Κ. Σημίτης: Συνεπής υπερασπιστής των θέσεων και των στόχων της αστικής πολιτικής

Ξεφυλλίζοντας τα περί Σημίτη ανάμεσα στις “κορυφαίες ειδήσεις” _του αστικού ηλεκτρονικού και μη τύπου διαβάσαμε για “μια αποτίμηση, μακριά από ύμνους και αναθέματα”… “ο Κώστας Σημίτης και το νόημα της ζωής του” “ο Κώστας και η μοναξιά του ανάμεσα στους σύγχρονους και τους επιγόνους” - Συνέντευξη “η διαδρομή, η δράση και η ζωή του σε σπάνιες εικόνες” “ο μεθοδικός πολιτικός που παραιτήθηκε τρεις φορές (!!!) και επανήλθε για να οδηγήσει την Ελλάδα στη Δύση (σσ. λες και ήμασταν ποτέ στην “ανατολή”) “το συγκινητικό αντίο από τον σωματοφύλακά του -Δεν είπες ούτε γεια … Με μια συγκινητική ανάρτηση τον αποχαιρέτησε ο συνεργάτης και επί χρόνια υπεύθυνος ασφαλείας του”, ακόμα και “ο Κ. Σημίτης εφάρμοσε στην πράξη την ανεξιθρησκία” (τίτλος γραμμένος μάλιστα και ανορθόγραφα ανεξιθρησκεία), με μπλα-μπλα κάθε είδους.

Εμείς προτού μπούμε στην ουσία της πολιτικής του _βλ τέλος ανάρτησης, που έχει να κάνει με τις κορυφαίες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, δυο λόγια “σε τίτλους” για τη ζωή του _ως “εκσυγχρονιστικός” πόλος εξουσίας με κύριο στόχο την οικονομική και πολιτική μεταρρύθμιση και την κοινωνική “σύγκλιση” με την Ευρώπη, υπέρ των μονοπωλίων και τσαλαπατώντας βάναυσα τη λαϊκή οικογένεια. Να θυμίσουμε ότι ως πρωθυπουργός προώθησε την ιδιωτικοποίηση του “μεγάλου” και “μικρού” ελληνικού δημόσιου τομέα, σύμφωνα με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ως πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ προσάρμοσε την πολιτική που διατηρούσε ψήγματα λεονταρισμών τύπου “βυθίσατε to Xora”, προκρίνοντας την πορεία προς την ευρωπαϊκή ενοποίηση πάντα στα πλαίσια της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, παράλληλα με εφαρμογή μέτρων λιτότητας. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ολοκληρώθηκε η ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση το 2001 και η είσοδος της Κύπρου στην ΕΕ το 2004.

Οι γονείς έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση από τις τάξεις του Ε.Α.Μ. και αποστασιοποιήθηκαν μετά τον Δεκέμβρη του 44. Ο ίδιος σπούδασε νομικά σε Πανεπιστήμιο της Δυτικής Γερμανίας και οικονομικά στο London School of Economics & Political Science και διακρίθηκε για την αφοσίωση στην καπιταλιστική οικονομική διαχείριση (τον έκαναν αμέσως διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ το 1959). Αμέτοχος στα πολιτικά γεγονότα της χώρας μέχρι το 1967 (114 Ιουλιανά κλπ) πρωτοστάτησε το 1965 στην ίδρυση του Ομίλου Πολιτικής Έρευνας “Αλέξανδρος Παπαναστασίου” (διετέλεσε γραμματέας). Ο Όμιλος είχε ως στόχο τη “συστηματική μελέτη των σημαντικότερων προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας και την ανάληψη πρωτοβουλιών για την αντιμετώπισή τους”.

Αρχείο Κώστα Σημίτη __αυτός στο κέντρο
ανάμεσα στον αδελφό του Σπύρο και στη μετέπειτα σύζυγό του, Δάφνη Αρκαδίου.
Η φωτογραφία, από το βιβλίο του "Δρόμοι ζωής"

 

 

                     __________________________

 Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στο πλευρό του Αντρέα Παπανδρέου … ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο κλπ. και κατά τη μεταπολίτευση με την κυβερνητική εναλλαγή και τα διάφορα “Καραμανλής ή τανκς” υπεύθυνος προπαγάνδας του κόμματος _θυμίζουμε την αφίσα που είχε κυκλοφορήσει με το σύνθημα “Όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων, ναι στην Ευρώπη των λαών”…

(παρένθεση)
Σύμφωνα με την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ η αφίσα αυτή του στοίχισε τη βουλευτική έδρα, αφού ο Παπανδρέου τον απέκλεισε από τις λίστες των υποψηφίων. Στις δημόσιες δηλώσεις του αλλά και στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του πάντα διατηρούσε τη γραμμή του κόμματος σε ό,τι αφορά την ΕΟΚ και τη γενική πολιτική. Ο Παπανδρέου βέβαια επανειλημμένα έχει τονίσει ότι το ΠΑΣΟΚ δεν στρέφεται κατά της Ευρώπης, ούτε κατά της ΕΟΚ 100%, αλλά είναι αντίθετο μόνο στην πλήρη ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ.

Να θυμηθούμε μειδιώντας και την “Κατάρα ...στον λαδέμπορα _Μαλβίνα Κάραλη"

Αμέσως μετά την εκλογική νίκη του ΠΑ.ΣΟ.Κ (1981), με τον σχηματισμό της πρώτης κυβέρνησης, κλήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου να αναλάβει:

·        υπουργός Γεωργίας, από το 1981 ως το 1985, όπου και εξασφάλισε την επιτυχή ένταξη της ελληνικής γεωργίας στην ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική, καθώς και τον πολλαπλασιασμό των ενισχύσεων,

·        υπουργός Εθνικής Οικονομίας, από το 1985 ως το 1987, όπου και εφάρμοσε το πρώτο αυστηρό πρόγραμμα σταθεροποίησης, με ιδιαίτερα θετική επίπτωση στις μακροοικονομικές ανισορροπίες,

·        υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κατά τη διάρκεια της οικουμενικής κυβέρνησης, υπό την προεδρία του καθηγητή Ξενοφώντα Ζολώτα (Νοέμβριος 1989 - Φεβρουάριος 1990),

·        υπουργός Βιομηχανίας, Ενέργειας και Τεχνολογίας και υπουργός Εμπορίου ταυτόχρονα, από το 1993 ως το 1995. Κατά το διάστημα αυτό έθεσε το πλαίσιο μιας μακροχρόνιας πολιτικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

·        Εκλεγόταν βουλευτής συνεχώς από το 1985 μέχρι και το 2007.

Ο επίσημος δικτυακός τόπος του Κώστα Σημίτη
Βιογραφικό __Βουλή των Ελλήνων

ΚΚΕ: Συνεπής υπερασπιστής των θέσεων και των στόχων της αστικής πολιτικής
Σε ανακοίνωσή του για τον θάνατο του Κώστα Σημίτη το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει: «Το ΚΚΕ εκφράζει τα συλλυπητήριά του για τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Υπήρξε ένας πολιτικός αντίπαλος που συνέδεσε το όνομά του με σημαντικά πολιτικά γεγονότα, υπερασπιζόμενος με συνέπεια τις θέσεις και τους στόχους της αστικής πολιτικής».
                          __________________________

Πέθανε ο Κ. Σημίτης,
πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ

Σε ηλικία 88 ετών πέθανε τα χαράματα της Κυριακής 5-Ιαν, ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Η κηδεία του θα γίνει αύριο Πέμπτη στις 12 μ., στη Μητρόπολη Αθηνών, δημοσία δαπάνη και με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού, ενώ κηρύχθηκε και 4ήμερο πένθος. Με την πορεία του ως πρωθυπουργός την οκταετία 1996 - 2004, όπως και τις προηγούμενες δεκαετίες από υπουργικές θέσεις σε όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, υπηρέτησε απαρέγκλιτα τις θέσεις και τους στόχους της αστικής πολιτικής.

Ως πρωθυπουργός και ηγέτης του ΠΑΣΟΚ, εξάλλου, ανέλαβε να προσαρμόσει τη σοσιαλδημοκρατία στις νέες απαιτήσεις της αστικής τάξης τη δεκαετία του '90 και στις αρχές του 2000, υλοποιώντας με συνέπεια την πολιτική του «Μάαστριχτ» και της ΕΕ, όπως και αυτή για την ένταξη της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας στην ΟΝΕ.

Όλα αυτά μεταφράστηκαν σε μεγάλο ξήλωμα κατακτήσεων των εργαζομένων, εισαγωγή των «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων που απογειώθηκαν στη συνέχεια και μέχρι τις μέρες μας, χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση με τους περιβόητους νόμους Γιαννίτση, υλοποίηση της ΚΑΠ που ξεκλήρισε εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες στην ύπαιθρο, αλλά και ένα σχολείο και πανεπιστήμιο ακόμα μεγαλύτερων ταξικών φραγμών, προσαρμοσμένο στις «ανάγκες» του κεφαλαίου, με τους νόμους Αρσένη, την ενσωμάτωση της «Μπολόνια» κ.ο.κ.

Παράλληλα, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ προχώρησαν και διάφορους αστικούς εκσυγχρονισμούς στο κράτος, ώστε αυτό να προσαρμόζεται πιο αποτελεσματικά στις νέες ανάγκες του κεφαλαίου. Έβαλαν τα θεμέλια των ιδιωτικοποιήσεων και της «απελευθέρωσης» αλά ΕΕ σε μια σειρά τομείς, με τα γνωστά αποτελέσματα για τον λαό, ενώ «έτρεξαν» και μια σειρά έργα προκειμένου να υπηρετήσουν τον στόχο του κεφαλαίου για «πύλη εισόδου» προς τα Βαλκάνια και την ΕΕ.

Από κοντά και η προσπάθεια ενσωμάτωσης και εξαγοράς λαϊκών στρωμάτων, όπως και η καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που γνώρισε «μέρες δόξας», με χτυπήματα μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, π.χ. των ναυτεργατών το 2001, «αναζωογόνηση» του Συνδικαλιστικού της Ασφάλειας, «αγροτοδικεία» και «μαθητοδικεία».
Στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, οι τότε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής και τον Κ. Σημίτη, ανέλαβαν ρόλο «εμπροσθοφυλακής» στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό στην περιοχή: Κόντρα στο λαϊκό αίσθημα πρωτοστάτησαν στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία το 1999 και στη συνέχεια στη διαδικασία της ευρωατλαντικής «ολοκλήρωσης» στην περιοχή (π.χ. Σύνοδος Θεσσαλονίκης το 2003), όπου το ελληνικό κεφάλαιο «εφορμούσε» μετά τις ανατροπές και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας από τους ιμπεριαλιστές.
Στο πλαίσιο των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, εξάλλου, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εκείνη την περίοδο έκαναν πολλά βήματα στο «γκριζάρισμα» του Αιγαίου, με τα Ιμια και το περιβόητο «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», τη Συμφωνία της Μαδρίτης που αναγνώρισε «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο, την παράδοση του Οτσαλάν, όπως και με τη συμβολή της στην ένταξη της Κύπρου στην ιμπεριαλιστική ένωση της ΕΕ, με προμετωπίδα το ψέμα περί «επίλυσης του Κυπριακού».

Πάνω στα νέα τετελεσμένα που δημιούργησε η Συμφωνία της Μαδρίτης και τα οποία επέκτειναν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) διεξάγεται σήμερα ο ελληνοτουρκικός διάλογος για διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, που έχουν ανεξίτηλη τη σφραγίδα των ΝΑΤΟικών σχεδίων και οδηγούν σε συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου.

Διαγκωνίζονται
για την «πολιτική κληρονομιά» του

Για την «πολιτική κληρονομιά» του Σημίτη διαγκωνίζονται τα αστικά κόμματα, όπως προκύπτει από ανακοινώσεις και δηλώσεις τους για τον θάνατο του πρώην πρωθυπουργού, ερίζοντας για το χρίσμα του κεφαλαίου στον ρόλο του συνεχιστή στην εφαρμογή βαθιά αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων.

Πρώτη και καλύτερη η ΝΔ, με τον ίδιο τον Κυρ. Μητσοτάκη - ο οποίος αναμένεται να εκφωνήσει και επικήδειο στην κηδεία - να αναγνωρίζει στον εκλιπόντα ότι πέτυχε στρατηγικούς στόχους της ντόπιας αστικής τάξης, μιλώντας για έναν πρωθυπουργό που «συνόδευσε την Ελλάδα στα μεγάλα εθνικά της βήματα: Την ένταξη στην Ευρωζώνη και στο ευρώ και την είσοδο της Κύπρου στην Ευρώπη», ενώ ταυτόχρονα «έθεσε με τόλμη στο επίκεντρό της τη μεγάλη προσπάθεια του εκσυγχρονισμού της χώρας». «Ανεξάρτητα από πολιτικές διαφορές, νομίζω ότι αυτή η παρακαταθήκη του διατρέχει και σήμερα, ως κοινή διεκδίκηση, τα ζητούμενα της πατρίδας», πρόσθεσε ο Μητσοτάκης, παίρνοντας τη σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ σε αυτήν την επιταχυνόμενη πορεία καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

Καρμπόν ήταν η δήλωση του Ν. Ανδρουλάκη, προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος είπε ότι ο εκλιπών «συνέδεσε την πρωθυπουργία του με κορυφαίες εθνικές επιτυχίες: Την ένταξη της χώρας στον σκληρό πυρήνα του ευρώ και την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, με άλυτο το Κυπριακό. Αλλά και με μακρόπνοα έργα υποδομών, που (...) ενίσχυσαν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Χαιρέτισε δε το γεγονός ότι ο Σημίτης «εργάστηκε για τη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας».

Ο Ευ. Βενιζέλος δήλωσε ότι ο Σημίτης «έχει καταγραφεί στην κοινή συνείδηση ως εκφραστής του εκσυγχρονιστικού ρεύματος. Αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή για μια Ελλάδα που μπορεί να κινείται ισότιμα στην Ευρώπη και διεκδικεί τη θέση της στο διεθνές γίγνεσθαι έχοντας επίγνωση των συσχετισμών και των καταστάσεων». Στο ίδιο μήκος κύματος, η Ντ. Μπακογιάννη μίλησε για έναν πολιτικό που «υπήρξε συνεπής στις αρχές και στα πιστεύω του και αφήνει μεγάλη παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές».

Από τον ΣΥΡΙΖΑ - ο οποίος ως κυβέρνηση εγκολπώθηκε σειρά στελεχών του ΠΑΣΟΚ και εφάρμοσε τον πυρήνα των αντιλαϊκών του νόμων - ο Σ. Φάμελλος δήλωσε ότι ο Σημίτης «συνέδεσε το όνομά του με κρίσιμες στιγμές της χώρας μας» και «είχε πλούσιο κοινοβουλευτικό έργο». «Για την Αριστερά υπήρξε πολιτικός αντίπαλος και έχουν καταγραφεί οι διαφωνίες και η κριτική μας στην πολιτική του δράση, ιδιαίτερα την περίοδο της πρωθυπουργίας του», ισχυρίστηκε, για να κλείσει τονίζοντας ότι «οφείλουμε να τον αποχαιρετήσουμε με σεβασμό και να κρατήσουμε τα συμπεράσματα για τις πολιτικές που πρέπει να αλλάξουμε ή να ενισχύσουμε».

Ο δε Αλ. Τσίπρας έγραψε ότι ο Σημίτης «συνέδεσε το όνομά του με το δικό του όραμα για τον εκσυγχρονισμό, που καθόρισε τόσο την οικονομική εξέλιξη της χώρας όσο και τη φυσιογνωμία του πολιτικού της συστήματος. Ιδίως, δε, με την απόφασή του για την είσοδο στην Ευρωζώνη, που είχε σημαντικά οφέλη αλλά και σοβαρότατες οικονομικές συνέπειες, μετέπειτα», βάζοντας και κάποιες πινελιές κριτικής στο πώς υπηρετήθηκαν μακροπρόθεσμα στόχοι του ντόπιου κεφαλαίου. Μίλησε εξάλλου για «σημαντική παρακαταθήκη στην εξωτερική μας πολιτική» που «αφήνει με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, καθώς και την έναρξη της ευρωπαϊκής προοπτικής των Δυτικών Βαλκανίων με την ατζέντα της Θεσσαλονίκης», έχοντας άλλωστε πιάσει το νήμα με την ευρωατλαντικής κοπής Συμφωνία των Πρεσπών.

Ο Κυρ. Βελόπουλος αναφέρεται στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα στα Ελληνοτουρκικά, χωρίς να πει «κιχ» για τον ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, ενώ αντίστοιχη γαργάρα έκανε και για το ευρωατλαντικό έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία.

Ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλ. Χαρίτσης, έγραψε ότι ο Σημίτης «άφησε το δικό του αποτύπωμα στη νεότερη πολιτική Ιστορία», ενώ ξεπλένοντας τη σαπίλα της σοσιαλδημοκρατίας πρόσθεσε ότι «ως πρωθυπουργός ταυτίστηκε με την υιοθέτηση από το ΠΑΣΟΚ νεοφιλελεύθερων πολιτικών, στο πλαίσιο της ιδεολογικής μετάλλαξης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας».

Το κόμμα της Ζ. Κωνσταντοπούλου σε ανακοίνωσή του επιφυλάσσεται να «ενημερώσει», όπως γράφει, «τις επόμενες μέρες» «για το ιστορικό του αποτύπωμα, όπως εκτέλεσε τον εκσυγχρονισμό και για τις αποφάσεις που σημάδεψαν βαθιά τη χώρα μας και τους πολίτες της σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό, δημοσιονομικό, στρατιωτικό επίπεδο, όπως και τη θέση της στο διεθνές τοπίο».