Φιλανδία: Ποδαρικό τη νέα χρονιά με απεργίες

Φινλανδικά συνδικάτα
αποτίουν φόρο τιμής στους μάρτυρες του εργατικού κινήματος
(Πρωτομαγιά 1971)

Το λεγόμενο «σκανδιναβικό μοντέλο» (Σουηδία, Νορβηγία, Φινλανδία, Δανία –με τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας και με συγκεκριμένη στόχευση), το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερο εμφανίζεται στον εγχώριο και το διεθνή αστικό Τύπο σαν ο «άλλος κόσμος», όπου όλοι –γενικά «περνάνε καλά» και στα πλαίσια του όλοι_μαζί_μπορούμε αποτελεί πρότυπο ταξικής ειρήνης και «λαϊκής ευημερίας».

Όμως για τις λαϊκές μάζες, πρωταρχικό ρόλο παίζει το κοινωνικό είναι όπου τελειώνουν πια τα ψέματα με τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις (διακυβέρνηση με τη στήριξη της καλούμενης «ευρείας» = οπορτουνιστικής αριστεράς και σημαία τον αντικομμουνισμό), να δρουν συνειδητά με σκοπό τη διάβρωση της συνείδησης της εργατικής τάξης και την πλήρη υποταγή της στο κλίμα της συναίνεσης και της υπακοής στα όρια του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος.
Το μεγάλο τους «κατόρθωμα», στο όνομα του κράτους πρόνοιας, υπήρξε ο σταδιακός εκφυλισμός κάθε αξίας και κατάκτησης του εργατικού κινήματος, με αντάλλαγμα, ένα σχετικά καλύτερο βιοτικό επίπεδο για κάποια χρόνια.

Μετά την αντεπανάσταση και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες, η κατάσταση έχει αλλάξει κατά πολύ, με τις διάφορες κυβερνήσεις, νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές, να παίρνουν πίσω ό,τι δικαιώματα έχουν απομείνει, με τον εργοδοτικό σοσιαλδημοκρατικό συνδικαλισμό και τις  πολλές «αρμόδιες» -διορισμένες και καλοπληρωμένες επιτροπές να «λύνουν» τα ζητήματα, καλώντας τους εργαζόμενους, αντί να μετέχουν μαχητικά στα κοινά και να απαιτούν οργανωμένα αυτά που δικαιούνται, να απολαμβάνουν ελεύθερα την μπίρα τους, τα πορνό, τις τηλεοπτικές αθλιότητες, στο όνομα της αστικής ελευθερίας που αρχίζει και τελειώνει με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι σκανδιναβικές ήταν οι πρώτες χώρες, στις οποίες, ταυτόχρονα με την Αμερική και την Αγγλία, μπήκαν σε εφαρμογή, από τις αρχές του '80, οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, χωρίς αντιδράσεις από το λαϊκό παράγοντα.

Στη δεκαετία του '90, η πολιτική της κεντροαριστερής κυβέρνησης, που, εκτός των άλλων, έφερε τα πάνω - κάτω στο ασφαλιστικό σύστημα και στα συντάξιμα, έσπρωξε τους εργαζόμενους, αφού δεν υπήρχε άλλη επιλογή στα πλαίσια του αντικομμουνιστικού διπολικού συστήματος, να ψηφίσουν δεξιά κυβέρνηση που συνεργάστηκε και με το ακροδεξιό κόμμα (15%), για να αποτελειώσουν το λεγόμενο σκανδιναβικό μοντέλο του «ανθρώπινου καπιταλισμού».
Με αντιλαϊκά μέτρα, όπως πάγωμα μισθών, κατάργηση επιδόματος αδείας, αύξηση των απλήρωτων ωρών εργασίας και εισφορών φορτώνεται στον λαό η καπιταλιστική οικονομική κρίση.

Συμβιβασμένα συνδικάτα

Η Κεντρική Οργάνωση Φινλανδικών Συνδικάτων, (SAK Suomen Ammattiliittojen Keskusjärjestö, είναι η μεγαλύτερη συνδικαλιστική συνομοσπονδία στη Φινλανδία (με περισσότερα από ένα εκατομμύριο μέλη, ~¹/₅ του πληθυσμού της χώρας, πάνω από το μισό του εργατικού δυναμικού).
Οι άλλες δύο είναι των Μισθωτών Υπαλλήλων (STTK) και η Συνομοσπονδία Συνδικάτων Ακαδημαϊκών Επαγγελματιών (AKAVA) – δείτε και εδώ.
Πανίσχυρος κοινωνικός –και διαπραγματευτικός, εταίρος ο εκεί ΣΕΒ (Elinkeinoelämän keskusliitto | Finlands Näringsliv -δημιουργήθηκε το 2005 όταν συγχωνεύθηκαν –ισχύς εν τη ενώσει, οι δύο εργοδοτικές ενώσεις Palvelutyönantajat και Teollisuuden ja Työnantajain Keskusliitto).
Η SAK υποστηρίζει ανοιχτά το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και έχει ξοδέψει χρήμα και χρήμα σε σχετικές χορηγίες.

ℹ️ Πληθυσμός 5.401.267 - στα σωματεία 74% | ΣΣΕ, αλλά κυρίως ατομικές με διαπραγματεύσεις σε επίπεδο εταιρείας
Τα «αυτόνομα» έχουν σημαντική (τοπικά), ενώ οι τρεις συνομοσπονδίες (SAK, STTK AKAVA) έκαναν σχέδια (επί χάρτου) για μια ευρεία συγχώνευση που κατέρρευσαν –τελευταία φορά, το 2016.Δίνεται μάχη σε επίπεδο βάσης για συλλογικές διαπραγματεύσεις με μια εθνική συμφωνία που βάζει πάντα τον πήχη για αυξήσεις μισθών στο χαμηλότερο επίπεδα. Από το 2007, μπροστάρηδες οι εργάτες βιομηχανίας, ωστόσο, το χαμηλό πολιτικό επίπεδο και οι απανωτές οικονομικές κρίσεις την αδυνατίζουν.

Και όμως (κάτι) κινείται…

(Reuters)
«Περισσότεροι από 50.000 Φινλανδοί βιομηχανικοί εργάτες προχωρούν σε απεργία τον Ιανουάριο κλείνοντας εργοστάσια, μεταλλεία και επιχειρήσεις τεχνολογίας αιχμής, δήλωσαν χτες 30-Δεκ τρία εργατικά συνδικάτα, ενώ οι εργοδότες λένε ότι υψηλότεροι μισθοί απειλούν την ανταγωνιστικότητα»

Η 10ήμερη απεργία που προγραμματίζεται να ξεκινήσει στις 14 Ιανουαρίου θα επηρεάσει τις δραστηριότητες σε περισσότερες από 200 εταιρείες στη Φινλανδία, συμπεριλαμβανομένων των Nokia, Kone, Metso Outotec και Outokumpu καθώς και των σουηδικών εταιρειών Sandvik και SSAB και ελβετικής ABB.
Τα συνδικάτα θα συναντηθούν με τον Εθνικό Διαμεσολαβητή στις 4 Ιανουαρίου σε μια ύστατη προσπάθεια εξεύρεσης λύσης για νέα συλλογική σύμβαση εργασίας με αυξήσεις μισθών.

Μια άλλη απεργία πρόκειται να κλείσει τα φινλανδικά εργοστάσια της πολυεθνικής (πρώτες ύλες ξύλου για βιώσιμα και ανακυκλώσιμα προϊόντα σε Αυστρία, Εσθονία, Φινλανδία, Γερμανία, Ρωσία, Ουρουγουάη και ΗΠΑ) UPM για τρεις εβδομάδες από την 1^η Ιανουαρίου, αφού η UPM απέρριψε τα αιτήματα των εργαζομένων για ΣΣΕ εργασίας.
Ήδη από τον Οκτώβρη, η Φινλανδική Δασική Βιομηχανία –μέσω της εργοδοτικής ομοσπονδίας που εκπροσωπεί τις δασικές εταιρείες, δήλωσε «τέλος με τις συλλογικές διαπραγματεύσεις –τώρα μόνο ατομικές με εταιρείες που διαπραγματεύονται απευθείας με το προσωπικό».
Η «ανταγωνίστρια» της UPM Stora Enso (σσ. δραστηριοποιείται και στην Ελλάδα) υπέγραψε «ειδικού τύπου» ατομικές συλλογικές συμβάσεις τον Οκτώβριο

Στο μεταξύ το Σωματείο Εργατών Χάρτου εξέδωσε απεργιακή ανακοίνωση για αρκετές επιχειρήσεις της UPM στη Φινλανδία κηρύσσοντας γενική απεργία στα πλαίσιο της λήγουσας συλλογικής σύμβασης της βιομηχανίας χαρτιού, ξεκινώντας ανήμερα πρωτοχρονιά και τουλάχιστον μέχρι 22 Ιανουαρίου αν δεν επιτευχθεί συμφωνία για νέα ΣΣΕ.

Η εταιρεία από τη μεριά της εν είδει εργοδοτικού lock-out δήλωσε πως θα (προσπαθήσει να) καλύψει τη ζήτηση των πελατών μέσω παραδόσεων από τα εργοστάσιά της εκτός Φινλανδίας και «η μέριμνα για τις βασικές υπηρεσίες προς την κοινωνία θα εξασφαλιστεί με καλή πληρωμή όσων θα εργαστούν κατά τη διάρκεια της απεργίας».
«Η ανακοίνωση της απεργίας δίνεται πριν καν παρουσιαστούν οι διαπραγματευτικοί στόχοι εκατέρωθεν. Κατά την άποψή μας, τα διαπραγματευόμενα μέρη έχουν καθήκον να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καταλήξουν σε συμφωνία πριν καταφύγουν σε απεργία ή εξωτερική διαδικασία συνδιαλλαγής. Τώρα αυτό δεν έχει συμβεί», λέει η Riitta Savonlahti, Αντιπρόεδρος της UPM.

Το Σωματείο Χαρτοεργατών από την πλευρά του δείχνει αποφασισμένο «καμία δουλειά στη διάρκεια της απεργίας» -δηλώνει, ούτε καν καθήκοντα κρίσιμα για την κοινωνία (σσ. προσωπικό ασφαλείας), όπως η λειτουργία και η συντήρηση σταθμών επεξεργασίας νερού και ηλεκτροπαραγωγής».

Η UPM έχει περίπου 10.000 υπεργολάβους στη Φινλανδία και η εταιρεία αντιπροσωπεύει περίπου το 12% των θαλάσσιων μεταφορών.
Πρόσφατα υπέγραψε με τον Φιλανδικό ΣΕΒ -ως κοινωνικό εταίρο απουσία των εργαζόμενων δύο 3τείς !! συλλογικές συμβάσεις εργασίας για τις επιχειρήσεις UPM Plywood και UPM Timber.