100+ χρόνια και συνεχίζει … στο σινεμά και στο δρόμο

Ο κόσμος της αυτοκίνησης είναι σχεδόν αστείρευτος σε επίπεδο γνώσης αλλά και κάποιων "μυστικών" που κρύβει στην πλούσια ιστορία του. Ας εμβαθύνουμε σε ανακαλύψεις που άλλες θα μας δημιουργήσουν απορία, άλλες χιούμορ και άλλες θαυμασμό!

Περί Bullitt‎‎ _Μπούλιτ ο λόγος _εννοείται του κλασσικού του Oscar, με 7 βραβεία  & 9 υποψηφιότητες όχι των μαϊμούδων που κυκλοφόρησαν μετά _Bullitt County __Bullitt and the Curse of the Blood Ring __Bullitt and The Eye of The Vortex   κλπ κλπ. αλλά να θυμίσουμε ...

Γνωρίζατε ότι...

Το αυτοκίνητο με τη μεγαλύτερη διάρκεια παραγωγής στην ιστορία η Ferrari 250 GT California Spyder του 1961 που εμφανίζεται στην ταινία «Ferris Bueller’s Day Off» ήταν στην πραγματικότητα ένα από τα τρία αντίγραφα από υαλοβάμβακα; Η ιστορία αυτή δεν κύλησε και με τον καλύτερο τρόπο για τους παραγωγούς της φιλόδοξης ταινίας… Κι αυτό γιατί η εταιρεία που έφτιαξε τα αντίγραφα μηνύθηκε από την Ferrari για αθέμιτη χρήση του λογότυπου της εταιρείας! Ανεξάρτητα βέβαια από νομικά επιχειρήματα και λογικές προάσπισης συμφερόντων, οι σκηνές με την Ferrari του Ferris Bueller ήταν στην πραγματικότητα ένας συνδυασμός εντυπωσιακών πραγματικών κοντινών λήψεων και προσεκτικά κατασκευασμένων αντίγραφων, και η ταινία εξακολουθεί να είναι ένα σημείο αναφοράς για χιλιάδες οδηγούς που θα ήθελαν να αποκτήσουν _στα όνειρά τους βέβαια μια δική τους Ferrari ___ βλ. ℹ️__caranddriver.gr

Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι η Ferrari που εμφανίζεται στην ταινία ήταν ένα αντίγραφο, ή μάλλον ένα από τα τρία αντίγραφα, που βασίζονται στο αρχικό μοντέλο. Η εταιρεία Modena Design χειρίστηκε τη δημιουργία αυτών των αντιγράφων - ένα από τα οποία πωλήθηκε για 360.000 $ σε δημοπρασία το 2020. Ωστόσο, η «Ferrari» που πέφτει από ένα παράθυρο στο έδαφος σε μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές της ταινίας είναι πραγματικά ένα προσεγμένο αντίγραφο! Για να αποτυπώσει την εμφάνιση και την αίσθηση της πραγματικότητας, η ομάδα ειδικών εφέ της ταινίας χρησιμοποίησε πλάνα μιας Jaguar E-Type, FIAT 128 Spyder και ενός VW Type 3. Είναι μια αρκετά πειστική ψευδαίσθηση, ακόμα κι αν δεν ξεγελούσε όσους έχουν εμπειρία να ξεχωρήσουν ένα πραγματικό αυτοκίνητο από ένα αντίγραφο.

Τέλος σημειώνουμε ότι η Ferrari 250 GT California Spyder του 1961 που εμφανίζεται στην ταινία Ferris Bueller’s Day Off, θεωρείται ότι είναι ένα από τα πιο όμορφα σχέδια της Ferrari του περασμένου αιώνα.

Το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο Steve McQueen στην ταινία «Bullitt» ήταν ένα σκούρο «Highland Green» του 1968 Ford Mustang GT 390 CID Fastback; Γιατί αυτό το αυτοκίνητο έμεινε στην ιστορία; Γιατί όταν πρόκειται για Classic Movie Car Chases, είναι δύσκολο να διαφωνήσεις ότι η διαβόητη σκηνή καταδίωξης Bullitt στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο δεν δημιούργησε σχολή για παρόμοιες «δράσεις» στο μέλλον! Στην ταινία του 1968 που χρησιμοποιήθηκαν αληθινά αυτοκίνητα, ο Steve McQueen οδήγησε μια επί τούτου «ταλαιπωρημένη», Highland Green, fastback Mustang GT του 1968 σε μια σκηνή καταδίωξης με ένα μαύρο Dodge Charger του 1968, με ταχύτητες που ξεπερνούν 170 km/h! Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η σκηνή άγριας καταδίωξης διαρκεί σχεδόν 10 λεπτά!

Εκεί παρουσιάζεται ένα όμορφο Bullitt Tribute εξοπλισμένο με V8 κινητήρα και μια σειρά από εκτεταμένες μετατροπές που προσέφεραν μια εξαιρετική οδηγική εμπειρία. Το κιβώτιο των 4 ταχυτήτων έχει αντικατασταθεί από ένα Tremec 5 ενώ είχαν προστεθεί υδραυλικό τιμόνι, κλιματισμός και Power 4 Wheel, όπως και δισκόφρενα Wilwood. Η ανάρτηση δέχθηκε επίσης μια σειρά από αναβαθμίσεις, συμπεριλαμβανομένης της ανάρτησης TCP και ενός πολλαπλού συνδέσμου Coil-Over Set-up στο πίσω μέρος, χρησιμοποιώντας Ride Tech Shocks. 'Ολ αυτά καλά και άγια, υπάρχει και το σύγχρονο "καθαρόαιμο ηλεκτρικό, με δυνατότητα Ford BlueCruise" από 47.960€ στη χώρα μας __0-100 χλμ/ώρα σε 3.5", αλλά χωρίς το μουγκρητό θηρίου του 1964 δεν λέει

Ford Mustang _Μάρτιος 1964 — σήμερα \ 2-πορτο coupé _ 3-πορτο hatchback _ 2-πορτο fastback _2-πορτο convertible, Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση

(όπως αναφέρει το επίσημο site)
Το Φορντ Μάστανγκ είναι σπορ αυτοκίνητο που παράγεται από την αμερικανική Ford, από 9 Μαρτίου 1964 έως και σήμερα. Μέχρι στιγμής, έχουν κυκλοφορήσει 7 γενιές, με την έβδομη και σημερινή γενιά της στην παραγωγή Πρωτομαγιά _μέρα απεργίας των εργαζόμενων, 2023. Είναι ένα από τα γνωστότερα αυτοκίνητα παγκοσμίως και, μαζί με την αρχική Pontiac GTO του 1964-1967, ήταν ο δημιουργός της κατηγορίας των «pony cars», γνωστά και ως «muscle cars»: φθηνά σπορ coupé με μακρύ μπροστινό μέρος, κοντό κώλο και σαλόνι 2+2 θέσεων.Το 2018, η συνολική παραγωγή της Mustang έφτασε τα 10 εκατομμύρια και το ιστορικό αυτό αντίτυπο ήταν μια Mustang GT καμπριολέ της σεζόν του 2019, με κινητήρα V8 και μηχανικό κιβώτιο, λευκού εξωτερικού χρώματος Wimbledon White και με μαύρο δερμάτινο σαλόνι, ταιριάζοντας έτσι σε όλες τις παραμέτρους με το πρώτο αντίτυπο στην ιστορία της (που φυσικά όμως είχε 3-τάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο αντί για 6-τάχυτο). Το 2021 εισήχθη, τόσο στη Βόρεια Αμερική, όσο και στις άλλες αγορές διεθνώς, και μια 5-πορτη ηλεκτροκίνητη εκδοχή μεσαίου crossover SUV, με την ονομασία Ford Mustang Mach-E. Μάλιστα  το 1969 το Ford Mustang Mach έκναε κόντρες με το αεροσκάφος P-51 Mustang σε αεροδιαδρόμους.

                                           Ονομασία

Το Mustang προήλθε ακριβώς από το P-51, γνωστό αμερικανικό μονοθέσιο μαχητικό - βομβαρδιστικό αεροσκάφος μεγάλης εμβέλειας που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (και στην Κορέα φυσικα), σχεδιασμένο το 1940. Ως γνωστόν τα μονοπώλια προσαρμόζουν πάντα την παραγωγή εν καιρώ πολέμου, αποκομίζοντας τεράστια υπερκέρδη. Ωστόσο, η ονομασία Mustang συμπίπτει και με το ομώνυμο είδος του άγριου αλόγου που ζει στη Βόρεια Αμερική, εξ ου και το σήμα του μοντέλου, με το άλογο που καλπάζει. Όλες οι γενιές της Mustang, έχουν εμφανιστεί σε πολλές ταινίες του αμερικανικού κινηματογράφου, αλλά και σε ταινίες άλλων χωρών, καθώς και σε πολλά βιντεοκλίπ τραγουδιών, τόσο εγχώρια, όσο και σε αρκετές χώρες διεθνώς, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα.

Βασικά στοιχεία

Λόγω της διαχρονικής της επιτυχίας, η Mustang έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πλέον μυθικά αυτοκίνητα της παγκόσμιας αυτοκίνησης, με εξαιρετικά υψηλό ίματζ στις περισσότερες χώρες, και μάλιστα παρά το γεγονός ότι οι 5 πρώτες γενιές συνήθως δεν εξάγονταν εκτός ΗΠΑ μαζικά, παρά μόνο μεμονωμένα, κατόπιν ειδικής παραγγελίας ή από ανεξάρτητους εισαγωγείς. Ειδικότερα η πέμπτη γενιά της κυκλοφόρησε σε μεγάλες ποσότητες και στα κράτη της Μέσης Ανατολής, όπως και οι μετέπειτα γενιές της στη συνέχεια. Αντιθέτως, η έκτη γενιά της Mustang διατέθηκε επίσημα και στην Ευρώπη, όπως και η έβδομη, ενώ η 6^η ήταν και η πρώτη που κατασκευάστηκε και σε απευθείας δεξιοτίμονη. Στις ΗΠΑ και σε πολλά ακόμα κράτη διεθνώς, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα, θεωρείται από την κοινή γνώμη ως το Νο2 πιο αναγνωρίσιμο και σε πρεστίζ και ίματζ αμερικανικό αυτοκίνητο, πίσω μόνο από την Chevrolet Corvette, η οποία όμως, διαχρονικά, είναι πολύ ακριβότερη και ανήκει σε εντελώς διαφορετική κατηγορία, αυτή των 2-θέσιων σπορ αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων. Αντιθέτως όλες οι Mustang έχουν παραχθεί και κυκλοφορήσει με σαλόνι διάταξης 2+2 θέσεων (δηλαδή με μικρό χώρο για τους πίσω επιβάτες), με εξαίρεση ελάχιστα αντίτυπα που έχουν κατά καιρούς μετατραπεί για αγωνιστική χρήση, καθώς σε κάποια από τα αγωνιστικά έγινε εκ των υστέρων αφαίρεση των 2 πίσω θέσεων, με σκοπό την μείωση του βάρους για συνεπακόλουθη αύξηση των επιδόσεων του αυτοκινήτου.

Επιπλέον, είναι και ένα από τα μακροβιότερα ονόματα της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας και ειδικότερα στην κατηγορία των muscle cars το μακροβιότερο και, επίσης, το μοναδικό με συνεχή παραγωγή από το πρώτο αντίτυπο έως σήμερα. Σημειωτέον ότι η παραγωγή της πρώτης γενιάς είχε τιμή απόκτησης 2.368$ με την τότε ισοτιμία Η τεράστια επιτυχία της ώθησε σύντομα και τις άλλες Αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες να εξελίξουν και να εισάγουν μοντέλα αντίστοιχης φιλοσοφίας, όπως τις Chevrolet Camaro και Pontiac Firebird (αρχικά παρήχθησαν από το 1967 έως το 2002 σε 4 διαδοχικές γενιές, ενώ η Camaro μετά αναβίωσε από το 2009 για 2 ακόμα γενιές, αλλά τελικώς η παραγωγή της διακόπηκε οριστικά το 2023), το AMC Javelin (1967-1974 σε 2 γενιές) και το Dodge Challenger (1969-1974 και 2008-2023). Αν και η κατηγορία των muscle cars θεωρείται, διαχρονικά, ως αποκλειστικά Αμερικανική, ωστόσο η Mustang άσκησε κάποια επίδραση και στη σχεδιαστική φιλοσοφία και αρκετών σπορ κουπέ από άλλες χώρες, οδηγώντας στη δημιουργία μοντέλων όπως το Toyota Celica, το Opel GT πρώτης γενιάς και το Ford Capri της Ford Ευρώπης, που μάλιστα διατέθηκαν και στις ΗΠΑ (το Opel GT διατέθηκε επίσημα με το σήμα της Opel, αλλά από τις αντιπροσωπείες της Buick και όχι από την ίδια την Opel, ενώ το Ford Capri διατέθηκε επίσημα από τις αντιπροσωπείες του δικτύου Lincoln - Mercury).

Έτη παραγωγής

·        Ford Mustang GT Convertible 40th Anniversary του 2004 (4ης γενιάς) για την επέτειο των 40 ετών της Mustang.

·        Δεξιοτίμονη Ford Mustang 5.0 V8 του 2019 (6ης γενιάς, μετά την ανανέωση της σεζόν του 2018) στο Ηνωμένο Βασίλειο.

·        Πρώτη γενιά: 1964½ - 1973, με πολλές διαδοχικές ανανεώσεις και αυξήσεις των εξωτερικών του διαστάσεων.

·        Δεύτερη γενιά: 1974 - 1978, η οποία επανήλθε στις αρχικές διαστάσεις της πρώτης Mustang του 1964.

·        Τρίτη γενιά: 1979 - 1993, για πρώτη φορά με αεροδυναμική αισθητική, με δύο μικρές αισθητικές ανανεώσεις στο μπροστινό και στο πίσω μέρος τις σεζόν του 1983 και του 1985, και μια έντονη ανανέωση τη σεζόν του 1987 (από τον Αύγουστο του 1986), όταν οι δίδυμοι τετράγωνοι μπροστινοί προβολείς αντικαταστάθηκαν από ενιαία αεροδυναμικά φώτα και τοποθετήθηκε νέα γρίλια.

·        Τέταρτη: 1994 - 2004, που εισήχθη τον Νοέμβριο του 1993 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 9 Δεκεμβρίου 1993. Τον Δεκέμβριο του 1998, για τη σεζόν του 1999, υπέστη ένα λίφτινγκ της εξωτερικής εμφάνισης, που του προσέδωσε μια πιο γωνιώδη και επιθετική αισθητική, σε αντίθεση με την προηγούμενη καμπυλωτή αισθητική, που είχε πυροδοτήσει κάποια αρνητικά σχόλια.

·        Πέμπτη: 2005 - 2014, με βάση μια εντελώς νέα πλατφόρμα, αλλά επανέφερε την ρετρό αισθητική και βασίστηκε σχεδιαστικά στην εκδοχή του 1967. Κυκλοφόρησε στην αμερικανική αγορά στα τέλη Οκτωβρίου του 2004, ενώ λίγα χρόνια μετά υπέστη και μια σημαντική αισθητική και μηχανική ανανέωση που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 2009, για τη σεζόν του 2010, και στη συνέχεια υπέστη μια ακόμα αισθητική ανανέωση για τη σεζόν του 2013.

·         Έκτη: 2015 - 2023 (παραγωγή: Ιούλιος 2014-Απρίλιος 2023), για πρώτη φορά με ανεξάρτητη ανάρτηση και στους πίσω τροχούς (προηγουμένως είχε πίσω άκαμπτο άξονα), φώτα ημέρας (daylights) με LED και αρκετά ακόμα νέα στοιχεία εξοπλισμού, ενώ για πρώτη φορά παρήχθη και σε απευθείας δεξιοτίμονη έκδοση. Επίσης, υπέστη μια ελαφρά ανανέωση στις αρχές του 2017, για τη σεζόν του 2018 και

·        Έβδομη γενιά: 2024 - σήμερα (παραγωγή: 1^η Μαΐου 2023 - σήμερα). Η έβδομη και σημερινή γενιά της Mustang, με κωδική ονομασία S650, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά επίσημα το 2022, μπήκε στη μαζική παραγωγή _Πρωτομαγιά πάλι του 2023 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 2023, για τη σεζόν 2024.

Ford Mustang Mach-E: 5-πορτο ηλεκτροκίνητο μεσαίο crossover SUV, που εισήχθη το 2019 και οι πωλήσεις του ξεκίνησαν Δεκ-2020, ως μοντέλο της σεζόν 2021. Το μοντέλο κέρδισε το βραβείο North American SUV of the Year Award για το 2021.

Να θυμηθούμε και το αριστουργηματικό Gran Torino του Clint Eastwood ένα από τα πολλά που προτάθηκαν αρχικά (1968) για τη Mustang

Διακρίσεις _μεταξύ άλλων

·        Η (εναρκτήρια της πέμπτης γενιάς) Ford Mustang της σεζόν του 2005 αναδείχθηκε το Αυτοκίνητο της Χρονιάς στον Καναδά.

·        Η αρχική Mustang του 1964 κέρδισε το χρυσό μετάλλιο Tiffany Gold Medal του αμερικανικού οίκου Tiffany & Co. για τη σεζόν του 1965, ως το άριστο πρότυπο αμερικανικού ντιζάιν. Έγινε έτσι το πρώτο στην ιστορία αυτοκίνητο που κατάφερε κάτι τέτοιο.

·        Κατά την μακροχρόνια σταδιοδρομία της, η Ford Mustang ήταν μέσα στην 10άδα του

·        Ten Best list του αμερικανικού περιοδικού Car and Driver τα έτη 1983, 1987, 1988, 2005, 2006, 2011, 2016, 2017 (οι εκδόσεις Shelby GT350/GT350R), 2019 (οι εκδόσεις GT και Bullitt) και στη λίστα Greatest Of All Time (G.O.A.T.) list το 2020 (Shelby GT350/GT350R), επίσης

·        Κέρδισε το βραβείο Αυτοκινήτου της Χρονιάς (Car of the Year) του αμερικανικού περιοδικού Motor Trend τα έτη 1974 και 1994, δηλαδή τις εναρκτήριες σεζόν της δεύτερης γενιάς και τέταρτης γενιάς αντίστοιχα.

·        Παρομοίως, η Ford Mustang της σεζόν του 2005, δλδ της πρώτης σεζόν της πέμπτης γενιάς, αναδείχθηκε Αυτοκίνητο της Χρονιάς στον Καναδά, ενώ έχασε οριακά την πρωτιά για το Αυτοκίνητο της Χρονιάς στη Βόρεια Αμερική από το Chrysler 300.

Πωλήσεις στις ΗΠΑ

·        1964½ 121.538

·        1965           559.451

·        1966           607.568

·        1967           472.121

·        1968           317.404

·        1969           299.824

·        1970           191.239

·        1971           151.484

·        1972           125.813

·        1973           134.817

·        1974           385.993

·        1975           188.575

·        1976           187.567

·        1977           153.173

·        1978           192.410

·        1979           369.936

·        1980           271.322

·        1981           182.552

·        1982           130.418

·        1983           120.873

·        1984           141.480

·        1985           156.514

·        1986           224.410

·        1987           169.772

·        1988           211.225

·        1989           209.769

·        1990           128.189

·        1991             98.737

·        1992             79.280

·        1993           114.335

·        1994           123.198

·        1995           136.962

·        1996           122.674

·        1997           116.610

·        1998           144.732

·        1999           166.915 

·        2000           173.676

·        2001           169.198

·        2002           138.356

·        2003           140.350

·        2004           129.858

·        2005           160.975

·        2006           166.530

·        2007           134.626

·        2008             91.251

·        2009             66.623

·        2010             73.716

·        2011             70.438

·        2012             82.995

·        2013             77.186

·        2014             82.635

·        2015           122.349

·        2016           105.932

·        2017             81.866

·        2018             75.842

·        2019             72.489

·        2020             61.090

·        2021             52.414

·        2022             47.566

·        2023             48.605

·        2024             44.003

Περισσότερα… για φαν

·        Mueller, Mike (1997). Ford Mustang. MotorBooks/MBI. p. 21. ISBN 9780879389901.

·        MotorAuthority (9-Αυγ-2018). «Mustang milestone: 10 millionth 'Stang gallops off assembly line».

·        The ClassicCars.com Journal. US. 8 Νοε2018.

·        Guilmartin, John. «P-51 Mustang Facts». Britannica.com. Britannica. 2019.

·        Ford Corporate Media (Δεκ 2013). Mustang Racing History. Δελτίο τύπου.

·        Webster, Tom (Σεπ, 2015). «2015 Ford Mustang - right-hand drive picture, prices, specs and performance figures». UK: Autocar.

·        Corcoran, Tom (1994). Mustang 1964½–1968. MBI Publishing Company. p. 15. ISBN 9780879386306.

·        http://books.google.com/?id=agweV3UT930C&pg=PA15&dq=Mustang+Production+began+March+9,+1964&q=Mustang%20Production%20began%20March%209%2C%201964, 2010

·        Diamond, Jay; Pintel, Gerald (1991). Principles of marketing. Prentice Hall. p. 198. ISBN 9780137146680.

·        Flory, J. Kelly (2004). American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company. p. 367. ISBN 9780786412730.

·        Young, Anthony (2004). Camaro. MotorBooks/MBI. p. 8. ISBN 9780760319321.

·        Young, Anthony (2004). Camaro. MotorBooks/MBI. σελ. 8. ISBN 978-0-7603-1932-1.

·        Zazarine, Paul (2002). Barracuda and Challenger. MotorBooks/MBI. σελ. 29. ISBN 978-0-87938-538-5.

·        Και 10άδες ακόμη _κάντε αναζήτηση κατά βούληση

Βιβλιογραφία

·        Brad Bowling: Mustang Field Guide. KP books, ISBN 0-89689-145-3.

·        James M. Flammang, Ron Kowalke: Standard Catalog of American Cars 1976–1999. Krause Publications, Iola 1999, ISBN 0-87341-755-0.

·        John Gunnell: Standard Catalog of American Cars 1946–1975. Krause Publications, Iola 2002, ISBN 0-87349-461-X.

·        Road & Track, Νοε 1983, σελ. 50–55 (Test Ford Mustang SVO).

·        Chilton Automotive Books (Αυγ 1997). Ford Mustang/Mercury Cougar, 1964–73 Repair Manual (1st ed.). Thomson Delmar Learning. p. 450. ISBN 0-8019-9060-2.

·        Leffingwell, Randy (2003). Mustang Forty Years. Osceola: MBI Publishing. ISBN 978-0-7603-1597-2.

·        Randy Leffingwell: Mustang – Vierzig Jahre. HEEL Verlag, Königswinter 2004, ISBN 3-89880-266-3.

·        Mike Müller: Ford Mustang – Alle Modelle ab 1964. HEEL Verlag, Königswinter 2010, ISBN 978-3-86852-272-3.

·        Thibaut Amant, Le guide de la Ford Mustang : Historique - Évolution - Identification - Conduite - Utilisation - Entretien, éditions E-T-A-I, 2005. ISBN 978-2-7268-9450-7.

·        Jean-Louis Bellat, Mustang, une américaine en France, éditions E-T-A-I, 2006. ISBN 978-2-7268-9466-8.

·        Patrick Affouard, Mustang, le temps des copains, éditions E-T-A-I, 2012. ISBN 978-2-7268-9597-9.

·        Brad Bowling, Ford Mustang, traduit par Serge Cordey, éditions E-T-A-I, 2013. ISBN 978-2-7268-9732-4.

·        Η επίσημη Αμερικανική ιστοσελίδα της Ford Mustang

·        Ελληνική ιστοσελίδα της Mustang

·        Ford Mustang _ Open Directory Project

·        Ford Mustang News and the History of the Mustang

·        www.all-Ford-Mustangs.com 

·        Informations détaillées sur les générations Ford Mustang

 

Bullitt Μπούλιτ 113λ

·       Σκηνοθεσία   Πίτερ Γέιτς

·       Παραγωγή    Φίλιπ Ντ' Άντονι

·       Σενάριο        Άλαν Τράστμαν και Χάρι Κλάινερ

·       Πρωταγωνιστές  __ Στηβ ΜακΚουήν, Ρόμπερτ Βον, Ζακλίν Μπισέ, Ντον Γκόρντον, Ρόμπερτ Ντυβάλ, Εντ Πεκ, Φελίς Ορλάντι, Νόρμαν Φελ, Σάιμον Όκλαντ, Βικ Τέιμπακ και Τζορτζ Στάνφορντ Μπράουν

·       Μουσική        Λάλο Σίφριν

·       Φωτογραφία Ουίλιαμ Α. Φρέικερ

·       Μοντάζ         Φρανκ Π. Κέλερ

·       Παραγωγή    Solar Productions \  Διανομή       Warner Bros.-Seven Arts και Netflix

·       Πρώτη προβολή: 17  Οκτ 1968 (ΗΠΑ και Καναδάς), στη συνέχεια, πάντα το 1968 Βραζιλία Σουηδία, τον Ιανουάριο 1969 Γερμανία και Αγγλία, τέτοιες μέρες στη χώρα μας] και 1968

·       Προϋπολογισμός ~4 εκατομ.$

·       Έσοδα  42.3 εκατομ.#$

Το Μπούλιτ είναι αστυνομικό νεο-νουάρ θρίλερ αμερικανικής παραγωγής, βασισμένο στη νουβέλα Σιωπηλός Μάρτυς του Ρόμπερτ Λ. Φις, παραγωγή της Solar Productions Company (ιδιοκτησίας Στηβ Μακ Κουήν) και ήταν μια κριτική και εισπρακτική επιτυχία, κερδίζοντας αργότερα το Όσκαρ καλύτερου μοντάζ (Φρανκ Κέλερ) και μια υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερου ήχου. Οι σεναριογράφοι Τράστμαν και Κλέινερ κέρδισαν το βραβείο Έντγκαρ του 1969 από την Αμερικανική Ένωση Συγγραφέων Μυστηρίου για το καλύτερο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Το Μπούλιτ είναι επίσης αξιοσημείωτο για την σκηνή καταδίωξης στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο, το οποίο θεωρείται ως ένα από τα πιο επιδραστικά στην ιστορία του κινηματογράφου.Το 2007 η βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου χαρακτήρισε την ταινία ως «αισθητικά, πολιτισμικά και ιστορικά σημαντική», και επελέγη να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των ΗΠΑ.

Πλοκή

Το βράδυ της Παρασκευής, ο μαφιόζος του Σικάγου Τζόνι Ρος εγκαταλείπει τον Οργανισμό. Το απόγευμα του Σαββάτου στο Σαν Φρανσίσκο, ο Γουόλτερ Τσάλμερς, ένας πλούσιος, ισχυρός Αμερικανός γερουσιαστής με υποψίες ότι διατηρεί δεσμούς με τον υπόκοσμο, αναθέτει στον ντετέκτιβ του Αστυνομικού Τμήματος του Σαν Φρανσίσκο, Υπαστυνόμο Φρανκ Μπούλιτ και την ομάδα του, Ντελγκέτι και Στάντον, να φυλάνε τον Ρος μέχρι τη Δευτέρα το πρωί, καθώς πρόκειται να εμφανιστεί ως μάρτυρας σε ακρόαση μιας υποεπιτροπής της Γερουσίας για το οργανωμένο έγκλημα. Ο Μπούλιτ αναλαμβάνει την φύλαξη του Ρος στο παλιό ξενοδοχείο Εμπαρκαντέρο και γύρω στις 5:30 μ.μ., ο Ντελγκέτι παίρνει την πρώτη βάρδια, για να τον ακολουθήσει ο Στάντον και στη συνέχεια ο Μπούλιτ. Στη 1:00 τα ξημερώματα της Κυριακής, ενώ ο Στάντον τηλεφωνεί στον Μπούλιτ για να αναφέρει ότι η ρεσεψιόν του ξενοδοχείου τον έχει καλέσει για να του πει ότι ο Τσάλμερς και ένας άλλος άντρας θέλουν να ανέβουν στο δωμάτιο, ο Ρος ξεκλειδώνει την πόρτα. Τότε δύο δολοφόνοι εισβάλουν μέσα, πυροβολώντας τον Στάντον στο πόδι και τον Ρος στο κεφάλι και το στήθος. Κατά την μεταφορά τους στο νοσοκομείο ο Τσάλμερς θα καταστήσει υπεύθυνο τον Μπούλιτ για την ζωή του Ρος και τον κατηγορεί για την παραβίαση της ασφάλειας και απειλεί να λογοδοτήσει σε περίπτωση που πεθάνει ο Ρος. Όταν ο Ρος πεθαίνει στο νοσοκομείο αργά το πρωί της Κυριακής λόγω των επιπλοκών των τραυμάτων του, ο Μπούλιτ αποφασίζει να αποκρύψει τον θάνατο του Ρος και με την βοήθεια του Δρ. Γουίλαρντ θα μεταφέρει το πτώμα του Ρος εκτός νοσοκομείου, σε μια ιδιωτική κλινική με το ψεύτικο όνομα "Τζον Ντόε", προκειμένου να κερδίσει χρόνο και να εμποδίσει τον Τσάλμερς να κλείσει την υπόθεση, καθώς αυτό θα εμποδίσει τον Μπούλιτ να βρει τους δολοφόνους.

Μία από τις επαφές του Μπούλιτ στον υπόκοσμο λέει στον Μπούλιτ ότι ο Ρος ήταν σε φυγή αφού έκλεψε 2 εκατομμύρια δολάρια από τον Οργανισμό του Σικάγου. Εν τω μεταξύ, ο Μπούλιτ ανακαλύπτει ότι ο Ρος είχε πραγματοποιήσει ένα τηλεφώνημα από απόσταση σε ένα ξενοδοχείο στο κοντινό Σαν Ματέο, λίγο πριν τον πυροβολήσουν στο ξενοδοχείο του την προηγούμενη μέρα. Ενώ προσπαθεί να επαναλάβει τις κινήσεις του Ρος, ο Μπούλιτ παρατηρεί ένα αυτοκίνητο που ακολουθεί το δικό του. Γίνεται εμφανές ότι είναι οι δύο δολοφόνοι που προχωρούν στην καταδίωξη του Μπούλιτ στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο μέχρι το Μπρίσμπεϊν. Κατά τη διάρκεια της άγριας καταδίωξης, οι δράστες συντρίβονται και σκοτώνονται καθώς προκαλούν μια έκρηξη σε βενζινάδικο. Κάποια ώρα το μεσημέρι της Κυριακής, ο Μπούλιτ και ο Ντελγκέτι έρχονται αντιμέτωποι με το αφεντικό τους, τον διοικητή Σαμ Μπένετ και τον Τσάλμερς, ο οποίος βοηθάται από τον αστυνόμο Μπέικερ. Όταν ο Τσάλμερς παραδίδει στον Μπένετ ένα έγγραφο habeas corpus που προορίζεται να αναγκάσει τον Μπούλιτ να παραδώσει τον Ρος, ο Μπούλιτ αποκαλύπτει στον Μπένετ ότι ο Ρος είναι νεκρός. Ο Μπένετ καθυστερεί την εκτέλεση του εγγράφου, επιτρέποντας στον Μπούλιτ να συνεχίσει την έρευνα του στο Σαν Ματέο. Καθώς το αυτοκίνητο του Μπούλιτ έχει καταστραφεί προηγουμένος από την καταδίωξη, η φίλη του, Κάθι, τον οδηγεί στο Σαν Ματέο. Στο ξενοδοχείο, ο Μπούλιτ διαπιστώνει ότι η γυναίκα που είχε καλέσει ο Ρος έχει στραγγαλιστεί θανάσιμα. Όταν φτάνουν αστυνομικές ενισχύσεις, η Κάθι, ανήσυχη για τον Μπούλιτ, τους ακολουθεί στο δωμάτιο, όπου συγκλονίζεται από τον τόπο του εγκλήματος. Καθώς επιστρέφουν στο Σαν Φρανσίσκο, αναστατώνεται και αντιμετωπίζει τον Μπούλιτ για το συναισθηματικό αντίκτυπο που του έχει προκαλέσει η δουλειά του.

Εξετάζοντας τις αποσκευές του θύματος, ο Μπούλιτ και ο Ντελγκέτι ανακαλύπτουν ένα ταξιδιωτικό φυλλάδιο στη Ρώμη και ταξιδιωτικές επιταγές που έγιναν στον Άλμπερτ και την Ντόροθι Ρένικ. Ο Μπούλιτ ζητά και λαμβάνει φαξ αντίγραφα των αιτήσεων διαβατηρίου του ζευγαριού από το Σικάγο, όπου ανακαλύπτει ότι στην πραγματικότητα ανήκουν σε έναν τύπο που μοιάζει με τον Ρος, ονόματι Άλμπερτ Ρένικ, πωλητή μεταχειρισμένων αυτοκινήτων από το Σικάγο. Η γυναίκα του Ρένικ ήταν η γυναίκα που μόλις δολοφονήθηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Σαν Ματέο. Αποκαλύπτεται ότι ο Ρένικ ήταν ένα δόλωμα που είχε δημιουργήσει ο πραγματικός Ρος για να «χτυπηθεί», ώστε ο Ρος να διαφύγει από τη χώρα.

Το βράδυ της Κυριακής, οι Ντελγκέτι και Μπούλιτ παρακολουθούν την πύλη αναχώρησης προς την Ρώμη στο διεθνές αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο, αλλά ο Ρος, χρησιμοποιώντας το διαβατήριο του Ρένικ, αλλάζει το εισιτήριό του στη Ρώμη για μια θέση σε προηγούμενη πτήση του Λονδίνου. Το αεροπλάνο επιστρέφει στον τερματικό σταθμό και ο Μπούλιτ επιβιβάζεται, αλλά ο Ρος διαφεύγει από την πίσω πόρτα της καμπίνας. Ακολουθεί κυνηγητό στους διαδρόμους και στο κατάμεστο αεροδρόμιο. Ο Ρος πυροβολεί έναν βοηθό σερίφη πριν τον πυροβολήσει και τον σκοτώσει ο Μπούλιτ. Ο Τσάλμερς φτάνει στη σκηνή, αλλά φεύγει, χωρίς να πει τίποτα καθώς οι σειρήνες της αστυνομίας ακούγονται στο βάθος να πλησιάζουν στο αεροδρόμιο. Όταν ο Μπούλιτ επιστρέφει σπίτι τα ξημερώματα της Δευτέρας, βρίσκει την Κάθι να κοιμάται στο κρεβάτι τους και αναλογίζεται τα γεγονότα των τελευταίων 24 ωρών στον καθρέφτη του μπάνιου.

Διανομή ρόλων

• ·                 Στηβ ΜακΚουήν - Φρανκ Μπούλιτ
• ·       Ρόμπερτ Βον - Γουώλτερ Τσαλμέρς
• ·       Ζακλίν Μπισέ - Κάθυ, σύντροφος του Μπούλιτ
• ·       Ντον Γκόρντον - Νήλ Ντελγκέτι
• ·       Σάιμον Όκλαντ - διοικητής Σαμ Μπένετ
• ·       Φέλις Ορλάντι - Τζόνι Ρος /Άλμπερτ Ρένικ
• ·       Πατ Ρενέλα - Τζόνι Ρος
• ·       Καρλ Ρέιντελ - Καρλ Στάντον
• ·       Πολ Τσενγκ - Μάικ, ο δολοφόνος
• ·       Μπιλ Χίκμαν - Φιλ, οδηγός και συνεργάτης του δολοφόνου
• ·       Ρόμπερτ Ντιβάλ - Γουίσμπεργκ (οδηγός ταξί)
• ·       Νόρμαν Φελ - διοικητής Μπέικερ
• ·       Τζορτζ Στάνφορντ Μπράουν - Δρ Γουίλαρντ
• ·       Τζάστιν Ταρρ - Έντι ο πληροφοριοδότης
• ·       Βίκτωρ Τάιμπακ - Πητ Ρος
• ·       Εντ Πεκ - Γουέστκοτ
• ·       Τζον Απρέα - δολοφόνος

Η ταινία ήταν η πρώτη αμερικανική σκηνοθετική δουλειά του Πίτερ Γέιτς, ο οποίος προσλήφθηκε αφότου ο Μακουήν είχε δει στην Αγγλία την χαρακτηριστική ταινία του, Η μεγάλη ληστεία του τραίνου __Robbery, με την εκτεταμένη καταδίωξη του.

Επιλογή ηθοποιών

Ο ΜακΚουίν βασίζει τον χαρακτήρα του Φρανκ Μπούλιτ στον επιθεωρητή του Σαν Φρανσίσκο Ντέιβ Τόσκι, με τον οποίο συνεργάστηκε πριν από τα γυρίσματα αντιγράφοντας ακόμη και τη μοναδική θήκη ώμου του Τόσκι "fast-draw". Ο Τόσκι έγινε αργότερα διάσημος, μαζί με τον επιθεωρητή Μπιλ Άρμστρονγκ, ως επικεφαλείς ερευνητές του Σαν Φρανσίσκο για τα θύματα του κατά συρροήν δολοφόνου Ζόντιακ που ξεκίνησαν λίγο μετά την κυκλοφορία του Μπούλιτ.. Στην Κάθριν Ρος της προσφέρθηκε ο ρόλος της Κάθι αλλά τον απέρριψε καθώς ένιωσε ότι ήταν πολύ μικρός.

Κινηματογράφηση: Η ταινία έχει πολλές σκηνές που λαμβάνουν χώρα στην ακτή του Σαν Φρανσίσκο, συμπεριλαμβανομένης της σκηνής "εισόδου". Ωστόσο, η παγκοσμίως γνωστή Γέφυρα Γκόλντεν Γκέιτ δεν έγινε μέρος των σκηνών, καθώς η δημοτική αρχή της πόλης δεν επέτρεψε την παραγωγή γυρισμάτων της ταινίας σε αυτόν τον τομέα. Η γέφυρα είναι ορατή μακριά σε ορισμένα πλάνα της σκηνής καταδιώξης.

Ρεαλισμός:Το Μπούλιτ είναι αξιοσημείωτο για την εκτεταμένη χρήση πραγματικών τοποθεσιών και όχι στημένων σκηνικών σε στούντιο και την προσοχή του στις διαδικαστικές λεπτομέρειες, από την επεξεργασία αστυνομικών στοιχείων έως τις διαδικασίες στα δωμάτια έκτακτης ανάγκης του νοσοκομείου. Η χρήση των νέων ελαφριών φωτογραφικών μηχανών Arriflex από τον σκηνοθέτη Γέιτς επέτρεψε μεγαλύτερη ευελιξία στη λήψη τοποθεσιών. Η ταινία γυρίστηκε εξ ολοκλήρου επί τόπου. Στη σκηνή της επέμβασης στα επείγοντα, πραγματικοί γιατροί και νοσηλευτές χρησιμοποιήθηκαν ως βοηθητικό καστ. Σύμφωνα με τον ΜακΚουίν, «Αυτό που προσπαθήσαμε να πετύχουμε δεν ήταν να κάνουμε μια κινηματογραφική ταινία, αλλά μια ταινία για την πραγματικότητα».

Τη στιγμή της προβολής της ταινίας, οι συναρπαστικές σκηνές με την καταδίωξη του αυτοκινήτου των δολοφόνων, με τον Στηβ ΜακΚουίν, ο οποίος τότε ήταν κορυφαίος οδηγός αγώνων, στο τιμόνι μιας πράσινης Ford Mustang σε όλες τις σκηνές του οδηγού, δημιούργησαν εκπληκτικό ενθουσιασμό. Ο Λέοναρντ Μάλτιν το χαρακτήρισε ως κλασικό πλέον κυνηγητό αυτοκινήτου, ένα από τα καλύτερα όλων των εποχών του κινηματογράφου. Ο Εμανουέλ Λέβι έγραψε το 2003 ότι το Μπούλιτ περιέχει ένα από τα πιο συναρπαστικά κυνηγητά αυτοκινήτων στην ιστορία του κινηματογράφου, μια ακολουθία που έφερε επανάσταση στα πρότυπα του Χόλιγουντ. Στην νεκρολογία του για τον Πίτερ Γέιτς, ο Μπρους Γουέμπερ έγραψε: Η φήμη του κ. Γέιτς πιθανότατα στηρίζεται στον Μπούλιτ (1968), την πρώτη του αμερικανική ταινία - και μάλιστα, σε μια συγκεκριμένη σκηνή, ένα εκτεταμένο κυνηγητό αυτοκινήτου που έγινε αμέσως κλασικό.

Μοντάζ: Οι σκηνές καταδίωξης στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο έδωσαν το Όσκαρ Καλύτερου Μοντάζ στον Φρανκ Π. Κέλερ, και έχει συμπεριληφθεί στις λίστες των «Μοντάζ Καλύτερων Ακολουθιών Όλων των Εποχών». Ο Πολ Μονάκο έχει γράψει: «Η πιο συναρπαστική σκηνή στον δρόμο, ωστόσο, εμφανίστηκε σε μια τελείως επινοημένη ακολουθία, με μια νύξη ντοκιμαντέρ- καθώς οι σκηνές καταδίωξης του αυτοκίνητου στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο, δημιουργήθηκαν από πλάνα που γυρίστηκαν για σχεδόν πέντε εβδομάδες. Ο Μπίλι Φράκερ, κινηματογραφιστής της ταινίας, απέδωσε την επιτυχία της σκηνής καταδίωξης κυρίως στο έργο του μοντέρ, Φρανκ Π. Κέλερ. Εκείνη την εποχή, ο Κέλερ πιστώθηκε ότι έκοψε το πλάνο με τόσο υπέροχο τρόπο που έκανε την πόλη του Σαν Φρανσίσκο «χαρακτήρα» της ταινίας». Το μοντάζ των πλάνων δεν ήταν χωρίς δυσκολίες. Ο Ραλφ Ρόζεμπλουμ αναφέρει το 1979 πως «όσοι νοιάζονται για τέτοια πράγματα μπορεί να γνωρίζουν ότι κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σκηνής στο αποκορύφωμα της καταδίωξης στο Μπούλιτ, ένα αυτοκίνητο εκτός ελέγχου γεμάτο ανδρείκελα έσπασε ένα συρματόσχοινο που πρόωρα δημιούργησε μια μεγάλη φωτιά και ο μοντέρ Φρανκ Κέλερ έσωσε την σχεδόν καταστροφή με μια έξυπνη και ασυνήθιστη αντιπαράθεση εικόνων που έκαναν την έκρηξη να φαίνεται να σβήνει στην ώρα της». Αυτή η σκηνή καταδίωξης έχει επίσης αναφερθεί από τους κριτικούς ως ρηξικέλευθη στο ρεαλισμό και την πρωτοτυπία της.

Την αρχική μουσική συνέθεσε ο Λάλο Σίφριν για να παρακολουθήσει τις διάφορες διαθέσεις και τη δράση της ταινίας, με την υπογραφή του, ως σύγχρονο αμερικανικό στυλ της τζαζ. Τα κομμάτια στο άλμπουμ του soundtrack είναι εναλλακτικές εκδόσεις αυτών που ακούστηκαν στην ταινία, που ηχογραφήθηκαν εκ νέου από τον Σίφριν με κορυφαίους μουσικούς της τζαζ, συμπεριλαμβανομένων των Μπαντ Σανκ (φλάουτο), Ρέι Μπράουν (μπάσο), Χάουαρντ Ρόμπερτς (κιθάρα) και Λάρι Μπάνκερ (τύμπανα).

Στη σκηνή του εστιατορίου με τους Μακουίν και Μπισέ, το ζωντανό συγκρότημα που παίζει στο παρασκήνιο είναι το Meridian West, ένα κουαρτέτο τζαζ που είχε δει ο Μακουίν να παίζει στο The Trident, ένα διάσημο εστιατόριο στο Σοσαλίτο.

Υποδοχή _Box office

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Radio City Music Hall της Νέας Υόρκης 17-Οκτ-1968, μαζί με μια νέα αίθουσα προβολής. Τα κέρδη της ταινίας έφτασαν τα 210.000 δολάρια στην πρώτη εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένου ενός ρεκόρ εισιτήριων 49.073$. Με προϋπολογισμό παραγωγής ύψους 5,5 εκατομμ$, η ταινία κέρδισε «άπειρο» χρήμα, καθιστώντας 5^η στο box office του 1968 και 3^η τον πρώτο μήνα του 1969

Κριτικές

Ο κριτικός Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times έδωσε στην ταινία 4 από τα 5 αστέρια του, σημειώνοντας: Ο Στηβ Μακ Κουήν μερικές φορές επικρίνεται επειδή παίζει μόνο «τον εαυτό του» στις ταινίες. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αστέρια όπως ο Στηβ Μακ Κουήν, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο Τζον Γουέιν ή ο Πωλ Νιούμαν δεν είναι πρωτίστως ηθοποιοί, αλλά φυσιογνωμίες. Έχουν ένα μύθο, έναν προσωπικό μύθο που έχουν δημιουργήσει στο μυαλό μας κατά τη διάρκεια πολλών ταινιών, και όταν προσπαθούν να παίξουν ενάντια σε αυτήν την εικόνα τους, φαίνεται συνήθως ψεύτικη. Ο Μακ Κουήν ήταν μια βόμβα όπως στη υπόθεση Τόμας Κράουν για παράδειγμα, επειδή ο χαρακτήρας συγκρούστηκε με την προσωπικότητα του Μακ Κουήν. Αλλά ο Μακ Κουήν είναι υπέροχος στο «Μπούλιτ» και η ταινία είναι μεγάλη, γιατί ο σκηνοθέτης Πίτερ Γέιτς καταλαβαίνει την εικόνα του Μακ Κουήν και εργάζεται μέσα σε αυτό. Το Μπούλιτ είναι η καλύτερη ταινία δράσης των τελευταίων ετών.
Η εφημερίδα The Guardian στην κριτική της αναφέρει: Ευχαριστημένος από τα φρέσκα μάτια του νεοφερμένου Άγγλου Γέιτς (και του ιδιοφυούς διευθυντή φωτογραφίας Γουίλιαμ Φρέικερ), η ταινία κάνει το Σαν Φρανσίσκο φρέσκο και ζωντανό, αλλά και επαναπροσδιορίζει και εκσυγχρονίζει εντελώς τον θλιβερό, αδύναμο ντεμοντέ γκάνγκστερ στο οποίο ο Μπούλιτ κάνει το κυνηγητό του. Ο ιστότοπος The Hollywood Reporter σημειώνει: Είναι απλά μία από τις πιο συναρπαστικές και έξυπνες ταινίες δράσης τα τελευταία χρόνια, ίσως η καλύτερη ταινία καλών μπάτσων που μπορούμε να περιμένουμε να συναντήσουμε.
Το περιοδικό Variety στην κριτική του για το Μπούλιτ αναφέρει πως: Η σύγκρουση μεταξύ της αστυνομίας και της πολιτικής σκοπιμότητας είναι η ουσία του Μπούλιτ, ένα εξαιρετικά καλοφτιαγμένο μελοδράμα του εγκλήματος (από το μυθιστόρημα Σιωπηλός Μάρτυς του Ρόμπερτ Λ. Πάικ που γυρίστηκε στο Φρίσκο. Ο Στηβ ΜακΚουήν παραδίδει μια πολύ ισχυρή απόδοση ως ντετέκτιβ που αναζητά έναν άνθρωπο που ο Ρόμπερτ Βον, φιλόδοξος πολιτικός, θα εκμεταλλευόταν για εγωιστικά κίνητρα. Το καλό σενάριο και η εξαιρετική σκηνοθεσία από τον Πίτερ Γέιτς διατηρούν σκόπιμα χαμηλό ρυθμό, αλλά αυξάνουν την αγωνία.
Ο ιστότοπος ανασκόπησης κριτικών Rotten Tomatoes, δίνει βαθμολογία (Αυγούστος 2021) θετικής έγκρισης 98% με μέσο όρο 7.80/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: Ο Στιβ ΜακΚουήν είναι ψύχραιμος σαν πάγος σε αυτή τη συναρπαστική αστυνομική διαδικασία που τυχαίνει να περιέχει αναμφισβήτητα τη μεγαλύτερη καταδίωξη αυτοκινήτου που υπήρξε ποτέ. Στο Metacritic στην ταινία αποδίδεται μέσος όρος βαθμολογίας 81 \ 100 και το imdb 7.4 \ 10.