Κόκκινη κάρτα στους νεκροθάφτες των συντάξεων και της ζωής μας

Η Πράσινη Χάρτα (Βίβλος) της Κομισιόν (Green Paper on Ageing λεπτομέρειες εδώ) για τη λεγόμενη «δημογραφική γήρανση» (demographic change) «τρέχει» από το καλοκαίρι του 2020 και έχει κατατεθεί για «διαβούλευση» από τον Ιανουάριο 2021.
Πρόσχημα για άλλη μια φορά η «πανδημία COVID-19 (που) άλλαξε την Ευρώπη και τον κόσμο εν ριπή οφθαλμού»
(…)
«Καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο θα ζούμε και θα συνεργαζόμαστε στο μέλλον και ήρθε σε μια περίοδο κατά την οποία η Ευρώπη βρισκόταν ήδη σε διαδικασία βαθιάς δημογραφικής και κοινωνικής αλλαγής».
Εγκαινιάζει μια διαδικασία που θα βοηθήσει στον καθορισμό συγκεκριμένων δράσεων και λύσεων, λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα που αντλήθηκαν από την πανδημία όσον αφορά «τη στήριξη των ατόμων, των περιφερειών και των κοινοτήτων που πλήττονται περισσότερο και την προσαρμογή τους στις μεταβαλλόμενες συνθήκες»

Τι ακριβώς σημαίνουν τα μισόλογα; Για την Ελλάδα –αν πάμε με το Μ.Ο της ΕΕ, μείωση συντάξεων κατά 21,9% με αύξηση του εργασιακού βίου κατά 6,6 χρόνια ως «αναπόφευκτες αλλαγές για τη διατήρηση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού» (σσ. πρόκειται για τη 10^η παρέμβαση-τσεκούρι, τα τελευταία χρόνια κάτω από το μανδύα του «βιώσιμου», ρεαλισμού, εφικτού κλπ) δεδομένου ότι (επιπρόσθετα -λένε) ο πληθυσμός της χώρας αναμένεται να μειωθεί 2,1 εκατομμύρια ως το 2070 (από 0,7 εκατομμύρια το 2019, στα 8,6).
Προβλέπει ακόμη ότι ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός θα μειωθεί κατά 2,02 εκατομ. (από 6,25 σε 5,81 ως το 2030 -5,25 το 2040 -4,7 το 2050 -4,5 το 2060- 4,32 το 2070).
Με βάση τα παραπάνω (;;) το ύψος των συντάξεων θα πρέπει να μειωθεί κατά ~22% (σε απόλυτα νούμερα) τα επόμενα χρόνια (από 65,4% το 2019 να σταθεροποιηθεί στο 43,5% το 2070), στο ~66% (δηλ. παραπέρα μείωση ~34% του ξεροκόμματου που δίνεται σήμερα).
Και όλ’ αυτά, όπως τονίζεται …με ετήσια αύξηση των δαπανών για το ασφαλιστικό σύστημα κατά ~4% του ΑΕΠ, που σημαίνει πως αν δε γίνει αυτό οι περικοπές πρέπει να είναι μεγαλύτερες.
Επίσης, για να διατηρηθεί η «ισορροπία» στο ασφαλιστικό ο εργασιακός βίος θα πρέπει να επιμηκυνθεί κατά τουλάχιστον 22% κατά Μ.Ο. (6,6 χρόνια), με την επισήμανση –σε ότι μας αφορά σαν χώρα ότι «η Ελλάδα και το Λουξεμβούργο έχουν από τα χαμηλότερα όρια εργασιακού βίου».

30 Χρόνια «Βίβλων»

Η Λευκή Βίβλος, που μπήκε σε «διαβούλευση» το 1991 & εγκρίθηκε το 1993 με βασικούς άξονες Ανταγωνιστικότητα - Ανάπτυξη - Απασχόληση, συνέδεσε το πρόβλημα της ανεργίας με την ενίσχυση της θέσης και την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου μέσα από τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με καθήλωση μισθών, και ανατροπή βασικών εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων (θυμίζουμε πως αυτά συνέβησαν επί κυβέρνησης ΝΔ -Κωνσταντίνου Μητσοτάκη).
Συγκέντρωσε την προσοχή της στην επέκταση της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, δηλαδή στο μοίρασμα της ανεργίας.

Μέσα από αυτό το δρόμο επιχείρησε να ελέγξει το πρόβλημα της ανεργίας, ρίχνοντας ιδιαίτερα βάρος στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες, στην αντιμετώπιση της υψηλής ανεργίας των νέων, των γυναικών, τη μακροχρόνια ανεργία, τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας.

Έθεσε το ζήτημα βελτίωσης της κοινοτικής ανταγωνιστικότητας μέσα από την εξασφάλιση φτηνής εργατικής δύναμης για το μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποιώντας μαζικά την επαγγελματική κατάρτιση και τη διά βίου εκπαίδευση των ανέργων, αλλά και γενικότερα του εργατικού δυναμικού, προσφέροντας αναλώσιμες, ευκαιριακές γνώσεις στα πλαίσια της υποβάθμισης της γενικής εκπαίδευσης και της προσαρμογής της στις ανάγκες της «αγοράς».

Σύνοδος Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα, Απασχόληση - Οι προκλήσεις και η αντιμετώπισή τους για τη μετάβαση στον 21ο αιώνα - Λευκή Βίβλος».

• «Οσον αφορά την κατανομή του χρόνου εργασίας, έχουν γίνει προτάσεις για υπολογισμό των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση ή για θέματα μείωσης των ωρών εργασίας σε περιόδους ύφεσης».
• «(...) η εσωτερική ευελιξία μεγιστοποιεί την επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό καθώς και τη συμμετοχή. Εναπόκειται στις επιχειρήσεις να τη βελτιώσουν μέσω των δυνατοτήτων πολύπλευρης απασχόλησης, της ολοκληρωμένης οργάνωσης της εργασίας, της ευελιξίας του χρόνου εργασίας (ανάπτυξη της μερικής ή της καταμερισμένης εργασίας), και των αμοιβών με βάση την απόδοση. Προσαρμοσμένη στο ευρωπαϊκό μοντέλο της κοινωνίας, η εσωτερική ευελιξία θα πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο των διαπραγματεύσεων, στο πλαίσιο της επιχείρησης μεταξύ της διεύθυνσης και των εκπροσώπων του προσωπικού».
• «Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, η μείωση αυτή των φόρων που διογκώνουν το κόστος εργασίας, θα πρέπει να συνδυάζεται με δραστήριες πολιτικές στον τομέα της απασχόλησης. Θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μια προσπάθεια ανάπτυξης που θα βασίζεται (...) και στην καλύτερη χρησιμοποίηση των εξοπλισμών μέσω της διευθέτησης των ωραρίων εργασίας».

Ακολούθησαν η επικαιροποίηση της συνόδου κορυφής του Λουξεμβούργου (1997), - επί 2^ης κυβέρνηση Σημίτη (Σεπ-1996 | Απρ-2000) όπου με την παραπέρα ανάπτυξη αυτών των κατευθύνσεων συγκροτήθηκε η «στρατηγική για την απασχόληση» -μέσα και από τον άξονα της «προσαρμοστικότητας», με κριτήριο τη βελτίωση ανταγωνιστικότητας και κερδών της εργοδοσίας, προωθήθηκαν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με πολλούς μαϊντανούς πχ.«ποιότητα» - «ασφάλεια» εργασίας, ώστε όπως ανέφεραν οι σχετικές κοινοτικές κατευθύνσεις «να συμφιλιωθούν οι ανάγκες των εργαζομένων και των επιχειρήσεων»!!

Στρατηγική της Λισαβόνας

Το 2006 η Κομισιόν παρουσίασε μια ακόμη Πράσινη Βίβλο με τον τίτλο «Εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα», στην οποία περιλαμβάνεται η αντιδραστική μεταρρύθμιση του Εργατικού Δικαίου, η προσαρμογή και κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας στα κράτη - μέλη της ΕΕ για την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας, την επιδίωξη των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, για τη διασφάλιση και αύξηση της κερδοφορίας τους στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό (σσ. την σκυτάλη είχε πάρει η ΝΔ -1^η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή Μάρτιος 2004-2007)