Game of chicken & "combat de titans"

Η Liberation τις προηγούμενες μέρες έγραψε ότι ο πρόεδρος του Eurogroup Daiselbloom φαίνεται εύθραυστος μπροστά στον Βαρουφάκη που θυμίζει Μπρους Γουίλις!!, μιλώντας για αγώνα τιτάνων!! (πριν την αναδίπλωση...) combat de titans, là aussi avant d’en rabattre

Γελοιότητες; Καθόλου! Είναι και αυτή μια οπτική απέναντι σε ένα πρώτο κύκλο που έκλεισε, χωρίς κανείς πια (ούτε η ίδια η συγκυβέρνηση) να θριαμβολογεί, κάποιοι να μιλάνε για (μια ακόμα) «κωλοτούμπα» ενώ κάποιοι άλλοι το έριξαν στην «θεωρία παιγνίων» όπου οι σύγχρονοι διαπραγματευτικοί «πόλοι» (λένε) αναλύουν τις αποφάσεις τους σε καταστάσεις στρατηγικής αλληλεξάρτησης. Θυμίζουμε εδώ πως το σχετικό βιβλίο του Βαρουφάκη εισαγωγικά αναφέρει πως «αφού καταξιώθηκε ως η σύγχρονη θεμελίωση της οικονομικής, φιλοδοξεί πλέον να ενοποιήσει όλες τις κοινωνικές επιστήμες»...!!

 

Το video game «παιχνίδι του κοτόπουλου» (game of chicken), γνωστό επίσης ως το παιχνίδι «γεράκι-περιστέρι»  (hawk-dove game) ή χιονοστιβάδα (snowdrift) γίνεται πια σήμα κατατεθέν στις πολιτικές επιστήμες και στα οικονομικά και η «κότα» (swerved / τιμονιά αποφυγής) ερμηνευτής των εξελίξεων στο Eurogroup. Βέβαια προς το παρόν δε μάθαμε ποια είναι η «κότα»: Ο Σόιμπλε; Η Ελλάδα; ...οψόμεθα

Κατά Βαρουφάκη πάντως ο «παίκτης [1]» παίζει εμποδίζοντας τον αντίπαλο, «παίκτη [2]», να αποκτήσει πλεονεκτήματα που θα περιορίσουν τα κέρδη του... και επομένως, κάθε ενέργεια του ενός είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ακριβώς προηγούμενη ενέργεια του άλλου και σε αναμονή της επόμενης, ως επίκεντρο έχει το σημείο ισορροπίας και τελικά κερδίζει ο «ορθολογισμός».

Ο («προοδευτικός») Κρούγκμαν σε σημείωμα με τίτλο «Το επικίνδυνο "chicken game" Ελλάδας - Γερμανίας» το πάει παραπέρα ...γράφει «Δεν πρόκειται για διπλωματία, ως συνήθως: είναι ένα "game of chicken", όπου δύο φορτηγά γεμάτα με εκρηκτικές ύλες τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση πάνω σε έναν στενό ορεινό δρόμο, απρόθυμα και τα δύο να κάνουν στην άκρη. Και όλα αυτά συμβαίνουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υποτίθεται ότι είναι -και πράγματι, υπήρξε, μέχρι τώρα- ένας θεσμός που προάγει την παραγωγική συνεργασία».

 

Να ξεκαθαρίσουμε για πολλοστή φορά τα αυτονόητα;

Η πορεία προδιαγράφεται από το ναι στη φιλοσοφία των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών με ένα κατά περίπτωση ύψος πρωτογενούς πλεονάσματος από τη δέσμευση για τη συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων από το μεγάλο ναι να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα των ντόπιων μονοπωλιακών ομίλων δηλ από τη δέσμευση να βαδίσει εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Θα κινηθεί λοιπόν αναγκαστικά στην κατεύθυνση της φθηνής εργατικής δύναμης, άρα δεν μπορεί να εξασφαλίσει καμιά ανάκτηση απωλειών από την εποχή της κρίσης και αυτό φαίνεται από την αντιλαϊκή πορεία σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Επειδή από μεγάλη μερίδα των ελληνικών και ξένων ΜΜΕ εμφανίζεται σαν ένα παιχνίδι (με ή χωρίς κότες), που έχει να κάνει κυρίως με την αδιαλλαξία της Γερμανίας και του Σόιμπλε, 

αξίζει να δούμε τη στάση των «φίλιων» κρατών, του Ολάντ, του Ρέντσι κλπ, να δούμε τι κάνουν αυτοί στις δικές τους χώρες... Μόλις αυτές τις μέρες ψηφίστηκε στη Γαλλία -παρακάμπτοντας τη βουλή, ο νέος αντεργατικός νόμος του Μακρόν (Loi Macron) - ιδιωτικοποίηση αεροδρομίων, λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή και άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων προκειμένου να αναζωογονηθεί η γαλλική οικονομία -εμείς πιο πρωτοπόροι τα έχουμε ήδη κάνει πριν δυο χρόνια... ενώ είχε προηγηθεί η κατάργηση από τον Ρέντσι κάθε νομοθετικής  προστασίας από τις απολύσεις.

Άρα στην προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων συμφωνούν, υπάρχει κοινή πλεύση, αγαστή συνεργασία και προδιαγεγραμμένη πορεία. Όσο για την πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς, πέρα από την δεδομένη φοροαφαίμαξη των αυτοαπασχολούμενων κλπ υπάρχουν και κυβερνητικές παρεμβάσεις που αφορούν ανταγωνισμούς των μονοπωλίων για τα μερίδια της αγοράς με αναδιανομή της εγχώριας πίτας.

Ξαναγυρνώντας στη Γερμανική πλευρά, που εμφανίζεται αδιάλλακτη σε σχέση με τα ελληνικά αιτήματα -αν και τα τελευταία δεν θίγουν την ουσία, πρέπει να δούμε πως η διαπραγμάτευση αποτελεί έναν κρίκο που αφορά το μέλλον της Ευρωζώνης με πολλές πλευρές, μεταξύ αυτών κατά πόσο και αν θα προχωρήσει μια χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων (πχ. ο βαθμός των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών με διάθεση κρατικού χρήματος για επενδύσεις, τα περισσότερα ή λιγότερα «κοινά» βάρη για τη διαχείριση των υπερχρεωμένων ...η Ελλάδα είναι μικρή αλλά η Ιταλία είναι βόμβα έτοιμη να εκραγεί) υπάρχει επίσης η στάση της Αμερικής για τα δικά της συμφέροντα -αλλαγή πχ. συσχετισμών στην Ευρωζώνη αλλά χωρίς αυτή να διαλυθεί, αξιοποιώντας συμμαχίες και μέσα στο σκληρό πυρήνα της, με δεδομένο ότι Ιταλία και Γαλλία είναι οι προσωρινοί ηττημένοι στον ανταγωνισμό τους με τη Γερμανία, το ζήτημα του πρώτου βιολιού στις σχέσεις με τη Ρωσία (που προς το παρόν δεν έχει η Αμερική) η όξυνση των αντιθέσεων από την Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή κλπ.

Με άλλα λόγια η Ελλάδα αποτελεί συγκυριακά ένα πιόνι αντιπαράθεσης των ημερών στη γεωπολιτική σκακιέρα σε διεθνές επίπεδο.

Έτσι η ελληνική αστική τάξη επιχειρεί να εκμεταλλευτεί κάποιες αντιθέσεις για να βελτιώσει τη θέση της στον διεθνή ανταγωνισμό και να μειώσει παράγοντες που την εμποδίζουν να αναπτυχθεί πχ. αυτό που ονομάζει ανθρωπιστική κρίση (ακραία φτώχεια κλπ) -ενσωματώνοντας πλατειά τμήματα του λαού στην πολιτική της, επίσης επιδιώκει την δημιουργία ενός διαμετακομιστικού κέντρου (μεταφορών και ενέργειας) προς την Ευρώπη κά.

Μπορεί αυτό που κάνει η Ελλάδα να οδηγήσει σε αλλαγή της ΕΕ;

Η απάντηση είναι απλή: Η ΕΕ είναι μια διακρατική εθελοντική -βασικά πολιτικοοικονομική, καπιταλιστική συμμαχία, όπου όσοι μετέχουν επιδιώκουν να θωρακίσουν παραπέρα τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης σαν συνισταμένη των αστικών τάξεων στην Ευρώπη και ευρύτερα. Υπάρχει και άλλες τέτοιες συμμαχίες, μεταξύ αυτών το ΝΑΤΟ (πολιτικοστρατιωτική) που προφανώς δεν μπορούν να μετατραπούν από συμμαχίες διακρατικές με τα συγκεκριμένα του χαρακτηριστικά σε συμμαχίες των λαών.

Τι αλλαγές μπορεί να συντελεστούν;  
Μόνο αλλαγές στον επιμερισμό ζημιών και κερδών μεταξύ των αστικών τάξεων, δηλ ενώ θα συμφωνούν στους όρους σφαγής του λαού, στη φτηνή εργατική δύναμη, στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης να διαπραγματεύονται σε όφελός τους και από διαφορετική θέση ισχύος η καθεμιά, τη γενική νομισματική και δημοσιονομική πολιτική, τις αναδιαρθρώσεις, τη διαχείριση των πιο υπερχρεωμένων χωρών.

Εξάλλου (κάποια στιγμή το blog θα σταθεί πιο αναλυτικά και σε αυτό) από το Μάρτη του '12 υπάρχει η Δανειακή Σύμβαση (Ν 4060) όπου πάνω από σαράντα φορές αναφέρει ότι «το Μνημόνιο και η Δανειακή Σύμβαση αποτελούν δυο κείμενα τα οποία βρίσκονται σε σχέση αδιάσπαστης ενότητας μεταξύ τους»    

Σταχυολογούμε:

α)  Δανειακή Σύμβαση, Προοίμιο, παρ 7, σελ 1790: «Η διαθεσιμότητα και η παροχή Χρηματοδοτικής Ενίσχυσης στο πλαίσιο της παρούσας Σύμβασης (….) εξαρτώνται, από (i) τη συμμόρφωση του Δικαιούχου Κράτους Μέλους με τα μέτρα που ορίζονται στο Μνημόνιο και (ii) τη θετική απόφαση των Εγγυητών, επί τη βάσει των αποτελεσμάτων των τακτικών αξιολογήσεων που διενεργούνται από την Επιτροπή σε συνεργασία με την ΕΚΤ…»

β)  [στην ίδια παράγραφο] σημειώνεται: «…η οικονομική πολιτική του Δικαιούχου Κράτους Μέλους είναι σύμφωνη με το πρόγραμμα προσαρμογής και τις προϋποθέσεις που καθορίζονται από το Συμβούλιο στην Απόφαση και οποιεσδήποτε άλλες προϋποθέσεις προβλέπονται από το Συμβούλιο ή το Μνημόνιο».

γ)  [σελ 1803]: «Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα τα ποσά που του παρασχέθηκαν υπό τους όρους της παρούσας Σύμβασης, συμπεριλαμβανομένων των Διευκολύνσεων, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις του που απορρέουν από το Μνημόνιο…».

δ)  [σελ 1805] τονίζεται ότι προϋπόθεση εκτέλεσης της Δανειακής Σύμβασης είναι «οι Εγγυητές να έχουν ικανοποιηθεί (με ομόφωνο τρόπο)  προς τη συμμόρφωση του Δικαιούχου Κράτους Μέλους με τους όρους του Μνημονίου…».

ε)  [σελ 1819] Σημειώνεται ότι η Δανειακή Σύμβαση ακυρώνεται εάν: «β) το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, το ΤΧΣ, ή η Τράπεζα της Ελλάδος αθετήσουν οποιαδήποτε υποχρέωσή τους από την παρούσα Σύμβαση (συμπεριλαμβανομένης και της υποχρέωσης που διατυπώνεται στον Όρο 2(7) να εφαρμοστεί κάθε Χρηματοδοτική Ενίσχυση σύμφωνα με τους όρους του Μνημονίου…»

στ)  [σελίδα 1826]: «Τα Μέρη στην παρούσα Σύμβαση αναγνωρίζουν και αποδέχονται την ύπαρξη και τους όρους του Μνημονίου…»

ζ)  [έτσι κι αλλιώς]: «Τα "Μέρη" στην παρούσα Σύμβαση» ... είναι όχι οι χώρες αλλά συγκεκριμένοι καπιταλιστικοί χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί

  MASTER FINANCIAL ASSISTANCE FACILITY AGREEMENT

between

EUROPEAN FINANCIAL STABILITY FACILITY

THE HELLENIC REPUBLIC as Beneficiary Member State

THE HELLENIC FINANCIAL STABILITY FUND

as Guarantor

and

THE BANK OF GREECE

Έγκριση Σχεδίου Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης

μεταξύ

του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Ε.Τ.Χ.Σ.),

της Ελληνικής Δημοκρατίαs, ως δικαιούχου κράτους − μέλους,

του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (Τ.Χ.Σ.),

ως εγγυητή,

και της Τράπεζας της Ελλάδος,

με τίτλο

«Κύρια Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης»

(“Master Financial Assistance Facility Agreement”)

 

Επομένως

Το αίτημα που κατέθεσε η ελληνική κυβέρνηση στις Βρυξέλλες για παράταση της Δανειακής Σύμβασης, σημαίνει ένα και μόνο πράγμα: Μνημόνιο.    

Από την άποψη αυτή καμιά «υπερήφανη» στάση δεν μπορεί να υπάρξει για την Ελλάδα μέσα στο στρατόπεδο του εχθρού, ακόμα κι αν το ονομάσεις -βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι».

 

Γιάννης Γιάνης Βαρουφάκης (είπε)

Αυτό που ονομάζουμε στην Ελλάδα λιτότητα, οι ξένοι το περιγράφουν πολύ σωστότερα με μια άλλη λέξη, κι αυτή ελληνικής ετυμολογίας: austerity, εκ του «αυστηρότης». Μάλιστα, το 2010, χρονιά σημαδιακή για την Ελλάδα και τον κόσμο, το λεξικό Merriam-Webster ανέδειξε την λέξη αυτή, Austerity, ως Λέξη της Χρονιάς. Νομίζω ότι οι ξένοι έχουν επιλέξει πιο σωστά από εμάς καθώς η «αυστηρότης» είναι πιο κοντά στο πνεύμα των πολιτικών που περιγράφει η συγκεκριμένη λέξη απ’ ότι το «λιτότης». Η λιτότητα, ιδίως σε μια εποχή που (τουλάχιστον έως πρότινος) τείναμε να αγοράζουμε πράγματα που ούτε ανάγκη είχαμε ούτε και ικανοποίηση διαρκείας μας έδιναν (πέραν μιας στιγμιαίας ρηχής χαράς την στιγμή της αγοράς), είναι αναμφισβήτητη αρετή. Πρώτος ο Thorstein Veblen ανέλυσε, το 1899, με καυστικό και προφητικό τρόπο, την ανάδυση της βιομηχανίας μη ικανοποιήσιμων επιθυμιών ως κυρίαρχο μηχανισμό κοινωνικής αναπαραγωγής, από τον οποίο τίποτα το καλό δεν μπορεί να προκύψει για τις κοινωνίες μας. Το βιβλίο του είχε τον αριστουργηματικό τίτλο The Theory of the Leisure Class (Η Θεωρία της Κοινωνικής Τάξης της Καλοπέρασης) και αποτέλεσε προάγγελο της καταναλωτικής ορμής που εγκαινίασε η μαζική παραγωγή που πρώτος καθιέρωσε ο Henry Ford...

Πράγματι, ο λιτός βίος ήταν πάντα η μήτρα των επιτευγμάτων για τους Έλληνες. Από την εποχή του Ομήρου, την απογείωση της κλασικής περιόδου, ως τον «ασκητή» Καζαντζάκη και τη λαϊκή δημιουργία της ταπεινής κοινότητας στην πρόσφατη ιστορία. Αλλά και σήμερα, η «λιτότητα» της σκέψης, της πνευματικότητας, της σοβαρής επιχειρηματικότητας και της έρευνας συνεχίζουν να παράγουν επιτεύγματα.

Θα πρέπει βέβαια, να συνειδητοποιήσουμε τι θα πει «λιτός βίος». Πολύ εύκολο. Να περνάς όμορφα, χωρίς περιττά πράγματα. Παράδειγμα, οι προτεστάντες του Βορά. Φαίνεται καθαρά στα σπίτια τους, στα αυτοκίνητά τους, στις καταθέσεις τους ...(sic!!)  και στον τρόπο ζωής τους. Φαίνεται και στη φορολογία τους για το κράτος. Το δίκαιο κράτος! Η δίκαιη φορολογία!

Έτσι ήταν και οι πρόγονοί μας. Σε απλά και μικρά σπίτια ζούσαν. Οι επαύλεις ήρθαν με του Ρωμαίους. Κάπως έτσι και οι ελληνικές κοινότητες στη σύγχρονη Ελλάδα, ως τη δεκαετία του ΄60... Κάπου εκεί, όμως, ήρθε η μεγάλη στροφή.

 

Τ' ακούτε τι παράγγειλε η Καθαρή Δευτέρα;
Πεθαίν΄ ο Κρέος, πέθανε, ψυχομαχάει ο Τύρος
σηκώνει ο Πράσος την ουρά κι ο Κρέμμυδος τα γένεια
Μπαλώστε τα σακούλια σας, τροχίστε τα λεπίδια
και στον τρανό τον πλάτανο, να μάσουμε στεκούλια.

 

Οι Συνθήκες της ΕΕ, οι τυφλές ελπίδες και η μόνη διέξοδος

Στο ίδιο έργο θεατές εσύ κι εγώ τραγουδιστές
φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
οι ήχοι μας διαδηλωτές και τα στιχάκια εμπρηστές
αυτό το έργο είναι παιχνίδι φαντασίας

Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό
απόψε πνίγομαι χρειάζομαι αέρα
θέλω ν’ αρχίσω από δω αλλιώς τα πράγματα να δω
να πω στον κόσμο μια δική μου καλησπέρα

Η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στις διαπραγματεύσεις με βάση τη «δανειακή σύμβαση» και το μνημόνιο είναι αποκαλυπτική.

Προσφέρεται για συμπεράσματα, αφού αξιοποιείται ήδη από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που δηλώνουν ότι η κυβέρνηση κλέβει τη δική τους πολιτική.

Είναι σημαντικό, ασφαλώς, το να συνειδητοποιείται ότι η κυβέρνηση κοροϊδεύει το λαό, ότι η πολιτική της είναι αντιλαϊκή, υπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα. Όμως, σε συνθήκες που κυριαρχούν οι μειωμένες απαιτήσεις, που καλλιεργούνται στρεβλά κριτήρια, όπως «και ένα όχι να πει η κυβέρνηση καλό είναι, να μην τα δέχονται όλα» ή «και ένα - δυο να κάνουν θα 'μαστε ευχαριστημένοι», η συζήτηση επιβάλλεται, ούτως ή άλλως, να πάει πιο βαθιά.

Για αυτό και στη σκέψη των εργαζομένων οι κάθε φορά εμφανιζόμενες «ασυνέπειες» και «υποχωρήσεις» της κυβέρνησης χρειάζεται να πατούν γερά σε ένα συμπέρασμα, στην απάντηση ποιος είναι ο χαρακτήρας των διαπραγματεύσεων, τι πάνε αυτές να λύσουν, σε ποιο δρόμο δεσμεύεται η κυβέρνηση και καλλιεργεί απατηλές ελπίδες για το λαό.

Σύγκρουση συμφερόντων στην πλάτη του λαού

Η κόντρα ανάμεσα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ αλλά και η Γαλλία και η Ιταλία με τη Γερμανία, δε γίνεται γιατί λυπήθηκαν εντέλει τους εργαζόμενους ή γιατί κάποιες αστικές τάξεις στην Ευρωζώνη έχουν συμφέρον που συμπίπτει με το τέλος των αντεργατικών μέτρων που έχουν φέρει το λαό σε αδιέξοδο.

Πίσω από τον όρο «τέλος της λιτότητας» τα επιτελεία της ΕΕ, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ δίνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο: Να τελειώσουν οι περιορισμοί στις επιδοτήσεις προς τους επιχειρηματικούς ομίλους από τον κρατικό προϋπολογισμό και τις τράπεζες, που ο λαός θα τα φεσωθεί και πάλι ως χρέος που πρέπει αυτός να πληρώσει.

Οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί πηγάζουν από το γεγονός ότι στο πλαίσιο της καπιταλιστικής αγοράς, του ανισότιμου χαρακτήρα της, κάθε αστική τάξη, ανάμεσά τους και αυτή της Ελλάδας, δε βάζει τον ίδιο όγκο κεφαλαίων, δεν έχει την ίδια οικονομική, πολιτική, στρατιωτική δύναμη.

Όλες τους, όμως, επιδιώκουν να κερδίσουν όσο το δυνατό περισσότερα κέρδη. Καύσιμη ύλη είναι σε κάθε περίπτωση τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Τόσο το πρόγραμμα Ντράγκι και οι άλλες παρεμβάσεις της ΕΚΤ όσο και το «πακέτο» Γιούνκερ της ΕΕ, με τα κεφάλαια που προορίζει για τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, στόχο έχουν να λύσουν τα χέρια στα μονοπώλια με πρόσθετα κεφάλαια και όρο την πάμφθηνη εργατική δύναμη.

Αυτό είναι το κριτήριο που αποτελεί καταλύτη για τις εξελίξεις. Αυτοί είναι οι κανόνες που όλοι τους αποδέχονται και σέβονται.

Οι Συνθήκες της ΕΕ και ο εξωραϊσμός τους

Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει, υπερασπιζόμενη προκλητικά την ΕΕ, ότι οι Συνθήκες της, οι ιδρυτικές αρχές της δεν περιλαμβάνουν λιτότητα και μνημόνια.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα. Ας αφήσουμε όμως τις ίδιες τις Συνθήκες να το τεκμηριώσουν:

Τόσο η ιδρυτική Συνθήκη της ΕΟΚ, αυτή της Ρώμης το 1957, όσο και η αντίστοιχη της ΕΕ, του Μάαστριχτ το 1992, καθορίζουν, με την ίδια διατύπωση, ότι ο θεμελιώδης στόχος της ύπαρξης και της δράσης της ΕΕ είναι η ανάπτυξη μιας «ανταγωνιστικής κοινωνικής οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, με ελεύθερο και ανόθευτο ανταγωνισμό».

Και οι δυο αυτές Συνθήκες θεμελιώνονται στο καπιταλιστικό σύστημα και στις γνωστές 4 ελευθερίες που κατοχυρώνουν την ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου, των εργαζομένων, των εμπορευμάτων και των υπηρεσιών. Αυτά είναι τα στοιχεία πάνω στα οποία γεννήθηκε και θεμελιώνεται η ΕΕ ως διακρατική ένωση του κεφαλαίου. Χωρίς αυτά, η ΕΕ, ως τέτοια, δεν έχει λόγο ύπαρξης για το ευρωπαϊκό κεφάλαιο και τους πολιτικούς εκφραστές του.

Η «απελευθέρωση των αγορών», το «δικαίωμα της ελεύθερης εγκατάστασης των επιχειρήσεων», το «δικαίωμα της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών και κυκλοφορίας των εργαζομένων» στα κράτη - μέλη της ΕΕ είναι τα μόνα ...δικαιώματα που αναγνωρίζει η ΕΕ στη Συνθήκη της Λισαβόνας του 2007, συνθήκη που τροποποιεί και εκσυγχρονίζει την Ιδρυτική Συνθήκη της ΕΕ, αυτή του Μάαστριχτ και όσες ακολούθησαν.

Προκειμένου να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι της ΕΕ, η Συνθήκη της Λισαβόνας αναφέρεται στην υπεροχή του δικαίου της ΕΕ πάνω στα αντίστοιχα των κρατών - μελών, ενώ προβλέπεται ο συντονισμός της δράσης σε όλους τους τομείς: Απασχόληση, όροι εργασίας, Κοινωνική Ασφάλιση, συλλογικές διαπραγματεύσεις κ.ά.

Αυτή είναι η βάση της αντιλαϊκής γενικευμένης επίθεσης και στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα.

Ένα παράδειγμα: Πώς άραγε μπορεί να υπάρξει ουσιαστική πάταξη της φοροδιαφυγής, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; Ακόμα και αν είχε τέτοια πρόθεση, που δεν έχει βέβαια μια κυβέρνηση διαχείρισης του συστήματος, η ίδια η αρχή της απελευθέρωσης του κεφαλαίου, η «απαγόρευση οποιουδήποτε περιορισμού των κινήσεων κεφαλαίων μεταξύ κρατών - μελών και μεταξύ κρατών - μελών και τρίτων χωρών» (Συνθήκη Λισαβόνας - Άρθρο 63) δίνει αμέτρητες επιλογές στο κεφάλαιο να ξεγλιστρά σα χέλι. Αποσκοπεί στο να εξασφαλίζει τους όρους της μεγαλύτερης κερδοφορίας του.

Συνακόλουθα, με βάση τις συνθήκες της ΕΕ και τις παραπάνω διατάξεις τους, πώς να μην είναι απατηλή, παραπλανητική η κυβερνητική φιλολογία περί φραγμού στις ιδιωτικοποιήσεις; Με όποια μορφή, απευθείας ή μέσω συμπράξεων με το κράτος, τύπου ΣΔΙΤ, το κεφάλαιο έχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων και με τη βούλα των συνθηκών της ΕΕ.

Το σε ποιο δρόμο ήδη βαδίζει και θα βαδίσει η κυβέρνηση αποδεικνύεται από μια και μόνο διαβεβαίωσή της: «Σεβόμαστε το Σύμφωνο Σταθερότητας». Αυτή η διαβεβαίωση θα μπορούσε και από μόνη της να σταθεί αυτοτελώς ως οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

Και αυτό γιατί το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης είναι ουσιαστικά το «Οικονομικό Σύνταγμα της ΕΕ». Από το 1997, που εγκρίθηκε, μέχρι σήμερα, με τους όποιους εκσυγχρονισμούς του, αποτελεί τον οδηγό της ΕΕ για να «εξασφαλίσει ότι η προσπάθεια δημοσιονομικής πειθαρχίας των κρατών - μελών θα συνεχιστεί μετά την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος».

Το Σύμφωνο Σταθερότητας αποτελεί το «πειθαρχικό πλαίσιο», με βάση εξοντωτικές οικονομικές ποινές και πρόστιμα, με το οποίο τα κράτη - μέλη προώθησαν τις αναγκαίες για το κεφάλαιο καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Προβλέπει την οικονομική επιτήρηση στη βάση των στόχων για τη μη υπέρβαση του ορίου 3% του δημοσιονομικού ελλείμματος σε κάθε χώρα και του 60% του ΑΕΠ για το δημόσιο χρέος. Εχει καθιερώσει τις λεγόμενες Συστάσεις Ανά Χώρα και τον έλεγχο των προϋπολογισμών κάθε κράτους - μέλους με βάση τη διαδικασία ετήσιου κύκλου ελέγχων, που ονομάζεται «ευρωπαϊκό εξάμηνο». Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση, τα διαρκή μνημόνια της ΕΕ.

Άλλος συσχετισμός στη λυκοσυμμαχία ...
ή αποδέσμευση με το λαό στην εξουσία;

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι η έντονη συζήτηση αυτών των ημερών, περί «μοχθηρού Σόιμπλε», περί «Γερμανοκρατούμενης ΕΕ», δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Επιχειρεί να καλλιεργήσει πλατιά στο λαό την αυταπάτη ότι, με έναν άλλο συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις αστικές τάξεις, η ΕΕ μπορεί να αλλάξει σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, η αντεργατική επίθεση μπορεί να ανακοπεί με το «τέλος της λιτότητας».

Αυτό το συμπέρασμα δεν έχει καμιά βάση. Αυθαίρετα παρακάμπτει την αποστολή, τους λόγους που δημιουργήθηκε η ΕΕ, τους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας, που βασίζονται στο κριτήριο του κέρδους και επιχειρούν μια βολική αλλά αβάσιμη αφαίρεση που βιάζει την πραγματικότητα και προσκρούει στην ίδια τη λαϊκή πείρα.

Δεν υπάρχει πιο στέρεη βάση για να κριθεί μια «ελπίδα» παρά από το σε ποιο πλαίσιο, σε ποιο δρόμο κάθε πολιτική δύναμη επικαλείται ότι αυτή θα υλοποιηθεί. Οι «ελπίδες», λοιπόν, που προβάλλει η κυβέρνηση εντός του πλαισίου της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, την απελευθέρωση των αγορών.

Δεν μπορούν να ξεπερνούν τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, τα ισοδύναμα, τη διαρκή επιτήρηση που η ΕΕ και το μεγάλο κεφάλαιο, η ίδια η εξουσία του, επιτάσσουν. Το μαρτυρούν αυτό άλλωστε και τα διακηρυγμένα ψίχουλα της κυβέρνησης, που, με ορίζοντα τετραετίας, κουτσουρεύονται και τρενάρονται.

Η πολιτική πρόταση που παίρνει υπόψη της με ποιον αντίπαλο έχουν να κάνουν πραγματικά οι λαοί, που δεν είναι άλλος από τα μονοπώλια, την εξουσία τους και τις ενώσεις που τα υπηρετούν, είναι αυτή του ΚΚΕ.

Αυτή δημιουργεί πολιτικές προϋποθέσεις για να σηκώσει πραγματικά το κεφάλι του ο λαός, να δει όλο το γήπεδο, να πάρει υπόψη του όλα τα δεδομένα. Τη σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, με την ΕΕ, το ΚΚΕ όχι μόνο τη διακηρύσσει αλλά δουλεύει γι' αυτήν, προετοιμάζοντας το λαό καθημερινά. Και, αν ο ίδιος πάρει τις αποφάσεις του, μπορεί να εμπιστευθεί αυτόν το δρόμο της πραγματικής σύγκρουσης και να συνειδητοποιήσει καλύτερα πως αυτός δεν έχει καμιά σχέση με τα «διαπραγματευτικά τρικ», που βλέπει αυτές τις μέρες από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εντός των τειχών, στο αντιλαϊκό παζάρι των μονοπωλίων.

Το αν ο λαός έχει το κεφάλι ψηλά ή χαμηλά κρίνεται από το αν και τι πραγματικά διεκδικεί ο ίδιος στο δρόμο της ταξικής πάλης. Κρίνεται από τη διεκδίκηση της ανάκτησης των απωλειών στο δρόμο της σύγκρουσης με την εξουσία των αστών για την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, με το λαό απαλλαγμένο από το χρέος, ιδιοκτήτη του πλούτου που ο ίδιος παράγει.

(τα παραπάνω είναι από σημείωμα του Κ. Παπαδάκη 

μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτή του Κόμματος

στον σημερινό Ριζοσπάστη)

 

Παράρτημα
το κείμενο συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ:

«Το Eurogroup επαναλαμβάνει τις εκτίμησή του για τις αξιοσημείωτες προσπάθειες προσαρμογής που έχουν αναληφθεί από την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό κατά τα τελευταία χρόνια. Κατά τις τελευταίες εβδομάδες, έχουμε, μαζί με τους θεσμούς, εμπλακεί σε έντονο και εποικοδομητικό διάλογο με τις νέες ελληνικές αρχές και καταλήξαμε σε κοινό έδαφος σήμερα.

Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υφιστάμενης συμφωνίας, το αίτημα από τις ελληνικές αρχές για μία παράταση της Master Financial Assistance Agreement (MFFA), η οποία υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων. Ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης με βάση τις προϋποθέσεις στην τρέχουσα συμφωνία, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξεταστεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς. Αυτή η επέκταση θα γεφυρώσει επίσης τον χρόνο για συζητήσεις για μία πιθανή επόμενη (follow-up) συμφωνία μεταξύ του Eurogroup, των θεσμών και της Ελλάδας.

Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη λίστα με μέτρα μεταρρυθμίσεων, με βάση την τρέχουσα συμφωνία, έως το τέλος της Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα παράσχουν μία πρώτη άποψη για το εάν αυτή είναι ικανοποιητικά κατανοητή για να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο έναρξης για μία επιτυχή κατάληξη της αξιολόγησης. Η λίστα θα συγκεκριμενοποιηθεί περαιτέρω και εν συνεχεία θα συμφωνηθεί με τους θεσμούς έως το τέλος του Απριλίου.

Μόνο η έγκριση των συμπερασμάτων της αξιολόγησης για την διευρυμένη συμφωνία από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της την οποία εκταμίευση της δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF και την μεταβίβαση των SMP κερδών του 2014. Και τα δύο και πάλι υπόκεινται σε έγκριση από το Eurogroup.

Εν όψει της αξιολόγησης των θεσμών το Eurogroup συμφωνεί ότι τα κεφάλαια, έως τώρα διαθέσιμα στο «μαξιλάρι» (buffer) του ΤΧΣ, θα πρέπει να κρατούνται από EFSF, άνευ δικαιωμάτων τρίτων για τη διάρκεια της επέκτασης της MFFA. Τα κεφάλαια συνεχίζουν να είναι διαθέσιμα για τη διάρκεια της επέκτασης της MMFA και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και έξοδα εξυγίανσης. Θα διατεθούν μόνο κατόπιν αιτήματος από την EKT/SSM.

Υπό αυτό το πρίσμα, χαιρετίζουμε την δέσμευση των ελληνικών αρχών να εργαστούν από κοινού σε στενή συνεννόηση με τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και εταίρους. Σε αυτό το πλαίσιο, υπενθυμίζουμε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ. Επίσης συμφωνούμε ότι το ΔΝΤ θα συνεχίζει να παίζει το ρόλο του.

Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει την ισχυρή δέσμευσή τους σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με στόχο τη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης, τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού κλάδου και την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι ελληνικές αρχές έχουν εκφράσει την ισχυρή δέσμευσή τους σε μια βαθύτερη και ευρύτερη διαδικασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων με στόχο τη διαρκή βελτίωση των προοπτικών ανάπτυξης και απασχόλησης, τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ανθεκτικότητας του χρηματοπιστωτικού κλάδου και την ενίσχυση της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Οι αρχές δεσμεύονται να εφαρμόσουν μεταρρυθμίσεις για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, και να βελτιώσουν την αποδοτικότητα του δημόσιου τομέα. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να κάνουν καλύτερη χρήση της συνεχιζόμενης πρόβλεψης για τεχνική βοήθεια.

Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως.

Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσμα ή έσοδα χρηματοδότησης τα οποία απαιτούνται για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους σύμφωνα με την ανακοίνωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Οι θεσμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015, για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015.

Υπό το πρίσμα αυτών των δεσμεύσεων, χαιρετίζουμε ότι σε αρκετούς τομείς, οι προτεραιότητες των ελληνικών αρχών μπορούν να συμβάλουν σε μια ενίσχυση και καλύτερη εφαρμογή της ισχύουσας ρύθμισης. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς.

Βάσει του αιτήματος, των δεσμεύσεων από τις ελληνικές αρχές, των συμβουλών των θεσμών, και της σημερινής συμφωνίας, θα ξεκινήσουμε τις εθνικές διαδικασίες με στόχο να καταλήξουμε σε μια τελική απόφαση για την παράταση του τρέχοντος EFSF Master Financial Assistance Facility Agreement μέχρι τέσσερις μήνες από το δ.σ. του EFSF. Επίσης καλούμε τους θεσμούς και τις ελληνικές αρχές να ξεκινήσουν εκ νέου αμέσως τη δουλειά που θα επιτρέπει την επιτυχημένη ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Παραμένουμε δεσμευμένοι να παρέχουμε επαρκή στήριξη στην Ελλάδα μέχρι να ανακτήσει πλήρη πρόσβαση στην αγορά όσο η χώρα τηρεί τις δεσμεύσεις της εντός του συμφωνηθέντος πλαισίου».

Επομένως έχουμε -τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο:

Παράταση της δανειακής σύμβασης - μνημονίου &

συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής

Τη συνέχιση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής σηματοδοτεί η καταρχήν συμφωνία για τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης - μνημονίου, υπό τη συνεχή αξιολόγηση των «θεσμών» (τρόικα), στην οποία κατέληξαν το βράδυ της Παρασκευής στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η ΕΕ.

Η συγκυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι όχι μόνο θα τηρήσει τις οικονομικές υποχρεώσεις «προς όλους τους πιστωτές στο ακέραιο και εγκαίρως», αλλά και ότι θα προχωρήσεις σε νέες αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, θα συνεχίσει την πολιτική των πρωτογενών πλεονασμάτων, των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Δεσμεύτηκε επίσης ότι δεν θα ακυρώσει μέτρα ή μεταρρυθμίσεις που έχουν εφαρμοστεί χωρίς χωρίς τη συμφωνία της ΕΕ, ότι θα ολοκληρωθεί το «τρέχον πρόγραμμα», ότι δε θα προχωρήσει σε καμία μονομερή ενέργεια, ούτε καν στα νομοσχέδια που παρουσιάστηκαν τις προηγούμενες μέρες, ενώ αντίθετα μέχρι την ερχόμενη Δευτέρα θα παρουσιάσει λίστα με μεταρρυθμίσεις, για να οριστικοποιηθεί η συμφωνία για την παράταση μέχρι το τέλος Φλεβάρη.

Σκοπός της παράτασης «δανειακής σύμβασης» (Master Financial Assistance Agreement - MFAA), η οποία, όπως αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν, «υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων» (δηλαδή το μνημόνιο), είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης μέχρι τέλη Απρίλη, η οποία θα ανοίξει το δρόμο για ένα νέο πρόγραμμα. Συνέχιση της εποπτείας και της αξιολόγησης από τους «θεσμούς», δηλαδή ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, δηλαδή την τρόικα. 

  Σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν:

· Η παράταση θα δοθεί στο πλαίσιο της «υφιστάμενης συμφωνίας», δεν διαχωρίζει τη δανειακή σύμβαση από το μνημόνιο και έχει σκοπό την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος, αλλά με χρήση της «δεδομένης ευελιξίας». Αναφέρει συγκεριμένα: «Το Eurogroup σημειώνει, στο πλαίσιο της υφιστάμενης συμφωνίας, το αίτημα από τις ελληνικές αρχές για μία παράταση της Master Financial Assistance Agreement (M FFA), η οποία υποστηρίζεται από μία σειρά δεσμεύσεων. Ο σκοπός της επέκτασης είναι η επιτυχής ολοκλήρωση της αξιολόγησης με βάση των συνθηκών στην τρέχουσα συμφωνία, κάνοντας την καλύτερη δυνατή χρήση της δεδομένης ευελιξίας η οποία θα εξεταστεί από κοινού με τις ελληνικές αρχές και τους θεσμούς».

· Σε ότι αφορά τις διαδικασίες που θα ακολουθηθούν για να δοθεί η τετράμηνη παράταση: «Οι ελληνικές αρχές θα παρουσιάσουν μία πρώτη λίστα με μέτρα μεταρρυθμίσεων, με βάση την τρέχουσα συμφωνία, έως το τέλος της Δευτέρας 23 Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί θα παράσχουν μία πρώτη άποψη για το εάν αυτή είναι ικανοποιητικά κατανοητή για να αποτελέσει ένα έγκυρο σημείο έναρξης για μία επιτυχή κατάληξη της αξιολόγησης».

Οπως είπε στη συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Γερούν Ντάισεμπλουμ, η λίστα αυτή θα συμφωνηθεί από τους «θεσμούς» (δηλαδή την τρόικα ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) και θα αξιολογηθεί. Αν η αξιολόγηση είναι θετική, τότε θα ληφθεί απόφαση από το Γιούρογκρουπ και θα αρχίσουν οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες στα κράτη - μέλη, για να αποφασίσουν μέχρι τις 28 Φλεβάρη. Αν δεν αξιολογηθεί θετικά, τότε «θα δούμε εκείνη τη στιγμή τι θα κάνουμε», αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο για νέα συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ.

Για το νέο πρόγραμμα, μετά τη λήξη του τρέχοντος, αναφέρει: «Αυτή η επέκταση θα γεφυρώσει επίσης τον χρόνο για συζητήσεις για μία πιθανή επόμενη (follow-up) συμφωνία μεταξύ του Eurogroup, των θεσμών και της Ελλάδας». Στις δηλώσεις ο  Γ. Ντάισελμπλουμ τόνισε πως το ορόσημο του Απρίλη για την κατάθεση της λίστας των μεταρρυθμίσεων είναι η απώτατη χρονικά ημερομηνία. Σχετικά με τη νέα συμφωνία τόνισε ότι «μαζί με το δάνειο έρχονται και οι όροι του».

· Σε ότι αφορά την εκταμίευση δόσεων του τρέχοντος προγράμματος: «Μόνο η έγκριση της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης της παραταθείσας συμφωνίας από τους θεσμούς θα επιτρέψει με τη σειρά της οποιαδήποτε εκταμίευση εκκρεμούσας δόσης του τρέχοντος προγράμματος του EFSF και τη μεταβίβαση των κερδών SMP γα το 2014. Και τα δύο υπόκειται και πάλι σε έγκριση από το Eurogroup».Οι δόσεις στις οποίες αναφέρονται αφορούν στα δάνεια από την πλευρά της ΕΕ, καθώς και στη επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τα ακούρευτα ελληνικά κρατικά ομόλογα.

· Οσον αφορά τις τράπεζες, το Γιούρογκρουπ διασφάλισε την χρηματοδότησή τους, καθώς προβλέπεται: «Εν όψει της αξιολόγησης των θεσμικών οργάνων, το Eurogroup συμφωνεί ότι τα κεφάλαια που είναι μέχρι στιγμής διαθέσιμα στο ΤΧΣ, θα πρέπει να διακρατηθούν από τον EFSF, εξαιρουμένων των δικαιωμάτων τρίτων κατά τη διάρκεια της παράτασης της MFFA. Τα κεφάλαια συνεχίζουν να είναι διαθέσιμα κατά τη διάρκεια της παράτασης του MFFA και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών».

Για τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση:

- «Οι ελληνικές αρχές επαναδιατυπώνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως. Οι ελληνικές αρχές έχουν επίσης δεσμευτεί να διασφαλίσουν τα κατάλληλα πρωτογενή πλεονάσμα ή έσοδα χρηματοδότησης τα οποία απαιτούνται για την εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους σύμφωνα με την ανακοίνωση του Eurogroup του Νοεμβρίου 2012. Οι θεσμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τις οικονομικές συνθήκες του 2015, για τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος του 2015».

- «Οι ελληνικές αρχές δεσμεύονται να απόσχουν από οποιαδήποτε κατάργηση των μέτρων και από μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα επηρέαζαν αρνητικά τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη ή την χρηματοοικονομική σταθερότητα, όπως αξιολογείται από τους θεσμούς».

·          Για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης του τρέχοντος προγράμματος, αναφέρει: «Καλούμε τους θεσμούς και τις ελληνικές αρχές να επανεκκινήσουν αμέσως τις εργασίες που θα επιτρέψουν την επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης».

Πανηγυρισμοί και αντεγκλήσεις

Με non paper η κυβέρνηση έσπευσε να πανηγυρίσει, δίνοντας παράλληλα και τον τόνο στα αστικά ΜΜΕ. Βάζοντας την πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω, διακήρυξε ότι «η Ελλάδα σήμερα γύρισε σελίδα», ότι «ανετράπη ο σχεδιασμός παγίδευσης της νέας ελληνικής κυβέρνησης μέχρι της 28 Φεβρουαρίου», ότι «οι εκβιασμοί των τελευταίων 24ωρων έπεσαν στο κενό», ότι «τελείωσε το εξωθεσμικό μόρφωμα της τρόικα που έδινε εντολές και είχε καταστεί υπερεξουσία» και ότι δεν θα εφαρμοστούν «τα υφεσιακά μέτρα με τα οποία είχε δεσμευθεί η προηγούμενη κυβέρνηση (mail Χαρδούβελη) καθώς και οι δεσμεύσεις για υπέρογκα και εξωπραγματικά πρωτογενή πλεονάσματα».

Πανηγυρισμούς για την επίτευξη συμφωνίας, από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, προκάλεσε η συμφωνία στο Γιούρογκρουπ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, σημειώνουν ότι η δική τους συμφωνία, ήταν καλύτερη, αναζητώντας δικαίωση του αντιλαϊκού τους έργου στις θέσεις της σημερινής κυβέρνησης.

Ο Εκπρόσωπος της ΝΔ δήλωσε ότι «Το χειρότερο αποφεύχθηκε για την ώρα. Κι αυτό είναι θετικό», σημειώνοντας παράλληλα ότι η νέα κυβέρνηση επανέρχεται στο σημείο που παρέλαβε από την προηγούμενη, αλλά, όπως είπε, υπό πολύ χειρότερες συνθήκες. «Με παράταση του ίδιου Μνημονίου για τέσσερις μήνες, με αξιολόγηση από την ίδια Τρόικα, και οδηγώντας στη συνέχεια σε νέο Μνημόνιο. Κι όλα αυτά την ώρα που η προηγούμενη κυβέρνηση θα έβγαινε οριστικά από τα Μνημόνια στο τέλος Φεβρουαρίου» συμπλήρωσε ο Κώστας Καραγκούνης.

Το ΠΑΣΟΚ, σε ανακοίνωσή του σημειώνει ότι «Ένα μήνα μετά τις εκλογές και μετά από θεατρινισμούς εσωτερικής κατανάλωσης, η χώρα, με τη ψυχή στο στόμα, πάει χιλιόμετρα πίσω». Κάνοντας λόγο για «τζάμπα μαγκιές», σημειώνει ότι «τώρα επείγει να συνειδητοποιήσουν όλοι την πραγματικότητα και να εφαρμόσουμε με σοβαρότητα την εθνική στρατηγική, τη μόνη που υπήρχε και, όπως αποδείχθηκε, τη μόνη που υπάρχει».

Από την πλευρά του το «Ποτάμι», καλεί την κυβέρνηση να προχωρήσει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται και δεσμεύεται ότι θα την στηρίξει. «Οι υπουργοί της να είναι όντως αποφασισμένοι να παρουσιάσουν επιτέλους τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα και να μην κρυφθούν πίσω από γενικόλογες υποσχέσεις σαν και αυτές που μοίραζαν αφειδώς προεκλογικά και οι περισσότεροι από αυτούς επανέλαβαν στις προγραμματικές τους δηλώσεις».

Με ανακοίνωσή του ο κυβερνητικός Εκπρόσωπος, απαντά, ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «Είναι κατανοητό ότι θα χρειαστούν καιρό να συνειδητοποιήσουν ότι η Ελλάδα γύρισε σελίδα. Θα πρέπει άμεσα να προσαρμοστούν στη νέα πραγματικότητα ώστε να βοηθήσουν τη χώρα, αν όντως αυτό επιθυμούν».