Το Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης κλείνει τα 57 του

Η κλασική κωμωδία των Μόντι Πάιθον Monty Python And The Holy Grail από το 1967 που θα έκανε μέχρι και τον Βασιλιά Αρθούρο να παραδώσει το θρόνο για τον μοναδικό λόγο ότι θα είχε πέσει κάτω από τα γέλια _υπό τον όρο να του άρεσε η μαύρη ή σκοτεινή κωμωδία ή μαύρο χιούμορ (humour noir) …
Εδώ οι απόψεις διίστανται γιατί μια μορφή προσέγγισης, από την εύθυμη πλευρά, θεμάτων σοβαρών _ακόμη και πολιτικών “παίζει”… Και καλά με το θάνατο ή την αρρώστια ή τη λογοτεχνία τρόμου, με κωμικά στοιχεία ή το gallows humor = _πολύ εύστοχα, χιούμορ της κρεμάλας.

Εισαγωγικά να πούμε πως οι Monty Python γνωστοί και ως The Pythons είναι μια βρετανική εξάδα, που ξεκίνησαν το 1969 με την κωμική (αγγλικό χιούμορ) τηλεοπτική σειρά “Monty Python's Flying Circus” (το ιπτάμενο τσίρκο των Μόντι Πάιθον), παράλληλα  με σειρά εκπομπών, κινηματογραφικών έργων, ηχογραφήσεων και θεατρικών παραγωγών (μέχρι το 1989+).

Τα κωμικά και σατιρικά έργα τους είχαν μεγάλη επιρροή στη λαϊκή κουλτούρα στη Βρετανία, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, επηρεάζοντας μετέπειτα Βρετανούς δημιουργούς.

Αναφέρουμε ενδεικτικά:

·       Το ιπτάμενο τσίρκο των Μόντι Πάιθον κωμωδία _τηλεοπτική σειρά του BBC της Μεγάλης Βρετανίας από το 1969 με 45 επεισόδια μέχρι το 1974.

·       And Now for Something Completely Different (1971), κινηματογραφική ταινία με σκετς από την τηλεοπτική σειρά.

·       Οι ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης (Monty Python and the Holy Grail) _1975 (περί ου ο λόγος) σατιρική κινηματογραφική ταινία για τον μύθο του Βασιλιά Αρθούρου.

·       Ένας προφήτης... Μα τι προφήτης! (Monty Python's Life of Brian) _1979, μια κινηματογραφική σάτιρα με την ιστορία ενός νεαρού Εβραίου που θεωρήθηκε μεσσίας.

·       Monty Python Live at the Hollywood Bowl (1982), η ταινία από μια ζωντανή παρουσίασή τους, στην οποία έπαιξαν μερικά από τα πιο ωραία κωμικά τους σκετς.

·       Μόντι Πάιθον, το νόημα της ζωής (1983), μια κινηματογραφική συλλογή από σκετς για το νόημα της ζωής, με αρκετό μαύρο χιούμορ.

Το Αδελφάτο

Ο Βασιλιάς Αρθούρος, με τον πιστό υπηρέτη του Πέρσιβαλ, ξεκινά ένα μαραθώνιο ταξίδι μέσα στο βασίλειό του, αναζητώντας το Άγιο Δισκοπότηρο, ένα κειμήλιο που έχει μέσα του τη Θεϊκή Δύναμη και θα τον βοηθήσει να κυβερνήσει τη χώρα με σύνεση και δικαιοσύνη. Στην πορεία του θα συναντήσει σπουδαίους ιππότες, θα τους στρατολογήσει και μαζί θα συνεχίσουν την αναζήτηση αυτή μέχρι τέλους. Θα συναντήσει όμως και προβλήματα: πρωτίστως την έλλειψη αλόγων - εξαιτίας του χαμηλού προϋπολογισμού και της αναζήτησης αλλά και της ταινίας (!). το γεγονός ότι ως Βασιλιάς δεν έχει ολική αποδοχή από το λαό του, επιπλέον ο Μαύρος Ιππότης ακόμη και μετά τον πλήρη ακρωτηριασμό του από το Βασιλιά επιμένει να του κλείνει το δρόμο ενώ οι ιππότες που θα ξεχυθούν στην αναζήτηση του Ιερού Δισκοπότηρου θα πέσουν θύματα ενός γάμου, μιας ομάδας λυσσασμένων για σεξ γυναικών και ενός - από το τίποτα - μιούζικαλ που εμφανίζεται την πιο ακατάλληλη στιγμή...

To «Αδελφάτο των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης» (ελληνική μετάφραση που προδίδει εποχές κεφιού και πρωτοτυπίας στη διανομή) υπήρξαν στην πραγματικότητα η επανένωση της ομάδας των Μόντι Πάιθον μετά το τέλος του τηλεοπτικού «Flying Circus» (και ενώ διάσπαρτα τα μέλη της ομάδας είχαν πάρει ο καθένας και το δικό του δρόμο) και μαζί η πρώτη τους (κανονική) μεγάλου μήκους ταινία, αφου το «And Now For Something Completely Different« του 1971 ήταν στην πραγματικότητα μια συρραφή από σκετς, εκεί που οι Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν, Τζον Κλιζ, Γκρέιαμ Τσάπμαν και Ερικ Αϊντλ διέπρεψαν αλλάζοντας οριστικά και αμετάκλητα την αίσθηση που είχε ο κόσμος για το χιούμορ - μέχρι και σήμερα.

Τα περίπου 90 λεπτά της ταινίας - low budget πρωτίστως στην ψυχή της και αυτό δεν φαίνεται μόνο στην έλλειψη αλόγων - υπήρξαν αρκετά για να μετατρέψουν τους Μόντι Πάιθον σε ροκ σταρς της εποχής τους, όχι μόνο επειδή η ταινία υπήρξε μια τεράστια εμπορική επιτυχία, πείθοντας τους Τέρι Τζοόυνς και Τέρι Γκίλιαμ να πιστέψουν (ευτυχώς) μια για πάντα και στο σκηνοθετικό τους ταλέντο, αλλά γιατί το τελείως (εδώ ταιριάζει επιτέλους αυτή η πολυχρησιμοποιημένη τα τελευταία χρόνια λέξη) αναρχικό τους σύμπαν «έβγαλε νόημα» ακριβώς στις πιο τρελές, ακατανόητες, σουρεαλιστικές και χοντροκομμένες στιγμές του.

Κατά flix, το “Αδελφάτο” είναι ένα genre από μόνο του: ένα patchwork φτιαγμένο από απολαυστική ιστορική ανακρίβεια, «καμμένους» αναχρονισμούς και από deadpan αποκεφαλισμούς, animation έργα τέχνης δια χειρός του Τέρι Γκίλιαμ, συν αυτή την ανεκτίμητη (βρετανική, να το πούμε) ακαριαία ανεκδοτολογική διάθεση που διατρέχει την ταινία ήδη από τους ξεκαρδιστικούς τίτλους τέλους στην… αρχή μέχρι τον νεκρό που δεν είναι νεκρός και το διαρκές σπάσιμο του τέταρτου τοίχου.

Oι Πάιθον αναφέρονται συνεχώς στη δική τους αναζήτηση ενός ιερού δισκοπότηρου που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από τη φιλοδοξία η κολεκτίβα τους και όλα όσα κουβαλάνε μέσα στα κεφάλια τους τα μέλη της να μπορέσουν να πάρουν μια μορφή που θα κάνει τον θεατή να γελάει διαρκώς την ίδια ώρα που γελάει επειδή αντιλαμβάνεται κάτι που συνέβη λίγο πριν και προετοιμάζεται για το επόμενο γέλιο σε έναν τέλειο κύκλο που σε αφήνει εξαντλημένο από θράσος, θάρος, πολιτική ανορθότητα και αδιόρατη, αλλά τελικά τόσο δηκτική σάτιρα, αφού αν μπορείς να παίξεις με την Ιστορία (και τη θρησκεία - θα το κάνουν εδώ αλλά κυρίως αργότερα στο «Life of Brian») τότε είσαι γνήσιος πολιτικός καλλιτέχνης.

Μισό αιώνα +7 χρόνια μετά, η κωμωδία δοκιμάζεται σε μια ολότελα διαφορετική εποχή, όχι μόνο για την πολιτική ορθότητα της, αλλά ενδεχομένως και για τη λεπτή γραμμή που χώριζε ανέκαθεν το χιούμορ από την πλάκα, το αστείο από το ανέκδοτο, τη φυσική κωμωδία της ζωής από αυτή του μυαλού. Είναι απλά ενδεικτικό πως η vintage χειροποίητη αθωότητα που ανέκαθεν χαρακτήριζε το “Αδελφάτο” των Ιπποτών της Ελεεινής Τραπέζης» μοιάζει σήμερα μέχρι και με πειραματικό σινεμά υψηλής νοημοσύνης.

·       Μ.Βρετανία, 1975, Έγχρωμο _91λ

·       Παραγωγή: Μαρκ Φορστέιτερ, Μάικλ Γουάιτ

·       Σκηνοθεσία: Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς (μέλη των Πάιθον)

·       Σενάριο: Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Ερικ Αιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν (Πάιθονς)

·       Φωτογραφία: Τέρι Μπέντφορντ

·       Μοντάζ: Τζον Χάκνεϊ

·       Πρωταγωνιστούν: Γκράχαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Ερικ Αιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν (Πάιθονς)

·       Διανομή: New Star

“Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης”:

_Όταν οι Monty Python

άλλαξαν τον κόσμο της κινηματογραφικής κωμωδίας

“Περιέχει δέκα καλά αστεία και 70 λεπτά σιωπής” είχε γράψει ο κριτικός κινηματογράφου Τζιν Σίσκελ, βλέποντας την ταινία. O χρόνος δεν τον δικαίωσε: “παίζει” … πάντως η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των βρετανών κωμικών ψηφίστηκε το 2000 από το περιοδικό Total Film ως η “5^η καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών”. Όπως έχουν αποκαλύψει στο ντοκιμαντέρ τους, επειδή δεν είχαν ιδέα από κινηματογράφο, αποφάσισαν την ταινία να τη σκηνοθετήσουν όσοι είχαν το όνομα «Τέρι»: και ο κλήρος έπεσε στους Τέρι Γκίλιαμ και Τέρι Τζόουνς, οι οποίοι κάθονταν στην καρέκλα του σκηνοθέτη εναλλάξ. Επέλεξαν το παρανοϊκό τέλος στο φιλμ “γιατί δεν μπορούσαμε να σκεφτούμε κάτι καλύτερο”, όπως έχει πει ο Τζον Κλιζ. Ενώ οι χρηματοδότες της ταινίας, που είχε μπάτζετ κάτι λιγότερο από 300.000 λίρες ήταν: οι Pink Floyd, οι Led Zeppelin, ο Ίαν Άντερσον (των Jethro Tull), ο θεατρικός παραγωγός Μάικλ Γουάιτ … η ομάδα κρίκετ Heartaches και τρεις ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες.

Παίζεται πάλι “επετειακά” _με προπώληση εισιτηρίων