Στην Καισαριανή η κηδεία του σ.φου Αμάρ Μπαγκντάς _μαζί στον δρόμο 🎈 που οδηγεί στην εργατική εξουσία

Στο Νεκροταφείο της Καισαριανής η πολιτική κηδεία του συντρόφου  Αμάρ Μπαγκντάς, ΓΓ της ΚΕ του Συριακού ΚΚ, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα κυνηγημένος από το εγκληματικό καθεστώς των τζιχαντιστών στη Συρία _ 💥  Αφιέρωμα Αμάρ Μπαγκντάς _Ammar Khaled Bakdash
Από το ΚΚΕ _δείτε φωτο (είναι δικές μας), μέλη του ΠΓ (σχεδόν σύσσωμο) και της ΚΕ, επίσης από μαζικές οργανώσεις και από την ΟΓΕ

Τον αποχαιρετισμό εκ μέρους του ΚΚΕ
εκφώνησε ο ΓΓ της ΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας

Δ. Κουτσούμπας:
Αποχαιρετάμε με περηφάνια έναν κομμουνιστή ηγέτη

Στον αποχαιρετισμό του στον ΓΓ της ΚΕ του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος, Αμάρ Μπαγκντάς ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας σημείωσε:

__Η ΚΕ του ΚΚΕ, τα μέλη, τα στελέχη και οι φίλοι του κόμματος αποχαιρετούμε με σεβασμό τον αγαπημένο μας σύντροφο Αμάρ Μπαγκντάς, Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος, το άξιο τέκνο της εργατικής τάξης και του λαού της Συρίας, τον κομμουνιστή ηγέτη και διεθνιστή, με τον οποίο το ΚΚΕ διατηρούσε γερούς συντροφικούς, διεθνιστικούς δεσμούς για δεκαετίες. Ο απρόσμενος και αιφνίδιος θάνατος του σ. Αμάρ μας γέμισε με ανείπωτη στεναχώρια, πολύ περισσότερο που ο σύντροφός μας άφησε την τελευταία του πνοή εδώ στην Αθήνα, όπου βρήκε από την πρώτη στιγμή τη ζεστή, συντροφική φιλοξενία και την ολόπλευρη στήριξη του ΚΚΕ, για να συνεχίσει την πάλη του, μετά την επικράτηση και τον έλεγχο της Συρίας από το καθεστώς των Τζιχαντιστών.

Ο σύντροφος Αμάρ ήταν ένας από τους πολλούς, αναρίθμητους κυνηγημένους, από αυτό το καθεστώς που επιβλήθηκε με την ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Τουρκίας, αλλά και με τη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού στη χώρα μας που χαιρέτισαν την πτώση της κυβέρνησης Άσαντ κρύβοντας επιμελώς ποιοι ήταν αυτοί που τον ανέτρεψαν και για ποιο σκοπό. Ο σ. Αμάρ στην Αθήνα συνέχισε μαχητικά τον αγώνα στο πλευρό των συντρόφων του που αγωνίζονται στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας και των άγριων διώξεων, που έχει εξαπολύσει το καθεστώς των Τζιχαντιστών κατά των κομμουνιστών, των πολιτικών του αντιπάλων, των εθνοτικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, κατά της εργατικής τάξης και του λαού της Συρίας.

Αυτούς τους μήνες που έζησε στην Αθήνα, διατηρούσαμε καθημερινή επικοινωνία και συζητούσαμε μαζί για κάθε ζήτημα που προέκυπτε. Ενισχύθηκε η αλληλοεκτίμηση και η συντροφική μας σχέση. Προχωρήσαμε σχεδιασμένα την υπόθεση του πολιτικού ασύλου, δουλέψαμε μαζί και απέκτησε δελτίο αιτούντος ασύλου. Έδωσε την πρώτη του συνέντευξη και ήμασταν έτοιμοι για τη δεύτερη συνέντευξη την Παρασκευή 17 του Ιούλη, πριν λίγες μέρες κι αυτό είναι η ειρωνεία της τύχης, όταν έφυγε απρόσμενα από κοντά μας.

Αποχαιρετούμε τον σύντροφο Αμάρ και θα συνεχίσουμε την κοινή πάλη του ΚΚΕ και του Συριακού ΚΚ, στις νέες συνθήκες, πατώντας σταθερά στις γερές βάσεις που έχουμε δημιουργήσει, βασιζόμενοι στον προλεταριακό διεθνισμό και την κοσμοθεωρία μας, τον Μαρξισμό –Λενινισμό.

⚡ Ω, μάζες του περήφανου λαού μας!

Καθώς αποχαιρετούμε σήμερα τον ηγέτη του Κόμματός μας, δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε στο μονοπάτι του σχολείου που ίδρυσε ο ιστορικός ηγέτης των Σύριων κομμουνιστών, ο σύντροφος Χαλέντ Μπαγκντάς, του οποίου το σύνθημα ήταν: “Υπεράσπιση της πατρίδας -υπεράσπιση αξιοπρεπούς διαβίωσης του λαού”.

Ενώ η κηδεία του Γενικού Γραμματέα θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, εμείς, η Κεντρική Επιτροπή του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος, ανακοινώνουμε στον λαό μας ότι τα συλλυπητήρια και ο φόρος τιμής στον εκλιπόντα σύντροφο θα τελεστούν στη Δαμασκό με τρόπο που να αρμόζει στην θέση του και στις εξαιρετικές αγωνιστικές του ιδιότητες. Θα ταφεί στους πρόποδες του όρους Κασιούν, το οποίο αγαπούσε, μόλις τα σκοτεινά σύννεφα καθαρίσουν από τον ουρανό της πατρίδας και λάμψει ο ήλιος της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.

                                             ___ΚΚ Συρίας

• Ο σύντροφος Αμάρ Μπαγκντάς γεννήθηκε στη Δαμασκό στις 16 Αυγούστου 1954 και ήταν γιος των κομμουνιστών ηγετών Χάλεντ και Ουισάλ Μπαγκντάς. Οργανώθηκε στο Συριακό ΚΚ το 1969, σπούδασε στη Μόσχα και απέκτησε Μaster οικονομικού σχεδιασμού από το πανεπιστήμιο Πλεχάνοφ και ολοκλήρωσε τις ανώτατες σπουδές στη σχολή της οικονομίας του κρατικού πανεπιστημίου στη Μόσχα (Λομονόσοφ), όπου έλαβε διδακτορικό στις οικονομικές επιστήμες, το 1983.  Το 1984 επέστρεψε στη Συρία και ανέπτυξε πλούσια πολιτική δράση, ανέλαβε σοβαρά κομματικά καθήκοντα και μεταξύ αυτών Γραμματέας της Ένωσης Δημοκρατικής Νεολαίας Συρίας το διάστημα: 1986 – 1992. Εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος στο 7ο συνέδριό του, το 1990, μέλος του Πολιτικού Γραφείου το 1992 και μέλος της Κεντρικής Γραμματείας το 1993.
• Το 2003 εκλέχτηκε μέλος του Συριακού Κοινοβουλίου στο οποίο εκλεγότανε έως τον Ιούνιο του 2024.
• Το 2010 στο 11ο Συνέδριο του κόμματος, εκλέχτηκε Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής και επανεκλέχτηκε ΓΓ στο 12ο Συνέδριο και στο 13ο, που συγκλήθηκε το φθινόπωρο του 2023.
• Θυμόμαστε και θα θυμόμαστε πάντα το σύντροφο Αμάρ Μπαγκντάς, το δοκιμασμένο ηγέτη, Γενικό Γραμματέα του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Στη σκέψη μας θα έρχονται οι πολυάριθμες διμερείς μας συναντήσεις. Η πίστη που εξέφραζε για τη δύναμη της εργατικής και της λαϊκής πάλης, οι μελετημένες αναλύσεις και εκτιμήσεις του για την κατάσταση στη Συρία και στην περιοχή μας, η προσήλωση του στον αγώνα ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στις επιθέσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του Ισραήλ κατά της πατρίδας του και του συριακού λαού.

• Θα θυμόμαστε την υψηλή εκτίμησή του για την πάλη του ΚΚΕ κατά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, την προσήλωσή του στη διεθνιστική του αλληλεγγύη, τις κοινές μας θέσεις για τον προλεταριακό διεθνισμό που αποτελεί ισχυρό δοκιμασμένο όπλο στα χέρια των κομμουνιστών.
• Θα θυμόμαστε τη δραστήρια συμμετοχή του και τις παρεμβάσεις του στις Διεθνείς Συναντήσεις Κομμουνιστικών κι Εργατικών Κομμάτων, τη σημασία που έδινε στην ανταλλαγή απόψεων και τη συνεργασία με το κόμμα μας.
• Θα θυμόμαστε τις θέσεις του σ. Αμάρ τα πρώτα χρόνια της αντεπανάστασης και της ανατροπής του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση και τις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όταν ξεκίνησαν από την Αθήνα και οι Διεθνείς Συναντήσεις, με ευθύνη του ΚΚΕ.

Στην 4η Διεθνή Συνάντηση το 2002 ο σ. Αμάρ, ως μέλος τότε του Πολιτικού Γραφείου του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος, στην ομιλία του, εδώ στην Αθήνα, έθεσε σημαντικά ζητήματα και επισήμανε: «Οι Σύριοι κομμουνιστές εκτιμούν ιδιαίτερα όλα τα βήματα προς την κατεύθυνση μεγαλύτερου συντονισμού και αλληλεγγύης μεταξύ των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων του κόσμου και θα πρέπει να πούμε ότι οι συναντήσεις της Αθήνας είναι από τα πιο σημαντικά γεγονότα σε αυτό το πλαίσιο. Όλοι έχουμε δει πώς αυτά τα κομμουνιστικά κόμματα, που διατήρησαν τις αξίες τους και έμειναν πιστά στις αρχές τους, διατήρησαν τη θέση και τον σεβασμό τους και πώς προχωρούν με επιτυχία υπό τον Μαρξισμό-Λενινισμό. Ενώ τα κομμουνιστικά κόμματα, που κυνηγούσαν ψευδείς καινοτομίες, δηλαδή προσπάθησαν να μπολιάσουν την επιστημονική θεωρία του σοσιαλισμού με φιλελεύθερες, αστικές έννοιες και στοιχεία, όχι μόνο έχασαν την αξιοπιστία και την επαναστατική τους φύση, αλλά και την επίδραση και την αποτελεσματικότητά τους, επειδή οι μάζες έμειναν μακριά τους, ανεξάρτητα από το ποιο ήταν το λάβαρο που προσπαθούσαν να σηκώσουν. Αυτά τα κόμματα – αποστάτες, που αποκήρυξαν την αρχική τους σκέψη και παραδόσεις, έχουν χάσει εξίσου το δικό τους μέλλον, μετατρεπόμενα σε ένα απλό παράρτημα των Σοσιαλδημοκρατών που σχηματίζουν ανίσχυρες αριστερές οντότητες που θα καταλήξουν στα αστικά καταστήματα με αντίκες».

• Το 2015, εν μέσω της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στη Συρία, το Κόμμα μας στο πλαίσιο της πλούσιας διεθνιστικής του πάλης και της αλληλεγγύης στο Συριακό ΚΚ και τον συριακό λαό κάλεσε το σ. Αμάρ, να μιλήσει σε μεγάλη διεθνιστική αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση στο γήπεδο Σπόρτινγκ.

Μας συγκίνησαν τα λόγια του, μας έδωσαν δύναμη για τη συνέχιση του αγώνα μας. Από καρδιάς μίλησε για τη δράση του ΚΚΕ ως “του σταθερού κόμματος των αρχών, του ένδοξου Κόμματος το οποίο κρατά ψηλά στον ουρανό της ένδοξης Ελλάδας την Κόκκινη Σημαία, τη σημαία του μαρξισμού – λενινισμού, τη σημαία του σοσιαλιστικού φωτεινού μέλλοντος για τον ελληνικό λαό και τους λαούς όλου του κόσμου. Η Κόκκινη Σημαία συμβολίζει τον προλεταριακό διεθνισμό, τη μαχητική αλληλεγγύη των προλετάριων σε όλα τα μέρη του κόσμου ενάντια στην καπιταλιστική τυραννία. Το ένδοξο ΚΚΕ μέρα με τη μέρα αποδεικνύει την αφοσίωσή του σε αυτά τα ιδανικά.”

Σημείωσε, ότι ο αγώνας του Συριακού ΚΚ διεξάγεται κάτω από το μεγάλο σύνθημα “Για την υπεράσπιση της πατρίδας και του ψωμιού του λαού και στο πλαίσιο αυτό οι Σύριοι κομμουνιστές απαιτούν πλήρη ρήξη με τον οικονομικό φιλελευθερισμό, που συνέβαλε στην εξεύρεση γόνιμου εδάφους για την ιμπεριαλιστική αντιδραστική συνωμοσία, που γίνεται σε βάρος της χώρας μας. Κατά την άποψη του κόμματός μας –είπε- η αντίσταση και η αντοχή κατά της άγριας επίθεσης του ιμπεριαλισμού προϋποθέτει την ικανοποίηση των αιτημάτων των εργαζόμενων μαζών της χώρας, των εργατών, των αγροτών, των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων στην πόλη και την ύπαιθρο, οι οποίοι αποτελούν το βασικό κοινωνικό στήριγμα της παρούσας τιμημένης αντίστασης”.

Ο αγώνας του ήταν διαρκής, μελετούσε προσεκτικά και σφαιρικά τις εξελίξεις, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, συζητούσαμε πολύ για το ιμπεριαλιστικό σχέδιο “Νέα Μέση Ανατολή” που προωθούν οι ΗΠΑ και το Ισραήλ στην περιοχή με εγκληματικές συνέπειες κατά των Λαών. Καταδικάζαμε από κοινού το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ και εκφράζαμε την αμέριστη αλληλεγγύη των κομμάτων μας στον ηρωικό αγώνα του Παλαιστινιακού λαού για να αποτινάξει την κατοχή, να σταματήσει η γενοκτονία, να αποκτήσει τη δική του ελεύθερη πατρίδα.

Συζητούσαμε για τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στη χώρα μας, τον ενημερώναμε για την βαθιά εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Μιλούσαμε συχνά για τον πόλεμο των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με την Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας, τη συνεργασία των κομμάτων μας που συνυπέγραψαν την Κοινή Ανακοίνωση 41 Κομμουνιστικών Κομμάτων και 28 Κομμουνιστικών Νεολαιών για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου.

Κοινός τόπος των συζητήσεών μας ήταν η ενίσχυση της αυτοτελούς δράσης των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων για τα δικά τους συμφέροντα, σε σύγκρουση με το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα που γεννάει τους πολέμους, τη φτώχεια, την προσφυγιά.

Ως ηγέτης και καθοδηγητής του Συριακού ΚΚ ο σ. Μπαγκντάς μοχθούσε καθημερινά για την οργάνωση της πάλης ενάντια στο αντιλαϊκό καθεστώς στον τόπο του, τις αγριότητες των Τζιχαντιστών και τόνιζε: “Σε όλη την ιστορία του, το Συριακό Κομμουνιστικό Κόμμα μας πέρασε δύσκολες και σκληρές συνθήκες από τις οποίες βγήκε με ψηλά το κεφάλι, επιβεβαιώνοντας την ορθότητα του δρόμου του. Αυτό θα συμβεί και σε αυτή τη φάση. Όσο μεγάλες κι αν είναι οι δυσκολίες, το λάβαρο του μαρξισμού-λενινισμού δεν θα υποσταλεί στον ουρανό της Συρίας”.

Σύντροφε Αμάρ Μπαγκντάς, Γενικέ Γραμματέα της ΚΕ του Συριακού ΚΚ,
η ΚΕ του ΚΚΕ σε αποχαιρετά με μεγάλη θλίψη αλλά και περηφάνια, γιατί μας τίμησες με τη φιλία σου κι εγώ το αισθάνομαι αυτό και προσωπικά. Σε αποχαιρετάμε με περηφάνια, γιατί βαδίσαμε μαζί στον δρόμο του αγώνα που οδηγεί στην εργατική εξουσία και στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, στη σοσιαλιστική κομμουνιστική κοινωνία. Αυτός είναι ο φάρος που φωτίζει το μέλλον των παραγωγών του πλούτου.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα θερμά της συλλυπητήρια στους συντρόφους μας, στον αγαπημένο σου γιό και την αγαπημένη σου σύζυγο, σε όλους τους συγγενείς και τους οικείους σου και η σκέψη μας θα είναι μαζί τους. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην ΚΕ του Συριακού ΚΚ, τα μέλη και τα στελέχη του, όλους τους αγωνιστές που παλεύουν στο πλευρό του, στο δίκαιο αγώνα που δίνει.

Δανειζόμαστε τα λόγια της αποχαιρετιστήριας ανακοίνωσης της ΚΕ του Συριακού ΚΚ που αναφέρει χαρακτηριστικά ότι:
“Ενώ η νεκρώσιμη τελετή για τον σύντροφο Γενικό Γραμματέα θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, η Κεντρική Επιτροπή του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος, ανακοινώνει στις μάζες του λαού μας ότι τα συλλυπητήρια και οι φόροι τιμής στον εκλιπόντα σύντροφο Αμάρ Μπαγκντάς θα τελεστούν με τρόπο που να αρμόζει στην εξέχουσα θέση του και στις μοναδικές αγωνιστικές του ικανότητες, εδώ στη Δαμασκό. Θα ταφεί στους πρόποδες του όρους Κασιούν, το οποίο αγαπούσε, αφού τα σκοτεινά σύννεφα διαλυθούν από τον ουρανό της πατρίδας και λάμψει ο ήλιος της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας”

Και σ’ αυτή την τελετή σύντροφοι θα θέλαμε να είμαστε μαζί με τους Σύριους αγωνιστές για να αποτίσουμε φόρο τιμής. Καλό σου ταξίδι σύντροφε Αμάρ!___

Ηλ. Σταμέλος:
Η πόλη της προσφυγιάς θα διαφυλάξει όπως αρμόζει στην ιστορία της,
το κομμάτι γης που θα τον αγκαλιάσει

Τον σύντροφο Αμάρ Μπαγκντάς, ΓΓ της ΚΕ του Συριακού ΚΚ αποχαιρέτησε εκ μέρους της δημοτικής αρχής Καισαριανής, τόπος στον οποίο κηδεύεται ο σύντροφος, ο Δήμαρχος Ηλίας Σταμέλος σημειώνοντας:
“Σύντροφοι και συντρόφισσες, φίλοι και φίλες, εκ μέρους της πόλης μας, μια συνοικίας που χτίστηκε πάνω στις αγωνίες και τις θυσίες των προσφύγων και των κατατρεγμένων του Α’ και του Β Παγκοσμίου Πολέμου, επιτρέψτε μου να μεταφέρω στην οικογένεια, τους οικείους και τους συντρόφους του Αμάρ Μπαγκντάς, τα βαθιά μας συλλυπητήρια. Η σημερινή νεκρώσιμη τελετή αποτελεί μια ιδιαίτερη τιμή για μας, καθώς υποδεχόμαστε στα χώματα της ηρωικής Καισαριανής τη σορό του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του Συριακού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ο σύντροφος Μπαγκντάς έμεινε πιστός στον αγώνα για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, σοσιαλιστικής, σημαιοφόρος του Μαρξισμού-Λενινισμού, αλύγιστος παρά τις διώξεις, και γι΄αυτό δίνουμε το ύστατο αυτό καταφύγιο με μεγάλη περηφάνια και ευθύνη. Δεσμευόμαστε στους κομμουνιστές, τις μαζικές οργανώσεις της Συρίας, την οικογένεια και τους φίλους του συντρόφου Μπαγκντάς ότι η πόλη της προσφυγιάς θα διαφυλάξει όπως αρμόζει στην ιστορία της, τούτο το κομμάτι γης που θα τον αγκαλιάσει, μέχρι να εκπληρωθεί η επιθυμία του να επιστρέψει στους πρόποδες του όρους Κασιούν, το οποίο αγαπούσε, κάτω από τον λαμπερό ουρανό της πατρίδας του, όταν λάμψει ο ήλιος της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.
Όσοι φεύγουν για ανώτερα ιδανικά δεν φεύγουν ποτέ. Μένουν εδώ φάροι στον αγώνα και χαράσσουν βαθιές χαρακιές στη συλλογική επαναστατική μνήμη των λαών. Καλό κατευόδιο”

«Το κόμμα σου παραμένει… και οι σύντροφοί σου συνεχίζουν στα βήματά σου…» επεσήμανε στο αποχαιρετιστήριο του σημείωμα ο  Χάλεντ Μπαγκντάς, γιος και μέλος της ΚΕ του Συριακού ΚΚ το οποίο διάβασε ο σύντροφος Αλ Χάντι Μαρούθ, μέλος του Γραφείου των Διεθνων Σχέσεων του Συριακού ΚΚ.
Ακόμη πρόσθεσε πως «ακόμα κι αν δεν βρίσκομαι δια ζώσης ανάμεσά σας, ξέρω ότι είστε η οικογένειά μου και η οικογένειά του και ότι η αγάπη σας, καθώς τον αποχαιρετάτε στην τελευταία του ξενιτιά στην Αθήνα, είναι το βάλσαμο που απαλύνει τον πόνο του χωρισμού. Σήμερα, δεν μπορώ παρά μόνο να εκφράσω τη βαθιά μου ευγνωμοσύνη και εκτίμηση στους συντρόφους του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και την επαναστατική αγωνιστική του ηγεσία, που ήταν το καλύτερό μας στήριγμα και το ασφαλές καταφύγιό του».

«Τιμάμε έναν κομμουνιστή ηγέτη που τον διέκρινε η έγνοια για τη διαπαιδαγώγηση της νεολαίας με τις αξίες της ταξικής πάλης» τόνισε εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Γραμματέας της, Θοδωρής Κωτσαντής.

ΚΚ Συρίας

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας _ الحزب الشيوعي السوري ιδρύθηκε το 1944 και έγινε μέλος του Εθνικού Προοδευτικού Μετώπου (σσ. πολιτική συμμαχία κομμάτων που υποστηρίζει τον σοσιαλιστικό - αραβικό προσανατολισμό της κυβέρνησης και αποδέχεται τον “ηγετικό ρόλο στην κοινωνία του Αραβικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπάαθ” του μεγαλύτερου κόμματος της συμμαχίας). Το κόμμα ηγήθηκε της κυβέρνησης στη Συρία, συνεχώς, από το 1963 που έφερε τους Μπααθιστές στην εξουσία μέχρι τις 8-Δεκ- 2024, όταν ο Μπασάρ αλ Άσαντ ανατράπηκε από Τζιχαντιστές βοηθούντων των ιμπεριαλιστών. Το κόμμα διασπάστηκε το 1986 σε Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας _ “Μπακντάς”  και “Ενιαίο” (από μερίδα _μειοψηφία, προσκείμενη στην Περεστρόικα)

 

Καισαριανή ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ! 🎈 Ιστορικός περίπατος τιμής και μνήμης

Ιστορικό περίπατο τιμής και μνήμης σήμερα στις 11.00πμ οργανώνει  η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Καισαριανής, με “ξεναγό” τη Φιλιώ Τόλια _διδάκτορα ιστορίας και συνεργάτη του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ _Εκκίνηση στην πλάκα του Άρη

         Οδός Αδελφών Τσάφου

Οι 7 ηρωικοί ΕΠΟΝίτες της Καισαριανής
Στην πρώτη σειρά (από αριστερά)
Απόλλων Δαυλάκος, Στέφανος Τσάφος, Γιώργος Πολεμαρχάκης.
Στη 2η
Νίκος Νταλιάνης, Πρόδρομος Αδραμίτογλου,
Σωτήρης Βενιέρης, Ανδρέας Κρυσταλλάκος

                                                                          _____________________

                              Οδός Αδελφών Τσάφου.
Στο έμπα της Καισαριανής, από την πλευρά της Πανεπιστημιούπολης συναντάς την οδό Τσάφου. Ο Δήμος Καισαριανής έδωσε στον δρόμο αυτό το όνομα «Οδός ΑΔΕΛΦΩΝ ΤΣΑΦΟΥ», τιμώντας τη μνήμη τεσσάρων αδελφών, προσφύγων, που έδωσαν το «παρών» και δύο απ’ αυτούς τη ζωή τους στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας εναντίον των Γερμανών. Στο τέρμα της ίδιας οδού, που συναντιέται με την οδό Αναξαγόρα, είναι τοποθετημένη μια αναθηματική πλάκα πάνω στην μπαζωμένη κοίτη του Ηριδανού που αναφέρεται στη «Σύσκεψη της Καισαριανής», όπου ο Άρης Βελουχιώτης πρωτομίλησε στους συντρόφους τους για τον ένοπλο αγώνα κατά των Γερμανών κατακτητών. Πώς συνδέονται οι δύο αυτές αναφορές; Πώς συνδέεται η ονομασία του δρόμου με την αναθηματική πλάκα; Το ξετύλιγμα του κουβαριού θα αναδείξει κορυφαία ιστορικά γεγονότα που έγραψαν τις ένδοξες σελίδες της Εθνικής μας Αντίστασης.

Ο Δημήτρης Τσάφος, ο πατέρας, το 1922, στον κατατρεγμό και στη συμφορά, μαζί με τον αδελφό του και άλλα ξαδέλφια του, αφού κατάφεραν να διώξουν τις οικογένειές τους στην Ελλάδα, καθώς πλησίαζαν οι Τσέτες στα Βουρλά, οι ίδιοι παρέμειναν εκεί για να υπερασπιστούν την πόλη και έμειναν για πάντα εκεί και βρέθηκαν κατακρεουργημένοι κι απαγχονισμένοι στην κεντρική πλατεία των Βουρλών. Η απορφανισμένη οικογένεια, τέσσερα αγόρια (Μανώλης, Στέφανος, Γιώργος, Γιάννης), δύο κορίτσια και η μάνα τους, μετά από πολλά βάσανα κατάφεραν να φθάσουν στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν στην Καισαριανή.

Η «σύσκεψη της Καισαριανής» αποτέλεσε την πρώτη γνωριμία του Μανώλη Τσάφου με τον Άρη και έκτοτε δεν χώρισαν ποτέ. Συγκεκριμένα στις 15 Μάη 1941 σ’ ένα αλσύλλιο της Καισαριανής γίνεται μια μυστική σύναξη μιας χούφτας παλικαριών με την παρουσία του Άρη Βελουχιώτη. Σ’ αυτή τη σύσκεψη, γνωστή σαν «Σύσκεψη της Καισαριανής», ο Άρης θα μιλήσει στους συναγωνιστές και συντρόφους του για ένοπλο αγώνα ενάντια στον κατακτητή, για ένα νέο ’21. Η ομιλία του Θανάση Κλάρα στη Σύσκεψη της Καισαριανής επικεντρώθηκε σε τέσσερα σημεία:
α. Ο αγώνας για τη λευτεριά έχει κι άλλο χαρακτήρα. Η νίκη του λαού μας ενάντια στον κατακτητή θα είναι και μια νίκη ενάντια στον ντόπιο φασισμό. Ο λαός με τον αγώνα του και τη νίκη του θα εξασφαλίσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα και τις ελευθερίες του. Ο αγώνας είναι για τη λευτεριά, αλλά και για να μην υπάρξει γυρισμός στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας.
β. Ο πόλεμος συνεχίζεται. Πρέπει να συνεχιστεί με το όπλο στο χέρι, ως την απελευθέρωση της πατρίδας από τους κατακτητές,
γ. Τα όπλα του αγώνα θα εξασφαλιστούν από τα όπλα των στρατιωτών που δεν τα παράδωσαν, αλλά τα πιο πολλά θα τα αρπάξουμε από τους ίδιους τους κατακτητές,
δ. Ο ένοπλος αγώνας θα πρέπει να στραφεί κατά των κατακτητών και των προδοτών συνεργατών τους

Στη σύσκεψη πήραν μέρος γύρω στους 12 αγωνιστές, παλιοί γνώριμοι οι πιο πολλοί, του Θανάση Κλάρα, από τις παράνομες Οργανώσεις του ΚΚΕ: Ο Μανώλης Τσάφος, που τον ακολούθησε πιστά ως το τέλος, για να σκοτωθεί σε μάχη, τον Απρίλη του 1945, λίγες μέρες πριν αυτοκτονήσει ο Άρης, ο Στέφανος Τσάφος, αδελφός του Μανώλη, μαχητής του Β’ λόχου ΕΛΑΣ Καισαριανής, έπεσε στη μάχη με τους ταγματασφαλίτες στις 16 Ιούνη 1944, κοντά στο Μοναστήρι Καισαριανής, ο Γιάννης Χατζηπαναγιώτου (ο μετέπειτα Καπετάν Θωμάς), αργότερα Καπετάνιος  της VII Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, ο Νίκος Θεοδωρίδης, από τη Μικρά Ασία, στέλεχος του ΚΚΕ και συνεργάτης του Άρη Βελουχιώτη και  του Γιάννη Χατζηπαναγιώτου από το 1938, ο επίσης Μικρασιάτης Θόδωρος Κουλίτσος-Νικολαΐδης, στέλεχος του ΚΚΕ, οργανώθηκε από τους πρώτους στο ΕΑΜ Καισαριανής και στον ΕΛΑΣ, ο Ιγνάτης Δρακούλης «Πάγκαλος», γεννημένος στη Μικρά Ασία, στέλεχος του ΚΚΕ, ο αδελφός του Ιγνάτη, Δημήτρης Δρακούλης «Πάγκαλος», στέλεχος του ΚΚΕ, ο γερμανομαθής Κορίνθιος δικηγόρος Αθανάσιος Λαζανάς, που όταν τον έπιασαν οι Γερμανοί αρνήθηκε να τους μιλήσει στη γλώσσα τους και τον εκτέλεσαν, ο γεννημένος στην Κέρκυρα Γιώργος Τζώνης,  στέλεχος του ΚΚΕ και συνεργάτης του Άρη Βελουχιώτη και  του Γιάννη Χατζηπαναγιώτου από το 1939, ο Δημήτρης Χαραλάμπους και η Ελπίδα Κουρουνιώτη, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης.

Ένα χρόνο μετά, στις 24 Μαΐου 1942, ο Άρης κατ’ εντολή του ΕΑΜ, θα ξεκινήσει τον ένοπλο αγώνα με τον ΕΛΑΣ, για να γράψει στα βουνά της Ελεύθερης Ελλάδας το έπος της ΕΑΜΙΚΗΣ Εθνικής Αντίστασης. Πρώτοι έτρεξαν στο κάλεσμά του οι ελάχιστοι της μυστικής σύναξης της Καισαριανής κι ανάμεσά τους ο Μανώλης Τσάφος, για να γίνει στη συνέχεια ένας από τους πρώτους αντάρτες του Βελουχιώτη, μέχρι που θα πέσει νεκρός σε μια απ’ τις τελευταίες μάχες τους λίγο πριν το τραγικό τέλος του Άρη.

Στη μάχη αυτή, στις 25 Απριλίου 1945 βρέθηκαν περικυκλωμένοι από ισχυρές αγγλοελληνικές δυνάμεις, που έβαλλαν εναντίον τους με πυκνά πυρά οπλοπολυβόλων. Οι αντάρτες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και κατάφεραν κινούμενοι αθόρυβα μέσα στη νύχτα να «γλιστρήσουν» έξω από τον κλοιό των εχθρικών δυνάμεων. Στη νυχτερινή όμως εκείνη συμπλοκή σκοτώθηκε ο Μανώλης Τσάφος, τραυματίστηκαν πέντε και ένας συνελήφθη αιχμάλωτος. Οι αντάρτες πέρασαν στη συνέχεια στην Αλβανία για ελάχιστες ώρες, αφού προηγουμένως έθαψαν πάνω στη συνοριακή γραμμή τον αξέχαστο πρωταντάρτη από την Καισαριανή Μανώλη Τσάφο. Ο θάνατος του Μανώλη συγκλόνισε τον Άρη Βελουχιώτη. Τον νεκρό αγωνιστή προέπεμψαν ο παπάς της Καλής Βρύσης, λίγοι χωρικοί και οι τιμητικές ομοβροντίες των ανταρτών σαν ύστατο αποχαιρετισμό στον αγαπημένο συναγωνιστή τους. Τον Μανώλη ακολούθησαν και τα υπόλοιπα αδέλφια από διαφορετικά μετερίζια στον αγώνα για τη Λευτεριά στις γειτονιές της Καισαριανής.

• Ο Γιάννης Τσάφος στην προφορική μαρτυρία του αναφέρεται στη σύσκεψη: «Όταν είχαμε ακόμα την ταβέρνα ήλθε ο Άρης Βελουχιώτης στο μαγαζί μας και μέχρι να οργανωθούνε καθίσανε στο προσφυγικό σπίτι εφτά ή οκτώ μέρες. (Δεν αναφέρει κάτι άλλο για το σπίτι… Στις προθήκες, όμως, του Μουσείου ΕΑΜικής Αντίστασης, στην Καισαριανή, υπάρχει χειρόγραφο σημείωμα αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης για τη συνάντηση με τον Άρη και η κουρελού στην οποία κοιμόταν ο Άρης Βελουχιώτης κατά την παραμονή του στην Καισαριανή τον Μάη του 1941, φιλοξενούμενος από την Χρύσα Κατσαρέλη _από το αρχείο του Νικόδημου Κατσαρέλη)…
• Ο Στεφανής Τσάφος βρήκε τραγικό θάνατο σε μια από τις κορυφαίες, αλλά και τραγικές πράξεις της Κατοχής και της Αντίστασης, τη Μάχη της Καισαριανής, ανάμεσα στο 2^ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ Αθήνας (200 μαχητές) και σε 1.300 Γερμανούς και ταγματασφαλίτες βαριά οπλισμένους, οι οποίοι για πολλοστή φορά εισέβαλαν τα ξημερώματα της 15^ης προς 16^η Ιουνίου 1944 στην Καισαριανή, στην προσπάθειά τους να την καταλάβουν, αιφνιδιάζοντας τον αδούλωτο κι ανυπότακτο λαό της. Κι αφού έστησαν ένα τεράστιο μπλόκο γύρω απ’ την ελεύθερη και απάτητη προσφυγική συνοικία, προχώρησαν σε μαζικές συλλήψεις και εκτελέσεις πατριωτών επί τόπου.
• Ο Στεφανής Τσάφος, στέλεχος του ΕΛΑΣ Καισαριανής, μαζί με τα παλικάρια τού Απόλλωνα Δαβλάκου, γραμματέα της Οργάνωσης Καισαριανής του ΚΚΕ, πολέμησαν παλικαρίσια τον εχθρό και επιχείρησαν να διαφύγουν μέσα από το γερμανικό μπλόκο του Βύρωνα. Αλλά ο Στέφανος τραυματίστηκε βαριά στο πόδι και δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους συναγωνιστές του κι αφού τους παρότρυνε να φύγουν, κρύφτηκε μέσα στα χωράφια σ’ ένα λάκκο, αλλά με το πρώτο φως της ημέρας οι γερμανοτσολιάδες τον ανακάλυψαν οδηγημένοι απ’ τα ματωμένα αχνάρια πάνω στο χώμα και τον συνέλαβαν. Αλλά και τα άλλα παλικάρια του Δαβλάκου βρέθηκαν περικυκλωμένα στο υψωματάκι «Αστέρι» κοντά στο μοναστήρι. Ήταν ο Απόλλωνας Δαβλάκος, ο Πρόδρομος Αδραμίτογλου, ο Σωτήρης Βενιέρης, ο Ανδρέας Κρυσταλάκος, ο Μιχάλης Μενεγάκης, ο Νίκος Νταλιάνης και ο Γιώργος Πολεμαρχάκης. Τα επτά παλικάρια της ομάδας του Δαβλάκου και σύντροφοι του Τσάφου βρέθηκαν πριν το μεσημέρι γαζωμένοι απ’ τις σφαίρες του εχθρού πάνω στο λόφο.

Σύμφωνα με μαρτυρίες αγωνιστών κατά τις 9. 00 το πρωί μια κουστωδία από γερμανοτσολιάδες έσερναν με φωνές και βλαστήμιες στη λεωφόρο Καισαριανής «θριαμβευτικά», φορτωμένο πάνω σ’ ένα γάιδαρο τον βαριά τραυματισμένο ΕΛΑΣίτη Στέφανο Τσάφο. Σε μια γειτονιά την ώρα που περνούσαν υπήρχε μπλόκο των Γερμανών σε ένα σπίτι και ετοιμάζονταν να εκτελέσουν επί τόπου μια ολόκληρη οικογένεια που τη θεωρούσαν ύποπτη για τον θάνατο ενός Γερμανού στρατιωτικού. Ο Στέφανος Τσάφος, αν και βαριά τραυματισμένος και μισολιπόθυμος, κατάλαβε τι επρόκειτο να γίνει και με όση δύναμη του απέμενε φώναξε δυνατά προς τους Γερμανούς στρατιώτες: «Αφήστε τους, εγώ τον σκότωσα» και τότε οι Γερμανοί χίμηξαν πάνω του και τον κατατρύπησαν με τις ξιφολόγχες τους. Η οικογένεια σώθηκε και ο Στέφανος, αφού διαπομπεύτηκε επί ώρες στους δρόμους της Καισαριανής, μεταφέρθηκε στο Γουδή, όπου βρήκε τραγικό τέλος.

5-Σεπ-1944 ο 14χρονος μαθητής ΕΠΟΝίτης Ανδρέας Λυκουρίνος εκτελείται από τους χιτλερικούς καταχτητές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, μαζί με την Ηρώ Κωνσταντοπούλου και άλλους 48 αγωνιστές που κρατούνταν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου

Ένα απέριττο μνημείο έχει στηθεί στον τόπο της θυσίας αυτών των παλικαριών και κάθε χρόνο στην επέτειο της μάχης η ΠΕΑΕΑ τιμά τους 10 ήρωες που έπεσαν πολεμώντας εκείνη τη μέρα.

10 Απρίλη 2022 _Εγκαινιάζεται το νέο Στέκι Πολιτισμού της ΚΝΕ “Ανδρέας Λυκουρίνος”

                                             ___________________________

Εσύ με τη γλυκιά φωνή, με τις φαρδιές τις πλάτες _πες μου την ύστερη στιγμή τι βρήκες και τραγούδησες και τάραξες τη γειτονιά ως πέρα στο Παγκράτι.

Η Φιλομένη (Φιλιώ) Τόλια _διδάκτωρ ιστορίας και συνεργάτης του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία. Εκπόνησε Διδακτορική Διατριβή στο ίδιο τμήμα με θέμα «Πολιτικός Επίτροπος – Πολιτικός Καθοδηγητής. Ο θεσμός του Πολιτικού Επιτρόπου στο Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ)» _κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Σύγχρονη εποχή”. Στο επίκεντρο του ερευνητικού της ενδιαφέροντος βρίσκεται η δεκαετία 1940-1950. Με αναφορές σε αυτήν τη δεκαετία έχει λάβει μέρος με εισηγήσεις σε συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά, καθώς και μελέτες σε συλλογικούς τόμους.  Δίδαξε Νεότερη και Σύγχρονη Ελληνική Ιστορία στη Σχολή Ξεναγών Αθήνας του υπουργείου Τουρισμού. Σήμερα εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση.

___________________________

ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Καισαριανής:
Εκδήλωση τιμής και μνήμης στους αγωνιστές, που έπεσαν ηρωικά σε μάχη με τους γερμανοτσολιάδες, στους πρόποδες του Υμηττού, τον Ιούνη του 1944

Στις 16-17 Ιούνη 1944, έγινε μία από τις πιο αιματηρές μάχες στη συνοικία μας, στην περιοχή ανάμεσα στη Μονή Καισαριανής και τους Ταξιάρχες. Η ανταρτοΕΠΟΝίτικη ομάδα του Απόλλωνα Δαυλάκου, μέλους του ΚΚΕ, εγκλωβίστηκε και κυκλώθηκε από εκατοντάδες γερμανοτσολιάδες. Μαζί με τον Απόλλωνα ήταν οι: Πρόδρομος Αδραμίτογλου, Σωτήρης Βενιέρης, Ανδρέας Κρυσταλλάκος, Μιχάλης Μενεγάκης, Νίκος Νταλιάνης, Γιώργος Πολεμαρχάκης και Στέφανος Τσάφος. Όλοι τους έπεσαν ηρωικά στη μάχη, αφού προκάλεσαν πολλές απώλειες στον εχθρό, εκτός από τον Στέφανο Τσάφο που τραυματίας, πιάστηκε αιχμάλωτος και εκτελέστηκε αργότερα στο Γουδί. Την ίδια μέρα βρέθηκαν στο νεκροταφείο Καισαριανής, κυριολεκτικά κομματιασμένοι, ο Κυριάκος Φερεντίνος και ο Γερμανός Χατζηνόπουλος.
Στην εκδήλωση  τιμάμε τα ηρωικά αυτά παιδιά της πόλης μας, καθώς και όλους τους Καισαριανιώτες, που ακολούθησαν το παράδειγμα των χιλιάδων αγωνιστών που βάδισαν ως το θάνατο, στον αγώνα για μια πατρίδα λεύτερη από τους κατακτητές και μια ζωή απαλλαγμένη από τους εκμεταλλευτές του κόπου του λαού.

Η μελέτη της ιστορίας του λαϊκού κινήματος, η ξεχωριστή συμβολή του λαού της συνοικίας μας – της ηρωικής Καισαριανής- σε αυτό, δεν είναι επομένως μια υπόθεση που αφορά το παρελθόν.

Μελετάμε την ιστορία μας για να αξιοποιήσουμε τα συμπεράσματα της σήμερα. Να ενισχύσουμε τα όπλα του κινήματος, να δώσουμε ώθηση στους αγώνες που αναπτύσσονται ώστε να μπει φραγμός στην πολιτική που σαν τσουνάμι παρασύρει εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις που έχουν κερδηθεί με ιδρώτα και αίμα.

5-Σεπ-1944 ο 14χρονος μαθητής ΕΠΟΝίτης Ανδρέας Λυκουρίνος εκτελείται από τους χιτλερικούς καταχτητές στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, μαζί με την Ηρώ Κωνσταντοπούλου και άλλους 48 αγωνιστές που κρατούνταν στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου

Κοιτώντας το χθες μπορούμε να βγάζουμε συμπεράσματα για το σήμερα και τρόπους αντιμετώπισης αντίστοιχων καταστάσεων. Η άνοδος φασιστικών οργανώσεων τότε και σήμερα, σε περιόδους κρίσης του συστήματος, μόνο τυχαία δεν είναι. Προκειμένου να επιβληθεί «τάξη», όπου ήταν αναγκαίο, μικροαστικές και αστικές δυνάμεις έδειξαν ανοχή, ενώ και σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και ενίσχυση των μορφωμάτων αυτών. Τυχαίο επίσης δεν ήταν και το πώς αντιμετωπίστηκε τότε ο Φασισμός. Μέσα από τον οργανωμένο αγώνα, συσπειρωμένος ο Λαός γύρω από δυνάμεις που στόχευαν τη μήτρα που γεννά τον φασισμό (ΚΚΕ, ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ), μπόρεσαν να δώσουν τη μάχη και να νικήσουν το θεριό του φασισμού. Ο καθημερινός ταξικός αγώνας του τότε ενάντια στο σύστημα που γεννάει τον φασισμό, τους πολέμους και τη φτώχεια για τους λαούς, όχι με ωραία συνθήματα και ευχές ή εκλογικά ποσοστά, αλλά που έφτανε ακόμη και μέχρι την υπέρτατη θυσία, να αποτελέσει παράδειγμα για το σήμερα. Μόνο έτσι μπορεί η αλληλεγγύη να έχει το πραγματικό της νόημα, μόνο έτσι μπορούμε να ξεδοντιάσουμε τους σύγχρονους γερμανοτσολιάδες, μόνο έτσι ο Λαός μας μπορεί να οδεύσει σε ένα δρόμο που θα υποτάσσει τον πλούτο που παράγεται στα δικά του συμφέροντα.

Δίνουμε στην πάλη αυτή όλες μας τις δυνάμεις, συστρατευόμαστε με τις ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, το ριζοσπαστικό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, του κινήματος της νεολαίας και των γυναικών.

     Με τους ταξικούς αγώνες του σήμερα
    δίνουμε συνέχεια και τιμάμε τις θυσίες του χθες

Ο Θέμος Κορνάρος θα γράψει για τον Ανδρέα Λυκουρίνο στην “Ελεύθερη Ελλάδα” της 6 του Μάη 1945, το παρακάτω κείμενο (από το βιβλίο του γιατρού Αντώνη Φλούντζη “Χαϊδάρι, κάστρο και βωμός της Εθνικής Αντίστασης”, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 1986).
Ο Ανδρέας Λυκουρίνος γεννήθηκε στα 1931 κι ο κατακλυσμός της σκλαβιάς τον βρίσκει ένδεκα χρονών. Πήρε ενεργό μέρος στην πρώτη φάση του αγώνα. Στην επίθεση πείνας. Το Ελληνικό φρούριο κράτησε άμυνα γερή ένα χρόνο…
Έπρεπε να διαλέξει μεταξύ του σχολικού βαθμολογίου και του ανοιχτού αγώνα της πατρίδας του. Ητανε ο πρώτος μαθητής. Αυτό δεν τον εμπόδισε καθόλου να βρει τα πόστα του παράνομου τύπου και να ακούει απ’ ευθείας τη φωνή και τις εντολές του μαχόμενου Έθνους: «Κρατηθείτε ζωντανοί. Η ζωή μας θα είναι το χρησιμότερο υλικό για τη μάχη, για τη ΝΙΚΗ».

Ο Λυκουρίνος θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τη ζωή των δικών του. Για τα τρία αδέρφια και τους γονείς του. Αγοράζει και πουλά παλιά ρούχα και παλιά παπούτσια κι έσωσε το σπίτι του. Η δουλειά του πατέρα του περνούσε κρίση. Ήτανε μαραγκός. Στην ξεγνοιασιά του παιδικού προσώπου έρχεται η ευθύνη και η αγωνία και βάζουνε σφραγίδα τίμιου άνδρα… Είχε νικήσει την πρώτη νίκη για λογαριασμό της αδούλωτης πατρίδας του. Είχε αποκτήσει αυτοπεποίθηση. Έχει επιβληθεί και στους μικρούς και στους μεγάλους. Και στην επιθετική φάση του αγώνα, όταν το Έθνος γύρευε αρχηγούς της κάθε ηλικίας και της κάθε γειτονιάς, ο Α. Λυκουρίνος βρισκότανε κιόλας τοποθετημένος μόνος του, στο ηγετικό πόστο της νολαίας Μακρυγιάννη.

Έχει μπει στα 12 χρόνια! Και καμαρώνει γιατί – προσθέτοντας μόνος του δύο-τρία χρόνια παρά πάνω – έφτιαχνε ένα νούμερο που ξέφευγε κάπως από τα σύνορα της νηπιακής ηλικίας.
Είχε γίνει θρύλος μεταξύ των τσολιάδων, συζητιόνταν μ’ ανησυχία τα κατορθώματα κάποιου «μωρού», στο Κουκάκι.
Το αντάρτικο γύρευε όπλα. Οι οργανώσεις είχανε πάντα ανοιχτό έρανο γι’ αυτό το σκοπό. Ο Α. Λυκουρίνος πήρε πρωτοβουλία: Με δεκαρολογήματα δουλειά δεν γίνεται. Πιο δύσκολα βρίσκονται τα όπλα, παρά τα λεπτά. Μ’ ένα ψευτοπίστολο, πήλινο, παραφυλάει ένα βράδυ σε μια γωνιά. Κι αφοπλίζει τον πρώτο τσολιά. Πετάει τον πηλό. Και μ’ αληθινό όπλο πια μαζεύει και πιστόλια και χειροβομβίδες και στολές ακόμη. Δεν είναι λίγοι οι τσολιάδες που αναγκάστηκαν να φτάσουν στη στρατώνα τους, με τα εσώρουχα μόνο… Η Ειδική Ασφάλεια ενδιαφέρθηκε. Τα Ες-Ες τα γερμανικά απαιτούνε από τους αρχηγούς των ελληνικών Ες-Ες την εμπέδωση της «τάξεως» στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας, γιατί οι τσολιάδες ζήτησαν… ενίσχυση. Τίποτα δεν μπόρεσαν. Όλα ήταν ήρεμα. Οι μυστικοί που τοποθετήθηκαν στη συνοικία δεν έβλεπαν καμιά ύποπτη κίνηση. Οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους, γύριζαν κουρασμένοι, τα παιδιά παίζανε στην αυλή του σκολειού. Κι αν ρωτούσαν και για βαθμούς, ο Λυκουρίνος είχε τα πρωτεία. Μπροστά τους περνούσε με τα βιβλία στο χέρι. Τους ήξερε. Δεν του ξέφευγε κανένας από τους ανθρώπους της Ασφάλειας. Η αυτοάμυνα του έγινε ένστικτο. Μαέστρος και σ’ αυτή τη δουλειά. Θα τον ζήλευαν και μεγάλοι και παλιοί και νέοι αγωνιστές για την τάξη και τη συνωμοτικότητά του. Μόνο που δεν περιοριζότανε στις νυχτερινές εξορμήσεις. Στη μάχη του Μακρυγιάννη με τους τσολιάδες του 1943, που κράτησε τέσσερις ώρες, πήρε μέρος και ο Λυκουρίνος.

Ένα βράδυ το Μάη του 1943, οι Γερμανοί σήκωσαν τον κόσμο στο πόδι στη συνοικία αυτή, με τους πυροβολισμούς και τις φωνές τους. Κυνηγούσαν στους δρόμους κάτι σκιές. Ήτανε η παρέα του Λυκουρίνου. Η δράση του παιδιού γεμίζει δυο χρόνια της σκλαβιάς. Γίνεται παράδειγμα και θρύλος ανάμεσα στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Είναι ο φόβος κι ο τρόμος των πρακτόρων του εχθρού. Στις 4 του Ιούνη 1944 βρέθηκε ο φρικτός προδότης, και στις 5 του Ιούνη έξι χαφιέδες των ελληνικών Ες-Ες, μπλοκάρουνε το σπίτι του Εθνικού αγωνιστή, στη συνοικία Κουκάκι (σσ. Γαληνού 41). Ζητούν τον Ανδρέα Λυκουρίνο. Ο πατέρας του ζητάει εξηγήσεις για το παιδί. Κι αυτοί γυρεύουν, εκτός από το παιδί και το πιστόλι που πήρε ψες το βράδυ από έναν δικό τους. Μα δε βρήκανε τίποτα. Μόνο ένα παιδάκι αδύνατο, μια σταλιά, που κοιμότανε ξέγνοιαστα στο γιατάκι του και πλάι στην καρέκλα είχε το κοντό του παντελονάκι και τα βιβλία του σχολείου του. Κάτω βρίσκονταν και τα πεδιλάκια του Νο 32.

Αυτός είναι; ρωτούνε τον πατέρα.
– Αυτός.
Εσύ είσαι; ρωτούνε το ίδιο το παιδί.
– Ποιος;

– Ο τρομοκράτης!
– Οχι! Είμαι μαθητής. Πάω στη δεύτερη Γυμνασίου στο 6^ο Γυμνάσιο, απαντά απαθέστατα.

Μα οι πληροφορίες τους είναι θετικές. Αρχίζει το ξύλο. Γυρεύουν το πιστόλι. Μα το πιστόλι, ποιος ξέρει σε ποια βουνοκορφή θα ταξίδευε πια κείνη την ώρα. Και πήρανε μόνο τον Ανδρέα, με το μαθητικό του πηλήκιο στα άντρα τους. Πήρανε μέτρα εξαιρετικά ώσπου να φτάσουνε στην οδό Παπαρηγοπούλου Νο 7. Εκεί ήταν η έδρα των ελληνικών Ες-Ες. Επικεφαλής της συνοδείας ήτανε ο Μάκης Μακρογιάννης, που υπηρετεί σήμερα στην Εθνοφυλακή με το βαθμό ανθυπασπιστή. Η αλήθεια είναι πως ζήτησε να σώσει το παιδί. Ζήτησε τη βοήθεια του πατέρα του και δέκα λίρες, μέσω ενός άλλου της συνοδείας.
Το ανέκριναν και το ρωτούσαν, πού έχει κρυμμένες τις λίρες; (Είχανε πληροφορίες πως έχει πολλές). Αφού δεν βγήκε τίποτε, τον παρέδωσαν την ίδια μέρα στην Ειδική Ασφάλεια και μετά τέσσερις μέρες στα γερμανικά Ες-Ες της οδού Μέρλιν. Το κρεμάσανε, το κάψανε, του βάλανε στα νύχια καρφίτσες. Μα αυτός εξακολουθούσε να είναι μαθητής της 2ης τάξης του 6ου Γυμνασίου και ο αλύγιστος και παινεμένος αγωνιστής του Εθνικού Ελληνικού Αγώνα της Αντίστασης. Τέτοιος έμεινε ως το τέλος. Τέτοιον τον γνώρισε τον ήρωα Λυκουρίνο και το Χαϊδάρι. Τώρα ήταν 14 χρονών. Στις 5 Σεπτέμβρη 1944 τον οδήγησαν στο εκτελεστικό. Στο δρόμο βρήκε τρόπο να πετάξει ένα σημείωμα που έγραφε:
«Μπαμπά με πάνε για εκτέλεση μαζί με τους (αναφέρει ονόματα). Ειδοποίησε παρακαλώ τα σπίτια τους. Μη στενοχωριέστε. Ανδρέας».