Κίτρινος Τύπος: ο Νίκος Ζαχαριάδης στο στόχαστρο από το “Πρώτο Θέμα”

__αν και γνωστά τα περισσότερα θυμίζουμε κυρίως για τους νεώτερους…
Το Πρώτο Θέμα εκδόθηκε πρώτη φορά το 2005 από τους Θέμο Αναστασιάδη και Μάκη Τριανταφυλλόπουλο (+Τάσο Καραμήτσο.) Το 2008 ο Μάκης, μετά από διαφωνία με το Θέμο για την υπόθεση της απόπειρας αυτοκτονίας Ζαχόπουλου (είχε δημοσιεύσει “ερωτικού περιεχομένου” βλ. πορνό φωτογραφίες με τον Ζαχόπουλο και την Εύη Τσέκου), αποχώρησε και εκδιδόταν από το Θέμο μέχρι τον θάνατό του (2019) και παραμένει μέχρι και σήμερα η κυριακάτικη εφημερίδα με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία. Το 2008 δημιουργήθηκε ο ιστότοπος protothema.gr ως μια καθημερινή ηλεκτρονική εφημερίδα. Το 2011, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας, η «PT MEDIA CORP» υπεράκτια εταιρεία με τον ιδιοκτήτη της "μη γνωστό". Ο Αναστάσιος Πάλλης κρίθηκε προφυλακιστέος το 2013 καθώς εκκρεμούσαν δύο εντάλματα σύλληψης

παρένθεση _συνειρμικά
Κίτρινος Τύπος ή κίτρινη δημοσιογραφία χαρακτηρίζεται η δημοσιογραφική και εκδοτική πρακτική να προβάλλονται με εντυπωσιακό τρόπο ως πρωτεύοντα δημοσιογραφικά θέματα αυτά που εξάπτουν την περιέργεια, συνήθως χωρίς την τήρηση των βασικών δεοντολογικών δημοσιογραφικών αρχών, με χρήση υπερβολών ή ακόμα και κατασκευασμένων ιστοριών με σκοπό να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού κυρίως για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους. Πρόκειται για όρο που ξεκίνησε από τις εφημερίδες και σταδιακά επεκτάθηκε σε κάθε μορφή δημοσιογραφίας με όρους όπως “κιτρινισμός” και χρησιμοποιείται απέναντι σε κάθε μορφή δημοσιογραφίας που δεν τηρεί τις βασικές αξίες και αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Κατά το λεξικό American Heritage, ο Κίτρινος Τύπος αναφέρεται στη μορφή δημοσιογραφίας που εκμεταλλεύεται, διαστρεβλώνει ή υπερβάλλει κάποια είδηση προκειμένου να προσελκύσει αναγνώστες δημιουργώντας εντυπώσεις. Ο όρος αποτελεί απόδοση του αγγλικού όρου yellow journalism. Ο αγγλικός όρος πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1890 χαρακτηρίζοντας δύο εφημερίδες που προσπαθούσαν να αυξήσουν η κάθε μία την κυκλοφορία της έναντι της άλλης. Την περίοδο αυτή οι δύο εφημερίδες New York World (του Τζόζεφ Πούλιτζερ) και New York Journal (του Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ) κατηγορήθηκαν ως σκανδαλοθηρικές. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον εκδότη της New York Press, αλλά φημολογείται ότι παρόμοιους όρους χρησιμοποιούσαν προφορικά πολλοί από τους σχετιζόμενους με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκείνης της εποχής. Ποτέ δεν διευκρίνισε αν τον δημιούργησε από το κίτρινο χρώμα των εφημερίδων ή από τη κωμική φιγούρα The Yellow Kid (του Ρίτσαρντ Άουτκολτ) που αρχικά χρησιμοποιούσε η “New York World” και μετά και η “New York Journal”.

Ήταν 7-Νοε-1895, όταν ξεκίνησε η περίοδος. Ο William Randolph Hearst αναλαμβάνει την εφημερίδα New York Morning Journal στη Νέα Υόρκη και ξεσπά πόλεμος κυκλοφορίας μεταξύ του ίδιου και του ιδιοκτήτη της εφημερίδας New York World, Joseph Pulitzer. Ο όρος “Κίτρινη Δημοσιογραφία” βρίσκεται για πρώτη φορά τυπωμένη στην εφημερίδα New York Press του Ervin Wardman (31-Ιαν-1897) και (4-Φεβ-1897) στο στόχαστρο της απομάκρυνσης από το αναγνωστικό κοινό βρίσκονται οι εφημερίδες New York Journal και New York World.

Κατά τον Frank Luther Mott(1941) Αμερικανό δημοσιογράφο και ιστορικό, η κίτρινη δημοσιογραφία χαρακτηρίζεται από πέντε στοιχεία:

• Χρήση γραμματοσειράς μεγάλου μεγέθους σε πρωτοσέλιδα
• Συχνή χρήση υπερβολικών εικόνων
• Χρήση ψευδών και παραπλανητικών στοιχείων
• Έμφαση στα Κυριακάτικα συμπληρώματα, συνήθως με κόμιξ
• Δραματική συμπάθεια για το “άουτσαιντερ” _underdog γαργαλιστικό γενικά

Πρώτο Θέμα_συνέχεια
Κατά καιρούς η εφημερίδα έχει επικριθεί ακόμη και από αστικά ΜΜΕ για μη αντικειμενικά ή ακόμα και κατασκευασμένα δημοσιεύματα και για την τοποθέτησή της σε πολιτικά ζητήματα, ακόμη και για “σκονάκια” από το μέγαρο Μαξίμου.
Θυμίζουμε το βρώμικο ρόλο της στην άνοδο της νεοναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή με στημένα ρεπορτάζ αλλά και προωθώντας της Χρυσή Αυγή ως μόδα (life-style) __1^η Απριλίου 2012 δημοσιεύτηκε άρθρο με τίτλο «Πέτα τη γιαγιά… στη Χρυσή Αυγή» όπου παρουσιάζονται μέλη της Χρυσής Αυγής να βοηθάνε ηλικιωμένες γυναίκες ώστε να κάνουν αναλήψεις από μηχανήματα αυτόματης ανάληψης τραπεζών. Το ρεπορτάζ χαρακτηρίστηκε στημένο και φωτογραφίες απεικόνιζαν τη μητέρα του χρυσαυγίτη τοπάρχη Αλέξανδρου Πλωμαρίτη … στην συνέχεια στις 5 Ιουλίου 2012 νέο ρεπορτάζ με τίτλο “άρχισε περιπολίες με τρεις εταιρίες σεκιούριτι η χρυσή αυγή” όπου παρουσίαζε τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής ως ομάδες περιφρούρησης και ασφάλειας των πολιτών. Το 2012 (29/7) σε πρωτοσέλιδο υπήρχε το άρθρο-ρεπορτάζ με τίτλο «Το κάμπινγκ της Χρυσής Αυγής» το οποίο διαφήμιζε την παραστρατιωτική λειτουργία των μελών της Χρυσής Αυγής ως κάμπινγκ εκγύμνασης του σώματος και του πνεύματος. Επίσης “μυστυριωδώς” προχώρησε στη δημοσίευση της φωτογραφίας του Παύλου Φύσσα λίγο πριν πεθάνει αμέσως μετά τη δολοφονική επίθεση του χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά
Το Πρώτο Θέμα έχει αξιολογηθεί ως “δεξιά εφημερίδα” και “ανάμεικτης αξιοπιστίας” λόγω “φτωχής τεκμηρίωσης, έλλειψη διαφάνειας με την ιδιοκτησία και πολυάριθμους αποτυχημένους έλεγχους στοιχείων”, από το Media Bias/Fact Check. Η ίδια πηγή αναφέρει ότι χρησιμοποιεί “συναισθηματικούς τίτλους”, δημοσιεύει άρθρα που είναι “συνήθως τεκμηριωμένα από μεγάλα εισαγωγικά και αναδημοσιεύουν ιστορίες από το Bloomberg”. Παράλληλα είχε δημοσιεύσει σωρεία άρθρων “αρνητικά προς την μετανάστευση”. Τέλος, η εν λόγω πηγή αναφέρει πως “Σύμφωνα με μια έκθεση αξιολόγησης του europa.eu περιγράφουν το Πρώτο Θέμα ως «γνωστό για τον λαϊκιστικό προσανατολισμό και την προσέγγιση της ρητορικής μίσους κυρίως σε ειδήσεις και θέματα σχετικά με τη μετανάστευση και τους μετανάστες».” Υπάρχουν και ουκ ολίγα άρθρα που χαρακτηρίστηκαν ως “ψευδή” από εφημερίδες ελέγχου πληροφοριών.

Φρέντυ Γερμανού: “Νίκος Ζαχαριάδης”
Μάκη ΜΑΪΛΗ

Πρώτο Θέμα
Η ταινία για τον αμφιλεγόμενο ιστορικό ηγέτη του ΚΚΕ,
προκαλεί για άλλη μία φορά αντιπαραθέσεις
Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε …για όποιον ενδιαφέρεται εδώ

Θυμίζουμε και παλιότερο από τα “ΝΕΑ” Νίκος Ζαχαριάδης: Δίπλα του μόνο η θηλιά _
Πού είναι το περίφημο μήνυμα της αλήθειας;

Σε ότι μας αφορά _για την ταινία…
“ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ” _ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
__ στη New Star

 

                Για το Νίκο Ζαχαριάδη

Νίκος Ζαχαριάδης, γέννημα της ταξικής πάλης & του ΚΚΕ
Νίκος Ζαχαριάδης: Αλύγιστος επαναστάτης, γέννημα - θρέμμα του ΚΚΕ
Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Νίκο Ζαχαριάδη “Το ΚΚΕ ήταν και παραμένει το κόμμα μου και κανένας δεν μπορεί να το χτυπήσει”
Τίμησαν τον ηγέτη του ΚΚΕ που τίμησε την πόλη τους
Οταν αναποδογυρίζεται η ιστορία...

 

 

“ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΣ” _ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ σε Α’ προβολή από 20 Μαρτίου στη New Star

Εισαγωγικά _και για να εξηγούμαστε: Πολύ μελάνι και χολή, τόμοι των αστικών ΜΜΕ, με “αφιερώματα” στο Κόμμα _ που “τρώει τα παιδιά του” με αναφορές στο Νίκο Ζαχαριάδη, γέννημα της ταξικής πάλης & του ΚΚΕ _δείτε σχετικά και
Νίκος Ζαχαριάδης, γέννημα της ταξικής πάλης & του ΚΚΕ

Για το Ζαχαριάδη έχουν γίνει και θα γίνουν 100άδες εκδηλώσεις, άλλες ποιώντας τιμήν, άλλες αδιάφορες και κάποιες κυριολεκτικά διασυρμός. Η New Star, που μας έχει συνηθίσει σε ποιοτικό σινεμά υπόσχεται “Ένα μοναδικό 75’λ ντοκουμέντο για τον Νίκο” (στα ρώσικα –υποτιτλισμένο) _ επισημαίνοντας “Την τιμή κανένας δεν μπορεί να σ’ την αφαιρέσει – Την τιμή μπορείς μοναχά να την χάσεις” (η φράση από το τελευταίο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη)
Ελπίζουμε να είναι μια εκδήλωση αντάξια του μεγάλου κομμουνιστή ηγέτη _οψόμεθα …4+1 μείνανε μέχρι την πανελλήνια πρεμιέρα την Τετάρτη 19 Μαρτίου στις 19:00, παρουσία του γιου του Νίκου Ζαχαριάδη, Σήφη (Ιωσήφ), του σκηνοθέτη Αντρέϊ Νικίσιν, του παραγωγού Ντμίτριϊ Μιζγκούλιν και άλλων συντελεστών στο studio new star art cinema _ εισιτήρια μόνο από το ταμείο του Studio από 24-Φεβ__ 2025

Σύμφωνα με το Δελτίο της  New Star τύπου θα μιλήσουν ο Σήφης Ζαχαριάδης, οι συντελεστές της ταινίας και θα ακουστεί η φωνή του Αλέξη Πάρνη Βλ. Ριζοσπάστης _ Βιογραφικό __  «Εφυγε» πλήρης ημερών ο Αλέξης Πάρνης Τα θερμά του συλλυπητήρια εκφράζει το ΚΚΕ__  Κηδεύτηκε ο λογοτέχνης Αλέξης Πάρνης _& 902.gr

ℹ️ Copy_paste από ΔΤ της  New Star

ΣΥΝΟΨΗ

Για πρώτη φορά σε ταινία ένα ντοκουμέντο για τον Νίκο Ζαχαριάδη, με μεγάλο αρχειακό υλικό, που ανέλαβε να υλοποιήσει ο Ρώσος ποιητής, λογοτέχνης και  ιστορικός Ντμιτριϊ Μιζγκούλιν, με τη συνεργασία του γιου του Νίκου Ζαχαριάδη, Σήφη (Ιωσήφ) Ζαχαριάδη, και αξιοποιώντας αναμνήσεις του επιστήθιου φίλου και συναγωνιστή του Νίκου Ζαχαριάδη, Αλέξη Πάρνη. Με ιστορικές μαρτυρίες, έγκυρες αναλύσεις, προσωπικές στιγμές, το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία του από το ξεκίνημά του, την πορεία του ως ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μέχρι την καθαίρεσή του και την εξορία του στο Σουργκούτ της Ρωσίας, μαζί με τον γιο του Σήφη και την αποκατάστασή του στις 16/7/2011 από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ.

·        Σελιδα στο facebook Νίκος Ζαχαριάδης

·        Flickr με αφίσα|φωτογραφιες/banner

·        Flickr απο τα γυρίσματα της ταινίας

·        Θοδωρής Καρέλλας – Για τον Νίκο Ζαχαριάδη

ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ

Παραγωγός και συν-σεναριογράφος Ντμίτρι Μιζγκούλιν _δείτε Ριζοσπάστης Γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1961 στην πόλη Μούρμανσκ. Αποφοίτησε από το Λογοτεχνικό Ινστιτούτο. A. Gorky το 1993. Μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Ρωσίας. Ακαδημαϊκός της Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών Petrovsky, Ρωσική Ακαδημία Φυσικών Επιστημών, Διεθνής Σλαβική Λογοτεχνική Ακαδημία Επιστημών (Βουλγαρία). Πρόεδρος του λογοτεχνικού φιλανθρωπικού ιδρύματος “Road of Life” _

Συμπληρώνουμε: Συγγραφέας περισσότερων από 20 βιβλίων. Συλλογές ποιημάτων εκδόθηκαν στα Γαλλικά, Αγγλικά, Σερβικά, Τσέχικα, Ουκρανικά, Ελληνικά, Ουγγρικά, Βουλγαρικά, Ταταρικά, Λευκορωσικά, Γερμανικά, Αρμενικά, Εσθονικά, Αζερμπαϊτζάν, Φινλανδικά και Εβραϊκά 9κυκλοφορούν και στα ελληνικά … Άγγελος εωθινός: 82 ποιήματα – Πρόλογος: Σεργκέι Κοζλόφ, Επιμέλεια μετάφρασης: Σήφης Ζαχαριάδης Άγγελος Εωθινός – Πάρνης, Αλέξης κά)

Με πολλά λογοτεχνικά βραβεία _Παν-ρωσικό της κυβέρνησης της Ρωσικής Ομοσπονδίας στον τομέα του πολιτισμού, Παν-ρωσικό λογοτεχνικό “Ρωσικός τρόπος” F.I. Tyutchev, Διεθνές Βραβείο του Σλαβικού Λογοτεχνικού Φόρουμ “Χρυσός Ιππότης” κλπ). Σεναριογράφος και παραγωγός των ταινιών «What the Soul Worried About», «Live Easy», «The Shepherd’s Way», «Furious Nikos». Αρκετά χρόνια εργάστηκε στη Σιβηρία

Σκηνοθέτης και σεναριογράφος Αντρέϊ Νικήσιν: Γεννήθηκε το 1959 στην Liepaja της Λετονίας. Αποφοίτησε από το τμήμα σκηνοθεσίας του Κρατικού Ινστιτούτου Θεάτρου. Ζει τώρα στη Μόσχα.

·        Μέλος της Ένωσης Κινηματογραφιστών και Δημοσιογράφων της Ρωσίας.

·        Βραβευμένος με κρατικά βραβεία της ΕΣΣΔ και της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

·        Γενικός Διευθυντής της Εθνικής Εταιρείας Κινηματογράφου “Όλη η Ρωσία”.

·        Σεναριογράφος και σκηνοθέτης περισσότερων από 200 ντοκιμαντέρ, πολλά από τα οποία βραβεύτηκαν σε ρωσικά και διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου.

Οι πιο γνωστές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές:

«Ομάδα κινδύνου», «Μετά τον λήθαργο», «Ρωσική έξοδος», «Μπόμπο», «Σιβηριάδα», «Ρώσοι στον κόσμο», «Πηγαίνω στην πατρίδα μου», «Επαρχιακές ιστορίες», «Ποιος μπορεί να ζήσει καλά στη Ρωσία, κύριε», «Πρόεδρος και αντιφρονών», «Πρώτα ξύπνησαν τα κράτη της Βαλτικής», «Μιχαήλ Γκορμπατσόφ», «Γέλτσιν», «Πλανήτης Γιούκος», «Φθινόπωρο στην οικογένεια Χοντορκόφσκι», «Γκίντον; Kremer», «Maya Plisetskaya», «Ιστορίες ρωσικής βότκας», “Απαγορευμέναχρώματατηςεποχής”, “Σταθμόςτωνονείρων”, “Σύνδεσμοςτωνκαιρών”, “ΗκόρητουΣβετλάναΙωσήφ”, “ΜπέριαογιοςτουΜπέρια”, “Ομολογίαφυλακής”, “ΑπλάΚαλάσνικοφ”, “ΡώσοιστοNHL” , «TheShepherd’sPath», «ΑυτήηγλυκιάλέξηείναιΕλευθερία!», «Υπηρέτηςόλωντωναφεντάδων», «RussianAmazons», «Sonyasuperfrau», «FuriousNikos», «Her» «το όνομα ήταν Τσιγγάνος» και πολλά άλλα.
Όλες οι ταινίες και οι τηλεοπτικές σειρές προβλήθηκαν στα κεντρικά ομοσπονδιακά τηλεοπτικά κανάλια στη Ρωσία και στο εξωτερικό.

Андрей НИКИШИН _Αντρέι ΝΙΚΗΣΙΝ
Andrey Viktorovich NIKISHIN

(αντιγράφουμε, διατηρώντας και την ορολογία)
66 χρονος σκηνοθέτης, παραγωγός και σεναριογράφος, γεννημένος στη Λετονική ΣΣΔ, ΕΣΣΔ (τώρα Δημοκρατία της Λετονίας) στην πόλη Liepāja Λιεπάχα ή Λιπάγια 29-Δεκ-1959

·      Από το 1967 έως το 1974 σπούδασε στη σχολή μουσικής και χορογραφίας και το 1977 αποφοίτησε από το τμήμα υποκριτικής της Σχολής Θεατρικού Στούντιο της Ρίγας.

·      Το 1980 αποφοίτησε από το Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου της Μόσχας (σκηνοθέτης θεάτρου).

·      Το 1982 αποφοίτησε από τα ανώτερα μαθήματα σκηνοθεσίας στο ΓΗΤΗΣ, με ειδίκευση στη σκηνοθεσία μουσικού θεάτρου.

·      Το 1980-1982 διετέλεσε διευθυντής της Αίθουσας Στήλων της Βουλής των Συνδικάτων του Πανσυνδικαλιστικού Κεντρικού Συμβουλίου Συνδικάτων.

·      Το 1982-1983 υπηρέτησε στον Σοβιετικό Στρατό (μπάντα Τραγουδιού και Χορού του Τάγματος του Λένιν της Στρατιωτικής Περιφέρειας της Μόσχας ως επικεφαλής της). Από το 1983 έως το 1987, ήταν διευθυντής της Κύριας Συντακτικής Επιτροπής Παιδικών και Νεανικών Προγραμμάτων της Κεντρικής Τηλεόρασης της (κρατικής) Τηλεόρασης και Ραδιοφωνίας της ΕΣΣΔ. Σκηνοθέτης 10άδων παιδικών ταινιών και παραστάσεων, προγραμμάτων «Ξυπνητήρι», «Ερχόμαστε από Παιδιά», «Φανταστικός Κόσμος», «Καλές Αρχές», «Καλές Νότες» και «Κάτω των 16 ετών και άνω».

·      Από το 1987 έως το 1989 ήταν σκηνοθέτης στο кинорежиссер Центральной студии документальных фильмов (ЦСДФ) _κεντρικό στούντιο ντοκιμαντέρ και σκηνοθέτης της πρώτης σοβιετικής ταινίας ντοκιμαντέρ «Группа риска» “Group Ρίσκου” (1987), που προοριζόταν για ευρεία προβολή σε καταστήματα βίντεο και για οικιακή σε μορφή VHS.

·      Το 1989-1992 – διευθυντής της All-Union παραγωγής Видеофильм» (ВПТО «Видеофильм») και της δημιουργικής ένωσης ВПТО «Видеофильм», “Videofilm” (VPTO “Videofilm”). Από το 1990 – καλλιτεχνικός διευθυντής του VPTO “Videofilm”.

Μετά την κατάρρευση (σσ. εννοεί τις ανατροπές και την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ) γίνεται σεναριογράφος και σκηνοθέτης οικοδεσπότης του προγράμματος «документальное кино» “Κινηματογράφος Ντοκιμαντέρ” στην (ιδιωτική) τηλεοπτική εταιρεία «РенТв»_RenTV.

·      Από το 1993 έως το 1996 ήταν επικεφαλής του «Исход» при концерне «Мосфильм» (στούντιο Exodus στην ανησυχία_αναζήτηση Mosfilm).

·      Από το 1996 έως σήμερα – ιδρυτής και γενικός διευθυντής της ЗАО «Национальная кинокомпания «ВСЯ РОССИЯ». ZAO National Film Company VSYA RUSSIA.
Η κινηματογραφική αυτή εταιρεία έχει δημιουργήσει περισσότερα από 140 ντοκιμαντέρ, ταινίες-πορτρέτα για διάσημους ανθρώπους της Ρωσίας, διαφημίσεις και μουσικά βίντεο, έχει επίσης κυκλοφορήσει μια σειρά θεματικών τηλεοπτικών προγραμμάτων για τη ζωή των ρωσικών περιοχών, τις τύχες των συμπατριωτών που ζουν στο εξωτερικό.

Αντρέι ΝΙΚΗΣΙΝ

Σκηνοθέτης και παραγωγός σειράς ντοκιμαντέρ, σειρών και τηλεοπτικών προγραμμάτων. Την περίοδο από το 1996 έως το 2002, γύρισε περισσότερες από 80 ταινίες και επεισόδια (παραγωγή της Εθνικής Εταιρείας Κινηματογράφου «Όλη η Ρωσία» για τα κανάλια ORT και RTR): «Ποιος ζει καλά στη Ρωσία;», «Ατσάλινα αγόρια», «Μαύρος χρυσός», «Behind the Walls of the Lavra», «Yegor με τη Γη του Στρό». Εμάς», «Για εμάς, για σένα, για το φυσικό αέριο», «Στάσιμο μέχρι τη σφαγή», «Κάπου εκεί έξω στο βόρειο τμήμα της Ρωσίας», «Αν είναι απαραίτητο – είναι απαραίτητο!», «Λευκές κηλίδες της Σιβηρίας», «Τρανς-Σιβηρικό Εξπρές», «Στρατηγός», «Γιαμάλ – 10 χρόνια αργότερα», «Μουσουλμάνοι της Ρωσίας», «Πώς να θεραπεύσετε τη Ρωσία από την κρίση», «Ο Δάσκαλος του Κρεμλίνου», «Περπατάει σε μια ρωσική τρόικα», «Άνδρες από την επαρχία Tyumen», «Έρχομαι από Περιφέρεια Bryansk», «Sergey Lisovsky. Για τον χρόνο, για τους ανθρώπους, για τον εαυτό μου» και πολλές ακόμη.

Ο Andrey Nikishin με τον Eldar Ryazanov

Συνεντεύξεις έχει δώσει αρκετές _ανώφελο να τις παρουσιάσουμε μια και είναι στα ρωσικά _ αρκετά σχόλια σε αυτή Pocherk Uspekha 26 Μαΐου 2017 _περισσότερα εδώ
Από το 2014 έως σήμερα – ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος του «Студия Документальных фильмов Андрея Никишина»_Andrey Nikishin Στούντιο Ντοκιμαντέρ

Φιλμογραφία (CSDF)

1987 Группа риска — Ομάδα Κινδύνου (στο πλαίσιο της παγκόσμιας απειλής για την ανθρωπότητα — η ασθένεια του AIDS, που απειλεί να υπονομεύσει το ηθικό και το κοινωνικό κλίμα της ΕΣΣΔ και των πολιτών της, μιλάει για την «ομάδα κινδύνου» με τη μορφή τοξικομανών, πορνών και ομοφυλόφιλων στη σοβιετική χώρα σκηνοθέτης A. Nikishin _ σενάριο A. Nikishin + L. Zagalsky; χειριστής A. Goremykin _ηχολήπτης A. Pugachev _ επεξεργασία βίντεο από τον μηχανικό G. Shevchenko _εκδότης I. Vorotnikova _ μουσική Y. Kasparov

                                    Φιλμογραφία άλλων στούντιο

·      1983 — Πολύ καιρό πριν υπήρχε πόλεμος (Μουσική ταινία – μια μεταφορά τραγουδιών εν καιρώ πολέμου από ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, το συγκρότημα τραγουδιών και χορού του Τάγματος του Λένιν της Στρατιωτικής Περιφέρειας της Μόσχας. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι: Georgy Zhzhenov, Vladimirikos Kuzonnib menkov, Olga Gobzeva – σκηνοθέτες Dmitry Gubenko και Vladimir Chikhanchenko, Κύρια Συντακτική Επιτροπή Μουσικών Προγραμμάτων της Κεντρικής Τηλεόρασης.

·      1988 – ΓΕΝΕΘΛΙΑ _Ταινία δράμα μεγάλου μήκους. Σκηνοθέτες: Svetlana Vragova, Andrey Nikishin. Χειριστής κάμερας – Alexander Goremykin. Σενάριο – Lyudmila Petrushevskaya. Καλλιτέχνης – Nikita Tkachuk (σκηνοθέτης) – VPTO “Videofilm”

·      1989 — Μμετά το Λήθαργο (Ένα ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους βασισμένο στην “Дело Сакалаускаса” _«Υπόθεση Sakalauskas» — η υπόθεση πυροβολισμού τον Φεβρουάριο του 1987 από τον στρατιώτη ασφάλειας Артурасом Сакалаускасом _Αρτούρας Σακαλάουσκας έξι συναδέλφων στρατιωτών, καθώς και έναν αξιωματικό (που ενεργούσε ως επικεφαλής της φρουράς) και έναν πολιτικό συντάκτη. Αλεξάντρ Nikishin Διευθυντής φωτογραφίας — Aleksandr Goremykin (σκηνοθέτης) — VPTO “Videofilm”

·      1990 — BOBO _Μουσική φαντασμαγορία βασισμένη στα ποιήματα του Ι. Μπρόντσκι. Performer — Yuri Balabanov. Mosfilm παραγγελία του VPTO Videofilm

·      1991 — Русский Исход _Ρώσικη έξοδος _Καλλιτεχνικό και δημοσιογραφικό ντοκιμαντέρ φαντασμαγορία. Η ταινία παρουσιάζει μια γρήγορη και πολύ τραγική “έξοδο των Ρώσων” από τις πρώην Σοβιετικές δημοκρατίες χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των γεγονότων στην πρώην, πιο ελκυστική για τους Σοβιετικούς τουρίστες, Βαλτική δημοκρατία τη Λετονία.

·      1992 — Еду Я на родину- πάω στην πατρίδα μου _ Ταινία ντοκιμαντέρ. Ο Andrey Nikishin ταξιδεύει με το τρένο Μόσχα-Ρίγα στην πατρίδα του τη Λετονία για να συναντηθεί και να κινηματογραφήσει τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της νέας “δημοκρατικής και ελεύθερης χώρας”, Ulmanis. Η ταινία αγγίζει πολλά σημαντικά διεθνή θέματα και προβληματίζεται για το ρόλο των Ρώσων στον κόσμο, διάσπαρτα σε όλο τον «λευκό κόσμο»…

·      1992 — Обменяли Хулигана на Луиса Корвалана _Αντάλλαξαν ένα χούλιγκαν με τον Λουίς Κορβαλάν _σσ. Luis Nicolás Corvalán Lepe πρώην γραμματέας του ΚΚ Χιλής Σειρά ντοκιμαντέρ “Μια άλλη γνώμη”. Η ταινία είναι μια αντανάκλαση για το μέλλον και το παρόν της νέας Ρωσίας, μέσα από συναντήσεις ενός Ρώσου αντιφρονούντος συγγραφέα, που εκδιώχθηκε από τη σοβιετική χώρα πριν από πολλά χρόνια, του αρχισυντάκτη του ρωσικού ντοκιμαντέρ “Андрея Никиши _Andreazimovin”

·      1993 — Максимов Дронников Шабалин Maximov – Ντρονικοφ – Shabalin _ντοκιμαντέρ

·      1993 — Οι Βαλτικές ξύπνησαν πρώτες _ ντοκιμαντέρ για τα γεγονότα στις χώρες αυτές στα τέλη της δεκαετίας του ’80 πριν από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ.

·      1993 — Μυστικά του κορεατικού πόλεμου _ ντοκιμαντέρ βασισμένο σε μυστικά υλικά και ίντριγκες του Κρεμλίνου από την αρχή του Πολέμου της Κορέας από τα αρχεία του της KGB, που μελετήθηκε από τον Στρατηγό Volkogonov. Σενάριο Andrey Nikishin σε συνεργασία με τον Dmitry Volkogonov.

·      1994 — Светлана – Дочь Иосифа _Svetlana η κόρη του Ιωσήφ (σσ. στάλιν). Andrey Nikishin, Mikhail Leshchinsky, Ada Petrova. — REN-TV

·      1994 — Γιούρι Τσουρμπάνοφ: το ντοκιμαντέρ μιλά για τη λαμπρή ζωή και την ταχεία καριέρα του πρώτου αναπληρωτή υπουργού του ΥπΕσ της ΕΣΣΔ, πρώην γαμπρού του Λεονίντ Ίλιτς Μπρέζνιεφ – Γιούρι Βλαντιμίροβιτς Τσουρμπάνοφ.

·      1995 — Вокзал Мечты _Σταθμός Ονείρων: τηλεοπτική σειρά μουσικών προγραμμάτων _έξι επεισόδια

·      1995 — Сны Замка όνειρα του κάστρου: Μουσική ταινία με τη συμμετοχή Ρώσων αστέρων της ποπ.

·      1995 — Καμπαρέ. Όνειρα στις λιμνούλες του Πατριάρχη _Μουσική ταινία

·      1996 — Тюремная Исповедь _Ομολογία φυλακής: σειρά ντοκιμαντέρ – από την ιστορία των κέντρων προφυλάκισης της Μόσχας Butyrka και Matrosskaya Tishina μέχρι την πιο απομακρυσμένη ζώνη του Χαρπ πέρα ​​από τον Αρκτικό Κύκλο.

·      1997 — За стенами лавры _πίσω από τα τείχη της Λαύρας Ντοκιμαντέρ από τη σειρά “ιστορίες της επαρχίας” _περισσότερες από 80 ταινίες και επεισόδια

·      2003 — Планета Юкос _Πλανήτης YUKOS: Πέντε ντοκιμαντέρ για την άλλοτε ισχυρή και διάσημη εταιρεία πετρελαίου “YUKOS” με τη συμμετοχή του Mikhail Khodorkovsky, Leonid Nevzlin, Vladimir Dubov, Mikhail Brudno και πολλών κορυφαίων στελεχών της εταιρείας. Η ιστορία της με φόντο την ιστορία της χώρας και των ρωσικών επιχειρήσεων

·      2003 — Просто Россия _Just Russia: Εβδομαδιαία Κυριακάτικη σειρά ντοκιμαντέρ για τη ζωή της ρωσικής «ενδοχώρας» και των κατοίκων της στο κανάλι TVC.

·      2004 — Осень в семье Ходорковских φθινόπωρο στην οικογένεια Χοδορόφσκι _Ντοκιμαντέρ. Η οικογένεια του Mikhail Khodorkovsky, οι γιοι Gleb και Ilya, η κόρη Nastya και η σύζυγός τους Inna μαγειρεύουν shashlik στο εξοχικό τους σπίτι στη Zhukovka, βλέποντας τον πατέρα για επαγγελματικό ταξίδι …στις τελευταίες πέντε μέρες θα συλληφθεί… (συνειρμικά ο μπαμπας λείπει ταξίδια για δουλειές _ γιουγκοσλαβική ταινία του 1985 του Σέρβου σκηνοθέτη Εμίρ Κουστουρίτσα _υπότιτλος “Μια ιστορική ταινία αγάπης”

·      2004 — YUKOS_2 ντοκιμαντέρ για την κατάρρευση της εταιρείας YUKOS, στο πλαίσιο της νέας πολιτικής και οικονομικής ιστορίας της χώρας

·      2005 — Гидон Кремер Gidon Kremer _ταινία ντοκιμαντέρ – ένα πορτρέτο του διάσημου βιολονίστα μαέστρου Gidon Kremer με φόντο την ορχήστρα του “Kremerata Baltii” _σσ. ορχήστρα δωματίου που αποτελείται από μουσικούς από χώρες της Βαλτικής -Ιδρύθηκε από τον Λετονό βιολιστή Gidon Kremer το 1997 “ο οποίος με τη θέληση της μοίρας βρέθηκε σε περιοδεία στη χώρα Югры… Σιβηρία”

·      2007 – наши ребята в nhl. Илья Ковальчук τα παιδια μας του NHL_: ντοκιμαντέρ για Ρώσους παίκτες χόκεϋ που παίζουν σε ομάδες NHL __σσ. Το National Hockey League (NHL) _γαλλικά: Ligue nationale de hockey, LNH είναι επαγγελματικός αθλητικός οργανισμός που ενώνει συλλόγους χόκεϋ στις ΗΠΑ και τον Καναδά.

 

·      2007 – наши ребята в nhl. Илья Ковальчук τα παιδια μας του NHL _2

·      2007 — Севастопольские Истории. подводные тайны крымской войны _ιστορίες από τη Σεβαστούπολη –μυστικά του πολέμου στην Κριμαία

·      2010 — Просто Калашников Just Καλάσνικωφ _Ένα ντοκιμαντέρ «πορτρέτο για τον διάσημο σχεδιαστή φορητών όπλων, Διδάκτωρα Τεχνικών Επιστημών (1971), Υποστράτηγο (1999), δημιουργό του παγκοσμίου φήμης επιθετικού τουφεκιού Kalashnikov»

·      2011 — Ельцин Yeltsin _Γιέλτσιν κατά παραγγελία του Προεδρικού Κέντρου B. N. Yeltsin _Ναι!! υπάρχει κι αυτό Ельцин-центр, Boris Yeltsin Presidential Center όπως και βιβλιοθήκη!! Τον πρώτο χρόνο λειτουργίας, το επισκέφθηκαν πάνω από 250.000 άτομα που παρακολούθησαν διάφορες εκδηλώσεις: συναυλίες Ρώσων και ξένων καλλιτεχνών, το φεστιβάλ “Island of the ’90s”, “Old New Rock”, το πρώτο ανοιχτό φεστιβάλ ρωσικού κινηματογράφου Ural, Comic-Con E-Con κά. Το Κέντρο έχει πολλές φορές επικριθεί για «διαστρέβλωση ιστορικών γεγονότων» και «προπαγάνδα». Ο σκηνοθέτης Nikita Mikhalkov _κάθε άλλο παρά κομμουνιστή (θυμόμαστε τον “Ψεύτη ήλιο”) το κατηγόρησε για «σκόπιμη χειραγώγηση της ιστορίας και καταστροφή της συνείδησης του λαού», από εκπροσώπους διαφόρων οργανώσεων “για διαστρέβλωση πληροφοριών και γεγονότvn κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Γέλτσιν. Γίνονται κάθε τόσο διαμαρτυρίες μπροστά από το κτίριο, ζητώντας το κλείσιμο του Κέντρου. Το 2018, ο Pavel Grudinin, υποψήφιος για την προεδρία του ΚΚΡΟ, πρότεινε να κλείσει και να παραχωρηθεί το κτίριο σε παιδική εκπαιδευτική λέσχη.

·      2015 — Капиталисты России καπιταλιστές της Ρωσίας (Σχέδιο ιστορικού ντοκιμαντέρ (52 επεισόδια των 52 λεπτών)·2015-2016 (παραγωγός) — —

Πηγές πληροφοριών μας _Φιλμογραφία – ιστοσελίδα της κινηματογραφικής εταιρείας “ALL RUSSIA”. Οι φωτογραφίες είναι από τις προσωπικές σελίδες του Andrey Nikishin στο Facebook (τον Μάρτιο του 2022, οι δραστηριότητες της Meta, στην οποία ανήκει το Facebook, αναγνωρίστηκαν ως εξτρεμιστικές στη Ρωσία και απαγορεύτηκαν), καθώς και του Mikhail Belotserkovsky.

Vladimir Butenko ως Νίκος Ζαχαριάδης

Ο Βλαντιμίρ Μπουτένκο είναι Ρώσος ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1980 στην πόλη Volzhsky, περιοχή Volgograd. Η φιλμογραφία του ηθοποιού περιλαμβάνει περισσότερους από εκατό ρόλους. Πρωταγωνίστησε σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές: “The Golden Cage”, “Double Helix”, “There Was Order to Die”, “The Last Cop”, “The One Who Reads Thoughts”, “The Consequence of Love”, “Alive” , «House of Porcelain», «Bad weather», «Settlers», «Spasskaya», «House of Porcelain», «Chikatilo» και πολλά άλλα.

Dimitry Voronin ως Αλέξης Πάρνης

Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1991 στο Severomorsk, στην περιοχή Murmansk. Το 2012 αποφοίτησε από το Ινστιτούτο Θεάτρου Saratov στο Ωδείο Sobinov. Ηθοποιός του Δραματικού Θεάτρου της Μόσχας υπό τη διεύθυνση του Armen Dzhigarkhanyan. Παρουσιαστής του παιδικού προγράμματος “Theater Berilyaki” στο τηλεοπτικό κανάλι “Carousel” Πρωταγωνίστησε στις τηλεοπτικές σειρές “Συνέπεια της αγάπης”, “Morozova”, “Night Watch”, “Fairy Tale for Not Quite Adults”, “Three Stations”, “Provocation”, “Laws of the Streets”, “Ordinary Guys””The Edge of Loneliness», «Fifth Watch», «Deadly Love», «Seance», «Hard Day», «Pyatnitsky», «Cellular» κ.λπ.