Στη Βίλμα _ Vilma Espín Guillois, που πάντα θα ξαναγεννιέται

Το κάλεσμα της ηρωίδας ήταν πάντα να παίρνουμε θέση _διεθνιστική, με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, στο πλευρό της πατρίδας και της επανάστασης.

Βίλμα (Λουσίλα) Εσπίν Γκουγιός

7- Απρίλη 1930 - 18 Ιουνίου 2007

Όταν τέτοια μέρα τον Ιούνη του 2007 όλη η χώρα _σαν μια οικογένεια, πήγε να συνοδεύσει τη Βίλμα στο Δεύτερο Μέτωπο, όπου θα ξεκινούσε η αιώνια μάχη, όλοι οι Κουβανοί έγιναν μάρτυρες μιας ιδιαίτερης στιγμής. Εκεί ακούστηκε η φωνή της, ένα τραγούδι αγάπης για τον Ραούλ, αλλά και τα νανουρίσματα που αφιέρωσε σε κάθε παιδί... Στη σιωπή εκείνων των βουνών, η εξαιρετικά εκλεπτυσμένη φωνή της γέμιζε τα κενά και κυλούσε από τα μάτια εκείνων που άξιζε το χέρι της και τις στοργές της. Η Temis Tasende, κόρη του μάρτυρα της Moncada José Luis Tasende (σσ. José Luis Tasende, αντάρτης του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου η Temis είναι βαφτιστήρα του Ραούλ Κάστρο), έδωσε την τεφροδόχο στον στρατηγό Raúl Castro Ruz για να την τοποθετήσει στο βράχο_μαυσωλείο. Εκεί οι αναστεναγμοί, η δύναμη, τα λουλούδια... Επειδή όμως η Βίλμα είναι από αυτές που πάντα (ξανα)γεννιούνται, ξεκίνησε μια καινούργια πορεία αντάρτισσας.

Από παράνομη με το τουφέκι
στη δημιουργία της Ομοσπονδίας Γυναικών Κούβας

Η Βίλμα συνεχίζει να είναι εκείνο το λεπτό κορίτσι, με τα μακριά μαλλιά, που γνώρισε την αγάπη στα βουνά, εν μέσω των κινδύνων που μοιραζόταν ήδη στο Δεύτερο Ανατολικό Μέτωπο Frank País. Αυτή η επιστολή του Ραούλ προς τον Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, στις 28 Απριλίου 1958, που αναλύει ζητήματα του πολέμου και της αποτυχίας της απεργίας της 9^ης  Απριλίου, υποδηλώνει τον σεβασμό που ο αρχηγός των ανταρτών είχε ήδη εκφράσει προς την μαχήτρια ήδη από την πεδιάδα, για τον το θάρρος και τα κριτήριά της _εκείνης, την οποία πρώτα θαύμασε και μετά αγάπησε:

«Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να συζητήσω με την Déborah (ένα από τα ψευδώνυμα της παράνομης Vilma) το θέμα της γενικής απεργίας (σσ. αναφέρεται στη μεγάλη απεργία της 9^ης Απριλίου 1958, με μάχες και νεκρούς σε όλη τη χώρα) και περισσότερο από όλα το πάντα λανθάνον πρόβλημα μεταξύ της εθνικής ηγεσίας και Sierra Maestra. Ξεκινάμε κάνοντας μια ειλικρινή αυτοκριτική, διεξοδικά και πλήρη, σε υψηλούς τόνους και με συντροφικότητα. Εκθέσαμε τα πιο χοντροκομμένα κριτήρια, πράγματα και αιτίες, αποδεχόμενος, όπως εγώ, πως πιστεύαμε ως δίκαια και αληθινά, τα λάθη που έγιναν. (…)

Αυτή από την πλευρά της, αφού πολέμησε παράνομη, στις 30 Νοεμβρίου 1956, ρισκάροντας τη ζωή της, προμηθεύοντας υλικά και όπλα και τα πάντα, ανεβοκατέβαινε αστραπή τη Σιέρα σε επαφές και συναντήσεις της Εθνικής Διεύθυνσης του Κινήματος της 26^ης Ιουλίου, οδηγώντας _μάλλον κάνοντας να πετάει το αυτοκίνητο, με το μυαλό στραμμένο στον Frank País – επικεφαλής και φίλος–δολοφονημένος Ιούλη 1957, έχοντας πολλά ονόματα _όχι Βίλμα, αλλά Mónica, Déborah, Alicia και Mariela… βρήκε στα βουνά την ελευθερία που πήγαζε από τη μάχη με τους επικεφαλής του εχθρού, χωρίς κανένα φόβο. Γι' αυτό ένιωσε πολύ χαρούμενη όταν, οριστικά, έμεινε στο Δεύτερο Μέτωπο (σσ. γύρω από το Santiago de Cuba), σύμφωνα με την επιστολή προς τη Σίλια Σάντσεθ, που ήταν μαζί με τον Φιντέλ στη Σιέρα Μαέστρα, (σσ. στο Πρώτο Μέτωπο “Χοσέ Μαρτί”)

Αν μπορούσατε να δείτε τα πράγματα που πετύχαμε εδώ! Σ΄ αυτό το μέτωπο !! για να πιστέψετε όλα όσα έχουμε καταφέρει. Επί του παρόντος, οι Αγροτικοί Σύλλογοι πολλαπλασιάζονται και μια αληθινή Επανάσταση γίνεται εν πτήσει. Πώς πάνε οι προμήθειες; (…) Η εκπαίδευση εδώ οργανώνεται πολύ καλά τώρα, υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός μεταξύ των δασκάλων. (…) Πόσο θα ήθελα να το δεις αυτό! Πες όμως στον Φιντέλ να μην το σκέφτεται, αυτές τις στιγμές περισσότερο από ποτέ πρέπει να αποφύγουμε τους περιττούς κινδύνους για τον ίδιο και τον Ραούλ.

Για τη Βίλμα, η επαναστατημένη χώρα ήταν πάντα, πάνω απ' όλα _το άπαν, και αφιερώθηκε σε αυτήν μέχρι το θρίαμβο της 1^ης Ιανουαρίου 1959 και στη συνέχεια ηγήθηκε μιας επαναστατικής διαδικασίας επικεφαλής της Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών _ “Federación de Mujeres Cubanas-FMC” . Χάρη στη δουλειά της, συνοδευόμενη πάντα από μια ομάδα που μοιραζόταν τα ίδια όνειρα, κατάφερε να βοηθήσει τις γυναίκες στην Κούβα να αναπτύξουν στην τέχνη, τη μηχανική, τον αθλητισμό, το γραφείο, το σχολείο, την ύπαιθρο, την αγάπη της οικογένειας χωρίς να παραμελεί το κύριο την αγάπη για την πατρίδα patria o muerte, στον αγώνα να σπάσουν όλα τα εμπόδια...

Έτσι την έβλεπαν και την άκουγαν σε κάθε Συνέδριο της Ομοσπονδίας γυναικών _FMC στην ώθηση για μάχες αλφαβητισμού και για την έκτη και την ένατη τάξη, σε συναντήσεις συνεργασίας με την ANAP (σσ. Εθνική Ένωση Μικροκαλλιεργητών), γιατί οι κουβανέζες αγρότισσες _σαν γυναίκες, είναι απαραίτητες στους επαναστατικούς μετασχηματισμούς. Κι ακόμη τη δημιουργία και το τεράστιο γυναικείο έργο των εδρών στα πανεπιστήμια, των Οίκων Καθοδήγησης Γυναικών και Οικογένειας και των διεθνών συναντήσεων Mujeres Creadoras (η γυναίκα δημιουργός) στους αγώνες της για να εξαλείψουν τα σεξιστικά στερεότυπα και να επιτύχουν την κοινωνική ισότητα μέσα κι έξω από την οικογένεια, κέντρα ημερήσιας φροντίδας και εκπαίδευσης, για τα μικρά παιδιά. Την ανάπτυξη των γυναικών μακριά από τη βία και την κακοποίηση, τα δικαιώματά τους να είναι ευχαριστημένες με τις αποφάσεις τους· την καταπολέμηση του πολιτιστικού αποικισμού· τη διεθνιστική της κλίση και την υπεράσπιση της ιστορίας μας.

Ο αντίκτυπος κάθε αγώνα της Βίλμα έχει σήμερα αποτύπωμα σε κάθε νέο γυναικείο επίτευγμα στην επιστήμη, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό και την κουβανική οικογένεια. και επίσης στους χώρους που απομένουν να καλυφθούν ή που πρέπει να ανακάμψουμε στο εθνικό και διεθνές πλαίσιο που μας αναγκάζει, ξανά και ξανά, να πάμε στο άτομο, να το ακούσουμε και να το διαφυλάξουμε. Τα λόγια της Vilma, με την τρυφερότητα και τη σταθερότητά τους, παρόλο που ειπώθηκαν σε άλλη εποχή, ισχύουν απολύτως, ως μαθήματα που πρέπει να αναθεωρούνται ξανά και ξανά. Αυτά είπε, στις 26 Νοεμβρίου 1977:

«Υπάρχουν πολλά ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν για τα οποία η κοινωνία απαιτεί τον κόπο σας, τον ενθουσιασμό και τη σοβαρή δουλειά σας. Πρέπει να εμβαθύνουμε τις γνώσεις μας για τις αλλαγές που έχουν συμβεί στην ατομική και κοινωνική ψυχολογία του λαού μας ως αποτέλεσμα της ενεργού συμμετοχής του στην επαναστατική διαδικασία, να εντοπίσουμε πόσα κατάλοιπα της καπιταλιστικής κοινωνίας χρειάζονται αγώνες για να εξαφανιστούν και να αναπτύξουμε μεθόδους για την καταπολέμησή τους, τη βελτίωση της κατανόησης και τη βελτιστοποίηση της ολοκληρωμένης εκπαίδευσης των νέων γενεών».

 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο logo της Federación de Mujeres Cubanas _Ομοσπονδίας Κουβανών Γυναικών –της οποίας συνεχίζει να προεδρεύει με απόφαση ημών των Κουβανών επαναστατών– έχει το πρόσωπό της. Οι ιδέες της μας συνοδεύουν σε κάθε τομέα της γυναικείας καθημερινότητας και είναι επίσης αυτές που μεταδίδουν δύναμη για να αντιμετωπίσουμε περίπλοκες στιγμές.

Vilma Espín Guillois: ο τυφώνας, που μας άφησε τη σιγουριά εκπλήρωσης κάθε ανθρώπινης και επαναστατικής αποστολής

Αυτές που πάντα
ξανα_γεννιούνται…

Όταν εορτάστηκε η 85^η επέτειος της Βίλμα το 2015, η Ομοσπονδία των Γυναικών μας διοργάνωσε ένα μοναδικό αφιέρωμα: μια ομάδα _γυναικών από διαφορετικούς τομείς πέταξε, ξημερώματα της 7^ης  Απριλίου, στο Σαντιάγο ντε Κούβα και από εκεί έφυγαν προς το Δεύτερο Μέτωπο. Αφού τοποθέτησαν λουλούδια, στάθηκαν, σε φόρο τιμής μπροστά στο Μαυσωλείο αυτού του ιστορικού τόπου, για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του βιβλίου Vilma Espín Guillois _El fuego de la Libertad -η φωτιά της λευτεριάς, μια συλλογή εγγράφων ηρωίδας.

Εκεί επαναστάτριες χιλίων μαχών, όπως η Yolanda Ferrer (σσ. Yolanda Ferrer Gómez
πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων του κουβανικού κοινοβουλίου) και η Carolina Aguilar (σσ. Καρολίνα Αγκιλάρ, δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στο Entre Ríos της Αργεντινής και ζει στην Κούβα από το 1959. Διαχρονικά στο πλευρό της Vilma Espín στην FMC, για χρόνια υπεύθυνη του Κέντρου Σπουδών Γυναικών της FMC), τόνισαν τις αξίες εκείνου του νεαρού κοριτσιού, που αφιέρωσε τον αγώνα της στο να απελευθερώσει τα φτερά των γυναικών της Κούβας, ώστε να μπουν στη σωστή θέση _αυτή που αντιστοιχεί στην επαναστατική - σοσιαλιστική κοινωνία.

Οι σκέψεις της Βίλμα και το παράδειγμά της, όπως έγραψε ο Φιντέλ στους προβληματισμούς του μετά την είδηση του θανάτου της, είναι πιο απαραίτητο σήμερα από ποτέ, σε μια κοινωνία που διατηρεί υψηλές φιλοδοξίες για κοινωνική δικαιοσύνη. Γι' αυτό η σκέψη της Βίλμα πρέπει να μελετηθεί σε βάθος, για να συνεχιστεί η χειραφέτηση των Κουβανών γυναικών.

Το να γράφεις για τη Βίλμα είναι δύσκολο, γιατί οι γραμμές ενός κειμένου δεν μπορούν να την δείξουν σε όλες της τις διαστάσεις, όπως την γνώριζαν η οικογένειά της, οι φίλοι, τα αδέρφια της _οι συντρόφισσες και σύντροφοί της, στον αγώνα... Αλλά είναι καθήκον να το προσπαθήσεις, γιατί η Βίλμα δημιούργησε μια οικογένεια, έναν αγώνα _καθημερινής μάχης, μια χώρα, ένα πρόσωπο για τις γυναίκες της ηπείρου και του κόσμου. Ένας από τους σχολιασμούς της – που αναφέρεται στο βιβλίο El fuego de la Libertad _η φωτιά της λευτεριάς, χωρίς ημερομηνία, αν και όλα δείχνουν ότι γράφτηκε στις μέρες του αγώνα ενάντια στην τυραννία του Μπατίστα – είναι μια πολιτική διαθήκη που σηματοδοτεί για πάντα την απόφαση μιας γυναίκας στην επανάσταση.

Ερωτευμένη με την Πατρίδα, την οικογένεια
την Επανάσταση _που είναι 🇨🇺  και δική μου και το Σοσιαλισμό μας
Με τον Fidel και τη Vilma για πάντα
στην 💕 καρδιά μου @Yolanda Ferrer Gómez
πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων
του κουβανικού κοινοβουλίου

«(…)
Και υπάρχει μια στιγμή που ανακαλύπτεις ότι πρέπει να πάρεις θέση, αν είσαι υπέρ της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της προόδου της ανθρωπότητας _αν δεν ενεργείς υπέρ αυτών ενεργείς ενάντιά τους, ότι δεν υπάρχουν "ουδέτερες" θέσεις, η ευθύνη για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο βαραίνει τον καθένα από μας...»

Το αιώνιο κάλεσμα της Βίλμα είναι, λοιπόν, να πάρουμε θέση για την Πατρίδα και για τις κατακτήσεις του έργου για το οποίο η γενιά της διακινδύνευσε τη ζωή της, αυτού που έχτισαν οι γονείς μας και πρέπει να υπερασπιστούμε πάση θυσία. Γι' αυτό η Βίλμα είναι από αυτές που αναγεννιούνται πάντα... και είναι τα φρέσκα λουλούδια και η στοργή του κόσμου που τη συνοδεύει εκεί, στο μέτωπο των ανταρτών που αγάπησε.
Μόνο το έργο της ζωής κάνει δυνατό ο θάνατος να μην είναι οριστικό αντίο, αλλά μάλλον μετάβαση. Όσοι έχουν κάνει δικά τους συλλογικά όνειρα και έχουν δουλέψει ακούραστα για το καλό των άλλων, δεν πεθαίνουν ποτέ, γιατί υπάρχουν ίχνη τόσο βαθιά που μπορούν να αντιμετωπίσουν τον χρόνο, χωρίς να φοβούνται ότι θα χάσουν τη μάχη ενάντια στον ανελέητο ρυθμό του.

Γι' αυτό είναι αδύνατο να μιλήσουμε για μία Βίλμα στο παρελθόν, να κάνουμε σαν να μην ήταν εκεί, σαν να μην υπήρξε. Γιατί η οντότητά της ήταν τόσο γόνιμη, τόσο χρωματισμένη με την ετερότητα, τόσο ανθρώπινη, τόσο επαναστατική, που δεν υπάρχει στιγμή που να μην τη βλέπουμε μπροστά στις καθημερινές εργασίες, στα συναισθήματα της Κουβανής γυναίκας, τις προκλήσεις, στα πιο πιεστικά προβλήματα της Πατρίδας.

Αυτό το κορίτσι, της πολύπλευρης νεότητας, που κάποτε αποφάσισε ότι την πορεία της ζωής της δεν θα την άλλαζε ποτέ, έχει αξία αν κατανοήσουμε τον καθοριστικό ρόλο της γυναίκας στην πλήρη ανάπτυξη κάθε δουλειάς. Ταυτόχρονα, την ανάγκη να μην είναι αυτή η ανάπτυξη ανεξάρτητη, από ένταξη, ισότητα, ευκαιρίες, μη διάκριση για λόγους φύλου, βελτίωσης και πολλά άλλα επιτεύγματα που έχουν στη ρίζα τους στην ακούραστης δουλειά της.

Η Vilma Espín Guillois, ιδρύτρια και ηγέτης της Ομοσπονδίας των Κουβανών Γυναικών, έκανε την οργάνωση πυλώνα ενότητας γύρω από την Επανάσταση και τους ηγέτες της, ιδιαίτερα τον Φιντέλ, που την έβλεπε πάντα ως στενή συνεργάτιδα και έκανε όνειρα δίπλα της.

Οφείλουμε πολλά στο ξεκάθαρο όραμα που τη συνόδευε πάντα, και της επέτρεπε να είναι η αρχιτέκτονας βαθιών μεταμορφώσεων, πρωτοφανών προγραμμάτων, αποτύπωσης της οπτικής του φύλου στις έννοιες της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ήταν η αρχιτέκτονας ακόμη και αυτού που δεν μπορούσε να δει να υλοποιείται, και στο οποίο στεκόμαστε σήμερα σε μεγάλο βαθμό χάρη σε αυτήν.

Γι' αυτό είναι ημέρα επικλήσεως, μνήμης, αφιερώματος, αλλά δεν είναι μέρα δακρύων. Και αν όλοι οι λόγοι που εξηγήθηκαν μέχρι τώρα δεν είναι αρκετοί για να το επιβεβαιώσουν, θα αρκεί να κλείσουμε τα μάτια μας για μια στιγμή, να τη φέρουμε στο νου και το άφθαρτο χαμόγελο μιας φωτισμένης γυναίκας θα μας κάνει να καταλάβουμε ότι η Βίλμα είναι ακόμα εδώ , με το πόδι της στον αναβολέα, κάνοντας Revolución(es) _επανάσταση-εις.

Με πληροφορίες
από την Granma 1-2 όργανο του ΚΚ Κούβας

Η Κούβα αποτίει φόρο τιμής στη Vilma Espín

Κάποια στατιστικά για τις γυναίκες της Κούβας:

·          4.400.000 (~ 80%) είναι συνδικαλισμένες και αποτελούν

·          53,22% του εργατικού δυναμικού στον κρατικό τομέα

·          49% των επιστημόνων, της τεχνολογίας και της καινοτομίας

·          53% του ερευνητικού προσωπικού (στοιχεία 2019), ενώ κατέχει το

·          68% των εδρών της Εθνοσυνέλευσης

 

 

Κούβα Πρωτομαγιά 2024: Πάνω από τέσσερα εκατομμύρια, στο πλευρό της επανάστασης 🇨🇺 στις πλατείες του νησιού _μπροστά στις προσκλήσεις και προκλήσεις των καιρών 🎥

“Ξημερώματα _πριν φέξει και η λαοθάλασσα σε λεωφόρους, πόλεις και πλατείες όπου γιορτάζεται το φεστιβάλ του παγκόσμιου προλεταριάτου, που είναι επίσης υπεράσπιση της αδιαπραγμάτευτης απόφασης του λαού μας να συνεχίσει να χτίζει το μέλλον του, κυρίαρχα”.

Ο Πρώτος Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, βρίσκεται από νωρίς στην πλατεία “Tribuna Antimperialista” (σσ. δείτε στο τέλος της ανάρτησης την ιστορία της) για να «γιορτάσει την #1^η Μαΐου _#1DeMayo με τον ακριβό μας λαό», όπως έγραψε στο κοινωνικό δίκτυο X.

Ο Στρατηγός Raúl Castro Ruz, ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, είναι επίσης εκεί, μαζί με άλλες προσωπικότητες της χώρας. Στην καθιερωμένη εκδήλωση συμμετέχει και ο Ulises Guilarte de Nacimiento, μέλος του Πολιτικού Γραφείου και γενικός γραμματέας της Central de Trabajadores de Cuba (Συνομοσπονδία εργατών Κούβας CTC).

Περισσότεροι από 1.000 συναγωνιστές από 200 οργανώσεις αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο είναι παρόντες δίπλα στους Κουβανούς εργάτες.

Η Darian Oramas Campo, μια νέα εργαζόμενη στον ηλεκτρικό τομέα, μίλησε κατά τη διάρκεια της κεντρικής εκδήλωσης για την Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων, στην Αβάνα, επισημαίνοντας τις σύγχρονες προκλήσεις για τον λαό, ο οποίος βιώνει μια αυστηροποίηση του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού εμπάργκο των ΗΠΑ στο νησί.

\\ Granma #1DeMayo

Μπροστά στις προκλήσεις των καιρών

Ο γενικός γραμματέας της CTC, στην κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, επεσήμανε ότι σήμερα χιλιάδες _ χιλιάδες, εκατομμύρια εργαζόμενοι διαδηλώνουν σε συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα δείχνοντας πως παραμένουμε σταθεροί και ενωμένοι γύρω από την Επανάσταση, υπερασπιζόμενοι τα ιδανικά της ανεξαρτησίας κυριαρχίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Αναφέρθηκε επίσης στις ιδιαιτερότητες του κουβανικού κοινωνικοοικονομικού πλαισίου, που χαρακτηρίζεται τόσο από τον αποκλεισμό των ΗΠΑ όσο και από τις δικές μας εσωτερικές ανεπάρκειες.

Όλα αυτά είχαν αντίκτυπο στις ελλείψεις τροφίμων, στην απώλεια της αγοραστικής δύναμης των μισθών και των συντάξεων, περιορίζουν την πρόσβαση σε εισροές και πρώτες ύλες για τις βιομηχανίες και επίσης στο εμπόριο και τις ξένες επενδύσεις... που, ως αποτέλεσμα και των μέτρων των ΗΠΑ, μας προβληματίζουν για τη ζωή των εργαζομένων της χώρας. Ως εκ τούτου, αφιερώνουμε αυτή τη μέρα στον ηρωισμό των Κουβανών εργατών, είπε.

Ο Guilarte de Nacimiento επεσήμανε ότι υπάρχουν καλές εμπειρίες παντού στη χώρα, αποδεικνύοντας ότι είναι δυνατό να επιτευχθεί παραγωγική αποτελεσματικότητα, παρά τους περιορισμούς των υλικών και οικονομικών πόρων. Στο επίκεντρο αυτών βρίσκεται ο άνθρωπος-λαός, που μας δείχνει ότι το ανθρώπινο υλικό είναι ο ασφαλέστερος και πιο στέρεος πόρος που έχουμε σήμερα που δεν επιτρέπεται να σπαταλάμε. Τόνισε την επείγουσα ανάγκη εξυγίανσης της σοσιαλιστικής κρατικής επιχείρησης, καθώς και τη διασφάλιση της αύξησης προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών, που να επιτρέψει μείωση των τιμών και διασφάλιση της επενδυτικής αποτελεσματικότητας, σε μια διαδικασία μόνιμης σύνδεσης με τον μη κρατικό τομέα της οικονομίας, που απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή και προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων που την αποτελούν.

Αναλαμβάνουμε αυτήν την αναπόφευκτη πρόκληση, εν μέσω των προβλέψεων της κυβέρνησης για διόρθωση στρεβλώσεων και αναζωογόνηση της οικονομίας το 2024, που συμπίπτει με την οργανική διαδικασία του XXII Συνεδρίου της CTC. Οι Κουβανοί εργάτες, με την πεποίθηση πως αυτοί είναι οι κάτοχοι των θεμελιωδών μέσων παραγωγής, πρέπει να ελέγχουν και να εποπτεύουν όλο και περισσότερο τους πόρους, μέσα και από έναν αδιάκοπο αγώνα ενάντια στη διαφθορά, την απειθαρχία και τις παρανομίες.

Η Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων συμπίπτει με τη συνέχιση του εγκλήματος κατά του παλαιστινιακού λαού, από το Ισραήλ. Οι Κουβανοί εργάτες καταδικάζουν αποφασιστικά και από αυτό το βήμα τις επιθέσεις εναντίον χιλιάδων παιδιών και του λαού της Παλαιστίνης συνολικά, πρόσθεσε. Και επίσης ότι το παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα μπορεί πάντα να υπολογίζει στην υποστήριξη της Κούβας στη μάχη κατά της ανισότητας και για την εγκαθίδρυση μιας πιο δίκαιης και ισότιμης διεθνούς τάξης.

Όσο πιο περίπλοκες είναι οι συνθήκες, τόσο πιο ενισχυμένη πρέπει να είναι η μονάδα, υπενθύμισε ο Guilarte, αναφέροντας τον Στρατηγό (σσ. Raúl Castro Ruz), του οποίου η μόνιμη έκκληση για κοινωνική συνοχή ήταν η πρόσκληση με την οποία ολοκλήρωσε την παρέμβασή του.

Η Κούβα “πολλαπλασιάζεται” στις πλατείες

Για άλλη μια φορά το ξημέρωμα της Πρωτομαγιάς πλημμυρίζει το Νησί με χρώματα, χαρά, αισιοδοξία και κοινές βεβαιότητες. Για άλλη μια φορά η ημερομηνία καλεί και ενώνει, ενθαρρύνει και δεσμεύεται. εξυψώνει την αλήθεια μιας χώρας. Έτσι ξημερώνει σήμερα η Κούβα, που αποτελείται από μια «θάλασσα» ανθρώπων σε λεωφόρους, πόλεις και πλατείες …

Σε αυτό το πανέμορφο τοπίο πλήθους που περιλαμβάνει παιδιά, νέους, παππούδες και γιαγιάδες και οικογένειες ολόκληρες, είναι δυνατό να παρατηρήσει κανείς το μεγαλείο ενός έθνους που έχει σφυρηλατηθεί στη στωικότητα και την ηρωική αντίσταση των παιδιών του απέναντι στις συνεχείς “αυτοκρατορικές” αυταπάτες αυτών που αντιτίθενται στην ύπαρξη της Κουβανικής Επανάστασης και _μάταια ονειρεύονται το τέλος της (σσ. ο όρος imperiales “αυτοκρατορικές”, “αυτοκρατορία” κλπ. χρησιμοποιείται για τις ΗΠΑ)

Για να διατηρήσουμε αυτά τα επιτεύγματα και να υποστηρίξουμε την επείγουσα ανάγκη για εκ νέου τόνωση της εθνικής οικονομίας μέσω της συλλογικής δημιουργίας, αυτή την Πρωτομαγιά, το αρχιπέλαγος ανάβει ξανά σε κάθε έπαλξη, σε κάθε κερκίδα γεμάτη αφίσες, πανό και συνθήματα που λένε πολλά για την αποφασιστικότητα και την ορμή όσων αγαπούν και ανακαλύπτουν, εκείνων που δεν τα παρατάνε, παρά τις αντιξοότητες.

Και σε κάθε παρέλαση που ομορφαίνει τον ορίζοντα από τη μια άκρη της χώρας στην άλλη, φίλοι από άλλα γεωγραφικά πλάτη συγχωνεύονται στη μάζα του κουβανικού προλεταριάτου, ενώνοντας τις φωνές τους με τις δικές μας, σε δίκαια αιτήματα ενάντια στον εγκληματικό αποκλεισμό μας και τη σιωνιστική γενοκτονία που αφαιρεί χιλιάδες ζωές στην Παλαιστίνη.

Σε αυτά τα κίνητρα που αγκαλιάζουν την αλληλεγγύη, μέσα σε τόσο βαθιά ριζωμένο μίσος, προστίθενται τα αποστάγματα ενός εργαζόμενου λαού που βαδίζει με πεποίθηση και προσήλωση στην ιστορία του. Γι' αυτό –που έχει γίνει σημείο αναφοράς για πολλές χώρες στον κόσμο– ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας των Εργαζομένων είναι μια ζωντανή αντανάκλαση της Κούβας που θέλουμε. ενωμένοι και περισσότεροι από ποτέ σήμερα, σε κάθε πλατεία, σε κάθε γωνιά του νησιού της επανάστασης.

Πρωτομαγιά με τον Φιντέλ

Η Πρωτομαγιά έχει ιδιαίτερη σημασία για τους Κουβανούς. Σε εκείνη την Πλατεία της Επανάστασης όπου ο Comandante en Jefe Φιντέλ Κάστρο Ρουζ θα ιππεύει αιώνια, επικεφαλής στρατευμάτων μηχανικών, αρχιτεκτόνων, γιατρών, φοιτητών, οικοδόμων, εργατών, γενικά των εκατομμυρίων λαού, που ήταν πάντα παρών σε αυτούς τους γιορτασμούς.

Ο Φιντέλ όρισε αυτή την ημέρα στις 18 Νοεμβρίου 1959, στα εγκαίνια του 10^ου Συνεδρίου του
CTC, δηλώνοντας:

«(…)
Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε, χάρη στον θρίαμβο της επανάστασής μας την 1^η Ιανουαρίου, ως κυρίαρχος και καθοριστικός παράγοντας στην πολιτική ζωή της χώρας, γιατί ήταν η εργατική τάξη που έδωσε τα πάντα», με τον Ejército Rebelde _ Ανταρτικό Στρατό να δίνει το τελειωτικό χτύπημα σε εκείνα τα σχέδια, που μέχρι την τελευταία στιγμή έδινα τα πάντα για να στερήσουν τη νίκη από τον λαό μας, όπως είχε γίνει κι άλλες φορές».

Ο λαός πάντα ύψωνε τις κουβανικές σημαίες και υπογράμμιζε στους Κουβανούς επαναστάτες ηγέτες, αυτό πού Φιντέλ ανέδειξε την 1^η Μαΐου 1964:
«Η Επανάστασή μας έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα, πολλές ενδιαφέρουσες και χρήσιμες εμπειρίες για όλους τους ανθρώπους. Πάνω απ' όλα όμως, η χώρα μας έχει κάτι υπέροχο, κάτι που σήμερα, Πρωτομαγιά, εργατική γιορτή, μπορούμε να διακηρύξουμε περήφανα: Η χώρα μας έχει αυτόν τον λαό, και αυτός ο λαός είναι ό,τι πιο αξιοθαύμαστο έχει η Επανάσταση!»

Ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης ορίζει την έννοια της Επανάστασης ασυνήθιστα την Πρωτομαγιά του 2000 στην Ανοιχτή Εκδήλωση Νέων, Φοιτητών και Εργατών για την Παγκόσμια Ημέρα Εργαζομένων:
«Η επανάσταση είναι μια αίσθηση της ιστορικής στιγμής. Αλλάζει όλα όσα πρέπει να αλλάξουν. Είναι πλήρης ισότητα και ελευθερία. Αντιμετωπίζεται και μεταχειρίζεται τους άλλους ως ανθρώπινα όντα. Είναι να χειραφετήσουμε τον εαυτό μας μόνοι μας και με τις δικές μας προσπάθειες _είναι η πρόκληση ισχυρών κυρίαρχων δυνάμεων εντός και εκτός της κοινωνικής και εθνικής σφαίρας. Είναι η υπεράσπιση των αξιών στις οποίες πιστεύει κανείς με τίμημα οποιασδήποτε θυσίας. Είναι σεμνότητα, ανιδιοτέλεια, αλτρουισμός, αλληλεγγύη και ηρωισμός. Αγωνίζεται με θράσος, ευφυΐα και ρεαλισμό. Ποτέ δεν λέει ψέματα ούτε παραβιάζει τις ηθικές αρχές. Είναι μια βαθιά πεποίθηση ότι δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών. Η επανάσταση είναι ενότητα, είναι ανεξαρτησία, αγωνίζεται για τα όνειρά μας για δικαιοσύνη για την Κούβα και για τον κόσμο, που είναι η βάση του πατριωτισμού μας, του σοσιαλισμού μας και του διεθνισμού μας».

Στον προβληματισμό του στις 30 Απριλίου 2009 με τίτλο «Η Ημέρα των Φτωχών του Κόσμου» γράφει:

«Ελπίζουμε ότι κάθε Πρωτομαγιά χιλιάδες άνδρες και γυναίκες από όλες τις γωνιές του πλανήτη θα μοιράζονται μαζί μας την Παγκόσμια Ημέρα των Εργαζομένων, την οποία γιορτάζουμε εδώ και 50 χρόνια. Όχι μάταια, πολύ πριν την 1^η Ιανουαρίου 1959, είχαμε διακηρύξει ότι η Επανάσταση μας θα είναι η Επανάσταση των ταπεινών, από τους ταπεινούς και για τους ταπεινούς. Οι επιτυχίες της χώρας μας στους τομείς της παιδείας, της υγείας, της επιστήμης, του πολιτισμού και άλλων κλάδων, και κυρίως η δύναμη και η ενότητα του λαού, το αποδεικνύουν, παρά τον ανελέητο αποκλεισμό».

Tribuna Antimperialista José Martí

Πρόκειται για πλατεία που βρίσκεται στην πόλη της Αβάνας της Κούβας, που χτίστηκε κατόπιν αιτήματος του Φιντέλ Κάστρο για να πραγματοποιούνται διάφορες δράσεις, οι οποίες θα ήταν κυρίως συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις του κουβανικού λαού. Στην πλατεία υπάρχει ένα άγαλμα του José Martí και του παιδιού Elián González. Το έργο ανατέθηκε σε μια ομάδα μηχανικών της (κρατικής εννοείται) la Empresa de Proyecto de Industrias Varias, με επικεφαλής την πολιτική μηχανικό Annia Martínez και υπό τη διεύθυνση του αρχιτέκτονα Maikel Menéndez.

Το έργο διαθέτει σύγχρονη τεχνολογία ήχου και φωτισμού, σχεδιασμένο για δραστηριότητες πάνω από 10.500 καθήμενων + 3.000 όρθιων στο στεγασμένο κομμάτι και πάνω από 100.000 να χρησιμοποιούν τους ανοιχτούς χώρους. Διαθέτει 4 ατσάλινα τόξα, τοποθετημένα από το μεγαλύτερο προς το μικρότερο, ξεκινώντας από τη σκηνή σε κύβους από σκυρόδεμα 2Χ2Χ2μ. Έχει αναθηματικές πλάκες που μνημονεύουν μεγάλες προσωπικότητες όπως ο Μάλκολμ Χ, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Μαρξ ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα κά.

Η έναρξη των εργασιών έγινε στις 15-Ιαν-2000, η κατασκευή πραγματοποιήθηκε στο πάρκο «4^η Ιουλίου», μπροστά από το πρώην γραφείο συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αβάνα (σημερινή Πρεσβεία ΗΠΑ) και τα εγκαίνια έγιναν την 3-Απρ-2000: παραδόθηκε σε μόλις 80 ημέρες.