Οι 200 🎈 της Καισαριανής

Με βάση στοιχεία της Κ.Ε. του ΚΚΕ (Έπεσαν για τη Ζωή _τόμος 4α, 2001) του Ριζοσπάστη και τουΓιάννη Κουβά (βιβλίο Σκοπευτήριο Καισαριανής, η ματωμένη καρδιά της Ελλάδας  _2003) _Η Μέλπω Αξιώτη, σ’ ένα μικρό βιβλιαράκι που εξέδωσε το 1945 με τίτλο Πρωτομαγιές, αναφέρει 122 ονόματα. Δεν μπόρεσε, γράφει, να βρει άλλα, γιατί οι Γερμανοί φεύγοντας έκαψαν τα αρχεία του στρατοπέδου. Τα έδωσε στη δημοσιότητα Μάη του 1964 η Πανελλήνια Ένωση Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής «Ο Φοίνιξ». Ο Αντ. Φλούντζης, γιατρός στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, συνέταξε έναν _διορθωμένο στο βιβλίο του Χαΐδάρι – κάστρο και βωμός της Εθνικής Αντίστασης (1986).

1) Αγραφιώτης Αγησίλαος του Κώστα.

2) Αϊβατζίδης Γεώργιος του Αλεξάνδρου. Μάγειρας. Από τα Σέρβια Κοζάνης. 

3) Αλατζάς Νικόλαος του Γεωργίου. Αγρότης. Γεννημένος το 1913. Από το Σουφλί. 

4) Αλεξανδράτος Ανδρέας

5) Αλεξόπουλος Δημήτρης Εργάτης. Από τη Λάρισα. Στέλεχος της ΚΟ Αθήνας του ΚΚΕ. Κουρέας στο στρατόπεδο. 

6) Αλεξόπουλος Ιωάννης Εργάτης. Από το Αγρίνιο (παρατσούκλι «Όρνιο»). 

7) Αλμπάνης Γεώργιος Αγρότης. Από την Ευκαρπία Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

8) Αμπελογιάννης Σπήλιος Από το Ανεμοχώρι Ηλείας. Εργάτης. 22 χρονών. Κάτοικος Κολωνού. Στέλεχος του ΚΚΕ. Πιάστηκε τον Νοέμβρη του 1943 απ’ τους Γερμανούς φορτωμένος παράνομο τύπο, φυλακίστηκε στου Χατζηκώστα και έπειτα στο Χαϊδάρι.

Πριν την εκτέλεση έγραψε πάνω σε ένα ρούχο του: «Έτσι πεθαίνουν οι άξιοι Έλληνες. Πεθαίνω περήφανος. Ζήτω η λευτεριά. Διαβάτη Έλληνα το ρούχο τούτο να το πας στην παραπάνω διεύθυνση. Είναι η στερνή επιθυμία ενός ανθρώπου, που ξέρει να πεθαίνει για τη λευτεριά. Ζήτω ο ελληνικός λαός».

9) Αναστασιάδης Ελευθέριος Δικηγόρος. Από την Κρήτη. Κάτοικος Αθήνας. Ανάπηρος της Αλβανίας με ακρωτηριασμένα τα δύο πόδια του. Στέλεχος του ΚΚΕ.

Στο βιβλίο του ΚΚΕ αναφέρεται ότι στις 3-5-1944 εκτελέστηκε στην Καισαριανή η Ασπασία Ανυσίου επειδή έκρυβε στο σπίτι της τον Ελευθ. Αναστασιάδη. Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. Πριν τον εκτελέσουν έγραψε πάνω στο ξύλινο πόδι του: «Ειδοποιήστε τη χήρα μητέρα μου, Κατίνα Αναστασιάδου, οδός Λομβάρδου 2, Αθήναι, ότι πεθαίνω για την Ελλάδα μας».

10) Αναστασιάδης Παναγιώτης («Γάσπαρης»). Οικοδόμος. Πρόσφυγας, ποντιακής καταγωγής. Κάτοικος Καλλιθέας. Υποψήφιος βουλευτής Αττικής με το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών Αγροτών (ΕΜΕΑ) στις εκλογές του1935. 

11)Ανδρεάκης Γεώργιος

12) Ανδρεάκης Πέτρος

13) Ανδρώνης Πέτρος Τσαγκάρης. Από το Οίτυλο Μάνης. Κάτοικος Αθήνας. Αρχειομαρξιστής, αρχικά, συνδικαλιστής, υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές του 1933 στο Οίτυλο. Κατά τη δικτατορία του Μεταξά διέφυγε στο εξωτερικό. Στην Κατοχή επέστρεψε στην Ελλάδα και συνελήφθη στις 14-4-1944

14) Ανουσάς Ιωάννης Μαθητής της Σεβαστοπούλειου Σχολής. 17 χρόνων. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ.

15) Αντωνέλης Ιγνάτιος Ηλεκτρολόγος. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου το 1903. Στέλεχος του ΚΚΕ. Το 1936 εξορίζεται στην Ανάφη. 

16) Αντωνιάδης Αθανάσιος

17) Αποστολίδης Στάθης Από την Αθήνα. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

18) Αποστολίδης Τάσος Εργάτης. Από την Αθήνα. Στην Ανάφη εικονογραφούσε την εφημερίδα “Αντιφασίστας” που εξέδιδαν οι εξόριστοι. 

19) Βαγενάς Απόστολος του Γεωργίου Καπνεργάτης. Από τη Νιγρίτα Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής στο Σωματείο Καπνεργατών. Εξόριστος στην Ανάφη και αργότερα στην Ακροναυπλία. Κατά τη μεταφορά του στον τόπο εκτέλεσης άφησε το εξής σημείωμα: «Δεν σας ξέχασα ποτές. Για σας και τον Ελληνικό λαό έδωσα και τη ζωή μου. Σήμερα 1^η Μάη 1944. Σας φιλώ για τελευταία φορά. Α. Βαγενάς».

20) Βαλασόπουλος Βαλάσης ή Βλάσσης. Εμποροϋπάλληλος. Από τα Αρφαρά Καλαμάτας. Κάτοικος Αθήνας. Συνελήφθη το 1938 και μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

21) Βάλβης Σπύρος Στο ηρώο της Παλ. Πεντέλης μνημονεύεται ως "αγωνιστής από την Πεντέλη" Το ίδιο και ο επόμενος.

22) Βάλβης Χαράλαμπος

23) Βαλεντάκης Ιωάννης του Μανώλη. Από την Κρήτη. Ιδιωτικός υπάλληλος. 38 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ, της Εργατικής Βοήθειας Πειραιά και των Συνδικάτων (Εκτελωνιστών). 

24) Βαρθολομαίος Αντώνιος του Αλκιβιάδη. Εμποροϋπάλληλος. Από την Αθήνα. 44 χρόνων. Αθλητής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Εκτελούσε χρέη στρατοπεδάρχη στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

25) Βασάλος Τηλέμαχος Γεννήθηκε το 1915 στην Τένεδο. Κάτοικος Μυτιλήνης. Στέλεχος της ΟΚΝΕ Λέσβου και του ΚΚΕ. Επί Κονδύλη εξορίζεται στην Ανάφη. Επί Μεταξά συλλαμβάνεται και ξαναστέλνεται στην Ανάφη. 

26) Βεκίδης Ζαφείρης Τσαγκάρης. Από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Υποδηματεργατών, γραμματέας του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Θεσ/νικης. Εξόριστος στην Ανάφη το 1935, συμμετείχε στην απεργία πείνας των εξόριστων για να τους δοθεί αμνηστία. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης με το Παλλαϊκό Μέτωπο στις εκλογές του 1936. Είχε ενεργό ρόλο στα γεγονότα του Μάη ’36. Προϊστάμενος στα μαγειρεία στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

27) Βλαχάκης Χρήστος Εργάτης. Από την Ήπειρο. 

28) Βουδούρης Θέμος Τορναδόρος. Κάτοικος Αμφιάλης Πειραιά. 

29) Γαντές Μιχαήλ Ανθυπασπιστής.

30) Γάτσος Αθανάσιος

31) Γεωργακόπουλος Πλούταρχος Αυτοκινητιστής. Από την Αθήνα. 

32) Γεωργιάδης Περικλής Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1910 στη Σαμψούντα Μ. Ασίας. Κάτοικος Ποντολίβαδου Καβάλας. Συλλαμβάνεται το 1936 και εκτοπίζεται σε Ανάφη και Φολέγανδρο, και στη συνέχεια στην Ακροναυπλία.  

33) Γηγίνης Ευάγγελος _Από τη Νίκαια Πειραιά.

34) Γιαννακουρέας Δημήτριος Τσαγκάρης. Από την Αθήνα. Αρχειομαρξιστής στις αρχές της δεκαετίας του1930. Στη συνέχεια αναφέρεται ότι προσχώρησε στο τροτσκιστικό ρεύμα (αλλού στο ΚΚΕ)

35) Γιάνναρης Στέφανος ή Γιανναράκης. Μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.

36) Γιαννόπουλος Σπύρος Καπνεργάτης. Στέλεχος του Συνδικάτου Καπνεργατών Πειραιά. 

37) Γιόλκας Ευάγγελος ή Γιόλπας. Από τη Ραχούλα Καρδίτσας. Αναφέρεται Γούλκας Βαγγ., κρατούμενος στη Λάρισα στις αρχές του1943.

38) Γκάλκος Γεώργιος ή Γκάλγκος, που μάλλον είναι το σωστό. Με καταγωγή από τη Ζίτσα Γιαννίνων. Μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.

39) Γκινές Κώστας Σερβιτόρος. Από τη Δράμα (ή Καβάλα ή Ξάνθη). 

40) Γκότσης Γεώργιος Έφεδρος υπολοχαγός, τοπογράφος του Υπουργείου Γεωργίας. Από τους Αρμενιούς Μεσσηνίας. Στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. __Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. 

41) Γούτας Γεώργιος ή Γούσας. Νεολαίος .

42) Δαλδογιάννης Σταμάτιος _Γεννημένος το 1892 στη Θράκη, κάτοικος Δράμας (ή Θεσ/νίκης). Σερβιτόρος, ειδ. γραμματέας του σωματείου καφεζυθεστιατορίων. Εξόριστος στον Άϊ Στράτη το 1935. Στις 23-6-1936 συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη. 

43) Δανδινίδης Χριστόφορος Οικοδόμος – σοβατζής. Από την Πάτρα. 

44) Δασκαλόπουλος Γεώργιος («Σκάνδαλος»). Από τη Χώρα Μεσσηνίας. Επισιτιστής. Κάτοικος Αθήνας. 

45) Δημητριάδης Δημήτριος του Κώστα. Από την Πτολεμαΐδα. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

46) Δήμος Κώστας του Βασίλη. Εργάτης. Από τα Γιάννινα. 

47) Δούκας Σπυρίδων

48) Δροσόπουλος Θεόδωρος

49) Ελευθεριάδης Ηλίας _ 40 χρόνων. Τροχιοδρομικός. Κάτοικος Καλλιθέας. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

50) Ζάγκας Χρήστος (Τάκης). Κτηματίας. Από την Άρτα. 39 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. Ο μόνος από τους δραπέτες της 31-3-1944 από το Χαϊδάρι που πιάστηκε. Ήταν στο μπλοκ «15» (απομόνωση) του στρατοπέδου. 

51) Ζησιμάτος Παντελής τουΣπύρου. Πλασιέ. Από τα Κοντογουράτα Θηναίας Κεφαλονιάς. 32 χρόνων. Πιάστηκε στις 14-8-1936, τον εκτόπισαν στην Ανάφη και από εκεί στην Ακροναυπλία. 

52) Θεμελής ή Χατζηθεμελής Μιχαήλ τουΓιάννη. Από την Κάλυμνο. 41 χρόνων. Έμπορος. Μέλος του ΕΑΜ Πλάκας Αθήνας. Ελασίτης.

53) Θεολόγος Ιωάννης

54) Θεοφιλόπουλος Γεώργιος του Ιωάννη. Λογιστής. Γεννήθηκε στην Κεφαλονιά το 1912. Κάτοικος Αθήνας. 

55) Καδίκας Ιωάννης του Θεοδώρου. Από την Πελοπόννησο. 

56) Κακαλιός Ηλίας _Γεννήθηκε το 1913 στην Αγιάσο Λέσβου. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ Λέσβου. Ράφτης, πρωτοστατεί στη συγκρότηση της Συνεργατικής Ραφτάδων Αγιάσου. Το 1935 εξορίστηκε στη Σίκινο, νέα σύλληψη και εκτόπιση τον Δεκέμβρη του1938 στη Σίφνο, και μετά στην Ανάφη 

57) Καλαϊτζίδης Νικόλαος ή Καλαϊτζής. ΤουΓιάννη. Ναυτεργάτης. Από τη Σάμο. 

58) Καλαφατάκης Θρασύβουλος του Γρηγόρη. Αγρότης. Γεννήθηκε το 1904 στον Πλατανιά Χανίων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Δυναμικός και πρωτοπόρος αγρότης, οργάνωσε πρώτος στο χωριό αγελαδοτροφείο. Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα του Ιούλη του1938 στα Χανιά, αργότερα συνελήφθη, στάλθηκε στις φυλακές Χανίων και από εκεί στην Ακροναυπλία.

59) Καλόφας Απόστολος Από την Προσοτσάνη Δράμας. 26 χρόνων. Νεολαίος, στέλεχος ΟΚΝΕ και ΚΚΕ. 

60) Καμαρινός Παναγιώτης Ράφτης (ή ναυτεργάτης). Από τη Ρηχιά Λακωνίας. Κάτοικος Αθήνας. 40 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

61) Καμτσίκης Νικόλαος του Αναστασίου. Ιδιωτικός υπάλληλος. Από τη Θεσσαλονίκη. 

62) Καπέλας Στέφανος Τροχιοδρομικός. Κάτοικος Αγ. Αναργύρων Αττικής. Στέλεχος του ΚΚΕ.  

63) Καπλιτζόγλου Ευριπίδης Εργάτης. Από την Καβάλα. Νοσοκόμος στο Στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

64) Καραβοκυρός Διαμαντής Γεννήθηκε το 1895 στους Σπαθαραίους Σάμου. Εργάτης γης. Στέλεχος του ΚΚΕ. Επανειλημμένα εκτοπίστηκε για την επαναστατική του δράση, το 1930 πιάστηκε και εκτοπίστηκε στην Τσαρίτσανη, όπου βρέθηκε επικεφαλής της καθόδου των αγροτών στην Ελασσόνα, που πέτυχαν να αποσπάσουν καλαμπόκι. Εκτελεστικός επίτροπος της πανεργατικής ένωσης “Πρόοδος”. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης και Κατερίνης με το ΕΜΕΑ στις εκλογές του1933. Το 1935 εξόριστος στον Άϊ Στράτη. 

65) Καράγιωργος Λάμπρος του Κωνσταντίνου. Από τα Θεοδώριανα Άρτας. Στέλεχος του ΚΚΕ.

66) Καραγιάννης Αυγέρης του Δημητρίου. Αγρότης. Από τη Σαλμώνη Ηλείας. Στέλεχος ΚΚΕ και ΕΑΜ. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

67) Καραθανάσης Ιωάννης τουΧριστόδουλου. Αγρότης. Από τον Παγώνδα Σάμου. Στέλεχος του ΚΚΕ, μέλος ενός απ’ τους πρώτους πυρήνες του ΚΚΕ το 1928 στη Σάμο. Πήρε μέρος στο αγροτικό συλλαλητήριο στον Παγώνδα το 1933 και προφυλακίστηκε. Ακολούθησαν νέες διώξεις και εξορίες. 

68) Καρανικόλας Κώστας 

69) Καραντώνης Ζαφείριος του Ευθυμίου και της Ασπασίας. Οικοδόμος. Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1906 στη Ραιδεστό Ανατ. Θράκης. Κάτοικος Δραπετσώνας. Μέλος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. 

70) Καράσσο Μωυσής Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Έμπορος (ή υποδηματεργάτης). Στέλεχος του ΚΚΕ.

71) Καρατζάς Παύλος _από το Μαρμάρι Εύβοιας. Γιός πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, έζησε από μικρός την τσιφλικάδικη εκμετάλλευση, όταν ο πατέρας του δούλευε κολλήγος στο νησί Πεταλιοί, ιδιοκτησία τουμεγαλοεφοπλιστή Εμπειρίκου. Έφυγε από το νησί και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου δούλεψε ως εργάτης ξυλουργείου. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Ξύλου. Βρέθηκε ένα σημείωμά του μετά την εκτέλεση: «Παύλος Καρατζάς, εξόριστος από το 1936. Με πήραν για εκτέλεση 1 Μαΐου 1944».

72) Κάρλος Γεώργιος 

73) Κηπουρός Απόστολος του Πασχάλη. Αγρότης. Από το Σουφλί (ή τις Σέρρες). Στέλεχος του ΚΚΕ. 

74) Κλαπατσέας Κων/νος του Παναγιώτη. Φοιτητής Νομικής. Γεννήθηκε το 1916. Από τη Σαϊδόνα Μεσσηνίας. Στέλεχος του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ. 

75) Κοβάνης Γεώργιος 

76) Κόκκινος Θεοφάνης Αγρότης. Από τη Θράκη. 

77) Κοντογιάννης Γεώργιος («Τσουράπας»). Από το Παλιόκαστρο Σάμου. Μέλος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Σάμου με το Π.Μ. το 1936. 

78) Κορνάρος ή Κορναράκης Παναγιώτης του Γιώργου. Γεννήθηκε στο Σφακοπηγάδι Κισσάμου Χανίων το 1908. Στέλεχος του ΚΚΕ. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συμμετείχε στις φοιτητικές κινητοποιήσεις στα τέλη του1929, με αποτέλεσμα να αποβληθεί από όλα τα πανεπιστήμια. Αργότερα συντάκτης στον Ριζοσπάστη. Στον Ριζοσπάστη, την περίοδο 1932-1934, αναφέρονται πολλές διώξεις και φυλακίσεις του. Υποψήφιος βουλευτής Χανίων το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. 

79) Κοσμάς Δημήτριος του Γιώργου και της Πανάγιως. Δάσκαλος. Από το Μιχαλίτσι Γιαννίνων. 31 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

80) Κοσμερίδης Αθανάσιος Οδοντοτεχνίτης. Από την Καλλιθέα Αττικής. 38 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

81) Κοσμίδης Στράτος _Από την Καλαμαριά Θεσσαλονίκης (ή το Κιλκίς). 

82) Κουβελιώτης Χρήστος του Γιώργου. Γεννήθηκε το 1903. Από τον Πήδασο Μεσσηνίας. Τελειόφοιτος της Ανωτ. Εμπορικής (ή του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής). Ως Πρόεδρος της Κοινότητας Πηδάσου προώθησε τη δημιουργία Συνδέσμων μεταξύ των Κοινοτήτων και τον θεσμό των κοινοτικών συνεδρίων. Το 1934 εκδίδει την εφημερίδα “Πήδασος”, η οποία όμως κλείνει βίαια και ο ίδιος διώκεται. Ηγετική μορφή στη μεγάλη σταφιδική εξέγερση της Μεσσηνίας τον Αύγουστο του 1935. Υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με το Π.Μ. το 1936. Συνελήφθη τον Ιούνη του 1936, λίγο πριν το σταφιδικό συνέδριο του Πύργου και εξορίστηκε στη Σίκινο. Αργότερα μεταφέρεται στην Ακροναυπλία  

83) Κουής Δημήτριος από τα Κρέσταινα Ηλείας. 

84) Κουργιώτης Δημήτριος του Βασίλη. Εργάτης. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στη Κίο της Μ. Ασίας το 1914. Κάτοικος Θεσσαλονίκης. Στέλεχος του ΚΚΕ. Επί δικτατορίας Μεταξά πέρασε στην παρανομία, τον Αύγουστο του1938 συνελήφθη και κλείστηκε στην Ακροναυπλία.  

85) Κουσέσης Γεώργιος ή Κουσέτης.

86) Κουσίσης Σταμάτης ή Σπύρος Γεννήθηκε το 1918 στην Κάρυστο, κάτοικος Μοσχάτου Αττικής. Καζαντζής, πρόεδρος του Σωματείου Λεβητοποιών Αθηνών. Συνελήφθη και οδηγήθηκε στην Ακροναυπλία στις 14-8-1937. 

87) Κούτης Γεώργιος ή Κούσης. Κάτοικος Ν. Ιωνίας Αττικής. 

88) Κουτσοβός Ηλίας _Από την Πύλο. Στέλεχος του ΚΚΕ. Έλαβε μέρος στα «σταφιδικά» της Μεσσηνίας το 1935. 

89) Κρόκος Γεώργιος Δάσκαλος και μετά οικοδόμος. Από το Στελί Ικαρίας. 39 χρόνων. Αρχειομαρξιστής στο πρώτο του ξεκίνημα, αργότερα προσχώρησε στην τροτσκιστική ΕΟΚΔΕ και ΚΔΚΕ. Μεταφερόμενος στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, κατάφερε να στείλει έναν τελευταίο χαιρετισμό στην οικογένειά του: «Να σταλή Άνναν Κ. Πλακίδη, Κάμπος Ικαρίας. Σας φιλώ όλους απ’ τον τόπο της εκτέλεσης 1-5-πρωί».

90) Κυρανούδης Αθανάσιος Αγρότης. Από το Σουφλί. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

91) Κυριακούδης Δημήτριος Αγρότης. Από το Σιτοχώρι Σερρών. 35 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ. Συνελήφθη το 1937, μεταφέρθηκε στη Φολέγανδρο, Ακροναυπλία και Πύλο. 

92) Κυριαζής Εμμανουήλ Τσαγκάρης. Από τη Δράμα. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

93) Κωνσταντινίδης Αλέκος Υδραυλικός. Πρόσφυγας, γεννημένος στο Βατούμ της Ρωσίας το 1900. Κάτοικος Αργυρούπολης Αττικής. 

94) Κωνσταντινίδης Δημήτριος Τροχιοδρομικός. Από τη Θεσσαλονίκη. Επικεφαλής του συνεργείου μηχανουργών στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

95) Κωνσταντινίδης Κώστας

96) Λαζαρίδης Ανέστης Γεννήθηκε στην Καισάρεια της Μ. Ασίας το 1912. Το 1924 ήλθε πρόσφυγας στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Ελευσίνα. Αχθοφόρος. Στέλεχος του ΚΚΕ. Τον Σεπτέμβριο του 1938 πιάστηκε και εξορίστηκε στην Ανάφη και μετά στην Ακροναυπλία. Το 1942 μεταφέρθηκε άρρωστος σαν όμηρος στο Τζάνειο. Στο στρατόπεδο της Λάρισας το 1943. 

97) Λαμπρινίδης Εμμανουήλ του Ευτύχιου. Υπάλληλος της Ηλεκτρικής Εταιρείας. Από την Αθήνα. 33 χρόνων. Μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Σε σημείωμά του που έριξε από το καμιόνι που μεταφερόταν στον τόπο της εκτέλεσης έγραφε: «Αφήνω γεια σε όλους … Ζήτω το ΕΑΜ».

98) Λιακίδης Θεόφιλος Εργάτης. Από τη Δάφνη Καλαβρύτων. Κάτοικος Αργυρούπολης Αττικής. 

99) Λυμπερόπουλος Παύλος Εργάτης. Από τα Ταμπούρια Πειραιά. 

100) Μαγκάκης ή Μαγκανάς Κων/νος

101) Μακέδος ή Παρασκευάς Δημοσθένης  Καπνεργάτης. Από την Καβάλα. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής. Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας το 1934 επί δημαρχίας Παρτσαλίδη.  

102) Μακρής Κων/νος Λογιστής. Από το Λουτράκι Κορινθίας. 

103) Μάλλης Αχιλλέας

104) Μαλτέζος Γεώργιος

105) Μαμαλάκης Γεώργιος του Γιάννη. Βυρσοδεψεργάτης. Από τα Αγκουσελιανά Αγ. Βασιλείου Ρεθύμνου. Κάτοικος Κοκκινιάς Πειραιά. 43 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά. Υποψήφιος βουλευτής Πειραιά στις εκλογές του1935 με το ΕΜΕΑ. Στις 8-12-1932 καταδικάστηκε σε 8 μήνες φυλάκιση και ένα χρόνο εξορία για παράβαση του «ιδιώνυμου». Το 1935 εξόριστος στη Σίκινο και αργότερα στην Ακροναυπλία και την Πύλο. 

106) Μανέκας Νικόλαος του Κώστα. Γεννήθηκε το 1903 στο Ζαγόρι της Ηπείρου, απ’ όπου και έφυγε μικρός αναζητώντας καλύτερη τύχη και βρέθηκε στη Χωριστή Δράμας, όπου άρχισε να δουλεύει ως αυτοκινητιστής. Αργότερα εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ, γενικός γραμματέας του Σωματείου Αυτοκινητιστών Θεσσαλονίκης. Υποψήφιος βουλευτής Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 1935 με το ΕΜΕΑ και 1936 με το Π.Μ. Πήρε μέρος στα γεγονότα του Μάη του1936. Λίγες μέρες αργότερα συνελήφθη και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη, αλλά δραπέτευσε ένα χρόνο περίπου αργότερα και πέρασε στην παρανομία. Το 1939 συνελήφθη ξανά και στάλθηκε αρχικά στις φυλακές της Αίγινας και αργότερα στην Ακροναυπλία 

107) Μανιατέας Θεόδωρος Τσαγκάρης. Από την Κόρινθο. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος δήμαρχος Κορίνθου το 1934, υποψήφιος βουλευτής Κορινθίας στις εκλογές του1935 με το ΕΜΕΑ και 1936 με το Π.Μ. Σημ.: Ο Γ. Κουβάς αναφέρει ότι ο αδελφός του ήταν υποψήφιος, στον Ριζοσπάστη της εποχής όμως βρίσκω ότι ήταν ο Θεόδωρος Μανιατέας. 

108) Μαριακάκης Νικόλαος του Μανώλη. Γεωπόνος. Γεννημένος το 1911 στα Χανιά. Το 1935 ήταν μέλος του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Αγροτικού Κόμματος στην Κρήτη. Μαζί με τον Βαγγέλη Κτιστάκη πάλεψαν κατά της Κονδυλικής «κοσμογονίας» και συνέχισε τον αγώνα του κατά της δικτατορίας Μεταξά, πρωτοστατώντας σε όλες τις αντιδικτατορικές διαδηλώσεις. Πιάστηκε τον Μάρτη του1937, την επόμενη του μνημόσυνου τουΕλ. Βενιζέλου, που έγινε στο Ακρωτήρι. Ο Γεν. Διοικητής Κρήτης του πρότεινε να αφεθεί ελεύθερος και να σταλεί με υποτροφία στο εξωτερικό, μια και είχε πρωτεύσει στον διαγωνισμό του Γεωργικού Επιμελητηρίου, υπό τον όρο να δηλώσει, έστω και προφορικά, ότι «εφεξής θα ασχολείται μόνον με την επιστήμην και την οικογένειάν του». Αρνήθηκε να το δεχθεί και εκτοπίστηκε στην Ανάφη, μετά στην Ακροναυπλία, και την Πύλο. Κατά τη μεταφορά του από το Χαϊδάρι στην Καισαριανή για εκτέλεση, πέταξε ένα σημείωμα: «Καλύτερα να πεθαίνη κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζη σκλάβος. 1.5.44. Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος. Χανιά Κρήτης. Όποιος το βρη να μη το καταστρέψη».

109) Μαρκούσης Αθανάσιος Από τον Δάφνο Δωρίδας (ή το Λιδωρίκι). Γαλατάς. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

110) Μαυράκης Ιωάννης

111) Μαυροκεφαλίδης Ιωάννης ηλεκτρολόγος. Πρόσφυγας, γεννήθηκε το 1916 στην Οινόη Πόντου. Κάτοικος Θεσσαλονίκης. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

112) Μέκαλης Πάνος του Θωμά. Εργάτης. Από τα Γιάννινα. Μέλος του ΚΚΕ. Το 1933 φυλακίζεται στις φυλακές Ακραίου (Ηπείρου). Τον Ιούνιο του1936, όντας καταζητούμενος επειδή είχε καταδικαστεί από την Ασφάλεια σε 2 χρόνια εξορία, συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη και παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (Ριζ. 15-6-36). 

113) Μελισσαρόπουλος Ιωάννης του Ηλία _“βρέθηκε” μέσω αναζητήσεων του Ερυθρού Σταυρού.

114) Μερκούρης Δημήτριος

115) Μήτσης Ηρακλής του Παναγιώτη και της Ευανθίας. Αρτεργάτης – μπογιατζής. Από τα Κάτω Ραβένια Γιαννίνων. 30 χρόνων. Στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ήταν διευθυντής της αρχειομαρξιστικής εφημερίδας “Πάλη των Τάξεων”. Αργότερα προσχώρησε στο τροτσκιστικό ρεύμα  

116) Μόσχος Μήτσος από το Αίγιο. 31 (ή 26) χρόνων. Ανάπηρος πολέμου. Στέλεχος του ΕΑΜ. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

117) Μπεραχιά Ανρί ή Περαχιά. Εργάτης. Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του αρχειομαρξιστικού ρεύματος κατά τον Μεσοπόλεμο, γραμματέας της ΚΟΜΛΕΑ στη Θεσσαλονίκη, υποψήφιος βουλευτής στις επαναληπτικές εκλογές Θεσσαλονίκης το 1933. Εξέδιδε την εφημερίδα “Προλετάριος” στα ελληνικά και στη λαντίνο, και είχε ιδρύσει το “Ακαδημαϊκό Βιβλιοπωλείο”. Στη συνέχεια, μέλος του ΚΑΚΕ. 

118) Νεγρεπόντης Νίκος του Ματθαίου. Καπνεργάτης. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στη Σμύρνη. Κάτοικος Καβάλας. Στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Καπνεργατών. Δημοτικός σύμβουλος Καβάλας το 1934. 

119) Νικολαΐδης Δημήτριος (Τάκης) του Παναγιώτη. Από τη Θεσσαλονίκη. Στέλεχος του ΚΚΕ. 31 χρόνων. Εξόριστος το 1935 στον Άϊ Στράτη, στο υπόμνημα των εξόριστων προς την κυβέρνηση για να τους δοθεί αμνηστία υπογράφει ως υποδηματοποιός (30-11-1935). 

120) Νικολόπουλος Ιωάννης του Αλεξάνδρου. Από την Κοκκινιά Πειραιά. Εξόριστος το 1935 στον Άϊ Στράτη, στο υπόμνημα των εξόριστων υπογράφει ως μηχανουργός. 

121) Ντάσιος ή Κατσαρός Σωτήριος Αγρότης. Από τον Τύρναβο Λάρισας. 

122) Ντορέας Γεώργιος

123) Οικονόμου Βασίλειος Τσαγκάρης. Από το Μεσοβούνι Ζαγορίου Ηπείρου. 

124) Ουραΐλογλου Βασίλειος Τσαγκάρης. Από τον Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ.

125) Ορφανός Ηλίας

126) Πανέτης Χρήστος _μνημονεύεται ως αγωνιστής από την Πεντέλη.

127) Πανταζής Δημήτριος _σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές (Κουβάς, Φλούντζης, ΚΚΕ) ήταν αρτεργάτης, στέλεχος του ΚΚΕ, κάτοικος Καισαριανής και Ακροναυπλιώτης.

128) Παπαβασιλείου Βασίλειος Ράφτης. Από το Βελβεντό Κοζάνης. 

129) Παπαγιάννης Ιωάννης ή Παπαϊωάννου. Εργάτης. Από την Ξάνθη _32 χρόνων (αλλού λανθασμένα αναφέρεται ως εκτελεσμένος στο Κούρνοβο). 

130) Παπαδήμας Βασίλειος του Νίκου. Γεννήθηκε στην Πύλο το 1909. Το 1938 πήρε πτυχίο πρακτικού μηχανικού. Εργαζόταν στο εργοστάσιο της Ανώνυμης Εταιρείας Οινοπνευματοποιίας (ΑΕΟΠ) στη Γιάλοβα Μεσσηνίας. Στις 6 Αυγούστου1941 συνελήφθη από Ιταλούς καραμπινιέρους και Έλληνες χωροφύλακες με βάση καταστάσεις ονομάτων που είχε παραδώσει η ελληνική κυβέρνηση στους κατακτητές. Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο του Ναυπλίου και στη συνέχεια της Λάρισας. Ήταν αδελφός τουεκδότη και αντιστασιακού Δημήτρη Παπαδήμα/

131) Παπαδημητρίου Δημήτριος του Ανδρέα. Υπάλληλος των ΣΠΑΠ. Από την Καλαμάτα. 44 χρόνων. Κάτοικος Κοκκινιάς Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ και των Συνδικάτων (αλλού λανθασμένα αναφέρεται ως εκτελεσμένος στο Κούρνοβο). 

132) Παπαδόπουλος Δημήτριος _Οικοδόμος, πρόσφυγας από τον Πόντο, κάτοικος Καλλιθέας, στέλεχος του ΚΚΕ και του Συνδικάτου Οικοδόμων, υποψήφιος βουλευτής Αττικής στις εκλογές του1935 με το ΕΜΕΑ∙ το 1936, όντας γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Οικοδόμων, συλλαμβάνεται, στέλνεται εξορία και από εκεί στην Ακροναυπλία. Όντας πολύ κοινό όνομα κατά τον Φλούντζη, ο παραπάνω Δημ. Παπαδόπουλος («Πρόεδρος» ή «Βαν Μιν») εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στον Πειραιά στις 7-1-1943 μαζί με άλλους Ακροναυπλιώτες (το έχει το όνομα στον κατάλογο των 200, αλλά όχι ως Ακροναυπλιώτη). Στη Λάρισα αναφέρεται άλλος κρατούμενος Δημ. Παπαδόπουλος από τη Νίκαια.

133) Παπαδόπουλος Ευάγγελος 

134) Παπαδόπουλος Κων/νος του Ιωάννη. Από το Καστόρι Σπάρτης. Κρατούμενος στη Λάρισα το 1943.

135) Παπαδόπουλος Μαν. Μανούσος ή Μανασής. Κουρέας. Από την Καβάλα. 

136) Παπαδόπουλος Μύρων του Ευσταθίου. Πρόσφυγας, από την Αργυρούπολη Πόντου. Κάτοικος Μεσιανού Κιλκίς. Δάσκαλος, και, μετά τη συνταξιοδότησή του, αγρότης και συνεταιριστής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Κιλκίς με το Π.Μ. στις εκλογές του1936. Στην Ακροναυπλία δίδασκε στους κρατούμενους Μαθηματικά. 

137) Παπάζογλου Ευάγγελος

138) Παπαμιχάλης Γεώργιος Ναυτικός. Από τη Σαλαμίνα. 

139) Παπανδρέου Κώστας του Χρυσόστομου. Σερβιτόρος. Από τον Αμπελώνα (Καζακλάρ) Λάρισας. Μέλος του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ του Σωματείου Σερβιτόρων.

140) Παπανίκας Γεώργιος του Γιάννη.

141) Πασχαλίδης Θεμιστοκλής του Ιωάννη. Κάτοικος Καισαριανής.

142) Πατσανιάν Κεβόρκ _αλλού λανθασμένα Παρετσαριάν. Από το Δουργούτι Αθήνας. Χοροδιδάσκαλος. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

143) Πίττακας Γεώργιος _Γεννήθηκε το 1903 στο Φραντάτο Ικαρίας. Πήρε μέρος στο εργατικό κίνημα από το 1924. Ήταν τραμβαγιέρης, αλλά διώχθηκε και έγινε μπογιατζής. Στέλεχος του ΚΚΕ. Το 1931 πήρε μέρος στην εξέγερση στον Κάμπο Ικαρίας, που κατέληξε στο διώξιμο της Αστυνομίας. Δικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση και εξορία. Δούλευε στην Εργατική Βοήθεια Αθήνας. Επί δικτατορίας Κονδύλη φυλακίστηκε στην Αίγινα. Στις 28-10-1940 βγήκε από την παρανομία και ζήτησε να σταλεί στο μέτωπο να πολεμήσει τον Ιταλό επιδρομέα. Αμέσως οι ντόπιοι φασίστες τον έκλεισαν φυλακή και τον έστειλαν στην Ακροναυπλία. 

144) Πίτσος Ιωάννης

145) Πιτσούλης Δημήτριος

146) Πλακοπίτης Νικόλαος του Γιάννη. Χτίστης. Γεννήθηκε το 1906 στην Κοζάνη. Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ το 1927 και στη συνέχεια αναδείχθηκε στέλεχος τουΚΚΕ. Μέλος του Εργατικού Κέντρου  και πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης. Εκδότης της εφημερίδας ‘Παλλαϊκό Μέτωπο’ και ταυτόχρονα ανταποκριτής του Ριζοσπάστη στην Κοζάνη. Υποψήφιος βουλευτής Κοζάνης στις εκλογές του1933 με το ΕΜΕΑ και του1936 με το Π.Μ. Εξορίστηκε σε Ανάφη και Άϊ Στράτη, και με τη δικτατορία του Μεταξά εξορίζεται πάλι, αρχικά στη Φολέγανδρο και τελικά στην Ακροναυπλία και στην Πύλο. 

147) Πλατανησιώτης Κώστας

148) Πόλκος Ευάγγελος Δάσκαλος. Από τη Ραχούλα Καρδίτσας. 35 Χρόνων. Πήρε το πτυχίο δασκάλου από το Διδασκαλείο Αλεξανδρούπολης το 1925. Κατατάχθηκε με εντολή του Κόμματος στη Χωροφυλακή και γράφτηκε στη Νομική Σχολή. Μέλος της ΕΕ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας. Στέλεχος του ΚΚΕ. Με τη δικτατορία του Μεταξά συλλαμβάνεται και οδηγείται στις φυλακές Λάρισας, εκτοπίζεται στη Φολέγανδρο, και στη συνέχεια στην Ακροναυπλία, όπου δίδασκε τους κρατούμενους Φυσική. Πίσω από μια φωτογραφία της κόρης του, που βρέθηκε μετά την εκτέλεσή του στο σακάκι του είχε σημειώσει: «Κόρη μου, Καίτη Πόλκου, μένει Κλειούς 22 Θεσσαλονίκη. Να γίνει δασκάλα. Ο πατέρας της».

149) Πολύδωρος Δημήτριος ή Πολυδώρου. Γεννήθηκε το 1910 στο Ζιγοβίστι Γορτυνίας. Το 1928 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και εργάστηκε ως σερβιτόρος. Στέλεχος του ΚΚΕ, γραμματέας της Ομοσπονδίας Σερβιτόρων. Συνελήφθη στις 4 Αυγούστου1936 και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη και μετά στην Ακροναυπλία. Προϊστάμενος μαγειρείων στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. 

150) Ποντίκης Κοσμάς του Στέλιου. Ναυτεργάτης. Από την Αλεξανδρούπολη. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστικό στέλεχος των ναυτεργατών Αλεξανδρούπολης. Το 1932 εκτοπίστηκε στη Σίκινο για ένα χρόνο και το 1935 φυλακίστηκε στις φυλακές Αίγινας. Υποψήφιος βουλευτής Έβρου το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. 

151) Πότης Αλέκος

152) Ρεμπούτσικας Δημήτριος Δικηγόρος. Γεννήθηκε το 1905. Από την Αχαγιά Αχαΐας. Κάτοικος Αθήνας. Στέλεχος του ΚΚΕ.  Το τελευταίο του σημείωμα: «Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δεν θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγετε. Σφίξετε τις καρδιές σας και βγήτε παλικάρια απ’ τη νέα αυτή δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή τουγια ανώτερα ιδανικά δεν πεθαίνει ποτέ. 1-5-44 Χαϊδάρι. Με πολλή αγάπη. Σας φιλώ, Μήτσος».

153) Ρίζος Ηλίας του Δημητρίου. Μακαρονοεργάτης. Από το Ροβολιάρι Φθιώτιδας. 41 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Συνδικαλιστής στη Λαμία. 

154) Ρογανάς Γεώργιος Αλλού Ροζάνης, που είναι το σωστό. Με καταγωγή από τη Ζίτσα Γιαννίνων. Μέλος τουΕΑΜ. Αγωνιστής από την Πεντέλη, όπως και ο επόμενος.

155) Ρογανάς Ιωάννης Ροζάνης, γιός του προηγούμενου. Επονίτης. Μαθητής (ή αρτεργάτης).

156) Ρουσσόπουλος Γεώργιος ή Κώστας Αρτεργάτης, γεννημένος στο Ροδολίβος Σερρών το 1901. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Σερρών στις εκλογές του1933 με το ΕΜΕΑ. Το 1934 αντιπρόεδρος της Κοινότητας Ροδολίβου. 

157) Σαββόπουλος Σάββας του Κώστα. Εργάτης μεταλλουργός. Πρόσφυγας, καταγόταν από την Καλλικράτεια Αν. Θράκης και γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1913. Από μαθητής του Γυμνασίου γίνεται μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας στη Βέροια. Στη γ’ τάξη τουΓυμνασίου Θεσσαλονίκης αποβάλλεται οριστικά για την κομμουνιστική του δράση. Από τότε δουλεύει ως εργάτης μεταλλουργός. Οργανώνει το συνδικάτο μεταλλουργών, στέλεχος της ΟΚΝΕ, του ΚΚΕ και του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης. Το 1935 εκτοπίζεται για ένα χρόνο στην Ανάφη. Τον Ιούλιο του1937, συλλαμβάνεται, βασανίζεται στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, και μεταφέρεται στην Ακροναυπλία. 

158) Σακκάς Κώστας του Χρήστου. Κουρέας. Από την Ήπειρο. Στέλεχος τουΚΚΕ. Το ’35 στον Άϊ Στράτη. 

159) Σαμόπουλος Γεώργιος ή Σταμόπουλος. Από τη Μυτιλήνη. 

160) Σαντομοίρης Φώτης Μουσικός, βολιστής. Από τις Σέρρες ή Δράμα. 

161) Σερδερίδης Κοσμάς Αγρότης. Γεννήθηκε το 1905 στην Αργυρούπολη Πόντου. Το 1918 ήλθε πρόσφυγας στο Γερακαριό Κιλκίς. Μέλος του ΚΚΕ. Από νέος πήρε μέρος στο αριστερό κίνημα και το 1930, με το «ιδιώνυμο», εξορίστηκε στη Σαντορίνη για δύο χρόνια. Τον Απρίλη του1937 πιάστηκε και εξορίστηκε στην Φολέγανδρο, και, αργότερα, μεταφέρεται στην Ακροναυπλία. 

162) Σκλάβαινας Στέλιος Από τη Σίφνο. Κάτοικος Ν. Κόσμου Αττικής. Τυπογράφος. Επιφανές στέλεχος του ΚΚΕ προπολεμικά, που αργότερα διαγράφηκε, βουλευτής, γνωστός από το σύμφωνο Σοφούλη – Σκλάβαινα του1936. 

163) Σουκατζίδης Ναπολέων Γεννήθηκε στις 11-12-1909 στα Μουδανιά της Μ. Ασίας από γονείς δασκάλους. Η οικογένειά του βρέθηκε από την Προύσα στο Αρκαλοχώρι της Κρήτης το 1922. Φοίτησε στην Εμπορική Σχολή του Ηρακλείου και εργάστηκε ως λογιστής και αλληλογράφος στο εργοστάσιο της εταιρείας «Μίνως» στην Ιεράπετρα. Στέλεχος του ΚΚΕ, πρόεδρος των Εμποροϋπαλλήλων Ηρακλείου. Πιάστηκε στις 6-6-1936 και εξορίστηκε στον Άϊ Στράτη, και μετά ένα χρόνο στην Ακροναυπλία. Ηγετική μορφή των Ακροναυπλιωτών, εκτελούσε χρέη διερμηνέα στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ότι την ημέρα της εκτέλεσης ο διοικητής Φίσερ πρότεινε σ’ αυτόν και τον Αντ. Βαρθολομαίο να παραμείνουν στο στρατόπεδο, αλλά αυτοί αρνήθηκαν. Τα τρία σημειώματα που άφησε: Στον πατέρα του: «Πατερούλη. Πάω για εκτέλεση. Νάσαι περήφανος για τον μονάκριβο γιό σου. Ν’ αγαπάς, να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδελφούλα μου. Κ’ οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια. Γεια πατερούλη. Ναπολέων». Στην αρραβωνιαστικιά του: «Η τελευταία μου σκέψη μαζί σου. Θα ‘θελα να σε κάμω ευτυχισμένη. Ν’ αγαπάς πολύ το μπαμπά και την αδελφούλα μου. Να βρεις σύντροφο της ζωής σου άξιό μου και άξιό σου. Γεια χαρά. 1-5-44. Ναπ. Σουκατζίδης. Υ.Γ. Κάτι ενθύμια θα σου δώσει ο Ζήσης». Στην αδελφή του: «Αδελφούλα. Πάω για εκτέλεση. Σε λάτρευα πολύ όπως λάτρευα και το γυναικούλι μου. Δεν μπόρεσα να σας κάμω ευτυχισμένους. Λίγη αγάπη στο μπαμπά όσο να ζη. Γεια σου. Γεια σου λατρευτή μου αδελφούλα».

164) Σόφης Δημήτριος Επονίτης. Από την Πεντέλη. Μαθητής. Αυτό το σημείωμα άφησε πριν την εκτέλεσή του: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα. Δημήτρης Σόφης».

165) Σόφης Χρήστος Επονίτης. Από την Πεντέλη. Πιθανόν αδελφός του προηγούμενου. Σε άλλες πηγές αναφέρεται και τρίτος με το ίδιο επώνυμο, Σόφης Ανδρέας. Ο Γ. Κουβάς γράφει ότι προσπάθησε να εξακριβώσει αν ο Ανδρέας Σόφης είναι πατέρας των δύο αδελφών, αλλά δεν βρήκε άκρη. Στο ηρώο της Παλ. Πεντέλης πάντως είναι γραμμένα τα ονόματα των Δημήτρη και Ανδρέα Σόφη. Η Ιωάννα Τσάτσου, γράφει στο βιβλίο της: «Μια μητέρα απ’ την Πεντέλη βρήκε το σακάκι τουγιού της. Το αγκάλιασε και το κρατούσε σφιχτά πνιγμένη με τα δάκρυά της. Έπειτα σαν μπόρεσε να κοιτάξει γύρω της, πήρε το μάτι της κάποιο ρούχο του πιο μικρού κρατούμενου παιδιού της. Την μεταφέρανε αναίσθητη».

166) Σούλας Χρήστος _ Γεννήθηκε το 1912 στην Τσερκοβίτσα της Β. Ηπείρου. Αρτεργάτης και ξυλουργός. Αρχειομαρξιστής, αργότερα μέλος των τροτσκιστικών ΟΚΔΕ και ΕΟΚΔΕ. Συνδικαλιστής, γραμματέας του Συνδικάτου Αρτεργατών Πειραιά. Υπεύθυνος έκδοσης της εφημερίδας της ΟΚΔΕ “Εργατική Πρωτοπορία”. Στα τέλη του1936 συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ανάφη και μετά στην Ακροναυπλία. 

167) Σπυρίδης Γεώργιος Σιδηροδρομικός. Στέλεχος τουΚΚΕ και του Συνδικάτου Σιδηροδρομικών. Κάτοικος Αθήνας. Το 1935 εξόριστος στην Ανάφη, μετά στην Ακροναυπλία. 

168) Στάθης Ιωάννης του Κώστα. Αγρότης (ή δάσκαλος). Από τα Σέρβια Κοζάνης. 32 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

169) Σταμούλης Βασίλειος του Αναστασίου. Γιός πολυμελούς οικογένειας, γεννήθηκε το 1911 στη Ζίτσα Γιαννίνων, όπου και φοίτησε στο δημοτικό σχολείο και στο σχολαρχείο. Το 1928 πήγε στην Αθήνα και έμαθε την τέχνη του τυπογράφου, επάγγελμα το οποίο άσκησε αρχικά στα Γιάννινα, στην εφημερίδα “Ηπειρωτικός Αγών” και στη συνέχεια στην Αθήνα, στον Ριζοσπάστη, ενώ φαίνεται πως ασχολήθηκε παράλληλα και με τη δημοσιογραφία. Μέλος του ΚΚΕ  

170) Σταύρου Σπύρος      

171) Στρατής Αλμπέρτος _αλλού Εσδρατή Αλμπέρτος, που είναι το σωστό. Εβραίος από τη Θεσσαλονίκη. Τσαγκάρης. 

172) Συνοδινός Απόστολος Ξυλουργός. Πρόσφυγας, γεννήθηκε στην Πάνορμο της Μ. Ασίας το 1908. Κάτοικος Σερρών. Στέλεχος του ΚΚΕ. Γραμματέας της Περιφερειακής Κομματικής Οργάνωσης Δράμας του Κόμματος. Το 1936 με το κίνημα της Δράμας δεν μπόρεσε να ξεφύγει, τον έπιασαν και τον έστειλαν στις φυλακές της Ακροναυπλίας. 

173) Ταλαίπωρος Ηλίας Αγρότης. Από τον Παγώνδα Σάμου.

174) Ταμπάνος Βασίλειος ή Ταμιζόνος ή Φίλιππος _του Θεοδόση. Ιδιωτικός υπάλληλος. Από τη Λευκάδα. 51 χρόνων. Στέλεχος του ΚΚΕ. Από πολύ νέος ασπάστηκε τις ιδέες του κομμουνισμού και ανέπτυξε δράση στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Το 1932 εξορίστηκε στον Άϊ Στράτη. Όταν απολύθηκε, εργάστηκε στον Ριζοσπάστη. Το 1936 η δικτατορία του Μεταξά τον εξόρισε στην Ανάφη για ένα χρόνο. Μετά μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία και στην Πύλο. 

175) Τζανετής Χρήστος

 176) Τζίμος Ανδρέας

177) Τζοάνος Περικλής Τσαγκάρης. Από την Καβάλα. 

178) Τζωρτζάτος Κώστας Οικοδόμος ή ξυλουργός. Γεννήθηκε στη Σάμη Κεφαλονιάς το 1907. Κάτοικος Πάτρας. Υποψήφιος βουλευτής Αχαΐας το 1935 με το ΕΜΕΑ. 

179) Τούμπας Θανάσης Σπουδαστής του Πολυτεχνείου. Στέλεχος της ΕΠΟΝ. Ανιψιός του ναυάρχου Τούμπα.

180) Τούρπας Παναγιώτης από το Σουφλί. Υπάλληλος τουΟΣΕ και μετά δάσκαλος. Στέλεχος του ΚΚΕ. Υποψήφιος βουλευτής Έβρου το 1935 με το ΕΜΕΑ και το 1936 με το Π.Μ. Στις 20-8-1935 συλλαμβάνεται και εκτοπίζεται στην Ανάφη. Αργότερα, έγκλειστος στην Ακροναυπλία. 

181) Τσαλίκης Τάσος Δάσκαλος. Γεννήθηκε το 1911 στην Αργαλαστή Μαγνησίας. Τις διδασκαλικές του σπουδές τις έκανε στο Διδασκαλείο Λαμίας που γράφτηκε το 1928. Συνελήφθη το 1937 και στάλθηκε στον Άϊ Στράτη και μετά στην Ακροναυπλία, όπου δίδασκε στους κρατούμενους Ελληνικά Στέλεχος του ΚΚΕ. 

182) Τσερμέγκας Μιχάλης Εργάτης (ή αγρότης). Από το Μαυράτο Ικαρίας. 32 χρόνων. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και τουΚΚΕ. Εξόριστος από τον καθεστώς της 4^ης Αυγούστουστον Άϊ Στράτη, βρέθηκε φυλακισμένος στην Ακροναυπλία όταν άρχισε ο πόλεμος.  Νοσοκόμος στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου.

183) Τσίκας Αλέξανδρος Γιός του δασκάλου – λόγιου Μάνθου Τσίκα, γεννήθηκε στο Γραμμένο Γιαννίνων το 1909. Αφού φοίτησε δύο χρόνια στο Γυμνάσιο στα Γιάννινα, διέκοψε τις σπουδές του κι έγινε τσαγκάρης. Αργότερα άνοιξε δικό τουκατάστημα στο χωριό και το 1935 στην Αθήνα. Στέλεχος του ΚΚΕ. Με την δικτατορία τουΜεταξά στάλθηκε εξόριστος στη Σίφνο, και αργότερα στην Ακροναυπλία. 

184) Τσίρκας Κώστας του Γιώργου. Δάσκαλος. Γεννήθηκε το 1906 στα Πράμαντα Γιαννίνων. Το 1926 τελείωσε το μονοτάξιο Γυμνάσιο Γιαννίνων και διορίστηκε δάσκαλος στο χωριό Ψέλτσκο (Κυψέλη) Καστοριάς. Το 1930 μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου παράλληλα με την εργασία τουγράφτηκε και στη Νομική Σχολή. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής, πρόεδρος τουΣυλλόγου των προοδευτικών δασκάλων «Αναγέννησις». Μετά την δικτατορία του Μεταξά τέθηκε σε διαθεσιμότητα, συμμετείχε στο «Αντιδικτατορικό Κίνημα Μακεδονίας» και ήταν συντάκτης της εφημερίδας «Αντιδικτατορικό Μέτωπο». Πιάστηκε με προδοσία στις 6-5-1938, μαζί με άλλους 75 υπαλλήλους και μεταφέρθηκε στην Ακροναυπλία.
Πριν εκτελεστεί άφησε τρία χαρτάκια. Ένα πέταξε δεμένο σε μαντίλι. Ένα βρέθηκε στο σακάκι του και ένα στην κουβέρτα του. Στο πρώτο που απευθύνεται στον λαό έγραφε: «Πρωτομαγιά. Γεια σας όλοι. Πάμε στη μάχη. Κώστας Τσίρκας. 1-5-44». Στο δεύτερο, για τους συγγενείς του, έγραφε: «Γεια και χαρά. Σας φιλώ όλους με πολλή αγάπη. Κώστας Τσίρκας. Μάρνη 52 Αθήνα».

Και στο τρίτο για τη γυναίκα του και τον γιό του: «Κατίνα, Γεωργούλη. Σας φιλώ με αγάπη. Κώστας Τσίρκας. Μάρνη 52».

185) Τσολιάκος Ιωάννης

186) Υψηλάντης Κώστας

187) Φάβας Κώστας Αγρότης. Υποψήφιος βουλευτής Ξάνθης στις εκλογές του1936 με το Π.Μ. 

188) Φερετόπουλος Νώντας ή Νικήτας. 

189) Φεφές Απόστολος _ Δικηγόρος. Από την Πάτρα. Πιάστηκε από τους Ιταλούς τον Ιούλη του1941 με βάση καταστάσεις ονομάτων που είχε παραδώσει η ελληνική κυβέρνηση στους κατακτητές και κλείστηκε στη φυλακή. Το 1943 κρατούμενος στη Λάρισα (προηγουμένως πιθανότατα στο Ναύπλιο). Ο Φλούντζης τον έχει Ακροναυπλιώτη, χωρίς να διευκρινίζει πότε κρατήθηκε εκεί. 
190) Φιλόπουλος Ανέστης 

191) Φουντής Στέφανος του Νίκου. Μηχανολόγος – ηλεκτρολόγος. Γεννήθηκε στον Μανταμάδο Λέσβου το 1908. Σπούδασε στη Γάνδη του Βελγίου με υποτροφία. Στέλεχος της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ. Το 1936 συλλαμβάνεται και στέλνεται στην Ανάφη, και από εκεί στην Ακροναυπλία 

192) Φωκάς Ιωακείμ 17 χρόνων, μαθητής.

193) Χάλαρης Γεώργιος Από το μπλοκ «15» του στρατόπεδου Χαϊδαρίου (απομόνωση). Γεννήθηκε το 1916 στην Αθήνα. Πιάστηκε στα τέλη του1942 σε μπλόκο από τους Γερμανούς στη συνοικία Αγ. Ιωάννη Ρέντη.

194) Χαρίτος Χρήστος Καπνεργάτης. Από τον Πειραιά. Στέλεχος του ΚΚΕ. 

195) Χατζηχρίστος Χρήστος Τσαγκάρης. Αρχειομαρξιστής, συνδικαλιστής στο Συνδικάτο τσαγκάρηδων, μέλος του ΚΑΚΕ. Το 1937 συνελήφθη, στάλθηκε στη Γαύδο και μετά στην Ακροναυπλία.

196) Χατζόπουλος Φώτιος                                                              

197) Χατζόπουλος Νίκος

198) Χριστακόπουλος Δημήτριος (Διομήδης) του Διονυσίου. Από την Καλαμάτα. Συνδικαλιστής, γραμματέας του σωματείου της οινοπνευματοποιίας Ζαν Κερού στην Καλαμάτα. Εργοδηγός, βαρελάς. 

199) Χρυσάφης Νικόλαος Βυρσοδεψεργάτης. Από το Καρλόβασι Σάμου. Στέλεχος του ΚΚΕ, συνδικαλιστής, μέλος τουΣωματείου Βυρσοδεψών «Άγιος Παντελεήμων». Το 1932 φυλακίστηκε με τον «ιδιώνυμο» και το σωματείο διαλύθηκε. Μετά την αποφυλάκισή του πρωτοστάτησε στην ίδρυση νέου σωματείου με την επωνυμία «Αναγέννηση»’ 

200) Χυτήρης Κώστας του Σπύρου. Γεννήθηκε στο χωριό Κουραμάδες Κέρκυρας το 1906. Δάσκαλος στην Ξάνθη. Στέλεχος του ΚΚΕ. Μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ. Εργάστηκε στο «Διδασκαλικό Βήμα». 

__________

Ο κατάλογος του μνημείου έχει επτά διαφορές σε σχέση με αυτόν του Φλούντζη: Στο μνημείο δεν υπάρχουν οι Βόκολας ή Μπόκολας Κων/νος, Κάππος Σταύρος, Οικονομίδης Ορέστης, Πατέστος Αναστάσης, Νανέρης Παναγιώτης, Πανταζής Νικόλαος και Σόφης Ανδρέας∙ οι τέσσερις πρώτοι, γράφει ο Γ. Κουβάς, διαπιστώθηκε ότι εκτελέστηκαν στο Κούρνοβο. Αντ’ αυτών υπάρχουν οι Καράγιωργος Λάμπρος, Μελισσαρόπουλος Ιωάννης, Πασχαλίδης Θεμιστοκλής, οι οποίοι βρέθηκαν μέσω αναζητήσεων του Ε.Ε.Σ., καθώς και οι Καραγιάννης Αυγέρης, Κοβάνης Γεώργιος, Μαγκάκης ή Μαγκανάς Κων/νος και Χατζόπουλος Νίκος. Σε σχέση με άλλους, παλιότερους καταλόγους, οι διαφορές είναι πολύ περισσότερες.

 

Καισαριανή -Πρωτομαγιά 1944: Το αίμα τους κόκκινη γραμμή - κριτήριο παντοτινό

 

«...
Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα, | μόν' ήρθαν μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι. Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ' όλους | κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος...»¹.

Οι 200 της Καισαριανής ζουν. Η Πρωτομαγιά του 1944 ήταν κόκκινη, κόκκινη σαν το αίμα τους που πότισε το Σκοπευτήριο, κόκκινη σαν τα υψηλά ιδανικά των κομμουνιστών.

Παν Μακρής & Δημ Κουτσούμπας

 

Αθάνατοι οι 200. Εκτελέστηκαν μα δεν πέθαναν. Μέχρι σήμερα τους ακούμε:
«Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί. | Γυμνοί: κατάσαρκα φορώντας σημαίες | η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο.
Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα. | Είδατε τα πουλιά που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες | αγγίζοντας με τα φτερά τους τον ανατέλλοντα πυρφόρον.| Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς να ανοίγουν στο μέλλον. Εμείς | μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνο θυμηθείτε το: αν η ελευθερία | δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, | εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας»²

Ήταν Δευτέρα -Πρωτομαγιά του 1944. Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα 'βγαινε στις 5.33΄... Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση.
Εκατόν εβδομήντα ήταν πρώην κρατούμενοι της Ακροναυπλίας και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη, όλοι κομμουνιστές. Τους είχε παραδώσει στο γερμανικό στρατό κατοχής η δικτατορία του Μεταξά. Η εκτέλεσή τους αποφασίστηκε με πρόσχημα το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού στη διάρκεια ενέδρας των ανταρτών στους Μολάους στις 27 Απρίλη του 1944.
Στο μεγάλο μέτωπο ήδη ένα χρόνο πριν είχε αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση από το Στάλινγκραντ. Το θηρίο ψυχορραγούσε αλλά δεν ξεχνούσε ποιος είναι ο ταξικός αντίπαλος.
Το πρωί της Πρωτομαγιάς του '44 στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όλοι ήξεραν. Κι όλοι έκαναν την επιλογή τους.
Δε χρειάστηκε να ρωτήσουν τι και πώς. Με τ' άκουσμα του ονόματός του καθένας έβγαινε μπροστά με σφιχτή τη γροθιά στα σηκωμένα μπράτσα: «Ζήτω το ΚΚΕ, εκδίκηση» οι τέσσερις λέξεις που πέρασαν από 200 στόματα. Κι ένας λεβέντικος χορός κάτω απ' την μπούκα των πολυβόλων. Τι να φοβηθούν; Από τι να κάνουν πίσω;

Κι ύστερα το Σκοπευτήριο στην Καισαριανή.
Στο θυσιαστήριο της Λευτεριάς γράφτηκε μια από τις πιο λαμπρές και πιο ηρωικές σελίδες στην Ιστορία του Εργατικού και Κομμουνιστικού Κινήματος. Διακόσιοι πρωτοπόροι αγωνιστές, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ έπεσαν ως τον τελευταίο με το κεφάλι ψηλά. Το αίμα τους μια κόκκινη, αιμάτινη γραμμή υπενθυμίζει: «...Μόνο θυμηθείτε το αν η ελευθερία δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας».

Αθάνατοι οι 200 της Καισαριανής...

Πράξη πρώτη
Η είδηση είχε φτάσει μια μέρα πριν και οι εφημερίδες της εποχής γνωστοποιούσαν: «Την 27.4.44 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν στρατηγόν και 3 συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίσθησαν.
Ως αντίποινα θα εκτελεσθούν:
1) Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1.5.1944
2) Ο τυφεκισμός όλων των ανάνδρων τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάοι προς την Σπάρτην έξωθεν των χωριών».
Ο Θ. Κορνάρος γράφει³: «Ο διοικητής του Χαϊδαρίου (σσ. του στρατοπέδου όπου ήταν φυλακισμένοι Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης) δεν είχε κανένα δικαίωμα ν' αλλοιώσει τη σύνθεση του καταλόγου. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ν' αντικαταστήσει έναν ορισμένο αριθμό ονομάτων με άλλα(...) Ο διοικητής απάν' στη βιάση του φώναξε το επίθετο του Ναπολέοντα (...) Οχι. Οχι εσύ Ναπολέων(...) Το στρατόπεδο αναταράσσεται.

Ως ετούτη τη στιγμή αιτία της αναταραχής είναι η αγωνία και ο φόβος για τη ζωή του "Παιδιού".
Ο Ναπολέων απαντά στο διοικητή. Κι όλα τα αυτιά είναι τεντωμένα και αφουγκράζονται. Οσοι ξέρουν γερμανικά μεταφράζουνε την ίδια στιγμή τα λόγια του: Δέχομαι, κύριε διοικητά, τη ζωή μόνο με τον όρο πως δεν πρόκειται να την πάρω από άλλον κρατούμενο. Μόνο όταν η θέση μου μείνει κενή!...
Το στρατόπεδο ξεχνά τον κανονισμό, ξεχνά τη θέση του, ξεπερνά κάθε όριο πειθαρχίας και χειροκροτά σαν ηλεχτρισμένο την αποκάλυψη. Την κρυμμένη ψυχή της Ελλάδας που κάνει την παρουσία της. Οι Γερμανοί σαστίζουν, κοιτάζονται και σα νευρόσπαστα χτυπούνε τα τακούνια και στέκονται προσοχή!..

Από καρδιάς...

Ο Ναπολέων Σουκατζίδης στο δρόμο για το εκτελεστικό απόσπασμα γράφει στον πατέρα του: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου».
Στην αρραβωνιαστικιά του: «Η τελευταία σκέψη μαζί σου. Θα 'θελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο άξιό σου και άξιό μου».
Το ίδιο δωρικά και τα γράμματα των άλλων ηρώων. Ο Ηπειρώτης δάσκαλος Κώστας Τσίρκας: «Πρωτομαγιά. Γεια σας, όλοι πάμε στη μάχη».
Ο εργάτης μεταλλουργός Σάββας Σαββόπουλος: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, δε χάσαμε την πίστη μας στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης... Καμία δύναμη δε θα τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει.
Καλώ τον αδελφό μου με σκληρή δουλιά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ».
Ο Μήτσος Ρεμπούτσικας: «Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές».
Ο Νίκος Μαριακάκης: «Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος».
Ο νεαρός Δημήτρης Σοφής από την Πεντέλη με μόλις οκτώ λέξεις: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα»^4.

Πράξη δεύτερη
Ηταν, γράφει ο Ν. Καραντηνός⁵, «μέρα μουντή πνιγμένη στην ομίχλη. Λένε όσοι τη ζήσανε, πως το πρωινό εκείνο πνιγόσουν. Δεν ανάσαινες. Ηταν Δευτέρα. Ηταν Πρωτομαγιά του 1944. Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα 'βγαινε στις 5.33΄... Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση.
Ηταν 200 αντιφασίστες. Δεσμώτες όλοι της Ακροναυπλίας κι εξόριστοι της Ανάφης, που η μεταξική δικτατορία τους είχε παραδώσει στους χιτλερικούς. Μια τραγωδία με 200 πρωταγωνιστές... Από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη ως το νεολαίο το Σοφή. Η πρώτη πράξη γράφτηκε χαράματα, στο Χαϊδάρι. Στο προσκλητήριο του θανάτου. Με την ιαχή της λευτεριάς. Κι η άλλη, όλο το πρωινό, στην αδούλωτη γειτονιά της Καισαριανής: Το Σκοπευτήριο.
(...)
Ο Στέλιος Φραγκίσκος, Ακροναυπλιώτης, θυμόνταν: "Τέτοιο δράμα, τέτοια μέρα η Καισαριανή δεν την ξανάζησε. Περιμένοντας να ακούσει 10 φορές την ομοβροντία και δέκα φορές τις χαριστικές βολές, που τις διέκοπταν τα τραγούδια κι οι ζητωκραυγές των μελλοθάνατων".
(...)
Η Μαίρη Παρασκευοπούλου ήταν τότε 14 χρόνων. Είχε βρεθεί σε μια ταράτσα. Και καθώς θυμάται κόντευε μεσημέρι. Ηταν η ταράτσα του αστυνομικού Θάνου. Από εκεί με τα κιάλια παρακολουθούσαν. Διέκρινες μια ομάδα να σηκώνει τα χέρια. Είδε τα χέρια ψηλά με τ' άσπρα πουκάμισα. Και είχε καρφωθεί στη μνήμη της η κραυγή και μια ριπή: Αδέλφια Γεια σας. Και με το Γεια σας η ριπή. Κι αμέσως μετά οι χαριστικές βολές».

Τα κορμιά των 200 της Καισαριανής μάτωσαν το χώμα του Σκοπευτηρίου.
Τους είχαν χωρίσει σε εικοσάδες.
Ο Ν. Σουκατζίδης είχε μείνει στην τελευταία για να μεταφράζει. Με μια φωνή οι μελλοθάνατοι είπαν τις τελευταίες τους κουβέντες:
Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω το ΚΚΕ. Ζήτω η λευτεριά...

Το κάλεσμα του ΕΑΜ

Το ΕΑΜ, λίγες μέρες μετά, σε ανακοίνωσή του γράφει για τις «ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΘΗΝΑΙΟΣ»: «...Ποια ηθική, ποιο δίκιο, ποια λογική λέει πως όταν δυο στρατοί πολεμούν εκείνος που χάνει στη μάχη έχει το δικαίωμα να σκοτώνει ανθρώπους που κάθουνται χιλιόμετρα μακριά; Να τουφεκίζει κρατούμενους που όντως ήταν τα θύματα της βασιλομεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου και βρίσκονται φυλακή από το 1936 κι επομένως δεν μπορούσαν να είχαν καμιά σχέση με την οργάνωση των μαχών;
(...)
Η φρικώδης και πρωτάκουστη τρομοκρατία που εξασκεί στην Ελλάδα ο καταχτητής με τη βοήθεια γερμανοράλληδων δεν είναι στην ουσία αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ εδώ και στην ύπαιθρο. Αυτό είναι απλή δικαιολογία. Γίνεται για να τρομοκρατηθεί ο λαός να σταματήσει την αντίστασή του και να πραγματοποιήσουν ανενόχλητοι οι καταχτητές την επιστράτευση και τη ληστεία του τόπου μας.

ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ,
Η στιγμή είναι κρίσιμη. Αν σκύψουμε το κεφάλι είμαστε χαμένοι. Τα θύματα του αγώνα είναι πολύ λιγότερα από τα θύματα της επιστράτευσης, από τα θύματα της πείνας. Οι κρεμασμένοι και τουφεκισμένοι ήρωες, τα καμένα μας χωριά φωνάζουν. Μην αφήστε τη θυσία μας να πάει χαμένη! Μην υποταχθείτε! Αγωνιστείτε για να μη γίνει η επιστράτευση. Αγωνιστείτε για τη ζωή σας. Εκδικηθείτε μας. Αγωνιστείτε για να σταματήσουν οι σφαγές».

¹. Κώστας Βάρναλης, απόσπασμα από το ποίημά του «Πρωτομαγιά 1944».
². Γιάννης Ρίτσος, «Σκοπευτήριο Καισαριανής».
³. Θέμος Κορνάρος, «Το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου», χαρισμένο στη μνήμη του εθνικού ήρωα Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Νεοελληνικές Εκδόσεις, Αθήνα, 1963.
⁴. «Γράμματα και μηνύματα εκτελεσμένων πατριωτών», Εκδόσεις Κέδρος, 1974.
⁵. Νίκος Καραντηνός, «Ο λαός της Καισαριανής ξαναθυμάται τους 200», «Ριζοσπάστης», 27 του Απρίλη 1980.
Σημείωση: Τηρείται η ορθογραφία των πρωτότυπων κειμένων.

1η Μάη 1944: Στον τοίχο της Καισαριανής

Tο φιρμάνι των Γερμανών δημοσιεύτηκε στις 30 του Απρίλη
Οι 200 της Καισαριανής έδωσαν τη ζωή τους για εκείνα τα ανώτερα ιδανικά που δίνουν περιεχόμενο στην έννοια «άνθρωπος». Και δεν πέθαναν ποτέ.
Εκείνη την Πρωτομαγιά, την Πρωτομαγιά του '44, την έγραψαν με το αίμα τους σε ένα κεφάλαιο της Ιστορίας που δεν πρόκειται να σβήσει.
Όσο κι αν το παλεύουν ευρωλάγνοι και οπορτουνιστές δοκιμάζοντας να ξαναγράψουν την ιστορία στα μέτρα τους.
¡La historia me absolverá! -«η ιστορία θα με δικαιώσει!» πέταξε στα μούτρα των κατηγόρων του Fidel. Οι 200 κομμουνιστές αντιφασίστες πατριώτες έγιναν θρύλος.
Οι κομμουνιστές δεσμώτες, που η ελληνική πλουτοκρατία, η κυβέρνηση του Τσουδερού και το καθεστώς του Μεταξά κρατούσαν έγκλειστους στην Ακροναυπλία και την Ανάφη, οι κομμουνιστές που με την είσοδο των χιτλερικών στην Ελλάδα το καθεστώς του Μεταξά και οι δωσίλογοι τους παρέδωσαν στους ναζί, μετέτρεψαν με το αίμα τους το Σκοπευτήριο σε θυσιαστήριο της λευτεριάς.
Την Πρωτομαγιά του '44, οι 200 της Καισαριανής σήκωσαν την Ελλάδα ένα μπόι ψηλότερα, με εκείνο τον τρόπο που ξέρουν να το κάνουν οι κομμουνιστές.
Τον τρόπο που περιέγραψε λίγα χρόνια αργότερα ο Μπελογιάννης:
«Με την καρδιά μας και με το αίμα μας».

 

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ: ΜΙΑ ΗΡΩΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Ομιλία Δημάρχου Καισαριανής Ηλία Σταμέλου Πρωτομαγιά του 2016

Σας καλωσορίζουμε και εφέτος, στο «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς» του Λαού μας, στον «Τοίχο της Καισαριανής», όπου τιμάμε τη θυσία των 200 κομμουνιστών που εκτελέστηκαν την ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ του 1944, από τους φασίστες κατακτητές.
Υποκλινόμαστε στο μεγαλείο εκείνων που έζησαν με ψηλά το κεφάλι και στάθηκαν απέναντι απ' το απόσπασμα, πιστοί στις ιδέες και τα ιδανικά τους, διατρανώνοντας ως την τελευταία τους στιγμή τον πόθο τους για μια Ελλάδα λεύτερη, για μια Ελλάδα του Λαού της.
Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους χιλιάδες επώνυμους και ανώνυμους που πάλεψαν σκληρά με τα αφεντικά και το κράτος τους σε όλο τον κόσμο για τις μεγάλες κατακτήσεις του 20ου αιώνα, παίρνοντας τη θέση μας σήμερα, στην πάλη των εργαζόμενων για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας!
Συνεχίζουμε τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαϊκού κινήματος, βαδίζοντας τον ίδιο δρόμο που χαράχτηκε από το Σικάγο του 1886 ως τη Θεσσαλονίκη του 1936 και την Καισαριανή του 1944, μέχρι τις μέρες μας! Το δρόμο της πάλης και των κατακτήσεων από το 8ωρο και τη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, την κοινωνική ασφάλιση, μέχρι την παιδεία, την υγεία, τις συνδικαλιστικές και δημοκρατικές ελευθερίες, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις.

Με αυτόν μόνο τον τρόπο, μπορούμε να τιμήσουμε την Πρωτομαγιά.
Με αυτόν τον τρόπο τιμάμε τις ιδέες, τα ιδανικά, την υπέρτατη θυσία των 200 κομμουνιστών, της τόσο ξεχωριστής Πρωτομαγιάς του 1944.

Την Άνοιξη του 1944, η ώρα της ήττας του φασισμού ζύγωνε πια με βήμα σίγουρο. Οι ορδές του φασισμού, που λίγα μόλις χρόνια πριν διέσχιζαν σαν θύελλα απ΄ άκρη σ' άκρη την Ευρώπη, γνώριζαν τη μία ήττα μετά την άλλη. Τρέπονταν σε φυγή μπροστά στην ορμή και την αποφασιστικότητα του ηρωικού Κόκκινου Στρατού.

Στην Ελλάδα ο ΕΛΑΣ παλεύει ηρωικά και σφυροκοπά τον εχθρό σε όλη τη χώρα. Στα βουνά οι λεύτερες περιοχές, η λαϊκή αυτοδιοίκηση, η λαϊκή δικαιοσύνη είναι πια η καινούργια πραγματικότητα. Ήδη από τα μέσα του 1943, περίπου η μισή επικράτεια της χώρας έχει απελευθερωθεί από τον κατακτητή.
Στην αδούλωτη Αθήνα με εντολή του ΕΑΜ ξεσπά ισχυρότατο κύμα απεργιών, συλλαλητηρίων και διαδηλώσεων κατά της τρομοκρατίας, για τη ματαίωση της καινούργιας προσπάθειας των χιτλερικών για επιστράτευση.
Ο ΕΛΑΣ της Αθήνας και του Πειραιά δίνει πραγματικές μάχες στην Καισαριανή, το Δουργούτι, την Κοκκινιά, την Καλλιθέα, έχοντας στο πλευρό του χιλιάδες νέους και νέες της ΕΠΟΝ.
Η τιμή της οργάνωσης και της καθοδήγησης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ανήκει στο ΚΚΕ, που υπήρξε ο εμπνευστής, ο καθοδηγητής και ο κύριος αιμοδότης του. Η αλήθεια αυτή δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Ηλίας Σταμέλος + Γιώργος Κατημερτζής

Η Καισαριανή και ο λαός της, αναδείχθηκαν σε κάστρο στην πάλη ενάντια στους κατακτητές. Βρέθηκαν πάντα στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Σπίτι δεν έμεινε ατρύπητο από τις σφαίρες των Γερμανών και των ντόπιων συνεργατών τους.
49 φορές οι κατακτητές θα αποπειραθούν να πατήσουν το χώμα της και τόσες φορές θα γυρίσουν πίσω χωρίς να πετύχουν το σκοπό τους. Η ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ για αυτή της την ιστορική προσφορά δικαίως ονομάστηκε το «μικρό ΣΤΑΛΙΓΚΡΑΝΤ», αποτελεί μια από τις πιο ηρωικές πόλεις σε παγκόσμιο επίπεδο δίπλα στο ΔΙΣΤΟΜΟ, το ΧΑΪΔΑΡΙ, το ΚΟΥΡΝΟΒΟ…

Οι κάτοικοι της με την επιλογή τους αυτή κατέκτησαν μια περίοπτη θέση στην ιστορία του λαϊκού μας κινήματος, αλλά και πλήρωσαν με αμέτρητες θυσίες όχι μόνο στην πάλη ενάντια στον φασισμό αλλά και μετέπειτα στην αποφασιστική σύγκρουση με την αστική τάξη τον Δεκέμβρη του 44.
Την επιλογή του ο Καισαριανιώτικος λαός την πλήρωσε και με άπειρες διώξεις και διωγμούς τα μαύρα χρόνια που ακολούθησαν, όταν ο εχθρός άλλαξε όψη…
Για παραδειγματισμό και "νουθεσία", ο κατακτητής θα στήσει στα σπλάχνα της ένα τόπο ομαδικών-μαζικών εκτελέσεων.
Και αυτός ο τόπος, αντί για τον τρόμο και την υποταγή, θα γίνει παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης, θυσίας και παλικαριάς.

Η «Ματωμένη καρδιά της Ελλάδας -Το Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Πάνω από 600 οι εκτελεσμένοι - κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πόσοι.
Οι εκτελέσεις ξεκίνησαν το Μάη του 1942 και δεν τελείωσαν πάρα λίγες μέρες πριν την απελευθέρωση.
Σαράντα οχτώ φορές διάβηκε το κατώφλι του Σκοπευτηρίου το εκτελεστικό απόσπασμα.
Το 1942 εκτελούνται 13.
Το 1943 εκτελούνται 147.
Την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1944, μπροστά στο «πλήρωμα του χρόνου» που πλησίαζε, οι φασίστες κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους δείχνουν το πιο κτηνώδες τους πρόσωπο.
Πάνω από 440 οι εκτελεσμένοι.
Στις 3 Μάη 1944 στο εκτελεστικό απόσπασμα οδηγήθηκαν για πρώτη φορά γυναίκες κρατούμενες από τις φυλακές Χατζηκώστα.
Στις 5 Σεπτέμβρη 50 αγωνιστές από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου (κυρίως Βυρωνιώτες και Παγκρατιώτες) οδηγούνται στον τοίχο της Καισαριανής.
Ανάμεσά τους δύο 17χρονες ΕΠΟΝίτισσες, η Ηρώ Κωνσταντοπούλου και η Αθηνά Χατζηεσμέρ.
Στο Σκοπευτήριο εκτελούνται επίσης 25 αντιφασίστες στρατιώτες, 20 Ιταλοί και 5 Γερμανοί.

Αναμφίβολα, κορυφαία ανάμεσα στις τόσες θυσίες, η θυσία των 200 κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944.

Η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή: Αφορμή για την εκτέλεση στάθηκε η εξόντωση ενός γερμανού στρατηγού και του επιτελείου του, σε μάχη με τον ΕΛΑΣ στους Μολάους της Λακωνίας.
Έδωσαν εντολή να εκτελεστούν 200 κομμουνιστές που ήταν κρατούμενοι στο στρατόπεδο-κολαστήριο του ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ, οι περισσότεροι από αυτούς, εξόριστοι στην Ακροναυπλία και την Ανάφη που παραδόθηκαν από τη δικτατορία του ΜΕΤΑΞΑ στους Γερμανούς καταχτητές.
Ένας για διακόσιους (200). Έγκλημα πέρα από κάθε λογική και φαντασία.
Ξημερώνοντας η Πρωτομαγιά, στο στρατόπεδο του ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ άρχισε η εκφώνηση των ονομάτων. Μεγάλος κατάλογος. Ένας, ένας, όσοι άκουγαν το όνομά τους στο προσκλητήριο εκείνης της Κυριακής, ήξεραν τι τους περιμένει:
Θάνατος, φόρος αίματος για τη λευτεριά.

Ηρώ Κωνσταντοπούλου πορτρέτο - Μουσείο Εαμικής Εθνικής Αντίστασης - Καισαριανή

Αϊβατζίδης Γεώργιος. (...) Μόλις ακούει τ' όνομα, πετιέται ένας άντρας. - Γεια σας αδέρφια, φωνάζει, και σηκώνει τη γροθιά του ψηλά.
Ο κατάλογος εξακολουθεί. Διακόσια ονόματα. Διακόσια προσκλητήρια. Ένας-ένας π' ακούει, πετιέται στη μέση. Γροθιές παντού ανεμίζανε, σα’ νάτανε σημαίες.
Άκουες τις φωνές τους να φωνάζουνε: "Ζήτω το ΕΑΜ! Ζήτω ο ΕΛΑΣ! - Ζήτω το ΚΚΕ!".
«Γεια σας αδέρφια! Εκδίκηση!», τα λόγια του αποχαιρετισμού.

Στις 7.30 το πρωί, στήνουνε χορό. «Ελάτε παιδιά να χορέψουμε, να δουν οι Γερμανοί πως πεθαίνουν οι Έλληνες», λέει ο Ναπολέων Σουκατζίδης.
Ο Ναπολέων, που, νωρίτερα, την ώρα του προσκλητήριου, ο Γερμανός διοικητής του 'δωσε τη δυνατότητα να σώσει τη ζωή του κι αυτός απάντησε: «Δέχομαι τη ζωή μόνο με τον όρο πως δεν πρόκειται να την πάρω από άλλον κρατούμενο. Μόνο όταν η θέση μου μείνει κενή !! ».

Κι έπειτα, ο Εθνικός Ύμνος. Κανείς δε φοβήθηκε. Κανείς δε λύγισε. Κανείς δε ζήτησε να του χαριστεί η ζωή.
Γιατί η ζωή κατακτάται και ζωή σημαίνει ελευθερία. Δέκα φορτηγά χρειάστηκαν να μεταφέρουν τους μελλοθάνατους από το «Μπλόκ 15» του στρατοπέδου του Χαϊδαρίου, στην ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ.
Ο δρόμος προς το Σκοπευτήριο γέμισε ρούχα και σημειώματα. Ήταν το στερνό «αντίο» των μελλοθάνατων, στους δικούς τους. Όλα τα σημειώματα, όλες οι κουβέντες τους, αποπνέουν περηφάνια, λεβεντιά. Τίποτα δε δείχνει φόβο, μόνο την ανάγκη να πουν «αντίο». Να δείξουν σ' αυτούς που παραμένουν στη ζωή πως ο αγώνας δεν πρέπει να σβήσει, πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει.

 

 

Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος

Μ' αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τη ζωή, ο Νίκος Μαριακάκης.
«Αγαπημένοι μου, ο θάνατός μου δε θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για την πάλη που διεξάγεται. Σφίξτε τις καρδιές σας και βγείτε παλικάρια απ' τη νέα δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά δεν πεθαίνει ποτέ. Με πολλή αγάπη. Σας φιλώ Μήτσος ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑΣ». Και, όντως, δεν πέθανε ποτέ!
«Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Ν' αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδερφούλα μου, κι οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη. ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΣΟΥΚΑΤΖΙΔΗΣ».

Οι εκτελέσεις ανά 20άδες. Δέκα φορές στήθηκαν ανά ομάδες στον τοίχο. Όλη την ώρα που τουφέκιζαν στο ματωμένο τοίχο της Καισαριανής οι καμπάνες χτυπούσαν λυπητερά. Και ο τηλεβόας με τα λόγια του άναβε τις καρδιές και υποσχόταν εκδίκηση».
Στις δύο το μεσημέρι, τελειώσανε… «Την επόμενη μέρα, ο λαός της Καισαριανής, αψηφά την τρομοκρατία και μετονομάζει το δρόμο που κύλησε το αίμα, την οδό Σκοπευτηρίου, σε «ΟΔΟ ΗΡΩΩΝ».
Στους τοίχους του γράφεται το σύνθημα:
«Αυτός ο δρόμος είναι ΔΡΟΜΟΣ ΗΡΩΩΝ. Τον διαβαίνουν οι λεβέντες του έθνους. Χθες 1η του Μάη τον διάβηκαν 200 παλικάρια»...
Ο Βασίλης Ρώτας στο ποίημά του «Ανθούς-Πρωτομαγιά», γράφει για την εκτέλεση των 200.
«Δεν είντουσαν πεντέξι κι ουδέ μια δεκαριά,  παρ’ είντουσαν Διακόσιοι μιαν εκκλησιά κορμιά.
Διακόσιοι είν’ ένας κι ένας, μ’ αντρειά, μ’ αξιά, με νου, διακόσιοι βασιλιάδες λεβέντες του λαού.

Πρωτομαγιά χαράζει, μα δε μοσκοβολάει, η αυγή φοβάται να’ βγει, το φως χασομεράει.
Τους φόρτωσαν δεμένους, τους στρίμωξαν ορθούς, κλεισμένοι εμείς ακούμε: – τους παίρνουν, δεν ακούς;

Λαέ μας, τα παιδιά σου, σταθήκαμε πιστά, κατά το μάθημά σου στον τύραννο μπροστά.
Δώσαμε τις ζωές μας ντυμένες αρετή, για τη δική σου δόξα και για την προκοπή.
Λαέ μας δοξασμένε, πατρίδα μας γλυκιά, μας κόψαν τις ζωές μας ανθούς Πρωτομαγιά.»

Πρωτομαγιά 1944 - με το βλέμμα στο σήμερα…

Εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε από τους αγώνες και τις θυσίες προκειμένου με μεγαλύτερη ωριμότητα να αντιμετωπίσουμε τα καθήκοντα του παρόντος και του μέλλοντος.
1. Αποτελεί χρέος όλων μας, στους αγωνιστές που εκτελέστηκαν σε αυτό εδώ τον ιερό χώρο, να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια, να προβάλουμε τα διδάγματα από την ηρωική πάλη των λαών κόντρα σε όλους αυτούς, που και στην χώρα μας, θέλουν να παραχαράξουν την ιστορία να προσαρμόσουν τα διδάγματα της στις σημερινές τους επιδιώξεις.
Κόντρα σε αυτούς που διδάσκουν την υποταγή, σε αυτούς που βλέπουν στους αγώνες του λαού μόνο λάθη.
Κόντρα στους "επιστήμονες" που θέλουν να πείσουν ότι οι 200 εκτελεσμένοι κομμουνιστές ήταν λίγο-πολύ ίδιοι με τους δολοφόνους τους, στην επίσημη πλέον γραμμή της Ε.Ε., που εξισώνει την πιο απάνθρωπη, αντιδραστική ιδεολογία-τον φασισμό με ότι πιο προοδευτικό γνώρισε ο ανθρώπινος νους, τη θεωρία για την κοινωνική απελευθέρωση και την κατάργηση της εκμετάλλευσης, τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό.
Αποτελεί χρέος μας να διαδώσουμε ολόκληρη και όχι επιλεκτικά την ιστορία αυτής της πόλης. Την Μικρασιατική καταστροφή και την προσφυγιά που ακολούθησαν τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, την εγκατάσταση των προσφύγων και τον αγώνα που έκαναν για την επιβίωση, τη συμβολή τους στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και των ταξικών αγώνων, τη συμμετοχή των κατοίκων της ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ στην πάλη για την απελευθέρωση και την οικοδόμηση μιας νέας Ελλάδας- μιας Ελλάδας του λαού της.

2. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι ξένοι φασίστες κατακτητές είχαν και πρόθυμους ντόπιους συνεργάτες. Τους ιδεολογικούς προγόνους της σημερινής εγκληματικής οργάνωσης της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Τιμώντας τους αγωνιστές, οι εργαζόμενοι, η νεολαία όλος ο λαός χρειάζεται να απομονώσει αποφασιστικά την ναζιστική εγκληματική ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ που έχει σαν πρότυπα τον ΧΙΤΛΕΡ, τα τάγματα ασφαλείας, τρέφει μίσος για το εργατικό λαϊκό κίνημα, κάνοντας τη βρώμικη δουλειά για τους πιο αδίστακτος εκμεταλλευτές του λαού.

3. Τα συμπεράσματα αυτά είναι ιδιαίτερα επίκαιρα σήμερα, που οι αντιθέσεις ανάμεσα στις διάφορες μπεριαλιστικές συμμαχίες οξύνονται για το μοίρασμα των αγορών και τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων της Ενέργειας.
Για άλλη μια φορά ξεπροβάλει ο κίνδυνος ενός γενικευμένου πολέμου στην περιοχή μας, με τη χώρα μας να είναι βαθιά εμπλεκόμενη στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, που έχουν ήδη δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες, ξεριζωμένους και εγκλωβισμένους ανθρώπους.
Τα λαϊκά στρώματα δεν πρέπει να αποτελέσουν τα πιόνια στην σκακιέρα των αντιτιθέμενων συμφερόντων αλλά να παλέψουν για τα δικά τους συμφέροντα, κόντρα στον εθνικισμό, το ρατσιστικό και φασιστικό μίσος.

4. Σήμερα τα ιδανικά, οι ιδέες, τα συνθήματα που γαλούχησαν και ενέπνευσαν τους 200 κομμουνιστές της Πρωτομαγιάς του 1944, αλλά και τόσους άλλουςεπώνυμους και ανώνυμους ήρωες της εργατικής τάξης, παραμένουν επίκαιρα και αναγκαία όσο ποτέ.
Πριν από 130 χρόνια, οι εργάτες του Σικάγο συγκρούστηκαν με την εργοδοσία και το κράτος της, διεκδικώντας το 8ωρο.
Oι εργάτες πάλεψαν σκληρά, έδωσαν ακόμα και τη ζωή τους, γράφοντας με το αίμα τους μια από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία της ταξικής πάλης.
Μόνο έτσι έκαναν τους στόχους τους πραγματικότητα πραγματικότητα, άνοιξαν το δρόμο για να κερδίσουν μια ανθρώπινη ζωή.
Σήμερα, ενώ η επιστήμη και η τεχνική δίνουν αφάνταστες δυνατότητες για να ζει ο άνθρωπος μια ευτυχισμένη ζωή, να ικανοποιούνται οι ανάγκες του, στη χώρα μας υπάρχουν πάνω από 1,5 εκ. άνεργοι, ενώ στην ΕΕ πάνω από 18 εκ. άνθρωποι που αναζητούν τροφή στα σκουπίδια!
Για τα κέρδη ξηλώνονται όλες οι κατακτήσεις στα εργατικά δικαιώματα και επανέρχεται η «βασιλεία» του νόμου της ζούγκλας στην εργασία! Παρουσιάζεται ως «σύγχρονο», ό,τι πιο παλιό και αντιδραστικό, όπως οι περισσότερες ώρες δουλειάς, οι χαμηλότερες αμοιβές, η στέρηση βασικών δικαιωμάτων σε υγεία και παιδεία.
Η αιτία η ίδια, σήμερα όπως τότε. Η κερδοφορία, τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων! Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: 62 άνθρωποι κατέχουν το 50% του ΑΕΠ ολόκληρου του πλανήτη!

Αυτό είναι το σύστημα της μισθωτής σκλαβιάς – ενάντια στο οποίο έχουν δοθεί ηρωικοί αγώνες από την εργατική τάξη όλων των χωρών – που τώρα, για να αντιμετωπίσει την κρίση του, ορμάει ξανά και με τον πιο βάρβαρο τρόπο απέναντι στους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, θέλει την πιο άγρια εκμετάλλευση των λαών, αναζητάει περισσότερη ανθρώπινη σάρκα για να τραφεί, προκαλεί νέες σφαγές, πολέμους για να ξαναμοιράσει τη λεία.
Στη χώρας μας, σήμερα εξαπολύεται ωμή επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις, όπως είναι οι ΣΣΕ, ο σταθερός χρόνος εργασίας, το ίδιο το 8ωρο, τα εργασιακά δικαιώματα και τσακίζει ό,τι έχει απομείνει από την Κοινωνική Ασφάλιση. Το βαρύ πλήγμα που φέρνουν στο ασφαλιστικό, η πολιτική της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ της ΕΕ και του κεφαλαίου, δεν αφήνει κανέναν ανέγγιχτο! Έρχεται να προστεθεί πάνω σε όλα τα προηγούμενα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που ικανοποιούν τις απαιτήσεις για περισσότερα κέρδη και για μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζόμενων.
Ιδιαίτερα οι νέοι εργαζόμενοι, που σήμερα υποφέρουν από τις εργασιακές σχέσεις – λάστιχο και τους μισθούς πείνας, από την εναλλαγή ανεργίας – «απασχόλησης», καταδικάζονται στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για τη ζωή και το μέλλον τους.
Αυτή η αντεργατική – αντιλαϊκή βαρβαρότητα δεν θα έχει τέλος, εάν δεν δυναμώσει η λαϊκή πάλη, η ενότητα και η οργάνωση του λαού.
Το καθήκον αυτό περνάει σήμερα μέσα από την κλιμάκωση του αγώνα ενάντια στο νέο νομοσχέδιο, που μεθοδευμένα και για να αποφύγει τη λαϊκή αντίδραση, έφερε η κυβέρνηση για ψήφιση αυτές της ημέρες στη βουλή. Περνάει μέσα από τη μαζική συμμετοχή στην απεργία σήμερα που βρίσκεται σε εξέλιξη, στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα αύριο, για να μην περάσει το νέο έγκλημα.
Τίποτα δε χαρίστηκε από καμιά κυβέρνηση, από κανέναν εργοδότη. Όλες τις κατακτήσεις ο λαός τους απέσπασε με σκληρούς ταξικούς αγώνες. Αυτό είναι και το μήνυμα κάθε εργατικής Πρωτομαγιάς, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να αλλοιωθεί, δεν πρέπει να ξεχάσουμε.

5. Δεν ξεχνάμε τέλος, ότι ακόμα και σήμερα, έπειτα από δεκαετίες λαϊκών κινητοποιήσεων που έκαναν κατορθωτό να αποδοθεί το μεγαλύτερο μέρος του στη ιστορική μνήμη και το λαό της πόλης, να φτιαχτεί το σημερινό μνημείο, Ο ΙΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ του ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟΥ εξακολουθεί να βεβηλώνεται από την παρουσία της Σκοπευτικής Εταιρίας, που συνεχίζει να σέρνει στα δικαστήρια τις δημοτικές αρχές της πόλης και κάθε άλλο παρά έχει παραιτηθεί από τις αξιώσεις της. Σε γράμμα τους προς το Υπουργείο Οικονομικών στις αρχές του έτους ζητάνε με περίσσιο θράσος, ούτε λίγο ούτε πολύ, το ξεπούλημα του χώρου του Σκοπευτηρίου.
Γράφουν: «…η συνύπαρξη του Σωματείου μας με το Δήμο Καισαριανής είναι πρακτικά ανέφικτη, εφόσον ο τελευταίος έχει εκδηλώσει επανειλημμένως και εμπράκτως τη θέλησή του να μετατρέψει το χώρο του Σκοπευτηρίου σε πάρκο. Για το λόγω αυτό και επιθυμούμε την συμβιβαστική επίλυση της όλης διαφοράς, ώστε να περιέλθει το όλο ακίνητο στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ και να διατεθεί προς επενδυτή».

Και συνεχίζουν…
«Επειδή το ελληνικό Δημόσιο έχει αναλάβει έναντι των Ευρωπαίων Εταίρων μας την υποχρέωση ανευρέσεως περιουσιακών στοιχείων 50 δις ευρώ με σκοπό την ιδιωτικοποίηση τους, η τυχόν μη εκδήλωση ενδιαφέροντος εκ μέρους σας για την προσφορά μας, η οποία μπορεί να καλύψει σημαντικό μέρος της σχετικής υποχρεώσεως, θα σημάνει αθέτηση των υποχρεώσεων της χώρας έναντι των δανειστών. Προτιθέμεθα δε να γνωστοποιήσουμε την αίτησή μας και προς την Επιτροπή της ΕΕ, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα.
Με εκτίμηση Πανελλήνια Σκοπευτική Εταιρία» (!!!)

Απαιτούμε από την κυβέρνηση τώρα να δώσει τέλος σε αυτή την ασέβεια, να αποφασίσει για την οριστική απομάκρυνση της ΣΚΟΠΕΥΤΙΚΗΣ εταιρίας από το Σκοπευτήριο Καισαριανής.
Εμείς δηλώνουμε ότι δεν πρόκειται ο χώρος που με αγώνες ο λαός της ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ με επικεφαλής τις εκάστοτε δημοτικές αρχές και ιδιαίτερα με τον αείμνηστο δήμαρχο Π. ΜΑΚΡΗ, κατέχτησε και αξιοποίησε για την ιστορική μνήμη και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, να αμφισβητηθεί.
Συνεχίζουμε, κρατώντας το φωτεινό παράδειγμα όλων των σ/φων μας που δεν δούλωσαν. Με τα λόγια του μεγάλου ποιητή Γιάννη Ρίτσου.

Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί.
Γυμνοί , κατάσαρκα φορώντας τις σημαίες,
η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο.
Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα.
Είδατε τα πουλιά , που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες
αγγίζοντας με τα φτερά τους ,τον ανατέλλοντα πυρφόρον.
Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς ν’ανοίγουνε στο μέλλον .

Εμείς , μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα, Μόνον
θυμηθείτε το : αν η ελευθερία
δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας,
εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στους 200 ΗΡΩΕΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ
ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΤΟΥ 1944.
ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝΕ.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ !