10 Μαΐου 2021

Από το Δόγμα Τρούμαν & Σχέδιο Μάρσαλ στον 75χρονο «στρατηγικό διάλογο» με την αστερόεσσα

Σαν σήμερα στις 10 Μαΐου 1947 το Κογκρέσο ενέκρινε το δόγμα (στις 22 Μαΐου έγινε νόμος του αμερικανικού κράτους) και δεκαπέντε βδομάδες αργότερα ακολούθησε η εξαγγελία του Σχεδίου Μάρσαλ.
σσ. δόγμα = θεμελιώδης αρχή που δεν υπόκειται σε έλεγχο ή σε κριτική και που γίνεται υποχρεωτικά δεκτή –γνωστά τα θεοκρατικά οι εξ αποκαλύψεως αλήθειες στις οποίες στηρίζεται η πίστη (λεξικό Τριανταφυλλίδη).
Στη συνέχεια, ξεκινώντας από τη 10ετία του 1950, οι ιμπεριαλιστές συγκρότησαν μηχανισμούς και προώθησαν εναλλακτικές μορφές στην άσκηση της αστικής εξουσίας, που εξυπηρετούσαν την πάλη τους κατά των σοσιαλιστικών κρατών και των ΚΚ των καπιταλιστικών χωρών και στη συνέχεια –μετά τις ανατροπές του 1989-92 ευρύτερους πολιτικοστρατιωτικούς σχεδιασμούς της άρχουσας τάξης.

Δόγμα Τρούμαν

(Χάρι Τρούμαν πρόεδρος ΗΠΑ)
«Πιστεύω ότι η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών οφείλει να είναι η υποστήριξις των ανθισταμένων εις την υποδούλωσιν ελευθέρων λαών.
Εάν η Ελλάς ήθελεν περιέλθει υπό τον έλεγχον ενόπλου τινός μειοψηφίας, σύγχυσις και ανωμαλία θα ηδύνατο να εξαπλωθούν ευχερώς εις ολόκληρον τη Μέσην Ανατολήν. Ετι μάλλον ο αφανισμός της Ελλάδος ως ανεξαρτήτου κράτους, θα είχεν βαθείαν επίδρασιν εφ’ όλων των ευρωπαϊκών χωρών, ων οι λαοί αγωνίζονται, αντιμετωπίζοντες μεγάλας αντιξοότητας, προς διατήρησιν της ελευθερίας και ανεξαρτησίας των, καθ’ ον χρόνον επανορθώνουν τας εκ του πολέμου καταστροφάς.
Αν παραλείψωμεν να βοηθήσωμεν την Ελλάδα κατά την κρίσιμον ταύτην στιγμήν, βαρύταται θα είναι αι συνέπειαι τόσον διά την Δύσιν όσο και διά την Ανατολήν. Οφείλομεν να αναλάβωμεν άμεσον και αποτελεσματικήν δράσιν
…»
Περισσότερα |> Δοκίμιο Ιστορίας ΚΚΕ Β2 Τόμος σελ 17,20,22,61,64,67,160,225,279,280,472,482,538

Δυο χρόνια νωρίτερα ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος παρουσιάζοντας ένα άγημα του Ελληνικού Στρατού, στον αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ, του είπε: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας», ενώ αποκάλεσε το κολαστήριο της Μακρονήσου «Νέο Παρθενώνα».

Από τις 24 Μάη 1947 άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι Αμερικανοί αξιωματικοί του στρατού και του ναυτικού, με αποστολή τον εφοδιασμό του κυβερνητικού στρατού και την εκπαίδευσή του στο χειρισμό και στη συντήρηση του αμερικανικού υλικού –τελευταίας για την εποχή τεχνολογίας.

 
Το Δόγμα Τρούμαν διακηρύχτηκε σε μια περίοδο που στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο είχαμε σημαντικότατες ανακατατάξεις, δεδομένου ότι η Μεγάλη Βρετανία δήλωνε αδυναμία να συνεχίσει να ηγείται του καπιταλιστικού κόσμου και παρέδιδε τη σκυτάλη στις ΗΠΑ.

Όσον αφορά στη χώρα μας σηματοδοτεί την έναρξη της αμερικανικής διείσδυσης στις ελληνικές υποθέσεις και σύμφωνα με τον «εθνικόφρονα» στρατηγό Ζαφειρόπουλο με το Δόγμα Τρούμαν οι Αμερικανοί έδιναν στην Ελλάδα το χαρακτήρα της «προωθημένης προπομπού του αμερικανικού στρατού εις την Βαλκανικήν»  (βλ. Δ. Ζαφειρόπουλου: «Ο αντισυμμοριακός αγών 1945-1949» Αθήναι 1956, σελ. 87)

Η ίδια τακτική ακολουθήθηκε και στη συνέχεια με την ελληνοαμερικανική συμφωνία της 20ής Ιούνη 1947, που έθεσε σε εφαρμογή στην Ελλάδα το Δόγμα. Την επομένη, της υπογραφής της ο γνωστός δημοσιολόγος Λίπμαν σημείωνε σε άρθρο του στη «Χέραλντ Τριμπιούν»: «Εάν ό,τι έχουμε να κάνουμε για να κυβερνήσουμε την Ελλάδα αποτελεί το "Δόγμα Τρούμαν" στην πράξη, τότε δεν είναι δυνατόν να εφαρμόσουμε το δόγμα αυτό και σε άλλη χώρα της Ευρώπης» («Ριζοσπάστης» 22-6-1947)
|>σσ. δεν εφαρμόστηκε μεν, αλλά έπαιξε σημαντικό ρόλο -μπαμπούλα, σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία με ισχυρά κινήματα και ΚΚ<|
Πολύ νωρίτερα ο Ν. Ζαχαριάδης, σε άρθρο του στο «Ριζοσπάστη», είχε πει «Ο μοναρχοφασισμός έχει, επί τέλους, το λόγο του Προέδρου Τρούμαν. Δεν ξέρουμε αν θα μείνει ευχαριστημένος. Εκείνο όμως που ασφαλώς κατάφερε, είναι να αποκτήσει έναν ακόμα τίτλο προδοσίας και ξεπουλήματος της Ελλάδας στους ξένους» (Ρίζος 14-3-1947)

Σε ανύποπτο χρόνο ο –βασιλόφρων και μετέπειτα υπΕξ της χούντας των συνταγματαρχών Παναγιώτης Πιπινέλης έγραψε: «...Τώρα με την αγωνία των αλησμόνητων εκείνων τελευταίων ημερών του 1946, τα πράγματα εζήτουν άμεσον θεραπείαν και αι συνομιλίαι εκείναι προσελάμβανον δραματικόν χαρακτήρα. Επιτέλους, όμως, την 18ην Οκτωβρίου μια φωτεινή ακτίς ελπίδος διασχίζει το πυκνόν σκότος -Ο Μακ Βη (σσ. πρέσβης των ΗΠΑ) έδιδεν εις τον βασιλέα να αναγνώση, όλως εμπιστευτικώς, εν βαρυσήμαντον τηλεγράφημα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
Ηταν μια βαρυσήμαντος ανακοίνωσις, η οποία απηυθύνετο προσωπικώς προς τον Βασιλέα. Η αμερικανική κυβέρνησις διά πρώτην φοράν μας εδήλου, ότι η Ελλάς ήτο ζωτικός χώρος διά την ασφάλειαν των Ηνωμένων Πολιτειών και ότι διά να μας βοηθήσει εις τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας ήτο πρόθυμος να μας παράσχει το υλικόν το οποίον μας εχρειάζετο» (δοκίμιο ιστορίας του ΚΚΕ, 1918-1949, σελ. 563).

Δείτε στην πλευρική στήλη:
Πρέπει να επανεξεταστεί το θέμα της γερμανικής βιομηχανίας
... προκειμένου να μην πέσει εις χείρας των Ρώσων

Και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χ. Τρούμαν: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες έλαβον εκ μέρους της ελληνικής κυβερνήσεως επείγουσαν έκκλησιν για οικονομική βοήθεια. Οι προκαταρκτικές πληροφορίες εκ μέρους της αμερικανικής οικονομικής αποστολής, η οποία ευρίσκεται ήδη εις την Ελλάδα, καθώς και οι πληροφορίες του πρεσβευτού μας στην Αθήνα ενισχύουν τη δήλωσιν της ελληνικής κυβερνήσεως, που συνίσταται στο ότι η βοήθεια είναι επιτακτική, αν η Ελλάς πρόκειται να επιζήση ως ελεύθερον έθνος... Η ελληνική κυβέρνησις δεν είναι εις θέσιν να αντιμετωπίσει την κατάστασιν. Ο ελληνικός στρατός είναι ολιγάριθμος και πενιχρά εξοπλισμένος. Χρειάζεται εφόδια και εξοπλισμό, αν πρόκειται να αποκατασταθεί η εξουσία της κυβερνήσεως στο ελληνικό έδαφος» (δοκίμιο σελ. 565).

Το δόγμα  MONROE & το δόγμα TRUMAN: η περίπτωση της Ελλάδας
Του Lawrence S. Kaplan

Τα βουνά βλέπουν στον Μαραθώνα -
Κι ο Μαραθώνας αγναντεύει στη θάλασσα.
Και μυρίζοντας εκεί μια ώρα μόνος του,
Ονειρεύτηκε ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ελεύθερη.
     Byron (Μπάιρον), Don Juan


Αυτά τα ανατριχιαστικά λόγια του Λόρδου Μπάιρον προκάλεσαν έντονα συναισθήματα μεταξύ των Αμερικανών στις αρχές της ελληνικής επανάστασης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1821.
Τότε και αργότερα η ελληνική δημοκρατία θεωρήθηκε ως το αρχέτυπο της αμερικανικής δημοκρατίας και αυτή η υπόθεση παρήγαγε δύο αντιθετικά δόγματα— το δόγμα Μονρόε το 1623 και το δόγμα Τρούμαν του 1947.
Στο δόγμα Μονρόε, η έμπνευση της ελληνικής επανάστασης που γιόρτασε ο Μπάιρον απέτυχε να προκαλέσει αμερικανική παρέμβαση και οδήγησε αντ' αυτού στο θρίαμβο του απομόνωσης με τη μορφή μη εμπλοκής- πολιτικής και στρατιωτικής.
Αντίθετα, το δόγμα Τρούμαν έκανε τον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα δημιουργώντας και ευκαιρία ώστε-δύο χρόνια αργότερα να συμμετάσχει στη Συνθήκη του βορειοατλαντικού συμφώνου (σσ. ΝΑΤΟ), τερματίζοντας την απομόνωσή της.
Αν και η Ελλάδα βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ήταν σκόπιμο το 1952 να γίνει μέλος της Ατλαντικής συμμαχίας. Όπως δείχνουν τα δόγματα Monroe και Truman, η Ελλάδα διαδραμάτισε ρόλο τόσο στην επιβεβαίωση της αμερικάνικης ουδετερότητας τον 19ο αιώνα, όσο και στην απομάκρυνση του έθνους μας από τον απομονωτισμό τον εικοστό αιώνα.

Ο Lawrence S. Kaplan είναι μέλος του τμήματος ιστορίας στο Kent State University. Αυτό το δοκίμιο βασίζεται στην ομιλία που παρουσίασε ως πρόεδρος της Εταιρείας Ιστορικών της Πρώιμης Αμερικανικής Δημοκρατίας στο Κολλέγιο Gettysburg στις 18 Ιουλίου 1992. Θα ήθελε να εκφράσει την εκτίμησή του στους … (κλπ)

Σχέδιο Μάρσαλ

Το Σχέδιο Μάρσαλ (Ιούνης1947) αποτελούσε «Δούρειο Ίππο» του καπιταλισμού, σε πρώτη γραμμή των ΗΠΑ, για την υπονόμευση του σοσιαλιστικού συστήματος και γενικά του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά και για τη μεγαλύτερη διείσδυση των αμερικανικών μονοπωλίων στον ευρωπαϊκό χώρο.
Οι ΗΠΑ ήταν η μόνη χώρα που βγήκε σαφώς πιο ενδυναμωμένη από το Β' παγκόσμιο πόλεμο. Ηταν αναμφισβήτητα η ισχυρότερη οικονομική δύναμη στον κόσμο και ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης των καπιταλιστικών χωρών.
Στα ερείπια του πολέμου οι ΗΠΑ έχτιζαν με το «Σχέδιο Μάρσαλ» το «νέο» πρόσωπο του μεταπολεμικού καπιταλισμού.
Όπως είπε ο Ντάγκλας Μπρίνκλι, διευθυντής του Κέντρου Αϊζενχάουερ του Πανεπιστημίου της Νέας Ορλεάνης, «χωρίς το Σχέδιο Μάρσαλ ολόκληρο το Βερολίνο θα είχε περάσει στα χέρια των Ανατολικών, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Τουρκία θα βρίσκονταν στη σφαίρα της σοβιετικής επιρροής και οι ΗΠΑ θα έχαναν την πρόσβαση στα πετρέλαια του Κόλπου και τον έλεγχο της Μεσογείου («Ριζοσπάστης», άρθρο Θ. Παπαρήγα, 21 Ιούνη 1997).
Η Ελλάδα ήταν μια από τις χώρες - υποδοχείς του «Σχεδίου Μάρσαλ» και του «Δόγματος Τρούμαν» με την κυβέρνηση των ΗΠΑ να παίρνει «υπό την προστασία της» -βλ επικυριαρχία, τις αστικές τάξεις Ελλάδας-Τουρκίας, αναλαμβάνοντας τον εξοπλισμό τους και γενικά παρείχε κάθε βοήθεια, προκειμένου να καταστούν και οι δύο χώρες σταθερά αγκυροβόλια και ορμητήρια του ιμπεριαλισμού. Ήταν η περίοδος που, όπως είδαμε, οι Εγγλέζοι αδυνατούσαν πια να σηκώσουν το αντίστοιχο βάρος και λίγο - λίγο παραχωρούσαν τη θέση τους στις ΗΠΑ.

Η λεγόμενη οικονομική βοήθεια των ΗΠΑ προς την Ελλάδα (Δόγμα Τρούμαν+Σχέδιο Μάρσαλ, διάφορες πιστώσεις κ.ά.) έφτασε τα ~600.000.000 δολάρια (σε τιμές της εποχής) στην 3ετία 1947-1949, σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο Σόλων Γρηγοριάδης ( βλ. και «τα φοβερά ντοκουμέντα, μετά τον εμφύλιο», σελ. 99, εκδόσεις «Φυτράκης»).
Σύμφωνα με τα στοιχεία, εξάλλου, που υιοθέτησε η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1950), οι Αγγλοαμερικανοί διέθεσαν για την Ελλάδα, από το 1944 έως τον Ιούλη του 1950, 3.610.000.000 $ (7η Ολομέλεια ΚΕ, υλικά για εσωκομματική χρήση, σελ. 204-205).
Αυτό το τεράστιο ποσό ξοδεύτηκε: Σε στρατιωτικοπολεμικούς σκοπούς το 78.3%, σε σκοπούς περίθαλψης (;) το 13.2% και στην ανασυγκρότηση το 8.5%, δηλ το συντριπτικά μεγάλο μέρος της «βοήθειας» διατέθηκε ως ενίσχυση προς την αστική τάξη, για να νικήσει και να αιματοκυλήσει το λαό.

 

«Στρατηγικός Διάλογος» με ΗΠΑ

Η άμεση στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ και η ανάγκη σταθεροποίησης του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα οδήγησαν την ένταξη της Ελλάδας στα προγράμματα της «αμερικανικής βοήθειας», όπως το Δόγμα Τρούμαν, το Σχέδιο Μάρσαλ, το Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Ανασυγκρότησης κά.
Αυτό επιβεβαίωσε ο Πάιατ σε ομιλία του τέτοιες μέρες (14 Μάη 2019) στη Σχολή Ικάρων, λέγοντας: «Το 1947, οι ΗΠΑ επένδυσαν στην επιτυχία της Ελλάδας μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ και παραμένει αλήθεια και σήμερα, όπου η Ελλάδα εξέρχεται από την οικονομική κρίση και αντιμετωπίζει πολλαπλές στρατηγικές προκλήσεις σε αυτήν την περιοχή».

Η ίδρυση του ΝΑΤΟ το 1949, με το οποίο συγκροτήθηκε η κύρια πολεμική μηχανή κατά των σοσιαλιστικών κρατών, αποτελεί σταθμό στη διαμόρφωση της στρατηγικής του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος, αποφασιστική ενίσχυση της ενιαίας δράσης των καπιταλιστικών κρατών εναντίον όλων των λαών, υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ σε αυτό.
Μετά τη δημιουργία του ΝΑΤΟ οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις πυροδότησαν νέες εστίες πολέμου στην Κορέα το 1950 και στο Βιετνάμ από τη Γαλλία και στη συνέχεια από τις ΗΠΑ, δεκάδες τοπικές παρεμβάσεις και πραξικοπήματα, που μετά τις ανατροπές του 89-92 εντάθηκαν και επεκτάθηκαν σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε με ιδιαίτερη ένταση την πολιτική όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, βαθαίνοντας παραπέρα την εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με «επικαιροποιήσεις» της στρατιωτικής συμφωνίας Ελλάδας - ΗΠΑ στο πλαίσιο του λεγόμενου «Στρατηγικού Διαλόγου» για την ακόμη μεγαλύτερη χρήση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας, ως βάση εφόρμησης και υποστήριξης των πολεμικών επιχειρήσεων των ιμπεριαλιστών σε Ανατ. Μεσόγειο, Βαλκάνια και Μέση ανατολή.

Και μετά σκυτάλη στην κυβέρνηση της ΝΔ: Ο στρατηγικός διάλογος και η στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ, αναβαθμίζονται ως δήθεν «αντίβαρο» στην τουρκική προκλητικότητα, που συνεχίζει να εκδηλώνεται με τις ευρωατλαντικές πλάτες.
Σεπτέμβρης 2020: το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διαμηνύει πως «ο υπουργός Πομπέο θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη και τον υπουργό Εξωτερικών Δένδια, για να ανανεώσουν την κοινή μας δέσμευση για την προώθηση της ασφάλειας, της ειρήνης και της ευημερίας στην Ανατολική Μεσόγειο και για να γιορτάσουν την ισχυρότερη σχέση που έχει υπάρξει μεταξύ των ΗΠΑ και της Ελλάδας εδώ και δεκαετίες».
Να σημειωθεί πως το ταξίδι Πομπέο στην Ελλάδα εντάσσεται σε ευρύτερο πλαίσιο επαφών στην περιοχή, καθώς μετέβη και σε Ιταλία, Βατικανό Κροατία κά., ενώ κατέφθασε μόλις δυο βδομάδες μετά την επίσκεψή του στην Κύπρο, όπου μετά την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων ανακοίνωσε τη δημιουργία Κέντρου Εκπαίδευσης σε θέματα ασφάλειας που θα λειτουργεί στην Κύπρο, αλλά «θα παρέχει εξειδίκευση για το υπόλοιπο της περιοχής» και διαμήνυσε ότι «τα ζητήματα της ασφάλειας έχουν σημασία, καθώς έθνη που δεν μοιράζονται τις κοινές μας αξίες προσπαθούν να αποκτήσουν νέα πατήματα στην περιοχή».

ΚΚΕ: Καμία εμπιστοσύνη σε κυβέρνηση και αστικά κόμματα που έχουν εναποθέσει την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων αλλά και την ειρήνη στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και την ΕΕ
Σε ανακοίνωσή του ενόψει της επίσκεψης Πομπέο, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:
«Η επίσκεψη του υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Πομπέο, στην Ελλάδα έχει δύο βασικούς στόχους: Πρώτον, να επισπεύσει τις επικίνδυνες διευθετήσεις στην Ανατ. Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή, με αποκλειστικό κριτήριο τα ΝΑΤΟικά συμφέροντα και τη συνοχή στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, μέρος των οποίων είναι και η συνεκμετάλλευση ανάμεσα στις αστικές τάξεις Ελλάδας - Τουρκίας, με βαριές συνέπειες για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Δεύτερον, να προωθήσει τα γεωπολιτικά - οικονομικά και στρατιωτικά - συμφέροντα των ΗΠΑ, που ανοίγουν το δρόμο μόνο για όξυνση των ανταγωνισμών και των νέων πολεμικών συγκρούσεων.
Από αυτή την άποψη, μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτή η επίσκεψη συμπίπτει με την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών Ελλάδας - Τουρκίας.
Αυτές οι επαφές, που πραγματοποιούνται υπό την υψηλή εποπτεία των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και χαιρετίστηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα, σε καμία περίπτωση δεν αντιστρέφουν τον επικίνδυνο χαρακτήρα των εξελίξεων στην Ανατ. Μεσόγειο και το Αιγαίο. Είναι πλήρως ενταγμένες στην επιδίωξη για ισχυροποίηση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και την απόσπαση της Τουρκίας από τη ρωσική επιρροή. Ως εκ τούτου εγκυμονούν νέους κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά και της Κύπρου, γι' αυτό και συνοδεύονται με δηλώσεις περί "αμφισβητούμενων υδάτων", που ρίχνουν νερό στο μύλο της τουρκικής επιθετικότητας.
Θα διαψευστούν για μία ακόμη φορά όσες πολιτικές δυνάμεις καλλιεργούν ψεύτικες προσδοκίες ενόψει της επίσκεψης Πομπέο στην Ελλάδα, όπως έχουν διαψευστεί μέχρι τώρα, με το παραμύθι ότι η περαιτέρω πρόσδεση της Ελλάδας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια θα θωράκιζε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Αλλωστε, όλο αυτό το διάστημα, μέσα στο οποίο κλιμακώνονται οι ανταγωνισμοί Ελλάδας - Τουρκίας, η χώρα μας έχει μετατραπεί σε μία απέραντη αμερικανοΝΑΤΟική βάση, ως αποτέλεσμα της στρατηγικής Συμφωνίας με τις ΗΠΑ, που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Την υλοποίηση αυτής της Συμφωνίας έρχεται να επιθεωρήσει ο Μ. Πομπέο μαζί με την προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων των ΗΠΑ (Ενεργειακά, Ναυπηγεία, νέες τεχνολογίες κ.λπ.), που καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.
Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δείξει καμιά εμπιστοσύνη στις επιλογές της κυβέρνησης, αλλά και των άλλων αστικών κομμάτων, που έχουν εναποθέσει την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά και την ειρήνη στην περιοχή, στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και την ΕΕ. Αντίθετα, χρειάζεται να εντείνει την πάλη του για την απεμπλοκή της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, που τροφοδοτούν τις επικίνδυνες εξελίξεις στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο».

Μάρτης 2021 ΚΚΕ: «Η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στο αεροπλανοφόρο Αϊζενχάουερ, που ελλιμενίζεται στο "Περλ Χάρμπορ" της Μεσογείου, στο οποίο έχει εξελιχθεί η Σούδα, αποτελεί ένα ακόμη "σύμβολο" της εμπλοκής της Ελλάδας στα βρώμικα και επικίνδυνα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Πραγματικός στόχος αυτής της εμπλοκής είναι η γεωστρατηγική αναβάθμιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης και όχι του ελληνικού λαού.

Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ και συνομιλία Μητσοτάκη - Μπάιντεν

ΚΚΕ: «Για μια ακόμη φορά, αποδείχτηκε ότι η ΕΕ καθορίζει τη στάση της στα παζάρια που εξελίσσονται με βάση τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και την προώθηση της στρατηγικής της σχέσης με την Τουρκία.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα. Καλλιέργησαν κι αυτή τη φορά ψεύτικες προσδοκίες για τον ρόλο της ΕΕ και υπερφίαλες εκτιμήσεις για τις “κυρώσεις”, οι οποίες ουσιαστικά έχουν μετατραπεί σε “μπαλάκι του πινγκ πονγκ” που μετατίθεται από τρίμηνο σε τρίμηνο.
Η εμπλοκή της Ελλάδας στα σχέδια της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ δεν αποτελεί “ασπίδα” για το λαό και τη χώρα, αλλά “πηγή” νέων μεγάλων κινδύνων. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τη συνομιλία του Έλληνα Πρωθυπουργού με τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι αμερικάνικες αναφορές για τον ρόλο της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο, στα Δυτικά Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα συνδέονται με την όξυνση των ανταγωνισμών των ΗΠΑ με τη Ρωσία και την Κίνα, αλλά και με την προετοιμασία της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, προς όφελος των αμερικάνικων και ευρωπαϊκών ενεργειακών ομίλων. Σηματοδοτούν την επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, με σήμα κατατεθέν αυτής της εμπλοκής τον αναβαθμισμένο ρόλο της βάσης της Σούδας».

Δείτε «Σφραγίδα» εμπλοκής, επώδυνων συμβιβασμών και θανάσιμων κινδύνων για το λαό

Ο λαός μας πρέπει να δυναμώσει τον αγώνα του για την απομάκρυνση των αμερικανικών βάσεων από την Ελλάδα, για την αποδέσμευση της χώρας μας από ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στο πλαίσιο της πάλης για ριζικές αλλαγές στην πολιτική εξουσία και στην οικονομία.

09 Μαΐου 2021

Η γιορτή της Μητέρας μας

Πάει ένας αιώνας που η συνείδηση της ανθρωπότητας «αφυπνίστηκε» και κάποια Κυριακή του Μάη καθιέρωσε την ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.
Ο θεσμός αυτός υιοθετήθηκε και από τη χώρα μας το 1928, με την πρωτοβουλία των γυναικείων οργανώσεων.
Σήμερα ανήκει σε μια από τις πλέον εμπορευματοποιημένες «ημέρες»...

ΜΑΝΑ ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ, η μορφή της μάνας στη λαογραφία: «Ωχ, μάνα μου!», επιφώνημα πόνου, έκπληξης, τρόμου. «Έχασε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα», σε στιγμές μεγάλης συμφοράς. «Λούζεις με, χτενίζεις με, ξέρω ποια 'ναι η μάνα μου». Η «μάνα του νερού», η πηγή του νερού. «Μάνα» λένε το πρωτότυπο κάθε αντιγράφου. «Το μάννα», κατά την Αγία Γραφή ήταν μια θαυμάσια τροφή που αντικατέστησε το ψωμί...

Οι επέτειοι καθιερώνονται –υποτίθεται για να θυμίζουν κάποια γεγονότα, που έγιναν σταθμοί στην ιστορία, ή για να τιμηθούν κάποιοι ήρωες.

Μέρα σημαδιακή 76 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, με την απόπειρα  να ξαναγραφεί (διαστρεβλωμένη) η ιστορία (βλ και διάσκεψη της ΕΕ «για το μέλλον της Ευρώπης»)  ο ηρωισμός του απελευθερωτή Κόκκινου στρατού πάει χέρι-χέρι με την Πελαγία Νίλοβνα τη ΜΑΝΑ του Μαξίμ Γκόρκι, που αμφισβητεί την κρατούσα τάξη και στρατεύεται στον αγώνα για τη μεγάλη επανάσταση στην πάλη του επαναστατικού προλεταριάτου για το σοσιαλισμό, κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος της εργατικής τάξης, και τη γέννηση του νέου ανθρώπου μέσα σε αυτόν τον αγώνα.

Η εγκλωβισμένη σε μια μαρτυρική οικογενειακή ζωή, έρμαιο της συστηματικής σωματικής και ψυχικής κακοποίησης, αποκομμένη από την κοινωνία –όπως χιλιάδες μανάδες σήμερα, με το θάνατο του άντρα της και την ωρίμανση του μονάκριβου γιού της, κοινωνικοποιείται και η πολιτική δράση του Παύλου και των συντρόφων του ενάντια στην αυταρχική κρατική εξουσία την συγκινεί, μέχρι που ο αγώνας τους γίνεται και δικός της: αναζητά την αλήθεια, στα μάτια των συναγωνιστών της είναι η δική τους μάνα, έτοιμη να θυσιαστεί για τον κοινό σκοπό. 

Η πολιτεία μας –όπως παντού το σημερινό αστικό κράτος, «τιμάει» κάθε χρόνο με ψεύτικα λόγια και κορώνες τις μανάδες, τσαλαπατώντας το δικαίωμα στη μητρότητα, κουτσουρεύοντας τα ανεπαρκή νομοθετικά μέτρα κλπ. διακηρύσσοντας ότι δίνει «ό,τι καλύτερο έχει στο παιδί για να κάνει η μάνα καθημερινή γιορτή, γιατί μάνα και παιδί είναι ένα» και μαζί τα ανούσια Google doodle

Χρειάστηκε, να μεστώσει η ψυχή μας από πλήθος πικρές εμπειρίες, για να εκτιμήσουμε σωστά τις σιωπηλές θυσίες της μάνας και μέσα απ' αυτές να προσεγγίσουμε το νόημα και την ουσία της πραγματικής αγάπης της.
Και με ώριμη πια κρίση να πούμε πως η μάνα, με τα μητρικά αισθήματά της, βρίσκεται πιο κοντά στα πανανθρώπινα ιδανικά.
Οι μάνες έχουν το φυσικό προνόμιο να γεννούν ανθρώπους και το ηθικό προνόμιο να πλάθουν ανθρώπους. Στην κοινωνία της εκμετάλλευσης, όμως –συχνά, αυτό που παίρνουν, δίνουν. Δυστυχία δέχονται, δυστυχία αντανακλούν, χωρίς να το θέλουν, επάνω στα παιδιά τους, γιατί από τα χέρια της βγαίνουν ευτυχισμένα παιδιά όταν και η ίδια, σαν άνθρωπος, είναι ευτυχισμένη.

Η ιστορία γνωστή ξεκίνησε το 1850, ως ημέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους –κυρίως στον πόλεμο, με επικεφαλής την Anna Jarvis.
«Mother’s day» και όχι «Mothers’ day», - και στα ελληνικά, είναι η «Γιορτή της Μητέρας»: κι έχει τη σημασία του ο ενικός, αφού όπως επέμενε και τόνιζε η Anna Jarvis: «Δεν ήταν μια γιορτή για όλες τις μανάδες. Ήταν για την καλύτερη μάνα που είχες την τιμή να γνωρίσεις στη ζωή σου, τη δική σου δηλαδή, είτε ως γιος είτε ως κόρη».

Κι αν σήμερα, η Γιορτή της Μητέρας έχει εμπορευματοποιηθεί, το ίδιο συνέβαινε και στα πρώτα χρόνια της καθιέρωσης της! Τα λουλούδια και τα γλυκά κυρίως, αλλά και ακριβά δώρα από τους πλούσιους, έδιναν κι έπαιρναν, με την Anna Jarvis να γίνεται έξαλλη, για τον εμπορικό χαρακτήρα, που πήρε η Ημέρα της και μάλιστα, μέχρι το τέλος της ζωής της στις αρχές του 1940, πάλεψε με όλες τις δυνάμεις της, για να αποτρέψει τον καταναλωτικό χαρακτήρα, που είχε πάρει η Ημέρα, αλλά φυσικά χωρίς επιτυχία.
Υπολογίζεται ότι θα ξοδευτούν σήμερα, περίπου 23.1 δις $!
Και ναι, είναι η τρίτη πιο καταναλωτική «Ημέρα», μετά τα Χριστούγεννα και τη Γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου!
Η Γιορτή της Μητέρας δεν γιορτάζεται παγκοσμίως, τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου. Την ημέρα αυτή τη γιορτάζουν 117 χώρες, ενώ 21 χώρες την γιορτάζουν στις 8 Μαρτίου, μαζί με την Ημέρα της Γυναίκας.


Tina Mondotti
Η αγάπη της μάνας, που αποτελεί και τον πρωταρχικό παράγοντα για την ομαλή, νοητική και ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού, για να είναι θετική και εποικοδομητική χρειάζεται ευνοϊκές υλικές και ηθικές συνθήκες. Και καταλήγει κανείς στη σκέψη πόσο απαράδεκτο είναι το φαινόμενο μέσα σε σύγχρονες «δημοκρατικές» κοινωνίες τα αιώνια θύματα να είναι: η μάνα, το παιδί, η γυναίκα.
Το ζήτημα της ουσιαστικής προστασίας της μητρότητας είναι μέσα στις κοινωνικές διεκδικήσεις των εργαζομένων και οι κυβερνώντες πολύ καλά γνωρίζουν ότι η υπογεννητικότητα στη χώρα μας έχει άμεση σχέση με τα οικονομικά προβλήματα που δημιουργεί η γέννηση ενός παιδιού, ιδιαίτερα για την εργαζόμενη μητέρα.
Οι αντιλήψεις, παράλληλα και οι απαιτήσεις από τη ζωή της σύγχρονης γυναίκας, άλλαξαν. Η μητρότητα είναι μια από τις πλευρές της προσωπικότητας της, αλλά όχι η μοναδική. Εξω από τη σύγχρονη πραγματικότητα είναι πια και οι αντιλήψεις εκείνες που εγκλωβίζανε σε παρωχημένες εποχές τη γυναικεία ύπαρξη και δραστηριότητα μόνο στο ρόλο της μητέρας, καταδικάζοντας τον «έσω» κόσμο της σε νάρκωση, μακριά από τη γιορτή της δημιουργίας και της κοινωνικής δράσης.

Η ΜΑΝΑ-ΑΝΘΡΩΠΟΣ δεν έχει στον τόπο μας απασχολήσει και τόσο, γιατί χρειάζεται μια άλλη ισοτιμία της γυναίκας μέσα στις ήδη «νομοθετημένες» πρόσφατα και παλιότερα «ισοτιμίες» της. Γενναία προστατευτικά μέτρα για τη μητρότητα, που θα βοηθήσουν να μπορεί να βιώνει με χαρά το προνόμιο να γεννά και να ανατρέφει έναν νέο άνθρωπο, το παιδί της, τη δουλειά, την κοινωνική παρουσία. Κι αυτά τα δικαιώματα η σύγχρονη εργαζόμενη Ελληνίδα της λαϊκής οικογένειας όχι μόνο δεν τα απεμπολεί, αλλά τα κατοχυρώνει αγωνιστικά.

Τα ΜΜΕ –παγκοσμίως, ήδη αναλίσκονται σε «λυρικές κορόνες" για τη μέρα αυτή και θα αποσιωπήσουν όχι μόνο τις αιτίες που γεννούν τα προβλήματα των μανάδων, αλλά και τα ίδια τα προβλήματα.

Όλα αυτά τη στιγμή που περικόπτονται οι κρατικές δαπάνες στους τομείς της υγείας, κοινωνικής πρόνοιας και παιδείας, προβάλλονται και εφαρμόζονται οι «ευέλικτες» μορφές εργασίας και η «επιχειρηματικότητα» σαν «λύση» για το συγκερασμό οικογένειας και εργασίας, που φορτώνουν με ενοχές τις γυναίκες για την υπογεννητικότητα και τις στρέφουν σε ρόλους μητέρας, νοικοκυράς, και εθελόντριας για την κοινωνική πολιτική, χωρίς κόστος για το κράτος, με πολιτική φυλετικής διάκρισης σε βάρος της
 

Κάποιες άγνωστες μητέρες

Η Ημέρα της Μητέρας περνάει στα αστικά ΜΜΕ & ΜΚΔ με την προσφορά λίγων λουλουδιών και πολλά γλυκανάλατα λογύδρια, χωρίς να μεταφράζεται από το κράτος σε πράξεις για τη στήριξη της μητρότητας - που χάνει μέρα με τη μέρα κι αυτά τα - ανεπαρκή - κοινωνικά κεκτημένα.

Ανατρέχοντας στο βιβλίο του δημοσιογράφου Δημήτρη Σέρβου «Το Παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια», που εκδόθηκε πριν 20 χρόνια από τη «Σύγχρονη Εποχή», φρίττει μπροστά σε όσα τράβηξαν οι χιλιάδες ανώνυμες μητέρες της προηγούμενης γενιάς: Μητέρες ηρωικές, που, όμως, δεν τιμήθηκαν ποτέ για όσα προσέφεραν στην πατρίδα, στην κοινωνία και στη νέα γενιά. Ποιοι, άραγε, αναλογίστηκαν τον πόνο όλων αυτών των μανάδων, τα ψυχικά και σωματικά μαρτύρια που είχαν υποστεί τις οδυνηρές μέρες και νύχτες των μεταπολεμικών χρόνων;

Αυτές τις σκέψεις κάναμε, διαβάζοντας συγκλονιστικές μαρτυρίες για τις μητέρες ή από μητέρες που για πρώτη φορά αποκαλύπτονται: Το βιβλίο, καρπός μακρόχρονης μελέτης, έρχεται να ρίξει φως στις σκοτεινές πλευρές της ιστορίας μας, που αλλοιώνουν οι παραχαράκτες της - όπως, άλλωστε, κάνουν συνήθως οι νικητές... Με γραπτές μαρτυρίες, ιστορικά και φωτογραφικά στοιχεία, αποκαλύπτεται το μεγάλο έγκλημα του παιδομαζώματος, που οργάνωσε η Φρειδερίκη με την ενεργό συμμετοχή Αμερικανών αξιωματούχων: Ήταν η αρπαγή χιλιάδων παιδιών μέσα από την αγκαλιά των μανάδων τους στα χωριά της Μακεδονίας, της Θράκης, της Ηπείρου, ο εγκλεισμός 55.000 αγοριών και κοριτσιών σε αναμορφωτήρια - φυλακές, η αγοραπωλησία και υιοθεσία βρεφών κυρίως στην Αμερική, ο βασανισμός ανηλίκων, η πλύση εγκεφάλου που τους έκαναν για να μισήσουν τους γονείς, ακόμα και τη μητέρα τους... Κι ακόμα, το δίλημμα που έθεταν στις αγωνίστριες να κάνουν δήλωση ή να χάσουν τα μωρά τους... Όλα αυτά τα αίσχη, όλη αυτή η οδύνη «σκεπάστηκαν» ή αλλοιώθηκαν από την ασύδοτη προπαγάνδα που ακολούθησε τον εμφύλιο πόλεμο που επέβαλαν στον τόπο μας...

«Ήταν τέτοια η "πλύση" στο κεφάλι των παιδιών για να καλλιεργηθεί το μίσος ενάντια και σ' αυτούς τους γονείς τους, γράφει ο ερευνητής, που ένα απ' αυτά στην παιδούπολη - αναμορφωτήριο της Λάρισας όπου το επισκέφθηκε η μάνα του, που μόλις είχε αποφυλακιστεί, φέρνοντάς του γλυκίσματα, εκείνο της είπε: "Μάνα, πόσους σκότωσες;". Γενίτσαρους θέλανε τα παιδιά να απαρνηθούν τους γονείς τους, που ήταν μαχητές του ΔΣΕ ή ακόμα ήταν απλά αριστεροί, προοδευτικοί άνθρωποι».

Πιο αποτελεσματική μέθοδος για να ξεχάσουν τα παιδιά τελείως τις ρίζες τους ήταν να υιοθετηθούν από ξένους. Πώς; «Πολλοί γονείς, γράφει ο Δημήτρης Σέρβος, ή παππούδες και γιαγιάδες - στη φύλαξη των οποίων ήταν τα παιδιά καταδιωκόμενων μαχητών του ΔΣΕ - που δεν είχαν τα μέσα να τα θρέψουν, αναγκάζονταν να τα βάζουν σε ορφανοτροφεία, με την πρόθεση να τα πάρουν πίσω μόλις μπορέσουν. Τα "ιδρύματα" αυτά, που βρίσκονταν κάτω απ' τον έλεγχο της Φρειδερίκης, όταν έφτασε η ώρα να επιστρέψουν τα παιδιά στους φυσικούς τους γονείς ή στους συγγενείς τους, παράδιναν πλαστά πιστοποιητικά δήθεν θανάτου των παιδιών τους, ενώ, αντίθετα, την οικογένεια που επιθυμούσε να υιοθετήσει την προμήθευαν με πλαστά πιστοποιητικά περί δήθεν θανάτου της μητέρας του παιδιού. Να σημειωθεί ότι ακόμη και σήμερα παραμένει άγνωστος ο αριθμός των παιδιών, που υιοθετήθηκαν παράνομα ή νόμιμα από οικογένειες του εξωτερικού». Ετσι, αποφεύχθηκε να γίνουν κι αυτά «μιάσματα», αφού δε γνώρισαν ποτέ την πραγματική μητέρα ή τον πατέρα τους...

Και τα παιδιά, που ήταν κάπως μεγαλύτερα και είχαν ήδη προσβληθεί από το «μικρόβιο»; Πολλά απ' αυτά δολοφονήθηκαν σε ομαδικές σφαγές μαζί με τις μητέρες τους, άλλα εκτελέστηκαν επίσημα (π.χ. στην Κέρκυρα), άλλα σύρθηκαν σε εξορίες και ακόμα μαρτύρησαν στη Μακρόνησο. Παιδιά αμούστακα από 13-17 χρόνων υπέστησαν τα πάνδεινα, όπως αποκαλύπτεται στο βιβλίο και όπως επιβεβαιώνει με την προσωπική του μαρτυρία ο Βασίλης Φυτσιλής σ' ένα άλλο βιβλίο: «Κουβεντιάζοντας με τον Γιάννη - το πικρό οδοιπορικό ενός μικρού αντάρτη».

Στο «ειδικό κέντρο ανηλίκων», τα έφεραν σε τέτοια κατάσταση, ώστε να κόβουν τις φλέβες τους, να καταπίνουν τις ουρές από κουτάλια, αναπτήρες, να παίρνουν δηλητήριο για να γλιτώσουν από τη φρικτή ζωή. Κάποια τρελάθηκαν... Αλίμονο σ' αυτά, αλλά και στις μητέρες τους. Τρισαλίμονο και στις εξόριστες αγωνίστριες στη Χίο, που τον Ιούλη του 1948 είδαν να τους αρπάζουν μέσα από τα χέρια 21 παιδιά. Τα έκλεισαν σε ορφανοτροφεία για να αποσπάσουν δηλώσεις από τις μητέρες τους. Όμως, οι γυναίκες έσφιξαν την καρδιά τους μπροστά στη συμφορά: Δεν υπέγραψε καμία! Πάλι από το στρατόπεδο της Χίου, το Μάρτη του 1949, άρπαξαν σαράντα παιδιά, τα μετέφεραν με αρματαγωγά και τα έκλεισαν στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης. Πολλά απ' αυτά χάθηκαν ή πουλήθηκαν... Κι όμως, αναρωτιόμαστε: Πόσες μητέρες σάπισαν στις φυλακές με τα παιδιά τους να μεγαλώνουν σε ξένα χέρια; Κάποιες δεν άντεξαν και έγιναν νευροπαθείς...

Τα νεαρά κορίτσια είχαν συχνά να αντιμετωπίσουν άλλο είδος βασανιστηρίων. Τις κακοποιούσαν, τις βίαζαν και μετά τις διοχέτευαν σε πορνεία της επαρχίας... Μερικές απ' αυτές ήταν μόλις πάνω από οκτώ χρόνων, όταν κακοποιήθηκαν...

Απανθρωπιά...

Σπαρακτικές οι μαρτυρίες του βιβλίου, που αναφέρονται στις μητέρες. Αυτές, λχ., που βάδιζαν μέρα - νύχτα με κίνδυνο της ζωής τους για να βρουν καταφύγιο έξω από τα σύνορα, να γλιτώσουν τα παιδιά τους από την πείνα και τους βομβαρδισμούς. Η Ευαγγελία Τόπα - Γουναροπούλου, δασκάλα, που πήρε μέρος σαν υπεύθυνη συνοδός σε αποστολή παιδιών, κατέγραψε το μαρτύριο των μανάδων, που, φορτωμένες τα μικρότερα παιδιά τους, παρακινούσαν όσα μπορούσαν να περπατήσουν να μη μένουν πίσω. Εξαντλητικές πορείες, δάκρυα, τρόμος... μέσα στο σκοτάδι, στις ερημιές. Για πρώτη φορά, δημοσιεύεται έγγραφη μαρτυρία μαχήτριας του ΔΣΕ, που περιέχεται στα αρχεία του Ιστορικού Τμήματος του ΚΚΕ με τίτλο «Ο Χρηστάκης απ' τον Πολύγυρο». Είναι οι περιπέτειες της Λουκίας Χλιάπα, συζύγου αντάρτη, με το μωρό της τεσσάρων μόνο μηνών, που γνώρισε δίπλα στη μάνα του κρατητήρια, χώρους μεταγωγών, θαλασσοπνίγματα, τρικυμίες, εξορία στην Ικαρία, τρομοκρατία. Τη μητέρα του την έβαλαν μαζί με άλλες γυναίκες και γέρους να μαζεύουν νάρκες σε επικίνδυνες περιοχές. Άρρωστη βαριά, δεν άφηναν να τη δει γιατρός, επειδή ο άντρας της ήταν στο βουνό. Για να την τρομοκρατήσουν, όπως και άλλες γυναίκες και να απαρνηθούν τους δικούς τους, τους έδειχναν κεφάλια σκοτωμένων παλικαριών και τις απειλούσαν ότι δε θα επιζήσουν... Το 1948, η μητέρα παίρνει την απόφαση να βγει στο βουνό μαζί με το μικρό...

...
Μάνα τριών αγοριών, η Σταματίνα Κοροβέση, από την Κοκκινιά, βλέπει να συλλαμβάνουν και τα τρία παιδιά της. Σε παράκλησή της να αφήσουν τουλάχιστον το ανήλικο (17χρονο), ώστε να μπορεί να τη συντηρήσει, τη χτυπάνε και τη βρίζουν: «Παλιόγρια! Αν μπορούσα να πάρω κι εσένα μέσα!».

Την Αθηνά Τσαντίκου την ξεγυμνώνον και τη βασανίζουν άγρια (έζησε μόνο μ' ένα γλουτό). Στο διπλανό κελί βασανίζουν το παιδί της. Η μάνα, γυμνή και κατακρεουργημένη, ακούει τα βογκητά του γιου της και του δίνει κουράγιο: «Μη παιδί μου. Μην πεις ψέματα και πάρεις άλλους στο λαιμό σου. Μη βγάλεις τσιμουδιά» ...

 

08 Μαΐου 2021

Όσες φορές ο λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες

Τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές ήρωες της Πρωτομαγιάς του 1944, αλλά και όλους τους νεκρούς της εργατικής τάξης, τίμησαν το απόγευμα του Σαββάτου η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και η ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ με την εκδήλωση που πραγματοποίησαν στον τόπο της θυσίας τους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Τιμή και δόξα στους 200 ήρωες κομμουνιστές !

Με αυτό το σύνθημα οι εκατοντάδες που συμμετείχαν έστειλαν μήνυμα συνέχισης του αγώνα «στα ματωμένα χνάρια» τους, για να νικήσει ο λαός, για τη νέα έφοδο στον ουρανό, για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.


Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε η Μαρία Αραχωβίτη, μέλος της ΤΕ Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ. «Τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας διδασκόμαστε εμπνεόμαστε συνεχίζοντας στα βήματα τους τον αγώνα σήμερα», σημείωσε. 

Στην εκδήλωση ομιλητής ήταν ο Νίκος Αμπατιέλος, γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, που μίλησε για το παράδειγμα των 200 κομμουνιστών, καθώς και για την Αντιφασιστική Νίκη των λαών και το τσάκισμα του φασισμού με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού, επισημαίνοντας ότι «όσες φορές ο λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες», ενώ μίλησε και για τα σύγχρονα παραδείγματα ηρωισμού, κόντρα στα κηρύγματα υποταγής ή δήθεν καλύτερης διαχείρισης της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. (Δείτε την ομιλία του στο κεντρικό βίντεο και διαβάστε την παρακάτω).



Μεταξύ άλλων το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε ο Γιώργος Κατημερτζής, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, που προηγουμένως είχε καταθέσει στεφάνι τιμώντας τους εκτελεσμένους και όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αντιφασιστικό αγώνα.
Παρούσα στην εκδήλωση ήταν πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ και τα μέλη του ΠΓ Λουίζα Ράζου, γραμματέας της ΚΟ Αττικής και ο Θοδωρής Χιώνης
Με την ολοκλήρωση της ομιλίας και της εκδήλωσης οι συμμετέχοντες τραγούδησαν όλοι μαζί το «επέσατε θύματα».

Η ομιλία του Νίκου Αμπατιέλου

Απευθυνόμενος στους νέους και τις νέες, τους συντρόφους και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ο Νίκος Αμπατιέλος τόνισε αναλυτικά στην  ομιλία του:

«"Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές"... Αυτά τα λόγια έγραψε κατά τη μεταφορά του εδώ, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ο Μήτσος Ρεμπούτσικας, όταν τον πήγαιναν για εκτέλεση, την Πρωτομαγιά του 1944...
Αυτά τα λόγια θα μας συντροφεύουν πάντα!
Αυτά τα λόγια είναι και θα είναι καρφί στο μάτι του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας... Θα "τρομοκρατούν" κάθε επίδοξο υπερασπιστή της βαρβαρότητας.
Αυτά τα λόγια αναδεικνύουν το μεγαλείο της θυσίας χιλιάδων αλύγιστων. Το μεγαλείο της κληρονομιάς ενός λαού που μεγαλούργησε όταν πίστεψε στη δύναμή του, όταν αποφάσισε να συγκρουστεί με τους δυνάστες του, όταν ανταποκρίθηκε στο ανατρεπτικό κάλεσμα του ΚΚΕ.

Η ιστορία των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών ξεκινάει, όπως και για χιλιάδες ακόμα αλύγιστους, από την περίοδο του Μεσοπολέμου, μια περίοδο που σφυρηλατήθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης, σε σκληρές διώξεις.
Στην πλειονότητά τους δοκιμασμένα στελέχη του εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ, που άντεξαν στα δύσκολα χρόνια, σε βασανιστήρια και κακουχίες από το αστικό κράτος. Ατσαλώθηκαν μπροστά στον εχθρό, έμαθαν να επιβιώνουν κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, χωρίς να κάνουν σπιθαμή πίσω από την ιδεολογία τους, από τα ιδανικά τους, από την πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης.
Το αιμάτινο ποτάμι, που έτρεξε εκείνη τη μέρα στους δρόμους της Καισαριανής, χάραξε ακόμα πιο βαθιά την κόκκινη διαχωριστική γραμμή, το όριο που ακόμα και σήμερα χωρίζει δύο κόσμους:

Από τη μια, τον κόσμο της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που γεννά τον πόλεμο, τον φασισμό, την προσφυγιά, τη φτώχεια, τον κόσμο που δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα.
Και από την άλλη, τον κόσμο που παλεύει για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, δίχως αδικία και εκμεταλλευτές, δίνοντας ό,τι καλύτερο έχει, ακόμα και τη ζωή του, για να υπερασπίσει τα δικαιώματα και τη λευτεριά του, για να νικήσει η ζωή...

Σ' αυτά εδώ τα χώματα, στον ιερό αυτόν χώρο, εδώ στην ανταρτομάνα Καισαριανή, γράφτηκε μία από τις χρυσές σελίδες της ιστορίας του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, την Πρωτομαγιά του 1944, τη μέρα - σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη.



Γιατί ο Μάης είναι ο μήνας της εργατικής τάξης

Των προλετάριων του Σικάγο του 1886 και των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης του '36, των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών της Καισαριανής...
Μάης είναι ο μήνας που ο Κόκκινος Στρατός, οι μαχητές του πρώτου εργατικού κράτους και μαζί τους οι λαοί όλου του κόσμου, κάρφωναν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του ναζιστικού θηρίου, του αποκρουστικού τέρατος των καπιταλιστών, αποδεικνύοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι κανείς αντίπαλος δεν είναι ανίκητος, άτρωτος από τη λαϊκή θέληση και δράση.
Κανείς δε θέλει ούτε να σκέφτεται τι θα γινόταν αν τότε επικρατούσε η λογική "οι ναζί είναι πανίσχυροι, δεν γίνεται να τα βάλεις μαζί τους", αυτή η θλιβερή λογική που και σήμερα έχουν για το καπιταλιστικό σύστημα οι απολογητές του συστήματος, όλων των αποχρώσεων.
Από αυτόν τον Μάη, τον κόκκινο, τον βαμμένο με το αίμα της εργατικής τάξης, παίρνουμε και σήμερα έμπνευση, διδάγματα και συμπεράσματα που γίνονται σχέδιο κι απόφαση για τη νέα "έφοδο στον ουρανό"...


Αυτός ο Μάης κι αυτή η απόφαση δεν σβήνουν...

Γιατί αυτό που δίνει δύναμη σ' έναν λαό να μεγαλουργήσει, αυτό που δίνει δύναμη σε όλους εμάς είναι η πάλη για να επικρατήσει το δίκιο!
Η προοπτική του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, η επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού λενινισμού είναι αυτά που οπλίζουν, θωρακίζουν και ατσαλώνουν τους κομμουνιστές να βρίσκονται ακατάπαυστα και ακούραστα μπροστά στους λαϊκούς αγώνες, να ανοίγουν το δρόμο ως πρωτοπορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Παρά τις δυσκολίες, τις διώξεις, τα εμπόδια που συνάντησε στην ιστορία του το Κόμμα μας απέδειξε ότι έχει ρίζες, ακατάλυτους δεσμούς με τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, τη νέα γενιά.

Όσες φορές ο λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες...

Κανένα άλλο κόμμα δεν διαπαιδαγώγησε και δεν ανέδειξε ήρωες και ηρωίδες, όπως οι 200 κομμουνιστές που τιμάμε σήμερα, χιλιάδες ανώνυμους και επώνυμους.
Έναν ηρωισμό που μόνο η πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης μπορεί να εμπνεύσει...
Μόνο το Κόμμα της, το ΚΚΕ, μπορεί να οργανώσει.
Τα σημερινά μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αντλούμε δύναμη, εμπνεόμαστε από το παράδειγμα αυτών των χιλιάδων ηρώων που ανέδειξε ο λαός μας.
Είμαστε πεισμένοι ότι η συνάντηση των επαναστατικών - ανατρεπτικών ιδεών του ΚΚΕ με τους "αφανείς ήρωες της εποχής μας", όπως χαρακτηρίστηκε η εργατική τάξη της χώρας μας μέσα στην περίοδο της πανδημίας, μπορεί να θεριέψει πάλι το λαϊκό κίνημα, να αναδείξει νέες στιγμές σύγχρονου ηρωισμού.

Και αναφερόμαστε ιδιαίτερα:

  • Στους "ήρωες" με τις μάσκες, τους υγειονομικούς, που σώζουν ζωές, παρά τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, τεχνικά και αναλώσιμα μέσα...
  • Σε όλους αυτούς που ο αγώνας επιβίωσής τους πραγματικά θέλει "άντερα", τους εργαζόμενους στα super market με τα τεράστια αποθέματα δύναμης, στις αποθήκες και τα logistics, που δουλεύουν με διαρκή κίνδυνο και μετράνε συναδέλφους νεκρούς, λόγω της έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, την εντατικοποίηση και τις απειλές της εργοδοσίας...
  • Τους εργαζόμενους με τα μηχανάκια, που δουλεύουν με ήλιο και βροχή, τις περισσότερες φορές ανασφάλιστοι!
  • Τους εργαζόμενους με τις ποδιές, που δουλεύουν σε επισιτιστικά ή "take away", τις περισσότερες φορές με μισή ασφάλιση και μισθούς πείνας...
  • Τους εργαζόμενους με τους υπολογιστές, που αναγκάστηκαν να βάλουν τα αφεντικά μέσα στο σπίτι τους!
  • Όλους όσοι είναι σε αναστολή, "στο περίμενε", που ζουν μέσα στην αγωνία και την ανασφάλεια...
  • Όλους αυτούς που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απ' τη μία χαρακτήρισε "ήρωες" και προετοιμάζει από την άλλη να "τινάξει" τις ζωές τους στον αέρα, εκτινάσσοντας τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων...

Αυτοί οι "ήρωες", όμως, προχθές έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα. Βροντοφώναξαν: Σκλάβοι στον 21ο αιώνα δε θα γίνουμε!

Η πρώτη μαζική απεργιακή απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν κυβέρνηση και εργοδοσία στα εργασιακά δικαιώματα δόθηκε! Και θα έχει και συνέχεια...

Απέναντι στο νομοσχέδιο-έκτρωμα της κυβέρνησης, που επιβάλλει τη 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, 135 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση στο Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την κατάκτησή του για τη χώρα μας, εκατοντάδες σωματεία, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι που βρέθηκαν στους δρόμους όλης της χώρας ξεκαθάρισαν πως οι αντεργατικές ανατροπές του αιώνα αποτελούν αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά! Και σ' αυτήν τη μάχη δεν πρέπει να λείψει κανείς!

Ποιο είναι το "νέο μοντέλο" εργαζομένου που προετοιμάζουν;
Το περιγράφει πολύ εύστοχα το σύνθημα των σωματείων:
Απλήρωτες υπερωρίες - 10ωρη δουλειά, η "σύγχρονη" δουλειά μοιάζει με σκλαβιά!

Είναι ο εργαζόμενος που θα αμείβεται με 200 και 300 ευρώ, δεν θα προστατεύεται από συλλογικές συμβάσεις, οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από "ατομική διαπραγμάτευση", θα δουλεύει 10ωρα και Κυριακές, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι συνδικαλισμένος, δεν θα είναι οργανωμένος αλλά μόνος, κυριολεκτικά απροστάτευτος στις εργοδοτικές επιδιώξεις.

Η κυβέρνηση φαίνεται πως ανακάλυψε τη χρονομηχανή! Αυξάνει τα ωράρια και μειώνει τη ζωή!

Αν η προηγούμενη κρίση έφτιαξε μια νέα γενιά εργαζομένων των 400 ευρώ και διαμόρφωσε την επικράτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τώρα το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί από τη νέα γενιά εργαζομένων να θυσιάσει το 8ωρο και ό,τι κατοχύρωνε ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, δηλαδή ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, κοινωνική δραστηριότητα.
Ένας από τους τρόπους που σκαρφίστηκαν, λοιπόν, οι καπιταλιστές για να κάνουν το 8ωρο "λάστιχο" είναι η λεγόμενη "διευθέτηση του χρόνου εργασίας", που είναι copy-pasteαπό αντίστοιχες αντεργατικές οδηγίες της ΕΕ. Έτσι οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν μέχρι και για 10 ώρες τη μέρα τους εργαζόμενους όταν υπάρχει περισσότερη δουλειά, χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή, εκτοξεύοντας τον βαθμό εκμετάλλευσης!
Φυσικά δεν πρόκειται για κάποια καινοτομία της τωρινής κυβέρνησης και του υπουργού Εργασίας, "σούπερμαν" των βιομηχάνων, Χατζηδάκη. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας νομοθετήθηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1990 από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο νόμος που ισχύει σήμερα ψηφίστηκε το 2011 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που επέτρεπε και τα 10ωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες, με μόνο αστερίσκο την ύπαρξη συλλογικής σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας - σωματείων, που έρχεται τώρα να καταργήσουν οι σημερινοί κυβερνώντες.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επέλεξε να τον εμπλουτίσει με νόμο, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς όπου καθιερώνεται "ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας"!
Για να μη θυμηθούμε τις συμβάσεις που επικύρωσε στον ΟΣΕ, που καθιέρωνε 9ημερο χωρίς ρεπό ή στους ξενοδοχοϋπαλλήλους, που είναι να σαν να διαβάζει κανείς αυτούσιο το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
Και επειδή ακούσαμε φοβερά πράγματα από στελέχη της ΝΔ ότι με την κατάργηση του 8ωρου οι εργαζόμενοι θα έχουν άπλετο χρόνο να... μαζεύουν τις ελιές τους και οι εργαζόμενοι φοιτητές να δίνουν μαθήματα στην εξεταστική, να ξεκαθαρίσουμε ότι:

Δεν μπορεί για κανέναν λόγο να είναι προς το συμφέρον του εργαζόμενου να δουλεύει 10 ώρες τη μέρα!
Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός φοιτητή να δουλεύει 10ωρο αντί να παρακολουθεί τα μαθήματά του.
Θα έπρεπε να μπορεί να σπουδάζει χωρίς να χρειάζεται να δουλέψει και σίγουρα θα έπρεπε να δικαιούται επαρκή άδεια με πλήρεις αποδοχές για να δώσει τα μαθήματά του, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση.
Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός εργαζόμενου να του "βγάζουν το λάδι" στη δουλειά, να μην έχει χρόνο για τίποτ' άλλο, να μην έχει κοινωνική ζωή, να μην μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του.
Όσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν τον εργασιακό μεσαίωνα που διαμορφώνουν ως "σύγχρονο" και συμβατό με τις τεχνολογικές εξελίξεις, σε αντίθεση με το δήθεν "απαρχαιωμένο 8ωρο", η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Αν το 8ωρο είναι απαρχαιωμένο, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ότι στον 21ο αιώνα, στην εποχή του 5G, των νέων τεχνολογικών εφαρμογών, ωριμάζει το αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου με ταυτόχρονη αύξηση μισθών, σταθερή δουλειά και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
Το σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα πάει μαζί με την επίθεση στο δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, στην απεργία.
Ακριβώς επειδή θέλουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν 10ωρα, Κυριακές, θα είναι όλη μέρα "on call", δεν θα γνωρίζουν τι σημαίνει συλλογική σύμβαση εργασίας, ξέρουν καλά ότι αυτά γίνονται πιο εύκολα όταν οι εργασιακοί χώροι είναι "νεκροταφεία", με απομονωμένους, αδύναμους εργαζόμενους.

Το νέο νομοσχέδιο κάνει υποχρεωτικό το να παρέχεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψήφου για να παρθεί απόφαση για απεργία, συνεχίζοντας το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που με διάταξη που είχε ψηφίσει χρειαζόταν η συμμετοχή άνω του 50% των μελών του σωματείου για να είναι έγκυρη η ψηφοφορία. Ήταν η περιβόητη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ που "ερχόταν και δεν κρατιόταν" να ψηφίσει ο Άδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή...

Με την εργοδοτική τρομοκρατία, τις πιέσεις και τις απειλές που επικρατούν στους χώρους δουλειάς επιδιώκουν να κάνουν τη λήψη απόφασης για απεργία σχεδόν αδύνατη!
Προδίδουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει και για αυτό συκοφαντούν τις αγωνιστικές διαδικασίες! Τους φοβίζουν οι εργαζόμενοι που ξέρουν τα δικαιώματά τους και κυρίως το δίκιο τους! Που δεν φοβούνται και δεν εκβιάζονται γιατί δεν είναι μόνοι, έχουν μαζί τους, στήριγμά τους, τους συναδέλφους τους.
Όπλο των εργαζομένων είναι και θα είναι τα συνδικάτα, τα σωματεία τους, η οργάνωση και η αλληλεγγύη, για να μη γίνουμε δούλοι τον 21ο αιώνα!

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το τελευταίο διάστημα ζούμε πραγματικά μια τραγελαφική κατάσταση. Ο γερασμένος πρόεδρος, της γερασμένης υπερδύναμης του γερασμένου και σάπιου συστήματος έχει μετατραπεί από όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας στο "ελιξίριο" του "ανθρώπινου και δίκαιου καπιταλισμού".
"Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου βρήκαν τον προστάτη τους στο πρόσωπο του Τζο Μπάιντεν, που θα κάνει τα πάντα για να αναπτυχθεί ο συνδικαλισμός, οι πλούσιοι θα πληρώσουν επιτέλους φόρους" και άλλα πολλά φαιδρά γράφονται καθημερινά.
Αφορμή για να φουντώσει πάλι προχτές αυτή η συζήτηση στάθηκε η πρόταση των ΗΠΑ και του Μπάιντεν για άρση της πατέντας των εμβολίων.
Οι συνθήκες της πανδημίας, με τις τρομακτικές συνέπειες στις ζωές και την υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο χάραξαν ανάγλυφα στην εποχή μας το σύνθημα "Ο καπιταλισμός είναι ο ιός", με τις πρόσφατες εικόνες από την Ινδία να ξεχειλίζουν τα συναισθήματα της οργής μας.
Τα εμβόλια και τα φάρμακα, που είναι επιτεύγματα της επιστήμης και της ανθρώπινης εργασίας, αντί να αποτελούν αυτονόητο δικαίωμα των λαών, μετατρέπονται σε χρυσοφόρα εμπορεύματα στα χέρια των μεγάλων εταιριών.

Γι' αυτό τον λόγο σήμερα απαιτείται η πλήρης κατάργηση της πατέντας που είναι μια ακόμη όψη του παρασιτισμού της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας!
Γι' αυτό τον λόγο απαιτείται κρατική κοινωνικοποιημένη βιομηχανία φαρμάκου, απαιτείται διεθνής συνεργασία για την προαγωγή της έρευνας και της παραγωγής εμβολίων και φαρμάκων.
Όλα τα άλλα αποτελούν προτάσεις πλήρως ενταγμένες στους εμπορικούς πολέμους κι ανταγωνισμούς για το μοίρασμα της αγοράς εμβολίων, που πληρώνουν ήδη πολύ ακριβά οι λαοί.

Πολύ περισσότερο όταν αυτές οι προτάσεις γίνονται από κυβερνήσεις, όπως των ΗΠΑ, με τα περισσότερα θύματα της πανδημίας εξαιτίας του πλήρους εμπορευματοποιημένου συστήματος υγείας, όπου το δικαίωμα σε δημόσια δωρεάν υγεία αποτελεί διαχρονικά άγνωστη λέξη, όπου απαγορεύεται να νοσηλευτείς δωρεάν!

Αν ο Τραμπ με διαβολικό τρόπο ενεργούσε για το καλό του κόσμου, σκεφτείτε τι -κατά τα αστικά κόμματα στη χώρα μας- κάνει ο Μπάιντεν...
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά των ΗΠΑ, με ικανότητα να φέρουν πυρηνικά όπλα, συνοδεύονται από ελληνικά μαχητικά πάνω από το Αιγαίο προς επίδειξη δύναμης στη Ρωσία. Στη Συρία πραγματοποιήθηκαν βομβαρδισμοί με τα αεροπλανοφόρα από τη Σούδα, αλλά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κουβέντα...
Το τείχος του Τραμπ που θα έπεφτε στο Μεξικό, παραμένει, ο Μπάιντεν απειλεί μετανάστες να μην πλησιάσουν στις ΗΠΑ, παιδιά κρατούνται σε άθλιους καταυλισμούς στο Τέξας, αλλά μάλλον αυτά γίνονται με πιο "ανθρωπιστικό" τρόπο, όπως στις Μόριες.

Φύσηξε ο αέρας της αλλαγής λοιπόν στις ΗΠΑ... Βέβαια, οι αφροαμερικάνοι συνεχίζουν αντί για "αλλαγή" να μετρούν σχεδόν καθημερινά θύματα από την ακραία ρατσιστική και φυλετική βία αστυνομικών δυνάμεων.

Το σίγουρο είναι πως όταν ακούμε για άνεμο αλλαγής ξέρουμε ότι πρέπει να φυλαγόμαστε.

Και επειδή πριν λίγες μέρες, μετά τον εκλογικό καταποντισμό του επικεφαλής των Podemos στην Μαδρίτη, άλλος ένας ευρωπαϊκός άνεμος αλλαγής όταν εμφανίστηκε, δήθεν αριστεράς, άνοιξε μια συζήτηση και στη χώρα μας, αξίζει να θυμίσουμε ότι ο Ιγκλέσιας των Podemos, αφού συμμάχησε με το ΠΑΣΟΚ της Ισπανίας στηρίζοντας την κυβέρνηση και βάζοντας πλάτη στην επικίνδυνη πολιτική που γέμισε φέρετρα όλη την Ισπανία, που στήριξε το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, που φυλάκισε μουσικούς επειδή είχαν στίχους κατά της μοναρχίας (!), που απαγόρευσε διαδηλώσεις για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, που απέλυσε υγειονομικούς κλπ., τώρα αποχωρεί από την πολιτική... Να τον χαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για την υπηρεσία του στον ισπανικό λαό!

Υπάρχει πείρα από το πού οδηγούν τα ψεύτικα δίπολα διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σε όλο τον κόσμο - και στη χώρα μας.

Ο λαός της Ισπανίας θα αποφασίσει εκείνος για την τύχη του. Αλίμονο όμως αν μπορεί να βαφτιστεί πρόοδος ή μικρότερο κακό το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισπανίας, επειδή η προηγούμενη κυβέρνηση Ραχόι ήταν μπλεγμένη σε σκάνδαλα. Το κόμμα του γγ του ΝΑΤΟ, Σολάνα, το κόμμα που στάθηκε στο πλευρό των ΗΠΑ στο πρώτο πόλεμο του κόλπου. Το κόμμα, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με τη σοσιαλδημοκρατία σε όλη την Ευρώπη, που εφάρμοσε αντιλαϊκά μέτρα, διέψευσε ελπίδες, οδήγησε κόσμο στην απογοήτευση και άνοιξε και αυτό με τη σειρά του "δρόμο" στην άνοδο ακροδεξιών δυνάμεων...
Αυτοί είναι οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ξαναλένε με θράσος ότι είναι οι μόνοι που δεν φοβούνται να λερώσουν τα χέρια για να υπάρχει έστω και μια μικρή κατάκτηση για τους εργαζόμενους, να είναι έστω και λίγο καλύτερα τα πράγματα απ' όταν κυβερνά η δεξιά.
Αλίμονο αν δώσουμε συγχωροχάρτι σε αυτούς που τα χέρια τους λερώθηκαν για να συνεργαστούν με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Αυτών που τα χέρια λερώθηκαν για να πουλήσουν όπλα στη Σαουδική Αραβία. Αυτών που τα χέρια λερώθηκαν τολμώντας να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην απεργία.
Αυτών που για το μόνο που δεν αξιοποίησαν τα χέρια τους ήταν για να καταργήσουν κάποιον νόμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να υπογράψουν τον 21ο αιώνα τον διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας.
Και παριστάνουν τους προοδευτικούς τρομάρα τους...

Το ΚΚΕ όταν λέει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν αλλιώς, ταυτόχρονα πρωτοστατεί με τις δυνάμεις του για να ανακαλούνται αποφάσεις για δουλειά όποτε γουστάρει ο εργοδότης και μονομερείς μειώσεις μισθών, όπως έγινε πρόσφατα στα Praktiker.
Λέμε αυτό που ζούμε δεν είναι μονόδρομος και από τις στοές των ορυχείων της Eldorado Gold μέχρι τα εργοστάσια των Οινοφύτων, οι κομμουνιστές μαζί με τους συναδέλφους τους διεκδικούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, παλεύουν για υπογραφή ΣΣΕ.
Όταν το ΚΚΕ λέει αν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του θα έρθουν τα πάνω-κάτω, βρίσκεται στις πύλες της ΛΑΡΚΟ, εκεί που για 1,5 χρόνο οι εργαζόμενοι παλεύουν για την επιβίωσή τους.
Εκεί που οι εργαζόμενοι είναι ήδη νικητές γιατί ο αγώνας τους έχει κρατήσει μέχρι τώρα το εργοστάσιο ανοιχτό. Γιατί τα παιδιά τους περπατούν περήφανα και φωνάζουν δίπλα τους "Η Λάρκο ανήκει στους εργάτες και όχι στα παράσιτα του κεφαλαιοκράτες"!
Όταν το ΚΚΕ λέει η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή, υπογράφονται επιχειρησιακές συμβάσεις σε μεγάλα εργοτάξια των κατασκευών, εργαζόμενοι καταφέρνουν να κερδίσουν έστω και ένα μισάωρο διάλειμμα για να φάνε και να ξαποστάσουν, μέσα στα γκέτο τις εργοδοσίας.
Όταν το ΚΚΕ λέει στο δρόμο θα κριθεί το δίκιο, το λέει από τις μπουκαπόρτες των βαποριών.
Όταν το ΚΚΕ λέει όσοι σπέρνουν ανέμους καταστολής θα θερίσουν θύελλες ανυποχώρητου αγώνα, σπάνε οι απαγορεύσεις στην πράξη, ψηλώνει το αγωνιστικό ανάστημα του λαού μας, 15χρονοι μαθητές τσακίζουν τους φασίστες στα σχολεία τους, στις γειτονιές απλώνεται δίχτυ αλληλεγγύης, τα Πανεπιστήμια γίνονται κυψέλες δημιουργίας και διεκδίκησης.
Αυτά δεν τα λέμε περιαυτολογώντας, δεν έχουμε κανενός είδους έπαρση. Ίσα-ίσα επισημαίνουμε ότι η απάντηση του εργατικού κινήματος είναι αναντίστοιχη της επίθεσης που δέχτηκε.

Και βρισκόμαστε στην πορεία προς το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνη και που το σύνθημά του "Δυνατό ΚΚΕ. Νους - Καρδιά - Οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό", αναδεικνύει αυτό ακριβώς: την ευθύνη του Κόμματός μας, ως πρωτοπορίας για την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για την εργατική εξουσία.
Και αυτοί οι υψηλοί στόχοι έχουν μεγάλες απαιτήσεις, χρειάζεται θαρρετά να ξεπεράσουμε και δικές μας αδυναμίες, αφού εκτιμάμε ότι περνάμε σε μία νέα, πιο δύσκολη φάση, με συνθήκες πιο περίπλοκες απ' ότι πριν, που γεννούν όμως και νέες δυνατότητες ώστε νέες εργατικές λαϊκές δυνάμεις να μπουν στη δράση, να επιδράσουν στις εξελίξεις, αξιοποιώντας την πολύτιμη πείρα από την παρέμβασή μας μέσα στην πανδημία.

Φίλες και φίλοι,

Πολλοί νέοι και νέες μπορεί να αναρωτιούνται "Πώς μπορεί να είσαι σήμερα επαναστάτης;", "Πώς μπορείς να παλεύεις για την επανάσταση, όταν αυτή δεν είναι στην ημερήσια διάταξη;".
Η επανάσταση δεν θα πέσει σαν ένα ώριμο φρούτο έλεγε ο επαναστάτης Τσε Γκεβάρα... Πρέπει να κουνήσουμε και εμείς το δέντρο για να πέσει...
Και αυτό κάνουμε τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάθε μέρα...
Παλεύουμε με τέτοια ένταση, πάθος, πείσμα και αντοχή, λες και η επανάσταση πρόκειται να ξεσπάσει την επόμενη μέρα!

Ταυτόχρονα έχουμε την υπομονή και την επιμονή, στηριγμένη στη βαθιά γνώση της κοινωνικής κίνησης και της κάθε φάσης της με τα χαρακτηριστικά της να διακρίνουμε τις δυνατότητες για να οξύνεται η ταξική πάλη, να οργανώνεται και να αντιστέκεται η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι, να δυναμώνει το στρατόπεδο των καταπιεσμένων αυτού του συστήματος, να ανοίγει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές.
Την πεποίθησή μας ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, και αυτό είναι ώριμο στην εποχή μας, τη βασίζουμε στην επιστημονική μαρξιστική μας θεωρία, στην επιστημονική ανάλυσή μας για τον κόσμο και την κοινωνία την οποία ζούμε!
Γιατί στην εποχή μας, εποχή μεγάλης ανάπτυξης της επιστήμης και της παραγωγής, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα μορφώνονται ολοκληρωμένα, ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα έχουν σταθερή δουλειά. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο αυτόν τον πλούτο που βγαίνει από τα χέρια και το μυαλό εκατομμυρίων εργαζομένων θα τον απολαμβάνουν μία χούφτα μέτοχοι.

Η αντίθεση σε αυτό είναι το μόνο σύγχρονο. Αυτό είναι το καινοτόμο. Κι αυτή είναι η καρδιά της πρότασης πάλης και εξουσίας του ΚΚΕ. Και επειδή παλεύουμε σήμερα με αυτήν την προοπτική, γι' αυτό το ΚΚΕ είναι σταθερός αντίπαλος του συστήματος

Και το ίδιο το σύστημα γνωρίζει ότι έχει πολλούς εχθρούς: όλους εκείνους που ασφυκτιούν στα στενά του όρια, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό...
Οι συχνές, βαθιές, συγχρονισμένες κρίσεις, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, το ξέσπασμα συχνών γενικευμένων και περιφερειακών πολέμων, αναδεικνύουν ότι το σύστημα αυτό, έχει αγιάτρευτες δυσκολίες, αντιθέσεις οι οποίες απορρέουν από την ίδια την φύση του, τον τρόπο λειτουργίας του με βάση το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών.
Οι καπιταλιστές "τρώγονται" στην κυριολεξία μεταξύ τους για το ποιος θα κερδίσει στην κούρσα του ανταγωνισμού. Μια φαγωμάρα η οποία μόνο προσωρινά διακόπτεται, όταν πρόκειται να συμφωνήσουν για το πώς περισσότερο και καλύτερα θα εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους, το λαό, τη νεολαία.
Αυτή η φαγωμάρα είναι που δεν τους καθιστά και άτρωτους και κάτω από την οργανωμένη, μαχητική έκφραση της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης του λαού και της νεολαίας, διαμορφώνονται εκείνες η στιγμές στην ιστορία που η εξουσία θα μπορεί να περάσει στα χέρια της εργατική τάξης.
Πρόκειται για ένα μονόπρακτο έργο; Η απάντηση είναι όχι!
Γιατί η καθημερινότητα που βιώνουμε δεν οδηγεί από μόνη της σε αγανάκτηση και οργή... πόσο μάλλον δεν οδηγεί από μόνη της σε αντίδραση και αμφισβήτηση της εξουσίας της αστικής τάξης!

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, λοιπόν, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χρειάζεται διαρκώς, καθημερινά να σπέρνουμε το ζιζάνιο της αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης. Χρειάζεται να καλλιεργούμε την ασυμβίβαστη στάση σε ολοένα και περισσότερους!

Ο σύγχρονος επαναστάτης λοιπόν, έχει ένα πολύ σύνθετο και σημαντικό καθήκον: να φουντώνει καθημερινά την φλόγα της επανάστασης! Να την κρατά αναμμένη ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές!

Γι' αυτό ο σύγχρονος επαναστάτης σήμερα είναι αυτός ο οποίος:

  • Δεν σκύβει το κεφάλι, δεν αρκείται με τα λίγα, αλλά οργανώνει την διεκδίκηση για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του μαζί με το συμμαθητή, τον συμφοιτητή, τον συνάδελφο.
  • Δεν δέχεται την αδικία, την εκμετάλλευση, τον φασισμό, τον ρατσισμό, όλων των ειδών τις διακρίσεις που υπάρχουν στην κοινωνία!
  • Αποκαλύπτει σε ολοένα και περισσότερους τον άδικο για τους πολλούς, ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας που ζούμε! Αναδεικνύει τον τεράστιο πλούτο που υπάρχει, τη δυνατότητα να ζήσουμε πολύ καλύτερα και τι μπαίνει εμπόδιο σε αυτό!

Σύγχρονος επαναστάτης είναι αυτός

(που)

  • Δεν συμβιβάζεται με την παραπληροφόρηση, την ημιμάθεια, τον αντικομμουνισμό! Δίνει την μάχη καθημερινά για την αποκάλυψη της αλήθειας!
  • Είναι ο μαθητής που τα βάζει με την παραχάραξη της ιστορίας μέσα στο μάθημα, ο φοιτητής που τα βάζει με τον ανορθολογισμό και τις αντιεπιστημονικές θεωρίες στο αμφιθέατρο,
  • ο εργαζόμενος που προσπαθεί να αποκαλύψει την εκμετάλλευση, τα βάζει με την λογική "εργαζόμενος και αφεντικό είμαστε ένα"!
  • Αναδεικνύει σε ακόμα περισσότερους νέους την πείρα από την προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα, την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κόντρα στην αστική προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει για τον καπιταλιστικό μονόδρομο!

Γιατί, τελικά, σήμερα μπορεί τα πάντα να μοιάζουν στατικά, αλλά δεν είναι...
Μπορεί το σύστημα να θέλει να πείσει το λαό ότι δεν βγαίνει τίποτα με τους αγώνες αλλά και αυτό είναι μία οφθαλμαπάτη...
Πολλά περισσότερα συμβαίνουν, πολλά περισσότερα κερδίζουμε, οι αγώνες μας έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο...


Όλες οι μεγάλες μάχες κρύβουν από πίσω τους εκατομμύρια μικρές ιστορίες ηρωισμού, αυταπάρνησης, θυσίας, σθένους και θάρρους.

Έτσι ξημερώνουν οι πιο όμορφες μέρες.

Μία τέτοια θα τιμήσουν οι λαοί όλου του κόσμου αύριο:
Είναι η Μέρα της Αντιφασισικής Νίκης των λαών, η μέρα της συντριβής του ναζιστικού τέρατος, που υπέγραφε αυτές τις μέρες του Μάη του 1945 συνθηκολόγηση άνευ όρων.

Ιστορική στιγμή που γράφτηκε με τις πράξεις κομμουνιστών, μαχητών αντιφασιστών, ανταρτών και απλών λαϊκών ανθρώπων, στη χώρα μας, την Ελλάδα, στη Σοβιετική Ένωση, στα Βαλκάνια, σε κάθε γωνιά του πλανήτη που μάτωσε από τον Β' Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο.

Ιστορία που την έγραψαν: Οι ήρωες του Κόκκινου Στρατού, του Στάλινγκραντ και της τελικής επιχείρησης στο Βερολίνο, οι παρτιζάνοι και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις χώρες της Ευρώπης που ψυχή τους ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, οι αντιφασίστες που δρούσαν μέσα στη ναζιστική Γερμανία, οι μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και η προσφορά του ΚΚΕ σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα εδώ στη χώρα μας. Ο λαός και η νεολαία που διάλεξαν τη μάχη ενάντια σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο.

Αυτούς θυμόμαστε σήμερα και τιμάμε! Αυτοί είναι που με τη δράση τους έκαναν πραγματικότητα το έπος της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Είναι αυτοί που δεν δείλιασαν μπροστά σε έναν ισχυρό αντίπαλο να σηκώσουν ανάστημα, να παλέψουν και τελικά να νικήσουν με καθοριστική τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία της ανθρωπότητας.


Όλοι εκείνοι που με τη θυσία τους όπως εδώ στην Καισαριανή, έβαλαν τη δική τους σφραγίδα και όπως λέει και ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος για τους 200:

Εμείς | μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνο θυμηθείτε το: αν η ελευθερία | δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, | εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα.
Αυτό το θυμόμαστε και θα το θυμόμαστε, κάθε μέρα και κάθε στιγμή, μέχρι να επικρατήσει το δίκιο, ο νέος κόσμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο κόσμος της πραγματικής ελευθερίας, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός!

Τιμή και δόξα στους 200 εκτελεσμένους ήρωες της Καισαριανής!
Ζήτω το ηρωικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
!