Όταν τρέμεις μπροστά στη σωστή πλευρά της ιστορίας…

Το γκρέμισμα μνημείων, που έχουν να κάνουν με την ΕΣΣΔ και τον απελευθερωτή Κόκκινο Στρατό δεν αποτελεί πλέον είδηση
Αφορά 10άδες …100άδες προσπάθειες εις _μάτην να γυρίσει πίσω ο τροχός της ιστορίας, έτσι και το πιο πρόσφατο: κατεδάφιση των στηλών στην είσοδο του μνημειακού συγκροτήματος “Λόφος της Δόξας” στο Львов Λβοβ, που χτίστηκε προς τιμήν των πεσόντων Σοβιετικών μαχητών για την απελευθέρωση της πόλης το 1944 από τους Γερμανούς ναζί εισβολείς, προχώρησαν οι τοπικές αρχές, σύμφωνα με τα ουκρανικά ΜΜΕ, τα οποία δημοσιοποίησαν και σχετικό οπτικό υλικό, αναφέροντας πως _ παράλληλα, συνεχίζεται η εκταφή των οστών των Σοβιετικών στρατιωτών που είναι θαμμένοι εκατέρωθεν του κεντρικού τμήματος του μνημείου (συνολικά, υπάρχουν εκεί 255 μεμονωμένες ταφές).

Οι στήλες ήταν διακοσμημένες με χάλκινες απεικονίσεις παρασήμων του Πατριωτικού Πολέμου και την επιγραφή στα ρωσικά και τα ουκρανικά: “Αιώνια δόξα στους ήρωες που έπεσαν στις μάχες για την τιμή και τη νίκη της πατρίδας μας”. Νωρίτερα, οι αρχές του Λβοβ ξήλωσαν τα μνημεία και τους φράχτες των τάφων των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού που βρίσκονται στον χώρο. Τον περασμένο Ιανουάριο, το Δημοτικό Συμβούλιο του Λβοβ ενέκρινε τη μετακίνηση του μνημειακού συγκροτήματος του “Λόφου της Δόξας” και την εκταφή των λειψάνων των Σοβιετικών στρατιωτών.

Η απελευθέρωση του Λβοβ τον Ιούλιο του 1944, από το 1^ο Ουκρανικό Μέτωπο του Κόκκινου Στρατού, υπό τη διοίκηση του στρατάρχη Κόνιεφ, οδήγησε στην εξόντωση της ναζιστικής Ομάδας Στρατού “Βόρεια Ουκρανία” και την επιστροφή των δυτικών σοβιετικών ουκρανικών εδαφών στην ΕΣΣΔ. Τα σοβιετικά στρατεύματα μπόρεσαν να κινηθούν γρήγορα προς τον ποταμό Βιστούλα και να προελάσουν στα Καρπάθια, ενώ οι επανεκτημένες θέσεις λειτούργησαν αργότερα ως προγεφύρωμα για την απελευθέρωση της Πολωνίας. Την απελευθέρωση του Λβοβ πότισαν με το αίμα τους 65.000 νεκροί και 225.000 τραυματίες του Κόκκινου Στρατού. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε μόνο μία ακόμη έκφραση αντικομομμουνιστικού - αντισοβιετικού μένους του καθεστώτος του Κιέβου.

Η Μεγάλη 🎈 Χώρα 💥 που χάσαμε...

 

Υπάρχουν και δύο ακόμη, πιο συγκεκριμένοι, όσο και εμβληματικοί λόγοι:
1. Στον “Λόφο της Δόξας” είχε ταφεί και ο θρυλικός ανιχνευτής, κατάσκοπος και παρτιζάνος, Νικολάι Κουζνετσόφ, Σοβιετικός αξιωματικός της κρατικής ασφάλειας, που έδρασε στα μετόπισθεν της ναζιστικής κατοχής της Σοβιετικής Ουκρανίας και εξόντωσε 11 στρατηγούς και υψηλόβαθμους αξιωματούχους της ναζιστικής κατοχικής διοίκησης. Τα παραπάνω θα ήταν αρκετά για να διεγείρουν το μίσος των ορφανών του μπαντερικού ναζισμού που διοικούν την χώρα σήμερα. Αλλά, σαν να μην έφταναν αυτά, ο Κουζνετσόφ σκοτώθηκε τον Μάρτιο του 1944, σε μάχη με δωσίλογους Ουκρανούς ναζί της UPA και τα γερμανικά αφεντικά τους (σσ. η OUN και η UPA είναι, αντίστοιχα, ο πολιτικός και ο ένοπλος βραχίονας της διασημότερης και φονικότερης, μη γερμανικής, ναζιστικής δωσιλογικής συμμορίας του Β' Παγκοσμίου πολέμου, η μεγαλύτερη ουκρανική αντικομμουνιστική - αντισοβιετική εγκληματική οργάνωση, με ηγέτη τον «πατριάρχη» του ουκρανικού ναζιστικού εθνικισμού, Στεπάν Μπαντέρα, θεσμοθετημένου “ήρωα”, πλέον, του σημερινού καθεστώτος του Κιέβου.
2. Κατά την απελευθέρωση του Λβοβ, ο Κόκκινος Στρατός τσάκισε και την Ουκρανική 14^η Μεραρχία Γρεναδιέρων των Τεθωρακισμένων Δυνάμεων SS “Γαλικία”, πιο γνωστό ως “Μεραρχία SS "Γαλικία"”. Ήταν ένας τακτικός σχηματισμός των SS της ναζιστικής Γερμανίας, που συγκροτήθηκε από Ουκρανούς εθελοντές συνεργάτες των κατακτητών και έλαβε μέρος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο _“Μαγιά” για την συγκρότησή της, ήταν η OUN - UPA. Συμμετείχε στις μαζικές σφαγές του κατεχόμενου ουκρανικού και πολωνικού λαού και πολέμησε με λύσσα τα παρτιζάνικο τμήματα και τον Κόκκινο Στρατό. Γι' αυτό και τα σημερινά ορφανά του μπαντερικού ναζισμού, τρέμουν ακόμη και τα κόκκαλα του Κουζνετσόφ και των συντρόφων του: Επειδή εξακολουθούν να θυμίζουν το “ποιος είναι ποιος” και το “ποιος με ποιον”.

Συνειρμικά_ 2015
Στις 9 Απριλίου, η Verkhovna Rada _η ουκρανική βουλή δηλαδή, ψήφισε ένα “πακέτο” νόμων με τους οποίους απαγόρευσε τα κομμουνιστικά και σοβιετικά σύμβολα και αναγνώρισε – νομιμοποίησε τη δράση των εθνικιστικών, φασιστικών και δοσιλογικών ουκρανικών οργανώσεων που έδρασαν στο πλευρό των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής εναντίον της ΕΣΣΔ, κατά τη διάρκεια αυτού που η σοβιετική ιστορία κατέγραψε ως Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Είναι προφανές ότι, μετά από όλα αυτά, η πρόβλεψη του νόμου για απαγόρευση και της ναζιστικής προπαγάνδας αδυνατεί να λειτουργήσει έστω ως άλλοθι. Αφενός διότι στην Ουκρανία δεν υπάρχουν ναζιστικά μνημεία για να γκρεμιστούν. Αντίθετα, εδώ και ένα χρόνο έχει ξεκινήσει πραγματικό πογκρόμ εναντίον των αγαλμάτων του Λένιν και άλλων συμβόλων του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, καθώς και άλλων σοβιετικών και κομμουνιστικών μνημείων. Αφετέρου, διότι συνεργάτες του καθεστώτος του Κιέβου είναι οι ναζιστικές, ένοπλες συμμορίες του “Δεξιού Τομέα” και άλλων ανάλογων οργανώσεων που «βαπτίσθηκαν» στην Εθνοφρουρά ώστε να δρουν υπό την κάλυψη του υπουργείου Εσωτερικών. Βέβαια, η χυδαία και ανιστόρητη ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό αποτελεί επίσημη ιδεολογία της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία έχει θεσμοθετηθεί σε διάφορες, πρώην σοσιαλιστικές χώρες με πολλούς τρόπους. Έτσι, το κυνήγι εναντίον του ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος σήμερα δεν διαφέρει από το κυνήγι των Κομμουνιστικών Κομμάτων και Νεολαιών πριν λίγα χρόνια (Τσεχίας κλπ).

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ουκρανία
και οι νομοθεσίες περί κομμουνισμού και φασισμού

Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο νόμος 2558 για την “Καταδίκη των κομμουνιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών (ναζιστικών) ολοκληρωτικών καθεστώτων στην Ουκρανία και απαγόρευση της προπαγάνδας και των συμβόλων τους” λαμβάνει υπόψη τα συμπεράσματα του ψηφίσματος 1096 (1996) της 27^ης Ιουνίου 1996  της Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης “για τη διάλυση της κληρονομιάς των πρώην κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων”, № 1481 (2006 ) της 26^ης Ιανουαρίου 2006, σχετικά “με την ανάγκη διεθνούς καταδίκης των εγκλημάτων των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων”, № 1495 (2006) της 12^ης  Απριλίου 2006 σχετικά “με την καταπολέμηση της αναζωπύρωσης της ναζιστικής ιδεολογίας”, № 1652 (2009) της 29^ης Ιανουαρίου 2009 αναφορικά “με τα μνημεία που είναι ευάλωτα αντιφατικών ιστορικών ερμηνειών στα κράτη – μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης”, το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ (09), 29 Ιουν - 3 Ιουλ 2009 σχετικά “με το απαράδεκτο της εξύμνησης των ολοκληρωτικών καθεστώτων, το άνοιγμα των ιστορικών και πολιτικών αρχείων, τη μελέτη της ολοκληρωτικής κληρονομιάς και την ευαισθητοποίηση του κοινού”, τη δήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 23^ης Σεπτεμβρίου 2008, σχετικά “με την ανακήρυξη της 23^ης  Αυγούστου ως ημέρας μνήμης των θυμάτων του σταλινισμού και του ναζισμού”, το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 23^ης Οκτωβρίου 2008 στη μνήμη του “Τεχνητού λιμού στην Ουκρανία” το διάστημα 1932-1933, το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 2^ας Απριλίου 2009 σχετικά “με την ευρωπαϊκή συνείδηση για τον ολοκληρωτισμό” κλπ. κλπ., “η οποία εγκρίθηκε κατά την 58^η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών”, εν ολίγοις στην ανιστόρητη ταύτιση φασισμού|ναζισμού με τον κομμουνισμό.

Φυσικά, βασίζεται και στο μετασοβιετικό, βαθιά αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο συνοδεύθηκε η καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, όπως ο ουκρανικός νόμος του 1991 “για την αποκατάσταση των θυμάτων της πολιτικής καταπίεσης στην Ουκρανία” η οποία “πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του 1917-1991 από το κομμουνιστικό ολοκληρωτικό καθεστώς της Ουκρανίας”. Αλλά και το άρθρο 11 του ουκρανικού συντάγματος, το οποίο υποχρεώνει το κράτος “να προωθεί την εδραίωση και ανάπτυξη του ουκρανικού έθνους, την ιστορική συνείδησή του, προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη των εγκλημάτων του κομμουνιστικού ολοκληρωτικού καθεστώτος”…

Η αποκαθήλωση του παρελθόντος
ή πώς ξαναγράφεται η Ιστορία

Η παράθεση των παραπάνω νόμων, αν και ίσως κουραστική, ωστόσο είναι άκρως αποκαλυπτική για το χαρακτήρα της αντικομμουνιστικής “νύχτας των κρυστάλλων” που έχει εξαπολυθεί στην Ευρώπη από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και μετά, ως θεσμικού “εκτελεστικού βραχίονα” του καπιταλισμού στη χειραγώγηση της συνείδησης της εργατικής τάξης των ευρωπαϊκών κρατών, ώστε να εφαρμόσει την εργασιακή κόλαση ανεμπόδιστα. Επιπλέον, ειδικά για τον ουκρανικό εμφύλιο πόλεμο, αποτελεί και μια ακόμη απόδειξη του πώς αντιλαμβάνεται το καθεστώς του Κιέβου τον πραγματικό εχθρό του και πώς προσπαθεί να ισχυροποιήσει το νομικό κατασταλτικό πλαίσιο, όχι μόνο για την Ανατολική Ουκρανία, αλλά και για το τμήμα της χώρας που ελέγχει. Διότι οι αστοί γνωρίζουν πολύ καλά, ότι ο πραγματικός εχθρός δεν είναι το κομμάτι της ουκρανικής και ρωσικής αστικής τάξης που έχει οικονομικό και γεωπολιτικό συμφέρον από ένα Ντονμπάς – προτεκτοράτο με όποιο αφεντικό κερδίσει, αλλά ο λαός που εμπνέεται και συσπειρώνεται στα αιτήματα για ένα Ντονμπάς, μια Ουκρανία και μια Ρωσία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Με το άρθρο 2, το “κομμουνιστικό ολοκληρωτικό καθεστώς 1917-1991 στην Ουκρανία αναγνωρίζεται ως έγκλημα”, άρα απαγορεύεται (άρθρο 3) η προπαγάνδισή του, καθώς και τα σύμβολά του με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένου των εντύπων και των ΜΜΕ. Στο ίδιο άρθρο προβλέπεται ότι “σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των νομικών προσώπων, των πολιτικών κόμματων και άλλων ενώσεων πολιτών”, θα υποβάλλεται καταγγελία στο δικαστήριο “μετά από αίτηση του κεντρικού εκτελεστικού οργάνου που εφαρμόζει την κρατική πολιτική”. Δηλαδή στην πράξη απαγορεύεται η ύπαρξη και δράση Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο νόμος παραθέτει αναλυτικά τί απαγορεύεται να προπαγανδίζεται στην Ουκρανία, εκτός αν πρόκειται για επιστημονική – ερευνητική χρήση. Αλλά είναι προφανές, ότι με το “πνεύμα» του νόμου, η εξουσία μπορεί να ερμηνεύσει μια επιστημονική έρευνα που δεν θα ταυτίζεται με τις ιδέες της ως «προπαγανδιστική” και φυσικά να απαγορευθεί.
Έτσι, απαγορεύεται η “προπαγανδιστική” χρήση όρων όπως Κομμουνιστικό Κόμμα – Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (μπολσεβίκοι) και όλες οι ονομασίες του μέχρι φυσικά και την τελική ως ΚΚΣΕ,  Κομμουνιστικό Κόμμα Ουκρανίας (CPU), τα κομμουνιστικά κόμματα από τις δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης, τα κρατικά όργανα ασφάλειας του Σοβιετικού κράτους, η σημαία και τα σύμβολα της ΕΣΣΔ και των Δημοκρατιών της, οι σοσιαλιστικές ονομασίες που είχαν άλλα κράτη (ΓΛΔ, ΛΔ Βουλγαρίας, Ουγγαρίας κλπ!!!), οι ύμνοι, τα εθνόσημα και οποιοσδήποτε συνδυασμός σφυριού με δρεπάνι, το πεντάκτινο κόκκινο αστέρι και το άροτρο! Με το άρθρο 5 το κράτος “πρέπει να διερευνήσει τα εγκλήματα της γενοκτονίας, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξαν στην Ουκρανία οι εκπρόσωποι των Κομμουνιστικών και / ή του εθνικοσοσιαλιστικού (ναζιστικού) ολοκληρωτικών καθεστώτων (…)”. Επίσης, το κράτος αναλαμβάνει “την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης σχετικά με τα εγκλήματα που διαπράττονται από το κομμουνιστικό ή/και το εθνικοσοσιαλιστικό (ναζιστικό) ολοκληρωτικά καθεστώτα” και “ενθαρρύνει και υποστηρίζει τις δραστηριότητες των μη κυβερνητικών οργανώσεων και οργανισμών” στη “διεξαγωγή ερευνητικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων σε σχέση με τα εγκλήματα που διαπράχτηκαν από το κομμουνιστικό ή / και το εθνικοσοσιαλιστικό (ναζιστικό) ολοκληρωτικά καθεστώτα”. Φυσικά, ο νόμος επιβάλλει την αλλαγή της ονομασίας σε τοπωνύμια, δρόμους, γεωγραφικές περιοχές κ.λπ. που ακόμη παραπέμπει στο σοσιαλιστικό παρελθόν, καθώς και πλήρη απαγόρευση με θετικό τρόπο αυτού του παρελθόντος από τα ΜΜΕ και την εκπαίδευση.
Επίσης, αν κόμματα και οργανώσεις δεν προβούν σε αλλαγή της απαγορευμένης ονομασίας και συμβολισμού τους εντός μηνός από την έναρξη ισχύος του νόμου, τότε απαγορεύονται. Εδώ πρόκειται και για την τυπική απαγόρευση του ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Το ίδιο θα συμβεί και σε όσα ΜΜΕ δεν “συμμορφωθούν”. Για όσους ακόμη τρέφουν ψευδαισθήσεις ότι η απαγόρευση της ναζιστικής και φασιστικής ιδεολογίας που ενυπάρχει στον παραπάνω νόμο είναι ειλικρινής και δεν αποτελεί ένα κακοφτιαγμένο άλλοθι για την επιχείρηση ολοκλήρωσης της αποσοβιετοποίησης – αποκομμουνιστικοποίησης της Ουκρανίας, η Rada “φρόντισε” να το “υπογραμμίσει” και δια νόμου και μάλιστα την ίδια μέρα που ψηφίστηκε και ο παραπάνω. Ο νόμος για το “Νομικό καθεστώς και την απόδοση τιμής στη μνήμη των μαχητών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας τον 20^ό αιώνα” δεν έχει μόνο υπερφίαλο τίτλο, αλλά και άκρως επικίνδυνο περιεχόμενο.
Με το νόμο αναγνωρίζονται ως “μαχητές της ανεξαρτησίας” όλα τα άτομα, οι οργανώσεις, οι ενώσεις, πολιτικές και ένοπλες, εντός και εκτός χώρας που έδρασαν από το 1917 μέχρι και το 1991, δηλαδή από την Επανάσταση του Οκτώβρη μέχρι και τη διάλυση της ΕΣΣΔ, ενάντια στην Επανάσταση και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ακόμη και σε συνεργασία με τους ναζί κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Πρόκειται για φιλοτσαρικές, εθνικιστικές και φασιστικές οργανώσεις όπως η “Ουκρανική στρατιωτική οργάνωση” (UVO), η “Οργάνωση των Ουκρανών Εθνικιστών” (OUN), η γνωστή για τη θηριωδία της UPA (Ουκρανικός επαναστατικός στρατός), το “Αντιμπολσεβικικό μπλοκ των λαών” (ABN) και πλήθος άλλων που αναφέρονται αναλυτικά στο κείμενο του νόμου.

UPA: Οι “Μπαντερικοί” συνεργάτες των ναζί”

Με πληροφορίες από το toperiodiko.gr
Για να γίνει περισσότερο κατανοητό τί ακριβώς αναγνωρίζει ο νόμος ως “μαχητή” της ουκρανικής “ανεξαρτησίας” ας δούμε την περίπτωση της UPA, του γνωστού Ουκρανού ναζί Στεπάν Μπαντέρα οργάνωση η οποία αποτελούσε τον ένοπλο βραχίονα της OUN _σσ. Степан Андрійович Бандера‎‎, 1909 – 1959) ήταν Ουκρανός φασίστας ιδεολόγος και θεωρητικός, ο οποίος είναι γνωστός για την συνεργασία του ιδίου και της οργάνωσής του με τους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπεύθυνου για πολλές χιλιάδες θανάτους κομμουνιστών, Εβραίων και Πολωνών. Η επιχείρηση αποκατάστασής του μεθοδευόταν για χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, πήρε όμως δυναμική ώθηση επί “πορτοκαλί επανάστασης” κι ακόμα περισσότερα από το Ευρωμεϊντάν ως σήμερα. Γι’ αυτό και σήμερα οι αντιφασίστες μαχητές του Ντονμπάς χαρακτηρίζουν τα φασιστικά τάγματα και την ουκρανική Εθνοφυλακή ως “μπαντερικούς”. Η οργάνωση ξεκίνησε την ένοπλη δράση της το 1943 στην κατεχόμενη Σοβιετική δημοκρατία της Ουκρανίας, στο πλευρό των ναζί και εναντίον των Ουκρανών παρτιζάνων που μάχονταν τους κατακτητές και εναντίον των καταδρομέων του Κόκκινου Στρατού. Τουλάχιστον το 46% της ηγεσίας της οργάνωσης υπηρετούσε σε διάφορους σχηματισμούς των SS και της Γκεστάπο.
Από τα μέσα του 1946 η οργάνωση προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τις γαλλικές, βρετανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και από το 1948 υποστηριζόταν από την CIA στο πλαίσιο της επιχείρησης «Αεροντινάμικ», μία από τις πολλές μυστικές επιχειρήσεις εναντίον της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε το 1948 με την κωδική ονομασία CARTEL και στρατολογούσε ντόπιους πρώην συνεργάτες των ναζί. Αν και τυπικά η οργάνωση σταμάτησε τη δράση της το 1949, ωστόσο, μικρές ομάδες δρούσαν ακόμη και μέχρι το 1956. Το 1944 υπολογίζεται ότι είχε μέχρι και 20.000 ένοπλους.
Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος των θυμάτων μεταξύ του άοπλου πληθυσμού, τόσο στην κατεχόμενη Ουκρανία, όσο και την κατεχόμενη Πολωνία. Πλήθος τα καμένα χωριά, τα καμένα σχολειά και πολιτιστικά κέντρα, οι κτηνώδεις βασανισμοί. Πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλο της στην “εκκαθάριση” των Ουκρανών και Πολωνών Εβραίων. Αυτά τα ανθρωπόμορφα ναζιστικά κτήνη, ο νόμος τα αναγνωρίζει ως αγωνιστές της “ανεξαρτησίας” της Ουκρανίας, προβλέπει σειρά παροχών και κρατικών εγγυήσεων, βραβεύσεις και τιμές, τόσο στους ίδιους όσο και στις οικογένειές τους. Επιπλέον, με το άρθρο 5, το κράτος “παρέχει μια ολοκληρωμένη μελέτη της ιστορίας της πάλης  των μαχητών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα” και αναλαμβάνει “σειρά μέτρων που αποσκοπούν στην αύξηση της ευαισθητοποίησης του κοινού στην ιστορία του αγώνα των αγωνιστών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα, την ανάπτυξη και τη βελτίωση των προγραμμάτων σπουδών, τα σχολικά εγχειρίδια, προγράμματα και δραστηριότητες, προκειμένου να μελετήσει την ιστορία της πάλης των μαχητών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας ΧΧ αιώνα, να διαδώσει αντικειμενικές πληροφορίες στην Ουκρανία και τον κόσμο για τον αγώνα και τους αγωνιστές για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα”.
Επίσης, με το άρθρο 6 προβλέπεται ότι οι πολίτες της Ουκρανίας και οι αλλοδαποί που δημόσια περιφρονούν τα πρόσωπα που αναφέρονται στο άρθρο 1 του νόμου ή εμποδίζουν την υλοποίηση των δικαιωμάτων των “αγωνιστών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα”, “φέρουν ευθύνη σύμφωνα με το νόμο”. Η δημόσια άρνηση της “νομιμότητας του αγώνα για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα”, η “βεβήλωση της μνήμης των αγωνιστών για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στον ΧΧ αιώνα” είναι παράνομη. Για την ιστορία να σημειωθεί ότι και οι δύο νόμοι υπογράφτηκαν από τον Ποροσένκο.

Πριν την αντεπανάσταση του Μαϊντάν το 2013, ο ουκρανικός πληθυσμός είχε μειωθεί κατά δέκα εκατομμύρια, περίπου το 20% του συνόλου του 1991. Σήμερα (σσ. πριν τη Ρωσική εισβολή), το ΑΕΠ της Ουκρανίας ακόμα δεν έχει φτάσει τα επίπεδα του 1990. Οι άνθρωποι έχουν καθαρή επίγνωση ότι οι διεθνείς οικονομικοί θεσμοί, όπως το ΔΝΤ, επιβάλλουν σκληρά και μη δημοφιλή μέτρα λιτότητας. Επομένως, η στάση του λαού απέναντι στα εθνικά διακοσμητικά σύμβολα και τις γιορτές είναι πολύ επιφυλακτική. Η επίσημη παρέλαση ακολουθεί από μία άλλη, που αποτελείται από μία γραμμή εθελοντών ακροδεξιών παραστρατιωτικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, οι οποίοι ασχολούνται με την τροφοδοσία του στρατιωτικού εξοπλισμού. Παρελαύνουν ενώ φωνάζουν “Ζήτω η Ουκρανία”. Στο μεταξύ, σκορπίζει το πλήθος που κουνούσε τις σημαίες. Μία γυναίκα που πουλάει πατριωτικά σύμβολα ζητάει από τους ανθρώπους να αγοράσουν μία μικρή σημαία ή τουλάχιστον μία κορδέλα με τα εθνικά χρώματα, ενώ δεν πούλησε σχεδόν τίποτα κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων. Ένας ηλικιωμένος αστειεύεται ενώ ζητάει χρήματα από τους περαστικούς. “Ημέρα της Ανεξαρτησίας; Ανεξαρτησία από το λαό · τίποτα δεν εξαρτάται από εμάς πλέον. Μήπως έχετε μερικά ψιλά;”…
                                                                 Πηγή: counterpunch.org

Όλα τα σφυριά του ιμπεριαλισμού
συντονισμένα
Λίγα ακόμη για την Μεραρχία SS "Γαλικία"

15 Νοεμβρίου 2024  · Οι ουκρανικές SS μέρες και νύχτες της Οττάβα
Οι υπηρεσίες της καναδικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης συνέστησαν να μην δημοσιοποιηθούν τα ονόματα 900 Ουκρανών ναζί εγκληματιών πολέμου, φοβούμενοι ότι θα μπορούσε να τροφοδοτήσει τη ρωσική προπαγάνδα και να βλάψει την Ουκρανία, ενώ θα συνιστούσε απειλή για την ασφάλεια των επιζώντων μελών των SS που εγκαταστάθηκαν στον Καναδά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Και κάπως έτσι, ο ελεύθερος δυτικός κόσμος, αυτός ο διαχρονικός θεματοφύλαξ της κάθε φορά σωστής πλευράς της Ιστορίας, εκείνης που βαφτίζει τα σφαγιασμένα πιτσιρίκια στην Παλαιστίνη ως μοιραία συνέπεια του δικαιώματος των σιωνιστών στην αυτοάμυνα, αλλά τους εξεγερμένους ανθρακωρύχους του Ντονμπάς που πήραν τα όπλα για να αμυνθούν στην ρελάνς των σφαγέων του Μπάμπι Γιαρ, ως ρωσόφωνους αυτονομιστές τρομοκράτες, αποφάσισε να εξακολουθεί να προστατεύει τους γνήσιους μπαντερικούς ναζί, για να μην πληγώσει τα αισθήματα των σημερινών ορφανών του μπαντερικού ναζισμού, στο Κίεβο. Αυτήν την νέα ομορφιά της Οττάβα, αποκάλυψε η καναδική εφημερίδα The Globe and Mail αναδεικνύοντας τις πολυπλόκαμες, διαχρονικές εκλεκτικές συμπάθειες και σχέσεις των απογόνων των θανατηφόρων “εκπολιτιστών” του αυτόχθονα πληθυσμού, με τον ουκρανικό ναζιστικό εσμό και τους φίλους του. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, νωρίτερα αυτό το μήνα, η Library and Archives Canada (LAC) - Βιβλιοθήκη και Αρχεία του Καναδά - αρνήθηκε να δημοσιοποιήσει μια μυστική έκθεση που περιείχε τα ονόματα των ναζί εγκληματιών πολέμου που εγκαταστάθηκαν στην χώρα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ως απάντηση στα αιτήματα Πρόσβασης σε Πληροφορίες από την The Globe and Mail και την εβραϊκή οργάνωση B' nai Brith. Η απόφαση να κρατηθεί μυστικό το Μέρος 2 της έκθεσης της Επιτροπής Deschênes του 1986 έχει τεκμηριωθεί και αποκαλυφθεί από εβραϊκές οργανώσεις και ιστορικούς σε όλο τον κόσμο.
Η κυβέρνηση αντιμετώπισε εκκλήσεις εδώ και δεκαετίες να την αποχαρακτηρίσει.Αρκετές κυβερνητικές υπηρεσίες κάθισαν και σκαρφίστηκαν αφορμές για να μην δημοσιοποιηθεί η έκθεση βάσει του νόμου περί ελεύθερης πρόσβασης. Μεταξύ των “ανησυχιών” που εκφράστηκαν ήταν ο κίνδυνος κατάχρησης της έκθεσης από την ρωσική προπαγανδιστική μηχανή, για να υπονομεύσει την Ουκρανία. Δηλαδή, το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Καναδάς φυγάδευσε και πρόσφερε κάθε άνεση σε εκατοντάδες Ουκρανούς SS, ούτε ότι στη σημερινή Ουκρανία, από το 2015, ισχύει νομοθετικό πλαίσιο που μετέτρεψε τους συνεργάτες των ναζί και σφαγείς του ουκρανικού και πολωνικού λαού σε “ήρωες” του “αγώνα” ενάντια στον σοβιετικό “ζυγό”. Το πρόβλημα είναι “να μην το μάθει” ο Πούτιν.
Στο μεταξύ, μερικούς μήνες πριν, ο πρώην πρόεδρος της καναδικής Βουλής των Κοινοτήτων Anthony Rota προσκάλεσε έναν βετεράνο της ουκρανικής μεραρχίας SS σε επίσκεψη του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι. Ο γηραλέος ναζί Γιαροσλάβ Χούνκα δέχτηκε χειροκροτήματα και ο Ρότα, ο οποίος αργότερα παραιτήθηκε από πρόεδρος εξαιτίας αυτού του φιάσκου, τον επαίνεσε ως “ήρωα”. Αλλά προφανώς αυτά δεν υπονομεύουν την Ουκρανία. Εκατοντάδες μέλη της Ουκρανικής Μεραρχίας SS Galicia - η Γαλικία είναι ιστορική και γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Ευρώπης βόρεια των Καρπαθίων και σήμερα μοιράζεται μεταξύ Πολωνίας και Ουκρανίας. - που εγκαταστάθηκαν στον Καναδά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι μεταξύ των ονομάτων στην αδημοσίευτη έκθεση του 1986.
Ο Richard Provencher, εκπρόσωπος της LAC, είπε ότι η απόφαση για απόκρυψη της έκθεσης “βασίστηκε σε ανησυχίες σχετικά με τον κίνδυνο βλάβης στις διεθνείς σχέσεις” του Καναδά. Είπε ότι η αρμοδιότητα για την αποκάλυψη της έκθεσης ανήκει στην Pascal St-Onge, Υπουργό Καναδικής Κληρονομιάς, ο οποίος έχει την επίβλεψη της LAC. Ο Charles Thibault-Béland, εκπρόσωπος της κυρίας St-Onge είπε ότι “αν και εκτιμούμε την αρχή της διαφάνειας, είναι επιτακτική ανάγκη να δημοσιοποιούνται έγγραφα με υπεύθυνο τρόπο που προστατεύει και διαφυλάσσει την ατομική, εθνική και διεθνή ασφάλεια” __ “Η απόφαση για απόκρυψη της Έκθεσης του Μέρους ΙΙ της Επιτροπής Deschênes λήφθηκε σε συνεργασία μεταξύ της κυβέρνησης και της Βιβλιοθήκης και Αρχείων του Καναδά, μετά από συμβουλές από αξιωματούχους από μια σειρά υπηρεσιών και σύμφωνα με τον νόμο περί πρόσβασης στις πληροφορίες και τον νόμο περί ιδιωτικότητας”, είπε.
Πρόσθεσε ότι το Τμήμα Πολιτιστικής Κληρονομιάς βασίστηκε “στις συμβουλές των αξιωματούχων δημόσιας ασφάλειας που έχουν εμπειρία σε αυτά τα θέματα, λαμβάνοντας υπόψη το γεωπολιτικό πλαίσιο αυτή τη στιγμή”. Ο κ. Thibault-Béland είπε “θα επανεξετάσουμε την απόφαση να δημοσιοποιήσουμε αυτά τα έγγραφα αργότερα”. Ωστόσο, ο Ντέιβιντ Μάτας, νομικός σύμβουλος του B'nai Brith, είπε ότι ¨¨με το που ήρθαν στον Καναδά, τα μέλη της ουκρανικής Μεραρχίας SS “Γαλικίας”, μπόρεσαν να βρουν ασυλία για τα εγκλήματα τους, επειδή η Επιτροπή Deschênes δεν χρησιμοποίησε τον ορισμό του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης για τους εγκληματίες πολέμου, αλλά μάλλον έναν περιοριστικό ορισμό του Καναδά¨¨. Πρόσθεσε ότι “η ιδέα ότι η δημοσιοποίηση των ονομάτων των μελών της μεραρχίας θα βοηθούσε κατά κάποιο τρόπο τους Ρώσους στην εισβολή τους στην Ουκρανία είναι στρεβλή”__ “Η σιωπή, αντί να βοηθήσει την Ουκρανία και να βλάψει τη Ρωσία, θα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα”, είπε. Το Κέντρο Φίλων του Σάιμον Βίζενταλ ανέφερε ότι η δημοσιοποίηση της αναφοράς θα βοηθούσε στην αποκάλυψη της αλήθειας, επίσης ότι οι ανησυχίες για τη δημόσια ασφάλεια είναι υπερβολικές, καθώς οι περισσότεροι από τους φερόμενους εγκληματίες πολέμου είναι νεκροί. “Πρέπει πραγματικά να ανησυχούμε για την ασφάλεια των Ναζί που δεν ζουν πια;” αναρωτήθηκε η Jaime Kirzner-Roberts, ανώτερο στέλεχος του Κέντρου Βίζενταλ. “Η δημοσιοποίηση των εγγράφων θα δώσει τελικά στους Καναδούς την ευκαιρία να δουν μόνοι τους τα στοιχεία και να διαχωρίσουν την κατηγορία από την πραγματικότητα”. Η Δρ Κάθριν Τσάτερλι, ιδρυτική διευθύντρια του Καναδικού Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Αντισημιτισμού, είπε ότι “πρέπει να υπάρχουν μερικές πραγματικά μεγάλες βόμβες στην έκθεση, δεδομένης αυτής της απόφασης για να συνεχίσει να καταστέλλει την αλήθεια” _αυτά τα ολίγα από τον δημοκρατικό Καναδά…
Ποιοι είναι όμως αυτοί οι Ουκρανοί ναζί που προστατεύονται ακόμη και νεκροί από την Οττάβα; Η Ουκρανική 14^η Μεραρχία Γρεναδιέρων των Τεθωρακισμένων Δυνάμεων SS “Γαλικία”, πιο γνωστό ως "Μεραρχία SS Γαλικία" ήταν ένας τακτικός σχηματισμός των SS της ναζιστικής Γερμανίας, που συγκροτήθηκε από Ουκρανούς συνεργάτες των κατακτητών και έλαβε μέρος στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συμμετείχε στις μαζικές σφαγές του κατεχόμενου ουκρανικού και πολωνικού λαού και πολέμησε με λύσσα τα παρτιζάνικο τμήματα και τον Κόκκινο Στρατό. “Μαγιά” της ήταν οι ουκρανικές αντικομμουνιστικές - αντισοβιετικές συμμορίες OUN και UPA του «πατριάρχη» του ουκρανικού ναζιστικού εθνικισμού, Στεπάν Μπαντέρα, “ήρωα” πλέον του σημερινού καθεστώτος του Κιέβου. Από το φθινόπωρο του 1943, μονάδες της μεραρχίας χρησιμοποιήθηκαν σε επιχειρήσεις κατά των ανταρτών στην Ευρώπη. Στα μέσα Ιουλίου του 1944, το τμήμα της πρώτης στρατολόγησης ηττήθηκε από τον Κόκκινο Στρατό στις μάχες κοντά στο Μπρόντι. Στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1944, τα μάχιμα συντάγματα της μεραρχίας αναπτύχθηκαν για την καταστολή της Σλοβακικής Εξέγερσης και μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου 1944 η μεραρχία αναπτύχθηκε στη Σλοβακία με πλήρη ισχύ.  Στις αρχές του 1945, η μεραρχία μεταφέρθηκε στα Βαλκάνια, όπου συμμετείχε σε επιχειρήσεις κατά των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων. Αλλά μάλλον ούτε αυτά πρέπει να τα λέμε δημόσια για να μην τα μάθει ο Πούτιν και συκοφαντήσει τα έμπλεα αγνό πατριωτισμό παλικάρια του “Αζόφ” και του “Δεξιού Τομέα”.
Εξάλλου η Ουκρανία δεν έχει ναζί. Ούτε πόλεμο Έτσι δεν είναι;

Ένα άδειο πάθος
Εντυπώσεις από την “Ημέρα Ανεξαρτησίας” στο Κίεβο

2016_Κίεβο, Ουκρανία.
Μία ξαφνική βροχή διώχνει τους λίγους τουρίστες από τους δρόμους. Το Κίεβο φαίνεται εγκαταλειμμένο, με εξαίρεση την κεντρική πλατεία όπου αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι περιμένουν τη στρατιωτική παρέλαση. Κατά μήκος του κεντρικού δρόμου, Khreschatyk, υπάρχουν λίγες γραμμές θεατών, οι οποίες αποτελούνται κυρίως από παραστρατιωτικούς εθνικιστές, χαμηλόβαθμους στρατιωτικούς και πολιτικούς αξιωματούχους, που κινητοποιήθηκαν για την εκδήλωση και τους συγγενείς των συμμετεχόντων στην παρέλαση. Πέρα από αυτούς, υπάρχουν ομάδες ανθρώπων με άσπρες μπλούζες, οι οποίοι προσλήφθηκαν για να κουνάνε εθνικές σημαίες μέχρι το βράδυ. Πολλά γραφεία εργασίας προσέφεραν αυτή τη «δουλειά» για τις 23 και 24 Αυγούστου.
Λίγο πριν την Ημέρα Ανεξαρτησίας στις 24 Αυγούστου, οι ουκρανικές αρχές ανακοίνωσαν ότι θα πραγματοποιηθεί μία στρατιωτική παρέλαση προκειμένου “να δείξουμε στον Πούτιν πόσο αποφασισμένοι είμαστε”. Έτσι, ολόκληρη η παράσταση, όπως αποδείχθηκε, προορίζονταν για έναν και μόνο θεατή. Φαίνεται κάπως σουρεαλιστική μία νήσος θριαμβευτικού εθνικισμού στη μισό – εγκαταλειμμένη πόλη. Ομάδες παραστρατιωτικών με στολές παραλλαγής ελπίζουν ότι όλα τα στρατιωτικά οχήματα θα κατευθυνθούν σύντομα ανατολικά προς το Ντονμπάς για να «σκοτώσουν όλους τους αυτονομιστές και τους sovoks» (υποτιμητικός όρος για τους Ουκρανούς που είναι υπέρ των σοβιέτ) εκεί πέρα. Υπάρχουν δεκάδες Humvee, που έχουν δοθεί από τις ΗΠΑ, σε δημόσια θέα, μαζί με τα ίδια τα τανκ και τα πυραυλικά συστήματα, τα οποία σημαδεύουν σχεδόν καθημερινά τα χωριά και τις πόλεις του Ντονμπάς στην ανατολική Ουκρανία, τιμωρώντας τους πολίτες και τις τοπικές πολιτοφυλακές για τη «λάθος επιλογή» τους να απορρίψουν την υπέρ-εθνικιστική Ουκρανία, που γεννήθηκε από την «Επανάσταση της Αξιοπρέπειας» στην πλατεία Μαϊντάν πριν από δυόμιση χρόνια.
Επίσης, παρελαύνουν αρκετές μονάδες του διαβόητου πυραυλικού συστήματος BUK. Αυτό σόκαρε κάποιους διεθνείς παρατηρητές, επειδή τα ανώτερα στρατιωτικά κλιμάκια της Ουκρανίας προσπάθησαν να πείσουν τα παγκόσμια ΜΜΕ πριν από δύο χρόνια, μετά την πρόσκρουση της πτήσης 17 των Μαλαισιανών Αερογραμμών στις 17 Ιουλίου του 2013 ότι η Ουκρανία δεν είχε BUK. Έλεγαν ότι το σύστημα BUK της Ουκρανίας είχε πουληθεί στη Γεωργία.

Η μιλιταριστική ρητορική και οι υποσχέσεις ότι “θα τιμωρηθούν οι τρομοκράτες και οι αυτονομιστές” κυριάρχησαν στις ομιλίες των επισήμων, τροφοδοτώντας το επόμενο κύμα εμφύλιας διαμάχης στη χώρα. Παρόλα αυτά, εν αντιθέσει με τους παραστρατιωτικούς και τους επίσημους, αυτοί που μισθώθηκαν για να κουνάνε τις σημαίες φαίνονται να βαριούνται και να μισοκοιμούνται μετά από πολλές ώρες υπό την προσεκτική επίβλεψη των οργανωτών της παρέλασης. Αποφεύγουν κάθε σχόλιο και αποστρέφουν ντροπαλά το πρόσωπό τους από τις κάμερες. Οι αξιοθρήνητες ομιλίες για τα «ξεπερασμένα σοσιαλιστικά στερεότυπα» και για τους «ύπουλους εχθρούς», τους «τρομοκράτες» του Ντονμπάς και τους Ρώσους «εισβολείς» έγιναν δεκτές μέσα σε σιωπή. Κατά κανόνα, όσο πιο εξαρτημένη γίνεται μία χώρα, τόσο πιο υστερική είναι η πατριωτική προπαγάνδα της κυβέρνησης. Η «ανεξαρτησία» των περισσότερων μισό-αποικιών, οι οποίες καταπιέζονται οικονομικά από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, είναι κατ’ όνομα. Στην καλύτερη περιορίζεται σε μία εθνική σημαία, έναν ύμνο και άλλα εμβλήματα. Αυτό βλέπουμε στη σημερινή Ουκρανία: Τα πατριωτικά συνθήματα όπως «η Ουκρανία υπεράνω όλων» και χαιρετισμοί στους ήρωες (της εκστρατείας εναντίον της Ρωσίας) είναι πανταχού παρόντα μαζί με άλλα εθνικά σύμβολα. Στο μεταξύ, όλες οι σημαντικές πλευρές της ζωής της χώρας έχουν αποφασιστεί και συνεχίζουν να αποφασίζονται εξωτερικά. Η μόνο εναπομείνασα πλευρά της «κυριαρχίας» είναι τα σύμβολα. Επομένως τονίζονται διαρκώς από όλα τα ΜΜΕ.
Κατά τη διάρκεια των 25 χρόνων της μετά-σοβιετικής «ανεξαρτησίας», η Ουκρανία χάνει σταθερά την κυριαρχία της. Οι περισσότεροι Ουκρανοί, ακόμα και κάποιοι υπέρ-εθνικιστές, το συνειδητοποιούν πολύ καλά. Γι’ αυτό το λόγο, οι εθνικές γιορτές όπως η Ημέρα της Ανεξαρτησίας ή η Ημέρα του Συντάγματος (28 Ιουνίου) ποτέ δεν υπήρξαν πολύ δημοφιλείς, σε σύγκριση με τις γιορτές της σοβιετικής περιόδου ή τις τοπικές γιορτές. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι ζουν σε μία χώρα που δεν κυβερνάται από τους ίδιους αλλά από τις αρχές που διορίστηκαν ή εγκρίθηκαν από τις ΗΠΑ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μνημείο Δόξας στο Λβιβ: μια ακόμη κατεδάφιση;

Τώρα είναι η σειρά του Μνημείου Δόξας στο Λβιβ - ενός μνημείου που ανεγέρθηκε το 1970 στη μνήμη των νικητών επί του Ναζισμού στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Εδώ και πολλά χρόνια, εκπρόσωποι εθνικιστικών οργανώσεων το κοιτούν με μίσος και δυσπιστία - το μνημείο δεν ταιριάζει στο όραμά τους για την Ουκρανία. Μνημείο Δόξας στο Λβιβ: συχνά βανδαλισμένο, τούτη τη φορά η επιγραφή "Στους νικητές επί του φασισμού" αφαιρέθηκε, αντί αυτής έγραψαν "Μνημείο στους κατακτητές" με λευκή μπογιά (Φωτο Δνση Εθνικής Λβιβ).

Οι δημιουργοί έλαβαν το Κρατικό Βραβείο Σεφτσένκο

Σίγουρα, οι ήρωες είναι διαφορετικοί τώρα, - αναστενάζει η κάτοικος του Λβιβ, Ρίμα Αρκάντιεβνα, της οποίας ο σύζυγος και ο αδελφός πέρασαν ολόκληρο τον πόλεμο. – Είμαι από το Ζιτόμιρ, αλλά μετά τον πόλεμο μετακομίσαμε στο Λβιβ. Αποδεικνύεται ότι οι πιο κοντινοί και αγαπημένοι μου, που συμμετείχαν στον αγώνα κατά του Ναζισμού, είναι Ουκρανοί – επίσης κατακτητές; Η Ρίμα διατηρεί τη συνήθεια να φέρνει λουλούδια στο Μνημείο, στον Λόφο της Δόξας και στο Πεδίο του Άρη κάθε χρόνο την Ημέρα της Νίκης _και όχι μόνο. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια το κάνει προσεκτικά, χαράματα την αυγή, όταν τα πρώτα μίνι λεωφορεία μόλις αρχίζουν να κυκλοφορούν στην πόλη – υπάρχουν πάρα πολλές φασιστικές προβοκάτσιες σε χώρους μνημείων.

Αυτό το μνημείο είναι στην πραγματικότητα το μόνο αξιοσημείωτο μέρος που τραβάει την προσοχή ανάμεσα στα γκρίζα κτίρια σε αυτήν την περιοχή. Εδώ οι εθνικιστές ισχυρίζονται ότι δεν έχει καλλιτεχνική ή ιστορική αξία, - σημειώνουν ορισμένοι - Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Οι σχεδιαστές, οι κατασκευαστές, οι γλύπτες, οι αρχιτέκτονες έλαβαν το Κρατικό Βραβείο Τάρας Σεφτσένκο το 1972. Δεν ήταν τυχαίο, άλλωστε. Το μνημείο - "Μνημείο της Στρατιωτικής Δόξας των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων" - είναι ένα σύνολο πολλών στοιχείων. Η κεντρική χάλκινη ομάδα είναι η Πατρίδα, η οποία δέχεται τον όρκο πίστης από έναν Σοβιετικό Στρατιώτη και φιλάει το σπαθί του. Και στις δύο πλευρές της τεράστιας γρανιτένιας στήλης υπάρχουν ψηλά ανάγλυφα από σφυρήλατο χαλκό, που αφηγούνται τη γέννηση και τα κατορθώματα του Κόκκινου Στρατού. Και η σύνθεση στεφανώνεται από έναν πυλώνα 30 μέτρων, διακοσμημένο με ψηλά ανάγλυφα που απεικονίζουν στρατεύματα – πεζικό, βασικό μέχρι έναν ναύτη. Ο πυλώνας είναι αυτός που θα κατεδαφιστεί πρώτος __Αυτή η απόφαση ελήφθη στο ΔΣ του Λβιβ, “χρειάζεται αποκομμουνιστικοποίηση”, Οι διαμάχες γύρω από το μνημείο προέκυψαν πολύ καιρό πριν, ακόμη και πριν από την “Επανάσταση της Αξιοπρέπειας”_σσ.2014 Українська революція‎‎, _Ukrayinsʹka revolyutsiya, Ουκρανία Φεβ-2014, με διαδηλώσεις κατά της διαφθοράς, του αυταρχισμού, του εγκληματικού κράτους και λόγω της άρνησης του προέδρου να παραιτηθεί... αλλά μετά από αυτήν, το ενδιαφέρον για την κατεδάφιση του μνημείου εντάθηκε. Μπήκε αρχικά σαν ζήτημα μερικής αποσυναρμολόγησής του (το 2014, πάντα) όταν αποφασίστηκε ότι δεν θα κατεδαφιζόταν ολοκληρωτικά και “οι εικασίες πρέπει να σταματήσουν”. Δύο χρόνια αργότερα, το θυμήθηκan ξανά – αντιβαίνει λένε κάθε τόσο στον νόμο (σσ. περί αποκομμουνιστικοποίησης). Περιοδικά, του έριχναν μπογιές, κατέστρεφαν το σφυροδρέπανο, σχεδίαζαν σβάστικες, έσπαγαν τις γρανιτένιες πλάκες και έγραφαν διάφορα, μετά κόπαζε... Αλλά όχι αυτή τη φορά.

Το "Στους νικητές επί του φασισμού" αφαιρέθηκε,
αντί αυτής έγραψαν "Μνημείο στους κατακτητές" με λευκή μπογιά
(Φωτο Δνση Αστυνομίας Λβιβ)

Εκπρόσωποι εθνικιστικών οργανώσεων πήραν την κατάσταση στα χέρια τους, “επειδή το απαιτεί ο νόμος” - έσπασαν τις πλάκες, το βανδάλισαν με εξαφανισμένη την αστυνομία, μετά, στο σκοτάδι, εκπρόσωποι της αστικής οργάνωσης Εθελοντικό Κίνημα OUN προσπαθούσαν να σβήσουν την επιγραφή "μνημείο στους κατακτητές" και έβγαζαν τη λύσσα τους με διάφορους τρόπους και άναρθρες κραυγές, χαιρετώντας φασιστικά __ Το Τάγμα OUN (Батальйон “ОУН”), επίσης γνωστό ως Κοινό Τάγμα Εδαφικής Άμυνας Νίζιν (Зведий батальйон треторіалійної оброні міста Ніжна) είναι ένας εθελοντικός ένοπλος σχηματισμός me νέους εθελοντές. Mε κατασχεμένα όπλα, to 2014, η μονάδα απηύθυνε έκκληση στον Ουκρανό Πρόεδρο Ποροσένκο να χορηγήσει στο απόσπασμα επίσημο καθεστώς και να παράσχει νόμιμα όπλα - Δεν τους πείραξαν οι αστυνομικοί, “παιδιά είναι οι vatniks” …παραδέχτηκαν το λάθος τους, ζήτησαν συγγνώμη, αλλά φώναζαν “Κατεβάστε το σφυροδρέπανο, φύγετε από το μνημείο” Οι κάτοικοι του Λβιβ έχουν ανάμεικτα συναισθήματα για το γεγονός. Κάποιοι λίγοι το υποστηρίζουν, ο πολύς κόσμος όχι. - Αυτό το μνημείο δεν έχει ενοχλήσει ποτέ τους κατοίκους του Λβιβ …ας το γκρεμίσουν αν έχουν το θάρρος, γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. - Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε προς τιμή ποιανού είναι εκεί.
Το αστέρι στο μνημείο να φύγει; η Ουκρανία (Ουκρανική ΣΣΔ) έδωσε 2,5 εκατομμύρια ανθρώπους της (5,5 εκατομ. νεκρούς αιχμαλώτους πολέμου και πολίτες) __Οι επίδοξοι πατριώτες που λεηλάτησαν τη χώρα για 26 χρόνια τώρα ασχολούνται με βανδαλισμούς, τώρα επιστράτευσαν ειδικούς του Πολυτεχνείου, οι οποίοι αξιολόγησαν την τεχνική του κατάσταση… κηρύχθηκε μη ασφαλές και αποφασίστηκε η αποσυναρμολόγηση του υψηλότερου τμήματός του, του πυλώνα των 30μ, ο οποίος αποτελεί σαφή απειλή για τους πεζούς. Η απόφαση ελήφθη και προτάθηκε να μεταφερθεί στο Μουσείο Επικράτειας του Τρόμου - ένα μουσείο μνήμης ολοκληρωτικών καθεστώτων στο χώρο πρώην φυλακής __Μιλάμε μόνο για τον πυλώνα, δεν θα αγγίξουμε την Πατρίδα, τον στρατιώτη, την γρανιτένια στήλη με ανάγλυφα, - σημείωσε το δημοτικό συμβούλιο. - Προς το παρόν. Οι επόμενες αποφάσεις για το μνημείο θα ληφθούν σύντομα _ήδη ανέλαβε ο ανάδοχος.

 

 

 

 

9η Μάη _Αντιφασιστική Νίκη των Λαών 💥 ακτινοβολεί, εμπνέει 🎈συνεγείρει, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση

 

Πριν απ’ τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέπες
και λιώ­σαν τα χιό­νια και ζεστα­θή­καν οι καρ­διές των ανθρώπων.
Ύστε­ρα
πήρε ο χάρος τον Τσάρο.
Κι ύστε­ρα οι λαοί απο­κτή­σα­νε Στάλινγκραντ!
                    ⬆️  Φώτης Αγγουλές -προλετάριος ποιητής ⬇️

“Τόσοι σταυροί που στήθηκαν, τόσοι σταυροί που θα στηθούνε, / Εμάς μονάχα με σταυρούς μπορούν να μας μετρούνε. / Σταυροί, παντού σταυροί...”   

9 Μάη 1945: η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογούσε κάτω από τα χτυπήματα του ηρωικού Κόκκινου Στρατού, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτιζε πάνω από το βομβαρδισμένο Ράιχσταγκ.
Στο πρόσωπο του στρατιώτη που την κάρφωσε στην καρδιά του ναζιστικού κτήνους αντικατοπτρίζεται ιστορικά ο αγώνας του ΚΚΣΕ –του Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων, των κομισάριων που πρώτοι έδιναν τη ζωή τους,  του λαού της Σοβιετικής Ένωσης της ηγεσίας του Ι.Στάλιν.  

 

Στρατάρχης Γκεόργκι Κ. Ζούκοφ — «Αναμνήσεις & Στοχασμοί»
«Το μεγαλείο της ηρωϊκής νίκης απέναντι στη φασιστική Γερμανία είναι το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση δεν υπερασπίστηκε μόνο την σοσιαλιστική πατρίδα, αλλά ότι πολέμησε ανιδιοτελώς για την υπεράσπιση του στόχου του προλεταριακού διεθνισμού – να νικήσει τις ναζιστικές δυνάμεις και να απελευθερώσει τους λαούς της Ευρώπης από την κατοχή. Ο σοβιετικός λαός δεν έχει ξεχάσει την συμβολή των άλλων λαών στη νίκη ενάντια στον κοινό εχθρό. Ο στρατός και ο λαός μας θυμάται και εκτιμά το κουράγιο των αγωνιστών της Αντίστασης».

Μόνο ένας τυφλός
μπορεί να αρνείται ότι ο θρίαμβος του Κόκκινου Στρατού
ήταν θρίαμβος του σοβιετικού σοσιαλισμού

9 Μάη 1945 # Ωρα 0.43 πμ.

Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας. «Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεών μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων».

Η 9^η του Μάη καταγράφεται στην Ιστορία ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Στις 24 Ιούνη, 200 σημαίες των ναζί ρίχτηκαν στα κράσπεδα του Μαυσωλείου του Λένιν στη Μόσχα.

Από την 1^η Μάη 1945, στο γερμανικό Κοινοβούλιο, το Ράιχσταγκ, κυμάτιζε η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Η δύναμη αυτής της εικόνας κρατά έκτοτε - 77 χρόνια μετά - ζωντανό στη συνείδηση των λαών όλου του κόσμου αυτό το μοναδικής ιστορικής σημασίας γεγονός.

Εβδομήντα εννιά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, που σφραγίστηκε με το αίμα εκατομμυρίων και συνεγείρει πολύ περισσότερους μέχρι σήμερα. Παρά τα εκατομμύρια ευρώ που διατίθενται για να γιορτάζεται την 9η Μάη η λεγόμενη «Μέρα της Ευρώπης», με σκοπό το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και την ταύτιση φασισμού - κομμουνισμού, η επιδιωκόμενη υποβάθμιση και στρέβλωση της συμβολής των κομμουνιστών στην Αντιφασιστική Νίκη αποδεικνύεται ακατόρθωτη.

Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων εναντίον της στη Μαντζουρία. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που αποτελούσαν τα καπιταλιστικά κράτη Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία και οι σύμμαχοί τους.

Γέννημα της όξυνσης
των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Όπως ο Α', έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 - 1945) ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της πάλης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933). Τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, φασιστικών και μη φασιστικών καπιταλιστικών κρατών, ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε διάρκεια 2.194 μέρες και απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Πάνω από 110 εκατομμύρια άνθρωποι επάνδρωσαν τους τακτικούς στρατούς. Οι νεκροί στον πόλεμο, στρατιωτικοί και μη, έφτασαν τα 50 εκατομμύρια.

Στη χώρα μας, οι νεκροί έφτασαν συνολικά τις 405.000 (θάνατοι από την πείνα, εκτελεσμένοι, νεκροί των μαχών, νεκροί του ελληνοϊταλικού και ελληνογερμανικού πολέμου, χιλιάδες που εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης - κυρίως Εβραίοι της Θεσσαλονίκης - κ.ά.).

Οι πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις άρχισαν από τις 19 Σεπτέμβρη 1931, όταν η Ιαπωνία επιτέθηκε στη Μαντζουρία και λίγα χρόνια αργότερα (3 Οκτώβρη 1935) η Ιταλία επιτέθηκε στην Αιθιοπία.

Στις 18 του Ιούλη 1936 ξέσπασε το φασιστικό - στρατιωτικό κίνημα του Φράνκο στην Ισπανία κατά της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου. Έτσι άρχισε ο ισπανικός Εμφύλιος, που έληξε την άνοιξη του 1939 με την επικράτηση των φασιστών.

Καθοριστικό ρόλο σ' αυτήν την εξέλιξη είχαν, από τη μια, η τεράστια βοήθεια σε έμψυχο, στρατιωτικό υλικό και οικονομικά μέσα που προσέφεραν η Γερμανία και η Ιταλία στους Ισπανούς φασίστες και, από την άλλη, η υποκριτική στάση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ που, στο όνομα της δήθεν «μη επέμβασης» και της υποκριτικής πολιτικής του «κατευνασμού» απέναντι στον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου, στέρησαν από τον ισπανικό λαό τα απαραίτητα μέσα για να πολεμήσει, βοηθώντας έτσι τον Φράνκο και τους συμμάχους του.

Στις 25 του Νοέμβρη 1936, η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν σύμφωνο αντικομμουνιστικής στρατιωτικής συνεργασίας, γνωστό και ως «αντικομιντέρν σύμφωνο», εναντίον της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία ανέχτηκαν την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία στις 12 Μάρτη 1938, ενώ έναν χρόνο μετά, στις 12 Απρίλη του 1939, η Ιταλία κατέκτησε και την Αλβανία.

Στις 29 Σεπτέμβρη 1938 υπογράφτηκε το Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραχωρήθηκε στη Γερμανία το σουδητικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Το Σύμφωνο υπέγραψαν, από τη μια, οι Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, πρωθυπουργοί της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, αντίστοιχα, και, από την άλλη, οι Χίτλερ και Μουσολίνι. Ο Τσάμπερλεν δήλωσε μάλιστα ότι με το Σύμφωνο του Μονάχου ήταν εξασφαλισμένη η ειρήνη.

Την 1^η Σεπτέμβρη 1939, η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, ενώ οι συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας που είχε υπογράψει η Πολωνία με τη Βρετανία και τη Γαλλία έμειναν στα χαρτιά. Ο πόλεμος που οι Βρετανία και Γαλλία κήρυξαν κατά της Γερμανίας δεν διεξαγόταν. Έμεινε στην Ιστορία ως ένας «παράξενος πόλεμος».

Η ναζιστική Γερμανία
αιχμή του δόρατος ενάντια στην ΕΣΣΔ

Σοβιετικοί μαχητές πανηγυρίζουν για την κόκκινη σημαία που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ

Στις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης να συνάψουν αντιφασιστική συμμαχία, οι ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία κρατούσαν αρνητική στάση, ενώ συνέχιζαν την πολιτική της υπονόμευσης σε βάρος της.

Ήταν ολοφάνερο ότι τα μη φασιστικά καπιταλιστικά κράτη ενίσχυαν και ωθούσαν τη Γερμανία για να επιτεθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με γνώμονα το κέρδισμα χρόνου, η ηγεσία της υπέγραψε στις 23 Αυγούστου 1939 το «γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης», γνωστό ως «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ».

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνο αφού είχε προηγηθεί το Σύμφωνο του Μονάχου μεταξύ Αγγλίας - Γαλλίας - Γερμανίας και είχαν ναυαγήσει όλες οι προηγούμενες φιλειρηνικές προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και οι προσπάθειες να συγκροτηθεί αντιχιτλερικό μέτωπο.

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» εξασφάλισε στην ΕΣΣΔ 21 μήνες ειρήνης, που αποδείχθηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Διήρκεσε μέχρι τις 22 Ιούνη 1941, οπότε η Γερμανία το παραβίασε. Με το κωδικό όνομα «Μπαρμπαρόσα» εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση, με μια στρατιωτική μηχανή που έως τότε δεν είχε δει ο κόσμος. Ο Χίτλερ, και όχι μόνο αυτός, ήταν βέβαιος ότι σε λίγους μήνες θα είχε καταλάβει την ΕΣΣΔ, θα είχε συντρίψει το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος και θα είχε εξοντώσει τους κομμουνιστές.

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά του «Άξονα», με την απόβαση στη Νορμανδία, μόλις στις 6 Ιούνη 1944, 3 χρόνια μετά τη δημιουργία του «αντιφασιστικού συμφώνου» (12 Ιούλη 1941) ανάμεσα σε αυτές και τη Σοβιετική Ένωση! Είχαν προηγηθεί οι εποποιίες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ, που σήμαναν τη στροφή στον πόλεμο κατά του «Άξονα», ενώ το 1944 ήταν η χρονιά που ο Κόκκινος Στρατός καταδίωκε τις γερμανικές στρατιές από τα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης και προετοιμαζόταν να απελευθερώσει και τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ - Βρετανίας φοβούνταν δικαιολογημένα ότι μπορούσε ο Κόκκινος Στρατός να μπει μόνος στο Βερολίνο.

Ο Β' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος απέδειξε ότι η αντιπαράθεση καπιταλισμού - σοσιαλισμού συνεχιζόταν αμείωτη στο πλαίσιο της αντιναζιστικής - αντιχιτλερικής συμμαχίας. Ο ιμπεριαλισμός δεν χάνει ποτέ τον στρατηγικό του στόχο. Καμία προσωρινή συμμαχία με ένα τμήμα του για πολεμικούς σκοπούς δεν πρέπει να οδηγεί στην άμβλυνση του ταξικού κριτηρίου. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα.

Κήρυξη του πολέμου
και εισβολή στην Ελλάδα

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδα από το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά. Ο ξεσηκωμός του λαού και ο ηρωισμός του στα πεδία των μαχών στην Πίνδο ανέκοψαν προσωρινά την εισβολή.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες.

Επίσης, οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια τους παρέδωσε στους κατακτητές.

Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ένα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ένα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να χτυπηθούν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Αποτέλεσε τον βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Με πρωτοβουλία του, αμέσως μετά την έναρξη της κατοχής, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Ιούλη 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη 1941 το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΕΑΜ οργάνωσε την ένοπλη λαϊκή αντίσταση και έσωσε τον λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ - Στράτης, το Μονοδένδρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας.

Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε, τουλάχιστον από την άποψη του υποκειμενικού παράγοντα, να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική εξουσία.

Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και στον φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.

Υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια,
προβάλλουμε τα διδάγματα από την ηρωική πάλη των λαών

Η Σοβιετική στρατιωτίνα δείχνει τον δρόμο προς το Βερολίνο (1945)

Για την 9^η Μάη του 1945, ως σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης, τρέφουν άσβεστο μίσος οι διακρατικές ενώσεις, τα κάθε λογής διαπιστευμένα όργανα, που υπηρετούν τον καπιταλισμό. Επιχειρούν να τη σβήσουν από τη μνήμη, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια. Αυτό αποτελεί συστατικό της αντικομμουνιστικής - αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας τους, προκειμένου να κρύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του ναζισμού - φασισμού με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις μεγάλες ευθύνες των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Στις πρώτες θέσεις αυτής της μεθοδευμένης βρόμικης εκστρατείας βρίσκεται η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989 - 1991), η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου πήρε διαστάσεις συντονισμένης και ξέφρενης εκστρατείας.

Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, με τη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξουν μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση του 1989 - 1991.

Πρωτοστατώντας η Ευρωπαϊκή Ενωση στην αντικομμουνιστική υστερία, καθιέρωσε την 9η Μάη ως «Μέρα της Ευρώπης», απαλείφοντας τη «Μέρα της Νίκης των Λαών»! Καθόλου τυχαίο το ότι η εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από τον Κόκκινο Στρατό και η απελευθέρωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ονοματίζονται κατοχή! Στη Γερμανία και στην Αυστρία, οι λιποτάκτες του γερμανικού στρατού, που αυτομόλησαν στους αντιπάλους, κυρίως στον σοβιετικό Στρατό, ουσιαστικά θεωρούνται «εθνική ντροπή»!

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ στηρίζουν την επιχείρηση ιστορικής αποκατάστασης και δικαίωσης των φασιστών στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουκρανία, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου συντάχθηκαν με τους ναζί. Τους βάφτισαν «αγωνιστές της δημοκρατίας», επειδή πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και στη σοβιετική εξουσία.

Η μόνη εναλλακτική λύση
είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός

Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν ενισχύουν τη θέση ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Είναι η απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, η θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργητικής συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και οι κλιμακούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια κ.α. σκιαγραφούν όλο και πιο έντονα την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή, με συμμετοχή και της χώρας μας.

Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην κρίσιμη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, από την άποψη των αντιθέσεων που οξύνονται, η στάση του ΚΚΕ είναι η μόνη που μπορεί να εκφράσει το πραγματικό συμφέρον του λαού: Να μην παγιδευτεί στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, να μη διαλέξει ιμπερια-ληστή! Να δώσει οργανωμένα τη μάχη για απεμπλοκή από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δυναμώνοντας την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που φέρνει μόνο φτώχεια, πολέμους και εκμετάλλευση.

                                                                          _Πηγή Ριζοσπάστης

Η Αντιφασιστική Νίκη συνεχίζει
να εμπνέει τους λαούς,
να τρομάζει τα καπιταλιστικά κράτη
και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Έναν χρόνο πριν την 80^ή επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, τα σύννεφα ενός νέου γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου πυκνώνουν. Ο παλαιστινιακός λαός είναι αντιμέτωπος με μία ακόμα επιχείρηση μαζικής εξόντωσης του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ. Παράλληλα κλιμακώνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει ανοίξει νέα πολεμική εστία στην Ερυθρά, οξύνονται οι αντιθέσεις στα Βαλκάνια, συνεχίζονται οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Η ηρωική πάλη του Κόκκινου Στρατού, του σοβιετικού λαού, των αντιστασιακών κινημάτων με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές στα καπιταλιστικά κράτη που βρέθηκαν υπό την κατοχή, φανερώνουν διαχρονικά τις ανυπέρβλητες δυνάμεις του οργανωμένου λαού, συνεχίζουν να εμπνέουν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις όπου Γης, στην πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το καθεστώς της ταξικής εκμετάλλευσης. Παρά τον ορισμό της 9^ης Μάης ως «Ημέρας της Ευρώπης», τα υπέρογκα ποσά που διατίθενται από τα εγχώρια αστικά και τα ευρωενωσιακά επιτελεία για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, παρά τις «διαφημιστικές καμπάνιες» για την προώθηση του ανιστόρητου ιδεολογήματος της ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού, τα εκατομμύρια των νεκρών της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών κατέκτησαν με το αίμα τους τη θέση τους στην καρδιά των λαών, συνεχίζουν να στοιχειώνουν τις σκέψεις των ιμπεριαλιστικών επιτελείων.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το μοίρασμα αγορών, εδαφών και σφαιρών επιρροής και της όξυνσής τους σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στα καπιταλιστικά κράτη που είχαν ηττηθεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ή είχαν «αδικηθεί» από τη μοιρασιά της πολεμικής λείας, ο φασισμός - ναζισμός προωθήθηκε ως πιο αποδοτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας για την κατάπνιξη του εργατικού - κομμουνιστικού κινήματος και για την αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων που διαμόρφωσαν οι συμφωνίες λήξης του πολέμου, μέσω μιας νέας πολεμικής αναμέτρησης. Γι' αυτό η επικράτηση του φασισμού - ναζισμού χρηματοδοτήθηκε από τα βασικότερα μονοπώλια αυτών των καπιταλιστικών κρατών, ενώ για όσο διάστημα στρέφονταν αποκλειστικά στην καταστολή του εσωτερικού ταξικού εχθρού γνώρισαν τα εγκώμια και των αστικών τάξεων των αντίπαλων καπιταλιστικών κρατών. Η δημαγωγία και η επικράτηση του ναζισμού διευκολύνθηκε από τις ιμπεριαλιστικές συνθήκες λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τη δυσαρέσκεια που προκάλεσε η μεταπολεμική διαχείρισή τους από τις γερμανικές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Ο φασισμός - ναζισμός προσέφερε τα πάντα στα μονοπώλια, με πρώτο την καταστολή της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας και τις εκτεταμένες διώξεις των κομμουνιστών.

Ακόμη και όταν η καπιταλιστική εξουσία προέκρινε τη φιλελεύθερη - κοινοβουλευτική μορφή και προχωρούσε σε μέτρα κατά των φασιστών, αυτά ήταν προσχηματικά, προσωρινά και ανώδυνα: Ο Χίτλερ κρατήθηκε στη φυλακή για σύντομο διάστημα και υπό ευνοϊκές συνθήκες μετά το ναζιστικό πραξικόπημα του 1923, ενώ τα τάγματα εφόδου των ναζί συγκροτήθηκαν και δρούσαν σχεδόν ανενόχλητα, κάποτε και με τη συμβολή των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών και πριν την επικράτηση του ναζισμού στη Γερμανία. Λίγο νωρίτερα, στην Ιταλία, ο βασιλιάς αρνήθηκε την κήρυξη στρατιωτικού νόμου για την αντιμετώπιση των ολιγάριθμων φασιστών που κατευθύνονταν στη Ρώμη και παρέδωσε την εξουσία στον Μουσολίνι. Μετά τον διορισμό του Χίτλερ στη γερμανική καγκελαρία από τον Πρόεδρο Χίντεμπουργκ, οι ναζί οργάνωσαν την προβοκάτσια του Ράιχσταγκ και έθεσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας εκτός νόμου, προκειμένου να αποκτήσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ουδέποτε ο φασισμός - ναζισμός ήταν «αντισυστημικός», όπως επιχειρούν σήμερα να τον παρουσιάσουν τα αστικά κόμματα. Αντίθετα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτό αποδεικνύεται και σήμερα από την αποκάλυψη των πολυπλόκαμων δεσμών των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων με καπιταλιστικά συμφέροντα, αλλά και με τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Τα κροκοδείλια δάκρυα των αστικών δυνάμεων για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι είναι οι ίδιες δυνάμεις που συνομιλούν και συναποφασίζουν με την Μελόνι, τον Σαλβίνι και τους άλλους πολιτικούς απογόνους του ιταλικού φασισμού, που παρουσιάζουν τους ναζιστές του Τάγματος Αζόφ ως μαχητές της ελευθερίας. Δεν μπορούν να συγκαλύψουν ότι το νομικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν ή υπερασπίζονται από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ (ανάμεσά τους και οι διάφορες εκδοχές που προέκυψαν απ' αυτά τα κόμματα) απ' τη μια επιφύλαξε ποινές χάδι για τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, ενώ απ' την άλλη επιτρέπει τη μεταμφίεση των φασιστικών μορφωμάτων, την ίδια ώρα που αναγορεύει σε έγκλημα κάθε εργατική - λαϊκή κινητοποίηση.

Ουδέποτε το καπιταλιστικό κράτος θέλησε πραγματικά να αντιμετωπίσει τον φασισμό - ναζισμό, αφού αυτός αποτελεί μία από τις πολιτικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας, η οποία άλλοτε με τον μανδύα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και άλλοτε με τη ρομφαία της δικτατορίας τάσσεται πάντα υπέρ των καπιταλιστικών συμφερόντων και ενάντια στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Απέναντι στον φασισμό - ναζισμό στάθηκαν εξαρχής και τελικά τον νίκησαν η ΕΣΣΔ, τα ανά τον κόσμο αντιστασιακά λαϊκά κινήματα, στα οποία πρωτοστάτησαν τα αντίστοιχα κομμουνιστικά κόμματα στις κατεχόμενες χώρες, οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές που αντιπάλεψαν τον φασισμό - ναζισμό στην καρδιά του τέρατος, υπό τρομακτικές φυσικά συνθήκες. Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι: Πάνω από 20 εκατομμύρια νεκροί από την ΕΣΣΔ, πολλοί από αυτούς μέλη του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι) και της Νεολαίας του, της Κομσομόλ. Το 25% του συνόλου των στρατευμάτων του φασιστικού άξονα χάθηκε στο ανατολικό μέτωπο, στην άμυνα της Μόσχας, στην πολιορκία του Λένινγκραντ, στην εποποιία του Στάλινγκραντ, στη Μάχη του Κουρσκ και αλλού. Τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν χωρίς την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, την εργατική εξουσία, τα πλεονεκτήματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, τα σημαντικά βήματα της ΕΣΣΔ στη γυναικεία χειραφέτηση και την ενότητα όλων των σοβιετικών εθνοτήτων, τον αξιόμαχο Κόκκινο Στρατό και τον ηρωικό παρτιζάνικο αγώνα του σοβιετικού λαού. Αυτά ενέπνευσαν τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές σε όλο τον κόσμο στην πάλη τους ενάντια στον φασισμό - ναζισμό.

Στην Ελλάδα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, οι άλλες ΕΑΜικές οργανώσεις με αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ έσωσαν τον λαό από την πείνα, έδωσαν ηρωικές μάχες, απελευθέρωσαν μεγάλες περιοχές της χώρας, όπου υπό την προστασία του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκαν λαογέννητοι θεσμοί τοπικής διοίκησης, εκπαίδευσης και δικαιοσύνης, ματαίωσαν τα σχέδια του φασιστικού Αξονα για την επιστράτευση Ελλήνων εργατών και συνέβαλαν στη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.

Ο πόλεμος ήταν δίκαιος από την πλευρά της ΕΣΣΔ, που υπερασπιζόταν τη σοσιαλιστική εξουσία, και από την πλευρά των αντιστασιακών κινημάτων. Ηταν άδικος τόσο από την πλευρά του φασιστικού Άξονα όσο και από την πλευρά των Αγγλοαμερικανών Συμμάχων, που παρά τις διαφορές τους ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τα γεωπολιτικά εκμεταλλευτικά συμφέροντά τους. Αυτή η κοινή ταξική σύμπλευση όλων των καπιταλιστικών κρατών, νικητών και ηττημένων, όσο κι αν έγινε προσπάθεια να κρυφτεί αρχικά, φανερώθηκε την επομένη του πολέμου, όταν ενώθηκαν ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, «χτύπησαν» το εργατικό - λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα όπου χρειάστηκε και ενσωμάτωσαν πρώην φασίστες και ναζιστές στους εγχώριους κρατικούς μηχανισμούς και στους αντίστοιχους των ιμπεριαλιστικών τους συμμαχιών. Πολλοί από τους εγκληματίες πολέμου φυγαδεύτηκαν στη Λατινική Αμερική και αξιοποιήθηκαν ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Την ώρα που δεκάδες στρατηγοί του ΝΑΤΟ ήταν πρώην ναζί, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, που προσέφερε δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες στον αντιφασιστικό αγώνα, τέθηκε και πάλι εκτός νόμου. Ακόμα, ο Βάλτερ Χαλστάιν, πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν την περίοδο 1958 - 1967, που στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρεται ως πρωτεργάτης της, υπήρξε στέλεχος του ναζιστικού κόμματος.

Και στην Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο, όσες αστικές δυνάμεις ανέχτηκαν ή και συνεργάστηκαν με τις αρχές Κατοχής και οι άλλες που συμμάχησαν με τον βρετανικό ιμπεριαλισμό ξεπέρασαν την αντιπαλότητά τους και ενώθηκαν υπό τη σκέπη του Παλατιού, με κοινό ταξικό στόχο την υπεράσπιση της καπιταλιστικής εξουσίας και την καταστολή των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στα χρόνια της Κατοχής και να διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία.

Η μεταπολεμική σταθεροποίηση της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες δεν σημαίνει ότι η εργατική - λαϊκή πάλη δεν μπορούσε να νικήσει τον ταξικό εχθρό της. Η αναμέτρηση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων με την καπιταλιστική εξουσία αποδυναμώθηκε, έχασε χρόνο και ευκαιρίες γιατί εγκλωβίστηκε στη στρατηγική της ονομαζόμενης «εθνικής ενότητας», δεν έθεσε έγκαιρα και ξεκάθαρα τον στόχο της ανατροπής του παλιού, της καπιταλιστικής εξουσίας, την κατάκτηση της νέας εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Οι αδυναμίες του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα συνδέονταν με αντίστοιχες αδυναμίες στις επεξεργασίες του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, το ίδιο το ΚΚΣΕ δεν μπόρεσαν έγκαιρα να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν προς τη λήξη του πολέμου, ώστε να ενισχυθεί η πάλη για μια σταθερή αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων προς όφελος του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Παρ' όλα αυτά, η 9^η Μάη συνεχίζει να αποδεικνύει τη δύναμη που διαθέτει ο λαός, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, να νικήσει τον όποιο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό και εγχώριο εκμεταλλευτή, να ανοίξει τον δρόμο για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργάτη, βιοπαλαιστή αγρότη, αυτοαπασχολούμενο, νέο και γυναίκα που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να δείξει αυτήν τη δύναμη σε όλες τις μάχες - και στην επικείμενη των ευρωεκλογών - για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, το δυνάμωμα της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, ενάντια στην ΕΕ και στην εξουσία των μονοπωλίων, στη γραμμή αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό σπάμε τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανοίγουμε τον δρόμο για πανευρωπαϊκή εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, για την Ελλάδα και την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανακοίνωση
για τη σημερινή Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών

Δείτε
9η Μάη: ημέρα νίκης του ελευθερωτή της ανθρωπότητας Κόκκινου Στρατού –ημέρα ντροπής του ρωσοΝΑΤΟικού πολέμου στα εδάφη της Ουκρανίας 

Δείτε
Ρωσία - εκδηλώσεις για την αντιφασιστική νίκη των λαών με επιχείρηση καπηλείας για να «ξεπλυθεί» ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος | Πορείες του "Αθάνατου Συντάγματος"