Zeitarbeiter – σκλάβοι του 21ου αιώνα;

Ο σημερινός Ριζοσπάστης, δημοσιεύει στην τελευταία σελίδα ένα εξαιρετικό σημείωμα με τίτλο Ένας νέος μετανάστης στη Γερμανία

 

(…)

Μια γρήγορη βόλτα στο διαδίκτυο θα σας ανοίξει πύλες αναζήτησης εργασίας στη Γερμανία και μέσα από αυτές, σελίδες ολόκληρες που διαφημίζουν τον σχετικά χαμηλό στατιστικά αριθμό ανέργων, τις ευκαιρίες στην αγορά εργασίας, αλλά και τη γρήγορη ανέλιξη στην καριέρα σας, εάν φυσικά πληρούνται οι προϋποθέσεις. Αγγελίες εταιρειών βρίσκονται σε όλες τις πλατφόρμες, αναζητώντας εργάτες όλων των ειδικοτήτων, αλλά και χωρίς καμία εξειδίκευση.
Σπάνια θα βρείτε - αν βρείτε - αγγελία για γιατρό ή πολιτικό μηχανικό.
Θα βρείτε όμως χιλιάδες για εργάτες, με εμπειρία σε τομείς δουλειάς ή όχι. Εάν βάλετε τώρα και τις αγγελίες αναζήτησης προσωπικού στην ελληνική εστίαση που δραστηριοποιείται στη χώρα, τότε θα νομίσει κανείς ότι η Γερμανία είναι ένας εργασιακός παράδεισος, που στην κυριολεξία σε παρακαλούν να πας να δουλέψεις και να κερδίσεις υψηλά μεροκάματα και ποιοτικό τρόπο διαβίωσης.

Στην Ελλάδα μας είναι γνωστός ο όρος Gastarbeiter. Για όσους δε το γνωρίζουν, σημαίνει -κομψά, «φιλοξενούμενος εργάτης» -βρισιά της "ανώτερης φυλής" στην ουσία- και με αυτόν τον όρο περιγράφουμε τους εργάτες από το εξωτερικό, οι οποίοι δούλευαν στις φάμπρικες της Γερμανίας, κάνοντας κατά κύριο λόγο τις πιο βρώμικες και επικίνδυνες δουλειές, ανεξαρτήτως υπηκοότητας. Ο όρος αφορά κυρίως τα χρόνια προ της συνθήκης Σένγκεν, της ενοποίησης της ΕΕ κ.λπ.

Σήμερα έχουμε έναν άλλο όρο, αυτόν του Zeitarbeiter, «εργάτης χρόνου», ή Leiharbeiter, «δανεικός εργάτης», που ενώ έχει γίνει γνωστός και εξαιρετικά δημοφιλής στους εργοδότες τις τελευταίες δεκαετίες, ο Γερμανός νομοθέτης τον εισήγαγε στο Εργατικό Δίκαιο ήδη από το μακρινό έτος 1972.
Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ότι ανήκω στο εργατικό δυναμικό μιας εταιρείας, που το μοναδικό έργο που «παράγει» είναι να με νοικιάζει σε άλλες εταιρείες για χρονικό διάστημα που αυτή με χρειάζεται. Κατά κανόνα λιγότερο από 9 μήνες, γιατί αν ξεπεραστεί αυτό το όριο, τότε ο «εργάτης χρόνου» θα πρέπει να πάρει τον ίδιο μισθό που παίρνει και ο απευθείας εργαζόμενος του μισθωτή.

Αν τώρα πάτε και στις ιστοσελίδες αυτών των εταιρειών, θα δείτε και άλλα «ιδανικά» πράγματα να συμβαίνουν. Ωραίο το όνειρο; Ξυπνήστε τώρα. Εργάτης χρόνου σημαίνει στην κυριολεξία χαμηλόμισθος, κάτω από τα στατιστικά όρια της φτώχειας, περιφερόμενος, χωρίς κανένα δικαίωμα συνδικαλισμού ή γενικότερα δυνατότητα αντίδρασης στα «θέλω» του αφεντικού.

Ακολουθούν μαρτυρίες κλπ. και το άρθρο καταλήγει … με όλα τα παραπάνω επιχειρώ να ανοίξω ένα μικρό παράθυρο στις κλειστές κοινωνίες των Ελλήνων νέων μεταναστών στη Γερμανία και να φωτίσω έναν κόσμο και έναν χώρο που δεν είναι ευρέως γνωστός ούτε καν στους Έλληνες που έχουν ζήσει επί δεκαετίες στην ξενιτιά. Το θέμα όμως είναι πολύ μεγάλο και πολυδιάστατο, και αυτά που σήμερα διαβάζετε είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου...

Διαδρομές προς την "απασχόληση"
Περίπου κάθε πέμπτος μακροχρόνια άνεργος βρίσκει δουλειά
ως προσωρινός - Zeitarbeiter.
Αλλά λιγότερο από το 10% καταφέρνουν να μπουν σε μια "κανονική δουλειά"
(Institut für Arbeitsmarkt- und Berufsforschung herausgefunden
Ινστιτούτο Έρευνας για την Απασχόληση)

Dietro le Quinte

Η Deutsche Welle αναφέρεται στο θέμα σε πρόσφατο άρθρο της με τίτλο Zeitarbeiter - οικονομικοί σκλάβοι; (σσ. zeitarbeiter κατά λέξη «προσωρινοί» … «απασχολήσιμοι»), μιλάει για «ανεπιθύμητες εξελίξεις» με εταιρείες (στον τομέα της εφοδιαστικής και του εμπορίου περισσότερο) που «βρήκαν ευκαιρία με τις τεράστιες δυνατότητες εξοικονόμησης χρήματος από τους zeitarbeiter και ξεσάλωσαν» …μειώνοντας (σ.σ προφανώς απολύοντας) το μόνιμο προσωπικό τους.
Αναφέρει μεταξύ άλλων την πτωχευμένη αλυσίδα φαρμάκου -φαρμακείων «Schlecker», η οποία με «πρακτικές που απαγορεύονται από το νόμο» απολύει υπαλλήλους αντικαθιστώντας τους με zeitarbeiter και πληρώνοντας 30% μισθούς, με τον Volker Enkerts, πρόεδρος των εργοδοτών της περιοχής να παραδέχεται πως «κάτι τέτοια μας πάνε στη λίθινη εποχή» (sic!!).
Αυτές οι περιπτώσεις δεν είναι λίγες -900.000 είναι σήμερα καταμετρημένες (σσ. άγνωστη προφανώς η μαύρη εργασία) ενώ τα «άπειρα» γραφεία δανείζουν τους υπαλλήλους τους σε άλλες εταιρείες σαν εργαζόμενους για μικρό χρονικό διάστημα (μια μέρα ή μια βδομάδα) με βάση την πολιτική «η γερμανική οικονομία να μπορεί να αντιδρά ευέλικτα στα οικονομικά σκαμπανεβάσματα) και αυτές οι περιπτώσεις «αντιπροσωπεύουν το 34% του “όγκου πωλήσεων”» (!!), μια και οι απασχολήσιμοι «δεν απαιτούν ειδική εκπαίδευση, καθαρίζουν εργοτάξια, γεμίζουν ράφια, μεταφέρουν παλέτες σε αποθήκες και -κατά συνέπεια, τους δείχνουν ελάχιστο σεβασμό… δεν τους δίνουν καν σημασία».  

Οι zeitarbeiter ανθούν σε συνθήκες εργασίας γαλέρας

Ο Rainer, εκπαιδευμένος εργοδηγός, δουλεύει για λογαριασμό ενός μικρού γραφείου προσωρινής απασχόλησης πάνω από ένα χρόνο. Τον δάνεισαν σε μια κατασκευαστική …14 ώρες σκληρή σωματική δουλειά κάθε μέρα 7 μέρες τη βδομάδα -χωρίς επαγγελματική ασφάλεια και όλα αυτά με πέντε ευρώ την ώρα
(σσ.)
Επειδή το νούμερο φαίνεται «ικανοποιητικό» να θυμίσουμε πως από το 2014 έχει θεσπιστεί κατώτατο ωρομίσθιου 8,50€ για 7ωρη εργασία +υπερωρίες -στη συνέχεια έγινε 9,19€, οπότε τα 5,00€ του Rainer είναι κάτω από το μισό του υποτιθέμενου κατώτατου
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία ~1.000 ευρώ χρειάζονται για νοίκι + πάγια έξοδα σπιτιού... – δείτε και Μισθός: Πόσα χρήματα βγάζουν οι εργαζόμενοι στη Γερμανία κατά μέσο όρο; + Πόσο ελκυστικοί είναι οι μισθοί στη Γερμανία;
Αυτά (συνεχίζει ο Rainer) κατέστησαν δυνατά με τη λεγόμενη σύμβαση έργου, με την οποία μπορούν να παρακαμφθούν πολλές νομικές απαιτήσεις ... «η αυτοεκτίμησή μου είναι πλέον μηδενική», λέει περιγράφοντας τα συναισθήματά του. Επιπλέον, πολύ δύσκολα μπορεί να συντηρήσει την οικογένειά του με τη δουλειά αυτή αλλά … προσπαθεί να βρει και καμιά επιδότηση, έστω και προσωρινή.
Ο ο 47χρονος Peter είναι «βοηθητικός» ως εργάτης αποθήκης… να είχα τουλάχιστον καμιά υπερωρία! Λέει. Αλλά που;  «Αν απαιτήσω, οτιδήποτε θα απολυθώ», παραπονιέται –«πολλοί συνάδελφοι απολύθηκαν όταν τόλμησαν να αντισταθούν».

Τα συνδικάτα, κυρίως η IG-Metall (σσ. κυρίαρχη ομοσπονδία μετάλλου στη Γερμανία, η μεγαλύτερη της χώρας και της Ευρώπης, «κοινωνικός εταίρος» κατά τα άλλα, που οι αναλυτές των γερμανικών εργασιακών σχέσεων τον θεωρούν σημαντικό παράγοντα στις εθνικές διαπραγματεύσεις»), έχουν τεκμηριώσει πολλές περιπτώσεις σχετικά με αυτούς τους εργαζόμενους που καλούνται προκαταβολικά να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους.
Οι ημέρες ασθένειας «αναδιαμορφώνονται» σε ημέρες άδειας, για παράδειγμα, ή χρησιμοποιούνται ως δικαιολογία για να μην καταβληθούν τα σπάνια μπόνους.

Οι zeitarbeiter ως "ευκαιρία"

Η Anne Rosner από την ομάδα συμφερόντων προσωρινής απασχόλησης (IGZ) διευθύνει η ίδια ένα πρακτορείο και «ενοχλείται από εταιρείες που δεν ακολουθούν τους κανόνες του παιχνιδιού»: «Μας σπρώχνουν συνεχώς στη βρώμικη γωνιά και αυτό είναι άδικο γιατί υπάρχουν κυρίως θετικά παραδείγματα».
Η Rosner το δικαιολογεί με το ότι τα δύο τρίτα των προσωρινών εργαζομένων θα μπορούσαν να εργάζονται πανεύκολα σε εξειδικευμένες και καλές δουλειές (!!) - ως υπάλληλοι γραφείου, τεχνικοί μηχανικής ή μηχανικοί για τομείς όπως οι χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, το εμπόριο ή η αυτοκινητοβιομηχανία.
«Το 70% των zeitarbeiter είναι τόσο ικανοποιημένοι που θέλουν να μείνουν στα γραφεία προσωρινής απασχόλησής τους», αναφέρει η Anne (σσ. προφανώς κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία…).

«Θα έπρεπε να είχα σταματήσει μετά από κήλη δίσκου, αλλά ως προσωρινός εργαζόμενος είχα μια δεύτερη ευκαιρία», λέει ενθουσιασμένος ο πρώην μηχανικός αυτοκινήτων Roland Seiberlich, ο οποίος δουλεύει τώρα σε κλαρκ κλπ ανυψωτικά μισθωμένος από γραφείο...
Ο υπάλληλος γραφείου Sascha Eisenhut βλέπει επίσης πλεονεκτήματα στην προσωρινή εργασία.
«Μπορείς να πας σε διαφορετικές εταιρείες με βάση την αγαπημένη σου περιοχή», επίσης –αν είσαι καλός έχεις την ευκαιρία να αναλάβεις εσύ την επιχείρηση στην οποία σε δάνεισαν»…

 

 

Παραλύει σήμερα η χώρα όλη μέρα! Όλοι στους δρόμους!

 

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ - ΕΚΤΡΩΜΑ
10.30 πμ. & 5 μμ. στο Σύνταγμα οι συγκεντρώσεις στην Αθήνα
11 πμ. & 7 μμ. - Άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη

Εργατικά συνδικάτα, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα συμμετέχουν με πείσμα στη σημερινή ολοήμερη απεργιακή μάχη.
Παίρνοντας δύναμη από την προηγούμενη απεργία, τα μαζικά απεργιακά μπλοκ, τους εργαζόμενους που κατέβηκαν για πρώτη φορά, είναι έτοιμοι να φωνάξουν και να ακουστεί σε κάθε γωνιά της Ελλάδας: «Το αντεργατικό έκτρωμα δεν παίρνει μερεμέτια, να πεταχτεί στα σκουπίδια».

Οι διαθέσεις των εργαζομένων και η δυναμική της οργάνωσης από τα κάτω είναι αυτά που ανάγκασαν συνδικαλιστικές οργανώσεις να προκηρύξουν τελικά απεργία, από στάσεις εργασίας που αποφάσισαν αρχικά, κόντρα στο απεργιακό κλίμα και το αίτημα για κλιμάκωση που επιβεβαίωσε η κινητοποίηση στις 10 Ιούνη.
Τα βήματα που γίνονται αυτήν την περίοδο μπορούν να πολλαπλασιαστούν και να ριζώσουν σε κάθε τόπο δουλειάς. Να αποτελέσουν ανάχωμα σε κυβέρνηση και εργοδοσία, για να μείνει πραγματικά στα χαρτιά το αντεργατικό νομοσχέδιο, να πάει στα σκουπίδια, να οργανωθεί από καλύτερες θέσεις ο αγώνας για σύγχρονα δικαιώματα, κατάργηση όλου του αντεργατικού πλαισίου, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο.

Στην Αθήνα η απεργιακή συγκέντρωση έχει οριστεί στις 10.30 το πρωί στο Σύνταγμα. Στις 5 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί νέο συλλαλητήριο, στη Βουλή. Στον Πειραιά τα συνδικάτα καλούν στις 10 π.μ. στην πλατεία Καραϊσκάκη και το απόγευμα στο συλλαλητήριο της Αθήνας. Ανάλογα στη Θεσσαλονίκη στις 11 π.μ. και στις 7 μ.μ. στο Αγαλμα Βενιζέλου.

«Στις 10 Ιούνη με τη μαζική συμμετοχή στην απεργία, κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία πήραν το μήνυμα! Χιλιάδες εργαζόμενοι από κάθε κλάδο έκαναν φύλλο και φτερό την κυβερνητική προπαγάνδα, τις δικαστικές αποφάσεις, τους εκβιασμούς και τις απειλές της εργοδοσίας και απέργησαν μαζικά. Στις 16 Ιούνη συνεχίζουμε με νέα απεργία για να πεταχτεί το αντεργατικό έκτρωμα στα σκουπίδια!», σημειώνει σε κάλεσμά του το ΠΑΜΕ.

Πλατύ απεργιακό μέτωπο

Σήμερα απεργούν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα, μετά τη σχετική απόφαση της ΑΔΕΔΥ. Απεργιακή απόφαση πήρε και το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, αλλάζοντας την αρχική απόφαση για στάση εργασίας.

Απεργιακές αποφάσεις επίσης έχουν πάρει:

• Οι Ομοσπονδίες: Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας, Συλλόγων Εργαζομένων Υπουργείου Γεωργίας, Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας. Ακόμα, οι Ομοσπονδίες Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Οικοδόμων, Εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή, Μεταλλωρύχων Ελλάδας, Θεάματος - Ακροάματος, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Λογιστών, Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας.
• Τα Εργατικά Κέντρα: Αγρινίου, Βορείου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, Εύβοιας, Ηρακλείου, Θήβας, Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Κορίνθου, Κεφαλονιάς - Ιθάκης, Λαμίας, Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής, Λέσβου, Λευκάδας - Βόνιτσας, Λιβαδειάς, Πειραιά, Πάτρας, Σάμου, Φωκίδας, Χίου.
• Ακόμα πλήθος κλαδικών και επιχειρησιακών πρωτοβάθμιων σωματείων.

Καλούν στην απεργία

Τη συμμετοχή της στις σημερινές κινητοποιήσεις έχει αποφασίσει η Ομοσπονδία Βιοτεχνικών Σωματείων Αττικής. Στην κατεύθυνση αυτή, το συλλαλητήριο των Ομοσπονδιών και Σωματείων αυτοαπασχολουμένων και ΕΒΕ στο υπουργείο Οικονομικών, που είχε αρχικά προγραμματιστεί για σήμερα, θα πραγματοποιηθεί στις 30 Ιούνη. Καλούν επίσης η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και δεκάδες φοιτητικοί σύλλογοι.

Οι προσυγκεντρώσεις στην Αθήνα

Οι προσυγκεντρώσεις για τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση στις 10.30 π.μ. στο Σύνταγμα έχουν καθοριστεί στις 10 π.μ. στα εξής σημεία:

• Πλατεία Κάνιγγος: Ομοσπονδίες, Σωματεία και Επιτροπές Αγώνα εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
• Ομόνοια: ΟΒΣΑ και σωματεία αυτοαπασχολούμενων και ΕΒΕ, η ΟΓΕ, σύλλογοι συνταξιούχων, μαζικοί φορείς των δήμων της Αθήνας.
• Πλατεία Κοραή: Σύλλογοι και Επιτροπές Αγώνα Φοιτητών, Σύλλογος Σπουδαστών Δημόσιων ΙΕΚ.

Απεργιακές συγκεντρώσεις και απογευματινά συλλαλητήρια

Απεργιακές συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια οργανώνονται σήμερα από συνδικαλιστικές οργανώσεις σε όλη τη χώρα, ενώ σε πολλές πόλεις θα γίνουν και απογευματινές κινητοποιήσεις. Πιο συγκεκριμένα:

• Αθήνα, 10.30 π.μ., Σύνταγμα και 5 μ.μ., Βουλή
• Θεσσαλονίκη, 11 π.μ. και 7 μ.μ., Αγαλμα Βενιζέλου
• Πειραιάς, 10 π.μ., πλατεία Καραϊσκάκη
• Αγρίνιο, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
• Αλεξανδρούπολη, 10 π.μ. και 7 μ.μ., μπροστά από το δημαρχείο
• Αλιβέρι, 10 π.μ., Αγαλμα Λιγνιτωρύχου
• Αμφισσα, 10.30 π.μ., πλατεία Λαού
• Αρτα, 10 π.μ., πλατεία Κιλκίς
• Βέροια, 12.30 μ.μ., πλατεία Δημαρχείου
• Βόλος, 7 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας
• Γιάννενα, 11 π.μ., Εργατικό Κέντρο
• Γιαννιτσά, 12 μ., πλατεία ΕΠΟΝ
• Δράμα, 11 π.μ., Περιφέρεια
• Ελασσόνα, 10.30 π.μ., πλατεία έναντι Ταχυδρομείου
• Ζάκυνθος, 10 π.μ., παλιό Εργατικό Κέντρο
• Ηγουμενίτσα, 10.30 π.μ., πλατεία Δημαρχείου
• Ηράκλειο, 11 π.μ. και 6.30 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας
• Θήβα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Ικαρία, 12 μ., Εύδηλος
• Καβάλα, 10 π.μ., πλατεία Καπνεργάτη
• Καλαμάτα, 10.30 π.μ. και 6.30 μ.μ., πλατεία 23ης Μαρτίου
• Καρδίτσα, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Καρπενήσι, 7 μ.μ. κεντρική πλατεία.
• Καστοριά, 6 μ.μ., έναντι νομαρχίας
• Κατερίνη, 12.30 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Κέρκυρα, 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο και 7 μ.μ., Πόρτα Ρεάλε
• Κεφαλονιά, 10.30 π.μ., πλατεία Αργοστολίου και 7 μ.μ., Εργατικό Κέντρο
• Κιλκίς, 7 μ.μ., πλατεία Ειρήνης.
• Κοζάνη, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Κομοτηνή, 12.30 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Κόρινθος, 11 π.μ., Εργατικό Κέντρο
• Κορωπί, 10 π.μ., πλατεία Ελευθερίας
• Κως, 10.30 π.μ. και 6.30 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας
• Λαμία, 10.30 π.μ., πλατεία Ελευθερίας
• Λάρισα, 10 π.μ. και 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Λέσβος, 10.30 π.μ., πλατεία Σαπφούς
• Λευκάδα, 10.30 π.μ., πλατεία Αγ. Μηνά
• Λιβαδειά, 10.30 π.μ., πλατεία Εθν. Αντίστασης
• Λήμνος, 12 μ., πλατεία ΟΤΕ
• Νάξος, 7 μ.μ., πικετοφορία από το Κέντρο Υγείας
• Νάουσα, 12 μ., κεντρική πλατεία
• Ναύπακτος, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία
• Ναύπλιο, 11 π.μ., θεατράκι ΟΣΕ και 6.30 μ.μ., Ενδεκάτη
• Ξάνθη, 11 π.μ., κεντρική πλατεία και 7 μ.μ., πλ. Ελευθερίας
• Πάτρα, 10.30 π.μ. και 7 μ.μ., Εργατικό Κέντρο
• Πρέβεζα, 10.30 π.μ., παλιά ΚΤΕΛ
• Πολύγυρος, 10.30 π.μ., πλατεία Δημαρχείου
• Πτολεμαΐδα, 7 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Πύργος, 11 π.μ., κεντρική πλατεία
• Ρέθυμνο, 12 μ., δημαρχείο
• Σάμος, 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο στο Βαθύ
• Σέρρες, 1 μ.μ., και 6.30 μ.μ., πλατεία Ελευθερίας
• Σπάρτη, 7.30 μ.μ., κεντρική πλατεία
• Σύρος, 10.30 π.μ., Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου
• Τρίκαλα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία
• Τρίπολη, 6.30 μ.μ., πλατεία Πετρινού
• Φλώρινα, 12 μ., κεντρική πλατεία
• Χαλκίδα, 10 π.μ., πλατεία Αγοράς
• Χανιά, 7 μ.μ., πλατεία Δημοτικής Αγοράς
• Χίος, 10.30 π.μ., Δημαρχείο

Ο Δ. Κουτσούμπας στην απεργιακή συγκέντρωση
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, θα παρευρεθεί και θα κάνει δηλώσεις στην απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα σήμερα Τετάρτη, στις 10.30 π.μ. στο Σύνταγμα

Το δίκιο και η δύναμή μας!

Σήμερα οι εργαζόμενοι δίνουμε τη δική μας απάντηση στους «καλοαναθρεμμένους» εργοδότες και στο πολιτικό τους προσωπικό, που περιφέρεται μέσα στα ακριβά κουστούμια του και με τους «παπαγάλους» τους λένε στην εργατική τάξη ότι δεν δικαιούται να έχει αξιοπρεπή ζωή.
Λένε στον χειρώνακτα και επιστήμονα, εργαζόμενο και εργαζόμενη ότι δεν μπορούν να έχουν σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας. Δεν μπορούν να έχουν καλούς μισθούς. Δεν μπορούν να έχουν καλά σχολειά και νοσοκομεία. Δεν έχουν το δικαίωμα να βλέπουν και να χαίρονται τα παιδιά τους. Δεν μπορούν να ξεκουράζονται τις Κυριακές.

Λένε ότι «έχει και ο εργοδότης δίκιο»!
Σήμερα, λοιπόν, ο τόπος να τρανταχτεί συθέμελα. Την ώρα που ο υπουργός των εργοδοτών ανεβαίνει στο βήμα της Βουλής μιλώντας τη «βαβυλωνική», περνώντας τους εργαζόμενους για κουτορνίθια, να νιώσει τη δύναμη και την οργή από τη μαζική συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις.

Σήμερα τα εργατικά συνδικάτα, με πυκνά απεργιακά μπλοκ, με νέες δυνάμεις, με τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης να φωνάζει «είμαστε εδώ, παίρνουμε τη σκυτάλη του αγώνα», μπορούν να δημιουργήσουν νέους, καλύτερους όρους για την ταξική πάλη.

Οι φορείς της βαρβαρότητας, η αστική τάξη και τα τσιράκια της, τρέμουν τον οργανωμένο αγώνα των δημιουργών, τον οργανωμένο αγώνα της εργατικής τάξης.
Γι' αυτό το 1/3 του αντεργατικού εκτρώματος που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ αφορά στο χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, συνεχίζει το έργο της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν η απεργία δεν τους ένοιαζε τότε γιατί ασχολούνται τόσο πολύ μαζί της; Γιατί από την προηγούμενη απεργία μέχρι τώρα έχουν λυσσάξει να την χτυπάνε; Ενας είναι ο λόγος: Τρέμουν το «δίκιο» του οργανωμένου εργάτη!

 

Όλα τα σφυριά συντονισμένα …

Τις προάλλες ο υπουργός εργασίας –με το «ήρεμο θράσος» που τον διακρίνει εμφάνισε σε ντελίριο ενθουσιασμού το νομοσχέδιο έκτρωμα ως «ανάγκη εκσυγχρονισμού του εργατικού δικαίου της χώρας» λόγω «έλλειψης προσαρμογής στις οικονομικές κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις» θυμίζοντας ότι «το 1982 δεν υπήρχε ούτε ως όνειρο το ίντερνετ και πολύ περισσότερο η τηλεργασία», ότι «η απαγόρευση λειτουργίας τις Κυριακές–αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες – εμποδίζει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η μη εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας εμποδίζει την εξυπηρέτηση των εργαζόμενων που …θέλουν να δουλεύουν περισσότερο» παρουσιάζοντας εν ολίγοις  το υπαγορευμένο από τους επιχειρηματικούς ομίλους Ν|Σ, σαν πανάκεια, κατ’ απαίτηση της εργατικής τάξης και της λαϊκής οικογένειας.

Διευθέτηση του χρόνου εργασίας και των υπερωριών, μέχρι να βγει η ψυχή του εργαζόμενου, 7ήμερη απασχόληση με απόφαση του εργοδότη, απολύσεις, τηλεργασία, ωμή παρέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα και στο απεργιακό δικαίωμα.
Τα συνδικάτα πρέπει «να αποκτήσουν νομική προσωπικότητα και για να ασκούν τα δικαιώματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της κήρυξης απεργίας», με «δυνατότητα εξ αποστάσεως ψηφοφορίας», προστασία της απεργοσπασίας -«απαγορεύεται η παρεμπόδιση εργαζομένων, οι οποίοι κατά την διάρκεια απεργίας επιθυμούν να εργαστούν», ενώ προβλέπεται «προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης λειτουργίας κατά την διάρκεια απεργίας» κλπ.
«Ποιο είναι το πρόβλημα σας;» ανέκραξε με θράσος …» δεν θέλουμε να υπάρχει μια τάξη; Να μην ξέρουμε ποιος είναι ποιος;»

(για να μην ξεχνάμε…)
Στην πύλη του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς παραμένει ακόμη αναρτημένη η επιγραφή "Arbeit Macht Frei" - «Η Εργασία Απελευθερώνει» -άσβεστη θύμηση του πραγματικού προσώπου του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Τα «φρουτάκια»

Το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (πρώην Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης Ν.4389/2016, Άρθρο 235) αποτελεί προνοιακό πρόγραμμα ακραίας φτώχειας για τα λεγόμενα ευάλωτα νοικοκυριά (σσ. το 6μηνιαίο εισόδημα του ατομικού νοικοκυριού δεν πρέπει να υπερβαίνει τα …1.200€ και για τη μονογονεϊκή οικογένεια με δύο ανήλικα μέλη τα 2.100€ και έχει χαρακτηριστεί σαν απάτη ακόμη και από αστικούς κύκλους.
Πρόκειται για παλιό ευρωενωσιακό μαγείρεμα που από το ΚΚΕ χαρακτηρίστηκε εν τη γενέσει του (2014) «μνημείο κοροϊδίας» και στην ευρωβουλή «Δούρειος Ίππος» και έχει δεχτεί άγριο σφυροκόπημα από το συνεπές ταξικό κίνημα–το ΠΑΜΕ το χαρακτήρισε (2016) «Πρόκληση και κοροϊδία» (δείτε και «Φτωχοί και πάμφτωχοι μοιράζονται τη ... φτώχεια τους!»)

Στο χορό μπήκαν και διάφοροι «πρόθυμοι» -με το αζημίωτο προφανώς (προνομιακές επιδοτήσεις κλπ) μεταξύ αυτών όπως πάντα ΜηΚυΟ

(η «είδηση»)
Στις 16 Ιουνίου 2021, η ΜΚΟ «UBI4ALL» θα κληρώσει το πρώτο της Βασικό Εισόδημα Άνευ Όρων σε μία ή έναν από τους ~12.000 μέχρι στιγμής εγγεγραμμένους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ πάνω από το ένα τρίτο των εγγεγραμμένων είναι από την Ελλάδα.

Το βασικό εισόδημα χρηματοδοτείται μέσω –εδώ γελάνε, crowdfunding (χρηματοδότηση από το πλήθος –όπως λέμε παίρνω λίγα από πολλούς), για κάθε πολίτη της ΕΕ ηλικίας τουλάχιστον 16 ετών, η εγγραφή για την κλήρωση θα είναι ανοιχτή έως τις 14 Ιουνίου, στις 9:00 μμ. (η ιστοσελίδα είναι διαθέσιμη στα ελληνικά και σε άλλες 19 ευρωπαϊκές γλώσσες).

Προσοχή «λερώνει»!

Κατά τους εμπνευστές του «πειράματος UBI4ALL» (που παραδέχονται ότι δεν είναι επιστημονικό πρόγραμμα, αλλά αναμένεται να δώσει σαφείς ενδείξεις) γίνεται και έρευνα σχετικά με το «τι θα άλλαζε κάποιος στη ζωή του με ένα βασικό εισόδημα και αν τελικά οδηγεί σε τεμπελιά ή ενδυνάμωση των ανθρώπων».
Η εφαρμογή του βασικού εισοδήματος εντός της ΕΕ –λένε, μπορεί να είναι η απάντηση στις επισφαλείς μισθολογικές συνθήκες, τους μετασχηματισμούς στην αγορά εργασίας λόγω της αυτοματοποίησης και ως ένα μέσο σταθεροποίησης της ζήτησης των καταναλωτικών αγορών.

Ο Γερμανός εμπνευστής Helwig Fenner λέει: «Θα προσθέσουμε πραγματικές εμπειρίες στις ατελείωτες θεωρητικές συζητήσεις σχετικά με το Βασικό Εισόδημα και έτσι θα γίνει κάτι απτό. Στην πραγματικότητα, εκατοντάδες δωρεές έγιναν για να δοθούν χρήματα σε κάποιο άτομο που δεν είναι υποχρεωμένο να κάνει τίποτα. Έτσι, το βασικό εισόδημα διασφαλίζει την ανθρωπιά της ανθρωπότητας».

Η συνάδελφός του Ana Catarina Neves από την Πορτογαλία προσθέτει: «Η κρίση της πανδημίας έδειξε ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν ξαφνικά να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια. Ήρθε η ώρα να υποστηρίξουμε την ιδέα ενός εγγυημένου εισόδημα σε όλους».

Η ομάδα του UBI4ALL αποτελείται από επτά μέλη από διαφορετικές χώρες της ΕΕ.
Ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών για Βασικό Εισόδημα Άνευ Όρων, η οποία στοχεύει να μαζέψει ένα εκατομμύριο υπογραφές έως τον Ιούνιο του 2022 για να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Η Πρωτοβουλία έχει ήδη συγκεντρώσει το 12% του στόχου, ενώ η Ελλάδα –σημείο γραφής, έχει μαζέψει πάνω από το 50% του ελάχιστου ορίου υπογραφών.
Μέχρι και «event της κλήρωσης» προβλέπεται live -Facebook

Να κάνουμε την πείρα μάχιμο εργαλείο

Με όποιο όνομα, παραλλαγή και προβειά εμφανίστηκε το το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» (σσ. ακούστηκε σαν όρος πρώτη φορά σε μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, τη Γαλλία –με ότι αυτό σημαινει (Revenu minimum d' Insertioy - RMI θεσμοθετήθηκε με νόμο το 1988 και επικυρώθηκε το 1992).
Ενας από τους αστούς πολιτικούς που προώθησαν την ψήφιση του, ο Jean - Michel Belorger, δήλωσε τότε: «Ηταν πιο εύκολο να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση (σσ. τη θεσμοθέτηση του RMI) παρά να ξεκινήσουμε έναν αρκετά πολύπλοκο και πολυδιάστατο προβληματισμό για ένα πραγματικό σύστημα κοινωνικής προστασίας στο σύνολό του».

Η εξέλιξη της «συμβασιοποίησης» συσχετίζεται με την ανάπτυξη υποχρεωτικών προγραμμάτων κατάρτισης, πρακτικής άσκησης, δραστηριότητες στα πλαίσια «μη κερδοσκοπικών οργανώσεων», μέρος του ευρύτερου πολιτικού σχεδίου για τον «περιορισμό των δημόσιων δαπανών». Αυτό το μέτρο από την πρώτη στιγμή οδήγησε σε σύγχρονη σκλαβιά με συνολική υποβάθμιση του επιπέδου της απασχόλησης με όλο και χειρότερους κατώτερους μισθούς και όλο πιο επισφαλείς συμβάσεις εργασίας επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να μειώνουν το εργατικό κόστος, με τις «ευλογίες» του κράτους που τις επιδοτεί και μετακυλώντας την ασφάλιση στον ίδιο τον εργαζόμενο.

Με τη δήθεν αποθάρρυνση την ανεργίας αυτά τα μέτρα μετατράπηκαν σε πραγματικές «παγίδες φτώχειας» για τους δικαιούχους των κατώτατων κοινωνικών παροχών, δεδομένου ότι αυτοί είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα «μισθό μιζέριας» και ένα «επίδομα μιζέριας», βγάζοντας «λάδι» την αδυναμία του συστήματος να εξασφαλίσει το δικαίωμα στην πλήρη - σταθερή εργασία, μισθούς που ανταποκρίνονται στις ανάγκες κ.λπ. με έλεγχο και των κοινωνικών αντιδράσεων, καλλιεργώντας και να επιβάλλοντας στους ανέργους και τους φτωχούς (θύματα των εκμεταλλευτών του ίδιου συστήματος) την ιδέα της αποδοχής της φτώχειας και της μιζέριας.

Αποτέλεσαν μέρος ενός συστήματος χειραγώγησης λειτουργώντας ως αντικίνητρο για την παρεμπόδιση των ανέργων και της εργατικής τάξης (των εξαθλιωμένων τμημάτων της και των ανώριμων αλλά και γενικότερα) να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην πλήρη σταθερή απασχόληση, μισθούς και συντάξεις που ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες και να δημιουργήσουν με την πάλη τους τις πολιτικές προϋποθέσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου, με προοπτική μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
όσοι εντάχτηκαν στο μηχανισμό του «ελάχιστου εισοδήματος» μπήκαν σε ομηρία, σπρώχτηκαν στην υποαπασχόληση, την ψευτοκατάρτιση κλπ και κόντρα στην τάξη τους στη συνέχεια αποτελούν την πολύ φτηνή εργατική δύναμη στο κεφάλαιο, στους εργοδότες που από αυτή την πηγή αντλούν τζάμπα εργατικά χέρια και ταυτόχρονα απολαμβάνουν επιδοτήσεις, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ.

Απάντηση μία και μόνη: Για τους εργαζόμενους δεν μπορούν να υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις σε ό,τι αφορά την προοπτική γενικά, αλλά και την άμεση αγωνιστική διεκδίκηση αιτημάτων για πλήρη - σταθερή εργασία και τις πολιτικές προϋποθέσεις (αγωνιστική συσπείρωση, ταξική πάλη, λαϊκή εξουσία/οικονομία) και ουσιαστική προστασία των ανέργων.

Να καταργηθεί το αντεργατικό πλαίσιο όλων των κυβερνήσεων
7ωρο-5ήμερο-35ωρο – δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα

Στις 16 Ιούνη θα γίνουμε ακόμη περισσότεροι!
Κλιμακώνουμε τον αγώνας μας!

Στέλνουμε στα σκουπίδια το αντεργατικό έκτρωμα!