Ραούλ Κάστρο 🇨🇺 Raúl Castro Ruz

Ο 94χρονος σήμερα Ραούλ Κάστρο (Raúl Castro Ruz), αυτή η μεγάλη μορφή του επαναστατικού κινήματος της Κούβας γεννήθηκε στο Birán 3 Ιουνίου 1931 και ξεκίνησε πριν 72+ χρόνια την αέναη μάχη με τον αιώνιο ταξικό εχθρό, το 1953, ως μέλος της ομάδας Κίνημα της 26ης Ιουλίου _Movimiento 26 de julio_M-26-7, στο πλευρό του αδελφού του Comandante en jefe Fidel, κάνοντας 22 μήνες στη φυλακή ως αποτέλεσμα αυτής της πράξης του. Κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο Μεξικό, συμμετείχε ενεργά στις προετοιμασίες για το ταξίδι της Granma προς την Κούβα. Πρόεδρος της Κούβας (2008–2018), Πρώτος Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (2011–2021), Βουλευτής της Εθνοσυνέλευσης, Πρωθυπουργός (2008–2018) Γενικός γραμματέας του Κινήματος των Αδεσμεύτων (2008–2009), επικεφαλής των Fuerzas Armadas Revolucionarias _FAR (Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις της Κούβας) αντιπρόεδρος της κυβέρνησης _βάσει του συντάγματος της χώρας, ο Ραούλ ανέλαβε προσωρινά τα καθήκοντα του Φιντέλ στις 31 Ιουλίου 2006, στα πλαίσια της ομαλής διαδοχής του τελευταίου (“έφυγε” 10 χρόνια μετά, 25 Νοεμβρίου 2016), επίσης Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης (24-Φεβ-2008). Ανακοίνωσε (Φλεβάρη του 2013), ότι θα παραιτηθεί μετά τη λήξη της δεύτερης θητείας του, το 2018, πράγμα που έκανε παρέμεινε, όμως, επικεφαλής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας (μέχρι τις 16-Απρ-2021).

Vilma Espín Guillois: ο τυφώνας, που μας άφησε τη σιγουριά εκπλήρωσης κάθε ανθρώπινης και επαναστατικής αποστολής

Ο Raúl παντρεύτηκε την θρυλική Βίλμα (Λουσίλα) Εσπίν Γκουλιός Vilma (Lucila) Espín Guillois (7-Απρίλη 1930 – 18 Ιούνη 2007). Υπήρξε πάντα άνθρωπος της δράσης, χωρίς φανφάρες: Σε μια συνέντευξη το 2006, σχολίασε … "Δεν είμαι συνηθισμένος στο να κάνω συχνές δημόσιες εμφανίσεις, εκτός από όταν αυτό απαιτείται. Ήμουν πάντα διακριτικός, αυτός είναι ο χαρακτήρας μου, και να ξεκαθαρίσω ότι σκέφτομαι να συνεχίσω αυτόν τον τρόπο ζωής".

2025 \ Granma όργανο του ΚΚ Κούβας __
Για τον Raúl, δυο λόγια
Από το Birán _Μπιράν μέχρι σήμερα,
πάνω στον αναβολέα και μάχεται … και μάχεται!!

Σήμερα, η αγκαλιά μας _εκατομμύρια ευγνώμονες Κουβανοί, είναι ανοιχτή, για τον Ραούλ, τον δικό μας άνθρωπο ¡Ay caramba!! _και θα συνεχίσουμε έτσι!
Πρέπει να έχουμε το μυαλό σου Raúl κυνηγώντας τον εχθρό και να αφοπλίζοντας τους μπράβους του που έρχονταν συνέχεια, για να σε συλλάβουν. Και να τον αφήνεις άφωνο, να εξουδετερώνεις περίπολους και στρατιές του και να ξεφεύγεις από έναν αναμφισβήτητα βέβαιο θάνατο, δίπλα στους αδελφούς σου στον ευγενή σκοπό και τον αγώνα.

Όχι. Δεν είναι σκηνή ταινίας. Είναι ένα πραγματικό γεγονός στην Κούβα, που δεν διαδραματίζεται από  ηθοποιό, αλλά από έναν νεαρό επαναστάτη ονόματι Raúl Castro Ruz, μετά την επίθεση στους στρατώνες Moncada (Μονκάδα), ενώ τα θηρία της τυραννίας του Μπατίστα ζητούσαν αίμα, από όλους τους επαναστάτες και όπως μπορούσαν. Πώς μπορείς να μην συμφωνήσεις με τον Φιντέλ; Αν ο Ραούλ δεν είχε ενεργήσει έτσι εκείνη την ημέρα, με το θάρρος και την αποφασιστικότητα που του ενστάλαξαν η Lina (Λίνα) και ο Ángel (Άνχελ) _σσ. οι γονείς του, θα είχε εξοντωθεί ώρες αργότερα, όπως τόσοι άλλοι, χωρίς το δικαίωμα σε μια νέα αυγή,   πρότυπο περισσότερο από το όνομα της φυλακής Πινάρ ντελ Ρίο, να αψηφήσει την εξορία, να μπει κρυφά στη Γκράνμα, να αποφύγει την κατάρρευση στην Αλεγκρία ντε Πίο, να επανεμφανιστεί οπλισμένος στο Σίνκο Πάλμας, να βάλει στην τσέπη τη Σιέρα και να βρει ένα μέτωπο μάχης: το Δεύτερο Μέτωπο του Φρανκ Παΐς Γκαρσία.

Έλα! Αδελφέ του Φιντέλ, με αυτούς τους “κεραυνούς” σου, που μετατρέπουν τη βρωμιά σε χρυσό, ο νεαρός άνδρας δεν θα μπορούσε να είναι ευχάριστος σε όσους ζουν μέσα και έξω από τη λάσπη. Γι' αυτό δεν είναι περίεργο που τον έχουν χαρακτηρίσει σκληρό, μισαλλόδοξο, αυταρχικό άνθρωπο, και μερικά άλλα χαρακτηριστικά που χρόνια τον βασανίζουν. Αυτοί οι νέοι σήμερα, που δεν φέρουν πυροβόλα όπλα αλλά κινητά τηλέφωνα (ίσως όχι λιγότερο επικίνδυνοι ή ευάλωτοι στο τρέχον ιδεολογικό πλαίσιο), πρέπει να γνωρίζουν πράγματα με τα οποία δεν έρχονται πάντα σε επαφή μέσω του σχολείου.

Για παράδειγμα, αυτός ο νεαρός διοικητής ανταρτών, τον οποίο αποκαλούσαν σκληρό, σε λιγότερο από δέκα μήνες οργάνωσε τμήματα Δικαιοσύνης, Υγείας, Δημοσίων Έργων, Υπουργείου Οικονομικών, Προπαγάνδας και Επιθεώρησης. Κατέλαβε αρκετούς στρατώνες και θέσεις φρουράς του εχθρού, κατάσχεσε σωρούς όπλων από αυτόν, οργάνωσε νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα πεδίου, έχτισε σχολεία και εκατοντάδες χιλιόμετρα δρόμων και τηλεφωνικών γραμμών.

Αμφιβάλλει κανείς
ότι αυτή ήταν η ίδια η Επανάσταση;

Για αυτόν τον λόγο - και για πολλές άλλες ιδιότητες: ακλόνητη πίστη, αφοσίωση στις αρχές, βαθύς ανθρωπισμός, αίσθημα καθήκοντος, συνεχής αισιοδοξία, απεριόριστη θυσία, αδιαλλαξία απέναντι στην αδικία, μια πραγματικά κουβανέζικη αίσθηση του χιούμορ, το ξεχειλιστικό πάθος ενός πατέρα, παππού και συζύγου, ενός φίλου και άνευ όρων αδελφού...

Πράγματι: ο αδελφός που δεν μας απογοήτευσε ποτέ, αυτός που εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να ακούσει καθαρά τη φωνή μας, που μας προτρέπει “να μην ξεγελιόμαστε ότι, από τώρα και στο εξής, όλα θα είναι εύκολα. Ίσως, από τώρα και στο εξής, όλα θα είναι πιο δύσκολα”, αυτός που δεν ξέχασε ποτέ ότι η ενότητα είναι επίσης “ο κοινός αγώνας ενάντια στους ανεκτικούς οπορτουνιστές, τους προδότες, τους διεφθαρμένους αξιωματούχους...”, και αυτός που, από την κορυφή της ιστορίας, επανέλαβε στο Σαντιάγο, τον Ιανουάριο του 2024, ότι “θα ξεπεράσουμε αυτές τις δυσκολίες, όπως κάναμε πάντα, αγωνιζόμενοι!”

Έχουν περάσει 94 ημερολογιακά χρόνια από την άφιξή του στον κόσμο ακολουθώντας ένα από τα μονοπάτια του, στο Μπιράν. Σήμερα, η αγκαλιά του Ραούλ μας είναι όπως πάντα ορθάνοιχτη, σε εκατομμύρια Κουβανούς, σε όλο το λαό μας ¡hasta Siempre!!

Ο φόβος των δυσκολιών
και των κινδύνων δεν έχει θέση στον λαό μας.

Από το κλείσιμο του Ραούλ στην πρώτη τακτική σύνοδο της 7^ης Νομοθετικής Συνέλευσης της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας (11 Ιουλίου 2008).
Ορισμένες ιδέες που εξέφρασε ο Στρατηγός Ραούλ Κάστρο Ρους, ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, του οποίου η πλήρης εγκυρότητα και η εύστοχη έκκληση για περισυλλογή αγγίζουν τις καρδιές κάθε επαναστάτη…
Στην Ιστορική Γενιά της Επανάστασης υπάρχει μια αξεπέραστη συνοχή μεταξύ λόγων, σκέψεων και πράξεων που, σε συνδυασμό με το σαφές και αντικειμενικό όραμά τους για την κουβανική πραγματικότητα, καθιστούν τις ιδέες τους μια διδακτική και αναντικατάστατη πηγή ευαισθησίας, σεβασμού για τον λαό και πολιτικής ωριμότητας.

Με τη διαφάνεια, την ακεραιότητα και την ταπεινότητα που τον χαρακτηρίζουν, και με την εξαιρετική του ικανότητα να λέει τα πράγματα με το όνομά τους, ο Ραούλ δεν έχει παραλείψει να το επιδείξει αυτό ούτε για ένα δευτερόλεπτο της ζωής του.

🇨🇺 Η Κούβα αποτίει φόρο τιμής στη Vilma Espín
8η Μάρτη - Διεθνής Μέρα της Γυναίκας: Δεν υπάρχει μέλλον χωρίς “το άλλο μισό του ουρανού”

ΟΧΙ παιχνίδια με την άμυνα!

"Τα αμυντικά μας σχέδια, είναι 100% διαφανή και νόμιμα, δεν βλάπτουν κανέναν, εδώ στο νησί. Μοναδικός τους στόχος είναι να εγγυηθούν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Πατρίδας _δεν παραβιάζουν κανένα διεθνές ή εθνικό δίκαιο." __Συνέντευξη με τον δημοσιογράφο Lázaro Barredo 2006
“Όπως ακριβώς κερδίσαμε κάθε μάχη, τόσο στην Κούβα όσο και στην εκπλήρωση του διεθνιστικού μας καθήκοντος, θα νικήσουμε τον εχθρό που προσπαθεί να κρυφτεί στις τάξεις μας. Θα εδραιώσουμε ολοένα και περισσότερο την Επανάσταση και θα δυναμώσουμε σε όλα τα μέτωπα”. _oμιλία στην επετειακή εκδήλωση για την 45^η επέτειο από την ίδρυση των ΕΔ στην Ανατολική Κούβα (2006)

“(...)
θα συνεχίσουμε να εδραιώνουμε το στρατιωτικό άτρωτο του έθνους με βάση τη στρατηγική αντίληψη του Πολέμου Ολόκληρου του Λαού
(...)
Αυτού του είδους ο λαϊκός πόλεμος, όπως έχει επανειλημμένα αποδειχθεί στη σύγχρονη ιστορία, είναι απλά αήττητος”.
Ομιλία στην αναμνηστική εκδήλωση για την 50ή επέτειο της απόβασης του Granma (2-Δεκ-2006).
Σκεφτόμαστε τη χώρα μας – αντικειμενικά δλδ. επαναστατικά

“Κάποιοι, επηρεασμένοι από την εχθρική προπαγάνδα ή απλώς μπερδεμένοι, δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική ύπαρξη του κινδύνου ή το γεγονός ότι ο αποκλεισμός (σσ. εμπάργκο) έχει άμεσο αντίκτυπο τόσο στις πιο σημαντικές οικονομικές αποφάσεις όσο και στις πιο βασικές ανάγκες κάθε Κουβανού. Μας επιβαρύνει άμεσα και καθημερινά με τρόφιμα, μεταφορές, στέγαση, ακόμη και με την έλλειψη πρώτων υλών και εξοπλισμού που είναι απαραίτητοι για την εργασία”.

–Εκδήλωση μνήμης για την 54^η επέτειο της επίθεσης στους στρατώνες Moncada και Carlos Manuel de Céspedes, 26 Ιουλίου 2007.
“Σήμερα, ένας στρατηγικός στόχος είναι να προχωρήσουμε με συνεκτικό, σταθερό και καλά μελετημένο τρόπο μέχρι οι μισθοί να ανακτήσουν τη θέση τους και το βιοτικό επίπεδο κάθε ατόμου να σχετίζεται άμεσα με το νόμιμα εισόδημά του, δηλαδή με τη σημασία και την ποσότητα εργασίας που προσφέρει στην κοινωνία”.
“Όσον αφορά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα στο εσωτερικό της, ο καθορισμός των προτεραιοτήτων και ο ρυθμός επίλυσής τους θα βασίζονται πάντα στους διαθέσιμους πόρους και σε μια διεξοδική, ορθολογική και συλλογική ανάλυση από τα αρμόδια όργανα του Κόμματος, του Κράτους ή της Κυβέρνησης και, όπου είναι απαραίτητο, μετά από άμεση διαβούλευση με τους ενδιαφερόμενους πολίτες σε οποιονδήποτε τομέα της κοινωνίας ακόμη και με ολόκληρο τον πληθυσμό, εάν πρόκειται για θέμα μεγάλης σημασίας”.

Ομιλία στην ιδρυτική σύνοδο της 7^ης Νομοθετικής Συνέλευσης της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας, 24 Φεβρουαρίου 2008.
“Στον σοσιαλισμό, είναι απαραίτητο τα οικονομικά πλάνα να κατανέμουν τους πόρους αυστηρά σύμφωνα με το διαθέσιμο εισόδημα. Δεν μπορούμε να επιδιώξουμε το δύο συν δύο ίσον πέντε· δύο συν δύο ίσον τέσσερα· ούτε καν, δύο συν δύο ίσον τρία __στον σοσιαλισμό”.
“Γνωρίζουμε τις εντάσεις την αφόρητη πίεση στην οποία υπόκεινται τα στελέχη, ειδικά στη βάση, όπου σχεδόν ποτέ δεν εξισορροπούν τις συσσωρευμένες ανάγκες με τους διαθέσιμους πόρους”.
“Απαιτεί εργασία με κριτική και δημιουργική αίσθηση, χωρίς στασιμότητα και ποτέ σχηματικά. Δεν πρέπει ποτέ να πιστεύουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι τέλειο και πάντα ποτέ πρέπει να το επανεξετάζουμε”.
“Όσοι κατέχουν ηγετική θέση πρέπει να ξέρουν πώς να ακούν και να δημιουργούν ένα περιβάλλον που ευνοεί την ελευθερία έκφρασης των άλλων. Αυτό πρέπει να ενσωματωθεί οριστικά στον τρόπο εργασίας κάθε ηγέτη”.

Παραγωγή τροφίμων: κύριο καθήκον

“Για να έχουμε περισσότερα, πρέπει να ξεκινήσουμε παράγοντας περισσότερα, και με αίσθημα ορθολογικότητας και αποτελεσματικότητας, ώστε να μπορέσουμε να μειώσουμε τις εισαγωγές, πρώτα απ' όλα, τροφίμων που καλλιεργούνται εδώ, του οποίου η εθνική παραγωγή απέχει ακόμη πολύ από την κάλυψη των αναγκών. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την επιτακτική ανάγκη να κάνουμε τη γη που υπάρχει εκεί πιο παραγωγική, με τρακτέρ, με βόδια, όπως γινόταν πριν υπάρξει το τρακτέρ· να γενικεύσουμε το συντομότερο δυνατό, αλλά χωρίς αυτοσχεδιασμό, κάθε εμπειρία εξαιρετικών παραγωγών, (...) και να ενθαρρύνουμε κατάλληλα τη σκληρή δουλειά που κάνουν (...)”
“Η παραγωγή τροφίμων πρέπει να είναι πρωταρχικό καθήκον για τους ηγέτες του Κόμματος· πρέπει να γνωρίζουν ότι στο παρόν και όσο το δυνατόν περισσότερο στο μέλλον, είναι θέμα μέγιστης εθνικής ασφάλειας” (Ομιλία στο κλείσιμο της 6^ης  Ολομέλειας της ΚΕ του Κόμματος, 28 Απριλίου 2008)

Δεν θα παραμελήσουμε την ενότητα για ούτε για μια στιγμή

“Υπάρχουν πολλές ταυτόχρονες μάχες που απαιτούν ενοποίηση δυνάμεων για να διατηρηθεί η ενότητα του λαού, το κύριο όπλο της Επανάστασης, και να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας όπως η δική μας.
Ο φόβος των δυσκολιών και των κινδύνων δεν έχει θέση στον λαό μας, ο οποίος δεν θα χαλαρώσει ποτέ την άμυνά του απέναντι στους εχθρούς του. Αυτή είναι η κύρια εγγύηση ότι στις πλατείες μας, και αν χρειαστεί και στα χαρακώματα, η κραυγή «Ζήτω η Επανάσταση! Ζήτω ο Φιντέλ!» θα ακούγεται πάντα σε αυτή τη γη”.

“Θα συνεχίσουμε να κάνουμε όλα όσα συμφωνήθηκαν πραγματικότητα, χωρίς βιασύνη, αλλά χωρίς παύση, με την απαιτούμενη ακεραιότητα και σταδιακή πρόοδο, χωρίς λάθη στον αυτοσχεδιασμό, συμβάλλοντας στην υπέρβαση της παλιάς δογματικής νοοτροπίας και στην άμεση διόρθωση τυχόν λαθών. Δεν θα παραμελήσουμε ούτε στιγμή την ενότητα της πλειοψηφίας των Κουβανών γύρω από το Κόμμα και την Επανάσταση, αυτήν την ενότητα που μας βοήθησε να φτάσουμε ως εδώ και να συνεχίσουμε την οικοδόμηση του σοσιαλισμού μας” (8^η Σύνοδος της Εθνοσυνέλευσης Λαϊκής Εξουσίας, 23_Δεκ_2011).

Περισσότερα στην κόκκινη ενημέρωση του Ecured:
Raúl Castro Ruz

 

Vilma Espín Guillois: η αντάρτισσα με την ακλόνητη εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού και των γυναικών

            \\ Granma_1

Απέραντο κουράγιο αυτή η Βίλμα! 95 χρόνια από τη γέννησή της, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την αγωνιστική της κληρονομιά, ούτε τις χιλιάδες ζωές που άγγιξε για έναν καλύτερο κόσμο.
Ήταν οι πρώτες μέρες του 1957. Η δολοφονία του επαναστάτη William Soler (Γουίλιαμ Σόλερ), ενός εφήβου μόλις 15 ετών, έκανε το Santiago de Cuba να εκραγεί. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, άρχισε να διοργανώνει γυναικεία συγκέντρωση κατά μήκος της οδού Ενραμάδας.
(σσ. William Soler Ledea. Κουβανός επαναστάτης μαχητής. Μέλος του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου. Ήταν υπό τις διαταγές του Frank País García. Δολοφονήθηκε στις 30-Δεκ-1956, μαζί με τον Froilán Guerra).

Μέχρι τότε, το Κίνημα της 26ης Ιουλίου είχε ήδη υφανθεί στις φλέβες της πόλης. Πολλά βασικά μέλη της οργάνωσης κρύβονταν στο σπίτι της οικογένειας της Vilma Espín Guillois και ο Frank País της απαγόρευσε ρητά να παρευρεθεί, λόγω του κινδύνου που θα μπορούσε να θέσει όλους. Αλλά δεν μπορούσε να συγκρατήσει το άγχος της: αν και δεν αμφέβαλλε για την απόφαση των μητέρων, φοβόταν ότι η επίθεση των στρατιωτών θα προκαλούσε τη διάλυση της διαδήλωσης. Φορώντας ένα κόκκινο σακάκι και κρατώντας μια φωτογραφική μηχανή, έφυγε, αφού διαβεβαίωσε τον Frank ότι θα τραβούσε μόνο φωτογραφίες.

Ωστόσο, όταν ένα τζιπ με στρατεύματα του εχθρικού στρατού τους αναχαίτισε στο San Félix, και η Vilma σίγουρη για τον εαυτό της, δεν μπορούσε να μείνει σιωπηλή και φώναξε: "Ας τραγουδήσουμε τον ύμνο!" Το έκαναν όλοι, όλο και πιο δυνατά. Ένας δεκανέας αντιμετώπισε την κοπέλα, που ήταν κόκκινη σημαία ανάμεσα στο πλήθος που θρηνούσε, και εκείνη απάντησε με θράσος. Την επόμενη μέρα η φωτογραφία της _με όλη τη λογομαχία, εμφανίστηκε πρωτοσέλιδο.
Το περιστατικό της χάρισε μια ισχυρή επίπληξη από τον Φρανκ. Δεν θα παραβίαζε ποτέ ξανά τις εντολές του να μην ενεργήσει χωρίς εξουσιοδότηση, ούτε κατά τη διάρκεια της πικρής στιγμής της ταφής του.

σσ. Ο Frank País García (7 Δεκ-1934 | 30-Ιουλ-1957 _δολοφονήθηκε από τη φασιστική αστυνομία στους δρόμους του Santiago de Cuba) ήταν μεγάλος Κουβανός επαναστάτης που αγωνίστηκε για την ανατροπή της κυβέρνησης του Fulgencio Batista. Υπήρξε συντονιστής και βασικός οργανωτής, του Κινήματος της 26ης Ιουλίου στις πόλεις συνεργαζόμενος με τις αντάρτικες δυνάμεις του Φιντέλ που πολεμούσαν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα.

Η πειθαρχία καθόρισε τη Βίλμα, την Αλίσια, τη Μόνικα, την Ντέμπορα... (σσ. Déborah _ένα από τα ψευδώνυμα της παράνομης Vilma) αλλά και το ότι ποτέ δεν φοβήθηκε: ήταν αυτή που τράβηξε φωτογραφίες την ώρα που κινδύνεψε να την σκοτώσουν _χωρίς να την αντιληφθούν οι στρατιώτες, αυτή που σκαρφάλωνε και κρεμόταν στους τοίχους, και ξεγλίστρησε, σαν νερό από τα δάχτυλα, από τους διώκτες, διψασμένη για το αίμα τους.

«Αν την πιάσουν, θα τη διαμελίσουν», έγραψε ο Ραούλ σε ένα μήνυμα. Φυσική διάδοχος του Frank, επαρχιακός συντονιστής στην ανατολή από τις πλέον καταζητούμενες σε βουνά και πεδιάδες. Πάντα στα πρόθυρα σύλληψης βασανιστηρίων και εκτέλεσης, οι συναγωνιστές της την έβλεπαν ως επικεφαλής τους, όχι μόνο επειδή ήταν φυσική ηγέτης, αλλά και λόγω μιας γαλήνης της που εξέπληξε όσους μοιράζονταν τις καθημερινές κακουχίες του ανταρτοπόλεμου.

Ένας δημοσιογράφος που σχεδίαζε να ανέβει στη Σιέρα, προσβεβλημένος από την εφηβική εμφάνιση της με κολάν μαθήτριας, αναγκάστηκε να τα μαζέψει μετά από μια παγωμένη ερώτηση από αυτήν: «Μήπως πρέπει να δώσεις μεγαλύτερη σημασία σ΄αυτό το κίνημα με γυναίκες τόσο νέες και ταυτόχρονα τόσο ατσάλινες;».

Στη Βίλμα _ Vilma Espín Guillois, που πάντα θα ξαναγεννιέται

Όταν το Σαντιάγο μετατράπηκε σε θανατηφόρα παγίδα, η Βίλμα μπήκε εκεί επικεφαλής στο Δεύτερο Μέτωπο Φρανκ Πάις.

σσ. Το Δεύτερο Ανατολικό Μέτωπο "Frank País" δημιουργήθηκε το 1958 στο Piloto del Medio, Sierra Cristal, με επικεφαλής τονς Ραούλ Κάστρο. Με 67 μόνο αντάρτες, άρχισε να κάνει ελιγμούς σε μια περιοχή περίπου 12.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων βόρεια της τότε επαρχίας Oriente. Το νέο αυτό μέτωπο ανέλαβε δράση με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι τους στήριξαν συγκεντρώνοντας εφόδια και παρέχοντάς τους πληροφορίες για τις ενέργειες του εχθρού. Η πρώτη μεγάλη ενέργεια ήταν η κατάληψη του αεροδρομίου του Μόα, ακολουθούμενη από την κατάληψη ναυτικών θέσεων, την κατάρριψη αεροσκαφών, επιθέσεις σε 35 στρατώνες και φρουρές, κατάσχεση όπλων, θαλάσσιες επιχειρήσεις και σύλληψη στρατιωτών. Αναπτύχθηκε επίσης η ιδέα που συνέλαβε ο Ραούλ Κάστρο για τη δημιουργία μιας επαναστατικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στην περιοχή δράσης του, ιδρύθηκε οργάνωση με δικαιοδοσίες στην εκπαίδευση, την προπαγάνδα, τη γεωργία, τη δικαιοσύνη, την υγεία, τα οικονομικά, τις κατασκευές, τις επικοινωνίες και τον πόλεμο, ως προκαταρκτική άποψη για το τι θα εφαρμοστεί μετά τον θρίαμβο της επανάστασης. Το πρώτο συνέδριο των αγροτών στα όπλα πραγματοποιήθηκε επίσης στην ίδια περιοχή. Τέλη 1958, η πρόσβαση στο βόρειο τμήμα του Σαντιάγο ντε Κούβα ελέγχονταν από δυνάμεις των ανταρτών.

__συνέχεια
Vilma Espín Guillois
Εκεί γεννήθηκε η δια βίου αγάπη για τον Ραούλ και το αντάρτικο πνεύμα που είχε ήδη παγιώθηκε για πάντα και δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ

Γιατί η Βίλμα, η δεύτερη Κουβανή απόφοιτος Χημικής Μηχανικής, μετά τον θρίαμβό της και ανάμεσα σε αμέτρητα καθήκοντα, ανέλαβε μερικές από τις πιο δύσκολες μάχες, αυτές που είχαν να κάνουν με μάστιγες βαθιά ριζωμένες στη συλλογική και ατομική συνείδηση: όπως η υπεράσπιση των γυναικών και των δικαιωμάτων τους, οι εκπαιδευτικές διαδικασίες, το τέλος των διακρίσεων...

Κατήγγειλε ανοιχτά τον machismo _την ανδροκρατία δλδ. ανάμεσα στους επαναστάτες, εκθέτοντας –χωρίς να χαϊδεύει αυτιά όσους προσποιούνταν ψεύτικα και κατήγγειλε, εν μέσω Παγκόσμιου Συνεδρίου, την προσπάθεια να εγκριθεί μια έκθεση που κανείς δεν είχε διαβάσει. Και αντιμετώπιζε κάθε παιδί, γυναίκα ή ηλικιωμένο σαν να ήταν δική της οικογένεια, παραμένοντας πάντα η Ντέμπορα _βάζοντας επίσης όλο το θάρρος _το είναι της, στην ειρήνη.

         \\ Granma _2

Vilma: με ακλόνητη εμπιστοσύνη στη δύναμη των γυναικών
Γιατί για να αλλάξει η μοίρα των Κουβανών γυναικών, έπρεπε πρώτα
να αλλάξει η άθλια κατάσταση της χώρας.

Όποτε τη σκέφτεσαι, σου έρχεται στο μυαλό σαν μια ανάσα καθαρού αέρα. Πάντα χαμογελαστή και πλημμυρισμένη ενσυναίσθηση, ζεστασιά, αισιοδοξία και ενέργεια. Αυτά είναι βασικά χαρακτηριστικά της ηγεσίας και η Βίλμα, η ηγέτιδα μας, τα είχε όλα και πολλά περισσότερα, γιατί τα συνδύαζε με ταπεινότητα, ευφυΐα να ενεργεί με βάση αυτό που είναι το επαναστατικά  σωστό, με πολύ Κουβανέζικη ψυχή και πρωτοποριακή μοναδική κατανόηση του μονοπατιού που έπρεπε και μπορούσαν να ακολουθήσουν οι γυναίκες.

Γι' αυτό ερωτεύτηκε την Επανάσταση, με ειλικρίνεια και επιμονή, με μεγάλο πάθος, γιατί για να αλλάξει η πορεία και η μοίρα των Κουβανών γυναικών, χρειάστηκε να αγωνιστεί ώστε να αλλάξει η αξιοθρήνητη κατάσταση της χώρας, στην οποία πάρα πολλές γυναίκες υπέστησαν τα αδικήματα της παραμέλησης, της εγκατάλειψης και της αποστράγγισης κεφαλαίων μέσα από ταμεία διαφθοράς. Είναι πολύ δύσκολο να ονειρευτείς όταν η αξιοπρέπεια είναι η μεγαλύτερη από όλες τις ελλείψεις.

Έτσι διηύθυνε τη ζωή της, και αν υπάρχουν οι νόμοι του πεπρωμένου, η Vilma Espín δεν είχε άλλη επιλογή από το να αφοσιωθεί για πάντα στο να κάνει, πρώτον, την Πατρίδα να γίνει το μέρος που άξιζε ο λαός της και, δεύτερον, να ανοίξει κάθε πόρτα από την οποία, βήμα-βήμα, κόβοντας γόρδιους δεσμούς, η Κουβανή μπορούσε να περπατήσει όρθια.

Δεν ήταν απλώς ένα χτύπημα στυλό, φυσικά. Ο επαναστατικός θρίαμβος δεν έφερε τη χειραφέτηση αυτή καθαυτή. Αλλά όταν η προηγμένη σκέψη και η ευγενής συνείδηση συνδυάζονται, πολλά μπορούν να αλλάξουν την επικρατούσα πραγματικότητα, ακόμα κι αν φαίνεται ακίνητη, όπως απέδειξε η ίδια η Επανάσταση. Και έτσι, με την επιμονή του γλύπτη που διαμορφώνει τον πηλό, λεπτομέρεια προς λεπτομέρεια, αυτή η εξαιρετική γυναίκα, που είχε ήδη κερδίσει με τη δική της αξία μια προνομιακή θέση στον θαυμασμό και το σεβασμό των συντρόφων της στον αγώνα, κέρδισε επίσης το δικαίωμα να ηγηθεί μιας “επανάστασης μέσα στην επανάσταση”, που σήμαινε όχι μόνο αξιοπρεπείς γυναίκες, αλλά κυρίως δυνατότητα να υπάρχει χώρος να γίνει η ίδια δημιουργός του μέλλοντός της.

Πρώτο Συνέδριο
του ΚΚ Κούβας:
Jorge Lezcano _Vilma Espín
y Yolanda Ferrer

Με τη Βίλμα στο τιμόνι και με την άνευ όρων υποστήριξη του Φιντέλ, η Κούβα γέννησε την Federación de Mujeres Cubanas _Ομοσπονδία Κουβανών Γυναικών, η οποία δεν έκανε ποτέ ούτε ένα βήμα πίσω από τις ιδρυτικές της αρχές και η οποία, όπως πίστευε, και προέβλεψε ο Comandante el Jefe, έχοντας πάντα δύο αδιαμφισβήτητα μέτωπα μάχης: τα δικαιώματα, όχι μόνο των γυναικών, αλλά και της επανάστασης όλου του λαού.

Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα του δείγματος γραφής της Βίλμα, του τρόπου που έσπειρε τη στοργή σε κάθε γωνιά της αγαπημένης της πατρίδας, της απέραντης ευαισθησίας που τη χαρακτήριζε. Ως μέλος μιας γενιάς που πέτυχε τις πιο ριζικές αλλαγές στην ιστορία της Κούβας, κατακτώντας με μεταλαμπαδεύοντας την ωριμότητα να κατανοήσουν ότι ο κοινωνικός μετασχηματισμός απαιτούσε μακροπρόθεσμες δημόσιες πολιτικές και όντας η ιδεολόγος και η κινητήρια δύναμη πίσω από πολλές από αυτές. Ακόμη και αρκετές από τις πιο πρόσφατες πρωτοβουλίες αναγνωρίζονται στην κληρονομιά της, όπως ο Οικογενειακός Κώδικας, το Πρόγραμμα για την Προώθηση των Γυναικών και η τρέχουσα πορεία προς την έγκριση του Κώδικα για τα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους.

Πάντα έκανε έκκληση στον σεβασμό της ετερότητας και υπερασπιζόταν την κοινωνική ενσωμάτωση όλων των ανθρώπων, γνωρίζοντας ότι αυτό σήμαινε σπάσιμο στερεοτύπων, μύθων και κανόνων, όντας απαραίτητο για την επαναστατική διαδικασία _να απαλλαγεί δλδ. από κάθε είδους διακρίσεις.

Η Βίλμα ήταν παιδί της εποχής της με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά ήταν επίσης ένα παράδειγμα που γεννήθηκε για να αντέχει, και το όνομά της είναι εγγεγραμμένο δίπλα σε αυτά των Ana Betancourt, Amalia Simoni, Brígida Zaldívar, Celia Sánchez Manduley, Melba Hernández, Haydee Santamaría...

Το να είσαι γυναίκα, και Κουβανέζα, συνεπάγεται πολύ ηρωισμό. Οι καιροί που ζούμε απαιτούν την επείγουσα ανάγκη να σωθούν αποστάγματα στα οποία οι ελλείψεις και οι δυσκολίες επιτίθενται άγρια. Περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι ζωτικής σημασίας να υποστηρίξουμε τα κορίτσια, τους έφηβους και τις νεαρές γυναίκες μας για να τα ενδυναμώσουμε με τα δικαιώματά τους και να διασφαλίσουμε ότι η ευαλωτότητα δεν τα θέτει σε μειονεκτική θέση. Αλλά, κυρίως, για να πιστέψουν στις δυνατότητές τους ώστε αυτή η κοινωνία να συνεχίσει να τους δείχνει τον δρόμο που τους οδηγεί στην πλήρη προσωπική ολοκλήρωση.

Αυτό θα ήθελε η Βίλμα, αυτό θα είχε βάλει σε αυτό —όπως και στη ζωή— όλη της την αγνή και ανεξάντλητη ενέργεια, γιατί η μεγαλύτερη αξία της ήταν η άνευ όρων πίστη της στη δύναμη των γυναικών, στην πίστη τους στη χώρα και στην αδιαμφισβήτητη και εξαιρετική μεταμορφωτική τους ικανότητα.