Όλα τα σφυριά συντονισμένα …

Τις προάλλες ο υπουργός εργασίας –με το «ήρεμο θράσος» που τον διακρίνει εμφάνισε σε ντελίριο ενθουσιασμού το νομοσχέδιο έκτρωμα ως «ανάγκη εκσυγχρονισμού του εργατικού δικαίου της χώρας» λόγω «έλλειψης προσαρμογής στις οικονομικές κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις» θυμίζοντας ότι «το 1982 δεν υπήρχε ούτε ως όνειρο το ίντερνετ και πολύ περισσότερο η τηλεργασία», ότι «η απαγόρευση λειτουργίας τις Κυριακές–αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες – εμποδίζει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και η μη εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας εμποδίζει την εξυπηρέτηση των εργαζόμενων που …θέλουν να δουλεύουν περισσότερο» παρουσιάζοντας εν ολίγοις  το υπαγορευμένο από τους επιχειρηματικούς ομίλους Ν|Σ, σαν πανάκεια, κατ’ απαίτηση της εργατικής τάξης και της λαϊκής οικογένειας.

Διευθέτηση του χρόνου εργασίας και των υπερωριών, μέχρι να βγει η ψυχή του εργαζόμενου, 7ήμερη απασχόληση με απόφαση του εργοδότη, απολύσεις, τηλεργασία, ωμή παρέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα και στο απεργιακό δικαίωμα.
Τα συνδικάτα πρέπει «να αποκτήσουν νομική προσωπικότητα και για να ασκούν τα δικαιώματα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της κήρυξης απεργίας», με «δυνατότητα εξ αποστάσεως ψηφοφορίας», προστασία της απεργοσπασίας -«απαγορεύεται η παρεμπόδιση εργαζομένων, οι οποίοι κατά την διάρκεια απεργίας επιθυμούν να εργαστούν», ενώ προβλέπεται «προσωπικό ελάχιστης εγγυημένης λειτουργίας κατά την διάρκεια απεργίας» κλπ.
«Ποιο είναι το πρόβλημα σας;» ανέκραξε με θράσος …» δεν θέλουμε να υπάρχει μια τάξη; Να μην ξέρουμε ποιος είναι ποιος;»

(για να μην ξεχνάμε…)
Στην πύλη του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς παραμένει ακόμη αναρτημένη η επιγραφή "Arbeit Macht Frei" - «Η Εργασία Απελευθερώνει» -άσβεστη θύμηση του πραγματικού προσώπου του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Τα «φρουτάκια»

Το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (πρώην Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης Ν.4389/2016, Άρθρο 235) αποτελεί προνοιακό πρόγραμμα ακραίας φτώχειας για τα λεγόμενα ευάλωτα νοικοκυριά (σσ. το 6μηνιαίο εισόδημα του ατομικού νοικοκυριού δεν πρέπει να υπερβαίνει τα …1.200€ και για τη μονογονεϊκή οικογένεια με δύο ανήλικα μέλη τα 2.100€ και έχει χαρακτηριστεί σαν απάτη ακόμη και από αστικούς κύκλους.
Πρόκειται για παλιό ευρωενωσιακό μαγείρεμα που από το ΚΚΕ χαρακτηρίστηκε εν τη γενέσει του (2014) «μνημείο κοροϊδίας» και στην ευρωβουλή «Δούρειος Ίππος» και έχει δεχτεί άγριο σφυροκόπημα από το συνεπές ταξικό κίνημα–το ΠΑΜΕ το χαρακτήρισε (2016) «Πρόκληση και κοροϊδία» (δείτε και «Φτωχοί και πάμφτωχοι μοιράζονται τη ... φτώχεια τους!»)

Στο χορό μπήκαν και διάφοροι «πρόθυμοι» -με το αζημίωτο προφανώς (προνομιακές επιδοτήσεις κλπ) μεταξύ αυτών όπως πάντα ΜηΚυΟ

(η «είδηση»)
Στις 16 Ιουνίου 2021, η ΜΚΟ «UBI4ALL» θα κληρώσει το πρώτο της Βασικό Εισόδημα Άνευ Όρων σε μία ή έναν από τους ~12.000 μέχρι στιγμής εγγεγραμμένους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ πάνω από το ένα τρίτο των εγγεγραμμένων είναι από την Ελλάδα.

Το βασικό εισόδημα χρηματοδοτείται μέσω –εδώ γελάνε, crowdfunding (χρηματοδότηση από το πλήθος –όπως λέμε παίρνω λίγα από πολλούς), για κάθε πολίτη της ΕΕ ηλικίας τουλάχιστον 16 ετών, η εγγραφή για την κλήρωση θα είναι ανοιχτή έως τις 14 Ιουνίου, στις 9:00 μμ. (η ιστοσελίδα είναι διαθέσιμη στα ελληνικά και σε άλλες 19 ευρωπαϊκές γλώσσες).

Προσοχή «λερώνει»!

Κατά τους εμπνευστές του «πειράματος UBI4ALL» (που παραδέχονται ότι δεν είναι επιστημονικό πρόγραμμα, αλλά αναμένεται να δώσει σαφείς ενδείξεις) γίνεται και έρευνα σχετικά με το «τι θα άλλαζε κάποιος στη ζωή του με ένα βασικό εισόδημα και αν τελικά οδηγεί σε τεμπελιά ή ενδυνάμωση των ανθρώπων».
Η εφαρμογή του βασικού εισοδήματος εντός της ΕΕ –λένε, μπορεί να είναι η απάντηση στις επισφαλείς μισθολογικές συνθήκες, τους μετασχηματισμούς στην αγορά εργασίας λόγω της αυτοματοποίησης και ως ένα μέσο σταθεροποίησης της ζήτησης των καταναλωτικών αγορών.

Ο Γερμανός εμπνευστής Helwig Fenner λέει: «Θα προσθέσουμε πραγματικές εμπειρίες στις ατελείωτες θεωρητικές συζητήσεις σχετικά με το Βασικό Εισόδημα και έτσι θα γίνει κάτι απτό. Στην πραγματικότητα, εκατοντάδες δωρεές έγιναν για να δοθούν χρήματα σε κάποιο άτομο που δεν είναι υποχρεωμένο να κάνει τίποτα. Έτσι, το βασικό εισόδημα διασφαλίζει την ανθρωπιά της ανθρωπότητας».

Η συνάδελφός του Ana Catarina Neves από την Πορτογαλία προσθέτει: «Η κρίση της πανδημίας έδειξε ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν ξαφνικά να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια. Ήρθε η ώρα να υποστηρίξουμε την ιδέα ενός εγγυημένου εισόδημα σε όλους».

Η ομάδα του UBI4ALL αποτελείται από επτά μέλη από διαφορετικές χώρες της ΕΕ.
Ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Πολιτών για Βασικό Εισόδημα Άνευ Όρων, η οποία στοχεύει να μαζέψει ένα εκατομμύριο υπογραφές έως τον Ιούνιο του 2022 για να υποχρεώσει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να λάβει τα απαραίτητα μέτρα. Η Πρωτοβουλία έχει ήδη συγκεντρώσει το 12% του στόχου, ενώ η Ελλάδα –σημείο γραφής, έχει μαζέψει πάνω από το 50% του ελάχιστου ορίου υπογραφών.
Μέχρι και «event της κλήρωσης» προβλέπεται live -Facebook

Να κάνουμε την πείρα μάχιμο εργαλείο

Με όποιο όνομα, παραλλαγή και προβειά εμφανίστηκε το το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» (σσ. ακούστηκε σαν όρος πρώτη φορά σε μια αναπτυγμένη καπιταλιστική χώρα, τη Γαλλία –με ότι αυτό σημαινει (Revenu minimum d' Insertioy - RMI θεσμοθετήθηκε με νόμο το 1988 και επικυρώθηκε το 1992).
Ενας από τους αστούς πολιτικούς που προώθησαν την ψήφιση του, ο Jean - Michel Belorger, δήλωσε τότε: «Ηταν πιο εύκολο να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση (σσ. τη θεσμοθέτηση του RMI) παρά να ξεκινήσουμε έναν αρκετά πολύπλοκο και πολυδιάστατο προβληματισμό για ένα πραγματικό σύστημα κοινωνικής προστασίας στο σύνολό του».

Η εξέλιξη της «συμβασιοποίησης» συσχετίζεται με την ανάπτυξη υποχρεωτικών προγραμμάτων κατάρτισης, πρακτικής άσκησης, δραστηριότητες στα πλαίσια «μη κερδοσκοπικών οργανώσεων», μέρος του ευρύτερου πολιτικού σχεδίου για τον «περιορισμό των δημόσιων δαπανών». Αυτό το μέτρο από την πρώτη στιγμή οδήγησε σε σύγχρονη σκλαβιά με συνολική υποβάθμιση του επιπέδου της απασχόλησης με όλο και χειρότερους κατώτερους μισθούς και όλο πιο επισφαλείς συμβάσεις εργασίας επιτρέποντας στις επιχειρήσεις να μειώνουν το εργατικό κόστος, με τις «ευλογίες» του κράτους που τις επιδοτεί και μετακυλώντας την ασφάλιση στον ίδιο τον εργαζόμενο.

Με τη δήθεν αποθάρρυνση την ανεργίας αυτά τα μέτρα μετατράπηκαν σε πραγματικές «παγίδες φτώχειας» για τους δικαιούχους των κατώτατων κοινωνικών παροχών, δεδομένου ότι αυτοί είναι υποχρεωμένοι να επιλέξουν ανάμεσα σε ένα «μισθό μιζέριας» και ένα «επίδομα μιζέριας», βγάζοντας «λάδι» την αδυναμία του συστήματος να εξασφαλίσει το δικαίωμα στην πλήρη - σταθερή εργασία, μισθούς που ανταποκρίνονται στις ανάγκες κ.λπ. με έλεγχο και των κοινωνικών αντιδράσεων, καλλιεργώντας και να επιβάλλοντας στους ανέργους και τους φτωχούς (θύματα των εκμεταλλευτών του ίδιου συστήματος) την ιδέα της αποδοχής της φτώχειας και της μιζέριας.

Αποτέλεσαν μέρος ενός συστήματος χειραγώγησης λειτουργώντας ως αντικίνητρο για την παρεμπόδιση των ανέργων και της εργατικής τάξης (των εξαθλιωμένων τμημάτων της και των ανώριμων αλλά και γενικότερα) να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην πλήρη σταθερή απασχόληση, μισθούς και συντάξεις που ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες και να δημιουργήσουν με την πάλη τους τις πολιτικές προϋποθέσεις για την επίτευξη αυτού του στόχου, με προοπτική μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
όσοι εντάχτηκαν στο μηχανισμό του «ελάχιστου εισοδήματος» μπήκαν σε ομηρία, σπρώχτηκαν στην υποαπασχόληση, την ψευτοκατάρτιση κλπ και κόντρα στην τάξη τους στη συνέχεια αποτελούν την πολύ φτηνή εργατική δύναμη στο κεφάλαιο, στους εργοδότες που από αυτή την πηγή αντλούν τζάμπα εργατικά χέρια και ταυτόχρονα απολαμβάνουν επιδοτήσεις, απαλλαγές από ασφαλιστικές εισφορές κ.λπ.

Απάντηση μία και μόνη: Για τους εργαζόμενους δεν μπορούν να υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις σε ό,τι αφορά την προοπτική γενικά, αλλά και την άμεση αγωνιστική διεκδίκηση αιτημάτων για πλήρη - σταθερή εργασία και τις πολιτικές προϋποθέσεις (αγωνιστική συσπείρωση, ταξική πάλη, λαϊκή εξουσία/οικονομία) και ουσιαστική προστασία των ανέργων.

Να καταργηθεί το αντεργατικό πλαίσιο όλων των κυβερνήσεων
7ωρο-5ήμερο-35ωρο – δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα

Στις 16 Ιούνη θα γίνουμε ακόμη περισσότεροι!
Κλιμακώνουμε τον αγώνας μας!

Στέλνουμε στα σκουπίδια το αντεργατικό έκτρωμα!