Αθάνατος!!

Η αθανασία, για πολλούς, βρίσκεται στην αιώνια κατοικία ενός σαρκικού αλλά άφθαρτου σώματος. Ωστόσο, μια άλλη μορφή αιωνιότητας εκπορεύεται στο επίπεδο του ασώματου: ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει _αντέχοντας όσο οι δικές του ιδέες. Υπό αυτή την έννοια, οι απλοί άνθρωποι μετά βίας θυμούνται, στην καλύτερη περίπτωση, για τρεις γενιές. Τότε, ο χρόνος του σε αυτόν τον κόσμο σβήνει και έρχεται ο άλλος θάνατος: η λήθη.

Νόμιζαν ότι σκότωσαν τον Ερνέστο στη Λα Ιγκέρα της Βολιβίας. Αλλά οι δολοφόνοι του δεν γνώριζαν ότι οι σφαίρες μπορούν να καταστήσουν αδρανή μόνο τη σάρκα, την ίδια σάρκα που στη συνέχεια καταβροχθίζει η γη. Εκείνη την ημέρα δολοφονήθηκε ένας άντρας και γεννήθηκε ένα σύμβολο: ο Τσε.

Ο Αντάρτης επέστρεψε γιγαντιαίος, δεκαπλάσιος … χιλιαπλάσιος, έπαψε να είναι μόνο Κουβανός, γύρισε για να κατακτήσει τον κόσμο με το ίδιο βαθύ βλέμμα της εμβληματικής φωτογραφίας του Korda, ένα σοκαρισμένο βλέμμα μετά τον πόνο και την αδικία, ενώ έλαβε χώρα ο πένθιμος αποχαιρετισμός των θυμάτων του σαμποτάζ που διέπραξε η CIA στο γαλλικό πλοίο La Coubre.

Πάντα με την πλευρά του δίκιου. Είχε χαϊδέψει τη Λατινική Αμερική στο ταξίδι του με τη μοτοσικλέτα και, αφού πάτησε το πόδι του στο γιοτ Granma, η ζωή του άλλαξε για πάντα. Μέσα από ένα απλό κουράγιο άνοιξε τα πέρατα στην εθνική ιστορία.

Παρά τους περιορισμούς που του επέβαλλε το άσθμα του, έγινε ο για πάντα επαναστάτης, ένας από αυτούς που δεν γνώριζαν φόβο και _ξεκινώντας με την κατάκτηση και απελευθέρωση της Σάντα Κλάρα, βοήθησε σημαντικά στην επίτευξη της πολυπόθητης ελευθερίας της χώρας που τον έκανε γιο της.

Γι' αυτό παραμένει άγρυπνος σε εγρήγορση, με το όπλο παρά πόδα, στο μέρος όπου αναπαύονται τα λείψανά του, εκεί στο κέντρο της Κούβας, σαν φάρος που φωτίζει το νησί της επανάστασης και ακτινοβολεί στον κόσμο. Και η πόλη ξυπνά κάθε μέρα για να τη δει, όπως έκανε τον Οκτώβριο του 1997, όταν εκατοντάδες… χιλιάδες κάτοικοι της Βίγια Κλάρα κρατούσαν στα χέρια τους ένα λουλούδι για τον Τσε.

Η κόρη του, Aleida Guevara March, είχε εκφράσει, λίγους μήνες νωρίτερα, ότι τα λείψανα του ίδιου και των συναγωνιστών του επέστρεψαν στην Κούβα “μεταμορφωμένα σε ήρωες, αιώνια νέα, γενναία, δυνατά, τολμηρά”. Κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει αυτό. “Θα είναι πάντα ζωντανός δίπλα στα παιδιά του, την καρδιά του λαού».

Στα μέρη, που εκείνη τη 17^η Οκτωβρίου, στην κοσμοπλημμύρα χιλιάδων λαού που του απέτισε φόρο τιμής στη Σάντα Κλάρα, υπήρχε ένα κορίτσι δίπλα στον πατέρα της. Στα μικροσκοπικά της χέρια κουβαλούσε ένα τριαντάφυλλο, προς τιμήν του combatiente _ comandante.
Τα ίδια χέρια που σήμερα γράφουν για τον Τσε _της Leslie Díaz Monserrat.

Τι ανόητοι αυτοί που προσπάθησαν να τον σκοτώσουν! Τραυμάτισαν τη σάρκα του, αλλά εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε ο ήρωας, με το λυτρωτικό του αστέρι στο μέτωπο _φιλημένο από την αθανασία.

Υπογραφή Leslie Díaz Monserrat
Πανεπιστήμιο "Marta Abreu" _Las Villas
Σάντα Κλάρα, Κούβα

Προσυπογράφουμε! Α-Θ-Α-Ν-Α-Τ-Ο-Σ

¡No existen fronteras entro los pueblos
sino solo entre los de arriba y los de abajo!
Che Guevara
Δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ των λαών
παρά μόνο μεταξύ των "πάνω" _της εξουσίας του κεφαλαίου
και των "κάτω"
Φωτο δική μου, από "τότε",
μία από τις 8 φορές, που ήμουν brigadista
στο νησί της επανάστασης

Η πόλη του Τσε, στην καρδιά της Κούβας

Η Σάντα Κλάρα έχει τον θησαυρό της τα λείψανα  του Guerrillero Heroico και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πολιτική και προσωπική ιστορία του Ερνέστο Γκεβάρα. Το Μνημείο του comandante δεσπόζει, ενώ ο Τσε, των παιδιών, του  γλύπτη Casto Solano, βρίσκεται στην είσοδο της Επιτροπής Περιοχής του Κόμματος στη Villa Clara, ένα μέρος που ήταν η δεύτερη Διοίκησή του στην πόλη.

Από ψηλά, ο Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα συλλογίζεται την πόλη της Σάντα Κλάρα. Η χάλκινη φιγούρα του ξεχωρίζει στο Γλυπτικό Συγκρότημα που φιλοξενεί τα λείψανά του, σαν ένα είδος άγρυπνου φύλακα που συνοδεύει τα παιδιά του, τους ίδιους που τον συνόδευσαν στη σημαντική μάχη που απελευθέρωσε το λαό της πόλης και επιτάχυνε την ελευθερία της Κούβας και το θρίαμβο της Επανάστασης.

Στο κέντρο της πόλης, μπορείτε ακόμα να δείτε, στο Hotel Santa Clara Libre, τις τρύπες από τις σφαίρες που χτύπησαν την πράσινη λωρίδα από σκυρόδεμα που, σαν ένα μεγάλο ορθογώνιο, σπάει συνδιαστικά με την αρχιτεκτονική της πόλης.

Ως μάρτυρας του άθλου, το Sitio-Museo Acción contra el Tren Blindado (σσ. πρόκειται για ιστορικό μνημείο _βλ. παρακάτω) δείχνει με τα ανεξίτηλα ίχνη του εκτροχιασμού, ένα στρατιωτικό κατόρθωμα που επέτρεψε τη νίκη των επαναστατικών στρατευμάτων και που σήμερα αποτελεί έναν χώρο που επισκέπτονται εκατοντάδες _χιλιάδες επισκέπτες.

Πιο πέρα, λίγα τετράγωνα πιο πέρα, ο Τσε, των παιδιών, του  γλύπτη Casto Solano, περιμένει το λουλούδι του.

Το διαβατήριο του Che,
με όνομα "Adolfo Mena González"

Στο κεντρικό Πανεπιστήμιο “Marta Abreu” του Las Villas, ο Che Guevara έστησε τη Διοίκησή του. Εκεί, σχεδόν πριν από 65 χρόνια του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Διδάκτορα στα Παιδαγωγικά (σσ. Το σοσιαλιστικό κράτος έδωσε στο πανεπιστήμιο το όνομα της Marta Abreu de Estévez _1845 – 1909_ μιας από τις πιο σημαίνουσες προσωπικότητες της εποχής της, ειδικά στη γενέτειρά της και στην επαρχία Santa Clara. Για τη συνεχή βοήθειά της στό φτωχό λαό και στον πόλεμο της ανεξαρτησίας κέρδισε επάξια τον τίτλο της “μεγάλης ευεργέτιδας του λαού”)

Στην ιστορική  του ομιλία ο Che κάλεσε να βάψουν το σπίτι της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης του λαού ασπρόμαυρο και μουλάτο, να το λούσουν στον κόσμο, γιατί “το Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι προσβάσιμο σε όλους, εργάτες κι αγρότες ή καλύτερα μείνει χωρίς πόρτες και να ορμήσει ο λαός και να το βάψει με τα χρώματά του, τα χρώματα της καρδιά του”.
Κατά συνέπεια, αυτό το Πανεπιστήμιο έχει γίνει ένα από τα πιο πολυεπιστημονικά της χώρας και κάθε 8 Οκτωβρίου, καθηγητές και φοιτητές του, ντυμένοι παραδοσιακά, περπατούν κατά μήκος της διαδρομής του Τσε.

Όταν ο Ερνέστο Γκεβάρα άρχισε να εκβιομηχανίζει τη χώρα, η Santa Clara φιλοξένησε τα μεγάλα εργοστάσια που αποτελούν ακόμη και σήμερα τον κινητήρα, την λοκομοτίβα της Villa Clara (σσ. Σάντα Κλάρα η πόλη _Βίλα Κλάρα η επαρχία). Ωστόσο, αυτή την πόλη ένωσε, από την πρώτη στιγμή, μια σχέση τόσο οικεία όσο και υπερβατική: η αγάπη.

Μοιράστηκε τη ζωή του με μια γυναίκα από τη Santa Clara, την Aleida March, και από αυτή τη σχέση γεννήθηκαν τέσσερα παιδιά: η Aleida, Camilo, Celia και Ernesto _ Αλεϊδίτα, Καμίλο (σσ. πέθανε το 2022, στο Καράκας της Βενεζουέλας σε ηλικία 60 ετών από καρδιακή προσβολή0, Σέλια και Ερνέστο (σσ. ο “Τσε » είχε άλλη μια κόρη την Ιλδίτα, _πέθανε το 1995, από έναν προηγούμενο γάμο με την Περουβιανή Ίλδα Γκαντέα).

Οι δεσμοί του Τσε με τα παιδιά αυτής της χώρας έγινε ένα για πάντα όταν στις 17 Οκτώβρη 1997 ο λαός παρέλαβε τα λείψανά του και τα  κράτησε για πάντα στη Σάντα Κλάρα, στην καρδιά της Κούβας _              Leslie Díaz Monserrat | internet@granma.cu

Στην πόλη της Σάντα Κλάρα υπάρχει ένα ιστορικό μνημείο που επισκέπτονται Κουβανοί και τουρίστες όλα αυτά τα χρόνια. Με λειτουργία Εθνικού Μνημείου, Μουσείου και Μνημείου Πάρκου, ο Χώρος-Μουσείο “Δράση ενάντια στο Τεθωρακισμένο Τρένο » _Sitio-Museo “Acción contra el Tren Blindado”, είναι μια ματιά στον επαναστατικό αγώνα που έλαβε χώρα στην Κούβα, συμβολίζοντας, συγκεκριμένα, την κατάληψη της πόλης της Σάντα Κλάρα από του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

Ένα ταξίδι στην ιστορία του

Ήταν Δεκέμβριος του 1958 και ο comandante del Ejército Rebelde, ΠΟΥ πολεμούσε ενάντια στην κυβέρνηση του Φουλγκένσιο Μπατίστα, έλαβε το καθήκον να καταλάβει την πόλη της Σάντα Κλάρα στην επαρχία Las Villas, με σκοπό να αποκόψει το δυτικό κομμάτι της χώρας.  Μια τέτοια επιχείρηση θα διαρκούσε τουλάχιστον ένα μήνα. Όμως, η columna no. 8 “Ciro Redondo” με διοικητή τον Γκεβάρα δεν έχασε χρόνο και στις 15 Δεκεμβρίου, έτοιμοι για δράση, έκοψαν τη γέφυρα Falcón και κατέλαβαν την πόλη Formento μετά από μάχη.

σσ.
επειδή συνήθως οι Κουβανοί δεν αναφέρουν αριθμητικά στοιχεία _συνηθισμένοι να παλεύουν 10-20-50, εναντίον χιλίων και να νικούν, να πούμε πως οι δυνάμεις του Μπατίστα διέθεταν 3.900 στρατιώτες _οπλισμένους σαν αστακούς, με τα πλέον σύγχρονα made in USA όπλα της εποχής, 10 άρματα, βομβαρδιστικά αεροπλάνα B-26 και το περίφημο θωρακισμένο τρένο (tren blindado) και η ομάδα του Τσε ήταν όλοι κι όλοι 340 αντάρτες _guerrilleros, με ελάχιστα πυρομαχικά και πολλοί χωρίς καν οπλισμό, που περίμενα τη μάχη για να ξεκλέψουν όπλα από τον εχθρό _τέλος παρένθεσης
Κατάφεραν να εμποδίσουν τη διέλευση του Τεθωρακισμένου Τρένου προς Ανατολάς, αλλά ήθελαν και να το καταλάβουν. Αυτό θα τους παρείχε τα απαραίτητα όπλα για να συνεχίσουν τον αγώνα και την ψυχολογική αβάντα όντας _όπως αναφέραμε σε αριθμητική απελπιστικά μειονεκτική θέση έναντι του εχθρού.
Φυσικά ο αγώνας δεν θα τελείωνε εδώ. Οι άνδρες της διμοιρίας των επαναστατών υπό τη διοίκηση του Alfonso Zayas επιτέθηκαν στη Loma del Capiro, όπου μέρος του εχθρού ήταν οχυρωμένο, ενώ οι διμοιρίες του Captain Roberto Rodríguez Fernández και Alberto Fernández Montes de Oca στο αστυνομικό τμήμα, τη φυλακή και το Δικαστήριο. αντίστοιχα.

Όταν ο κεντρικός αυτοκινητόδρομος αποκλείστηκε για να αποτραπεί η άφιξη ενισχύσεων από το Matanzas και οι αντάρτες κατέλαβαν τη Λόμα ντελ Κάπιρο, ο στρατός του Μπατίστα υποχώρησε προς το Τεθωρακισμένο Τρένο, το οποίο εκτροχιάστηκε, γιατί οι αντάρτες του Τσε κατέστρεψαν τις σιδηροδρομικές γραμμές (μη έχοντας δυναμίτη η ΤΝΤ … τις ξεβίδωσαν και τις μετέφεραν λίγο _τόσο που δεν φαινόταν, παρά μόνο όταν ήταν πολύ αργά. Το γεγονός αυτό ήταν υπεραρκετό για να παραδοθεί ο εχθρός.

Αφού απομονώθηκαν το αστυνομικό τμήμα και το Σύνταγμα, τα ισχυρότερα σημεία αντίστασης του εχθρού, τα άλλα σημεία της πόλης παραδόθηκαν διαδοχικά. Έμεινε μόνο ένας θύλακας αντίστασης στο Audiencia και στο Gran Hotel, αλλά, το πρωί της 1^ης Ιανουαρίου, παραδόθηκαν, όπως και το αεροδρόμιο, παρόλο που δεν δέχθηκε επίθεση.

Τελικά δημιουργήθηκαν όλες οι προϋποθέσεις για να πολιορκηθεί το σύνταγμα _η κύρια δύναμη του Μπατίστα. Ο Τσε Γκεβάρα είχε προσωπικά μια συνομιλία με τον συνταγματάρχη, που ήταν επικεφαλής _ προτείνοντας παράδοση άνευ όρων διαφορετικά οι αντάρτες θα έμπαιναν στους στρατώνες. Ο Συνταγματάρχης, αφού συναντήθηκε με το Γενικό Επιτελείο του, αποφάσισε να παραδοθεί.

Η δράση στη Σάντα Κλάρα ήταν καθοριστική
για την οριστική νίκη του Επαναστατικού Στρατού.

Ο χώρος-μουσείο “Δράση ενάντια στο θωρακισμένο τρένο” στη Σάντα Κλάρα, που εγκαινιάστηκε το 1971, θυμίζει τη μάχη που ηγήθηκε ο Τσε, η οποία ήταν καθοριστική για τον θρίαμβο της κουβανικής επανάστασης του 1959. Το ίδιο το τρένο έχει μετατραπεί σε μουσείο με τρεις αίθουσες _βαγόνια, και μια γκαλερί. Στο εσωτερικό του φιλοξενούνται χάρτες, φωτογραφίες, αντικείμενα και άλλα αντικείμενα ιστορικού χαρακτήρα που χρησιμοποιήθηκαν από το αντάρτικο.

Ο Κουβανός γλύπτης José Delarra ήταν υπεύθυνος για τη σύλληψη και υλοποίηση του έργου. Ολόκληρος ο περίβολος αποτελείται από ένα ανοιχτό πάρκο, έναν οβελίσκο αφιερωμένο στον comandante, μια στιγμή τιμής και μνήμης προς τιμήν των μαχητών της Μάχης της de Santa Clara.

Βρίσκουμε αμέτρητα αντικείμενα και εικόνες αφιερωμένες στην επίθεση του θωρακισμένου τρένου: ο στρατιωτικός βαθμός και τα διακριτικά  εκστρατείας του Ramón Pardo Guerra, στρατιωτικές στολές, οδηγίες που εκδόθηκαν στον πληθυσμό της Σάντα Κλάρα από το Κίνημα της 26^ης Ιουλίου (M26– 7), μπουκάλια που (δεν) χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή μολότοφ, περιβραχιόνια M26-7, φωτοαντίγραφα πληροφοριών προς τον Ché, εκθέσεις κλπ.
Στο βαγόνι Commando αρ. 1 υπάρχουν εικόνες και φυλλάδια για το μουσείο και άλλα μνημεία που ανεγέρθηκαν προς τιμήν αυτής της δράσης και μια φωτογραφική έκθεση για τη μάχη της Σάντα Κλάρα. Και τέλος, στο S-4 υπάρχει μια λευκή στολή και μια σειρά από δώρα που δόθηκαν στον Φιντέλ Κάστρο σε ανάμνηση της μάχης και στρατιωτικά όπλα.

Διεύθυνση:
Ο Χώρος-Μουσείο “Δράση κατά του Τεθωρακισμένου Τρένου” στη Santa Clara βρίσκεται τέσσερα τετράγωνα από το τέλος της λεωφόρου στην οδό Antonio Maceo, στο δρόμο προς Camajuaní μεταξύ Puente la Cruz και της σιδηροδρομικής γραμμής.

 

 

 

Granma 🇨🇺 Ernesto Che Guevara: ο Guerrillero Heroico 🎈 ΖΕΙ στις καρδιές μας!

            Ο Τσε ζει ανάμεσά μας _56+ χρόνια

Ζει ανάμεσά μας και ανάμεσα σε όλους εκείνους στον κόσμο που συνεχίζουν να αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο: “Hasta la victoria siempre”_Μέχρι τη νίκη πάντα, δήλωσε ο Κουβανός Πρόεδρος του νησιού της επανάστασης και πρώτος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, στην 56η επέτειο από τη σύλληψη και δολοφονία του Guerrillero Heroico στη Βολιβία.

Villa clara _ Βίγια Κλάρα.– Κάθε ξημέρωμα της 8^ης Οκτωβρίου έχει μια ιδιαίτερη χροιά για την πόλη της Σάντα Κλάρα, την πόλη όπου έφτασε για πρώτη φορά ο Τσε στα τέλη του 1958 και από την οποία δεν έχει φύγει ποτέ.

Για το αφιέρωμα, που ξεκίνησε με την παραδοσιακή ανταλλαγή λουλουδιών στο Μνημείο που φιλοξενεί τα λείψανα του Τσε και των συμπολεμιστών του, μια αντιπροσωπεία της πόλης της Βίγια συγκεντρώθηκε εκεί, με επικεφαλής τους Osnay Miguel Colina και Alberto López Díaz, ανώτατα στελέχη του Κόμματος και της κυβέρνησης και της περιφέρειας αντίστοιχα.

Εκ μέρους της νεολαίας, ο Hermes Germán Aguilera Pérez, πρώτος γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής της Ένωσης Νέων Κομμουνιστών, δήλωσε ότι αυτό το αφιέρωμα “επιβεβαιώνει τη δέσμευση του λαού μας, και ιδιαίτερα των νέων γενιών, στην υπεράσπιση του έργου και των ιδεών για τις οποίες πρόσφερε τη ζωή του ο Comandante Ερνέστο Γκεβάρα”.

Μαθητές από τη Στρατιωτική Σχολή Camilo Cienfuegos, συμμετείχαν στην τιμητική φρουρά στο Μαυσωλείο των Μαχητών του Μετώπου Las Villas, μια τελετή που συνοδεύτηκε από τους παρευρισκόμενους, με την τοποθέτηση λουλουδιών δίπλα στην αιώνια φλόγα που υψώθηκε, στη μνήμη των 140 μαχητών που αναπαύονται εκεί.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος, πραγματοποιήθηκε εθελοντική εργασία και στις περιοχές του οργανοπονικού Las Marianas, όπου συμμετείχαν πάνω από εκατό νέοι, κατά την οποία _αφορμής δοθείσης, αρκετοί από αυτούς ή γράφτηκαν στην κομμουνιστική νεολαία _UJC ή πήραν “κάρτα γνωριμίας”.

σσ. organoponico είναι ένα σύστημα αστικής τοπικής γεωργίας που χρησιμοποιεί βιολογικούς κήπους –εξελιγμένη αυτοματοποιημένη ”πατέντα” της Κούβας, με   στάγδην άρδευση οργανική ύλη και χώμα, για 100%  βιολογικά προϊόντα με μεγάλη ποικιλία αγροοικολογικών τεχνικών, συμπεριλαμβανομένης της ολοκληρωμένης διαχείρισης παρασίτων, της πολυκαλλιέργειας και της αμειψισποράς.
Τα περισσότερα οργανικά υλικά παράγονται επίσης μέσα στους κήπους μέσω της κομποστοποίησης. Αυτό επιτρέπει την παραγωγή να πραγματοποιείται με λίγες εισροές που βασίζονται στο πετρέλαιο.
Τα Organopónicos πρωτοεμφανίστηκε ως απάντηση της κοινότητας στην έλλειψη επισιτιστικής ασφάλειας κατά τη διάρκεια της Ειδικής Περιόδου μετά τις ανατροπές στη Σοβιετικής Ένωσης και λειτουργεί δημόσια από άποψη ιδιοκτησίας, πρόσβασης και διαχείρισης, με τη στήριξη και επιδοτούμενη επί  πλέον σε μεγάλο βαθμό από την κυβέρνηση.

Σήμερα, περισσότερα από 6.000 παιδιά στην επαρχία θα λάβουν το μπλε κασκόλ, ως μέλη της Οργάνωσης των πιονιέρων José Martí, τόνισε η Laura Beatriz García, πρόεδρος της οργάνωσης σε αυτήν την περιοχή.
Ομοίως, οντότητες που ιδρύθηκαν στη Σάντα Κλάρα από τον Τσε Γκεβάρα, το 1961, υπό την ιδιότητά του ως Υπουργού Βιομηχανίας, όπως η Fabric Aguilar Noriega, η Planta Mecánica και ο Εθνικός Βιομηχανικός Παραγωγός οικιακών σκευών (Industria Nacional Productora de Utensilios Domésticos Inpud_ Primero de Mayo), αναπτύσσουν και προγραμματίζουν  ειδικές εκδηλώσεις, προς τιμήν του Guerrillero Heroico.

Το σώμα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα πυροβολήθηκε, πριν από 56 χρόνια, από Βολιβιανό υπαξιωματικό, με εντολή των ΗΠΑ (CIA) _αφού τραυματίστηκε στη μάχη και συνελήφθη στην Quebrada del Yuro, έχοντας εξαντλήσει και την τελευταία σφαίρα του.
Μεταφέρθηκε σε ένα μικρό σχολείο στη μικρή ορεινή πόλη της Βολιβίας La Higuera, από όπου η κληρονομιά του συνεχίζει να διαδίδει το αντιιμπεριαλιστικό μήνυμά του σε όλο τον κόσμο.

Κάθε 8 Οκτωβρίου, την ημέρα της σύλληψης, το 1967, του μυθικού αντάρτη Comandante guerrillero, άνθρωποι από όλα τα μήκη και πλάτη της γης ταξιδεύουν στη La Higuera, για να αποτίσουν έναν αυθόρμητο φόρο τιμής σε αυτόν που ενσάρκωσε, όσο κανένας άλλος, το αρχέτυπο του νέου ανθρώπου.

Σε κάθε επέτειο γέννησης ή θανάτου του Τσε, όπως είναι παγκοσμίως γνωστός, οι ιδέες του, το παράδειγμα και το απεριόριστο θάρρος του αποκτούν εκείνη την ανανεωμένη θετική αύρα, που τον έκανε να ξεπεράσει το άσθμα από παιδί, να ταξιδεύει σε χώρες της Νότιας Αμερικής για να τις γνωρίσει “από τα μέσα”, ενάντια στο πραξικόπημα (έμπνευσης και σχεδιασμού της CIA), κατά του Προέδρου Jacobo Árbenz, στη Γουατεμάλα και κλείνοντας με το Μεξικό στην αποστολή που ο Φιντέλ ετοίμαζε για να απελευθερώσει την Κούβα από μια αιματηρή τυραννία, προοίμιο για τα κατορθώματά του αργότερα στον Ejército Rebelde (Επαναστατικός Στρατός).
Είναι γνωστό το τεράστιο ανάστημά του ως πολιτικός, διεθνιστής, διπλωμάτης και ξανά ως αντάρτης στο Κονγκό και τη Βολιβία.

Το θάρρος εκείνου που πάνω σε μια ξύλινη καρέκλα, στο μικρό σχολείο της La Higuera, μη μπορώντας να κινηθεί λόγω των τραυμάτων του, κατάφερε να διατάξει τον ταραγμένο δολοφόνο του:
“Ξέρω θα με σκοτώσεις!. Μείνε ήρεμος και στόχευσε καλά. Θα πυροβολήσεις έναν άνθρωπο! _τίποτε παραπάνω”

Η προσωπικότητα του Τσε ήταν πολύπλευρη. Εκτός από το θάρρος και το έμφυτο στρατηγικό του ταλέντο ως στρατιώτης, ήταν βαθύς αναλυτής πολιτικών και φιλοσοφικών θεμάτων, βασισμένος στην αντίληψή του ότι, για να επιτευχθεί η ανάπτυξη μιας χώρας, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να έχει ήταν η πλήρης ανεξαρτησία και κυριαρχία και στη συνέχεια να εδραιώσουν τη δική τους πολιτιστική _πολιτισμική  ταυτότητα.
Αυτό φάνηκε μετά τη δύσκολη αποβίβαση του γιοτ Granma, όταν έπρεπε να εγκαταλείψει οδυνηρά την τσάντα του γιατρού για να κουβαλήσει ένα κουτί με πυρομαχικά και ένα τουφέκι για να γίνει για πάντα μαχητής. Ο Τσε ήταν γιατρός που έγινε στρατιώτης χωρίς να σταματήσει να είναι γιατρός ούτε ένα λεπτό.

Ήδη από τις 7 Οκτωβρίου 1959, λίγους μόλις μήνες μετά τον επαναστατικό θρίαμβο, ο εμβάθυνε αυτές τις ιδέες, δηλώνοντας, σε μια διάσκεψη, ότι «το καθήκον των αποικιακών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο ήταν πάντα να καταπνίξουν τον αυτόχθονα πολιτισμό του έθνους. να καταστρέψουν τις πεποιθήσεις ενός λαού και να του ενσταλάξουν τη δική τους κουλτούρα της χώρας τους, τα έθιμά της... Μπορείτε πάντα να δείτε τις προσπάθειες των αποικιακών δυνάμεων να μεταμορφώνουν τα πάντα, προσαρμόζοντάς τα πάντα στον τύπο τους, στον τρόπο ζωής και οργάνωσης τους.

Προσπαθώντας να συνοψίσουμε τις πτυχές της ζωής του να πούμε ότι ήταν γιατρός με στρατηγική στρατιώτη, πολιτικός με βαθιά ανθρωπιστική αίσθηση, ιδεολόγος που προώθησε τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου, οικονομολόγος, οξυδερκής αναλυτής, δημοσιογράφος και ιδρυτής του λατινοαμερικανικού πρακτορείου Prensa Latina, συγγραφέας και διπλωμάτης, τονίζοντας την ακεραιότητά του ως επαναστάτη.

Αλλά το να τις παραλείψουμε θα σήμαινε ότι χάνουμε την πραγματικότητα του ποιος, στη σύντομη ζωή του των 39 ετών, ήταν διοικητής των ανταρτών στην Κούβα, οδήγησε την Επανάσταση στο κέντρο του νησιού, αντιμετωπίζοντας με τους λίγους άντρες του έναν στρατό περισσότερων από 20.000, πρόεδρος του Κεντρική Τράπεζα της Κούβας, Υπουργός Βιομηχανίας, διπλωμάτης σε βαρυσήμαντες αποστολές στα Ηνωμένα Έθνη και στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (Organización de Estados Americanos OEA) στην Πούντα ντελ Έστε της Ουρουγουάης που οδήγησαν στην υπογραφή εμπορικών και στρατιωτικών συμφωνιών με τη Σοβιετική Ένωση.

O Τσε δεν ξέχασε ποτέ τη δέσμευση στον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης _τον Φιδέλ, από τότε που εντάχθηκε στην ομάδα στο Μεξικό, ότι, όταν ο αγώνας στο νησί θα θριάμβευε, δεν θα έβαζε εμπόδια στον δρόμο του για να συνεχίσει τις προσπάθειές του για απελευθέρωση σε άλλες χώρες _Πάντα σκεφτόταν την πατρίδα του την Αργεντινή, με τον εκεί δημοσιογράφο Jorge Ricardo και τον Jorge Masetti, που δημιούργησε ένα αντάρτικο κέντρο στη Salta το 1964.

¡HASTA LA VICTORIA SIEMPRE!
ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ!

Στις αρχές του 1965, ο Γκεβάρα Guevara έγραψε μια αποχαιρετιστήρια επιστολή στον Φιντέλ - την οποία διάβασε στο καταστατικό της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας _αποποιούμενος όλες τις θέσεις του, την κουβανική υπηκοότητα, που του παραχωρήθηκε το 1959, και ανακοινώνοντας την αναχώρησή του σε “νέα πεδία μάχης”. Η επιστολή τελείωνε με τη φράση ¡Hasta la victoria siempre! _Μέχρι τη νίκη πάντα, που έκτοτε έγινε πεποίθηση του κουβανικού λαού.
Μετά από μια αποτυχημένη αφρικανική εμπειρία στον αγώνα για την απελευθέρωση του Κονγκό, ο Τσε αποφάσισε να επικεντρώσει τις προσπάθειές του στη Λατινική Αμερική.

Θεώρησε ότι η Βολιβία ήταν τότε η χώρα με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη της λαϊκής συνείδησης, ειδικά του μεταλλευτικού κινήματος, που βρισκόταν στην καρδιά της Νότιας Αμερικής και συνόρευε με την Αργεντινή, τη Χιλή, το Περού, τη Βραζιλία και την Παραγουάη.

Στις 3 Νοεμβρίου 1966, ο διοικητής Γκεβάρα ντε λα Σέρνα έφτασε στη Βολιβία με την ψεύτικη ταυτότητα του Adolfo Mena González και με διαβατήριο της Ουρουγουάης, και στις 7 του ίδιου μήνα ξεκίνησε το Βολιβιανό του Ημερολόγιο, εγκαθιστώντας το στρατηγείο του σε μια ορεινή περιοχή στη ζούγκλα, κοντά στον ποταμό Ñancahuazú, όπου η οροσειρά των Άνδεων συναντά την περιοχή Gran Chaco. Έδωσε πολλές μάχες κατά τη διάρκεια των 11 μηνών, ενάντια σε έναν στρατό που εκπαιδεύτηκε και οπλίστηκε από συμβούλους Yankee.

Η ηρωική ιστορία του Ejército de Liberación Nacional de Bolivia (ELN) Βολιβιανού Εθνικού Απελευθερωτικού Στρατού (ELN) είναι παγκοσμίως γνωστή, αποτελούμενη από 47 –όλους κι όλους, αντάρτες (16 Κουβανούς διεθνιστές, 26 Βολιβιανούς, τρεις Περουβιανούς και δύο Αργεντινούς), με την Τάνια (Tamara Bunke) ήταν η μόνη γυναίκα.

Η Τάνια _δεν είχε κλείσει ούτε τα 30, ήταν η προτελευταία που βυθίστηκε στο ορμητικό ρεύμα του Ρίο Γκράντε, ακριβώς μπροστά από τον Χοακίν που κάλυπτε τους συντρόφων του. Με το νερό πάνω από τους γοφούς της ακούστηκαν οι πρώτες ριπές. Προσπάθησε να αρπάξει το τουφέκι της αλλά μια σφαίρα την βρήκε στον πνεύμονα… παρασύρθηκε από το ποτάμι και οι στρατιώτες βρήκαν το σώμα της επτά ημέρες αργότερα… Έκτοτε, κάθε 31-Αυγ, άγνωστα χέρια γεμίζουν με λουλούδια τιμής και μνήμης το μέρος όπου βρέθηκε το σώμα της και η αντάρτισσα Τάνια, το αγριολούλουδο του Ρίο Γκράντε, θρύλος πλέον, αναβιώνει την κραυγή για ελευθερία που διατρέχει τη Λατινική Αμερική.

Επίσης παγκοσμίως γνωστό ήταν το επίπονο έργο μιας ομάδας Κουβανών επιστημόνων, από το 1995, να εκπληρώσει τη δέσμευση που ανέλαβε προσωπικά ο Comandante en Jefe Fidel, να μην αφήσει ποτέ έναν τέτοιο μαχητή εγκαταλελειμμένο και να φέρει στην Κούβα τα λείψανα του και των ανταρτών του.

Σε δύο χρόνια βρήκαν ένα μέρος των ανταρτών, αλλά τα λείψανα του Τσε δεν φάνηκαν.
Στις 28 Ιουνίου 1997, λόγω αποκαλύψεων ενός απόστρατου Βολιβιανού στρατηγού, βρήκαν στη Vallegrande, μετά από 30 χρόνια, επτά πτώματα κρυφά θαμμένα σε έναν κοινό τάφο και αναγνώρισαν, με την υποστήριξη της Αργεντινής Ιατροδικαστικής Ανθρωπολογικής ομάδας, αυτό του Ernesto. Ήταν ο Γκεβάρα και έξι από τους άνδρες του.
Στις 17 Οκτωβρίου 1997, κατά την κατάθεση των λειψάνων του Guerrillero Heroico στην Κούβα στο Μαυσωλείο που φέρει το όνομά του στη Σάντα Κλάρα, ο Φιντέλ είπε: “Δεν ερχόμαστε για να αποχαιρετήσουμε τον Τσε και τους ηρωικούς συντρόφους του. Ερχόμαστε να σας υποδεχτούμε. Βλέπω τον Τσε και τους άντρες του ως ενίσχυση, ως ένα απόσπασμα ανίκητων μαχητών, που αυτή τη φορά περιλαμβάνει όχι μόνο Κουβανούς, αλλά και Λατινοαμερικανούς που έρχονται να πολεμήσουν δίπλα μας και να γράψουν νέες σελίδες ιστορίας και δόξας. Βλέπω επίσης τον Τσε ως έναν ηθικό γίγαντα που μεγαλώνει καθημερινά, του οποίου η εικόνα, η δύναμη, η επιρροή του έχουν πολλαπλασιαστεί σε όλη τη γη”.

Το διαβατήριο _ταυτότητα
του Τσε ως Adolfo Mena González

(Granma)
Για αυτόν τον λαό, η ιστορία ήταν πάντα ένα συνεχές μονοπάτι, στο οποίο κάθε δέντρο γονιμοποιεί το έδαφος με τα αποστάγματα του κορμού του, για νέους σπόρους. Δεν υπάρχει μήνας που να μην φιλοξενεί περασμένες στιγμές, στημένες ως πυλώνες αυτού που είμαστε σήμερα. Η ανάκληση της ιστορίας είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί η διάχυσή της στις λιγότερο επισκέψιμες και προσβάσιμες εσοχές της μνήμης. Πρέπει _λοιπόν, προερχόμενοι από τη μήτρα της να κάνουμε το καθήκον μας απέναντί της, όλοι μαζί και ο καθένας μας ξεχωριστά, προς αυτούς που σημάδεψαν το βιβλίο της πριν από εμάς και χάραξαν την κληρονομιά τους σε αυτό. Και εμείς οι Κουβανοί ξέρουμε καλά τι σημαίνει αυτό.

Την τρίτη μέρα του Οκτώβρη, δεν γίνεται να αγνοήσουμε τις διαχρονικές εμπειρίες, που ήταν και είναι αξέχαστες. Εκείνη την ημέρα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας ξαναγεννήθηκε, με το όνομα που θα συνόδευε πάντα την πορεία του.

Κομμουνιστικό, γιατί δεν μπορούσε και δεν θα γίνει ποτέ αλλιώς, γιατί το απαιτούσε το καθήκον που ιδεολογικά ηγείται. Η παρουσίαση, λοιπόν, της πρώτης Κεντρικής του Επιτροπής, μίλησε για δυνάμωμα, εργατική τάξη και ταξική πάλη, για αποδεδειγμένη υποδειγματικότητα, για απεριόριστη προσήλωση στην Πατρίδα.

Σε εκείνη τη λίστα των συντρόφων ξεχωρίζει μια απρόσμενη απουσία. Έλειπε ο μεγάλος Αργεντίνος και  επίσης Κουβανός _που ο ίδιος το επέλεξε, με δεσμούς που ξεπερνούν τον τόπο γέννησης και επιλέγονται από την ιστορία. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που διάβασε τότε ο Φιντέλ αποτέλεσε την  ανεξίτηλη μαρτυρία του καθάριου και της εξαιρετικότητας κάποιου που δεν δίστασε ούτε στιγμή να αφοσιωθεί στους ευγενείς σκοπούς που απαιτούσαν οι “μέτριες” _όπως ο ίδιος έλεγε προσπάθειές του.
Εκείνη την ημέρα γεννήθηκε και αυτή η εφημερίδα, τόσο αριστερή όσο και το Κόμμα που εκπροσωπεί. Η Granma, όπως τη βάφτισε ο Comandante en Jefe, η θαλαμηγός του Κουβανικού Τύπου, ποτισμένη από τα ίδια συναισθήματα που οδήγησαν το πλοίο του έπους που της έδωσε το όνομά του.

Πενήντα οκτώ χρόνια αργότερα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας είναι σταθερό πρωτοπορία της χώρας και του λαού της _58 χρόνια αργότερα αυτή η επιστολή συνεχίζει να προκαλεί δάκρυα στους επαναστάτες και να τους θυμίζει την αξία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τόσο που μπορούμε να πούμε, με περηφάνια, ότι, από τότε μέχρι σήμερα, οι σελίδες αυτής της εφημερίδας είναι επίσης, περήφανη και πιστή μαρτυρία της ιστορίας που έζησε!

Στις 3 Οκτωβρίου 1965, ανακοινώθηκε ότι το Partido Unido de la Revolución Socialista (Ενωμένο Κόμμα της Σοσιαλιστικής Επανάστασης) πήρε το όνομα Partido Comunista de Cuba (ΚΚ Κούβας) και παρουσιάστηκε η πρώτη Κεντρική Επιτροπή του.

Ταυτόχρονα, ο Φιντέλ διάβασε την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Τσε Γκεβάρα.

Εκείνο το βράδυ, ο πρωθυπουργός (Φιντέλ Κάστρο) ως υπεύθυνος για την παρουσίαση της έκθεσης της ΚΕ είπε: «Δεν υπάρχει κανένα ηρωικό επεισόδιο στην ιστορία της χώρας μας τα τελευταία χρόνια που να μην εκπροσωπείται εδώ μέσα».

«Υπάρχει μια απουσία στην ΚΕ μας – συνέχισε – εκείνων _και ειδικά εκείνου που διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα και όλες τις απαραίτητες αρετές στον υψηλότερο βαθμό ανήκοντας σε αυτήν και αυτή τη στιγμή δεν είναι μαζί μας εδώ».

Στη συνέχεια, ο Φιντέλ διάβασε, μέσα σε μια απερίγραπτη δραματική ένταση, την αποχαιρετιστήρια επιστολή του Τσε.

Μία από τις δύο πρώτες συμφωνίες που εγκρίθηκαν από την Κεντρική Επιτροπή, που έγινε ομόφωνα αναγνωρισμένη, ήταν να πάρει το όνομα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας και η δεύτερη ήταν η συγχώνευση των εφημερίδων Revolución και Hoy, για τη δημιουργία μιας νέας που θα φέρει το όνομα της Granma «ως σύμβολο της επαναστατικής μας αντίληψης και της πορείας μας».

Ιστορική μέρα, υπερβατική στιγμή παραδείγματος επαναστατικής ενότητας. Όπως είπε ο Φιντέλ: «Θα υπερασπιστούμε, όπως υπερασπιζόμασταν μέχρι σήμερα, τις απόψεις μας και τις θέσεις μας και τη γραμμή μας, με τρόπο συνεπή με τους εαυτούς μας και τις πράξεις μας. Και τίποτα δεν μπορεί να μας διώξει από αυτό το μονοπάτι».

Η επιστολή του Τσε: “Έτος Γεωργίας” \ Αβάνα
Διαβάζει ο Φιντέλ:
Θυμάμαι πολλά πράγματα αυτή την περίοδο, από όταν σε γνώρισα στο σπίτι της María Antonia, τότε που μου πρότεινες να έρθω, μέσα την ένταση των προετοιμασιών. Μια μέρα πέρασαν ρωτώντας ποιος έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου και το πραγματικό ενδεχόμενο του γεγονότος μας έπληξε όλους. Αργότερα μάθαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι σε μια επανάσταση κερδίζεις ή πεθαίνεις (αν είναι πραγματική). Πολλοί σύντροφοι χάθηκαν στην πορεία προς τη νίκη.

Σήμερα όλα έχουν λιγότερο δραματικό τόνο γιατί είμαστε πιο ώριμοι, αλλά το γεγονός επαναλαμβάνεται. Νιώθω ότι έχω εκπληρώσει μέρος του καθήκοντός μου που με έδεσε με την Κουβανική Επανάσταση και αποχαιρετώ εσάς, τους συντρόφους μου, τους ανθρώπους σας που είναι τώρα δικοί μου.
Παραιτούμαι τυπικά από τις θέσεις μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση μου ως Υπουργού, από το βαθμό του Διοικητή, από την κατάστασή μου ως Κουβανού. Τίποτα νομικό δεν με δένει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους που δεν μπορούν να σπάσουν όπως τα ραντεβού.

Κάνοντας έναν απολογισμό της προηγούμενης ζωής μου, πιστεύω ότι εργάστηκα με αρκετή ειλικρίνεια και αφοσίωση για να εδραιώσω τον επαναστατικό θρίαμβο. Η μόνη μου έλλειψη σοβαρότητας είναι ότι δεν σε εμπιστεύτηκα _Fidel, περισσότερο από τις πρώτες στιγμές της Sierra Maestra και δεν είχα κατανοήσει με αρκετή σαφήνεια τις ιδιότητές σου ως ηγέτη και επαναστάτη. Έζησα υπέροχες μέρες και ένιωσα στο πλευρό σου την περηφάνια ότι ανήκω στον λαό μας στις φωτεινές και θλιβερές μέρες της κρίσης της Καραϊβικής. Σπάνια ένας πολιτικός έλαμψε πιο λαμπερά από εκείνες τις μέρες, είμαι επίσης περήφανος που σε ακολούθησα χωρίς δισταγμό, ταυτίστηκα με τον τρόπο σκέψης σου και θέασης και εκτίμησης των κινδύνων και των αρχών.

Άλλες χώρες του κόσμου απαιτούν τη βοήθεια των μέτριων προσπαθειών μου. Μπορώ να κάνω ό,τι σας αρνούνται λόγω της ευθύνης σας επικεφαλής της Κούβας και ήρθε η ώρα να χωριστούμε.

Να ξέρετε ότι το κάνω με ένα μείγμα χαράς και πόνου, εδώ αφήνω τις πιο αγνές μου ελπίδες ως οικοδόμος και το πιο αγαπημένο μεταξύ των αγαπημένων μου… και αφήνω μια πόλη που με δέχτηκε ως γιο. Αυτό σχίζει ένα μέρος του πνεύματός μου. Στα νέα πεδία των μαχών θα κουβαλάω την πίστη που μου ενστάλαξες, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, το αίσθημα της εκπλήρωσης των πιο ιερών καθηκόντων: ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό όπου γης, αυτό παρηγορεί και θεραπεύει κάθε στεναχώρια.

Λέω για άλλη μια φορά ότι απαλλάσσω την Κούβα από κάθε ευθύνη, εκτός από αυτή που πηγάζει από το παράδειγμά της. Ότι αν η τελευταία μου ώρα έρθει κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι για αυτήν και ειδικά για σένα. Σε ευχαριστώ για όσα μου δίδαξες και για το παράδειγμά σου στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι τις τελευταίες συνέπειες των πράξεών μου.

Πάντα ταυτιζόμουν με την εξωτερική πολιτική της Επανάστασής μας και συνεχίζω έτσι ακριβώς.
Όπου κι αν σταθώ θα νιώσω την ευθύνη να είμαι Κουβανός επαναστάτης και θα ενεργώ ως τέτοιος. Το ότι δεν αφήνω τα παιδιά μου και τη γυναίκα μου τίποτα υλικό δεν με στεναχωρεί: χαίρομαι που είναι έτσι. Δεν ζητάω τίποτα για αυτούς γιατί η Πολιτεία θα τους δώσει αρκετά για να ζήσουν και να μορφωθούν.

Θα είχα πολλά να πω σε εσάς και στους δικούς μας ανθρώπους, αλλά νιώθω ότι είναι περιττά, τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν αυτό που θα ήθελα και δεν αξίζει να γεμίζουμε σελίδες.

Hasta la victoria siempre. ¡Patria o Muerte!
Te abraza con todo fervor revolucionario

Che