Θα σεβαστούν τους κανόνες...

Όλο και πιο ξεκάθαρο γίνεται ότι η νέα κυβέρνηση θα συνεχίσει τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις της προηγούμενης κυβέρνησης.

Συγκαλείται εκ νέου το κυβερνητικό συμβούλιο (συμμετέχουν οι υπουργοί της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ), με κύριο αντικείμενο τις προγραμματικές δηλώσεις που θα αναγνώσει την Κυριακή στη Βουλή ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας. 

Η προσπάθεια που καταβάλλεται από τη συγκυβέρνηση είναι οι προγραμματικές δηλώσεις να ικανοποιούν την ΕΕ (ενόψει και των συνεδριάσεων Γιούρογκρουπ και Ευρωπαϊκού Συμβουλίου), δίχως να ερμηνευτούν στο εσωτερικό της χώρας ως υποχώρηση. Σε κάθε περίπτωση αναμένεται να συμβαδίζουν με την πρόταση που θα καταθέσει στο έκτακτο Γιούρογκρουπ της Τετάρτης.

Το αντιλαϊκό «μενού» της επόμενης μέρας προετοιμάζεται και μέσω «διαρροών» από κυβερνητικούς παράγοντες. Σε αυτό το πλαίσιο, έγιναν αναφορές για το ιδιαίτερα άσχημο κλίμα που κυριάρχησε στην προχτεσινή συνεδρίαση της «Ομάδας Εργασίας» (Euro Working Group) που προετοιμάζει το Γιούρογκρουπ. 

Διαπίστωναν πως ακόμη και οι «φιλικά προσκείμενες κυβερνήσεις» δε παρείχαν στήριξη, ότι ακόμη και η προηγούμενη συγκυβέρνηση «αντιστάθηκε επί 8 μήνες σε προτεινόμενα μέτρα που θα είχαν διαλύσει την κοινωνική ασφάλιση». Ανεξάρτητα από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις και τους χειρισμούς, τα παραπάνω δείχνουν το χαρακτήρα των διαβουλεύσεων που συντελούνται εντός των τειχών του κεφαλαίου. Στη συνέχεια, το Μέγαρο Μαξίμου, «διαψεύδοντας» έκανε λόγο για «πληροφορίες που διακινούνται από δήθεν κύκλους του υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες ουδεμία σχέση με την πραγματικότητα έχουν»!

Την ερχόμενη Τετάρτη 11 Φλεβάρη συνεδριάζει  εκτάκτως το Γιούρογρουπ, ενώ οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης αναμένεται να δρομολογήσουν τις τελικές αποφάσεις της ΕΕ, κατά την προκαθορισμένη συνεδρίαση στις 16 Φλεβάρη.

Η συγκυβέρνηση επιδιώκει το «πρόγραμμα γέφυρα», το οποίο προβλέπει, ανάμεσα σε άλλα, παραίτηση της ελληνικής κυβέρνησης από τα υπόλοιπα των δανειακών συμβάσεων, αύξηση του πλαφόν που ισχύει σήμερα για δανεισμό μέσω βραχυπρόθεσμων έντοκων γραμματίων και ότι καμία πλευρά δεν θα προχωρήσει σε μονομερείς ενέργειες. Μετά τη συμφωνία για το «πρόγραμμα γέφυρα», θα καταθέσει τις οριστικές ελληνικές προτάσεις που θα περιλαμβάνουν ένα νέο πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής, που θα αποτυπώνει τους στόχους της κυβέρνησης για τα δημόσια οικονομικά τα επόμενα 3-4 χρόνια (ύψος πλεονάσματος, διάρθρωση εσόδων - δαπανών κτλ) και πάνω στο οποίο θα στηριχτούν οι προϋπολογισμοί της επόμενης τετραετίας. Επίσης, η κυβέρνηση θα υποβάλει ένα νέο εθνικό σχέδιο μεταρρυθμίσεων.

Η Κομισιόν θέτει ως προτεραιότητα το άμεσο κλείσιμο της αντιλαϊκής «εκκρεμότητας» και υποδεικνύει ως «γέφυρα» για την «επόμενη μέρα» την παράταση του σημερινού μνημονίου. Παράγοντας της Κομισιόν σημείωνε χαρακτηριστικά, ότι η παράταση προϋποθέτει ανάλογο αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα «εντός των επόμενων ημερών και απόφαση από το Γιούρογκρουπ στις 16 Φλεβάρη». Παράλληλα, επισήμαναν πως «υπάρχει περιθώριο ελιγμών», πάντα στο πλαίσιο των δεσμεύσεων για τη δημοσιονομική πολιτική και την  προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» για μια «ανταγωνιστική οικονομία» που μπορεί να προσελκύει επενδύσεις. 

Σε δηλώσεις του εκπρόσωπός του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας τόνισε πως η ακύρωση σημείου ή μέρους του «ελληνικού προγράμματος» θα συνιστά «κακό οιωνό», ενώ ο Ντάισελμπλουμ, επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, υπενθύμισε τους κανονισμούς που ισχύουν στη λυκοσυμμαχία της Ευρωζώνης, λέγοντας ότι «δεν χορηγούμε δάνεια-γέφυρες». Σύμφωνα με τον ίδιο, η επόμενη συνεδρίαση θα «είναι ένα πρώτο βήμα για το πως θέλουμε να προχωρήσουμε μαζί τις επόμενες εβδομάδες και μήνες». «Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, δεν θα υπάρξουν και νέα χρήματα προς την Αθήνα», ήταν και το μήνυμα που απέστειλε και ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Ταμείου Σταθερότητας (ESM), Kλ. Ρέγκλινκ.

Ο αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's, ανακοίνωσε ότι προχώρησε σε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας του ελληνικού κρατικού χρέους, «δείχνοντας» και αυτός από την πλευρά του στην κατεύθυνση κλειδώματος της αντιλαϊκής συμφωνίας.

Συνάντηση με τον Αμερικανό Πρέσβη

Υποδείξεις στην κυβέρνηση να τα «βρει» με την ΕΕ και το ΔΝΤ και να προωθήσει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται το κεφάλαιο για να ανακάμψει η κερδοφορία του, κάνουν οι ΗΠΑ μέσω της πρεσβείας τους στην Αθήνα.

Το απόγευμα της Παρασκευής 6/2, ο Αλ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον Αμερικανό πρέσβη, Ντ. Πιρς, ο οποίος ολοκλήρωσε έτσι έναν κύκλο επαφών που περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκη και υπουργούς, όπως τον Ν. Κοτζιά, τον Γ. Σταθάκη, τον Γ. Βαρουφάκη. Αμέσως μετά, απ' την αμερικανική πρεσβεία εκδόθηκε ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία, ο πρέσβης «αναγνώρισε τις σημαντικές θυσίες που έχουν γίνει από τον Ελληνικό λαό, τονίζοντας ταυτόχρονα τη θέση των Ηνωμένων Πολιτειών ότι η Ελλάδα θα πρέπει να συνεχίσει τις διοικητικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να ασκεί συνετή δημοσιονομική πολιτική. Κατά την άποψη των Ηνωμένων Πολιτειών, η Ελλάδα πρέπει να πραγματοποιεί μεταρρυθμίσεις που την καθιστούν πιο ελκυστική σε ξένες επενδύσεις, ώστε η χώρα να μπορεί να τηρήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να επανέλθει στην ευημερία».

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες πιστεύουν ότι είναι πολύ σημαντικό η Ελληνική Κυβέρνηση να συνεργασθεί με τους Ευρωπαίους εταίρους της καθώς και με το ΔΝΤ», καταλήγει η ανακοίνωση.

Ο Γ. Βαρουφάκης και το 60 - 70% του μνημονίου    

«Το μνημόνιο είναι η συνεχιζόμενη ύφεση και ένα χρέος το οποίο είναι δυσβάσταχτο και μη βιώσιμο» δήλωσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης, κληθείς να δώσει διευκρινίσεις για τα όσα είπε στην συνάντηση με τον Γερμανό ομόλογο του, ότι η κυβέρνηση συμφωνεί με το μεγαλύτερο μέρος των μέτρων που περιέχει το μνημόνιο.

Στις δηλώσεις που έκανε μετά τη συνάντηση με τον Βόλφανγκ Σόιμπλε, ο Γιάννης Βαρουφάκης ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση δεν διαφωνεί με τα μέτρα, αλλά με τον τρόπο που αυτά εφαρμόστηκαν. Συγκεκριμένα επισήμανε: «Δεν έχει να κάνει με το ότι το τρέχον πρόγραμμα πρέπει να αποποιηθεί εντελώς. Θα έλεγα ότι το 60 - 70% των όσων βρίσκονται σε αυτήν τη λίστα αφορούν μέτρα τα οποία και εμείς θέλουμε να λάβουμε. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν σε αυτό το πρόγραμμα σημαντικές μεταρρυθμίσεις ούτως ώστε να καταπολεμηθεί η βύθιση της οικονομίας και η διαφθορά, που είναι τα βασικά προβλήματα».

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γαβριήλ Σακελλαρίδης επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, δηλώνοντας στον «ΑΝΤ1» ότι ο υπουργός Οικονομικών εννοούσε ότι η κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει σε μια σειρά μεταρρυθμίσεων που έχουν να κάνουν με το φορολογικό σύστημα, την πάταξη της διαπλοκής και την αποδοτικότητα του δημόσιου τομέα, με τέτοιο τρόπο που να βοηθήσουν την οικονομία και την κοινωνία, κι όχι ότι αποδέχεται το μνημόνιο.

Πίσω από τα παχιά λόγια για την «Ελλάδα που δεν εκβιάζεται» και για τη «βαρβαρότητα που τελειώνει», που προβάλλει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, υπάρχουν οι πραγματικές δεσμεύσεις της νέας κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Αλ. Τσίπρα στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα. Είπε συγκεκριμένα: «Μας ζητούν βέβαια να υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας. Τους απαντάμε: Μας δεσμεύουν οι κανόνες της ΕΕ. Θα τους σεβαστούμε αν και διαφωνούμε και θα εργαστούμε για να τους αλλάξουμε. Αλλά θα τους σεβαστούμε. Θα σεβαστούμε τον κανόνα για πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Ξεκάθαρα όμως πράγματα, η λιτότητα δεν αποτελεί κανόνα της Ευρώπης».

Τι σημαίνει αυτό για το λαό;

Η αναγνώριση και μόνο των κανόνων της ΕΕ, για τους οποίους δηλώνει δεσμευμένος ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει αποδοχή του πλαισίου που ορίζουν οι αντιλαϊκές Συνθήκες του Μάαστριχτ, της «Λευκής Βίβλου», του Συμφώνου Σταθερότητας, της Στρατηγικής «Ευρώπη 2020», των συχνών επιτηρήσεων, των μνημονίων διαρκείας. Οταν τα αποδέχεσαι, σημαίνει ότι προωθείς τα μέτρα που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου στην ΕΕ στον ανταγωνισμό του με άλλες δυνάμεις. Ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και πλεονάσματα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, σημαίνουν συνέχιση της λιτότητας για το λαό, με χαμηλά μεροκάματα, περιορισμένα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, άνοιγμα πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο. Αυτά εξυπηρετούν οι βασικές μεταρρυθμίσεις που, όπως είπε ο νέος υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης, κατά 60% - 70% θα μπορούσε να κάνει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αστικές κυβερνήσεις στην ΕΕ, είτε σε αυτές κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις είτε συνεργάζονται και με σοσιαλδημοκρατικές, εφαρμόζουν τις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές και τα λαϊκά στρώματα υποφέρουν. Βεβαίως, λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού στην ΕΕ, η ένταση των μέτρων δεν είναι ίδια παντού αλλά οι εργαζόμενοι παντού χάνουν για να εξασφαλίζεται η καπιταλιστική κερδοφορία (ακόμα και στην ...ατμομηχανή της ΕΕ, τη Γερμανία, 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι φυτοζωούν με 400 ευρώ το μήνα).

Την ίδια ώρα, τα παζάρια, που γίνονται στην ΕΕ και στα οποία πρωτοστατεί η νέα ελληνική κυβέρνηση, αφορούν τη διαπραγμάτευση για άλλο μείγμα διαχείρισης με λιγότερο περιοριστικά μέτρα, ώστε να ενισχυθεί η ρευστότητα, το ζεστό χρήμα, για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τα δικαιώματα των εργατών δεν πρόκειται, όμως, να γυρίσουν στην προ κρίσης εποχή, ούτε να ανακτηθούν οι απώλειες. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα θα ζει και θα βασιλεύει στους χώρους δουλειάς και δε θα αλλάξει επειδή η κυβέρνηση και μερίδα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, την ΕΕ, τις ΗΠΑ διεκδικούν άλλο μείγμα διαχείρισης.

Ούτε γιατί θα διώξει την  «τρόικα των υπαλλήλων», αλλά η «τρόικα των θεσμών» (Κομισιόν, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) θα είναι εδώ, θα αναγνωρίζεται, θα εποπτεύει, θα ελέγχει την πορεία των μεταρρυθμίσεων.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει για άλλη μια φορά να πέσουν στη φάκα της παραπλάνησης...

Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ» της "ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

Η έκπληξη Λαφαζάνη, Στρατούλη, Κατρούγκαλου

Τα είπαν μια χαρά και μπράβο τους οι υπουργοί Λαφαζάνης, Στρατούλης και Κατρούγκαλος. Εάν συνεχίσουν έτσι και στην πράξη θα προσφέρουν πολύτιμο έργο. 

Ο αγωγός ΤΑP πρέπει όντως να μείνει ως έργο και οι έρευνες πετρελαίου να μην ανακοπούν. Ο κατώτατος μισθός να υψωθεί στα 751 ευρώ χωρίς να βυθίσουμε τις επιχειρήσεις. Και το κράτος να απαλλαγεί από τα κομματόσκυλα που παριστάνουν τους συμβούλους.

Έβγαλε την πρώτη ημέρα (χωρίς να υπάρχει λόγος) τις αριστερές του κραυγές για την κυριαρχία του κράτους στην ενέργεια ο κ. Λαφαζάνης αλλά χθες έκανε την έκπληξη.

Τοποθετήθηκε, σοφά θα έλεγα , στο πρόγραμμα του ΤΑP βεβαιώνοντας τους Αζέρους ότι το έργο θα γίνει και η ελληνική κυβέρνηση θα επιδιώξει τα καλύτερα για το συμφέρον της.

Θα μου πείτε ότι δεν έκανε τίποτε άλλο από το αυτονόητο για ένα έργο που δεν μπορεί να διαγραφεί με μονοκονδυλιά. Γιατί το κράτος έχει συνέχεια.

Και όμως δεν είναι καθόλου αυτονόητο.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που πρέπει να συνεξετάσει κανείς για να δει (κυρίως) αν θα γίνει το έργο και κατά πόσο συμφέρει η σύμβαση (ως έχει) στην περίπτωση που όντως θα γίνει. Τέλος πάντων αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση.

Αλλά η έκπληξη Λαφαζάνη δεν περιορίσθηκε στον ΤAP.

Η τοποθέτησή του για τις έρευνες πετρελαίου ότι «η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να παρέμβει» εκτός από το να μελετήσει το μεγάλο πρόγραμμα για τα σημαντικά οικόπεδα ερευνών (περιοχή πολλαπλής σημασίας) ήταν η καλύτερη που μπορούσε να γίνει.

Γιατί ναι μεν τα ελληνικά αποθέματα πετρελαίων και φυσικού αερίου είναι (έτσι όπως μας τα έχουν παρουσιάσει) όνειρα θερινής νυκτός με χαλίφηδες και σαρίκια… αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε από τις έρευνες.

Ποιο θα ήταν το λάθος του κ. Λαφαζάνη στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Να έπαιρνε στα σοβαρά κομματικές εισηγήσεις του καθηγηταριού του ΣΥΡΙΖΑ που συνιστούν να περάσουν οι έρευνες κυρίως στο κράτος και να χρησιμοποιούνται οι διεθνείς όμιλοι κατά περίπτωση.

Δηλαδή κράτος, κρατικοδίαιτοι, προμήθειες , αναθέσεις… κηφηναριό και άσε τις έρευνες να κουρεύονται...

Οπότε ορθά ο κ. Λαφαζάνης δεν κόμπιασε να παρουσιάσει το κράτος ως σοβαρό παρατηρητή των ερευνών. Και το ίδιο σωστά τοποθετήθηκε και στην υπόθεση της ΔΕΣΦΑ περνώντας το «μπαλάκι» στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και στους ίδιους τους Αζέρους.

Γιατί και στην περίπτωση αυτή η υπόθεση θέλει ακτινοσκόπηση… και με ρώσικα μηχανήματα… Μια άλλη φορά όμως.

Και κλείνω με τον κ. Λαφαζάνη με ένα ακόμη μπράβο επειδή (όπως μαθαίνω) έκοψε και τον βήχα της ΓΕΝΟΠ που τον επισκέφτηκε προβάλλοντας υπερβολικές συντεχνιακές απαιτήσεις.

Μπράβο όμως και για τον κ. Στρατούλη που παράτησε την αυλή της Βουλής και τα σκισίματα των μνημονίων και έδειξε κατανόηση για την επιχειρηματική πραγματικότητα της χώρας που θα κληθεί να κάνει πράξη τις υποσχέσεις ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά του κατώτατου στα 751 ευρώ.

Σωστή τοποθέτηση γιατί έδειξε πως δεν είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης να προετοιμάζουν (με τα νέα έντοκα γραμμάτια) και άλλη μείωση της ρευστότητας στην αγορά αλλά ταυτόχρονα να απαιτούν αυξήσεις μισθών από τις επιχειρήσεις.

Ας το καταλάβουν οι πάντες. Εάν δεν εξασφαλισθεί ρευστότητα με πολλαπλές ρυθμίσεις, τα 751 ευρώ θα χαθούν και στα χαρτιά. Και η τελευταία αναφορά θα είναι αυτή στις προγραμματικές δηλώσεις του Σαββάτου.

Συνεπώς η σύνδεση των αναπροσαρμογών με διευκολύνσεις σε οφειλές φόρων και εισφορών ή ακόμη και με φοροελαφρύνσεις είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία αν θέλουμε να γίνουν πράξεις αυτά που λέμε.

Τα ίδια έχω να πω και για τον Αναπληρωτή Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Κατρούγκαλο που ξεκαθάρισε (επιβεβαιώνοντας προεκλογικές τοποθετήσεις και του κ. Παπαδημούλη) ότι οι υπουργοί θα συνεργάζονται μόνο με τις υπηρεσίες των υπουργείων.

Από εκεί και πέρα οι χθεσινές επιλογές του για επαναφορά στο δημόσιο απολυμένων και οι προσλήψεις νέων είναι θέματα με δύο αναγνώσεις και θα τις σχολιάσουμε αργότερα.

Η επάνοδος όμως των υπηρεσιών των υπουργείων από τη μούχλα που είχαν φροντίσει να τις ρίξουν κομματόσκυλα που παριστάνουν τους συμβούλους ενώ είναι επαγγελματίες τρωκτικά του κράτους και μόνο του κράτους είναι η απόφαση του κ. Κατρούγκαλου που αξίζει να υπογραμμισθεί.

Αρκεί βεβαίως όλα τα παραπάνω να μην αποτελούν άλλη μία προσπάθεια προσωρινού καθησυχασμού της άλλης πλευράς που παραμένει (δικαιολογημένα κατά την άποψή μου) ιδιαίτερα επιφυλακτική μπροστά σε μια κυβέρνηση σταθερά αμετακίνητη μόνο στο σκίσιμο της γραβάτας..

Πηγή:www.capital.gr

ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ & "ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ" ΧΡΕΩΝ

Είναι δικαίωμα του οποιουδήποτε να αποδέχεται ότι το κρέας είναι ψάρι ανάλογα με το ποιος καλόγερος το βαφτίζει.  Αλλά είναι και δικό μας δικαίωμα (και υποχρέωσή μας) να επιμένουμε ότι το κρέας είναι κρέας. Ακόμα κι αν το βαφτίζουν «ψάρι» ο Πατριάρχης, ο Πάπας και ο Βούδας μαζί.

Εξηγούμαστε: Είναι άλλο πράγμα η «διαγραφή» (σσ: πολλώ δε μάλλον η πλήρης διαγραφή) του χρέους, είναι άλλο το λεγόμενο «κούρεμα» του χρέους και είναι άλλο πράγμα η «επιμήκυνση» του χρέους.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι ξεκάθαρο ότι επιλέγει να κινηθεί στη γραμμή της «επιμήκυνσης» του χρέους, όπως προκύπτει τόσο από τις δηλώσεις του κ.Βαρουφάκη (στους «Financial Times») όσο και του κ.Τσακαλώτου (στο «Mega»).

Η απόσταση που χωρίζει τη θέση αυτή από τον κυρίαρχο προεκλογικό λόγο του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανής. Και λέμε «κυρίαρχο» γιατί είναι αλήθεια ότι τροχιοδεικτικές βολές της μετεκλογικής γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ είχαν υπάρξει και προεκλογικά.

  

Χαρακτηριστικότερη όλων η συνέντευξη που είχε δώσει το περασμένο φθινόπωρο ο κ.Δραγασάκης (στη «Real News»), ο οποίος ερωτηθείς αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα επέμενε στις αρχικές του θέσεις για το χρέος εφόσον γινόταν κυβέρνηση, απαντούσε: «…αντί για κούρεμα μπορεί να υπάρξει “απόσυρση” του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δηλαδή ένα μέρος του χρέους να αποσυρθεί από τις αγορές ή τους φορείς που το κατέχουν σήμερα και να κρατηθεί “παγωμένο” στα πλαίσια της ΕΚΤ. Η εν λόγω πρόταση έχει διατυπωθεί από πολλούς ευρωπαίους οικονομολόγους και επιστημονικά Ιδρύματα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την θέση που διατύπωσαν οι γνωστοί οικονομολόγοι Πιέρ Παρί και Σαρλ Βιπλόζ».

Πράγματι, η σημερινή θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που μένει βέβαια να διατυπωθεί στην ολότητά της, μοιάζει πολύ με εκείνη των Παρί – Βιπλόζ. Τι προτείνουν, όμως, οι δυο οικονομολόγοι; Για να μη χαθούμε σε τεχνικές λεπτομέρειες (το σύνολο της πρότασής τους εδώ: http://www.voxeu.org/sites/default/files/Geneva_Special_Report_3.pdf), εκείνο που εισηγούνται είναι ουσιαστικά η μετάθεση της αποπληρωμής ενός μεγάλου μέρους του δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης και αντίστοιχα των κρατών μελών της (ακόμα και του 50% του συνόλου του) στο απώτερο μέλλον. Η εξόφληση θα γίνει, φυσικά, με τόκο.

Όπως και οι ίδιοι παραδέχονται, η θέση τους αυτή δεν έχει τίποτα το «αριστερό» και τίποτα το «ριζοσπαστικό». Εντάσσεται στη γνώριμη για την παγκόσμια ολιγαρχία τακτική να προχωρά σε αναδιαρθρώσεις και επαναδιαπραγματεύσεις χρεών ώστε να εξασφαλίσει τα τοκογλυφικά κέρδη της.

Πώς θα εξασφαλίσει η παγκόσμια ολιγαρχία τα τοκογλυφικά κέρδη της;

 α) Μα με το να «επιβάλλουμε – όπως ομολογούν οι κύριοι Παρί και Βιπλόζ – τις    αναπότρεπτες ζημιές (σσ: της επιμήκυνσης) στους μελλοντικούς φορολογούμενους».

β) Αποδεχόμενοι, όπως προσθέτουν, ακριβώς αυτό: «Οι μελλοντικοί φορολογούμενοι θα  πληρώσουν τα τωρινά χρέη».

 γ) Επιβάλλοντας στα κράτη και στους λαούς που θα ενταχθούν σε μια τέτοια ρύθμιση «τις  αρχές της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας»

Αυτός είναι και ο λόγος που οι δυο οικονομολόγοι εντάσσουν την πρότασή τους στην λογική της λεγόμενης «Λέσχης του Παρισιού». Του άτυπου δηλαδή οργάνου που έχουν συγκροτήσει οι παγκόσμιοι πιστωτές και στο πλαίσιο του οποίου έχουν υπάρξει περίπου 430 τέτοιες επαναδιαπραγματεύσεις χρέους με 90 χώρες του πλανήτη μετά το 1956. Είναι φανερό πως με τέτοια δραστηριότητα, αν η «Λέσχη του Παρισιού» αποτελούσε κάποια «Διεθνή» του… εξτρεμισμού και του αριστερού ριζοσπαστισμού, θα το είχαμε καταλάβει.

Όσο κι αν μια τέτοια προοπτική για το ζήτημα του χρέους - όπως την περιγράφουν οι κύριοι Βαρουφάκης και Τσακαλώτος – εκλαμβάνεται ως «λύση» σπουδαία και «φανταστική» ακόμα και από τον Άδωνη Γεωργιάδη, σε ό,τι μας αφορά, θα επαναλάβουμε:

• Λύση για ένα χρέος που ο ελληνικός λαός αφενός δεν το χρωστάει και αφετέρου το έχει πληρώσει ήδη 20 φορές, δεν υπάρχει άλλη από την πλήρη και οριστική διαγραφή του.

• «Λύση» του θέματος του χρέους δεν είναι ούτε η διατήρησή του στις πλάτες της παρούσας γενιάς, ούτε η μετάθεσή του στις επόμενες γενιές, στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
• «Λύση» του θέματος του χρέους δεν είναι ο ανύπαρκτος «λογιστικός έλεγχος» (σσ: αυτό ξεχάστηκε εντελώς…) ούτε μια συμφωνία με τους εκπροσώπους του τοκογλυφικού ιμπεριαλισμού να τους καταβάλουμε τα ληστρικά με… «ευκολίες πληρωμής».   
• «Λύση» του θέματος του χρέους δεν είναι η διατήρηση της Ελλάδας σε κατάσταση αέναης υπερχρέωσης. Αυτό το καθεστώς το ζούμε ακατάπαυστα από την εποχή των «δανείων της ανεξαρτησίας» του 1821 και από την εποχή του Τρικούπη και του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου.
• «Λύση» του θέματος του χρέους δεν είναι να βαφτίζεις «διαγραφή» τον ενταφιασμό του αγώνα για την διαγραφή του επονείδιστου, επαχθούς και παράνομου χρέους.     

Με μια κουβέντα: Η «αόριστης διάρκειας» επιμήκυνση του χρέους (φράση του κ.Βαρουφάκη στους «Financial Times») έχει τόση σχέση με τη «λύση» του θέματος του χρέους, όση σχέση είχε η συμφωνά παραμονής των Αμερικανο-ΝΑΤΟικών βάσεων με την απομάκρυνση των βάσεων.

....

Θυμίζουμε ότι εκείνη η συμφωνία παραμονής των βάσεων διακινήθηκε πριν από 35 χρόνια υπό τον παραπειστικό τίτλο «Φεύγουν οι βάσεις» (που μένουν)… 

ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ: οι "ισοσκελισμοί" σαν εργαλεία αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου

Πολλά ακούγονται τελευταία περί ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, που ο απλός κόσμος θεωρεί σαν απολύτως λογικό ...κάτι σαν «λογιστική τακτοποίηση» ενώ στην πραγματικότητα αποτελούν ένα ακόμη ισχυρό εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου, σε αντιλαϊκή κατεύθυνση, που -ανά χρονική περίοδο, ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Υπάρχουν και διιστάμενες απόψεις των οικονομικών «σχολών» του καπιταλισμού, αλλά σε κάθε περίπτωση οι (δια)κρατικοί προϋπολογισμοί, είδαν τα τελευταία χρόνια αλλαγές, παραλλαγές και προσαρμογές, αλλά παρέμειναν αυτό που πάντα ήταν: τίποτε παραπάνω -τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και σε αυτό των δαπανών, από ένα εργαλείο αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου, που σημειωτέον, παράγουν αποκλειστικά και μόνο οι εργαζόμενοι και όχι οι λεγόμενοι κοινωνικοί εταίροι.

Να το κάνω πιο λιανά, εξηγώντας  γιατί λέμε ότι η αποδοχή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών της ΕΕ σημαίνει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής και τι προτείνουμε να γίνει...; Να ξαναγυρίσουμε στα ελλείμματα που μας έφεραν ως εδώ (όπως κάποιοι -που το παίζουν «αφελείς» μας κατηγορούν). Κατηγορηματικά όχι, γιατί η ουσία είναι αλλού: σε όφελος ποιού; θα γίνεται η αναδιανομή του κοινωνικού πλούτου;;

Τις προάλλες, έπεσα σε έναν συνοπτικό πίνακα των Financial Times με τίτλο «Χρήση χρημάτων που λήφθηκαν από Τρόικα κλπ για την περίοδο 2010-2014» σύνολο 254,4 δις €

Υποχρεώσεις (περιλαμβάνονται ομόλογα κλπ)	81,3	32,16%
Απομείωση χρέους	45,9	18,16%
Τόκοι	40,6	16,06%
Ανακεφαλαιοποίηση Τραπεζών	48,2	19,07%
Αποπληρωμές ΔΝΤ	9,8	3,88%
Λειτουργικές ανάγκες του κράτους	27,0	10,68%
	252,8	δις €

δηλ για "Λειτουργικές ανάγκες"  27 δις / 5 χρόνια = 5,4 δις το χρόνο ...λιγότερο από το 3% του ΑΕΠ

^(*) αστερίσκος ...προσφορά 1,6 δις > ESM = European Stability Mechanism πρώην Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF). 

Αυτό το «ασήμαντο» 1,6 δις αντιστοιχεί στο ποσό που πληρώνει κάθε χρόνο ο λαός απ' την τσέπη του για φάρμακα και φαρμακευτικά είδη  ή στις συμμετοχές ~2¹/₂ χρόνων στα φάρμακα που καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ ...

Τα συμπεράσματα δικά σας...

Αλλά να ξαναγυρίσουμε στους «ισοσκελισμούς»

Πάει ένα χρόνος που από «ΤΟ ΒΗΜΑ», μετά που έκλεισε σαν καθημερινή εφημερίδα, αλλά παρέμεινε πιστό στο ρόλο του απανταχού «οργανισμού Λαμπράκη» να κινεί τα νήματα, έγραφε (προφητικά θα έλεγα) κουνώντας ως συνήθως το δάχτυλο ... ότι

«Ο κόσμος της οικονομίας περιμένει τις καθαρές λύσεις και τις αποφάσεις εκείνες που μπορεί να μας οδηγήσουν το ταχύτερο στην έξοδο από το τούνελ. Περιμένει να ξαναδεί την Ελλάδα, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης.    

Και για να επιτευχθεί αυτό η λύση είναι μία. Εδώ που φθάσαμε μετά τις θυσίες και τα δάκρυα των φορολογουμένων τα δύο κόμματα εξουσίας,  η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, μακριά από λαϊκισμούς και προεκλογικές κορόνες, αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να δεσμευθούν για την υιοθέτηση της αρχής των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν απαιτηθεί αναθεώρηση διατάξεων του Συντάγματος ... οφείλουν δηλ. να εγγυηθούν πρώτα απ' όλα τη σταθερότητα της οικονομίας.

Αυτή η δέσμευση, μπορεί να ξεμπλοκάρει όλα τα ανοιχτά ζητήματα, να ξεκλειδώσει όλες τις πόρτες για την επαναρρύθμιση του χρέους και αν συμβεί αυτό, από εκεί και πέρα, όλα δείχνουν ότι η τρόικα δεν θα έχει λόγο ύπαρξης στην Ελλάδα.

Η ευρωπαϊκή εποπτεία θα αναληφθεί από τις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο των δημοσιονομικών κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και αυτό είναι αρκετό για όλους. Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα για τον κυβερνητικό σχηματισμό, (θυμίζω ΝΔ ΠΑΣΟΚ τότε) ... παραμένουν όμως ακόμη ομιχλώδη για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν όμως επικρατήσει ο ρεαλισμός, τότε όλα μπορεί να γίνουν πιο εύκολα και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τον τόπο...»

Αυτά τον Φλεβάρη του 14

Η συνέχεια λίγο-πολύ γνωστή ...ο Δραγασάκης και οι περί αυτόν, δηλώνουν ευθαρσώς και δημόσια (στο ΒΗΜΑ ΦΜ αυτή τη φορά - Σεπτέμβρης 14, μετά το πρόγραμμα της Θασσαλονίκης): «στα πλαίσια στόχων ρεαλιστικών και εφικτών διαβεβαιώσουν αγορά και κοινωνία ότι δεν θα επιστρέψουν στην εποχή του «ράλι» ελλειμμάτων, ...Όχι μόνο εμείς, αλλά όποιος θέλει να σχεδιάσει πολιτική κάνει προτάσεις υπό τις συνθήκες ισοσκελισμένου προϋπολογισμού... δεν επιστρέφουμε στα ελλείμματα... δεν πάμε ξανά σε ελλείμματα !!)

μέχρι ...επί τέλους, σήμερα το πρωί -σε πρωτοσέλιδα και σαλόνια του ηλεκτρονικού και μη τύπου, ... αυτό που περίμενε με αγωνία ο λαός ότι δηλ.
Ράλι ανόδου κατέγραψαν οι τιμές των μετοχών την Τρίτη εν μέσω σημαντικής βελτίωσης του κλίματος και στην αγορά των ομολόγων, στον απόηχο των προτάσεων του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκη για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Η αγορά διέσπασε δυναμικά ανοδικά τα επίπεδα των 800 μονάδων, διαγράφοντας τις απώλειες που σημείωνε από τις αρχές του έτους, με υψηλό τζίρο που ξεπέρασε τα 200 εκατ. ευρώ με βασικό μοχλό το ψηλό ενδιαφέρον, κυρίως από ξένους επενδυτές, για τις τραπεζικές μετοχές... (άρα μάλλον «λεφτά υπάρχουν» !!)

Πρώτο και βασικό λοιπόν,...το ανέφερα ήδη ... Ο κρατικός προϋπολογισμός, τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και σε αυτό των κρατικών δαπανών, αποτελεί εργαλείο αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου, τον οποίο αρέσει ή όχι, παράγουν αποκλειστικά και μόνο οι εργαζόμενοι.

Στους προϋπολογισμούς ενσωματώνονται αναγκαστικά με τη βούλα του νόμου τα έσοδα από τους φόρους και τα κάθε είδους αντιλαϊκά χαράτσια, αλλά και οι εισπράξεις από τις ιδιωτικοποιήσεις δημόσιας περιουσίας, τα έσοδα από τις δοσοληψίες με την ΕΕ (το ΕΣΠΑ ή όπως τώρα ανοιχτά αποκαλείται πλέον σαν εμπορική πράξη που πάντα ήταν ΣΕΣ / Σύµφωνο Εταιρικής Σχέσης), τα οποία από «πρώτο χέρι» αφορούν στην ενίσχυση των μερίδων του κεφαλαίου.

Σε επίπεδο κρατικών δαπανών υπολογίζονται τα κονδύλια που αφορούν στην κάλυψη των στοιχειωδών λαϊκών αναγκών για συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία και μαζί με αυτά, «τσουβαλιάζονται» δαπάνες όπως αυτές του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), που αφορούν στη διοχέτευση κεφαλαίων στους επιχειρηματικούς ομίλους (στα κάθε είδους νέα αλλά και παλαιότερα «επιχειρηματικά τζάκια») και σε κεντρικό επίπεδο, οι δαπάνες για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για τη συμμετοχή του αστικού κράτους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μια σειρά άλλα. Σημειώνω πως όχι τυχαία, τα ποσά που πηγαίνουν στην πληρωμή του κρατικού χρέους εξαιρούνται από τον «κανόνα» των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, ενώ παράλληλα περιλαμβάνονται μόνο τα ποσά για τους τόκους.

Οι κανόνες των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και οι μηχανισμοί αυτόματης διόρθωσης αποκλίσεών τους είναι δεμένοι με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα «ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας» που προβλέπονται για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της ΕΕ, με βάση τις διαδικασίες του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», των μόνιμων μνημονίων στην ΕΕ. Με απλά λόγια, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί απαιτούν λιτότητα διαρκείας για τους εργαζόμενους όσον αφορά τα δικαιώματά τους σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση και υλοποίηση συγκεκριμένων αντιλαϊκών δεσμεύσεων (απελευθερώσεις αγορών, αναδιαρθρώσεις κλπ.) έτσι ώστε να επιτευχθεί η περιβόητη ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Όσον αφορά το ζήτημα των ελλειμμάτων πρέπει να σημειώσουμε τα εξής: Το δίλημμα ελλειμματικοί ή μη προϋπολογισμοί στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης είναι κάλπικο για το λαό γιατί και στη μια και στην άλλη περίπτωση αυτόν βάζουν να πληρώνει, είτε φορτώνοντας στις πλάτες του χρέη για να πληρωθούν αργότερα ή προχωρώντας σε μέτρα λιτότητας για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα.

Από την 1^η Γενάρη 2013 τέθηκε σε πλήρη ισχύ υπό την μορφή του Δημοσιονομικού Συμφώνου για τα περισσότερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ενέκριναν την σχετική απόφαση που ψηφίστηκε από την σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 2 Μαρτίου 2012. Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο έχει, σε μερικές περιπτώσεις με συνταγματική κατοχύρωση, εγκριθεί μέχρι στιγμής από 16 χώρες, από τις 25 που το ενέκριναν, μια και Αγγλία /Τσεχία το είχαν εξ αρχής και στη συνέχεια η Κροατία απορρίψει. Η χώρα μας φυσικά ... όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη.

Τι προβλέπουν αυτοί οι κανόνες;

Κρατικούς προϋπολογισμούς ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς, με πρόσφατα ένα νέο εργαλείο καταιγισμού αντιλαϊκών μέτρων στα χέρια των εχόντων και κατεχόντων, το λεγόμενο διαρθρωτικό έλλειμμα ή αλλιώς «κυκλικά προσαρμοσμένο» έλλειμμα: νέο κριτήριο ελλείμματος που -λένε, προσμετρά το ύψος της ύφεσης -τρία πουλάκια κάθονταν..., με την Ελλάδα -λένε, να έχει το υψηλότερο διαρθρωτικό πρωτογενές πλεόνασμα στην Ευρωζώνη. Χαράς ευαγγέλια λοιπόν, αφού σύμφωνα με τα αρχικά στοιχεία της Κομισιόν ήταν στο 6,3% το 2013 και 6,6% του ΑΕΠ το 2014 αλλά μετά από μαγειρέματα επανακαθορισμού του όρου «σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Ευρωπαϊκού Συστήματος Λογαριασμών» το δημοσιονομικό έλλειμμα για 2015 θα είναι 0,2% του ΑΕΠ δηλ. ουσιαστικά μηδενικό, (...1,6% του 2013 και 1,3% του 2014) με τα πάλαι ποτέ χρυσά κουτάλια είναι και πάλι ante portas.

(συνεχίζεται)