9η Μάη _Αντιφασιστική Νίκη των Λαών 💥 ακτινοβολεί, εμπνέει 🎈συνεγείρει, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους και εκμετάλλευση

 

Πριν απ’ τη δόξα ήρθεν ο ήλιος στις στέπες
και λιώ­σαν τα χιό­νια και ζεστα­θή­καν οι καρ­διές των ανθρώπων.
Ύστε­ρα
πήρε ο χάρος τον Τσάρο.
Κι ύστε­ρα οι λαοί απο­κτή­σα­νε Στάλινγκραντ!
                    ⬆️  Φώτης Αγγουλές -προλετάριος ποιητής ⬇️

“Τόσοι σταυροί που στήθηκαν, τόσοι σταυροί που θα στηθούνε, / Εμάς μονάχα με σταυρούς μπορούν να μας μετρούνε. / Σταυροί, παντού σταυροί...”   

9 Μάη 1945: η ναζιστική Γερμανία συνθηκολογούσε κάτω από τα χτυπήματα του ηρωικού Κόκκινου Στρατού, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτιζε πάνω από το βομβαρδισμένο Ράιχσταγκ.
Στο πρόσωπο του στρατιώτη που την κάρφωσε στην καρδιά του ναζιστικού κτήνους αντικατοπτρίζεται ιστορικά ο αγώνας του ΚΚΣΕ –του Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων, των κομισάριων που πρώτοι έδιναν τη ζωή τους,  του λαού της Σοβιετικής Ένωσης της ηγεσίας του Ι.Στάλιν.  

 

Στρατάρχης Γκεόργκι Κ. Ζούκοφ — «Αναμνήσεις & Στοχασμοί»
«Το μεγαλείο της ηρωϊκής νίκης απέναντι στη φασιστική Γερμανία είναι το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση δεν υπερασπίστηκε μόνο την σοσιαλιστική πατρίδα, αλλά ότι πολέμησε ανιδιοτελώς για την υπεράσπιση του στόχου του προλεταριακού διεθνισμού – να νικήσει τις ναζιστικές δυνάμεις και να απελευθερώσει τους λαούς της Ευρώπης από την κατοχή. Ο σοβιετικός λαός δεν έχει ξεχάσει την συμβολή των άλλων λαών στη νίκη ενάντια στον κοινό εχθρό. Ο στρατός και ο λαός μας θυμάται και εκτιμά το κουράγιο των αγωνιστών της Αντίστασης».

Μόνο ένας τυφλός
μπορεί να αρνείται ότι ο θρίαμβος του Κόκκινου Στρατού
ήταν θρίαμβος του σοβιετικού σοσιαλισμού

9 Μάη 1945 # Ωρα 0.43 πμ.

Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίας. «Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, ενεργώντας εξ ονόματος της Γερμανικής Ανώτατης Διοίκησης, συμφωνούμε με την άνευ όρων παράδοση όλων των ενόπλων δυνάμεών μας κατά ξηράν, θάλασσα και αέρα, καθώς και όλων των δυνάμεων που βρίσκονται τώρα υπό την γερμανική διοίκηση, προς την Ανώτατη Διοίκηση του Κόκκινου Στρατού και ταυτόχρονα προς την Ανώτατη Διοίκηση των συμμαχικών εκστρατευτικών δυνάμεων».

Η 9^η του Μάη καταγράφεται στην Ιστορία ως η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών.
Στις 24 Ιούνη, 200 σημαίες των ναζί ρίχτηκαν στα κράσπεδα του Μαυσωλείου του Λένιν στη Μόσχα.

Από την 1^η Μάη 1945, στο γερμανικό Κοινοβούλιο, το Ράιχσταγκ, κυμάτιζε η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Η δύναμη αυτής της εικόνας κρατά έκτοτε - 77 χρόνια μετά - ζωντανό στη συνείδηση των λαών όλου του κόσμου αυτό το μοναδικής ιστορικής σημασίας γεγονός.

Εβδομήντα εννιά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, που σφραγίστηκε με το αίμα εκατομμυρίων και συνεγείρει πολύ περισσότερους μέχρι σήμερα. Παρά τα εκατομμύρια ευρώ που διατίθενται για να γιορτάζεται την 9η Μάη η λεγόμενη «Μέρα της Ευρώπης», με σκοπό το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και την ταύτιση φασισμού - κομμουνισμού, η επιδιωκόμενη υποβάθμιση και στρέβλωση της συμβολής των κομμουνιστών στην Αντιφασιστική Νίκη αποδεικνύεται ακατόρθωτη.

Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. Τέσσερις μήνες αργότερα (2 Σεπτέμβρη 1945) συνθηκολόγησε και η Ιαπωνία μετά τη νίκη των σοβιετικών στρατευμάτων εναντίον της στη Μαντζουρία. Σφραγίστηκε έτσι η νίκη των λαών κατά του φασιστικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ που αποτελούσαν τα καπιταλιστικά κράτη Γερμανία - Ιαπωνία - Ιταλία και οι σύμμαχοί τους.

Γέννημα της όξυνσης
των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων

Όπως ο Α', έτσι και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939 - 1945) ήταν αποτέλεσμα της μεγάλης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και της πάλης για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Αυτές οι αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο εξαιτίας της ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης, σε συνδυασμό με την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση (1929 - 1933). Τόσο πριν όσο και μετά την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, στόχος και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, φασιστικών και μη φασιστικών καπιταλιστικών κρατών, ήταν η καταστροφή του πρώτου εργατικού σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, που αποτελούσε φάρο για όλους τους λαούς.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε διάρκεια 2.194 μέρες και απλώθηκε σε έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων. Πάνω από 110 εκατομμύρια άνθρωποι επάνδρωσαν τους τακτικούς στρατούς. Οι νεκροί στον πόλεμο, στρατιωτικοί και μη, έφτασαν τα 50 εκατομμύρια.

Στη χώρα μας, οι νεκροί έφτασαν συνολικά τις 405.000 (θάνατοι από την πείνα, εκτελεσμένοι, νεκροί των μαχών, νεκροί του ελληνοϊταλικού και ελληνογερμανικού πολέμου, χιλιάδες που εξοντώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης - κυρίως Εβραίοι της Θεσσαλονίκης - κ.ά.).

Οι πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις άρχισαν από τις 19 Σεπτέμβρη 1931, όταν η Ιαπωνία επιτέθηκε στη Μαντζουρία και λίγα χρόνια αργότερα (3 Οκτώβρη 1935) η Ιταλία επιτέθηκε στην Αιθιοπία.

Στις 18 του Ιούλη 1936 ξέσπασε το φασιστικό - στρατιωτικό κίνημα του Φράνκο στην Ισπανία κατά της κυβέρνησης του Λαϊκού Μετώπου. Έτσι άρχισε ο ισπανικός Εμφύλιος, που έληξε την άνοιξη του 1939 με την επικράτηση των φασιστών.

Καθοριστικό ρόλο σ' αυτήν την εξέλιξη είχαν, από τη μια, η τεράστια βοήθεια σε έμψυχο, στρατιωτικό υλικό και οικονομικά μέσα που προσέφεραν η Γερμανία και η Ιταλία στους Ισπανούς φασίστες και, από την άλλη, η υποκριτική στάση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ που, στο όνομα της δήθεν «μη επέμβασης» και της υποκριτικής πολιτικής του «κατευνασμού» απέναντι στον κίνδυνο του φασισμού και του πολέμου, στέρησαν από τον ισπανικό λαό τα απαραίτητα μέσα για να πολεμήσει, βοηθώντας έτσι τον Φράνκο και τους συμμάχους του.

Στις 25 του Νοέμβρη 1936, η Γερμανία και η Ιαπωνία υπέγραψαν σύμφωνο αντικομμουνιστικής στρατιωτικής συνεργασίας, γνωστό και ως «αντικομιντέρν σύμφωνο», εναντίον της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία ανέχτηκαν την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία στις 12 Μάρτη 1938, ενώ έναν χρόνο μετά, στις 12 Απρίλη του 1939, η Ιταλία κατέκτησε και την Αλβανία.

Στις 29 Σεπτέμβρη 1938 υπογράφτηκε το Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο παραχωρήθηκε στη Γερμανία το σουδητικό τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Το Σύμφωνο υπέγραψαν, από τη μια, οι Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ, πρωθυπουργοί της Μ. Βρετανίας και της Γαλλίας, αντίστοιχα, και, από την άλλη, οι Χίτλερ και Μουσολίνι. Ο Τσάμπερλεν δήλωσε μάλιστα ότι με το Σύμφωνο του Μονάχου ήταν εξασφαλισμένη η ειρήνη.

Την 1^η Σεπτέμβρη 1939, η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, ενώ οι συμφωνίες αμοιβαίας βοήθειας που είχε υπογράψει η Πολωνία με τη Βρετανία και τη Γαλλία έμειναν στα χαρτιά. Ο πόλεμος που οι Βρετανία και Γαλλία κήρυξαν κατά της Γερμανίας δεν διεξαγόταν. Έμεινε στην Ιστορία ως ένας «παράξενος πόλεμος».

Η ναζιστική Γερμανία
αιχμή του δόρατος ενάντια στην ΕΣΣΔ

Σοβιετικοί μαχητές πανηγυρίζουν για την κόκκινη σημαία που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ

Στις επίμονες και συνεχείς προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης να συνάψουν αντιφασιστική συμμαχία, οι ΗΠΑ - Βρετανία - Γαλλία κρατούσαν αρνητική στάση, ενώ συνέχιζαν την πολιτική της υπονόμευσης σε βάρος της.

Ήταν ολοφάνερο ότι τα μη φασιστικά καπιταλιστικά κράτη ενίσχυαν και ωθούσαν τη Γερμανία για να επιτεθεί όσο γινόταν πιο γρήγορα εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και με γνώμονα το κέρδισμα χρόνου, η ηγεσία της υπέγραψε στις 23 Αυγούστου 1939 το «γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης», γνωστό ως «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ».

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» υπογράφτηκε μόνο αφού είχε προηγηθεί το Σύμφωνο του Μονάχου μεταξύ Αγγλίας - Γαλλίας - Γερμανίας και είχαν ναυαγήσει όλες οι προηγούμενες φιλειρηνικές προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και οι προσπάθειες να συγκροτηθεί αντιχιτλερικό μέτωπο.

Το «Σύμφωνο Μόλοτοφ - Ρίμπεντροπ» εξασφάλισε στην ΕΣΣΔ 21 μήνες ειρήνης, που αποδείχθηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προετοιμασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Διήρκεσε μέχρι τις 22 Ιούνη 1941, οπότε η Γερμανία το παραβίασε. Με το κωδικό όνομα «Μπαρμπαρόσα» εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση, με μια στρατιωτική μηχανή που έως τότε δεν είχε δει ο κόσμος. Ο Χίτλερ, και όχι μόνο αυτός, ήταν βέβαιος ότι σε λίγους μήνες θα είχε καταλάβει την ΕΣΣΔ, θα είχε συντρίψει το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος και θα είχε εξοντώσει τους κομμουνιστές.

Οι ΗΠΑ και η Βρετανία άνοιξαν το δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά του «Άξονα», με την απόβαση στη Νορμανδία, μόλις στις 6 Ιούνη 1944, 3 χρόνια μετά τη δημιουργία του «αντιφασιστικού συμφώνου» (12 Ιούλη 1941) ανάμεσα σε αυτές και τη Σοβιετική Ένωση! Είχαν προηγηθεί οι εποποιίες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ και στο Κουρσκ, που σήμαναν τη στροφή στον πόλεμο κατά του «Άξονα», ενώ το 1944 ήταν η χρονιά που ο Κόκκινος Στρατός καταδίωκε τις γερμανικές στρατιές από τα εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης και προετοιμαζόταν να απελευθερώσει και τις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης. Οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ - Βρετανίας φοβούνταν δικαιολογημένα ότι μπορούσε ο Κόκκινος Στρατός να μπει μόνος στο Βερολίνο.

Ο Β' Παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός Πόλεμος απέδειξε ότι η αντιπαράθεση καπιταλισμού - σοσιαλισμού συνεχιζόταν αμείωτη στο πλαίσιο της αντιναζιστικής - αντιχιτλερικής συμμαχίας. Ο ιμπεριαλισμός δεν χάνει ποτέ τον στρατηγικό του στόχο. Καμία προσωρινή συμμαχία με ένα τμήμα του για πολεμικούς σκοπούς δεν πρέπει να οδηγεί στην άμβλυνση του ταξικού κριτηρίου. Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα.

Κήρυξη του πολέμου
και εισβολή στην Ελλάδα

Στις 28 Οκτώβρη 1940, η φασιστική Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο και εισέβαλε στην Ελλάδα από το έδαφος της Αλβανίας. Η δικτατορία των Μεταξά - Γλίξμπουργκ εξέφραζε την εξουσία της αστικής τάξης σε συνεργασία με την Αγγλία, με τη συναίνεση των αστικών κομμάτων που έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης και ανοχής στην κυβέρνηση Μεταξά. Ο ξεσηκωμός του λαού και ο ηρωισμός του στα πεδία των μαχών στην Πίνδο ανέκοψαν προσωρινά την εισβολή.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή σάλπισε την αντίσταση στον εισβολέα, παρά το γεγονός ότι το ίδιο ήταν σοβαρά χτυπημένο από τη μεταξική δικτατορία, με χιλιάδες μέλη του στις φυλακές και τις εξορίες.

Επίσης, οι φυλακισμένοι κομμουνιστές, από την πρώτη στιγμή, ζήτησαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στο μέτωπο, η μεταξική δικτατορία αρνήθηκε και στη συνέχεια τους παρέδωσε στους κατακτητές.

Στις 27 Απρίλη 1941, γερμανικά στρατεύματα μπήκαν στην Αθήνα και η χώρα βρέθηκε υπό την τριπλή κατοχή της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Βουλγαρίας. Ένα μέρος του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε την ανοιχτή συνεργασία με τους κατακτητές. Ένα άλλο διέφυγε, μαζί με το Παλάτι, στο εξωτερικό (Κάιρο και Λονδίνο), παίρνοντας μαζί του τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό. Ένα τρίτο, που έμεινε στην Ελλάδα, απείχε από τον αγώνα, προσβλέποντας καιροσκοπικά σε μελλοντικές εξελίξεις, ενώ ένα άλλο συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξαγάγει αντικατοχικό αγώνα, συνεργαζόταν στην πλειοψηφία του και με τους κατακτητές, για να χτυπηθούν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Αποτέλεσε τον βασικό εμπνευστή, καθοδηγητή και αιμοδότη της ΕΑΜικής Αντίστασης. Έδωσε σε αυτόν τον αγώνα τα καλύτερα παιδιά του. Με πρωτοβουλία του, αμέσως μετά την έναρξη της κατοχής, δημιουργήθηκαν το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ - 16 Ιούλη 1941) και στις 27 Σεπτέμβρη 1941 το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΕΤΑ, ΟΠΛΑ, ΕΛΑΝ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΕΑΜ οργάνωσε την ένοπλη λαϊκή αντίσταση και έσωσε τον λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη). Τροφοδότησε τη λαϊκή πολιτιστική ανάταση. Στις 10 Μάρτη 1944 ορκίστηκε η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), το κεντρικό πολιτικό όργανο διοίκησης των απελευθερωμένων περιοχών.

Χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ - Στράτης, το Μονοδένδρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους της θυσίας.

Αυτός ο μαζικός λαϊκός αγώνας δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη. Το ΚΚΕ, παρά την προσφορά του, δεν ήταν επαρκώς στρατηγικά - πολιτικά προετοιμασμένο να θέσει το ζήτημα της κατάκτησης της εργατικής εξουσίας ως αποτέλεσμα της αντιστασιακής πάλης και έπαθλο του λαϊκού αγώνα. Δεν κατόρθωσε να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας πορείας που μπορούσε, τουλάχιστον από την άποψη του υποκειμενικού παράγοντα, να οδηγήσει στη νίκη, στην εργατική εξουσία.

Αποσπάστηκε η πάλη ενάντια στον πόλεμο και στον φασισμό - ναζισμό από την ανάγκη της πάλης για την εργατική εξουσία.

Υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια,
προβάλλουμε τα διδάγματα από την ηρωική πάλη των λαών

Η Σοβιετική στρατιωτίνα δείχνει τον δρόμο προς το Βερολίνο (1945)

Για την 9^η Μάη του 1945, ως σύμβολο της Αντιφασιστικής Νίκης, τρέφουν άσβεστο μίσος οι διακρατικές ενώσεις, τα κάθε λογής διαπιστευμένα όργανα, που υπηρετούν τον καπιταλισμό. Επιχειρούν να τη σβήσουν από τη μνήμη, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια. Αυτό αποτελεί συστατικό της αντικομμουνιστικής - αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας τους, προκειμένου να κρύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του ναζισμού - φασισμού με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις μεγάλες ευθύνες των αστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Στις πρώτες θέσεις αυτής της μεθοδευμένης βρόμικης εκστρατείας βρίσκεται η καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ιδιαίτερα μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (1989 - 1991), η προσπάθεια να ξαναγραφτεί η Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου πήρε διαστάσεις συντονισμένης και ξέφρενης εκστρατείας.

Ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί να σβήσει την προσφορά του Κομμουνιστικού Κινήματος, να κρύψει τις κατακτήσεις του σοσιαλιστικού συστήματος. Επιχειρούν να χειραγωγήσουν τις νεότερες γενιές, με τη μαύρη προπαγάνδα, να τις υποτάξουν μαζικά στα σημερινά του εγκλήματα. Ο αντικομμουνισμός αποτελεί παγκόσμια ιδεολογική και πολιτική δράση των δυνάμεων του κεφαλαίου, προκειμένου να υψωθούν απέραστα τείχη, για να μη βγει ο κόσμος από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση του 1989 - 1991.

Πρωτοστατώντας η Ευρωπαϊκή Ενωση στην αντικομμουνιστική υστερία, καθιέρωσε την 9η Μάη ως «Μέρα της Ευρώπης», απαλείφοντας τη «Μέρα της Νίκης των Λαών»! Καθόλου τυχαίο το ότι η εκδίωξη των γερμανικών στρατευμάτων από τον Κόκκινο Στρατό και η απελευθέρωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης ονοματίζονται κατοχή! Στη Γερμανία και στην Αυστρία, οι λιποτάκτες του γερμανικού στρατού, που αυτομόλησαν στους αντιπάλους, κυρίως στον σοβιετικό Στρατό, ουσιαστικά θεωρούνται «εθνική ντροπή»!

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ στηρίζουν την επιχείρηση ιστορικής αποκατάστασης και δικαίωσης των φασιστών στις χώρες της Βαλτικής και στην Ουκρανία, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου συντάχθηκαν με τους ναζί. Τους βάφτισαν «αγωνιστές της δημοκρατίας», επειδή πολέμησαν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και στη σοβιετική εξουσία.

Η μόνη εναλλακτική λύση
είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός

Εβδομήντα εννιά χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, τα διδάγματα από αυτόν ενισχύουν τη θέση ότι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα η μόνη εναλλακτική λύση είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Είναι η απαλλαγή της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση, η θεμελίωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού, της ενεργητικής συμμετοχής των εργαζομένων στην οργάνωση - διεύθυνση της κοινωνικής παραγωγής και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και οι κλιμακούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι, σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Βόρεια Αφρική, Βαλκάνια κ.α. σκιαγραφούν όλο και πιο έντονα την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου στην ευρύτερη περιοχή, με συμμετοχή και της χώρας μας.

Απέναντι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην κρίσιμη κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, από την άποψη των αντιθέσεων που οξύνονται, η στάση του ΚΚΕ είναι η μόνη που μπορεί να εκφράσει το πραγματικό συμφέρον του λαού: Να μην παγιδευτεί στις επιδιώξεις της ελληνικής αστικής τάξης, να μη διαλέξει ιμπερια-ληστή! Να δώσει οργανωμένα τη μάχη για απεμπλοκή από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, δυναμώνοντας την πάλη για ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, που φέρνει μόνο φτώχεια, πολέμους και εκμετάλλευση.

                                                                          _Πηγή Ριζοσπάστης

Η Αντιφασιστική Νίκη συνεχίζει
να εμπνέει τους λαούς,
να τρομάζει τα καπιταλιστικά κράτη
και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Έναν χρόνο πριν την 80^ή επέτειο της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, τα σύννεφα ενός νέου γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου πυκνώνουν. Ο παλαιστινιακός λαός είναι αντιμέτωπος με μία ακόμα επιχείρηση μαζικής εξόντωσης του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ. Παράλληλα κλιμακώνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, έχει ανοίξει νέα πολεμική εστία στην Ερυθρά, οξύνονται οι αντιθέσεις στα Βαλκάνια, συνεχίζονται οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.

Η ηρωική πάλη του Κόκκινου Στρατού, του σοβιετικού λαού, των αντιστασιακών κινημάτων με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές στα καπιταλιστικά κράτη που βρέθηκαν υπό την κατοχή, φανερώνουν διαχρονικά τις ανυπέρβλητες δυνάμεις του οργανωμένου λαού, συνεχίζουν να εμπνέουν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις όπου Γης, στην πάλη τους ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το καθεστώς της ταξικής εκμετάλλευσης. Παρά τον ορισμό της 9^ης Μάης ως «Ημέρας της Ευρώπης», τα υπέρογκα ποσά που διατίθενται από τα εγχώρια αστικά και τα ευρωενωσιακά επιτελεία για το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, παρά τις «διαφημιστικές καμπάνιες» για την προώθηση του ανιστόρητου ιδεολογήματος της ταύτισης φασισμού - κομμουνισμού, τα εκατομμύρια των νεκρών της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών κατέκτησαν με το αίμα τους τη θέση τους στην καρδιά των λαών, συνεχίζουν να στοιχειώνουν τις σκέψεις των ιμπεριαλιστικών επιτελείων.

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Πρώτος, ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το μοίρασμα αγορών, εδαφών και σφαιρών επιρροής και της όξυνσής τους σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στα καπιταλιστικά κράτη που είχαν ηττηθεί στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ή είχαν «αδικηθεί» από τη μοιρασιά της πολεμικής λείας, ο φασισμός - ναζισμός προωθήθηκε ως πιο αποδοτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας για την κατάπνιξη του εργατικού - κομμουνιστικού κινήματος και για την αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων που διαμόρφωσαν οι συμφωνίες λήξης του πολέμου, μέσω μιας νέας πολεμικής αναμέτρησης. Γι' αυτό η επικράτηση του φασισμού - ναζισμού χρηματοδοτήθηκε από τα βασικότερα μονοπώλια αυτών των καπιταλιστικών κρατών, ενώ για όσο διάστημα στρέφονταν αποκλειστικά στην καταστολή του εσωτερικού ταξικού εχθρού γνώρισαν τα εγκώμια και των αστικών τάξεων των αντίπαλων καπιταλιστικών κρατών. Η δημαγωγία και η επικράτηση του ναζισμού διευκολύνθηκε από τις ιμπεριαλιστικές συνθήκες λήξης του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και τη δυσαρέσκεια που προκάλεσε η μεταπολεμική διαχείρισή τους από τις γερμανικές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Ο φασισμός - ναζισμός προσέφερε τα πάντα στα μονοπώλια, με πρώτο την καταστολή της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας και τις εκτεταμένες διώξεις των κομμουνιστών.

Ακόμη και όταν η καπιταλιστική εξουσία προέκρινε τη φιλελεύθερη - κοινοβουλευτική μορφή και προχωρούσε σε μέτρα κατά των φασιστών, αυτά ήταν προσχηματικά, προσωρινά και ανώδυνα: Ο Χίτλερ κρατήθηκε στη φυλακή για σύντομο διάστημα και υπό ευνοϊκές συνθήκες μετά το ναζιστικό πραξικόπημα του 1923, ενώ τα τάγματα εφόδου των ναζί συγκροτήθηκαν και δρούσαν σχεδόν ανενόχλητα, κάποτε και με τη συμβολή των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών και πριν την επικράτηση του ναζισμού στη Γερμανία. Λίγο νωρίτερα, στην Ιταλία, ο βασιλιάς αρνήθηκε την κήρυξη στρατιωτικού νόμου για την αντιμετώπιση των ολιγάριθμων φασιστών που κατευθύνονταν στη Ρώμη και παρέδωσε την εξουσία στον Μουσολίνι. Μετά τον διορισμό του Χίτλερ στη γερμανική καγκελαρία από τον Πρόεδρο Χίντεμπουργκ, οι ναζί οργάνωσαν την προβοκάτσια του Ράιχσταγκ και έθεσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας εκτός νόμου, προκειμένου να αποκτήσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Ουδέποτε ο φασισμός - ναζισμός ήταν «αντισυστημικός», όπως επιχειρούν σήμερα να τον παρουσιάσουν τα αστικά κόμματα. Αντίθετα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτό αποδεικνύεται και σήμερα από την αποκάλυψη των πολυπλόκαμων δεσμών των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων με καπιταλιστικά συμφέροντα, αλλά και με τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Τα κροκοδείλια δάκρυα των αστικών δυνάμεων για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη δεν μπορούν να συγκαλύψουν το γεγονός ότι είναι οι ίδιες δυνάμεις που συνομιλούν και συναποφασίζουν με την Μελόνι, τον Σαλβίνι και τους άλλους πολιτικούς απογόνους του ιταλικού φασισμού, που παρουσιάζουν τους ναζιστές του Τάγματος Αζόφ ως μαχητές της ελευθερίας. Δεν μπορούν να συγκαλύψουν ότι το νομικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν ή υπερασπίζονται από κοινού ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ (ανάμεσά τους και οι διάφορες εκδοχές που προέκυψαν απ' αυτά τα κόμματα) απ' τη μια επιφύλαξε ποινές χάδι για τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, ενώ απ' την άλλη επιτρέπει τη μεταμφίεση των φασιστικών μορφωμάτων, την ίδια ώρα που αναγορεύει σε έγκλημα κάθε εργατική - λαϊκή κινητοποίηση.

Ουδέποτε το καπιταλιστικό κράτος θέλησε πραγματικά να αντιμετωπίσει τον φασισμό - ναζισμό, αφού αυτός αποτελεί μία από τις πολιτικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας, η οποία άλλοτε με τον μανδύα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και άλλοτε με τη ρομφαία της δικτατορίας τάσσεται πάντα υπέρ των καπιταλιστικών συμφερόντων και ενάντια στις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Απέναντι στον φασισμό - ναζισμό στάθηκαν εξαρχής και τελικά τον νίκησαν η ΕΣΣΔ, τα ανά τον κόσμο αντιστασιακά λαϊκά κινήματα, στα οποία πρωτοστάτησαν τα αντίστοιχα κομμουνιστικά κόμματα στις κατεχόμενες χώρες, οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές που αντιπάλεψαν τον φασισμό - ναζισμό στην καρδιά του τέρατος, υπό τρομακτικές φυσικά συνθήκες. Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι: Πάνω από 20 εκατομμύρια νεκροί από την ΕΣΣΔ, πολλοί από αυτούς μέλη του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι) και της Νεολαίας του, της Κομσομόλ. Το 25% του συνόλου των στρατευμάτων του φασιστικού άξονα χάθηκε στο ανατολικό μέτωπο, στην άμυνα της Μόσχας, στην πολιορκία του Λένινγκραντ, στην εποποιία του Στάλινγκραντ, στη Μάχη του Κουρσκ και αλλού. Τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν χωρίς την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, την εργατική εξουσία, τα πλεονεκτήματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, τα σημαντικά βήματα της ΕΣΣΔ στη γυναικεία χειραφέτηση και την ενότητα όλων των σοβιετικών εθνοτήτων, τον αξιόμαχο Κόκκινο Στρατό και τον ηρωικό παρτιζάνικο αγώνα του σοβιετικού λαού. Αυτά ενέπνευσαν τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές σε όλο τον κόσμο στην πάλη τους ενάντια στον φασισμό - ναζισμό.

Στην Ελλάδα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, οι άλλες ΕΑΜικές οργανώσεις με αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ έσωσαν τον λαό από την πείνα, έδωσαν ηρωικές μάχες, απελευθέρωσαν μεγάλες περιοχές της χώρας, όπου υπό την προστασία του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκαν λαογέννητοι θεσμοί τοπικής διοίκησης, εκπαίδευσης και δικαιοσύνης, ματαίωσαν τα σχέδια του φασιστικού Αξονα για την επιστράτευση Ελλήνων εργατών και συνέβαλαν στη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.

Ο πόλεμος ήταν δίκαιος από την πλευρά της ΕΣΣΔ, που υπερασπιζόταν τη σοσιαλιστική εξουσία, και από την πλευρά των αντιστασιακών κινημάτων. Ηταν άδικος τόσο από την πλευρά του φασιστικού Άξονα όσο και από την πλευρά των Αγγλοαμερικανών Συμμάχων, που παρά τις διαφορές τους ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τα γεωπολιτικά εκμεταλλευτικά συμφέροντά τους. Αυτή η κοινή ταξική σύμπλευση όλων των καπιταλιστικών κρατών, νικητών και ηττημένων, όσο κι αν έγινε προσπάθεια να κρυφτεί αρχικά, φανερώθηκε την επομένη του πολέμου, όταν ενώθηκαν ενάντια στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, «χτύπησαν» το εργατικό - λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα όπου χρειάστηκε και ενσωμάτωσαν πρώην φασίστες και ναζιστές στους εγχώριους κρατικούς μηχανισμούς και στους αντίστοιχους των ιμπεριαλιστικών τους συμμαχιών. Πολλοί από τους εγκληματίες πολέμου φυγαδεύτηκαν στη Λατινική Αμερική και αξιοποιήθηκαν ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Την ώρα που δεκάδες στρατηγοί του ΝΑΤΟ ήταν πρώην ναζί, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, που προσέφερε δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες στον αντιφασιστικό αγώνα, τέθηκε και πάλι εκτός νόμου. Ακόμα, ο Βάλτερ Χαλστάιν, πρώτος πρόεδρος της Κομισιόν την περίοδο 1958 - 1967, που στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης αναφέρεται ως πρωτεργάτης της, υπήρξε στέλεχος του ναζιστικού κόμματος.

Και στην Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο, όσες αστικές δυνάμεις ανέχτηκαν ή και συνεργάστηκαν με τις αρχές Κατοχής και οι άλλες που συμμάχησαν με τον βρετανικό ιμπεριαλισμό ξεπέρασαν την αντιπαλότητά τους και ενώθηκαν υπό τη σκέπη του Παλατιού, με κοινό ταξικό στόχο την υπεράσπιση της καπιταλιστικής εξουσίας και την καταστολή των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στα χρόνια της Κατοχής και να διεκδικήσουν τη δική τους εξουσία.

Η μεταπολεμική σταθεροποίηση της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες δεν σημαίνει ότι η εργατική - λαϊκή πάλη δεν μπορούσε να νικήσει τον ταξικό εχθρό της. Η αναμέτρηση των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων με την καπιταλιστική εξουσία αποδυναμώθηκε, έχασε χρόνο και ευκαιρίες γιατί εγκλωβίστηκε στη στρατηγική της ονομαζόμενης «εθνικής ενότητας», δεν έθεσε έγκαιρα και ξεκάθαρα τον στόχο της ανατροπής του παλιού, της καπιταλιστικής εξουσίας, την κατάκτηση της νέας εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Οι αδυναμίες του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα συνδέονταν με αντίστοιχες αδυναμίες στις επεξεργασίες του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, το ίδιο το ΚΚΣΕ δεν μπόρεσαν έγκαιρα να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν προς τη λήξη του πολέμου, ώστε να ενισχυθεί η πάλη για μια σταθερή αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων προς όφελος του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Παρ' όλα αυτά, η 9^η Μάη συνεχίζει να αποδεικνύει τη δύναμη που διαθέτει ο λαός, με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, να νικήσει τον όποιο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό και εγχώριο εκμεταλλευτή, να ανοίξει τον δρόμο για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργάτη, βιοπαλαιστή αγρότη, αυτοαπασχολούμενο, νέο και γυναίκα που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να δείξει αυτήν τη δύναμη σε όλες τις μάχες - και στην επικείμενη των ευρωεκλογών - για την ισχυροποίηση του ΚΚΕ, το δυνάμωμα της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών, ενάντια στην ΕΕ και στην εξουσία των μονοπωλίων, στη γραμμή αποδέσμευσης από ΕΕ και ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.

Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό σπάμε τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ανοίγουμε τον δρόμο για πανευρωπαϊκή εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, για την Ελλάδα και την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ανακοίνωση
για τη σημερινή Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών

Δείτε
9η Μάη: ημέρα νίκης του ελευθερωτή της ανθρωπότητας Κόκκινου Στρατού –ημέρα ντροπής του ρωσοΝΑΤΟικού πολέμου στα εδάφη της Ουκρανίας 

Δείτε
Ρωσία - εκδηλώσεις για την αντιφασιστική νίκη των λαών με επιχείρηση καπηλείας για να «ξεπλυθεί» ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος | Πορείες του "Αθάνατου Συντάγματος"