Κυκλοφορούσε η φήμη ότι ο Τσε είχε θελήσει να ρίξει στα αμερικανικά αεροπλάνα στη διάρκεια της κρίσης»

Περισσότερα σχετικά με τις απόψεις και ιδέες του ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας Fidel Soldado de las Ideas. _Facebook  Twitter.

Δείτε πλήρες χρονικό στο ecured.cu