Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1940 ως ηθοποιός, αλλά σύντομα άρχισε να γράφει σενάρια για τον κινηματογράφο, το θέατρο και το ραδιόφωνο, πριν στραφεί στην παραγωγή και τη σκηνοθεσία στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Ο ίδιος περιέγραψε ως εξής _ωμά και χωρίς περιστροφές (ένα από) τα μυστικά της επιτυχίας στην κινηματογραφική βιομηχανία: “Για κάποιον που θέλει να εξασκήσει την τέχνη του σε αυτήν την επιχείρηση, το μόνο που μπορεί να ελπίζει, όπως στο S.O.B. λέω, κρατάει τα όπλα του, κάνει τους συμβιβασμούς που πρέπει και ελπίζει ότι κάπου στην πορεία θα αποκτήσει μερικούς καλούς φίλους που καταλαβαίνουν. Και έχεις μισή συνείδηση.
Οι πιο γνωστές ταινίες του περιλαμβάνουν το Breakfast at Tiffany's (1961), Days of Wine and Roses (1962), A Shot in the Dark (1964), The Great Race (1965), 10 (1979), Victor/Victoria (1982), Blind Date (Ραντεβού στα τυφλά _1987) και η εξαιρετικά επιτυχημένη σειρά ταινιών Pink Panther (ο Ροζ πάνθηρας) με τον αμίμητο βρετανό ηθοποιό Peter Sellers. Συχνά θεωρούμενος ως πρωτίστως σκηνοθέτης κωμωδιών, σκηνοθέτησε επίσης πολλές δραματικές, μιούζικαλ και αστυνομικές ταινίες. Στα τέλη της καριέρας του, ασχολήθηκε κυρίως με το θέατρο (σενάριο, παραγωγή και σκηνοθεσία).
Το 2004, έλαβε ένα Τιμητικό Βραβείο Όσκαρ ως “αναγνώριση της γραφής του, της σκηνοθεσίας και της παραγωγής ενός εκπληκτικού έργου για την οθόνη”.
Πρώιμα χρόνια
Γεννημένος στην Tulsa της Οκλαχόμα, ήταν γιος του Donald και της Lillian (née Grommett) Crump (1897–1992). Σε μια συνέντευξη με τον Andre Previn, ο Edwards ισχυρίστηκε ότι ήταν απόγονος του William Blake, ενώ ο πατέρας του φέρεται να άφησε την οικογένεια πριν γεννηθεί και η μητέρα του παντρεύτηκε ξανά, με τον Jack McEdward, που έγινε πατριός του. Ο McEdward ήταν γιος του J. Gordon Edwards, σκηνοθέτη του βωβού κινηματογράφου, και το 1925, μετακόμισε την οικογένεια στο Λος Άντζελες και έγινε διευθυντής παραγωγής ταινιών. Σε μια συνέντευξη στο The Village Voice το 1971, ο Blake Edwards είπε ότι «πάντα ένιωθε αποξενωμένος, αποξενωμένος από τον πατέρα μου, τον Jack McEdward». Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο του Μπέβερλι Χιλς ο Μπλέικ άρχισε να εργάζεται ως ηθοποιός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Έντουαρντς περιγράφει ως εξής αυτή την περίοδο: Δούλεψα με τους καλύτερους σκηνοθέτες – Ford, Wyler, Preminger – και έμαθα πολλά από αυτούς. Αλλά δεν ήμουν πολύ συνεργάσιμος ηθοποιός. Ήμουν ένα παιχνιδιάρικο, έξυπνο παιδί. Ίσως ακόμη κι εγώ να έδειχνα ότι ήθελα να δώσω, όχι να πάρω, κατεύθυνση. Υπηρέτησε στην Ακτοφυλακή των κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου υπέστη σοβαρό τραυματισμό στην πλάτη.
Το ντεμπούτο του Έντουαρντς ως σκηνοθέτης έγινε το 1952 στο τηλεοπτικό πρόγραμμα Four Star Playhouse, ενώ την τηλεοπτική σεζόν 1954–1955, ο ενώθηκε με τον Richard Quine για να δημιουργήσουν την πρώτη τηλεοπτική σειρά του Mickey Rooney “το Σόου του Μίκυ Ρούνεϊ: Hey, Mulligan _Γεια, Μάλιγκαν”. Τα σκληρά σενάρια ιδιωτικών ντετέκτιβ του Έντουαρντς για τον Richard Diamond _Ιδιωτικός Ντετέκτιβ έγιναν η απάντηση του NBC στον Sam Spade και τον Philip Marlowe, αντανακλώντας το μοναδικό χιούμορ του Έντουαρντς, που δημιούργησε επίσης, έγραψε και σκηνοθέτησε την τηλεοπτική σειρά ντετέκτιβ Peter Gunn του 1958–61, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Craig Stevens, με μουσική του Henry Mancini. Την επόμενη χρονιά, παρήγαγε τον Mr. Lucky, μια σειρά περιπέτειας στο CBS με πρωταγωνιστές τους John Vivyan και Ross Martin. Η σχέση του Mancini με τον Έντουαρντς συνεχίστηκε στην κινηματογραφική του δουλειά, συμβάλλοντας σημαντικά στην επιτυχία τους.
.JPG)
Οι πιο δημοφιλείς ταινίες του Έντουαρντς ήταν κωμωδίες, με αξιοσημείωτη εξαίρεση το μελόδραμα Days of Wine and Roses. Η πιο δυναμική και επιτυχημένη συνεργασία του ήταν με τον Peter Sellers σε έξι ταινίες της σειράς Pink Panther, ενώ σκηνοθέτησε αργότερα την κωμωδία 10 με τον Dudley Moore και την Bo Derek.
Operation Petticoat _
“Μεσοφόρι”
Επιχείρηση Κομπινεζόν 1959
Ήταν η πρώτη ταινία μεγάλου προϋπολογισμού του Έντουαρντς ως σκηνοθέτη. Πρωταγωνιστούσαν Cary Grant και Tony Curtis, έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία της δεκαετίας για τα Universal [Studios] και έκανε τον Edwards αναγνωρισμένο σκηνοθέτη.
Breakfast at Tiffany's (1961)
Το Breakfast at Tiffany's, βασισμένο στη νουβέλα του Truman Capote, πιστώνεται ότι τον καθιέρωσε ως «καλτ φιγούρα» με πολλούς κριτικούς. Ο Andrew Sarris το αποκάλεσε τη σκηνοθετική έκπληξη του 1961 και έγινε «ρομαντικός λίθος» για τους φοιτητές στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Days of Wine and Roses (1962)
Το “Μέρες Κρασιού και Λουλουδιών”, μια σκοτεινή ψυχολογική ταινία για τις επιπτώσεις του αλκοολισμού σε έναν παλαιότερα ευτυχισμένο γάμο, με πρωταγωνιστές τους Jack Lemmon και Lee Remick, έχει περιγραφεί ως _ίσως “το πιο αδυσώπητο φυλλάδιο ενάντια στο ποτό που έχει δημιουργήσει ακόμα το Χόλιγουντ, πιο απαισιόδοξο από το Χαμένο Σαββατοκύριακο του Billy Wilder”. Η ταινία έδωσε άλλη μια σημαντική ώθηση στη φήμη του Έντουαρντς ως σημαντικού σκηνοθέτη.
Darling Lili _Αγαπημένη Λίλη (1970)
Σύμφωνα με τον κριτικό George Morris, η Ντάρλινγκ Λίλι “συνθέτει κάθε σημαντικό θέμα του Έντουαρντ: την εξαφάνιση της γενναιοδωρίας και της τιμής, την ένταση μεταξύ της εμφάνισης και της πραγματικότητας και τη συναισθηματική, πνευματική, ηθική και ψυχολογική διαταραχή” σε έναν τέτοιο κόσμο. Ο Έντουαρντς χρησιμοποίησε πολύπλοκες τεχνικές κινηματογράφησης, συμπεριλαμβανομένων των ζουμ σε μεγάλες λήψεις, της παρακολούθησης και της παραμόρφωσης εστίασης, με εξαιρετικό αποτέλεσμα. Ωστόσο, η ταινία απέτυχε άσχημα με τους περισσότερους κριτικούς αλλά και στο box office. Παρά το κόστος των 17 εκατομ$, λίγοι θεατές το είδαν και δεν εντυπωσιάστηκαν, φέρνοντας (είπαν κάποιοι) την Paramount Pictures στα όρια της οικονομικής κατάρρευσης και έγινε παράδειγμα «αυτοεπιεικούς υπερβολής» στη δημιουργία ταινιών «που κατέστρεφε το Χόλιγουντ» (σσ. όπως ακριβώς γράφτηκε). Θυμίζουμε πως η μεγάλη σταρ του Darling Lili, Julie Andrews, είχε παντρευτεί τον Edwards το 1969.
Ο Έντουαρντς σκηνοθέτησε επίσης το μεγαλύτερο μέρος της κωμικής σειράς The Pink Panther, στην πλειονότητα με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς ως τον ανίκανο επιθεωρητή Clouseau (Κλουζό). Η σχέση μεταξύ του σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή θεωρήθηκε γόνιμη αλλά πολύπλοκη με πολλές διαφωνίες κατά τη διάρκεια της παραγωγής. Σε διάφορες στιγμές της σχέσης τους με την ταινία, περισσότερες από μία φορές ορκίστηκε πως “με τον Sellers τέρμα” …του ήταν πολύ δύσκολο ως αδύνατο να σκηνοθετήσει, ωστόσο, στα τελευταία του χρόνια, παραδέχτηκε ότι η συνεργασία μαζί του “ήταν συχνά ακαταμάχητη”: “Κάναμε κλικ στην κωμωδία και ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε ο ένας τον άλλον γιατί και οι δύο είχαμε τόσο μεγάλο σεβασμό γι' αυτήν. Είχαμε επίσης την ικανότητα να βρίσκουμε αστεία πράγματα και εξαιρετικές καταστάσεις που έπρεπε να εξερευνηθούν... σε αυτή την εξερεύνηση συχνά θα υπήρχαν διαφωνίες. Αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ σε εκείνες τις στιγμές που κάναμε γκέλα. Και αν με ρωτάτε ποιος συνέβαλε περισσότερο σε αυτά τα πράγματα, δεν θα μπορούσε να συμβεί αν δεν συμμετείχαμε κι οι δύο, παρόλο που δεν ήταν πάντα χαρούμενο”.
Πέντε από αυτές τις ταινίες περιελάμβαναν Edwards και Sellers στο πρωτότυπο υλικό. Αυτές οι ταινίες είναι οι The Pink Panther (1963), A Shot in the Dark (Λαγωνικό 24 καρατίων _964), The Return of the Pink Panther (Η επιστροφή _1975), The Pink Panther Strikes Again (Ο Ροζ Πάνθηρ ξαναχτυπά _1976) και Revenge of the Pink Panther (η εκδίκηση _1978). Το Inspector Clouseau του 1968 _η τρίτη ταινία της σειράς, γυρίστηκε χωρίς τη συμμετοχή του Edwards ή του Sellers. Οι ταινίες ήταν όλες πολύ κερδοφόρες: Η Επιστροφή του Ροζ Πάνθηρα, για παράδειγμα, κόστισε μόλις 2,5 εκατομ$, αλλά είχε εισπράξεις 100 εκατομ$, ενώ το The Pink Panther Strikes Again τα πήγε ακόμα καλύτερα.
Μετά τον θάνατο του Sellers το 1980, ο Έντουαρντς
σκηνοθέτησε τρεις ακόμη ταινίες του Ροζ Πάνθηρα. Το Trail of the Pink Panther (Στα ίχνη του …1982
_πολύ μέτρια) αποτελούνταν από αχρησιμοποίητο υλικό του The Pink Panther
Strikes Again καθώς κι από υλικό από προηγούμενες ταινίες. Το Curse of the Pink Panther (το φάντασμα του
_1983) και το Son of the (γιος του) Pink Panther (1993)
ήταν περαιτέρω προσπάθειες του Edwards να συνεχίσει τη σειρά χωρίς Sellers,
αλλά και οι δύο ταινίες ήταν μέτριες και τα πήγαν οικονομικά χάλια. Ο
Έντουαρντς αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του
«γιος του Ροζ Πάνθηρα».
Εκτός από τις ταινίες Pink Panther, σκηνοθέτησε τον Sellers
στην κωμωδία The Party (το
πάρτι)
Στυλ βωβού φιλμ
Έχοντας μεγαλώσει στο Χόλιγουντ, θετός γιος διευθυντή
παραγωγής στούντιο και θετός εγγονός σκηνοθέτη βωβού κινηματογράφου, ο
Έντουαρντς είχε παρακολουθήσει τις ταινίες των μεγάλων κωμικών της βωβής
εποχής, συμπεριλαμβανομένων των Charlie Chaplin, Buster Keaton, Harold Lloyd
και Laurel - Hardy. Αυτός και ο Πίτερ Σέλερς εκτίμησαν και κατανοούσαν τα στυλ
κωμωδίας στις βωβές ταινίες και προσπάθησαν να τα αναδημιουργήσουν στη δουλειά
τους μαζί. Μετά την τεράστια επιτυχία τους με τις δύο πρώτες ταινίες του Pink
Panther, The Pink Panther (1963) και A Shot in the Dark (1964), οι οποίες
διασκεύασαν πολλές πτυχές του βωβού φιλμ, συμπεριλαμβανομένου του slapstick
προσπάθησαν να εξελίξουν στο The Party (1968).
(σσ. κωμωδία βασισμένη σε εσκεμμένα αδέξιες ενέργειες και χιουμοριστικά
ενοχλητικά γεγονότα _"slapstick humour" _χαλαρό χιούμορ που λένε οι
άγγλοι, επίσης slapstick τα δύο εύκαμπτα κομμάτια ξύλου ενωμένα μεταξύ τους στο
ένα άκρο, που χρησιμοποιείται από κλόουν και στην παντομίμα παράγοντας
χαρακτηριστικό δυνατό θόρυβο).
Η ταινία λατρεύτηκε και ορισμένοι κριτικοί και θαυμαστές τη
θεωρούσαν “αριστούργημα στο πνεύμα της βωβής κωμωδίας” (περιλάμβανε από
ελάχιστους ως καθόλου) διαλόγους.
(δυο λόγια, απλά για την ιστορία) Ο Έντουαρντς παντρεύτηκε αρχικά την ηθοποιό Patricia Walker (Πατρίσια Γουόκερ _το 1953 _χώρισαν το 1967) και απέκτησαν δύο παιδιά, την ηθοποιό Τζένιφερ Έντουαρντς και τον ηθοποιό-σεναριογράφο-σκηνοθέτη Τζέφρι Έντουαρντς. Η Walker εμφανίστηκε στην κωμωδία All Ashore (1953), για την οποία ο Edwards ήταν ένας από τους σεναριογράφους. Ο Έντουαρντς ονόμασε επίσης μια από τις εταιρείες παραγωγής ταινιών του, την Patricia Productions, Incorporated, προς τιμήν της. Ο δεύτερος γάμος του (παντρεμένοι 41 χρόνια, από το 1969 μέχρι τον θάνατό του το 2010), ήταν με την ταλαντούχα Julie Andrews _Τζούλι Άντριους, όντας και πατριός της Έμμα, (από τον προηγούμενο γάμο της Τζούλι). Στη 10ετία του 1970, υιοθέτησαν δύο Βιετναμέζες την Amy Leigh (αργότερα γνωστή ως Amelia) το 1974 και την Joanna Lynne το 1975.
Υγεία: Ο Έντουαρντς περιέγραψε τον 15χρονο αγώνα του με το illness chronic fatigue syndrome (σύνδρομο χρόνιας κόπωσης) στο ντοκιμαντέρ I Remember Me (2000).
.JPG) |
| Julie Andrews στο Victor_Victoria (1995) |
Θάνατος: “έφυγε” 88+ χρόνων, στις 15-Δεκ- 2010, από επιπλοκές πνευμονίας στο Κέντρο Υγείας του Αγίου Ιωάννη στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια.
Ο αμερικανός συγγραφέας ταινιών Τζορτζ Μόρις έγραψε “Ήταν δύσκολο για πολλούς κριτικούς να αποδεχτούν τον Blake Edwards ως κάτι περισσότερο από έναν δημοφιλή διασκεδαστή. Οι επικριτές του αναγνωρίζουν την τυπική του δεξιότητα, αλλά λυπούνται για την απουσία εμβάθυνσης στις ταινίες του. Οι ταινίες του είναι λείες και γυαλιστερές, αλλά οι γυαλιστερές επιφάνειές τους αντικατοπτρίζουν με μεγάλη ακρίβεια τις αξίες μιας χρήσης της σύγχρονης ζωής”.
Άλλοι, ωστόσο, τον αναγνώρισαν περισσότερο για τα σημαντικά του επιτεύγματα σε διάφορες περιόδους της καριέρας του. Ο Βρετανός κριτικός κινηματογράφου Peter Lloyd, για παράδειγμα, τον περιέγραψε (1971), ως «τον καλύτερο σκηνοθέτη που εργάζεται στον αμερικανικό εμπορικό κινηματογράφο αυτή τη στιγμή». Οι βιογράφοι του, William Luhr και Peter Lehman σε μια συνέντευξη το 1974, μίλησαν για «τον καλύτερο Αμερικανό σκηνοθέτη που εργάζεται αυτή την εποχή». Αναφέρονται ιδιαίτερα στο Pink Panther's Clouseau, που αναπτύχθηκε με τις κωμικές δεξιότητες του Peter Sellers ως χαρακτήρας «απόλυτα συνεπής» με την «παράλογη άποψη του για τον κόσμο, γιατί δεν πιστεύει σε τίποτα και προσαρμόζεται συνεχώς». Ο κριτικός Stuart Byron αποκαλεί τις δύο πρώτες ταινίες του Pink Panther «δύο από τις καλύτερες κωμωδίες που έχει κάνει ποτέ ένας Αμερικανός». Δημοσκοπήσεις που έγιναν εκείνη την εποχή έδειξαν ότι το όνομά του, ως σκηνοθέτης, ήταν ένα σπάνιο «εμπορεύσιμο εμπόρευμα» στο Χόλιγουντ.
Ο ίδιος ο Έντουαρντς περιέγραψε ως εξής ένα από τα μυστικά της επιτυχίας στην κινηματογραφική βιομηχανία _το επαναλαμβάνουμε, όχι απλά σαν σημείο γραφής, αλλά κυρίως γιατί πρόκειται -ανεξάρτητα από τις επιμέρους ικανότητές του για έναν άνθρωπο της 7ης τέχνης κατεξοχήν εμπορικό, που μέσα στις καλές ταινίες του υπάρχει και αρκετή "σαββούρα": Για κάποιον που θέλει να εξασκήσει την τέχνη του σε αυτήν την επιχείρηση, το μόνο που μπορεί να ελπίζει, όπως στο S.O.B. λέω, κρατάει τα όπλα του, κάνει τους συμβιβασμούς που πρέπει και ελπίζει ότι κάπου στην πορεία θα αποκτήσει μερικούς καλούς φίλους που καταλαβαίνουν. Και έχεις μισή συνείδηση.
.jpg)
Φιλμογραφία
 |
| Blake Edwards + Julie Andrews 1973 |
.JPG) |
| Blake Edwards +Haskell Wexler Ένας άνδρας για όλες τις γυναίκες (1983) |
 |
Great Race Blake Edwards + Jack Lemmon Peter Falk 1964_Warner Bros. |
· 1948 Panhandle _Επαιτώ
· 1949 Stampede _Πανικός
· 1952 Απενεργοποίηση ήχου + Rainbow “Round My Shoulder” ουράνιο τόξο
· 1953 All Shore + Cruisin Down the River (Κρουαζιέρα στο ποτάμι)
· 1954 Drive a Crooked Road Οδηγήστε (σε) έναν στραβό δρόμο + The Atomic Kid
· 1955 Bring Your Smile Along (Φέρτε το χαμόγελό σας) + Η αδελφή μου Eileen
· 1956 He Laughed Last (γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος)
· 1957 Mister Cory (Κύριε Κόρυ) + επιχείρηση Mad Ball (Τρελή Μπάλα)
· 1958 This Happy Feeling (Αυτό το χαρούμενο συναίσθημα) + The Perfect Furlough (Τέλεια Άδεια απουσίας)
· 1959 Operation Petticoat (επιχείρηση Μεσοφόρι)
· 1960 High Time
· 1961 Πρωινό στο Tiffany's
· 1962 Experiment in Terror (Πείραμα στον Τρόμο) +
· Days of Wine and Roses (Μέρες κρασιού και τριαντάφυλλων) + The Couch No Story (χωρίς καναπέ, δεν υπάρχει ιστορία) +
· The Notorious Landlady (η διαβόητη σπιτονοικοκυρά)
· 1963 Soldier in the Rain (Στρατιώτης στη βροχή) + Ροζ Πάνθηρας (1)
· 1964 A Shot in the Dark
· 1965 The Great Race
· 1966 What Did You Do in the War, Daddy? (Τι έκανες στον πόλεμο, μπαμπά;)
· 1967 Gunn (και παραγωγός) + Waterhole No. 3 1968 The Party
· 1970 Darling Lili (Αγαπημένη Λίλη)
· 1971 Wild Rovers
· 1972 The Carey Treatment + (Ντοκιμαντέρ) Julie (Τζούλι)
· 1974 The Tamarind Seed
· 1975 The Return of the Pink Panther
· 1976 The Pink Panther Strikes Again
· 1978 Revenge of the Pink Panther
· 1979 10
· 1981 S.O.B.
· 1982 Victor/Victoria +Trail of the Pink Panther
· 1983 Curse of the Pink Panther + The Man Who Loved Women (Ο άντρας που αγαπούσε τις γυναίκες)
· 1984 City Heat + Micki & Maude
· 1986 A Fine Mess + That's Life! (αυτή είναι ζωή!)
· 1987 Blind Date (Ραντεβού στα τυφλά)
· 1988 Sunset
· 1989 Skin Deep
· 1991 Switch (Εναλλαγή)
· 1993 Son of the Pink Panther (και στο ραδιόφωνο)
.JPG) | |
|
.JPG) |
| Ο πάντα ξεχωριστός Herbert Lom στο Λαγωνικό 24 καρατίων (1964) |
· 1948 Hollywood Star Theatre
· 1949-1953 Richard Diamond, Ιδιωτικός Ντετέκτιβ
· 1949-1962 Αλήθεια, Johnny Dollar
· 1950-1952 The Lineup
·
1951
Broadway is My Beat
(…) +35
· 1995-1999 Victor/Victoria (παραγωγή Broadway και περιοδεία)
· 1999 Big Rosemary
· 2003 Scapegoat
Τηλεόραση
· 1952 Invitation Playhouse: Mind Over (επεισόδιο του "The Long Night")
· 1952-1954 Four Star Playhouse (σκηνοθεσία 5 επεισόδια, έγραψε 9)
· 1954 The Pepsi-Cola Playhouse + City Detective +
· The Lineup ("Cop Killer")
· 1955 The Mickey Rooney Show (33 επεισόδια) +
· The Star and the Story + The Jane Wyman Show
· 1956 Ford Television Theatre "The Payoff"
· 1957 Studio 57 ("Big Joe's Comin' Home")
· 1957-1960 Richard Diamond, Private Detective (4 επεισόδια)
· 1958-1961 Peter Gunn (σκηνοθεσία 10 επεισόδια).
· 1959-1960 Mr. Lucky (έγραψε και σκηνοθέτησε το επεισόδιο "The Magnificent Bribe")
· 1960-1961 Dante
· 1962 The Dick Powell Show (επεισόδιο "The Boston Terrier")
· 1992 Julie (7 επεισόδια)
· Τηλεοπτικές ταινίες
· 1954 Mike Hammer του Mickey Spillane
· 1962 Johnny Dollar
· 1969 The Monk
· 1984 The Ferret
· 1988 Justin Case
· 1989 Peter Gunn
-1.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
Βραβεύσεις
1982 Υποψήφιος Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για το Βίκτωρ/Βικτώρια
2003 Τιμητικό Βραβείου Ακαδημίας
1962 Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Σκηνοθεσίας για το The Days of Wine and Roses (υποψηφιότητα)
1959 Primetime Emmy Awards Εξαιρετικής Σκηνοθεσίας για Δραματική Σειρά Peter Gunn ήταν (υποψηφιότητα) για εξαιρετική γραφή για δραματική σειρά
Το 2004, ο Edwards έλαβε Τιμητικό Όσκαρ σωρευτικά για την κινηματογραφική του καριέρας. Όπως ανέφερε το Entertainment Weekly, «Ο επίτιμος νικητής του Όσκαρ Μπλέικ Έντουαρντς έκανε μια είσοδο αντάξια του Πίτερ Σέλερς σε μια από τις ταινίες του το Pink Panther: Ένας κασκαντέρ που έμοιαζε ακριβώς με τον Έντουαρντς οδήγησε αναπηρικό καροτσάκι με μεγάλη ταχύτητα πέρα από τις εξέδρες και έσκασε σε έναν τοίχο. Όταν ο 82+ σκηνοθέτης μπήκε και ξεσκονίστηκε σαν να είχε τρακάρει, είπε στον παρουσιαστή Τζιμ Κάρεϊ, «Μην αγγίζεις το Όσκαρ μου».
Το 1983, προτάθηκε για Όσκαρ Καλύτερου Σεναρίου καθώς και το βραβείο Καλύτερης Ξένης Ταινίας και Καλύτερου Ξένου Σεναρίου στη Γαλλία και την Ιταλία, αντίστοιχα για το Victor/Victoria. Το 1988, έλαβε το Βραβείο Creative Achievement από τα American Comedy Awards. Το 1991, ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame, το 1993, το βραβείο Preston Sturges (από το Guild Directors και το Writers Guild). Το 2000, το Βραβείο Contribution to Cinematic Imagery Award (συμβολής στην κινηματογραφική εικόνα) από το Σωματείο Καλλιτεχνικών Διευθυντών. Το 2002, το Laurel για το σεναριογραφικό επίτευγμα από το Writers Guild και το Special Edgar από τους The Mystery Writers of America για “επιτεύγματα σταδιοδρομίας”.
Μεταξύ 1962 και 1968, προτάθηκε έξι φορές για το βραβείο Golden Laurel καλύτερης σκηνοθεσίας ενώ το 1963, ο Έντουαρντς για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης σκηνοθεσία για το Days of Wine and Roses. Το 1962, βραβεύτηκε ακόμη μια φορά για το εξαιρετικό του Breakfast at Tiffany's “Πρωινό στο Τίφανι”. Το 1960 (Edgar) για το καλύτερο τηλεπαιχνίδι από τους Mystery Writers of America για τον Peter Gunn, ενώ νωρίτερα το 1959, για δύο βραβεία Primetime Emmy (καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης τηλεπαράστασης) για τον Peter Gunn Μεταξύ 1958 και 1983, προτάθηκε οκτώ φορές για το καλύτερο σενάριο από το Writers Guild και κέρδισε δύο φορές, για το The Pink Panther Strikes Again και το Victor/Victoria.
Πηγές
• "Receiving Honorary Oscar in 2004". Youtube 2012.
• • Weiss, Philip (1995). "Return of the Punk Panther". The New York Times Magazine. [...] Edwards's wife, Julie Andrews, said his birthday was [...]
• • Harmetz, Aljean (2010). "Blake Edwards, Prolific Comedy Director, πέθανε 88+". The New York Times.
• • BBC2 program 1987
• • "Blake Edwards". The Telegram. London: Telegraph.co.uk. 2012.
• • Wakeman, John (Ed.) World Film Directors Vol. 2. H.W. Wilson Co. (1988) pp. 302–310
• • Byron, Stuart (1971). "Confessions of a Cult Figure". Village Voice. p. 56.
• • Feiwell, Jill (2003). "Life Oscar to Edwards". Daily Variety.– via HighBeam Research.
• • Moody, Mike (2010). "Filmmaker Blake Edwards dies, aged 88". Digital Spy. Hachette Filipacchi (UK) Ltd.2010.
• • "Blake Edwards: Old School", 2010, Wayback Machine Directors Guild of America Quarterly, καλοκαίρι 2009.
• • Dave Kehr, International Dictionary of Films & Filmmakers – 2: Directors 3rd Ed. St. James Press (1997) pp. 291–294
• • Clips από το The Party. Youtube. 2009-2010-2012.
• • Emma Clifton (2014). "The real-life Trophy Wife". NZHerald.
• • Los Angeles Evening Citizen News from Hollywood, California, 1964. Newspapers.com.
• • The Pristine Princess – Adoption, Julie Andrews: People.com. 2010_2021.
• • Kevin Thomas (2002) Tarr's 'Harmonies' Is Involving Puzzle. Los Angeles Times.
• • William Luhr & Peter Lehman, Blake Edwards, Ohio University Press (1981)
• • Velvet Light Trap magazine, Fall, 1974
• • Blake Edwards, American director, dies aged 88. BBC News 2010.
• • EW Staff (2004)_"Blake Edwards had a memorable 2004 Oscars moment"_ Entertainment Weekly 2021
• • Senses of Cinema: Great Directors Critical Database
• • Blake Edwards στο IMDb
• • Blake Edwards στο TCM Movie Database
• • Blake Edwards στο AllMovie
• • Blake Edwards στο Internet Broadway Database
• • Encyclopedia of Oklahoma History and Culture – Blake Edwards,
• • My Day With Blake Edwards – Αφιέρωμα Steven Ameche
