09 Οκτωβρίου 2016

Hasta la victoria siempre COMANDANTE CHE GUEVARA


Τέλος φόρμας
Αρχή φόρμας
Τέλος φόρμας
Ο Ernesto "Che" Guevara, Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα, γνωστός ως Τσε Γκεβάρα ή Τσε, κατά wiki απλά Αργεντινός γιατρός, κομμουνιστής Μαρξιστής-Λενινιστής επαναστάτης, ένας από τους αρχηγούς των ανταρτών στην Κούβα και πολιτικός (!!)... γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928, στο Rosario (Ροζάριο) της Santa Fe, στην Αργεντινή και δολοφονήθηκε από το παρακράτος του ιμπεριαλισμού τη CIA, δια χειρός Μάριο Τεράν, σαν σήμερα στις 8 προς 9 Οκτώβρη 1967, στη La Higuera, της Santa Cruz, (Λα Ιγκέρα), της Βολιβίας. Θα ήταν αν ζούσε δυο χρόνια μικρότερος από τον Fidel...



Θρύλος της επανάστασης στην Κούβα - ομόψυχος σύντροφος και συναγωνιστής του Φιντέλ Κάστρο, ήρωας όλων των λαών της "America Latina", ο Αργεντίνος διεθνιστής έγινε με το θαυμαστό, από χώρα σε χώρα, αγώνα του και με τη θυσία του, παγκόσμιο και διαχρονικό σύμβολο των επαναστάσεων - του παρελθόντος και του μέλλοντος - για το σοσιαλισμό, όπου Γης.

Της επανάστασης του ανθρώπου για την κοινωνία του Ανθρώπου. Μιλάμε, για το πρώτο παιδί του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της Σέλια ντε λα Σέρνα, που μικρό οι δικοί του τον φώναζαν χαϊδευτικά Τετέ και έγινε ο λατρευτός, κάθε αγωνιζόμενου και οραματιζόμενου ανθρώπου και λαού με το ψευδώνυμο Τσε (παραλλαγή του Τετέ).
Τσε, που πάει να πει στη ...γλώσσα της καρδιάς  (λέξη που δανείστηκε η αργεντίνικη γλώσσα από τη γλώσσα των Ινδιάνων Γκουαρανί) κάτι σαν "δικέ μου". Κι αλήθεια, λέμε Τσε και είναι σα να λέει ο καθένας μας είναι "δικός μου", "δικός σου", "δικός τους", "δικός ΜΑΣ", και τον βλέπουμε παντοτινό και ...αρρενωπά πανώριο

Μα, αυτό δεν αρκεί. Η ψυχή λαχταρά να ζωντανέψει και η μορφή του. Να κατακλύσει νου και αισθήματα. Να αναζωογονήσει τα "ανατρεμμένα" σε πολλούς σήμερα οράματα. Να δει το λαμπερό χαμόγελό του.
«Τι σημασία έχει αν μας βρει ο θάνατος; Σημασία έχει ότι η κραυγή μας θα ακουστεί και ένα άλλο χέρι θα βρεθεί για να πάρει το όπλο μας, και άλλοι άνθρωποι θα ξεσηκωθούν για να πιάσουν το τραγούδι, για να ακουστεί η καινούργια κραυγή του πολέμου και της νίκης»
Ο ασθματικός, με την κλονισμένη υγεία που έφηβος έπαιζε ράγκμπι και ποδόσφαιρο, έστω κι αν κάποιες φορές οι πνεύμονές του τον υποχρέωναν να εγκαταλείψει το γήπεδο που διάσχισε όλη την Κούβα και μπήκε νικητής στην Αβάνα, παρά τα υπουργεία που ανέλαβε και τις διακρίσεις στην κοινωνία σαν αξιωματούχος του λαού και του ΚΚ της Κούβας αισθανόταν την ανάγκη μετά την καθημερινή πολιτική δουλειά να συνεχίζει με τα ζαχαροκάλαμα, μένοντας για πάντα ο ίδιος και μοναδικός Τσε

Υπήρξε  το σύμβολο του ελεύθερου ανθρώπου του κομμουνιστή, που εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη στη Βολιβία, έγινε η σημαία ενός αγώνα, που θα διαρκέσει για όσο στον κόσμο η κοινωνική αδικία και ανισότητα θα εξακολουθεί το έργο της.
Έγινε και έζησε σαν κομαντάντε ενάντια σε αυτήν την αδικία, που μπήκε στο πάνθεο εκείνων που μετέτρεψαν το θάνατο σε αναγκαίο σκαλοπάτι για τη ζωή.
 «Δεν είμαι libertador (απελευθερωτής) Δεν υπάρχουν libertadores. Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους», έλεγε και πριν το τελευταίο του ταξίδι, «Νιώθω και πάλι στις φτέρνες μου τα πλευρά του Ροσινάντη. Ξαναπαίρνω τους δρόμους με την ασπίδα στο χέρι»...  

Ο Φιντέλ στον επικήδειο "en la velada solemne en memoria del comandante Εrnesto Che Guevara, en la plaza de la revolucion, el 18 de octubre de 1967" είπε... εκείνο το "Puede haber influido profundamente en su conducta la idea de que los hombres tienen un valor relativo en la historia, la idea de que las causas no son derrotadas cuando los hombres caen y la incontenible marcha de la historia no se detiene ni se detendrá ante la caída de los jefes." 
«Οι άνθρωποι έχουν μία σχετική αξία στην Ιστορία. Η ιδέα ότι δεν νικιέται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της Ιστορίας δεν σταματά ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών».

Όλη η ομιλία του Κάστρο εδώ
(http://www.cuba.cu/gobierno/discursos/1967/esp/f181067e.html)

Hasta Siempre
(guajira)
__________________



Aprendimos a quererte,
desde la histórica altura,
donde el sol de tu bravura
le puso cerco a la muerte.

Aquí se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
Comandante Che Guevara.

Tu mano gloriosa y fuerte
sobre la historia dispara,
cuando todo Santa Clara
se despierta para verte.

Aquí se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
Comandante Che Guevara.

Vienes quemando la brisa
con soles de primavera
para plantar la bandera
con la luz de tu sonrisa

Aquí se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
Comandante Che Guevara.

Tu amor revolucionario
te conduce a nueva empresa,
donde espera la firmeza
de tu brazo libertario.

Aquí se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
Comandante Che Guevara.

Seguiremos adelante
como junto a ti seguimos
y con Fidel te decimos:
«¡Hasta siempre Comandante!»

Aquí se queda la clara,
la entrañable transparencia
de tu querida presencia,
Comandante Che Guevara.
Εσύ που ανάβεις τ’ αστέρια
Της μνήμης φτιάχνεις τον χάρτη
Και περνάς μέσα απ’ την στάχτη
Την ελπίδα σ’ άλλα χέρια!
Comandante Che Guevara.

31 Αυγούστου 2016

Patria o Muerte! Socialismo o muerte! VENCEREMOS!



Patria o Muerte! Η διαφορά ταξικού και αστικού πατριωτισμού 

 “…τούτη η καινούργια κατάσταση μιας ηπείρου, της Αμερικής, ενσαρκώνεται και συνοψίζεται στην κραυγή που εκφωνούν κάθε μέρα οι μάζες μας σαν αδιαμφισβήτητη  απόδειξη της απόφασης τους να αγωνιστούν, απόφασης που παραλύει το οπλισμένο χέρι του επιδρομέα. Τούτη η κραυγή ακούγεται, κατανοείται και υποστηρίζεται απ’ όλους τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα από το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης. Τούτη η κραυγή είναι: ΠΑΤΡΙΔΑ ‘Η ΘΑΝΑΤΟΣ!”.

Έτσι έκλεινε την ομιλία του στη 19η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στις 11 Δεκέμβρη 1964, ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Το επιφώνημα «Πατρίδα ή Θάνατος» (Patria o Muerte), που ιστορικά έχει τις ρίζες του στον αντιαποικιακό πόλεμο του 1847 των μεξικανών επαναστατών ενάντια στις ΗΠΑ, συνδέθηκε άρρηκτα με την κουβανική Επανάσταση τη δεκαετία του 1960. Μια σειρά δημόσιων ομιλιών, τόσο του Τσε όσο και του Φιντέλ Κάστρο, καταλήγουν με την εν λόγω φράση η οποία συνόψιζε τον αντι-ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της σοσιαλιστικής Επανάστασης στην Κούβα. Την τελευταία εικοσαετία, η ίδια φράση επανήλθε στο προσκήνιο του δημόσιου λόγου από τη λατινοαμερικανική αριστερά, κυρίως κατά τη μπολιβαριανή επανάσταση του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα.

Ωστόσο, το Patria o Muerte υπήρξε αντικείμενο αισχρής διαστρέβλωσης και πατριδοκαπηλείας από εθνικιστικούς και ακροδεξιούς κύκλους. Ακόμη και η ναζιστική-εγκληματική Χρυσή Αυγή κυκλοφόρησε έντυπο της το 2001 («Ο έλληνας εργάτης») με πρωτοσέλιδο τον Τσε και το σύνθημα «Πατρίδα ή Θάνατος» (βλ.φωτό). Στο ίδιο πλαίσιο, η φασιστική ιταλική οργάνωση CasaPound- «συναγωνιστές» των ναζί χρυσαυγιτών- έχει διοργανώσει εκδηλώσεις με τίτλο «ο άλλος Τσε» όπου επιχειρεί να παρουσιάσει τον αργεντινοκουβανό κομμουνιστή επαναστάτη ως… «εθνικιστή»¨!!.

Τα πάσης φύσεως φασιστοειδή σκόπιμα διαστρεβλώνουν το σύνθημα «Πατρίδα ή Θάνατος», παρουσιάζοντας το τάχα ως φράση με «εθνικιστικό» περιεχόμενο, προκειμένου να συκοφαντήσουν τον προλεταριακό διεθνισμό. Παλιά μου τέχνη κόσκινο είναι βέβαια τέτοιου είδους χυδαίες λαθροχειρίες για τα μαντρόσκυλα του Κεφαλαίου…

Ασφαλώς, το νόημα που έδιναν στη λέξη «πατρίδα» ο Ερνέστο Γκεβάρα και οι κουβανοί κομμουνιστές είναι στον αντίποδα της ερμηνείας της πατρίδας από την αστική τάξη και τα χρυσαυγίτικα φερέφωνα της. Στις ταξικές κοινωνίες ο «πατριωτισμός» έχει ταξικό χαρακτήρα και περιεχόμενο, δεδομένου ότι κάθε κοινωνική τάξη εκφράζει την στάση της απέναντι στην πατρίδα μέσα από τα ειδικά της συμφέροντα. Υπάρχει ο ταξικός, υπάρχει και ο αστικός πατριωτισμός.

«Η πατρίδα, δηλαδή το δοσμένο πολιτικό, πολιτιστικό και κοινωνικό περιβάλλον, είναι ο πιο ισχυρός παράγοντας στην ταξική πάλη του προλεταριάτου», σημείωνε ο Λένιν και πρόσθετε πως το «προλεταριάτο δεν μπορεί να αντιμετωπίζει με αδιαφορία και απάθεια τις πολιτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές συνθήκες της πάλης του, συνεπώς δεν μπορεί να του είναι αδιάφορη και η τύχη της χώρας του. Μα η τύχη της χώρας του δεν μπορεί να τον ενδιαφέρει παρά στο βαθμό που αφορά την ταξική πάλη, και όχι εξαιτίας κάποιου αστικού «πατριωτισμού, που είναι τελείως ανάρμοστος να προφέρεται από χείλια σοσιαλδημοκρατών». (Λένιν, «Απαντα», τ. 17, σελ. 194).

Ο αστικός πατριωτισμός- αυτός που προωθούν και τα χρυσαυγιτοειδή- είναι συνιφασμένος με τα κέρδη του κεφαλαίου. Για τους κεφαλαιοκράτες και τους πάσης φύσεως πραιτωριανούς τους, οι έννοιες «πατρίδα» και «έθνος» υπάρχουν στο βαθμό που διευκολύνουν τη διαιωνιση τους ως ταξη εκμεταλλευτών. «Το κεφάλαιο», γράφει ο Λένιν, «θέτει τη διαφύλαξη της συμμαχίας των καπιταλιστών όλων των χωρών ενάντια στους εργαζόμενους πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας, του λαού και από ο,τιδήποτε άλλο».


«Είμαι Κουβανός και Αργεντινός συγχρόνως, και, αν δεν προσβάλλονται οι λαμπρές εξοχότητες των Λατινοαμερικανών εκπροσώπων, νιώθω τόσο πατριώτης Λατινοαμερικάνος, από οποιαδήποτε χώρα της Λατινικής Αμερικής, όσο κανένας άλλος, και την ώρα που θα είναι αναγκαίο είμαι διατεθειμένος να δώσω τη ζωή μου για την απελευθέρωση οποιασδήποτε από τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, χωρίς να ζητήσω τίποτα από κανέναν, χωρίς να απαιτήσω τίποτα, χωρίς να εκμεταλλευτώ κανέναν».
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, Ομιλία στη ΓΣ του ΟΗΕ, 11/12/1964.


Το σύνθημα Patria o Muerte του Τσε και των κουβανών επαναστατών είχε αμιγώς ταξικό πρόσιμο, άρρηκτα δεμένο με τις αρχές και αξίες του προλεταριακού διεθνισμού. Στη λέξη «πατρίδα» (patria) αντικατοπτρίζονταν η πατρίδα του προλεταριάτου και της φτωχής αγροτιάς- η πατρίδα με την ταξική και όχι με την αστική έννοια του όρου, η πατρίδα της σοσιαλιστικής επανάστασης και όχι η πατρίδα-προτεκτοράτο της δικτατορίας Μπατίστα.
Η εννοιολογική σημασία της «πατρίδας» στο λόγο του Γκεβάρα ταυτίζεται με την ερμηνεία που έδινε στον όρο πατριωτισμός, σχεδόν μια δεκαετία πριν σε μια άλλη γωνιά της γης,  ένας άλλος σπουδαίος κομμουνιστής, ο Ν. Μπελογιάννης απευθυνόμενος στους κατηγόρους του: «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας… Ακριβώς αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο… και, όταν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας… Ετσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας» (Από τη δεύτερη απολογία, Φλεβάρης 1952).
Και πράγματι, με την «καρδιά και το αίμα τους» απέδειξαν ανιδιοτελώς τον ταξικό τους πατριωτισμό εκατομμύρια κομμουνιστές και κομμουνίστριες στο διάβα της ιστορίας: από τους μπολσεβίκους της Οκτωβριανής Επανάστασης μέχρι τους εθελοντές μαχητές του ισπανικού εμφυλίου και από την αντιφασιστική εποποιία του Κόκκινου Στρατού μέχρι τον ηρωϊκό αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.




«Εμείς αγαπάμε τη γλώσσα μας και την πατρίδα μας. Εμείς πονάμε περισσότερο από κάθε άλλον, όταν βλέπουμε και αισθανόμαστε σε τι βία, καταπίεση και εξευτελισμό υποβάλλουν την όμορφη πατρίδα μας. Είμαστε γεμάτοι από αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας, γιατί και το μεγαλορωσικό έθνος δημιούργησε επαναστατική τάξη, γιατί και αυτό απέδειξε ότι είναι ικανό να δώσει στην ανθρωπότητα μεγάλα πρότυπα αγώνα για την ελευθερία και το σοσιαλισμό».
Βλ. Ι. Λένιν, «Απαντα», τ. 26, σελ. 105.





Αυτός ο πατριωτισμός- ο ταξικός πατριωτισμός του παγκόσμιου «έθνους» της εργατικής τάξης- συνοψίζεται στο σύνθημα Patria o Muerte. Ένας πατριωτισμός που έχει ως σημείο αναφοράς και πάλης την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι την εκμετάλλευση της ανθρώπινης ανάγκης.