Vilma Espín Guillois: η αντάρτισσα με την ακλόνητη εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού και των γυναικών

            \\ Granma_1

Απέραντο κουράγιο αυτή η Βίλμα! 95 χρόνια από τη γέννησή της, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την αγωνιστική της κληρονομιά, ούτε τις χιλιάδες ζωές που άγγιξε για έναν καλύτερο κόσμο.
Ήταν οι πρώτες μέρες του 1957. Η δολοφονία του επαναστάτη William Soler (Γουίλιαμ Σόλερ), ενός εφήβου μόλις 15 ετών, έκανε το Santiago de Cuba να εκραγεί. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, άρχισε να διοργανώνει γυναικεία συγκέντρωση κατά μήκος της οδού Ενραμάδας.
(σσ. William Soler Ledea. Κουβανός επαναστάτης μαχητής. Μέλος του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου. Ήταν υπό τις διαταγές του Frank País García. Δολοφονήθηκε στις 30-Δεκ-1956, μαζί με τον Froilán Guerra).

Μέχρι τότε, το Κίνημα της 26ης Ιουλίου είχε ήδη υφανθεί στις φλέβες της πόλης. Πολλά βασικά μέλη της οργάνωσης κρύβονταν στο σπίτι της οικογένειας της Vilma Espín Guillois και ο Frank País της απαγόρευσε ρητά να παρευρεθεί, λόγω του κινδύνου που θα μπορούσε να θέσει όλους. Αλλά δεν μπορούσε να συγκρατήσει το άγχος της: αν και δεν αμφέβαλλε για την απόφαση των μητέρων, φοβόταν ότι η επίθεση των στρατιωτών θα προκαλούσε τη διάλυση της διαδήλωσης. Φορώντας ένα κόκκινο σακάκι και κρατώντας μια φωτογραφική μηχανή, έφυγε, αφού διαβεβαίωσε τον Frank ότι θα τραβούσε μόνο φωτογραφίες.

Ωστόσο, όταν ένα τζιπ με στρατεύματα του εχθρικού στρατού τους αναχαίτισε στο San Félix, και η Vilma σίγουρη για τον εαυτό της, δεν μπορούσε να μείνει σιωπηλή και φώναξε: "Ας τραγουδήσουμε τον ύμνο!" Το έκαναν όλοι, όλο και πιο δυνατά. Ένας δεκανέας αντιμετώπισε την κοπέλα, που ήταν κόκκινη σημαία ανάμεσα στο πλήθος που θρηνούσε, και εκείνη απάντησε με θράσος. Την επόμενη μέρα η φωτογραφία της _με όλη τη λογομαχία, εμφανίστηκε πρωτοσέλιδο.
Το περιστατικό της χάρισε μια ισχυρή επίπληξη από τον Φρανκ. Δεν θα παραβίαζε ποτέ ξανά τις εντολές του να μην ενεργήσει χωρίς εξουσιοδότηση, ούτε κατά τη διάρκεια της πικρής στιγμής της ταφής του.

σσ. Ο Frank País García (7 Δεκ-1934 | 30-Ιουλ-1957 _δολοφονήθηκε από τη φασιστική αστυνομία στους δρόμους του Santiago de Cuba) ήταν μεγάλος Κουβανός επαναστάτης που αγωνίστηκε για την ανατροπή της κυβέρνησης του Fulgencio Batista. Υπήρξε συντονιστής και βασικός οργανωτής, του Κινήματος της 26ης Ιουλίου στις πόλεις συνεργαζόμενος με τις αντάρτικες δυνάμεις του Φιντέλ που πολεμούσαν στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα.

Η πειθαρχία καθόρισε τη Βίλμα, την Αλίσια, τη Μόνικα, την Ντέμπορα... (σσ. Déborah _ένα από τα ψευδώνυμα της παράνομης Vilma) αλλά και το ότι ποτέ δεν φοβήθηκε: ήταν αυτή που τράβηξε φωτογραφίες την ώρα που κινδύνεψε να την σκοτώσουν _χωρίς να την αντιληφθούν οι στρατιώτες, αυτή που σκαρφάλωνε και κρεμόταν στους τοίχους, και ξεγλίστρησε, σαν νερό από τα δάχτυλα, από τους διώκτες, διψασμένη για το αίμα τους.

«Αν την πιάσουν, θα τη διαμελίσουν», έγραψε ο Ραούλ σε ένα μήνυμα. Φυσική διάδοχος του Frank, επαρχιακός συντονιστής στην ανατολή από τις πλέον καταζητούμενες σε βουνά και πεδιάδες. Πάντα στα πρόθυρα σύλληψης βασανιστηρίων και εκτέλεσης, οι συναγωνιστές της την έβλεπαν ως επικεφαλής τους, όχι μόνο επειδή ήταν φυσική ηγέτης, αλλά και λόγω μιας γαλήνης της που εξέπληξε όσους μοιράζονταν τις καθημερινές κακουχίες του ανταρτοπόλεμου.

Ένας δημοσιογράφος που σχεδίαζε να ανέβει στη Σιέρα, προσβεβλημένος από την εφηβική εμφάνιση της με κολάν μαθήτριας, αναγκάστηκε να τα μαζέψει μετά από μια παγωμένη ερώτηση από αυτήν: «Μήπως πρέπει να δώσεις μεγαλύτερη σημασία σ΄αυτό το κίνημα με γυναίκες τόσο νέες και ταυτόχρονα τόσο ατσάλινες;».

Στη Βίλμα _ Vilma Espín Guillois, που πάντα θα ξαναγεννιέται

Όταν το Σαντιάγο μετατράπηκε σε θανατηφόρα παγίδα, η Βίλμα μπήκε εκεί επικεφαλής στο Δεύτερο Μέτωπο Φρανκ Πάις.

σσ. Το Δεύτερο Ανατολικό Μέτωπο "Frank País" δημιουργήθηκε το 1958 στο Piloto del Medio, Sierra Cristal, με επικεφαλής τονς Ραούλ Κάστρο. Με 67 μόνο αντάρτες, άρχισε να κάνει ελιγμούς σε μια περιοχή περίπου 12.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων βόρεια της τότε επαρχίας Oriente. Το νέο αυτό μέτωπο ανέλαβε δράση με τη βοήθεια των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι τους στήριξαν συγκεντρώνοντας εφόδια και παρέχοντάς τους πληροφορίες για τις ενέργειες του εχθρού. Η πρώτη μεγάλη ενέργεια ήταν η κατάληψη του αεροδρομίου του Μόα, ακολουθούμενη από την κατάληψη ναυτικών θέσεων, την κατάρριψη αεροσκαφών, επιθέσεις σε 35 στρατώνες και φρουρές, κατάσχεση όπλων, θαλάσσιες επιχειρήσεις και σύλληψη στρατιωτών. Αναπτύχθηκε επίσης η ιδέα που συνέλαβε ο Ραούλ Κάστρο για τη δημιουργία μιας επαναστατικής Πολεμικής Αεροπορίας. Στην περιοχή δράσης του, ιδρύθηκε οργάνωση με δικαιοδοσίες στην εκπαίδευση, την προπαγάνδα, τη γεωργία, τη δικαιοσύνη, την υγεία, τα οικονομικά, τις κατασκευές, τις επικοινωνίες και τον πόλεμο, ως προκαταρκτική άποψη για το τι θα εφαρμοστεί μετά τον θρίαμβο της επανάστασης. Το πρώτο συνέδριο των αγροτών στα όπλα πραγματοποιήθηκε επίσης στην ίδια περιοχή. Τέλη 1958, η πρόσβαση στο βόρειο τμήμα του Σαντιάγο ντε Κούβα ελέγχονταν από δυνάμεις των ανταρτών.

__συνέχεια
Vilma Espín Guillois
Εκεί γεννήθηκε η δια βίου αγάπη για τον Ραούλ και το αντάρτικο πνεύμα που είχε ήδη παγιώθηκε για πάντα και δεν θα την εγκατέλειπε ποτέ

Γιατί η Βίλμα, η δεύτερη Κουβανή απόφοιτος Χημικής Μηχανικής, μετά τον θρίαμβό της και ανάμεσα σε αμέτρητα καθήκοντα, ανέλαβε μερικές από τις πιο δύσκολες μάχες, αυτές που είχαν να κάνουν με μάστιγες βαθιά ριζωμένες στη συλλογική και ατομική συνείδηση: όπως η υπεράσπιση των γυναικών και των δικαιωμάτων τους, οι εκπαιδευτικές διαδικασίες, το τέλος των διακρίσεων...

Κατήγγειλε ανοιχτά τον machismo _την ανδροκρατία δλδ. ανάμεσα στους επαναστάτες, εκθέτοντας –χωρίς να χαϊδεύει αυτιά όσους προσποιούνταν ψεύτικα και κατήγγειλε, εν μέσω Παγκόσμιου Συνεδρίου, την προσπάθεια να εγκριθεί μια έκθεση που κανείς δεν είχε διαβάσει. Και αντιμετώπιζε κάθε παιδί, γυναίκα ή ηλικιωμένο σαν να ήταν δική της οικογένεια, παραμένοντας πάντα η Ντέμπορα _βάζοντας επίσης όλο το θάρρος _το είναι της, στην ειρήνη.

         \\ Granma _2

Vilma: με ακλόνητη εμπιστοσύνη στη δύναμη των γυναικών
Γιατί για να αλλάξει η μοίρα των Κουβανών γυναικών, έπρεπε πρώτα
να αλλάξει η άθλια κατάσταση της χώρας.

Όποτε τη σκέφτεσαι, σου έρχεται στο μυαλό σαν μια ανάσα καθαρού αέρα. Πάντα χαμογελαστή και πλημμυρισμένη ενσυναίσθηση, ζεστασιά, αισιοδοξία και ενέργεια. Αυτά είναι βασικά χαρακτηριστικά της ηγεσίας και η Βίλμα, η ηγέτιδα μας, τα είχε όλα και πολλά περισσότερα, γιατί τα συνδύαζε με ταπεινότητα, ευφυΐα να ενεργεί με βάση αυτό που είναι το επαναστατικά  σωστό, με πολύ Κουβανέζικη ψυχή και πρωτοποριακή μοναδική κατανόηση του μονοπατιού που έπρεπε και μπορούσαν να ακολουθήσουν οι γυναίκες.

Γι' αυτό ερωτεύτηκε την Επανάσταση, με ειλικρίνεια και επιμονή, με μεγάλο πάθος, γιατί για να αλλάξει η πορεία και η μοίρα των Κουβανών γυναικών, χρειάστηκε να αγωνιστεί ώστε να αλλάξει η αξιοθρήνητη κατάσταση της χώρας, στην οποία πάρα πολλές γυναίκες υπέστησαν τα αδικήματα της παραμέλησης, της εγκατάλειψης και της αποστράγγισης κεφαλαίων μέσα από ταμεία διαφθοράς. Είναι πολύ δύσκολο να ονειρευτείς όταν η αξιοπρέπεια είναι η μεγαλύτερη από όλες τις ελλείψεις.

Έτσι διηύθυνε τη ζωή της, και αν υπάρχουν οι νόμοι του πεπρωμένου, η Vilma Espín δεν είχε άλλη επιλογή από το να αφοσιωθεί για πάντα στο να κάνει, πρώτον, την Πατρίδα να γίνει το μέρος που άξιζε ο λαός της και, δεύτερον, να ανοίξει κάθε πόρτα από την οποία, βήμα-βήμα, κόβοντας γόρδιους δεσμούς, η Κουβανή μπορούσε να περπατήσει όρθια.

Δεν ήταν απλώς ένα χτύπημα στυλό, φυσικά. Ο επαναστατικός θρίαμβος δεν έφερε τη χειραφέτηση αυτή καθαυτή. Αλλά όταν η προηγμένη σκέψη και η ευγενής συνείδηση συνδυάζονται, πολλά μπορούν να αλλάξουν την επικρατούσα πραγματικότητα, ακόμα κι αν φαίνεται ακίνητη, όπως απέδειξε η ίδια η Επανάσταση. Και έτσι, με την επιμονή του γλύπτη που διαμορφώνει τον πηλό, λεπτομέρεια προς λεπτομέρεια, αυτή η εξαιρετική γυναίκα, που είχε ήδη κερδίσει με τη δική της αξία μια προνομιακή θέση στον θαυμασμό και το σεβασμό των συντρόφων της στον αγώνα, κέρδισε επίσης το δικαίωμα να ηγηθεί μιας “επανάστασης μέσα στην επανάσταση”, που σήμαινε όχι μόνο αξιοπρεπείς γυναίκες, αλλά κυρίως δυνατότητα να υπάρχει χώρος να γίνει η ίδια δημιουργός του μέλλοντός της.

Πρώτο Συνέδριο
του ΚΚ Κούβας:
Jorge Lezcano _Vilma Espín
y Yolanda Ferrer

Με τη Βίλμα στο τιμόνι και με την άνευ όρων υποστήριξη του Φιντέλ, η Κούβα γέννησε την Federación de Mujeres Cubanas _Ομοσπονδία Κουβανών Γυναικών, η οποία δεν έκανε ποτέ ούτε ένα βήμα πίσω από τις ιδρυτικές της αρχές και η οποία, όπως πίστευε, και προέβλεψε ο Comandante el Jefe, έχοντας πάντα δύο αδιαμφισβήτητα μέτωπα μάχης: τα δικαιώματα, όχι μόνο των γυναικών, αλλά και της επανάστασης όλου του λαού.

Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα του δείγματος γραφής της Βίλμα, του τρόπου που έσπειρε τη στοργή σε κάθε γωνιά της αγαπημένης της πατρίδας, της απέραντης ευαισθησίας που τη χαρακτήριζε. Ως μέλος μιας γενιάς που πέτυχε τις πιο ριζικές αλλαγές στην ιστορία της Κούβας, κατακτώντας με μεταλαμπαδεύοντας την ωριμότητα να κατανοήσουν ότι ο κοινωνικός μετασχηματισμός απαιτούσε μακροπρόθεσμες δημόσιες πολιτικές και όντας η ιδεολόγος και η κινητήρια δύναμη πίσω από πολλές από αυτές. Ακόμη και αρκετές από τις πιο πρόσφατες πρωτοβουλίες αναγνωρίζονται στην κληρονομιά της, όπως ο Οικογενειακός Κώδικας, το Πρόγραμμα για την Προώθηση των Γυναικών και η τρέχουσα πορεία προς την έγκριση του Κώδικα για τα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους.

Πάντα έκανε έκκληση στον σεβασμό της ετερότητας και υπερασπιζόταν την κοινωνική ενσωμάτωση όλων των ανθρώπων, γνωρίζοντας ότι αυτό σήμαινε σπάσιμο στερεοτύπων, μύθων και κανόνων, όντας απαραίτητο για την επαναστατική διαδικασία _να απαλλαγεί δλδ. από κάθε είδους διακρίσεις.

Η Βίλμα ήταν παιδί της εποχής της με όλη τη σημασία της λέξης, αλλά ήταν επίσης ένα παράδειγμα που γεννήθηκε για να αντέχει, και το όνομά της είναι εγγεγραμμένο δίπλα σε αυτά των Ana Betancourt, Amalia Simoni, Brígida Zaldívar, Celia Sánchez Manduley, Melba Hernández, Haydee Santamaría...

Το να είσαι γυναίκα, και Κουβανέζα, συνεπάγεται πολύ ηρωισμό. Οι καιροί που ζούμε απαιτούν την επείγουσα ανάγκη να σωθούν αποστάγματα στα οποία οι ελλείψεις και οι δυσκολίες επιτίθενται άγρια. Περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι ζωτικής σημασίας να υποστηρίξουμε τα κορίτσια, τους έφηβους και τις νεαρές γυναίκες μας για να τα ενδυναμώσουμε με τα δικαιώματά τους και να διασφαλίσουμε ότι η ευαλωτότητα δεν τα θέτει σε μειονεκτική θέση. Αλλά, κυρίως, για να πιστέψουν στις δυνατότητές τους ώστε αυτή η κοινωνία να συνεχίσει να τους δείχνει τον δρόμο που τους οδηγεί στην πλήρη προσωπική ολοκλήρωση.

Αυτό θα ήθελε η Βίλμα, αυτό θα είχε βάλει σε αυτό —όπως και στη ζωή— όλη της την αγνή και ανεξάντλητη ενέργεια, γιατί η μεγαλύτερη αξία της ήταν η άνευ όρων πίστη της στη δύναμη των γυναικών, στην πίστη τους στη χώρα και στην αδιαμφισβήτητη και εξαιρετική μεταμορφωτική τους ικανότητα.

 

 

 

Στη Βίλμα _ Vilma Espín Guillois, που πάντα θα ξαναγεννιέται

Το κάλεσμα της ηρωίδας ήταν πάντα να παίρνουμε θέση _διεθνιστική, με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, στο πλευρό της πατρίδας και της επανάστασης.

Βίλμα (Λουσίλα) Εσπίν Γκουγιός

7- Απρίλη 1930 - 18 Ιουνίου 2007

Όταν τέτοια μέρα τον Ιούνη του 2007 όλη η χώρα _σαν μια οικογένεια, πήγε να συνοδεύσει τη Βίλμα στο Δεύτερο Μέτωπο, όπου θα ξεκινούσε η αιώνια μάχη, όλοι οι Κουβανοί έγιναν μάρτυρες μιας ιδιαίτερης στιγμής. Εκεί ακούστηκε η φωνή της, ένα τραγούδι αγάπης για τον Ραούλ, αλλά και τα νανουρίσματα που αφιέρωσε σε κάθε παιδί... Στη σιωπή εκείνων των βουνών, η εξαιρετικά εκλεπτυσμένη φωνή της γέμιζε τα κενά και κυλούσε από τα μάτια εκείνων που άξιζε το χέρι της και τις στοργές της. Η Temis Tasende, κόρη του μάρτυρα της Moncada José Luis Tasende (σσ. José Luis Tasende, αντάρτης του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου η Temis είναι βαφτιστήρα του Ραούλ Κάστρο), έδωσε την τεφροδόχο στον στρατηγό Raúl Castro Ruz για να την τοποθετήσει στο βράχο_μαυσωλείο. Εκεί οι αναστεναγμοί, η δύναμη, τα λουλούδια... Επειδή όμως η Βίλμα είναι από αυτές που πάντα (ξανα)γεννιούνται, ξεκίνησε μια καινούργια πορεία αντάρτισσας.

Από παράνομη με το τουφέκι
στη δημιουργία της Ομοσπονδίας Γυναικών Κούβας

Η Βίλμα συνεχίζει να είναι εκείνο το λεπτό κορίτσι, με τα μακριά μαλλιά, που γνώρισε την αγάπη στα βουνά, εν μέσω των κινδύνων που μοιραζόταν ήδη στο Δεύτερο Ανατολικό Μέτωπο Frank País. Αυτή η επιστολή του Ραούλ προς τον Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, στις 28 Απριλίου 1958, που αναλύει ζητήματα του πολέμου και της αποτυχίας της απεργίας της 9^ης  Απριλίου, υποδηλώνει τον σεβασμό που ο αρχηγός των ανταρτών είχε ήδη εκφράσει προς την μαχήτρια ήδη από την πεδιάδα, για τον το θάρρος και τα κριτήριά της _εκείνης, την οποία πρώτα θαύμασε και μετά αγάπησε:

«Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να συζητήσω με την Déborah (ένα από τα ψευδώνυμα της παράνομης Vilma) το θέμα της γενικής απεργίας (σσ. αναφέρεται στη μεγάλη απεργία της 9^ης Απριλίου 1958, με μάχες και νεκρούς σε όλη τη χώρα) και περισσότερο από όλα το πάντα λανθάνον πρόβλημα μεταξύ της εθνικής ηγεσίας και Sierra Maestra. Ξεκινάμε κάνοντας μια ειλικρινή αυτοκριτική, διεξοδικά και πλήρη, σε υψηλούς τόνους και με συντροφικότητα. Εκθέσαμε τα πιο χοντροκομμένα κριτήρια, πράγματα και αιτίες, αποδεχόμενος, όπως εγώ, πως πιστεύαμε ως δίκαια και αληθινά, τα λάθη που έγιναν. (…)

Αυτή από την πλευρά της, αφού πολέμησε παράνομη, στις 30 Νοεμβρίου 1956, ρισκάροντας τη ζωή της, προμηθεύοντας υλικά και όπλα και τα πάντα, ανεβοκατέβαινε αστραπή τη Σιέρα σε επαφές και συναντήσεις της Εθνικής Διεύθυνσης του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου, οδηγώντας _μάλλον κάνοντας να πετάει το αυτοκίνητο, με το μυαλό στραμμένο στον Frank País – επικεφαλής και φίλος–δολοφονημένος Ιούλη 1957, έχοντας πολλά ονόματα _όχι Βίλμα, αλλά Mónica, Déborah, Alicia και Mariela… βρήκε στα βουνά την ελευθερία που πήγαζε από τη μάχη με τους επικεφαλής του εχθρού, χωρίς κανένα φόβο. Γι' αυτό ένιωσε πολύ χαρούμενη όταν, οριστικά, έμεινε στο Δεύτερο Μέτωπο (σσ. γύρω από το Santiago de Cuba), σύμφωνα με την επιστολή προς τη Σίλια Σάντσεθ, που ήταν μαζί με τον Φιντέλ στη Σιέρα Μαέστρα, (σσ. στο Πρώτο Μέτωπο “Χοσέ Μαρτί”)

Αν μπορούσατε να δείτε τα πράγματα που πετύχαμε εδώ! Σ΄ αυτό το μέτωπο !! για να πιστέψετε όλα όσα έχουμε καταφέρει. Επί του παρόντος, οι Αγροτικοί Σύλλογοι πολλαπλασιάζονται και μια αληθινή Επανάσταση γίνεται εν πτήσει. Πώς πάνε οι προμήθειες; (…) Η εκπαίδευση εδώ οργανώνεται πολύ καλά τώρα, υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός μεταξύ των δασκάλων. (…) Πόσο θα ήθελα να το δεις αυτό! Πες όμως στον Φιντέλ να μην το σκέφτεται, αυτές τις στιγμές περισσότερο από ποτέ πρέπει να αποφύγουμε τους περιττούς κινδύνους για τον ίδιο και τον Ραούλ.

Για τη Βίλμα, η επαναστατημένη χώρα ήταν πάντα, πάνω απ' όλα _το άπαν, και αφιερώθηκε σε αυτήν μέχρι το θρίαμβο της 1^ης Ιανουαρίου 1959 και στη συνέχεια ηγήθηκε μιας επαναστατικής διαδικασίας επικεφαλής της Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών _ “Federación de Mujeres Cubanas-FMC” . Χάρη στη δουλειά της, συνοδευόμενη πάντα από μια ομάδα που μοιραζόταν τα ίδια όνειρα, κατάφερε να βοηθήσει τις γυναίκες στην Κούβα να αναπτύξουν στην τέχνη, τη μηχανική, τον αθλητισμό, το γραφείο, το σχολείο, την ύπαιθρο, την αγάπη της οικογένειας χωρίς να παραμελεί το κύριο την αγάπη για την πατρίδα patria o muerte, στον αγώνα να σπάσουν όλα τα εμπόδια...

Έτσι την έβλεπαν και την άκουγαν σε κάθε Συνέδριο της Ομοσπονδίας γυναικών _FMC στην ώθηση για μάχες αλφαβητισμού και για την έκτη και την ένατη τάξη, σε συναντήσεις συνεργασίας με την ANAP (σσ. Εθνική Ένωση Μικροκαλλιεργητών), γιατί οι κουβανέζες αγρότισσες _σαν γυναίκες, είναι απαραίτητες στους επαναστατικούς μετασχηματισμούς. Κι ακόμη τη δημιουργία και το τεράστιο γυναικείο έργο των εδρών στα πανεπιστήμια, των Οίκων Καθοδήγησης Γυναικών και Οικογένειας και των διεθνών συναντήσεων Mujeres Creadoras (η γυναίκα δημιουργός) στους αγώνες της για να εξαλείψουν τα σεξιστικά στερεότυπα και να επιτύχουν την κοινωνική ισότητα μέσα κι έξω από την οικογένεια, κέντρα ημερήσιας φροντίδας και εκπαίδευσης, για τα μικρά παιδιά. Την ανάπτυξη των γυναικών μακριά από τη βία και την κακοποίηση, τα δικαιώματά τους να είναι ευχαριστημένες με τις αποφάσεις τους· την καταπολέμηση του πολιτιστικού αποικισμού· τη διεθνιστική της κλίση και την υπεράσπιση της ιστορίας μας.

Ο αντίκτυπος κάθε αγώνα της Βίλμα έχει σήμερα αποτύπωμα σε κάθε νέο γυναικείο επίτευγμα στην επιστήμη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την κουβανική οικογένεια. και επίσης στους χώρους που απομένουν να καλυφθούν ή που πρέπει να ανακάμψουμε στο εθνικό και διεθνές πλαίσιο που μας αναγκάζει, ξανά και ξανά, να πάμε στο άτομο, να το ακούσουμε και να το διαφυλάξουμε. Τα λόγια της Vilma, με την τρυφερότητα και τη σταθερότητά τους, παρόλο που ειπώθηκαν σε άλλη εποχή, ισχύουν απολύτως, ως μαθήματα που πρέπει να αναθεωρούνται ξανά και ξανά. Αυτά είπε, στις 26 Νοεμβρίου 1977:

«Υπάρχουν πολλά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν για τα οποία η κοινωνία απαιτεί τον κόπο σας, τον ενθουσιασμό και τη σοβαρή δουλειά σας. Πρέπει να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας για τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην ατομική και κοινωνική ψυχολογία του λαού μας ως αποτέλεσμα της ενεργού συμμετοχής του στην επαναστατική διαδικασία, να εντοπίσουμε πόσα κατάλοιπα της καπιταλιστικής κοινωνίας χρειάζονται αγώνες για να εξαφανιστούν και να αναπτύξουμε μεθόδους για την καταπολέμησή τους, τη βελτίωση της κατανόησης και τη βελτιστοποίηση της ολοκληρωμένης εκπαίδευσης των νέων γενεών».

 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο logo της Federación de Mujeres Cubanas _Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών –της οποίας συνεχίζει να προεδρεύει με απόφαση ημών των Κουβανών επαναστατών– έχει το πρόσωπό της. Οι ιδέες της μας συνοδεύουν σε κάθε τομέα της γυναικείας καθημερινότητας και είναι επίσης αυτές που μεταδίδουν δύναμη για να αντιμετωπίσουμε περίπλοκες στιγμές.

Vilma Espín Guillois: ο τυφώνας, που μας άφησε τη σιγουριά εκπλήρωσης κάθε ανθρώπινης και επαναστατικής αποστολής

Αυτές που πάντα
ξανα_γεννιούνται…

Όταν εορτάστηκε η 85^η επέτειος της Βίλμα το 2015, η Ομοσπονδία των Γυναικών μας διοργάνωσε ένα μοναδικό αφιέρωμα: μια ομάδα _γυναικών από διαφορετικούς τομείς πέταξε, ξημερώματα της 7^ης  Απριλίου, στο Σαντιάγο ντε Κούβα και από εκεί έφυγαν προς το Δεύτερο Μέτωπο. Αφού τοποθέτησαν λουλούδια, στάθηκαν, σε φόρο τιμής μπροστά στο Μαυσωλείο αυτού του ιστορικού τόπου, για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του βιβλίου Vilma Espín Guillois _El fuego de la Libertad -η φωτιά της λευτεριάς, μια συλλογή εγγράφων ηρωίδας.

Εκεί επαναστάτριες χιλίων μαχών, όπως η Yolanda Ferrer (σσ. Yolanda Ferrer Gómez
πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του κουβανικού κοινοβουλίου) και η Carolina Aguilar (σσ. Καρολίνα Αγκιλάρ, δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στο Entre Ríos της Αργεντινής και ζει στην Κούβα από το 1959. Διαχρονικά στο πλευρό της Vilma Espín στην FMC, για χρόνια υπεύθυνη του Κέντρου Σπουδών Γυναικών της FMC), τόνισαν τις αξίες εκείνου του νεαρού κοριτσιού, που αφιέρωσε τον αγώνα της στο να απελευθερώσει τα φτερά των γυναικών της Κούβας, ώστε να μπουν στη σωστή θέση _αυτή που αντιστοιχεί στην επαναστατική - σοσιαλιστική κοινωνία.

Οι σκέψεις της Βίλμα και το παράδειγμά της, όπως έγραψε ο Φιντέλ στους προβληματισμούς του μετά την είδηση του θανάτου της, είναι πιο απαραίτητο σήμερα από ποτέ, σε μια κοινωνία που διατηρεί υψηλές φιλοδοξίες για κοινωνική δικαιοσύνη. Γι' αυτό η σκέψη της Βίλμα πρέπει να μελετηθεί σε βάθος, για να συνεχιστεί η χειραφέτηση των Κουβανών γυναικών.

Το να γράφεις για τη Βίλμα είναι δύσκολο, γιατί οι γραμμές ενός κειμένου δεν μπορούν να την δείξουν σε όλες της τις διαστάσεις, όπως την γνώριζαν η οικογένειά της, οι φίλοι, τα αδέρφια της _οι συντρόφισσες και σύντροφοί της, στον αγώνα... Αλλά είναι καθήκον να το προσπαθήσεις, γιατί η Βίλμα δημιούργησε μια οικογένεια, έναν αγώνα _καθημερινής μάχης, μια χώρα, ένα πρόσωπο για τις γυναίκες της ηπείρου και του κόσμου. Ένας από τους σχολιασμούς της – που αναφέρεται στο βιβλίο El fuego de la Libertad _η φωτιά της λευτεριάς, χωρίς ημερομηνία, αν και όλα δείχνουν ότι γράφτηκε στις μέρες του αγώνα ενάντια στην τυραννία του Μπατίστα – είναι μια πολιτική διαθήκη που σηματοδοτεί για πάντα την απόφαση μιας γυναίκας στην επανάσταση.

Ερωτευμένη με την Πατρίδα, την οικογένεια
την Επανάσταση _που είναι 🇨🇺  και δική μου και το Σοσιαλισμό μας
Με τον Fidel και τη Vilma για πάντα
στην 💕 καρδιά μου @Yolanda Ferrer Gómez
πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων
του κουβανικού κοινοβουλίου

«(…)
Και υπάρχει μια στιγμή που ανακαλύπτεις ότι πρέπει να πάρεις θέση, αν είσαι υπέρ της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της προόδου της ανθρωπότητας _αν δεν ενεργείς υπέρ αυτών ενεργείς ενάντιά τους, ότι δεν υπάρχουν "ουδέτερες" θέσεις, η ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο βαραίνει τον καθένα από μας...»

Το αιώνιο κάλεσμα της Βίλμα είναι, λοιπόν, να πάρουμε θέση για την Πατρίδα και για τις κατακτήσεις του έργου για το οποίο η γενιά της διακινδύνευσε τη ζωή της, αυτού που έχτισαν οι γονείς μας και πρέπει να υπερασπιστούμε πάση θυσία. Γι' αυτό η Βίλμα είναι από αυτές που αναγεννιούνται πάντα... και είναι τα φρέσκα λουλούδια και η στοργή του κόσμου που τη συνοδεύει εκεί, στο μέτωπο των ανταρτών που αγάπησε.
Μόνο το έργο της ζωής κάνει δυνατό ο θάνατος να μην είναι οριστικό αντίο, αλλά μάλλον μετάβαση. Όσοι έχουν κάνει δικά τους συλλογικά όνειρα και έχουν δουλέψει ακούραστα για το καλό των άλλων, δεν πεθαίνουν ποτέ, γιατί υπάρχουν ίχνη τόσο βαθιά που μπορούν να αντιμετωπίσουν τον χρόνο, χωρίς να φοβούνται ότι θα χάσουν τη μάχη ενάντια στον ανελέητο ρυθμό του.

Γι' αυτό είναι αδύνατο να μιλήσουμε για μία Βίλμα στο παρελθόν, να κάνουμε σαν να μην ήταν εκεί, σαν να μην υπήρξε. Γιατί η οντότητά της ήταν τόσο γόνιμη, τόσο χρωματισμένη με την ετερότητα, τόσο ανθρώπινη, τόσο επαναστατική, που δεν υπάρχει στιγμή που να μην τη βλέπουμε μπροστά στις καθημερινές εργασίες, στα συναισθήματα της Κουβανής γυναίκας, τις προκλήσεις, στα πιο πιεστικά προβλήματα της Πατρίδας.

Αυτό το κορίτσι, της πολύπλευρης νεότητας, που κάποτε αποφάσισε ότι την πορεία της ζωής της δεν θα την άλλαζε ποτέ, έχει αξία αν κατανοήσουμε τον καθοριστικό ρόλο της γυναίκας στην πλήρη ανάπτυξη κάθε δουλειάς. Ταυτόχρονα, την ανάγκη να μην είναι αυτή η ανάπτυξη ανεξάρτητη, από ένταξη, ισότητα, ευκαιρίες, μη διάκριση για λόγους φύλου, βελτίωσης και πολλά άλλα επιτεύγματα που έχουν στη ρίζα τους στην ακούραστης δουλειά της.

Η Vilma Espín Guillois, ιδρύτρια και ηγέτης της Ομοσπονδίας των Κουβανών Γυναικών, έκανε την οργάνωση πυλώνα ενότητας γύρω από την Επανάσταση και τους ηγέτες της, ιδιαίτερα τον Φιντέλ, που την έβλεπε πάντα ως στενή συνεργάτιδα και έκανε όνειρα δίπλα της.

Οφείλουμε πολλά στο ξεκάθαρο όραμα που τη συνόδευε πάντα, και της επέτρεπε να είναι η αρχιτέκτονας βαθιών μεταμορφώσεων, πρωτοφανών προγραμμάτων, αποτύπωσης της οπτικής του φύλου στις έννοιες της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ήταν η αρχιτέκτονας ακόμη και αυτού που δεν μπορούσε να δει να υλοποιείται, και στο οποίο στεκόμαστε σήμερα σε μεγάλο βαθμό χάρη σε αυτήν.

Γι' αυτό είναι ημέρα επικλήσεως, μνήμης, αφιερώματος, αλλά δεν είναι μέρα δακρύων. Και αν όλοι οι λόγοι που εξηγήθηκαν μέχρι τώρα δεν είναι αρκετοί για να το επιβεβαιώσουν, θα αρκεί να κλείσουμε τα μάτια μας για μια στιγμή, να τη φέρουμε στο νου και το άφθαρτο χαμόγελο μιας φωτισμένης γυναίκας θα μας κάνει να καταλάβουμε ότι η Βίλμα είναι ακόμα εδώ , με το πόδι της στον αναβολέα, κάνοντας Revolución(es) _επανάσταση-εις.

Με πληροφορίες
από την Granma 1-2 όργανο του ΚΚ Κούβας

Η Κούβα αποτίει φόρο τιμής στη Vilma Espín

Κάποια στατιστικά για τις γυναίκες της Κούβας:

·          4.400.000 (~ 80%) είναι συνδικαλισμένες και αποτελούν

·          53,22% του εργατικού δυναμικού στον κρατικό τομέα

·          49% των επιστημόνων, της τεχνολογίας και της καινοτομίας

·          53% του ερευνητικού προσωπικού (στοιχεία 2019), ενώ κατέχει το

·          68% των εδρών της Εθνοσυνέλευσης