Κυκλοφορεί το Πρωτομαγιάτικο 🎈 #7 Κόκκινο Αερόστατο!!

Γεια σας παιδιά! __Αφήνουμε πίσω μας τον χειμώνα και καλωσορίζουμε την Άνοιξη!
Ανεβαίνουμε στο Αερόστατο για να μεταφέρουμε παντού το μήνυμα της ΕΙΡΗΝΗΣ και της ΔΥΝΑΜΗΣ που έχουν οι λαοί! Οργανώνουμε εκδρομές στην εξοχή για παιχνίδια και δραστηριότητες.

Το τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας έρχεται με πλούσιες σελίδες! «Παίρνουμε οξυγόνο» από τις πρωτόγνωρες διαδηλώσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό και συνεχίζουμε μέχρι να κερδίσει η ζωή! Συνεχίζουμε τη βουτιά στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών που μας έφτασε ως το σήμερα και την καπιταλιστική κοινωνία. Γνωρίζουμε την τέχνη της Άπω Ανατολής. Εξερευνούμε τη γειτονιά μας και φανταζόμαστε πώς θα θέλαμε να είναι.

Τα λέμε από κοντά στις μονοήμερες εκδρομές σε 3 διαφορετικούς προορισμούς και ετοιμαζόμαστε για τη μεγαλύτερη παιδική κατασκήνωση! _ kokkinoaerostato@gmail.com

·       Από το σπίτι μου... στη γειτονιά μας!
·       Συναντήσεις των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου»
·       Πώς ζούσαν τα παιδιά σε κάθε κοινωνία; - 4° μέρος
·       Για τα Τέμπη...
·       Ασιατικές Τέχνες
·       Διαστημικά σκουπίδια
·       Διήγημα: Μέσα στην πρασινάδα
·       Στις υπόλοιπες σελίδες θα βρεις:

§  Κόμικ, νέα των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου», το ημερολόγιο ενός απορημένου, χαρούμενοι χαρταετοί, ανοιξιάτικη χειροποίητη διακόσμηση, παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές και πολλά ακόμα.
§  ΤΑΜΠΛΟ & ΚΑΡΤΕΣ _για να διαβάσετε παίζοντας το κεφάλαιο _«Καπιταλιστική κοινωνία» του βιβλίου «Κι όμως, κινείται...» από τις εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή _«ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΕΒΕ» Εκδότρια-διευθύντρια …
Σόλωνος 130, Τ.Κ. 10681, Αθήνα Τηλεφωνικό κέντρο 210.3320.800

Μπροστά μας βλέπουμε
τον... Πύργο τον Τάτλιν!

Ένα σπάνιο και μεγαλοφυές δείγμα καλλιτεχνικής δημιουργίας. Το 1919, αμέσως μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, ο Σοβιετικός αρχιτέκτονας, γλύπτης και ζωγράφος Βλαντιμίρ Τάτλιν (1885-1953) ανέλαβε να φτιάξει ένα κτίριο που θα στέγαζε την Γ' Κομμουνιστική Διεθνή, να κτίριο δηλαδή στην τότε Σοβιετική Ένωση, όπου τα κομμουνιστικά κόμματα απ’ όλο τον κόσμο θα μαζεύονταν για να συζητούν, να ανταλλάζουν πείρα και ιδέες για τον αγώνα που δίνουν.

Σύμφωνα με το σχέδιο, το κτίριο θα κατασκευαζόταν από Ατσάλι, γυαλί και σίδερο, θα είχε ύψος 400 μέτρα και κλίση 3,5 μοίρες (ίση με την κλίση του άξονα της Γης) και θα έδειχνε τον πολικό αστέρα. Δυστυχώς, έμεινε στο στάδιο της μακέτας, δε χτίστηκε ποτέ, μιας κι αυτό ήταν αδύνατο με τα μέσα της εποχής. Όμως, από τότε αποτελεί ένα σύμβολο εξέλιξης της Ιστορίας σα σπείρα που τελικά προχωρά πάντα μπροστά, παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα. Δείχνει την προσπάθεια του πρώτου σοσιαλιστικού εργατικού κράτους στον κόσμο για την πραγματική «έφοδο στον ουρανό».

          Οδηγίες   

 

Χωριζόμαστε σε 2 ομάδες που παίρνουν θέση στην αφετηρία, στη βάση της σκάλας. Και οι δύο ομάδες ανεβαίνουν την ίδια σκάλα από ένα βήμα για κάθε σωστή απάντηση στην ερώτηση/κάρτα. Σε περίπτωση που και οι δύο ομάδες δώσουν ταυτόχρονα τη σωστή απάντηση ή η απάντηση της μίας ομάδας συμπληρώνει σωστά την απάντηση της άλλης, τότε και οι δύο ομάδες ανεβαίνουν από ένα σκαλί. Ποια ομάδα θα φτάσει πρώτη στο τελευταίο σκαλί και άρα στην κορυφή του Πύργου;

Διήγημα
Μέσα στην πρασινάδα
της Εύης Κοντόρα

Δίπλα σε μια τριανταφυλλιά φύτρωσε μια τσουκνίδα. Επειδή όμως αυτό το είδος αγαπάει τη συντροφιά, σύντομα απέκτησε παρέα κι ο κήπος γέμισε άγριες τσουκνίδες.

«Κάνε πιο πέρα...» άρχισε να διαμαρτύρεται η τριανταφυλλιά στην πιο κοντινή γειτόνισσά της «...δεν μου έχεις αφήσει καθόλου χώρο».

«Είσαι υπερβολική!» διαφωνούσε η τσουκνίδα «Αν καταδεχόσουν να ρίξεις τη ματιά σου λίγο παρακάτω θα καταλάβαινες ότι έχει χώρο για όλους.»

Η τριανταφυλλιά είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της. Άκουσε κάποτε να τη λένε βασίλισσα των λουλουδιών και το πήρε πάνω της.
«Δε λέω για το χώρο... εσύ κι εγώ είμαστε από άλλο σόι. Δεν μπορούμε να μοιραζόμαστε την ίδια γειτονιά!»

Όμως οι τσουκνίδες δεν το εννοούσαν έτσι. Δεν καταλάβαιναν τι καλύτερο είχε η τριανταφυλλιά, ούτε νόμιζαν πως οι βασιλιάδες είναι σπουδαίοι.
Η «μεγαλειότητά της» άρχισε να θυμώνει. Πού ήταν κι αυτός ο κηπουρός, να καθαρίσει τον κήπο από τα ζιζάνια;

Ο κηπουρός όμως αργούσε και η τριανταφυλλιά αποφάσισε να αγνοήσει τις τσουκνίδες. Σιγά μην καθόταν, κοτζάμ βασίλισσα, να πιάνει ψιλοκουβέντα με ασήμαντες... Ωστόσο, οι «ασήμαντες» γίνονταν ολοένα περισσότερες και η ψηλομύτα τριανταφυλλιά άρχισε να νιώθει, εκτός από ενόχληση, και κάποια αόριστη απειλή. Άμα αποφασίσουν να ξεσηκωθούν οι πολλοί, κανένας βασιλιάς δεν μπορεί να πει ότι κάθεται ήσυχα στο θρόνο του...

Κάποτε, ήρθε και ο κηπουρός. Ξερίζωσε τις τσουκνίδες με τις γαντο-φορεμένες χερούκλες του λες κι ήταν χαμομηλάκια!

«Επιτέλους!» ανάσανε η βασίλισσα που μετά βίας γλίτωσε την επανάσταση της τσουκνίδας. «Θα το γιορτάσω ανοίγοντας το καλύτερό μου άνθος!»

Το επόμενο πρωί, ένα υπέροχο τριαντάφυλλο άνθισε στο ψηλότερο κλαδί της. Ποτέ δεν είχε φτιάξει ωραιότερο λουλούδι...

«Μπράβο μου!» αυτοθαυμάστηκε η βασίλισσα «Αν δεν είχαν ξεκουμπιστεί εκείνες οι παρακατιανές θα 'βλεπαν με ία μάτια τους τι σημαίνει σόι βασιλικό!»

Φούσκωνε από περηφάνια. Κι όσο πιο πολύ φούσκωνε, τόσο δυνατότερο ήταν το άρωμα που έστελνε στο λουλούδι...
Δυστυχώς, η ευτυχία δεν κράτησε πολύ. Ξυπνώντας μια μέρα, προτού προλάβει καν να χασμουρηθεί, βλέπει τα φύλλα της γεμάτα μελίγκρα! Η μελίγκρα είναι συμφορά για μια τριανταφυλλιά. Σα να είναι γεμάτο ψείρες ένα κεφάλι...!

«Πάει... θα μου καταστρέψει τα μπουμπούκια!» άρχισε το θρήνο η βασίλισσα.

«Και να φανταστείς ότι, πριν λίγο, είχες τη σωτηρία στα πόδια σου...»
Ποιος μιλούσε;... Νόμισε πως, από τη σύγχυση, είχε αρχίσει ν’ ακούει φωνές που δεν υπήρχαν!
«Πιο κάτω από κει που κοιτάς!» την προσανατόλισε ένα χαμομηλάκι που είχε ξεφύγει από τη μανία του κηπουρού. Η βασίλισσα, συνηθισμένη να κοιτάει μόνο πάνω, δεν φανταζόταν ότι μπορούσε να της απευθύνει το λόγο κάποιος με τόσο μικρό μπόι (και τόσο ασήμαντη καταγωγή).

«Ποια σωτηρία;...» ρώτησε κατάπληκτη από το θράσος του χαμομηλιού.

«Να. Οι τσουκνίδες, που τις σνομπάριζες, διώχνουν μακριά τη μελίγκρα. Αν τις είχες ακόμα στα πόδια σου ίσως είχες γλιτώσει!»

«Και πού το ξέρεις εσύ αυτό;»

«Α, νομίζεις πως οι άλλοι δεν ξέρουν τίποτα;» είπε το μικροσκοπικό φυτό.

Η τριανταφυλλιά δεν είχε τι ν' απαντήσει κι έτσι το χαμομηλάκι βρήκε την ευκαιρία να πάρει πίσω το αίμα το δικό του, των τσουκνίδων κι όλων των «ασήμαντων» φυτών. Ήταν, βέβαια, μία προσωρινή νίκη. Την επόμενη μέρα ο κηπουρός ξανάρθε. Αφού εξαφάνισε ό,τι άγριο χόρτο είχε απομείνει, ψέκασε την τριανταφυλλιά μ' ένα χημικό νέφος τόσο αποτελεσματικό που δεν έμεινε πάνω της ούτε μισό ζουζούνι.

Η τριανταφυλλιά απαλλάχτηκε από τη μελίγκρα αλλά κι από τ' αναιδέστατα ζιζάνια που αμφισβητούσανε την υπεροχή της. Προσωρινά όμως κι αυτή! Τ' αγριόχορτα -ειδικά οι τσουκνίδες- είναι επίμονα φυτά. Όσο κι αν τα ξεριζώνεις, πάντα βρίσκουν τρόπο να ξαναφυτρώνουν. Πρέπει να προσέχει. Γιατί, κάποια στιγμή, που θα λείπει ο κηπουρός, θ' αρχίσουν πάλι να εμφανίζονται κατά δεκάδες. Θα σηκώσουν ξανά το μπόι τους και τότε η επανάσταση της τσουκνίδας οπωσδήποτε θα συμβεί...

Περισσότερα στις τοπικές οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ή…
Στα βιβλιοπωλεία της Σύγχρονης Εποχής

🎈 Ανεμολάμνει 💥 "κόκκινο Αερόστατο" #6

           Καλώς Ήρθες 2025!
Μία νέα χρονιά ξεκινά! Το «κόκκινο Αερόστατο» εύχεται σε όλα τα παιδιά υγεία, γέλια, παιχνίδια και νέες συναρπαστικές εμπειρίες! Κι αφού περάσαμε όλοι όμορφες και ξεκούραστες διακοπές... ετοιμάσαμε ένα ακόμη τεύχος του περιοδικού με πολλά ξεχωριστά θέματα!

·       Συνεχίζουμε τη βουτιά στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών εξερευνώντας πώς ζούσαν τα παιδιά και οι νέοι στις φεουδαρχικές κοινωνίες.

·       Ξεφαντώνουμε τις Αποκριές παίρνοντας έμπνευση από καρναβάλια του κόσμου αλλά και γνωρίζοντας την αφρικανική τέχνη. Γιορτάζουμε την 8^η  Μαρτίου, Παγκόσμια Μέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας. Υποδεχόμαστε την άνοιξη βγαίνοντας έξω σε πάρκα και πλατείες, γνωρίζοντας νέους φίλους και νέα συναισθήματα...

·       Παίρνουμε ιδέες από όσα έχουν κάνει οι φίλοι μας σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας. Καλούμε συμμαθητές και συμμαθήτριές μας να επισκεφτούμε θέατρα, μουσεία κι άλλους χώρους!

·       Γιατί το ταξίδι είναι πάντα καλύτερο, όταν έχεις παρέα...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Το ημερολόγιο ενός απορημένου

Πώς ζούσαν τα παιδιά σε κάθε κοινωνία; - 3° μέρος

Η ΖΩΗ είναι εκεί έξω... κι ΕΜΕΙΣ θα την κάνουμε ΥΠΕΡΟΧΗ

Διήγημα: Μη μετράς τ' αστέρια!

Αφρικανική Τέχνη

Καρναβάλια του κόσμου

Παγκόσμια Μέρα Εργαζόμενης Γυναίκας

 

Στις υπόλοιπες σελίδες θα βρεις:
Κόμικ, νέα των φίλων του «κόκκινου Αερόστατου», παιχνίδια, σπαζοκεφαλιές, ανέκδοτα και πολλά ακόμα...

Δώρο:  Ημερολόγιο 2025

Το ημερολόγιο ενός απορημένου

Αντιήρωες η πώς βρίσκεσαι απέναντι __ Το μάτι μου έπιασε μια φωτογραφία ενός πυροσβέστη που ήταν πεσμένος κάτω και γύρω καπνοί. «Τι πιο σύνηθες; θα έλεγε κανείς. Όμως, παρατηρώντας καλύτερέ τη φωτογραφία, είδα πως γύρω του ήταν άνδρες των ΜΑΤ, που μόλις τον είχαν χτυπήσει Χτύπησαν και εκείνον και άλλους συναδέλφους του επειδή διεκδίκησαν να μη δουλεύουν μόνο τα καλοκαίρια, αλλά να βρίσκονται μόνιμα στο πυροσβεστικό σώμα.

Απορία ημέρας: Πώς από ήρωας, που σβήνει φωτιές με ελάχιστα μέσα έγινε εχθρός;

Εκλογή Τραμπ

Μετά από ένα “break”, επέστεψε ο Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ. Βέβαια, δεν έκανε καθόλου διάλειμμα. Το αντίθετο. Δούλευε σκληρά για να παραμείνουν οι ΗΠΑ στην κορυφή της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Γι, αυτό και τα πρώτα συγχαρητήρια που πήρε ήταν, φυσικά, απ' όλους εκείνους που ζουν χάρη σε αυτή την εκμ& εκμετάλλευση. Επιχειρηματίες, δισεκατομμυριούχοι, πλούσιοι όλης της Γης «έτρεξαν» να τον συγχαρούν για την εκλογή του.

Απορία ημέρας: Μήπως ο κανονικός Ντόναλντ θα ήταν καλύτερος πρόεδρος από τον Ντόναλντ Τραμπ;

Σύννεφα πολέμου

Κάθε μήνα γράφω και κάτι για τον πόλεμο. Φαίνεται πως, τελικά, ο πόλεμος δεν είναι ένα παραμύθι που λένε οι γιαγιάδες, υπάρχει στην πραγματικότητα. Όλο και περισσότερες χώρες προετοιμάζονται γι* αυτόν: παίρνουν ειδικά μέτρα, φτιάχνουν πολεμική οικονομία, Μα αυτό που μου φάνηκε πιο φρικιαστικό απ' όλα είναι πως ο υπουργός άμυνας της χώρας μας διαφήμιζε με περηφάνια πως σχεδιάζουν να αξιοποιήσουν αυτιστικά άτομα για να εξοντώνουν αντιπάλους. Μάλιστα! Επειδή, λέει, υπάρχουν οικογένειες στρατιωτικών που έχουν παιδιά με αυτισμό... Το βρήκαν πολύ καλή ευκαιρία ώστε με τις ιδιαίτερες ικανότητες που έχουν αυτά τα παιδιά στην απομνημόνευση, την προσήλωση κ.ά. να συμβάλουν σε πολεμικές επιχειρήσεις...

Απορία ημέρας: Μήπως ο πόλεμος είναι παιδί της σημερινής κοινωνίας; ??

Ποιος ανοίγει και κλείνει τις πόρτες

Χτες, οι απορίες μου ανέβηκαν σε άλλο επίπεδο. Είχα πάει σε μια συζήτηση στη γειτονιά μου για το σχολείο και τι μαθαίνουμε εκεί. Ήταν κι άλλοι μαθητές και κάποιοι γονείς και εκπαιδευτικοί. Εκεί, λοιπόν, ένας δάσκαλος μας έφερε παραδείγματα για να καταλάβουμε, λέει, τι θέλει η κυβέρνηση να ακούγεται στα σχολεία. Μας είπε πως το Υπουργείο Παιδείας ζητά από καθηγητές στη Βέροια να απολογηθούν -με παρότρυνση μάλιστα της τοπικής οργάνωσης της Νέας Δημοκρατίας επειδή κάλεσαν στο σχολείο τους την Αλέιδα Γκεβάρα, κόρη του Τσε και σε άλλη εκδήλωση μίλησαν στους μαθητές για την αττελευθέρωση της Βέροιας από τον ΕΛΑΣ τον Οκτώβριο του 1944· Επίσης, μία άλλη εκπαιδευτικός από την Αθήνα έχει «μπλεξίματα» επειδή οι μαθητές της ζωγράφισαν το σύνθημα «ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ». Αντίθετα, τις ίδιες περίπου μέρες, στο Πετροχώρι  Ξάνθης μαθητές ενός άλλου Λυκείου με τους καθηγητές τους παρακολούθησαν μία άσκηση - πρόβα πολέμου από ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα...

Απορία ημέρας: Τι σημαίνει τελικά «σκέφτομαι ελεύθερα»;
++ 2 σελίδες ακόμη …ο απορημένος σε μεγάλα κέφια

 

Αφιέρωμα

Πώς ζουν τα παιδιά και οι νέοι σε κάθε εποχή;

Φεουδαρχική κοινωνία

Στο προηγούμενο τεύχος του περιοδικού ακολουθήσαμε τη ζωή των παιδιών στη δουλοκτητική κοινωνία και γνωρίσαμε τη ζωή ενός παιδιού από οικογένεια δούλων, ενός αγοριού και ενός κοριτσιού από οικογένεια ελεύθερων.

Εκατοντάδες χρόνια πέρασαν... Δούλοι δεν υπάρχουν πια. Όμως, κάποιοι λίγοι εξακολουθούν να εκμεταλλεύονται τους πολλούς κι έτσι η κοινωνία παραμένει χωρισμένη σε τάξεις: Στους λίγους φεουδάρχες και στους πολλούς δουλοπάροικους, που δουλεύουν στα χωράφια.

Κατά τη διάρκεια της φεουδαρχίας τε προϊόντα της γεωργίας και της κτηνοτροφίας πολλαπλασιάστηκαν. Φτιάχτηκαν οι πρώτες βιοτεχνίες, τα πρώτε μικρά εργαστήρια που χρησιμοποιούσαν μηχανές. Έγιναν μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις.

Ο πληθυσμός της Γης αυξάνεται και οι κοινότητες των ανθρώπων γίνονται όλο και πιο μεγάλες, όλο και πιο σύνθετες. Μεγάλες αυτοκρατορίες και ισχυρά βασίλεια απλώνονται παντού. Εμφανίζονται και εξαφανίζονται. Πολεμούν συνεχώς μεταξύ τους και κατακτούν ολόκληρους λαούς και εδάφη. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τα Αραβικά Χαλιφάτα, η Δυναστεία των Τανγκ (Κίνα), το Βασίλειο των Φράγκων («προγόνων» των Γάλλων), η Αυτοκρατορία των Μογγόλων ήταν μεριά από αυτά.

Όλο και μεγαλώνει η ανάγκη ανταλλαγής διαφορετικών προϊόντων. Το εμπόριο αναπτύσσεται. Με τον καιρό, οι αστοί, δηλαδή οι τεχνίτες και οι έμποροι των πόλεων (από τη λέξη «άστυ» που σημαίνει πόλη), παίρνουν στα χέρια τους όλη την οικονομία των πόλεων: Χειροτεχνίες, τράπεζες, εμπόριο, μεταφορές, βιοτεχνίες. Μόλις καταλάβουν τη δύναμή τους, έρχονται σε σύγκρουση με τους φεουδάρχες για να πάρουν οριστικά τη θέση τους. Στις συγκρούσεις τους αυτές παίρνουν με το μέρος τους και τους φτωχούς εργαζόμενους της πόλης και της υπαίθρου. του λαού αρχίζουν να δουλεύουν από πολύ μικρά. Αγόρια και κορίτσια ακολουθούν τις οικογένειές τους στις αγροτικές εργασίες ή κάνουν δουλειές στο σπίτι, ενώ όσοι μαθητεύουν αφήνουν τις οικογένειές τους για να κατοικήσουν στο σπίτι του μάστορα. Οι νεαροί μαθητευόμενοι μάστορες μάθαιναν στην πράξη τη δουλειά δίπλα στους έμπειρους τεχνίτες. Μετά από χρόνια και πολλές ώρες κοπιαστικής εργασίας, αντί για δίπλωμα, συχνά έπαιρναν τα εργαλεία της του λαού αρχίζουν να δουλεύουν από πολύ μικρά. Αγόρια και κορίτσια ακολουθούν τις οικογένειές τους στις αγροτικές εργασίες ή κάνουν δουλειές στο σπίτι, ενώ όσοι μαθητεύουν αφήνουν τις οικογένειές τους για να κατοικήσουν στο σπίτι του μάστορα. Οι νεαροί μαθητευόμενοι μάστορες μάθαιναν στην πράξη τη δουλειά δίπλα στους έμπειρους τεχνίτες. Μετά από χρόνια και πολλές ώρες κοπιαστικής εργασίας, αντί για δίπλωμα, συχνά έπαιρναν τα εργαλεία της δουλειάς και συνέχιζαν να δουλεύουν στο εργαστήρι εκπαιδεύοντας τους μικρότερους.

Αντίθετα, οι γιοι του άρχοντα και οι νεαροί ευγενείς μαθαίνουν πώς να γίνουν ιππότες. Αρχικά, μένουν μέσα στο κάστρο. Αργότερα,

Στο Βυζάντιο τα σχολεία ήταν ιδιωτικά ή εκκλησιαστικά και οι γονείς πλήρωναν τα δίδακτρα σε είδος ή σε χρήματα. Αρχικά, τα παιδιά, των οποίων οι γονείς τους μπορούσαν να πληρώσουν, στέλνονταν από την ηλικία των 6-7 ετών στα «διδασκαλεία», «παιδαγωγεία» ή «χαμαιδιδασκαλεία». Τα «χαμαιδιδασκαλεία» ονομάζονταν έτσι επειδή κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας οι μαθητές ως σχολεία χρησιμοποιούνταν κυρίως οι εκκλησίες, όμως σε αρκετές περιπτώσεις τα παιδιά διδάσκονταν στο σπίτι από μορφωμένους συγγενείς ή από ιδιωτικούς δασκάλους με αμοιβή. Βασικά μαθήματα ήταν η ανάγνωση, η γραφή, η αριθμητική, η μουσική και τα θρησκευτικά. Στη συνέχεια, διδάσκονταν γραμματική, ιστορία, ρητορική και λογική. Αποστήθιζαν στίχους του Ομήρου κι άλλων ποιητών, καθώς και αρχαίων φιλοσόφων. Και τέλος, σπούδαζαν Φιλοσοφία, Αριθμητική, Γεωγραφία, Μουσική, Αστρονομία, Νομική, Ιατρική και Φυσική.

Η εξασφάλιση των βιβλίων για κάθε μαθητή ήταν δύσκολο έργο, αφού ήταν χειρόγραφα και ιδιαίτερα ακριβά. Ακόμη και η μεταφορά των βιβλίων στο σχολείο δεν ήταν εύκολη, λόγω του όγκου και του βάρους τους. Κάθε μαθητής έφτανε στο σχολείο μεταφέροντας μέσα στην τσάντα του τα απαραίτητα σχολικά είδη: πινακίδιον, άβακα, γραφίδα, ψηφίδες, περίγραφο, καλαμάριον. Οι μαθητές έγραφαν πάνω σε ξύλινη πινακίδα, η οποία ήταν αλειμμένη με κερί, χρησιμοποιώντας γραφίδα ή πέννα. Ο «κάλαμος», δηλαδή η πέννα, κατασκευαζόταν από καλάμι και μάλλον ήταν απλή κατασκευή, αφού μπορούσαν να τη φτιάξουν ακόμη και τα παιδιά. Η «γραφίς» έμοιαζε περισσότερο με μεταλλικό εργαλείο κοπής, που στη μια άκρη του ήταν πολύμυτερό, ώστε να χαράσσονται εύκολα τα γράμματα, και από την άλλη άκρη πλατύ και κάπως κυρτό, για να σβήνουν οι μαθητές με αυτό τα λάθη τους. Στο μάθημα της γραφής οι Βυζαντινοί έδιναν μεγάλη προσοχή, επειδή τα βιβλία ήταν χειρόγραφα και για να διαβάζονται με ευκολία, έπρεπε να υπάρχει ομοιομορφία στα γράμματα.

Ανώτερα σχολεία δεν υπήρχαν. Οι ελεύθεροι νέοι μπορούσαν να μάθουν πολλά πράγματα παρακολουθώντας συζητήσεις στην Αγορά και σ' άλλα μέρη ή «ακολουθώντας» κάποιο φιλόσοφο. Η πόλη έμοιαζε με σχολείο, όπου μορφωμένοι άνθρωποι συζητούσαν διάφορα θέματα. Μετά πήγαιναν στρατιώτες για δύο χρόνια

__    συνεχίζεται...

Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα αλλά και επίκαιρη δραστηριότητα συμμετείχαν την Κυριακή 26 Γενάρη φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη.
Χωρίστηκαν σε δύο ομάδες και οργάνωσαν έναν αγώνα αντιλογίας με θέμα: Το τρένο είναι το καλύτερο μεταφορικό μέσο σήμερα!
Στην 1^η ομάδα ήταν οι επιβάτες που χρησιμοποιούν συχνά το τρένο: Εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές, γιαγιάδες, παππούδες κά.

Στη 2^η ομάδα ήταν οι ιδιοκτήτες των τρένων στην Ελλάδα, δηλαδή η ιδιωτική εταιρεία («Hellenic Train», «Stato Italiane Group») και το ελληνικό κράτος (κυβερνήσεις και υπουργοί των τελευταίων αρκετών χρόνων). Κάθε ομάδα μέσα σε λίγα λεπτά σκέφτηκε επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα σχετικά με το θέμα με βάση την ταυτότητά της (επιβάτες ή ιδιοκτήτες). Κι αμέσως μετά ξεκίνησε ο αγώνας!

Τα παιδιά - επιβάτες υποστήριξαν πως «με το τρένο μπορούν να μετακινούνται ταυτόχρονα πάρα πολλοί επιβάτες με πολύ φθηνό εισιτήριο και μειώνοντας τη μόλυνση του περιβάλλοντος. Ενώ σήμερα υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι που μειώνουν στο ελάχιστο τον κίνδυνο ατυχημάτων». Από την άλλη, τα παιδιά - ιδιοκτήτες είπαν πως αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να βγάλουν περισσότερα χρήματα, άρα «θα αυξήσουν τις τιμές των εισιτηρίων, θα μειώσουν τους μισθούς, ζητώντας από τους εργαζόμενους να δουλεύουν περισσότερες ώρες και γενικά θα μειώσουν τα έξοδα με κάθε τρόπο». Και οι δύο ομάδες υπερασπίστηκαν με αξιοπρόσεκτο ζήλο τον ρόλο τους, θυμήθηκαν πολλά απ' αυτά που έχουν ακούσει ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια από τις ειδήσεις, τους δασκάλους, φίλους τους κι άλλες συζητήσεις.

Δείτε εδώ σε μορφή pdf τα υλικά
που «αξιοποιούν» οι φίλοι του «Κόκκινου Αερόστατου»