Τα είπαν μια χαρά και μπράβο τους οι υπουργοί Λαφαζάνης, Στρατούλης και Κατρούγκαλος. Εάν συνεχίσουν έτσι και στην πράξη θα προσφέρουν πολύτιμο έργο.
Έβγαλε την πρώτη ημέρα (χωρίς να υπάρχει λόγος) τις αριστερές του κραυγές για την κυριαρχία του κράτους στην ενέργεια ο κ. Λαφαζάνης αλλά χθες έκανε την έκπληξη.
Θα μου πείτε ότι δεν έκανε τίποτε άλλο από το αυτονόητο για ένα έργο που δεν μπορεί να διαγραφεί με μονοκονδυλιά. Γιατί το κράτος έχει συνέχεια.
Και όμως δεν είναι καθόλου αυτονόητο.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που πρέπει να συνεξετάσει κανείς για να δει (κυρίως) αν θα γίνει το έργο και κατά πόσο συμφέρει η σύμβαση (ως έχει) στην περίπτωση που όντως θα γίνει. Τέλος πάντων αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση.
Αλλά η έκπληξη Λαφαζάνη δεν περιορίσθηκε στον ΤAP.
Η τοποθέτησή του για τις έρευνες πετρελαίου ότι «η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να παρέμβει» εκτός από το να μελετήσει το μεγάλο πρόγραμμα για τα σημαντικά οικόπεδα ερευνών (περιοχή πολλαπλής σημασίας) ήταν η καλύτερη που μπορούσε να γίνει.
Γιατί ναι μεν τα ελληνικά αποθέματα πετρελαίων και φυσικού αερίου είναι (έτσι όπως μας τα έχουν παρουσιάσει) όνειρα θερινής νυκτός με χαλίφηδες και σαρίκια… αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραιτηθούμε από τις έρευνες.
Ποιο θα ήταν το λάθος του κ. Λαφαζάνη στη συγκεκριμένη περίπτωση;
Να έπαιρνε στα σοβαρά κομματικές εισηγήσεις του καθηγηταριού του ΣΥΡΙΖΑ που συνιστούν να περάσουν οι έρευνες κυρίως στο κράτος και να χρησιμοποιούνται οι διεθνείς όμιλοι κατά περίπτωση.
Δηλαδή κράτος, κρατικοδίαιτοι, προμήθειες , αναθέσεις… κηφηναριό και άσε τις έρευνες να κουρεύονται...
Οπότε ορθά ο κ. Λαφαζάνης δεν κόμπιασε να παρουσιάσει το κράτος ως σοβαρό παρατηρητή των ερευνών. Και το ίδιο σωστά τοποθετήθηκε και στην υπόθεση της ΔΕΣΦΑ περνώντας το «μπαλάκι» στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και στους ίδιους τους Αζέρους.
Γιατί και στην περίπτωση αυτή η υπόθεση θέλει ακτινοσκόπηση… και με ρώσικα μηχανήματα… Μια άλλη φορά όμως.
Και κλείνω με τον κ. Λαφαζάνη με ένα ακόμη μπράβο επειδή (όπως μαθαίνω) έκοψε και τον βήχα της ΓΕΝΟΠ που τον επισκέφτηκε προβάλλοντας υπερβολικές συντεχνιακές απαιτήσεις.
Μπράβο όμως και για τον κ. Στρατούλη που παράτησε την αυλή της Βουλής και τα σκισίματα των μνημονίων και έδειξε κατανόηση για την επιχειρηματική πραγματικότητα της χώρας που θα κληθεί να κάνει πράξη τις υποσχέσεις ΣΥΡΙΖΑ για επαναφορά του κατώτατου στα 751 ευρώ.
Σωστή τοποθέτηση γιατί έδειξε πως δεν είναι δυνατόν ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης να προετοιμάζουν (με τα νέα έντοκα γραμμάτια) και άλλη μείωση της ρευστότητας στην αγορά αλλά ταυτόχρονα να απαιτούν αυξήσεις μισθών από τις επιχειρήσεις.
Ας το καταλάβουν οι πάντες. Εάν δεν εξασφαλισθεί ρευστότητα με πολλαπλές ρυθμίσεις, τα 751 ευρώ θα χαθούν και στα χαρτιά. Και η τελευταία αναφορά θα είναι αυτή στις προγραμματικές δηλώσεις του Σαββάτου.
Συνεπώς η σύνδεση των αναπροσαρμογών με διευκολύνσεις σε οφειλές φόρων και εισφορών ή ακόμη και με φοροελαφρύνσεις είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία αν θέλουμε να γίνουν πράξεις αυτά που λέμε.
Τα ίδια έχω να πω και για τον Αναπληρωτή Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Κατρούγκαλο που ξεκαθάρισε (επιβεβαιώνοντας προεκλογικές τοποθετήσεις και του κ. Παπαδημούλη) ότι οι υπουργοί θα συνεργάζονται μόνο με τις υπηρεσίες των υπουργείων.
Από εκεί και πέρα οι χθεσινές επιλογές του για επαναφορά στο δημόσιο απολυμένων και οι προσλήψεις νέων είναι θέματα με δύο αναγνώσεις και θα τις σχολιάσουμε αργότερα.
Η επάνοδος όμως των υπηρεσιών των υπουργείων από τη μούχλα που είχαν φροντίσει να τις ρίξουν κομματόσκυλα που παριστάνουν τους συμβούλους ενώ είναι επαγγελματίες τρωκτικά του κράτους και μόνο του κράτους είναι η απόφαση του κ. Κατρούγκαλου που αξίζει να υπογραμμισθεί.
Αρκεί βεβαίως όλα τα παραπάνω να μην αποτελούν άλλη μία προσπάθεια προσωρινού καθησυχασμού της άλλης πλευράς που παραμένει (δικαιολογημένα κατά την άποψή μου) ιδιαίτερα επιφυλακτική μπροστά σε μια κυβέρνηση σταθερά αμετακίνητη μόνο στο σκίσιμο της γραβάτας..
Έχουμε πια και τις προγραμματικές δηλώσεις, με διαβεβαιώσεις προς το κεφάλαιο ότι θα κινηθεί στο πλαίσιο της στρατηγικής του, όπως αυτή καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ενίσχυση της κερδοφορίας του και από την άλλη την επιχείρηση αποπροσανατολισμού και τον απροκάλυπτο εμπαιγμό σε βάρος της εργατικής τάξης, συνολικά του λαού, ότι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων γίνεται στο όνομα της «λαϊκής κυριαρχίας»...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ απλά, όπως το λιτό σχόλιο (7/2) για τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ
αυτό που σε λίγες γραμμές συμπυκνώνει όλη την ουσία:
«Από τη στιγμή που η κυβέρνηση, σε όλους τους τόνους, δηλώνει σεβασμό στους κανόνες της ΕΕ και διαπραγματεύεται τους όρους αποπληρωμής ενός χρέους που δεν δημιούργησε ο λαός, είναι σίγουρο ότι η όποια συμφωνία με τους εταίρους δεν θα οδηγήσει σε ανακούφιση του λαού, πολύ δε περισσότερο σε ανάκτηση των τεράστιων απωλειών που είχε όλα αυτά τα χρόνια»