Καινοτόμα και πρωτοποριακή μεθοδολογία για την ανίχνευση σεισμικού κινδύνου στην Κούβα

Πρόκειται σύμφωνα με την granma (έχει αναπαραχθεί και από 10άδες αστικά sites) για συνδυαστικό μοντέλο σεισμικού κινδύνου όπου, “ζωνικότητα”, “ρήγμα” και “σεισμικότητα” έχουν ενοποιηθεί σε κελιά μιας ενιαίας δομής (δενδροειδή βρόγχος).

Χωρίς πολλά-πολλά επιστημονικά, που καταλαβαίνουν μόνο ειδικοί επιστήμονες και μηχανικοί να πούμε πως πρόκειται για ενδελεχή ανάλυση της τρωτότητας και του σεισμικού κινδύνου με συγκεκριμένες μελέτες επικεντρώνοντας στην πιο επικίνδυνη νοτιοανατολική περιοχή της χώρας, όπως ανέφερε το ACN.
Σύμφωνα με τη γνώμη της Κουβανικής Ακαδημίας Επιστημώνς για τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας βραβευμένης το  2022, η εν λόγω τεχνική επιτρέπει τον εντοπισμό των επιπέδων ευθραυστότητας και των κινδύνων που υπάρχουν στη γενική υποδομή και στον πληθυσμό των πόλεων του νησιού σε επίπεδο εθνικής επικράτειας, ενώ αυτή η επιστημονική-μεθοδολογική πλατφόρμα είναι εφαρμόσιμη και σε όλες τις επί μέρους περιοχές της Κούβας.

Καινοτόμο διεθνώς και στην Κούβα, το νέο όργανο δημιουργήθηκε από ομάδα του Εθνικού Κέντρου Σεισμολογικών Ερευνών (κύριος εκτελεστής), με τη συνεργασία υπουργείων και πανεπιστημιακών κέντρων της Κούβας και με τη βοήθεια Νορβηγών ειδικών.

Το γεγονός ότι _και παρά την ύπαρξη ειδικά στην Αβάνα (αλλά και αλλού) παλιών υψηλών κτηρίων, δεν ακούμε για εκατόμβες θυμάτων, οφείλεται στο γεγονός πως η πολιτική προστασία στο νησί της επανάστασης βρίσκεται σε επίπεδα που ζηλεύουν ακόμα και οι πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.
Η Κούβα βρίσκεται σε μια περιοχή με πολλά ενεργά συστήματα ρηγμάτων, που παράγουν κατά μέσο όρο ~2.000 μικρότερα και μεγαλύτερα σεισμικά γεγονότα κάθε χρόνο _με τα περισσότερα καταγεγραμμένα να είναι “ρουτίνας”, κυρίως λόγω του συστήματος πολιτικής προστασίας του νησιού.

Η Κούβα έχει χτυπηθεί από αρκετούς σεισμούς, συμπεριλαμβανομένων αρκετών σημαντικών με μέγεθος 7,0 Ρίχτερ και άνω.

Πάνω από το 70% της σεισμικής δραστηριότητας στην Κούβα προέρχεται από τη ζώνη ρήγματος Oriente, που βρίσκεται στο σύστημα ρηγμάτων Bartlett-Cayman που εκτείνεται κατά μήκος της νοτιοανατολικής ακτής της και σηματοδοτεί το τεκτονικό όριο μεταξύ της Βορειοαμερικανικής Πλάκας και της Καραϊβικής. Τα 12 ενεργά ρήγματα στην Κούβα περιλαμβάνουν επίσης τα ρήγματα Cauto-Nipe, Cochinos και Nortecubana. Καταστροφικοί σεισμοί που προήλθαν από το ρήγμα Oriente συνέβησαν το 1766 (7,6), το 1852 (7,2) και το 1932 (6,75), ενώ πρόσφατα (Ιαν-2020), 7,7R το υψηλότερο νούμερο που έχει καταγραφεί στην ιστορία της χώρας.

 Αντιγράφουμε από παλιότερη ανάρτησή μας (13-Δεκ 2019)

⛑️ Η πολιτική προστασία
στο νησί της επανάστασης

(Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 09.09.2008)
Φονικός στην Αϊτή ο τυφώνας Άϊκ, έπληξε — χωρίς νεκρούς την Κούβα

Πλημμύρες και υπερχειλίσεις ποταμών προκάλεσε το πέρασμα του τυφώνα Αϊκ από την πολύπαθη Αϊτή, που θρηνεί τουλάχιστον 319 νεκρούς από τέσσερις διαδοχικούς τυφώνες, ενώ χθες το απόγευμα, ο Άϊκ έπληττε την Κούβα. Οι αρχές της Κούβας διέταξαν την απομάκρυνση πάνω από 900.000 κατοίκων, μακριά από επικίνδυνες παράκτιες περιοχές.

Παρά τους ιδιαίτερα ισχυρούς ανέμους που καταγράφηκαν στην Κούβα και τα τεράστια κύματα, που πολλές φορές ξεπερνούσαν σε ύψος της σκεπές των σπιτιών, μέχρι χθες το βράδυ δεν είχαν αναφερθεί θανατηφόρα κρούσματα

 

Σε μήνυμά του ο Φιντέλ Κάστρο κάλεσε τον λαό της Κούβας να υπακούσει πιστά στις εντολές των σωστικών συνεργείων και των κρατικών υπηρεσιών, ώστε το πέρασμα του τυφώνα να γίνει χωρίς απώλεια ανθρώπινης ζωής.

Οι κρατικές υπηρεσίες του νησιού φρόντισαν μάλιστα για την ασφάλεια πάνω από 9.000 ξένων τουριστών, που βρίσκονται στην Κούβα.

⛑️ Προτεραιότητα η ανθρώπινη ζωή

Από τη μια, η εικόνα χιλιάδων θυμάτων, πλημμυροπαθών, κρουσμάτων μεταδοτικών ασθενειών και τεράστιων καταστροφών, που προκάλεσε ο τυφώνας «Κατρίνα» και της εγκληματικής αδιαφορίας της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

Από την άλλη, στη σοσιαλιστική Κούβα, που έχει πληγεί πολλές φορές από τυφώνες, αλλά οι απώλειες είναι ελάχιστες λόγω του καλά οργανωμένου συστήματος προστασίας των πολιτών, η ανθρώπινη ζωή είναι πρώτη προτεραιότητα.

Για την προστασία της, λειτουργεί η έγκαιρη και οργανωμένη εκκένωση περιοχών, με ευθύνη της λαϊκής εξουσίας ‑όπως όταν 10 μέρες πριν από τον τυφώνα, που μετακινήθηκαν προληπτικά πάνω από 200.000 άνθρωποι.

Να θυμίσουμε πως ‑αντίστοιχα το 2008 (τυφώνας «Παλόμα»), στην επαρχία του Camagüey, συνολικά, 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι απομακρύνθηκαν έγκαιρα από τις εστίες τους με οργανωμένο τρόπο ενώ σε αντίστοιχη φυσική καταστροφή στην ίδια περιοχή το 1932 είχαν πεθάνει πάνω από 3.000 άνθρωποι.

Όπως πάντα, περίπου 1.600 εκπαιδευμένοι και ειδικευμένοι Κουβανοί γιατροί, με 37 τόνους φαρμάκων, ήταν πανέτοιμοι, με τα σακίδιά τους γεμάτα, περιμένοντας να μεταβιβαστούν στις πληγείσες περιοχές, για να βοηθήσουν, να θεραπεύσουν, να περιθάλψουν και να στηρίξουν όσους το έχουν ανάγκη…

Δύο μόλις μέρες μετά το πέρασμα του τυφώνα «Κατρίνα», στις 3 Σεπτέμβρη, η κυβέρνηση της Κούβας προσέφερε ανθρωπιστική βοήθεια, τόσο υλική, όσο και με έμπειρους γιατρούς, τείνοντας χείρα και στους αμερικανούς. Απάντηση, όμως, από την κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν πήρε ποτέ.

🌀⚡🌀

ℹ️  O τυφώνας σχηματίστηκε στις 23-Αυγ-2005 στις Μπαχάμες και στις 25 χτυπάει τη Φλώριντα αφήνοντας 4 νεκρούς και τεράστιες υλικές ζημιές, στις 28 ενισχύεται στον κόλπο του Μεξικού και στις 29 κτυπά τις ακτές της Λουιζιάνα. Άνεμοι με ταχύτητα 220 χιλιομέτρων την ώρα, σε συνδυασμό με ισχυρότατη βροχόπτωση βυθίζουν το 80% της Νέας Ορλεάνης στο νερό, προκαλώντας καταστροφές σε υποδομές και σπίτια, ενώ οι νεκροί που επιπλέουν στους δρόμους και τα χωράφια είναι πάνω από 1.800.
Εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία φτωχοί Αφροαμερικανοί, εγκαταλείπουν την πόλη λόγω της ανεργίας και της καταστροφής των σπιτιών τους, μειώνοντας έτσι τον πληθυσμό στο 50%…

ℹ️  Όλα αυτά έχουν να κάνουν βασικά με τις πετρελαϊκές εταιρείες, που στον καπιταλισμό λειτουργούν με γνώμονα το λιγότερο δυνατόν κόστος, αδιαφορώντας προς οτιδήποτε δε συνάδει με το δικό τους βασικό στόχο που είναι το κέρδος.

Στη δεκαετία του 1950, προκειμένου να διευκολυνθούν τα δεξαμενόπλοια (να συντομεύσουν τη διαδρομή Νέας Ορλεάνης και Κόλπου), διαμορφώθηκε και εγκρίθηκε από το Κογκρέσο σχέδιο «οικονομικής ανάπτυξης» που αφορούσε τη διάνοιξη διώρυγας, η οποία θα ξεκινούσε από τον κόλπο του Μεξικού και θα έφθανε στην καρδιά της πόλης. Την υλοποίηση του έργου ανέλαβε το Μηχανικό τμήμα του Στρατού, το οποίο ολοκλήρωσε τις εργασίες το 1968.

Για τις ανάγκες εξόρυξης και μεταφοράς του μαύρου χρυσού και του φυσικού αερίου, απαιτήθηκε ο τεμαχισμός της γης και η διάνοιξη ενός δαιδαλώδους δικτύου καναλιών. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή των φυσικών φραχτών από κυπαρισσώνες, την καταστροφή των ορυζώνων και την εξαφάνιση ομοιογενούς έκτασης λιβαδιών-ελών και υγροτόπων, ενώ τα εναπομείναντα ισχνά κομμάτια γης, καταβροχθίστηκαν από την αλμύρα των παλιρροϊκών κυμάτων, φέρνοντας το Κόλπο του Μεξικού πιο κοντά στη Νέα Ορλεάνη.

Σύμφωνα με το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Scientific American, βάσει των προβλέψεων των επιστημόνων του LSU, αν δεν παρθούν μέτρα, το Δέλτα θα εξαφανιστεί μέχρι το 2090, καθώς υπολογίζεται ότι ένα στρέμμα εδάφους χάνεται κάθε 24 λεπτά
Και αυτό είναι αποτέλεσμα της αδηφάγας καταστρεπτικής αδιάφορης πολιτικής απέναντι στους πολίτες και υπέρ της βιομηχανίας πετρελαίου.

Τα στοιχεία τα οποία δίνει ο Γκρεκ Πάλαστ και αφορούν τα στρέμματα των υγρότοπων που εξαφάνισαν οι πετρελαϊκές εταιρείες στην πολιτεία της Λουιζιάνα, είναι συγκλονιστικά:
(σε εκατομμύρια στρέμματα)
Conoco Phillips _13,3 ▪️ Chevron Texaco _10,9 ▪️ Exxon Mobil _8,5 ▪️ Shel Oil _5,2 ▪️ BP _~1,0 (947.000 στρ)  …~40 εκατομμύρια στρέμματα (μια επιφάνεια 2 φορές η Πελοπόννησος)

Για τη διάνοιξη της διώρυγας MR-GO (Mississippi River-Gulf Outlet Canal), μήκους 120 χιλιομέτρων και αρχικό πλάτος 650 πόδια (~200m), ξεκληρίστηκαν οι κυπαρισσώνες, καταστράφηκαν 20.000 στρέμματα υγροτόπων, ενώ το αλμυρό νερό που διείσδυσε στην ενδοχώρα κατέστρεψε επιπλέον βιότοπο, επιτρέποντας έτσι τη διάβρωση, η οποία έως το 2005 επέκτεινε το πλάτος της διώρυγας, φθάνοντας σε ορισμένες περιοχές τα 3000 πόδια (~1km). Η επέκταση αυτή σε ορισμένα σημεία το έφερε σε άμεση γειτνίαση με το φράγμα προστασίας τυφώνων.

Μια ξεχωριστή ανθρωπιστική οργάνωση

Παρά την τραγική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στις ΗΠΑ ‑και που την περιγράψαμε παραπάνω, με δημοσιεύματα των τοπικών ΜΜΕ στη Νέα Ορλεάνη να κάνουν λόγο για ανθρώπους που ζητιανεύουν για γιατρούς και οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια, καμία απάντηση δεν υπήρξε ποτέ από την Ουάσιγκτον.

Οι μόνες αναφορές που έγιναν ήταν στις 8 Σεπτέμβρη, όπου το Στέιτ Ντιπάρτμεντ,ανέφερε πως «δε χρειαζόταν βοήθεια από Ιράν και Κούβα», ενώ ο τότε εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Σκοτ Μακ Κλέλαν, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους αν ο Πρόεδρος Μπους θα αποδεχτεί την προσφορά, είπε: «Όταν μιλάμε για την Κούβα, έχουμε μόνον ένα μήνυμα για τον Φιντέλ Κάστρο: Πρέπει να προσφέρει στο λαό της Κούβας την ελευθερία του». Μάλιστα λίγες μέρες μετά τον καταστροφικό τυφώνα, ο δικαστής Μετανάστευσης Ουίλιαμ Αμποτ, στο Ελ Πάσο του Τέξας, αποφάσισε να μην απελαθεί ο διαβόητος τρομοκράτης Κουβανός αρχιπράκτορας της CIA, ο οποίος είχε οργανώσει πολλές δολοφονικές απόπειρες κατά του Φιντέλ, Λουίς Ποσάδα Καρίλες  στη Βενεζουέλα, όπου κατηγορείται για την οργάνωση του βομβαρδισμού κουβανικού αεροσκάφους, που σκότωσε 73 ανθρώπους, επειδή, όπως αναφέρει, μπορεί να υποστεί βασανιστήρια…

Ήταν τότε που η Κούβα είχε δημιουργήσει την περίφημη οργάνωση γιατρών, τη Διεθνή Ομάδα Γιατρών ενάντια στις Καταστροφές, Χένρι Ριβ «ικανή να καταπολεμά το θάνατο», όπως επισήμανε  Πρόεδρος Φιντέλ Κάστρο. «Θα εκπαιδεύσουμε επαγγελματίες, που θα είναι έτοιμοι να καταπολεμήσουν το θάνατο, θα αποδείξουμε πως υπάρχει απάντηση σε πολλές τραγωδίες του πλανήτη, πως ο πλανήτης μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερος, θα καταδείξουμε την αξία μιας συνείδησης και της ηθικής, και θα προσφέρουμε ζωή», τόνισε ο Φιντέλ, μιλώντας στην  1^η τελετή αποφοίτησης 1.905 γιατρών που ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους το 2005. Φέρει το όνομα του Χένρι Ριβ (Henry Reeve), μαχητή από τις ΗΠΑ, που πάλεψε ηρωικά και έδωσε τη ζωή του για την ανεξαρτησία της Κούβας ενάντια στην αποικιοκρατία της Ισπανίας.

Στην ομάδα παίρνουν μέρος και απόφοιτοι της Ιατρικής Σχολής, φοιτητές του 6ου έτους και νεαροί απόφοιτοι της (πολυεθνικής) «Λατινοαμερικανικής Σχολής της Ιατρικής», της Κούβας συμπεριλαμβανομένων και αρκετών σπουδαστών από τις ΗΠΑ.
Δηλαδή, μιλάμε για πάνω από 3.300 ιατρικό προσωπικό, που όπως διαβεβαίωσεο Φιντέλ  «τα προσόντα τους είναι σίγουρα αυστηρά, συμπεριλαμβάνοντας τη γνώση της επιδημιολογίας και των ασθενειών, δύο γλωσσών, φυσική κατάσταση και την προθυμία να μεταβούν όπου και αν χρειαστεί».

Και η ομάδα είναι από τότε έτοιμη να βοηθήσει οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου πλήττεται από φυσικές καταστροφές.

Το Σύστημα Πολιτικής Άμυνας της Κούβας

Στην τραγική εικόνα της καταστροφής από τον τυφώνα «Κατρίνα», δεν ήταν λίγοι οι δημοσιογράφοι, που έφερναν σαν παράδειγμα την Κούβα για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις φυσικές καταστροφές.

Πολλές φορές αναρωτιούνται πώς μια χώρα, τόσο μικρή, φτωχή και με έναν οικονομικό αποκλεισμό, που κρατά 60 χρόνια, καταφέρνει να προστατεύει τους 11,3 εκατομμύρια κατοίκους της.

Μετά τον καταστροφικό τυφώνα του 1963, όπου πάνω από 1.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, η Κούβα πήρε τα μέτρα της και έκανε πιο αποτελεσματικό το Σύστημα Πολιτικής Άμυνας της χώρας.
Από τότε, ο σχεδιασμός Πολιτικής Άμυνας έχει βελτιωθεί τόσο πολύ, που από το πέρασμα 6 ισχυρών τυφώνων, το διάστημα 1996 — 2002, μόνο 16 ζωές έχουν χαθεί.
Και μάλιστα μετά τον Κατρίνα (και ειδικά μετά τον Σάντυ –2012) τα πράγματα βελτιώθηκαν ακόμη περισσότερο.

Η Κούβα έχει ένα σχέδιο εκκένωσης, αλλά και ένα γενικότερο σχέδιο για τυφώνες και άλλες καταστροφές, που είναι πολύ καλά αναπτυγμένο και οργανωμένο, αποτελώντας παράδειγμα και για άλλες χώρες σε ό,τι αφορά την ετοιμότητα και την πρόληψη.

Δελφίνια έτοιμα να μετακινηθούν σε άλλο χώρο πριν φτάσει ο τυφώνας Ίρμα.

Το «κλειδί» για την επιτυχία της Κούβας είναι η «καλλιέργεια του συστήματος ασφάλειας», όπου ο λαός σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης και της κοινωνίας αναλαμβάνουν την υποχρέωση να μειώνουν τα ρίσκα και να σώζουν ζωές, σύμφωνα με μια μελέτη της «Οξφαμ», ένα ίδρυμα που εργάζεται σε κατεστραμμένες περιοχές του πλανήτη.

🔼 La Habana — El Malecon🔽

Σημειώνουμε ότι πριν ξεκινήσει η περίοδος των τυφώνων, την 1η Ιούνη, οι αρχές της Κούβας κάνουν έναν απολογισμό και επανεξετάζουν τα σχέδιά τους σε ό,τι αφορά τις καταστροφές, με βάση την εμπειρία του προηγούμενου χρόνου.

Το Μάη κάθε χρόνο, σε όλη τη χώρα, πραγματοποιούνται διήμερες ασκήσεις σε περίπτωση τυφώνα. Οι ασκήσεις εκμάθησης της αντιμετώπισης τυφώνων ξεκινούν από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, ενώ ταυτόχρονα, σύμφωνα με νόμο του 1976, κάθε ενήλικος εκπαιδεύεται στην Πολιτική Άμυνα.

Ένας λαός είναι τελείως εξοικειωμένος
με τα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Εδώ κάτοικοι “απολαμβάνουν” την καταιγίδα.

·       Ο καθένας γνωρίζει από πριν — ιδιαίτερα όσοι κατοικούν σε περιοχές υψηλού κινδύνου — τι πρέπει να κάνει και πού πρέπει να πάει.

·       Όλες οι μορφές μεταφοράς — λεωφορεία, ελικόπτερα, ακόμα και κάρα — διατίθενται στην Υπηρεσία, ώστε ο λαός να φτάσει στα καταφύγια. Κάθε καταφύγιο έχει εφοδιαστεί με τρόφιμα, νερό και ιατρικά εφόδια.

Στις 8‑Οκτ-2016 έφυγε για την Αϊτή, όπου ο καταστροφικός τυφώνας Μάθιου είχε προκαλέσει τις μεγαλύτερες καταστροφές στο πέρασμα του από την Καραϊβική, το κλιμάκιο διεθνιστών κουβανών γιατρών Henry Reeve από την Αβάνα. 2 μήνες και 9 ημέρες μετά, γύρισαν στη βάση τους, πανέτοιμοι για την επόμενη αποστολή, αφού πέτυχαν να θέσουν υπό έλεγχο χολέρα και ελονοσία και να σώσουν χιλιάδες ζωές στη γειτονική χώρα.

Οι Κουβανοί γιατροί της μπριγάδας Henry Reeve δεν κέρδισαν το Νόμπελ– Ο Αγώνας συνεχίζεται

Τα επιτεύγματα των κουβανών γιατρών σε νούμερα

• Η μπριγάδα πέτυχε να δει (στοιχεία 2018 _προ Covid) συνολικά 104.934 ασθενείς, στους οποίους κυριάρχησαν οι οξείες λοιμώξεις του αναπνευστικού με 6.065 περιπτώσεις, ο εντερικός παρασιτισμός με 5.544 περιπτώσεις και ο υποσιτισμός με 3.122 περιπτώσεις, μεταξύ άλλων παθήσεων.
• Επισκέφτηκαν 14.440 σπίτια, στα οποία έγιναν θεραπείες, καθαρίστηκαν με χλώριο 54.349 δεξαμενές νερού, προσφέρθηκε χημειοπροφύλαξη σε 68.231 ασθενείς, και έγιναν 640 έλεγχοι εστιών…
• Σήμερα το νούμερο αυτό έχει υπερτριπλασιαστεί

🌀 ⚡ 🌀

 

 

 

Καταδικάστε 🇨🇺 μας _δεν έχει σημασία! Οι λαοί θα πουν την τελευταία λέξη!

Τιμούμε τα 70 χρόνια της έναρξης ενός μακρόχρονου αγώνα –που, «Δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή», όπως είπε ο Φιδέλ Κάστρο.
Η 26^η Ιούλη είναι και θα παραμένει μία από τις πιο σημαντικές σελίδες στην ιστορία της Κούβας.
Η επίθεση εναντίον των στρατώνων της Moncada (Μονκάδα) και Carlos Manuel de Céspedes (Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες) — υπό την ηγεσία του Φιδέλ ταρακούνησε τα θεμέλια της δικτατορίας του Μπατίστα.

Εκείνη την ημέρα, όταν όλοι ήταν έτοιμοι, διαβάστηκε το μανιφέστο της Moncada, γραμμένο από τον νεαρό ποιητή Raúl Gómez García (Ραούλ Γκόμεζ Γκαρσία) υπό την καθοδήγηση του Φιντέλ.
Ο Γκόμεζ Γκαρσία διάβασε τους στίχους του «Είμαστε ήδη σε μάχη» και ο Φιδέλ απηύθυνε αυτή τη σύντομη προτροπή σε όλους:
«Σύντροφοι:
Μπορεί να λήξουν όλα σε λίγες ώρες ή να νικηθούμε.
Ωστόσο, ακούστε, σύντροφοι!
Σε κάθε περίπτωση, το κίνημα θα θριαμβεύσει.
Αν κερδίσουμε αύριο, αυτό που φιλοδοξούσε ο Μαρτί θα γίνει νωρίτερα.
Εάν συμβεί το αντίθετο, η χειρονομία θα χρησιμεύσει ως παράδειγμα στον λαό της Κούβας, για να πάρει τη σημαία και να προχωρήσει μπροστά»

Η νίκη θα έρθει λίγα χρόνια αργότερα με τους barbudos (σσ. γενειοφόρους), όταν –πάλι  με επικεφαλής τον Φιντέλ, κατέβηκαν νικηφόροι από τη Σιέρα Μαέστρα την 1η Ιανουαρίου 1959.
Δείτε __ Movimiento 26 de Julio

Σύντομο Χρονικό της Επανάστασης

1906 — 1921: Οι επαναστατικές ιδέες υπό την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης κερδίζουν έδαφος στην Κούβα.
1925: Ο Αντόνιο Μέγια και ο Κάρλος Μπαλίνιο, συνθέτης του εθνικού ύμνου της Κούβας, ιδρύουν το ΚΚ Κούβας
1947: Ιδρύεται σοσιαλιστικό κόμμα. Από τη διάσπασή του προέκυψε αργότερα η ομάδα του Φιντέλ κάστρο

26 Ιουλίου 1953: Η έφοδος στους στρατώνες του Μονκάδα. Ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν. Οι δυνάμεις του Μπατίστα αποκρούουν τις επιθέσεις και συλλαμβάνουν τους περισσότερους από αντάρτες, μεταξύ αυτών και τον επικεφαλής τους, Φιντέλ Κάστρο. Ο Λαός έσωσε τον Κάστρο και τους συλληφθέντες από το θάνατο. Υπό την πίεση του λαού ο Μπατίστα αναγκάστηκε να τους δώσει χάρη. Χωρίς τη Μονκάδα δεν θα υπήρχε η «Γκράνμα» ούτε η Σιέρα Μαέστρα, ούτε η ανεπανάληπτη νίκη του Κουβανικού λαού. Ο λαός πίστεψε ότι η δικτατορία δεν είναι παντοδύναμη

2 Δεκεμβρίου 1956: Ξεκινά η ένοπλη εξέγερση όταν 82 επαναστάτες αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας.
28 Δεκέμβρη 1958: Ο Τσε καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ο δικτάτορας Μπατίστα φεύγει κυνηγημένος από τη χώρα αρπάζοντας 40 εκατομμύρια δολάρια. Καταφεύγει στην Ισπανία του φασίστα Φράνκο.
2 Ιανουαρίου 1959: Οι αντάρτες εισέρχονται στην Αβάνα. Χιλιάδες λαού ξεχύνεται στους δρόμους για να τους υποδεχτεί. Η επανάσταση επικρατεί…

Αρχίζει ένας νέος πόλεμος, πιο δύσκολος, μα κι αυτός νικηφόρος. Κόντρα στις συνωμοσίες, στον εξοντωτικό οικονομικό αποκλεισμό, στην Κούβα οικοδομείται μια κοινωνία άλλη. Μια κοινωνία που έχει στο κέντρο της προσοχής της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.
62+ χρόνια μετά το Νησί της Επανάστασης συνεχίζει να δίνει μάχες, χωρίς ποτέ να ξεχνά το διεθνιστικό του καθήκον.

Το Cubadebate και ο ιστότοπος Fidel Soldado de las Ideas προτείνουν να ακολουθήσουμε το μονοπάτι αυτής της ιστορικής ημερομηνίας, μέσω των ομιλιών του Comandante en Jefe (σσ. προσωνύμιο του Φιδέλ) στις 26^ες Ιουλίου.

Ακριβώς όταν νίκησε η Επανάσταση, ο Φιδέλ σε μια συγκέντρωση αγροτών, στις 26 Ιουλίου 1959 είπε:
«Με τη σημερινή ματιά, βλέποντας πόσο ψηλά έχουμε βάλει τη σημαία μας, αισθάνομαι τόσο ευτυχισμένος που βλέπω σε εκείνη τη στιγμή να ανταμείβονται όλες οι θυσίες που κάναμε και όλες όσε θα χρειαστεί να κάνουμε στο μέλλον».

Ο Fidel
κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων
2003 στο Santiago de Cuba

Ένα χρόνο αργότερα, θυμάται την ίδια μέρα, στη Mercedes, στους πρόποδες της Sierra Maestra, ως εξής:
«(…) 26 Ιουλίου και Sierra Maestra. είναι δύο ονόματα που πρέπει να ζυγίζουν πολύ βαθιά στις καρδιές του καθενός μας».
«Και έτσι, εκείνη η 26^η Ιούλη δεν ήταν παρά μια στιγμή για μας, όταν μια προσπάθεια φάνηκε να σβήνει, όταν μια προσπάθεια να ξεκινήσουμε τη μάχη για την απελευθέρωση του λαού μας φάνηκε να τελειώνει, δεν ήταν το τέλος, αλλά η αρχή»
«Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι και αντίθετα, οι αναμνήσεις εκείνης της πρώτης 26 Ιούλη, εκείνο το απόγευμα όταν όλα ήταν πίκρα και πόνος, στον οποίο η θλίψη για τους νεκρούς συντρόφους που και ο πόνος για την ήττα που ανάγκασε τη χώρα να περιμένει, των οποίων τα όρια ήταν αδύνατο να φανταστεί κανείς εκείνη τη στιγμή»

(σσ. Η Μάχη της Las Mercedes (29 Ιουλίου‑8 Αυγούστου 1958) ήταν η τελευταία μάχη κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Verano, κατά τη διάρκεια της Κουβανικής Επανάστασης στους λόφους της Σιέρα Μαέστρα.
Μια πύρρεια νίκη και αρχή του τέλους του δικτάτορα Batista, αφού οι barbudos  (με επί κεφαλής τους Fidel Castro, René Ramos Latour και Che Guevara) κατάφεραν να αναδιπλωθούν και να εξαφανιστούν κυριολεκτικά, αποφεύγοντας την παγίδα του Eulogio Cantillo που προσπάθησε να τους περικυκλώσει –έχοντας 10πλάσιες+ δυνάμεις (1500+ άνδρες άριστα εξοπλισμένους).
Πρόκειται για μια μάχη –ο χώρος δεν επιτρέπει περισσότερα, όπου έλαμψε –από πλευράς πολεμικής τακτικής το άστρο των Τσε και Φιδέλ με την εκεχειρία που πρότεινε ο Κάστρο και την οποία δέχτηκε ο στρατηγός του Batista  Eulogio Cantillo. Κατά τη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός, οι επαναστατικές δυνάμεις διέφυγαν πίσω στους λόφους.
Όταν ο Cantillo κάλεσε ακόμη περισσότερες δυνάμεις ήταν πλέον αργά
Στις 8 Αυγούστου, όταν ο στρατός επανέλαβε την επίθεσή του, δεν βρήκαν κανέναν να πολεμήσει και η Επιχείρηση (Verano = καλοκαίρι) είχε ουσιαστικά καταλήξει σε αποτυχία για την κυβέρνηση Μπατίστα.

(συνεχίζει ο Φιδέλ)
«Και έτσι ο λαός αναδείχτηκε σε έναν από αυτούς τους λαούς που δε φοβήθηκαν ποτέ τη θυσία, αποτελεί ένα λαό που δεν τρέμει ποτέ μπροστά στο τίμημα που αναγκάστηκε να πληρώσει για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του.
Ένας λαός που δεν τρέμει ούτε φοβήθηκε ποτέ μπροστά στο τίμημα που θα χρειαστεί να πληρώνει μέχρι το αίσιο τέλος»

Η Μονκάδα μας έμαθε πως να κάνουμε την ήττα Νίκη 

Ο Φιδέλ υπογράφει την αγροτική μεταρρύθμιση
(La Plata, Sierra Maestra, 17 Μάη 1959) 

Μονκάδα 26 Ιούλη — 55η επέτειος

Στα 30χρονα, στο Santiago de Cuba (Σαντιάγο ντε Κούβα, στις 26 Ιουλίου 1983, ο Comandante είπε:
«Σε ένα πράγμα είμαστε ακριβώς το ίδιο με την 26^η  Ιούλη 1953: 
Έχουμε την ίδια πίστη στα πεπρωμένα της πατρίδας, την ίδια εμπιστοσύνη στις αρετές του λαού μας, την ίδια βεβαιότητα στη νίκη, την ίδια ικανότητα να ονειρευόμαστε την πραγματικότητα του αύριο σε σχέση με τα χθεσινά όνειρα που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί».

Ο Agustín DíazCartaya που συνέθεσε τον ύμνο της 26ης Ιούλη

Σε στηρίζουμε Φιδέλ! — Αβάνα 26 Ιούλη 1959

Ο Φιδέλ μιλάει με μαχητές της 26ης Ιούλη

Πολύ αργότερα, στις 26 Ιούλη 1987 θα μιλούσε για την (σσ. σοσιαλιστική) επανάσταση και την απόφαση επικαιροποίησης (σσ. χρησιμοποιείται ο όρος «rectificar», που σημαίνει και διορθώνω, αποκαθιστώ, προσαρμόζω ‑αλλά σίγουρα το πνεύμα των λόγων του Φιδέλ, καμιά σχέση δεν έχει με την οπορτουνιστική αναθεώρηση)
«“Rectificar” ήταν, στις 26 Ιούλη του 1953, να αγωνιζόμαστε για να διαγράφουμε το παλιό, να ανοίξουμε μια δίαυλο, να κάνουμε μια επανάσταση, να δημιουργήσουμε μια νέα ζωή.
Σήμερα είμαστε επίσης στο “Rectificar”.
Αυτό εμπεριέχει μια πολύ ευρεία αίσθηση, και στην πραγματικότητα μπορώ να πω πως είμαι ικανοποιημένος, ενθουσιασμένος από αυτό που βλέπω, από τα αποτελέσματα που βλέπω, παρόλο που όλοι γνωρίζουμε ότι απέχουμε πολύ από όλες τις δυνατότητές μας, ότι υπάρχουν πολλές ακόμη μπροστά μας»

Μπροστά στις νέες απαιτήσεις
πολιτικοοικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης 

 

 

 

Οι μαχητές της εποποιίας στην Plaza Che Guevara της Santa Clara 

Το Santiago de Cuba γιορτάζει την 26η Ιούλη

Πιο πρόσφατα, μετά από αρκετά χρόνια με την επανάσταση στη εξουσία, στην κεντρική εκδήλωση για την 45η επέτειο της επίθεσης κατά των στρατώνων της Moncada και Carlos Manuel de Céspedes, που πραγματοποιήθηκε στο Σαντιάγο της Κούβας, το 1998, αναγνώρισε:
«Πιστεύουμε ότι έχουμε εκπληρώσει το καθήκον μας, μια ολόκληρη γενιά, που αγωνίστηκε ασταμάτητα χωρίς ούτε μια στιγμή να ξαποστάσει για 45 ολόκληρα χρόνια από εκείνη την 26η Ιουλίου 1953, στέκεται σταθερά στα χαρακώματά μας, στις αρχές μας, με τις ίδιες ιδέες που μας ενέπνευσαν εκείνη την ημέρα.

Και αργότερα στην 49^η επέτειο, το 2002, στο Ciego de Ávila, δήλωνε:
“(…) Τι είναι αυτή η 26^η Ιούλη;
Ο άφθαρτος δρόμος που δένει τη σκέψη, τον ηρωισμό και τη βούληση να πολεμήσουμε από τον ανεξάντλητο προμαχώνα απ’ όπου ξεκίνησε ο Μαρτί για την ανεξαρτησία, θέλοντας να αποτρέψει και να εμποδίσει τον ισχυρό και επεκτατικό γείτονα του Βορρά να εξαπλωθεί στις Αντίλλες και να αλώσει, σαν μεγάλη δύναμη, τη χώρα μας».

Ο πρώτος γιορτασμός _Μονκάδα 1960

Την επικαιρότητα της επαναστατικής ιδεολογίας και την επίδρασή της στους λαούς, θύμισε στην 50ή επέτειο:
«Το πρόγραμμα Moncada εκπληρώθηκε και ξεπεράστηκε.
Εδώ και πολύ καιρό πηγαίνουμε για πολύ υψηλότερα και αδιανόητα όνειρα.
Σήμερα, μεγάλες μάχες διεξάγονται στον τομέα των ιδεών και αντιμετωπίζουμε προβλήματα που σχετίζονται με την παγκόσμια κατάσταση, ίσως το πιο κρίσιμο που έχει βιώσει ποτέ η ανθρωπότητα».
«Θέλω να σας διαβεβαιώσω για κάτι παρόμοιο με αυτό που είπα ενώπιον του ψευτοδικαστηρίου που με έκρινε και καταδίκασε για τον αγώνα που ξεκινήσαμε πριν από πέντε δεκαετίες σήμερα, αλλά αυτή τη φορά δεν θα είμαι αυτός που θα το πω.
Ένας λαός που πραγματοποίησε μια βαθιά, υπερβατική και ιστορική Επανάσταση, που την σχεδίασε, την επιβεβαίωσε και ήξερε πώς να την υπερασπιστεί:
¡Condenadme, no importa! ¡Los pueblos dirán la última palabra!
Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία! Οι λαοί θα πουν την τελευταία λέξη!»

---

ℹ️ Όλο το αρχείο ομιλιών του Fidel Castro εδώ

¡Condenadme, no importa, la historia me absolverá!

“Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία, η Ιστορία θα με δικαιώσει”!

En cuanto a mí, sé que la cárcel será dura como no la ha sido nunca para nadie, preñada de amenazas, de ruin y cobarde ensañamiento, pero no la temo, como no temo la furia del tirano miserable que arrancó la vida a setenta hermanos míos. Condenadme, no importa, La historia me absolverá. (Όσο για μένα, ξέρω ότι η φυλακή θα είναι σκληρή, όπως ποτέ δεν υπήρξε για κανέναν, με απειλές, βάσανα και δειλή σκληρότητα, αλλά δεν φοβάμαι, γιατί δεν φοβάμαι τη μανία του άθλιου τυράννου που δολοφόνησε εβδομήντα αδέλφια  Καταδικάστε, δεν έχει σημασία, η Ιστορία θα με απαλλάξει [δικαιώσει]).

Με τούτες τις λέξεις έκλεινε την ιστορική του απολογία, στις 6 Οκτώβρη 1953 ενώπιον του δικαστηρίου του Σαντιάγκο, ο Φιντέλ Κάστρο, κατηγορούμενος για την επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα στις 26 του Ιούλη του ίδιου έτους.

Η επίθεση εκείνη, σηματοδότησε την απαρχή της μαζικής εξέγερσης κατά της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα, που πέντε χρόνιο αργότερα, θα γκρεμίζονταν ολοκληρωτικά από τις επαναστατικές δυνάμεις.

Η επιχείρηση στους στρατώνες της Μονκάδα μπορεί να απέτυχε, καθώς ελάχιστοι από τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν ενώ ο ίδιος ο Κάστρο συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Ωστόσο ήταν αρκετή ώστε να ανάψει τη σπίθα για την προετοιμασία του ένοπλου αγώνα.

Έπειτα από δύο χρόνια φυλάκισης ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό όπου ξεκίνησε την οργάνωση της αντεπίθεσης ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς. Εκεί, μέσω του αδελφού του Ραούλ, συνάντησε για πρώτη φορά τον αργεντίνο γιατρό Ερνέστο Τσε Γκεβάρα που, λίγα χρόνια αργότερα, έμελλε να αναδειχθεί ως μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της κουβανικής Επανάστασης.

Ουσιαστικά η 26η Ιούλη- από την οποία πήρε το όνομα του το επαναστατικό Movimiento 26 deJulio «Κίνημα της 26ης Ιούλη» – σηματοδότησε τον προάγγελο του τριετούς ένοπλου επαναστατικού αγώνα (1956–1959) που οδήγησε στην απελευθέρωση της Κούβας από το αιματοβαμμένο καθεστώς του Μπατίστα και τους βορειοαμερικανούς ιμπεριαλιστές — πάτρωνες του.

Η σημαία του κινήματος 26ης Ιούλη _26 de Julio

Την 1η Γενάρη του 1959, έπειτα από τη μεγάλη νίκη στην Σάντα Κλάρα, οι επαναστάτες με επικεφαλής τον Φιντέλ έμπαιναν θριαμβευτικά στην Αβάνα. Ο δικτάτορας Μπατίστα είχε ήδη εγκαταλείψει τη χώρα και το καθεστώς είχε καταρρεύσει.

Σήμερα, 66+ χρόνια από την επίθεση στη Μονκάδα και (πλέον) στο Año 60^ο de la revolución — 60+ χρόνια από το θρίαμβο της Επανάστασης, μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα από τον αγώνα του μικρού αλλά ηρωικού λαού της Κούβας.

Η Κούβα, παρ’ ότι ξεκίνησε από πολύ χαμηλό επίπεδο παραγωγικών δυνάμεων, κατάφερε με την στήριξη της ΕΣΣΔ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών να ξεπεράσει τεράστια εμπόδια, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τον οικονομικό, εμπορικό και χρηματοπιστωτικό ανηλεή πόλεμο του εγκληματικού εμπάργκο των ΗΠΑ.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα απέδειξε την ανωτερότητά του σοσιαλιστικού συστήματος προσφέροντας κατακτήσεις- σε μια σειρά τομείς της κοινωνικής ζωής- που αποτελούν ακόμη και σήμερα άπιαστο όνειρο για τους εργαζόμενους στον καπιταλιστικό κόσμο.

Ο αγώνας της εργατικής τάξης της Κούβας για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο ανέδειξε ένα νέο σύστημα αξιών, όπως αυτή του διεθνισμού, της ανιδιοτελούς αλληλεγγύης και προσφοράς, όπλισε με δύναμη το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης των λαών και αποδυνάμωσε τους ντόπιους και ξένους φορείς της αντεπανάστασης.

Στο δρόμο που κληρονόμησε από την Επανάσταση, προς την κατεύθυνση της εμβάθυνσης και ενίσχυσης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής, κλείνοντας τ’ αυτιά του στις «σειρήνες» του ρεφορμισμού, ο κουβανικός λαός μπορεί και πρέπει να πορευτεί ‑και πορεύεται ήδη, έχοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και στήριξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, των εργαζομένων, κάθε χώρας, απ’ άκρη σε άκρη της γης.

Όλη η απολογία του Φιντέλ εδώ:

Αφίσα του Κουβανέζικου ΚΚ
για την επίθεση στη Μονκάδα

1. Ρεπορτάζ της Granma (όργανου της ΚΕ του ΚΚ Κούβας) ‑El mundo celebra, junto a Cuba, este 26 de julio (με μηνύματα από προσωπικότητες και απλούς ανθρώπους φίλους της Κούβας απ’ όλο τον κόσμο)
2. [πηγή]

(2023)

Με την παρουσία του Στρατηγού Raúl Castro Ruz, ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, και του Πρώτου Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος και Προέδρου της Δημοκρατίας, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, πραγματοποιήθηκε στην Κούβα η κεντρική εκδήλωση για την 70ή επέτειο της επίθεσης στους στρατώνες Moncada και Carlos Manuel de Céspedes.

Χαράματα όπως τότε, ακριβώς στις πέντε το πρωί και κάτω από τους ήχους των conga, με 10.000 άτομα από το Σαντιάγο να εκπροσωπούν τον λαό της Κούβας και με φίλους από 26 έθνη, στη βιομηχανική περιοχή του παλιών στρατώνων τίμησαν τον άθλο του Comandante en Jefe, Φιντέλ Κάστρο Ρουζ, στις 26 Ιούλη 1953.

Μαζί με τον Ραούλ, και ως μέρος της ιστορικής γενιάς, ήταν οι μαχητές στελέχη της Επανάστασης Ramiro Valdés Menéndez, και Guillermo García Frías, που είχαν πάρει μέρος στην ιστορική  επίθεση στη Moncada.

Παρόντες ήταν επίσης μέλη του Πολιτικού Γραφείου (ο Esteban Lazo Hernández, πρόεδρος της Asamblea Nacional del Poder Popular _Εθνοσυνέλευσης και ο πρωθυπουργός Manuel Marrero Cruz) μαζί με 10άδες άλλα τοπικά στελέχη του Κόμματος και της Κυβέρνησης.

Μια χαρτογράφηση βίντεο παρέπεμπε ζωντανά στα γεγονότα, δείχνοντας τους μάρτυρες και τα λόγια του Φιντέλ “¡condenadme, no importa! Los pueblos dirán la última palabra!” _“καταδικάστε με, δεν πειράζει! Οι λαοί θα πουν την τελευταία λέξη!”.

Το ταξίδι της Granma, ο ανταρτοπόλεμος που έλαβε χώρα στη Σιέρα Μαέστρα, υπό αφροκουβανικής προέλευσης ήχους, ο θρίαμβος του Γενάρη και τα λόγια _: “σήμερα, με την ανεξαρτησία που έχει ήδη κερδηθεί και τη μόνιμη παρουσία του Φιντέλ... όσο δύσκολες κι αν είναι οι συνθήκες, ο λαός θα υπερασπιστεί τη σοσιαλιστική του Επανάσταση. Η ιστορία έχει δείξει ότι ήταν δυνατό, μπορεί να γίνει και πάντα θα είναι δυνατό”.

Τα συνθήματα “Ζήτω η Επανάσταση”, (ζήτω) “οι μάρτυρες της”, “ο Φιντέλ”, “ο Ραούλ”, “το Κόμμα” και ο Ντίαζ-Κανέλ υποδήλωναν την υποστήριξη του λαού στους ηγέτες του και τη δέσμευση στην κληρονομιά της.

Είναι αληθινό προνόμιο να “περπατάς”
μέσα από τα γεγονότα
μαζί με κάποιους από τους πρωταγωνιστές του…

Ο José Ramón Monteagudo Ruiz, πρώτος Γραμματέας της Επαρχιακής Επιτροπής του Κόμματος στο Σαντιάγο ντε Κούβα, ευχαρίστησε “στο όνομα του λαού, επειδή (εκεί) ήταν η βάση της Εθνικής αυτής Πράξης, επειδή ο εορτασμός της Ημέρας του Η Εθνική Εξέγερση πολλαπλασιάζει τη θέρμη του επαναστάτη των ανθρώπων του Σαντιάγο που λένε σ΄ ευχαριστούμε Φιντέλ!”.

«Έχουν μεταμορφωθεί 81 γειτονιές, πραγματοποιήθηκαν 1.600 δράσεις σε διάφορους ζωτικούς τομείς και στη βελτίωση των οδικών υποδομών. Κατασκευάστηκαν 784 σπίτια και σημειώνεται πρόοδος στη φύτευση και τη συγκομιδή αγροτικών προϊόντων», δήλωσε ο Monteagudo Ruiz, ο οποίος τόνισε: «Λέμε στον Raúl και στον Díaz-Canel ότι το Σαντιάγο δεν θα τους απογοητεύσει και η νίκη θα τους περιμένει πάντα».

Ο πρώτος γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, Miguel Díaz-Canel Bermúdez, κατά τη διάρκεια των προσφωνήσεων, διαβεβαίωσε ότι «για άλλη μια φορά το Σαντιάγο μας φέρνει κοντά σε μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Πατρίδας» ως ένα είδος σύνθεσης του τι σημαίνει η γιορτή για την Κούβα, την Ciudad Héroe _πόλη ήρωα, η οποία συμπλήρωσε χθες την 508^η επέτειό της.

 «Σήμερα η ιστορία ζητά να μιλήσουμε για την εποχή εκείνων των νέων που άλλαξαν την ιστορία και εδώ είμαστε 70 χρόνια μετά, και μπήκαμε σε έναν στρατώνα που έγινε σχολείο χωρίς ούτε μία ντουφεκιά», είπε ο αρχηγός του κράτους, επιμένοντας ότι “όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρεί τον αποκλεισμό εμείς θα έχουμε μια Moncada να επιτεθεί _Όσο δεν μας αφήνουν να έχουμε αξιοπρεπή ευημερία, θα έχουμε μια Moncada... κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό θα έχουμε μια Moncada στα όπλα”.

Ο Κουβανός Πρόεδρος υπενθύμισε στο λαό του νησιού της επανάστασης και στον κόσμο ότι «από το 1959 είμαστε ένας λαός που υπερασπίζεται την Επανάσταση και τον Σοσιαλισμό» και απεικόνισε τη σοβαρότητα της πολιτικής του αποκλεισμού κατά της Κούβας με πέντε μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά του νησιού:

·       Ένταξη της χώρας μας στη λίστα των κρατικών χορηγών της τρομοκρατίας.

·       Εφαρμογή του Κεφ III του νόμου Helms-Burton.

·       Δίωξη όσων μας προμηθεύουν καύσιμα.

·       Έντονες διώξεις και δαιμονοποίηση διεθνιστικών ιατρικών υπηρεσιών και αποστολών.

·       Δημιουργία λίστας κουβανικών οντοτήτων με τις οποίες δεν μπορούν να συνδεθούν οι Αμερικανοί.

Αντιμέτωπος με τέτοια σκληρότητα ιμπεριαλισμού, ο Πρώτος Γραμματέας αποφάνθηκε ότι «η λογική είναι με το μέρος της Κούβας, ο αποκλεισμός και η εχθρότητα απομονώνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες», ενώ ευχαρίστησε «τις εκφράσεις αλληλεγγύης που μας έρχονται από πολλές χώρες».

Τίμησε την επαρχία του Σαντιάγο «για την ιστορία, το έργο και τα αποτελέσματά της επειδή ήταν επικεφαλής των πιο ξεχωριστών στην Κούβα», όπως εκείνων των Cienfuegos και Sancti Spíritus, για τη σταθερότητα και την πρόοδό τους στα κύρια καθήκοντα, αναγνώρισε επίσης τα αποτελέσματα των Ciego de Ávila και Matanzas.

·       Ως μια δύσκολη Moncada περιέγραψε τον πληθωρισμό, τις υψηλές τιμές και το σύνθετο οικονομικό πλαίσιο που, αναγκαστικά, πρέπει να ξεπεραστεί, προκειμένου να επιτευχθεί όλη η κοινωνική δικαιοσύνη που πρεσβεύουμε.

·       Κάλεσε να «επικυρωθεί εδώ για να διαφυλάξει και να προστατεύσει τη μνήμη», αναφέροντας, κατά κάποιο τρόπο, την αρχή της Φιντελίστα ότι οι πεσόντες «δεν ξεχνιούνται ούτε έχουν πεθάνει».

Χιλιάδες φωνές τραγούδησαν, για άλλη μια φορά, τον ύμνο για την 26^η Ιουλίου, ολοκληρώνοντας με ένα δυναμικό «Ζήτω η Επανάσταση» _οι κάτοικοι του Σαντιάγο ντε Κούβα γιόρτασαν τη νίκη των ιδεών που οι Μπατίστα δεν μπόρεσαν να σκοτώσουν.

Δείτε και

·      _Ριζοσπάστης ΚΟΥΒΑ - Από την επίθεση στη Μονκάδα στην Επανάσταση που συνεχίζει

·       Alt.gr: Καταδικάστε με, δεν έχει σημασία, η Ιστορία θα με απαλλάξει