Otis Redding Jr.🎤 βασιλιάς ✨ της Soul

Ο Otis (Ray) Redding Jr. (Ότις Ρέι Ρέντινγκ Τζούνιορ Ψευδώνυμα «The Big O» & «The Mad Man from Macon», επίσης «Rockhouse Redding», «The King of Soul» κά) γεννήθηκε το 1941 και σκοτώθηκε σαν σήμερα – 10 Δεκέμβρη 1967 – σε αεροπορικό δυστύχημα μαζί με την μπάντα του –όλοι παιδιά __
Έφυγε από τη ζωή στα 26 του χρόνια ένα μεγάλο  αστέρι της soul και της rhythm and blues.

Μικρό αφιέρωμα

Υπήρξε τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός παραγωγός, ενορχηστρωτής και ανιχνευτής ταλέντων και θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδιστές στην ιστορία της αμερικανικής λαϊκής μουσικής και πρωτοπόρος καλλιτέχνης της μουσικής soul και της rhythm and blues, με ένα στυλ τραγουδιού, που επηρέασε πολλούς άλλους καλλιτέχνες της σόουλ στη 10ετία του 1960. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, οι ηχογραφήσεις του ήταν παραγωγές της «μαύρης» δισκογραφικής εταιρείας Stax Records, με έδρα στο Μέμφις (Τενεσί), και αποτέλεσαν παράδειγμα του ήχου της Stax, που εκπροσώπησε τη νότια σόουλ και τη σόουλ του Μέμφις.

Γεννημένος στο Dawson, στην πολιτεία της Georgia, ο Ρέντινγκ εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 15 ετών για να υποστηρίξει την οικογένειά του, δουλεύοντας στη μπάντα του Λίτλ Ρίτσαρντ, τους Upsetters, και κάνοντας εμφανίσεις σε διαγωνισμούς ταλέντων για τα χρηματικά έπαθλα.

Το 1958 εντάχθηκε στη μπάντα του Τζόνι Τζένκινς (Johnny Jenkins), τους Pinetoppers, με τους οποίους περιόδευσε στις Νότιες πολιτείες ως τραγουδιστής και οδηγός. Μια εκτός προγράμματος εμφάνιση σε ηχογράφηση στην Stax, τον οδήγησε σε συμβόλαιο και τον πρώτο του 45άρι single, These Arms of Mine, το 1962. Η Stax κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ του Ρέντινγκ, Pain in My Heart, δύο χρόνια αργότερα. Αρχικά δημοφιλής κυρίως ανάμεσα στους Αφρο-Αμερικανούς, ο Ρέντινγκ επεκτάθηκε αργότερα στο ευρύτερο κοινό της αμερικανικής ποπ μουσικής. Μαζί με τη μπάντα του, έπαιξε για πρώτη φορά σε μικρές συναυλίες στον Αμερικανικό Νότο. Αργότερα, έκανε εμφανίσεις στο δημοφιλές κλαμπ του Λος Άντζελες, Whisky a Go Go, και περιόδευσε στην Ευρώπη δίνοντας συναυλίες σε Λονδίνο, Παρίσι και άλλες μεγάλες πόλεις. Εμφανίστηκε, επίσης, στο Φεστιβάλ του Μόντερεϊ (Monterey Pop Festival), το 1967.

Λίγο πριν τον θάνατό του στο αεροπορικό δυστύχημα, ο Ρέντινγκ έγραψε και ηχογράφησε το εμβληματικό (Sittin’ on) The Dock of the Bayμε τον Στιβ Κρόπερ (Steve Cropper). Το τραγούδι έγινε η πρώτη μετά θάνατον νούμερο ένα επιτυχία, τόσο στο Billboard Hot 100 όσο και στον κατάλογο επιτυχιών R&B. Το άλμπουμ The Dock of the Bay ήταν το πρώτο μετά θάνατον άλμπουμ που έφτασε το νούμερο ένα στον βρετανικό κατάλογο UK Albums Chart.

Ο Ρέντινγκ έλαβε πολλά μετά θάνατον βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Γκράμι για τη συνολική προσφορά του, την ένταξή του στο Rock and Roll Hall of Fame και στο Songwriters Hall of Fame. Εκτός από το (Sittin’ on) The Dock of the Bay, τα Respect και Try a Little Tenderness είναι από τα πιο γνωστά του τραγούδια.

Πηγές

https://www.last.fm/music/Otis+Redding
https://www.singers.com/bio/7209

Ηχογραφημένα άλμπουμ

• Pain in My Heart (1964)

• The Great Otis Redding Sings Soul Ballads (1965)

• Otis Blue: Otis Redding Sings Soul (1965)

• The Soul Album (1966)

• Complete & Unbelievable: The Otis Redding Dictionary of Soul (1966)

• King & Queen (1967)

Κυκλοφορίες μετά θάνατον

• The Dock of the Bay (1968)

• The Immortal Otis Redding (1968)

• Love Man (1969)

•Tell the Truth (1970)

Επίσημη ιστοσελίδα
Ο Otis στην IMDb

            R-E-S-P-E-C-T_ΣΕΒΑΣΜΟΣ

"Respect": ένα θρυλικό τραγούδι που έγραψε και ηχογραφήθηκε αρχικά από τον  Ότις Ρέντινγκ. Κυκλοφόρησε ως σινγκλ από το τρίτο του άλμπουμ Otis Blue/Otis Redding Sings Soul και έγινε crossover επιτυχία του.

Ηχογραφήθηκε _Κυκλοφόρησε το 1965_Είδος Soul _2:05λ
Το 1967, η Αρίθα Φράνκλιν διασκεύασε και "αναδιοργάνωσε" το "Respect", με αποτέλεσμα μια ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία και σήμα κατατεθέν της.

                      B-side "Dr. Feelgood" Soul R&B _2:29λ

Η μουσική στις δύο εκδοχές είναι σημαντικά διαφορετική, ενώ μερικές αλλαγές στους στίχους οδήγησαν σε διαφορετικές αφηγήσεις γύρω από το θέμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που έχουν ερμηνευτεί ως σχόλια στους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.

Η ερμηνεία της Φράνκλιν έγινε φεμινιστικός ύμνος για το φεμινιστικό κίνημα του δεύτερου κύματος τη δεκαετία του 1970. Συχνά θεωρείται ένα από τα καλύτερα R&B τραγούδια της εποχής του, δίνοντας στην Franklin δύο βραβεία Grammy το 1968 για την "Καλύτερη Ηχογράφηση Rhythm & Blues" και "Best Rhythm & Blues Solo Vocal Performance, Female" ενώ εισήχθη στο το Grammy Hall of Fame το 1987.

σσ. Το rhythm and blues, γνωστό περισσότερο με τις συντμήσεις R&B ή RnB, είναι δημοφιλές είδος αφροαμερικάνικης μουσικής που ανάγεται στη 10ετία του 1940.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τις δισκογραφικές εταιρίες για να περιγράψει ηχογραφήσεις που απευθύνονταν στο αστικό αφροαμερικανικό αγοραστικό κοινό

Το 2002, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου τίμησε την έκδοση της Franklin προσθέτοντάς την στο Εθνικό Μητρώο Ηχογράφησης, ενώ έγινε νούμερο πέντε στην έκδοση του 2004 της λίστας του περιοδικού Rolling Stone με τα “500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών” και νούμερο ένα στην έκδοση του 2021 kai 2024. Συμπεριλήφθηκε επίσης στη λίστα με τα “Songs of the Century”, από την Recording Industry of America και το National Endowment for the Arts.

Otis Redding _πρωτότυπο
Συγγραφή και ηχογράφηση

Στην αρχή μια μπαλάντα, "Respect" μεταφέρθηκε στον Redding από τον Earl "Speedo" Sims, ο οποίος σκόπευε να το ηχογραφήσει με το συγκρότημα του, τους Singing Demons. Κανείς δεν είναι πραγματικά σίγουρος ποιος έγραψε την αρχική έκδοση του τραγουδιού. Ο επικεφαλής του συγκροτήματος Percy Welch είπε ότι ήταν κιθαρίστας στο στούντιο ηχογράφησης του Bobby Smith στο Macon. Ο Redding πάντως πήρε την έκδοση του Sims, ξανάγραψε τους στίχους και επιτάχυνε το ρυθμό, με τον τελευταίο με το συγκρότημα στα στούντιο Muscle Shoals, να μην μπορεί να παράγει μια καλή έκδοση, έτσι ο Ρέντινγκ αποφάσισε τότε να τραγουδήσει ο ίδιος το τραγούδι, κάτι που συμφώνησε κι ο Σιμς. Ο Redding υποσχέθηκε επίσης να πιστώσει τους Sims, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ… ο Sims δεν πίεσε ποτέ τον Redding για το θέμα, πιθανώς επειδή ο ίδιος δεν το είχε γράψει πραγματικά. Η αρχική έκδοση του "Respect" έγινε από τον Steve Cropper, ο οποίος έπαιζε επίσης instrumental για το επιτυχημένο κομμάτι μαζί με τον William Bell και τον Earl Sims στα εφεδρικά φωνητικά.

Σύμφωνα με τον βιογράφο του Redding, Jonathan Gould, “οι στίχοι του #Respect# δίνουν μια εντελώς αντιρομαντική εικόνα των οικογενιακκών σχέσεων”, που περιστρέφεται γύρω από ένα “μικρό κορίτσι” που είναι “πιο γλυκό κι από το μέλι” και έναν άντρα που θα την ανταμείψει με “όλα του τα χρήματα”. Αυτή η δυναμική σχέση υπογραμμίζεται μουσικά από ένα σχεδόν κωμικά επίμονο groove και “πανηγυρικές κραυγές των horns, που φαίνεται να προαναγγέλλουν μια σαρκική επανένωση επικών διαστάσεων”. Τα φωνητικά του Redding είναι εξίσου επιθετικά, χαρακτηρίζονται από "φράση στα staccato bursts" κατά την απόδοση των στίχων - "What you want / Honey, you got it / You can do me wrong honey / Night I'm gone / Τι θέλεις / Αγάπη μου, το κατάλαβες / Μπορείς να κάνεις λάθος γλυκιά μου / (για τη) Νύχτα που έφυγα _Το μόνο που ζητάω είναι ένα λίγος σεβασμός όταν γυρίζω σπίτι – συνοδευόμενο από δευτερεύοντα ανδρικά φωνητικά εν είδει ελληνικής χορωδίας προσθέτοντας το ρεφρέν “Hey, hey hey!” Στην ανάλυση του Gould, υπάρχει “μια φαινομενική σεμνότητα των προσδοκιών _του τραγουδιού: ο τρόπος που παίρνει μια λέξη που συνήθως αναφέρεται στην προσωπική εκτίμηση και τη μειώνει για να χρησιμεύσει ως ευφημισμός για σεξουαλική ανταμοιβή”, αναφερόμενος στο "the 'street' _“ο δρόμος” ως έννοια του 'σεβασμού' (υποταγής), που συνδέεται με ζητήματα σεβασμού και εξουσίας" (πάνω στο κορμί) αποσπώντας τη λέξη χωρίς αυτό το στενό νόημα, διεκδικώντας το προνόμιό του με μια επίμονη αποφασιστικότητα που μετατρέπει το τραγούδι στις τελευταίες του στιγμές σε μια έκκληση για απλή ανθρώπινη αξιοπρέπεια –"Respect is what I want! / Respect is what I need! / I got-ta got-ta have it! / Just give me some respect!' – that doesn't stop at mere discretion –“Ο σεβασμός είναι αυτό που θέλω! / Ο σεβασμός είναι αυτό που χρειάζομαι! / Πήρα- Πρέπει να το έχω / Απλώς δώστε μου λίγο σεβασμό!”– αυτό δεν σταματά στην απλή διακριτική ευχέρεια.

Σύμφωνα με τον βιογράφο της Φράνκλιν, Ματ Ντόμπκιν, “η εκδοχή του Ρέντινγκ είναι χαρακτηριστικά funky _φοβιτσιάρικη, με το τραχύ-ψυχώδες τραγούδι του και το ηλεκτρικό φωνητικό χάρισμά του front and center”, χρησιμοποιώντας “παιχνιδιάρικα κόρνα και σέξι, ψεύτικα φωνητικά”. Σύμφωνα με το NPR, η εκδοχή του Ρέντινγκ “ενίσχυσε την παραδοσιακή οικογενειακή δομή της εποχής: Ο άντρας εργάζεται όλη μέρα, φέρνει χρήματα στο σπίτι στη σύζυγο και απαιτεί σε αντάλλαγμα τον σεβασμό της”

Κυκλοφορία

Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο τρίτο στούντιο άλμπουμ του Redding, Otis Blue (1965). Το άλμπουμ έγινε ευρέως επιτυχημένο, ακόμη και έξω από τη βάση των θαυμαστών του σε μεγάλο βαθμό R&B και μπλουζ. Όταν κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1965, το τραγούδι έφτασε στην πρώτη πεντάδα στο τσαρτ Black Singles του Billboard και πέρασε στο λευκό κοινό του ποπ ραδιοφώνου, φτάνοντας στο νούμερο 35. Εκείνη την εποχή, το τραγούδι έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία crossover του Redding (μετά το "I've Been Loving You Too Long") και άνοιξε το δρόμο για μελλοντική παρουσία στο αμερικανικό ραδιόφωνο. Ο Redding το ερμήνευσε στο Monterey Pop Festival. Το Cash Box το περιέγραψε ως κάτι “ρομαντικό _ ρυθμικό ρομαντικό για έναν άντρα που θέλει η αγαπημένη του να του συμπεριφέρεται με #σεβασμό# όταν γυρίζει σπίτι”.

Το Rolling Stone που ασχολείται με λίγο απ΄όλα …Πολιτική·Τραμπ... Μουσική _ Ο Κρις Μάρτιν πέφτει στη σκηνή κατά τη διάρκεια των Coldplay κλπ. “ξαναχτύπησε”... προκρίνοντας ποιο είναι το καλύτερο τραγούδι στην ιστορία της μουσικής, με βάση _λέει ψηφοφορίς κλπ. pap@rîes επιχειρώντας το ακατόρθωτο… να επιλέξει όχι μια λίστα 100-200-1000 τραγουδιών που άφησαν εποχή αλλά “το ωραιότερο κομμάτι όλων των εποχών”

Τον περασμένο Φεβρουάριο, προσπάθησε να συντάξει έναν κατάλογο 500 τραγουδιών _OK με τη βοήθεια αρκετών μουσικών φυσικά που σε μεγάλο βαθμό, βασίστηκαν σε charts που χρονολογούνται 10ετίες πίσω: "Πολλά έχουν αλλάξει από το 2004", αναφέρει το site, προσθέτοντας ότι επρόκειτο για μια εποχή που "το iPod ήταν σχετικά καινούργιο και η Billie Eilish ήταν τριών ετών" και γι' αυτό στη νέα έκδοση του Rolling Stone 500 λειτούργησαν διαφορετικά: "Ρωτήσαμε περισσότερους από 250 καλλιτέχνες, μουσικούς και παραγωγούς (...) καθώς και προσωπικότητες της μουσικής βιομηχανίας, κριτικούς και κορυφαίους δημοσιογράφους. Ο καθένας από αυτούς υπέβαλε μια κατάταξη των 50 καλύτερων τραγουδιών και εμείς συγκεντρώσαμε τα αποτελέσματα", διευκρινίζει για τον τρόπο με τον οποίο συντάχθηκε η λίστα.

Εν τέλει, κατέληξαν με κορυφή λίστας το Respect

 

 

Το “καλύτερο” 4_ever τραγούδι

Το Rolling Stone που ασχολείται με λίγο απ΄όλα …Πολιτική·Τραμπ... Μουσική _ Ο Κρις Μάρτιν πέφτει στη σκηνή κατά τη διάρκεια των Coldplay κλπ. “ξαναχτύπησε”... προκρίνοντας ποιο είναι το καλύτερο τραγούδι στην ιστορία της μουσικής, με βάση _λέει ψηφοφορίς κλπ. pap@rîes επιχειρώντας το ακατόρθωτο… να επιλέξει όχι μια λίστα 100-200-1000 τραγουδιών που άφησαν εποχή αλλά “το ωραιότερο κομμάτι όλων των εποχών”

Τον περασμένο Φεβρουάριο, προσπάθησε να συντάξει έναν κατάλογο 500 τραγουδιών _OK με τη βοήθεια αρκετών μουσικών φυσικά που σε μεγάλο βαθμό, βασίστηκαν σε charts που χρονολογούνται 10ετίες πίσω: "Πολλά έχουν αλλάξει από το 2004", αναφέρει το site, προσθέτοντας ότι επρόκειτο για μια εποχή που "το iPod ήταν σχετικά καινούργιο και η Billie Eilish ήταν τριών ετών" και γι' αυτό στη νέα έκδοση του Rolling Stone 500 λειτούργησαν διαφορετικά: "Ρωτήσαμε περισσότερους από 250 καλλιτέχνες, μουσικούς και παραγωγούς (...) καθώς και προσωπικότητες της μουσικής βιομηχανίας, κριτικούς και κορυφαίους δημοσιογράφους. Ο καθένας από αυτούς υπέβαλε μια κατάταξη των 50 καλύτερων τραγουδιών και εμείς συγκεντρώσαμε τα αποτελέσματα", διευκρινίζει για τον τρόπο με τον οποίο συντάχθηκε η λίστα.

Εν τέλει, κατέληξαν με κορυφή λίστας βρέθηκε το Respect της Aretha Franklin (σσ. για τη διασκευή του ομώνυμου τραγουδιού του Otis Redding, που χρονολογείται πίσω στο 1967 - δύο χρόνια δηλαδή μετά από την κυκλοφορία του πρωτότυπου _στα απομνημονεύματά της το 1999, η Franklin έγραψε ότι το τραγούδι αντανακλούσε "την ανάγκη του μέσου άνδρα και της μέσης γυναίκας, του στελέχους μιας επιχείρησης, της μητέρας, του πυροσβέστη, του δασκάλου: Όλοι ήθελαν σεβασμό", επισημαίνει το Rolling Stone).
Τη λίστα συμπληρώνουν ονόματα όπως οι Nirvana, οι Beatles, οι Queen κλπ. και μπορείτε οι μουσικόφιλοι να τη δείτε ολόκληρη, εδώ.

Το "Respect" είναι ένα τραγούδι που έγραψε και ηχογραφήθηκε αρχικά από τον μεγάλο τραγουδιστή της σόουλ Ότις Ρέντινγκ. Κυκλοφόρησε το 1965 ως σινγκλ από το τρίτο του άλμπουμ Otis Blue/Otis Redding Sings Soul και έγινε crossover επιτυχία του.

Ηχογραφήθηκε _Κυκλοφόρησε το 1965_Είδος Soul _2:05λ
Το 1967, η Αρίθα Φράνκλιν διασκεύασε και αναδιοργάνωσε το "Respect", με αποτέλεσμα μια μεγαλύτερη επιτυχία και το χαρακτηριστικό τραγούδι της.

B-side "Dr. Feelgood" Soul R&B _2:29λ

Η μουσική στις δύο εκδοχές είναι σημαντικά διαφορετική, ενώ μερικές αλλαγές στους στίχους οδήγησαν σε διαφορετικές αφηγήσεις γύρω από το θέμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας που έχουν ερμηνευτεί ως σχόλια στους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.

Αφιέρωμα R-E-S-P-E-C-T_ΣΕΒΑΣΜΟΣ

Η ερμηνεία της Φράνκλιν έγινε φεμινιστικός ύμνος για το φεμινιστικό κίνημα του δεύτερου κύματος τη δεκαετία του 1970. Συχνά θεωρείται ένα από τα καλύτερα R&B τραγούδια της εποχής του, δίνοντας στην Franklin δύο βραβεία Grammy το 1968 για την "Καλύτερη Ηχογράφηση Rhythm & Blues" και "Best Rhythm & Blues Solo Vocal Performance, Female" ενώ εισήχθη στο το Grammy Hall of Fame το 1987.
σσ. Το rhythm and blues, γνωστό περισσότερο με τις συντμήσεις R&B ή RnB, είναι δημοφιλές είδος αφροαμερικάνικης μουσικής που ανάγεται στη 10ετία του 1940. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τις δισκογραφικές εταιρίες για να περιγράψει ηχογραφήσεις που απευθύνονταν στο αστικό αφροαμερικανικό αγοραστικό κοινό

Το 2002, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου τίμησε την έκδοση της Franklin προσθέτοντάς την στο Εθνικό Μητρώο Ηχογράφησης, ενώ έγινε νούμερο πέντε στην έκδοση του 2004 της λίστας του περιοδικού Rolling Stone με τα “500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών” και νούμερο ένα στην έκδοση του 2021 kai 2024. Συμπεριλήφθηκε επίσης στη λίστα με τα “Songs of the Century”, από την Recording Industry of America και το National Endowment for the Arts.

Otis Redding _πρωτότυπο
Συγγραφή και ηχογράφηση

Στην αρχή μια μπαλάντα, "Respect" μεταφέρθηκε στον Redding από τον Earl "Speedo" Sims, ο οποίος σκόπευε να το ηχογραφήσει με το συγκρότημα του, τους Singing Demons. Κανείς δεν είναι πραγματικά σίγουρος ποιος έγραψε την αρχική έκδοση του τραγουδιού. Ο επικεφαλής του συγκροτήματος Percy Welch είπε ότι ήταν κιθαρίστας στο στούντιο ηχογράφησης του Bobby Smith στο Macon. Ο Redding πάντως πήρε την έκδοση του Sims, ξανάγραψε τους στίχους και επιτάχυνε το ρυθμό, με τον τελευταίο με το συγκρότημα στα στούντιο Muscle Shoals, να μην μπορεί να παράγει μια καλή έκδοση, έτσι ο Ρέντινγκ αποφάσισε τότε να τραγουδήσει ο ίδιος το τραγούδι, κάτι που συμφώνησε κι ο Σιμς. Ο Redding υποσχέθηκε επίσης να πιστώσει τους Sims, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ… ο Sims δεν πίεσε ποτέ τον Redding για το θέμα, πιθανώς επειδή ο ίδιος δεν το είχε γράψει πραγματικά. Η αρχική έκδοση του "Respect" έγινε από τον Steve Cropper, ο οποίος έπαιζε επίσης instrumental για το επιτυχημένο κομμάτι μαζί με τον William Bell και τον Earl Sims στα εφεδρικά φωνητικά.

Σύμφωνα με τον βιογράφο του Redding, Jonathan Gould, “οι στίχοι του #Respect# δίνουν μια εντελώς αντιρομαντική εικόνα των οικογενιακκών σχέσεων”, που περιστρέφεται γύρω από ένα “μικρό κορίτσι” που είναι “πιο γλυκό κι από το μέλι” και έναν άντρα που θα την ανταμείψει με “όλα του τα χρήματα”. Αυτή η δυναμική σχέση υπογραμμίζεται μουσικά από ένα σχεδόν κωμικά επίμονο groove και “πανηγυρικές κραυγές των horns, που φαίνεται να προαναγγέλλουν μια σαρκική επανένωση επικών διαστάσεων”. Τα φωνητικά του Redding είναι εξίσου επιθετικά, χαρακτηρίζονται από "φράση στα staccato bursts" κατά την απόδοση των στίχων - "What you want / Honey, you got it / You can do me wrong honey / Night I'm gone / Τι θέλεις / Αγάπη μου, το κατάλαβες / Μπορείς να κάνεις λάθος γλυκιά μου / (για τη) Νύχτα που έφυγα _Το μόνο που ζητάω είναι ένα λίγος σεβασμός όταν γυρίζω σπίτι – συνοδευόμενο από δευτερεύοντα ανδρικά φωνητικά εν είδει ελληνικής χορωδίας προσθέτοντας το ρεφρέν “Hey, hey hey!” Στην ανάλυση του Gould, υπάρχει “μια φαινομενική σεμνότητα των προσδοκιών _του τραγουδιού: ο τρόπος που παίρνει μια λέξη που συνήθως αναφέρεται στην προσωπική εκτίμηση και τη μειώνει για να χρησιμεύσει ως ευφημισμός για σεξουαλική ανταμοιβή”, αναφερόμενος στο "the 'street' _“ο δρόμος” ως έννοια του 'σεβασμού' (υποταγής), που συνδέεται με ζητήματα σεβασμού και εξουσίας" (πάνω στο κορμί) αποσπώντας τη λέξη χωρίς αυτό το στενό νόημα, διεκδικώντας το προνόμιό του με μια επίμονη αποφασιστικότητα που μετατρέπει το τραγούδι στις τελευταίες του στιγμές σε μια έκκληση για απλή ανθρώπινη αξιοπρέπεια –"Respect is what I want! / Respect is what I need! / I got-ta got-ta have it! / Just give me some respect!' – that doesn't stop at mere discretion –“Ο σεβασμός είναι αυτό που θέλω! / Ο σεβασμός είναι αυτό που χρειάζομαι! / Πήρα- Πρέπει να το έχω / Απλώς δώστε μου λίγο σεβασμό!”– αυτό δεν σταματά στην απλή διακριτική ευχέρεια.

Σύμφωνα με τον βιογράφο της Φράνκλιν, Ματ Ντόμπκιν, “η εκδοχή του Ρέντινγκ είναι χαρακτηριστικά funky _φοβιτσιάρικη, με το τραχύ-ψυχώδες τραγούδι του και το ηλεκτρικό φωνητικό χάρισμά του front and center”, χρησιμοποιώντας “παιχνιδιάρικα κόρνα και σέξι, ψεύτικα φωνητικά”. Σύμφωνα με το NPR, η εκδοχή του Ρέντινγκ “ενίσχυσε την παραδοσιακή οικογενειακή δομή της εποχής: Ο άντρας εργάζεται όλη μέρα, φέρνει χρήματα στο σπίτι στη σύζυγο και απαιτεί σε αντάλλαγμα τον σεβασμό της”

Κυκλοφορία

Το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο τρίτο στούντιο άλμπουμ του Redding, Otis Blue (1965). Το άλμπουμ έγινε ευρέως επιτυχημένο, ακόμη και έξω από τη βάση των θαυμαστών του σε μεγάλο βαθμό R&B και μπλουζ. Όταν κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 1965, το τραγούδι έφτασε στην πρώτη πεντάδα στο τσαρτ Black Singles του Billboard και πέρασε στο λευκό κοινό του ποπ ραδιοφώνου, φτάνοντας στο νούμερο 35. Εκείνη την εποχή, το τραγούδι έγινε η δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία crossover του Redding (μετά το "I've Been Loving You Too Long") και άνοιξε το δρόμο για μελλοντική παρουσία στο αμερικανικό ραδιόφωνο. Ο Redding το ερμήνευσε στο Monterey Pop Festival. Το Cash Box το περιέγραψε ως κάτι “ρομαντικό _ ρυθμικό ρομαντικό για έναν άντρα που θέλει η αγαπημένη του να του συμπεριφέρεται με #σεβασμό# όταν γυρίζει σπίτι”.

Έκδοση Aretha Franklin

Ο παραγωγός Jerry Wexler της προγραμμάτισε μια σειρά από ημερομηνίες ηχογράφησης τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1967, ξεκινώντας με το "I Never Loved a Man (The Way I Love You)", που ηχογραφήθηκε στην Αλαμπάμα στα FAME Studios από τον Tom Dowd. Μετά από μια διαμάχη μεταξύ του ιδιοκτήτη του στούντιο και του συζύγου και μάνατζερ της Franklin, Ted White, οι συνεδρίες συνεχίστηκαν δέκα ημέρες αργότερα στη Νέα Υόρκη χωρίς την White, ηχογραφώντας το "Do Right Woman, Do Right Man", τους ίδιους μουσικούς, το Muscle. Shoals Rhythm Section, γνωστούς ως "Swampers", όπως στην Αλαμπάμα.

Κατά τη διάρκεια της επόμενης εβδομάδας, ηχογράφησαν το "Respect", το οποίο η Φράνκλιν έπαιζε στα live της για αρκετά χρόνια. Η εκδοχή του τραγουδιού της άλλαξε το φύλο των στίχων, όπως το επεξεργάστηκε η ίδια με τις αδερφές της Έρμα και Κάρολιν. Η Φράνκλιν έδωσε οδηγίες στο τμήμα ρυθμού πώς να εκτελέσει την καθιερωμένη της διασκευή της συγκοπής "stop-and-stutter" και στο στούντιο επεξεργάστηκε νέα μέρη για τους βασικούς τραγουδιστές. Το «Respect» ηχογραφήθηκε ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, 14-Φεβ-1967.

Για την bridge του τραγουδιού, το τενόρο σαξόφωνο του King Curtis έκανε σόλο πάνω από τις συγχορδίες από το τραγούδι των Sam & Dave "When Something Is Wrong with My Baby" και η Φράνκλιν έπαιξε πιάνο. Σε μια συνέντευξη, η Spooner Oldham εξήγησε ότι δεν ήταν ασυνήθιστο για την ίδια την Franklin να παίζει συνοδευτικό πιάνο. Η συνολική διασκευή ήταν του συμπαραγωγού Arif Mardin, βασισμένη στις ιδέες που έφερε η Franklin. Ο Mardin είπε: "Έχω πάει σε πολλά στούντιο στη ζωή μου, αλλά δεν υπήρξε ποτέ τέτοια μέρα. Ήταν σαν ένα φεστιβάλ. Όλα λειτουργούσαν ακριβώς σωστά"

Ανάλυση και υποκείμενο

Σύμφωνα με τον Ντόμπκιν, η εκδοχή της Φράνκλιν αναδιαμορφώθηκε ως δήλωση από μια ισχυρή γυναίκα με αυτοπεποίθηση, η οποία πιστεύει ότι έχει όλα όσα θέλει ο άντρας της και δεν τον αδικεί, ενώ απαιτεί τον “σεβασμό” του – με τη μορφή των κατάλληλων επιπέδων σωματικής προσοχής. Η επαναλαμβανόμενη σειρά "sock it to me", που τραγουδούσαν οι αδερφές της, ήταν μια ιδέα που η Carolyn και η Aretha είχαν επεξεργαστεί μαζί. Η ορθογραφία του "R-E-S-P-E-C-T" ήταν (σύμφωνα με τον Tom Dowd) ιδέα της Carolyn. Η φράση "Sock it to me" _”όρμα μου … τρέλανέ με _σε ελεύθερη μετάφραση” έγινε household έκφραση. Σε μια συνέντευξη με το WHYY's Fresh Air το 1999, η Aretha είπε, "Μερικά από τα κορίτσια το έλεγαν αυτό στους συναδέλφους 'sock it to me' … είναι κάτι φυσικό... σεξουαλικό; Δεν το νομίζω, απλώς μια κλισέ κουβέντα" (σσ. πολύ συζήτηση για το προφανές της σαρκικής αναζήτησης)

Η έκδοση του τραγουδιού του Franklin περιέχει τις διάσημες γραμμές (όπως τυπώνονται στους στίχους που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ συλλογής του 1985 Atlantic Soul Classics):

R-E-S-P-E-C-T_ΣΕΒΑΣΜΟΣ
Μάθετε τι σημαίνει για μένα R-E-S-P-E-C-T
Φροντίστε για... TCB

σσ.
Το "TCB" είναι συντομογραφία, που χρησιμοποιήθηκε στις 10ετίες του 1960 και του 1970, που σημαίνει "taking care of business," _"φροντίζοντας τις επιχειρήσεις", αφροαμερικανική αργκό για την ευχαρίστηση του συντρόφου. Το "TCB in a flash" έγινε αργότερα το μότο και η υπογραφή του Elvis Presley, ενώ το "R-E-S-P-E-C-T" και το "TCB" δεν υπάρχουν στην έκδοση του 1965 του Redding, αλλά ενσωμάτωσε τις ιδέες της Franklin στις μεταγενέστερες παραστάσεις του με τους Bar-Kays.

Σύμφωνα με τον κριτικό του Detroit Free Press, Μπράιαν ΜακΚόλουμ, “το τραγούδι της Φράνκλιν έχει αναλυθεί σε βιβλία και ακαδημαϊκές εργασίες, ως μια πρωτοποριακή δήλωση φεμινισμού και πολιτικών δικαιωμάτων σε μια εποχή που τέτοιες διακηρύξεις δεν ήταν πάντα εύκολο να γίνουν”. Όταν ρωτήθηκε για την τολμηρή στάση της ανάμεσα στο φεμινιστικό και Κίνημα Πολιτικών Δικαιωμάτων, είπε στον Free Press του Ντιτρόιτ, "Δεν νομίζω ότι είναι καθόλου τολμηρό. Νομίζω ότι είναι απολύτως φυσικό να θέλουμε όλοι σεβασμό—και πρέπει να τον έχουμε

Το τραγούδι που προέκυψε παρουσιάστηκε στο πρωτοποριακό άλμπουμ της Atlantic Records του 1967, I Never Loved a Man the Way I Love You. Καθώς το ομώνυμο κομμάτι έγινε επιτυχία τόσο στο R&B όσο και στο ποπ ραδιόφωνο, η Atlantic Records κανόνισε την κυκλοφορία αυτής της νέας έκδοσης του "Respect" ως single. Η Cash Box αποκάλεσε το σινγκλ “ξέφρενη, οδήγηση, θρήνο, ανεβασμένη προπόνηση”

Σύμφωνα με το NPR, "Τόσα πολλά από αυτά που έκαναν το "Respect" επιτυχία —και έναν ύμνο— προήλθαν από την αναδιάταξη της Franklin (συμπεριλαμβανομένης της κιθάρας του μουσικού των Muscle Shoals, των φωνητικών υπόκρουσης και των πρόσθετων solo/chords του σαξόφωνου). Η ερμηνεία της Franklin βρήκε μεγαλύτερη επιτυχία από την αρχική, περνώντας δύο εβδομάδες στην κορυφή του τσαρτ Billboard Pop Singles και οκτώ εβδομάδες στο Billboard Black Singles. Οι αλλαγές στους στίχους και την παραγωγή οδήγησαν την έκδοση της Franklin να γίνει ύμνος για τα ολοένα και μεγαλύτερα κινήματα για τα Πολιτικά Δικαιώματα και τα Δικαιώματα των Γυναικών Το τραγούδι έγινε επίσης επιτυχία διεθνώς, φτάνοντας στο νούμερο 10 στο Ηνωμένο Βασίλειο και βοήθησε να μετατραπεί η Franklin από εγχώριο αστέρι σε διεθνές. Ο ίδιος ο Otis Redding εντυπωσιάστηκε με την ερμηνεία του τραγουδιού και στο Monterey Pop Festival το καλοκαίρι της κυκλοφορίας του αναφέρθηκε ότι περιέγραφε περιπαικτικά το "Respect" ως το τραγούδι "ότι μια κοπέλα πήρε από μένα, έναν φίλο μου, αυτό το κορίτσι μόλις πήρε αυτό το τραγούδι".

Το «Respect» έχει εμφανιστεί σε δεκάδες ταινίες και εξακολουθεί να ακούγεται σταθερά στους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Στη δεκαετία του 1970, η εκδοχή του τραγουδιού της Franklin Φράνκλιν έγινε λάβαρο του φεμινιστικού κινήματος. Η παραγωγός Wexler είπε σε μια συνέντευξη στο Rolling Stone ότι το τραγούδι της Franklin ήταν "παγκόσμια στην επιρροή του, με τόνους κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα και της ισότητας των φύλων. Ήταν μια έκκληση για αξιοπρέπεια." Αν και είχε πολλές επιτυχίες μετά το Respect και αρκετά πριν την κυκλοφορία του, το τραγούδι έγινε το χαρακτηριστικό τραγούδι της και η πιο γνωστή ηχογράφηση της. Τα I Never Loved a Man the Way I Love You κατατάχθηκαν στην 83^η θέση στα "500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών" του Rolling Stone το 2003. Ένα χρόνο αργότερα, το "Respect" ήταν πέμπτο στα "500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών" του περιοδικού.

Το 2021, όταν τα 500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών ενημερώθηκαν ξανά, η διασκευή του Franklin στο "Respect" ανέβηκε στο νούμερο 1. Το τραγούδι του Bob Dylan "Like A Rolling Stone", το οποίο ήταν αρχικά στο νούμερο ένα, έπεσε στο 4.

Μουσικοί

·         Otis Redding – κύρια φωνητικά

·         Booker T. Jones ή Isaac Hayes – πλήκτρα

·         Steve Cropper – κιθάρα

·         Donald Dunn – μπάσο

·         Al Jackson Jr. – ντραμς

·         Wayne Jackson – τρομπέτα

·         Gene "Bowlegs" Miller – τρομπέτα

·         Andrew Love – tenor σαξόφωνο

·         Floyd Newman – baritone σαξόφωνο

·         William Bell – δεύτερα φωνητικά

·         Earl Sims – δεύτερα φωνητικά

              +

·         Steve Cropper – παραγωγός

·         Tom Dowd – μηχανικός

 

·         Aretha Franklin – φωνητικά, πιάνο

·         Spooner Oldham – Όργανο Hammond

·         Chips Moman, Jimmy Johnson – κιθάρα

·         Tommy Cogbill – μπάσο

·         Roger Hawkins – ντραμς

·         King Curtis – tenor σαξόφωνο

·         Charles Chalmers – tenor σαξόφωνο

·         Willie Bridges – baritone σαξόφωνο

·         Melvin Lastie – cornet

·         Carolyn Franklin – φωνητικά υπόκρουση

·         Erma Franklin – φωνητικά υπόκρουση

+

·         Jerry Wexler και Arif Mardin – παραγωγοί

·         Tom Dowd – μηχανικός

·         Arif Mardin – ενορχηστρωτής