Υπήρχε κάποτε μια χώρα _τη λέγανε Γιουγκοσλαβία

Η Jugoslavija/Југославија, Jugoslavija, Југославија ήταν κράτος της Ευρώπης στα δυτικά Βαλκάνια, που στις 6 Απριλίου 1941 οι δυνάμεις του Άξονα εισέβαλαν και τη διαμέλισαν _αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο “εδώ είναι Βαλκάνια”, δεν είναι “παίξε γέλασε”...
Το 1943 ανακηρύχθηκε η Δημοκρατική Ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία από τους Παρτιζάνους του Τίτο, ο βασιλιάς _κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία τους αναγνώρισε ως νόμιμη κυβέρνηση, αλλά τον Νοέμβριο του 1945 η μοναρχία καταργήθηκε, η χώρα μετονομάστηκε σε Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας και σχηματίστηκε (πολυκομματική) κομμουνιστική κυβέρνηση.

Με την ευκαιρία της διαστρεβλωμένης εικόνας των αστικών ΜΜΕ για την απελευθέρωση του Βελιγραδίου _σαν σήμερα, 20-Οκτ-1944, με καθοριστική την προέλαση του Κόκκινου Στρατού.

Η γερμανική επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ξεκίνησε στις 6-Απρ-1941. Η Luftwaffe βομβάρδισε τη γιουγκοσλαβική πρωτεύουσα, τα αεροδρόμια της χώρας και τις κύριες οδικές και σιδηροδρομικές αρτηρίες την ίδια ώρα που χερσαίες δυνάμεις των ναζιστών και των συμμάχων τους επιχειρούσαν να εισέλθουν σε γιουγκοσλαβικό έδαφος από την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Αλβανία. Η κυβέρνηση Σίμοβιτς, αδυνατώντας (πρακτικά και πολιτικά) να προβάλει αντίσταση κι επιθυμώντας _φυσικά να μην συλληφθεί, κατέφυγε στην Αθήνα διαμέσου του Μαυροβουνίου και στη συνέχεια στο Λονδίνο. Στις 17 Απριλίου η Γιουγκοσλαβία συνθηκολόγησε άνευ όρων με τις δυνάμεις του Αξονα.

Η Γιουγκοσλαβία τέθηκε υπό γερμανική, ιταλική, βουλγαρική και ουγγρική κατοχή. Στη χώρα επιβλήθηκε μια νέα τάξη πραγμάτων, η οποία καθορίστηκε από την αρχή της εξασθένησης της επιρροής των Σέρβων. Η Σερβία συρρικνώθηκε περίπου στα σύνορα πριν από τους Βαλκανικούς Πολέμους. Πάνω από 100.000 Σέρβοι αιχμαλωτίστηκαν και στάλθηκαν σε καταναγκαστικά έργα στη Γερμανία. Παράλληλα, δεκάδες χιλιάδες Σέρβοι, Εβραίοι και Τσιγγάνοι βρήκαν τραγικό θάνατο στο κροατικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Γιασένοβατς, συνεπικουρούντων ντόπιων συνεργατών τους (γνωστή είναι για τη δράση της στη διάρκεια του πολέμου η φασιστική σερβική οργάνωση “Ζμπορ” με ηγέτη τον Ντιμίτριγε Λγιότιτς).

Ο Τίτο ηγήθηκε του παρτιζάνικου αντιστασιακού κινήματος στη Γιουγκοσλαβία, το μήνυμα του οποίου είχε υπερεθνικό χαρακτήρα. Μετά τη συνθηκολόγηση της Γιουγκοσλαβίας, άρχισαν να οργανώνονται πυρήνες αντίστασης αποτελούμενοι από Σέρβους τσέτνικς (αντάρτες) υπό τον συνταγματάρχη Ντράζα Μιχαήλοβιτς, το κίνημά του, όμως, δεν είχε ενιαία διοίκηση, αποτελείτο κυρίως από Σέρβους και Μαυροβούνιους και δεν επεξεργάστηκε ένα σαφές πρόγραμμα για την μεταπολεμική τάξη πραγμάτων. Από το 1944 οι Βρετανοί εγκατέλειψαν τον Μιχαήλοβιτς και ενίσχυαν _στα χαρτιά, όπως έγινε με τον ΕΛΑΣ, μόνον τον έτερο αντιστασιακό πόλο, τον Γιόζιπ Μπροζ “Τίτο”, εκτιμώντας ότι το δικό του κίνημα ήταν αποτελεσματικότερο “και βλέπουμε”.

2^ος Παγκόσμιος

Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι δυνάμεις του Άξονα (Γερμανοί, Ιταλοί, Αλβανοί, Ούγγροι και Βούλγαροι) εισέβαλαν στο (τότε) βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας και διαμέλισαν το έδαφός της. Οι Γερμανοί προσάρτησαν στο κράτος τους το βόρειο και μεγαλύτερο τμήμα της σημερινής Σλοβενίας. Η Ιταλία προσάρτησε τη νότια Σλοβενία, τμήματα και νησιά της Δαλματίας μαζί με το Σπλιτ και το Ντουμπρόβνικ στην Κροατία. Οι Ούγγροι μικρό τμήμα στην ανατολική Σλοβενία και τη δυτική Βοϊβοντίνα. Η Αλβανία το Κοσσυφοπέδιο, μικρό τμήμα του Μαυροβουνίου και το δυτικό τμήμα της Βόρειας Μακεδονίας, όπου κατοικούν κυρίως Αλβανοί. Η Βουλγαρία το σύνολο της σημερινής κεντρικής και ανατολικής Βόρειας Μακεδονίας και μικρό τμήμα στην ανατολική Σερβία.

Τα κράτη - προτεκτοράτα

Στην υπόλοιπη χώρα δημιουργήθηκαν τρία διαφορετικά κράτη - προτεκτοράτα. Στα εδάφη, υπό γερμανική και ιταλική κατοχή, της σημερινής Κροατίας και Βοσνίας - Ερζεγοβίνης οι φασίστες Κροάτες Ουστάσι δημιούργησαν ένα κράτος - μαριονέτα, το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας (NDH). Στην υπό γερμανική κατοχή Σερβία, δημιουργήθηκε το κράτος της Σερβίας, η επονομαζόμενη και Σερβία του Νέντιτς. Στο υπό ιταλική κατοχή Μαυροβούνιο, δημιουργήθηκε το Ανεξάρτητο Κράτος του Μαυροβουνίου.

Αντίσταση

Ένας σκληρός πόλεμος οδήγησε σύντομα τους Παρτιζάνους με επικεφαλής τον κομμουνιστή ηγέτη Τίτο, στο να αποτελέσουν το πιο σημαντικό κίνημα της αντίστασης. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας, που ιδρύθηκε μαζί με άλλα πολιτικά κόμματα, το Λαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο (Jedinstveni narodnooslobodilačk), αναπτύσσει τον Νοέμβριο του 1942, ένα αντιπροσωπευτικό πολιτικό όργανο, το αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (Antifašističko V(ij)eće Narodnog Oslobođenja Jugoslavije). Νοε-1943, το Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας στη δεύτερη συνεδρίασή του στο Γιάιτσε θεσπίζει ένα πολιτικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού γιουγκοσλαβικού κράτους, τη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας, και επίσης τη διεξαγωγή μετά τον πόλεμο δημοψηφίσματος με το ερώτημα εάν θα πρέπει να διατηρηθεί η μοναρχία. Δημιουργείται προσωρινή κυβέρνηση, η Εθνική Επιτροπή για την Απελευθέρωση της Γιουγκοσλαβίας (Nacionalni Komitet Oslobođenja Jugoslavije). Ο Τίτο, ανακηρύσσεται σε στρατάρχη της και είναι ο πρωθυπουργός της χώρας. Η διάσκεψη της Τεχεράνης, η οποία πραγματοποιήθηκε την ίδια στιγμή, παρέχει ένα αποφασιστικό πλεονέκτημα στους Παρτιζάνους, οι οποίοι αναγνωρίζονται ως το νόμιμο κίνημα αντίστασης, σε βάρος των Τσέτνικ. Οι αντάρτες κερδίζουν σταθερά έδαφος και το φθινόπωρο του 1944, συνεπικουρούμενοι από την προέλαση του Κόκκινου Στρατού ελευθερώνουν το Βελιγράδι (20-Οκτ-1944), την άνοιξη του 1945, με την Κόκκινη Αρμάδα να φτάνει στο Βερολίνο οι δυνάμεις του Άξονα και οι συνεργάτες τους έχουν ηττηθεί και ο Τίτο σχηματίζει επίσημα την κυβέρνησή του στις 8 Μαρτίου, με τις τελευταίες συγκρούσεις το Μάη του 1945, με την εισβολή των Παρτιζάνων στη Σλοβενία, ενώ οι Βρετανοί ξεκινούν το βρώμικο ρόλο τους _με νωπά παθήματα και μαθήματα του Δεκέμβρη 44 στην Αθήνα: ~12.000-15.000 Σλοβένοι (συμπεριλαμβανομένων των μελών της Εθνικής Φρουράς της Σλοβενίας), ~7.000 Σέρβοι και  ~150.000-200.000 Κροάτες (περίπου 40.000 Ουστάσι) διασχίζουν τα σύνορα.
Πραγματοποιώντας μια μεγάλη επιχείρηση, οι παρτιζάνοι του Τίτο σε συνεργασία με τον σοβιετικό στρατό απελευθέρωσαν το Βελιγράδι και στη συνέχεια επικεντρώνονται στην απελευθέρωση των ΒΔ τμημάτων της Γιουγκοσλαβίας _Οι παρτιζάνοι εισήλθαν στο Ζάγκρεμπ στις 8 Μαΐου 1945.

Η “Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή
Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας”

Μετά την απελευθέρωση του Βελιγραδίου οι Βρετανοί ενδιαφέρονται σοβαρά για τη μεταπολεμική κατάσταση στη Γιουγκοσλαβία, επιθυμώντας να μην επεκταθεί ο σοβιετικός έλεγχος έως της ακτές της Αδριατικής .  Ο Τίτο ηγήθηκε του παρτιζάνικου αντιστασιακού κινήματος με μήνυμα που είχε υπερεθνικό χαρακτήρα. Το πρόγραμμά του προέβλεπε τη συγκρότηση μιας γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας με κομμουνιστικό καθεστώς. Άλλωστε, η ηγετική ομάδα των παρτιζάνων ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος και ο Τίτο είχε απευθείας επικοινωνία με τη Μόσχα και τον Στάλιν. Προϊόντος του πολέμου, οι τσέτνικς του Μιχαήλοβιτς και οι παρτιζάνοι του Τίτο επιδόθηκαν σε έναν αγώνα αλληλοεξόντωσης, από τον οποίο εξήλθαν νικητές οι δεύτεροι. Στη λεγόμενη «Συμφωνία των Ποσοστών _%», ο Ουίνστον Τσόρτσιλ κατάφερε να επιτύχει ισόποση κατανομή της βρετανικής και της σοβιετικής επιρροής στη Γιουγκοσλαβία. Ο Βρετανός πρωθυπουργός επιθυμούσε να συγκροτηθεί μια ενιαία γιουγκοσλαβική κυβέρνηση που θα αποτελείτο τόσο από μέλη των παρτιζάνων όσο και από μέλη της εξόριστης κυβέρνησης.

Κατά τη συνάντησή του με τον Τσόρτσιλ στη Νάπολη, τον Αύγουστο του 1944, ο Τίτο αποκόμισε την εντύπωση ότι ετοιμαζόταν μια συμμαχική απόβαση στις ανατολικές ακτές της Αδριατικής. Φοβούμενος τη μείωση της επιρροής του στη χώρα, ο Τίτο μετέβη στη Μόσχα και στη συνάντησή του με τον Στάλιν τον Σεπτέμβριο ζήτησε τη βοήθεια του Κόκκινου Στρατού για την απελευθέρωση τμημάτων της Σερβίας, όπου το παρτιζάνικο κίνημα δεν διέθετε ισχυρές βάσεις. Ο Σοβιετικός ηγέτης ικανοποίησε αμέσως το αίτημα του.

14-25 Φλεβάρη 1956 …
20^ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ _ “Αποσταλινοποίηση”

Το 1963, η χώρα μετονομάστηκε σε Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (ΣΟΔΓ).  Οι έξι Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες που αποτελούσαν τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας ήταν η Σ.Δ. Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, η Σ.Δ. Κροατίας, η Σ.Δ. Μαυροβουνίου, η Σ.Δ. Σλοβενίας, η Σ.Δ. Σερβίας και η Σ.Δ. Μακεδονίας __Η Σερβία περιείχε δύο Σοσιαλιστικές Αυτόνομες Επαρχίες, τις Σ.Α.Ε. Βοϊβοντίνας και Κοσσυφοπεδίου (η οποία μετά το 1974 ήταν σε μεγάλο βαθμό ίση με τα άλλα μέλη της ομοσπονδίας). Ο ηγέτης της Γιόσιπ Μπροζ Τίτο κυβέρνησε τη χώρα ως πρόεδρος μέχρι τον θάνατό του το 1980. 

Γράφει  η «Νέα Σερβική πολιτική σκέψη» |> «Нова српска политичка мисао» στο «σαν σήμερα» [ 24-Μαρ-1999] 
Το 1941, τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν το Βελιγράδι …το 1961 σοβιετικό διαστημικό σκάφος με τον Yuri Gagarin, μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη…

🔴  Το 1999 το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε ‑από «αβλεψία» μέρα μεσημέρι με λιακάδα, με πυραύλους της «διεθνούς κοινότητας» το επιβατικό τρένο Βελιγράδι-Θεσσαλονίκη καθώς αυτό περνούσε τη γέφυρα του Νότιου Μοράβα κοντά στη Grdelica σκοτώνοντας  τουλάχιστον 55 άτομα.
🔴  Την  ίδια μέρα απανωτές αεροπορικές επιδρομές στο εργοστάσιο αυτοκινήτων της «Zastava» στο Kragujevac - τρεις ημέρες μετά από επίθεση με 126 τραυματίες, το διαλύουν κυριολεκτικά με ρίψη 15 έξυπνων πυραύλων (παράπλευρες απώλειες τουλάχιστον 36 εργαζόμενοι). Και ταυτόχρονα στο εργοστάσιο θέρμανσης Κρούσεβατς και στο «14 Οκτώβρη».
🔴  Σχεδόν την ίδια στιγμή, άλλα μαχητικά του ΝΑΤΟ δολοφονούν τρεις άμαχους σε ένα αυτοκίνητο στο Polje (Πρίστινα), βομβαρδίζονται τα διυλιστήρια σε Πάντσεβο και Νόβι Σαντ, ισοπεδώνεται  το μοναστήρι Vojlovica του 14^ου αιώνα.
🔘🔘 Σχετικά με τη δολοφονία των επιβατών του τρένου, ο διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη,  Wesley Clark παρουσίασε βίντεο, λέγοντας ότι «ο πιλότος δεν μπόρεσε να αποφύγει ένα τρένο που “εμφανίστηκε ξαφνικά”» αφού «ο πιλότος έπρεπε να αντιδράσει σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο»…

Το ημερολόγιο έγραφε Τετάρτη 24-Μάρτη-1999 |>20.47.32<| (τοπική ώρα), όταν -κυριολεκτικά στην αυλή των σπιτιών μας, ξε­κι­νού­σε μια ακόμη με­γά­λη σφαγή της «νέας τάξης πραγμάτων» που σφράγισε με αίμα τον 20ου αιώνα, αποτελώντας και απαρχή μιας νέας πολιτικής σφαιρών επιρροής για το ξαναμοίρασμα του κόσμου με τα λεγόμενα «έξυπνα» όπλα νέας τεχνολογίας.
🆘 Όλα ξεκίνησαν (τυπικά -στην πραγματικότητα 7 χρόνια πριν…) Σάββατο 6-Φλεβάρη-1999, στο Ραμπουιγιέ της Γαλλίας, όταν για τρεις μέρες υπό την «αιγίδα» –δαμόκλειο σπάθη ΗΠΑ και των κρατών της «ομάδας επαφής» (ΕΕ -Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία & Ιταλία + Ρωσία), η νόμιμη Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση διαπραγματεύεται –με το πιστόλι στον κρόταφο έχοντας απέναντι τυπικά «αντιπροσωπείες Αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου» και στην ουσία τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, που μετά τις ανατροπές στην ΕΣΣΔ και στις άλλες –πρώην σοσιαλιστικές χώρες, του αντίπαλου δέους ξεκίνησε να γράφει με αίμα τις τύχες των λαών, μέχρι τις μέρες μας.

Οι εκρήξεις στο Κοσσυφοπέδιο ακούγονται έως το Μαυροβούνιο… Ακολούθως πέντε ισχυρές εκρήξεις σημειώνονται στο Νόβι Σαντ. Οι σειρήνες ηχούν δαιμονισμένα στις γειτονιές του Βελιγραδίου, της Πρίστινας, του Κρακούγεβατς και του Νις.
Ωρα 22.30 – Βρυξέλλες |> Ο επί κεφαλής των ισπανών «σοσιαλιστών» Francisco [Javier] Solana [de Madariaga] (Χαβιέ Σολάνα), ΓΓ του ΝΑΤΟ, ανακοινώνει επίσημα την έναρξη των φονικών επιδρομών -διακηρύσσοντας πως «δεν πρόκειται για κήρυξη πολέμου» (sic!!) και στο σύντομο διάγγελμά του, υποστηρίζει πως η «πρώτη ευθύνη ανήκει στον Πρόεδρο Μιλόσεβιτς που αρνήθηκε να σταματήσει τις πράξεις βίας στο Κόσσοβο και να διαπραγματευτεί με καλή θέληση»
Η πρώην Σοβιετική Ένωση και όλο το σοσιαλιστικό στρατόπεδο είχαν αλωθεί και στη βαλ­κα­νι­κή χερ­σό­νη­σο ξε­δι­πλώ­νο­νταν πρακτικά χωρίς αντίπαλο και σε όλο της το τρα­γι­κό με­γα­λείο η βαρ­βα­ρό­τη­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού ΗΠΑ-ΝΑ­ΤΟ-ΕΕ.
Μια βαρ­βα­ρό­τη­τα που ο λαός της Γιου­γκο­σλα­βί­ας την έζησε κυ­ριο­λε­κτι­κά στο πετσί του επί 78 συ­νε­χό­με­να με­ρό­νυ­χτα και η χώρα μοιράστηκε σε προτεκτοράτα λεία στους νικητές. 

 

Το Βελιγράδι μετά το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο

Το Βελιγράδι επί Τίτο

Απρίλης 1999

Η Γιουγκοσλαβία, μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των 5.000 νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και νεκροταφείων (!), υποστήριζαν ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος, που έγινε με πρόσχημα τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», εξελίχτηκε σε «προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό πόλεμο» στο Ιράκ.
Η Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε το πειραματικό εργαστήριο για την εμπέδωση της παγκόσμιας «νέας τάξης» μέσω των βομβαρδιστικών. Αμέσως μετά τους βομβαρδισμούς, είχε και μια ακόμα πρωτιά: Έγινε το πειραματικό εργαστήριο για την εφαρμογή της «νέας τάξης» και με τη μέθοδο της κάλπης, και με τη μέθοδο των εκλογών. Στη μετά τους βομβαρδισμούς Γιουγκοσλαβία «αναγεννήθηκε» μέχρι και ο πρίγκιψ Καραγεώργεβιτς, ο τύπος που τον έφερε ο Παπανδρέου στην Αθήνα και τον αποκαλούσε «υψηλότατο». Στη μετα-βομβαρδισμένη Γιουγκοσλαβία το πολιτικό δολάριο είχε μεγάλη πέραση: Σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια υπολόγιζε η «Ουάσιγκτον Ποστ» τα χρήματα που μέσω της CIA έπαιξαν το δικό τους ρόλο στις εκλογές στη Γιουγκοσλαβία μετά την επιδρομή…
Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε πεδίο εφαρμογής και της παλιάς και δοκιμασμένης τακτικής «διαίρει και βασίλευε», που στη συνέχεια επανέλαβε το ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία.

Η πραγματική αιτία του πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων, που η θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, γιατί είναι πύλη για 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική). Ο έλεγχός της σημαίνει πρώτα απ’ όλα έλεγχο των διόδων διακίνησης των εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της Ενέργειας.

Για τη διασφάλιση αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο -από τον αέρα, με αεροπλάνα και πυραύλους, που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους, χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του πραγματοποιώντας 35.788 μαχητικές αποστολές, ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες διασποράς, βόμβες γραφίτη και -σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου, βόμβες στείρωσης σε νοσοκομεία – μέχρι και μαιευτική κλινική, σχολεία, νηπιαγωγεία, καραβάνια αμάχων προσφύγων, γηροκομεία, πέραν των άλλων υποδομών, ολοκληρώνοντας τη διάλυση της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας με εγκατάσταση αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων λεηλασίας των Βαλκανίων, με το «Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Ν/Α Ευρώπη».

«Στην κόλαση οι Σέρβοι!» |
οι ασταμάτητοι βομβαρδισμοί θα ανοίξουν το δρόμο στην ειρήνη...

Το Γενάρη του 2012 η Βουλγάρα ευρωβουλευτής πρώην υπουργός Εξωτερικών (επί κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ιβάν Κόστοφ), Ναντέζνα Μιχαΐλοβα, μιλώντας σε ντοκιμαντέρ της βουλγαρικής κρατικής τηλεόρασης, με τίτλο: «Η κρυφή ιστορία της επιχείρησης Πέταλο», αποκάλυψε ότι -από υπερβάλλοντα ζήλο (και όχι μόνον…)ήταν εκείνη που έδωσε ανεπιβεβαίωτη έκθεση των βουλγαρικών μυστικών υπηρεσιών στον Γερμανό τότε ομόλογό της Γιόσκα Φίσερ και σε άλλους ΝΑΤΟικούς αξιωματούχους σχετικά με τη δήθεν επιχείρηση εθνοκάθαρσης του τότε Προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με την επωνυμία «Σχέδιο Πέταλο» σε βάρος των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου και επιβεβαίωσε τα βρώμικα προπαγανδιστικά τεχνάσματα και άλλα δόλια μέσα που χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, προκειμένου να προετοιμάσουν το σκηνικό για την εξαπόλυση επέμβασης, όπως έγινε τη δεκαετία του ’90 στην πρώην Γιουγκοσλαβία, με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» των Κοσσοβάρων Αλβανών.
Αυτά χρησιμοποιήθηκαν και για την καταδίκη σε ισόβια του σερβοβόσνιου πρώην στρατηγού Ράτκο Μλάντιτς, που δικάστηκε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, με την κατηγορία της «γενοκτονίας» και των «εγκλημάτων πολέμου»

Το χρονικό

• 1991: Κροατία, Σλοβενία και ΠΓΔΜ ανακηρύσσουν η μία μετά την άλλη την ανεξαρτησία τους απ’ την τότε Γιουγκοσλαβία. Με τις ευλογίες, πρώτα της Γερμανίας και του Βατικανού και εν συνεχεία της (τότε) ΕΟΚ.
• 1992: Ο πόλεμος σπαράσσει τον κροατικό, σερβοβοσνιακό και βοσνιακό πληθυσμό της διαλυμένης Γιουγκοσλαβίας. Οι μετέπειτα αποστολές κυανοκράνων του ΟΗΕ σε διάφορους «θύλακες ασφαλείας» επιτείνουν το δράμα στα θέατρα του πολέμου – ανατρέποντας σε ορισμένες περιπτώσεις τις ισορροπίες των συγκρουόμενων – ενώ τα διπλωματικά πήγαινε – έλα και ειρηνευτικά σχέδια Ευρωπαίων διαπραγματευτών προσκρούουν στις αντιδράσεις των ΗΠΑ. Ο βομβαρδισμός των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ κατά θέσεων των Σερβοβόσνιων είναι ο προάγγελος της «ειρήνης» που θα επιβάλλουν οι Αμερικανοί με τη συναίνεση των Ευρωπαίων…
• 1992: Η εφημερίδα – «σύμβολο» του καπιταλισμού – «The Wall Street Journal» δημοσίευε σε συνέχειες επί αρκετές μέρες εκτεταμένα άρθρα για τις εφαρμογές υψηλής τεχνολογίας στην άμυνα, μιλώντας ενθουσιωδώς για «έξυπνα όπλα», «έξυπνες βόμβες» για «επεμβάσεις χειρουργικής ακρίβειας» και για την πιθανότητα «δραστικής μείωσης» των απωλειών μεταξύ πληθυσμών αμάχων. Περίπου οκτώ χρόνια μετά, ο προφανής σκοπός αυτής της σειράς ρεπορτάζ και οι αναλύσεις επί αναλύσεων από λεγόμενα «think tanks» και στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες έγινε ορατός με τον πιο κραυγαλέο τρόπο…
• 1995: Υπογράφεται στο Ντέιτον η συμφωνία «τερματισμού» του πολέμου στη Βοσνία -Ερζεγοβίνη με «αρχιτέκτονα» τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Η συμφωνία συνυπογράφεται απ’ τους τότε ηγέτες της Κροατίας, Βοσνίας και Σερβίας (και εδώ υπάρχουν κάποιες απ’ τις ευθύνες του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς λόγω υποχωρητικότητάς του στις ιμπεριαλιστικές πιέσεις της τότε κυβέρνησης των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον…). Η Βοσνία μετατρέπεται σε προτεκτοράτο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και ο λαός στενάζει υπό το βάρος της φτώχειας, της ανέχειας, από τις προσπάθειες ιμπεριαλιστικής πολιτικής χειραγώγησής του τις περιστασιακές κρίσεις αποσταθεροποίησης. Παράλληλα, ξεκινά στη Χάγη η βιομηχανία «απόδοσης δικαιοσύνης», όχι βεβαίως έναντι των ιμπεριαλιστών, αλλά έναντι των ηττημένων του πολέμου…
• 1997: Συνεχίζονται με τη (απ’ το εξωτερικό) δημιουργία, χρηματοδότηση και εκπαίδευση των Κοσσοβάρων Αλβανών αυτονομιστών του ΟΥΤΣΕΚΑ από Αμερικανούς και Ευρωπαίους των μυστικών υπηρεσιών.
• 1998: Αρχίζουν οργανωμένα οι πρώτες επιθέσεις του ΟΥΤΣΕΚΑ κατά Σέρβων στρατιωτικών και αμάχων στο Κοσσυφοπέδιο. Ο βρώμικος πόλεμος των ιμπεριαλιστών κατά της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας εντείνεται, την ίδια χρονιά, με την προβοκάτσια τάχα Κοσσοβάρων Αλβανών «αμάχων» στο χωριό Ράτσακ. Ο τότε Αμερικανός επιβεβαιωτής του ΟΑΣΕ «επιβεβαιώνει» πως πρόκειται για «αθώα θύματα» του σερβικού στρατού, αν και τα στοιχεία Ευρωπαίων ιατροδικαστών δείχνουν αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ που σκοτώθηκαν σε μάχες…
• Το Γενάρη του 1999, το ΝΑΤΟ αξιοποίησε μια από τις πολλές προβοκάτσιες των ιμπεριαλιστών για να ξεκινήσει την επιχείρηση «κατά της εθνοκάθαρσης» και της «προστασίας των δικαιωμάτων των Αλβανών». Ακολούθησαν οι «Συμφωνίες ειρήνης» του Ραμπουγιέ και του Παρισιού, που ουσιαστικά οδηγούσαν στην πλήρη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου.
  

• Σάββατο 6-02-1999 |> Στο Ραμπουιγιέ της Γαλλίας, η Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση με το πιστόλι στον κρόταφο «διαπραγματεύεται» υπό την αιγίδα ΗΠΑ-ΝΑΤΟ (+5 της «ομάδας επαφής», Ρωσία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλίας), με τους αλβανόφωνους του Κοσσυφοπέδιου.
  Το παιχνίδι (δήθεν) <|εθνοκάθαρση = Μιλόσεβιτς|> -που προετοιμαζόταν μεθοδικά από τα επιτελεία της λυκοσυμμαχίας και της ΕΕ έχει αρχίσει…
• Τετάρτη 23-02-1999 |> Με τελεσίγραφο απαιτούν από τη Γιουγκοσλαβία να δεχτεί την παρουσία ΝΑΤΟικών στρατιωτικών δυνάμεων, ενώ τα τελευταίας τεχνολογίας μαχητικά «ζέσταιναν μηχανές» στο Aviano . Έτσι κι αλλιώς η απόφαση ήταν ειλημμένη από τις 30-Ιαν-1999 (προ Ραμπουιγιέ)
• Δευτέρα 15-3-1999 |> Ξεκινούν και πάλι οι «διαπραγματεύσεις» (στο Παρίσι), με «βελτιωμένη» αυτή τη φορά πρόταση. Ζητούν από το Βελιγράδι παραχώρηση, όχι μόνο του Κοσσυφοπεδίου, αλλά ολόκληρης της χώρας στα στρατεύματα του ΝΑΤΟ…η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
• Τετάρτη 24-3-1999 |> 9μμ (ώρα Ελλάδας), σε Πρίστινα, Νόβισαντ, Ποντγόριτσα και στα περίχωρα του Βελιγραδίου η κόλαση με τον Κλίντον, να διακηρύσσει πως «οι βομβαρδισμοί απέτρεψαν τεράστια πυρκαγιά στα Βαλκάνια και ελληνοτουρκική εμπλοκή». Οι ηγέτες των κρατών-μελών της ΕΕ, -φυσικά, εξέδωσαν την ανακοίνωση συμπαράταξης με το ΝΑΤΟ, που είχαν έτοιμη από τα πριν. Η Ρωσία ζητάει σύγκληση του ΝΑΤΟ κρατούμενου ΣΑ του ΟΗΕ.
• Πέμπτη 25-3-1999 |> Η Γιουγκοσλαβία διακόπτει διπλωματικές σχέσεις με ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία και Γαλλία και διακόπτει τη λειτουργία του CNN στο έδαφός της. Ξεκινούν οι μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε Αθήν, Θεσσαλονίκη, στα σύνορα, σ’ όλη την Ελλάδα

• Παρασκευή 26-3-1999 |> Οι αεροπορικές επιδρομές με εκτοξεύσεις πυραύλων γίνονται πλέον σε 24ωρη βάση και ο ναυτικός αποκλεισμός από την Αδριατική καθολικός. Οι Ρώσοι (με επικεφαλής ακόμη τον Γέλτσιν και τον Πούτιν στα παρασκήνια) διακόπτουν κάθε επαφή με το ΝΑΤΟ. 
• Σάββατο 27-3-1999 |> η γιουγκοσλαβική αεράμυνα καταρρίπτει «αόρατο» αμερικανικό βομβαρδιστικό
• Κυριακή 28-3-1999 |> Ο λαός της Γιουγκοσλαβίας γίνεται ανθρώπινη ασπίδα, προστατεύοντας γέφυρες και νευραλγικά σημεία παραγωγής.

NOVI SAD Μάρτης1999 |
Ένας αστυνομικός δείχνει τη γέφυρα που ήταν οδικός κόμβος και βρίσκεται τώρα στον πάτο του Δούναβη
(Φωτο Darko Dozet )

• Δευτέρα 29-3-1999 |> Κυριαρχούν βομβαρδισμοί επιλεγμένων πολιτικών στόχων μεταξύ άλλων του Ερυθρού Σταυρού στην Πρίστινα.
• Κυριακή 4-4-1999 |> Προς «τιμή» συμπλήρωσης 50 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, γίνεται «επίδειξη δύναμης» με 10πλάσιες επιδρομές και πολλά θύματα στον άμαχο πληθυσμό που δείχνει απαράμιλλη αντοχή.

• Τετάρτη 7-4-1999 |> 15^η μέρα της επιδρομής, εκατόμβες θυμάτων ενώ η Γιουγκοσλαβία ανακοινώνει μονομερή κατάπαυση του πυρός, λόγω του Πάσχα.
• Κυριακή 11-4-1999 / Πάσχα των ορθοδόξων |> καταγράφονται 16 άμαχοι νεκροί και 43 βαρια τραυματίες.
• 19-Απρ-1999 |> μεγάλη αντιπροσωπεία του ΚΚΕ (μέλη της ΚΕ., ευρωβουλευτής, βουλευτές και στελέχη του κόμματος) με επικεφαλής τον επίτιμο πρόεδρο Χαρίλαο Φλωράκη, ξεκινάει για τις γέφυρες του Βελιγραδίου και του Νόβι Σαντ.
  Ο Χαρίλαος Φλωράκης πραγματοποιεί μακρά συνομιλία με τον πρόεδρο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ενώ τα άλλα στελέχη συζητούν και ενημερώνονται από παράγοντες της πολιτικής ζωής της χώρας
• 21-Απρ-1999 |> Στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ εκπρόσωποι σωματείων, της ΕΕΔΥΕ και απλοί πολίτες, καταφθάνουν από την Ελλάδα με περισσότερα από 10 πούλμαν και στις γέφυρες μαζί με το λαό της χώρας, διαδηλώνουν και τραγουδούν εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους
• 23|>24-Απρ-1999, μέσα στη νύχτα ακούγεται ένα ανεπαίσθητο αλλά ανατριχιαστικό σφύριγμα «έξυπνου» πυραύλου ακριβείας μιας ακόμη εγκληματικής ΝΑΤΟϊκής επίθεσης, με νεκρούς και τραυματίες δημοσιογράφους και τεχνικούς στο κεντρικό κτίριο της ραδιοτηλεόρασης, απ’ όπου εξέπεμπαν και όλες οι ξένες τηλεοράσεις. 

Η Κόλαση του Δάντη

Όταν το πρωί οι μπουλντόζες προσπαθούσαν να ανοίξουν δρόμο μήπως και διασωθεί κανείς, από το κατεστραμμένο κτίριο της πυκνοκατοικημένης και πολυσύχναστης οδού Αμπερντάρεβα, ξεκίνησαν να «παίζουν οι αριθμοί για τους νεκρούς και τους τραυματίες …τρεις, επτά, δεκαπέντε …δεκαοκτώ, τριάντα, σαράντα 
Σκηνές μιας απέραντης φρίκης… γιατροί και τεχνικοί αναγκάσθηκαν να κόψουν τα… πόδια εγκλωβισμένου ατόμου για να μην πεθάνει!
Ο τεράστιος κρατήρας και το «σάντουιτς» των πέντε ορόφων, τα σπασμένα τζάμια, οι καταστροφές στα γύρω κτίρια, οι ηλικιωμένες γυναίκες που έστεκαν με τις ώρες έξω από τις πόρτες των σπιτιών τους, για να μάθουν, τα λουλούδια που βουβά εναπόθετε ο κόσμος

σσ.
Εμείς τότε κοιμόμαστε ανήσυχοι-αμέριμνοι στο ξενοδοχείο μας στα ~100μ απόσταση από το κτίριο της τηλεόρασης -έτοιμοι για την επόμενη μέρα, που ο Χαρίλαος θα μιλούσε μπροστά στην διαλυμένη γέφυρα...
Ακούσαμε μόνο ένα ανατριχιστικό σφύριγμα απ' αυτά που όπως έλεγε ο Σαββόπουλος στη "θεία Μάρω" σου τρυπάει το κρανίο...
Το πρωί μάθαμε τα νέα "χτύπησαν το κτίριο της τηλεόρασης"

Στη ▪️|>γέφυρα «Μπράνκο» του Σάβα<|▪️ ο Χαρίλαος Φλωράκης, απευθύνοντας χαιρετισμό στους συγκεντρωμένους, έγινε δεκτός με θερμά και παρατεταμένα χειροκροτήματα και συνθήματα στα ελληνικά και στα σερβικά, τα οποία φώναζαν όλοι οι συγκεντρωμένοι, Έλληνες και Σέρβοι, ο καθένας στη γλώσσα του «Τιμημένο ΚΚΕ», «ΚΚΕ το Κόμμα σου λαέ», «Ζήτω η Ελλάδα», «Ελλάδα-Ελλάδα-ΚΚΕ».

Συνολικά 78 ημέρες ως τις 10-Ιουν-1999, μέχρι που, η χώρα του Τίτο σβήστηκε απ’ το χάρτη.

Η επίσημη κωδική ονομασία της επιχείρησης του ΝΑΤΟ ήταν Operation Allied Force, στις Ηνωμένες Πολιτείες ονομαζόταν Operation Noble Anvil, ευγενής άκμων (…αμόνι) ενώ στη Γιουγκοσλαβία «Милосрдни анђео» (Ελεήμων άγγελος)
Πρωταγωνιστές σφαγείς οι Μπιλ Κλίντον, Γουέσλι Κλάρκ, Ρούπερτ Σμίθ, Χαβιέ Σολάνα και φυσικά ο «κομμουνιστής» ντ’Αλέμα με 1.031 αεροσκάφη
2.500 άμαχοι πολίτες σκοτώθηκαν, τα 89 θύματα ήταν παιδιά.
Η άμεση οικονομική καταστροφή -χωρίς τις μετέπειτα επιπτώσεις υπολογίστηκε σε 29.6 δις $

Δύο δε­κα­ε­τί­ες μετά, το ΝΑ­ΤΟϊ­κό έγκλη­μα στη Γιου­γκο­σλα­βία απο­τε­λεί πηγή χρή­σι­μων συ­μπε­ρα­σμά­των για τους λαούς των Βαλ­κα­νί­ων και της Ευ­ρώ­πης. Οι λαοί οφεί­λουν όχι μόνο να δια­τη­ρή­σουν στην συλ­λο­γι­κή μνήμη το ιμπε­ρια­λι­στι­κό έγκλη­μα, αλλά πρω­τί­στως να δι­δα­χθούν απ’ αυτό, να βγά­λουν τα κα­τάλ­λη­λα συ­μπε­ρά­σμα­τα που αφο­ρούν το παρόν και το μέλ­λον.

Το ΝΑ­ΤΟϊ­κό μα­κε­λειό στη Γιου­γκο­σλα­βία απο­τέ­λε­σε την κο­ρύ­φω­ση του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού της Γιου­γκο­σλα­βί­ας- ενός κα­τα­κερ­μα­τι­σμού που ξε­κί­νη­σε και με­θο­δεύ­τη­κε στα­δια­κά έπει­τα από τις αντε­πα­να­στα­τι­κές ανα­τρο­πές στην ΕΣΣΔ και την ανα­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του ’90. Η κυ­ριαρ­χία των κα­πι­τα­λι­στι­κών σχέ­σε­ων πα­ρα­γω­γής στη Γιου­γκο­σλα­βία έπει­τα από πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες έδωσε το έναυ­σμα για τις προ­σπά­θειες διά­λυ­σης της, με κύριο στρα­τη­γι­κό στόχο το μοί­ρα­σμα των νέων αγο­ρών που δη­μιουρ­γή­θη­καν και την αύ­ξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των μο­νο­πω­λια­κών ομί­λων που θα καρ­πώ­νο­νταν τη «λεία» της κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νης πρώην ομο­σπον­δια­κής Γιου­γκο­σλα­βί­ας.

Της ερη­μο­ποί­η­σης που προ­κά­λε­σε η θη­ριω­δία των στρα­τευ­μά­των του ΝΑΤΟ, ακο­λού­θη­σε ένα «πλιά­τσι­κο» ξε­που­λή­μα­τος και ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων των κρα­τι­κών υπο­δο­μών της χώρας. Κερ­δι­σμέ­να βγή­καν ασφα­λώς ευ­ρω­παϊ­κά και αμε­ρι­κα­νι­κά μο­νο­πώ­λια. Υπο­λο­γί­ζε­ται ότι στη με­τά-Μι­λό­σε­βιτς εποχή, από το 2000 έως το 2009, έλα­βαν χώρα πε­ρισ­σό­τε­ρες από 1.800 ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις κρα­τι­κής πε­ριου­σί­ας και επι­χει­ρή­σε­ων, η πλειο­ψη­φία της σερ­βι­κής βιο­μη­χα­νί­ας με­τάλ­λου έχει πε­ρά­σει σε αμε­ρι­κα­νι­κά χέρια ενώ η εθνι­κή αυ­το­κι­νη­το­βιο­μη­χα­νία «Ζά­στα­βα» εξα­γο­ρά­στη­κε από τον ιτα­λι­κό κο­λοσ­σό Fiat.

Στο «παι­χνί­δι» της «οι­κο­νο­μι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης» της χώρας μπή­καν τόσο το Διε­θνές Νο­μι­σμα­τι­κό Τα­μείο όσο και η Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα. Σύμ­φω­να με τον κα­να­δό οι­κο­νο­μο­λό­γο, διευ­θυ­ντή του Κέ­ντρου Ερευ­νών για την Πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση, Μισέλ Χο­σου­ντόφ­σκι, ΔΝΤ και Πα­γκό­σμια Τρά­πε­ζα είχαν ήδη, πριν τη ΝΑ­ΤΟι­κή επέμ­βα­ση, εκ­πο­νή­σει σχε­τι­κό σχέ­διο οι­κο­νο­μι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης
(Linking NATO, the IMF, and the World Bank- Michel Chossudovsky |>(http://​www.​converge.​org.​nz/​pma/​apmich.​htm).

 Η «ανα­συ­γκρό­τη­ση» αυτή ευ­θυ­γραμ­μί­ζο­νταν πλή­ρως με μια σειρά στρα­τη­γι­κών επι­λο­γών και με­ταρ­ρυθ­μί­σε­ων (ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, ξε­πού­λη­μα δη­μό­σιων υπη­ρε­σιών, άνοιγ­μα αγο­ρών, πλή­ρης διά­λυ­ση ερ­γα­τι­κών-κοι­νω­νι­κών κε­κτη­μέ­νων κλπ) που θα άνοι­γαν το δρόμο για τη μελ­λο­ντι­κή έντα­ξη της νέας Σερ­βί­ας στην ΕΕ.

Πραγματική αιτία
ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων

Η ιμπεριαλιστική επέμβαση, ο πόλεμος δηλαδή που εξαπέλυσαν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ κατά της Γιουγκοσλαβίας, που οδήγησε στο διαμελισμό της και στη δημιουργία κρατών – προτεκτοράτων ήταν ένας βρώμικος πόλεμος που όμως σηματοδοτούσε και συμπύκνωνε τα χαρακτηριστικά της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που αναδυόταν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση και στις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Ένας πόλεμος που, εκτός των άλλων, αποτέλεσε το πεδίο εφαρμογής της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ, που αποτέλεσε εικόνα από το μέλλον που επιφύλαξε και επιφυλάσσει η ιμπεριαλιστική κυριαρχία για τους λαούς.

Μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, τα Βαλκάνια αποδείχτηκαν μια από τις περιοχές όπου εξελίσσονται σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί.

Ο ανταγωνισμός ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ είχε ως συνέπεια το διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο.
Οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ήταν να δημιουργήσουν αδύναμα κράτη – δορυφόρους ώστε να εδραιώσουν την επιρροή και κυριαρχία τους στην περιοχή. Εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια ήταν η ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας, που αρνήθηκε να ενσωματωθεί σε αυτά.
Η πραγματική αιτία του πολέμου ήταν ο έλεγχος συνολικά των Βαλκανίων, που η θέση τους έχει ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία, γιατί είναι πύλη για 3 ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική).
Ο έλεγχός της σημαίνει πρώτα απ’ όλα έλεγχο των διόδων διακίνησης των εμπορευμάτων μεταξύ αυτών και της Ενέργειας.

78 μέρες θηριωδίας

Για τη διασφάλιση αυτού του ελέγχου, το ΝΑΤΟ εξαπέλυσε έναν πόλεμο που ονομάστηκε βρώμικος από τις μεθόδους, τα όπλα, τους στόχους που χτύπησε για 78 ολόκληρες μέρες, μέρες πραγματικής θηριωδίας. Χρησιμοποιώντας την υπεροπλία του χτύπησε τη Γιουγκοσλαβία όχι στο έδαφος, αλλά από τον αέρα, με αεροπλάνα και πυραύλους.

Πραγματοποίησε 35.788 μαχητικές αποστολές, ρίχνοντας 500.000 βόμβες, από τις οποίες οι 35.450 ήταν απαγορευμένες από τις Διεθνείς Συνθήκες (απεμπλουτισμένο ουράνιο), βόμβες διασποράς, βόμβες γραφίτη και, σύμφωνα με καταγγελίες Ισπανού πιλότου που παραιτήθηκε, βόμβες στείρωσης.

Η σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία συ­νέ­νο­χη στο έγκλημα

Πέρασαν κάπου 80 χρόνια από τότε που ο Λένιν επισήμαινε: «Προηγούμενα, στην προπολεμική εποχή, υπήρχε όχι σπάνια η γνώμη ότι ο οπορτουνισμός, αν και αποτελεί “παρέκκλιση”, “ακρότητα”, είναι ωστόσο συστατικό μέρος του σοσιαλδημοκρατικού (ΣΣ |> κομμουνιστικού – εργατικού κινήματος) κόμματος.
Ο πόλεμος έδειξε ότι αυτό δεν μπορεί να ισχύει και στο μέλλον.
Ο οπορτουνισμός “ωρίμασε”, εκπλήρωσε ως το τέλος το ρόλο του απεσταλμένου της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα…
Η ενότητα με τους οπορτουνιστές σημαίνει σήμερα στην πράξη υποταγή της εργατικής τάξης στην εθνική “της” αστική τάξη, σημαίνει συμμαχία μαζί της για την υποδούλωση ξένων εθνών και για τον αγώνα για τα προνόμια του κυρίαρχου έθνους και είναι διάσπαση του επαναστατικού προλεταριάτου όλων των χωρών».

Οι αεροπορικές επιθέσεις, που δολοφόνησαν χιλιάδες άμαχους και κυριολεκτικά κατέστρεψαν μια ολόκληρη χώρα (και που αποτέλεσαν τον πραγματικό πόλεμο -γιατί, πρακτικά πόλεμος «χερσαίων δυνάμεων» δεν υπήρξε…)  ξεκινούσαν από την ιταλική Νατοϊκή βάση του Aviano, έχοντας πάρει εν λευκώ άδεια από τον “αριστερό” – οπορτουνιστή ολκής, Massimo D’Alema, που ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός που προερχόταν από το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα PCI).
Ξεκίνησε το 1971 σαν γραμματέας της κομμουνιστικής νεολαίας (FGCI) και μετά το θάνατο του (θεωρητικού και πατέρα του ευρωκομμουνισμού) Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, εξελίχθηκε σε σημαίνον στέλεχος του κόμματος, που μετά τις απανωτές διασπάσεις και ανακατατάξεις (απόρριψη κομμουνιστικών συμβόλων, δημιουργία του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς [PDS] κλπ) το 1998 έγινε πρωθυπουργός,σαν επι κεφαλής του «Συνασπισμού της Ελιάς». Υπήρξε για χρόνια διευθυντής της «L’Unità»,
Ο ντ’Αλέμα πάλεψε με νύχια και με δόντια (και το καυχιόταν…) για “την αποκοπή του ΚΚΙ από τις κομμουνιστικές ρίζες” και για τη μετεξέλιξή του “σε σύγχρονο, ευρωπαϊκό, σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.  
Την απόφασή του για συμμετοχή στον βρώμικο πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, σε ρόλο μάλιστα πρώτου βιολιού, υποστήριξαν θερμά τόσο ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι όσο και σύσσωμη δεξιά αντιπολίτευση.

Ένα μήνα μετά (25-Απρ-99) οι ηγέτες των κρατών – του ΝΑΤΟ (από την Ελλάδα ο Σημίτης) υπέγραφαν το αναθεωρηθέν «νέο στρατηγικό δόγμα» για «ειρηνευτικές επιχειρήσεις» όπου γης, «αντιμετώπιση της διασποράς όπλων μαζικής καταστροφής» και αγώνα ενάντια στη «διεθνή τρομοκρατία».
Ταυτόχρονα μέσω πρωτόκολλου «θεσμοθετείται» η χωρίς όρια δράση του και η μετατροπή του σε παγκόσμιο κατασταλτικό μηχανισμό, που ασχολείται με «ζωτικά συμφέροντα, διαχείριση κρίσεων, επιβολή κυρώσεων» κλπ. επίσης αλλάζει η σχέση ΟΗΕ – ΝΑΤΟ δηλαδή γίνεται διεθνής χωροφύλακας με τη βούλα του νόμου (χωρίς καν μνεία για υποχρέωση εντολής από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όσον αφορά σε ενέργειες του).

Το «νέο δόγμα» του ΝΑΤΟ που σηματοδότησε την ανατροπή των βασικών αρχών και κανόνων του Διεθνούς Δικαίου και συνολικά την ανατροπή της διεθνούς έννομης τάξης, που είχε οικοδομηθεί μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν αντανάκλαση των νέων στρατηγικών σχεδιασμών ΗΠΑ ΕΕ (μετά και τη διάλυση της ΕΣΣΔ και τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες) και αποτέλεσε “ληξιαρχική” πράξη δημιουργίας της παγκόσμιας στρατιωτικής δικτατορίας της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, της τάξης της PAX AMERICANA.

Ο πό­λε­μος στη Γιου­γκο­σλα­βία ανέ­δει­ξε τον πραγ­μα­τι­κό ρόλο της ευ­ρω­παϊ­κής σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και των διά­φο­ρων- δή­θεν- «αρι­στε­ρών» και «σο­σια­λι­στι­κών» κομ­μά­των που έβα­λαν πλάτη ώστε να επι­τευ­χθεί το αι­μα­το­κύλ­λι­σμα του λαού της Γιου­γκο­σλα­βί­ας.
Άλ­λω­στε, από τους πρώ­τους που τά­χθη­καν ενερ­γά στο πλευ­ρό της κυ­βέρ­νη­σης των ΗΠΑ και του προ­έ­δρου Κλί­ντον ήταν οι σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες ηγέ­τες της Γερ­μα­νί­ας (Γκέρ­χαρντ Σρέ­ντερ), της Βρε­τα­νί­ας (Τόνι Μπλερ), της Γαλ­λί­ας (Λιο­νέλ Ζο­σπέν) και της Ιτα­λί­ας (Μά­σι­μο Ντ’ Αλέμα). Στο ίδιο πλαί­σιο κι­νή­θη­κε και η τότε ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ, με πρω­θυ­πουρ­γό τον Κ.Ση­μί­τη και υπουρ­γό εξω­τε­ρι­κών το Γ.Πα­παν­δρέ­ου, που έδωσε «γη και ύδωρ» στα ΝΑ­ΤΟϊ­κά στρα­τεύ­μα­τα με­τα­τρέ­πο­ντας την Ελ­λά­δα σε ορ­μη­τή­ριο των ιμπε­ρια­λι­στών.

Για την στάση της κυ­βέρ­νη­σης του ΠΑΣΟΚ στον πό­λε­μο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας ση­μεί­ω­νε, με­τα­ξύ άλλων, η από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ στις 10.7.1999:

«Οι ευ­θύ­νες της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης είναι ιστο­ρι­κές. Η κυ­βέρ­νη­ση του ΠΑΣΟΚ ήρθε σε πλήρη αντί­θε­ση με τη με­γά­λη πλειο­ψη­φία του λαού μας, που κα­τα­δί­κα­σε με διά­φο­ρους τρό­πους, όχι μόνο τον πό­λε­μο, αλλά και την ελ­λη­νι­κή συμ­με­το­χή. Προ­κά­λε­σε βά­ναυ­σα το αί­σθη­μα και τη λο­γι­κή του ελ­λη­νι­κού λαού με τη δι­πλο­πρό­σω­πη στάση της, που, ενώ συμ­με­τεί­χε στον πό­λε­μο, δια­κή­ρυσ­σε την ει­ρή­νη. Στην από­φα­ση συμ­με­το­χής της Ελ­λά­δας στον πό­λε­μο, αντα­να­κλά­ται και η επι­θε­τι­κή στάση του πιο σκλη­ρού πυ­ρή­να του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου της χώρας μας, που επι­διώ­κει να δρά­σει στις αγο­ρές της Βαλ­κα­νι­κής και ευ­ρύ­τε­ρα. Από την αρχή της κρί­σης στο Κοσ­συ­φο­πέ­διο, έτσι όπως έκανε και προη­γού­με­να με όλα τα μέτρα σε βάρος της Γιου­γκο­σλα­βί­ας, η κυ­βέρ­νη­ση απο­δέ­χτη­κε τους σχε­δια­σμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για πό­λε­μο στη Γιου­γκο­σλα­βία. Ανέ­λα­βε να παί­ξει το ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στην προ­σπά­θειά τους να απο­μο­νώ­σουν την ΟΔ της Γιου­γκο­σλα­βί­ας από τις υπό­λοι­πες χώρες της Βαλ­κα­νι­κής. Υπέ­γρα­ψε το Κοινό Ανα­κοι­νω­θέν της Σό­φιας, που απέ­δι­δε την ευ­θύ­νη της έντα­σης στους Γιου­γκο­σλά­βους και ευ­χό­ταν την επέμ­βα­ση της “διε­θνούς κοι­νό­τη­τας” και αμέ­σως μετά, στην αρχή ο τότε υπουρ­γός Εξω­τε­ρι­κών Θ. Πά­γκα­λος και σε συ­νέ­χεια ο υπουρ­γός Αμυ­νας Α. Τσο­χα­τζό­που­λος, έδω­σαν με δη­λώ­σεις τους την “ιδε­ο­λο­γι­κή” κά­λυ­ψη για τον πό­λε­μο, ανε­βά­ζο­ντας τους τό­νους για εθνο­κά­θαρ­ση των Σέρ­βων, από­λυ­τα ευ­θυ­γραμ­μι­σμέ­νοι με τα “επι­χει­ρή­μα­τα” των ΗΠΑ και των ΝΑ­ΤΟι­κών.
 Πέρα απ’ αυτό, η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση, όχι μόνο στή­ρι­ξε ενερ­γά σε όλες τις φά­σεις τους τα σχέ­δια στο Ρα­μπου­γιέ, αλλά και επι­χεί­ρη­σε να τρα­βή­ξει και τις υπό­λοι­πες βαλ­κα­νι­κές χώρες σε μια θέση ενερ­γού υπο­στή­ρι­ξής του. Συμ­φώ­νη­σε με όλες τις απο­φά­σεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και αντα­πο­κρί­θη­κε πρό­θυ­μα στις απαι­τή­σεις τους για στή­ρι­ξη των στρα­τιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων. Πέρα από τις διευ­κο­λύν­σεις, που απο­τε­λούν κα­τα­πά­τη­ση του Διε­θνούς Δι­καί­ου και του ελ­λη­νι­κού Συ­ντάγ­μα­τος, είναι σο­βα­ρή η εμπλο­κή της Ελ­λά­δας, μέσω της “στρα­τιω­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας με την Αλ­βα­νία”, της στρα­τιω­τι­κής πα­ρου­σί­ας στη Βοσ­νία και στην ΠΓΔΜ.

Όλες οι πρω­το­βου­λί­ες της κυ­βέρ­νη­σης κι­νή­θη­καν στην κα­τεύ­θυν­ση πί­ε­σης στην ΟΔ της Γιου­γκο­σλα­βί­ας για να υιο­θε­τή­σει τις επι­λο­γές του ΝΑΤΟ με τις διά­φο­ρες πα­ραλ­λα­γές που πλα­σά­ρο­νταν κατά και­ρούς. Φι­λο­δο­ξεί να παί­ξει έναν ιδιαί­τε­ρο ρόλο στην προ­ώ­θη­ση του συμ­φώ­νου για τη “Στα­θε­ρό­τη­τα στα Βαλ­κά­νια”, εντεί­νο­ντας τον αντα­γω­νι­σμό της με την Ιτα­λία και την Τουρ­κία στην πε­ριο­χή. Ηδη, έχει πάρει ση­μα­ντι­κές πρω­το­βου­λί­ες προς την κα­τεύ­θυν­ση της με­λέ­της των προ­βλη­μά­των ανοι­κο­δό­μη­σης των Βαλ­κα­νί­ων και μέσα σε αυτά τα πλαί­σια επι­διώ­κει την προ­ώ­θη­ση του ελ­λη­νι­κού κε­φα­λαί­ου στη μοι­ρα­σιά».
Στην κα­τά­στα­ση που έχει δη­μιουρ­γη­θεί, είπε, δεν υπάρ­χει άλλη απά­ντη­ση από την έντα­ση της πάλης ενά­ντια στη ΝΑ­ΤΟι­κή επέμ­βα­ση στα Βαλ­κά­νια. Αν απο­τύ­χουν εδώ οι ιμπε­ρια­λι­στές θα είναι με­γά­λο το όφε­λος για τους λαούς. Πά­ντως σε κάθε πε­ρί­πτω­ση αυτοί θα είναι οι ητ­τη­μέ­νοι. Μπο­ρεί να κά­νουν κα­τα­στρο­φές, μπο­ρεί να βομ­βαρ­δί­ζουν ανε­λέ­η­τα αλλά ο τε­λι­κός λο­γα­ρια­σμός θα είναι σε βάρος τους».
                       – Χα­ρί­λα­ος Φλω­ρά­κης, Βε­λι­γρά­δι, Απρί­λης 1999.

Πέραν της στά­σης των τότε κε­ντρο­α­ρι­στε­ρών ευ­ρω­παϊ­κών κυ­βερ­νή­σε­ων (Ιτα­λί­ας, Γερ­μα­νί­ας, Γαλ­λί­ας, Βρε­τα­νί­ας, Ελ­λά­δας, κλπ.), που στή­ρι­ξαν, με άμεσο ή έμ­με­σο τρόπο, τη ΝΑ­ΤΟϊ­κή θη­ριω­δία, εν­δια­φέ­ρον πα­ρου­σιά­ζει ο ρόλος ευ­ρω­παϊ­κών «αρι­στε­ρών» και οπορ­του­νι­στι­κών δυ­νά­με­ων. Πρό­κει­ται για πο­λι­τι­κούς σχη­μα­τι­σμούς τύπου ΣΥΝ/ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που, σε ορι­σμέ­νες πε­ρι­πτώ­σεις, έχουν ανα­δει­χθεί σή­με­ρα σε νέα σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία της Ευ­ρώ­πης.
Για πα­ρά­δειγ­μα, ο τότε Συ­να­σπι­σμός (στη νε­ο­λαία του οποί­ου πρω­το­στα­τού­σε ο Α.Τσί­πρας), φρό­ντι­ζε να είναι και με τον αστυ­φύ­λα­κα και με τον χω­ρο­φύ­λα­κα: από τη μια κα­τα­δί­κα­ζε τους βομ­βαρ­δι­σμούς και από την άλλη υιο­θε­τού­σε το πρό­σχη­μα των ιμπε­ρια­λι­στών περί «εθνο­κά­θαρ­σης» στο Κοσ­συ­φο­πέ­διο. Από τη μια ενα­ντιώ­νο­ταν στον πό­λε­μο και, από την άλλη, ζη­τού­σαν «πρω­το­βου­λί­ες» από τις ευ­ρω­παϊ­κές κυ­βερ­νή­σεις για την… ανα­συ­γκρό­τη­ση των Βαλ­κα­νί­ων. Ταυ­τό­χρο­να δε, ζη­τού­σαν από την Ε.Ε. (που συμ­με­τεί­χε στο έγκλη­μα) να πα­ρα­μεί­νει «ενω­μέ­νη» και «ισχυ­ρή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη, πα­ρά­γο­ντας ει­ρή­νης και ελευ­θε­ρί­ας στον κόσμο»!

Με την υιο­θέ­τη­ση του- εξαι­ρε­τι­κά βο­λι­κού για τους ιμπε­ρια­λι­στές- προ­σχή­μα­τος της «εθνο­κά­θαρ­σης» της αλ­βα­νι­κής μειο­νό­τη­τας του Κο­σό­βου από την κυ­βέρ­νη­ση Μι­λό­σε­βιτς, μια σειρά οπορ­του­νι­στι­κών Κομ­μου­νι­στι­κών Κομ­μά­των (όπως το Γαλ­λι­κό και το Ιτα­λι­κό ΚΚ) έδω­σαν άλ­λο­θι στις κυ­βερ­νή­σεις τους για την συμ­με­το­χή στον πό­λε­μο.
Πάνω στην ίδια λο­γι­κή, ορι­σμέ­νοι «δια­νο­ού­με­νοι» της «αρι­στε­ράς» – που αρ­γό­τε­ρα έμελ­λε να γί­νουν πνευ­μα­τι­κοί μέ­ντο­ρες του κ.Τσί­πρα- τά­χθη­καν ανοι­χτά υπέρ της ΝΑ­ΤΟϊ­κής φρι­κα­λε­ό­τη­τας.
Όπως ο Slavoj Žižek (Σλά­βοϊ Ζίζεκ) δήθεν αιρετικός μαρξιστής (sic!) και στην ουσία πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­νος απολογητής του αστικού κράτους και της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας που ση­μεί­ω­νε το 1999: «…η απά­ντη­σή μου στο δί­λημ­μα ‘Να βομ­βαρ­δί­σου­με ή όχι;’ είναι: δεν βομ­βαρ­δί­σα­τε ακόμα ΑΡ­ΚΕ­ΤΑ, και έχετε ΑΡ­ΓΗ­ΣΕΙ να το κά­νε­τε» (Slavoj Zizek, Against the Double Blackmail).
Τέσ­σε­ρα χρό­νια αρ­γό­τε­ρα, το 2003, ο ίδιος αυτός κύ­ριος σε συ­νέ­ντευ­ξη του συ­νέ­χι­ζε να δι­καιο­λο­γεί το ΝΑ­ΤΟϊ­κό σφα­γείο της Γιου­γκο­σλα­βί­ας:
«Προς σφο­δρή απο­γο­ή­τευ­ση πολ­λών αρι­στε­ρι­στών, ακόμα κι εγώ έδει­ξα κά­ποια κα­τα­νό­η­ση για τον βομ­βαρ­δι­σμό της πρώην Γιου­γκο­σλα­βί­ας απ’ το ΝΑΤΟ. Λυ­πά­μαι, αλλά ο βομ­βαρ­δι­σμός αυτός στα­μά­τη­σε μια φρι­κτή σύρ­ρα­ξη. Μπο­ρού­σες να αντι­λη­φθείς κά­ποιου εί­δους αν­θρω­πι­στι­κή προ­σπά­θεια, και η πράξη αυτή είχε κά­ποιου εί­δους διε­θνή νο­μι­μο­ποί­η­ση».

Την ίδια ώρα που τα ελ­λη­νι­κά αστι­κά κόμ­μα­τα (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Συ­να­σπι­σμός κλπ.) πα­ρί­στα­ναν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τους Πό­ντιους Πι­λά­τους, το ΚΚΕ από την πρώτη στιγ­μή ενα­ντιώ­θη­κε στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πό­λε­μο. Από την πρώτη κιό­λας μέρα των βομ­βαρ­δι­σμών, η ΓΓ Αλέκα Πα­πα­ρή­γα ση­μεί­ω­νε πως ο μόνος δρό­μος είναι η ενα­ντί­ω­ση στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και κα­λού­σε το λαό σε ξε­ση­κω­μό.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ρί­χτη­καν στη δράση με κάθε τρόπο, κι­νη­το­ποιώ­ντας φο­ρείς του αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, διορ­γα­νώ­νο­ντας συλ­λα­λη­τή­ρια απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας και στή­νο­ντας αν­θρώ­πι­να μπλό­κα στη Βό­ρεια Ελ­λά­δα για να εμπο­δί­σουν τη διέ­λευ­ση στο ΝΑ­ΤΟϊ­κό κομ­βόϊ του θα­νά­του.

Είκοσι πέντε χρό­νια μετά το συμφέρον των λαών της Βαλκανικής, παραμένει η ενδυνάμωση της πάλης για την απόκρουση δήθεν λύσεων, που μαγειρεύονται στους κόλπους των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, που όχι μόνο δεν λύνουν προβλήματα αλλά δημιουργούν πολύ περισσότερα.
Ο λαός μας, που εμπλέκεται όλο και βαθύτερα στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και κινδυνεύει να «τσαλαπατηθεί» μέσα σ’ αυτούς, δεν έχει κανέναν λόγο να συμμερίζεται την εκάστοτε κυβερνητική αυταρέσκεια -ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, που παρατηρείται πάλι μεγάλη κινητικότητα στο ζήτημα της αλλαγής συνόρων στην περιοχή των Βαλκανίων, όπου γίνεται λόγος για αλλαγή εδαφών Σερβίας – Κοσσόβου κλπ.
Το «γαϊτανάκι» της αλλαγής συνόρων, εάν συνεχιστεί και μάλιστα στο όνομα της «διασφάλισης της ειρήνης και της ασφάλειας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ», δεν θα κάνει τίποτα άλλο παρά να ναρκοθετήσει για άλλη μια φορά το μέλλον των λαών της Βαλκανικής.
Γιατί ΝΑΤΟ και ΕΕ, οι ΗΠΑ, συνολικά οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, ποτέ και πουθενά δεν παραιτήθηκαν από την αρχή τού «διαίρει και βασίλευε». Είναι παράγοντες ανασφάλειας για τους λαούς και εμπλοκής τους σε νέα δεινά. Η πείρα από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία αυτό επιβεβαιώνει.

Μετά και τη συμφωνία των Πρεσπών, η οποία υπογράφτηκε κατά παραγγελία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, η μεν κυβέρνηση του Συριζα «ανέβηκε κατηγορία» η δε -αντιπολιτευόμενη τότε ΝΔ, δράττει τις δάφνες μιας επαίσχυντης συμφωνίας αντίθετης με τα συμφέροντα, όχι μόνο του ελληνικού, αλλά και όλων των λαών της Βαλκανικής, γιατί δυναμώνει στην περιοχή μας τον ιμπεριαλιστικό οργανισμό του ΝΑΤΟ, που βαρύνεται με δεκάδες εγκλήματα κατά των λαών όπου γης -ενώ σχεδιάζει και διαπράττει νέα.

Είκοσι πέντε χρό­νια μετά, το έγκλη­μα στη Γιου­γκο­σλα­βία μας υπεν­θυ­μί­ζει τη βάρ­βα­ρη και αι­μο­δι­ψή φύση του ιμπε­ρια­λι­σμού.
Χρέος των κομ­μου­νι­στών και κάθε φι­λει­ρη­νι­κού αν­θρώ­που είναι η ενα­ντί­ω­ση στη λο­γι­κή του αστι­κού εθνι­κι­σμού, των ιμπε­ρια­λι­στι­κών επεμ­βά­σε­ων, η δια­τρά­νω­ση, με κάθε δυ­να­τό τρόπο, της τα­ξι­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης και του προ­λε­τα­ρια­κού διε­θνι­σμού.
Μο­νά­χα η ενό­τη­τα και δράση της πα­γκό­σμιας ερ­γα­τι­κής τάξης μπο­ρεί να βάλει φραγ­μό στα σχέ­δια τους, ώστε να γίνει πράξη το σύν­θη­μα:

Στον ιμπε­ρια­λι­σμό καμιά υπο­τα­γή,
η μόνη υπερ­δύ­να­μη είναι οι λαοί!

Πάνε χρόνια, που ανέβασα ένα βίντεο –κομμάτι από την ομώνυμη αριστουργηματική ταινία «Lepa sela lepo gore (όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται)» και 10 φορές μου το κατέβασε το YouTube με «περιορισμούς ηλικίας» και «©®™ “πνευματικά” δικαιώματα» δείτε ΝΑΤΟ-Γιουγκοσλαβία 1999: «Έχε το νου σου στο παιδί…» ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1999: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Ήταν τότε, που ΝΑΤΟ + σύσσωμη η ΕΕ κλπ «πρόθυμοι», ξεκινούν το μακελειό στη Γιουγκοσλαβία που αποτέλεσε την κορύφωση του κατακερματισμού της, που ξεκίνησε και μεθοδεύτηκε σταδιακά έπειτα από τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ και την ανατολική Ευρώπη στις αρχές της 10ετίας του ’90.
Πριν από 23+ χρόνια, βόρεια, δίπλα μας ξεκινούσε η τελευταία μεγάλη σφαγή του 20ου αιώνα. Ήταν τότε που στη βαλκανική ξεδιπλώνονταν σε όλο της το τραγικό μεγαλείο η βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, που ο λαός της Γιουγκοσλαβίας την έζησε κυριολεκτικά στο πετσί του επί 78 συνεχόμενα μερόνυχτα. Οι πύραυλοι της «διεθνούς κοινότητας» είχαν στρατηγικούς στόχους αποκλειστικά μεγάλες παραγωγικές μονάδες, εργοστάσια, διυλιστήρια (Πάντσεβο & Νόβι Σαντ), οδικούς άξονες, γέφυρες, μέχρι και το επιβατικό τρένο Βελιγράδι-Θεσσαλονίκη σκοτώνοντας τουλάχιστον 55 άτομα, καθώς αυτό περνούσε τον Νότιο Μοράβα κοντά στη Grdelica που κατά το δολοφόνο πιλότο, «εμφανίστηκε ξαφνικά» ...«από το πουθενά»!

150 μαχητικά αεροπλάνα του ΝΑΤΟ συμμετείχαν στις επιθέσεις / Εκτοξεύτηκαν 420.600 πύραυλοι.

Η συνολική μάζα των πυραύλων που έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι.
59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών μελών του ήταν στη διάθεση να βοηθήσουν τις νατοϊκές επιθέσεις κατά της Σερβίας και Μαυροβουνίου | Εκτοξεύτηκαν περίπου 20.000 μεγάλοι πύραυλοι αέρος-εδάφους

Ο απολογισμός των βομβαρδισμών, σε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές είναι: 30-100 δις $ το κόστος της υλικής ζημιάς. 1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν ~2.000 τραυματίστηκαν και μαζί (νεκροί και τραυματίες) 6.100 πολίτες.
54 μέσα μαζικής μεταφοράς καταστράφηκαν, 305 σχολές, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτίρια. 176 μνημεία πολιτισμού καταστράφηκαν κι ανάμεσά τους και 23 μεσαιωνικά μοναστήρια. 45 γέφυρες και 28 σιδηροδρομικές γέφυρες 561 κτίρια του Γιουγκοσλαβικού Στρατού καταστράφηκαν ολοσχερώς και 686 έπαθαν σοβαρές ζημίες. Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2.300 επιθέσεις μαχητικών του ΝΑΤΟ. 

Lepa sela lepo gore - Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται (αποτελεί το βασικό υλικό αυτού του βίντεο)
Η ταινία αποτελεί ορόσημο στη θεματολογία του πολέμου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τόσο για την χρονική στιγμή που γυρίστηκε και από την άποψη αυτή είναι προφητική, όσο και για την ουσία που πραγματεύεται, για το πως αλληλοσφάζονται λαοί συνυπήρξαν για ~40 χρόνια ενωμένοι (συνέβη το ίδιο και τη Σοβιετική Ένωση)
Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν όταν ο πόλεμος στη Βοσνία έφτανε στο τέλος του (1996). Πόλεμος μεταξύ πρώην φίλων και συντρόφων που η μετάλλαξή τους είναι συγκλονιστική όσο μπαίνει στο πετσί τους ο εθνικισμός και η παράνοια. Οι συμβολισμοί πάρα πολλοί, ο θεατής μπαίνει αμέσως στο κλίμα και για όποιον έχει ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τα γεγονότα το ενδιαφέρον εστιάζεται και στις πανέξυπνες αλληγορικές σκηνές και ατάκες. Έτσι κι αλλιώς το θέμα της ταινίας ήταν δύσκολο, πόσο μάλλον για την περίοδο που βγήκε στις αίθουσες με τις μνήμες να ειναι νωπές και τα τραύματα κυριολεκτικά και μεταφορικά απούλωτα.

Ο τίτλος της ταινίας είναι παράφραση ενός εδαφίου της νουβέλας "Voyage au bout de la nuit" (Journey to the End of the Night) του Louis-Ferdinand Céline, που περιέγραφε φλεγόμενα χωριά κατά τη διάρκεια του 1^ου παγκοσμίου πολέμου .
Τα γυρίσματα έγιναν σε φυσικό τοπίο στο Višegrad της Bοσνίας (Σερβικός τομέας) και κάποιες σκηνές σε μέρη όπου είχαν γίνει πραγματικές μάχες. Το σάουντρακ δένει άψογα στην ταινία με κορυφαία την στιγμή που ακούγεται το "Igra rokenrol cela Jugoslavija".

Σκηνοθέτης είναι ο Srdjan Dragojevic , πολύ αξιόλογος με σημαντική συνέχεια. Βασικοί πρωταγωνιστές οι Nikola Kojo (έχει παίξει σε πολλές σερβικές παραγωγές) & Dragan Bjelogrlic (εξίσου σημαντικός καλλιτέχνης). Έχει αποσπάσει 6 βραβεία τα περισσότερα στο σκηνοθέτη και ήταν υποψήφια για ακόμη δύο: Κινηματογράφου Angers (Γαλλία) Βραβείο της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου (ευρωπαϊκή ταινία μεγάλου μήκους της κριτικής επιτροπής) - Srdjan Dragojevic Βραβείο Telcipro, Ft. Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Lauderdale / Διακεκριμένο Βραβείο Αξίας, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Mar del Plata, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Στοκχόλμης Χάλκινο άλογο, Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάο Πάολο, Διεθνές Βραβείο Κριτικής Επιτροπής, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1996 - Βραβείο κοινού και Υποψήφια (σκηνοθεσίας) για το «Χρυσό Αλέξανδρο»

Κάντε τη χάρη στον εαυτό σας και δείτε την -όλο και κάπου παίζεται.

Πηγές & χρήσιμοι σύνδεσμοι 

ΝΑΤΟ-Γιουγκοσλαβία 1999:
«Έχε το νου σου στο παιδί…»

 

• Γιουγκοσλαβία: Σαν σήμερα, πριν … χρόνια

• "Συμφωνία" Ραμπουγιέ

  Ζήτησαν υποδούλωση της Γιουγκοσλαβίας!

• Απόλυτο έλεγχο στο Κοσσυφοπέδιο αλλά και πλήρη ελευθερία κινήσεων του ΝΑΤΟικού στρατού κατοχής... σε ολόκληρη τη Γιουγκοσλαβία ζήτησαν οι ΗΠΑ από την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας στο Ραμπουγιέ!
• Κ. Μητσοτάκης: Το κείμενο του Ραμπουγιέ οδηγούσε σε απόσχιση του Κοσσόβου και κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας της Γιουγκοσλαβίας

• Χρονικό διαμελισμού και επεμβάσεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία
• Η θεωρία μας και ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία
• Οι ιμπεριαλιστές αιματοκύλησαν τα Βαλκάνια
  Κοσσυφοπέδιο – πρώην Γιουγκοσλαβία |> Νέες αποκαλύψεις για τη βρώμικη επέμβαση
• Για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στα Βαλκάνια
• Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν (μόνο) η αρχή
• Η «μαύρη» επέτειος των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών
• Από τις επιδρομές χειρουργικής ακρίβειας στο… «τυχαίο λάθος»!
• Απαράμιλλη η ΝΑΤΟική μηχανή προπαγάνδας!
• Κοσσυφοπέδιο |>Κατοχή και διαστρέβλωση της ιστορίας…<|
• Αποσπάσματα απο την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα για τα 20 χρόνια απο την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία

 

 

 

 

IQ_“Κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα”

Με το που Googlάρεις “IQ”, βγαίνει στην κορυφή _με αρκετές σελίδες κουτσομπολιά “IQ160”: πρόκειται για την δημοφιλή σειρά _χτες ξεκίνησε η 2^η σεζόν και το διαδίκτυο “άναψε” με το “κοντό” και το “μακρύ” διάφορων “αναλυτών” …πολλά εισαγωγικά _να εξηγηθούμε:

Όλα ξεκίνησαν Απρίλη του 2021 με το HPI (ακρωνύμιο για τα γαλλικά: Haut potentiel intellectuel) μια βραβευμένη γαλλοβελγική αστυνομική κωμική τηλεοπτική σειρά.
Η Morgane Alvaro είναι 38 ετών, έχει 3 παιδιά από 2 πρώην συζύγους, προβλήματα με την εξουσία και, παρά την εξαιρετική ευφυΐα, εργάζεται ως καθαρίστρια. Ένα βράδυ, δουλεύοντας στο αρχηγείο της αστυνομίας της Λιλ, βρίσκει κατά λάθος μια σημαντική ένδειξη για μια υπόθεση δολοφονίας και, αντιμετωπίζοντας την απόλυση εάν η υπόθεση δεν λυθεί, ο αρχιεπιθεωρητής την παίρνει στην υπόθεση ως σύμβουλο, προς μεγάλη δυσαρέσκεια του επιθεωρητή Adam Karadec, ο οποίος είναι αρμόδιος για την υπόθεση __που την γουστάρει κιόλας.
Η Morgane ντύνεται και συμπεριφέρεται ακατάλληλα για τη νέα της δουλειά, συχνά παρακούει τις εντολές, δυσκολεύεται να διαχειριστεί την οικογενειακή της ζωή και ο Karadec βρίσκει σχεδόν αδύνατο να συνεργαστεί μαζί της, αλλά οι εκλάμψεις της είναι συχνά καθοριστικές για την επίλυση των πιο δύσκολων υποθέσεων με τις οποίες ασχολείται ολόκληρη ομάδα ντετέκτιβ.

Δυο χρόνια μετά οι δικοί μας λανσάρισαν το “IQ 160” (8.1\10 !!) με πρωταγωνίστρια την πάντα πληθωρική Σμαράγδα Καρύδη (στο ρόλο της Πηνελόπης Μουρίκη) μια 45άρα, λαϊκής καταγωγής, που μεγάλωσε με τη μητέρα της, Άσπα, αλλά έφυγε από το πατρικό της πολύ νωρίς _όμορφη και sexy, με ένα εντελώς δικό της, εκκεντρικό στιλ στο ντύσιμο, αλλά και στη συμπεριφορά (περισσότερα στο τέλος της ανάρτησης).

“Κάποιοι δεν παίρνουν τα γράμματα”

Η επίδραση της κοινωνικής προέλευσης στη σχολική επιτυχία και τον επαγγελματικό προσανατολισμό έχει αποδειχτεί μέσα από πολλές έρευνες. Αυτή η πραγματικότητα, που δεν μπορεί κανείς να την αγνοήσει, συχνά συγκαλύπτεται γιατί ενοχλεί. Το χειρότερο είναι οι αντιδραστικές ερμηνείες που συμπεραίνουν ότι οι νέοι που προέρχονται από λαϊκά στρώματα είναι λιγότερο ευφυείς. Λίγοι το διατυπώνουν ξεκάθαρα. Αλλά πόσοι δεν το πιστεύουν σιωπηρά; Πόσοι δεν είναι εκείνοι που, χωρίς βέβαια ν' αναφέρουν την κοινωνική προέλευση, δε σκέφτονται ότι η επιτυχία στο σχολείο εξαρτάται κύρια από τις ατομικές ικανότητες ενός μαθητή; Αν αποδεχόμαστε αυτόν τον ισχυρισμό και θυμόμαστε τις κοινωνικές ανισότητες στη σχολική επιτυχία, το συμπέρασμα βγαίνει σχεδόν από μόνο του. Ωστόσο, μερικοί δεν ενοχλούνται αρκετά, ώστε να εναντιωθούν πέρα για πέρα σε μια τέτοια άποψη. Έτσι, για τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τη Θεσμική Μεταρρύθμιση και πρώην Γάλλο Πρόεδρο Βαλερί Ζισκάρ Ντ' Εστέν: “Κάποια παιδιά γεννιούνται προικισμένα για σπουδές και άλλα για χειρωνακτικές εργασίες”. Οσο για τον Βέλγο υπουργό Εσωτερικών Αντουάν Ντικέσν, όταν ήταν υπουργός Εθνικής Παιδείας, κήρυσσε ότι “για την πνευματική άσκηση, μερικοί είναι πιο προικισμένοι από άλλους, όπως υπάρχουν χοντροί και λιγνοί”.

“Ανίκανοι” και “προικισμένοι”

Διάφοροι κοινωνιολόγοι κατάγγελναν ήδη από τη δεκαετία του '70 αυτή τη «θεωρία των χαρισμάτων», ιδεολογία παμπάλαιη, που η σύγχρονη εφαρμογή της οδηγεί στις πρώτες μετρήσεις νοημοσύνης (ΙQ), δηλαδή στην αρχή του 20ού αιώνα. Είναι τυχαία η εφαρμογή των τεστ εκείνη την περίοδο; Αναμφίβολα όχι. Είναι ακριβώς η εποχή, όπου για πρώτη φορά μαζικά ο νεανικός πληθυσμός οδηγείται και παρακολουθεί το σχολείο έστω για μερικά χρόνια. Η εξέλιξη των τεχνικών της παραγωγής δεν επέτρεπε πια στις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες να μην παρέχουν ένα μίνιμουμ γνώσεων σε όλους. Μόνο που οι εργατικές μάζες δεν κατάφερναν γενικά να προχωρήσουν πάνω από το πρωτοβάθμιο σχολείο. Στην καλύτερη περίπτωση ακολουθούσαν μια επαγγελματική κατάρτιση. Οι διαφορές του δείχτη νοημοσύνης ήρθαν ακριβώς να δικαιολογήσουν τις διαφορές στη φοίτηση, με άλλα λόγια, σε τελευταία ανάλυση τις κοινωνικές ιεραρχήσεις.

Το 1965 στη Γαλλία, το Εθνικό Ινστιτούτο Δημογραφικών Μελετών πραγματοποίησε μια μελέτη που έδειξε ότι ο δείκτης νοημοσύνης - IQ συσχετίζεται με την κοινωνική προέλευση. Ετσι, ο μέσος όρος για τα παιδιά των εργατών της υπαίθρου ήταν εκείνη την εποχή το 93,5 (ο εθνικός υπολογισμός μέσου όρου είναι πάντα το 100). Για τα παιδιά των ανώτερων στελεχών, ο μέσος όρος ήταν 111,5. Τι κατέδειχνε αυτό; Ένα μόνο πράγμα: ότι το IQ συσχετίστηκε με την πιθανότητα σχολικής επιτυχίας. Ηταν φυσικό, εφόσον τα τεστ υπηρετούσαν αυτό το σκοπό. Απ' αυτήν την επίσημη έκθεση, κάποιοι έτειναν στο «συμπέρασμα» ότι η επιτυχία στο σχολείο είναι στενά συνδεδεμένη με έμφυτες ικανότητες. Ας σταθούμε στο σημείο αυτό. Γιατί εκκρεμεί ένα ερώτημα: Το IQ μετρά τη νοημοσύνη; Το όνομά του δηλώνει ότι ναι, αλλά εάν τοποθετώ την ετικέτα «μήλα» σε ένα καφάσι κερασιών, θα μπορούσα το ίδιο να φτιάξω μηλίτη μ' αυτά; Ετσι κάνουν όσοι αξιώνουν να μετρήσουν τη νοημοσύνη με το IQ, όταν είναι γνωστό ότι έχουμε να κάνουμε με έννοια στην πραγματικότητα σύνθετη και πολλαπλή, γι' αυτό και συναντούμε δυσκολίες στο να την περιεργαστούμε κι αποτελεί αντικείμενο αντιπαράθεσης στους χώρους των ψυχολόγων, βιολόγων και φιλοσόφων. Να επιδιώκει κανείς να μετρήσει τη νοημοσύνη για να λάβει μια αριθμητική - ποσοτική απάντηση σε ένα τέτοιο ζήτημα, αυτό είναι ξεκάθαρη επιστημονική απάτη.

Πώς εξηγείται, λοιπόν, η επίδραση της κοινωνικής προέλευσης στη σχολική επιτυχία; Οι σχολικές νόρμες είναι εκείνες των κυρίαρχων κοινωνικών τάξεων και είναι ξένες για τα παιδιά που προέρχονται από την εργατική τάξη. Θα λέγαμε ότι εν μέρει αυτό ισχύει. Αλλά είναι εξίσου σωστό ότι υπάρχουν αντικειμενικές γνώσεις. Ότι κάποιες απ' αυτές τις γνώσεις διδάσκονται στο σχολείο και ότι δεν υπάρχει καμιά a priori αιτία έτσι ώστε αυτές οι γνώσεις να μην είναι προσιτές στα παιδιά λαϊκής προέλευσης. Τότε; Υπενθυμίζουμε τους μηχανισμούς που «τιμωρούν» αυτά τα παιδιά στο σχολείο: Την ασύνειδη ενσωμάτωση από τους εκπαιδευτικούς και από την εκπαιδευτική κοινότητα του κοινωνικού πεπρωμένου των μαθητών, τη δομή του εκπαιδευτικού συστήματος σε ιεραρχημένες κατευθύνσεις και σε σχολικά ιδρύματα (και δίκτυα) εδραιωμένα πάνω στον ανταγωνισμό, τις μείζονες διαφορές των όρων εργασίας των νέων τόσο στο επίπεδο του σχολικού εξοπλισμού όσο και στην ποιότητα της εξωσχολικής στελέχωσης και σε τελευταία ανάλυση τις διαφορές κινήτρου για τη σχολική εργασία σε μια κοινωνία - που για κάποιους ορίζει πολύ ζοφερές προοπτικές - κι αντίστοιχα σ' ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν εννοεί να προσανατολιστεί στη σφαιρική κι ολόπλευρη μόρφωση όλων.

Όποιος πιστεύει ότι οι αποτυχίες οφείλονται στην ανικανότητα κάποιων νέων, δε συνειδητοποιεί το ουσιαστικό - κοινωνικό πρόβλημα και το κυριότερο δεν παίρνει μέρος στην αναγκαία πάλη για τη λύση του.
Κι αν το ιδανικό σχολείο δεν μπορεί να υπάρξει μέσα σε μια κοινωνία ιεραρχημένη σαν τη δική μας, τότε η πάλη για να προσεγγίσουμε τον εκπαιδευτικό στόχο μας θα τροφοδοτήσει τον ευρύτερο αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία και στο βαθμό αυτό θα είναι αποτελεσματική. Μόνο δημιουργώντας πολιτικό κόστος στη σημερινή εξουσία θα έχουμε κατακτήσεις και μόνο μέσα από έναν τέτοιο κοινωνικο - πολιτικό αγώνα για ενιαία Παιδεία θα διαμορφώσουμε τους όρους για μια λαϊκή πολιτική και στην εκπαίδευση.

(σσ.)
Το κείμενο αποτελεί εκτεταμένα αποσπάσματα από το άρθρο “Σκράπες και ιδιοφυίες” που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Θέματα Παιδείας», τεύχος 17 – 18 _ Του Zαν Πιερ Κέρκχοφ, καθηγητή Φυσικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του Βελγίου, πρόεδρος της ΑPED (Appel Pour un Ecole Democratique _κάλεσμα για ένα δημοκρατικό σχολείο)

Sharon Stone - Λένιν
🤔 σημειώστε “1” 🙃

·       12. Sharon Stone (IQ 154_176)

·       11. Paul Allen (160)

·       10. Stephen Hawking (160)

·         9. Albert Einstein (160)

·         8  Judit Polgar (170)

·         7. Garry Kasparov (190)

·         6. Philip Emeagwali (190)

·         5. Christopher Michael Langan (195)

·         4. Kim Ung-Yong (210)

·         3. Christopher Hirata (225)

·         2. Terence Tao (IQ 225-230)

·         1. William James Sidis (250-300)

·       Ο Λένιν είναι πολύ κάτω,
ακόμα πίσω και από τη Sharon με 135+…
__ πάντως και μ΄αυτό το χαμηλό IQ
__ σχεδίασε και υλοποίησε
__ τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση

“Για όλα φταίνε τα γονίδια”...

Συχνά βλέπουμε στα αστικά ΜΜΕ να παρουσιάζουν με πηχυαίους τίτλους την «ανακάλυψη του γονιδίου» της ευφυίας, της εγκληματικότητας κ.ο.κ. Αυτή η ερμηνεία αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αναγωγής πολύπλοκων κοινωνικών γνωρισμάτων σε συγκεκριμένες γενετικές αλλαγές, με προφανή στόχο: “Δε φταίει το αστικό σχολείο όπως είναι, το παιδί δεν παίρνει τα γράμματα”, “δε φταίει η σήψη του εκμεταλλευτικού συστήματος για τον εκφυλισμό, υπάρχει γενετική προδιάθεση” κ.ο.κ. Με λίγα λόγια, δε φταίει ο καπιταλισμός, αλλά τα γονίδια, κι αφού αυτά δεν αλλάζουν, μην παλεύεις, άσε τα πράγματα ως έχουν!

Αυτή η τάση καθοδηγεί σε μεγάλο βαθμό και την επιστημονική έρευνα στους σχετικούς τομείς σήμερα. Ετσι, με επίκεντρο τη γονιδιακή κωδικοποίηση και την ανισοκατανομή των φαινοτύπων σε επίπεδο πληθυσμού, οι άνθρωποι θεωρούνται φύσει άνισοι μεταξύ τους, καθώς οι διαφορές στις δυνατότητες θεωρούνται έμφυτες και κληρονομούμενες. Είναι προφανές ότι, σε τελική ανάλυση, μια τέτοια μηχανιστική αντίληψη εξυπηρετεί απόλυτα την κυρίαρχη, εκμεταλλεύτρια αστική τάξη, καθώς δικαιολογεί πλήρως την εξουσία της.

Ο φημισμένος (για προφανείς λόγους...) Αμερικάνος βιολόγος Wilson δίνει συμπυκνωμένα τον πυρήνα αυτής της προσέγγισης: “Η κοινωνική συμπεριφορά των ατόμων δραστηριοποιείται από κίνητρα και ανάγκες που είναι βιολογικά προκαθορισμένες, εγγεγραμμένες στο γενετικό υλικό και στόχο έχουν την διαιώνιση του είδους και κατ' επέκταση του γονότυπου του ατόμου. Το αποτέλεσμα είναι τα άτομα με προνομιούχο γονότυπο να ζουν σε βάρος ατόμων που μειονεκτούν και να διαιωνίζουν τα γονίδιά τους σε αντίθεση με τους δεύτερους (...). Οι κοινωνικοί θεσμοί αποτελούν μηχανισμούς που προωθούν τη μεταβίβαση του DNA”.

Ο R. Lewontin, σπουδαίος Αμερικανός βιολόγος και συνεπής με τη διαλεκτικοϋλιστική μεθοδολογία, γράφει σχετικά: “Οι συντηρητικοί θεωρητικοί δεν έχουν καμία δυσκολία γύρω από το πρόβλημα της ανθρώπινης φύσης. Για αυτούς (ή σχεδόν για όλους αυτούς) τα ανθρώπινα όντα μοιράζονται κοινές ψυχικές και φυσικές ιδιότητες οι οποίες είναι μη-τετριμμένα καθοριστικές της μορφής των ανθρώπινων κοινωνιών. Αυτές οι ιδιότητες διαφέρουν ποσοτικά από το ένα άτομο στο άλλο, συνεπώς αποτελούν τον καθοριστικό παράγοντα της κοινωνικής τους θέσης. Αυτές οι ιδιότητες ως αποτέλεσμα, ανάγονται στην ειδική βιολογική φύση του κάθε ατόμου, με άλλα λόγια είναι κωδικοποιημένες στα γονίδια μας. Αφού λοιπόν το άτομο οντολογικά προηγείται της κοινωνικής οργάνωσης, είναι ακριβώς η γενετικά καθορισμένη ανθρώπινη φύση που καθορίζει τη μορφή της κοινωνίας (...) Η βιολογικά ντετερμινιστική θεωρία της ανθρώπινης φύσης είναι λογικά συνεκτική. Η πολεμική απέναντι στη συγκεκριμένη θεωρία της ανθρώπινης φύσης δεν μπορεί να εστιάζει στο ότι δεν μπορεί να είναι αληθινή λόγω ζητημάτων εσωτερικής συνοχής, αλλά στο ότι δεν είναι αληθινή”.

...ή μήπως όχι;

Η συνθετότητα της κατάστασης που περιγράψαμε, επιτείνεται από το ότι σήμερα πλέον ξέρουμε ότι σχεδόν όλοι οι φαινότυποι προκύπτουν μέσα από εξαιρετικά πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ πολλών γονιδίων και του περιβάλλοντος. Έτσι, λοιπόν, εξίσου καθοριστικό για την κληρονομικότητα είναι το πώς αλληλεπιδρούν τα γονίδια με το περιβάλλον. Η παρατήρηση αυτή είναι σημαντική, γιατί βοηθά να αποκαλυφθεί το περιορισμένο εύρος των προσδοκιών που πρέπει να καλλιεργούνται σε ό,τι αφορά στις ερμηνείες τέτοιων ερευνών. Ακόμα, αποκαλύπτει και τον ανορθολογισμό των επιχειρημάτων υπέρ του βιολογικού ντετερμινισμού.
Για παράδειγμα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι το ύψος είναι ένα κληρονομήσιμο γνώρισμα (υπό την έννοια ότι ψηλοί γονείς των οποίων και οι γονείς ήταν ψηλοί είναι πολύ πιο πιθανό να κάνουν ψηλά παιδιά από κοντούς γονείς των οποίων και οι γονείς ήταν κοντοί).

Ας πάρουμε κι ένα προσφιλές στους οπαδούς του βιολογικού ντετερμινισμού παράδειγμα: Το IQ. Ακόμα κι αν κάποιος παραμερίσει τα ουσιαστικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με την εγκυρότητα των σχετικών τεστ, κι ακόμα περισσότερο με την ίδια την ποσοτικοποίηση της ευφυίας, οι σχετικές μελέτες δείχνουν μια μακρά και παρατεταμένη αύξηση στο IQ μέσα στον 20ό αιώνα. Είναι προφανές, ότι αυτό συνηγορεί υπέρ της αυξημένης σημασίας των περιβαλλοντικών - κοινωνικών παραγόντων στην ανάπτυξη της ευφυίας κι όχι του γενετικού καθορισμού του IQ. Προκύπτει, λοιπόν, ότι οι διακυμάνσεις στο φαινότυπο ενός γνωρίσματος δεν οφείλονται πάντα ή καθοριστικά σε γονιδιακούς παράγοντες και ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία επιστημονική βάση στην επιδίωξη να αναχθεί π.χ. η ανθρώπινη συμπεριφορά στα γονίδια.

Αν θέλουμε να κατανοήσουμε πλήρως το φαινόμενο της εξέλιξης της ζωής και τους ποικίλους μετασχηματισμούς του ζωντανού κόσμου, χρειάζεται να μελετήσουμε τις σύνθετες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των εξωτερικών και εσωτερικών διαδικασιών της ζωής κι όχι να εστιάζουμε αποκλειστικά στο γενετικό υλικό. Κι αυτό γιατί ένας οργανισμός είναι το αποτέλεσμα μιας πολυσύνθετης και ανεπανάληπτης αλληλεπίδρασης, στην οποία παίρνουν μέρος τα γονίδιά του, οι εξωτερικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες μέσα στους οποίους αναπτύσσεται, καθώς και τυχαίες μοριακές αλληλεπιδράσεις στα κύτταρά του.

Αναγωγισμός
και διαλεκτικοϋλιστική αντίληψη για την κίνηση

Η ύλη, σε όλες τις μορφές ύπαρξης και εκδήλωσής της, βρίσκεται σε μια μόνιμη διεργασία αλλαγής και ανάπτυξης. Υπάρχει μόνο σε κίνηση και, μέσω αυτής, εκδηλώνει τον εαυτό της. Εφόσον η κινούμενη ύλη είναι αδημιούργητη και άφθαρτη, τότε και η κίνησή της είναι απόλυτη και αιώνια, ούτε δημιουργείται, ούτε καταστρέφεται.
Υπάρχουν πολλά είδη και μορφές κίνησης της ύλης. Ο διαλεκτικός υλισμός ταξινομεί τα διάφορα είδη κίνησης, επισημαίνοντας μέσα στην πολυμορφία τους μια σειρά βασικές, κύριες μορφές. Κάθε μια από τις μορφές της κίνησης (π.χ. μηχανική, φυσική, χημική, βιολογική, κοινωνική) έχει τις δικές της ιδιότητες, τα δικά της χαρακτηριστικά, αφού αντιστοιχεί σε δεδομένο επίπεδο οργάνωσης της ύλης. Εξ ου και οι ανώτερες μορφές κίνησης δεν ανάγονται στις κατώτερες, καθώς αυτές δεν μπορούν να εξαντλήσουν την ουσία μιας ανώτερης μορφής κίνησης.

Ο αναγωγισμός, σε όλες του τις εκφράσεις, αποτελεί μεταφυσική θεώρηση. Στη βάση του έχει την ανικανότητα να εντοπίζει, να αποδέχεται και να εξηγεί τις ποιοτικές διαφοροποιήσεις μεταξύ -εν προκειμένω- των διαφορετικών μορφών κίνησης.
Σύγχρονες αναγωγιστικές θεωρήσεις απαντώνται σχεδόν σε όλα τα πεδία. Είδαμε παραπάνω μια έκφρασή του στη γενετική. Στις κοινωνικές επιστήμες, έκφραση αναγωγισμού αποτελεί η επιδίωξη να εξηγηθούν τα κοινωνικά φαινόμενα με όρους της δαρβινικής θεωρίας της φυσικής επιλογής (κοινωνικός δαρβινισμός), με επίκεντρο την «επιβίωση του ισχυρότερου». Οι απόψεις αυτές συμπίπτουν στο συμπέρασμα ότι η επιδίωξη για καταπολέμηση της κοινωνικής (και τελικά ταξικής) ανισότητας παραβιάζει τη «φυσική εξέλιξη» των ανθρώπων και των πραγμάτων, που βασίζεται στον «αγώνα για επιβίωση» και, τελικά, οδηγεί στην υπερίσχυση του ισχυρότερου, του «καλύτερου» λόγω γενετικής προδιάθεσης και γονιδιακού εξοπλισμού.

Η αστική πλευρά _CRT

To CRT θεωρείται το πιο σύντομο IQ τεστ του κόσμου, καθώς αποτελείται μόνο από τρεις ερωτήσεις, οι οποίες μπορούν να διαχωρίσουν τους “Αϊνστάιν” από τους “Χόμερ Σίμπσονς”. Το εν λόγω κουίζ δημιουργήθηκε, το 2005 στο Πρίνσετον, από τον ψυχολόγο Shane Frederick και γίνεται _υποτίθεται για να δοκιμάσει την ικανότητά των ανθρώπων να αγνοούν τον αυθορμητισμό τους και να σκέφτονται πιο αργά και πιο λογικά. Στη γλώσσα της ψυχολογίας, το τεστ μετρά κατά πόσο μπορεί κάποιος να αγνοήσει την προαίσθηση και να σκεφτεί με αναλυτικό τρόπο. Για να αποδειχθεί η ευφυΐα του καθενός, θα πρέπει να απαντήσει σωστά στις παρακάτω τρεις ερωτήσεις, αλλά σε εύλογο χρονικό διάστημα καθώς οι ταχύτερες απαντήσεις είναι ακομη ένα δείγμα του υψηλού IQ. Oι ερωτήσεις δεν είναι τόσο απλές, όσο φαίνονται με την πρώτη ανάγνωση. Μάλιστα, φοιτητές κορυφαίων πανεπιστημίων (συμπεριλαμβανομένων των Yale και Harvard), σε μελέτη που έγινε το 2005, απέτυχαν να δώσουν τις σωστές απαντήσεις.

Στην πραγματικότητα _λένε, μόνο το 17%, όσων έχουν κάνει το τεστ, πέτυχαν τέλειο σκορ.

Το κουίζ

1.     Ένα ρόπαλο και μια μπάλα κοστίζουν συνολικά 1,10 δολάρια. Το ρόπαλο κοστίζει 1 δολάριο περισσότερο από την μπάλα. Πόσο κοστίζει η μπάλα;

2.     Εάν 5 μηχανές χρειάζονται 5 λεπτά για να φτιάξουν 5 λογισμικά, πόσο χρόνο θα χρειαστούν 100 μηχανήματα για να δημιουργήσουν 100 λογισμικά;

3.     Το τμήμα μιας λίμνης είναι γεμάτο νούφαρα. Κάθε μέρα αυτό το τμήμα διπλασιάζεται σε μέγεθος. Εάν χρειάζονται 48 ημέρες για να καλύψουν τα νούφαρα όλη τη λίμνη, πόσος καιρός θα χρειαστεί για να καλύψουν τη μισή;

Οι απαντήσεις

1. Πιθανόν, η απάντηση για τους περισσότερους είναι 10 cents. Όμως, η μπάλα στοιχίζει 5 cents και το ρόπαλο 1,05$. Συνολικά, δλδ 1,10$. Μελέτη του Πρίνσετον διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που απάντησαν 10 cents ήταν «σημαντικά» λιγότερο υπομονετικοί από εκείνους που είχαν τη σωστή απάντηση.
2. Κάποιοι θα απάντησαν 100 λεπτά. Ευτυχώς, δεν θα χρειαζόταν τόσος πολύς χρόνος. Από την ερώτηση προκύπτει ότι χρειάζονται ακριβώς 5λ για  να δημιουργήσει ένα λογισμικό το κάθε μηχάνημα. Οπότε, τα 100 μηχανήματα θα χρειαστούν 5λ για 100 λογισμικά.
3. Ίσως πολλοί μάντεψαν 24 ημέρες. Αλλά, αν το τμήμα της λίμνης που καλύπτεται από νούφαρα διπλασιάζεται κάθε μέρα, θα χρειαζόταν μόνο μια μέρα για να καλυφθεί πλήρως η μισή λίμνη. Αφαιρέστε μία ημέρα από τις 48 και το αποτέλεσμα είναι 47.

“Ταξικός IQ”

Σύμφωνα με το World Population Review όσο υψηλότερη είναι η βαθμολογία ενός ατόμου, τόσο πιο έξυπνο θεωρείται ότι είναι. Ας δούμε όμως τον δείκτη IQ των χωρών σύμφωνα με τις μετρήσεις που έχουν γίνει. Ποιες χώρες είναι στην πρώτη δεκάδα, ποιες χώρες στην τελευταία και σε ποια θέση βρίσκεται η Ελλάδα;

IQ και εκπαίδευση

Οι βαθμολογίες IQ αντικατοπτρίζουν συνήθως την ποιότητα της εκπαίδευσης και των πόρων που είναι διαθέσιμοι στους λαούς στην τοπική γεωγραφική περιοχή τους. Οι περιοχές του κόσμου με χαμηλότερες βαθμολογίες είναι πάντα φτωχότερες και λιγότερο ανεπτυγμένες, ιδίως στον τομέα της εκπαίδευσης, σε σύγκριση με τις χώρες με υψηλότερες βαθμολογίες. Η συγκεκριμένη λίστα δημιουργήθηκε με βάση μια από τις πιο γνωστές και ευρύτερα δημοσιευμένες μελέτες για την παγκόσμια νοημοσύνη, που διεξήχθησαν από τον Βρετανό _αστό ψυχολόγο Richard Lynn. Στη μελέτη του, με τίτλο The Intelligence of Nations, ο Lynn και ο συνεργάτης David Becker, μέτρησαν το μέσο IQ των πολιτών σε 132 έθνη και υπολόγισαν τις εκτιμώμενες βαθμολογίες για άλλα 71. Ωστόσο, υπάρχει μια επιφυλακτικότητα όσον αφορά τη λίστα.

Μια κοινή μέθοδος προσδιορισμού της νοημοσύνης για περισσότερο από έναν αιώνα είναι το τεστ IQ. Παρά το γεγονός ότι τα τεστ έχουν ελαττώματα, χρησιμοποιούνται συχνά ως απόδειξη ότι ορισμένα έθνη υπερτερούν από άλλα, όσον αφορά την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το IQ δεν είναι ο μόνος τρόπος μέτρησης της νοημοσύνης. Υπάρχουν στην πραγματικότητα πολλοί διαφορετικοί τρόποι αναζήτησης των πιο έξυπνων χωρών στον κόσμο, και πολλοί από αυτούς δεν έχουν καμία σχέση με τον μέσο όρο του IQ, αλλά με τη θέση τους στην καπιταλιστική πυραμίδα. Για παράδειγμα, η σύγκριση των βαθμολογιών των ακαδημαϊκών εξετάσεων κάθε χώρας, την πιθανότητα να “διευρύνει τα σύνορα της γνώσης” και να εισάγει νέες τεχνολογίες δεδομένων (Δείκτης κεφαλαίου νοημοσύνης) ή ακόμη και τον αριθμό των βραβείων Νόμπελ που έχει κερδίσει κάθε χώρα.

Οι 10 χώρες
με τον υψηλότερο
δείκτη ΙQ

·       Ιαπωνία – 106,49

·       Ταϊβάν – 106,47

·       Σιγκαπούρη – 105,89

·       Χονγκ Κονγκ (Κίνα) – 105,37

·       Κίνα – 104,10

·       Νότια Κορέα – 102,35

·       Λευκορωσία – 101,60

·       Φινλανδία – 101,20

·       Λιχτενστάιν – 101,07

·       Ολλανδία & Γερμανία (ισοπαλία) – 100,74

Οι 10 με το χαμηλότερο

·       Γκάνα 58,16

·       Ακτή Ελεφαντοστού 58,16

·       Γουινέα 53,48

·       Νικαράγουα 52,69

·       Γκάμπια 52,68

·       Πράσινο Ακρωτήριο 52,5

·       Γουατεμάλα 47,72

·       Σιέρα Λεόνε 45,07

·       Λιβερία 45,07

·       Νεπάλ 42,99

Αυτοί οι μέσοι όροι προέκυψαν ξεκινώντας από τη μέση βαθμολογία της χώρας στα τυποποιημένα τεστ IQ (ένα κοινό σημείο εκκίνησης), και στη συνέχεια βελτιώνοντας αυτές τις βαθμολογίες με πρόσθετες μετρήσεις, όπως εθνικές αξιολογήσεις μαθηματικών, ανάγνωσης και φυσικών επιστημών, λαμβάνοντας επίσης υπόψη τη συνολική ποιότητα των δεδομένων.

H θέση της Ελλάδας
στην παγκόσμια κατάταξη

Η χώρα μας δεν είναι αρκετά ψηλά στον πίνακα, καθώς σημειώνει μέσο όρο 90,77 και βρίσκεται στην 55^η  θέση. Στατιστικά το 50% των Ελλήνων έχει IQ από 85 έως 105 (μέση ευφυΐα), το 25% πάνω από 105% (ευφυΐα πάνω από τη μέση), το 25% κάτω από 85% (οριακή νοητική αναπηρία), ένας στους 100 Έλληνες έχει IQ μεγαλύτερο από 132 (προχωρημένη ευφυΐα) και ένας στους 100 Έλληνες έχει IQ μικρότερο από 59 (ήπια νοητική αναπηρία).
Λίγο πιο πάνω, στην 47^η θέση, βρίσκεται η Κύπρος με 93,39 μέσο όρο, η Ιταλία με 94,23 στην 42^η, η Βουλγαρία στην 54^η με 90,99, ενώ πιο χαμηλά βρίσκεται η Αλβανία, στην 109^η θέση, με 81,75, η Τουρκία με 86,8 στην 77^η κλπ.κλπ

“IQ 160”

Σμαράγδα

Πρωταγωνίστρια η πάντα πληθωρική Σμαράγδα Καρύδη (στο ρόλο της Πηνελόπη Μουρίκη) μια 45άρα, λαϊκής καταγωγής, που μεγάλωσε με τη μητέρα της, Άσπα, αλλά έφυγε από το πατρικό της πολύ νωρίς _όμορφη και sexy, με ένα εντελώς δικό της, εκκεντρικό στιλ στο ντύσιμο, αλλά και στη συμπεριφορά Αν και δεν τελείωσε το Λύκειο, διαθέτει IQ 160, ήτοι ανώτατη ευφυΐα, γεγονός που της διευκολύνει, αλλά και δυσκολεύει τη ζωή, ανά περίσταση. Το μυαλό της λειτουργεί ακατάπαυστα, συγκρατεί εικόνες, πληροφορίες και αριθμούς, συνδυάζει τα δεδομένα και οδηγείται σε συμπεράσματα, που ξαφνιάζουν. Καθώς είναι παρορμητική, πεισματάρα, απείθαρχη και αντισυμβατική, η Πηνελόπη δεν μπορεί να στεριώσει σε δουλειά, αλλά ούτε και σε μόνιμη σχέση. Έχει τρία παιδιά από δύο διαφορετικούς μπαμπάδες και ζορίζεται να τα φέρει βόλτα. Η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα της, όμως, δεν την εμποδίζει από το να είναι ανθρώπινη και συναισθηματική. Χαρακτηρίζεται από μια μόνιμη αισιοδοξία, έχει σχεδόν πάντα καλή διάθεση, αλλά αλίμονο σε όποιον την τσαντίσει! Η Πηνελόπη είναι αξιαγάπητη και ανυπόφορη ταυτόχρονα. Δεν έχει φίλους, καθώς είναι δύσκολο για κάποιον να συμβαδίσει με τη σκέψη της και να την καταλάβει. Το γεγονός αυτό δεν φαίνεται να την ενοχλεί, αφού δεν την ενδιαφέρει καθόλου η γνώμη των άλλων για κείνη. Το αδύναμο σημείο της είναι ο Παύλος, ο μεγάλος της έρωτας και πατέρας της μεγάλης της κόρης, Μαρίνας, ο οποίος εξαφανίστηκε μυστηριωδώς πριν 15 χρόνια, όταν η Πηνελόπη ήταν έγκυος. Η Πηνελόπη αρνείται να δεχτεί ότι ο Παύλος μπορεί να την εγκατέλειψε και έχει πάντα ελπίδες ότι θα ξαναγυρίσει. Προσπαθώντας να επιβιώσει, πιάνει δουλειά ως καθαρίστρια στο αστυνομικό τμήμα. Μία βραδινή βάρδια και μία ανώδυνη, υπό άλλες συνθήκες, απροσεξία αρκούν για να την οδηγήσουν στην αστυνομία, όχι ως ύποπτη, αλλά ως… συνεργάτη! Η δουλειά σε μία αστυνομική ομάδα είναι το τελευταίο που θα ήθελε η Πηνελόπη, καθώς αντιπαθεί κάθε είδους εξουσία. Σταδιακά όμως, θα νιώσει ότι ανήκει εκεί, καθώς και ότι βρίσκεται σε έναν χώρο όπου αναγνωρίζονται οι ικανότητές της. Η συνεργασία της με τον Αργύρη, τον επικεφαλής της ομάδας, όπου θα ενταχθεί, θα περάσει από 40 κύματα, καθώς τον θεωρεί μονόχνωτο και τυπολάτρη. Οι δυο τους, σταδιακά, θα έρθουν κοντά και θα εκτιμήσουν ο ένας τον άλλο.

Αργύρης Καλατζής _Νίκος Κουρής

Υπαστυνόμος Α’, 48 ετών. Γοητευτικός άντρας, με αυτοπεποίθηση και ηγετικές ικανότητες. Εσωστρεφής, πεισματάρης και παθιασμένος με τη δουλειά του, δεν σταματάει ποτέ την προσπάθεια αν δεν φέρει την υπόθεση που έχει αναλάβει εις πέρας. Ακολουθεί πιστά το πρωτόκολλο και τους κανόνες, όντας συντηρητικός στη δουλειά, όπως και στη ζωή του. Τακτικός, οργανωτικός, προσέχει τη διατροφή του ενώ είναι φανατικός της υγιεινής και της καθαριότητας, κυκλοφορώντας μόνιμα με ένα μπουκαλάκι με απολυμαντικό πάνω του. Λειτουργεί πάντα κατόπιν σκέψης, χωρίς παρορμητισμό, ενώ, αν και διαθέτει χιούμορ, κρατάει ένα πιο σοβαρό, αυστηρό προφίλ, με αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση δύσκολου ανθρώπου. Είναι αξιόπιστος, έντιμος και νοιάζεται για τους άλλους. Δεν έχει ερωτικό δεσμό, ψάχνει για μια γυναίκα που να του μοιάζει και να του ταιριάζει. Μένει με τον αδελφό του, Στέλιο. Η συνεργασία με την Πηνελόπη θα φέρει τα πάνω – κάτω στη ζωή του, καθ’ ότι είναι εκ διαμέτρου αντίθετοι χαρακτήρες. Η «τρέλα» της και η αδιαφορία της για το πρωτόκολλο και τις διαδικασίες θα τον φέρουν στα όριά του, δοκιμάζοντας τις αντοχές του. Στην αρχή την αντιμετωπίζει με καχυποψία, ευρισκόμενος σε μόνιμη κόντρα μαζί της, αν και αναγνωρίζει το μυαλό και το ταλέντο της. Σταδιακά θ’ αρχίσει να τη συνηθίζει, μέχρι που θα του γίνει απαραίτητη.

Σοφία Χαριτάκη _Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου

Αστυνόμος Β’, 48 ετών, η Αρχηγός του τμήματος. Έχει πάρει πρόσφατα προαγωγή και κάνει ό,τι μπορεί για να αποδείξει την αξία της. Διαθέτει πρακτική σκέψη, και ο προσανατολισμός της είναι στραμμένος στην απονομή δικαιοσύνης, την οποία επιδιώκει με κάθε τρόπο. Δεν θα διστάσει να προσλάβει την Πηνελόπη, καθώς διαθέτει ανοιχτό μυαλό και διακρίνει τη δυναμική που μπορεί να προσδώσει στην ομάδα της. Δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπό της σε κάθε ευκαιρία, αλλά παραμένει εξαιρετικά αυστηρή στη δουλειά της. Είναι χωρισμένη, με έναν έφηβο γιο, που ζει με τον πατέρα του σε άλλη πόλη, γεγονός που την πονάει. Η Σοφία νιώθει μοναξιά, τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, ενώ η προαγωγή της την κάνει να νιώθει απομονωμένη από τον επαγγελματικό της περίγυρο. Το στήριγμά της είναι ο Αργύρης, τον οποίο εμπιστεύεται απόλυτα.

Γιώργος Βλαστός _Ηλίας Μουλάς

Υπαστυνόμος Β’, 38 ετών. Συμπαθητική φυσιογνωμία, παρορμητικός και αυθεντικός, λαϊκός τύπος. Ένα μεγάλο παιδί, που λέει αφιλτράριστο ό,τι του έρχεται στο μυαλό. Αγαπά τη δουλειά του, την οποία εκτελεί με προθυμία και υπέρ το δέον ζήλο, κάποιες φορές. Χαίρεται φανερά όταν καταφέρνει κάτι σημαντικό, όσο κι αν προσπαθεί να δείξει μετριόφρων. Γενικά δεν μπορεί να κρύψει αυτά που νιώθει, καθώς δεν αισθάνεται την ανάγκη να το κάνει. Μεγάλη του αδυναμία είναι η Δάφνη, με την οποία είναι ερωτευμένος και τη θαυμάζει απεριόριστα. Προσπαθεί να την προσεγγίσει, και παρ’ ότι εκείνη τον απορρίπτει ευγενικά με τον τρόπο της, εκείνος δεν το βάζει κάτω.

Δάφνη Φιλιππίδου _Ελίζα Σκολίδη

Ανθυπαστυνόμος, 30 ετών, είναι η IT και σκιτσογράφος του γραφείου. Εμφανίσιμο κορίτσι, τυπική και σχολαστική, άνθρωπος του καθήκοντος, αγχώνεται εύκολα. Είναι φιλόδοξη στη δουλειά της και επιδιώκει να ανελιχθεί μέσα από τη σκληρή δουλειά, γι’ αυτό και φροντίζει να επιμορφώνεται με κάθε τρόπο. Ζει μόνη, δεν έχει προσωπική ζωή, γιατί δεν αποτελεί προτεραιότητά της. Γι’ αυτό το λόγο κάνει πως δεν καταλαβαίνει το ενδιαφέρον του Γιώργου, αν και δεν της είναι αδιάφορος. Κρύβει έναν καταπιεσμένο εαυτό, που έρχεται στην επιφάνεια, όταν οι σχετικές αφορμές κάνουν την εμφάνισή τους.

Λαυρέντης Γκανάς _Σωτήρης Δούβρης

Ο πρώην σύντροφος της Πηνελόπης, πατέρας του Ηλία και της Στέλλας. Απλός, ευχάριστος και ντόμπρος τύπος, προσγειωμένος. Διατηρεί σχολή οδηγών, ενώ με την Πηνελόπη, παρά τον χωρισμό τους, έχουν μια σχέση έλξης – άπωσης, καθώς οι χαρακτήρες τους είναι αρκετά διαφορετικοί. Η «τρέλα» της Πηνελόπης τον αποσυντονίζει, δεν παύει ωστόσο να διατηρεί αισθήματα για εκείνη. Αισθάνεται ότι βρίσκεται πάντα στη σκιά του Παύλου, του εξαφανισμένου φίλου της Πηνελόπης, θεωρώντας ότι δεν θα τον αγαπήσει ποτέ όπως εκείνον.

Αιμίλιος Παναγούλης _Τάσος Παλαντζίδης

Ο καλός γείτονας της Πηνελόπης. Μένει στο διπλανό σπίτι, είναι στα 75 του, συνταξιούχος και δούλευε ως κλητήρας στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Χήρος, δεν κατάφερε να αποκτήσει παιδιά με τη γυναίκα του. Χόμπι του είναι η κηπουρική και η μπιρίμπα. Γλυκός και στοργικός άνθρωπος, αισθάνεται την Πηνελόπη σαν την κόρη που δεν απέκτησε και την οικογένειά της σαν δική του. Είναι πάντα δίπλα της, πρόθυμος να ακούσει, να συμβουλεύσει και να βοηθήσει όπως μπορεί. Κάνει συχνά babysitting στον Ηλία και τη Στέλλα.

Άσπα Μουρίκη _Νέλλη Γκίνη

Η μητέρα της Πηνελόπης. Λαϊκή γυναίκα, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις, με έντονη πονηριά και καπατσοσύνη. Πάντα περιποιημένη και στολισμένη, συνήθως με υπερβολικό τρόπο, προσπαθεί να κρύψει τις πληγές στην προσωπική της ζωή, καθώς ο άντρας της (και πατέρας της Πηνελόπης) την έχει παρατήσει. Είναι μοδίστρα, εξασφαλίζοντας ένα συμπαθητικό εισόδημα, που της επιτρέπει να είναι αυτάρκης. Η σχέση της με την κόρη της ήταν πάντα προβληματική, καθώς η Άσπα δεν μπορούσε να καταλάβει το χάρισμα της Πηνελόπης. Κατά βάθος τη θεωρούσε επιπόλαιη και αφελή, πιστεύοντας ότι θα καταστρέψει τη ζωή της, με τον ιδιαίτερο τρόπο της να αντιμετωπίζει τα πράγματα. Ως αποτέλεσμα, η Πηνελόπη έφυγε νωρίς από το πατρικό της. Η σχέση τους επιδεινώθηκε όταν η Πηνελόπη έμπλεξε με τον Παύλο, τον οποίο η Άσπα δεν ενέκρινε καθόλου. Η Άσπα κάνει συνέχεια προσπάθειες να βρίσκεται κοντά στα εγγόνια της, τα οποία λατρεύει, αλλά πέφτει πάνω σε έναν υψωμένο τοίχο από πλευράς της κόρης της.

Στέλιος Καλατζής _Κυριάκος Σαλής

Ο νεότερος αδελφός του Αργύρη. Web designer, γυμνασμένος και γοητευτικός. Αν και βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, είναι ένας κουλ τύπος, με έντονη δόση χιούμορ στη ζωή του, την οποία χαίρεται όσο περισσότερο μπορεί. Προσπαθεί μόνιμα να σπρώξει τον μονόχνωτο αδερφό του να κάνει το ίδιο.

Γιάννης Παπανίκας _Αριστοτέλης Μπολοβίνος

Ο ιατροδικαστής της ομάδας. Αφοσιωμένος στη δουλειά του, αποτελεσματικός και ολιγόλογος. Εμφανίσιμος και συμπαθής, συνδράμει την ομάδα στην επίλυση των μυστηρίων που αναλαμβάνει.

Τα παιδιά της Πηνελόπης:

Μαρίνα Μουρίκη _Αγγελική Μάρκου

Η μεγάλη κόρη της και του εξαφανισμένου Παύλου, 16 ετών. Τυπική έφηβη, με όλα τα θέματα της ηλικίας της. Βρίσκεται μονίμως κολλημένη στο κινητό της, ενώ η σχέση της με τη μητέρα της περνά τις κλασικές διακυμάνσεις μάνας – έφηβης κόρης. Κουβαλάει βαθιά μέσα της το τραύμα της απουσίας του πατέρα της. Αντίθετα με την Πηνελόπη, η Μαρίνα πιστεύει ότι ο Παύλος τις εγκατέλειψε, γεγονός που την κάνει να νιώθει μειονεκτικά απέναντι στ’ αδέλφια της, κυρίως απέναντι στον Ηλία, που είναι χαρισματικός. Νομίζει πως εκείνη δεν είναι αρκετά έξυπνη, γι’ αυτό συχνά αντιδρά εκνευρισμένα και κάπως επιθετικά.

Ηλίας Γκανάς _ο μικρός Φίλιππος Ελευθερόπουλος

Ο γιος της Πηνελόπης και του Λαυρέντη, 8 ετών. Χαρισματικό παιδί, φαίνεται πως έχει κληρονομήσει τον υψηλό δείκτη ευφυίας της Πηνελόπης. Παντογνώστης και ανήσυχο πνεύμα, ψάχνει πάντα κάτι καινούριο για να ασχοληθεί, από πειράματα φυσικής μέχρι φιλοσοφία!

Στέλλα Γκανά _η μικρή Μαρία Νεαμονίτη

Η νεογέννητη, 6 μηνών, κόρη της Πηνελόπης και του Λαυρέντη.