Διαρκής σφαγή στα μουλωχτά με τη σφραγίδα του αστικού κράτους

Οι θαλάσσιες δίαυλοι που ακολουθούν κάθε χρόνο δεκάδες-εκατοντάδες, χιλιάδες γυναίκες, άνδρες και παιδιά που αναζητούν ασφάλεια σε σκάφη φέρετρα- και έχουν γίνει όλο και πιο επικίνδυνες με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας είναι βασικά δύο: Η εξ ανατολών –δική μας, στο Αιγαίο και η λεγόμενη της Κεντρικής Μεσογείου.
Άτομα που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και προσπαθούν να γλυτώσουν από πολέμους, διωγμούς και λιμούς διασχίζοντας πάνω σε καρυδότσουφλα νερά επικίνδυνα – τις περισσότερες φορές έχουν ήδη δοκιμαστεί από παρατεταμένες περιόδους κράτησης στις φυλακές και στρατόπεδα.

Οι γαλάζιοι και ροζ διαχειριστές της ΕΕ, που θεωρούσαν άλλοτε «θαυματουργή» τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, ή με τη Λιβύη γιατί λόγω και μόνο της ύπαρξής της, όπως έλεγαν, σταματούσε τις προσφυγικές ροές, αλλάζουν κατά το δοκούν τροπάρι κάθε φορά που οξύνεται το πρόβλημα, ότι δηλ. –δήθεν το θέμα δεν είναι οι Συμφωνίες (που είναι καλές και άγιες), αλλά η εφαρμογή τους.
Και -με κοινή ευρωενωσιακή στρατηγική, μόνιμη επωδός τόσο της κυβέρνησης της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι «αυτές τις ώρες δεν χρειάζεται μικροπολιτική και μπαλάκι ευθυνών».
Είναι όντως άβολη για αυτούς η αναζήτηση ευθυνών όταν και οι δυο έχουν στηρίξει με όλα τα μέσα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επεμβάσεις των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ στις χώρες των ξεριζωμένων προσφύγων για τα συμφέροντα των μονοπωλίων, ενώ συμφωνούν απόλυτα κι οι δυο με τους  ευρωενωσιακούς σχεδιασμούς.

Από την άλλη κάποιοι «υπεράνω κομμάτων» εντοπίζουν το πρόβλημα στην προοδευτική εξαφάνιση ατόμων και οντοτήτων -διεθνών, κυβερνητικών και ΜηΚυΟ- «αφιερωμένων στη διάσωση στη θάλασσα».

Θυμίζουμε πως η Ευρώπη, από το 2016 και νωρίτερα, άρχισε να επενδύει στην ενίσχυση της ικανότητας των θαλάσσιων αρχών της Λιβύης να περιπολούν τις ακτές τους, να παρακολουθούν πρόσφυγες και μετανάστες που κατευθύνθηκαν προς την Ευρώπη και να τους φέρουν πίσω στη Λιβύη, κάνοντας άτυπες συμφωνίες με «πολιτοφυλακές» που εμπλέκονταν στο λαθρεμπόριο προσφύγων και μεταναστών.
Παραδίπλα οργανώσεις της «κοινωνίας των πολιτών» ζητούσαν από το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα, με διαρθρωτική μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών πολιτικών μετανάστευσης και την εξασφάλιση ανοίγματος ασφαλών και τακτικών διαύλων για πρόσφυγες.
Από τον Ιούνιο του 2018, η νέα –τότε, ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να εντυπωσιάσει διασφαλίζοντας αποκλεισμό νέων αφίξεων «χωρίς νομική βάση ή δικαστική απόφαση» με τον πρώην υπΕξ Marco Minniti να ορίζει κώδικες συμπεριφοράς

Το τέλος του Mare Nostrum

Ήταν καλοκαίρι του 2013. Η Λιβύη είχε μετατραπεί μέσα από ένα λουτρό αίματος σε προτεκτοράτο (20- Οκτ-2011 έγιναν οι τελευταίοι σφοδροί βομβαρδισμοί στη Σύρτη και ο Καντάφι, συνελήφθη από «αντάρτες» και εκτελέστηκε)  και τα ναυάγια των σκαφών με πρόσφυγες διαδέχονταν το ένα το άλλο (τον Οκτώβρη του 2012 πνίγηκαν με μιας πάνω από 200) προσπαθώντας να διασχίσουν τη «Σικελική Μάγχη».
Η ΕΕνωσιακή επιχείρηση Mare Nostrum (όνομα και πράμα), έδωσε τη θέση της στην Triton, η οποία στόχευε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον έλεγχο των συνόρων και επικαιροποιήθηκε με την  Sophia το 2015 και την «Θέμιδα» -Themis το 2018.

Τα νούμερα

Πάνω από 15.000 πέθαναν στη Μεσόγειο Θάλασσα μεταξύ 2014 και 2019 (με στοιχεία UNHCR ~1.000 το 2019 & ~1.300 το 2020)
Η σχέση μεταξύ αναχωρήσεων και ατόμων που πνίγηκαν στη θάλασσα αλλάζει δραματικά: το 2018, 1 στα 29 που ξεκίναγαν το ταξίδι, το 2019 1 στα 6 –έκτοτε δεν υπάρχουν στοιχεία.
Η έκδοση 2019 της έκθεσης Desperate Travel της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ καταγράφει ότι Ιαν-Σεπ-2019, περίπου 80.800 άτομα έφτασαν στην Ευρώπη κατά μήκος των διαδρομών της Μεσογείου (102.700 άτομα την ίδια περίοδο το 2018) με πάνω από το ένα τέταρτο ανήλικα παιδιά χωρίς γονείς.
Αν προσθέσουμε τις ροές «εξ ανατολών» μιλάμε για ασύλληπτα νούμερα.

Παράλληλα με ευρωπαϊκό «διάταγμα ασφάλειας» που εγκρίθηκε τον Σεπτέμβριο του 2018, νέοι απαγορευτικοί κανόνες μπήκαν σε εφαρμογή: εκτός από την εμπορία ναρκωτικών, σεξουαλική επίθεση κλπ τώρα η «αντίσταση σε δημόσιο αξιωματούχο» είναι κυρίαρχη, ενώ ακυρώνεται η «προστασία για ανθρωπιστικούς λόγους».
Μέχρι τότε, η ανθρωπιστική προστασία εκδίδονταν σε περιπτώσεις όπου «τα άτομα διαφεύγουν από συγκρούσεις, διώξεις, φυσικές καταστροφές ή άλλα σοβαρά γεγονότα» επιτρέποντας (προσωρινά για δύο χρόνια) την πρόσβαση στην εργασία, τις κοινωνικές παροχές και την κοινωνική στέγαση. Εν ολίγοις, ήταν μια άδεια παραμονής, η οποία με κάποιο τρόπο εισήγαγε τον δικαιούχο της στον κοινωνικοοικονομικό ιστό της χώρας.
Τώρα πάνε κι αυτά: όσοι είχαν ανθρωπιστική άδεια εκδιώχθηκαν από τα κέντρα υποδοχής όπου στεγάστηκαν (τα περισσότερα Μόριες). Τους χορηγήθηκε -από τη μια στιγμή στην άλλη, μόνο μια προσωρινή άδεια που τους οδηγεί σε κατάσταση παρατυπίας, εάν η άδεια δεν μετατραπεί πριν από τη λήξη της.
Το Διάταγμα προβλέπει ακόμη σοβαρά μέτρα –ακόμη και προσωποκράτηση εναντίον όσων βοηθούν «παράνομους» μετανάστες.

ΟΗΕ: Σχεδόν 1.000 νεκροί σε προσφυγικές τραγωδίες σ΄ένα χρόνο

Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης κατέγραψε αύξηση των αναχωρήσεων μεταναστών, αλλά και των αναχαιτίσεων στην κεντρική Μεσόγειο.
Ο εκπρόσωπος του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης Πολ Ντίλον είπε «ζητώντας καλύτερες πρακτικές διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, καλύτερη διακυβέρνηση των μεταναστευτικών ροών και μεγαλύτερη αλληλεγγύη εκ μέρους των κρατών-μελών της ΕΕ, μπορούμε να καταλήξουμε σε μια πιο σαφή, ασφαλή και ανθρωπιστική προσέγγιση αυτού του θέματος, αρχής γενομένης με το να σώζουμε ζωές στη θάλασσα» υπογράμμισε.
Και προσέθεσε πως «έφθασε η ώρα» για την υιοθέτηση μιας «νέας προσέγγισης» (;;) Παρά την «αβεβαιότητα» στη Λιβύη, αυτή παραμένει σημαντικό σημείο διέλευσης για δεκάδες χιλιάδες μετανάστες που επιδιώκουν κάθε χρόνο να φθάσουν στην Ευρώπη από τις ιταλικές ακτές, που απέχουν περίπου 300 χιλιόμετρα.

ΜΚΟ …και πάσης Ευρώπης

Ευρωενωσιακός ο άξονας καθώς και η εμπλοκή του κυκλώματος των ΜΚΟ που λυμαίνονται τα κονδύλια και αποτελούν «κράτος εν κράτη» σε πολλά hot spots και κέντρα φιλοξενίας, την ώρα μάλιστα που συνεχίζει το σχεδιασμένο χάος αρμοδιοτήτων ανάμεσα στα υπουργείο.
Ο πυρήνας αυτής της αντιδραστικής στρατηγικής σ΄ότι αφορά τη χώρα μας υλοποιείται:

• Με την απαράδεκτη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, με βάση την οποία οι επαναπροωθήσεις στην Τουρκία θα γίνονται μόνο από τα ελληνικά νησιά των hot spots, με εξαίρεση τους λεγόμενους ευάλωτους, εξ ου και ο εγκλωβισμός τους εκεί.
• Με τον αντιδραστικό Κανονισμό του Δουβλίνου και το αντίστοιχο ευρωενωσιακό πλαίσιο ασύλου, που θεωρεί τις χώρες πρώτης γραμμής (σαν την Ελλάδα) ως αυτόματα υπεύθυνες για τους αιτούντες άσυλο, απαγορεύοντας τις λεγόμενες δευτερογενείς μετακινήσεις, δηλαδή να μεταβούν οι πρόσφυγες και μετανάστες στις χώρες του πραγματικού προορισμού τους.
• Με τη στρατηγική του κεφαλαίου για ελεγχόμενη ροή όσων προσφύγων έχει ανάγκη το κεφάλαιο ως εργατική δύναμη.

Πολυεργαλείο...

Η ΕΕ αντιλαμβάνεται το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό ως κάτι πολύ περισσότερο από μια πηγή άντλησης φθηνού, ευέλικτου και ειδικευμένου προσωπικού για τους επιχειρηματικούς ομίλους της:
Ενα «πολυεργαλείο» πίεσης και μέσο διείσδυσης σε κρίσιμης γεωπολιτικής σημασίας περιοχές όπως η Μ. Ανατολή και η Αφρική, όπου η επικράτηση στα πεδία των αγορών και των πολεμικών αναμετρήσεων θα παίξει σημαντικό ρόλο στην έκβαση της καπιταλιστικής ανάκαμψης, την οποία προσμένουν τα επιτελεία της ΕΕ.
Με τον ίδιο στόχο η ΕΕ ήδη διαχωρίζει τις χώρες σε «ασφαλείς και μη», υιοθετώντας και σχετικό κατάλογο που ανανεώνεται με βάση τα γεωπολιτικά συμφέροντά της σε χώρες της Μέσης Ανατολής, της Αφρικής και τις συμφωνίες που επιδιώκουν εκεί οι επιχειρηματικοί της όμιλοι, προσδοκώντας να προλάβει τους παγκόσμιους ανταγωνιστές τους (βασικά τις ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία).

Οι εντεινόμενοι ανταγωνισμοί μεταξύ τους δεν περιορίζονται στο Προσφυγικό. Στην ουσία αυτό περιλαμβάνεται σε μια σύνθετη διαπραγμάτευση.
Η κίνηση της αστικής τάξης της Γερμανίας και της Γαλλίας για συγκρότηση μηχανισμού ελεγχόμενης αποδοχής προσφύγων που θα προέρχονται από την Ιταλία - και τη Μάλτα - παρακάμπτοντας σε αυτήν τη φάση τις χώρες του Βίσεγκραντ (η λεγόμενη «Συμφωνία της Μάλτας») αποτελεί συμβιβασμό με την Ιταλία μετά την αλλαγή κυβέρνησης, με στόχο να φέρει σε πλεονεκτική θέση στη γειτονική χώρα τα ευρωενωσιακά μονοπώλια σε βάρος των ρωσικών.

Η Άγκυρα, έχοντας ανοίξει τη «στρόφιγγα», παζαρεύει και ζητά επί της ουσίας νέα συμφωνία με επικαιροποιημένα, ευρύτερα γεωπολιτικά ανταλλάγματα, που δεν περιορίζονται μόνο στην κατοχύρωση «ζώνης ασφαλείας» στο έδαφος της Συρίας ως δήθεν ασπίδα στους Κούρδους, στις θεωρήσεις εισόδου για την ΕΕ ή τις νέες χρηματοδοτήσεις και τους όρους για μια αναβαθμισμένη τελωνειακή συμφωνία με την ΕΕ.
Η αστική τάξη της Τουρκίας παρεμβαίνει συστηματικά για να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των βλέψεών της στο Κυπριακό, στο Αιγαίο αποσπώντας μερίδιο στο μοίρασμα της πίτας της Ενέργειας.

Η ΝΔ παρουσιάζει ως «διέξοδο» την κλιμάκωση της ίδιας αντιδραστικής πολιτικής που αναπαράγει τον διπλό εγκλωβισμό και οξύνει τα προβλήματα για τους χιλιάδες κατατρεγμένους και τους κατοίκους των νησιών.
Αξιοποιεί το έδαφος που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αποδοχή και εφαρμογή της Συμφωνίας Τουρκίας - ΕΕ, την πρόσκληση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και την εμβάθυνση της εμπλοκής της χώρας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς, που γεννούν και οξύνουν το Προσφυγικό.

Τα χωρίς αρχές νέα ακροβατικά του Συριζα

 

Όπως είχε προαναγγελθεί «ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία προσκλήθηκε και θα συμμετάσχει ως παρατηρητής» στην προπαρασκευαστική σύνοδο του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PES), ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 24/6 και στη συνέχεια (στις 25/6) θα βρεθεί «επίσημα» στο Βερολίνο και στη Συνάντηση των ηγετών του PES.
Παράλληλα, θα συναντηθεί με τον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου, David Sassoli, τον Ευρωπαίο επίτροπο Οικονομίας, Paolo Gentiloni και τους προέδρους και συμπροέδρους του ευρωπαϊκού οπορτουνιστικού πόλου (της Ευρωομάδας των Πρασίνων Ska Keller, την Martin Schirdewan και την πρόεδρο της Ευρωομάδας των «Σοσιαλιστών», Iratxe Garcia Perez) και φυσικά με τους ομοίους του της Die Linke Susanne Hennig-Wellsow και Janine Wissler.

Το PES που αυτοπαρουσιάζεται ως «Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, που συγκεντρώνει τα Σοσιαλιστικά, Σοσιαλδημοκρατικά, Εργατικά και Δημοκρατικά Κόμματα» εμφανίστηκε στις ευρωεκλογές του 2019 σαν «ευκαιρία για αλλαγή της Ευρώπης» με αιχμή τη «μάχη ενάντια στην «παγκοσμιοποίηση» (;;) και κλιματική αλλαγή, ψηφιακή επανάσταση, αυξανόμενες ανισότητες, μετανάστευση, γεωργικός μετασχηματισμός και απειλές για την ασφάλεια ως «νέες προκλήσεις της κοινωνίας μας» και σε μια στιγμή που «πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ανασφαλείς».

Το σημερινό status quo –λέει, «δεν αποτελεί λύση για την αντιμετώπιση των νέων προκλήσεων και οι εθνικιστικές αυταπάτες είναι επικίνδυνες», έτσι –«για να ανακτήσουμε τον έλεγχο του μέλλοντός μας, απαιτείται ριζική αλλαγή» και «η Ευρώπη χρειάζεται μια βαθιά αναθεώρηση των πολιτικών της για να προστατεύσει πραγματικά και να προωθήσει το ευ ζειν για όλους» (sic!!).
Πρέπει να εγγυηθεί την ευημερία των πολιτών της και την κοινωνικο-οικολογική πρόοδο, πρέπει να προχωρήσει σε ένα νέο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης που δημιουργεί ευημερία για τους πολλούς και σέβεται τα όρια του πλανήτη μας.
Θέλουμε να επανασυνδέσουμε την ενότητα της Ευρώπης, σεβόμενοι παράλληλα την πολυμορφία μας που είναι ο πλούτος μας.
Ως σοσιαλιστές και δημοκράτες, θέλουμε να προτείνουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Ευρώπη…

Το πολιτικό φλερτ, του Τσίπρα με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές δεν υλοποιείται χωρίς εμπόδια, λόγω και του ΚινΑλ που ως αναπόσπαστο κομμάτι του οπορτουνιστικού πόλου προσπαθεί να εμποδίσει να τον δεχθούν ως ισότιμο συνομιλητή.
Αυτό κατέστη σαφές κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Ισπανού Πρωθυπουργού (σοσιαλιστή) Πέδρο Σάντσεθ, ο οποίος δεν συναντήθηκε με τον Αλ. Τσίπρα, αλλά μόνο με την Φώφη Γεννηματά.

Στο μεταξύ με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις ασχολήθηκε το Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ -στην ατζέντα η προετοιμασία της Εθνική Συνδιάσκεψης (2-4 Ιουλίου).
Στην ημερήσια διάταξη ζητήματα κατάλληλα για αξιοποίηση στις γνωστές κοκορομαχίες με τη ΝΔ και προσωπικά το Μητσοτάκη (πχ. το θέμα της αύξησης της εγκληματικότητας, που κατά την Κουμουνδούρου «εξελίσσεται σε μεγάλο αγκάθι» για την κυβέρνηση, με βάση και τη δημοσκόπηση της Alco που έδειξε ότι το ένας στους δύο πολίτες «αισθάνεται λιγότερη ασφάλεια συγκριτικά με τρία χρόνια πριν»).
Τέλος έρχονται ψευδεπίγραφα στην επιφάνεια τα «εθνικά θέματα» -βλ. Prespa Forum 1-2 Ιουλίου και το (στη σκιά της Συνοδού Κορυφής) σχέδιο συμπερασμάτων που διέρρευσε ήδη στον Τύπο και απ’ ό,τι φαίνεται ανάβει το πράσινο φως για την έναρξη διαβουλεύσεων με την Τουρκία για την αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης.
Και όλ’ αυτά να γίνονται ακόμη πιο κρίσιμα με τον Συριζα σε ρόλο σχοινοβάτη, αφού πρόσφατα οι σύμμαχοί του Γερμανοί Σοσιαλιστές (SPD) καταψήφισαν πρόταση της Die Linke και των Πρασίνων για ανάκληση της άδειας εξαγωγής υποβρυχίων στην Τουρκία.

ΣΥΡΙΖΑ: όπου ακούς πολλά κεράσια... κράτα μικρό καλάθι!

«Το εργασιακό νομοσχέδιο του Χατζηδάκη μαθηματικά θα ψηφιστεί όσο μαζική και αν είναι η απεργία». Ποιος τα λέει αυτά;
Ούτε ο Κ. Χατζηδάκης, ούτε ο Αδ. Γεωργιάδης, ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Αυτός που δηλώνει σίγουρος ότι η κυβέρνηση θα τα ...καταφέρει να περάσει το νομοσχέδιο - έκτρωμα είναι ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης!
Και όπως εξηγεί στο Twitter, οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλη λύση: «Πρέπει να στηρίξουν τις πολιτικές δυνάμεις που όχι μόνο θα αντιπαλέψουν, αλλά και που μπορούν να αλλάξουν αυτούς τους αντεργατικούς νόμους ως κυβερνητική πλειοψηφία»!

Αυτό το σαμποτάρισμα στην απεργία λίγα 24ωρα πριν από την πραγματοποίησή της από τον ΣΥΡΙΖΑ... έχει να κάνει με την πάγια ταχτική του απαξίωσης των εργατικών αγώνων αβαντάροντας πρακτικά την απεργοσπασία...
Είναι ευθεία ομολογία ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η αντίθεση στο νομοσχέδιο συμπυκνώνεται στη διεκδίκηση της κυβερνητικής καρέκλας, στην εξαπάτηση δηλαδή για ακόμα μια φορά των εργαζομένων για να ψηφίζει ξανά «με ένα νόμο κι ένα άρθρο» νέα μνημόνια και αντεργατικά μέτρα.
Οσο για την εργοδοσία; Αυτή κι αν τρίβει τα χέρια της που έχει δυο παίκτες ισάξιους: Ο ένας να νομοθετεί κι ο άλλος να νουθετεί τους εργαζόμενους να μην πιστεύουν στη δύναμή τους και στην πάλη τους αλλά μόνο σε «καλούς διαχειριστές»... Σε κάτι τέτοιους και στα αφεντικά έχουν την ευκαιρία να απαντήσουν οι εργαζόμενοι αύριο Πέμπτη στην απεργία, διαλύοντας κάθε προσδοκία ότι τους έχουν στο χέρι...

Έσκασε μύτη και το «ανέκδοτο»...

Δεν ξέρουμε αν το «έπος» Κυρίτση σχετικά με το τι γυρεύει «η αλεπού στο παζάρι» των λαϊκών κινητοποιήσεων έπεισε τους πλέον δύσπιστους από την αστική τάξη, πάντως η «Αυγή» επανήλθε χτες με... διευκρινιστικό άρθρο του Κ. Πουλακίδα, για να ξεκαθαρίσει πως κι αυτά ακόμα τα ανέκδοτα περί «ξηλώματος» των αντιλαϊκών νόμων από μια μελλοντική κυβέρνησή του εντάσσονται στην κατηγορία... λέμε και καμιά ιστορία, να εγκλωβίζουμε και κανέναν άνθρωπο.
Κι έτσι ο αρθρογράφος έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως αν υπάρχει και κανείς που να πιστεύει πως «κάποια στιγμή θα φύγουν (ή θα τους διώξουν), θα έρθει ο επόμενος και θα τα πάρει πίσω επιστρέφοντάς μας στο 2019 (...) Δυστυχώς, δεν είναι έτσι. Ο αντεργατικός νόμος, η πανεπιστημιακή αστυνομία, η εκχώρηση του ΕΣΥ στους ιδιώτες (...) δημιουργούν νέα δεδομένα. Αρνητικά δεδομένα.
Η επόμενη κυβέρνηση θα πατήσει σε λασπωμένο έδαφος (σσ. η πάλαι ποτέ «καμένη γη» του ΠΑΣΟΚ θυμάστε;). Και μάλιστα όσο περισσότερο διατηρούνται τα αρνητικά δεδομένα τόσο περισσότερο καθίσταται δύσκολο να ανατραπούν και να βγει η χώρα από τον βούρκο που την έριξε ο Μητσοτάκης. Άλλωστε ο ίδιος ο Μητσοτάκης φροντίζει να κάνει τις νεοφιλελέδικες μεταρρυθμίσεις του κάτι σαν μνημονιακή υποχρέωση της χώρας, καθώς συνδέει τη χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάπτυξης με τη διατήρηση και την πρόοδό τους».
Τι να κάνουν οι άνθρωποι; Με δεμένα τα χέρια θα πέσουν ξανά στο βούρκο του συστήματος, θα «αμαρτήσουν για το παιδί τους» για να «υπερβούν» και τα νέα μνημόνια εφαρμόζοντάς τα...

Με πληροφορίες από τη στήλη «Από Μέρα σε Μέρα» του σημερινού Ριζοσπάστη

Αυτοί στον κόσμο τους, εμείς στον δικό μας 

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ κι οι αδύναμοι κρίκοι της κυβέρνησης

(ειδήσεις στην «καρφίτσα» από τα αστικά ΜΜΕ)
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει με σφοδρότητα την επίθεση στην κυβέρνηση για τον πόλεμο των μαφιόζικων συμμοριών.
Προεκλογικά –λέει ο Αλέξης, ο πρωθυπουργός είχε κάνει «σημαία» του την πάταξη της ανομίας. Τώρα αντί για «νόμο και τάξη», βλέπουμε έξαρση της εγκληματικότητας.
Το γεγονός ερμηνεύεται ως μεγάλη κυβερνητική αποτυχία σε ένα θέμα που το κοινό της Νέας Δημοκρατίας αξιολογεί πολύ ψηλά.
Η Κουμουνδούρου εκτιμά ότι η έξαρση της εγκληματικότητας συνιστά μείζον κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα.

— Για όσους δεν το γνωρίζουν το παγκοσμίου φήμης παιχνίδι «ο πιο Αδύναμος Κρίκος», που ξεκίνησε την πορεία του από το BBC, έχει μεταδοθεί σε περισσότερες από 54 χώρες σε όλο τον κόσμο και το φερε ο Σκάι, μήπως τσιμπήσει τηλεθέαση.
Πρόκειται για παιχνίδι «γνώσεων και στρατηγικής», όπου οι παίκτες καλούνται να απαντήσουν σε ερωτήσεις χωρίς να σπάσουν την «αλυσίδα» υπό την πίεση του χρόνου αλλά και του συντονιστή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί αυτή τη στιγμή τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη «αδύναμο κρίκο» της κυβέρνησης –χωρίς να ζητάει παραίτησή του εκτιμώντας ότι κάτι μπορεί να βγει κι από κει, έτσι το δίπολο αστυνομοκρατία-εγκληματικότητα κατέχει κεντρική θέση στον «αντιπολιτευτικό» του λόγο
Από κοντά σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ο Πάνος Σκουρλέτης επισήμανε: «Η αστυνομία δεν είναι για να κυνηγάει τη νεολαία στις πλατείες, δεν είναι για να πουλάει “τσαμπουκά” στους εργαζόμενους όταν διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Η αστυνομία είναι για να δημιουργεί το αίσθημα της ασφάλειας στους πολίτες, κατά αυτών που απειλούν τη ζωή μας»
Στο μεταξύ ο Νάσος Ηλιόπουλος μέσω faceBook ανέβηκε «στα κεραμίδια» δηλώνοντας:
«Τη στιγμή που το οργανωμένο έγκλημα πραγματικά “αλωνίζει” στη χώρα –μέσα σε δύο μέρες είχαμε δύο μαφιόζικου τύπου δολοφονίες-προτεραιότητα της κυβέρνησης φαίνεται ότι είναι η καταστολή και η αστυνομία στα πανεπιστήμια. Στην ίδια λογική, η ΝΔ έχει δημιουργήσει τρία σώματα ειδικών φρουρών –ανθρώπων που δεν έχουν περάσει από αστυνομικές σχολές και δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση για να αντιμετωπίσουν το οργανωμένο έγκλημα»

Έτσι, αφού τις προηγούμενες μέρες στήθηκε ένα «παιχνίδι» διαρροών και διαψεύσεων, για την προκήρυξη 400 θέσεων για τις λεγόμενες «ομάδες προστασίας» των πανεπιστημίων (ΟΠΠΙ), τα «ΝΕΑ» καθησύχαζαν ότι αυτές θα εμφανιστούν στα Ιδρύματα «πολύ μετά τον Σεπτέμβρη», για λόγους που επίσημα διατυπώνονται ως «διεκπεραιωτικοί», αλλά στην ουσία πρόκειται για κυβερνητική επιλογή για να μη γίνουν τα ΑΕΙ εστία περιττών εντάσεων.
Με αφορμή το δημοσίευμα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «για να χαϊδέψετε το συντηρητικό σας ακροατήριο, ορίζετε και ψηφίζετε νόμους, τους οποίους όμως δεν μπορείτε να εφαρμόσετε», ενώ φίλα προσκείμενα μέσα ενημέρωσης εγκαλούσαν την κυβέρνηση για ανακολουθία και παλινωδίες!
Στο ίδιο πνεύμα, το ΜέΡΑ25 και το ΠΑΣΟΚ έκαναν λόγο για «ψηφοθηρικούς» και «ανεφάρμοστους» νόμους, επαναφέροντας ουσιαστικά την «κριτική» που είχαν κάνει κατά την ψήφιση του νόμου, όπου δεν διαφωνούσαν στην ουσία με την πανεπιστημιακή αστυνομία, αλλά με το πού θα υπάγεται και με τον τρόπο υλοποίησής της.
Στα παρασκήνια το αστικό κράτος εξοπλίζεται τεχνολογικά, επιστρατεύοντας ακόμη και ηχητικό κανόνι για καταστολή διαδηλώσεων με «μη θανατηφόρα όπλα», όπως οι πλαστικές σφαίρες και οι χειροβομβίδες κρότου – λάμψης (που έτσι κι αλλιώς, αποτελεί μέρος του δόγματος κατά του εχθρού-λαού στην ΕΕ και σε άλλα αστικά κράτη).

ΣΥΡΙΖΑ-Τσίπρας: ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο από το "Ταμείο Ανάκαμψης"

Μια ακόμη σαπουνόφουσκα, αλλά και σημείο γραφής του Συριζα-«Προοδευτική Συμμαχία» προβάλλεται κατά κόρον τις τελευταίες μέρες από τα αστικά ΜΜΕ, τα οικονομικά sites (Capital κλπ) τα ειδησεογραφικά (προεξέχοντος του ΑΠΕ-ΜΠΕ) και τα ΜΚΔ ως «σκληρή» δήθεν «κριτική στο σχέδιο της κυβέρνησης για την αξιοποίηση των πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης», κάνοντας παράλληλα λόγο για το αντίστοιχο της ΝΔ που είναι «"βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας", "από εκεί όπου αποσύρθηκαν, χρόνια τώρα, οι παλιές και αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες συνταγές"» και άλλα «ωραία».
Έτσι παρουσιάζουν σαν παγκόσμια πρωτοτυπία ένα ακόμη τάξιμο ζεστού χρήματος στο κεφάλαιο, του πολυμήχανου Αλέξη (αυτή τη φορά από το «Ταμείο Ανάκαμψης») με παράλληλα τις συνήθεις κάλπικες υποσχέσεις στο λαό –να γλύψει δηλ. κανα κοκαλάκι, για την παραπέρα ενσωμάτωσή του

Όλα αυτά κάτω από το μανδύα μιας «εναλλακτικής» -ως συνήθως, τάχα στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ για την αξιοποίηση των πόρων του «Ταμείου Ανάκαμψης» από τους επιχειρηματικούς ομίλους, κοτσάροντας τα χρεοκοπημένα συνθήματα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» και της «ανάπτυξης για όλους», μέσω ενός «σχεδίου» με την ονομασία «Ελλάδα +» με το το οποίο επιχειρεί να απαντήσει στις ανάγκες και στις ιεραρχήσεις του κεφαλαίου για στήριξη της «πράσινης ανάπτυξης» και της «ψηφιακής μετάβασης», με ...ολίγη «κοινωνική συνοχή» (βλ. ενσωμάτωση του λαού).

Αυτό το τελευταίο, η υποταγή στους στόχους του κεφαλαίου δηλαδή, ήταν και το «ατού» της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, που φρόντισε να διαφημίσει ο Τσίπρας τάζοντας χρήμα με τη «σέσουλα» στο κεφάλαιο και στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα την ξαναζεσταμένη σούπα του καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο!, ενώ «απέναντι στις "ιδεοληψίες" της (κυβέρνησης) ΝΔ», αντιπαρέθεσε την συζήτηση που διεξάγεται διεθνώς «γύρω από τον τρόπο με τον οποίο θα χτίσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο... γύρω από αρχές και αξίες που έχουν στο επίκεντρο πρώτα και κύρια τον άνθρωπο και τις ανάγκες του».

Πέρα από την μπουρδολογία του περιεχόμενου
οι αναρτήσεις του «πολυμήχανου» Τσίπρα στο tweeter
έχουν …πράσινο χρώμα (τρέμε Φώφη!)

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνει πέντε άξονες παρεμβάσεων.

• Διόλου τυχαία, στην κορυφή ως πρώτος άξονας φιγουράρει η «πράσινη μετάβαση», δηλαδή οι «πράσινες» μπίζνες από αυτούς που καταστρέφουν το περιβάλλον, στο όνομα της προστασίας του.
  Ως καμουφλάζ στην κραυγαλέα στήριξη των αρπακτικών των ΑΠΕ, προέβαλε τις αυταπάτες για την παραγωγή ενέργειας από τα ίδια τα νοικοκυριά και για συμμετοχικές επενδύσεις από τις ενεργειακές κοινότητες.
• Ο δεύτερος άξονας του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ είναι «ο Μετασχηματισμός του παραγωγικού μοντέλου», όπου ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται την σύνδεση της «πράσινης» και «ψηφιακής μετάβασης» με την ελληνική παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών, μαζί με κάλπικες υποσχέσεις για αποκατάσταση και κατοχύρωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, αύξηση του κατώτατου μισθού, μείωση ανισοτήτων κ.λπ.
• Ο τρίτος άξονας είναι ο «Ψηφιακός Μετασχηματισμός» για την αξιοποίηση από τους επιχειρηματικούς ομίλους των ευκαιριών για καινοτομία και ανάπτυξη, συνοδευόμενα από υποσχέσεις για αντιμετώπιση του ψηφιακού αποκλεισμού προκειμένου να δημιουργηθούν νέα πεδία κερδοφορίας,
• Ο τέταρτος άξονας είναι η «Κοινωνική Συνοχή», ώστε αφενός να εξασφαλίζονται συνθήκες σιωπητηρίου μέσα από ορισμένα ψίχουλα ανακύκλωσης της φτώχειας και αφετέρου να δημιουργούνται νέες αγορές για τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στους τομείς της πρόνοιας, της υγείας, κ.λπ.
• Ο πέμπτος άξονας είναι «η Ανάπτυξη των Περιφερειών, των Πόλεων και της Υπαίθρου» που «δίνει βαρύτητα στην τοπική και περιφερειακή διάσταση της αναπτυξιακής στρατηγικής», προκειμένου να διαχέεται σε τοπικό επίπεδο αυτή η πολιτική. Σκληρή κριτική στο σχέδιο της κυβέρνησης για την αξιοποίηση των πόρων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης άσκησε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Αλέξης Τσίπρας, κάνοντας λόγο για σχέδιο που είναι "βγαλμένο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας", "από εκεί όπου αποσύρθηκαν, χρόνια τώρα, οι παλιές και αποτυχημένες νεοφιλελεύθερες συνταγές".

Και αυτά ονοματίζοντας το Ταμείο Ανάκαμψης ως «πολύτιμο εργαλείο για ένα πραγματικό restart», μιλώντας παράλληλα για την «επάρατη Δεξιά» που «έχει το βλέμμα στραμμένο όχι στις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, αλλά στις εμμονές μιας μικρής επιχειρηματικής ελίτ... με το μυαλό στις ένδοξες μέρες της Δεξιάς του πελατειακού κράτους… που έκανε γιουρούσι στο δημόσιο χρήμα και μας οδήγησε στη χρεοκοπία» (κλπ.κλπ).
Επανέφερε πάλι την «αγωνιστική» στάση του Συριζα των τελευταίων ημερών, ενάντια στο «κυβερνητικό σχέδιο που συγκροτείται γύρω από "τέσσερις θεμελιακές σκέψεις", "την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με μείωση μισθών και αύξηση του χρόνου εργασίας", "τις ιδιωτικοποιήσεις στις υποδομές, την ενέργεια, στο ασφαλιστικό σύστημα, στις υπηρεσίες υγείας και εκπαίδευσης"» κά.
Επισημαίνοντας –για όσους δεν κατάλαβαν που το πάει ότι «όλα τα παραπάνω είναι ακριβώς αυτά που απέρριψε και χαρακτήρισε ως απόλυτη αποτυχία, ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπάιντεν στην ιστορική του ομιλία στο Κογκρέσο, πριν από λίγες ημέρες» , τονίζοντας πως είναι καιρός "να γυρίσουμε σελίδα".

Η κριτική στην ΕΕ, αναφέρεται στο ότι «προχώρησε μεν σε σημαντικές αλλαγές για τα συντηρητικά της δεδομένα, με την αμοιβαιοποίηση χρέους και το Ταμείο Ανάκαμψης», ωστόσο, «συνεχίζει να έχει τα αντανακλαστικά ενός δυσκίνητου, γερασμένου οργανισμού που τον ξεπερνούν οι συγκυρίες, τη στιγμή που θα μπορούσε να παίξει ένα πραγματικά προωθητικό ρόλο στη νέα κατάσταση».

Ειδικότερα, στους στόχους του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, συμπεριέλαβε «αύξηση του ΑΕΠ με τη συμμετοχή του συνόλου της κοινωνίας», τον «μετασχηματισμό του παραγωγικού μοντέλου στην κατεύθυνση της οικονομίας της γνώσης και της αυξημένης προστιθέμενης αξίας προϊόντων και υπηρεσιών» (και όχι του ανταγωνισμού στη βάση της μείωσης των μισθών), τη «στήριξη και ανανέωση των επιχειρήσεων και ιδίως της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας σε όλο το παραγωγικό και τεχνολογικό φάσμα», (σσ. προφανώς όπως ακριβώς τότε που ήταν στην κυβέρνηση) την «προστασία της εργασίας με σεβασμό στα εργασιακά δικαιώματα και την αύξηση των μισθών» (σσ. πρώτος διδάξας –ως κυβέρνηση στην ελαστικοποίηση, κατάργηση ΣΣΕ κλπ), τη «τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα σε δίκτυα, υποδομές και υπηρεσίες βασικών αγαθών» (διατήρηση; μα υπάρχει σήμερα κάτι δημνόσιο; -απορία ψάλτου …βηξ), την «ενίσχυση του ενιαίου και καθολικού κοινωνικού κράτους» (εδώ γελάνε) και φυσικά τα ανέξοδα «δικαιότερη φορολογία», «μείωση φοροδιαφυγής» κλπ. «που θα ελαφρύνουν τις χαμηλότερες και μεσαίες εισοδηματικές ομάδες» και με κερασάκι «συνολικό οικολογικό μετασχηματισμό της οικονομίας, ανάσχεση της κλιματικής κρίσης και την ενεργειακή δημοκρατία, με κοινωνική συμμετοχή στην παραγωγή ενέργειας".

Ξεκινώντας από τη «Δίκαιη, Πράσινη Μετάβαση», ο Αλ. Τσίπρας τόνισε πως «ο δικός μας δρόμος εδράζεται στην έννοια της αυτοπαραγωγής και αυτοκατανάλωσης» δηλ. «την παραγωγή και κατανάλωση ενέργειας από τα ίδια τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις», καθώς και την «αποκέντρωση της παραγωγής, στις συμμετοχικές επενδύσεις και στη διαχείριση παραγωγής ενέργειας μέσω των ενεργειακών κοινοτήτων» (;;) με το 50% των αδειών ΑΠΕ να κατανέμεται δεσμευτικά σε ενεργειακές κοινότητες, νοικοκυριά, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και αγρότες, σε αντίθεση με το κυβερνητικό σχέδιο.

Σχετικά με τον λεγόμενο «Ψηφιακό Μετασχηματισμό» (τρίτος άξονας) μπουρδολογία και απάτη μαζί, μιλώντας για «προώθηση και υλοποίηση μιας συνολικής εθνικής ψηφιακής στρατηγικής» (όταν τα πάντα είναι εκχωρημένα –διαχρονικά στο ιδιωτικό μεγάλο κεφάλαιο) και για μια ακόμη φορά για «ψηφιακό μετασχηματισμό της Δημόσιας Διοίκησης και των κρατικών δομών»

Ως τέταρτο άξονα, ο Τσίπρας παρουσίασε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ «για την Κοινωνική Συνοχή & Ανθεκτικότητα», με «συμμετοχή της ελληνική οικονομίας σε μια διαδικασία επαναφοράς και προσανατολισμού προς ένα πιο βιώσιμο και δίκαιο μοντέλο ανάπτυξης», με (χρειαζόμαστε είπε) «σχέδιο μείωσης των ανισοτήτων και ενίσχυσης των δαπανών για την υγεία και το κράτος πρόνοιας, για την εκπαίδευση και τον πολιτισμό» …νέο ΕΣΥ, αξιοπρεπή διαβίωση, δικαίωμα στη στέγη, η «εμβληματική», όπως είπε, «μεταρρύθμιση για τη θέσπιση κοινωνικού μισθού», …μέχρι και «εκπόνηση εθνικής πολιτιστικής πολιτικής».

Τέλος, όσον αφορά τον πέμπτο άξονα για την «Ανάπτυξη των Περιφερειών, των Πόλεων και της Υπαίθρου», σημείωσε (κάνοντας γαργάρα ότι η τοπική αποτελεί –με ευθύνη και της κυβέρνησης Συριζα, μακρύ χέρι της κεντρικής εξουσίας του αστικού κράτους) πως το σχέδιο "Σχέδιο ΕΛΛΑΔΑ +" δίνει «ιδιαίτερη βαρύτητα στην τοπική και περιφερειακή διάσταση της αναπτυξιακής στρατηγικής, στην αναζωογόνηση των τοπικών κοινοτήτων και στη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών, μέσω της αυτοδιοίκησης, για τον σχεδιασμό και την αξιοποίηση των αναπτυξιακών πόρων»
Δεν ξέχασε –στο ίδιο μήκος κύματος και τους αγρότες … «στην ίδια κατεύθυνση ορίζουμε και μια νέα στρατηγική για τον τομέα της Αγροτικής Ανάπτυξης, που αποτελεί βασικό πυλώνα της αναπτυξιακής διαδικασίας της υπαίθρου. Με στόχο τη δημογραφική ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού και την άρση των ανισοτήτων λόγω γεωγραφικής ιδιαιτερότητας, όπως η νησιωτικότητα ή η ορεινότητα περιοχών της πατρίδας μας»... όλα τα χει ο μπαξές

Κλείνοντας την ομιλία του –όπως πάντα στα πλαίσια της κοινωνικής συναίνεσης του όλοι_μαζί_μπορούμε, υπογράμμισε πως «σε αυτό το Σχέδιο που αφορά το 99% της ελληνικής κοινωνίας, δεν χωράνε αποκλεισμοί», τονίζοντας την ανάγκη της συμβολής όλων, «του κόσμου της αγοράς, της υγιούς επιχειρηματικότητας, της επιστημονικής κοινότητας, των φορέων της αυτοδιοίκησης».

Κάνοντας την σύγκρισή ανάμεσα στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ (πάει ο «διαβολικά καλός» Τραμπ, τώρα Μπάιντεν και πάσης Ελλάδος) ανέφερε:
«Η ΕΕ έχει 120 εκατ. περισσότερους κατοίκους από τις ΗΠΑ αλλά οι δαπάνες που ανακοίνωσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήταν 5,5 τρισ. και η ΕΕ μόλις 750 δισ. Τα μεγέθη είναι συντριπτικά. Παρότι τα χαιρετίζουμε γιατί είναι μέτρα έξω από την μέχρι τώρα νοοτροπία της ΕΕ, είναι ακόμη πολύ πίσω».

Ο πρώην υπουργός Οικονομικών και συντονιστής Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Ευκλείδης Τσακαλώτος, σημείωσε ότι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στην πρόταση της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ για την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης.
Είπε ότι η πρόταση της κυβέρνηση προβλέπει την ενίσχυση της ανάπτυξης και θεωρεί ότι τα οφέλη θα διαχυθούν και προς τα κάτω, ενώ «για εμάς το επίπεδο των μισθών και το κοινωνικό κράτος είναι στον πυρήνα της πολιτικής μας» (σω…ω…ω..πα!) συμπληρώνοντας ότι «σύμφωνα με την πρόταση της κυβέρνησης το πακέτο θα πάει σε μερικές μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ η δική μας είναι στοχευμένη να πάει σε πολλούς».
Σημείωσε ακόμη ότι το επιτελικό κράτος θα έχει άγνοια των αναγκών αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής αν δεν ενεργοποιήσει την αυτοδιοίκηση και τα κινήματα και σημείωσε ότι «ακόμη και η ΕΕ έχει ξεφύγει και έχει απομακρυνθεί από την θέση ότι η αγορά θα λύσει από μόνη της την κλιματική αλλαγή και τον ψηφιακό μετασχηματισμό».

Ο Γιώργος Σταθάκης, υπεύθυνος προγραμματικών θέσεων ΣΥΡΙΖΑ –ξεπερνώντας τον εαυτό του, ανέφερε: «Υπάρχει ένα μείζον πρόβλημα, η Ελλάδα έχει αναπτυξιακή υστέρηση, μιας και η πρόσκαιρη ανάπτυξη μέχρι το 2000 έσκασε σαν φούσκα. Υπάρχει αναπτυξιακό έλλειμμα: έχουμε κλειστή οικονομία, έχουμε λιγότερο μέσο όρο επενδύσεων και έχουμε απαράδεκτη υψηλή ανεργία καθώς και μισθούς που πέρασαν μία μεγάλη πτώση. Το Ταμείο Ανάκαμψης πρέπει να ενσωματώσει τον αναπτυξιακό μετασχηματισμό. Η ελληνική οικονομία θα αλλάξει παντού. Το ζητούμενο είναι η πράσινη μετάβαση να συμβατή με τις δυνατότητες της οικονομίας να αναπτυχθεί. Πρέπει να κάνουμε τρία βασικά πράγματα: το πρώτο να αποκαταστήσουμε ισχυρές δημόσιες πολιτικές, το δεύτερο είναι η χρηματοδότηση που πρέπει να εγκαταλείψει τον οριζόντιο χαρακτήρα και το τρίτο είναι να επιλύσεις τους αδιανόητους αναχρονισμούς που κληρονομήσαμε από το παρελθόν».
Ακολούθως –ανερυθρίαστα και εφαρμόζοντας το η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, εξήγησε: «Ενώ έχουμε την πιο ελαστική αγορά εργασίας στην Ευρώπη η κυβέρνηση λέει ότι χρειάζεται περαιτέρω ελαστικοποίηση. Ενώ έχουμε μικρομεσαίες επιχειρήσεις που επιβίωσαν της πιο σκληρής οικονομικής κρίσης την περασμένη δεκαετία η κυβέρνηση αναδεικνύει ως πρόβλημα ότι πρέπει να μειώσουμε τον αριθμό τους. Στην φορολογία μιλάει για μείωση, όταν η παγκόσμια συζήτηση είναι για αύξηση των φορολογικών συντελεστών. Επίσης μιλάει για ΣΔΙΤ και ιδιωτικοποιήσεις στην χώρα που τα τελευταία 30 χρόνια έγιναν τα περισσότερα. Εμείς λέμε ότι η ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας οδήγησε στην καθήλωση των μισθών ακόμη και σε περίοδο ανάπτυξης και ότι η μείωση της φορολογίας οδηγεί σε μείωση περιορισμό του κοινωνικού κράτους. Πρέπει να γυρίσουμε σελίδα».

Και οι «οικολόγοι»…

Η Θεοδότα Νάντσου, επικεφαλής Πολιτικής WWF Ελλάς σημείωσε ότι "θέλουμε να βλέπουμε την κρίση της πανδημίας σαν ευκαιρία. Έδειξε την σύνδεση μεταξύ περιβάλλοντος και ανθρώπινης υγείας. Αυτό το μήνυμα το πήραν και οι ηγεσίες των χωρών όπως φάνηκε και από τα μέτρα που έλαβαν αλλά και από το ότι οι οικονομικές ενισχύσεις της ΕΕ. Το 37% των πόρων θα αφορά πράσινη και ψηφιακή μετάβαση. Αλλά και οι υπόλοιπες επενδύσεις δεν πρέπει να βλάπτουν το περιβάλλον. Επιπλέον τα μέτρα θα πρέπει να έχουν πολλαπλασιαστικό όφελος".
Σημείωσε ότι επόμενη μεγάλη πρόκληση είναι τα έργα για την βιοποικιλότητα και πρόσθεσε ότι η Ελλάδα μπορεί να ωριμάσει έργα πολύ γρήγορα και δεν πρέπει να φοβάται τον διάλογο και την διαβούλευση.

Η Νατάσσα Ρωμανού ερευνήτρια κλιματικής αλλαγής στη NASA εστίασε στην πράσινη μετάβαση, λέγοντας: "Η κλιματική αλλαγή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο κόσμος, μεγαλύτερη και από την Covid. Η Ευρώπη και η Μεσόγειος αντιμετωπίζουν τις συνέπειες με τον πιο έντονο τρόπο. Δεν μπορεί να σχεδιάζει μία κυβέρνηση έργα δίχως να λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες στο περιβάλλον από την κλιματική αλλαγή".
Αναφέρθηκε στο σχέδιο Μπάιντεν λέγοντας ότι "είναι επηρεασμένο από την Αριστερά και τα κινήματα στην Αμερική και την Ευρώπη. Ουσιαστικά διπλασίασε τους στόχους που είχε βάλλει το σχέδιο Ομπάμα για τη μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου και αύξησε σημαντικά τα κονδύλια για τις υποδομές. Θέλει να βάλει την Αμερική στην ηγεσία της πράσινης μετάβασης γενικώς και θα ήταν σημαντικό αν μπορούσε να συμπεριλάβει και ευρωπαϊκές δυνάμεις".

"Σάπια" & μπανανόφλουδες

«Η μάχη για το ζήτημα της οργάνωσης της εργασίας αποτελεί κεντρική μάχη για το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας και την επόμενη μέρα μετά την πανδημία.
Η ΝΔ γυρνάει τη χώρα σε πολιτικές ...που αποδείχθηκαν κοινωνικά άδικες και οικονομικά αναποτελεσματικές».

Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο Αλ. Τσίπρας για το αντεργατικό έκτρωμα που φέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, στο πολιτικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ την Τετάρτη.
Με παράλληλα «αστειάκια», χωρατά και λεονταρισμούς Tweet & Re-Tweet …Ο αυταρχισμός της ΝΔ μετατρέπει την υγειονομική κρίση σε κρίση δημοκρατίας. Έλα Νάσο, σου έχω κι άλλο… Μη σε σοκάρει. Πριν 40 μέρες κρατικό όχημα τραυμάτισε και εγκατέλειψε το θύμα στο #τροχαιοβουλη -από το πρώτο λεπτό μέχρι σήμερα δεν έχει τηρηθεί καμία νόμιμη διαδικασία - Μην πεις ότι το άκουσες από εμένα κλπ.

Σχετικά με τη χτεσινή συνέντευξη Μητσοτάκη, στον «Alpha», που ήρθε απλά να επιβεβαιώσει περίτρανα ότι η λογική πως με εμβόλια, self tests και ...αυτοσυγκράτηση, τελειώνει η πανδημία, είναι όχι μόνο παραπλανητική αλλά ακόμα χειρότερα επικίνδυνη, το Τσιπρέικο δεν είδε-δεν άκουσε τίποτε… (βλ. ανακοίνωση  Γ.Τ του ΣΥΡΙΖΑ)
«Ο κ. Μητσοτάκης εκτός από αναποτελεσματικός έχει γίνει και κουραστικός. Επαναλαμβάνει τον εαυτό του καθημερινά σε πανελλήνια μετάδοση» …
«Υιοθέτησε επίσης όσα μέχρι χθες απέρριπτε, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε άνοιγμα της εστίασης ως μέσο αποσυμφόρησης των πλατειών» και φυσικά το παρελκυστικό σήριαλ –καραμέλα  με την επιτροπή λοιμωξιολόγων, (τι φοβάται και επιμένει να αρνείται να δώσει τα πρακτικά στη δημοσιότητα;)

Και όπως πάντα «στο κλαρί» με μια παράγραφο «στοχευμένα κυρίως για τους για μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους» (θράσος Μητσοτάκη πως θέλει να μειώσει τις ανισότητες, την ώρα που το μόνο που μειώνει είναι τα δικαιώματα των εργαζομένων)…

Ακόμα κι αν κανείς προσπεράσει το «ρεσιτάλ ερμηνείας» του ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθεια να κρύψει τη «χερούκλα» που έβαλε ως κυβέρνηση στις αντεργατικές ανατροπές, μεταξύ άλλων, με τη διατήρηση και γενίκευση της ευελιξίας και τα εμπόδια στη δράση των σωματείων, δεν έχει παρά να αναρωτηθεί:
Αλήθεια, με τι κρίνεται η «οικονομική αποτελεσματικότητα» των πολιτικών που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις, χτες οι ίδιοι και σήμερα η ΝΔ;

Δεν είναι τα κέρδη του κεφαλαίου, η θωράκιση της «ανταγωνιστικότητας», που κλίνουν όλοι μαζί από το πρωί έως το βράδυ;
Αυτό δεν είναι και το κριτήριο για την «οργάνωση της εργασίας»; Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο δεν είναι που η μία πίσω από την άλλη οι κυβερνήσεις κάνουν σκυταλοδρομία, ενισχύοντας το πλαίσιο που έχουν στα χέρια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι για να την «οργανώνουν» κατά τα συμφέροντά τους;
Δεν μετριούνται όλα αυτά, βήμα το βήμα, με δεσμεύσεις και δείκτες, όπως π.χ. τα ευρωπαϊκά εξάμηνα της ΕΕ, οι «μεταμνημονιακές δεσμεύσεις» που οι ίδιοι άφησαν ως κληρονομιά, οι «οδηγίες χρήσης» του Ταμείου Ανάκαμψης σήμερα, που προβλέπουν συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις, μεταξύ άλλων και με νέες μεγάλες ανατροπές στα Εργασιακά;
Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια ότι η «οικονομική αποτελεσματικότητα» του κεφαλαίου μπορεί να πηγαίνει με την «κοινωνική δικαιοσύνη» και ότι υπάρχει κάποιο «αναπτυξιακό μοντέλο» που μπορεί να ικανοποιεί και τα συμφέροντα του κεφαλαίου και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.
Ο λαός έχει πείρα από τέτοιες μπανανόφλουδες. Κι αυτή είναι δύναμη στον αγώνα του για να μην περάσει το νέο έκτρωμα.

«Καίρια» τουριστικά ερωτήματα...

Πόσες μάσκες θα φοράμε; Τι απόσταση πρέπει να έχουν τα τραπεζάκια στα εστιατόρια;
Πότε θα βγάζουμε τις μάσκες για να φάμε; Πόσες μπουκιές πρέπει να τρώμε το λεπτό;
Πότε θα σταματήσουν τα sms;
Γύρω από τέτοια «καίρια» ερωτήματα περιστρέφεται η όλη συζήτηση τα τελευταία 24ωρα για τη διαχείριση της πανδημίας.
Ειδικά μετά τις κυβερνητικές ανακοινώσεις του «οδικού χάρτη», σύμφωνα με τον οποίο θα διανυθεί το «τελευταίο μίλι», κόπηκε μαχαίρι κάθε κουβέντα για την κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, για την αναγκαία ενίσχυση των νοσοκομείων, τα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς κ.ο.κ. Ιδού ποιο είναι το μήνυμα από την κυβέρνηση: «Εμείς ό,τι ήταν να κάνουμε, το κάναμε.
Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας με μόνα εργαλεία τα self tests και τα εμβόλια.
Τώρα προέχει ο Τουρισμός...».
Οσο περισσότερο δηλαδή σφίγγουν τα λουριά οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι μπροστά στο καλοκαίρι και το κυνήγι των κερδών τους, τόσο απογειώνεται και η «ατομική ευθύνη» ως «φάρμακο διά πάσαν νόσον»...
Τα «πρωτόκολλα» αυτά είναι που έφεραν σχεδόν 10.000 νεκρούς στη χώρα, και το πιο ανησυχητικό είναι ότι με βάση αυτά τα «πρωτόκολλα» προμηνύεται νέο εργοδοτικό ξεσάλωμα το επόμενο διάστημα, ειδικά στον κλάδο του Τουρισμού

Ψάρεμα σε θολά νερά αλλά
η ... χαρά για την υπεράσπιση του κεφαλαίου
δεν κρύβεται

Από τη μια, πασχίζει να εμφανιστεί ως ικανότερος διαχειριστής της αντιλαϊκής πολιτικής και, από την άλλη, να ψαρέψει σε θολά νερά, εμφανιζόμενος ως υπερασπιστής των συμφερόντων του λαού.

Η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ, σχετικά με τα μέτρα της κυβέρνησης για την πανδημία, περιορίζεται στο γεγονός ότι οι πολίτες στερούνται ένα ακόμα Πάσχα «εξαιτίας της ανικανότητας του κ. Μητσοτάκη», όπως δήλωσε χτες ο Αλ. Τσίπρας. Λες και το μοναδικό πρόβλημα για τον λαό είναι το πώς και πού θα γιορτάσει το Πάσχα και όχι το πώς θα προστατευτεί η ζωή του, πώς θα θωρακιστεί το δημόσιο σύστημα Υγείας, πώς θα προχωρήσει ο μαζικός εμβολιασμός, αλλά και πώς θα υλοποιηθούν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα μέσα μεταφοράς και τα σχολεία που ετοιμάζονται να ανοίξουν. Ζητήματα για τα οποία φέρει τεράστια ευθύνη και ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έχει βάλει το χεράκι του στη διάλυση των δημόσιων δομών Υγείας.

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο ζήτημα των Εργασιακών απασχόλησε αποκλειστικά τη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου την Τετάρτη. Δίνοντας το στίγμα της στάσης που δημόσια θα κρατήσει το κόμμα του, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε, μεταξύ άλλων, στο Πολιτικό Συμβούλιο:

«Εμείς είμαστε η παράταξη που μάχεται για τα συμφέροντα του κόσμου της εργασίας και της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας»!

Θα μπορούσε να είναι σύντομο ανέκδοτο αν δεν ήταν πρόκληση και κυνισμός ο ισχυρισμός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ότι το κόμμα του μάχεται για τα συμφέροντα εκείνων που ως κυβέρνηση πολέμησε, φορτώνοντας τους εργαζόμενους με μεγαλύτερη φτώχεια, με παραπέρα σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων, αποδυναμώνοντάς τους με το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και ταυτόχρονα σφίγγοντας τη θηλιά στον λαιμό τους όπως και στο λαιμό των επαγγελματιών, αυτοαπασχολουμένων κ.λπ., εντείνοντας τη φοροεπιδρομή και υλοποιώντας μια πολιτική που εκτίναξε τα χρέη τους.

«Η πρόταση που παρουσιάσαμε για την επανεκκίνηση της οικονομίας ανέδειξε ότι μπορεί να υπάρχει ένα στρατηγικό πλαίσιο συμμαχίας ανάμεσα στην προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και των θέσεων εργασίας και της στήριξης των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων».

Το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για επανεκκίνηση της οικονομίας είναι με τα ίδια υλικά της διακυβέρνησής του, έχει δεσμευτεί για ποικιλόμορφη στήριξη στους επιχειρηματικούς ομίλους που θα μετακυληθεί στις πλάτες του λαού. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει μια τέτοια συμμαχία δεν είναι παρά για να την υποτάξει και να την ενσωματώσει στα συμφέροντα του κεφαλαίου, το οποίο δεν χάνει ευκαιρία να διαβεβαιώσει ότι διατηρεί αλώβητη την ικανότητά του να χειραγωγεί.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τη «δέσμευση» του ΣΥΡΙΖΑ πως αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο ο ίδιος θα το καταργήσει όταν έρθει στην κυβέρνηση, μόνο ειρωνικό προς τον λαό μπορεί να θεωρηθεί, αφού υπάρχει η εμπειρία από τη διακυβέρνησή του.