7 χρόνια cabalgando con Fidel –ο μεγάλος επαναστάτης ζει!

Ο Fidel Alejandro Castro Ruz, “έφυγε” σαν σήμερα 25  Νοέμβρη 2016, όμως…
Θα βρούμε τον Comandante en Jefe σε κάθε βήμα, σε κάθε γωνιά και σε κάθε κοινωνικό έργο που χτίστηκε με τον σκληρό αγώνα μιας χώρας μέσα από την επαναστατική διαδικασία.
Με τις ρίζες του στην ψυχή και στο είναι του κουβανικού λαού, ο Φιδέλ συνεχίζει να μας συνοδεύει όπως τότε που ζούσε. Δεν υπάρχει κανένα είδος μεταφορικής σημασίας σε αυτή τη δήλωση, αλλά μάλλον η απόλυτη βεβαιότητα ότι το επαναστατικό πνεύμα του επιβιώνει στην καθημερινή ζωή όχι μόνο μιας χώρας που δεν αποκηρύσσει την οικοδόμηση εκείνου του κοινωνικού, αλυτρωτικού και ανθρωπιστικού έργου που είναι η Επανάσταση, αλλά και στους όπου γης κολασμένους και καταφρονεμένους.

Πήγα πρώτη φορά μπριγαδίστας στο νησί της επανάστασης προ αμνημονεύρτων –τότε που «δεν υπήρχαν» μπριγάδες (πριν 54+ χρόνια, aprendimos a quererte Comandante… 19χρονος φοιτητής τότε στο εξωτερικό -σκαστός από τη χούντα, με τον πατέρα στην 3^η -4^η \ έχω χάσει το λογαριασμό εξορία).
Από τότε αρκετές ακόμη φορές, σημαδιακή εκείνη της ιστορικής μπριγάδας της 1^ης período especial, αμέσως μετά τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και μέχρι πρότινος, με φίλους και σ.φους.
Πάντα στην ίδια κατασκήνωση στο Campamento Internacional Julio Antonio Mella και πάντα με το ίδιο πρωινό ξύπνημα το θρυλικό ¡la Victoria! της Sara González...

Ο Φιδέλ παρών
σε κάθε στιγμή, σε κάθε διάσταση
της Επανάστασης

Ο Comandante en Jefe ζει –ειδικά στην ψυχή του λαού του. Και αυτός είναι, ίσως, ο πιο όμορφος λόγος που δείχνει ότι το ταξίδι του προς την αθανασία –εκείνη τη σπαρακτική 25η Νοέμβρη 2016– εμφανίζεται μόνο ως πρόσχημα απώλειας μιας φυσικής παρουσίας, αφού η κληρονομιά του  εμποτισμένη με συναισθήματα ζει –και θα ζει αιώνια, από τα εκατομμύρια ευγνωμόνων όπου γης.
Για το λόγο αυτό, αν και έχει φύγει σε άλλη διάσταση, ο Φιδέλ δεν έπαψε να είναι ανάμεσά μας. Ξαναγεννιέται σε κάθε μάχη που δίνει η χώρα, σε κάθε νέα πρόκληση, σε κάθε νίκη, σε κάθε παιδί που μαθαίνει να διαβάζει και να γράφει τη λέξη Πατρίδα, σε κάθε χειρονομία αλληλεγγύης ή αλτρουισμού..., στην υπεράσπιση της αλήθειας και δικαιοσύνης.

(Granma)
Στο σήμερα γίνεται λόγος και για τον γρανιτένιο ηγέτη που δεν έδωσε ούτε μια κεραία μπροστά στις απειλές του αυτοκρατορικού εχθρού. Του ανθρώπου της επιστήμης που οραματίστηκε την ανάγκη να χειραφετήσουμε τον εαυτό μας στηριγμένοι στις δικές μας προσπάθειες και δυνάμεις. Του πολιτικού με στρατηγικό όραμα για το μέλλον· Και τον εξαιρετικό ηγέτη που με ανθρωπισμό, εξυπνάδα και επιμονή μετέτρεψε ένα μικρό νησί της Καραϊβικής σε παγκόσμιο σημείο αναφοράς αγώνα και αντίστασης.
Τώρα και πάντα η δύναμη των Κουβανών τρέφεται από αυτή την ηθική κληρονομιά για να ξεπεράσουν τις πιο περίπλοκες αντιξοότητες που μας περιμένουν. Τα παραδείγματα πολλά.

Αρκεί να θυμόμαστε ότι, όταν μια άνευ προηγουμένου πανδημία έριξε ολόκληρη την ανθρωπότητα στα άκρα, οι επιστήμονές μας μπόρεσαν να αναπτύξουν κυρίαρχα εμβόλια για την αποτελεσματική καταπολέμηση της, εντός και εκτός του νησιού. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα ήταν ο καρπός των προσπαθειών του ιστορικού ηγέτη για την προώθηση της βιοφαρμακευτικής βιομηχανίας στη χώρα.
Όταν θέλησαν να φέρουν τα πάνω κάτω, με απόπειρες ταραχών από τα παρεμβατικά συμφέροντα της αμερικανικής κυβέρνησης στον ουρανό μας, η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας επικράτησε στο συναίσθημα ενός λαού αφοσιωμένου στην ιστορία του και με την πεποίθηση “Fidel για πάντα” στην υπεράσπιση των αδιαπραγμάτευτων αξιών μας με τίμημα κάθε θυσία.
Όταν άλλα έθνη χρειάστηκαν διεθνιστική βοήθεια απέναντι σε πανδημίες και επιδημίες, τυφώνες, σεισμούς και διάφορες καταστροφές, οι γιατροί μας από το διεθνές σώμα Henry Reeve ήταν εκεί, με σημαία το όνομα των Μεγάλων Αντιλλών, παρέχοντας ποιοτικές υπηρεσίες , αποκαθιστώντας την ελπίδα στους πλέον φτωχούς και καταφρονεμένους  διαιωνίζοντας, με τις πράξεις του, τις ιδέες του Comandante.

Ο γόνιμος σπόρος του, εξάλλου, απλώνεται σε ολόκληρη την ήπειρο της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής. Βρίσκεται στην Αφρική, στο Βιετνάμ και σε πολλά άλλα έθνη, όπου το χωνευτήρι της αλληλεγγύης του εξακολουθεί να ακτινοβολεί βαθιά κάτω από την αρχή του να μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε και όχι αυτά που μας περισσεύουν.
Ένας βαθιά ριζωμένος όπως José Marti, ο «αμερικανός Δον Κιχώτης» μας -έτσι τον βάφτισε ο στενός του φίλος Ούγκο Τσάβες, δεν ήθελε μνημεία στην Κούβα που θα τον δόξαζαν ούτε δρόμους που θα έφεραν το όνομά του. Και σίγουρα δεν τα χρειαζόμαστε στη γη μας. Γιατί μπορούμε να βρούμε τον Φιδέλ οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή, να προβάλλεται σε κάθε κοινωνικό έργο που χτίζεται με τις προσπάθειες μιας χώρας στην Επανάσταση.
Μπορούμε να τον βρούμε στην αξιοπρεπή αγροτιά, στις χειραφετημένες γυναίκες, στους πιο αφοσιωμένους δασκάλους και στο αθλητικό και πολιτιστικό πνεύμα ενός έθνους που αντιμετωπίζει την τεράστια πρόκληση να συνεχίσει να υπερασπίζεται τη βαθιά πεποίθηση ότι δεν υπάρχει εξουσία στον κόσμος ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών.

Γι' αυτό τώρα, όταν καλούμαστε να συμμετάσχουμε, να οικοδομήσουμε, να αποτελέσουμε ενεργό μέρος των μετασχηματισμών που απαιτεί η Κούβα εν μέσω πολύ δύσκολων οικονομικών συνθηκών, πολλοί αναζητούν απαντήσεις στον Φιδέλ, τον γίγαντα με την φαιοπράσινη στρατιωτική φόρμα που  μας δίδαξε μας ότι για να διατηρήσουμε τη σοσιαλιστική μας οντότητα πρέπει να αλλάξουμε όλα όσα πρέπει και να αμφισβητήσουμε ισχυρές κυρίαρχες δυνάμεις εντός και εκτός της κοινωνικής και εθνικής σφαίρας.
Από το επαναστατικό του κήρυγμα, που υποστηρίζεται από το ίδιο το παράδειγμα εκείνου που έζησε από και για τους όπου γης καταφρονεμένους, μάθαμε επίσης ότι “η επανάσταση πιστεύει πως και τα βουνά μπορούν να μετακινηθούν” και ότι είναι δυνατό να γίνουν πραγματικότητα τα συλλογικά όνειρα αν δεν μας λείπει η ενότητα, η επιμονή και η πίστη στη νίκη.

Δεν υπάρχει τυφώνας, όσο δυνατός κι αν είναι, που να σπάει τη θέληση των Κουβανών για ανάκαμψη. Αυτό μας το έμαθε και ο Φιδέλ. Ούτε υπάρχει κάποιο καταναγκαστικό μέτρο του αμερικάνικου εμπάργκο που αποθαρρύνει την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, να συνεχίσουμε να δημιουργούμε και να εξασφαλίσουμε πως θα συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε, γιατί το αξίωμα που μας καθοδηγεί είναι να αγωνιζόμαστε με τόλμη, ευφυΐα και ρεαλισμό.
Και παρόλο που ξέρουμε ότι τίποτα δεν θα είναι εύκολο από εδώ και στο εξής, αφού οι επεκτατικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων δεν θα σταματήσουν, η Κούβα θα συνεχίσει να ξεπερνά τα εμπόδια κάτω από τις αταλάντευτες αρχές της Επανάστασης, που είναι το ίδιο με την αναφορά στις μη διαπραγματεύσιμες επιταγές που μας ενστάλαξε ο Φιδέλ.

Πάνω και πέρα από την ιστορία, το παράδειγμά του μας δεσμεύει, η εγκυρότητα του έργου του μας καθοδηγεί και η παρουσία της λάμψης του μας φωτίζει. Και επειδή ο Comandante en Jefe ζει σε όλους εμας, δεν θα τον αφήσουμε να φύγει –θα ζει ανάμεσά μας. Θα απλώνεται σε όλους εκείνους που σηκώνονται κάθε μέρα για να χτίσουν μια καλύτερη χώρα θα εδραιώνεται στην ομορφιά που πηγάζει από κάθε τι μεγάλο, ωραίο και αληθινό.
Όταν τον απεικόνιζε σε στίχους, ο Αργεντινός Juan Gelman (Χουάν Γκέλμαν) έλεγε: «Θα πουν ακριβώς για τον Φιδέλ τον μεγάλο μαέστρο, αυτόν που έβαλε φωτιά στην ιστορία κ.λπ. μέρα μεσημέρι ρίχτηκε με το κεφάλι στον πόνο, ενάντια στον θάνατο, αλλά ο λαός θα τον λέει πάντα στρατηλάτη»...
Και θα είναι, απλά, ο ιστορικός ηγέτης μας, που θα συνεχίζει να πάλλεται σε όλες τις διαστάσεις της Επανάστασης.

¡Años 60+2 de la revolución!

Tο 8^ο Συνέδριο του ΚΚ Κούβας (Απρ-2021) αποτέλεσε κομβικό σημείο στις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις του νησιού της επανάστασης, με τις συνήθεις Πυθίες και Τειρεσίες των αστών να προσβλέπουν στην καπιταλιστική παλινόρθωση και στην Κούβα και εμάς –φυσικά να ανησυχούμε «ψύχραιμα» πάντως

Σύμφωνα με το κείμενο, το οποίο εγκρίθηκε, αποτελεί «έκφραση της κληρονομιάς της ιστορικής γενιάς και οδηγό για το μελλοντικό έργο των οργανώσεων του Κόμματος και άλλων φορέων της κοινωνίας».
Επιπλέον, πρόσθεσε, αξιολογεί με αντικειμενικότητα, δικαιοσύνη, σαφήνεια και κρίσιμη έννοια τα καθήκοντα του Κόμματος και του λαού  τα τελευταία πέντε χρόνια, κατά των προκλήσεων και των δυσκολιών που προέρχονται από τη διεθνή κατάσταση, καθώς και τις υποκειμενικές ελλείψεις και αδυναμίες, τη γραφειοκρατία, την αδράνεια και την αντίσταση στην αλλαγή, καθώς και την έλλειψη σταθερότητας, στην απαιτητικότητα και τον έλεγχο έναντι των αρνητικών φαινομένων.
Σχετικά με την οικονομία και άλλα στρατηγικά ζητήματα δείτε Informe Central al 8vo. Congreso del Partido Comunista de Cuba (+PDF)

«Αν η γη μας δεν χώραγε αρκετή τιμή και δόξα,
αυτά που έχει κατακτήσει στη διάρκεια τόσων χρόνων,
αυτή η τιμή και αυτή η δόξα θα αρκούσε για τους ανίκητους μαχητές (...)
που αγωνίστηκαν ενάντια στην  αυτοκρατορία της υπερδύναμης»

Η έκθεση ανέφερε -μεταξύ άλλων, ότι η ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, μαζί με τον αγώνα για την ειρήνη και την ιδεολογική σταθερότητα, αποτελούν τις κύριες αποστολές του κόμματος.

Ο Γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, με έγγραφο αναφορικά με την εθνική οικονομία, η οποία, παρά τα εμπόδια του ζοφερού και κλιμακούμενου οικονομικού, εμπορικού και οικονομικού εμπάργκο, κατάφερε τη διατήρηση των κύριων κοινωνικών κατακτήσεων της Επανάστασης χωρίς να παραιτηθεί από τους προγραμματισμένους αναπτυξιακούς στόχους.
Και, για άλλη μια φορά, αποκαλύφθηκε η ενότητα του λαού γύρω από το κόμμα αναδεικνύοντας την ικανότητά της για αντίσταση στις επιθέσεις του εχθρού.
Η έκθεση πρόσθεσε, προσδιορίζει αξιόπιστα τους υποκειμενικούς παράγοντες που επηρεάζουν την οικονομική διαχείριση, καθώς και τα διαρθρωτικά προβλήματα του μοντέλου, το οποίο δεν παρέχει επαρκή κίνητρα για την εργασία.
Αντιμετωπίζει επίσης την ανάγκη προώθησης ενός επαρκούς συνδυασμού του σχεδιασμού κεντρικού χαρακτήρα με την αυτονομία και την αποκέντρωση που απαιτείται στα ενδιάμεσα και βασικά επίπεδα του επιχειρηματικού συστήματος και των τοπικών κυβερνήσεων.

Το σχέδιο απόφασης εφιστά επίσης την προσοχή σε ένα από τα σημαντικά θέματα που επισημάνθηκαν από τον Raúl Castro, που αναφέρεται στην αρχή ότι η λαϊκή ιδιοκτησία στα θεμελιώδη μέσα παραγωγής αποτελεί τη βάση της πραγματικής εξουσίας των εργαζομένων και γι αυτό το κρατικό επιχειρηματικό σύστημα καλείται να αποδείξει στην πράξη και να ενισχύσει το δεδομένο ότι είναι και θα είναι η μορφή δεσπόζουσας διαχείρισης στην οικονομία.
Ταυτόχρονα, ο πρώτος Γραμματέας του PCC προειδοποιεί ότι η επέκταση των δραστηριοτήτων των μη κρατικών μορφών διαχείρισης, δεν πρέπει να οδηγήσει σε μια διαδικασία ιδιωτικοποίησης που θα δυναμιτίσει τα θεμέλια και την ουσία (σσ. «ταμπακιέρα» …αποστάγματα)  της σοσιαλιστικής κοινωνίας, που χτίστηκε στα χρόνια που πέρασαν … περισσότερα από έξι δεκαετίες.

«Επομένως, οι αποφάσεις στην οικονομία δεν μπορούν να δημιουργήσουν ρήξη με τα ιδανικά της δικαιοσύνης και της ισότητας της επανάστασης και να αποδυναμώσουν την ενότητα των ανθρώπων γύρω από το κόμμα τους, το οποίο θα υπερασπιστεί για πάντα την αρχή που στην Κούβα δεν θα επιτρέπεται ποτέ δηλ την εφαρμογή της θεραπείας σοκ και συνεπώς κανείς δεν θα είναι ποτέ ανυπεράσπιστος και απροφύλακτος».
Η κεντρική έκθεση απαιτεί την ανάγκη υπεράσπισης της αύξησης της εθνικής παραγωγής, ιδίως των τροφίμων, εμποδίζοντας την επιβλαβή πρακτική των εισαγωγών με παράλληλη δημιουργίας διαφοροποιημένων και ανταγωνιστικών εξαγωγών. Υπογραμμίζει ότι, ενώ σωστά επιδιώκουμε και εργαζόμαστε για ανώτερα επίπεδα ικανοποίησης των αναγκών μας, πρέπει να συνηθίσουμε να ζούμε με αυτό που έχουμε, γιατί δε στέκει το να προσποιούμαστε ότι μπορούμε να ξοδεύουμε περισσότερους πόρους από όσους είμαστε σε θέση –συλλογικά σαν χώρα να δημιουργήσουμε.

Εξήγησε επίσης ότι η "Tarea Ordenamiento" (νομισματική προσαρμογή) εκφράζει μια ανάγκη που ξεκίνησε μεν την πρώτη Ιανουαρίου φέτος αλλά αποτελεί καταστάλαγμα μελέτης και εργασίας περισσότερο από μια 10ετία και πρέπει να προχωρήσει απρόσκοπτα σύμφωνα με το εγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα μέχρι τη συνολική εφαρμογή της.

Το έργο του κόμματος
και των μαζικών οργανώσεων
στην κοινωνία

Επίσης ο πρώτος Γραμματέας της ΚΕ του Κόμματος επιβεβαίωσε πως πέφτει στους ώμους μας η τιμημένη αποστολή της μεταλαμπάδευσης των ιδεών του ηγέτη της επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο και κάλεσε να κατανοήσουμε την τεράστια ευθύνη όλων των μελών και στελεχών απέναντι στο περιεχόμενο του άρθρου 5 του Συντάγματος που  κατοχυρώνει το Κόμμα ως τη μεγαλύτερη ηγετική δύναμη της κοινωνίας και του κράτους.
Η ύπαρξη ενός μοναδικού κόμματος, μας βάζει μπροστά στο καθήκον προώθησης τόσο μέσα στις γραμμές μας, όσο και την κοινωνία γενικά την ευρύτερη δημοκρατία και μια μόνιμη, ειλικρινή και βαθιά ανταλλαγή απόψεων, που όχι πάντοτε συμπίπτουν, ενισχύοντας τους δεσμούς με την εργατική τάξη και το λαό διασφαλίζοντας αυξανόμενη συμμετοχή του λαού στις θεμελιώδεις αποφάσεις.

Ομοίως, υπενθύμισε ότι η ενότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Κουβανών γύρω από το κόμμα τους δεν θα πρέπει ποτέ να οδηγήσει, στη διαίρεση μεταξύ επαναστατών κάτω από ψευδεπίγραφα περί  περισσότερης δημοκρατίας, διότι αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα που να κατέστρεφε την επανάσταση.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα κατά τον γραμματέα του Συμβουλίου των Υπουργών, πρέπει να διατηρήσει την αντιπαράθεση σε προκαταλήψεις και κάθε είδους διακρίσεις που επιβιώνουν και οι οποίες βάλουν κατά της ενότητας του έθνους.
Η κεντρική έκθεση καλεί σε αναζωογόνηση των δράσεων των μαζικών οργανώσεων σε όλες τις σφαίρες της κοινωνίας επικαιροποιώντας τη λειτουργία τους.
Είναι απαραίτητο να διασώσουμε το έργο της βάσης, στα εργοστάσια, στο χωράφι και στις κοινότητες, υπερασπίζοντας την επανάσταση, καταπολεμώντας παράλληλα την κοινωνική αμφισβήτηση και το έγκλημα. Είναι απαραίτητο να αυξηθεί η μαχητικότητα χωρίς υποχωρητικότητα από τις αρχές.

Ταυτόχρονα, συνέχισε, οι δρόμοι, τα πάρκα και τα τετράγωνα είναι και θα είναι για τους μελλοντικούς επαναστάτες που δεν θα απαρνηθούν τους ηρωικούς μαχητές μας στο δικαίωμα να υπερασπιστούν την επανάσταση τους.
Επιπλέον, σχολίασε ότι η έκθεση παραπέμπει στο ότι η ιδεολογική πολιτική δουλειά δεν αρκεί –χρειάζεται να κάνουμε πολλά περισσότερα, μέσα από ένα βαθύ μετασχηματισμό που αποσκοπεί στην προώθηση των αξιών που αναδύονται από το έργο του επαναστάτη.

Ο σ.φος Raúl καταγγέλλοντας το πρόγραμμα ιδεολογικής και πολιτιστικής επίθεσης που ξεδιπλώνεται από τον εχθρό, επικεντρώθηκε στο ρόλο των κοινωνικών δικτύων για πρόκληση ρωγμών στην ενότητα του λαού, που ονόμασε  κανάλια ανατροπής και υπονόμευσης.
Ο στρατηγός προειδοποίησε ότι δεν πρέπει να αφεθεί χώρος στην αθωότητα και τον ενθουσιασμό για τις νέες τεχνολογίες χωρίς να εγγυηθούμε προηγουμένως την ασφάλεια των υπολογιστών, την οποία πρέπει να ενισχύσουμε παραπέρα.

Η κεντρική έκθεση αναγνώρισε επίσης την πρόοδο που σημειώθηκε στον τομέα της πολιτικής των στελεχών και προσδιορίζει τις αδυναμίες που εξακολουθούν να υπάρχουν σε αυτό τον αποφασιστικό τομέα δουλειάς.
Επιπλέον, επισήμανε τη σημασία του άρθρου 4 του Συντάγματος αναφορικά με την ανάδειξη των νέων στελεχών σε σοβαρές θέσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί η ενεργή στρατιωτική θητεία.
Το έγγραφο εξηγεί το στρατηγικό χαρακτήρας της πολιτικής των στελεχών, την ανάγκη για συνεχή βελτίωση και την ενημέρωσή τους, έτσι ώστε το φυτώριο και εργοτάξιο των ηγετών του μέλλοντος, να χαρακτηρίζεται από τη δέσμευσή τους για την επανάσταση, την ταπεινότητα, τη μετριοφροσύνη, προσωπικό παράδειγμα, ηγετικές ικανότητες και καταδίκη οποιουδήποτε αποθέματος ελιτισμού, ματαιοδοξίας, αυτάρκειας και φιλοδοξίας.
Ομοίως, η κεντρική έκθεση επικυρώνει τις αρχές που χρησιμεύουν σαν μπούσουλας για την εξωτερική πολιτική της επανάστασης, δίνοντας έμφαση στη συνταγματική εντολή ότι οι οικονομικές, διπλωματικές και πολιτικές σχέσεις με οποιοδήποτε άλλο κράτος δεν θα διαπραγματεύονται ποτέ υπό απειλή ή εξαναγκασμό λόγω επιθετικότητας.

Κατά τον ίδιο τρόπο, αναγνωρίζεται η πλήρης εγκυρότητα της στρατηγικής σύλληψης του λαϊκού πολέμου και η συμβολή των μαχητών των επαναστατικών ενόπλων δυνάμεων και του Υπ Εσ στην εκπλήρωση της αποστολής που είναι χρεωμένοι.

Τέλος, το κείμενο υπογραμμίζει ότι η κεντρική έκθεση επισημαίνει ότι, όπως είχε προγραμματιστεί, το VIII συνέδριο σηματοδοτεί τη διαδικασία ομαλής μεταφοράς των κύριων ευθυνών από την ιστορική γενιά στις νέες γενιές.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, το VIII συνέδριο του PCC, συμφωνεί να εγκρίνει την έκθεση σε όλες τις πτυχές της και καλεί στη μελέτη της από τα μέλη και στελέχη του Κόμματος και την Ένωση Νέων Κομμουνιστών, επίσης στην υιοθέτηση όλων των απαραίτητων μέτρων, ώστε να είναι προσιτό το περιεχόμενό της σε όλο το λαό μας.
                                                                                              Πηγή Granma

Από το 1^ο Συνέδριο του ΚΚ Κούβας
μέχρι σήμερα -
μια επανάσταση στην επανάσταση

Αρχίζοντας με «δευτερεύουσες» λεπτομέρειες και ψιλά γράμματα, που αναδεικνύουν πτυχές από τα πρώτα βήματα των ¡Años 60+2 de la revolución!

Ο Dagoberto Pérez Pérez, βετεράνος σήμερα ηγέτης του Κόμματος, guajirito από την Jíquima de Peláez, που φυλάει στο σπίτι του -το ξεθωριασμένο από το χρόνο, έμβλημα του 1^ου συνέδριου του Κόμματος, όντας για καθοδηγητική δουλειά στο πίσω μέρος ενός τζιπ με κατεύθυνση τη Manicaragua  συνάντησε το μαχητή Eugenio Urdandibel, περιτριγυρισμένο από αγρότες –εργάτες γης

·        Μήπως κάποιος από σας ξέρει το χειρισμό του; ρώτησε ο Eugenio (δείχνοντας ένα σοβιετικό τρακτέρ).

·        Να σου πω είπε ο Dagoberto, εγώ ξέρω –που λέει ο λόγος (!!), αλλά το πρόβλημα είναι πως …δεν έχω άδεια.

·        Δεν πειράζει – του απάντησε και κοιτώντας τον με νόημα ρώτησε:

·        Έχεις σακίδιο;

·        Ναι έχω

·        Ωραία, μπορεί να μη μιλάς πολύ αλλά ξέρεις από χειρισμούς και –κυρίως, έχεις και σακίδιο.
Συνεχίστε ίσα προς το πεδίο μάχης –με προσοχή, γιατί ο πόλεμος στα  Escambray καλά κρατεί.

σσ. Ο 6ετής πόλεμος στα βουνά Escambray -45km ΝΔ της Santa Clara ενάντια σε ντόπιους μισθοφόρους -Lucha Contra Bandidos, ετερόκλητο μείγμα πρώην στρατιωτών του Batista και αντικαθεστωτικών, ξεκίνησε το 1959 και έληξε  το 1965 με εξάλειψη των «ανταρτών» από τις κυβερνητικές δυνάμεις της Κούβας.

Στην Κούβα, όπως είναι γνωστό -και κυρίως στους άσπονδους «φίλους» της, ο χρόνος σταμάτησε και (ξανα)ξεκίνησε, την τελευταία μέρα του 1958, όταν οι «barbudos», με επικεφαλής τον Φιντέλ, τον Comandante en jefe Fidel Castro Ruz, μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες λαού απελευθέρωναν την Αβάνα και κέρδιζαν με τα όπλα την εξουσία, ενώ ο δικτάτορας, Φουλχένσιο Μπατίστα, εγκατέλειπε το νησί της επανάστασης, μαζί με την κουστωδία του μεταφέροντας και κάτι «ψιλά», κάτι παραπάνω από 300 εκατομμύρια δολάρια (μπορεί και πολλά περισσότερα)…

Και από τότε ξεκίνησε η δοξασμένη και δύσκολη πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού … Año Primero (1ο) de la revolución  – Año 2ο de la revolución … «1η  χρονιά από την επανάσταση», «2η  χρονιά από την επανάσταση» … και κάπως έτσι μέσα από ατραπούς και πισωγυρίσματα και νίκες και ερωτηματικά σε κρίσιμα σταυροδρόμια έφτασαν αισίως στο «Año 62^ο de la revolución».

·        Το πρώτο συνέδριο, συγκλήθηκε 10 χρόνια μετά την ίδρυση του PCC, το 1975 στην Αβάνα.

·        το 2^o το 1980,

·        το 3^o το 1985,

·        το 1991πραγματοποιήθηκε στο Σαντιάγο το 4^ο και

·        το 5^ο έγινε το 1997 στην Αβάνα

·        Το 6^ο συνέδριο, 16-19 Απριλίου 2011. Μετά από 14 χρόνια και μετά από μια μακρά διαδικασία προετοιμασίας –μεσολάβησαν οι «ειδικές περίοδοι» período especial, τέλος

·        Το 7ο 16-19 Απριλίου 2016, όπου εγκρίθηκε η ενημέρωση των κατευθυντήριων γραμμών της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, καθώς και το Στρατηγικό Σχέδιο Ανάπτυξης μέχρι το 2030.

47 χρόνια πριν πραγματοποιήθηκε το 1^ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, που αντιπροσώπευσε το ορόσημο στην ιστορία της κορυφαίας πολιτικής οργάνωσης.
Οι θέσεις η προγραμματική πλατφόρμα, το κλείσιμο τα ψηφίσματα και οι δύο τελικές ομιλίες του Fidel στο θέατρο Karl Marx και στην Plaza de la Revolución (πλατεία της Επανάστασης), αποτελούν ντοκουμέντα καθοριστικής σημασίας μέχρι και σήμερα.
(…)
«Κύριοι, εγώ έχω αγγίξει το χειρότερο από τα χειρότερα δήλωσε ο Joaquín Bernal, μέντορας της εθελοντικής δουλειάς στο Sancti Spíritus,
(…)
Και ενώ όλοι έκαναν το γέλιο της αρκούδας ακούστηκε η γνώριμη φωνή του Joaquín Bernal Camero, πρώτου γραμματέα περιοχής, που με την guataca στο χέρι (σσ. μεταλλικό όργανο κρουστών με μεταλλικό «χέρι», που χρησιμοποιείται σε αφρο-κουβανέζικες γιορτές –λόγω της μορφής του λέγεται και azada = τσάπα) που έλεγε: «ακούστε φίλοι πες τε ότι θέλετε, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι τότε τίποτε δεν ήταν εύκολο».

Μπροστά στη σύγκληση του VIII συνέδριο του Κόμματος, ο αυτό το στέλεχος των βετεράνων επιβεβαιώνει αυτό και άλλα τέτοια περιστατικά που υπογραμμίζουν την τοπική εφευρετικότητα και φαντασία, και μαρτυρούν σε μεγάλο βαθμό το ακατάλυτο δέσιμο με το λαό.
Μια εντολή του Fidel που, σύμφωνα με τον ίδιο, το κόμμα πρέπει να έχει κατά νου στα εύκολα και στα δύσκολα (σσ. «en las verdes y en las maduras» =αγουρίδες και ώριμα φρούτα, «παντός καιρού» που λέει το ΚΚΕ).

Ο Joaquín, όπως εξακολουθούν να τον φωνάζουν με το μικρό του όνομα εκεί στο Sancti Spíritus, τρεις δεκαετίες μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του, επιστρέφει νοερά στο τότε που ορίζει ως «καιρούς με έξαψη, αναβρασμό και μεγάλα διδάγματα», αναπολώντας το Ι συνέδριο των Κουβανών Κομμουνιστών (Δεκ-1975), όταν έγινε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του ανέθεσαν να σχηματίσει μια νέα επαρχία από τρεις διαφορετικές περιοχές.
«Πήγαμε ως εκπρόσωποι  της επαρχίας –Las Villas–  να βάλουμε σε εφαρμογή τη νέα διοικητική μεταρρύθμιση» (Nueva División Político Administrativa) θυμάται, αυτοδίδακτοι, κάνοντας πολιτικά μαθήματα με βάση την εμπειρία της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, μα πάνω απ’ όλα ακούγοντας τους απλούς ανθρώπους στο δρόμο και συζητώντας μαζί τους…
Και μετά γραμματέας του PCC σε Escambray, Sagua La Grande, Santa Clara, Sancti Spíritus, και επικεφαλής του κόμματος στην Otrora της Las Villas.

🔹  Και μετά; pitcher de relevo; (σσ. από όρο του μπέιζμπολ, βασικός παίκτης που πετάει τη μπάλα για να ξεκινήσει κάθε επίθεση);
🔹  Από μια άποψη ναι: ο Milián (σσ. αναφέρεται στον βετεράνο κομμουνιστικό μαχητή Arnaldo Milián Castro, τότε γραμματέα στη Las Villas, μέλος του ΠΓ στο Ι συνέδριο), με έστειλε όπου υπήρχε πρόβλημα.
Θυμάμαι ότι, όταν με έβαλε επικεφαλής στην περιοχή της Σάντα Κλάρα, να αναδιοργανώσω την κατάσταση, και αντιμετώπισα μια υπέροχη νεολαία που μπορούσε τα πάντα.

Σχετικά με το συνέδριο αυτό, που για τον Joaquín Bernal ήταν «μια ακόμη επανάσταση», θυμάται περισσότερο από όλο το βάθος των συζητήσεων γύρω από την πολιτική των στελεχών, τα προβλήματα της οικονομίας κ.λπ., τη συγκλονιστική κεντρική έκθεση που υπέβαλε ο Fidel και το όλο περιβάλλον που βιώθηκε εκείνες τις μέρες, που –μεταξύ άλλων ξεκίνησε η εποποιία της Αγκόλας.

Με επικεφαλής την κεντρική επιτροπή

Όταν ο Fabio Grobart, με την χαρακτηριστική πολωνική του προφορά, παρουσίασε τον «ιδρυτή, κεφαλή και καθοδήγηση» της επανάστασης ως πρώτο γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, αναγνωρίστηκε όχι μόνο η αναμφισβήτητη αξία του Fidel επικεφαλής της συνολικής διαδικασίας, που μεταμόρφωσε ριζικά την ιστορία της χώρας αλλά και το ρόλο του καθοδηγητή  της πολιτικής οργάνωσης που είχε χτίσει, με την υπομονή χρυσοχόου, δέκα χρόνια νωρίτερα.

Λίγα λεπτά αργότερα, ο ίδιος ο Fidel θα μιλήσει για την σημασία του συνέδριου για το λαό και το έθνος όπως και για την εδραίωση του κόμματος, ενισχύοντας το πολιτικό του γραφείο με πέντε πολύτιμους συντρόφους:
Blas Roca Calderío –«μια ζωή μνημείο απλότητας, σεμνότητας, δουλειάς στην υπηρεσία της εργατικής τάξης».
José Ramón Machado Ventura, «που τα προσόντα, ο χαρακτήρας, το κύρος και η ικανότητα στην καθοδήγηση είναι όλα και σε όλους γνωστά»
Carlos Rafael Rodríguez, «με την παροιμιώδη ικανότητα, από "τότε" από τα χρόνια του καπιταλισμού»
Pedro Miret Prieto, «Ένας από τους πρώτους φοιτητές που προσχώρησαν στον αγώνα με τον οποίο ξεκίνησαν όλα», και
Arnaldo Milián Castro, για το "λαμπρό έργο του στην Las Villas».

Κληρονόμος της ίδιας ενιαίας παράδοσης με την οποία είχε συσταθεί το Κόμμα, το 1965 η νέα Κεντρική Επιτροπή, όπως η ίδια η κοινωνία, σημαδεύτηκε από την αναβάθμιση της θέσης της γυναίκας και θρέφτηκε από «ανώνυμους διεθνιστές», όπως ο διεθνής μαχητής της Γουινέας Bissau, Pedro Rodríguez Peralta, τότε στη φυλακή των πορτογάλων αποικιοκρατών, Machetero Reinaldo Castro –πρώην εκατομμυριούχος του ζαχαροκάλαμου, Pilar Fernández, ταπεινός εργαζόμενος σε εργοστάσιο, ο επιστήμονας Zoilo Marinello ή ο ποιητής Nicolás Guillén.

Παρόλο που είναι γνωστό ότι στο Κόμμα, όπως και στην επανάσταση δεν υπάρχει, ούτε θα υπάρξει οικογενειοκρατία (...), μερικές φορές δύο εικόνες έρχονται στο μυαλό», εξήγησε ο Fidel στους αντιπροσώπους και τους επισκέπτες των 86 διεθνών αντιπροσωπειών που συγκεντρώθηκαν στο Karl Marx, αποκαλύπτοντας στη συνέχεια το προνόμιο να έχει στο πλάι του έναν δεύτερο γραμματέα του κόμματος που «εκτός από μια εξαιρετική επαναστατική εικόνα, τυχαίνει να είναι αδελφός μου».

Η οικογενειακή σχέση αποδείχτηκε χρήσιμη, έτσι ώστε ο μεγαλύτερος αδελφός επιτέλους να μπει κι αυτός στην επαναστατική διαδικασία -τον κάλεσε στον Moncada, ο ίδιος ο Comandante en Jefe …εν ολίγοις «αυτή ήταν η αρχή και μετά η φυλακή και η εξορία και η αποστολή του Granma και οι δύσκολες στιγμές και το δεύτερο μέτωπο -Segundo Frente και το πλούσιο επαναστατικό έργο που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια» (ο Fidel αναφερόμενος στην 65χρονη+ πολιτική τροχιά του αδελφού του Raúl).

Στα δύο «εκπαιδευτικά» νομοσχέδια της Φλόριντα για «τις φρικαλεότητες του κομμουνισμού» -και μάλιστα ως προϋπόθεση αξιολόγησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και την Ισπανία όπου η Πρόεδρος της περιφέρειας Μαδρίτης Isabel Díaz Ayuso έβαλε το δίλημμα του «κομμουνισμός ή ελευθερία» (σσ. που προωθείται και ευρύτερα), είναι καθαρό ότι οι αποφάσεις, που εγκρίθηκαν πριν από 47+ χρόνια από τους Κουβανούς κομουνιστές αγκαλιάζουν τη λενινιστή θέση «της σοσιαλιστικής δημοκρατίας» και το νησί της επανάστασης δεν αποτελεί «μια ακόμη εξαίρεση», αλλά την επιβεβαίωση της ακατάλυτης δύναμης των ιδεών του Μαρξ, Ένγκελς και Λένιν.

Μια διαχρονική φιλοσοφία

Το 8^ο συνέδριο του Κόμματος έχει καταχωρηθεί ως αυτό της συνέχειας επειδή, η επικαιροποίηση των κοινωνικών μετασχηματισμών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της επαναστατικής διαδικασίας.

Όπως ακριβώς εγκρίθηκε το νέο σύνταγμα στην Εθνοσυνέλευση και εγκρίθηκε με την ψήφο της συντριπτικής πλειοψηφίας των Κουβανών το 2019, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας διατηρεί την ιδιότητά του ως «ανώτερη ηγετική πολιτική δύναμη της κοινωνίας και του κράτους».
Η σοσιαλιστική ιδιοκτησία παραμένει θεμελιώδης (με την Carta Magna να καθορίζει τις λεπτομέρειες).
Η εξωτερική πολιτική συνεχίζεται απαράμιλλη και ανεξάρτητη από έξωθεν πιέσεις και εκβιασμούς όπως 47 χρόνια πριν.
Κοινωνικές κατακτητικές κατακτήσεις -υγεία, εκπαίδευση, απασχόληση, κοινωνική ασφάλιση κ.λπ. - αποτελούν προτεραιότητα για το Κόμμα μας, την κυβέρνηση και το κράτος.

Το ίδιο συμβαίνει με την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων και τον αγώνα για την ισότητα των γυναικών, δύο ζητήματα που ωθούνται από την επανάσταση από την πρώτη ημέρα, επικαιροποιούνται συνέχεια σύμφωνα με την επιστημονική προοπτική -διεγερμένη και αναπτυγμένες από την Κούβα, πέρα από τις εκστρατείες και τις ύπουλες, αήθεις επιθέσεις.

¿Qué es Revolución?

Την Πρωτομαγιά του 2000, ο Fidel στην κατάμεστη (με -ως συνήθως, πάνω από ένα εκατομμύριο κόσμου) Plaza de la Revolución, χαιρετίζει ευχαριστώντας (σσ. χρησιμοποιώντας τη φράση “Nuestra gratitud” -«με ευγνωμοσύνη») «τους εργάτες, τους σπουδαστές και όλο που πλημμυρίζει αυτή την πλατεία» και καθορίζοντας την ιστορική στιγμή ως «ημέρες έντονου και υπερβατικού αγώνα» βάζει μπροστά στο λαό της Κούβας το ερώτημα «Τι είναι Επανάσταση;» λέγοντας:

«Επανάσταση είναι να έχεις την αίσθηση της ιστορικής στιγμής, για να αλλάξεις τα πάντα, όλα όσα πρέπει, είναι η ισότητα και η πλήρης ελευθερία με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο (και τους εαυτούς μας και τους άλλους), είναι η χειραφέτησή μας ώστε με όλες μας τις δυνάμεις να αμφισβητούμε παντού τους ισχυρούς κυρίαρχους, υπερασπιζόμενοι με κάθε κόστος και πληρώνοντας το τίμημα και τέτοιες είναι η σεμνότητα, η ανιδιοτέλεια και η ανυστεροβουλία ο αλτρουτισμός και η αλληλεγγύη ο ηρωισμός… να μην προσποιείσαι παραβιάζοντας ηθικές αρχές, είναι βαθειά πεποίθηση ότι δεν υπάρχει δύναμη στον κόσμο ικανή να συντρίψει τη δύναμη της αλήθειας και των ιδεών. Επανάσταση είναι η ενότητα, είναι η ανεξαρτησία, είναι να αγωνίζεσαι για το όνειρό μας στην κοινωνική δικαιοσύνη στην Κούβα και στον κόσμο όλο, είναι η βάση του πατριωτισμού μας, του σοσιαλισμού μας και του διεθνισμού μας ».

Δείτε την ιστορία μέσα από τα ντοκουμέντα των συνεδρίων του ΚΚ Κούβας

🇨🇺 1^ο Συνέδριο  🇨🇺 2^ο Συνέδριο  🇨🇺 3^ο Συνέδριο  🇨🇺 4^ο Συνέδριο  🇨🇺 5^ο Συνέδριο  🇨🇺  6^ο Συνέδριο  🇨🇺  7^ο Συνέδριο 🇨🇺 Fidel: Ξεκινάμε να τελειοποιούμαστε σε ότι κρίνουμε απαραίτητο

Το ΚΚΕ εκφράζει όλα αυτά τα χρόνια την αλληλεγγύη του στον αγωνιστή κουβανικό λαό και στην Επανάστασή του, ενάντια στις προκλήσεις του ιμπεριαλισμού, και ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του προλεταριακού διεθνισμού, αναπτύσσει δημιουργικό διάλογο με το ΚΚ Κούβας για τις κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που προωθούνται τα τελευταία χρόνια, εκφράζει τον προβληματισμό του για την εφαρμογή μέτρων που ενισχύουν τις σχέσεις της αγοράς και αντικειμενικά ανοίγουν το δρόμο για το αδυνάτισμα της σοσιαλιστικής οικονομίας.
Ο προβληματισμός αυτός παίρνει υπόψη του την αρνητικότατη εμπειρία ανάλογων μεταρρυθμίσεων που είχαν εφαρμοστεί τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, μεταρρυθμίσεων οι οποίες συνέβαλαν στις αντεπαναστατικές ανατροπές, όπως και την ισχυροποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην Κίνα, που δημιουργεί τεράστιες κοινωνικές ανισότητες.
Μήνυμα προς το ΚΚ Κούβας για τα 61 χρόνια της Κουβανικής Επανάστασης

 Cabalgando con Fidel

Λένε ότι στην Πλατεία της Επανάστασης
αυτές τις μέρες
είδαν να καλπάζουν
τον Καμίλο και τον Μαρτί
και μπροστά από το καραβάνι,
αργά, χωρίς καβαλάρη
ένα άλογο για σένα.

Επιστρέφουν οι ανοιχτές πληγές
των ανδρών και των γυναικών, που
δεν θέλουν να σε αφήσουν να φύγεις.
Σήμερα η καρδιά μας ξεριζώθηκε
κι ο λαός σου αν και τον πονάει
δεν θέλει να σε αποχαιρετήσει.
Άνδρα
όλοι όσοι σε ευγνωμονούν σε συντροφεύουν
πόσο θα μας λείψουν τα κατορθώματά σου!
Ούτε ο ίδιος ο θάνατος δεν το πιστεύει ότι σε κυρίευσε. Άνδρα
μάθαμε να σε θεωρούμε αιώνιο,
ακριβώς όπως τον Ολόφι και τον Χριστό
δεν έμεινε ούτε ένα μέρος χωρίς
ένα κερί αναμμένο για σένα
Σήμερα δεν θέλω να σε λέω Κομαντάντε,
ούτε γενειοφόρο αντάρτη, ούτε γίγαντα
όλα όσα δηλαδή, ξέρω για σένα.
Σήμερα θέλω να σου φωνάξω, πατέρα μου,
μην αφήνεις το χέρι μου,
ακόμα δεν ξέρω να βαδίζω καλά χωρίς εσένα.