Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας ο πετροπαιχνιδιάτορας

 

Δίας – Ήλιος κι αρματολάτης Αι – Λιας

Ο ήλιος ο ηλιάτορας | ο πετροπαιχνιδιάτορας | από την άκρη των ακρώ | κατηφοράει στο Ταίναρο…
Φωτιά 'ναι το πιγούνι του | χρυσάφι το πιρούνι του
(μιλάει ο ήλιος)
Ε σεις στεριές και θάλασσες | τ' αμπέλια κι οι χρυσές ελιές | ακούτε τα χαμπέρια μου | μέσα στα μεσημέρια μου
«Σ' όλους τους τόπους κι αν γυρνώ, μόνον ετούτον αγαπώ!»
Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος | να 'ν' ήμερος να 'ναι άκακος | λίγο φαΐ λίγο κρασί | Χριστούγεννα κι Ανάσταση (οι άνεμοι)
Άκου κι εμάς που μόλις εγυρίσαμε | νησιά και πολιτείες που γνωρίσαμε | Κρήτη και Μυτιλήνη Σάμο κι Iκαριά | Νάξο και Σαντορίνη Ρόδο Κέρκυρα
Σπίτια μεγάλα κι άσπρα σπίτια βουερά | πάνω στη μαύρη πέτρα πάνω στα νερά | Ξάνθη Θεσσαλονίκη Βέροια Καστοριά | Γιάννενα Μεσολόγγι Σπάρτη και Μυστρά | Καμπαναριά και στέγες μες στη συννεφιά | κι όλα μαζί μια λύπη και μιαν ομορφιά
             Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας, Οδυσσέα Ελύτη

Ο William Tyler Olcott έγραψε στο Sun Lore of All Ages (1914), ότι η λατρεία του ήλιου -ως ειδωλολατρική απαγορεύτηκε όταν ο Χριστιανισμός κέρδισε ως θρησκευτική οντότητα.
Αυτό έχει μια βάση, αλλά έμεινε στην προσπάθεια –εδώ μιλάμε για τον Ηλιάτορα και όχι για κανένα απολειφάδι…
Ο Μαρξ θυμίζουμε χαρακτήρισε τη θρησκεία «όπιο των λαών» θεραπαινίδα της κυρίαρχης τάξης και του εκάστοτε εποικοδομήματος, εναντίον των απανταχού καταπιεσμένων και κολασμένων.

Ο δίσκος Nebra sky ένα εκπληκτικό τεχνούργημα της Εποχής του Χαλκού ανακαλύφθηκε σε δάσος της πρώην DDR (Ανατολικής Γερμανίας) το 1999

Ο Μωυσής έλεγε στους Ισραηλίτες, «προσέξτε, μήπως όταν σηκώσετε τα μάτια σας στον ουρανό και να δείτε τον ήλιο, το φεγγάρι και όλα τα αστέρια, παρασυρθείτε και θα τραβήξετε μακριά λατρεύοντας τα πλάσματα που έκανε ο θεός σας» 
Ο Ιωσίας (σσ. βασιλιάς του Ιούδα 639-608 π.Χ.) κάνει λόγο για άρμα του ήλιου με φωτιές ενώ στην Παλμύρα του Λόρδου Ήλιου, πέρασε η Χαναναϊκή θεά του (γνωστή και ως «φακός των θεών») και κάπου παραδίπλα οι Akkadian, Shamash, Baal Shemesh, ο Ασσύριος Bel ο Τυριανός Baal –όλοι ήλιοι.

Οι αιγυπτιακοί λαοί λάτρεψαν τον Ρα-ήλιο, κυβερνήτη των ουρανών σαν πηγή ζωής, δύναμη και ενέργεια, φως και ζεστασιά, που έκανε τις καλλιέργειες να αυξάνονται κάθε εποχή και σύμφωνα με τον μύθο, ο ήλιος ταξιδεύει στους ουρανούς καθώς ο Ρα οδηγεί το άρμα του εκεί ψηλά.

Οι πρόγονοί μας Έλληνες τιμούσαν έναν Ήλιο -παρόμοιο με τον Ρα σε πολλές πτυχές του, το ίδιο και οι Ρωμαίοι.
Ο Όμηρος περιγράφει τον Ήλιο ως «δίνοντα φως τόσο στους θεούς όσο και στους ανθρώπους» και η λατρεία του κάθε χρόνο ήταν ένα εντυπωσιακό τελετουργικό με τεράστιο άρμα που τραβιέται από άλογα από την άκρη ενός γκρεμού προς τη θάλασσα.

Σε πολλούς ιθαγενείς αμερικανούς της Αμερικής, όπως οι Iroquois κά. ο ήλιος πολιτισμικά αναγνωρίστηκε ως πηγή ζωής και πολλοί –ακόμη σήμερα εξακολουθούν να εκτελούν χορό του κάθε χρόνο, ως ανανέωση του δεσμών του ανθρώπου με τη ζωή, τη γη και την άνοιξη. Στους μεσοαμερικανικούς πολιτισμούς, συνδέθηκε με τους βασιλιάδες: πολλοί διεκδικούσαν θεϊκά δικαιώματα λόγω της …άμεσης καταγωγής τους από τον ήλιο.
Ως μέρος της λατρείας του Μίθρα (θεός της ηθικής, της αλήθειας και της ακεραιότητας), οι πρώτες περσικές κοινωνίες γιόρταζαν την ανατολή του ήλιου κάθε μέρα και ένα υψηλότερα αξιώματα σε έναν Μιθραϊκό ναό ήταν αυτό του ηλιόδρομου.
Η λατρεία του ήλιου έχει επίσης βρεθεί σε βαβυλωνιακά κείμενα και σε πολλές ασιατικές θρησκευτικές λατρείες.
Μ’ άλλα λόγια, τα μόνα μέρη που δεν είναι κυρίαρχος –και αυτό με επιφύλαξη είναι ο βόρειος και νότιος πόλος (θα τα δούμε αυτά αναλυτικά παρακάτω) .

Σκεφτείτε πως στην κινεζική μυθολογία (και κοσμολογία-κοσμογονία), υπήρχαν αρχικά δέκα ήλιοι στον ουρανό, που ήταν όλοι αδελφοί και έπρεπε να αναδυθούν ένας κάθε φορά, σύμφωνα με την εντολή του αυτοκράτορα Jade, αλλά ήταν όλοι πολύ νέοι και τους άρεσε να χαζεύουνε.
Έτσι μόλις αποφάσισαν να πάνε στον ουρανό για να παίξουν, πήγαν όλοι μαζί και ο κόσμος κυριολεκτικά τσουρουφλίσθηκε και καταστράφηκαν οι σοδειές.
Και τότε –ευτυχώς εμφανίστηκε από το πουθενά ένας ήρωας με το όνομα Hou Yi, που τιμάται μέχρι σήμερα και έριξε με καταπληκτική ακρίβεια εννέα βέλη σώζοντας τους ανθρώπους και τη γη.

Ηλίας του José de Ribera 1638

Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή

Με ποιον όμως μπορούμε να ταξιδέψουμε στις ψηλές κορφές –εκεί που κάποτε κατοικούσε ο Ήλιος, όπου συναντιούνται θρύλοι, παραδόσεις, πολιτισμοί και θρησκείες αλλά και να αρμενίσουμε πλάι στους Λαιστρυγόνες, τους Κύκλωπες και το θυμωμένο Ποσειδώνα;
Και σαν ξεπέσαν οι θεοί - στη δική μας μυθολογία από την κορφή του Ολύμπου, και σε άλλες δοξασίες από τα σύννεφα, τα ψηλώματα των Ρωμαίων, τα φαράγγια της γης του Τόλκιν, τον Ρα της ερήμου ή τους πέντε ήλιους των Αζτέκων, όταν ο Ήλιος «σβήστηκε από το χάρτη» τι απέγινε το άρμα του;

Όταν μια αχνή αχτίνα έμεινε μόνο και –κατά τον νομπελίστα Salvatore Quasimodo … «trafitto da un raggio di sole ed è subito sera» -στη στιγμή απλώθηκε το μαύρο πέπλο;

Απ τα παλιά χρόνια πάντα εμφανίζεται ο «από μηχανής» («θεός», που όμως είναι άνθρωπος –στους λατίνους Deus ex machina). Στην αρχαία ελληνική τραγωδία, όταν τα προβλήματα και οι συγκρούσεις που βίωναν τα πρόσωπα του έργου οδηγούσαν σε αδιέξοδο, εμφανιζόταν αναπάντεχα στη σκηνή με τη βοήθεια κάποιου γερανού της εποχής.

Έτσι έγινε και με τον Ήλιο: όταν έσβησε στις κορυφές ανέβηκε ο προφήτης Ηλίας, έχτισε το εκκλησάκι του και παρέλαβε το φως –που χωρίς αυτό η ζωή θα ήταν ένα μαρτύριο και θα είχε μείνει μόνο το «εν αρχή ην ο φόβος»
Ετσι ο αρματολάτης Αϊ – Λιας των μεταχριστιανικών χρόνων έγινε ο έφορος των καιρικών φαινομένων, αυτός που ρυθμίζει τη βροχή, τη βροντή και τον κεραυνό.
Λέει μάλιστα ο λαός πως όταν αστράφτει και βροντά είναι ο αϊ-Λιάς που πάνω στο άρμα του κυνηγάει τους διαβόλους που θέλουν να μας κάνουν κακό.

Η συνήχηση Ήλιος – Ηλίας υπήρξε η γέφυρα εννοιών μεταξύ αρχαιότητας και χριστιανισμού. Ο Ήλιος με τη θεϊκή ιδιότητα στην αρχαιότητα ταυτιζόταν με το Δία, θεό, εκτός των άλλων, των μετεωρολογικών φαινομένων και γι’ αυτό προσαγορεύεται νεφεληγερέτης, Υέτιος και Κεραύνιος.
Ο προφήτης Ηλίας αντικατέστησε το Δία των αρχαίων μας προγόνων και τους ναούς του Ήλιου στις κορυφές των βουνών, όπου βρίσκονται τα εκκλησάκια του. Το Δία το νεφοκράτη, τον κύριο του ήλιου, αλλά και της αστραπής, της βροντής και των ανέμων, δηλαδή, το ρυθμιστή των καιρικών συνθηκών.
Μ’ αυτή του την ιδιότητα ο Δίας λατρευόταν στην αρχαία Ελλάδα την ίδια εποχή που γιορτάζεται και ο προφήτης Ηλίας, δηλαδή τις πρώτες μέρες του τελευταίου δεκαήμερου του Ιούλη, κατά τα λεγόμενα κυνικά καύματα. Η ιδιότητα του προφήτη Ηλία ως ρυθμιστή των καιρικών συνθηκών, ιδιότητα που την κληρονόμησε από το νεφεληγερέτη Δία, γίνεται φανερή, ανάμεσα σε άλλα, και από τις μετεωρολογικές παρατηρήσεις που γίνονται τη μέρα της γιορτής του.

Μωσαϊκό στη συναγωγή Beth Alpha, ο Ήλιος στο κέντρο με τα ζώδια και τις 4 εποχές

Ο προφήτης Ηλίας & Αι Λιας των θαλασσινών

Ο προφήτης Ηλίας –αντίθετα με ότι πιστεύουν πολλοί, είναι προχριστιανικός -έζησε τον 9π.Χ. αιώνα. Ο βίος και τα έργα του προσδίδουν χαρακτήρα Εβραίου εθνικού ήρωα, θεού του Ισραήλ. Το σύνθημά του ήταν «διωγμός κάθε ξένης θρησκείας και επαναφορά της λατρείας του Γιαχβέ» και η διδασκαλία του έκρυβε και την αντίδραση σε κάθε νεωτερισμό.
Σύμφωνα με το συναξάρι του ζούσε σε μια σπηλιά στην κορυφή του βουνού, άνοιγε και έκλεινε τους ουρανούς, διέσχιζε στα δύο τον Ιορδάνη, είχε τη δύναμη να κατεβάζει φωτιά από τον ουρανό και να σκοτώνει τους εχθρούς, να προκαλεί βροχή και, τέλος, ανελήφθη στους ουρανούς μέσα σε πύρινο άρμα.

Ο Αϊ – Λιας συνδέθηκε με τα βάσανα των θαλασσινών. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Αϊ-Λιας ήταν ναύτης που η θάλασσα προσπάθησε πολλές φορές να τον πνίξει. Βαρέθηκε τα ταξίδια και αποφάσισε να βρει ένα μέρος που να μην ξέρουν τι είναι θάλασσα και τι καράβι. Πήρε ένα κουπί στον ώμο και τράβηξε για τη στεριά και όποιον συναντούσε τον ρωτούσε τι είναι αυτό που κρατάει στα χέρια του. Κι όσο του απαντούσαν «κουπί», τραβούσε ψηλότερα. Προχώρησε, προχώρησε και κάποια στιγμή συνάντησε έναν τσοπάνη και τον ρώτησε τι ήταν αυτό που βαστούσε. Ο τσοπάνης το κοίταξε καλά - καλά και ύστερα του είπε «ξύλο είναι». Ο Αϊ – Λιας γέλασε ικανοποιημένος και έμεινε από τότε κοντά στους ανθρώπους των βουνών.
«Στένει ολόρθο το κουπί, χτίζει μια καλύβα και αποφασίζει να μείνει εκεί όλη του τη ζωή. Για τούτο τον Αγιο Ηλία τον βάνουν πάντα στα ψηλώματα» (Ανδρ. Καρκαβίτσας).

Ο μύθος αυτός έχει τις ρίζες του σε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά επεισόδια της Οδύσσειας, Ραψωδία Λ. Οταν ο Οδυσσέας, κατά τη συμβουλή της Κίρκης, αποφασίζει και κατεβαίνει στον Άδη για να συναντήσει την ψυχή του Τειρεσία και να μάθει τι να κάνει για να γλιτώσει από τα βάσανα και το άγριο κυνηγητό του Θεού της θάλασσας, ο Τειρεσίας τού αποκρίνεται ότι σαν έρθει κάποτε στην Ιθάκη και τελειώσει με το φόνο των μνηστήρων, να μη νομίσει ότι όλα τέλειωσαν τότε.
Οφείλει να πετύχει την εξιλέωση από τον Ποσειδώνα με τον εξής τρόπο: Θα πάρει στον ώμο του ένα κουπί, το σύμβολο της ναυτικής ζωής στο βασίλειο του εξοργισμένου θεού, και θα προχωρήσει όλο και πιο πολύ προς τα μεσόγεια. Κάποτε θα φτάσει σε μέρος που οι κάτοικοί του δε θα ξέρουν τι είναι η θάλασσα, δε θα τρώνε τροφές αλατισμένες και δε θα ξέρουν τι είναι καράβι ή τι κουπί. Θα αποδείξει ότι έφτασε σε έναν τέτοιο τόπο όταν θα συναντηθεί με κάποιο στρατοκόπο και θα του απαντήσει ότι αυτό που κρατά στον ώμο του είναι «αθηρηλοιγός», δηλαδή πλατύ ξύλινο φτυάρι με το οποίο λικνίζουν τα αλωνισμένα στάχυα. Φτάνοντας εκεί συνεχίζει ο Τειρεσίας, ο Οδυσσέας οφείλει να μπήξει όρθιο στη γη το κουπί και να θυσιάσει στον Ποσειδώνα. Σύμφωνα με τους μελετητές του Ομήρου, ο τόπος αυτός είναι η Ήπειρος.
ℹ️  Με πληροφορίες από τα «Διακριτικά» του Ριζοσπάστη
Το σκίτσο είναι του Άκη Παρασόγλου (τον χάσαμε το 2016), δημοσιευμένο στο «Ρίζο» το 1983

Ηλίας ο προφήτης - Илия Выбуты
προαύλιο Vybuty, κοντά στο Pskov

Είδαμε παραπάνω την ενότητα «Δίας–Ήλιος κι ο αρματολάτης Αι–Λιας» όπου περιστασιακά στον φωτοδότη και πηγή ζωής Ήλιο.
Ώρα να δούμε στην πράξη, τι σημαίνει πως …τα μόνα μέρη που δεν είναι κυρίαρχος –και αυτό με επιφύλαξη, είναι ο βόρειος και νότιος πόλος (αν και υπάρχουν οι «Λευκές Νύχτες» με τον ήλιο του μεσονυκτίου και όποιος είδε το Insomnia- ανεξαρτήτως αστυνομικής πλοκής το εισέπραξε πλήρως)

Από την άκρη των ακρώ κατηφοράει …

Πολύ διαδομένη από τη νεολιθική ήδη περίοδο, η «ηλιακή φορτηγίδα», μια βάρκα ή άλλο σκάφος της εποχής που οδηγούσε ο Ήλιος και στις πρωτο-ινδοευρωπαϊκές θρησκείες αντικαταστάθηκε με το ηλιακό άρμα, που διασχίζει τον ουρανό (είναι πλέον ο-η Sol).
Μάλιστα όπως είναι γνωστό πριν τον πετάξουν κακήν-κακώς από τις κορυφές και τ΄αψηλά, άφησε τον Φαέθοντα (γιος του με την Ωκεανίδα Κλυμένη), να οδηγήσει το άρμα του που κατά την πτήση (κάποιοι λένε πως είδε τον τρομερό Σκορπιό μπροστά του), τρόμαξε και άρχισε τις πιρουέτες …τα άλογα αφήνιασαν και πλησίασε τη γη, ξεραίνοντας τα ποτάμια και βάζοντας παντού φωτιές. Ο Δίας, τότε τον γκρέμισε με έναν κεραυνό στον Ηριδανό ποταμό (κάπου μετά την Καισαριανή –αν δεν κάνω λάθος), σκοτώνοντάς τον.
Τότε οι αδελφές του Φαέθοντα Ηλιάδες, απαρηγόρητες μεταμορφώθηκαν σε λεύκες.
(σσ.)
Ο Ήλιος από παιδιά είχε άφθονα, τα κορίτσια-Ηλιάδες ήταν τρία -η Αιγιάλη, η Αίγλη και η Αιθερία, κατ΄ άλλους παραπάνω + η Ηλία –γένους θηλυκού και οι Μερόπη-Φοίβη-Διωξίππη.

Υπήρχε και γιος Ηλίας, όπως και αγόρια Ηλιάδες –και μάλιστα τουλάχιστον επτά, που είχε κάνει με την –κοινή θνητή αλλά ηρωίδα Ρόδο από το ομώνυμο νησί με τον Κολοσσό. 

Η πιο διαδεδομένη μορφή του μύθου μας παραδίδεται από τον Οβίδιο στις Μεταμορφώσεις του (Βιβλίο ΙΙ). Αλλά και ο Δάντης αναφέρεται στο συγκεκριμένο μύθο στη Θεία Κωμωδία του. (Canto XVII).
Κατά τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το χειμερινό ηλιοστάσιο - η «αναγέννηση» του Ήλιου», ήταν στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου, γιορτή της γέννησης του «πρωτογενούς» ήλιου (ή Dies Natalis Solis Invicti). Αργότερα, η θεολογική κεντρικότητα του Ήλιου σε ορισμένα αυτοκρατορικά θρησκευτικά συστήματα παραπέμπει σε μια μορφή «ηλιακού μονοθεϊσμού». Οι θρησκευτικές εορτές στις 25 Δεκεμβρίου αντικαταστάθηκαν υπό τη χριστιανική κυριαρχία με τα γενέθλια του Χριστού.

Στην Αφρική οι φυλές Tiv (Νιγηρία-Καμερούν κλπ) θεωρούν ότι ο Ήλιος είναι ο γιος της κόρης του Φεγγαριού του Awondo (που είναι και ο ανώτερος). Η φυλή των Barotse πιστεύει ότι ο Ήλιος κατοικείται από τον θεό του ουρανού Nyambi και η Σελήνη είναι η σύζυγός του. Στο Σουδάν τον λατρεύουν ως υπέρτατο ον, αλλά χωρίς ειδικές λειτουργίες ή προνόμια σε σύγκριση με άλλες θεότητες.
Στην αρμενική μυθολογία με αναπτυγμένο τομέα την αρχαιοαστρονομία, λάτρευαν μια θεότητα με ισχυρή νοημοσύνη τον Ara, που παραπέμπει στον ήλιο.
Στη μυθολογία των Αζτέκων, ο Tonatiuh (= ηλιακή τροχιά - κίνηση) ήταν ο θεός του ήλιου και τον θεωρούσαν αφεντικό του Τολάν (παράδεισος).
Ήταν επίσης γνωστός ως ο πέμπτος ήλιος, επειδή οι Αζτέκοι πίστευαν ότι ήταν ο ήλιος που ανέλαβε όταν ο τέταρτος ήλιος εκδιώχθηκε από τον ουρανό. Σύμφωνα με την κοσμολογία τους, κάθε ήλιος ήταν ένας θεός με τη δική του κοσμική εποχή.
Σύμφωνα με τον μύθο της δημιουργίας των Αζτέκων, ο θεός απαίτησε ανθρώπινη θυσία ως αφιέρωμα για να μη σταματήσει να κινηθεί στον ουρανό ο Ήλιος, τον παρατηρούσαν προσεκτικά και είχαν ηλιακό ημερολόγιο παρόμοιο με αυτό των Μάγια. Πολλά από τα σημερινά μνημεία τους έχουν δομές ευθυγραμμισμένες με τον Ήλιο.

Οι πολιτιστικές παραδόσεις στη Βαλτική (Dievturība στη Λετονία), γιορτάζουν τη θεά του Ήλιου, Saule,γνωστή στις παραδοσιακές λιθουανικές πεποιθήσεις ως Saulė.
Κέλτες: Ο ήλιος στον νησιωτικό κελτικό πολιτισμό θεωρείται ότι ήταν κυρίως γένους θηλυκού και αρκετές θεές έχουν προταθεί ως ηλιακοί χαρακτήρες, ενώ στην ηπειρωτική κελτική κουλτούρα, οι θεοί του ήλιου, όπως οι Belenos, Grannos, Lug κλπ., ήταν αρσενικοί.

Στην Ιρλανδία, το όνομα του Ήλιου (Grian), είναι θηλυκό. Η φιγούρα που είναι γνωστή ως Áine θεωρείται «καλοκαιρινή» η Grian «χειμωνιάτικη».
Ομοίως ο(η) Étaín με αρχικά ηλιακή φύση, που –όπως με τους ρωμαίους ωθήθηκε προς ένα σεληνιακό ρόλο.

Ο ήλιος βγαίνει πάντα από την ανατολή

Amaterasu Omikami (του Shunsai Toshimasa, 1887)

Αν και σαν «χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου» είναι γνωστή η Ιαπωνία, οι ιστορίες του βασιλιά ήλιου ξεκίνησαν από την Κίνα (που αποτελεί έτσι κι αλλιώς έναν από τους παλαιότερους πολιτισμούς του πλανήτη)
Στην κινεζική μυθολογία (και κοσμολογία-κοσμογονία), υπήρχαν αρχικά δέκα ήλιοι στον ουρανό, που ήταν όλοι αδελφοί. Έπρεπε να αναδυθούν ένας κάθε φορά, σύμφωνα με την εντολή του αυτοκράτορα Jade. Ήταν όλοι πολύ νέοι και τους άρεσε να χαζεύουνε και να τα «σπάνε».
Μόλις αποφάσισαν να πάνε στον ουρανό για να παίξουν, πήγαν όλοι μαζί και ο κόσμος κυριολεκτικά τσουρουφλίσθηκε και καταστράφηκαν οι σοδειές.
Τότε –ευτυχώς εμφανίστηκε από το πουθενά ένας ήρωας με το όνομα Hou Yi, που τιμάται μέχρι σήμερα και έριξε με καταπληκτική ακρίβεια εννέα βέλη σώζοντας τους ανθρώπους και τη γη.
Σε έναν άλλο κινέζικο μύθο, ένα μαγικό σκυλί (μάλλον δράκος θα ήταν) δάγκωσε τον ήλιο και του έκοψε ένα μεγάλο κομμάτι προκαλώντας έκλειψη. Το αναφερόμενο συμβάν λέγεται ότι συνέβη γύρω στο 2.136 π.Χ. και οι δύο βασιλικοί αστρονόμοι, ο Ho και ο Hi, εκτελέστηκαν επειδή δεν την πρόβλεψαν.
Από τότε –λένε, υπάρχει μια παράδοση στην Κίνα να κάνει δυνατούς εορταστικούς ήχους κάθε είδους (μπαλωθιές απαγορεύονται…) κατά τη διάρκεια της όποιας ηλιακής έκλειψης για να τρομάξει το ιερό θηρίο και να μη φάει τον υπόλοιπο ήλιο.

Η θεά του ήλιου Amaterasu βγαίνει από τα έγκατα (πίνακας) 1856

Η Αματεράσου (πλήρες όνομα Amaterasu-ōmikami) στην ιαπωνική μυθολογία και στη θρησκεία του Σίντο είναι η θεότητα του ήλιου και των ουρανών και το όνομά της σημαίνει «αυτή που λάμπει στο υπερπέραν»
Γεννήθηκε από το αριστερό μάτι του θεού Ιζανάγκι, ενώ κατά μια άλλη εκδοχή από την ένωση του Ιζανάγκι με την Ιζανάμι. Αδέρφια της είναι ο Τσουκουγιόμι, θεός του φεγγαριού, και ο Σουσάνoο, θεός της θάλασσας και των καταιγίδων.
Είναι η προστάτιδα των καλλιεργειών σιταριού, ρυζιού και μεταξιού, ενώ εφεύρε την τέχνη της ύφανσης στον αργαλειό.
Όταν ο Σουσάνοo ρήμαζε τη γη, εκείνη αποσύρθηκε σε ένα σπήλαιο και έκλεισε την είσοδό του με ένα τεράστιο βράχο. Η εξαφάνισή της όμως είχε σαν συνέπεια να βυθιστεί ο κόσμος στο σκοτάδι και στην απουσία ζωής. Οι υπόλοιποι θεοί έκαναν τα πάντα για να τη δελεάσουν να βγει έξω, απέτυχαν όμως όλοι εκτός από την Ουζούμε.
Το γέλιο των θεών για τις κωμικές της κινήσεις και γκριμάτσες προκάλεσαν την περιέργεια της Αματεράσου, η οποία μόλις ξεπρόβαλε για λίγο από το σπήλαιο άφησε να φανεί και μια λαμπρή ακτίδα φωτός, το φως της αυγής. Η θεά είδε την ίδια της την αντανάκλαση σε ένα καθρέφτη που είχε κρεμάσει η Ουζούμε σε ένα δέντρο κι όταν πλησίασε περισσότερο, οι θεοί την τράβηξαν έξω από το σπήλαιο κι έτσι ξαναγύρισε πίσω στον ουρανό, φωτίζοντας και πάλι τον κόσμο.
Απεικονίζεται ως καθρέφτης στο ιερό της στο Ίσε στο νησί Χονσού, το οποίο χτίζεται εκ θεμελίων κάθε 20 χρόνια.

Pellegrino_Tibaldi
Οι σύντροφοι του Οδυσσέα κλέβουν τα βόδια του Ήλιου,
fresco από τον Palazzo Poggi, 1556.

Αξίζει σ’ αυτό το σημείο να δούμε τις μεγάλες ομοιότητες με τις μυθολογίες άλλων χωρών –όπως και με τη δική μας (Δίας, Ήλιος, Ποσειδώνας, Δήμητρα κλπ)

Η θεότητα του ήλιου στην κινεζική μυθολογία είναι ο Ri Gong Tai Yang Xing Jun (Tai Yang Gong | παππούς ήλιος), βασιλιάς του ηλιακού παλατιού.
Σε μερικές μυθολογίες, ο Tai Yang Xing Jun πιστεύεται ότι είναι ο -ήρωας που έσωσε τη γη Hou Yi.
Ο Τάι Γιανγκ Σινγκ Γιουν απεικονίζεται συνήθως με τον Άρχοντα του Σεληνιακού Παλατιού Yue Gong Tai Yin Xing Jun και την αρχόντισσα σελήνη (Tai Yin Niang Niang | κυρία Tai Yin). Η λατρεία της θεάς του φεγγαριού Chang'e και των φεστιβάλ της είναι πολύ δημοφιλής στους οπαδούς της κινεζικής λαϊκής θρησκείας και του Ταοϊσμού και οι ιερές της μέρες είναι ριζωμένες στον λαϊκό πολιτισμό της Κίνας

Ο ήλιος προσεύχεται από τους Νότιους Ινδούς κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ συγκομιδής.
Στο Ταμίλ Ναντού, οι Ταμίλ λατρεύουν τον θεό του ήλιου κατά τη διάρκεια του Ταμίλ μήνα της Ταϊλάνδης, μετά από ένα έτος καλλιέργειας σαν μία από τις λίγες αυτόχθονες λατρείες τους ανεξαρτήτως θρησκείας.

Ο μήνας είναι γνωστός ως μήνας συγκομιδής και οι άνθρωποι τιμούν τον ήλιο την πρώτη ημέρα του ταϊλανδέζικου μήνα γνωστού ως pongal Ταϊλάνδης, με τελετές και φεστιβάλ (σσ. το pongal ή huggi είναι ένα δημοφιλές πιάτο με ρύζι της Νότιας Ινδίας -στα  Ταμίλ, σημαίνει «ανάδευση» και σε κάποια μέρη το κάνουν με γάλα και ζάχαρη, σαν το δικό μας ρυζόγαλο).

Σε άλλα μέρη της Ινδίας, το φεστιβάλ γιορτάζεται ως Makar Sankranti και λατρεύεται κυρίως από τους ινδουιστές της διασποράς.

Από τη βάρκα …στον πύραυλο

Ο ήλιος –αυτό είναι σίγουρο, όσο κι αν φαίνεται παράξενο ταξίδευε στον ουρανό με βάρκα (το πώς το γνώριζε μόνο ο ίδιος ως θεός…).
Η ιστορική «ηλιακή βάρκα» του ο Ρα στην αρχαία αιγυπτιακή μυθολογία, οδήγησε αρκετούς Αιγύπτιους βασιλιάδες να θαφτούν (στη στεριά) με πλοία (προφανής ο συμβολισμός).
Μεταξύ αυτών ο Khufu (Χέοπας) που θάφτηκε μπροστά στη μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας.

Ηλιακά σκάφη -φορτηγίδες συναντάμε σε νεολιθικά πετρογλυφικά όπου οι πολλές πρώιμες αιγυπτιακές θεότητες συσχετίζονται με τον ήλιο και τους μετέπειτα Ra και Horus και απεικονίζονται ιππήλατες. Στους αιγυπτιακούς μύθους της μετά θάνατον ζωής, ο Ρα οδηγεί σε ένα υπόγειο κανάλι από τα δυτικά προς τα ανατολικά κάθε βράδυ, ώστε να μπορεί να υψώνεται στην ανατολή το επόμενο πρωί.
Τα πετρογλυφικά της Σκανδιναβίας (εποχής του χαλκού), συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται στο Tanumshede, συχνά περιέχουν φορτηγίδες και ηλιακούς σταυρούς σε διαφορετικούς αστερισμούς.
Ο δίσκος του ουρανού Nebra (μιλήσαμε παραπάνω), θεωρείται ότι απεικονίζει μια ηλιακή φορτηγίδα.
Ένα "άρμα ήλιου" (Sonnenwagen) είναι μια μυθολογική αναπαράσταση του Ήλιου που οδηγάει ένα άρμα. Η ιδέα είναι νεότερη από αυτή της ηλιακής φορτηγίδας, και συνήθως Ινδοευρωπαϊκή, που αντιστοιχεί στην μετά την εφεύρεση του άρματος εποχή (2^η χιλιετία π.Χ.) 

(παραδείγματα)
Στη Νορβηγική μυθολογία, το άρμα της θεάς Sól, που σχεδιάστηκε από τους Arvak και Alsvid.
Το ηλιακό άρμα του Trundholm χρονολογείται από τη σκανδιναβική εποχή του χαλκού, 2.500 χρόνια και παραπάνω νωρίτερα από τον μύθο των Νορβηγών, αλλά συχνά συνδέεται με αυτόν.
Ο Έλληνας Ήλιος (Απόλλωνας) ιππεύει άρμα, επίσης ο Φαέθων
Ο Sol Invictus απεικόνιζε ιππέα σε quadriga (τέθριππο) -πίσω μέρος ενός ρωμαϊκού νομίσματος. Ο Vedic Surya ιππασία σε ένα άρμα με επτά άλογα (και εδώ Shri Surya Bhagvan)
Ο ίδιος ο Ήλιος συγκρίθηκε επίσης με τον τροχό, στα ελληνικά hēliou kuklos (δίσκος του ήλιου), αντίστοιχες οι ρίζες στα σανσκριτικά και αγγλοσαξονικά
Στην κινεζική κουλτούρα, το άρμα του ήλιου σχετίζεται με το πέρασμα του χρόνου. Για παράδειγμα, στο ποίημα που υποφέρει από τη βραχύτητα των ημερών, ο Li He της δυναστείας των Tang είναι εχθρικός και μάλιστα αποκλίνει προς τους θρυλικούς δράκους που έφεραν το ηλιο_άρμα ως όχημα για τη συνέχεια του χρόνου…
Θα κόψω τα πόδια του δράκου, θα μασάω τη σάρκα του δράκου | ώστε να μην μπορούν να γυρίσουν πίσω το πρωί ή να ξαπλώσουν τη νύχτα |
Αφήνονται στον εαυτό τους (και) οι παλιοί δεν θα πεθάνουν, οι νέοι δεν θα κλαίνε.

Οι ηλιακές θεότητες θεωρούνται συνήθως αρσενικές ενώ η σεληνιακή είναι θηλυκή, αλλά υπάρχει και το αντίθετο. Η κόμπρα (του Φαραώ γιου του Ρα), η λέαινα (κόρη του Ρα), η αγελάδα (κόρη του Ρα), τα κυρίαρχα σύμβολα των αρχαιότερων αιγυπτιακών θεών, ήταν γυναίκες και οι λατρείες τους παρέμειναν ενεργές.
Αργότερα ένας θεός του ήλιου (Aten) ιδρύθηκε στη δέκατη όγδοη δυναστεία πάνω από τις άλλες ηλιακές θεότητες, πριν από την εκτροπή της «εκτροπής» και το παλιό πάνθεον αποκαταστάθηκε. Όταν οι αρσενικές θεότητες συσχετίστηκαν με τον ήλιο σε αυτόν τον πολιτισμό, άρχισαν ως απόγονοι μητέρας (εκτός από τον Ρα, Βασιλιά των Θεών που γέννησε τον εαυτό του).

AiKhanoum Plate Sharp πλάκα της Κυβέλης. Αφγανιστάν,
Aï Khanoum, ιερό του ναού με εσοχές.
3ος αιώνας π.Χ. Χρυσό ασήμι, 25 εκ. Εθνικό Μουσείο Αφγανιστάν, Καμπούλ

Στη γερμανική μυθολογία ο Ήλιος είναι θηλυκός και η Σελήνη είναι αρσενική.
Το αντίστοιχο παλιό αγγλικό όνομα είναι Siȝel, πρωτογερμανικά Sôwilô ή Saewelô.
Η παλιά γερμανική θεά του Ήλιου είναι η Sunna. Στις σκανδιναβικές παραδόσεις, η Sól έβγαινε καθημερινά στον ουρανό με το άρμα της, που τραβούσαν δύο άλογα Arvak και Alsvid (αγνώστου φύλου)
Η Sól ονομάστηκε επίσης Sunna και Frau Sunne.

Άλλοι πολιτισμοί που έχουν θεές του ήλιου είναι οι Λιθουανοί (Saulė) και Λετονοί (Saule), οι Φινλανδοί (Päivätär, Beiwe) και οι κάποιοι Ούγγροι.

Θεές του ήλιου βρίσκονται σε όλο τον κόσμο στην Αυστραλία (Bila, Walo), Ινδία (Bisal-Mariamna, Bomong, Sāvitri, Savitā, Suryā, Kn Sgni), μεταξύ των Χετταίων (Wurusemu) και Αιγυπτίων (Sekhmet), ακόμη και στα Κανάρια (Chaxiraxi | Magek), στους αυτόχθονες της Αμερικής, μεταξύ των Cherokee (Unelanuhi), Natchez (Wal Sil), Inuit (Malina) και Miwok (Hekoolas), και στην Ασία μεταξύ των Ιαπώνων (Amaterasu).

Τ' άκουσε ο ήλιος κι έφριξε | το φως το κόκκινο έριξε
Πήραν να καίγονται οι κορφές |κι όλες οι πάνω γειτονιές.
Παράπονα κι αθιβολές | γύρισε ο κόσμος τρεις φορές
Γιόμα βραδύ μεσάνυχτα | κι όλα τα δώματα ανοιχτά
Στ' αλώνια και στις εμπατές | ξυπνούν οι ελαφροΐσκιωτες
σύρνουν ανάβουνε μαλλί | στων αστεριών τη χόβολη
και τους μικρούς αγγέλους σταμ | ατάν και παίζουν αμ στραμ νταμ

Καημέ που πάρα εβάρυνες | τον κόσμο δεν εμάρανες
Τα μαύρα λεν και τ' άσπρα σου | οι άνεμοι κι όλο τα φυσούν
Κι ένα κορίτσι εννιά χρονώ | για λόγου τραγουδά ολονώ.

(ο ήλιος)
Όμορφη και παράξενη πατρίδα
Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα …
Ρίχνει να πιάσει ψάρια  πιάνει φτερωτά
Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά
Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται
Κάνει να πάρει πέτρα τηνε παρατά
Κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα

Μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
Ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύραννους

Η Εξέγερση του Ιλιντεν (Илинден)

Με αφορμή την (πάλαι ποτέ) υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ, στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων έπεσε και όνομα σύνθετη ονομασίας που περιείχε το όνομα «Δημοκρατία της Ίλιντεν Μακεδονίας» (Μακεδονία του προφήτη Ηλία)

Στις 20 Ιουλίου 1903 (με το παλιό ημερολόγιο), ημέρα γιορτής του, ξέσπασε στην (τότε γεωγραφική) Μακεδονία εξέγερση που έμεινε γνωστή στην ιστορία ως Ίλιντεν (Илинден).
Το Ίλιντεν προετοιμάστηκε μεθοδικά από την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ στα ελληνικά), γνωστή στους Μακεδόνες ως Внатрешна Македонска Револуционерна Организација (Βνάτρεσνα Μακέντονσκα Ρεβολουτσιόνερνα Οργκανιζάτσια ή ΒΜΡΟ) και στην Ευρώπη ως Internal Macedonian Revolutionary Organisation (IMRO).
Η συμμετοχή του αγροτικού χριστιανικού πληθυσμού, τόσο του εξαρχικού όσο και του πατριαρχικού, ήταν σχεδόν καθολική στις περιοχές εκείνες . Να σημειώσαμε ότι η Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση ή Κομιτάτο των Σαντραλιστών (1893),πρόβαλλε ως κύριο όχι την ενσωμάτωση σε κάποιο από τα ανερχόμενα αστικά έθνη–κράτη, αλλά την κοινωνική απελευθέρωση από την τυραννία των γαιοκτημόνων, που ταυτίζονταν τότε με την οθωμανική κυριαρχία.
Αποκορύφωμα της Εξέγερσης του Ίλιντεν ήταν η ίδρυση της Δημοκρατίας του Κρούσεβο, στη πόλη Κρούσεβο της κεντρικής Μακεδονίας. Ωστόσο, η Δημοκρατία του Κρούσεβο ήταν βραχύβια. Δέκα μέρες μετά την απελευθέρωση του, το Κρούσεβο έπεσε ξανά στα χέρια των Οθωμανών.  Αναφέρεται ότι κάηκαν περίπου 200 χωριά και 12.000 σπίτια και ότι έμειναν άστεγοι περίπου 70.000 άνθρωποι.

Η Διακήρυξη του Κρουσόβου

«Σλόμποντα ϊλι σμ’ρτ [Ελευθερία η θάνατος]
Πρόσκληση προς τον τουρκικό λαό της Επαναστατικής Περιφερείας Κρουσόβου
Ανωτάτη Διοίκηση των Επαναστατών του Κρουσόβου, Ιλιντεν 1903

Αδέρφια, συμπατριώτες και αγαπημένοι γείτονες.

Εμείς, οι αιώνιοι γείτονες σας, φίλοι και γνωστοί από τ’ ωραίο Κρούσοβο και τα πανέμορφα χωριά του, επειδή δεν μπορούσαμε πια να υποφέρουμε την τυραννία των διψασμένων για αίμα και πεινασμένων για ανθρώπινο κρέας μουρτάτηδων πού έχουν σκοπό να μας οδηγήσουν στην αλληλοσφαγή και να μας εξωθήσουν στη ζητιανιά και την αγαπημένη μας και πλούσια γη της Μακεδονίας να μετατρέψουν σε έρημο, σήμερα σηκώσαμε κεφάλι και, χωρίς διακρίσεις θρησκείας, εθνικότητας, φύλου και πεποιθήσεων, αποφασίσαμε να προστατευτούμε από τους δικούς σας και δικούς μας εχθρούς και να κερδίσουμε την ελευθερία.
Ξέρετε πολύ καλά πώς δεν είμαστε κακοί και καταλαβαίνετε πώς απ’ τα πολλά βάσανα βάλαμε το κεφάλι στον τορβά για να ζήσουμε ανθρώπινα η να πεθάνουμε παλικαρίσια. Επειδή πάππου προς πάππου συμβιώνουμε σε τούτη δω τη γης, σας έχουμε σαν δικούς μας και θέλουμε ως το τέλος να μείνετε δικοί μας.

Δεν πήραμε τα όπλα εναντίον σας – αυτό θα ήταν ντροπή για μας. Δεν σηκώσαμε τα όπλα εναντίον του ειρηνικού, εργατικού και τίμιου τούρκικου λαού πού τρέφεται σαν κι εμάς απ’ τον ματωμένο ιδρώτα του – αυτός ο λαός είναι αδέλφια μας και μ’ αυτόν το λαό ζήσαμε και θέλουμε να ζούμε μαζί.
Δεν βγήκαμε να σφάξουμε, να λεηλατήσουμε, να κάψουμε και να κλέψουμε -μας φτάνουν οι βιαιοπραγίες των αναρίθμητων ντερεμπέηδων πάνω στη φτωχιά και ματωμένη Μακεδονία μας. Δε βγήκαμε να εκχριστιανίσουμε και να ατιμάσουμε τις μάνες και τις αδελφές σας, τις γυναίκες και τις κόρες σας: πρέπει να ξέρετε οτι ή περιουσία σας, ή ζωή σας, ή πίστη και η τιμή σας είναι για μας τόσο σεβαστές όσο σεβαστές είναι και οι δικές μας. Απεναντίας, πήραμε τα όπλα για να διαφυλάξουμε την περιουσία, την πίστη και την τιμή σας

Δεν είμαστε μουρτάτες [άρνησίθρησκοι], δεν είμαστε ληστές – είμαστε επαναστάτες πού δώσαμε όρκο να πεθάνουμε για το δίκιο και την ελευθερία.
Αγωνιζόμαστε και θα αγωνιζόμαστε εναντίον των μουρτάτηδων καί των ληστών, εναντίου των τυράννων και των παρανόμων, εναντίον των βιαστών της τιμής μας και της πίστης μας και εναντίον των εκμεταλλευτών του ίδρωτα και του μόχθου μας. Από μας κι από τα χωριά μας να μη φοβάστε – σε κανέναν σας δεν θα προξενήσουμε ζημιές.

Εμείς, όχι μόνο σας θεωρούμε αδέλφια μας, αλλά και σας συμπονούμε σαν αδέλφια μας, επειδή καταλαβαίνουμε ότι και σεις είστε σκλάβοι σαν κι εμάς, σκλάβοι της αυτοκρατορίας και των μπέηδων της, των αφεντάδων και των πασσάδων της, δούλοι των πλούσιων και ισχυρών, των εκβιαστών και των τυράννων, εκείνων που πυρπόλησαν την αυτοκρατορία απ’ τις τέσσερις μεριές και μας ανάγκασαν να ξεσηκωθούμε για το δίκιο, την ελευθερία και για ανθρώπινη ζωή.

Για δίκιο – ελευθερία – ανθρώπινη ζωή σας καλούμε και σας να ‘ρθήτε και ν’ αγωνιστούμε μαζί.

Ελάτε κοντά μας, αδέλφια μουσουλμάνοι για να πολεμήσουμε τους εχθρούς σας και εχθρούς μας. Ελάτε κάτω από την σημαία της “Αυτόνομης Μακεδονίας”! Ή Μακεδονία είναι ή κοινή μας μάννα και φωνάζει για βοήθεια.
Ελάτε να συντρίψουμε τις αλυσίδες της δουλείας για να γλιτώσουμε από τα βάσανα και τα μαρτύρια και να στεγνώσουμε τους ποταμούς αίματος και δακρύων.
Ελάτε κοντά μας, αδέλφια να ενώσουμε τις καρδιές και τις ψυχές και να σωθούμε ώστε να ζήσουμε ειρηνικά, και τα παιδιά και εγγόνια μας να δουλέψουν ήσυχα και να προκόψουν.

Αγαπημένοι μας γείτονες. Καταλαβαίνουμε ότι εσείς, Τούρκοι και Αλβανοί Μουσουλμάνοι, νομίζετε πώς ή Αυτοκρατορία είναι δική σας και πώς δεν είστε δούλοι, επειδή στην οθωμανική σημαία δεν υπάρχει σταυρός αλλά ημισέληνος. Ότι αυτό είναι λάθος σύντομα θα το νοιώσετε και θα το καταλάβετε. Αν όμως σας είναι δυσάρεστο να ‘ρθετε μαζί μας και να εκδηλωθείτε εναντίον της Αυτοκρατορικής τυραννίας, εμείς τ’ αδέρφια σας σε πατρίδα και βάσανα δεν θα σας πειράξουμε και δεν θα σας μισήσουμε.
Εμείς μόνοι μας θα αγωνιστούμε και για μας και για σας, και αν είναι αναγκαίο θα πεθάνουμε μέχρις ενός κάτω από την σημαία για την δική μας και την δική σας ελευθερία και για το δικό μας και το δικό σας δίκιο.

«Ελευθερία ή θάνατος» γράφει στα μέτωπα μας και στην ματωμένη σημαία μας. Σηκώσαμε αυτήν την σημαία και δεν υπάρχει επιστροφή.
Αν και σεις μας θεωρείτε αδέλφια σας και θέλετε το καλό μας, αν λογαριάζετε πάλι να ζήσετε μαζί μας όπως έχετε ζήσει μέχρι τώρα, και αν είστε πιστοί και άξιοι γιοι της μάνας Μακεδονίας, μπορείτε να μας βοηθήσετε μόνον μ’ έναν τρόπο – και αυτή είναι ή μεγάλη βοήθεια: να μην ενωθείτε με τους εχθρούς, να μην έλθετε με όπλα εναντίον μας και να μην βιαιοπραγήσετε στα χριστιανικά χωριά.

–  Ό θεός ας ευλόγηση τον ιερό αγώνα για το δίκιο και την ελευθερία.
–  Ζήτω οι αγωνιστές της ελευθερίας και όλα τα τίμια και καλά τέκνα της Μακεδονίας.
– Ζήτω! Για μια Αυτόνομη Μακεδονία»

Τα γεγονότα επιβεβαιώνει και ανταπόκριση της Αθηναϊκής εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ (21-7-1903)
(…)
Κατά τας επισήμους πληροφορίας των ενταύθα Γενικών Προξένων, η κατάστασις εν Μακεδονία οσημέραι επιδεινούναι και εγκυμονούνται σοβαραί τραχαί εις πλείστα των διμαερισμάτωντης χώρας. Ως έγραφον την επιούσαν των εν Θεσσαλονίκη ταραχών, το γενικώτερον κίνημα όπερ ήτο παρασκευασμένον δια την εποχήν εκείνην απέτυχεν ένεκα διαφόρων λόγων και ανεβλήθη δια τον προσεχήν Αύγουστον.
Δυστυχώς τα πράγματα έρχονται σήμερον να επιβεβαιώσουν την πρόρρησίν μου εκείνην. Το κομιτάτον αφού δια της επιφυλακτικής μέχρι τούδε στάσεως του και δια των παρά τη Τουρκική Κυβερνήσει πιέσεων της Ρωσσικής πρεσβείας επέτυχε την απόλυσιν όλων των συλληφθέντων τότε μελών του, απεφάσισε να πραγματοποιήση γενικωτέραν εξέγερσιν κατά τας πρώτασ ημέρας του Αυγούστου.
Την είδησιν ταύτην εξηκρίβωσε πρώτον το Αγγλικόν Προξενείον προ εβδομάδων, και τη υποδείξει αυτού προς την Αγγλικήν κυβέρνησιν διετάχθη η αποστολή αγγλικών θωρηκτών εις Βόλον ίνα ευρίσκωνται εγγύς της Θεσσαλονίκης. Τας ειήσει ταύτας του Αγγλικού Προξενείου επεβεβαίωσαν και άλλαι ειδήσεις εκ του Εσωτερικού προς το Ελληνικόν Προξενείον.
(…)

Δείτε και
🌞   ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ meteo.gr
🔥 💥  Ο Ήλιος