Πετάει ο γάιδαρος;

 

Καλή δείχνει η προγραμματική εξαγγελία του πρωθυπουργού ότι «Μνημόνιο τέλος». 

Μόνο που «Μνημόνιο τέλος» σημαίνει πλήρης αποκατάσταση των καταστροφών που προκάλεσε το Μνημόνιο.  

Μέχρι τότε το «Μνημόνιο τέλος» θα είναι μια απλή – ελπιδοφόρα μεν, αλλά απλή διακήρυξη.

Καλή η εξαγγελία του πρωθυπουργού για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Αλλά του επόμενου ΕΝΦΙΑ. Γιατί τον παρόντα ΕΝΦΙΑ μας κάλεσε να τον πληρώσουμε. Μόνο που υπάρχουν κάποιες πολλές χιλιάδες νοικοκυριά που δεν έχουν να τον πληρώσουν. Με αυτά τί θα γίνει;

Καλή η αναφορά του πρωθυπουργού ότι δεν ξεπουλάμε τον δημόσιο πλούτο παραδίδοντάς τον στα ιδιωτικά συμφέροντα για να πληρώνουμε το μη βιώσιμο δημόσιο χρέος. Αλλά όταν το «δεν ξεπουλάμε» συνοδεύεται από το «αξιοποιούμε», τι σημαίνει; Μήπως το κάλεσμα σε ιδιώτες για την «αξιοποίηση» του δημόσιου πλούτου σημαίνει ότι τα συμφέροντα που θα «αξιοποιήσουν» τον δημόσιο πλούτο θα είναι λιγότερο ιδιωτικά και καπιταλιστ(ρ)ικά; Και ποια αριστερή λογική λέει ότι η αξιοποίηση του δημόσιου φυσικού και ορυκτού πλούτου, προς όφελος των κοινωνικών και Ασφαλιστικών Ταμείων, δεν μπορεί να γίνει με δημόσια μέσα και για το δημόσιο συμφέρον;  

Εύγε για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των σχολικών φυλάκων, των απολυμένων στα ΑΕΙ, εύγε για την αναφορά του πρωθυπουργού για τήρηση της δέσμευσης επαναφοράς του βασικού μισθού στα 751 ευρώ. Αλλά πότε; Σταδιακά;! Μέχρι το… 2016;! Γιατί; Αυτή δεν ήταν μια προεκλογική δέσμευση άμεσης – υποτίθεται – εφαρμογής; Και με μηδενικό μάλιστα  δημοσιονομικό κόστος! Προς τι η υπαναχώρηση; Και προς όφελος ποιών; Μήπως των ίδιων των εργαζομένων, για να μην αρχίσουν τις σπατάλες και παρεκτραπούν από τον… «λιτό βίο»;   

Καλές οι θεσμικού τύπου παρεμβάσεις στις οποίες αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός. Καλές και οι συμβολικές κινήσεις, από τα βουλευτικά αυτοκίνητα και τα κυβερνητικά αεροσκάφη μέχρι την μετονομασία της ΕΥΠ. Καλή και η απόδοση ιθαγένειας στα παιδιά μεταναστών 2^ης γενιάς όπως και η εξεταστική για το Μνημόνιο (αρκεί να μην ξεστρατίσει). Καλές και οι αναφορές σε αποκατάσταση στοιχειωδών αστικοδημοκρατικών ελευθεριών που είχαν κουρελιαστεί αυτά τα χρόνια.

Αλλά: Τα όρια της δημοκρατίας και των ελευθεριών που επαγγέλλεται η Αριστερά νομίζουμε ότι πάνε πολύ πιο πέρα από τον στενό κορσέ του αστικού Συντάγματος, για την εφαρμογή του οποίου βούρκωσε ο πρωθυπουργός. Και – για να προλάβουμε διάφορους «αριστερούς» της μόδας – τονίζουμε ότι αυτή μας η επισήμανση δεν υποτιμά το ειλικρινές και το ανθρώπινο της φόρτισης του πρωθυπουργού, ούτε πολύ περισσότερο την σημασία της αποκατάστασης των κουρελιασμένων αστικοδημοκρατικών ελευθεριών, για τις οποίες οι κομμουνιστές έχουν δώσει και τη ζωή τους.

***

Ο κ.Τσίπρας επανέλαβε την πίστη του στους κανόνες της ΕΕ, και στο πλαίσιο αυτής της πίστης μίλησε για μια Ελλάδα που «θέλει να εξυπηρετήσει το χρέος της». Καμία αναφορά στη λέξη «διαγραφή». Αλλά η Ελλάδα που αξίζει στον ελληνικό λαό είναι εκείνη που η κυρία Μέρκελ θα της κάνει «ευκολίες πληρωμής» για ένα χρέος επαχθές, επονείδιστο και παράνομο, που ο ελληνικός λαός αφενός δεν το χρωστάει και αφετέρου το έχει πληρώσει 20 φορές;

 

Ο κ.Τσίπρας επανέλαβε την πίστη του στους κανόνες της ΕΕ λέγοντας ότι η κρίση η ελληνική είναι ευρωπαϊκή και άρα και η λύση θα είναι ευρωπαϊκή. Μόνο που η κρίση (η ελληνική, η ευρωπαϊκή και η παγκόσμια) είναι καπιταλιστική. Και «λύση» της καπιταλιστικής κρίσης στον καπιταλισμό και στα όργανά του ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ. «Μερεμέτια», ίσως. Αναβολή της νέας κρίσης, ίσως. Αλλά «λύση» ποτέ. Ειδάλλως το αγαπημένο στον κ.Βαρουφάκη «New Deal» του Ρούσβελτ δεν θα είχε την ανάγκη ενός Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την αναστροφή της Ύφεσης.    

Ο πρωθυπουργός μίλησε για σεβασμό στις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ, στο «σύμφωνο του ευρώ», στο «σύμφωνο σταθερότητας», επαναλαμβάνοντας, όμως, ότι δεν θα γίνει σεβαστή η λιτότητα, με το επιχείρημα ότι αυτή δεν περιλαμβάνεται στις ιδρυτικές διατάξεις της ΕΕ. Μόνο που τα πράγματα είναι… ελαφρώς διαφορετικά: Το «σύμφωνο του ευρώ», το «σύμφωνο σταθερότητας» - και όλα αυτά που η κυβέρνηση λέει ότι τα σέβεται - δεν είναι τίποτα λιγότερο από την ίδια τη λιτότητα. Συμβιβάζεται, άραγε, η ολόκληρη εθνική κυριαρχία με το σεβασμό στους θεσπισμένους εντός της ΕΕ κανόνες «εποπτείας και επιτήρησης»;

Ο πρωθυπουργός είπε ότι η Ελλάδα ως ευρωπαϊκή χώρα δεν μπορεί να έχει ανθρώπους που πεινάνε. Σωστή προσέγγιση. Μόνο που σε μια Ελλάδα μέλος της ΕΕ πώς θα ήταν δυνατόν να μην υπάρχουν και Έλληνες ανάμεσα στα υπόλοιπα 30 εκατομμύρια άνεργους και στα 100 εκατομμύρια φτωχούς των λαών της ΕΕ που πεινάνε;

***

(τελικά) Πετάει ο γάιδαρος; Ούτως ειπείν:

Τώρα που ο κύριος Τόμσεν δεν συναντιέται με τον Παπαδήμο και τον Βενιζέλο, αλλά συναντιέται με τον κ.Βαρουφάκη, έγινε «άλλος» Τόμσεν; Τώρα που ο Τόμσεν, αφού έκανε με τόση επιτυχία το «αγροτικό» του στην Ελλάδα, κατέλαβε αναβαθμισμένη θέση στα όργανα του ΔΝΤ, το ΔΝΤ έγινε «καλύτερο»;

Τώρα που το ΔΝΤ δεν συνεργάζεται με τον κ.Σαμαρά ή με τον κ.Παπανδρέου, αλλά λογίζεται ως θεσμικός εταίρος της κυβέρνησης Τσίπρα (ο οποίος στις προγραμματικές του δηλώσεις δεν ανέφερε ούτε μια φορά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), έγινε «άλλο» ΔΝΤ; Έπαψε να είναι αυτός ο μισητός οργανισμός που έχει κατασπαράξει όσους λαούς έπεσαν στα νύχια του;

***

Τώρα που ο κ.Γκουρία δεν κάνει παρέα με τον κ.Στουρνάρα, αλλά θα κάνει παρέα με τον κ.Βαρουφάκη και τον κ.Δραγασάκη, είναι «άλλος» Γκουρία; Αυτός ο ΟΟΣΑ, για τον οποίο ο κ.Βαρουφάκης στην ομιλία του στη Βουλή δήλωσε ότι  «θα βάλουμε μπροστά βαθιές μεταρρυθμίσεις σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ, ο Γενικός Γραμματέας του οποίου, ο κ. Άνχελ Γκουρία, έρχεται στην Αθήνα αύριο με στόχο να μας βοηθήσει – αυτός και ο Οργανισμός του - στον άρτιο σχεδιασμό των μεταρρυθμίσεων και τη διάφανη και αποτελεσματική παρακολούθηση της εφαρμογής τους», είναι «άλλος» ΟΟΣΑ από αυτόν που σχεδίασε το κανιβαλικό «Μεσοπρόθεσμο»;

Αυτός ο ΟΟΣΑ που σχεδίασε και πρότεινε επί Χατζιδάκη και Άδωνη Γεωργιάδη την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, την επιβολή διδάκτρων σε προπτυχιακούς φοιτητές, την κατάργηση της μονιμότητας των νεοπροσλαμβανόμενων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, την επιτάχυνση του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων (ειδικά στους τομείς ενέργειας, σιδηροδρόμων, περιφερειακών αεροδρομίων, λιμανιών και ακινήτων), την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την πώληση φαρμάκων εκτός φαρμακείων κι άλλες 320 (!) παρεμβάσεις ξεθεμελίωσης των πάντων, τώρα που θα σχεδιάζει τις μεταρρυθμίσεις επί ΣΥΡΙΖΑ είναι «άλλος» ΟΟΣΑ;

Αυτός ο ΟΟΣΑ που επί 65 χρόνια από την ίδρυση του αποτελεί ιμπεριαλιστικό οργανισμό στην υπηρεσία του κεφαλαίου, και που από το 1996 (!) ζητάει την μείωση των κατωτάτων αμοιβών και την κατάργηση των περιορισμών στις απολύσεις, μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές έγινε βραχίονας του προλεταριάτου και των εργαζομένων;

***

Τώρα εκείνο που ακούμε είναι ότι στις «βαθιές μεταρρυθμίσεις» του ΟΟΣΑ «θα προσθέσουμε – όπως είπε ο κ.Βαρουφάκης - περί το 70% των μεταρρυθμίσεων ή δεσμεύσεων που υπάρχουν στο υπάρχον Μνημόνιο»! Και τούτο, όπως πρόσθεσε ο υπουργός Οικονομικών, διότι πρόκειται για «δεσμεύσεις με τις οποίες ως σώφρονες άνθρωποι δεν έχουμε καμία αντίρρηση, εφόσον βεβαίως το 30%, που κρίνουμε απαράδεκτες, είτε μπουν σε αναστολή είτε αφαιρεθούν».

Δηλαδή; Αυτό το κατά 100% βάρβαρο, το κατά 200% απάνθρωπο, το κατά 300% καταστροφικό και το κατά 1.000% κανιβαλικό Μνημόνιο, έγινε κατά 70% «καλό» Μνημόνιο; Έγινε κατά 70% «σώφρον» Μνημόνιο; Από πότε; Τώρα – μετά τις εκλογές - έγινε κι αυτό;…

***

Τώρα εκείνο που ακούμε είναι ότι «σε συνεργασία με τους εταίρους μας και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα καταστρώσουμε μαζί το σχέδιο καταπολέμησης της ανθρωπιστικής κρίσης» που  διέλυσε την Ελλάδα. Θαυμάσια ιδέα. Αλλά αυτοί, οι εταίροι μας και η Κομισιόν τους δεν ήταν που την προκάλεσαν την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα; Αυτοί δεν είναι που ενώ έβαζαν τη φωτιά, μας εύχονταν από πάνω και «καλό κουράγιο Έλληνες»; Αλλά τώρα θα «καταπολεμήσουμε» την ανθρωπιστική κρίση μαζί τους… Με ποιους; Με αυτούς που την προκάλεσαν…

 

Τώρα έχουμε και διευκρινήσεις για το τι σημαίνει εκείνο το «τρόικα τέλος». Ορίστε πως το έθεσε ο κ.Βαρουφάκης: «Τι εννοούμε “τρόικα”, για να είμαστε ξεκάθαροι: Δεν εννοώ τους τρεις θεσμούς στους οποίους ανήκει η Ελλάδα, δηλαδή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο οποίο ανήκουμε από το Μπρέτον Γουντς, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που είναι η κεντρική μας τράπεζα ή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία είμαστε. Τι εννοούμε με τη λέξη “τρόικα”; Εννοούμε το κλιμάκιο τεχνοκρατών που έρχεται με αποικιακή συμπεριφορά στην Ελλάδα και που δεν είναι εξουσιοδοτημένο να συζητήσει μαζί μας τη φιλοσοφία του προγράμματος».

Ααα, μάλιστα. Ώστε αυτό είναι η «τρόικα». Κάποιοι ξινοί και ανάγωγοι τεχνοκράτες. Και το ΔΝΤ; Η Κομισιόν; Η ΕΚΤ; Αυτοί που τους διόρισαν, που τους «γέννησαν», που τους έστελναν με συγκεκριμένες εντολές και υποδείξεις; Αυτοί τι είναι; Αυτοί δεν είναι «τρόικα»; Αυτοί είναι οι πολιτισμένοι, οι γλυκόπιοτοι, ευγενείς και φιλάνθρωποι «φίλοι» μας που πλέον θα μας λένε ό,τι μας έλεγαν οι πρώην απεσταλμένοι τους, μόνο που τώρα θα μας τα λένε κομψά, κάνοντάς μας «κουπεπέ» και χαρούλες;

Ότι μετά τις εκλογές και μετά την απαλλαγή από μια κυβέρνηση «Ηρόστρατων» επικρατεί ένα κλίμα ικανοποίησης είναι προφανές. Ότι υπάρχει μια διάθεση προσδοκίας να ξημερώσει κάτι καλύτερο στον τόπο, επίσης.  

Αλλά άλλο αυτό και άλλο να σερφάρουν ορισμένοι στην προσμονή του κόσμου για να βαφτίζουν το κρέας – ψάρι. Και πάει πολύ όταν τους επισημαίνεις τα παραπάνω να αναπτύσσουν μια «επιχειρηματολογία» που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το «πετάει ο γάιδαρος» και μάλιστα ότι έχει πάρει και… αριστερή κλίση κατά την απογείωση!

Σημ (και σημεία των καιρών): Ο κ.Βαρουφάκης, δήλωσε ότι βλέπει στην ΕΕ μια κατάσταση φόβου σαν εκείνον που, όπως είπε, επέβαλλε η Σοβιετική Ένωση. Πολύ ενδιαφέρουσα και εξόχως «αριστερή παρομοίωση». Ειδικά όταν διατυπώνεται παραμονή της διαπραγμάτευσης με την Μέρκελ... 

Ακόμη ένα σημείο γραφής σαν προϊδεασμός στο τι μας περιμένει...

πηγή: e_nikos / Νίκος Μπογιόπουλος