Οι 200 🎈 της Καισαριανής

Με βάση στοιχεία της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Έπεσαν για τη Ζωή _τόμος 4α, 2001) του Ριζοσπάστη και τουΓιάννη Κουβά (βιβλίο Σκοπευτήριο Καισαριανής, η ματωμένη καρδιά της Ελλάδας  _2003) _Η Μέλπω Αξιώτη, σ’ ένα μικρό βιβλιαράκι που εξέδωσε το 1945 με τίτλο Πρωτομαγιές, αναφέρει 122 ονόματα. Δεν μπόρεσε, γράφει, να βρει άλλα, γιατί οι Γερμανοί φεύγοντας έκαψαν τα αρχεία του στρατοπέδου. Τα έδωσε στη δημοσιότητα Μάη του 1964 η Πανελλήνια Ένωση Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής «Ο Φοίνιξ». Ο Αντ. Φλούντζης, γιατρός στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, συνέταξε έναν _διορθωμένο στο βιβλίο του Χαΐδάρι – κάστρο και βωμός της Εθνικής Αντίστασης (1986).

1) Αγραφιώτης Αγησίλαος του Κώστα.

2) Αϊβατζίδης Γεώργιος του Αλεξάνδρου. Μάγειρας. Από τα Σέρβια Κοζάνης. 

3) Αλατζάς Νικόλαος του Γεωργίου. Αγρότης. Γεννημένος το 1913. Από το Σουφλί. 

4) Αλεξανδράτος Ανδρέας

5) Αλεξόπουλος Δημήτρης Εργάτης. Από τη Λάρισα. Στέλεχος της ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ. Κουρέας στο στρατόπεδο. 

6) Αλεξόπουλος Ιωάννης Εργάτης. Από το Αγρίνιο (παρατσούκλι «Όρνιο»). 

7) Αλμπάνης Γεώργιος Αγρότης. Από την Ευκαρπία Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

8) Αμπελογιάννης Σπήλιος Από το Ανεμοχώρι Ηλείας. Εργάτης. 22 χρονών. Κάτοικος Κολωνού. Στέλεχος του ΚΚΕ. Πιάστηκε τον Νοέμβρη του 1943 απ’ τους Γερμανούς φορτωμένος παράνομο τύπο, φυλακίστηκε στου Χατζηκώστα και έπειτα στο Χαϊδάρι.

Πριν την εκτέλεση έγραψε πάνω σε ένα ρούχο του: «Έτσι πεθαίνουν οι άξιοι Έλληνες. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η λευτεριά. Διαβάτη Έλληνα το ρούχο τούτο να το πας στην παραπάνω διεύθυνση. Είναι η στερνή επιθυμία ενός ανθρώπου, που ξέρει να πεθαίνει για τη λευτεριά. Ζήτω ο ελληνικός λαός».

9) Αναστασιάδης Ελευθέριος Δικηγόρος. Από την Κρήτη. Κάτοικος Αθήνας. Ανάπηρος της Αλβανίας με ακρωτηριασμένα τα δύο πόδια του. Στέλεχος του ΚΚΕ.

Στο βιβλίο του ΚΚΕ αναφέρεται ότι στις 3-5-1944 εκτελέστηκε στην Καισαριανή η Ασπασία Ανυσίου επειδή έκρυβε στο σπίτι της τον Ελευθ. Αναστασιάδη. Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. Πριν τον εκτελέσουν έγραψε πάνω στο ξύλινο πόδι του: «Ειδοποιήστε τη χήρα μητέρα μου, Κατίνα Αναστασιάδου, οδός Λομβάρδου 2, Αθήναι, ότι πεθαίνω για την Ελλάδα μας».

10) Αναστασιάδης Παναγιώτης («Γάσπαρης»). Οικοδόμος. Πρόσφυγας, ποντιακής καταγωγής. Κάτοικος Καλλιθέας. Υποψήφιος βουλευτής Αττικής με το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών Αγροτών (ΕΜΕΑ) στις εκλογές του1935. 

11)Ανδρεάκης Γεώργιος

12) Ανδρεάκης Πέτρος

13) Ανδρώνης Πέτρος Τσαγκάρης. Από το Οίτυλο Μάνης. Κάτοικος Αθήνας. Αρχειομαρξιστής, αρχικά, συνδικαλιστής, υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές του 1933 στο Οίτυλο. Κατά τη δικτατορία του Μεταξά διέφυγε στο εξωτερικό. Στην Κατοχή επέστρεψε στην Ελλάδα και συνελήφθη στις 14-4-1944

14) Ανουσάς Ιωάννης Μαθητής της Σεβαστοπούλειου Σχολής. 17 χρόνων. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ.

15) Αντωνέλης Ιγνάτιος Ηλεκτρολόγος. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου το 1903. Στέλεχος του ΚΚΕ. Το 1936 εξορίζεται στην Ανάφη. 

16) Αντωνιάδης Αθανάσιος

17) Αποστολίδης Στάθης Από την Αθήνα. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

18) Αποστολίδης Τάσος Εργάτης. Από την Αθήνα. Στην Ανάφη εικονογραφούσε την εφημερίδα “Αντιφασίστας” που εξέδιδαν οι εξόριστοι. 

19) Βαγενάς Απόστολος του Γεωργίου Καπνεργάτης. Από τη Νιγρίτα Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής στο Σωματείο Καπνεργατών. Εξόριστος στην Ανάφη και αργότερα στην Ακροναυπλία. Κατά τη μεταφορά του στον τόπο εκτέλεσης άφησε το εξής σημείωμα: «Δεν σας ξέχασα ποτές. Για σας και τον Ελληνικό λαό έδωσα και τη ζωή μου. Σήμερα 1^η Μάη 1944. Σας φιλώ για τελευταία φορά. Α. Βαγενάς».

20) Βαλασόπουλος Βαλάσης ή Βλάσσης. Εμποροϋπάλληλος. Από τα Αρφαρά Καλαμάτας. Κάτοικος Αθήνας. Συνελήφθη το 1938 και μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

21) Βάλβης Σπύρος Στο ηρώο της Παλ. Πεντέλης μνημονεύεται ως "αγωνιστής από την Πεντέλη" Το ίδιο και ο επόμενος.

22) Βάλβης Χαράλαμπος

23) Βαλεντάκης Ιωάννης του Μανώλη. Από την Κρήτη. Ιδιωτικός υπάλληλος. 38 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ, της Εργατικής Βοήθειας Πειραιά και των Συνδικάτων (Εκτελωνιστών). 

24) Βαρθολομαίος Αντώνιος του Αλκιβιάδη. Εμποροϋπάλληλος. Από την Αθήνα. 44 χρόνων. Αθλητής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Εκτελούσε χρέη στρατοπεδάρχη στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

25) Βασάλος Τηλέμαχος Γεννήθηκε το 1915 στην Τένεδο. Κάτοικος Μυτιλήνης. Στέλεχος της ΟΚΝΕ Λέσβου και του ΚΚΕ. Επί Κονδύλη εξορίζεται στην Ανάφη. Επί Μεταξά συλλαμβάνεται και ξαναστέλνεται στην Ανάφη. 

26) Βεκίδης Ζαφείρης Τσαγκάρης. Από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Υποδηματεργατών, γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Θεσ/νικης. Εξόριστος στην Ανάφη το 1935, συμμετείχε στην απεργία πείνας των εξόριστων για να τους δοθεί αμνηστία. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης με το Παλλαϊκό Μέτωπο στις εκλογές του 1936. Είχε ενεργό ρόλο στα γεγονότα του Μάη ’36. Προϊστάμενος στα μαγειρεία στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

27) Βλαχάκης Χρήστος Εργάτης. Από την Ήπειρο. 

28) Βουδούρης Θέμος Τορναδόρος. Κάτοικος Αμφιάλης Πειραιά. 

29) Γαντές Μιχαήλ Ανθυπασπιστής.

30) Γάτσος Αθανάσιος

31) Γεωργακόπουλος Πλούταρχος Αυτοκινητιστής. Από την Αθήνα. 

32) Γεωργιάδης Περικλής Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1910 στη Σαμψούντα Μ. Ασίας. Κάτοικος Ποντολίβαδου Καβάλας. Συλλαμβάνεται το 1936 και εκτοπίζεται σε Ανάφη και Φολέγανδρο, και στη συνέχεια στην Ακροναυπλία.  

33) Γηγίνης Ευάγγελος _Από τη Νίκαια Πειραιά.

34) Γιαννακουρέας Δημήτριος Τσαγκάρης. Από την Αθήνα. Αρχειομαρξιστής στις αρχές της δεκαετίας του1930. Στη συνέχεια αναφέρεται ότι προσχώρησε στο τροτσκιστικό ρεύμα (αλλού στο ΚΚΕ)

35) Γιάνναρης Στέφανος ή Γιανναράκης. Μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.

36) Γιαννόπουλος Σπύρος Καπνεργάτης. Στέλεχος του Συνδικάτου Καπνεργατών Πειραιά. 

37) Γιόλκας Ευάγγελος ή Γιόλπας. Από τη Ραχούλα Καρδίτσας. Αναφέρεται Γούλκας Βαγγ., κρατούμενος στη Λάρισα στις αρχές του1943.

38) Γκάλκος Γεώργιος ή Γκάλγκος, που μάλλον είναι το σωστό. Με καταγωγή από τη Ζίτσα Γιαννίνων. Μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.

39) Γκινές Κώστας Σερβιτόρος. Από τη Δράμα (ή Καβάλα ή Ξάνθη). 

40) Γκότσης Γεώργιος Έφεδρος υπολοχαγός, τοπογράφος του Υπουργείου Γεωργίας. Από τους Αρμενιούς Μεσσηνίας. Στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. __Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. 

41) Γούτας Γεώργιος ή Γούσας. Νεολαίος .

42) Δαλδογιάννης Σταμάτιος _Γεννημένος το 1892 στη Θράκη, κάτοικος Δράμας (ή Θεσ/νίκης). Σερβιτόρος, ειδ. γραμματέας του σωματείου καφεζυθεστιατορίων. Εξόριστος στον Άϊ Στράτη το 1935. Στις 23-6-1936 συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη. 

43) Δανδινίδης Χριστόφορος Οικοδόμος – σοβατζής. Από την Πάτρα. 

44) Δασκαλόπουλος Γεώργιος («Σκάνδαλος»). Από τη Χώρα Μεσσηνίας. Επισιτιστής. Κάτοικος Αθήνας. 

45) Δημητριάδης Δημήτριος του Κώστα. Από την Πτολεμαΐδα. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

46) Δήμος Κώστας του Βασίλη. Εργάτης. Από τα Γιάννινα. 

47) Δούκας Σπυρίδων

48) Δροσόπουλος Θεόδωρος

49) Ελευθεριάδης Ηλίας _ 40 χρόνων. Τροχιοδρομικός. Κάτοικος Καλλιθέας. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

50) Ζάγκας Χρήστος (Τάκης). Κτηματίας. Από την Άρτα. 39 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. Ο μόνος από τους δραπέτες της 31-3-1944 από το Χαϊδάρι που πιάστηκε. Ήταν στο μπλοκ «15» (απομόνωση) του στρατοπέδου. 

51) Ζησιμάτος Παντελής τουΣπύρου. Πλασιέ. Από τα Κοντογουράτα Θηναίας Κεφαλονιάς. 32 χρόνων. Πιάστηκε στις 14-8-1936, τον εκτόπισαν στην Ανάφη και από εκεί στην Ακροναυπλία. 

52) Θεμελής ή Χατζηθεμελής Μιχαήλ τουΓιάννη. Από την Κάλυμνο. 41 χρόνων. Έμπορος. Μέλος του ΕΑΜ Πλάκας Αθήνας. Ελασίτης.

53) Θεολόγος Ιωάννης

54) Θεοφιλόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη. Λογιστής. Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1912. Κάτοικος Αθήνας. 

55) Καδίκας Ιωάννης του Θεοδώρου. Από την Πελοπόννησο. 

56) Κακαλιός Ηλίας _Γεννήθηκε το 1913 στην Αγιάσο Λέσβου. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ Λέσβου. Ράφτης, πρωτοστατεί στη συγκρότηση της Συνεργατικής Ραφτάδων Αγιάσου. Το 1935 εξορίστηκε στη Σίκινο, νέα σύλληψη και εκτόπιση τον Δεκέμβρη του1938 στη Σίφνο, και μετά στην Ανάφη 

57) Καλαϊτζίδης Νικόλαος ή Καλαϊτζής. ΤουΓιάννη. Ναυτεργάτης. Από τη Σάμο. 

58) Καλαφατάκης Θρασύβουλος του Γρηγόρη. Αγρότης. Γεννήθηκε το 1904 στον Πλατανιά Χανίων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Δυναμικός και πρωτοπόρος αγρότης, οργάνωσε πρώτος στο χωριό αγελαδοτροφείο. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα του Ιούλη του1938 στα Χανιά, αργότερα συνελήφθη, στάλθηκε στις φυλακές Χανίων και από εκεί στην Ακροναυπλία.

59) Καλόφας Απόστολος Από την Προσοτσάνη Δράμας. 26 χρόνων. Νεολαίος, στέλεχος ΟΚΝΕ και ΚΚΕ. 

60) Καμαρινός Παναγιώτης Ράφτης (ή ναυτεργάτης). Από τη Ρηχιά Λακωνίας. Κάτοικος Αθήνας. 40 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

61) Καμτσίκης Νικόλαος του Αναστασίου. Ιδιωτικός υπάλληλος. Από τη Θεσσαλονίκη. 

62) Καπέλας Στέφανος Τροχιοδρομικός. Κάτοικος Αγ. Αναργύρων Αττικής. Στέλεχος του ΚΚΕ.  

63) Καπλιτζόγλου Ευριπίδης Εργάτης. Από την Καβάλα. Νοσοκόμος στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

64) Καραβοκυρός Διαμαντής Γεννήθηκε το 1895 στους Σπαθαραίους Σάμου. Εργάτης γης. Στέλεχος του ΚΚΕ. Επανειλημμένα εκτοπίστηκε για την επαναστατική του δράση, το 1930 πιάστηκε και εκτοπίστηκε στην Τσαρίτσανη, όπου βρέθηκε επικεφαλής της καθόδου των αγροτών στην Ελασσόνα, που πέτυχαν να αποσπάσουν καλαμπόκι. Εκτελεστικός επίτροπος της πανεργατικής ένωσης “Πρόοδος”. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης και Κατερίνης με το ΕΜΕΑ στις εκλογές του1933. Το 1935 εξόριστος στον Άϊ Στράτη. 

65) Καράγιωργος Λάμπρος του Κωνσταντίνου. Από τα Θεοδώριανα Άρτας. Στέλεχος του ΚΚΕ.

66) Καραγιάννης Αυγέρης του Δημητρίου. Αγρότης. Από τη Σαλμώνη Ηλείας. Στέλεχος ΚΚΕ και ΕΑΜ. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

67) Καραθανάσης Ιωάννης τουΧριστόδουλου. Αγρότης. Από τον Παγώνδα Σάμου. Στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος ενός απ’ τους πρώτους πυρήνες του ΚΚΕ το 1928 στη Σάμο. Πήρε μέρος στο αγροτικό συλλαλητήριο στον Παγώνδα το 1933 και προφυλακίστηκε. Ακολούθησαν νέες διώξεις και εξορίες. 

68) Καρανικόλας Κώστας 

69) Καραντώνης Ζαφείριος του Ευθυμίου και της Ασπασίας. Οικοδόμος. Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1906 στη Ραιδεστό Ανατ. Θράκης. Κάτοικος Δραπετσώνας. Μέλος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. 

70) Καράσσο Μωυσής Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Έμπορος (ή υποδηματεργάτης). Στέλεχος του ΚΚΕ.

71) Καρατζάς Παύλος _από το Μαρμάρι Εύβοιας. Γιός πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, έζησε από μικρός την τσιφλικάδικη εκμετάλλευση, όταν ο πατέρας του δούλευε κολλήγος στο νησί Πεταλιοί, ιδιοκτησία τουμεγαλοεφοπλιστή Εμπειρίκου. Έφυγε από το νησί και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου δούλεψε ως εργάτης ξυλουργείου. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Ξύλου. Βρέθηκε ένα σημείωμά του μετά την εκτέλεση: «Παύλος Καρατζάς, εξόριστος από το 1936. Με πήραν για εκτέλεση 1 Μαΐου 1944».

72) Κάρλος Γεώργιος 

73) Κηπουρός Απόστολος του Πασχάλη. Αγρότης. Από το Σουφλί (ή τις Σέρρες). Στέλεχος του ΚΚΕ. 

74) Κλαπατσέας Κων/νος του Παναγιώτη. Φοιτητής Νομικής. Γεννήθηκε το 1916. Από τη Σαϊδόνα Μεσσηνίας. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. 

75) Κοβάνης Γεώργιος 

76) Κόκκινος Θεοφάνης Αγρότης. Από τη Θράκη. 

77) Κοντογιάννης Γεώργιος («Τσουράπας»). Από το Παλιόκαστρο Σάμου. Μέλος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Σάμου με το Π.Μ. το 1936. 

78) Κορνάρος ή Κορναράκης Παναγιώτης του Γιώργου. Γεννήθηκε στο Σφακοπηγάδι Κισσάμου Χανίων το 1908. Στέλεχος του ΚΚΕ. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συμμετείχε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις στα τέλη του1929, με αποτέλεσμα να αποβληθεί από όλα τα πανεπιστήμια. Αργότερα συντάκτης στον Ριζοσπάστη. Στον Ριζοσπάστη, την περίοδο 1932-1934, αναφέρονται πολλές διώξεις και φυλακίσεις του. Υποψήφιος βουλευτής Χανίων το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. 

79) Κοσμάς Δημήτριος του Γιώργου και της Πανάγιως. Δάσκαλος. Από το Μιχαλίτσι Γιαννίνων. 31 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

80) Κοσμερίδης Αθανάσιος Οδοντοτεχνίτης. Από την Καλλιθέα Αττικής. 38 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

81) Κοσμίδης Στράτος _Από την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης (ή το Κιλκίς). 

82) Κουβελιώτης Χρήστος του Γιώργου. Γεννήθηκε το 1903. Από τον Πήδασο Μεσσηνίας. Τελειόφοιτος της Ανωτ. Εμπορικής (ή του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής). Ως Πρόεδρος της Κοινότητας Πηδάσου προώθησε τη δημιουργία Συνδέσμων μεταξύ των Κοινοτήτων και τον θεσμό των κοινοτικών συνεδρίων. Το 1934 εκδίδει την εφημερίδα “Πήδασος”, η οποία όμως κλείνει βίαια και ο ίδιος διώκεται. Ηγετική μορφή στη μεγάλη σταφιδική εξέγερση της Μεσσηνίας τον Αύγουστο του 1935. Υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με το Π.Μ. το 1936. Συνελήφθη τον Ιούνη του 1936, λίγο πριν το σταφιδικό συνέδριο του Πύργου και εξορίστηκε στη Σίκινο. Αργότερα μεταφέρεται στην Ακροναυπλία  

83) Κουής Δημήτριος από τα Κρέσταινα Ηλείας. 

84) Κουργιώτης Δημήτριος του Βασίλη. Εργάτης. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στη Κίο της Μ. Ασίας το 1914. Κάτοικος Θεσσαλονίκης. Στέλεχος του ΚΚΕ. Επί δικτατορίας Μεταξά πέρασε στην παρανομία, τον Αύγουστο του1938 συνελήφθη και κλείστηκε στην Ακροναυπλία.  

85) Κουσέσης Γεώργιος ή Κουσέτης.

86) Κουσίσης Σταμάτης ή Σπύρος Γεννήθηκε το 1918 στην Κάρυστο, κάτοικος Μοσχάτου Αττικής. Καζαντζής, πρόεδρος του Σωματείου Λεβητοποιών Αθηνών. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Ακροναυπλία στις 14-8-1937. 

87) Κούτης Γεώργιος ή Κούσης. Κάτοικος Ν. Ιωνίας Αττικής. 

88) Κουτσοβός Ηλίας _Από την Πύλο. Στέλεχος του ΚΚΕ. Έλαβε μέρος στα «σταφιδικά» της Μεσσηνίας το 1935. 

89) Κρόκος Γεώργιος Δάσκαλος και μετά οικοδόμος. Από το Στελί Ικαρίας. 39 χρόνων. Αρχειομαρξιστής στο πρώτο του ξεκίνημα, αργότερα προσχώρησε στην τροτσκιστική ΕΟΚΔΕ και ΚΔΚΕ. Μεταφερόμενος στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, κατάφερε να στείλει έναν τελευταίο χαιρετισμό στην οικογένειά του: «Να σταλή Άνναν Κ. Πλακίδη, Κάμπος Ικαρίας. Σας φιλώ όλους απ’ τον τόπο της εκτέλεσης 1-5-πρωί».

90) Κυρανούδης Αθανάσιος Αγρότης. Από το Σουφλί. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

91) Κυριακούδης Δημήτριος Αγρότης. Από το Σιτοχώρι Σερρών. 35 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ. Συνελήφθη το 1937, μεταφέρθηκε στη Φολέγανδρο, Ακροναυπλία και Πύλο. 

92) Κυριαζής Εμμανουήλ Τσαγκάρης. Από τη Δράμα. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

93) Κωνσταντινίδης Αλέκος Υδραυλικός. Πρόσφυγας, γεννημένος στο Βατούμ της Ρωσίας το 1900. Κάτοικος Αργυρούπολης Αττικής. 

94) Κωνσταντινίδης Δημήτριος Τροχιοδρομικός. Από τη Θεσσαλονίκη. Επικεφαλής του συνεργείου μηχανουργών στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

95) Κωνσταντινίδης Κώστας

96) Λαζαρίδης Ανέστης Γεννήθηκε στην Καισάρεια της Μ. Ασίας το 1912. Το 1924 ήλθε πρόσφυγας στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Ελευσίνα. Αχθοφόρος. Στέλεχος του ΚΚΕ. Τον Σεπτέμβριο του 1938 πιάστηκε και εξορίστηκε στην Ανάφη και μετά στην Ακροναυπλία. Το 1942 μεταφέρθηκε άρρωστος σαν όμηρος στο Τζάνειο. Στο στρατόπεδο της Λάρισας το 1943. 

97) Λαμπρινίδης Εμμανουήλ του Ευτύχιου. Υπάλληλος της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Από την Αθήνα. 33 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Σε σημείωμά του που έριξε από το καμιόνι που μεταφερόταν στον τόπο της εκτέλεσης έγραφε: «Αφήνω γεια σε όλους … Ζήτω το ΕΑΜ».

98) Λιακίδης Θεόφιλος Εργάτης. Από τη Δάφνη Καλαβρύτων. Κάτοικος Αργυρούπολης Αττικής. 

99) Λυμπερόπουλος Παύλος Εργάτης. Από τα Ταμπούρια Πειραιά. 

100) Μαγκάκης ή Μαγκανάς Κων/νος

101) Μακέδος ή Παρασκευάς Δημοσθένης  Καπνεργάτης. Από την Καβάλα. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής. Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας το 1934 επί δημαρχίας Παρτσαλίδη.  

102) Μακρής Κων/νος Λογιστής. Από το Λουτράκι Κορινθίας. 

103) Μάλλης Αχιλλέας

104) Μαλτέζος Γεώργιος

105) Μαμαλάκης Γεώργιος του Γιάννη. Βυρσοδεψεργάτης. Από τα Αγκουσελιανά Αγ. Βασιλείου Ρεθύμνου. Κάτοικος Κοκκινιάς Πειραιά. 43 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Υποψήφιος βουλευτής Πειραιά στις εκλογές του1935 με το ΕΜΕΑ. Στις 8-12-1932 καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση και ένα χρόνο εξορία για παράβαση του «ιδιώνυμου». Το 1935 εξόριστος στη Σίκινο και αργότερα στην Ακροναυπλία και την Πύλο. 

106) Μανέκας Νικόλαος του Κώστα. Γεννήθηκε το 1903 στο Ζαγόρι της Ηπείρου, απ’ όπου και έφυγε μικρός αναζητώντας καλύτερη τύχη και βρέθηκε στη Χωριστή Δράμας, όπου άρχισε να δουλεύει ως αυτοκινητιστής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ, γενικός γραμματέας του Σωματείου Αυτοκινητιστών Θεσσαλονίκης. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 1935 με το ΕΜΕΑ και 1936 με το Π.Μ. Πήρε μέρος στα γεγονότα του Μάη του1936. Λίγες μέρες αργότερα συνελήφθη και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη, αλλά δραπέτευσε ένα χρόνο περίπου αργότερα και πέρασε στην παρανομία. Το 1939 συνελήφθη ξανά και στάλθηκε αρχικά στις φυλακές της Αίγινας και αργότερα στην Ακροναυπλία 

107) Μανιατέας Θεόδωρος Τσαγκάρης. Από την Κόρινθο. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος δήμαρχος Κορίνθου το 1934, υποψήφιος βουλευτής Κορινθίας στις εκλογές του1935 με το ΕΜΕΑ και 1936 με το Π.Μ. Σημ.: Ο Γ. Κουβάς αναφέρει ότι ο αδελφός του ήταν υποψήφιος, στον Ριζοσπάστη της εποχής όμως βρίσκω ότι ήταν ο Θεόδωρος Μανιατέας. 

108) Μαριακάκης Νικόλαος του Μανώλη. Γεωπόνος. Γεννημένος το 1911 στα Χανιά. Το 1935 ήταν μέλος του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Αγροτικού Κόμματος στην Κρήτη. Μαζί με τον Βαγγέλη Κτιστάκη πάλεψαν κατά της Κονδυλικής «κοσμογονίας» και συνέχισε τον αγώνα του κατά της δικτατορίας Μεταξά, πρωτοστατώντας σε όλες τις αντιδικτατορικές διαδηλώσεις. Πιάστηκε τον Μάρτη του1937, την επόμενη του μνημόσυνου τουΕλ. Βενιζέλου, που έγινε στο Ακρωτήρι. Ο Γεν. Διοικητής Κρήτης του πρότεινε να αφεθεί ελεύθερος και να σταλεί με υποτροφία στο εξωτερικό, μια και είχε πρωτεύσει στον διαγωνισμό του Γεωργικού Επιμελητηρίου, υπό τον όρο να δηλώσει, έστω και προφορικά, ότι «εφεξής θα ασχολείται μόνον με την επιστήμην και την οικογένειάν του». Αρνήθηκε να το δεχθεί και εκτοπίστηκε στην Ανάφη, μετά στην Ακροναυπλία, και την Πύλο. Κατά τη μεταφορά του από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή για εκτέλεση, πέταξε ένα σημείωμα: «Καλύτερα να πεθαίνη κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζη σκλάβος. 1.5.44. Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος. Χανιά Κρήτης. Όποιος το βρη να μη το καταστρέψη».

109) Μαρκούσης Αθανάσιος Από τον Δάφνο Δωρίδας (ή το Λιδωρίκι). Γαλατάς. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

110) Μαυράκης Ιωάννης

111) Μαυροκεφαλίδης Ιωάννης ηλεκτρολόγος. Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1916 στην Οινόη Πόντου. Κάτοικος Θεσσαλονίκης. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

112) Μέκαλης Πάνος του Θωμά. Εργάτης. Από τα Γιάννινα. Μέλος του ΚΚΕ. Το 1933 φυλακίζεται στις φυλακές Ακραίου (Ηπείρου). Τον Ιούνιο του1936, όντας καταζητούμενος επειδή είχε καταδικαστεί από την Ασφάλεια σε 2 χρόνια εξορία, συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη και παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (Ριζ. 15-6-36). 

113) Μελισσαρόπουλος Ιωάννης του Ηλία _“βρέθηκε” μέσω αναζητήσεων του Ερυθρού Σταυρού.

114) Μερκούρης Δημήτριος

115) Μήτσης Ηρακλής του Παναγιώτη και της Ευανθίας. Αρτεργάτης – μπογιατζής. Από τα Κάτω Ραβένια Γιαννίνων. 30 χρόνων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ήταν διευθυντής της αρχειομαρξιστικής εφημερίδας “Πάλη των Τάξεων”. Αργότερα προσχώρησε στο τροτσκιστικό ρεύμα  

116) Μόσχος Μήτσος από το Αίγιο. 31 (ή 26) χρόνων. Ανάπηρος πολέμου. Στέλεχος του ΕΑΜ. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

117) Μπεραχιά Ανρί ή Περαχιά. Εργάτης. Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του αρχειομαρξιστικού ρεύματος κατά τον Μεσοπόλεμο, γραμματέας της ΚΟΜΛΕΑ στη Θεσσαλονίκη, υποψήφιος βουλευτής στις επαναληπτικές εκλογές Θεσσαλονίκης το 1933. Εξέδιδε την εφημερίδα “Προλετάριος” στα ελληνικά και στη λαντίνο, και είχε ιδρύσει το “Ακαδημαϊκό Βιβλιοπωλείο”. Στη συνέχεια, μέλος του ΚΑΚΕ. 

118) Νεγρεπόντης Νίκος του Ματθαίου. Καπνεργάτης. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στη Σμύρνη. Κάτοικος Καβάλας. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Καπνεργατών. Δημοτικός σύμβουλος Καβάλας το 1934. 

119) Νικολαΐδης Δημήτριος (Τάκης) του Παναγιώτη. Από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του ΚΚΕ. 31 χρόνων. Εξόριστος το 1935 στον Άϊ Στράτη, στο υπόμνημα των εξόριστων προς την κυβέρνηση για να τους δοθεί αμνηστία υπογράφει ως υποδηματοποιός (30-11-1935). 

120) Νικολόπουλος Ιωάννης του Αλεξάνδρου. Από την Κοκκινιά Πειραιά. Εξόριστος το 1935 στον Άϊ Στράτη, στο υπόμνημα των εξόριστων υπογράφει ως μηχανουργός. 

121) Ντάσιος ή Κατσαρός Σωτήριος Αγρότης. Από τον Τύρναβο Λάρισας. 

122) Ντορέας Γεώργιος

123) Οικονόμου Βασίλειος Τσαγκάρης. Από το Μεσοβούνι Ζαγορίου Ηπείρου. 

124) Ουραΐλογλου Βασίλειος Τσαγκάρης. Από τον Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ.

125) Ορφανός Ηλίας

126) Πανέτης Χρήστος _μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.

127) Πανταζής Δημήτριος _σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές (Κουβάς, Φλούντζης, ΚΚΕ) ήταν αρτεργάτης, στέλεχος του ΚΚΕ, κάτοικος Καισαριανής και Ακροναυπλιώτης.

128) Παπαβασιλείου Βασίλειος Ράφτης. Από το Βελβεντό Κοζάνης. 

129) Παπαγιάννης Ιωάννης ή Παπαϊωάννου. Εργάτης. Από την Ξάνθη _32 χρόνων (αλλού λανθασμένα αναφέρεται ως εκτελεσμένος στο Κούρνοβο). 

130) Παπαδήμας Βασίλειος του Νίκου. Γεννήθηκε στην Πύλο το 1909. Το 1938 πήρε πτυχίο πρακτικού μηχανικού. Εργαζόταν στο εργοστάσιο της Ανώνυμης Εταιρείας Οινοπνευματοποιίας (ΑΕΟΠ) στη Γιάλοβα Μεσσηνίας. Στις 6 Αυγούστου1941 συνελήφθη από Ιταλούς καραμπινιέρους και Έλληνες χωροφύλακες με βάση καταστάσεις ονομάτων που είχε παραδώσει η ελληνική κυβέρνηση στους κατακτητές. Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο του Ναυπλίου και στη συνέχεια της Λάρισας. Ήταν αδελφός τουεκδότη και αντιστασιακού Δημήτρη Παπαδήμα/

131) Παπαδημητρίου Δημήτριος του Ανδρέα. Υπάλληλος των ΣΠΑΠ. Από την Καλαμάτα. 44 χρόνων. Κάτοικος Κοκκινιάς Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ και των Συνδικάτων (αλλού λανθασμένα αναφέρεται ως εκτελεσμένος στο Κούρνοβο). 

132) Παπαδόπουλος Δημήτριος _Οικοδόμος, πρόσφυγας από τον Πόντο, κάτοικος Καλλιθέας, στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Οικοδόμων, υποψήφιος βουλευτής Αττικής στις εκλογές του1935 με το ΕΜΕΑ∙ το 1936, όντας γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Οικοδόμων, συλλαμβάνεται, στέλνεται εξορία και από εκεί στην Ακροναυπλία. Όντας πολύ κοινό όνομα κατά τον Φλούντζη, ο παραπάνω Δημ. Παπαδόπουλος («Πρόεδρος» ή «Βαν Μιν») εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στον Πειραιά στις 7-1-1943 μαζί με άλλους Ακροναυπλιώτες (το έχει το όνομα στον κατάλογο των 200, αλλά όχι ως Ακροναυπλιώτη). Στη Λάρισα αναφέρεται άλλος κρατούμενος Δημ. Παπαδόπουλος από τη Νίκαια.

133) Παπαδόπουλος Ευάγγελος 

134) Παπαδόπουλος Κων/νος του Ιωάννη. Από το Καστόρι Σπάρτης. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

135) Παπαδόπουλος Μαν. Μανούσος ή Μανασής. Κουρέας. Από την Καβάλα. 

136) Παπαδόπουλος Μύρων του Ευσταθίου. Πρόσφυγας, από την Αργυρούπολη Πόντου. Κάτοικος Μεσιανού Κιλκίς. Δάσκαλος, και, μετά τη συνταξιοδότησή του, αγρότης και συνεταιριστής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Κιλκίς με το Π.Μ. στις εκλογές του1936. Στην Ακροναυπλία δίδασκε στους κρατούμενους Μαθηματικά. 

137) Παπάζογλου Ευάγγελος

138) Παπαμιχάλης Γεώργιος Ναυτικός. Από τη Σαλαμίνα. 

139) Παπανδρέου Κώστας του Χρυσόστομου. Σερβιτόρος. Από τον Αμπελώνα (Καζακλάρ) Λάρισας. Μέλος του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Σερβιτόρων.

140) Παπανίκας Γεώργιος του Γιάννη.

141) Πασχαλίδης Θεμιστοκλής του Ιωάννη. Κάτοικος Καισαριανής.

142) Πατσανιάν Κεβόρκ _αλλού λανθασμένα Παρετσαριάν. Από το Δουργούτι Αθήνας. Χοροδιδάσκαλος. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

143) Πίττακας Γεώργιος _Γεννήθηκε το 1903 στο Φραντάτο Ικαρίας. Πήρε μέρος στο εργατικό κίνημα από το 1924. Ήταν τραμβαγιέρης, αλλά διώχθηκε και έγινε μπογιατζής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Το 1931 πήρε μέρος στην εξέγερση στον Κάμπο Ικαρίας, που κατέληξε στο διώξιμο της Αστυνομίας. Δικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση και εξορία. Δούλευε στην Εργατική Βοήθεια Αθήνας. Επί δικτατορίας Κονδύλη φυλακίστηκε στην Αίγινα. Στις 28-10-1940 βγήκε από την παρανομία και ζήτησε να σταλεί στο μέτωπο να πολεμήσει τον Ιταλό επιδρομέα. Αμέσως οι ντόπιοι φασίστες τον έκλεισαν φυλακή και τον έστειλαν στην Ακροναυπλία. 

144) Πίτσος Ιωάννης

145) Πιτσούλης Δημήτριος

146) Πλακοπίτης Νικόλαος του Γιάννη. Χτίστης. Γεννήθηκε το 1906 στην Κοζάνη. Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ το 1927 και στη συνέχεια αναδείχθηκε στέλεχος τουΚΚΕ. Μέλος του Εργατικού Κέντρου  και πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης. Εκδότης της εφημερίδας ‘Παλλαϊκό Μέτωπο’ και ταυτόχρονα ανταποκριτής του Ριζοσπάστη στην Κοζάνη. Υποψήφιος βουλευτής Κοζάνης στις εκλογές του1933 με το ΕΜΕΑ και του1936 με το Π.Μ. Εξορίστηκε σε Ανάφη και Άϊ Στράτη, και με τη δικτατορία του Μεταξά εξορίζεται πάλι, αρχικά στη Φολέγανδρο και τελικά στην Ακροναυπλία και στην Πύλο. 

147) Πλατανησιώτης Κώστας

148) Πόλκος Ευάγγελος Δάσκαλος. Από τη Ραχούλα Καρδίτσας. 35 Χρόνων. Πήρε το πτυχίο δασκάλου από το Διδασκαλείο Αλεξανδρούπολης το 1925. Κατατάχθηκε με εντολή του Κόμματος στη Χωροφυλακή και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Μέλος της ΕΕ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Στέλεχος του ΚΚΕ. Με τη δικτατορία του Μεταξά συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές Λάρισας, εκτοπίζεται στη Φολέγανδρο, και στη συνέχεια στην Ακροναυπλία, όπου δίδασκε τους κρατούμενους Φυσική. Πίσω από μια φωτογραφία της κόρης του, που βρέθηκε μετά την εκτέλεσή του στο σακάκι του είχε σημειώσει: «Κόρη μου, Καίτη Πόλκου, μένει Κλειούς 22 Θεσσαλονίκη. Να γίνει δασκάλα. Ο πατέρας της».

149) Πολύδωρος Δημήτριος ή Πολυδώρου. Γεννήθηκε το 1910 στο Ζιγοβίστι Γορτυνίας. Το 1928 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εργάστηκε ως σερβιτόρος. Στέλεχος του ΚΚΕ, γραμματέας της Ομοσπονδίας Σερβιτόρων. Συνελήφθη στις 4 Αυγούστου1936 και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη και μετά στην Ακροναυπλία. Προϊστάμενος μαγειρείων στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

150) Ποντίκης Κοσμάς του Στέλιου. Ναυτεργάτης. Από την Αλεξανδρούπολη. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστικό στέλεχος των ναυτεργατών Αλεξανδρούπολης. Το 1932 εκτοπίστηκε στη Σίκινο για ένα χρόνο και το 1935 φυλακίστηκε στις φυλακές Αίγινας. Υποψήφιος βουλευτής Έβρου το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. 

151) Πότης Αλέκος

152) Ρεμπούτσικας Δημήτριος Δικηγόρος. Γεννήθηκε το 1905. Από την Αχαγιά Αχαΐας. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ.  Το τελευταίο του σημείωμα: «Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δεν θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγετε. Σφίξετε τις καρδιές σας και βγήτε παλικάρια απ’ τη νέα αυτή δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή τουγια ανώτερα ιδανικά δεν πεθαίνει ποτέ. 1-5-44 Χαϊδάρι. Με πολλή αγάπη. Σας φιλώ, Μήτσος».

153) Ρίζος Ηλίας του Δημητρίου. Μακαρονοεργάτης. Από το Ροβολιάρι Φθιώτιδας. 41 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Συνδικαλιστής στη Λαμία. 

154) Ρογανάς Γεώργιος Αλλού Ροζάνης, που είναι το σωστό. Με καταγωγή από τη Ζίτσα Γιαννίνων. Μέλος τουΕΑΜ. Αγωνιστής από την Πεντέλη, όπως και ο επόμενος.

155) Ρογανάς Ιωάννης Ροζάνης, γιός του προηγούμενου. Επονίτης. Μαθητής (ή αρτεργάτης).

156) Ρουσσόπουλος Γεώργιος ή Κώστας Αρτεργάτης, γεννημένος στο Ροδολίβος Σερρών το 1901. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Σερρών στις εκλογές του1933 με το ΕΜΕΑ. Το 1934 αντιπρόεδρος της Κοινότητας Ροδολίβου. 

157) Σαββόπουλος Σάββας του Κώστα. Εργάτης μεταλλουργός. Πρόσφυγας, καταγόταν από την Καλλικράτεια Αν. Θράκης και γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1913. Από μαθητής του Γυμνασίου γίνεται μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας στη Βέροια. Στη γ’ τάξη τουΓυμνασίου Θεσσαλονίκης αποβάλλεται οριστικά για την κομμουνιστική του δράση. Από τότε δουλεύει ως εργάτης μεταλλουργός. Οργανώνει το συνδικάτο μεταλλουργών, στέλεχος της ΟΚΝΕ, του ΚΚΕ και του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Το 1935 εκτοπίζεται για ένα χρόνο στην Ανάφη. Τον Ιούλιο του1937, συλλαμβάνεται, βασανίζεται στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, και μεταφέρεται στην Ακροναυπλία. 

158) Σακκάς Κώστας του Χρήστου. Κουρέας. Από την Ήπειρο. Στέλεχος τουΚΚΕ. Το ’35 στον Άϊ Στράτη. 

159) Σαμόπουλος Γεώργιος ή Σταμόπουλος. Από τη Μυτιλήνη. 

160) Σαντομοίρης Φώτης Μουσικός, βολιστής. Από τις Σέρρες ή Δράμα. 

161) Σερδερίδης Κοσμάς Αγρότης. Γεννήθηκε το 1905 στην Αργυρούπολη Πόντου. Το 1918 ήλθε πρόσφυγας στο Γερακαριό Κιλκίς. Μέλος του ΚΚΕ. Από νέος πήρε μέρος στο αριστερό κίνημα και το 1930, με το «ιδιώνυμο», εξορίστηκε στη Σαντορίνη για δύο χρόνια. Τον Απρίλη του1937 πιάστηκε και εξορίστηκε στην Φολέγανδρο, και, αργότερα, μεταφέρεται στην Ακροναυπλία. 

162) Σκλάβαινας Στέλιος Από τη Σίφνο. Κάτοικος Ν. Κόσμου Αττικής. Τυπογράφος. Επιφανές στέλεχος του ΚΚΕ προπολεμικά, που αργότερα διαγράφηκε, βουλευτής, γνωστός από το σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα του1936. 

163) Σουκατζίδης Ναπολέων Γεννήθηκε στις 11-12-1909 στα Μουδανιά της Μ. Ασίας από γονείς δασκάλους. Η οικογένειά του βρέθηκε από την Προύσα στο Αρκαλοχώρι της Κρήτης το 1922. Φοίτησε στην Εμπορική Σχολή του Ηρακλείου και εργάστηκε ως λογιστής και αλληλογράφος στο εργοστάσιο της εταιρείας «Μίνως» στην Ιεράπετρα. Στέλεχος του ΚΚΕ, πρόεδρος των Εμποροϋπαλλήλων Ηρακλείου. Πιάστηκε στις 6-6-1936 και εξορίστηκε στον Άϊ Στράτη, και μετά ένα χρόνο στην Ακροναυπλία. Ηγετική μορφή των Ακροναυπλιωτών, εκτελούσε χρέη διερμηνέα στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ότι την ημέρα της εκτέλεσης ο διοικητής Φίσερ πρότεινε σ’ αυτόν και τον Αντ. Βαρθολομαίο να παραμείνουν στο στρατόπεδο, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Τα τρία σημειώματα που άφησε: Στον πατέρα του: «Πατερούλη. Πάω για εκτέλεση. Νάσαι περήφανος για τον μονάκριβο γιό σου. Ν’ αγαπάς, να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδελφούλα μου. Κ’ οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια. Γεια πατερούλη. Ναπολέων». Στην αρραβωνιαστικιά του: «Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θα ‘θελα να σε κάμω ευτυχισμένη. Ν’ αγαπάς πολύ το μπαμπά και την αδελφούλα μου. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό μου και άξιό σου. Γεια χαρά. 1-5-44. Ναπ. Σουκατζίδης. Υ.Γ. Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης». Στην αδελφή του: «Αδελφούλα. Πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ όπως λάτρευα και το γυναικούλι μου. Δεν μπόρεσα να σας κάμω ευτυχισμένους. Λίγη αγάπη στο μπαμπά όσο να ζη. Γεια σου. Γεια σου λατρευτή μου αδελφούλα».

164) Σόφης Δημήτριος Επονίτης. Από την Πεντέλη. Μαθητής. Αυτό το σημείωμα άφησε πριν την εκτέλεσή του: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα. Δημήτρης Σόφης».

165) Σόφης Χρήστος Επονίτης. Από την Πεντέλη. Πιθανόν αδελφός του προηγούμενου. Σε άλλες πηγές αναφέρεται και τρίτος με το ίδιο επώνυμο, Σόφης Ανδρέας. Ο Γ. Κουβάς γράφει ότι προσπάθησε να εξακριβώσει αν ο Ανδρέας Σόφης είναι πατέρας των δύο αδελφών, αλλά δεν βρήκε άκρη. Στο ηρώο της Παλ. Πεντέλης πάντως είναι γραμμένα τα ονόματα των Δημήτρη και Ανδρέα Σόφη. Η Ιωάννα Τσάτσου, γράφει στο βιβλίο της: «Μια μητέρα απ’ την Πεντέλη βρήκε το σακάκι τουγιού της. Το αγκάλιασε και το κρατούσε σφιχτά πνιγμένη με τα δάκρυά της. Έπειτα σαν μπόρεσε να κοιτάξει γύρω της, πήρε το μάτι της κάποιο ρούχο του πιο μικρού κρατούμενου παιδιού της. Την μεταφέρανε αναίσθητη».

166) Σούλας Χρήστος _ Γεννήθηκε το 1912 στην Τσερκοβίτσα της Β. Ηπείρου. Αρτεργάτης και ξυλουργός. Αρχειομαρξιστής, αργότερα μέλος των τροτσκιστικών ΟΚΔΕ και ΕΟΚΔΕ. Συνδικαλιστής, γραμματέας του Συνδικάτου Αρτεργατών Πειραιά. Υπεύθυνος έκδοσης της εφημερίδας της ΟΚΔΕ “Εργατική Πρωτοπορία”. Στα τέλη του1936 συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ανάφη και μετά στην Ακροναυπλία. 

167) Σπυρίδης Γεώργιος Σιδηροδρομικός. Στέλεχος τουΚΚΕ και του Συνδικάτου Σιδηροδρομικών. Κάτοικος Αθήνας. Το 1935 εξόριστος στην Ανάφη, μετά στην Ακροναυπλία. 

168) Στάθης Ιωάννης του Κώστα. Αγρότης (ή δάσκαλος). Από τα Σέρβια Κοζάνης. 32 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

169) Σταμούλης Βασίλειος του Αναστασίου. Γιός πολυμελούς οικογένειας, γεννήθηκε το 1911 στη Ζίτσα Γιαννίνων, όπου και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο και στο σχολαρχείο. Το 1928 πήγε στην Αθήνα και έμαθε την τέχνη του τυπογράφου, επάγγελμα το οποίο άσκησε αρχικά στα Γιάννινα, στην εφημερίδα “Ηπειρωτικός Αγών” και στη συνέχεια στην Αθήνα, στον Ριζοσπάστη, ενώ φαίνεται πως ασχολήθηκε παράλληλα και με τη δημοσιογραφία. Μέλος του ΚΚΕ  

170) Σταύρου Σπύρος      

171) Στρατής Αλμπέρτος _αλλού Εσδρατή Αλμπέρτος, που είναι το σωστό. Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Τσαγκάρης. 

172) Συνοδινός Απόστολος Ξυλουργός. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στην Πάνορμο της Μ. Ασίας το 1908. Κάτοικος Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ. Γραμματέας της Περιφερειακής Κομματικής Οργάνωσης Δράμας του Κόμματος. Το 1936 με το κίνημα της Δράμας δεν μπόρεσε να ξεφύγει, τον έπιασαν και τον έστειλαν στις φυλακές της Ακροναυπλίας. 

173) Ταλαίπωρος Ηλίας Αγρότης. Από τον Παγώνδα Σάμου.

174) Ταμπάνος Βασίλειος ή Ταμιζόνος ή Φίλιππος _του Θεοδόση. Ιδιωτικός υπάλληλος. Από τη Λευκάδα. 51 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Από πολύ νέος ασπάστηκε τις ιδέες του κομμουνισμού και ανέπτυξε δράση στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το 1932 εξορίστηκε στον Άϊ Στράτη. Όταν απολύθηκε, εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Το 1936 η δικτατορία του Μεταξά τον εξόρισε στην Ανάφη για ένα χρόνο. Μετά μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία και στην Πύλο. 

175) Τζανετής Χρήστος

 176) Τζίμος Ανδρέας

177) Τζοάνος Περικλής Τσαγκάρης. Από την Καβάλα. 

178) Τζωρτζάτος Κώστας Οικοδόμος ή ξυλουργός. Γεννήθηκε στη Σάμη Κεφαλονιάς το 1907. Κάτοικος Πάτρας. Υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας το 1935 με το ΕΜΕΑ. 

179) Τούμπας Θανάσης Σπουδαστής του Πολυτεχνείου. Στέλεχος της ΕΠΟΝ. Ανιψιός του ναυάρχου Τούμπα.

180) Τούρπας Παναγιώτης από το Σουφλί. Υπάλληλος τουΟΣΕ και μετά δάσκαλος. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Έβρου το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. Στις 20-8-1935 συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ανάφη. Αργότερα, έγκλειστος στην Ακροναυπλία. 

181) Τσαλίκης Τάσος Δάσκαλος. Γεννήθηκε το 1911 στην Αργαλαστή Μαγνησίας. Τις διδασκαλικές του σπουδές τις έκανε στο Διδασκαλείο Λαμίας που γράφτηκε το 1928. Συνελήφθη το 1937 και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη και μετά στην Ακροναυπλία, όπου δίδασκε στους κρατούμενους Ελληνικά Στέλεχος του ΚΚΕ. 

182) Τσερμέγκας Μιχάλης Εργάτης (ή αγρότης). Από το Μαυράτο Ικαρίας. 32 χρόνων. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και τουΚΚΕ. Εξόριστος από τον καθεστώς της 4^ης Αυγούστουστον Άϊ Στράτη, βρέθηκε φυλακισμένος στην Ακροναυπλία όταν άρχισε ο πόλεμος.  Νοσοκόμος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

183) Τσίκας Αλέξανδρος Γιός του δασκάλου – λόγιου Μάνθου Τσίκα, γεννήθηκε στο Γραμμένο Γιαννίνων το 1909. Αφού φοίτησε δύο χρόνια στο Γυμνάσιο στα Γιάννινα, διέκοψε τις σπουδές του κι έγινε τσαγκάρης. Αργότερα άνοιξε δικό τουκατάστημα στο χωριό και το 1935 στην Αθήνα. Στέλεχος του ΚΚΕ. Με την δικτατορία τουΜεταξά στάλθηκε εξόριστος στη Σίφνο, και αργότερα στην Ακροναυπλία. 

184) Τσίρκας Κώστας του Γιώργου. Δάσκαλος. Γεννήθηκε το 1906 στα Πράμαντα Γιαννίνων. Το 1926 τελείωσε το μονοτάξιο Γυμνάσιο Γιαννίνων και διορίστηκε δάσκαλος στο χωριό Ψέλτσκο (Κυψέλη) Καστοριάς. Το 1930 μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου παράλληλα με την εργασία τουγράφτηκε και στη Νομική Σχολή. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής, πρόεδρος τουΣυλλόγου των προοδευτικών δασκάλων «Αναγέννησις». Μετά την δικτατορία του Μεταξά τέθηκε σε διαθεσιμότητα, συμμετείχε στο «Αντιδικτατορικό Κίνημα Μακεδονίας» και ήταν συντάκτης της εφημερίδας «Αντιδικτατορικό Μέτωπο». Πιάστηκε με προδοσία στις 6-5-1938, μαζί με άλλους 75 υπαλλήλους και μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία.
Πριν εκτελεστεί άφησε τρία χαρτάκια. Ένα πέταξε δεμένο σε μαντίλι. Ένα βρέθηκε στο σακάκι του και ένα στην κουβέρτα του. Στο πρώτο που απευθύνεται στον λαό έγραφε: «Πρωτομαγιά. Γεια σας όλοι. Πάμε στη μάχη. Κώστας Τσίρκας. 1-5-44». Στο δεύτερο, για τους συγγενείς του, έγραφε: «Γεια και χαρά. Σας φιλώ όλους με πολλή αγάπη. Κώστας Τσίρκας. Μάρνη 52 Αθήνα».

Και στο τρίτο για τη γυναίκα του και τον γιό του: «Κατίνα, Γεωργούλη. Σας φιλώ με αγάπη. Κώστας Τσίρκας. Μάρνη 52».

185) Τσολιάκος Ιωάννης

186) Υψηλάντης Κώστας

187) Φάβας Κώστας Αγρότης. Υποψήφιος βουλευτής Ξάνθης στις εκλογές του1936 με το Π.Μ. 

188) Φερετόπουλος Νώντας ή Νικήτας. 

189) Φεφές Απόστολος _ Δικηγόρος. Από την Πάτρα. Πιάστηκε από τους Ιταλούς τον Ιούλη του1941 με βάση καταστάσεις ονομάτων που είχε παραδώσει η ελληνική κυβέρνηση στους κατακτητές και κλείστηκε στη φυλακή. Το 1943 κρατούμενος στη Λάρισα (προηγουμένως πιθανότατα στο Ναύπλιο). Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. 
190) Φιλόπουλος Ανέστης 

191) Φουντής Στέφανος του Νίκου. Μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου το 1908. Σπούδασε στη Γάνδη του Βελγίου με υποτροφία. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Το 1936 συλλαμβάνεται και στέλνεται στην Ανάφη, και από εκεί στην Ακροναυπλία 

192) Φωκάς Ιωακείμ 17 χρόνων, μαθητής.

193) Χάλαρης Γεώργιος Από το μπλοκ «15» του στρατόπεδου Χαϊδαρίου (απομόνωση). Γεννήθηκε το 1916 στην Αθήνα. Πιάστηκε στα τέλη του1942 σε μπλόκο από τους Γερμανούς στη συνοικία Αγ. Ιωάννη Ρέντη.

194) Χαρίτος Χρήστος Καπνεργάτης. Από τον Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

195) Χατζηχρίστος Χρήστος Τσαγκάρης. Αρχειομαρξιστής, συνδικαλιστής στο Συνδικάτο τσαγκάρηδων, μέλος του ΚΑΚΕ. Το 1937 συνελήφθη, στάλθηκε στη Γαύδο και μετά στην Ακροναυπλία.

196) Χατζόπουλος Φώτιος                                                              

197) Χατζόπουλος Νίκος

198) Χριστακόπουλος Δημήτριος (Διομήδης) του Διονυσίου. Από την Καλαμάτα. Συνδικαλιστής, γραμματέας του σωματείου της οινοπνευματοποιίας Ζαν Κερού στην Καλαμάτα. Εργοδηγός, βαρελάς. 

199) Χρυσάφης Νικόλαος Βυρσοδεψεργάτης. Από το Καρλόβασι Σάμου. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής, μέλος τουΣωματείου Βυρσοδεψών «Άγιος Παντελεήμων». Το 1932 φυλακίστηκε με τον «ιδιώνυμο» και το σωματείο διαλύθηκε. Μετά την αποφυλάκισή του πρωτοστάτησε στην ίδρυση νέου σωματείου με την επωνυμία «Αναγέννηση»’ 

200) Χυτήρης Κώστας του Σπύρου. Γεννήθηκε στο χωριό Κουραμάδες Κέρκυρας το 1906. Δάσκαλος στην Ξάνθη. Στέλεχος του ΚΚΕ. Μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ. Εργάστηκε στο «Διδασκαλικό Βήμα». 

__________

Ο κατάλογος του μνημείου έχει επτά διαφορές σε σχέση με αυτόν του Φλούντζη: Στο μνημείο δεν υπάρχουν οι Βόκολας ή Μπόκολας Κων/νος, Κάππος Σταύρος, Οικονομίδης Ορέστης, Πατέστος Αναστάσης, Νανέρης Παναγιώτης, Πανταζής Νικόλαος και Σόφης Ανδρέας∙ οι τέσσερις πρώτοι, γράφει ο Γ. Κουβάς, διαπιστώθηκε ότι εκτελέστηκαν στο Κούρνοβο. Αντ’ αυτών υπάρχουν οι Καράγιωργος Λάμπρος, Μελισσαρόπουλος Ιωάννης, Πασχαλίδης Θεμιστοκλής, οι οποίοι βρέθηκαν μέσω αναζητήσεων του Ε.Ε.Σ., καθώς και οι Καραγιάννης Αυγέρης, Κοβάνης Γεώργιος, Μαγκάκης ή Μαγκανάς Κων/νος και Χατζόπουλος Νίκος. Σε σχέση με άλλους, παλιότερους καταλόγους, οι διαφορές είναι πολύ περισσότερες.

 

Όσες φορές ο λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες

Τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές ήρωες της Πρωτομαγιάς του 1944, αλλά και όλους τους νεκρούς της εργατικής τάξης, τίμησαν το απόγευμα του Σαββάτου η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και η ΟΠ Αττικής της ΚΝΕ με την εκδήλωση που πραγματοποίησαν στον τόπο της θυσίας τους στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Τιμή και δόξα στους 200 ήρωες κομμουνιστές !

Με αυτό το σύνθημα οι εκατοντάδες που συμμετείχαν έστειλαν μήνυμα συνέχισης του αγώνα «στα ματωμένα χνάρια» τους, για να νικήσει ο λαός, για τη νέα έφοδο στον ουρανό, για τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό.

Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε η Μαρία Αραχωβίτη, μέλος της ΤΕ Ανατολικών Συνοικιών του ΚΚΕ. «Τιμάμε τους νεκρούς της τάξης μας διδασκόμαστε εμπνεόμαστε συνεχίζοντας στα βήματα τους τον αγώνα σήμερα», σημείωσε. 

Στην εκδήλωση ομιλητής ήταν ο Νίκος Αμπατιέλος, γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, που μίλησε για το παράδειγμα των 200 κομμουνιστών, καθώς και για την Αντιφασιστική Νίκη των λαών και το τσάκισμα του φασισμού με την καθοριστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού, επισημαίνοντας ότι «όσες φορές ο λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες», ενώ μίλησε και για τα σύγχρονα παραδείγματα ηρωισμού, κόντρα στα κηρύγματα υποταγής ή δήθεν καλύτερης διαχείρισης της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας. (Δείτε την ομιλία του στο κεντρικό βίντεο και διαβάστε την παρακάτω).

Μεταξύ άλλων το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε ο Γιώργος Κατημερτζής, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, που προηγουμένως είχε καταθέσει στεφάνι τιμώντας τους εκτελεσμένους και όλους όσους έδωσαν τη ζωή τους στον αντιφασιστικό αγώνα.
Παρούσα στην εκδήλωση ήταν πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ και τα μέλη του ΠΓ Λουίζα Ράζου, γραμματέας της ΚΟ Αττικής και ο Θοδωρής Χιώνης. 
Με την ολοκλήρωση της ομιλίας και της εκδήλωσης οι συμμετέχοντες τραγούδησαν όλοι μαζί το «επέσατε θύματα».

Η ομιλία του Νίκου Αμπατιέλου

Απευθυνόμενος στους νέους και τις νέες, τους συντρόφους και φίλους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ο Νίκος Αμπατιέλος τόνισε αναλυτικά στην  ομιλία του:

«"Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές"... Αυτά τα λόγια έγραψε κατά τη μεταφορά του εδώ, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, ο Μήτσος Ρεμπούτσικας, όταν τον πήγαιναν για εκτέλεση, την Πρωτομαγιά του 1944...
Αυτά τα λόγια θα μας συντροφεύουν πάντα!
Αυτά τα λόγια είναι και θα είναι καρφί στο μάτι του συστήματος της εκμετάλλευσης και της αδικίας... Θα "τρομοκρατούν" κάθε επίδοξο υπερασπιστή της βαρβαρότητας.
Αυτά τα λόγια αναδεικνύουν το μεγαλείο της θυσίας χιλιάδων αλύγιστων. Το μεγαλείο της κληρονομιάς ενός λαού που μεγαλούργησε όταν πίστεψε στη δύναμή του, όταν αποφάσισε να συγκρουστεί με τους δυνάστες του, όταν ανταποκρίθηκε στο ανατρεπτικό κάλεσμα του ΚΚΕ.

Η ιστορία των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών ξεκινάει, όπως και για χιλιάδες ακόμα αλύγιστους, από την περίοδο του Μεσοπολέμου, μια περίοδο που σφυρηλατήθηκαν στο καμίνι της ταξικής πάλης, σε σκληρές διώξεις.
Στην πλειονότητά τους δοκιμασμένα στελέχη του εργατικού κινήματος και του ΚΚΕ, που άντεξαν στα δύσκολα χρόνια, σε βασανιστήρια και κακουχίες από το αστικό κράτος. Ατσαλώθηκαν μπροστά στον εχθρό, έμαθαν να επιβιώνουν κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, χωρίς να κάνουν σπιθαμή πίσω από την ιδεολογία τους, από τα ιδανικά τους, από την πίστη στο δίκιο της εργατικής τάξης.
Το αιμάτινο ποτάμι, που έτρεξε εκείνη τη μέρα στους δρόμους της Καισαριανής, χάραξε ακόμα πιο βαθιά την κόκκινη διαχωριστική γραμμή, το όριο που ακόμα και σήμερα χωρίζει δύο κόσμους:

Από τη μια, τον κόσμο της εκμετάλλευσης και καταπίεσης που γεννά τον πόλεμο, τον φασισμό, την προσφυγιά, τη φτώχεια, τον κόσμο που δε διστάζει μπροστά σε κανένα έγκλημα.
Και από την άλλη, τον κόσμο που παλεύει για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, δίχως αδικία και εκμεταλλευτές, δίνοντας ό,τι καλύτερο έχει, ακόμα και τη ζωή του, για να υπερασπίσει τα δικαιώματα και τη λευτεριά του, για να νικήσει η ζωή...

Σ' αυτά εδώ τα χώματα, στον ιερό αυτόν χώρο, εδώ στην ανταρτομάνα Καισαριανή, γράφτηκε μία από τις χρυσές σελίδες της ιστορίας του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, την Πρωτομαγιά του 1944, τη μέρα - σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη.

Γιατί ο Μάης είναι ο μήνας της εργατικής τάξης

Των προλετάριων του Σικάγο του 1886 και των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης του '36, των 200 εκτελεσμένων κομμουνιστών της Καισαριανής...
Μάης είναι ο μήνας που ο Κόκκινος Στρατός, οι μαχητές του πρώτου εργατικού κράτους και μαζί τους οι λαοί όλου του κόσμου, κάρφωναν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στην καρδιά του ναζιστικού θηρίου, του αποκρουστικού τέρατος των καπιταλιστών, αποδεικνύοντας με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι κανείς αντίπαλος δεν είναι ανίκητος, άτρωτος από τη λαϊκή θέληση και δράση.
Κανείς δε θέλει ούτε να σκέφτεται τι θα γινόταν αν τότε επικρατούσε η λογική "οι ναζί είναι πανίσχυροι, δεν γίνεται να τα βάλεις μαζί τους", αυτή η θλιβερή λογική που και σήμερα έχουν για το καπιταλιστικό σύστημα οι απολογητές του συστήματος, όλων των αποχρώσεων.
Από αυτόν τον Μάη, τον κόκκινο, τον βαμμένο με το αίμα της εργατικής τάξης, παίρνουμε και σήμερα έμπνευση, διδάγματα και συμπεράσματα που γίνονται σχέδιο κι απόφαση για τη νέα "έφοδο στον ουρανό"...

Αυτός ο Μάης κι αυτή η απόφαση δεν σβήνουν...

Γιατί αυτό που δίνει δύναμη σ' έναν λαό να μεγαλουργήσει, αυτό που δίνει δύναμη σε όλους εμάς είναι η πάλη για να επικρατήσει το δίκιο!
Η προοπτική του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, η επαναστατική κοσμοθεωρία του μαρξισμού λενινισμού είναι αυτά που οπλίζουν, θωρακίζουν και ατσαλώνουν τους κομμουνιστές να βρίσκονται ακατάπαυστα και ακούραστα μπροστά στους λαϊκούς αγώνες, να ανοίγουν το δρόμο ως πρωτοπορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Παρά τις δυσκολίες, τις διώξεις, τα εμπόδια που συνάντησε στην ιστορία του το Κόμμα μας απέδειξε ότι έχει ρίζες, ακατάλυτους δεσμούς με τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, τη νέα γενιά.

Όσες φορές ο λαός έκανε δικά του τα συνθήματα του ΚΚΕ έγραψε λαμπρές σελίδες...

Κανένα άλλο κόμμα δεν διαπαιδαγώγησε και δεν ανέδειξε ήρωες και ηρωίδες, όπως οι 200 κομμουνιστές που τιμάμε σήμερα, χιλιάδες ανώνυμους και επώνυμους.
Έναν ηρωισμό που μόνο η πάλη για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης μπορεί να εμπνεύσει...
Μόνο το Κόμμα της, το ΚΚΕ, μπορεί να οργανώσει.
Τα σημερινά μέλη και στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ αντλούμε δύναμη, εμπνεόμαστε από το παράδειγμα αυτών των χιλιάδων ηρώων που ανέδειξε ο λαός μας.
Είμαστε πεισμένοι ότι η συνάντηση των επαναστατικών - ανατρεπτικών ιδεών του ΚΚΕ με τους "αφανείς ήρωες της εποχής μας", όπως χαρακτηρίστηκε η εργατική τάξη της χώρας μας μέσα στην περίοδο της πανδημίας, μπορεί να θεριέψει πάλι το λαϊκό κίνημα, να αναδείξει νέες στιγμές σύγχρονου ηρωισμού.

Και αναφερόμαστε ιδιαίτερα:

• Στους "ήρωες" με τις μάσκες, τους υγειονομικούς, που σώζουν ζωές, παρά τις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό, τεχνικά και αναλώσιμα μέσα...
• Σε όλους αυτούς που ο αγώνας επιβίωσής τους πραγματικά θέλει "άντερα", τους εργαζόμενους στα super market με τα τεράστια αποθέματα δύναμης, στις αποθήκες και τα logistics, που δουλεύουν με διαρκή κίνδυνο και μετράνε συναδέλφους νεκρούς, λόγω της έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας, την εντατικοποίηση και τις απειλές της εργοδοσίας...
• Τους εργαζόμενους με τα μηχανάκια, που δουλεύουν με ήλιο και βροχή, τις περισσότερες φορές ανασφάλιστοι!
• Τους εργαζόμενους με τις ποδιές, που δουλεύουν σε επισιτιστικά ή "take away", τις περισσότερες φορές με μισή ασφάλιση και μισθούς πείνας...
• Τους εργαζόμενους με τους υπολογιστές, που αναγκάστηκαν να βάλουν τα αφεντικά μέσα στο σπίτι τους!
• Όλους όσοι είναι σε αναστολή, "στο περίμενε", που ζουν μέσα στην αγωνία και την ανασφάλεια...
• Όλους αυτούς που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απ' τη μία χαρακτήρισε "ήρωες" και προετοιμάζει από την άλλη να "τινάξει" τις ζωές τους στον αέρα, εκτινάσσοντας τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων...

Αυτοί οι "ήρωες", όμως, προχθές έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα. Βροντοφώναξαν: Σκλάβοι στον 21ο αιώνα δε θα γίνουμε!

Η πρώτη μαζική απεργιακή απάντηση στην επίθεση που εξαπολύουν κυβέρνηση και εργοδοσία στα εργασιακά δικαιώματα δόθηκε! Και θα έχει και συνέχεια...

Απέναντι στο νομοσχέδιο-έκτρωμα της κυβέρνησης, που επιβάλλει τη 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, 135 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση στο Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την κατάκτησή του για τη χώρα μας, εκατοντάδες σωματεία, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι που βρέθηκαν στους δρόμους όλης της χώρας ξεκαθάρισαν πως οι αντεργατικές ανατροπές του αιώνα αποτελούν αιτία πολέμου για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά! Και σ' αυτήν τη μάχη δεν πρέπει να λείψει κανείς!

Ποιο είναι το "νέο μοντέλο" εργαζομένου που προετοιμάζουν;
Το περιγράφει πολύ εύστοχα το σύνθημα των σωματείων:
Απλήρωτες υπερωρίες - 10ωρη δουλειά, η "σύγχρονη" δουλειά μοιάζει με σκλαβιά!

Είναι ο εργαζόμενος που θα αμείβεται με 200 και 300 ευρώ, δεν θα προστατεύεται από συλλογικές συμβάσεις, οι όροι εργασίας του θα προκύπτουν από "ατομική διαπραγμάτευση", θα δουλεύει 10ωρα και Κυριακές, χωρίς πρόσθετη αμοιβή, θα μετατρέπει το σπίτι του σε εργασιακό χώρο και κυρίως δεν θα είναι συνδικαλισμένος, δεν θα είναι οργανωμένος αλλά μόνος, κυριολεκτικά απροστάτευτος στις εργοδοτικές επιδιώξεις.

Η κυβέρνηση φαίνεται πως ανακάλυψε τη χρονομηχανή! Αυξάνει τα ωράρια και μειώνει τη ζωή!

Αν η προηγούμενη κρίση έφτιαξε μια νέα γενιά εργαζομένων των 400 ευρώ και διαμόρφωσε την επικράτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, τώρα το μεγάλο κεφάλαιο απαιτεί από τη νέα γενιά εργαζομένων να θυσιάσει το 8ωρο και ό,τι κατοχύρωνε ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας, δηλαδή ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, κοινωνική δραστηριότητα.
Ένας από τους τρόπους που σκαρφίστηκαν, λοιπόν, οι καπιταλιστές για να κάνουν το 8ωρο "λάστιχο" είναι η λεγόμενη "διευθέτηση του χρόνου εργασίας", που είναι copy-pasteαπό αντίστοιχες αντεργατικές οδηγίες της ΕΕ. Έτσι οι εργοδότες έχουν τη δυνατότητα να απασχολούν μέχρι και για 10 ώρες τη μέρα τους εργαζόμενους όταν υπάρχει περισσότερη δουλειά, χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή, εκτοξεύοντας τον βαθμό εκμετάλλευσης!
Φυσικά δεν πρόκειται για κάποια καινοτομία της τωρινής κυβέρνησης και του υπουργού Εργασίας, "σούπερμαν" των βιομηχάνων, Χατζηδάκη. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας νομοθετήθηκε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1990 από την τότε κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ο νόμος που ισχύει σήμερα ψηφίστηκε το 2011 από την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που επέτρεπε και τα 10ωρα και τις απλήρωτες υπερωρίες, με μόνο αστερίσκο την ύπαρξη συλλογικής σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας - σωματείων, που έρχεται τώρα να καταργήσουν οι σημερινοί κυβερνώντες.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο διατήρησε τον νόμο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επέλεξε να τον εμπλουτίσει με νόμο, που αφορά τους νοσοκομειακούς γιατρούς όπου καθιερώνεται "ως βάση για την οργάνωση του χρόνου εργασίας μέχρι δώδεκα (12) ώρες συνεχής εργασία με παρουσία στον χώρο εργασίας"!
Για να μη θυμηθούμε τις συμβάσεις που επικύρωσε στον ΟΣΕ, που καθιέρωνε 9ημερο χωρίς ρεπό ή στους ξενοδοχοϋπαλλήλους, που είναι να σαν να διαβάζει κανείς αυτούσιο το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
Και επειδή ακούσαμε φοβερά πράγματα από στελέχη της ΝΔ ότι με την κατάργηση του 8ωρου οι εργαζόμενοι θα έχουν άπλετο χρόνο να... μαζεύουν τις ελιές τους και οι εργαζόμενοι φοιτητές να δίνουν μαθήματα στην εξεταστική, να ξεκαθαρίσουμε ότι:

Δεν μπορεί για κανέναν λόγο να είναι προς το συμφέρον του εργαζόμενου να δουλεύει 10 ώρες τη μέρα!
Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός φοιτητή να δουλεύει 10ωρο αντί να παρακολουθεί τα μαθήματά του.
Θα έπρεπε να μπορεί να σπουδάζει χωρίς να χρειάζεται να δουλέψει και σίγουρα θα έπρεπε να δικαιούται επαρκή άδεια με πλήρεις αποδοχές για να δώσει τα μαθήματά του, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση.
Δεν είναι προς το συμφέρον κανενός εργαζόμενου να του "βγάζουν το λάδι" στη δουλειά, να μην έχει χρόνο για τίποτ' άλλο, να μην έχει κοινωνική ζωή, να μην μπορεί να προγραμματίσει τη ζωή του.
Όσο κι αν προσπαθούν να παρουσιάσουν τον εργασιακό μεσαίωνα που διαμορφώνουν ως "σύγχρονο" και συμβατό με τις τεχνολογικές εξελίξεις, σε αντίθεση με το δήθεν "απαρχαιωμένο 8ωρο", η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Αν το 8ωρο είναι απαρχαιωμένο, αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ότι στον 21ο αιώνα, στην εποχή του 5G, των νέων τεχνολογικών εφαρμογών, ωριμάζει το αίτημα για μείωση του εργάσιμου χρόνου με ταυτόχρονη αύξηση μισθών, σταθερή δουλειά και πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα.
Το σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα πάει μαζί με την επίθεση στο δικαίωμα στη συνδικαλιστική δράση, στην απεργία.
Ακριβώς επειδή θέλουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν 10ωρα, Κυριακές, θα είναι όλη μέρα "on call", δεν θα γνωρίζουν τι σημαίνει συλλογική σύμβαση εργασίας, ξέρουν καλά ότι αυτά γίνονται πιο εύκολα όταν οι εργασιακοί χώροι είναι "νεκροταφεία", με απομονωμένους, αδύναμους εργαζόμενους.

Το νέο νομοσχέδιο κάνει υποχρεωτικό το να παρέχεται η δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψήφου για να παρθεί απόφαση για απεργία, συνεχίζοντας το έργο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που με διάταξη που είχε ψηφίσει χρειαζόταν η συμμετοχή άνω του 50% των μελών του σωματείου για να είναι έγκυρη η ψηφοφορία. Ήταν η περιβόητη διάταξη του ΣΥΡΙΖΑ που "ερχόταν και δεν κρατιόταν" να ψηφίσει ο Άδωνις Γεωργιάδης στη Βουλή...

Με την εργοδοτική τρομοκρατία, τις πιέσεις και τις απειλές που επικρατούν στους χώρους δουλειάς επιδιώκουν να κάνουν τη λήψη απόφασης για απεργία σχεδόν αδύνατη!
Προδίδουν τι είναι αυτό που τους φοβίζει και για αυτό συκοφαντούν τις αγωνιστικές διαδικασίες! Τους φοβίζουν οι εργαζόμενοι που ξέρουν τα δικαιώματά τους και κυρίως το δίκιο τους! Που δεν φοβούνται και δεν εκβιάζονται γιατί δεν είναι μόνοι, έχουν μαζί τους, στήριγμά τους, τους συναδέλφους τους.
Όπλο των εργαζομένων είναι και θα είναι τα συνδικάτα, τα σωματεία τους, η οργάνωση και η αλληλεγγύη, για να μη γίνουμε δούλοι τον 21ο αιώνα!

Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το τελευταίο διάστημα ζούμε πραγματικά μια τραγελαφική κατάσταση. Ο γερασμένος πρόεδρος, της γερασμένης υπερδύναμης του γερασμένου και σάπιου συστήματος έχει μετατραπεί από όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας στο "ελιξίριο" του "ανθρώπινου και δίκαιου καπιταλισμού".
"Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου βρήκαν τον προστάτη τους στο πρόσωπο του Τζο Μπάιντεν, που θα κάνει τα πάντα για να αναπτυχθεί ο συνδικαλισμός, οι πλούσιοι θα πληρώσουν επιτέλους φόρους" και άλλα πολλά φαιδρά γράφονται καθημερινά.
Αφορμή για να φουντώσει πάλι προχτές αυτή η συζήτηση στάθηκε η πρόταση των ΗΠΑ και του Μπάιντεν για άρση της πατέντας των εμβολίων.
Οι συνθήκες της πανδημίας, με τις τρομακτικές συνέπειες στις ζωές και την υγεία δισεκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο χάραξαν ανάγλυφα στην εποχή μας το σύνθημα "Ο καπιταλισμός είναι ο ιός", με τις πρόσφατες εικόνες από την Ινδία να ξεχειλίζουν τα συναισθήματα της οργής μας.
Τα εμβόλια και τα φάρμακα, που είναι επιτεύγματα της επιστήμης και της ανθρώπινης εργασίας, αντί να αποτελούν αυτονόητο δικαίωμα των λαών, μετατρέπονται σε χρυσοφόρα εμπορεύματα στα χέρια των μεγάλων εταιριών.

Γι' αυτό τον λόγο σήμερα απαιτείται η πλήρης κατάργηση της πατέντας που είναι μια ακόμη όψη του παρασιτισμού της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας!
Γι' αυτό τον λόγο απαιτείται κρατική κοινωνικοποιημένη βιομηχανία φαρμάκου, απαιτείται διεθνής συνεργασία για την προαγωγή της έρευνας και της παραγωγής εμβολίων και φαρμάκων.
Όλα τα άλλα αποτελούν προτάσεις πλήρως ενταγμένες στους εμπορικούς πολέμους κι ανταγωνισμούς για το μοίρασμα της αγοράς εμβολίων, που πληρώνουν ήδη πολύ ακριβά οι λαοί.

Πολύ περισσότερο όταν αυτές οι προτάσεις γίνονται από κυβερνήσεις, όπως των ΗΠΑ, με τα περισσότερα θύματα της πανδημίας εξαιτίας του πλήρους εμπορευματοποιημένου συστήματος υγείας, όπου το δικαίωμα σε δημόσια δωρεάν υγεία αποτελεί διαχρονικά άγνωστη λέξη, όπου απαγορεύεται να νοσηλευτείς δωρεάν!

Αν ο Τραμπ με διαβολικό τρόπο ενεργούσε για το καλό του κόσμου, σκεφτείτε τι -κατά τα αστικά κόμματα στη χώρα μας- κάνει ο Μπάιντεν...
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά των ΗΠΑ, με ικανότητα να φέρουν πυρηνικά όπλα, συνοδεύονται από ελληνικά μαχητικά πάνω από το Αιγαίο προς επίδειξη δύναμης στη Ρωσία. Στη Συρία πραγματοποιήθηκαν βομβαρδισμοί με τα αεροπλανοφόρα από τη Σούδα, αλλά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ κουβέντα...
Το τείχος του Τραμπ που θα έπεφτε στο Μεξικό, παραμένει, ο Μπάιντεν απειλεί μετανάστες να μην πλησιάσουν στις ΗΠΑ, παιδιά κρατούνται σε άθλιους καταυλισμούς στο Τέξας, αλλά μάλλον αυτά γίνονται με πιο "ανθρωπιστικό" τρόπο, όπως στις Μόριες.

Φύσηξε ο αέρας της αλλαγής λοιπόν στις ΗΠΑ... Βέβαια, οι αφροαμερικάνοι συνεχίζουν αντί για "αλλαγή" να μετρούν σχεδόν καθημερινά θύματα από την ακραία ρατσιστική και φυλετική βία αστυνομικών δυνάμεων.

Το σίγουρο είναι πως όταν ακούμε για άνεμο αλλαγής ξέρουμε ότι πρέπει να φυλαγόμαστε.

Και επειδή πριν λίγες μέρες, μετά τον εκλογικό καταποντισμό του επικεφαλής των Podemos στην Μαδρίτη, άλλος ένας ευρωπαϊκός άνεμος αλλαγής όταν εμφανίστηκε, δήθεν αριστεράς, άνοιξε μια συζήτηση και στη χώρα μας, αξίζει να θυμίσουμε ότι ο Ιγκλέσιας των Podemos, αφού συμμάχησε με το ΠΑΣΟΚ της Ισπανίας στηρίζοντας την κυβέρνηση και βάζοντας πλάτη στην επικίνδυνη πολιτική που γέμισε φέρετρα όλη την Ισπανία, που στήριξε το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα, που φυλάκισε μουσικούς επειδή είχαν στίχους κατά της μοναρχίας (!), που απαγόρευσε διαδηλώσεις για την Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, που απέλυσε υγειονομικούς κλπ., τώρα αποχωρεί από την πολιτική... Να τον χαίρεται ο ΣΥΡΙΖΑ για την υπηρεσία του στον ισπανικό λαό!

Υπάρχει πείρα από το πού οδηγούν τα ψεύτικα δίπολα διαχείρισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σε όλο τον κόσμο - και στη χώρα μας.

Ο λαός της Ισπανίας θα αποφασίσει εκείνος για την τύχη του. Αλίμονο όμως αν μπορεί να βαφτιστεί πρόοδος ή μικρότερο κακό το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισπανίας, επειδή η προηγούμενη κυβέρνηση Ραχόι ήταν μπλεγμένη σε σκάνδαλα. Το κόμμα του γγ του ΝΑΤΟ, Σολάνα, το κόμμα που στάθηκε στο πλευρό των ΗΠΑ στο πρώτο πόλεμο του κόλπου. Το κόμμα, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με τη σοσιαλδημοκρατία σε όλη την Ευρώπη, που εφάρμοσε αντιλαϊκά μέτρα, διέψευσε ελπίδες, οδήγησε κόσμο στην απογοήτευση και άνοιξε και αυτό με τη σειρά του "δρόμο" στην άνοδο ακροδεξιών δυνάμεων...
Αυτοί είναι οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ξαναλένε με θράσος ότι είναι οι μόνοι που δεν φοβούνται να λερώσουν τα χέρια για να υπάρχει έστω και μια μικρή κατάκτηση για τους εργαζόμενους, να είναι έστω και λίγο καλύτερα τα πράγματα απ' όταν κυβερνά η δεξιά.
Αλίμονο αν δώσουμε συγχωροχάρτι σε αυτούς που τα χέρια τους λερώθηκαν για να συνεργαστούν με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Αυτών που τα χέρια λερώθηκαν για να πουλήσουν όπλα στη Σαουδική Αραβία. Αυτών που τα χέρια λερώθηκαν τολμώντας να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην απεργία.
Αυτών που για το μόνο που δεν αξιοποίησαν τα χέρια τους ήταν για να καταργήσουν κάποιον νόμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να υπογράψουν τον 21ο αιώνα τον διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας.
Και παριστάνουν τους προοδευτικούς τρομάρα τους...

Το ΚΚΕ όταν λέει ότι τα πράγματα μπορούν να γίνουν αλλιώς, ταυτόχρονα πρωτοστατεί με τις δυνάμεις του για να ανακαλούνται αποφάσεις για δουλειά όποτε γουστάρει ο εργοδότης και μονομερείς μειώσεις μισθών, όπως έγινε πρόσφατα στα Praktiker.
Λέμε αυτό που ζούμε δεν είναι μονόδρομος και από τις στοές των ορυχείων της Eldorado Gold μέχρι τα εργοστάσια των Οινοφύτων, οι κομμουνιστές μαζί με τους συναδέλφους τους διεκδικούν μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, παλεύουν για υπογραφή ΣΣΕ.
Όταν το ΚΚΕ λέει αν ο λαός πιστέψει στη δύναμή του θα έρθουν τα πάνω-κάτω, βρίσκεται στις πύλες της ΛΑΡΚΟ, εκεί που για 1,5 χρόνο οι εργαζόμενοι παλεύουν για την επιβίωσή τους.
Εκεί που οι εργαζόμενοι είναι ήδη νικητές γιατί ο αγώνας τους έχει κρατήσει μέχρι τώρα το εργοστάσιο ανοιχτό. Γιατί τα παιδιά τους περπατούν περήφανα και φωνάζουν δίπλα τους "Η Λάρκο ανήκει στους εργάτες και όχι στα παράσιτα του κεφαλαιοκράτες"!
Όταν το ΚΚΕ λέει η ελπίδα βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή, υπογράφονται επιχειρησιακές συμβάσεις σε μεγάλα εργοτάξια των κατασκευών, εργαζόμενοι καταφέρνουν να κερδίσουν έστω και ένα μισάωρο διάλειμμα για να φάνε και να ξαποστάσουν, μέσα στα γκέτο τις εργοδοσίας.
Όταν το ΚΚΕ λέει στο δρόμο θα κριθεί το δίκιο, το λέει από τις μπουκαπόρτες των βαποριών.
Όταν το ΚΚΕ λέει όσοι σπέρνουν ανέμους καταστολής θα θερίσουν θύελλες ανυποχώρητου αγώνα, σπάνε οι απαγορεύσεις στην πράξη, ψηλώνει το αγωνιστικό ανάστημα του λαού μας, 15χρονοι μαθητές τσακίζουν τους φασίστες στα σχολεία τους, στις γειτονιές απλώνεται δίχτυ αλληλεγγύης, τα Πανεπιστήμια γίνονται κυψέλες δημιουργίας και διεκδίκησης.
Αυτά δεν τα λέμε περιαυτολογώντας, δεν έχουμε κανενός είδους έπαρση. Ίσα-ίσα επισημαίνουμε ότι η απάντηση του εργατικού κινήματος είναι αναντίστοιχη της επίθεσης που δέχτηκε.

Και βρισκόμαστε στην πορεία προς το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνη και που το σύνθημά του "Δυνατό ΚΚΕ. Νους - Καρδιά - Οργανωτής της εργατικής - λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό", αναδεικνύει αυτό ακριβώς: την ευθύνη του Κόμματός μας, ως πρωτοπορίας για την ανάπτυξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της Κοινωνικής Συμμαχίας σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για την εργατική εξουσία.
Και αυτοί οι υψηλοί στόχοι έχουν μεγάλες απαιτήσεις, χρειάζεται θαρρετά να ξεπεράσουμε και δικές μας αδυναμίες, αφού εκτιμάμε ότι περνάμε σε μία νέα, πιο δύσκολη φάση, με συνθήκες πιο περίπλοκες απ' ότι πριν, που γεννούν όμως και νέες δυνατότητες ώστε νέες εργατικές λαϊκές δυνάμεις να μπουν στη δράση, να επιδράσουν στις εξελίξεις, αξιοποιώντας την πολύτιμη πείρα από την παρέμβασή μας μέσα στην πανδημία.

Φίλες και φίλοι,

Πολλοί νέοι και νέες μπορεί να αναρωτιούνται "Πώς μπορεί να είσαι σήμερα επαναστάτης;", "Πώς μπορείς να παλεύεις για την επανάσταση, όταν αυτή δεν είναι στην ημερήσια διάταξη;".
Η επανάσταση δεν θα πέσει σαν ένα ώριμο φρούτο έλεγε ο επαναστάτης Τσε Γκεβάρα... Πρέπει να κουνήσουμε και εμείς το δέντρο για να πέσει...
Και αυτό κάνουμε τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κάθε μέρα...
Παλεύουμε με τέτοια ένταση, πάθος, πείσμα και αντοχή, λες και η επανάσταση πρόκειται να ξεσπάσει την επόμενη μέρα!

Ταυτόχρονα έχουμε την υπομονή και την επιμονή, στηριγμένη στη βαθιά γνώση της κοινωνικής κίνησης και της κάθε φάσης της με τα χαρακτηριστικά της να διακρίνουμε τις δυνατότητες για να οξύνεται η ταξική πάλη, να οργανώνεται και να αντιστέκεται η εργατική τάξη και οι κοινωνικοί της σύμμαχοι, να δυναμώνει το στρατόπεδο των καταπιεσμένων αυτού του συστήματος, να ανοίγει ο δρόμος για ριζικές ανατροπές.
Την πεποίθησή μας ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, και αυτό είναι ώριμο στην εποχή μας, τη βασίζουμε στην επιστημονική μαρξιστική μας θεωρία, στην επιστημονική ανάλυσή μας για τον κόσμο και την κοινωνία την οποία ζούμε!
Γιατί στην εποχή μας, εποχή μεγάλης ανάπτυξης της επιστήμης και της παραγωγής, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα μορφώνονται ολοκληρωμένα, ότι όλο και λιγότεροι νέοι θα έχουν σταθερή δουλειά. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο αυτόν τον πλούτο που βγαίνει από τα χέρια και το μυαλό εκατομμυρίων εργαζομένων θα τον απολαμβάνουν μία χούφτα μέτοχοι.

Η αντίθεση σε αυτό είναι το μόνο σύγχρονο. Αυτό είναι το καινοτόμο. Κι αυτή είναι η καρδιά της πρότασης πάλης και εξουσίας του ΚΚΕ. Και επειδή παλεύουμε σήμερα με αυτήν την προοπτική, γι' αυτό το ΚΚΕ είναι σταθερός αντίπαλος του συστήματος

Και το ίδιο το σύστημα γνωρίζει ότι έχει πολλούς εχθρούς: όλους εκείνους που ασφυκτιούν στα στενά του όρια, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό...
Οι συχνές, βαθιές, συγχρονισμένες κρίσεις, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, το ξέσπασμα συχνών γενικευμένων και περιφερειακών πολέμων, αναδεικνύουν ότι το σύστημα αυτό, έχει αγιάτρευτες δυσκολίες, αντιθέσεις οι οποίες απορρέουν από την ίδια την φύση του, τον τρόπο λειτουργίας του με βάση το μέγιστο κέρδος των καπιταλιστών.
Οι καπιταλιστές "τρώγονται" στην κυριολεξία μεταξύ τους για το ποιος θα κερδίσει στην κούρσα του ανταγωνισμού. Μια φαγωμάρα η οποία μόνο προσωρινά διακόπτεται, όταν πρόκειται να συμφωνήσουν για το πώς περισσότερο και καλύτερα θα εκμεταλλευτούν τους εργαζόμενους, το λαό, τη νεολαία.
Αυτή η φαγωμάρα είναι που δεν τους καθιστά και άτρωτους και κάτω από την οργανωμένη, μαχητική έκφραση της συσσωρευμένης οργής και αγανάκτησης του λαού και της νεολαίας, διαμορφώνονται εκείνες η στιγμές στην ιστορία που η εξουσία θα μπορεί να περάσει στα χέρια της εργατική τάξης.
Πρόκειται για ένα μονόπρακτο έργο; Η απάντηση είναι όχι!
Γιατί η καθημερινότητα που βιώνουμε δεν οδηγεί από μόνη της σε αγανάκτηση και οργή... πόσο μάλλον δεν οδηγεί από μόνη της σε αντίδραση και αμφισβήτηση της εξουσίας της αστικής τάξης!

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, λοιπόν, οι φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ χρειάζεται διαρκώς, καθημερινά να σπέρνουμε το ζιζάνιο της αμφισβήτησης της υπάρχουσας κατάστασης. Χρειάζεται να καλλιεργούμε την ασυμβίβαστη στάση σε ολοένα και περισσότερους!

Ο σύγχρονος επαναστάτης λοιπόν, έχει ένα πολύ σύνθετο και σημαντικό καθήκον: να φουντώνει καθημερινά την φλόγα της επανάστασης! Να την κρατά αναμμένη ακόμα και στις πιο δύσκολες εποχές!

Γι' αυτό ο σύγχρονος επαναστάτης σήμερα είναι αυτός ο οποίος:

• Δεν σκύβει το κεφάλι, δεν αρκείται με τα λίγα, αλλά οργανώνει την διεκδίκηση για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του μαζί με το συμμαθητή, τον συμφοιτητή, τον συνάδελφο.
• Δεν δέχεται την αδικία, την εκμετάλλευση, τον φασισμό, τον ρατσισμό, όλων των ειδών τις διακρίσεις που υπάρχουν στην κοινωνία!
• Αποκαλύπτει σε ολοένα και περισσότερους τον άδικο για τους πολλούς, ταξικό χαρακτήρα της κοινωνίας που ζούμε! Αναδεικνύει τον τεράστιο πλούτο που υπάρχει, τη δυνατότητα να ζήσουμε πολύ καλύτερα και τι μπαίνει εμπόδιο σε αυτό!

Σύγχρονος επαναστάτης είναι αυτός

(που)

• Δεν συμβιβάζεται με την παραπληροφόρηση, την ημιμάθεια, τον αντικομμουνισμό! Δίνει την μάχη καθημερινά για την αποκάλυψη της αλήθειας!
• Είναι ο μαθητής που τα βάζει με την παραχάραξη της ιστορίας μέσα στο μάθημα, ο φοιτητής που τα βάζει με τον ανορθολογισμό και τις αντιεπιστημονικές θεωρίες στο αμφιθέατρο,
• ο εργαζόμενος που προσπαθεί να αποκαλύψει την εκμετάλλευση, τα βάζει με την λογική "εργαζόμενος και αφεντικό είμαστε ένα"!
• Αναδεικνύει σε ακόμα περισσότερους νέους την πείρα από την προσπάθεια σοσιαλιστικής οικοδόμησης τον 20ό αιώνα, την ανωτερότητα των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κόντρα στην αστική προπαγάνδα που προσπαθεί να πείσει για τον καπιταλιστικό μονόδρομο!

Γιατί, τελικά, σήμερα μπορεί τα πάντα να μοιάζουν στατικά, αλλά δεν είναι...
Μπορεί το σύστημα να θέλει να πείσει το λαό ότι δεν βγαίνει τίποτα με τους αγώνες αλλά και αυτό είναι μία οφθαλμαπάτη...
Πολλά περισσότερα συμβαίνουν, πολλά περισσότερα κερδίζουμε, οι αγώνες μας έχουν ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο...

Όλες οι μεγάλες μάχες κρύβουν από πίσω τους εκατομμύρια μικρές ιστορίες ηρωισμού, αυταπάρνησης, θυσίας, σθένους και θάρρους.

Έτσι ξημερώνουν οι πιο όμορφες μέρες.

Μία τέτοια θα τιμήσουν οι λαοί όλου του κόσμου αύριο:
Είναι η Μέρα της Αντιφασισικής Νίκης των λαών, η μέρα της συντριβής του ναζιστικού τέρατος, που υπέγραφε αυτές τις μέρες του Μάη του 1945 συνθηκολόγηση άνευ όρων.

Ιστορική στιγμή που γράφτηκε με τις πράξεις κομμουνιστών, μαχητών αντιφασιστών, ανταρτών και απλών λαϊκών ανθρώπων, στη χώρα μας, την Ελλάδα, στη Σοβιετική Ένωση, στα Βαλκάνια, σε κάθε γωνιά του πλανήτη που μάτωσε από τον Β' Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο.

Ιστορία που την έγραψαν: Οι ήρωες του Κόκκινου Στρατού, του Στάλινγκραντ και της τελικής επιχείρησης στο Βερολίνο, οι παρτιζάνοι και τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα στις χώρες της Ευρώπης που ψυχή τους ήταν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, οι αντιφασίστες που δρούσαν μέσα στη ναζιστική Γερμανία, οι μαχητές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και η προσφορά του ΚΚΕ σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα εδώ στη χώρα μας. Ο λαός και η νεολαία που διάλεξαν τη μάχη ενάντια σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο.

Αυτούς θυμόμαστε σήμερα και τιμάμε! Αυτοί είναι που με τη δράση τους έκαναν πραγματικότητα το έπος της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Είναι αυτοί που δεν δείλιασαν μπροστά σε έναν ισχυρό αντίπαλο να σηκώσουν ανάστημα, να παλέψουν και τελικά να νικήσουν με καθοριστική τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Όλοι εκείνοι που με τη θυσία τους όπως εδώ στην Καισαριανή, έβαλαν τη δική τους σφραγίδα και όπως λέει και ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος για τους 200:

Εμείς | μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνο θυμηθείτε το: αν η ελευθερία | δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, | εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα.
Αυτό το θυμόμαστε και θα το θυμόμαστε, κάθε μέρα και κάθε στιγμή, μέχρι να επικρατήσει το δίκιο, ο νέος κόσμος χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο κόσμος της πραγματικής ελευθερίας, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός!

Τιμή και δόξα στους 200 εκτελεσμένους ήρωες της Καισαριανής!
Ζήτω το ηρωικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας!