Τώρα ρίξτε τον τοίχο! ΖΗΤΩ o ΛΕΝΙΝ!

Η «ανεξάρτητη» Die Tageszeitung –taz τέτοιες μέρες του 2016 θυμήθηκε –με το δικό της «ανεξάρτητο» τρόπο τον Λένιν με ένα δημοσίευμα (τίτλος Hello again, Lenin!)

 

Μια συγκινητική συνάντηση, γράφει.
Σχεδόν ικανοποιημένος, (ο Λένιν;) καθώς βρίσκεται εκεί –στην έκθεση Spandau με τις τέσσερις βίδες στο κεφάλι του σαν χαρούμενο τέλος της παράλογης ιστορίας του μνημείου στο οποίο ανήκε το κεφάλι.

σσ |> Όπως είναι γνωστό, μετά τις ανατροπές και την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην ΕΣΣΔ και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες, η μανία των «νικητών» στράφηκε ενάντια σε ό,τι –μνημείο ή άλλο, θύμιζε την ιστορία των σοσιαλιστικών  κατακτήσεων και φυσικά πρώτα και κύρια στο θεμελιωτή της πρώτης σοσιαλιστικής χώρα στον Λένιν.

Μεταξύ αυτών το από κόκκινο γρανίτη του διάσημου ουκρανού γλύπτη Νικολάι Τόμσκι (Никола́й Васи́льевич То́мский), μνημειώδες, σχεδόν 19 μέτρων ύψους άγαλμα στο Βερολίνο, όπου όλη η μανία (ο «αποκεφαλισμός» καταγράφηκε και στην ταινία «Αντίο Λένιν» – „Goodbye Lenin“), οδήγησε στο να διαλυθεί σε 125 κομμάτια και στη συνέχεια να θαφτεί «κάπου στο δάσος» κατόπιν αιτήματος του γερουσιαστή Volker Hassemer (CDU), «κάπου μεταξύ Müggelheim και… Landesgrenze (εθνικά σύνορα)
Το άγαλμα είχε στηθεί στο Ανατολικό Βερολίνο (Volkspark Friedrichshain DDR) τιμώντας τα 100χρονα του μεγάλου επαναστάτη (1970)

Και συνεχίζει η Die Tageszeitung:
Όπως, καταγράφεται από τη στάση απέναντι στη ζωή, ειδικά των ανατολικογερμανών -που ήταν ακόμη νέοι όταν γκρεμίστηκε το τείχος αν και συμβολική πράξη, «τα πήραν στο κρανίο» επειδή η ΛΔΓ δεν ήταν μόνο το δικτατορικό καθεστώς (sic!), αλλά και εκείνο με ανέμελη ζωή και ακίνδυνη καθημερινότητα.

🔻  Τελικά η ζωή επέβαλε την «ανάσταση» -της κεφαλής προς το παρόν του ιστορικού αγάλματος, που εκτίθεται στην έκθεση Spandau.

Γράφει η επικεφαλής Andrea Theissen:
Είναι συγκινητικό να βρίσκεστε μπροστά σε αυτό το κεφάλι ύψους 1,70 μέτρων -3,9 τόνων …πλησιάστε! Ο κόκκινος γρανίτης από την Ουκρανία, αστράφτει στον ήλιο, οι βίδες γερανό είναι σκουριασμένες, … γείρετε το κεφάλι σας για να κοιτάξετε τον ηγέτη της εργατικής τάξης, βάλτε το χέρι σας στο δροσερό μέτωπο – σε ένα ιδιαίτερα ενθαρρυντικό το άγγιγμα.

«Γεια σας πάλι, Λένιν!»

---

Ποικίλα τα σχόλια, στο άρθρο της taz επιλέξαμε τούτο:
|> Die unbesiegbare Inschrift – Η ακατανίκητη επιγραφή
|   (Bertolt Brecht)

                                   Του 1981 -πωλείται ως αναμνηστικό …πλαστικοποιημένο

---

Zur Zeit des Weltkriegs
In einer Zelle des italienischen Gefängnisses San Carlo
Voll von verhafteten Soldaten, Betrunkenen und Dieben
Kratzte ein sozialistischer Soldat mit Kopierstift in die Wand:
Hoch Lenin!

Την εποχή του παγκόσμιου πολέμου
Σ’ ένα κελί της ιταλικής φυλακής Σαν Κάρλο
Γεμάτο από κρατούμενους στρατιώτες, μεθυσμένους και κλέφτες
Έγραψε ένας σοσιαλιστής φαντάρος στον τοίχο απάνω με μολύβι:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Πολύ ψηλά στο μισοσκότεινο κελί, ίσα-ίσα να φαίνεται, μα
Με πελώρια γράμματα γραμμένο.
Μόλις το είδανε οι δεσμοφύλακες, στείλανε έναν μπογιατζή μ’ έναν κουβά ασβέστη
Κι αυτός με μια βούρτσα με μακρύ κοντάρι ασβέστωσε την απειλητική επιγραφή.
Μα μόνο της γραφής το χαρακτήρα, με τον ασβέστη του άλλαξε
Και τώρα έστεκε ψηλά μες στο κελί μ’ ασβέστη:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Και δεύτερος μπογιατζής έβαψε από πάνω την επιγραφή με μια μεγάλη βούρτσα
Έτσι που εξαφανίστηκε για ώρες, μα κατά το πρωί
Που στέγνωσε ο ασβέστης, ξεπρόβαλε από κάτω η επιγραφή ξανά:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Τότε στείλανε οι δεσμοφύλακες ενάντια στην επιγραφή έναν οικοδόμο
Με ένα μαχαίρι. Κι αυτός την έξυσε γράμμα προς γράμμα, για μια ώρα
Και όταν τελείωσε, φάνταζε μέσα στο κελί ψηλά, άχρωμη πλέον
Μα βαθιά μέσα στον τοίχο χαραγμένη, η ανίκητη επιγραφή:
ΖΗΤΩ Ο ΛΕΝΙΝ!

Τώρα ρίξτε τον τοίχο! είπε ο φαντάρος.