Με έναν καβαλάρη άγιο σε αρχαιοελληνικούς και σύγχρονους μύθους

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής
και των πτωχών υπερασπιστής,
ασθενούντων ιατρός …
τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε

💠 Αφιερωμένο, σ’ όλους τους φίλους, από τον Γ_Βαρ -παλιό & "πρώην", που για μένα μένει ακόμη κάπου εκεί στο λοξό στενάκι της Καμάρας στη Σαλονίκη, στα "Λιόπεσι" και στα πέριξ μέχρι τον γερόλυκο από τα βόρεια και μετά Καισαριανιώτη, σ.φο, τότε και πάντα –πρώην δήμαρχο.
💠 Και σε καμιά εκατοστή -μπορεί και παραπάνω, ακόμη "επώνυμους κι ανώνυμους ...και γενικώς"

 

Χρόνια πολλά σε Γεωργήδες, Γιώργους, Γκόγκους, Γιώργηδες, Γιωργίτσηδες, Γεωργίες & Γιωργίες, Γεωργούλες, Γιωργίτσες, Γίτσες, Γωγώ κλπ

 

Αφιερωμένο ακόμη στον Παναγή ... τη  Γιωργία Liv, και σε καμιά εκατοστή -μπορεί και παραπάνω, ακόμη "επώνυμους" | "ανώνυμους" δικούς μας της δουλειάς και του αγώνα

Από τους δημοφιλέστερους Αγίους, ονομάζεται, επίσης τροπαιοφόρος: ειδικά στη χώρα μας, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία, ή γιοφύρι ή κορφόβουνο αφιερωμένο στο Αι Γιώργη
Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και εντάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό, ξεχώρισε για τις ικανότητες και την ανδρεία του κι έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου, ενώ ο Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη (συνταγματάρχη) στο σώμα της αυτοκρατορικής φρουράς.
Το 303 μΧ. Με τους διωγμούς κατά των Χριστιανών σε εξέλιξη ο στρατηλάτης αρνούμενος να υπακούσει υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια … τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια και στις 23 Απρίλη αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας.

Το όνομα «Γεώργιος», ελληνικότατο, είναι πνευματική μεταφορά από την αγροτική μας ζωή και βγαίνει από το ουσιαστικό «γεώργιον», που σημαίνει κτήμα ή χωράφι καλλιεργούμενο (ή καλλιεργήσιμο).
Γίνεται όμως και επίθετο: «γεώργιος», για τον άνθρωπο που επιδέχεται την πνευματική καλλιέργεια ή που τον επέλεξε γι' αυτό η Μοίρα ή ο Θεός - < γεώργιον (= το καλλιεργήσιμο) < γεωργός < γη + οργός (< έργον). Είναι το πιο διαδεδομένο από τα ελληνικά ονόματα και μάλιστα σε απόσταση από το δεύτερο. Ενας στους δέκα Ελληνες φέρει το όνομα Γιώργος και τρεις στις δέκα γυναίκες το Γεωργία. Είναι από αυτά που πέρασαν σε ξένες γλώσσες. Οπου και να πάμε έναν Τζορτζ, έναν Γκιόργκι ή έναν Τζόρτζιο θα τους συναντήσουμε.

Η διάδοση του ονόματος μετά τον 4ο αι. εξηγείται από την υψηλή θέση του ομώνυμου αγίου στη συνείδηση του κόσμου. Ο Αϊγιώργης, ο ιππότης άγιος με το ωραίο άσπρο άλογο, είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους. «Αγί Γιώργης κι αν χάβουται καμπόσους άγιους χρειάζει» (όσο κι αν ταπεινωθεί ο Αϊ-Γιώργης αξίζει όσο πολλοί άγιοι μαζί) λέει μια ποντιακή παροιμία. Είναι ο λεβεντομάρτυρας του χριστιανισμού που η ίδια η εκκλησία τον αποκαλεί «τροπαιοφόρο» και οι στρατοί τον κεντούν στις σημαίες τους. Μα από το λαό ο Αϊ-Γιώργης αγαπήθηκε περισσότερο για την ηρωική του ιδιότητα πάρα επειδή ήταν άγιος. Στη λαϊκή λατρεία ο Αϊγιώργης είναι ο ελευθερωτής των σκλάβων και υπερασπιστής των φτωχών.
Η σχετική με αυτόν διήγηση διαδόθηκε τον 5ο και 6ο αι. ευρύτατα στον ελληνικό κόσμο και στη συνέχεια στην Ανατολική και Δυτική Ευρώπη.
Ο Αϊ-Γιώργης, ως καβαλάρης δρακοκτόνος, έχει σχέση με το νερό, πολύτιμο αγαθό ζωής. Το νερό το πόσιμο, της πηγής, του πηγαδιού, που ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την ίδρυση ενός οικισμού. Για να δροσιστούν οι άνθρωποι και να ποτίσουν τη γη τους.

Ο Περσέας και η Ανδρομέδα σε τοιχογραφία της Πομπηίας