Πόσα ml μελαγχολίας λέει η συνταγή ρε μάνα; 120 ml κονιάκ …

\\ Με το πρόσωπο κολλημένο στο τζάμι
κοιτάζω εκστατικά
πίσω απ’ τις στάλες της βροχής
έναν πολύχρωμο κόσμο… (^#)

Μου λείπουν τ’ ανόθευτα γέλια, κάτι αγκαλιές σφιχτές, οι λέξεις οι δαντελένιες κι εκείνες οι καραμελωμένες αναμονές για τις γιορτές, την ώρα που ο λαός μας και σ΄ όλο τον κόσμο μετράνε αντοχές, τις απλώνουν στα παγωμένα δωμάτια, μήπως και φτουρήσουνε και την βγάλουν ως τα Χριστούγεννα. Μου λείπουν _μας λείπουν σε πολλούς της γενιάς μου, οι βόλτες οι αναίτιες και τ’ απρόσμενα καλέσματα, δίχως το πώς και το γιατί. Μας λείπει η αυθόρμητη καλημέρα με το γείτονα, τα κουρασμένα χαμόγελα των κοριτσιών στο ταμείο, το παιδικό μελίσσι που οδοιπορούσε χαρούμενο μεσημέρια, ζαλωμένο σχολικές τσάντες, συμβατές με τετράδια, κασετίνες, μολύβια και αδιαπραγμάτευτα όνειρα.

Το ρούτερ του γείτονα δεν δουλεύει, ρε μάνα και μας λείπουν τα βασικά υλικά της συνταγής. Πώς να ζήσεις δίχως υπολογιστές και φορτιστές ευτυχίας, και πώς να φτιάξεις μελομακάρονα με δανεικό σιμιγδάλι ή αλεύρι, μάνα; Πώς να μυρίσει το σπίτι σιρόπια και κανελλογαρύφαλλα από μια οθόνη; Δεν μου βγαίνει το μέτρημα… 

Τόσοι οι νεκροί, τόσοι οι νεκροζώντανοι, τόσα τα χαρτόνια που στολίζουν πάλι φέτος τους δρόμους μας "Είμαι άνεργος, πεινάω". Μέλι ούτε για δείγμα και 120ml κονιάκ δεν τα χωράει ούτε το πάλαι ποτέ παγουρίνο!

Μου λείπεις και συ μάνα _ Τζούλια ... με  [ Μι ] κεφαλαίο αφανή ήρωα της οικογένειας που χρόνια και χρόνια, μαγκανοπήγαδο και σκληρή καθημερινότητα “κουβαλούσες τ’ αγκωνάρια” ...αθόρυβα, περήφανα, χωρίς ποτέ να παραπονεθείς.

Μετράω αντίστροφα τις μέρες … Ουκέτι καιρός για χριστουγεννιάτικα γλυκίσματα, γιατί φέτος αναβιώνουμε την κλιμάκωση του μακελειού στη Γάζα με εξαγγελίες για μακρόχρονο πόλεμο “μέχρι την απόλυτη νίκη” των καθαρμάτων _ στους 18.800++  έφτασαν οι νεκροί Παλαιστίνιοι - πάνω από 1,9 εκατομμύρια οι εκτοπισμένοι

Κουράστηκα να μετράω, τόσα τσουρέκια θα αγοράσει πάλι ο πρωθυπουργός απ’ τον Τερκενλή, τόσες εκατόμβες νεκρών, τόσες νεκρώσιμες μετακινήσεις και άσκοπες δημοσκοπήσεις ανάμεσα σε ΝΔ και απολειφάδια της πάλαι ποτέ 2^ης και 3^ης φοράς “αριστερά”, που μας άλλαξε τα φώτα και καραδοκεί πάντα ούτε ξύσμα φιλότιμου και τόσες δόσεις υπέρκομψης ξεδιαντροπιάς. Πόσα φέρετρα με νεκρούς που έφυγαν άκλαυτοι και ασαβάνωτοι, με πόση κανονικότητα γλιστράνε μακριά μας οι παππούδες κι οι γιαγιάδες.
            (^#) του Τόλη Νικηφόρου

 

Πόσα ml μελαγχολίας
λέει η συνταγή, ρε μάνα;;

Αδιέξοδα δεν υπάρχουν...
Με το ΚΚΕ στον αγώνα μπορούμε να νικήσουμε!

Μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε, να δυναμώσει η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση, να ανοίξουμε τον δρόμο της ανατροπής σε όλη την Ελλάδα, συζητάμε με εργάτες και εργάτριες, με ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων, με γυναίκες και νέα παιδιά, που διατυπώνουν ερωτήματα και προβληματισμούς για τις εξελίξεις, αναζητούν τις αιτίες, τι φταίει και φτάσαμε ως εδώ. Κυρίως όμως αναζητούν τι πρέπει να γίνει, τι μπορούμε να κάνουμε και πώς θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη δύσκολη κατάσταση που ολοένα και χειροτερεύει.
Η αισιοδοξία μας δεν είναι τυπική, όπως μπορεί να σκεφτούν ορισμένοι, είναι πραγματική. Πηγάζει από την ακλόνητη πίστη μας ότι ο λαός μας και όλοι οι λαοί μπορούν, αν το αποφασίσουν, να φέρουν τα πάνω κάτω και να γίνουν αυτοί οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, βαδίζοντας στον δρόμο της σύγκρουσης με το σύστημα της εκμετάλλευσης, επιβάλλοντας το δίκιο τους.

Η αισιοδοξία μας όμως επιβεβαιώνεται
και από τη δυναμική που καταγράφει η άνοδος του κύρους του ΚΚΕ σε ευρύτερες εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, η οποία ξεπερνά τα όρια της εκλογικής του δύναμης, όπως αυτή καταγράφηκε στις μάχες που δώσαμε.

Η εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ
να γίνει ακόμα πιο πλατιά συμπόρευση μαζί του

Σφυρηλατήθηκε μέσα στους μεγάλους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, οι οποίοι ακόμα παραμένουν σημείο αναφοράς για όλους τους εργαζόμενους. Γιατί δεν είναι λίγο πράγμα να τα βάζεις με το μονοπώλιο και να νικάς, να καθυστερείς, να ακυρώνεις τα αντιλαϊκά σχέδιά του. Και να αντέχεις, γιατί οργανώνεσαι, απλώνεις το χέρι και παίρνεις δύναμη από την τάξη σου που αναμετριέται στα ίσα με τον αντίπαλό της.
Σφυρηλατήθηκε στις μεγάλες δοκιμασίες του λαού μας από τις μεγάλες καταστροφές, πότε με τις πυρκαγιές, την άλλη με τις πλημμύρες, μετά με τους σεισμούς...
Εκεί που δυναμώνει η λαϊκή αλληλεγγύη και γίνεται συνείδηση ότι αυτό το κράτος είναι ταξικό και γι' αυτό ανίκανο, γυμνό, ανύπαρκτο, εχθρός, όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες. Και την ίδια ώρα ικανό, σύγχρονο, φίλος όταν πρόκειται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ναι, αυτό το ρεύμα σφυρηλατήθηκε μέσα στα μεγάλα γεγονότα των προηγούμενων ετών, εκεί όπου γεννήθηκε το σύνθημα “Μόνο ο λαός σώζει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής”, και σήμερα γίνεται πυξίδα γι' αυτά που θα ακολουθήσουν...

Ένα τέτοιο συγκλονιστικό γεγονός ήταν οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις λαού και νεολαίας για το έγκλημα στα Τέμπη, που μόνο το ΚΚΕ απέδειξε πως δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά έχει Ιστορία που καταγράφει αιτίες και ευθύνες. Κι όχι τυχαία, έχουν ίδια αφετηρία σε όλα. Ολα γίνονται για τα κέρδη του κεφαλαίου, θυσιάζοντας τις ζωές των ανθρώπων.
Αυτό το ρεύμα σφυρηλατήθηκε στην ενίσχυση της ανησυχίας ότι οι κίνδυνοι από την εμπλοκή της χώρας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ μεγαλώνουν, τόσο στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία όσο και τώρα στη σφαγή στην Παλαιστίνη από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Συνολικά, αυτό το ρεύμα αμφισβήτησης ενισχύεται μέσα στις συμπληγάδες ενός συστήματος που δημιουργεί μόνο αδιέξοδα, που δείχνει το εκμεταλλευτικό του πρόσωπο, τόσο σε συνθήκες κρίσης, όσο και σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Τώρα όμως μπορεί να αποκτήσει νέα δυναμική μέσα από τις ίδιες τις εξελίξεις. Να συναντηθεί και να εκφραστεί πιο αποφασιστικά, με τη συμπόρευση ακόμα περισσότερων εργαζομένων με το ΚΚΕ, παντού!

Ο λαός μπορεί να γίνει
πρωταγωνιστής των εξελίξεων

Έχουμε βαθιά πεποίθηση πως ο λαός μας μπορεί και να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, βαδίζοντας στον δρόμο της σύγκρουσης με αυτό το σύστημα και αυτό το κράτος της εκμετάλλευσης, για να φωτίσει την ελπίδα και τη δικαιοσύνη.

Κι αυτός ο δρόμος ανοίγει μέσα από τα μικρά και μεγάλα μέτωπα που έχουμε μπροστά μας, βάζοντας στο στόχαστρο την πολιτική της ΝΔ, η οποία μπορεί να κουνάει το δάχτυλο του 41%, αξιοποιώντας βέβαια και την αβάντα που της προσφέρουν διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα, όμως ξέρει καλά πως η δυσαρέσκεια απέναντι στην πολιτική της δυναμώνει και θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο, γιατί και τα σινιάλα στην παγκόσμια και ελληνική οικονομία δεν είναι καλά και τα ζόρια θα μεγαλώνουν.

Πραγματική, μαχητική, εργατική _
λαϊκή αντιπολίτευση είναι μόνο το ΚΚΕ

Εδώ, σ' αυτούς τους αγώνες, στον δρόμο της σύγκρουσης, έχουν θέση όλοι όσοι και όσες θέλουν να υποστεί πραγματικό πλήγμα η κυβέρνηση της ΝΔ. Όσοι επιδιώκουν να της κοπεί λίγο η φόρα. Οσοι βαδίζουν στους δρόμους του αγώνα, όσοι βάζουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, και δεν εκτονώνονται αναζητώντας μια δήθεν λύση σε κυβερνητική εναλλαγή, όπου απλά ο Μανωλιός βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Γιατί το έργο μιας τέτοιας «κυβερνητικής εναλλαγής» στα πλαίσια αυτού του συστήματος, μια άλλης κυβέρνησης που δήθεν κάτι θα δώσει ή έστω θα αφήσει τα πράγματα όπως είναι, ανέβηκε πολλές φορές στο παρελθόν, κι ήταν σκέτη αποτυχία, τραγωδία για τον λαό, θα λέγαμε.

Και δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά. Η παράσταση της «πρώτη φορά αριστεράς», με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ από το 2015 έως το 2019, θα συζητιέται για πολλά χρόνια ακόμα. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, ως δύναμη της σοσιαλδημοκρατίας και με τη δυνατότητα που έχει αυτή να παραπλανά, να εξαπατά, σε κρίσιμες για το καπιταλιστικό σύστημα στιγμές, όπως ήταν η περίοδος της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων, με τη διακυβέρνησή του έδωσε στο σύστημα χώρο και χρόνο για να πάρει ανάσα και να επανέλθει δριμύτερο. Κυρίως, όμως, του έδωσε τη δυνατότητα να κλείσει τις ρωγμές του και να περάσει στην επόμενη φάση της επίθεσης στην εργατική τάξη, στον λαό.

Η περίοδος αυτή είναι αλήθεια πως δίνει πλούσια πείρα, όχι μόνο στα αστικά επιτελεία, δίνει πλούσια πείρα στον ίδιο τον λαό και το κίνημά του, ο οποίος μπορεί τώρα να διαβάσει πιο καλά και τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας. Μπορεί να βγάλει πιο ολοκληρωμένα συμπεράσματα για το πού πάνε τα πράγματα και τι επιλογές χρειάζεται να κάνει ο ίδιος, χωρίς να πέσει ξανά στη «λούμπα» των αυταπατών και των κάλπικων διλημμάτων.

Δείτε πώς σήμερα αγωνιούν όλοι τους να ξεπεράσει σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ τα προβλήματα, να ανασυνταχθεί γρήγορα η σοσιαλδημοκρατία, να αποκτήσει μεγαλύτερη σταθερότητα το αστικό πολιτικό σύστημα εναλλαγής. Τους ακούτε με υποκριτική αγωνία να λένε πως «η χώρα χρειάζεται αξιωματική αντιπολίτευση για να ελέγχει την κυβέρνηση της ΝΔ»!!!

Γελοιότητες! Απλά, μια νέα «καβάτζα» χρειάζεται το πολιτικό σύστημα της ρεμούλας και της αρπαχτής, της διαφθοράς και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Γνωρίζουν άλλωστε πολύ καλά πως πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ δεν μπορεί να είναι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε άλλοι που προς το παρόν περιφέρονται γύρω από αυτούς τους δύο. Ακριβώς γιατί όλοι αυτοί, μηδενός εξαιρουμένου, στήριξαν όλες τις στρατηγικές επιλογές της ΝΔ, που είναι ευθυγραμμισμένες με το διευθυντήριο της Κομισιόν και το πολεμοκάπηλο ΝΑΤΟ. Ολοι αυτοί ψήφισαν πάνω από τα μισά νομοσχέδια της ΝΔ και στην ίδια ρότα συνεχίζουν και σήμερα, χωρίς να κρατούν ούτε τα προσχήματα.

Πραγματική μαχητική, εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση είναι μόνο το ΚΚΕ και μέσα στη Βουλή για να αποκαλύπτει έγκαιρα στους εργαζόμενους τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, αλλά κυρίως έξω από τη Βουλή, μέσα στους αγώνες, για να τους αντιπαλεύει. Σκεφτείτε μόνο τι έχει περάσει η ΝΔ αυτούς τους πρώτους μήνες, και ποιος ήταν απέναντι...

Η ...ευρύχωρη αριστερά
τους χωράει όλους,
ακροδεξιούς, δεξιούς, ΠΑΣΟΚους...

Ορισμένοι μάλιστα μιλούν για το «φαινόμενο Κασσελάκη», ο οποίος πράγματι σήμερα είναι η προσωποποίηση του πολιτικού εκφυλισμού, ακριβώς γιατί εκεί οδηγεί η λογική του «μεσσιανισμού», της υποταγής στα συμφέροντα του κεφαλαίου, η στοίχιση με τον ευρωατλαντικό παράγοντα και πάει λέγοντας... Πραγματικό όμως «φαινόμενο» είναι το μέγεθος των υπηρεσιών που προσφέρει στο σύστημα ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και τώρα. Δείτε πώς αναλαμβάνουν τέτοιο ρόλο. Για «συμπεριληπτική ανάπτυξη» μιλά ο κ. Κασσελάκης. Καλλιεργεί την αυταπάτη ότι μπορούν να αυγατίζουν τα κέρδη των καπιταλιστών - ληστών και να παίρνουν τάχα μεγαλύτερο μερίδιο οι εργαζόμενοι. Αφήστε που την «καινοτόμα» αριστερή πρόταση να αμείβονται «με μετοχές» οι εργαζόμενοι την είχε κάνει και ένας άλλος πριν, ο Γιώργος Παπανδρέου, και είδαμε πού κατέληξε.

Τι διαφορετικό λένε όμως και αυτοί που φεύγουν, όπως οι 11 πρόσφατα, της «Νέας Αριστεράς»; Οι οποίοι διά στόματος αρχηγού τους λένε πως θέλουν μια αριστερά ευρύχωρη, ανοιχτόμυαλη!!!

Είδαμε πώς ο ΣΥΡΙΖΑ τους χώρεσε όλους! Ακροδεξιούς, δεξιούς, ΠΑΣΟΚους και βάλε... Και μάλιστα ανησυχεί γιατί η ΝΔ επιβάλλει τη «δεξιά» ατζέντα. Ποια, αλήθεια, είναι η «αριστερή» ατζέντα; Αυτή που μιλάει δήθεν αριστερά και στρίβει συνεχώς δεξιά; Αυτή που εφάρμοσε η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για την οποία δηλώνουν περήφανοι; Περήφανοι γιατί διέσωσαν την «κοινωνική συνοχή»; Για τις μεγάλες τομές στην εργασία, δηλαδή τον νόμο Αχτσιόγλου - Βρούτση, το χτύπημα της απεργίας; Το Ασφαλιστικό του Κατρούγκαλου; Περήφανοι για το 3ο μνημόνιο; 'Η για τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών που προβάλλουν ως παράσημο; 'Η μήπως τη Συμφωνία με τις ΗΠΑ που μετέτρεψε τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο;

Αλλά δείτε και την πρόσφατη στάση όλων τους στη Βουλή. Οχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ΠΑΣΟΚ και των πρώην ΣΥΡΙΖΑίων. Το 50% του νομοσχεδίου της ΝΔ που παραδίδει στα «κοράκια» των funds τα χρεωμένα νοικοκυριά το ψήφισαν όλοι μαζί.

Οι πρώην ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, δεν καταψήφισαν τα κατάπτυστα άρθρα του νομοσχεδίου που αφορούν στη θέσπιση περισσότερων ευνοϊκών κανόνων για τα «κοράκια», ώστε να μη «σκοντάφτει» στα δικαστήρια η κλοπή των σπιτιών των χρεωμένων νοικοκυριών, από πιθανές προσφυγές δανειοληπτών. Θαυμάστε αριστεροσύνη!!!

Όσοι εμπιστεύτηκαν ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ
έχουν σήμερα επιλογή,
τη συμπόρευση με το ΚΚΕ

Πόσα ml μελαγχολίας
λέει η συνταγή ρε μάνα;

Κανένα!! Μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε “φωλιές” αισιοδοξίας και άλλης προοπτικής Να πυκνώσουν οι γραμμές του ΚΚΕ και της ΚΝΕ Αυτή θα είναι και η πραγματική εγγύηση για τον λαό!

Ο προβληματισμός και τα ερωτηματικά μπορούν να γίνουν συμπέρασμα και απόφαση. Με απλά λόγια, πιο πολλοί να μάθουν για τι πράγμα μιλά το ΚΚΕ, ποια είναι η πρότασή του, γιατί συμφέρει τον λαό μας. Να μην αφήσουμε πόλη, γειτονιά, χωριό, τόπο δουλειάς, σπουδών, αθλητισμού, πολιτισμού, που δεν θα φτάσει το μήνυμά μας.

Τώρα να γίνει ένα αποφασιστικό βήμα από όσους δεν το τόλμησαν τους προηγούμενους μήνες. Για τις ζωές μας, για τις μεγάλες ανάγκες μας που μπορούν να ικανοποιηθούν.

Σε αυτόν τον αγώνα καλεί το ΚΚΕ
και δεν πρέπει να λείψει κανείς!
Γιατί αδιέξοδα δεν υπάρχουν.
Με το ΚΚΕ μπορούμε να νικήσουμε!

Δυὸ χρόνια ἐκείνη τὸν περίμενε, μὲ τὴν ψυχή στὰ δόντια, ὅπως λένε,
κ’ ἐκεῖνος ἦρθε κάποια μέρα, ἀρχὲς τῆς ἄνοιξης, σὰ νὰ μὴν εἶχε συμβεῖ τίποτα.
Αὐτό ἀκριβῶς τὴ σκότωσε. Δέν κατάλαβε ἐκεῖνος
πὼς ἦταν πεθαμένη ἀντίκρυ του, μὲ φόντο
ἕνα περίλαμπρο, τετράγωνο, ἀνοιχτό παράθυρο.

 

Τὴν κοίταζε μ’ ἐρωτικὴν αὐτοπεποίθηση,
μ’ αὐτὴ τὴν εὔκολη, σχεδόν ἐπαγγελματική, ἀσκημένη ἐπιθυμία. Τὸ βλέμμα του
ζεστά ψυχρό τρυπάνιζε κάποια παλιά ναρκωμένη πληγή μές στὰ ὀστά της.

 

Κ’ ἤτανε μιὰ σκηνή παράξενη κι ὡραία, σὰν κάποιος

νἄχε πεθάνει ἀμίλητος στὴν πολυθρόνα τοῦ ὀδοντιατρείου
κι ὁ γιατρὸς νὰ συνέχιζε ἥσυχα νὰ τοῦ σφραγίζει ἕνα δόντι
ἐνῶ ὁ ἥλιος τοῦ Ἰουνίου λαμποκοποῦσε στὸ καφετί πετσί τῆς πολυθρόνας.