IQ_“Κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα”

Με το που Googlάρεις “IQ”, βγαίνει στην κορυφή _με αρκετές σελίδες κουτσομπολιά “IQ160”: πρόκειται για την δημοφιλή σειρά _χτες ξεκίνησε η 2^η σεζόν και το διαδίκτυο “άναψε” με το “κοντό” και το “μακρύ” διάφορων “αναλυτών” …πολλά εισαγωγικά _να εξηγηθούμε:

Όλα ξεκίνησαν Απρίλη του 2021 με το HPI (ακρωνύμιο για τα γαλλικά: Haut potentiel intellectuel) μια βραβευμένη γαλλοβελγική αστυνομική κωμική τηλεοπτική σειρά.
Η Morgane Alvaro είναι 38 ετών, έχει 3 παιδιά από 2 πρώην συζύγους, προβλήματα με την εξουσία και, παρά την εξαιρετική ευφυΐα, εργάζεται ως καθαρίστρια. Ένα βράδυ, δουλεύοντας στο αρχηγείο της αστυνομίας της Λιλ, βρίσκει κατά λάθος μια σημαντική ένδειξη για μια υπόθεση δολοφονίας και, αντιμετωπίζοντας την απόλυση εάν η υπόθεση δεν λυθεί, ο αρχιεπιθεωρητής την παίρνει στην υπόθεση ως σύμβουλο, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του επιθεωρητή Adam Karadec, ο οποίος είναι αρμόδιος για την υπόθεση __που την γουστάρει κιόλας.
Η Morgane ντύνεται και συμπεριφέρεται ακατάλληλα για τη νέα της δουλειά, συχνά παρακούει τις εντολές, δυσκολεύεται να διαχειριστεί την οικογενειακή της ζωή και ο Karadec βρίσκει σχεδόν αδύνατο να συνεργαστεί μαζί της, αλλά οι εκλάμψεις της είναι συχνά καθοριστικές για την επίλυση των πιο δύσκολων υποθέσεων με τις οποίες ασχολείται ολόκληρη ομάδα ντετέκτιβ.

Δυο χρόνια μετά οι δικοί μας λανσάρισαν το “IQ 160” (8.1\10 !!) με πρωταγωνίστρια την πάντα πληθωρική Σμαράγδα Καρύδη (στο ρόλο της Πηνελόπης Μουρίκη) μια 45άρα, λαϊκής καταγωγής, που μεγάλωσε με τη μητέρα της, Άσπα, αλλά έφυγε από το πατρικό της πολύ νωρίς _όμορφη και sexy, με ένα εντελώς δικό της, εκκεντρικό στιλ στο ντύσιμο, αλλά και στη συμπεριφορά (περισσότερα στο τέλος της ανάρτησης).

“Κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα”

Η επίδραση της κοινωνικής προέλευσης στη σχολική επιτυχία και τον επαγγελματικό προσανατολισμό έχει αποδειχτεί μέσα από πολλές έρευνες. Αυτή η πραγματικότητα, που δεν μπορεί κανείς να την αγνοήσει, συχνά συγκαλύπτεται γιατί ενοχλεί. Το χειρότερο είναι οι αντιδραστικές ερμηνείες που συμπεραίνουν ότι οι νέοι που προέρχονται από λαϊκά στρώματα είναι λιγότερο ευφυείς. Λίγοι το διατυπώνουν ξεκάθαρα. Αλλά πόσοι δεν το πιστεύουν σιωπηρά; Πόσοι δεν είναι εκείνοι που, χωρίς βέβαια ν' αναφέρουν την κοινωνική προέλευση, δε σκέφτονται ότι η επιτυχία στο σχολείο εξαρτάται κύρια από τις ατομικές ικανότητες ενός μαθητή; Αν αποδεχόμαστε αυτόν τον ισχυρισμό και θυμόμαστε τις κοινωνικές ανισότητες στη σχολική επιτυχία, το συμπέρασμα βγαίνει σχεδόν από μόνο του. Ωστόσο, μερικοί δεν ενοχλούνται αρκετά, ώστε να εναντιωθούν πέρα για πέρα σε μια τέτοια άποψη. Έτσι, για τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τη Θεσμική Μεταρρύθμιση και πρώην Γάλλο Πρόεδρο Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν: “Κάποια παιδιά γεννιούνται προικισμένα για σπουδές και άλλα για χειρωνακτικές εργασίες”. Οσο για τον Βέλγο υπουργό Εσωτερικών Αντουάν Ντικέσν, όταν ήταν υπουργός Εθνικής Παιδείας, κήρυσσε ότι “για την πνευματική άσκηση, μερικοί είναι πιο προικισμένοι από άλλους, όπως υπάρχουν χοντροί και λιγνοί”.

“Ανίκανοι” και “προικισμένοι”

Διάφοροι κοινωνιολόγοι κατάγγελναν ήδη από τη δεκαετία του '70 αυτή τη «θεωρία των χαρισμάτων», ιδεολογία παμπάλαιη, που η σύγχρονη εφαρμογή της οδηγεί στις πρώτες μετρήσεις νοημοσύνης (ΙQ), δηλαδή στην αρχή του 20ού αιώνα. Είναι τυχαία η εφαρμογή των τεστ εκείνη την περίοδο; Αναμφίβολα όχι. Είναι ακριβώς η εποχή, όπου για πρώτη φορά μαζικά ο νεανικός πληθυσμός οδηγείται και παρακολουθεί το σχολείο έστω για μερικά χρόνια. Η εξέλιξη των τεχνικών της παραγωγής δεν επέτρεπε πια στις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες να μην παρέχουν ένα μίνιμουμ γνώσεων σε όλους. Μόνο που οι εργατικές μάζες δεν κατάφερναν γενικά να προχωρήσουν πάνω από το πρωτοβάθμιο σχολείο. Στην καλύτερη περίπτωση ακολουθούσαν μια επαγγελματική κατάρτιση. Οι διαφορές του δείχτη νοημοσύνης ήρθαν ακριβώς να δικαιολογήσουν τις διαφορές στη φοίτηση, με άλλα λόγια, σε τελευταία ανάλυση τις κοινωνικές ιεραρχήσεις.

Το 1965 στη Γαλλία, το Εθνικό Ινστιτούτο Δημογραφικών Μελετών πραγματοποίησε μια μελέτη που έδειξε ότι ο δείκτης νοημοσύνης - IQ συσχετίζεται με την κοινωνική προέλευση. Ετσι, ο μέσος όρος για τα παιδιά των εργατών της υπαίθρου ήταν εκείνη την εποχή το 93,5 (ο εθνικός υπολογισμός μέσου όρου είναι πάντα το 100). Για τα παιδιά των ανώτερων στελεχών, ο μέσος όρος ήταν 111,5. Τι κατέδειχνε αυτό; Ένα μόνο πράγμα: ότι το IQ συσχετίστηκε με την πιθανότητα σχολικής επιτυχίας. Ηταν φυσικό, εφόσον τα τεστ υπηρετούσαν αυτό το σκοπό. Απ' αυτήν την επίσημη έκθεση, κάποιοι έτειναν στο «συμπέρασμα» ότι η επιτυχία στο σχολείο είναι στενά συνδεδεμένη με έμφυτες ικανότητες. Ας σταθούμε στο σημείο αυτό. Γιατί εκκρεμεί ένα ερώτημα: Το IQ μετρά τη νοημοσύνη; Το όνομά του δηλώνει ότι ναι, αλλά εάν τοποθετώ την ετικέτα «μήλα» σε ένα καφάσι κερασιών, θα μπορούσα το ίδιο να φτιάξω μηλίτη μ' αυτά; Ετσι κάνουν όσοι αξιώνουν να μετρήσουν τη νοημοσύνη με το IQ, όταν είναι γνωστό ότι έχουμε να κάνουμε με έννοια στην πραγματικότητα σύνθετη και πολλαπλή, γι' αυτό και συναντούμε δυσκολίες στο να την περιεργαστούμε κι αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης στους χώρους των ψυχολόγων, βιολόγων και φιλοσόφων. Να επιδιώκει κανείς να μετρήσει τη νοημοσύνη για να λάβει μια αριθμητική - ποσοτική απάντηση σε ένα τέτοιο ζήτημα, αυτό είναι ξεκάθαρη επιστημονική απάτη.

Πώς εξηγείται, λοιπόν, η επίδραση της κοινωνικής προέλευσης στη σχολική επιτυχία; Οι σχολικές νόρμες είναι εκείνες των κυρίαρχων κοινωνικών τάξεων και είναι ξένες για τα παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη. Θα λέγαμε ότι εν μέρει αυτό ισχύει. Αλλά είναι εξίσου σωστό ότι υπάρχουν αντικειμενικές γνώσεις. Ότι κάποιες απ' αυτές τις γνώσεις διδάσκονται στο σχολείο και ότι δεν υπάρχει καμιά a priori αιτία έτσι ώστε αυτές οι γνώσεις να μην είναι προσιτές στα παιδιά λαϊκής προέλευσης. Τότε; Υπενθυμίζουμε τους μηχανισμούς που «τιμωρούν» αυτά τα παιδιά στο σχολείο: Την ασύνειδη ενσωμάτωση από τους εκπαιδευτικούς και από την εκπαιδευτική κοινότητα του κοινωνικού πεπρωμένου των μαθητών, τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος σε ιεραρχημένες κατευθύνσεις και σε σχολικά ιδρύματα (και δίκτυα) εδραιωμένα πάνω στον ανταγωνισμό, τις μείζονες διαφορές των όρων εργασίας των νέων τόσο στο επίπεδο του σχολικού εξοπλισμού όσο και στην ποιότητα της εξωσχολικής στελέχωσης και σε τελευταία ανάλυση τις διαφορές κινήτρου για τη σχολική εργασία σε μια κοινωνία - που για κάποιους ορίζει πολύ ζοφερές προοπτικές - κι αντίστοιχα σ' ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν εννοεί να προσανατολιστεί στη σφαιρική κι ολόπλευρη μόρφωση όλων.

Όποιος πιστεύει ότι οι αποτυχίες οφείλονται στην ανικανότητα κάποιων νέων, δε συνειδητοποιεί το ουσιαστικό - κοινωνικό πρόβλημα και το κυριότερο δεν παίρνει μέρος στην αναγκαία πάλη για τη λύση του.
Κι αν το ιδανικό σχολείο δεν μπορεί να υπάρξει μέσα σε μια κοινωνία ιεραρχημένη σαν τη δική μας, τότε η πάλη για να προσεγγίσουμε τον εκπαιδευτικό στόχο μας θα τροφοδοτήσει τον ευρύτερο αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία και στο βαθμό αυτό θα είναι αποτελεσματική. Μόνο δημιουργώντας πολιτικό κόστος στη σημερινή εξουσία θα έχουμε κατακτήσεις και μόνο μέσα από έναν τέτοιο κοινωνικο - πολιτικό αγώνα για ενιαία Παιδεία θα διαμορφώσουμε τους όρους για μια λαϊκή πολιτική και στην εκπαίδευση.

(σσ.)
Το κείμενο αποτελεί εκτεταμένα αποσπάσματα από το άρθρο “Σκράπες και ιδιοφυίες” που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Θέματα Παιδείας», τεύχος 17 – 18 _ Του Zαν Πιερ Κέρκχοφ, καθηγητή Φυσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του Βελγίου, πρόεδρος της ΑPED (Appel Pour un Ecole Democratique _κάλεσμα για ένα δημοκρατικό σχολείο)

Sharon Stone - Λένιν
🤔 σημειώστε “1” 🙃

·       12. Sharon Stone (IQ 154_176)

·       11. Paul Allen (160)

·       10. Stephen Hawking (160)

·         9. Albert Einstein (160)

·         8  Judit Polgar (170)

·         7. Garry Kasparov (190)

·         6. Philip Emeagwali (190)

·         5. Christopher Michael Langan (195)

·         4. Kim Ung-Yong (210)

·         3. Christopher Hirata (225)

·         2. Terence Tao (IQ 225-230)

·         1. William James Sidis (250-300)

·       Ο Λένιν είναι πολύ κάτω,
ακόμα πίσω και από τη Sharon με 135+…
__ πάντως και μ΄αυτό το χαμηλό IQ
__ σχεδίασε και υλοποίησε
__ τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση

“Για όλα φταίνε τα γονίδια”...

Συχνά βλέπουμε στα αστικά ΜΜΕ να παρουσιάζουν με πηχυαίους τίτλους την «ανακάλυψη του γονιδίου» της ευφυίας, της εγκληματικότητας κ.ο.κ. Αυτή η ερμηνεία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αναγωγής πολύπλοκων κοινωνικών γνωρισμάτων σε συγκεκριμένες γενετικές αλλαγές, με προφανή στόχο: “Δε φταίει το αστικό σχολείο όπως είναι, το παιδί δεν παίρνει τα γράμματα”, “δε φταίει η σήψη του εκμεταλλευτικού συστήματος για τον εκφυλισμό, υπάρχει γενετική προδιάθεση” κ.ο.κ. Με λίγα λόγια, δε φταίει ο καπιταλισμός, αλλά τα γονίδια, κι αφού αυτά δεν αλλάζουν, μην παλεύεις, άσε τα πράγματα ως έχουν!

Αυτή η τάση καθοδηγεί σε μεγάλο βαθμό και την επιστημονική έρευνα στους σχετικούς τομείς σήμερα. Ετσι, με επίκεντρο τη γονιδιακή κωδικοποίηση και την ανισοκατανομή των φαινοτύπων σε επίπεδο πληθυσμού, οι άνθρωποι θεωρούνται φύσει άνισοι μεταξύ τους, καθώς οι διαφορές στις δυνατότητες θεωρούνται έμφυτες και κληρονομούμενες. Είναι προφανές ότι, σε τελική ανάλυση, μια τέτοια μηχανιστική αντίληψη εξυπηρετεί απόλυτα την κυρίαρχη, εκμεταλλεύτρια αστική τάξη, καθώς δικαιολογεί πλήρως την εξουσία της.

Ο φημισμένος (για προφανείς λόγους...) Αμερικάνος βιολόγος Wilson δίνει συμπυκνωμένα τον πυρήνα αυτής της προσέγγισης: “Η κοινωνική συμπεριφορά των ατόμων δραστηριοποιείται από κίνητρα και ανάγκες που είναι βιολογικά προκαθορισμένες, εγγεγραμμένες στο γενετικό υλικό και στόχο έχουν την διαιώνιση του είδους και κατ' επέκταση του γονότυπου του ατόμου. Το αποτέλεσμα είναι τα άτομα με προνομιούχο γονότυπο να ζουν σε βάρος ατόμων που μειονεκτούν και να διαιωνίζουν τα γονίδιά τους σε αντίθεση με τους δεύτερους (...). Οι κοινωνικοί θεσμοί αποτελούν μηχανισμούς που προωθούν τη μεταβίβαση του DNA”.

Ο R. Lewontin, σπουδαίος Αμερικανός βιολόγος και συνεπής με τη διαλεκτικοϋλιστική μεθοδολογία, γράφει σχετικά: “Οι συντηρητικοί θεωρητικοί δεν έχουν καμία δυσκολία γύρω από το πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης. Για αυτούς (ή σχεδόν για όλους αυτούς) τα ανθρώπινα όντα μοιράζονται κοινές ψυχικές και φυσικές ιδιότητες οι οποίες είναι μη-τετριμμένα καθοριστικές της μορφής των ανθρώπινων κοινωνιών. Αυτές οι ιδιότητες διαφέρουν ποσοτικά από το ένα άτομο στο άλλο, συνεπώς αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα της κοινωνικής τους θέσης. Αυτές οι ιδιότητες ως αποτέλεσμα, ανάγονται στην ειδική βιολογική φύση του κάθε ατόμου, με άλλα λόγια είναι κωδικοποιημένες στα γονίδια μας. Αφού λοιπόν το άτομο οντολογικά προηγείται της κοινωνικής οργάνωσης, είναι ακριβώς η γενετικά καθορισμένη ανθρώπινη φύση που καθορίζει τη μορφή της κοινωνίας (...) Η βιολογικά ντετερμινιστική θεωρία της ανθρώπινης φύσης είναι λογικά συνεκτική. Η πολεμική απέναντι στη συγκεκριμένη θεωρία της ανθρώπινης φύσης δεν μπορεί να εστιάζει στο ότι δεν μπορεί να είναι αληθινή λόγω ζητημάτων εσωτερικής συνοχής, αλλά στο ότι δεν είναι αληθινή”.

...ή μήπως όχι;

Η συνθετότητα της κατάστασης που περιγράψαμε, επιτείνεται από το ότι σήμερα πλέον ξέρουμε ότι σχεδόν όλοι οι φαινότυποι προκύπτουν μέσα από εξαιρετικά πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ πολλών γονιδίων και του περιβάλλοντος. Έτσι, λοιπόν, εξίσου καθοριστικό για την κληρονομικότητα είναι το πώς αλληλεπιδρούν τα γονίδια με το περιβάλλον. Η παρατήρηση αυτή είναι σημαντική, γιατί βοηθά να αποκαλυφθεί το περιορισμένο εύρος των προσδοκιών που πρέπει να καλλιεργούνται σε ό,τι αφορά στις ερμηνείες τέτοιων ερευνών. Ακόμα, αποκαλύπτει και τον ανορθολογισμό των επιχειρημάτων υπέρ του βιολογικού ντετερμινισμού.
Για παράδειγμα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι το ύψος είναι ένα κληρονομήσιμο γνώρισμα (υπό την έννοια ότι ψηλοί γονείς των οποίων και οι γονείς ήταν ψηλοί είναι πολύ πιο πιθανό να κάνουν ψηλά παιδιά από κοντούς γονείς των οποίων και οι γονείς ήταν κοντοί).

Ας πάρουμε κι ένα προσφιλές στους οπαδούς του βιολογικού ντετερμινισμού παράδειγμα: Το IQ. Ακόμα κι αν κάποιος παραμερίσει τα ουσιαστικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την εγκυρότητα των σχετικών τεστ, κι ακόμα περισσότερο με την ίδια την ποσοτικοποίηση της ευφυίας, οι σχετικές μελέτες δείχνουν μια μακρά και παρατεταμένη αύξηση στο IQ μέσα στον 20ό αιώνα. Είναι προφανές, ότι αυτό συνηγορεί υπέρ της αυξημένης σημασίας των περιβαλλοντικών - κοινωνικών παραγόντων στην ανάπτυξη της ευφυίας κι όχι του γενετικού καθορισμού του IQ. Προκύπτει, λοιπόν, ότι οι διακυμάνσεις στο φαινότυπο ενός γνωρίσματος δεν οφείλονται πάντα ή καθοριστικά σε γονιδιακούς παράγοντες και ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία επιστημονική βάση στην επιδίωξη να αναχθεί π.χ. η ανθρώπινη συμπεριφορά στα γονίδια.

Αν θέλουμε να κατανοήσουμε πλήρως το φαινόμενο της εξέλιξης της ζωής και τους ποικίλους μετασχηματισμούς του ζωντανού κόσμου, χρειάζεται να μελετήσουμε τις σύνθετες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των εξωτερικών και εσωτερικών διαδικασιών της ζωής κι όχι να εστιάζουμε αποκλειστικά στο γενετικό υλικό. Κι αυτό γιατί ένας οργανισμός είναι το αποτέλεσμα μιας πολυσύνθετης και ανεπανάληπτης αλληλεπίδρασης, στην οποία παίρνουν μέρος τα γονίδιά του, οι εξωτερικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες μέσα στους οποίους αναπτύσσεται, καθώς και τυχαίες μοριακές αλληλεπιδράσεις στα κύτταρά του.

Αναγωγισμός
και διαλεκτικοϋλιστική αντίληψη για την κίνηση

Η ύλη, σε όλες τις μορφές ύπαρξης και εκδήλωσής της, βρίσκεται σε μια μόνιμη διεργασία αλλαγής και ανάπτυξης. Υπάρχει μόνο σε κίνηση και, μέσω αυτής, εκδηλώνει τον εαυτό της. Εφόσον η κινούμενη ύλη είναι αδημιούργητη και άφθαρτη, τότε και η κίνησή της είναι απόλυτη και αιώνια, ούτε δημιουργείται, ούτε καταστρέφεται.
Υπάρχουν πολλά είδη και μορφές κίνησης της ύλης. Ο διαλεκτικός υλισμός ταξινομεί τα διάφορα είδη κίνησης, επισημαίνοντας μέσα στην πολυμορφία τους μια σειρά βασικές, κύριες μορφές. Κάθε μια από τις μορφές της κίνησης (π.χ. μηχανική, φυσική, χημική, βιολογική, κοινωνική) έχει τις δικές της ιδιότητες, τα δικά της χαρακτηριστικά, αφού αντιστοιχεί σε δεδομένο επίπεδο οργάνωσης της ύλης. Εξ ου και οι ανώτερες μορφές κίνησης δεν ανάγονται στις κατώτερες, καθώς αυτές δεν μπορούν να εξαντλήσουν την ουσία μιας ανώτερης μορφής κίνησης.

Ο αναγωγισμός, σε όλες του τις εκφράσεις, αποτελεί μεταφυσική θεώρηση. Στη βάση του έχει την ανικανότητα να εντοπίζει, να αποδέχεται και να εξηγεί τις ποιοτικές διαφοροποιήσεις μεταξύ -εν προκειμένω- των διαφορετικών μορφών κίνησης.
Σύγχρονες αναγωγιστικές θεωρήσεις απαντώνται σχεδόν σε όλα τα πεδία. Είδαμε παραπάνω μια έκφρασή του στη γενετική. Στις κοινωνικές επιστήμες, έκφραση αναγωγισμού αποτελεί η επιδίωξη να εξηγηθούν τα κοινωνικά φαινόμενα με όρους της δαρβινικής θεωρίας της φυσικής επιλογής (κοινωνικός δαρβινισμός), με επίκεντρο την «επιβίωση του ισχυρότερου». Οι απόψεις αυτές συμπίπτουν στο συμπέρασμα ότι η επιδίωξη για καταπολέμηση της κοινωνικής (και τελικά ταξικής) ανισότητας παραβιάζει τη «φυσική εξέλιξη» των ανθρώπων και των πραγμάτων, που βασίζεται στον «αγώνα για επιβίωση» και, τελικά, οδηγεί στην υπερίσχυση του ισχυρότερου, του «καλύτερου» λόγω γενετικής προδιάθεσης και γονιδιακού εξοπλισμού.

Η αστική πλευρά _CRT

To CRT θεωρείται το πιο σύντομο IQ τεστ του κόσμου, καθώς αποτελείται μόνο από τρεις ερωτήσεις, οι οποίες μπορούν να διαχωρίσουν τους “Αϊνστάιν” από τους “Χόμερ Σίμπσονς”. Το εν λόγω κουίζ δημιουργήθηκε, το 2005 στο Πρίνσετον, από τον ψυχολόγο Shane Frederick και γίνεται _υποτίθεται για να δοκιμάσει την ικανότητά των ανθρώπων να αγνοούν τον αυθορμητισμό τους και να σκέφτονται πιο αργά και πιο λογικά. Στη γλώσσα της ψυχολογίας, το τεστ μετρά κατά πόσο μπορεί κάποιος να αγνοήσει την προαίσθηση και να σκεφτεί με αναλυτικό τρόπο. Για να αποδειχθεί η ευφυΐα του καθενός, θα πρέπει να απαντήσει σωστά στις παρακάτω τρεις ερωτήσεις, αλλά σε εύλογο χρονικό διάστημα καθώς οι ταχύτερες απαντήσεις είναι ακομη ένα δείγμα του υψηλού IQ. Oι ερωτήσεις δεν είναι τόσο απλές, όσο φαίνονται με την πρώτη ανάγνωση. Μάλιστα, φοιτητές κορυφαίων πανεπιστημίων (συμπεριλαμβανομένων των Yale και Harvard), σε μελέτη που έγινε το 2005, απέτυχαν να δώσουν τις σωστές απαντήσεις.

Στην πραγματικότητα _λένε, μόνο το 17%, όσων έχουν κάνει το τεστ, πέτυχαν τέλειο σκορ.

Το κουίζ

1.     Ένα ρόπαλο και μια μπάλα κοστίζουν συνολικά 1,10 δολάρια. Το ρόπαλο κοστίζει 1 δολάριο περισσότερο από την μπάλα. Πόσο κοστίζει η μπάλα;

2.     Εάν 5 μηχανές χρειάζονται 5 λεπτά για να φτιάξουν 5 λογισμικά, πόσο χρόνο θα χρειαστούν 100 μηχανήματα για να δημιουργήσουν 100 λογισμικά;

3.     Το τμήμα μιας λίμνης είναι γεμάτο νούφαρα. Κάθε μέρα αυτό το τμήμα διπλασιάζεται σε μέγεθος. Εάν χρειάζονται 48 ημέρες για να καλύψουν τα νούφαρα όλη τη λίμνη, πόσος καιρός θα χρειαστεί για να καλύψουν τη μισή;

Οι απαντήσεις

1. Πιθανόν, η απάντηση για τους περισσότερους είναι 10 cents. Όμως, η μπάλα στοιχίζει 5 cents και το ρόπαλο 1,05$. Συνολικά, δλδ 1,10$. Μελέτη του Πρίνσετον διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που απάντησαν 10 cents ήταν «σημαντικά» λιγότερο υπομονετικοί από εκείνους που είχαν τη σωστή απάντηση.
2. Κάποιοι θα απάντησαν 100 λεπτά. Ευτυχώς, δεν θα χρειαζόταν τόσος πολύς χρόνος. Από την ερώτηση προκύπτει ότι χρειάζονται ακριβώς 5λ για  να δημιουργήσει ένα λογισμικό το κάθε μηχάνημα. Οπότε, τα 100 μηχανήματα θα χρειαστούν 5λ για 100 λογισμικά.
3. Ίσως πολλοί μάντεψαν 24 ημέρες. Αλλά, αν το τμήμα της λίμνης που καλύπτεται από νούφαρα διπλασιάζεται κάθε μέρα, θα χρειαζόταν μόνο μια μέρα για να καλυφθεί πλήρως η μισή λίμνη. Αφαιρέστε μία ημέρα από τις 48 και το αποτέλεσμα είναι 47.

“Ταξικός IQ”

Σύμφωνα με το World Population Review όσο υψηλότερη είναι η βαθμολογία ενός ατόμου, τόσο πιο έξυπνο θεωρείται ότι είναι. Ας δούμε όμως τον δείκτη IQ των χωρών σύμφωνα με τις μετρήσεις που έχουν γίνει. Ποιες χώρες είναι στην πρώτη δεκάδα, ποιες χώρες στην τελευταία και σε ποια θέση βρίσκεται η Ελλάδα;

IQ και εκπαίδευση

Οι βαθμολογίες IQ αντικατοπτρίζουν συνήθως την ποιότητα της εκπαίδευσης και των πόρων που είναι διαθέσιμοι στους λαούς στην τοπική γεωγραφική περιοχή τους. Οι περιοχές του κόσμου με χαμηλότερες βαθμολογίες είναι πάντα φτωχότερες και λιγότερο ανεπτυγμένες, ιδίως στον τομέα της εκπαίδευσης, σε σύγκριση με τις χώρες με υψηλότερες βαθμολογίες. Η συγκεκριμένη λίστα δημιουργήθηκε με βάση μια από τις πιο γνωστές και ευρύτερα δημοσιευμένες μελέτες για την παγκόσμια νοημοσύνη, που διεξήχθησαν από τον Βρετανό _αστό ψυχολόγο Richard Lynn. Στη μελέτη του, με τίτλο The Intelligence of Nations, ο Lynn και ο συνεργάτης David Becker, μέτρησαν το μέσο IQ των πολιτών σε 132 έθνη και υπολόγισαν τις εκτιμώμενες βαθμολογίες για άλλα 71. Ωστόσο, υπάρχει μια επιφυλακτικότητα όσον αφορά τη λίστα.

Μια κοινή μέθοδος προσδιορισμού της νοημοσύνης για περισσότερο από έναν αιώνα είναι το τεστ IQ. Παρά το γεγονός ότι τα τεστ έχουν ελαττώματα, χρησιμοποιούνται συχνά ως απόδειξη ότι ορισμένα έθνη υπερτερούν από άλλα, όσον αφορά την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το IQ δεν είναι ο μόνος τρόπος μέτρησης της νοημοσύνης. Υπάρχουν στην πραγματικότητα πολλοί διαφορετικοί τρόποι αναζήτησης των πιο έξυπνων χωρών στον κόσμο, και πολλοί από αυτούς δεν έχουν καμία σχέση με τον μέσο όρο του IQ, αλλά με τη θέση τους στην καπιταλιστική πυραμίδα. Για παράδειγμα, η σύγκριση των βαθμολογιών των ακαδημαϊκών εξετάσεων κάθε χώρας, την πιθανότητα να “διευρύνει τα σύνορα της γνώσης” και να εισάγει νέες τεχνολογίες δεδομένων (Δείκτης κεφαλαίου νοημοσύνης) ή ακόμη και τον αριθμό των βραβείων Νόμπελ που έχει κερδίσει κάθε χώρα.

Οι 10 χώρες
με τον υψηλότερο
δείκτη ΙQ

·       Ιαπωνία – 106,49

·       Ταϊβάν – 106,47

·       Σιγκαπούρη – 105,89

·       Χονγκ Κονγκ (Κίνα) – 105,37

·       Κίνα – 104,10

·       Νότια Κορέα – 102,35

·       Λευκορωσία – 101,60

·       Φινλανδία – 101,20

·       Λιχτενστάιν – 101,07

·       Ολλανδία & Γερμανία (ισοπαλία) – 100,74

Οι 10 με το χαμηλότερο

·       Γκάνα 58,16

·       Ακτή Ελεφαντοστού 58,16

·       Γουινέα 53,48

·       Νικαράγουα 52,69

·       Γκάμπια 52,68

·       Πράσινο Ακρωτήριο 52,5

·       Γουατεμάλα 47,72

·       Σιέρα Λεόνε 45,07

·       Λιβερία 45,07

·       Νεπάλ 42,99

Αυτοί οι μέσοι όροι προέκυψαν ξεκινώντας από τη μέση βαθμολογία της χώρας στα τυποποιημένα τεστ IQ (ένα κοινό σημείο εκκίνησης), και στη συνέχεια βελτιώνοντας αυτές τις βαθμολογίες με πρόσθετες μετρήσεις, όπως εθνικές αξιολογήσεις μαθηματικών, ανάγνωσης και φυσικών επιστημών, λαμβάνοντας επίσης υπόψη τη συνολική ποιότητα των δεδομένων.

H θέση της Ελλάδας
στην παγκόσμια κατάταξη

Η χώρα μας δεν είναι αρκετά ψηλά στον πίνακα, καθώς σημειώνει μέσο όρο 90,77 και βρίσκεται στην 55^η  θέση. Στατιστικά το 50% των Ελλήνων έχει IQ από 85 έως 105 (μέση ευφυΐα), το 25% πάνω από 105% (ευφυΐα πάνω από τη μέση), το 25% κάτω από 85% (οριακή νοητική αναπηρία), ένας στους 100 Έλληνες έχει IQ μεγαλύτερο από 132 (προχωρημένη ευφυΐα) και ένας στους 100 Έλληνες έχει IQ μικρότερο από 59 (ήπια νοητική αναπηρία).
Λίγο πιο πάνω, στην 47^η θέση, βρίσκεται η Κύπρος με 93,39 μέσο όρο, η Ιταλία με 94,23 στην 42^η, η Βουλγαρία στην 54^η με 90,99, ενώ πιο χαμηλά βρίσκεται η Αλβανία, στην 109^η θέση, με 81,75, η Τουρκία με 86,8 στην 77^η κλπ.κλπ

“IQ 160”

Σμαράγδα

Πρωταγωνίστρια η πάντα πληθωρική Σμαράγδα Καρύδη (στο ρόλο της Πηνελόπη Μουρίκη) μια 45άρα, λαϊκής καταγωγής, που μεγάλωσε με τη μητέρα της, Άσπα, αλλά έφυγε από το πατρικό της πολύ νωρίς _όμορφη και sexy, με ένα εντελώς δικό της, εκκεντρικό στιλ στο ντύσιμο, αλλά και στη συμπεριφορά Αν και δεν τελείωσε το Λύκειο, διαθέτει IQ 160, ήτοι ανώτατη ευφυΐα, γεγονός που της διευκολύνει, αλλά και δυσκολεύει τη ζωή, ανά περίσταση. Το μυαλό της λειτουργεί ακατάπαυστα, συγκρατεί εικόνες, πληροφορίες και αριθμούς, συνδυάζει τα δεδομένα και οδηγείται σε συμπεράσματα, που ξαφνιάζουν. Καθώς είναι παρορμητική, πεισματάρα, απείθαρχη και αντισυμβατική, η Πηνελόπη δεν μπορεί να στεριώσει σε δουλειά, αλλά ούτε και σε μόνιμη σχέση. Έχει τρία παιδιά από δύο διαφορετικούς μπαμπάδες και ζορίζεται να τα φέρει βόλτα. Η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα της, όμως, δεν την εμποδίζει από το να είναι ανθρώπινη και συναισθηματική. Χαρακτηρίζεται από μια μόνιμη αισιοδοξία, έχει σχεδόν πάντα καλή διάθεση, αλλά αλίμονο σε όποιον την τσαντίσει! Η Πηνελόπη είναι αξιαγάπητη και ανυπόφορη ταυτόχρονα. Δεν έχει φίλους, καθώς είναι δύσκολο για κάποιον να συμβαδίσει με τη σκέψη της και να την καταλάβει. Το γεγονός αυτό δεν φαίνεται να την ενοχλεί, αφού δεν την ενδιαφέρει καθόλου η γνώμη των άλλων για κείνη. Το αδύναμο σημείο της είναι ο Παύλος, ο μεγάλος της έρωτας και πατέρας της μεγάλης της κόρης, Μαρίνας, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν 15 χρόνια, όταν η Πηνελόπη ήταν έγκυος. Η Πηνελόπη αρνείται να δεχτεί ότι ο Παύλος μπορεί να την εγκατέλειψε και έχει πάντα ελπίδες ότι θα ξαναγυρίσει. Προσπαθώντας να επιβιώσει, πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια στο αστυνομικό τμήμα. Μία βραδινή βάρδια και μία ανώδυνη, υπό άλλες συνθήκες, απροσεξία αρκούν για να την οδηγήσουν στην αστυνομία, όχι ως ύποπτη, αλλά ως… συνεργάτη! Η δουλειά σε μία αστυνομική ομάδα είναι το τελευταίο που θα ήθελε η Πηνελόπη, καθώς αντιπαθεί κάθε είδους εξουσία. Σταδιακά όμως, θα νιώσει ότι ανήκει εκεί, καθώς και ότι βρίσκεται σε έναν χώρο όπου αναγνωρίζονται οι ικανότητές της. Η συνεργασία της με τον Αργύρη, τον επικεφαλής της ομάδας, όπου θα ενταχθεί, θα περάσει από 40 κύματα, καθώς τον θεωρεί μονόχνωτο και τυπολάτρη. Οι δυο τους, σταδιακά, θα έρθουν κοντά και θα εκτιμήσουν ο ένας τον άλλο.

Αργύρης Καλατζής _Νίκος Κουρής

Υπαστυνόμος Α’, 48 ετών. Γοητευτικός άντρας, με αυτοπεποίθηση και ηγετικές ικανότητες. Εσωστρεφής, πεισματάρης και παθιασμένος με τη δουλειά του, δεν σταματάει ποτέ την προσπάθεια αν δεν φέρει την υπόθεση που έχει αναλάβει εις πέρας. Ακολουθεί πιστά το πρωτόκολλο και τους κανόνες, όντας συντηρητικός στη δουλειά, όπως και στη ζωή του. Τακτικός, οργανωτικός, προσέχει τη διατροφή του ενώ είναι φανατικός της υγιεινής και της καθαριότητας, κυκλοφορώντας μόνιμα με ένα μπουκαλάκι με απολυμαντικό πάνω του. Λειτουργεί πάντα κατόπιν σκέψης, χωρίς παρορμητισμό, ενώ, αν και διαθέτει χιούμορ, κρατάει ένα πιο σοβαρό, αυστηρό προφίλ, με αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση δύσκολου ανθρώπου. Είναι αξιόπιστος, έντιμος και νοιάζεται για τους άλλους. Δεν έχει ερωτικό δεσμό, ψάχνει για μια γυναίκα που να του μοιάζει και να του ταιριάζει. Μένει με τον αδελφό του, Στέλιο. Η συνεργασία με την Πηνελόπη θα φέρει τα πάνω – κάτω στη ζωή του, καθ’ ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες. Η «τρέλα» της και η αδιαφορία της για το πρωτόκολλο και τις διαδικασίες θα τον φέρουν στα όριά του, δοκιμάζοντας τις αντοχές του. Στην αρχή την αντιμετωπίζει με καχυποψία, ευρισκόμενος σε μόνιμη κόντρα μαζί της, αν και αναγνωρίζει το μυαλό και το ταλέντο της. Σταδιακά θ’ αρχίσει να τη συνηθίζει, μέχρι που θα του γίνει απαραίτητη.

Σοφία Χαριτάκη _Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου

Αστυνόμος Β’, 48 ετών, η Αρχηγός του τμήματος. Έχει πάρει πρόσφατα προαγωγή και κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει την αξία της. Διαθέτει πρακτική σκέψη, και ο προσανατολισμός της είναι στραμμένος στην απονομή δικαιοσύνης, την οποία επιδιώκει με κάθε τρόπο. Δεν θα διστάσει να προσλάβει την Πηνελόπη, καθώς διαθέτει ανοιχτό μυαλό και διακρίνει τη δυναμική που μπορεί να προσδώσει στην ομάδα της. Δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπό της σε κάθε ευκαιρία, αλλά παραμένει εξαιρετικά αυστηρή στη δουλειά της. Είναι χωρισμένη, με έναν έφηβο γιο, που ζει με τον πατέρα του σε άλλη πόλη, γεγονός που την πονάει. Η Σοφία νιώθει μοναξιά, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, ενώ η προαγωγή της την κάνει να νιώθει απομονωμένη από τον επαγγελματικό της περίγυρο. Το στήριγμά της είναι ο Αργύρης, τον οποίο εμπιστεύεται απόλυτα.

Γιώργος Βλαστός _Ηλίας Μουλάς

Υπαστυνόμος Β’, 38 ετών. Συμπαθητική φυσιογνωμία, παρορμητικός και αυθεντικός, λαϊκός τύπος. Ένα μεγάλο παιδί, που λέει αφιλτράριστο ό,τι του έρχεται στο μυαλό. Αγαπά τη δουλειά του, την οποία εκτελεί με προθυμία και υπέρ το δέον ζήλο, κάποιες φορές. Χαίρεται φανερά όταν καταφέρνει κάτι σημαντικό, όσο κι αν προσπαθεί να δείξει μετριόφρων. Γενικά δεν μπορεί να κρύψει αυτά που νιώθει, καθώς δεν αισθάνεται την ανάγκη να το κάνει. Μεγάλη του αδυναμία είναι η Δάφνη, με την οποία είναι ερωτευμένος και τη θαυμάζει απεριόριστα. Προσπαθεί να την προσεγγίσει, και παρ’ ότι εκείνη τον απορρίπτει ευγενικά με τον τρόπο της, εκείνος δεν το βάζει κάτω.

Δάφνη Φιλιππίδου _Ελίζα Σκολίδη

Ανθυπαστυνόμος, 30 ετών, είναι η IT και σκιτσογράφος του γραφείου. Εμφανίσιμο κορίτσι, τυπική και σχολαστική, άνθρωπος του καθήκοντος, αγχώνεται εύκολα. Είναι φιλόδοξη στη δουλειά της και επιδιώκει να ανελιχθεί μέσα από τη σκληρή δουλειά, γι’ αυτό και φροντίζει να επιμορφώνεται με κάθε τρόπο. Ζει μόνη, δεν έχει προσωπική ζωή, γιατί δεν αποτελεί προτεραιότητά της. Γι’ αυτό το λόγο κάνει πως δεν καταλαβαίνει το ενδιαφέρον του Γιώργου, αν και δεν της είναι αδιάφορος. Κρύβει έναν καταπιεσμένο εαυτό, που έρχεται στην επιφάνεια, όταν οι σχετικές αφορμές κάνουν την εμφάνισή τους.

Λαυρέντης Γκανάς _Σωτήρης Δούβρης

Ο πρώην σύντροφος της Πηνελόπης, πατέρας του Ηλία και της Στέλλας. Απλός, ευχάριστος και ντόμπρος τύπος, προσγειωμένος. Διατηρεί σχολή οδηγών, ενώ με την Πηνελόπη, παρά τον χωρισμό τους, έχουν μια σχέση έλξης – άπωσης, καθώς οι χαρακτήρες τους είναι αρκετά διαφορετικοί. Η «τρέλα» της Πηνελόπης τον αποσυντονίζει, δεν παύει ωστόσο να διατηρεί αισθήματα για εκείνη. Αισθάνεται ότι βρίσκεται πάντα στη σκιά του Παύλου, του εξαφανισμένου φίλου της Πηνελόπης, θεωρώντας ότι δεν θα τον αγαπήσει ποτέ όπως εκείνον.

Αιμίλιος Παναγούλης _Τάσος Παλαντζίδης

Ο καλός γείτονας της Πηνελόπης. Μένει στο διπλανό σπίτι, είναι στα 75 του, συνταξιούχος και δούλευε ως κλητήρας στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Χήρος, δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά με τη γυναίκα του. Χόμπι του είναι η κηπουρική και η μπιρίμπα. Γλυκός και στοργικός άνθρωπος, αισθάνεται την Πηνελόπη σαν την κόρη που δεν απέκτησε και την οικογένειά της σαν δική του. Είναι πάντα δίπλα της, πρόθυμος να ακούσει, να συμβουλεύσει και να βοηθήσει όπως μπορεί. Κάνει συχνά babysitting στον Ηλία και τη Στέλλα.

Άσπα Μουρίκη _Νέλλη Γκίνη

Η μητέρα της Πηνελόπης. Λαϊκή γυναίκα, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, με έντονη πονηριά και καπατσοσύνη. Πάντα περιποιημένη και στολισμένη, συνήθως με υπερβολικό τρόπο, προσπαθεί να κρύψει τις πληγές στην προσωπική της ζωή, καθώς ο άντρας της (και πατέρας της Πηνελόπης) την έχει παρατήσει. Είναι μοδίστρα, εξασφαλίζοντας ένα συμπαθητικό εισόδημα, που της επιτρέπει να είναι αυτάρκης. Η σχέση της με την κόρη της ήταν πάντα προβληματική, καθώς η Άσπα δεν μπορούσε να καταλάβει το χάρισμα της Πηνελόπης. Κατά βάθος τη θεωρούσε επιπόλαιη και αφελή, πιστεύοντας ότι θα καταστρέψει τη ζωή της, με τον ιδιαίτερο τρόπο της να αντιμετωπίζει τα πράγματα. Ως αποτέλεσμα, η Πηνελόπη έφυγε νωρίς από το πατρικό της. Η σχέση τους επιδεινώθηκε όταν η Πηνελόπη έμπλεξε με τον Παύλο, τον οποίο η Άσπα δεν ενέκρινε καθόλου. Η Άσπα κάνει συνέχεια προσπάθειες να βρίσκεται κοντά στα εγγόνια της, τα οποία λατρεύει, αλλά πέφτει πάνω σε έναν υψωμένο τοίχο από πλευράς της κόρης της.

Στέλιος Καλατζής _Κυριάκος Σαλής

Ο νεότερος αδελφός του Αργύρη. Web designer, γυμνασμένος και γοητευτικός. Αν και βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, είναι ένας κουλ τύπος, με έντονη δόση χιούμορ στη ζωή του, την οποία χαίρεται όσο περισσότερο μπορεί. Προσπαθεί μόνιμα να σπρώξει τον μονόχνωτο αδερφό του να κάνει το ίδιο.

Γιάννης Παπανίκας _Αριστοτέλης Μπολοβίνος

Ο ιατροδικαστής της ομάδας. Αφοσιωμένος στη δουλειά του, αποτελεσματικός και ολιγόλογος. Εμφανίσιμος και συμπαθής, συνδράμει την ομάδα στην επίλυση των μυστηρίων που αναλαμβάνει.

Τα παιδιά της Πηνελόπης:

Μαρίνα Μουρίκη _Αγγελική Μάρκου

Η μεγάλη κόρη της και του εξαφανισμένου Παύλου, 16 ετών. Τυπική έφηβη, με όλα τα θέματα της ηλικίας της. Βρίσκεται μονίμως κολλημένη στο κινητό της, ενώ η σχέση της με τη μητέρα της περνά τις κλασικές διακυμάνσεις μάνας – έφηβης κόρης. Κουβαλάει βαθιά μέσα της το τραύμα της απουσίας του πατέρα της. Αντίθετα με την Πηνελόπη, η Μαρίνα πιστεύει ότι ο Παύλος τις εγκατέλειψε, γεγονός που την κάνει να νιώθει μειονεκτικά απέναντι στ’ αδέλφια της, κυρίως απέναντι στον Ηλία, που είναι χαρισματικός. Νομίζει πως εκείνη δεν είναι αρκετά έξυπνη, γι’ αυτό συχνά αντιδρά εκνευρισμένα και κάπως επιθετικά.

Ηλίας Γκανάς _ο μικρός Φίλιππος Ελευθερόπουλος

Ο γιος της Πηνελόπης και του Λαυρέντη, 8 ετών. Χαρισματικό παιδί, φαίνεται πως έχει κληρονομήσει τον υψηλό δείκτη ευφυίας της Πηνελόπης. Παντογνώστης και ανήσυχο πνεύμα, ψάχνει πάντα κάτι καινούριο για να ασχοληθεί, από πειράματα φυσικής μέχρι φιλοσοφία!

Στέλλα Γκανά _η μικρή Μαρία Νεαμονίτη

Η νεογέννητη, 6 μηνών, κόρη της Πηνελόπης και του Λαυρέντη.