Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις με ευχές και παρακάλια...

«Κοιλοπονούσε το βουνό και γέννησε ποντίκι»... ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν ... γράφει ο Λουκιανός στο «Πώς δει ιστορίαν συγγραφείν» ...πιο απλή η λαϊκή έκφραση «πολύ κακό για το τίποτα». Άκρως επίκαιρο και σε αναμονή της αποδοχής παράτασης της υπάρχουσας αντιλαϊκής συμφωνίας (που αφορά το τελευταίο πλέον, αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης -σίγουρα τίποτε περισσότερο ...και τίποτε λιγότερο;; περί του τελευταίου τούτου όμως «δεν ημπορώ να είπω μετά βεβαιότητος» είπεν ο Κος Τραμπάκουλας)

Την εξάμηνη επέκταση της «Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης» (MFA) ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας την επίσημη ονομασία της τρέχουσας συμφωνίας ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

Η επιστολή που έστειλε ο υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης προς τον επικεφαλής του Eurogroup Γ. Ντάισελμπλουμ επιβεβαιώνει ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα πάρει το αντιλαϊκό νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Πιο συγκεκριμένα η επιστολή επισημαίνει:

«Οι ελληνικές Αρχές αναγνωρίζουν ότι οι από τις προηγούμενες κυβερνήσεις συμφωνηθείσες διαδικασίες διακόπηκαν από τις πρόσφατες προεδρικές και εθνικές εκλογές και ότι, ως αποτέλεσμα, αρκετές από τις τεχνικές διευθετήσεις έχουν ακυρωθεί. Οι ελληνικές αρχές τιμούν τις οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας προς όλους τους πιστωτές και δηλώνουν την πρόθεσή μας να συνεργαστούμε με τους εταίρους μας προκειμένου να αποτραπούν τεχνικές επιπλοκές στο πλαίσιο της Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης την οποία αναγνωρίζουμε ως δεσμευτική ως προς το χρηματοπιστωτικό και διαδικαστικό της περιεχόμενο. Σ' αυτό το πλαίσιο, οι ελληνικές Αρχές αιτούνται τώρα την επέκταση της Κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης (MFA) για μια περίοδο έξι μηνών από τη λήξη της, κατά την οποία περίοδο θα προχωρήσουμε από κοινού, αξιοποιώντας την υπάρχουσα ευελιξία στην παρούσα διευθέτηση προς την κατεύθυνση της επιτυχούς ολοκλήρωσης και αναθεώρησης στη βάση των προτάσεων, από τη μια πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης και από την άλλη των θεσμών».

Η ελληνική κυβέρνηση με την επιστολή για την εξάμηνη παράταση δεσμεύεται για μια «ευρύτερη και βαθύτερη μεταρρυθμιστική διαδικασία», καθώς και ότι θα απέχει από «μονομερείς ενέργειες οι οποίες θα υπονόμευαν τους δημοσιονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα».

«Παίζουν» με τις λέξεις

Κυβερνητικές πηγές υποστηρίζουν ότι το αίτημα αφορά την επέκταση της δανειακής σύμβασης και όχι την παράταση του μνημονίου, προκειμένου να υπάρχει «ομπρέλα προστασίας» στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ωστόσο, η συγκεκριμένη θέση συνιστά απροκάλυπτο εμπαιγμό, αφού το μνημόνιο είναι οι όροι που συνοδεύουν τη δανειακή σύμβαση και επομένως αποτελούν ενιαίο πακέτο.

«Το αίτημα σηματοδοτεί την επιθυμία της κυβέρνησης να προχωρήσει σε μια εξάμηνη ενδιάμεση συμφωνία (συμφωνία-γέφυρα) κατά την οποία δεσμεύεται για δημοσιονομική ισορροπία», επισημαίνουν κυβερνητικές πηγές, επιβεβαιώνοντας ότι ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει για την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων. Η κυβέρνηση δεσμεύεται επίσης ότι θα προχωρήσει άμεσα σε «μεταρρυθμίσεις κατά της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς», φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τις προηγούμενες κυβερνήσεις για να περιγράψει τη συνέχιση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, «στο αίτημα τίθεται το θέμα της αποκατάστασης του κοινωνικού κόστους που προκάλεσε η κρίση», αναφορά που παραπέμπει σε ορισμένα ψίχουλα πτωχοκομείου, τα οποία θα αποτελέσουν το φύλλο συκής για τη διατήρηση του αντιλαϊκού οπλοστασίου.

Παράλληλα, αναφέρεται ότι η επέκταση της δανειακής συμφωνίας κρίθηκε επιβεβλημένη προκειμένου να μπορέσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να διαπραγματευτεί ένα νέο τετραετές πρόγραμμα. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η εξάμηνη παράταση δίνει τον απαραίτητο χρόνο για ένα «νέο συμβόλαιο για την ανάκαμψη και την ανάπτυξη με την Ευρώπη» για την περίοδο 2015-2019, το οποίο θα περιλαμβάνει και συμφωνία για την απομείωση του χρέους.

Συνεδρίαση του Eurogroup

Tο απόγευμα της Παρασκευής θα συγκληθεί έκτακτο Eurogroup προκειμένου να εξεταστεί το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης για εξάμηνη παράταση της συμφωνίας.

H ομάδα εργασίας του Εurogroup (Euro Working Group) θα συνεδριάσει σήμερα για να εξετάσει την επιστολή της κυβέρνησης και να προετοιμάσει την αυριανή συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης.

Ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς χαρακτήρισε το αίτημα για εξάμηνη παράταση ως θετικό πρώτο βήμα. Επίσης εξήγησε ότι ο όρος που χρησιμοποίησε η ελληνική κυβέρνηση στην επιστολή, περιγράφει το ισχύον πρόγραμμα.

«Η νέα πρόταση βασίζεται σε μια χρηματοδότηση-γέφυρα και δεν εκπληρώνει τους όρους του προγράμματος», δήλωσε ο Μάρτιν Γέγκερ, εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, προσθέτοντας πως το ελληνικό αίτημα δεν αποτελεί ουσιαστική λύση.

Μηδέν εις το πηλίκον!

Το μνημόνιο λοιπόν πέθανε. Ζήτω το «Master Financial Assistance Facility Agreement»!  

Με τα λόγια της ίδιας της κυβέρνησης: «Η νέα ελληνική κυβέρνηση, διά μέσου του υπουργού Οικονομικών, κ. Γ. Βαρουφάκη, κατέθεσε αίτημα εξάμηνης επέκτασης της δανειακής σύμβασης προκειμένου να υπάρχει ομπρέλα προστασίας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Παρ' όλες τις φραστικές προσαρμογές, η ενδοαστική διαπάλη σε σχέση με αλλαγές στο μείγμα διαχείρισης στην ΕΕ, στοιχείο της οποίας είναι η διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης για λογαριασμό των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου συνεχίζεται.

Οσον αφορά όμως τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που τα προηγούμενα χρόνια εξαπατήθηκαν από το αποπροσανατολιστικό - για το λαό - δίλημμα «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» πρέπει να γίνεται καθαρό ότι το μενού που τους σερβίρουν δεν πρόκειται να φέρει ανάκαμψη των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών, δε θα φέρει καν ανάκτηση των απωλειών.

Η κυβέρνηση - σύμφωνα πάντα με τα δικά τους κείμενα - «δεσμεύεται για δημοσιονομική ισορροπία», δεν αμφισβητεί τις ιδιωτικοποιήσεις, δεσμεύεται για κάθε είδους κίνητρα προς το κεφάλαιο. Με αυτήν την έννοια, η στρατηγική υπεράσπισης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου σε βάρος του λαού, που υπηρετήθηκε και με το μνημόνιο, θα συνεχίζεται με άλλους όρους. Συνεπώς, μηδέν εις το πηλίκον για τους εργαζόμενους.

Ηδη, με τις πρώτες αναγγελίες για τα νομοσχέδια που πρόκειται να κατατεθούν, η κυβέρνηση ομολογεί ότι προέχει να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των επιχειρήσεων. Ακόμα και γι' αυτό το ελάχιστο των 751 ευρώ κατώτερου μισθού αναγγέλλει ότι πρώτα θα δοθούν νέες φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο, για να μειωθεί το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος και αν μετά από αυτό ευαρεστηθούν οι εργοδότες να υπογράψουν νέες συμβάσεις, τότε ίσως σταδιακά οι κατώτεροι μισθοί να αυξηθούν κάπως. Το μόνο βέβαιο - πάντα με τα δικά τους λόγια - είναι να εξασφαλιστεί η ανταγωνιστικότητα του ντόπιου κεφαλαίου, δηλαδή πάντα θα είναι ένα το κρατούμενο η διασφάλιση των κερδών.

Γι' αυτό διάφοροι κύκλοι του κεφαλαίου δηλώνουν: «Εμπιστευόμαστε την κυβέρνησή μας»!

Ενας ακόμα δείκτης ότι η πολιτική στήριξης των στόχων του κεφαλαίου θα συνεχιστεί εις βάρος του λαού είναι και αυτή η εμπιστοσύνη. Είναι ένας ακόμα λόγος για την εργατική τάξη όχι μόνο να κουμπωθεί, αλλά όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να οργανώσει την πάλη της κάτω από τις δικές της σημαίες και όχι τις σημαίες αντιτιθέμενων πλευρών της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Ο «οδικός χάρτης» για μια τέτοια πορεία είναι όλο εκείνο το πλαίσιο αιτημάτων που πρόσφατα παρουσίασε το ΠΑΜΕ, το πλαίσιο που δεν κάνει βήμα πίσω από το αίτημα για ανάκτηση των απωλειών, ανοίγει δρόμο και για κατακτήσεις. Η συγκυβέρνηση διαπραγματεύεται έχοντας ως «κόκκινες γραμμές» τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που ζητούν περισσότερη ρευστότητα για την ανάκαμψη, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε στέλεχός της. Για να γίνουν ιδιωτικές επενδύσεις χρειάζεται δημόσιο χρήμα. Η ανάκτηση των απωλειών, η διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών, το ξήλωμα του αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου είναι οι πραγματικές «κόκκινες γραμμές» για τους εργαζόμενους.

Από αυτούς τους στόχους, πράγματι, δεν πρέπει να κάνουν βήμα πίσω. Για να μπορούν αρχικά να σταθούν στα πόδια τους οι εργαζόμενοι, για να υπάρξουν στην πορεία προϋποθέσεις για συνολική ανατροπή της σημερινής κατάστασης.

 

Με την ευκαιρία:

Στην προηγούμενη ανάρτηση > Κυνηγώντας χίμαιρες  εκτός από τον συνήθη (δημόσιο και κατ' ιδίαν) διάλογο υπήρξαν και κάποια παρατράγουδα, με αφορμή ένα κόσμιο και σεβαστό σχόλιο / άποψη φίλου [ανώνυμος] "...τελευταία έχω τη γνώμη πως ο «Μπογιο» μας το παίζει μια στο καρφί και μια στο πέταλο"  που συνοδεύτηκε από έναν απαράδεκτο «διάλογο» (κουφών), που με ανάγκασε να απαλείψω κάποια σχόλια (έγραψα) ... Φίλοι του blog είπαμε: ΟΧΙ trollάρισμα, 

ΟΧΙ ΥΒΡΙΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ -πέφτουν ήδη «βροχή» έχω ήδη μπλοκάρει καμιά δεκαριά, σταματήστε -το έχετε κάνει και στο παρελθόν, δε θα κάνετε από δω συζήτηση περί Μπογιόπουλου ...προσωπικά έχω διαμορφωμένη άποψη, διαφωνείστε αν θέλετε αλλά σταματήστε να κουνάτε το δάχτυλο με κραυγές «εσώψυχων» σας εν βρασμώ 

Παραθέτω στη συνέχεια το αρχικό (σχετικό & περί ου ο λόγος) κείμενο, που εξακολουθεί να είναι άκρως επίκαιρο, κρατώντας πρώτα και κύρια τον επίλογο -φυλαχτό την ορμήνια του μεγάλου παππού των γραμμάτων και των λαϊκών αγώνων, του Κώστα Βάρναλη:

«Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις

με ευχές και παρακάλια»

   

 Ας κρατήσουμε και την διδαχή του, την χιλιοεπιβεβαιωμένη στην μακρόχρονη Ιστορία αυτού του λαού:

«Κι (…) Αν είν’ ο λάκκος σου
πολύ βαθής,
χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς».

***

Παρατήρηση 1^η: Ο κ.Σόιμπλε δήλωσε ότι «λυπάται τους Έλληνες». Μας λυπάται διότι ως Έλληνες δεν έχουμε, όπως είπε, την κυβέρνηση που θα μας ταίριαζε… Ο κ.Σόιμπλε είναι το ίδιο πρόσωπο για το οποίο πριν λίγες μέρες ο κ.Βαρουφάκης δήλωσε (συνέντευξη στην γερμανική εφημερίδα «Stern») ότι «είναι ίσως ο μόνος Ευρωπαίος πολιτικός με πνευματική ουσία»…

***

Παρατήρηση 2^η: Ο ελληνικός λαός προφανώς δεν θα πάρει την άδεια του κ.Σόιμπλε αν θα έχει κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ή το Κόμμα Κυνηγών.  Είναι υπόθεση και απόφαση του ελληνικού λαού. Την οποία δεν έχει καμία υποχρέωση να την θέτει υπό την έγκριση «πνευματικών προσωπικοτήτων» τύπου Σόιμπλε. Τη «λύπησή του» επομένως ο κ.Σόιμπλε να την κρατήσει για τον εαυτό του. Όσο για τον ελληνικό λαό, αν έχει μια υποχρέωση, είναι αυτή: Να αναλογιστεί την αναγκαιότητα της απεμπλοκής του από το είδος των «εταιρισμών» και των «συμμαχιών» στις οποίες έχει εμπλακεί η Ελλάδα. Και οι οποίες απαρτίζονται από «συμμάχους», «φίλους» και «πνευματικές φυσιογνωμίες» με ιταμές συμπεριφορές και παρεμβάσεις τύπου Σόιμπλε.

***

Παρατήρηση 3^η: Μετά και τα όσα προέκυψαν στο προχτεσινό «Eurogroup», σε αυτή την αρένα των εκβιαστών, των τρομοκρατών, των πιέσεων και των τελεσιγράφων, προστέθηκαν μια ακόμα ασφαλής απόδειξη: Μέσα σε αυτό το «Κολοσσαίο», όπου βασιλεύει το «δίκαιο» και η ιταμότητα των ισχυρών, δεν υπάρχει χώρος για «ισότιμη» και «δημοκρατική» διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις. Το έχουμε επισημάνει και θα το επαναλάβουμε: Στο Κολοσσαίο το πολύ – πολύ που μπορείς να ελπίζεις είναι να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις. Το έχουμε επισημάνει και θα το επαναλάβουμε: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της ρήξης και της εξόδου από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

***

Παρατήρηση 4^η: Ταυτόχρονα με την απροκάλυπτα εκβιαστική και τελεσιγραφική συμπεριφορά των «εταίρων», από το προχτεσινό «Eurogroup» προέκυψε ένα ακόμα δεδομένο: Προέκυψε η δήλωση του κ.Βαρουφάκη ότι ήταν έτοιμος και ευτυχής να υπογράψει ένα σχέδιο απόφασης που του παρουσίασε ο κ.Μοσκοβισί, ο αρμόδιος επίτροπος της Κομισιόν. Σε αυτό το αποκαλούμενο και «τελικό προσχέδιο Μοσκοβισί» διαβάζουμε > http://www.enikos.gr/economy/298316,Pio_konta_stis_ellhnikes_8eseis_to_prosx.html να γίνεται λόγος για «επέκταση της παρούσης δανειακής σύμβασης…».  Αλλά αυτή η δανειακή σύμβαση, την επέκταση της οποίας ήταν έτοιμος και ευτυχής να υπογράψει ο κ.Βαρουφάκης και την παράταση της οποίας αναμένεται να ζητήσει επισήμως σήμερα η κυβέρνηση, είναι:

α) Η Δανειακή σύμβαση με την οποία η Ελλάδα έχει τεθεί υπό το Αγγλικό Δίκαιο και με την οποία ο ελληνικός λαός έχει αποστερηθεί κάθε ασυλία των περιουσιακών του στοιχείων. 

β) Η Δανειακή σύμβαση που στη σελίδα 59, παράγραφος 8, απερίφραστα αναφέρει: «Η διαθεσιμότητα αυτής της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης εξαρτάται από τη συμμόρφωση της Ελλάδας με τα μέτρα που εκτίθενται στο Μνημόνιο...».

Με βάση δηλαδή τα περίφημα αυτά «νομικά κείμενα», για τα οποία τόσος λόγος γίνεται, το Μνημόνιο και η Δανειακή σύμβαση δεν είναι «δύο διαφορετικά πράγματα», όπως ισχυρίστηκε ο κ.Τσίπρας.

Είναι – αντίθετα - οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και εφόσον είναι έτσι τότε τίποτα το «ευτυχές» δεν προμηνύει μια κυβερνητική υπογραφή για την επέκτασή της. 

***

Παρατήρηση 5^η: Κατόπιν όσων είδαμε στο «Eurogroup» και όσων θα ακολουθήσουν, ό,τι κι αν προκύψει από τις επόμενες κι από όλες τις διαπραγματεύσεις, ας κρατήσουμε σαν φυλαχτό την ορμήνια του μεγάλου παππού των γραμμάτων και των λαϊκών αγώνων, του Κώστα Βάρναλη:

«Απ’ τα τσακάλια δεν γλιτώνεις

με ευχές και παρακάλια»

   

 Ας κρατήσουμε και την διδαχή του, την χιλιοεπιβεβαιωμένη στην μακρόχρονη Ιστορία αυτού του λαού:

«Κι (…) Αν είν’ ο λάκκος σου
πολύ βαθής,
χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς».

***

Υστερόγραφο: Ευγενής άνθρωπος ο κ.Προκόπης Παυλόπουλος, με επιστημονική επάρκεια, από τα πιο δημοκρατικά στοιχεία του χώρου του. Αυτά από την μια. Από την άλλη, με τα τόσα «ναι» την τελευταία τριετία (Μνημόνιο, Δανειακή, Μεσοπρόθεσμο, Εφαρμοστικοί, Πολυνομοσχέδιο) δεν είναι κι ακριβώς αυτό που θα αποκαλούσαμε «αντιμνημονιακός». Ε;  Λάθος;