Άσφαιρα πυρά με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή και την «πράσινη» ανάπτυξη

Αυτές τις μέρες και πάλι στο προσκήνιο από μπαράζ των αστικών ΜΜΕ (και ΜΚΔ) το «φαινόμενο» Greta Thunberg (Γκρέτα Τιντίν Ελεονόρα Έρνμαν Τούνμπεργκ), με τις γνωστές πλέον κορώνες «Παίζετε θέατρο»!, «παίζετε με την πολιτική, παίζετε με τα λόγια, παίζετε με το μέλλον μας»!
Απαγγέλλοντας μάλιστα και κατηγορητήριο αρχής γενομένης, την 1η Ιουλίου στη Βιέννη, «στους ηγέτες των πλουσιότερων χωρών του κόσμου», αρκετοί από τους οποίους βρίσκονταν μάλιστα σε απόσταση λίγων μέτρων από αυτήν, δεν αφήνει –λένε τα δημοσιεύματα «κανένα περιθώριο για αυταπάτες»…

(…)
Αυτοί που κυβερνάνε τον κόσμο δεν είχαν ποτέ και ούτε πρόκειται να έχουν την παραμικρή διάθεση να αντιμετωπίσουν την κλιματική καταστροφή σαν μια κατακλυσμική κρίση που απειλεί, όσο καμιά άλλη στο παρελθόν, την ίδια την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας!
Όμως, όπως πάντα, η Γκρέτα δεν περιορίζεται να καυτηριάσει τον κυνισμό και την υποκρισία αυτών που μας κυβερνούν. Πάει πιο μακριά, χτυπάει το πρόβλημα στη ρίζα του όταν καταγγέλλει ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να εκμεταλλευτούν κι αυτήν ακόμα την καλπάζουσα κλιματική αλλαγή «για να κερδίσουν ψήφους, δημοσιότητα, πόντους στα χρηματιστήρια ή την επόμενη καλοπληρωμένη θέση σε κάποια εταιρεία ή σε ένα λόμπι συμφερόντων».
Όπως πάντα, έτσι λοιπόν και τώρα, η Γκρέτα δεν μάσησε τα λόγια της. Όμως, τονίζοντας αυτή τη φορά ότι «σας βαρεθήκαμε» και κυρίως, ότι «το σόου τελείωσε» (sic!!), η Γκρέτα μας, καλεί τον καθένα προσωπικά «να εμπιστευόμαστε πια τιποτ’ άλλο από εμάς τους ίδιους», δηλαδή να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας…
(πως;)
Ραντεβού λοιπόν τον προσεχή Οκτώβρη στους δρόμους και στις πλατείες όλου του κόσμου για την παγκόσμια κινητοποίηση ενάντια στην κλιματική αλλαγή, που θα πρέπει να γίνει όλο και πιο μαζική, όλο και πιο ριζοσπαστική. Εξάλλου, αν όχι τώρα, πότε;

Το Show δεν τελείωσε!

Σχετικά με την κλιματική αλλαγή και την -υποτιθέμενη «πράσινη» ανάπτυξη συντονισμένα πάνε να ρίξουν στάχτη στα μάτια μας, "μαϊντανοί «προστασίας» του περιβάλλοντος" «πράσινοι» επιχειρηματίες, MKO (Μη–Κυβερνητική-Οργάνωση) προεξεχούσης της Γκρίνπις – Greenpeace, το «βασιλικής» καταγωγής WWF ο «πράσινος» Γκορμπατσόφ (τελευταία εν είδει φαντάσματος) , μη Κυβερνητικές που τα παίρνουν κανονικά από τη CIA, το απεμπλουτισμένο ουράνιο που κάνει καλό στην υγεία! (και στην τσέπη…) –μεταξύ αυτών το «φαινόμενο» ενός χαρισματικού κοριτσιού της Thunberg, που «από το πουθενά ξεκίνησε τη δράση της (λένε…) τον Αύγουστο του 2018, όταν «επίμονα» (στα 15 της χρόνια!!) «διαμαρτυρόταν για το κλίμα (;;) έξω από το σουηδικό κοινοβούλιο στη Στοκχόλμη» και «προσέλκυσε το ενδιαφέρον των μέσων ενημέρωσης» και χειραγωγείται κανονικά μέχρι σήμερα από σπόνσορες και media.
Λέγοντας μισές αλήθειες, μέσα από επικοινωνιακά πυροτεχνήματα –που προφανώς βγάζουν στον αέρα ειδικά επιτελεία της λεγόμενης κοινωνικής δικτύωσης, όπως πχ το (από 2-Ιούλη) αύριο συμπληρώνονται 150 βδομάδες από τότε που αρχίσαμε τις σχολικές απεργίες για το κλίμα, υποστηρίζοντας πως «όλο αυτό το διάστημα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν αφυπνιστεί για την κλιματική και οικολογική κρίση, ασκώντας περισσότερη πίεση στους ανθρώπους της εξουσίας»... τελικά, η δημόσια πίεση ήταν πολύ μεγάλη, (κλπ. κλπ)

«Κλιματική απεργία» στη Λωζάνη –διακρίνεται και η Thunberg

🆘 Ο κίνδυνος από αυτές –τις φαινομενικά αθώες πρακτικές, έχει να κάνει με αρκετούς παράγοντες με κυριότερο τη χρήση μια αριστερίζουσας γλώσσας –αποδεκτής από ευρεία στρώματα και ειδικά νεολαία με χαμηλό ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.
Στο παραπάνω  -όπου μιλάνε για 150 βδομάδες –δλδ ~3 χρόνια σχολικές απεργίες για το κλίμα! σε παγκόσμιο επίπεδο, στην Ελλάδα προβάλλεται και προσυπογράφεται από το «ελληνικό δίκτυο φίλοι της φύσης| naturefriends greece», αναφέρεται (εγκαλώντας τους «παγκόσμιους ηγέτες»:

• Υποκρίνεστε ότι αναλαμβάνετε ευθύνες. Ότι ενεργείτε ως σωτήρες καθώς προσπαθήσατε να μας πείσετε ότι παίρνετε την κατάσταση στα χέρια σας, ενώ η απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τα έργα γίνεται ολοένα και πιο μεγάλη. Και, καθώς, καταφέρνετε και σχεδόν την γλιτώνετε.
• Αλλά, ας είμαστε ξεκάθαροι – Αυτό που κάνετε δεν έχει σχέση με δράση κατά της κλιματικής αλλαγής ή με δράση απέναντι σε μία επείγουσα κατάσταση. Ποτέ δεν ήταν. Πρόκειται για επικοινωνιακή τακτική που είναι μεταμφιεσμένη σε πολιτική.
• Υποκρίνεστε ότι νοιάζεστε για την φύση και τη βιοποικιλότητα, ενώ ο κόσμος χάνει ένα δάσος μεγέθους ποδοσφαιρικού γηπέδου, κάθε δευτερόλεπτο.
• Αν απέδειξε κάτι η πανδημία είναι ότι το κλίμα και τα οικολογικά θέματα δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ ως επείγουσες καταστάσεις.
• Η κλιματική κρίση αντιμετωπίζεται σήμερα – στην καλύτερη περίπτωση – μόνον ως επιχειρηματική ευκαιρία για τη δημιουργία πράσινων θέσεων απασχόλησης, πράσινων επιχειρήσεων και τεχνολογιών.
• Καθώς η πανδημία προχωρούσε δεν είπατε «αυτή θα ωφελήσει τη βιομηχανία κατασκευής μασκών» ή «αυτή θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στα νοσοκομεία και στο σύστημα υγείας».

Πηγαίνοντας στο «δια ταύτα», ακούγονται διάφορα από αντιφατικά, ως δευτερεύοντα και ασήμαντα του είδους «προσποιείστε ότι αλλάζετε και ότι ακούτε τους νέους ανθρώπους, ενώ συνεχίζετε σχεδόν όπως και πριν» (σσ. λες και το θέμα είναι η ηλικία όσων βρίσκονται στα κέντα αποφάσεων) εγκλωβίζεστε σε μία μελλοντική, κοινή αγροτική πολιτική που θα κάνει αδύνατη την επίτευξη των στόχων της συμφωνίας του Παρισιού, (σσ. Πεδίο νέας κερδοφορίας για τα μονοπώλια) …καλωσορίζουμε κάθε προσπάθεια που διασφαλίζει το μέλλον και τις παρούσες συνθήκες διαβίωσης (;;), υποκρίνεστε ότι αντιμετωπίζετε σοβαρά την επιστήμη λέγοντας «η επιστήμη επιστρέφει», ενώ διοργανώνετε συναντήσεις κορυφής για το κλίμα, δίχως να καλείτε να μιλήσει ούτε έναν επιστήμονα κλιματολόγο (σσ. σαν οι «κλιματολόγοι» να είναι ουδέτεροι πολιτικά ή στην υπηρεσία της λαϊκής οικογένειας)... μπορείτε και θα συνεχίσετε να υποκρίνεστε. Αλλά, τόσο η φύση όσο και η φυσική δεν θα ξεγελαστούν. Η φύση και η φυσική δεν διασκεδάζουν, ούτε παρασύρονται!
Φυσικά οι όροι ιμπεριαλισμός-καπιταλισμός, μέσα παραγωγής και ιδιοκτησία τους «κλειδιά οικονομίας» κλπ. αποτελούν ξένη (και αποδιοπομπαία) γλώσσα.

Η Greta Thunberg, στο ιστιοφόρο του πρίγκηπα του Μονακό με σπόνσορα την BMW καλεί στον αγώνα για την κλιματική αλλαγή

Ο πραγματικός  χαρακτήρας του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου «Πράσινου New Deal»

Για να μην πάμε μακριά: στις 17 Μάη έγινε συζήτηση στην ελληνική βουλή για τη διαμόρφωση Ελληνικού Κλιματικού Νόμου (ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία του αντίστοιχου ευρωπαϊκού, που συνιστά το νομικό πλαίσιο για την εφαρμογή των στόχων της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας), με τη διαμόρφωση όρων ικανοποιητικής κερδοφορίας των μεγάλων ομίλων για νέες επενδύσεις στον τομέα της «πράσινης ενέργειας» και άλλους κλάδους της οικονομίας (όπου σημειωτέον θα κατευθυνθούν και οι πόροι του –από την τσέπη των λαών, Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ .

Προβάλλοντας πως διέξοδος στην κοινωνική αδικία και τα σημερινά αδιέξοδα είναι ο «πράσινος» καπιταλισμός, ο οποίος είναι τάχα κοινωνικά δίκαιος και φιλικός στο περιβάλλον μπορεί να προσφέρει μια καλύτερη ζωή.
Σε ένα σύστημα που τα πάντα καθορίζονται με βάση το κέρδος των λίγων, που οι κοινωνικές ανάγκες μπαίνουν στο περιθώριο ή καταπατούνται, το περιβάλλον παντού και πάντα, θα αποτελεί ένα ακόμα πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο  (όπως είπε ο ΓΓ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας «σε λίγο θα βάλετε ανεμογεννήτριες και στην Ακρόπολη, αφού εκεί στο βράχο της Ακρόπολης έχει δυνατούς αέρηδες… ελπίζω βέβαια, να μη σας δίνουμε ιδέες …)

Η ΕΕ και όλος ο καπιταλιστικός κόσμος, εφεύρε το λεγόμενο «χρηματιστήριο εκπομπών ρύπων», το «εμπόριο ρύπων» και τη λογική «ο ρυπαίνων πληρώνει», δηλαδή τη δυνατότητα των μονοπωλίων να προχωρούν σε ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος… αρκεί να «πληρώνουν»!
Παράλληλα αποθεώνουν τη λογική του κόστους – οφέλους και τους πετσοκομμένους κρατικούς προϋπολογισμούς σε βάρος των λαϊκών αναγκών, αφού θεωρούν «μη επιλέξιμα» τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά έργα στη δασοπυρόσβεση και τη δασοπροστασία, την προστασία των υδάτινων πόρων, αντιμετωπίζει ως εμπόρευμα το νερό.

Η λύση βρίσκεται στην ακριβώς αντίθετη, κατεύθυνση, στον συλλογικό, οργανωμένο αγώνα, με κατεύθυνση τον πραγματικό αντίπαλο, το μεγάλο κεφάλαιο και το σύστημά του, με στρατηγικές και πρακτική δράση σε μια νέα συνολικά κοινωνική οργάνωση, η οποία έχει διδαχθεί από το παρελθόν και τα λάθη της, το σοσιαλισμό, με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της κοινωνικοποιημένης παραγωγής και υπηρεσιών, με τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια αυτών που παράγουν τον πλούτο

Κόκκινη κάρτα στους νεκροθάφτες των συντάξεων και της ζωής μας

Η Πράσινη Χάρτα (Βίβλος) της Κομισιόν (Green Paper on Ageing λεπτομέρειες εδώ) για τη λεγόμενη «δημογραφική γήρανση» (demographic change) «τρέχει» από το καλοκαίρι του 2020 και έχει κατατεθεί για «διαβούλευση» από τον Ιανουάριο 2021.
Πρόσχημα για άλλη μια φορά η «πανδημία COVID-19 (που) άλλαξε την Ευρώπη και τον κόσμο εν ριπή οφθαλμού»
(…)
«Καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο θα ζούμε και θα συνεργαζόμαστε στο μέλλον και ήρθε σε μια περίοδο κατά την οποία η Ευρώπη βρισκόταν ήδη σε διαδικασία βαθιάς δημογραφικής και κοινωνικής αλλαγής».
Εγκαινιάζει μια διαδικασία που θα βοηθήσει στον καθορισμό συγκεκριμένων δράσεων και λύσεων, λαμβάνοντας υπόψη τα διδάγματα που αντλήθηκαν από την πανδημία όσον αφορά «τη στήριξη των ατόμων, των περιφερειών και των κοινοτήτων που πλήττονται περισσότερο και την προσαρμογή τους στις μεταβαλλόμενες συνθήκες»

Τι ακριβώς σημαίνουν τα μισόλογα; Για την Ελλάδα –αν πάμε με το Μ.Ο της ΕΕ, μείωση συντάξεων κατά 21,9% με αύξηση του εργασιακού βίου κατά 6,6 χρόνια ως «αναπόφευκτες αλλαγές για τη διατήρηση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού» (σσ. πρόκειται για τη 10^η παρέμβαση-τσεκούρι, τα τελευταία χρόνια κάτω από το μανδύα του «βιώσιμου», ρεαλισμού, εφικτού κλπ) δεδομένου ότι (επιπρόσθετα -λένε) ο πληθυσμός της χώρας αναμένεται να μειωθεί 2,1 εκατομμύρια ως το 2070 (από 0,7 εκατομμύρια το 2019, στα 8,6).
Προβλέπει ακόμη ότι ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός θα μειωθεί κατά 2,02 εκατομ. (από 6,25 σε 5,81 ως το 2030 -5,25 το 2040 -4,7 το 2050 -4,5 το 2060- 4,32 το 2070).
Με βάση τα παραπάνω (;;) το ύψος των συντάξεων θα πρέπει να μειωθεί κατά ~22% (σε απόλυτα νούμερα) τα επόμενα χρόνια (από 65,4% το 2019 να σταθεροποιηθεί στο 43,5% το 2070), στο ~66% (δηλ. παραπέρα μείωση ~34% του ξεροκόμματου που δίνεται σήμερα).
Και όλ’ αυτά, όπως τονίζεται …με ετήσια αύξηση των δαπανών για το ασφαλιστικό σύστημα κατά ~4% του ΑΕΠ, που σημαίνει πως αν δε γίνει αυτό οι περικοπές πρέπει να είναι μεγαλύτερες.
Επίσης, για να διατηρηθεί η «ισορροπία» στο ασφαλιστικό ο εργασιακός βίος θα πρέπει να επιμηκυνθεί κατά τουλάχιστον 22% κατά Μ.Ο. (6,6 χρόνια), με την επισήμανση –σε ότι μας αφορά σαν χώρα ότι «η Ελλάδα και το Λουξεμβούργο έχουν από τα χαμηλότερα όρια εργασιακού βίου».

30 Χρόνια «Βίβλων»

Η Λευκή Βίβλος, που μπήκε σε «διαβούλευση» το 1991 & εγκρίθηκε το 1993 με βασικούς άξονες Ανταγωνιστικότητα - Ανάπτυξη - Απασχόληση, συνέδεσε το πρόβλημα της ανεργίας με την ενίσχυση της θέσης και την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου μέσα από τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με καθήλωση μισθών, και ανατροπή βασικών εργασιακών-ασφαλιστικών δικαιωμάτων (θυμίζουμε πως αυτά συνέβησαν επί κυβέρνησης ΝΔ -Κωνσταντίνου Μητσοτάκη).
Συγκέντρωσε την προσοχή της στην επέκταση της μερικής και προσωρινής απασχόλησης, δηλαδή στο μοίρασμα της ανεργίας.

Μέσα από αυτό το δρόμο επιχείρησε να ελέγξει το πρόβλημα της ανεργίας, ρίχνοντας ιδιαίτερα βάρος στις λιγότερο αναπτυγμένες περιφέρειες, στην αντιμετώπιση της υψηλής ανεργίας των νέων, των γυναικών, τη μακροχρόνια ανεργία, τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας.

Έθεσε το ζήτημα βελτίωσης της κοινοτικής ανταγωνιστικότητας μέσα από την εξασφάλιση φτηνής εργατικής δύναμης για το μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποιώντας μαζικά την επαγγελματική κατάρτιση και τη διά βίου εκπαίδευση των ανέργων, αλλά και γενικότερα του εργατικού δυναμικού, προσφέροντας αναλώσιμες, ευκαιριακές γνώσεις στα πλαίσια της υποβάθμισης της γενικής εκπαίδευσης και της προσαρμογής της στις ανάγκες της «αγοράς».

Σύνοδος Κορυφής Ευρωπαϊκής Ένωσης με τίτλο «Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα, Απασχόληση - Οι προκλήσεις και η αντιμετώπισή τους για τη μετάβαση στον 21ο αιώνα - Λευκή Βίβλος».

• «Οσον αφορά την κατανομή του χρόνου εργασίας, έχουν γίνει προτάσεις για υπολογισμό των ωρών εργασίας σε ετήσια βάση ή για θέματα μείωσης των ωρών εργασίας σε περιόδους ύφεσης».
• «(...) η εσωτερική ευελιξία μεγιστοποιεί την επένδυση σε ανθρώπινο δυναμικό καθώς και τη συμμετοχή. Εναπόκειται στις επιχειρήσεις να τη βελτιώσουν μέσω των δυνατοτήτων πολύπλευρης απασχόλησης, της ολοκληρωμένης οργάνωσης της εργασίας, της ευελιξίας του χρόνου εργασίας (ανάπτυξη της μερικής ή της καταμερισμένης εργασίας), και των αμοιβών με βάση την απόδοση. Προσαρμοσμένη στο ευρωπαϊκό μοντέλο της κοινωνίας, η εσωτερική ευελιξία θα πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο των διαπραγματεύσεων, στο πλαίσιο της επιχείρησης μεταξύ της διεύθυνσης και των εκπροσώπων του προσωπικού».
• «Για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, η μείωση αυτή των φόρων που διογκώνουν το κόστος εργασίας, θα πρέπει να συνδυάζεται με δραστήριες πολιτικές στον τομέα της απασχόλησης. Θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μια προσπάθεια ανάπτυξης που θα βασίζεται (...) και στην καλύτερη χρησιμοποίηση των εξοπλισμών μέσω της διευθέτησης των ωραρίων εργασίας».

Ακολούθησαν η επικαιροποίηση της συνόδου κορυφής του Λουξεμβούργου (1997), - επί 2^ης κυβέρνηση Σημίτη (Σεπ-1996 | Απρ-2000) όπου με την παραπέρα ανάπτυξη αυτών των κατευθύνσεων συγκροτήθηκε η «στρατηγική για την απασχόληση» -μέσα και από τον άξονα της «προσαρμοστικότητας», με κριτήριο τη βελτίωση ανταγωνιστικότητας και κερδών της εργοδοσίας, προωθήθηκαν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με πολλούς μαϊντανούς πχ.«ποιότητα» - «ασφάλεια» εργασίας, ώστε όπως ανέφεραν οι σχετικές κοινοτικές κατευθύνσεις «να συμφιλιωθούν οι ανάγκες των εργαζομένων και των επιχειρήσεων»!!

Στρατηγική της Λισαβόνας

Το 2006 η Κομισιόν παρουσίασε μια ακόμη Πράσινη Βίβλο με τον τίτλο «Εκσυγχρονισμός της εργατικής νομοθεσίας για την αντιμετώπιση των προκλήσεων του 21ου αιώνα», στην οποία περιλαμβάνεται η αντιδραστική μεταρρύθμιση του Εργατικού Δικαίου, η προσαρμογή και κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας στα κράτη - μέλη της ΕΕ για την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής της Λισαβόνας, την επιδίωξη των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, για τη διασφάλιση και αύξηση της κερδοφορίας τους στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό (σσ. την σκυτάλη είχε πάρει η ΝΔ -1^η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή Μάρτιος 2004-2007)