Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη 🎶 είναι μεσάνυχτα βαθιά κοιμάται ο κόσμος τώρα πια μ’ έναν καημό που να μη σέ βρει …

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ! Δεκέμβρης Dezember December Diciembre Dicembre dezembro декабрь από το λατινικά "decem" (δέκα, αφού ήταν ο 10^ος μήνας σύμφωνα με το Ρωμαϊκό ημερολόγιο) 12^ος και τελευταίος της χρονιάς κατά το Γρηγοριανό _ Ο Δεκέμβρης _αυτό δεν το ξέρατε αλλά είναι απλά μαθηματικά, πάντα ξεκινά την ίδια μέρα της εβδομάδας με τον Σεπτέμβριο, και _γνωστό αυτό είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο (χειμερινό ηλιοστάσιο).

___ Με την άφιξη του το κρύο συνήθως πιο τσουχτερό, ενώ στις 21 μπαίνει επισήμως ο χειμώνας.
Οι χιονοπτώσεις του οδήγησαν σε λαϊκές ονομασίες "_Άσπρος μήνας" (Ασπρομηνάς) αλλά και "χιονιάς". Έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα \ έρχεται μπόρα και παγωνιά \ Στα πόδια μας ζεστή μια θερμοφόρα \ ΚΟΚΚΙΝΗ κουβέρτα και παλιά περιοδικά … Στην πολυθρόνα και για τους δυο μας έχει θέση \ Κλείσε τις κουρτίνες και πάρε με αγκαλιά __ Προς άρση τυχόν αποριών για τη φωτο κεφαλίδας: δύο σοβιετικές αφίσες του 1921 _η γκιλοτίνα καίγεται από τους κομμουνάρους, κάτω από τα χειροκροτήματα του Βολταίρου και οι Μπολσεβίκοι πήραν την κληρονομιά τους από την Παρισινή Κομμούνα, όπως εμφανίζεται με το τίτλο "οι μάρτυρες της Παρισινής Κομμούνας αναστήθηκαν κάτω από το κόκκινο έμβλημα των Σοβιετικών"

1^η Δεκέμβρη 1944: Κανείς δεν πιστεύει πως η Καισαριανή θα μπορούσε ν’ αντέξει __
4 μμ. μπαίνουν στη μάχη και τα αεροπλάνα: Από 50 μέτρα πολυβολούν όλους τους δρόμους και τα κτίρια. Ταυτόχρονα οι Ριμινίτες εξαπολύουν επίθεση ενάντια στην Καισαριανή, γεγονός που οδήγησε σε απόσπαση δύο ταγμάτων του ΕΛΑΣ από το μέτωπο του Μακρυγιάννη. Η επίθεση στην Καισαριανή είναι σφοδρότατη. Τα αεροπλάνα πολυβολούν και βομβαρδίζουν αδιάκριτα, τα πολυβόλα και οι όλμοι θερίζουν όλους τους δρόμους, τα κανόνια της ξηράς και των τανκς ξερνάνε φωτιά κι ατσάλι απάνω στις παράγκες. Όλη η συνοικία έχει σκεπαστεί με καπνούς και φλόγες. Οι Ριμινίτες πίσω από το προπέτασμα του χάλυβα και της φωτιάς κατορθώνουν να εισχωρήσουν μέσα στη συνοικία, να φτάσουν μέχρι την οδό Βρυούλων και να καταλάβουν το λόφο του Αράπη. Η τελευταία ώρα της αδούλωτης γειτονιάς φαίνεται πως έφτασε. Και ενώ ο εχθρός βρίσκονταν ταμπουρωμένος μέσα στη συνοικία περιμένοντας να ξημερώσει για να δώσει τη χαριστική βολή, ο λαός της Καισαριανής συγκεντρώθηκε στην εκκλησία της Παναγίτσας. Ο καπετάνιος του Προτύπου Τάγματος, Τάσσος, με απλά λόγια εξέθεσε στο λαό την κατάσταση χωρίς να κρύψει τίποτα. Όταν τέλειωσε πήρε το λόγο ο λαός. Δεν είπε πολλά. Μοναχά μια φράση: "θα τους διώξουμε ή θα πεθάνουμε όλοι!" Η λογική και οι στρατιωτικοί κανόνες πήγαν περίπατο κι αναμετρήθηκαν σε μια γιγαντιαία μάχη ο λαός με τους εχθρούς του. Εκείνο το Ιστορικό βράδυ και τις μέρες που το ακολούθησαν κάθε άντρας, γέρος, γριά, παιδάκι ήταν ΕΛΑΣίτης. Όσοι είχαν ντουφέκι πολέμησαν μ’ εκείνο. Όσοι δεν είχαν πολέμησαν με τα νύχια, τις πέτρες, τα τραγούδια. Και να πώς έγινε το θαύμα. Οι διμοιρίες και οι λόχοι προχωρούσαν πλαισιωμένοι από τις οικογένειες των αγωνιστών, τα τραγούδια σκέπαζαν τον κεραυνό της μάχης. Μπροστά οδηγούσε λαό και στρατό στην έφοδο μια ξανθομαλλούσα ΕΠΟΝίτισα 17 χρονών με την αραβίδα στο χέρι, η Τούλα. Και τότε οι σφαίρες, οι όλμοι, οι οβίδες πάψανε να σωριάζουν στο χώμα νεκρούς και τραυματίες. Οι Ριμινίτες πανικόβλητοι αποχωρούσαν απ’ τον Αράπη αδειάζοντας και την τελευταία καλύβα της Καισαριανής. Έτσι σώθηκε εκείνη τη μέρα η Καισαριανή, γιατί έτσι μονάχα μπορούσε να σωθεί…

Δεκέμβρης του ’44– Οι Ανατολικές Συνοικίες 

1978
Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη
είναι μεσάνυχτα βαθιά
κοιμάται ο κόσμος τώρα πια
μ’ έναν καημό που να μη σε βρει

Σε λίγο αρχίζουν μεταθέσεις
κι ίσως με φέρουν προς τα κει
Παρασκευή με Κυριακή
θά `χω καινούργιες υποσχέσεις

Μια κάρτα στέλνω στην παρέα
τη λίμνη του Αλή Πασά
εδώ σαν πιάνει να φυσά
θυμίζει Μάρτη στον Περαία

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου | Μουσική: Γιάννης Σπανός 1η ερμηνεία Γιώργος Νταλάρας

Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη _είναι μεσάνυχτα βαθιά _κοιμάται ο κόσμος τώρα πια _ εδώ σαν πιάνει να φυσά _θυμίζει Μάρτη στον Περαία…

Δεκέμβρης _γιορτές και Λαογραφία

Στο καλαντάρι του λαού μας ο Δεκέμβρης _που ονομάζεται, μεταξύ άλλων, και "κυρ Λευτέρης" από την γιορτή του ομώνυμου αγίου στις 15 που χαρίζει "καλή λευτεριά" στις έγκυες γυναίκες θεωρείται ιδιαίτερα "γιορτινός" λόγω των πολλών θρησκευτικών εορτών του. Στης αγίας Άννας, στις 9 του μήνα, "η μέρα παίρνει ανάσα", ενώ στις 12, του αγίου Σπυρίδωνα "η μέρα παίρνει ένα σπυρί", αρχίζει δλδ να μεγαλώνει. Στις αρχές, έχουμε τα "Νικολοβάρβαρα" οπότε "κάνει νερά και χιόνια" όπως λέει ο λαός μας, ενώ οι ναυτικοί συμπληρώνουν: "τ’ αϊ-Νικολοβάρβαρα, κατεβασιές και χιόνια, μπουράσκας και τελώνια".

Εμείς στο σπίτι γιορτάζαμε την Νίκη μας, που "έφυγε" πρόωρα
🎈 Νίκη, όπως λέμε Win_winner #victory # vittoria # Victoria #
la victoire # победа # Sieg # zafer # Ни шагу назад! #
Ούτε βήμα πίσω # ¡H.lV.S! # ¡hasta la victoria siempre!

Για τον χειμώνα γίνεται και η εξής αναφορά: "αν τ’ Αγιού Φιλίππου λείπω, τ’ Άγια των Αγιών δε λείπω, κι αν λείπω τ’ Άγια των Αγιών τ’ Αϊνικολοβάρβαρα είμαι εδώ". Άλλες παρόμοιες παροιμίες αναφέρουν επίσης ότι "η αγία Βαρβάρα βαρβαρώνει (το κρύο), ο αϊ-Σάββας σαβανώνει κι ο αϊ-Νικόλας παραχώνει". Στις 4-Δεκ τιμάται επίσης και η μνήμη του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού (674-749) που χαρακτηρίζεται ως "οικουμενικός διδάσκαλος" και με γνώσεις τόσες "ώστε με τίποτα δεν θα μπορούσε να καταταγεί δεύτερος όσων είναι ονομαστοί". Ο δε Νικόλαος Γ. Πολίτης μας λέει …"σχετικώς με την συνεισφορά του στις καθημερινές λειτουργικές ανάγκες θυμίζουμε πως ολόκληρο το εικοσιτετράωρο η Εκκλησία αναπέμπει ύμνους που έχει γράψει ο Δαμασκηνός... Αντί άλλης κρίσεως για το ποιητικό του έργο, αρκεί να αναφερθεί πως το τροπάριο που ακούγεται σήμερα κυρίως στις νεκρώσιμες ακολουθίες, το ‘‘πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον’’, είναι από τα πρώτα που έγραψε" _ΔΕΝ προσυπογράφουμε εμείς είμαστε υπέρ των επί γης καθημερινών μαχών ^# στο "ιερό πεζοδρόμιο"#^.

Ο Δεκέμβριος, πάντως, όπως κι αν το δει κάποιος, είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με το γιορτασμό των Χριστουγέννων στις 25 του μήνα. Ο κύριος, μάλιστα, λόγος που προσδιορίστηκαν ημερολογιακά τότε παντού ήταν "να μετατραπούν βαθμιαίως αι εορταί των εθνικών εις Χριστιανικάς", αφού η 25^η Δεκεμβρίου ήταν για τη Ρώμη η κεντρική εορτή των Σατουρναλίων και της γέννησης του "αήττητου ηλίου", η γνωστή ως Dies Natalis Invicti Solis. Παράλληλα οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τα Κρόνια (αφιερωμένα στον Κρόνο) και τα Διονύσια, καθώς επίσης και τα θεοφάνια ή επιφάνεια του ηλιακού θεού Φοίβου-Απόλλωνα. Τα Σατουρνάλια ήταν η αρχαιότερη γιορτή των Ρωμαίων και την απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου. Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του "αήττητου ηλίου" στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του ηλίου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες, και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει. Επειδή, λοιπόν, οι πρώτοι χριστιανοί ήσαν εκτός νόμου στη Ρώμη, και δεν τους επιτρεπόταν να συναντιούνται ή να εκκλησιάζονται μαζί, οι συναντήσεις τους γίνονταν κρυφά και σε μικρές ομάδες στις κατακόμβες τους, όπου και τελούσαν τις θρησκευτικές τους εορτές. Για να αποφύγουν λοιπόν τους διωγμούς αποφάσισαν να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα 25-Δεκ, όταν οι Ρωμαίοι ήσαν απασχολημένοι με τις δικές τους γιορτές των Σατουρναλίων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο έλπιζαν να μην ανακαλυφθούν από τους εορτάζοντες Ρωμαίους. Έτσι η 25^η-Δεκ ως ημέρα εορτασμού των Χριστουγέννων, καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη Ρώμη κατά τα μέσα περίπου του 4^ου μΧ. αιώνα, ενώ κατά τη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Ιουστινιανού, τον 6^ο αιώνα, ο εορτασμός τους στις 25 Δεκεμβρίου εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρη την Ανατολή (εκτός από την Αρμενία). Ο εορτασμός όμως των Χριστουγέννων την ίδια ημέρα που οι εθνικοί γιόρταζαν τα δικά τους Σατουρνάλια ή Κρόνια είχε και τις δυσμενείς του επιπτώσεις. Γιατί, σιγά-σιγά, και ιδιαίτερα μεταξύ του 5^ου και 8^ου αιώνα, πολλά από τα απαράδεκτα για την εκκλησία έθιμα των αρχαίων εορτασμών πέρασαν και στην Χριστιανική εορτή και ιδιαίτερα στο Βυζάντιο "όπου ο λαός τα ακολουθούσε με υπερβολή και γι’ αυτό οι Πατέρες της Εκκλησίας ή οι Κανόνες των Συνόδων τα πολεμούσαν". Το 729 μ.Χ. μάλιστα ο Πάπας Ζαχαρίας αναγκάστηκε να απαγορεύσει με αυστηρότητα τους εορτασμούς των Χριστουγέννων του τύπου αρχαίων Καλενδών.
Εντούτοις πολλά από τα έθιμα αυτά των Σατουρναλίων και των Καλενδών, που διαρκούσαν 12 συνολικά ημέρες, διατηρούνται ακόμη και σήμερα στους εορτασμούς του "Δωδεκαημέρου" του χρονικού δλδ διαστήματος μεταξύ των δυο μεγάλων ακινήτων εορτών (Χριστουγέννων και Φώτων).

Χειμερινό Ηλιοστάσιο

Ο εορτασμός της 25^ης Δεκεμβρίου από τους αρχαίους είχε μία σπουδαία αστρονομική σημασία. Όπως είναι γνωστό, ο ήλιος βρίσκεται στο νοτιότερο ύψος του στις 21-Δεκ και επί έξι μήνες, κάθε μέρα χαμηλώνει όλο και περισσότερο στον ουρανό ανατέλλοντας όλο και πιο αργά και δύοντας καθημερινά νωρίτερα. Μετά τις 21 όμως, αρχίζει σιγά-σιγά να αναρριχάται και πάλι στον ουρανό, και οι μέρες να μεγαλώνουν. Έτσι, τα μεσημέρια ο ήλιος φαίνεται όλο και πιο ψηλά στον ουρανό. Ονομάζουμε την 21^η-Δεκ ημέρα της "χειμερινής τροπής του ήλιου", γιατί σταματάει η προς Νότο κίνησή του και τρέπεται στην αντίθετη φορά, προς Βορρά. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη "χειμερινή τροπή" ο ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, η χειμερινή τροπή ονομάζεται επίσης και "χειμερινό ηλιοστάσιο" _ημέρα που επισημαίνει την αρχή της εποχής του χειμώνα. Βέβαια η γη είναι που κινείται και όχι ο ήλιος, απλώς εμείς ως κάτοικοί της νομίζουμε πως (θυμηθείτε φυσική γυμνασίου _σχετική και απόλυτη κίνηση)

Αρτοποιός φουρνίζει ψωμάκια:
Η σελίδα του Δεκεμβρίου από Βιβλίο των Ωρών,
όπου απεικονίζεται μια χαρακτηριστική εργασία του μήνα
και το ζώδιο του Αιγόκερω

Très riches heures
του duc de Berry
Το Καλαντάρι του Δεκεμβρίου

Ένα πρόβλημα λύθηκε και ένα άρχισε όμως με το Ιουλιανό Ημερολόγιο που εισήγαγε ο Ιούλιος Καίσαρας το 44 πΧ. _είχε κι αυτό τις δικές του ατέλειες γιατί έχανε μία ημέρα κάθε 128 χρόνια. Το Ιουλιανό λοιπόν ημερολόγιο είχε θεσπίσει την "χειμερινή τροπή του ήλιου", το χειμερινό δλδ ηλιοστάσιο, 25-Δεκ, αλλά με την πάροδο των ετών το προστιθέμενο μικρό λάθος είχε μεταθέσει την πραγματική ημερομηνία της χειμερινής τροπής. Έτσι λοιπόν το 325 μ.Χ. (Σύνοδος Νίκαιας), η χειμερινή τροπή συνέβη στις 22 _η μετάθεση όμως του χειμερινού ηλιοστασίου συνεχίστηκε χωρίς να διορθωθεί μέχρι και το 1582, που η τροπή έφτασε 12-Δεκ και όπως πήγαινε η ιστορία θα πήγαινε καλοκαιριάτικα. Ήταν τότε που ο πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ (πάντα το παπαδαριό είχε εξέχοντα οικονομικό και πολιτικό ρόλο στα πράγματα )εισήγαγε μία νέα μεταρρύθμιση, γι’ αυτό και το νέο ημερολόγιο, αυτό που χρησιμοποιούμε σήμερα, ονομάζεται Γρηγοριανό, και χάνει μία μόνον ημέρα στα 3.333 χρόνια (ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…). Για να γίνει μια καινούρια αρχή, η Γρηγοριανή μεταρρύθμιση έτρεψε τη θέση του ημερολογίου προς τα εμπρός με βάση το έτος της Συνόδου της Νίκαιας και όχι το έτος εισαγωγής του Ιουλιανού ημερολογίου, το 44 π.Χ. Γι’ αυτό και το Χειμερινό Ηλιοστάσιο συμβαίνει σήμερα στις 22 Δεκεμβρίου, και ο πρωταρχικός λόγος για τον εορτασμό της 25ης Δεκεμβρίου έχει πια χαθεί.

Τα λουλούδια του Δεκεμβρίου είναι πολλά το αλεξανδρινό (ποϊνσέτια), το κυκλάμινο, το κίτρινο γιασεμί, η καμέλια, ο ελλέβερος (ρόδο των Χριστουγέννων) η φρέζια, η υπομονή (ή κάκτος των Χριστουγέννων, ένα από τα πιο δημοφιλή παχύφυτα με πλούσια ανθοφορία) ποικιλίες χρυσάνθεμου, η αμαρυλλίδα, η ίριδα ο χειμωνανθός επιπλέον, μπορούν να φυτευτούν και να ανθίσουν άλλα φυτά, όπως η πρίμουλα και διάφορες ποικιλίες πανσέων ο νάρκισσος και ο ελαιόπρινος. Οι ζωδιακές πέτρες του είναι τουρκουάζ, λάπις λάζουλι, ζιρκόνιο και τανζανίτης (σσ. για όσους πιστεύουν σε τέτοια: αφορούν ηλικιακούς λίθους _αγγλιστί birthstones που αντιστοιχούν στον μήνα γέννησης... κάθε ζώδιο και μήνας έχει τη δική του πέτρα _πχ. ο υποφαινόμενος γεννηθείς Σεπτέμβρη φυλάει ως κόρην οφθαλμού ζαφείρι _sapphire και λάπις λαζούλι _lapis lazouli).

Το "Κράτος και Επανάσταση"
του Β. Ι. Λένιν
κυκλοφόρησαε τέτοιες μέρες του  1917

Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη _είναι μεσάνυχτα βαθιά _κοιμάται ο κόσμος τώρα πια _ εδώ σαν πιάνει να φυσά _θυμίζει Μάρτη στον Περαία…

1978: κυκλοφορεί ένας προσωπικός διπλό δίσκο του Γιώργου Νταλάρα “Οι Μαηδες οι ήλιοι μου” ο οποίος στηρίζεται σε τραγούδια πολλών συνθετών και περιλαμβάνει τραγούδια κι αρκετών νέων δημιουργών που δείχνουν το ταλέντο τους. Στο δίσκο ο Νταλάρας συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον συνθέτη Μιχάλη Τερζή αλλά και για πρώτη και μοναδική φορά με τον Γιάννη Σπανό. Ο Στέλιος Βαμβακάρης, γιος του Μάρκου, αναλαμβάνει να φωτίσει με τα τραγούδια του ένα κλίμα που έμοιαζε να χάνεται αλλά η απήχησή τους ήταν η απάντηση πως τίποτα δεν χάνεται αν είναι αυθεντικό. Άξιο αναφοράς είναι ότι μία ημέρα μετά την κυκλοφορία του δίσκου, η επιτροπή λογοκρισίας απαγόρευσε από τα τότε ΜΜΕ τη μετάδοση επτά τραγουδιών του δίσκου. Των πιο αιχμηρών κι "ενοχλητικών" πολιτικά _ανάμεσα σ΄αυτά και το "σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη". Οι στιχουργοί του άλμπουμ είναι η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος (τα περισσότερα τραγούδια), ο Μάνος Ελευθερίου, η Σώτια Τσώτου _αλλά κοντά τους συνυπάρχουν και νεότεροι όπως προαναφέραμε "Οι Μάηδες οι ήλιοι μου" κυκλοφορούν με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των δέκα χρόνων του Γιώργου Νταλάρα στο τραγούδι και πρόκειται για μία σύνθεση των ειδών της μουσικής που ερμήνευσε έως το 1978. Το ”Κόκκινο τριαντάφυλλο” του Μίκη Θεοδωράκη, που έγραψε τον  Μάιο του 1976 για τον θάνατο του Αλέκου Παναγούλη, περιλαμβάνεται επίσης σε αυτόν τον πολυσυλλεκτικό δίσκο της ελληνικής δισκογραφίας και που οι ακροατές επιβράβευσαν με την αγάπη τους διαχρονικά.  

Τίτλος | Στιχουργός 🎶  Συνθέτης __

• 1. Άει μωρέ παιδιά | Λάκης Τεάζης - Χρήστος Γκάρτζος 
• 2. Αθήνα | Σώτια Τσώτου - Χρήστος Γκάρτζος 
• 3. Άμα δε σε δω | Διονύσης Τζεφρώνης - Αντώνης Βαρδής    
• 4. Δε φταίω |Λευτέρης Παπαδόπουλος - Γιάννης Σπανός      
• 5. Η φτώχεια μου καθρέφτης | Λάκης Τεάζης - Χρήστος Γκάρτζος  
• 6. Θυμήσου | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Αντώνης Βαρδής    
• 7. Κάτω απ΄ την κληματαριά |Ανδρέας Αγγελάκης - Αντώνης Βαρδής       
• 8. Κόκκινο τριαντάφυλλο | Μίκης Θεοδωράκης - Μίκης Θεοδωράκης        
• 9. Μακριά απ΄ τα ψέματα | Μάνος Ελευθερίου - Νίκος Λαβράνος     
• 10. Μάνα μου αλλιώς μου τα ΄πες |Λευτέρης Παπαδόπουλος - Στέλιος Βαμβακάρης
• 11. Μετανάστης | Γιάννης Καλατζόπουλος - Γιώργος Γερασιμίδης       
• 12. Μην ακούς | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Μιχάλης Τερζής            
• 13. Μόνο η αγάπη μένει | Σώτια Τσώτου - Χρήστος Γκάρτζος        
• 14. Να `μαι από καμιά μεριά | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Στέλιος Βαμβακάρης 
• 15. Ξεκινάει τ΄ αρχοντολόι | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Στέλιος Βαμβακάρης     
• 16. Όποιος μαθαίνει να χτυπά | Λάκης Τεάζης - Χρήστος Γκάρτζος  
• 17. Πέθανε ο Αριστείδης | Κώστας Κοφινιώτης - Στέλιος Βαμβακάρης           
• 18. Προσφυγάκι | Λάκης Τεάζης - Χρήστος Γκάρτζος  
• 19. Πρώτη Δεκέμβρη | Μάνος Ελευθερίου - Γιάννης Σπανός  
• 20. Σκορπίσανε οι φίλοι μου | Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου - Γιάννης Σπανός     
• 21. Στην αλάνα | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Γιάννης Σπανός          
• 22. Στην Ανατολή στη Δύση | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Μιχάλης Τερζής
• 23. Τα βυζαντινά σου μάτια | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Στέλιος Βαμβακάρης   
• 24. Τα μαλλάκια σου κυρά μου | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Στέλιος Βαμβακάρης         
• 25. Τα μάρμαρα της Πόλης          Στέλιος Βαμβακάρης | Στέλιος Βαμβακάρης    
• 26. Χελιδονάκι | Λευτέρης Παπαδόπουλος - Αντώνης Βαρδής

Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη _είναι μεσάνυχτα βαθιά _κοιμάται ο κόσμος τώρα πια _ εδώ σαν πιάνει να φυσά _θυμίζει Μάρτη στον Περαία…

 

Ο δικός μου Δεκέμβρης είναι πάντα πολύχρωμος παγωμένος και υγρός –σε φόντο κόκκινο (γι αυτό θα μιλήσουμε ξεχωριστά στο τέλος), έχοντας κι αυτός –όπως όλοι οι μήνες τα τραγούδια του.

Καλό Μήνα!

Πρώτο και καλύτερο… Μάνος Ελευθερίου | Γιάννης Σπανός | Γιώργος Νταλάρας … Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη \ είναι μεσάνυχτα βαθιά \ κοιμάται ο κόσμος τώρα πια…

— Σεπτέμβρης του 1978, «Οι Μάηδες, οι ήλιοι μου» το διπλό, πολυσυλλεκτικό άλμπουμ του Γιώργου Νταλάρα, για τα δέκα χρόνια του (τότε) στο τραγούδι [τώρα κλείνει 54+ (!)]. Τεράστια επιτυχία για την εποχή, 26 τραγούδια, τα περισσότερα πασίγνωστα ακόμα και σήμερα. Μεγάλα ονόματα στους συντελεστές: Στέλιος Βαμβακάρης,  Χρήστος Γκάρτζος, Μιχάλης Τερζής, Αντώνης Βαρδής, Γιάννης Σπανός (η μοναδική τους συνεργασία), Μίκης Θεοδωράκης (με το υπέροχο «Κόκκινο τριαντάφυλλο», γραμμένο για τον Αλ. Παναγούλη), Νίκος Λαβράνος, Γιώργος Γερασιμίδης στη μουσική· Λευτέρης Παπαδόπουλος, Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, Σώτια Τσώτου, Λάκης Τεάζης, Διονύσης Τζεφρώνης, Ανδρέας Αγγελάκης (το αγαπημένο «Κάτω απ’ την κληματαριά»), Μίκης Θεοδωράκης, Μάνος Ελευθερίου (με το «Πρώτη του Δεκέμβρη»), Γιώργος Καλατζόπουλος, Κώστας Κοφινιώτης, Στέλιος Βαμβακάρης στους στίχους.

Και παρ’ ότι είμαστε στο 1978, η λογοκρισία παρούσα: απαγορεύτηκε η μετάδοση από τα ΜΜΕ (την ΕΡΤ, δλδ, ραδιοφωνία και τηλεόραση) των επτά τραγουδιών με «πολιτικό στίχο», προφανώς ακόμα ενοχλούσαν.

Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη
είναι μεσάνυχτα βαθιά
κοιμάται ο κόσμος τώρα πια
μ’ έναν καημό που να μη σε βρει

Σε λίγο αρχίζουν μεταθέσεις
κι ίσως με φέρουν προς τα κει
Παρασκευή με Κυριακή
θά `χω καινούργιες υποσχέσεις

Μια κάρτα στέλνω στην παρέα
τη λίμνη του Αλή Πασά
εδώ σαν πιάνει να φυσά
θυμίζει Μάρτη στον Περαία

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου | Μουσική: Γιάννης Σπανός | Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Δεν υπάρχει τραγούδι του Μάνου Ελευθερίου που να μην σε γεμίζει εικόνες, σκηνικά, έτσι απλά χωρίς κανένα μέσο, απλά προφέροντας στα χείλη σου τους στίχους του.
“Σε βρήκα πάλι ξαφνικά | να πίνεις ούζο στου Λευτέρη | νύχτα δε θα έρθει σε άλλα μέρη να ´χεις δικά σου μυστικά...”

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΚΝΕ ☭ Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδος

— Ένας από τους πρώτους μελωδικούς Δεκέμβρηδες … «Μες το Δεκέμβρη πασχαλιά», βάζοντας χρώμα με ένα δισκάκι 45 στροφών μέσα στο χειμώνα, είναι του 1971 στα μαύρα χρόνια της φασιστικής χούντας –ήμουνα φοιτητής τότε και η πιτσιρίκα Δήμητρα Γαλάνη (Μαρία με τα κίτρινα) έμενε πάνω από το (πατρικό μου) σπίτι (στίχοι Γιάννη Χαρίση, μουσική Βασίλη Δημητρίου) 

— Το 1972 είναι ο ένας από τους τρεις δίσκους ... «12 μήνες», Λευτέρης Παπαδόπουλος και Βασίλης Κουμπής. Μεγάλη επιτυχία στον καιρό του, ακούγεται άνετα ακόμα. Εδώ, με τη Ρένα Κουμιώτη.

— 1983 και «Ο Άη Λαός». Ένας σπουδαίος δίσκος, από αυτούς που δεν εκτιμήθηκαν πολύ στην εποχή τους και παραμένουν γνωστοί σε μια μικρή μερίδα κοινού. Μιχάλης Μπουρμπούλης στους στίχους, Δημήτρης Λάγιος στη μουσική και Σωτηρία Μπέλλου στο τραγούδι. Είναι ο δίσκος με το υπέροχο «Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι». Ένα από τα τραγούδια είναι το «Δεκέμβρης, γλυκοχάραμα».

— «Ναι στο ναι και Ναι στο όχι» έλεγε ο Μανώλης Ρασούλης το 1984, και μάζεψε σε ένα δίσκο 15 τραγούδια του – ο υπότιτλος του δίσκου, άλλωστε, είναι «Ο Ρασούλης τραγουδάει Ρασούλη». Οι στίχοι δικοί του, εκτός από το «Ένα πουλί θαλασσινό» που είναι του Βαγγέλη Γκούφα. Μουσικές επίσης κάποιες δικές του, μα και των Μάνου Λοΐζου, Βάσως Αλαγιάννη, Shankar Gaikishan, Νίκου Ξυδάκη,

Μάριου Στεφανόπουλου, Νίκου Ξυδάκη, Ανδρέα Μικρούτσικου, κι ένα παραδοσιακό. Τραγουδά σε όλα ο ίδιος, και μερικά έγιναν πολύ γνωστά αργότερα, όπως το «Αχ, Ελλάδα» και το «Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου» που είπε μοναδικά ο Νίκος Παπάζογλου. Εδώ έχει ένα από τα τραγούδια με τα οποία ο ίδιος ορίζει την πολιτική του ταυτότητα –χωρίς κομματικές υπογραφές–, το «Δεκέμβρης του ’49». Δεν υπάρχει στο youtube, κι εγώ έτυχε να μην το έχω ψηφιακά. Θα το ανεβάσω όταν το βρω, όμως – γιατί θα το βρω. Το μόνο που υπάρχει είναι ένα «δείγμα» του, εδώ. Και φυσικά οι στίχοι:

Δεκέμβρης του ’49, μ’ αίμα κραγιόν στα χείλη,
η μοίρα, η θειά μου η γριά, ήρθε για ν’ αναγγείλει
πως όλα τα ‘καψε η φωτιά· όπλα, βουνά κι ανθρώπους
και με τη λέξη προσφυγιά τους πήρε σ’ άλλους τόπους.

Πες τους βρε καρδιά πατρίδα το τραγούδι σου
χάρισέ τους, γυρισμέ μου, το λουλούδι σου
φέρ’ τους πια να ξαποστάσουν μες την έννοια μου
στην πηγή να ξεδιψάσουν, την παραμυθένια μου.

Στο σταυροδρόμι του καιρού, φανάρι χαλασμένο
το κόκκινο είναι του γυαλιού συνέχεια αναμμένο
κι εγώ περνώ, ξαναπερνώ, σαν κάτι να προσμένω
μα τ’ όνειρο το μακρινό παντού είναι σκοτωμένο.

— Στον δίσκο «Διόνυσος» του 1985, ο Μίκης Θεοδωράκης γράφει στίχους και μουσική. Είναι ο πρώτος δίσκος του «Σείριου», της δισκογραφικής που ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις. Θεωρείται από τους καλύτερους του Μίκη, για μένα σίγουρα από τους πιο άρτιους. Υπέροχες μελωδίες και εξαιρετική ερμηνεία του Θανάση Μωραΐτη. Ο Μάνος γράφει στο ένθετο του δίσκου:

«Μόλις έμαθε ο Θεοδωράκης το καινούριο παιχνίδι μου, δεν έχασε καιρό, βάζει φτερά κι έρχεται να με βρει στο Σείριο – εκεί που, καθώς γνωρίζετε, «κατοικούν παιδιά» κι εγώ μαζί τους. Και μου ΄φερε τη Φαίδρα και τον Διόνυσό του. Πολύ χάρηκα την εμπιστοσύνη του. Και φρόντισα μαζί μ΄αυτόν, μέσα σε αρκετά μερόνυχτα εργασίας, ν΄αποκτήσουν τα πρόσωπα αυτά όλη την ερωτική έλξη που οφείλουν να έχουν, σαν κορυφαία έργα από την πιο πρόσφατη εργασία του.

Με τον Διόνυσο ο Μίκης Θεοδωράκης πραγματοποιεί κάτι που μόνο ένας αληθινός τεχνίτης της μουσικής μπορούσε να πραγματοποιήσει. Μια οικοδομημένη προέκταση του λαϊκού, μέσα στην περιοχή του προβληματισμένου έντεχνου τραγουδιού».

— Άλμα στο 1997, και «επιστροφή» στον «Δεκέμβρη του 1903». Ο Θάνος Μικρούτσικος σε έναν όχι πολύ γνωστό δίσκο με τίτλο «Ποίηση με μουσική», μελοποιεί Κ.Π. Καβάφη και Χριστόφορο Λιοντάκη.  Τραγουδά ο Κώστας Θωμαΐδης, για πρώτη φορά, το πιο μελοποιημένο ποίημα του Αλεξανδρινού ποιητή.

— Το ίδιο ποίημα τραγουδάει, σε δική του μουσική, κι ο Σωκράτης Μάλαμας, το 1998, στον δίσκο του «13000 μέρες». Προσωπικά βρίσκω πιο ταιριαστή τη δική του μελωδία.

— Το 2006 είναι το αγαπημένο μου «Καλαντάρι» του Ηλία Κατσούλη. Σε μουσικές και τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού, ένα τραγούδια για κάθε μήνα. «Δόξα, Δεκέμβρη μήνα» για τον τελευταίο του χρόνου.

— Ακόμα μια μελοποίηση του Καβαφικού «Δεκέμβρη του 1903». Αυτή τη φορά από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου, το 2006, στον δίσκο «Κ.Π.Καβάφης – που για Αλεξανδρινό γράφει Αλεξανδρινός». Τραγουδάει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης.

— Στις «Χάρτινες Πόλεις» του, το 2010, ο Γιώργος Σταυρακάκης γράφει μια μπαλάντα με τίτλο «Δεκέμβρης» και σαφείς αναφορές στον Δεκέμβρη του 2008 και τα γεγονότα που σημάδεψαν εκείνες τις μέρες, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

— 2011 και ο τρίτος δίσκος με «τραγούδια για τους μήνες». Του Ορφέα Περίδη, με τίτλο «Ονειροπόλων μόχθοι». Ο «Δεκέμβρης» του είναι σε στίχους του Ηλία Αναγνωστάκη.

— Οι Grain δημιουργήθηκαν το Φλεβάρη του 2005 κάπου στο λεκανοπέδιο. Κύριο και κοινό χαρακτηριστικό που τους ώθησε στο να φτιάξουν την μπάντα, ήταν η ανάγκη για ανεξάρτητη έκφραση, πέρα από τα πλαίσια του καθωπρεπισμού. Η αποξένωση της μεγαλούπολης. Ο φόβος των περαστικών. Καθώς και η αγάπη για συγκροτήματα όπως οι Joy Division, Metro Decay, Λευκή Συμφωνία, Nirvana, Mudhoney και γενικότερα μουσική των δεκαετιών 80 και 90. […] Οι Grain δεν είναι παιδιά του ωδείου. Είναι όλοι τους αυτοδίδαχτοι και όπως και οι ίδιοι λένε: Δεν έχει σημασία τι νότες ξέρεις, μα το τι σε πνίγει. […] Η μπάντα έχει επιλέξει τον ελληνικό στίχο, διότι ζει και δεν ζει στην ελληνική πραγματικότητα και θα ήταν άτοπο, να τραγουδά στην γλώσσα μιας άλλης χώρας την οποία δεν γνωρίζει και δεν ζει σε αυτή. Μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα της ζωής της η μπάντα έχει γνωρίσει συνεπιβάτες που σε αυτό το ταξίδι τους νιώθει σαν να βρίσκονται και οι ίδιοι μέσα στην μπάντα συντροφικά. Όλα φεύγουν κι όλα ξαναγυρνούν. Ο τροχός της ύπαρξης κυλά ασταμάτητα. Όλα πεθαίνουν κι όλα ανθίζουν και ο τροχός γυρνά για πάντα για το κάθε τι που περνάει και χάνεται. Για αυτό και όλα αξίζει να χαθούν. Έτσι διακήρυξε η τρέλα.

— Ακόμα μια μελοποίηση του «Δεκέμβρη του 1903» του Καβάφη. Από τον Χάρη Παπαδόπουλο, αυτή τη φορά, στον δίσκο «Τέσσερα τραγούδια του Καβάφη» το 2011. Τραγουδάει ο Βασίλης Λέκκας.

— Τελευταία μας αναφορά στον μήνα, το τραγούδι «Έξη του Δεκέμβρη». Στίχοι και μουσική του Απόστολου Μπουλασίκη, τραγουδάει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, στον δίσκο «Δραπέτης· Μέρος 2, Της Αρμονίας Μετανάστης», το 2015. Και ασφαλώς αναφέρεται κι αυτό στην 6η Δεκέμβρη του 2008, που απ’ όσο φαίνεται θα μας στοιχειώνει για πολλά χρόνια ακόμα.

Στον πρώτο τους δίσκο, το 2011, με τίτλο «Εδέμ», έχουν κι αυτοί ένα τραγούδι με τίτλο «Νύχτες Δεκέμβρη», και επίσης σαφείς αναφορές στον Δεκέμβρη του ’08.

(με πληροφορίες και από τη “Μηχανή του Λόγου”)

ℹ️  Η φωτο κεφαλίδας είναι ένα “abstract” δύο Δεκέμβρηδων: του Τσαρούχη (τίτλος “Δεκέμβρης” και Bruce Crane – 1919 “Δεκέμβρης στα υψίπεδα”. 

Μία είναι η ουσία

Τον Δεκέμβρη του 1984 κυκλοφόρησε από τη Μinos ο «Εμφύλιος έρωτας» της Χαρούλας Αλεξίου, με οκτώ τραγούδια του Χρήστου Νικολόπουλου, πάνω σε στίχους των Πυθαγόρα, Μάνου Ελευθερίου, Λευτέρη Χαψιάδη, Γιάννη Πάριου, Χριστόφορου Μπαλαμπανίδη, δύο του Νίκου Τάτση με στίχους Ηλία Κατσούλη, αλλά και δυο δικές της δημιουργίες.

Η ενορχήστρωση και διεύθυνση ορχήστρας ήταν του Χρήστου Νικολόπουλου και του Νίκου Τάτση στα δικά τους τραγούδια και του Θανάση Μπίκου στα τραγούδια της Χαρούλας

Έπαιξαν οι μουσικοί: Χρήστος Νικολόπουλος και Μάκης Μαυρόπουλος (μπουζούκι), Στέλιος Καρύδας, Κώστας Νικολόπουλος, Παναγιώτης Καλατζόπουλος, Νίκος Τάτσης, Θανάσης Μπίκος (κιθάρες), Νίκος Τσεσμελής (κοντραμπάσο), Τάκης Μπουρμάς (ηλεκτρικό μπάσο), Παντελής Δεσποτίδης (βιολί), Δημήτρης Ζουμπούλης (βιόλα), Πλούταρχος Ρεμπούτσικας (τσέλο), Χρήστος Αργυρόπουλος (όμποε), Φίλιππος Τσεμπερούλης, Στέφανος Στεφανόπουλος, Πάνος Δράκος (φλάουτο), Τάκης Σούκας, Χρήστος Ζερμπίνος (ακορντεόν), Λευτέρης Τζήμας (ντραμς), Δημήτρης Μαρινάκης, Άγγελος Κυριαζής (κρουστά).

Στο «Μία είναι η ουσία» έπαιξε ούτι ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος έκανε τις δεύτερες φωνές σε τρία ακόμα τραγούδια. Η ηχογράφηση έγινε στο studio P.D.R στη Ριζούπολη και ο δίσκος «χρυσώθηκε», με περισσότερες από 50.000 πωλήσεις και έβγαλε αρκετές επιτυχίες με διαχρονικότερη όλων το «Μία είναι η ουσία» με στίχους του Λευτέρη Χαψιάδη.

Την ιστορία του «Μία είναι η ουσία» την αφηγήθηκε με ιδιαίτερα γλαφυρό τρόπο ο Λευτέρης Χαψιάδης σε συνέντευξη που μου παραχώρησε στις 2 Νοεμβρίου 2016 στο πλαίσιο της εκπομπής «Εγώ, δεν έχω βγάλει το… ωδείο» στο Εθελοντικό Ραδιόφωνο του Δήμου Θεσσαλονίκης.

·      Τόλμησες να τα βάλεις και με τον Άγιο Πέτρο. Πες μου γι’ αυτό…

·      Στο τραγούδι «Μία είναι η ουσία δεν υπάρχει αθανασία», το οποίο γράφτηκε το 1984 από ένα γεγονός, Μ’έπιασε ένας φοβερός τσιγαρόβηχας που δεν σταματούσε και προσπαθούσα να γράψω κάποιο στίχο, πάνω σε μελωδία του Νικολόπουλου.

·      Σου είχε δώσει τη μελωδία…

·      Ναι, ήδη είχα μπει στον δίσκο του Νταλάρα (σ.σ.: «Ο τραγουδιστής») και μου λέει ο Νικολόπουλος «Κάνω δίσκο με τη Χαρούλα, θέλεις να σου βάλω κανένα τραγούδι;» Λέω «Τρελός είσαι; Είναι δυνατόν να μη θέλω;» Αλλά μου ’δωσε μελωδίες, ενώ στο πρώτο εγχείρημα ήταν πρώτα οι στίχοι. Και προσπαθώ, προσπαθώ, δεν μπορώ να γράψω τίποτα. Με πιέζει ο Νικολόπουλος. «Αν δεν προλάβεις να τα δώσουμε σε άλλον γιατί ήδη η Χαρούλα τραγουδάει».

·      Πρέπει να βγει ο δίσκος…

·      Και με πιάνει ένα βράδυ ένας φοβερός βήχας και δεν σταματάει με τίποτα. Και φωνάζει η γυναίκα μου απ’ την κουζίνα «Αμάν αυτό το τσιγάρο βρε, θα πεθάνεις!» Και δεν σταματούσε ο βήχας και με πιάνει μια αγωνία και λέω «Λες να πεθάνω;» Και ήδη έχω πιστέψει ότι θα πεθάνω, ότι αύριο θα πάω στον γιατρό και θα μου κάνουν εξετάσεις και θα δουν ότι έχω καρκίνο στον πνεύμονα, το’χω πιστέψει πια ότι θα πεθάνω, έρχονται δάκρυα στα μάτια μου, βλέπω τις σκηνές της κηδείας μου, να κλαίνε η μάνα μου και οι αδερφές μου και προσπαθώντας να παρηγορήσω τον εαυτό μου λέω «Μία είναι η ουσία, δεν υπάρχει αθανασία». Όλο το άλλο μετά ήτανε παιχνίδι.

·      Βγήκε από μόνο του…

·      Ναι. Και μάλιστα το πήγα το ίδιο βράδυ στο μαγαζί που έπαιζε μπουζούκι ο Νικολόπουλος και τραγουδούσε η Χαρούλα και μόλις με βλέπει μου λέει: «Το φτιαξες; Στείλ’το μου μ’ένα σερβιτόρο». Το δίνω σ’ένα σερβιτόρο, το βλέπει, μου κάνει με νόημα «Καταπληκτικό!». Φωνάζει τη Χαρούλα σε μία παύση και της λέει «Κοίτα». Η Χαρούλα κάνει κι αυτή έτσι και μετά πάνε στο καμαρίνι, το παίζουν και το τραγουδάει και γίνεται χαμός στο Stork, το τότε μαγαζί που τραγουδούσανε. Αυτό το τραγούδι είναι το οικόσημό μου. Δηλαδή το όνομα Λευτέρης Χαψιάδης μπορεί να μη λέει τίποτα σε πολλούς, αλλά όταν τους πεις ότι είναι ο στιχουργός του «Μία είναι η ουσία», το ξέρουν όλοι.

Μετά από χρόνια συναντάω κάποιον και μου λέει «Ρε φίλε εσύ έγραψες το “Μία είναι η ουσία δεν υπάρχει αθανασία;”» Του λέω «Ναι». «Πω, πω τι κλάμα έχω ρίξει μ’αυτό το τραγούδι» λέει. Αφελέστατα του λέω «Γιατί έχασες κανέναν δικό σου;» «Όχι. Είχα μια γκόμενα που τη λέγαν Αθανασία και με παράτησε». Ο καθένας με τον καημό του. Από κει πήρα αφορμή Θανάση ότι «Κάθε τραγούδι και καημός» (σ.σ. το τελευταίο βιβλίο του Λευτέρη Χαψιάδη). Δηλαδή ο καθένας με τον πόνο του. Μάλιστα, κυκλοφορεί και στο Internet και στο facebook, ότι είναι κάποια τραγούδια που σου’ρχεται να πας να πιάσεις τον στιχουργό και να τον ρωτήσεις «Ρε συ πού ξέρεις τη ζωή μου και την περιγράφεις;» Το΄ χεις διαβάσει;

·      Έτσι, έτσι είναι…

Ακούγεται το τραγούδι και συνεχίζεται ο διάλογος.

·      «Μία είναι η ουσία» βεβαίως του Χρήστου Νικολόπουλου και του Λευτέρη Χαψιάδη με τη Χαρούλα Αλεξίου από τον δίσκο «Εμφύλιος έρωτας» στα 1984, με σόλο ούτι;

·      Tον Γιώργο Νταλάρα!

·      Ο οποίος είχε πάει νύχτα και είπε στον ηχολήπτη «Βάλε να το ακούσω…»

·      «Βάλε να το ακούσω να παίξω» γιατί το αγάπησε πολύ αυτό το τραγούδι και το’πε αργότερα και πού; Στο Ηρώδειο!

·      Στη συναυλία με τα «Τραγούδια με ουσίες», προς το τέλος…

Στο video μπορείτε να ακούσετε το «Μία είναι η ουσία» μαζί με το ηχητικό απόσπασμα της ραδιοφωνικής συνέντευξης του Λευτέρη Χαψιάδη.

Η Ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη 1944
(έκδοση της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ)

Επίλογος

Παρά Την ήττα στην ένοπλη ταξική σύγκρουση του Δεκέμβρη και την απαράδεκτη υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας η κατάσταση παρέμενε κρίσιμη και ρευστή, η αστική εξουσία δεν είχε σταθεροποιηθεί, ενώ το κύρος και η επιρροή του ΚΚΕ και του ΕΑΜικού κινήματος παρέμενε μεγάλη. Η μεγάλη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις του επόμενου διαστήματος και τ' αποτελέσματα στις αρχαιρεσίες των Εργατικών Κέντρων και ίων Ομοσπονδιών αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Ακόμα, το 1946, ο Ριζοσπάστης και η Ελεύθερη Ελλάδα είχαν τη μεγαλύτερη πανελλαδική κυκλοφορία. Χαρακτηριστικό είναι ότι το πρώτο φύλλο του Ρίζου της Δευτέρας, τον Οκτώβρη του 1946, έγινε ανάρπαστο. Πουλήθηκαν 40.000 φύλλα στην Αθήνα και στον Πειραιά και 20.000 στις επαρχίες. Η κυκλοφορία του ξεπέρασε κατά 10.000 φύλλα την κυκλο­φορία όλων μαζί των άλλων εφημερίδων της Δευτέρας. Εντυπωσιακή ήταν επίσης η επιρροή του ΚΚΕ στη νεολαία, στο μαζικό κίνημα, στον αστικό στρατό.

Ήταν ξεκάθαρο ότι η αστική τάξη δεν είχε επιφέρει ακόμα την επιδιωκόμενη αλλαγή συσχετισμού προς όφελός της, παρά και την ορισμένη ανασυγκρότηση του αστικού κράτους που πέτυχαν μετά από το Δεκέμβρη και με τη βοήθεια των βρετανικών δυνά­μεων. Γι΄αυτόν το λόγο, επιδίωκε να ξεριζώσει από τη συνείδηση του ελληνικού λαού την όποια δυναμική ριζοσπαστισμού είχε διαμορφωθεί στα χρόνια της Κατοχής και του ΕΑΜικού αγώνα με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, όπως και του καθοριστικού ρόλου της ΕΣΣΔ στη νικηφόρα έκβαση του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Συνέχισαν τους διωγμούς κατά των κομμουνιστών και άλλων ΕΑΜιτών και ΕΛΑΣιτών -που ανάγκασαν χιλιάδες να βγουν στο βουνά και άλλους να επιλέξουν το δρόμο της πολιτικής προσφυγιάς (Μπούλκες)- ενσωμάτωσαν τους ταγματασφαλίτες και τους δωσίλογους στους ένοπλους και διοικητικούς μηχανισμούς του κράτους, δημιουργώντας τους όρους για την ανασύνταξη και ανασυγκρότηση του κράτους τους, όπως και τις προϋποθέσεις για την προετοιμασία μπροστά στη σύγκρουση για την ολοκληρωτική επικράτηση.

Για τους παραπάνω λόγους, μπροστά στο λαό έμπαινε το δίλημμα «υποταγή ή ορ­γάνωση της πάλης και αντεπίθεση». Σε συνθήκες που υπήρχαν ακόμη έντονα στοιχεία επαναστατικής κατάστασης και παρά τις όποιες παλινωδίες ως προς την ανάγκη και το χρόνο γενίκευσης της ένοπλης πάλης, παρά την αρνητική στάση του Διεθνούς Κομμου­νιστικού Κινήματος απέναντι σε γενικευμένο ένοπλο αγώνα, καθώς και τη μη εξαγωγή σωστών συμπερασμάτων στο 7ο Συνέδριο του ΚΚΕ για τη διαμόρφωση στρατηγικής με στόχο την εργατική εξουσία, το λαϊκό κίνημα, προς τιμήν του, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, επέλεξε το δεύτερο δρόμο.

Ακολούθησε η τρίχρονη εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), της κορυφαίας ταξικής σύγκρουσης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.

 

 

Το «Δεκέμβρης του 44 με μια μοτοσυκλέτα του ΕΛΑΣ» με τον Σαββόπουλο και την Πρωτοψάλτη, έχει τίτλο «Γεννήθηκα στη Σαλονίκη».

·       Ο Δεκέμβρης του Νταλάρα συναγωνίζεται στο youtube με τους Παντελή Θαλασσινό και Σωκράτη Μάλαμα. Και οι τρεις, με τον δικό του Δεκέμβρη ο καθένας, έχουν περισσότερα από 200.000 views.
Το ποίημα του Κ.Π.Καβάφη, Ο Δεκέμβρης του 1903, το έχουν μελοποιήσει 4 συνθέτες, με πρώτο τον Θάνο Μικρούτσικο.

·       1972 Δεκέμβρης Ρένα Κουμιώτη (Βασίλης Κουμπής - Λευτέρης Παπαδοπουλος)

·       1978 Πρώτη του Δεκέμβρη Γιώργος Νταλάρας (Γιάννης Σπανός - Μάνος Ελευθερίου)

·       1983 Δεκέμβρης Γλυκοχάραμα Σωτηρία Μπέλλου (Δημήτρης Λάγιος - Μιχάλης Μπουρμπούλης)

·       1983 Ο Δεκέμβρης του 1903 Κώστας Θωμαϊδης (Θάνος Μικρούτσικος - Κ.Π. Καβάφης)

·       1984 Δεκέμβρης του '49 Μανώλης Ρασούλης (Μανώλης Ρασούλης)

·       1985 Το Δεκέμβρη Θανάσης Μωραϊτης (Μίκης Θεοδωράκης)

·       1992 Πρώτη του Δεκέμβρη Πέτρος Γαϊτάνος (Γιάννης Σπανός - Μάνος Ελευθερίου)

·       1998 Ήταν Δεκέμβρης Ματθαίος Γιαννούλης (Ματθαίος Γιαννούλης - Ρένα Ψαρρά)

·       1998 Ο Δεκέμβρης του 1903 Σωκράτης Μάλαμας (Σωκράτης Μάλαμας - Κ.Π. Καβάφης)

·       2001 Πέντε Δεκέμβρη Βαλάντης (Βαλάντης - Βαγγέλης Κωνσταντινίδης)

·       2006 Δόξα Δεκέμβρη Μήνα Παντελής Θαλασσινός (Παντελής Θαλασσινός - Ηλίας Κατσούλης)

·       2006 Ο Δεκέμβρης του 1903 Αλκίνοος Ιωαννίδης (Δημήτρης Παπαδημητριου - Κ.Π. Καβάφης)

·       2008 Δεκέμβρης Κ. Βαμβούκος (Αγγελος Αρβανίτης)

·       2008 Δεκέμβριος του 1988 Γιώργος Αλκαίος (Γιώργος Αλκαίος)

·       2009 December Bohemian Lunicon (Lunicon)

·       2010 Δεκέμβρης Μάνος Παπαδάκης (Μάνος Παπαδάκης)

·       2010 Δεκέμβρης Μόρφω Τσαϊρέλη (Χάρις Τσεκούρα - Γιώργος Κορδελλάς)

·       2011 Δεκέμβριος Ορφέας Περίδης (Ορφέας Περίδης)

·       2011 Στιγμές του Δεκέμβρη Φοίβος Οικονομίδης (Φοίβος Οικονομίδης)

·       2012 Μέρες Δεκέμβρη μέρες χαράς Αντίδραση (Αντίδραση)

·       2015 Δεκέμβρης Νίκος Ζουρνής (Νίκος Ζουρνής - Φωτεινή Λαμπρίδη)

·       2015 Ο Δεκέμβρης του 1903 Βασίλης Λέκκας (Χάρης Παπαδόπουλος - Κ.Π. Καβάφης)

·       2017 Δεκέμβρης του '91 Βασίλης Ανδρικόπουλος (Βασίλης Ανδρικόπουλος)

·       2018 Ορμή του Δεκέμβρη Νατάσα Μωυσόγλου (Τάσος Σταβέρης - Βάσω Ρούσου)

·       2020 Η Εξέγερση του Δεκέμβρη Δημήτρης Λάμπος (Δημήτρης Λάμπος)

Η συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην αστική κυβέρνηση του 1944 αποτελεί απτό παράδειγμα γιο το πόσο ουτοπικός είναι ο ισχυρισμός ότι χάρη στη μαχητικότητα και τη συνέπεια του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι δυνατό μια τέτοια κυβέρνηση να ακολουθήσει φιλολαϊκό δρόμο ή σε κάθε περίπτωση να πάρει τουλάχιστον κάποια μέτρα υπέρ του λαού και να ανοίξει σιγά σιγά το δρόμο για έναν ευνοϊκότερο συσχετισμό στην πάλη για το σοσιαλισμό.

Αντίθετα,  με αυτήν την ανεδαφική προσμονή, η πείρα και εκείνης της περιόδου διδάσκει ότι η συμμετοχή στις αστικές κυβερνήσεις, σε πείσμα των πιο καλών προθέσεων, γίνεται φραγμός στη λαϊκή πάλη και οδηγεί σε πισωγύρισμα με αρνητικές επιπτώσεις και για πολλά χρόνια

Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, 1939-1949